De Vlaamse regeringsonderhandelaars zitten verstrikt in de 'communautaire' verkiezingsbeloften. Ze hebben de kiezers op een sloganeske manier een Vlaamse hemel op aarde beloofd.
Maar hoeveel doorsnee-Vlamingen én politici (willen) weten wat de effecten zijn van meer federalisering of van de splitsing van B-H-V?
Leterme en co. herhalen tot vervelens toe dat het allemaal goed is voor 'de mensen'. Maar die mensen zijn door de huidige onderhandelaars als het ware geprepareerd om daaronder vooral te verstaan; goed voor onze portemonnee. De rest van het communautaire gedoe kan de meesten geen bal schelen.
06-09-2007 om 12:57
geschreven door Gust Adriaensen
31-08-2007
De rol van de koning
Een van de recentste forumvragen van 'De Standaard' is: 'Heeft de koning het de afgelopen dagen laten afweten?'. Het is een erg suggestieve vraag die m.i. ten onrechte het staatshoofd viseert.
Niet de koning maar wel de toppolitici hebben het op een onvoorstelbaar klungelige manier laten afweten. Albert II wordt al weken van hot naar her gedirigeerd en heeft in feite met veel discretie alle mogelijke rollen al moeten vervullen: bemiddelaar, informateur, formateur, verkenner, verzoener.
Het is degoutant dat politici, van wie sommigen figuurlijk de vorst uit de weg willen ruimen, en die moord en brand schreeuwen wanneer de koning of een van zijn kinderen, ook maar iets laat horen dat van ver met politiek te maken heeft, nu het staatshoofd verwijten dat hij zich niet krachtig genoeg met de politieke crisis bemoeit.
Niet de vorst maakt er een potje van. Het zijn integendeel de zgn. 'professionals' die al bijna honderd dagen op het politieke veld een beschamende vertoning brengen.
31-08-2007 om 09:47
geschreven door Gust Adriaensen
30-08-2007
Koninklijk Verkenner Van Rompuy
Nu Herman Van Rompuy de Belgische politieke jungle gaat verkennen en ontmijnen, is het interessant nog eens na te lezen wat hij als nogal cultuurpessimistische dertiger in zijn boekje 'Op de kentering der tijden' (1979) schreef over hét hot item van het moment: de staatshervorming.
België, aldus Van Rompuy, is een 'geblokkeerde samenleving'. Het wantrouwen is ondanks de officieel uitgeroepen pacificatie zo groot en zo oud, dat er op dit ogenblik geen andere keuze meer is. De pacificatie schijnt alleen compleet te zullen zijn als er geen huwelijk meer is. De vraag is echterof het overheidsapparaat niet reeds zo ingewikkeld is geworden, dat het een chirurgische ingreep als een nieuwe opdeling van bevoegdheden en diensten kan verwerken, zonder dat een administratieve chaos ontstaat.
Ook over de vakbonden liet Van Rompuy zijn licht schijnen: 'De syndicale macht is echter in recente tijden veelal negatief. De vakbonden verzetten zich meer tegen regeringsvoorstellen tot meer economische discipline en orthodoxie, dan dat zij erin slagen hun eigen programma op te leggen.'
En welke kenmerken moet volgens de huidige Koninklijk Verkenner een politicus hebben? Hij moet een man zijn van overtuiging en niet zozeer van losstaande ideeën. De politicus moet een onderwijzer zijn van zijn volk. Hij moet zijn ambt beschouwen als een beroep als alle andere, ondanks de 'Etat Spectacle' en hij moet de resultaten van zijn werk zien in 'het licht van de eeuwigheid', met de intellectuele bescheidenheid die hiervoor nodig is.
In het nog altijd lezenswaardige 'Op de kentering der tijden' manifesteert Van Rompuy zich als een intellectueel die nadenkt over zichzelf en zijn eindbestemming, de maatschappij, de wereld. In sociaal-economisch opzicht is hij een liberaal. Met betrekking tot de Belgische staatsstructuur, is hij zeker geen drammerige Vlaams-nationalist of een zweverige Belgicist. Hij loopt tussen de twee verder als een voorzichtige federalist.
