|
VIII/17
Vrijdag 11 juli 2014
Eens zullen de straatstenen het uitschreeuwen
Van de crisis, die begin 2011 in Syrië uitbrak, werd door media en politici meteen een (te) duidelijk beeld geschetst in een soort drieluik. Het was een etterbuil van dictatuur, schrikbewind en corruptie, die eindelijk openbarste. De toestand werd vervolgens dramatisch omdat de vreedzame verzuchtingen van het volk bloedig werden onderdrukt, waardoor een burgeroorlog ontstond. Het Westen met zijn grote traditie aan democratie en vrijheid had dus de plicht de onderdrukte bevolking militair ter hulp te snellen.
Deze voorstelling had evenwel niets te maken met de werkelijkheid, maar was een verzonnen verhaal voor oorlogspropaganda. We hebben het steeds opnieuw aangetoond: “een spontane volksopstand”, “een burgeroorlog”, “gematigde rebellen als vrijheidstrijders” ... hebben hier nooit bestaan. De diep betreurde, vermoorde pater Frans van der Lugt s.j. van Homs was een gematigd en bescheiden man die zich inzette voor de behoeftigen en armen maar niet voor een politieke richting. In een van de weinige interviews zei hij niettemin wat ook wij hier hebben meegemaakt, nl. dat het vanaf het begin gewapende rebellen waren die op de politie schoten.
Syrië was een lekenstaat die voor deze oorlog inderdaad niet veel aandacht gaf aan individuele, politieke vrijheden. Afgezien van een rijke heersende klasse was er een grote gelijkheid. Mannen, vrouwen, onafhankelijk van hun geloofsovertuiging konden alle posten bekleden. Het volk leefde vrij welvarend, in een grote harmonie en er heerste een goede openbare veiligheid. Een kostbaar fototoestel onachtzaam laten liggen in een zetel in de vlieghaven of elders was geen probleem. Als je er weer aan dacht kon je het ding terugvinden precies op de plaats waar je het had laten liggen. Een jonge vrouw kon ’s nachts in de stad gewoon iemand om hulp vragen wanneer ze de weg kwijt was. In Damascus waren de deuren van alle huizen dag en nacht open, zoals dit in ons klooster trouwens ook was. Zie je dit in Brussel of in een andere westerse hoofdstad gebeuren?
Media en politici vertelden niet dat Syrië, samen met vier andere landen, direct na de aanslag van 9/11 op de Twin torens van New York, genoemd werd als land dat militair moest overmeesterd worden (hoewel de vermeende terroristen uit Saoedi-Arabië kwamen, de grote bondgenoot van het Amerikaans-zionisme!). De werkelijke “misdaad” van Syrië was immers dat het nog niet onder westerse heerschappij leefde, maar als een onafhankelijk, soeverein land. Bovendien bezat het grote energierijkdommen en lag het op een strategisch uiterst belangrijke plaast. Wie hier baas is, beheerst het hele Midden-Oosten, bezit en verdeelt de energiebronnen in oost en west naar believen, zit op de stoep van Iran en in de voortuin van Rusland en zelfs van China. Is dit voor wereldheersers niet meer dan genoeg om tot het uiterste toe te trachten dit land in handen te krijgen? Begrijp je waarom deze werkelijke motieven uit de aandacht gehouden worden?
Syrië is inmiddels “succesvol” uitgemoord en verwoest, maar niet verslagen. De wereldheersers kenden wel vele gebreken van Syrië maar niet zijn geestelijke kracht en eenheid. Het succes van de nieuwe constitutie met zijn meer partijen stelsel en zijn eerste vrije, democratische presidentsverkiezingen zijn een enorme aanmoediging geworden. Het werd een explosie van patriotisme, waardoor het volk samen met leger, regering en president nog meer gemotiveerd werd om samen het internationaal terrorisme te trotseren. En dit is het echte wonder van Syrië. Een klein land met veel gebreken, tekorten en zwakheden heeft voor het eerst in onze tijd de oppermachtige westerse heersers met hun bondgenoten en hun onbeperkte voorraad aan gespecialiseerde terroristengroepen eensgezind weerstaan. En Syrië zal stand blijven houden, zoals we vanaf het begin al konden vermoeden.
Gelukkig zijn inmiddels voor velen de ogen open gegaan. Helaas nog niet voor allen, ook niet in het Vlaamse landschap. Sommige zelfverklaarde Midden-Oosten specialisten, of ze Brigitte heten of Willemjan, gaan gewoon door met de oude oorlogspropaganda van drie jaar geleden, zonder enige erkenning van de werkelijkheid en dan nog in naam van kerkelijke organisaties! Onbegrijpelijk en vooral onaanvaardbaar. Hou op met het van buiten af steunen van vreemde vechtende groepjes, er is al te veel gedood en verwoest. Julie zijn medeschuldig aan het verder uitmoorden van onschuldige burgers onder de schijnheilige dekmantel van “hulp” en “steun”. Schande over deze huichelarij en over allen die dit blijven steunen. Erken de echte vreugde van het volk nu het in grote eensgezindheid zijn soevereiniteit heeft verdedigd en zijn eigen toekomst heeft bepaald. Hou op met het brutaal opdringen van uw zogezegde democratie.
