AUGUSTIJNSE SPIRITUALITEITSDAG

Zaterdag 9 maart  vanaf 9.30 u. tot 16.00 u. op het 'Kontaktcentrum' - Abdij Postel

De Norbertijnen kregen van hun stichter Norbertus de Regel van Augustinus als leefregel. Wie was de H. Augustinus? Wat staat er centraal in Zijn kloosterregel? Welke boodschap hebben wij hieraan?

Dat zijn de vragen die behandeld worden op deze spiritualiteitsdag door Pater Nicolaas Gorts.

Bijdrage : 25 euro (inclusief middagmaal en twee koffiepauzes)

Info en inschrijving : nicolaasgorts@hotmail.com  of 0495 52 46 54

Inschrijving voor 1 maart.

(Afbeelding: H. Augustinus, Rome, 6de eeuw)

30-01-2024 om 17:39 geschreven door Gust Adriaensen

De kaart geeft de omvang van vreemde nationaliteiten in Belgische gemeenten aan.

Klik op de afbeelding.

27-01-2024 om 10:56 geschreven door Gust Adriaensen

Sinds maandag 22 januari baten moeder Johanna en dochter Hanne, de abdijwinkel van Postel uit.

Zij heten iedereen hartelijk welkom.

26-01-2024 om 09:46 geschreven door Gust Adriaensen

Goede Vrienden, 
 

Lijden en sterven zijn de grootste en meest gevreesde gevaren in ons leven. Ze gaan tevens in tegen ons diepste verlangen naar volmaakt geluk en eeuwig leven in God. Ze zijn het gevolg van de  vrije keuze van het eerste mensenpaar dat de gemeenschap met God hoogmoedig heeft afgewezen. Allen hebben wij dit beperkte leven  geërfd. Jezus Christus heeft door zijn menswording, lijden, dood en verrijzen echter de zonde en de dood overwonnen. Aan deze overwinning kunnen wij deelnemen door uiteindelijk met Hem in liefde en vrijheid te lijden en te sterven, terwijl we ondertussen toch al het mogelijke doen om het lijden te verminderenn en te verzachten. Zo nemen we deel aan het Pasen van Christus en de overgang van dit aardse leven naar het eeuwige leven in God. Dat is de vijfde wezenlijke eigenschap van ons mens zijn. Door ons lijden en sterven met Christus te beleven worden we omgevormd in de verrezen Heer, die de icoon van de Vader is. Zo kunnen we terug de “gelijkenis Gods” verkrijgen, waartoe we geschapen werden.  

De moderne geneeskunde  beschikt over alle mogelijkheden om stervenden daarbij op goede wijze te helpen.

Uiteraard vraagt dit een andere mentaliteit dan onze huidige doodscultuur, zowel van de dokters en verplegers als van de familie van de stervende zelf. En er zijn er die zich daarvoor in deze geest met een aanstekelijke overtuiging inzetten zonder te vluchten in de huidige, dodende euthanasiepraktijk (1). Ziehier enkele van hun ervaringen.  Zij beseffen dat ieder mens uiteindelijk in het diepst van zijn wezen een religieuze  honger heeft: “Wat wij er ook van denken, we dragen allen een zaadje van de eeuwigheid in ons” (a.w. blz. 171-172). Ze willen eerst duidelijk afrekenen met de huidige euthanasiepraktijk en laten ons de  duistere keerzijde ervan zien door enkele voorbeelden te geven. “Wie lijdt wil begeleidt worden, zelfs al wil hij sterven” (a.w., blz. 81). Een dokteres maakte zich al vroeg vertrouwd met de euthanasiepraktijk maar telkens ze euthanasie pleegde was ze drie dagen ziek (a.w., blz. 21). Een dokter die euthanasie pleegt, bekent met tranen in de ogen dat hij ’s nachts soms met angstzweet wakker wordt en voor zich het gelaat ziet van hen die hij het fatale spuitje gaf (a.w. blz. 193). En hoe macaber kan de  sfeer zijn bij euthanasie. Er is inderdaad een  enorm verschil tussen  het doden van iemand en iemand zijn/haar “goede dood” gunnen. “Na euthanasie is er een ijzige stilte op de dienst” (a.w. blz. 184). 
 

