Het geklep van het klokje. Het sfeervol verlichte romaanse abdijkerkje.
Stipt 18 uur : de ruisende stoet der norbertijnen. De diepe buiging, twee aan twee, voor het altaar. Het gestommel bij het plaatsnemen in het gestoelte.
De voorzanger heft de hymne aan, begeleid door zachte orgelmuziek. Het rustgevende psalmodiëren. De lezing uit eeuwenoude teksten van kerkvaders en heilige priesters. De stilte nadien. Het magnificat . De voorbeden. De namen van de confraters die sinds de stichting in de 12de eeuw op dezelfde dag gestorven zijn.
Het zegenlied en de zegen. Het convent richt zich naar het Mariabeeld, zingt het Marialied. Ga in vrede.
De diepe buiging voor het altaar. De stoet verdwijnt in de lange kloostergangen.
Het is net geen 18.30 uur wanneer we de kerk verlaten.
De avonddienst in al zijn eenvoud: telkens opnieuw een deugddoende geestelijke ervaring.
11-07-2014 om 19:51
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/17
Vrijdag 11 juli 2014
Eens zullen de straatstenen het uitschreeuwen
Van de crisis, die begin 2011 in Syrië uitbrak, werd door media en politici meteen een (te) duidelijk beeld geschetst in een soort drieluik. Het was een etterbuil van dictatuur, schrikbewind en corruptie, die eindelijk openbarste. De toestand werd vervolgens dramatisch omdat de vreedzame verzuchtingen van het volk bloedig werden onderdrukt, waardoor een burgeroorlog ontstond. Het Westen met zijn grote traditie aan democratie en vrijheid had dus de plicht de onderdrukte bevolking militair ter hulp te snellen.
Deze voorstelling had evenwel niets te maken met de werkelijkheid, maar was een verzonnen verhaal voor oorlogspropaganda. We hebben het steeds opnieuw aangetoond: “een spontane volksopstand”, “een burgeroorlog”, “gematigde rebellen als vrijheidstrijders” ... hebben hier nooit bestaan. De diep betreurde, vermoorde pater Frans van der Lugt s.j. van Homs was een gematigd en bescheiden man die zich inzette voor de behoeftigen en armen maar niet voor een politieke richting. In een van de weinige interviews zei hij niettemin wat ook wij hier hebben meegemaakt, nl. dat het vanaf het begin gewapende rebellen waren die op de politie schoten.
Syrië was een lekenstaat die voor deze oorlog inderdaad niet veel aandacht gaf aan individuele, politieke vrijheden. Afgezien van een rijke heersende klasse was er een grote gelijkheid. Mannen, vrouwen, onafhankelijk van hun geloofsovertuiging konden alle posten bekleden. Het volk leefde vrij welvarend, in een grote harmonie en er heerste een goede openbare veiligheid. Een kostbaar fototoestel onachtzaam laten liggen in een zetel in de vlieghaven of elders was geen probleem. Als je er weer aan dacht kon je het ding terugvinden precies op de plaats waar je het had laten liggen. Een jonge vrouw kon ’s nachts in de stad gewoon iemand om hulp vragen wanneer ze de weg kwijt was. In Damascus waren de deuren van alle huizen dag en nacht open, zoals dit in ons klooster trouwens ook was. Zie je dit in Brussel of in een andere westerse hoofdstad gebeuren?
Media en politici vertelden niet dat Syrië, samen met vier andere landen, direct na de aanslag van 9/11 op de Twin torens van New York, genoemd werd als land dat militair moest overmeesterd worden (hoewel de vermeende terroristen uit Saoedi-Arabië kwamen, de grote bondgenoot van het Amerikaans-zionisme!). De werkelijke “misdaad” van Syrië was immers dat het nog niet onder westerse heerschappij leefde, maar als een onafhankelijk, soeverein land. Bovendien bezat het grote energierijkdommen en lag het op een strategisch uiterst belangrijke plaast. Wie hier baas is, beheerst het hele Midden-Oosten, bezit en verdeelt de energiebronnen in oost en west naar believen, zit op de stoep van Iran en in de voortuin van Rusland en zelfs van China. Is dit voor wereldheersers niet meer dan genoeg om tot het uiterste toe te trachten dit land in handen te krijgen? Begrijp je waarom deze werkelijke motieven uit de aandacht gehouden worden?