Zo komt hij bijna dertig jaar later in essentie, weliswaar soms met nogal wat cynisme, nog altijd over.
30-08-2007 om 20:11
geschreven door Gust Adriaensen
28-08-2007
De verbijstering van Dehaene
Zelfs tot in de details wordt het formatiecircus meer en meer bizar.
De ervaren en sluwe politicus Dehaene laat zich met een geheim en uitsluitend voor de koninklijke oren bestemd document open en bloot op de knieën, langs hagen cameraploegen rijden, en is achteraf 'verbijsterd' en 'boos' dat zijn voorstellen in de pers verschijnen.
Een mooier voorbeeld van 'het ontbloten van de kroon' en van een geënsceneerd lek, is moeilijk te vinden.
De vraag is: welke politieke bedoeling zit achter deze klungelige en doorzichtige misleiding?
28-08-2007 om 07:55
geschreven door Gust Adriaensen
25-08-2007
Doorzichtig
Het getuigt niet van veel respect voor de waarheid en voor het politieke inzicht van de kiezers dat de Vlaamse partijen de volledige schuld voor het falen van de formateur in de schoenen van Milquet blijven schuiven.
Dat heeft overigens tot gevolg dat Reynders lekker in de luwte kan blijven. Als CD&V-NV-A en Open-VLD denken dat MR en FDF akkoord zullen gaan met de Vlaamse eisen, dan lijkt me dat een politieke domheid in het kwadraat te zijn.
Bij federale onderhandelingen er bovendien van uitgaan dat het Franstalige 'kamp' maar moet dansen naar het pijpen van het Vlaamse 'kamp', is arrogant en pretentieus. Hebben de Vlamingen ten andere al wel eens precies nagegaan wat de zekere voordelen voor 'de mensen' zijn, bij een verdere federalisering?
Er is buiten het communautaire pokerspel, nog een m.i. veel belangrijker element waardoor Joëlle Milquet wat graag door de andere partijen tot kop van Jut wordt gemaakt. De cdh-voorzitster vertolkt veel duidelijker dan de zgn. 'linkervleugel' (bestaat die nog wel?) van de CD&V, de bekommernis van haar partij voor een sociaal België. Ze wil de sociale verworvenheden niet laten aantasten door de liberale economische objectieven van de andere onderhandelaars. Daarin is ze zeer consequent.
25-08-2007 om 20:44
geschreven door Gust Adriaensen
21-08-2007
Een muur van glas
(voor alzheimerpatiënten en hun naaste familie)
Ik weet: soms glijd ik weg in een andere tóch echte wereld zie ik mijn ouders zie ik mijn thuis in een ander huis zie ik mijn hand aan de ploeg zie ik mijn paard het gewas op mijn land voel ik de rust aan de haard. Ik verdwaal in de tijd. Dat besef doet me pijn angst grijpt me aan.
Veel wijder dan gangen en kamers wordt nu het zorgzaam tehuis. Het werk moet gedaan: de beemden gemaaid de akker bewerkt het graan gezaaid 't alaam hersteld. 't Volk krijgt zijn plaats zijn dringende taak op het hem bekende veld.
Wij staan om hem heen met hem trekken we mee. Soms is een vinnig woord een oude zin genoeg voor een stille lach. Maar woede onrust en pijn zijn ruim zijn deel ontredderen ons evenzeer.
Dicht bij elkaar maar gescheiden door een muur van glas waarin geen poort, gaan hij en wij onzeker aarzelend, in onze eigen werelden voort.
21-08-2007 om 00:18
geschreven door Gust Adriaensen
20-08-2007
Postel
De vaak storende, soms ook wel gezellige drukte in en rond de Postelse horecazaken, is slechts een kenmerk van dit gehucht tegen de Nederlandse grens.
Er is zoveel meer te ontdekken. De uitgestrektheid van de akkers, bossen, natuurgebieden, is rustgevend en nodigt uit tot wandelen en fietsen.