In deze vuile oorlog tegen Syrië kan iedereen solidair worden met de onschuldige slachtoffers door overal de moordenaars en hun leugens te ontmaskeren. Yes, You Can!
Open wonden.
De eerste christenen werden belasterd en vervolgd door hen “die zich joden noemen en het niet zijn; ze zijn een synagoge van de satan” (Apocalyps 2,9). Omdat een groot deel van het joodse volk Jezus, de ware Messias verwierp, hebben christenen het joodse volk en hun geloof verworpen. Tot in de helft van de 20e eeuw hebben joden veel geleden onder de verwerping door christenen. Het dieptepunt werd de uitroeiing van miljoenen joden tijdens WO II. Dit was niet het werk van de christenen, die zelf met massa’s werden uitgeroeid, maar de eeuwenlange negatieve houding van christenen heeft ontegensprekelijk een invloed gehad. Anderzijds hebben ook vele christenen en kerkelijke gezagsdragers, waaronder paus Pius XII, zich op heldhaftige wijze ingezet voor de redding van joden. Inmiddels is er een wereldwijde oecumenische beweging ontstaan van christenen en Joden die Jezus erkennen (messiasbelijdende joden of messiaanse joden) die samen de weg gaan van gebed, boete en verzoening als voorbereiding op een mogelijk tweede concilie van Jeruzalem dat de “eenheid in verscheidenheid” van de Kerk kan herstellen. In Antiochië waren immers gelovigen uit de volkeren en uit het joodse volk nog in de ene Kerk van Christus verenigd.
De stichting van een staat voor het joodse volk in 1948 is een tweede open wonde geworden. In plaats van vreedzaam als Palestijnen en joden verder te leven in een land, volgens evenredigheid verdeeld, vormden zionisten een harde kern die, tegen alle afspraken in, heel het land voor zich en voor zich alleen wilden hebben. Over deze vreselijke “ethnische zuivering” van Palestina door zionisten hebben we vorige keer al geschreven aan de hand van de inmiddels bekende joodse historicus, Ilan Pappe, die samen met anderen, meent dat de tijd van waarheid en herstel is aangebroken. Helaas hebben zionisten toen de houding bepaald die nu nog steeds de officiele joodse politiek is. David Ben Gourion zorgde telkens voor een dubbele boodschap, onderling radicaal verschillend. Naar buiten uit werd een angstpsychose geschapen, de vrees voor een “tweede holocaust”. Dit moest hem toestaan om ondertussen het kleine landje uit te bouwen tot een krankzinnige militaire superstaat. Voor eigen volk werd duidelijk gemaakt dat zij iedere oorlog tegen gelijk wie konden winnen en dat was helaas ook ongeveer zo. Daarvoor werd de minste aanleiding misbruikt om een volgende “zuivering” of “vernietiging” te voltrekken en zich steeds meer land toe te eigenen. Zo werden menigten Palestijnen gedood, massa’s werden uit hun huizen gesleurd, van alle bezittingen beroofd en dan op de vlucht gejaagd. Dorpen werden ’s nacht overvallen, huizen werden opgeblazen terwijl de gezinnen er nog in lagen te slapen. Honderden dorpen werden met de grond gelijk gemaakt en daarna als joods dorp ingehuldigd. Tegelijk werden op Palestijnse grond joodse nederzettingen gebouwd. Hoe meer internationale veroordelingen er kwamen, hoe driester de zionisten te werk gingen. Een recent voorbeeld van internationale schendingen is de bouw van de “apartheidsmuur” flink in Palestijns gebied, waardoor het leven van nog eens zovele Palestijnen kon gebroken worden. Terecht heeft de voormalige minister president van Nederland, D. Van Agt het inmiddels tien jaar oud illegale betonnen monster van 8 meter aangeklaagd (in Trouw 8/7/2014). Hij benadrukt vooral het feit dat hierop internationaal nog steeds geen enkele sanctie is gevolgd. Ik zou zelf voorstellen dat men begint met de massavernietigingswapens van dit land onder internationaal toezicht op te ruimen (chemische, biologische en atoombommen), nu men met Syrië klaar is. De opruiming van de chemische wapens in Syrië heeft uiteindelijk alleen maar gediend om de leugen dat Syrië deze zou gebruikt hebben nog even recht te houden. Inmiddels zijn specialisten van deze opruimersclub zelf tot het besluit gekomen dat het rebellen zijn die chemische wapens blijven gebuiken. En na de opruiming van de joodse massavernietigingswapens moeten vervolgens alle internationale schendingen hersteld worden.