Syrië is inmiddels “succesvol” uitgemoord en verwoest, maar niet verslagen. De wereldheersers kenden wel vele gebreken van Syrië maar niet zijn geestelijke kracht en eenheid. Het succes van de nieuwe constitutie met zijn meer partijen stelsel en zijn eerste vrije, democratische presidentsverkiezingen zijn een enorme aanmoediging geworden. Het werd een explosie van patriotisme, waardoor het volk samen met leger, regering en president nog meer gemotiveerd werd om samen het internationaal terrorisme te trotseren. En dit is het echte wonder van Syrië. Een klein land met veel gebreken, tekorten en zwakheden heeft voor het eerst in onze tijd de oppermachtige westerse heersers met hun bondgenoten en hun onbeperkte voorraad aan gespecialiseerde terroristengroepen eensgezind weerstaan. En Syrië zal stand blijven houden, zoals we vanaf het begin al konden vermoeden.
Gelukkig zijn inmiddels voor velen de ogen open gegaan. Helaas nog niet voor allen, ook niet in het Vlaamse landschap. Sommige zelfverklaarde Midden-Oosten specialisten, of ze Brigitte heten of Willemjan, gaan gewoon door met de oude oorlogspropaganda van drie jaar geleden, zonder enige erkenning van de werkelijkheid en dan nog in naam van kerkelijke organisaties! Onbegrijpelijk en vooral onaanvaardbaar. Hou op met het van buiten af steunen van vreemde vechtende groepjes, er is al te veel gedood en verwoest. Julie zijn medeschuldig aan het verder uitmoorden van onschuldige burgers onder de schijnheilige dekmantel van “hulp” en “steun”. Schande over deze huichelarij en over allen die dit blijven steunen. Erken de echte vreugde van het volk nu het in grote eensgezindheid zijn soevereiniteit heeft verdedigd en zijn eigen toekomst heeft bepaald. Hou op met het brutaal opdringen van uw zogezegde democratie.
In deze vuile oorlog tegen Syrië kan iedereen solidair worden met de onschuldige slachtoffers door overal de moordenaars en hun leugens te ontmaskeren. Yes, You Can!
Open wonden.
De eerste christenen werden belasterd en vervolgd door hen “die zich joden noemen en het niet zijn; ze zijn een synagoge van de satan” (Apocalyps 2,9). Omdat een groot deel van het joodse volk Jezus, de ware Messias verwierp, hebben christenen het joodse volk en hun geloof verworpen. Tot in de helft van de 20e eeuw hebben joden veel geleden onder de verwerping door christenen. Het dieptepunt werd de uitroeiing van miljoenen joden tijdens WO II. Dit was niet het werk van de christenen, die zelf met massa’s werden uitgeroeid, maar de eeuwenlange negatieve houding van christenen heeft ontegensprekelijk een invloed gehad. Anderzijds hebben ook vele christenen en kerkelijke gezagsdragers, waaronder paus Pius XII, zich op heldhaftige wijze ingezet voor de redding van joden. Inmiddels is er een wereldwijde oecumenische beweging ontstaan van christenen en Joden die Jezus erkennen (messiasbelijdende joden of messiaanse joden) die samen de weg gaan van gebed, boete en verzoening als voorbereiding op een mogelijk tweede concilie van Jeruzalem dat de “eenheid in verscheidenheid” van de Kerk kan herstellen. In Antiochië waren immers gelovigen uit de volkeren en uit het joodse volk nog in de ene Kerk van Christus verenigd.
De stichting van een staat voor het joodse volk in 1948 is een tweede open wonde geworden. In plaats van vreedzaam als Palestijnen en joden verder te leven in een land, volgens evenredigheid verdeeld, vormden zionisten een harde kern die, tegen alle afspraken in, heel het land voor zich en voor zich alleen wilden hebben. Over deze vreselijke “ethnische zuivering” van Palestina door zionisten hebben we vorige keer al geschreven aan de hand van de inmiddels bekende joodse historicus, Ilan Pappe, die samen met anderen, meent dat de tijd van waarheid en herstel is aangebroken. Helaas hebben zionisten toen de houding bepaald die nu nog steeds de officiele joodse politiek is. David Ben Gourion zorgde telkens voor een dubbele boodschap, onderling radicaal verschillend. Naar buiten uit werd een angstpsychose geschapen, de vrees voor een “tweede holocaust”. Dit moest hem toestaan om ondertussen het kleine landje uit te bouwen tot een krankzinnige militaire superstaat. Voor eigen volk werd duidelijk gemaakt dat zij iedere oorlog tegen gelijk wie konden winnen en dat was helaas ook ongeveer zo. Daarvoor werd de minste aanleiding misbruikt om een volgende “zuivering” of “vernietiging” te voltrekken en zich steeds meer land toe te eigenen. Zo werden menigten Palestijnen gedood, massa’s werden uit hun huizen gesleurd, van alle bezittingen beroofd en dan op de vlucht gejaagd. Dorpen werden ’s nacht overvallen, huizen werden opgeblazen terwijl de gezinnen er nog in lagen te slapen. Honderden dorpen werden met de grond gelijk gemaakt en daarna als joods dorp ingehuldigd. Tegelijk werden op Palestijnse grond joodse nederzettingen gebouwd. Hoe meer internationale veroordelingen er kwamen, hoe driester de zionisten te werk gingen. Een recent voorbeeld van internationale schendingen is de bouw van de “apartheidsmuur” flink in Palestijns gebied, waardoor het leven van nog eens zovele Palestijnen kon gebroken worden. Terecht heeft de voormalige minister president van Nederland, D. Van Agt het inmiddels tien jaar oud illegale betonnen monster van 8 meter aangeklaagd (in Trouw 8/7/2014). Hij benadrukt vooral het feit dat hierop internationaal nog steeds geen enkele sanctie is gevolgd. Ik zou zelf voorstellen dat men begint met de massavernietigingswapens van dit land onder internationaal toezicht op te ruimen (chemische, biologische en atoombommen), nu men met Syrië klaar is. De opruiming van de chemische wapens in Syrië heeft uiteindelijk alleen maar gediend om de leugen dat Syrië deze zou gebruikt hebben nog even recht te houden. Inmiddels zijn specialisten van deze opruimersclub zelf tot het besluit gekomen dat het rebellen zijn die chemische wapens blijven gebuiken. En na de opruiming van de joodse massavernietigingswapens moeten vervolgens alle internationale schendingen hersteld worden.