Deze gewetensvolle verzorgers bieden weerstand aan euthanasie en nemen hun volle verantwoordelijkheid door iets veel beters aan te bieden: palliatieve zorgen. Zij willen dat er geïnvesteerd wordt in kwaliteitszorg (a.w. blz. 105). Zij maken duidelijk dat ze de patiënt nabij zullen blijven tot het einde, dat zijn/haar leven waardevol blijft, dat zij daarbij veel lijden kunnen verzachten en alle onderliggende zorgen willen ter harte nemen (a.w. blz. 26 en vv). “Hoe natuurlijker het sterven, hoe natuurlijker ook het rouwproces zal zijn” (a.w. blz. 43).  De palliatieve zorgen zijn er geenszins  op gericht om het leven te  verkorten of te verlengen maar het is een manier om waardig en menselijk te leven tot het einde  toe. Zij zien het als hun taak, hoop te  geven en het leven te beschermen ook  van hen die euthanasie vragen. Het zijn vooral de resultaten van deze levenshouding die zo indrukwekkend zijn. Een patiënt vraagt euthanasie maar krijgt in de plaats daarvan uitgebreide palliatieve zorgen en leeft nog drie jaar. Hij zegt dat hij maar wat blij is dat ze destijds op zijn vraag naar euthanasie niet zijn ingegaan (a.w., blz. 29). Een dame van  50 jaar, die 32 medicamenten per dag neemt en 4 zelfmoordpogingen heeft ondernomen eist, gesteund door haar man, euthanasie. Ze krijgt daarentegen de nodige palliatieve zorgen. Na aanvankelijk heftig protest aanvaarden ze wat hen wordt aangeboden. Uiteindelijk sterft de vrouw vredevol in de armen van haar man. Een week later komt de man de dokter bedanken met een doos pralines en vraagt hem of, als zijn tijd gekomen is, hij ook op deze wijze mag begeleid worden. Deze derde weg van palliatieve zorgen omvat tevens palliatieve sedatie, die het bewustzijn vermindert en de pijn verlicht. Deze sedatie wordt telkens opnieuw op punt gesteld en is meestal van voorbijgaande aard. Zij is geenszins gericht op de verkorting van het leven. Zowel palliatieve zorgen als palliatieve sedatie zijn onverenigbaar met euthanasie. 
 

De tijd zowel van de therapeutische hardnekkigheid als van de euthanasie is eigenlijk al voorbij. Beide zijn ongeschikte, verouderde en mensonwaardige oplossingen voor stervenden en ongeneeslijk zieken. Het aangehaalde boek toont met veel praktische voorbeelden een veel betere weg: palliatieve zorgen. Dokters uit vorige eeuwen hadden niet de middelen waarover de moderne geneeskunde beschikt, maar zij waren in staat om stervenden te begeleiden tot het einde toe. Met de enorme toename van medisch-technische mogelijkheden dreigt deze noodzakelijke begeleiding en dit attentvol nabij zijn  verloren te gaan. We mogen de wijsheid uit het verleden niet minachten maar combineren met de huidige goede mogelijkheden.
 

Ziehier een voorbeeld van  palliatieve zorg, ruimschoots voordat de uitdrukking werd uitgevonden. Tot enkele decennia geleden vond dit nog plaats in vele Vlaamse gezinnen. Vijf jaar voor haar sterven kreeg de moeder van een groot gezin een hersenbloeding en werd half verlamd. Aanvankelijk kwamen deskundige verplegers haar thuis verzorgen en oefeningen geven, maar zij was er niet gelukkig mee. Vader, die een stoere bouwvakker was, besloot resoluut zelf voor moeder te zorgen. Op de kortste tijd werd hij met de hulp  van de oudste dochter een attentvolle verpleger. Hij zorgde voor alles, voor het aan- en uitkleden, voor de hygiene, het eten en reed haar rond in de rolstoel. En zij was er heel blij mee. Nochtans was het enige wat ze nog kon, haar negen kinderen, een kruisje geven op het voorhoofd en met haar hand even hun wang strelen. Ze is thuis  gestorven omringd door vader en al haar kinderen. Onmiddellijk na haar sterven zette de oudste dochter het lied in dat moeder graag zong: “Als moeder  zong was heel het huis in vreugde...”. 
 

Al blijven lijden en sterven voor ons grote mysteries, ze kunnen wel degelijk een diepe betekenis hebben. Vanuit het christelijk geloof begrijpen we dat ze noodzakelijk zijn voor onze omvorming in de  verrezen Christus.    

  P. Daniel    
 

1. Timothy DEVOS e.a., Euthanasie, l’envers du décor. Réflexions et expériences de soignants, Préfaces de Jacques Ricot et de Herman De Dijn, Editions Mols, juni 2019).