Vooral ook de norbertijnerabdij oefent op velen een grote aantrekkingskracht uit.
Er zijn niet alleen de eeuwenoude (met het gedeeltelijk romaanse kerkje als parel) en recentere gebouwen. De abdij besteedt ook veel zorg aan het bestendige onderhoud van haar uitgebreide architectonisch, artistiek en bibliofiel patrimonium.
Om dat alles zelf te kunnen bekostigen hebben de Postelse 'witheren' in de loop der jaren succesvolle economische activiteiten op stapel gezet, waarvan tegenwoordig de kaas- en kruidenproductie de voornaamste zijn.
Maar er is vooral de religieuze en spirituele betekenis van de abdijgemeenschap. Als leek kan je daar iets van proeven in gebedsdiensten die in de kerk plaatsvinden. Een pontificale eucharistieviering met Gregoriaanse gezangen of een avonddienst zijn vaak van een ontroerende schoonheid en zetten aan tot rust en bezinning.
Niet te verwonderen dat doorheen de eeuwen, ondanks crisisperiodes, steeds opnieuw jonge en minder jonge mensen uit Vlaanderen en Nederland zich geroepen voelden om toe te treden tot de norbertijnergemeenschap van Postel in de Kempen.
20-08-2007 om 16:15
geschreven door Gust Adriaensen
19-08-2007
Albert II: politieke tovenaar
Je kan het zo gek niet bedenken, of het gebeurt in ons dierbaar vaderland.
Als de koning of zelfs zijn onschuldigste bloedjes, één woord zegt dat ook maar van ver iets met politiek te maken heeft, is het politieke en mediakot te klein en komt de constitutionele monarchie in gevaar.
Nu moet onze bejaarde vorst zijn vakantie onderbreken en wordt hij door Leterme gedwongen rechtstreeks in te grijpen in de formatiechaos, die mede door de formateur himself werd veroorzaakt.
Een mooier voorbeeld van (weliswaar opgelegde) politieke inmenging door het Staatshoofd ten voordele van een bepaalde politicus en van een specifieke coalitie én vooral ook van bevoegdheidsoverschrijding, kan je moeilijk bedenken.
Informateur is Albert nu al. Als hij de krakkemikkige formatiekar uit het slijk krijgt, dan mag onze vorst met recht en reden de enige, echte formateur genoemd worden.
Albert II verdient voor al die inspanningen, die door klungelende politici schaamteloos van hem geëist worden, een dikke proficiat. Laten wij, enfants de la patrie, dan ook uit volle borst zingen: 'Leve de Koning!, Vive le Roi!, Es lebe der König!'
19-08-2007 om 07:41
geschreven door Gust Adriaensen
17-08-2007
Vrije meningsuiting omtrent darwinisme en scheppingsleer.
De voorzichtige uitlating van oud-minister-president Van den Brande om 'creationisme' mogelijk een plaats te geven in de eindtermen, veroorzaakt heel wat reacties bij de lezers van 'De Standaard'.
Vele lezers hebben het over Van den Brandes 'uitschuiver' of 'hutsepot', hun reacties zijn over het algemeen agressief en vertonen fundamentalistische kenmerken.
Volbloedliberaal De Gucht bijt de spits af. Heel gedecideerd stelt hij dat er geen plaats mag zijn voor 'creationisme' in de eindtermen. Als hij daarmee bedoelt dat een kennismaking met de 'scheppingsleer' in het onderwijs, per se uitgesloten moet worden, dan kan ik dergelijke stellingname moeilijk overeenbrengen met de intellectuele vrijheid die liberalen toch erg lief zou moeten zijn.
