In Herentals had onze minister-president, die tijdens de week werkt als een paard, een hele stoeterij paarden ter beschikking, voor een ritje door het Kempense natuurschoon ter ontspanning.
Hoewel het onfatsoenlijk is een gegeven paard in de bek te kijken, deed Kris dat toch zorgvuldig en haalde uiteindelijk het beste paard van stal.
Enkele vrienden hielpen hem het dier te bestijgen, er nauwkeurig op lettend dat ze de minister-president niet over het paard tilden.
Hoog te paard zittend, echt een prins op het witte paard, draafde de Vlaamse premier, minzaam én ironisch glimlachend, langs de eenvoudige en bewonderend toekijkende Kempenaars.
Maar ach, wat gebeurt, in een flits. Kris' paard, geen ezel zijnde, stoot zich voor de tweede keer aan een uitstekende Herentalse dennenwortel en doet, helaas, de minister-president in het goudgele Kempense zand bijten.
Tja, het weze het dier vergeven: het beste paard struikelt wel eens.
En Kris? Hij had wellicht toch op het verkeerde paard gewed.
Maar een spoedig herstel, dat wensen alle welmenende Vlamingen (en Walen, en Brusselaars) hem toe. Zodat ie weer vlug, kan wroeten, zwetend als een paard, voor het heil van Vlaanderen (en de rest van de wereld).
19-03-2010 om 16:01
geschreven door Gust Adriaensen
|