26-01-2024 om 09:39 geschreven door Gust Adriaensen

Door zich kandidaat te stellen voor het premierschap van een zakenkabinet, heeft De Wever zichzelf en zijn partij zwaar in nesten gewerkt en dat zal serieuze electorale gevolgen hebben.

 Als premier kan hij geen burgemeester van Antwerpen worden. Dat zal vele Sinjoren ervan weerhouden in juni op hem te stemmen. Veronderstel dat hij premier wordt, wat zullen de electorale gevolgen voor de N-VA zijn in oktober? Niet alleen in Antwerpen, maar ook in de rest van Vlaanderen? Welke N-VA'er kan in Antwerpen in zijn schoenen stappen?

 Daarbij komt nog dat zijn zakenkabinetvoorstel door de andere partijen wordt afgeschoten en vooral de kiezer helemaal koud laat. Ook de kandidaat-premier laat horen dat hij er niet echt zin in heeft.

 Zo dreigt cultuurpessimist De Wever zichzelf politiek buitenspel te zetten.

25-01-2024 om 08:28 geschreven door Gust Adriaensen

Klik op de link en bekijk een filmpje dat de negatieve effecten van de 'sociale media' behandelt.

Boeiend en verhelderend maar... op het einde komt er toch weer een commercieel aapje uit de mouw.

Bijlagen:
https://youtu.be/fuFlMtZmvY0   

Oxfam:

De vijf rijkste mannen ter wereld hebben hun rijkdom sinds 2020 verdubbeld, terwijl vijf miljard mensen armer zijn geworden, volgens ons rapport Multinationals en meervoudige ongelijkheid. De razendsnelle stijging van extreme rijkdom is de afgelopen drie jaar geconsolideerd, terwijl het armoedeniveau in de wereld nog steeds hetzelfde is als voor de pandemie.  

24-01-2024 om 09:48 geschreven door Gust Adriaensen

22-01-2024 om 21:11 geschreven door Gust Adriaensen

Over de mooie maar stoute prinses, de lelijke en geile bisschop, de mooie maar nukkige postduif:

Zuhal kon de slaap niet hervatten. Woelen dus. Van rug naar rechterzijde en omgekeerd. Links had ze al vele jaren afgezworen. Ze was wakker geschoten vanuit een drietal dromen.

De eerste was een ambetante. Had zij zich al wel voldoende duidelijk losgemaakt van de Alevitische geboorterituelen? Was haar naam gewist uit alle mogelijke registers van het Alevitisme?

De tweede had al meer weg van een nachtmerrie. Ze had de pen van Vangheluwe vastgehouden bij het schrijven van de brief, DE brief naar Rome. Ze had hem in de snavel van de abdijpostduif gestopt en bevolen: 'En nu fluks naar de paus!'. Maar dat rotbeest had geen haast. Het bleef boven de abdij en boven de grijnzende kop van Vangheluwe en het woedende hoofdje van Zuhal cirkelen. Zat die verdomde postduif ook in het complot?

En toen dook Jan op. Een echte nachtmerrie. Wanneer zou die man beseffen dat hij meer dan lang genoeg M-P geweest was en dat hij plaats moest ruimen voor haar, de ware Coming Lady! Maar nee hoor, die bleef maar zitten. Het frustreerde haar mateloos.

Ze was rechtop gevlogen toen de tronie van Jan altijd maar dichterbij kwam en hij met een zwaar Antwerps accent siste: ‘Ge krijgt de MP-zetel niet, sliep, sliep.’

Snikkend sliep ze eindelijk opnieuw in. Op haar linkerzij.

22-01-2024 om 11:08 geschreven door Gust Adriaensen

Goede Vrienden, 

“Van de dagen van Johannes de Doper tot nu toe breekt het Rijk der Hemelen zich met geweld baan en geweldenaars maken het buit” (Mattheus 11, 12). Dit is een mysterieuze uitspraak van Jezus. Voor geweld en geweldenaars (Grieks: biastai) heeft Hij over het algemeen geen goed woord. We worden gered door geloof in vertrouwvolle overgave aan Hem, die niets anders dan zachtheid en barmhartigheid is. Wij beschouwen deze uitspraak als een toelichting op de vijfde eigenschap van ons  mens-zijn: we zijn geroepen om door lijden en sterven omgevormd te worden in Christus, d.w.z. om deel te nemen aan het proces van de overgang van dood naar verrijzenis met Jezus. We zijn immers gedoopt in zijn lijden, sterven en verrijzen.  Dit is geen zoetsappig gebeuren. Het is een gewelddadige afbraak en totale vernietiging van ons aardse leven opdat het omgevormd zou worden.  De graankorrel moet werkelijk sterven, rotten en vergaan. Daaruit komt de prachtige volle aar te voorschijn. Zo is Jezus  werkelijk gruwelijk gegeseld, gekruisigd en gestorven en pas daarna van het kruis gehaald en  verrezen.