Los van het al dan niet accepteren van 'darwinisme' of 'creationisme', heb ik heel wat vragen bij de arrogante gelijkhebberigheid van vele 'darwinisten' en de extreme heftigheid waarmee ze de 'creationisten' aanvallen. Voor zover er in Vlaanderen al echt sprake is van een debat, ervaar je toch meer agressie met fundamentalistische kenmerken, bij de evolutionisten. Het zou niet slecht zijn voor een grotere sereniteit in het discours, wanneer in beide 'kampen' meer vraagtekens werden toegelaten. Dus ook bij de darwinisten. Maar zelfs iemand als de bekende evolutionaire filosoof Nicholas Humphrey weigert dat te doen, ook al heeft hij geen ultieme te bewijzen verklaring voor het menselijke bewustzijn. Na dertig jaar onderzoek is hij nog altijd niet verder gekomen dan een hypothese. Die is gebaseerd op een evolutionaire benadering waarin geen plaats is voor het bestaan van een onstoffelijke geest. Volgens Humphrey is die geest (én de vrije wil, én de ziel...) een illusie.
De schrikbeelden als gevolg van het 'creationisme', die sommige briefschrijvers oproepen, pleiten m.i. ook niet erg voor de wetenschappelijke nuchterheid van de 'darwinisten'. Sommigen zien in de uitlatingen van Van den Brande al een terugkeer naar het allerduisterste verleden met de onverbiddelijke kromstaf van de Kerk, censuur, inquisitie, brandstapels, kortom: fundametalistische barbarij zal hoogtij vieren. Nou, nou...
17-08-2007 om 09:38
geschreven door Gust Adriaensen
11-08-2007
Gezinspartij?
De CD&V-vrouwen met Miet Smet op kop, geven Joëlle Milquet er ongenadig van langs omdat ze een dag uittrekt voor een bezoek aan haar kinderen in Frankrijk, precies alsof daardoor verhinderd werd dat er over enkele dagen reeds een regering zou zijn.
Die 'christen-democratische' reactie is een stuitende aanfluiting van het eigen program waarin zoveel aandacht gegeven wordt aan het gezin als 'hoeksteen van de samenleving', 'beschermer van normen en waarden', enz.
De uitlatingen van de CD&V-vrouwen en van Miet Smet zijn daarenboven in hoge mate venijnig en hypocriet. Dat Smet zich moeilijk kan verplaatsen in moederlijke gevoelens, is nog te begrijpen maar haar mix van intellectuele en politieke dwaasheden ('Als blijkt dat Milquet haar privéleven niet kan combineren met onderhandelingen, is dat nefast voor alle vrouwen in de politiek.'), onbarmhartige slogantaal ('Als je een opdracht aanvaardt, moet je achteraf niet gaan janken.') én van doorzichtig 'begrip' voor Milquets verhaal, is werkelijk degoutant. Met de beschuldigende vraag 'Waarom gaat de familie Milquet op vakantie in Zuid-Frankrijk ?', bereikt de vrouwenafdeling van de gezinspartij die de CD&V beweert te zijn, het trieste toppunt van onbeschoftheid, kwaadaardigheid en schijnheiligheid.
Ten slotte moet het onderhand toch duidelijk worden bij iedereen die het formatiecircus volgt, dat in de eerste plaats Leterme en de CD&V maar ook de liberalen, de schuld voor de manklopende formatiebesprekingen in de schoenen van Milquet en haar partijtje willen schuiven, om de eigen onmacht te maskeren. Joëlle Milquet als (excusez-moi, madame) schaamlapje, als pispaal voor een aantal tot nu toe falende politieke macho's.
Je zou voor minder, ook als Vlaming, een fan worden van Milquet, die bovendien veel duidelijker en consequenter dan haar Vlaamse christen-democratische broeders, uitkomt voor haar sociale bewogenheid en bekommernis.
11-08-2007 om 20:20
geschreven door Gust Adriaensen
09-08-2007
Haiku
De witte zeilen maken donkere heuvels minder bedreigend.
09-08-2007 om 20:03
geschreven door Gust Adriaensen
06-08-2007
Geld, geld ...en nog eens geld!
Het minideelstaatje Vlaanderen zwemt in het geld (een der rijkste regio's ter wereld).Tegelijkertijd is er nog altijd een schandalig hoog aantal inwoners dat onder de armoedegrens moet leven. Een betere herverdeling en een efficiëntere bestrijding van de fiscale fraude binnen Vlaanderen, zou die schrijnende 'Vlaamse' ongelijkheid grotendeels kunnen wegwerken.
