|
 Toen ik vanmorgen
opgewekt mijn huis verliet,
vond ik de straat niet meer.
Nochtans, ik was er zeker van,
de dag voordien lag zij er nog.
Wat doe je dan?
Je draait je om
en wilt het schokkend nieuws
vertellen aan de uwen.
Helaas, het huis, je thuis,
was ook verzwonden.
Er zat niets anders op,
zo dacht ik toch,
dan in de witte, zachte wolk,
die juist van pas al aangedreven kwam,
mezelf maar neer te vlijen,
al hopend dat de wind
me naar het zuiden sturen zou,
waar 'k in de warme zon
andere luchtkastelen
bouwen kon.
06-09-2007 om 21:52
geschreven door Gust Adriaensen
|