Lijden en dood zijn door de zondeval in de wereld gekomen. Sindsdien hebben alle mensen van alle tijden hiermee geworsteld: wat is de zin van mijn lijden en sterven? In onze tijd lijkt het moeilijker dan ooit de betekenis hiervan te  begrijpen, te aanvaarden en te beleven.  Onze huidige medische wetenschap en techniek zijn tot zulke fantastische realisaties in staat dat sommigen denken hiermee  alle problemen helemaal te kunnen oplossen, ook het lijden en sterven. Dit  medisch-technisch denken heeft onder meer geleid tot “therapeutische hardnekkigheid”, nl het steeds maar nieuwe operaties uitvoeren en technieken proberen, ook wanneer dit, gezien de leeftijd en de gezondheidstoestand van de betrokkene geen enkele zin had. In feite wordt daarmee het lijden vergroot en het natuurlijk sterven bemoeilijkt: de  medische apparatuur werkt prima terwijl de mens zelf zo goed als dood is.

Deze handelwijze is inmiddels grotendeels verlaten en vervangen  door “palliatieve zorgen”, nl. het zoveel mogelijk verzorgen en verzachten van de pijn zonder operatief ingrijpen. Het is een geduldig begeleiden van de stervende in al zijn noden tot  op het ogenblik van de totale overgave. Dat is ook de echte betekenis van “euthanasie” (goede dood) de mens die op zijn wijze en zijn tijd zijn aardse leven loslaat en sterft. We zijn hartstochtelijk door God bemind én geroepen om te beminnen. Liefde echter is in ons aardse leven onafscheidelijk met  lijden verbonden. Daarom betekent het woord  “passie”  in vele moderne talen  tegelijk hevig liefhebben  én heftig lijden, dat bekroond wordt door het sterven.

Een van de meest  tragische gevolgen van het niet begrijpen en niet aanvaarden van de zin van lijden en sterven vanuit het christelijk geloof, is de huidige praktijk van ‘euthanasie’ als het zelf actief  (laten) beëindigen van zijn leven. Dit is inmiddels in de openbare opinie zo  algemeen aanvaard dat  velen  niet  meer begrijpen hoe zinloos en onmenselijk dit is, gegroeid uit een fanatieke vrijzinnige ideologie. De heidense Griekse arts en  “vader” van de westerse geneeskunde Hippocrates (460-377 voor Christus!) wist wel dat het menselijk leven heilig is en legde dit vast in zijn beroemde “eed van Hippoctrates” die als  basis gold voor het medisch handelen alle eeuwen door, wat in onze tijd lichtzinnig verloochend werd. Het actief doden van een stervende is iedere  beschaving onwaardig en met de moderne medische mogelijkheden totaal onverantwoord. De “Bengaalse nachtegaal”, de Indische mystiek-religieuze dichter en filosoof Rabindranath Tagore (+ 1941) begreep vanuit zijn hindoe-geloof eveneens de diepe betekenis van het sterven, toen hij schreef in “Zwervende vogels”: “De stempel van de dood geeft waarde aan de munt van het leven” (blz. 32).

Het diepe besef van lijden en sterven vinden we eveneens bij de joodse psychiater Viktor Frankl (+ 1997), de stichter van de derde Weense school, de logotherapie, die niet wil opgaan in de zin van een therapie, maar een “therapie van de zin van het leven” wil aanbieden. In het concentratiekamp kwam hij tot de overtuiging dat ieder leven onvoorwaardelijk zinvol is. Hij koesterde de gedachte van Dostoïevski, nl. dat men zijn  lijden waardig moet zijn. Een absolute zelfbeschikking toekennen aan een mens is een illusie, een mythe. We hebben niet de minste inspraak gehad in ons eigen ontstaan, geestelijke en lichamelijke kwaliteiten of gebreken. Het leven werd ons door God als gave geschonken. In de verantwoordelijkheid voor eigen daden ligt voor hem de waardigheid van het menselijk handelen. Daarom stelt hij voor dat  de VS aan de  westkust het standbeeld zouden oprichten van de  “verantwoordelijkheid” als noodzakelijke aanvulling van het standbeeld van de  “vrijheid” aan oostkust.

