|
In een column in De Standaard van 10 januari noemt Barones Doornaert ‘de internationale gemeenschap’ een fata morgana , een fake term. In Afrika, de Arabische wereld, China, Rusland, Mexico, Latijns Amerika, in Trump, de Brexit, de gele hesjes, ziet zij verval van nationale samenhang, teloorgang van de democratie. Op dat volgens haar krimpende eiland blijven niet veel ‘ontwikkelde verzorgingsstaten’ over.
Wat overblijft na haar opsomming zijn alleen nog maar een beperkt aantal West-Europese landen. En zij gebruikt dan een persoonlijke anekdote om aan te tonen dat België ongetwijfeld én gelukkig nog wel tot dat krimpende aantal behoort.
Ze doet de (kerst)oproep dat ‘ de burgers van die ontwikkelde staten hun emotioneel wild geraas temperen, en meer samen aan het algemeen belang denken en werken’. Een oproep die ruime steun en instemming verdient. Maar hopelijk tempert ook zij haar ‘emotioneel wild geraas’, is er ook haar bekering
Want grasduinend in haar columns van de laatste jaren, ontstaat een beeld van een intolerante, agressieve, uiterst rechtse militante.
Een aantal voorbeelden. ‘De verontwaardiging van de ‘linkse’ westerse intelligentsia, pleegt selectief te zijn’, schrijft zij naar aanleiding van de dood van Castro. Wat graag haalt ze 'de fijnproevers van Europees links' over de hekel. Die volgens haar 'decadente kiezers' stemmen massaal op figuren als als Corbyn bij Labour en Sanders bij de Amerikaanse Democraten. Doornaert legt in een van haar columns een sterk verband tussen criminaliteit en etnie of religie. En elders luidt het dat 'de kernuitstap een van de paars-groene blokken aan het been van ons land is’. Ze probeert de mensen die bezorgdheid uitdrukken voor het lot van vluchtelingen en voor de groeiende harteloosheid en vijandigheid in onze samenleving, in het verdomhoekje van de linksige gutmenschen te zetten.
Doornaert, vindt het nodig om de rectoren (en meer dan 1000 academici) als 'politiek correcten' te etiketteren, die het aan 'academische sereniteit' ontbreekt, wanneer zii n.a.v. het doodschieten van een vluchtelingenkind een open brief publiceren. Ze beschouwt de betogingen in Gaza schamper als 'mensenofferrituelen door Hamas', en de verontwaardiging over de slachting als 'eenzijdige pavlovreacties over de slechte Israëli's en Amerikanen. Doornaerts argument tegen het ondertekenen van het migratiepact was dat het pact ook goedgekeurd werd door 'een rist akelige dictaturen en autocratieën'? Waarom vindt zij het ondertekenen van een internationaal pact, erger dan grof verdienen dankzij die'schurkenstaten'?
Kortom, hopelijk staakt ook barones Doornaert haar emotioneel wild geraas en heeft zij de vurige intentie samen met alle mensen van goede wil te denken en te werken aan het algemeen belang. En dat algemeen belang heeft zeker ook betrekking op de zwaksten van onze medemensen.
11-01-2019 om 21:19
geschreven door Gust Adriaensen
|