De fundamentele redenen voor het nastreven van een verdere staatshervorming, hebben ook weer te maken met 'meer geld voor Vlaanderen', door bv. het drastisch beperken van de 'transfers'. Al ooit iets gelezen of gehoord over de grotere culturele, sociale, kortom immateriële bloei van Vlaanderen als gevolg van een staatshervorming?
En nu weer geld als chantagemiddel. De Vlaamse 'nouveaux riches' gebruiken anno 2007 ten aanzien van het armlastige Wallonië, dezelfde verwerpelijke tactiek als de Brusselse, Waalse én Vlaams-franskiljonse financiële elite in de 19de en de eerste helft van de 20ste eeuw ten aanzien van het Vlaamse arbeiders- en boerenproletariaat: LUISTEREN OF GEEN CENTEN (meer)!
06-08-2007 om 15:05
geschreven door Gust Adriaensen
05-08-2007
Haiku
Op de rotshelling zetten kinderen zich schrap. Trots in hun ogen.
05-08-2007 om 17:08
geschreven door Gust Adriaensen
23-07-2007
Burlesk
Dat de toekomstige premier de betekenis van de nationale feestdag niet kent en de Brabançonne verwart met de Marseillaise, is eerder burlesk dan politiek relevant. Hoewel... Ik kan me niet voorstellen dat bv. Balkenende de betekenis van Koninginnedag niet zou kennen en in plaats van het Wilhelmus, de Brabançonne zou beginnen kwelen. Hij zou waarschijnlijk dergelijke 'grappen' politiek zelfs niet overleven.
Ik stel me toch ook vragen bij de teneur van vele commentatoren in de media. Sommigen gaan zo ver deze uitschuivers als een Vlaamse heldendaad te beschouwen. Zouden zij op dezelfde manier reageren wanneer bv. een Waalse toekomstige eerste-minister of prins Filip, dergelijke stommiteiten zou debiteren?
Eigelijk til ik in heel deze clowneske affaire zwaarder aan twee zaken die al vlug geen aandacht meer kregen: Leterme die tijdens het Te Deum ook niet zonder zijn mobieltje kan, dat is onbeschoft en Leterme die zijn chauffeur de opdracht geeft de verkeerscode te overtreden, dat is illegaal.
23-07-2007 om 10:41
geschreven door Gust Adriaensen
19-07-2007
Een scheepje van papier
Een scheepje van papier geladen met een kinderdroom drijft snel het beekje af. Geen rimpel in het watervlak. Tot in een bocht een tak de weg verspert
"en 't schip te pletter slaat op deze klip".
Dit schijnt een beeld te echt en groots voor een scheepje van papier. Maar denk aan 't kind dat in zijn boot de wereld zag. Een pionier die storm trotseert de golven klieft en op de brug nog steeds bevelen schreeuwt nadat zijn boot allang vernield vergaan een klonter pulp geworden is daar in de bocht precies waar hij 't bevel van 't schip zo stoer op zich genomen had.
19-07-2007 om 22:18
geschreven door Gust Adriaensen
16-07-2007
Dehaene bij de bok gezet.
De totale overbodigheid van Koninklijk Bemiddelaar Dehaene én van NVA, werd pijnlijk duidelijk gemaakt door de ultrageheime(formatie)onderhandelingen die de topfiguren van CD&V en Open VLD de voorbije dagen voerden.
Of Dehaene ('ik ben een politicus van de vorige eeuw')echt vooruitgang boekte, kan hem meer dan waarschijnlijk geen bal schelen (hij denkt aan zijn vakantie). Dat partijgenoten parallelle besprekingen voeren, die veel belangrijker zijn dan zijn opdrachtje, is bij een man als Dehaene ongetwijfeld in het verkeerde keelgat geschoten.
Nog veel vernederender moeten die gesprekken ervaren worden door Dewever en zijn NVA. Als het om echt belangrijke dingen gaat, wordt die partij beschouwd als quantité négligeable.