De praktijk van euthanasie lijkt op een stroom die steeds meer buiten zijn  oevers treedt. Het begon in de VS (Oregon  Death with Dignity Act, 1997) en kwam naar Nederland (2001) en België (2002). Inmiddels worden de strikte voorwaarden blijkbaar steeds minder nageleefd en is de controle achteraf ook steeds minder efficient. En is het niet veelzeggend dat deze “zelfdoding met assistentie” genoteerd wordt als “natuurlijke dood” en dat de naam van de dokter die euthanasie pleegde zelfs niet vermeld moet worden? Het is ook vreemd dat dokters die euthanasie plegen veelal in de openbare opinie worden geprezen. Zij zouden medelijden betonen,  verdraagzaam zijn en respect hebben voor de patient. Is dit werkelijk zo? Is een dokter die euthanasie pleegt niet eerder een deserteur, die vlucht voor zijn eigenlijke taak van verzorger en begeleider tot het einde,  of een technieker die de praktische vraag van zijn klant  uitvoert of een functionaris  in dienst van een  mensonwaardige wet? Hij durft de confrontatie niet aan met het mysterie van de  dood, dat bij het menselijk leven hoort. Hij ontvlucht zijn persoonlijke verantwoordelijkheid van zorgdrager tot het einde. Is dit bovendien niet een nieuwe vorm van paternalisme in de  geneeskunde? Omdat hij zijn onmacht tegenover het sterven niet kan erkennen, doodt hij hem/haar eenvoudigweg. Als hij op de euthanasievraag ingaat, zegt hij dan niet aan zijn  patiënt: inderdaad, je bent niets meer waard?

Menselijk lijden en sterven verdienen iets veel beters dan een euthanasiepraktijk uit de tijd  van primitieve, heidense samenlevingen. Onder deze vraag blijken meestal vele andere vragen schuil te gaa. Het gaat niet alleen over lichamelijk, maar ook psychologisch, spiritueel en sociaal leed: laat me niet alleen in mijn pijnen, angsten en twijfels, laat me voelen dat ik ook nu nog waardevol ben... Ja, er is een derde weg, naast therapeutische hardnekkigheid en de huidige euthanasiepraktijk. Er zijn al hier en daar dokters en verplegers die deze profetische weg gaan. Daarover willen we volgende keer sprankelende getuigenissen geven (als ‘t God belieft, bij welzijn en leven!)

P. Daniel

20-01-2024 om 16:45 geschreven door Gust Adriaensen

Rik Torfs op Twitter (X)

"Wereldwijd worden 317 miljoen christenen zeer zwaar vervolgd." We moeten er niet elke dag over klagen. Maar we mogen er ook niet over zwijgen.

Bijlagen:
christenvervolging.htm (0.4 KB)   

19-01-2024 om 11:07 geschreven door Gust Adriaensen

John Dickson, Australische historicus:

'Het kan 20 of 30 jaar duren voordat Europa zich zal realiseren dat het christendom ons bijna alles heeft gegeven wat ons lief is in onze filosofische en ethische opvattingen. 

Ik vermoed dat het tot ons zal doordringen dat het heel moeilijk is om een doctrine van menselijke gelijkheid in stand te houden zonder een visie van een Schepper die ons allemaal naar zijn beeld en gelijkenis heeft gemaakt.'

17-01-2024 om 11:01 geschreven door Gust Adriaensen

In DS van 15/1, een berichtje weggemoffeld onderaan p. 9, met de onderkoelde titel 'Nieuw onderzoek naar decaan UAntwerpen.

Maar het gaat wel over een onderzoek naar ernstig SEKSUEEL MISBRUIK door de decaan van de faculteit GENEESKUNDE van de Antwerpse universiteit.

Stel je de koppen en de artikelomvang voor, mocht  een vicaris van het  bisdom zich schuldig maken aan seksueel misbruik !

17-01-2024 om 09:41 geschreven door Gust Adriaensen

Op maandag 22 januari gaat de gerenoveerde abdijwinkel van Postel opnieuw open. De nieuwe uitbaters heten iedereen van harte welkom!

17-01-2024 om 09:33 geschreven door Gust Adriaensen

In een bijlage bij DS over het Sint-Janshospitaal in Brugge, worden 'gastvrijheid, zorg, troost, afscheid', universele thema's genoemd, die erg leefden in het middeleeuws hospitaal.