De huidige escalatie van moorden, bombardementen en vernietigingen zijn niets anders dan de voortzetting van de zionistische gruwelen van 1948. Het begon met de ontvoering van drie joodse jongeren. Er is geen enkel bewijs dat Hamas daarbij betrokken was. Over de ontvoering en de moord werden later enkele onbetrouwbare en oncontroleerbare gegevens verstrekt. Nu onthult de Duitse journalist Gerhard Wisnewski dat Tamir Pardo, de chef van de geheime dienst Mossad, de ontvoering van deze jongeren precies een week eerder heeft voorspeld (False Flag in Israël? Mossad-chef sagt Entfürungen der Jugendlichen voraus, 10 juli). Het hele verhaal van ontvoering en moord hangt met haken en ogen aan elkaar. Het komt op een voor de zionisten goed moment waarop ze nog eens hun tientallen moorden en verwoestingen in Palestijns gebied willen rechtvaardigen. En omdat ze Syrië tot heden nog niet konden breken beginnen ze alvast tegelijk in Irak te stoken. Met groot vertoon heeft B. Netanyahu de “onafhankelijke Kurdische staat” al toegejuicht. Heel het Midden Oosten moet in stukken gehakt worden, die dan beheerst kan worden door een “puur joodse staat” van de Nijl tot de Eufraat, zoals aan Abraham werd beloofd (Genesis 15, 19). Het verschil is dat God beloofde voor het volk en het land te zorgen, maar het joodse volk “heeft mijn stem niet gehoord, mijn volk gehoorzaamde niet. Daarom liet Ik hen los met hun hard gemoed, zij gingen hun eigen wegen” (psalm 81, 12 v).
Wij steunen volop het protest van MWS (mediawerkgroepsyrië) tegen de aanhoudende luchtaanvallen op onschuldige Palestijnse burgers en hun eigendommen. “Tel Aviv moet de conventies van Genève en de mensenrechten naleven. Het collectief straffen van Palestijnse burgers is een oorlogsmisdaad en barbaarse praktijk”. Israël moet zich terugtrekken uit de in 1967 bezette gebieden, ook uit Oost-Jeruzalem en de Syrische Golan (VN resoluties 242 en 338). Palestijnse vluchtelingen moeten kunnen terugkeren en gecompenseerd worden (VN resolutie 194). Israël moet zijn nederzettingenexpansie staken en de joodse colonies in bezet gebied ontruimen (VN resoluties 446 en 452). Als deze internationale verordeningen nu niet opgevolgd worden, wat voor zin hebben onze internationale instellingen dan nog?
Het groeiend aantal messiasbelijdende joden én joden die de zionistische gruwel van de huidige staat grondig afkeuren vormen een teken van hoop voor de toekomst. Zij zijn onze broeders en zusters bij uitstek. Wanneer het zionisme bijna zijn opperheerschappij heeft bereikt zal het hopelijk instorten zoals het marxistisch-leninistish, communistisch Oostblok op het hoogtepunt van zijn militaire macht is ingestort. Het joodse geloof, volk en land zijn oneindig meer waard dan een leven van wraak, illegale moord en verwoesting. Zij zijn geroepen om hun ontplooing te vinden in de erkenning van hun Messias, Zoon van God en Redder, tot heil van henzelf en van heel de wereld.
Onderlinge verzoening en humanitaire hulp
Iedere week is het nog hetzelfde lied in een andere toonaard. Volgens de verklaring van een mensenrechtenorganisatie in New York (30 juni) worden kinderen, vaak veel jonger dan 15 jaar, ingezet door alle rebellengroepen, van ISIS tot het vrije Syrische leger. Overigens, is er voor u een verschil wanneer uw familie uitgemoord wordt door de mannen van de islamitische staat of door zogenaamde “gematigde rebellen” of “vreedzame activisten”? Ondertussen worden vooral christenen, samen met soldaten en alawieten vermoord. En het waren juist de christenen die in grote mate de maatschappij in Syrië en Irak opbouwden. De Chaldeeuwse aartsbisschop van Kirkoek vreest nu het einde van de christenheid in Irak “zoals in Turkije, Saoedi-Arabië, Noord-Afrika en zelfs Libanon”
Op menselijk vlak blijven we ons inspannen voor twee bewegingen die beide door moeder Agnes-Mariam werden gesticht en waarvoor ze haar leven heeft ingezet. Enerzijds de nationale verzoening of mussalaha. Na de oorlog en ook nu reeds, zal de belangrijkste opdracht er in bestaan te streven naar een voor ieder rechtvaardig herstel. Tijdens WO II was er in mijn geboortedorp een kleine fabriek van een goed en sociaal bewogen man. Na de oorlog meenden sommigen, geheel ten onrechte, hem te moeten aanklagen als collaborateur en begonnen zijn huisraad buiten te sleuren en op straat te vernielen. Achteraf zei hij dat de verwoesting van zijn fabriek door de Duitsers hem niet zo zwaar viel als deze onterechte wraak van eigen volk. Dit moeten we voorkomen en nu de mussalaha in Syrië volop steunen. Dat is niet alleen de taak van christenen maar van alle mensen van goede wil.