De huidige escalatie van moorden, bombardementen en vernietigingen zijn niets anders dan de voortzetting van de zionistische gruwelen van 1948. Het begon met de ontvoering van drie joodse jongeren. Er is geen enkel bewijs dat Hamas daarbij betrokken was. Over de ontvoering en de moord werden later enkele onbetrouwbare en oncontroleerbare gegevens verstrekt. Nu onthult de Duitse journalist Gerhard Wisnewski dat Tamir Pardo, de chef van de geheime dienst Mossad, de ontvoering van deze jongeren precies een week eerder heeft voorspeld (False Flag in Israël? Mossad-chef sagt Entfürungen der Jugendlichen voraus, 10 juli). Het hele verhaal van ontvoering en moord hangt met haken en ogen aan elkaar. Het komt op een voor de zionisten goed moment waarop ze nog eens hun tientallen moorden en verwoestingen in Palestijns gebied willen rechtvaardigen. En omdat ze Syrië tot heden nog niet konden breken beginnen ze alvast tegelijk in Irak te stoken. Met groot vertoon heeft B. Netanyahu de “onafhankelijke Kurdische staat” al toegejuicht. Heel het Midden Oosten moet in stukken gehakt worden, die dan beheerst kan worden door een “puur joodse staat” van de Nijl tot de Eufraat, zoals aan Abraham werd beloofd (Genesis 15, 19). Het verschil is dat God beloofde voor het volk en het land te zorgen, maar het joodse volk “heeft mijn stem niet gehoord, mijn volk gehoorzaamde niet. Daarom liet Ik hen los met hun hard gemoed, zij gingen hun eigen wegen” (psalm 81, 12 v).
Wij steunen volop het protest van MWS (mediawerkgroepsyrië) tegen de aanhoudende luchtaanvallen op onschuldige Palestijnse burgers en hun eigendommen. “Tel Aviv moet de conventies van Genève en de mensenrechten naleven. Het collectief straffen van Palestijnse burgers is een oorlogsmisdaad en barbaarse praktijk”. Israël moet zich terugtrekken uit de in 1967 bezette gebieden, ook uit Oost-Jeruzalem en de Syrische Golan (VN resoluties 242 en 338). Palestijnse vluchtelingen moeten kunnen terugkeren en gecompenseerd worden (VN resolutie 194). Israël moet zijn nederzettingenexpansie staken en de joodse colonies in bezet gebied ontruimen (VN resoluties 446 en 452). Als deze internationale verordeningen nu niet opgevolgd worden, wat voor zin hebben onze internationale instellingen dan nog?
Het groeiend aantal messiasbelijdende joden én joden die de zionistische gruwel van de huidige staat grondig afkeuren vormen een teken van hoop voor de toekomst. Zij zijn onze broeders en zusters bij uitstek. Wanneer het zionisme bijna zijn opperheerschappij heeft bereikt zal het hopelijk instorten zoals het marxistisch-leninistish, communistisch Oostblok op het hoogtepunt van zijn militaire macht is ingestort. Het joodse geloof, volk en land zijn oneindig meer waard dan een leven van wraak, illegale moord en verwoesting. Zij zijn geroepen om hun ontplooing te vinden in de erkenning van hun Messias, Zoon van God en Redder, tot heil van henzelf en van heel de wereld.