Correcter is dat deze thema's vanuit het christendom tot leven en verspreiding werden gebracht. In het bijzonder in de hospitalen die allemaal in die periode door het christendom werden gesticht en gerund.

14-01-2024 om 07:57 geschreven door Gust Adriaensen

Beste vrienden, Graag nodigen we u uit voor ‘Catechismus na de Mis’, over ‘Het Onze Vader’ in de Katechismus van de Katholieke Kerk. De vorige keer was er een mooie opkomst van een 30-tal mensen. Op zondag 21 januari is de volgende bijeenkomst, na de H. Mis in de abdijkerk van Postel om 10u00, over ‘Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel. Geef ons heden ons dagelijks brood’. Er is catechese voor jongeren en volwassenen in de abdijkerk; catechese voor kinderen; en catechese voor peuters en kleuters op het gastenkwartier van de abdij. De catechese is rond 11u15 en duurt 30 à 40 min. Daarna kan men napraten bij een lekkere kop koffie of warme chocomelk op het gastenkwartier van de abdij. Er zijn hieraan geen kosten verbonden. De vorige keren mochten we telkens een 50-tal mensen verwelkomen. We hopen jullie deze keer even talrijk te mogen verwelkomen. En… indien u er niet kunt bij zijn: wij rekenen op uw gebed! U mag deze mail doorsturen naar vrienden en bekenden; of dit initiatief bekend maken via uw (sociale) mediakanalen. In bijlage vindt u een flyer met meer info en met de volgende bijeenkomsten. Hartelijke en genegen groeten, In Jezus en Maria,   Pater Benny Abdij van Postel

14-01-2024 om 07:35 geschreven door Gust Adriaensen

John Dickson, Australische historicus:

'De Romeinse en Griekse cultuur werden gedreven door eer en schaamte: schaamte moest je vermijden en eer nastreven. Macht en succes in de oorlog waren eervol. Armoede en ziekte waren tekens van oneer en schande, waarop werd neergekeken. 

Het christendom predikte dat de 'laagsten' in de samenleving er evenveel toe deden als de 'hoogsten' en zette zo het eer- en schaamtesysteem van Griekenland en Rome op zijn kop.'

13-01-2024 om 15:48 geschreven door Gust Adriaensen

In de controverse rond Gennez is het al enkele keren opgevallen dat de niet-politici warempel de diplomatie en de gevoeligheden van een ander land laten primeren op de veroordeling van dood en vernieling, en dat de politica consequent de onmenselijkheid aan de kaak stelt.

13-01-2024 om 14:32 geschreven door Gust Adriaensen

Caroline Gennez liet zich in De Afspraak niet intimideren. Op een krachtige maar correcte manier bleef zij herhalen wat de humanitaire essentie is: het deporteren van enkele miljoenen Palestijnen, het platbombarderen van duizenden mensen, van hun onderkomens en van hun infrastructuur, MOET STOPPEN.

11-01-2024 om 08:52 geschreven door Gust Adriaensen

Ook de huidige reeks over het Onze Vader kent een bemoedigend succes. Er zijn nog drie bijeenkomsten: 21 januari, 25 februari, 21 april. Meer inlichtingen bij pater Benny. Klik op de afbeelding om ze te vergroten.

10-01-2024 om 16:10 geschreven door Gust Adriaensen

John Dickson, Australische historicus:

'Wat is het unieke dat het christendom de wereld heeft gegeven? Oorlog en marteling? Die vind je overal, in elke cultuur, en zijn dus gewoon menselijk.

Wat zijn de dingen die het christendom deed die niet voorkwamen in Rome of Egypte? Inclusieve naastenliefde voor iedereen, onderwijs voor arm en rijk, gratis ziekenhuizen. Romeinen, Grieken, Germanen of Saksen kenden dat gewoon niet.'

10-01-2024 om 10:55 geschreven door Gust Adriaensen

De media putten zich uit in het spuien van mist over het bizarre ongeval bij The Jane in het Groen Kwartier in Berchem en het minimaliseren van de verantwoordelijkheid van de zatte sterrenchef. Ook merkwaardig: de politie nam geen drugstest af.

Bij de zatte Vooruitvoorzitter was dat wel even anders! Weken, maanden werd Rousseau over de hekel gehaald. Tot nu toe !!

Nochtans had hij  in dronken toestand geen mens levensgevaarlijk verwond.

10-01-2024 om 10:05 geschreven door Gust Adriaensen

Beste mensen,