Verder heeft moeder Agnes-Mariam vanuit dit klooster vooral voor de streek van Qalamoun en Damascus een Humanitairian Assistance Team opgericht, dat we al eerder beschreven als de groep van de “twaalf apostelen”. Zij reizen dagelijks in heel de streek rond om de meest behoeftigen, van welk geloof ook, te helpen. Onderweg zijn er verschillende kapotte gebouwen waar scherpschutters zich schuil houden om lukraak op voorbij rijdende auto’s te schieten. Het zijn vurige mannen die door de kracht van het gebed tot heden bescherm gebleven zijn.
Ziehier enkele ervaringen en getuigenisssen van hen. In Damascus zijn de rijken al lang vertrokken. De middenklasse en de armeren zijn gebleven, maar zijn nu allemaal echt armen geworden. Onze vrijwilligers vertelden dat ze in Damascus soms tot 70 “blinde bommen” per dag telden, door terroristen afgeschoten. Niemand wist of hij straks niet getroffen werd. Gelukkig is dit nu minder en heeft het leger meer greep. Omwille van deze bombardementen zochten sommigen asiel in België, Duitsland, Zwitserland of elders...Velen van hen willen echter vanaf de eerste dag dat ze in dat land zijn weer terug. Het doden, verwoesten en polunderen heeft uiteraard op heel de bevolking een sfeer gelegd van onveiligheid, die er vroeger totaal niet was. Ook mensen die vroeger in grote vrede samen leefden kunnen elkaar nu onwillekeurig beginnen te wantrouwen. Bovendien is het leven in Damascus heel duur geworden. Vele families hebben geliefden verloren die gedood of ontvoerd werden. Er zijn vele zieken en vele gehandicapten. Sommige mensen hebben tijdens de belegering door teroristen onkruid gegeten om in leven te blijven. De christenen zijn door de oorlog ofwel verbitterd ofwel nog vuriger geworden. Maloula, het unieke christelijke dorp met zijn rijke Aramese traditie en de taal van Christus is helemaal verwoest en verbrand. De inwoners zijn naar Damascus gevlucht waar de armen levenonderhoud vinden. Ook de zusters zijn weg. Het klooster van de heilige Sergius, een Romeins soldaat en martelaar werd in de 4e eeuw opgetrokken op een voormalige tempel van Apollos. Ook het klooster van de heilige Thecla, leerlinge van Paulus, is geheel verwoest. De vernieling van Maloula is een dolksteek in het hart van de ganse christenheid. Geheel anders is het naburige Seydnaya, waar jongeren vanaf het begin de verdediging hebben georganiseerd en waar iedereen nu ingeschakel is om de dorpelingen in nood te helpen. Daar prijkt ook het grootste Christusbeeld ter wereld. Er is inmiddels wel officieel overleg om te zien hoe Maloula heropgebouwd kan worden.
Behalve de materiele armoede is er de geestelijke ontwrichting. De vaste waarden van eerbied voor alle menselijk leven, huwelijkstrouw, het gezin hebben veel ingeboet. Door de schrijnende armoede is er een grotere onveiligheid. Kwam je vroeger van Zaventem naar Damascus dan zag je meteen het verschil in familieleven. In Zaventem renden de mensen als mieren door elkaar. Velen waren met twee en af en toe zag je eens een gezin. In Damascus zag je vooral grote families die een gezinslid kwamen ophalen. Een jonge kerel duwde een oude vader of moeder in een rolstoel, jonge vrouwen droegen een baby op de arm, de mannen en kinderen, een gehandicapte... ze vormden allen één familie. Moordbrigades hebben vele gelukkige gezinnen in het hart getroffen. In de Arabische wereld werden miljoenen meisjes en vrouwen opgeroepen om hun “religieuze plicht” te komen vervullen en de rebellen in Syrië ter wille te zijn als beloning en aanmoediging voor hun gruweldaden. Hoeveel naamloze weeskinderen zullen er in Syrië achter blijven
We zullen ons moeten voorbereiden, niet alleen op een materiele heropbouw van het land maar nog meer op een geestelijke heropstanding. Om het te zeggen met de woorden van een van onze vrijwilligersgroep: Misschien zal voor ons de oorlog na de oorlog uitbreken!
P. Daniel
11-07-2014 om 19:42
geschreven door Gust Adriaensen
|