Ook de koning wordt eens te meer voor schut gezet: op het moment dat het staatshoofd nog een formateur moest aanduiden, was de ijverige Leterme die rol achter de coulissen al volop aan het spelen.
16-07-2007 om 14:02
geschreven door Gust Adriaensen
15-07-2007
Ridder
De knapen staan me bij: de maliënkolder aangeschoten het glanzend harnas stuk voor stuk zorgvuldig aangepast moeizaam op het paard gehesen.
Ik weet de jonkvrouw zo nabij.
't Vizier is neergeklapt de sporen in de flank geslagen de lans gestrekt.
Kijkt zij naar mij?
De botsing der titanen. Zijn lans die afschampt op mijn schitterend schild de borstplaat ingedrukt ik hoor mijn ribben kraken de wereld draait zich om ik stort in 't perk.
Komt zij tot troost nu toegesteld?
Een hoopje schroot wordt weggebracht daarin een dwaze ridder ach!
Gedeukt 't kuras de hoofse minne onaangetast
blijf ik van haar dromen.
15-07-2007 om 22:20
geschreven door Gust Adriaensen
14-07-2007
Herman De Croo
In 'De Morgen' brengt politiek hoofdredacteur Yves Desmet een ironisch eresaluut aan Herman De Croo. Niemand, aldus Desmet, heeft meer dienstbetoon verricht, meer recepties afgelopen en vaker gelegenheidsredes gegeven dan de ruiter van Brakel. Desmet besluit: De Croo blijft tot aan zijn dood in de Kamer. En daarna gaat hij naar de Senaat.
Ik heb er begrip voor dat de hoofdredacteur van 'De Morgen' het woord 'hemel' niet uit zijn pc krijgt, maar De Croo gaat daar na zijn dood wel degelijk naar toe. Zoals Yves Desmet vanuit zijn katholieke kindertijd zeker nog weet, is de hemel altijd stralend blauw. De Croo begint er onmiddellijk aan de uitbouw van een gigantisch dienstbetoonapparaat, spoedt zich te paard van de ene hemelse receptie naar de andere en geeft vooral te onpas redes in een onverstaanbaar patois, tot God zelf het nodig acht hem de mond te snoeren.
14-07-2007 om 08:56
geschreven door Gust Adriaensen
13-07-2007
's Heren watermolen
Het water van de Witte Nete kolkt.
Het rad tegen de verweerde muur draait.
Het gebouw zo puur van vorm ligt
onrustig gespiegeld in het wiel.
Op het terras bij een glas
soes ik weg
in de zomerzon in het geroezemoes in het watergebruis
droom ik weg
over de blauwe bossen de hooggelegen akkers de natte beemden over de grillige oevers het snelle water de stille kano's
over de eeuwen schoonheid van 's heren watermolen.
13-07-2007 om 19:41
geschreven door Gust Adriaensen
09-07-2007
Kerkenpad
Van ver al zie ik moeder aangewandeld komen over de Hodonkse akkeren. Op de Vonderbrug kruisen we elkaar. Een meisje is ze, donker van oog en haar. "Dag moeder", zeg ik. "Dag kind", groet ze mij -een man van vijftig jaar - en ze gaat verder kerkewaarts.
Zo makkelijk valt de tijd weg in het besef dat slechts een laag beton mijn stappen scheidt van die van haar, vijfenzeventig jaar geleden.
(1991)
09-07-2007 om 23:26
geschreven door Gust Adriaensen
De vaak storende, soms ook wel gezellige drukte in en rond de Postelse horecazaken, is slechts een kenmerk van dit gehucht tegen de Nederlandse grens.
In 'De Morgen' brengt politiek hoofdredacteur Yves Desmet een ironisch eresaluut aan Herman De Croo. Niemand, aldus Desmet, heeft meer dienstbetoon verricht, meer recepties afgelopen en vaker gelegenheidsredes gegeven dan de ruiter van Brakel. Desmet besluit: De Croo blijft tot aan zijn dood in de Kamer. En daarna gaat hij naar de Senaat.