Onderlinge verzoening en humanitaire hulp
Iedere week is het nog hetzelfde lied in een andere toonaard. Volgens de verklaring van een mensenrechtenorganisatie in New York (30 juni) worden kinderen, vaak veel jonger dan 15 jaar, ingezet door alle rebellengroepen, van ISIS tot het vrije Syrische leger. Overigens, is er voor u een verschil wanneer uw familie uitgemoord wordt door de mannen van de islamitische staat of door zogenaamde “gematigde rebellen” of “vreedzame activisten”? Ondertussen worden vooral christenen, samen met soldaten en alawieten vermoord. En het waren juist de christenen die in grote mate de maatschappij in Syrië en Irak opbouwden. De Chaldeeuwse aartsbisschop van Kirkoek vreest nu het einde van de christenheid in Irak “zoals in Turkije, Saoedi-Arabië, Noord-Afrika en zelfs Libanon”
Op menselijk vlak blijven we ons inspannen voor twee bewegingen die beide door moeder Agnes-Mariam werden gesticht en waarvoor ze haar leven heeft ingezet. Enerzijds de nationale verzoening of mussalaha. Na de oorlog en ook nu reeds, zal de belangrijkste opdracht er in bestaan te streven naar een voor ieder rechtvaardig herstel. Tijdens WO II was er in mijn geboortedorp een kleine fabriek van een goed en sociaal bewogen man. Na de oorlog meenden sommigen, geheel ten onrechte, hem te moeten aanklagen als collaborateur en begonnen zijn huisraad buiten te sleuren en op straat te vernielen. Achteraf zei hij dat de verwoesting van zijn fabriek door de Duitsers hem niet zo zwaar viel als deze onterechte wraak van eigen volk. Dit moeten we voorkomen en nu de mussalaha in Syrië volop steunen. Dat is niet alleen de taak van christenen maar van alle mensen van goede wil.
Verder heeft moeder Agnes-Mariam vanuit dit klooster vooral voor de streek van Qalamoun en Damascus een Humanitairian Assistance Team opgericht, dat we al eerder beschreven als de groep van de “twaalf apostelen”. Zij reizen dagelijks in heel de streek rond om de meest behoeftigen, van welk geloof ook, te helpen. Onderweg zijn er verschillende kapotte gebouwen waar scherpschutters zich schuil houden om lukraak op voorbij rijdende auto’s te schieten. Het zijn vurige mannen die door de kracht van het gebed tot heden bescherm gebleven zijn.
Ziehier enkele ervaringen en getuigenisssen van hen. In Damascus zijn de rijken al lang vertrokken. De middenklasse en de armeren zijn gebleven, maar zijn nu allemaal echt armen geworden. Onze vrijwilligers vertelden dat ze in Damascus soms tot 70 “blinde bommen” per dag telden, door terroristen afgeschoten. Niemand wist of hij straks niet getroffen werd. Gelukkig is dit nu minder en heeft het leger meer greep. Omwille van deze bombardementen zochten sommigen asiel in België, Duitsland, Zwitserland of elders...Velen van hen willen echter vanaf de eerste dag dat ze in dat land zijn weer terug. Het doden, verwoesten en polunderen heeft uiteraard op heel de bevolking een sfeer gelegd van onveiligheid, die er vroeger totaal niet was. Ook mensen die vroeger in grote vrede samen leefden kunnen elkaar nu onwillekeurig beginnen te wantrouwen. Bovendien is het leven in Damascus heel duur geworden. Vele families hebben geliefden verloren die gedood of ontvoerd werden. Er zijn vele zieken en vele gehandicapten. Sommige mensen hebben tijdens de belegering door teroristen onkruid gegeten om in leven te blijven. De christenen zijn door de oorlog ofwel verbitterd ofwel nog vuriger geworden. Maloula, het unieke christelijke dorp met zijn rijke Aramese traditie en de taal van Christus is helemaal verwoest en verbrand. De inwoners zijn naar Damascus gevlucht waar de armen levenonderhoud vinden. Ook de zusters zijn weg. Het klooster van de heilige Sergius, een Romeins soldaat en martelaar werd in de 4e eeuw opgetrokken op een voormalige tempel van Apollos. Ook het klooster van de heilige Thecla, leerlinge van Paulus, is geheel verwoest. De vernieling van Maloula is een dolksteek in het hart van de ganse christenheid. Geheel anders is het naburige Seydnaya, waar jongeren vanaf het begin de verdediging hebben georganiseerd en waar iedereen nu ingeschakel is om de dorpelingen in nood te helpen. Daar prijkt ook het grootste Christusbeeld ter wereld. Er is inmiddels wel officieel overleg om te zien hoe Maloula heropgebouwd kan worden.
Behalve de materiele armoede is er de geestelijke ontwrichting. De vaste waarden van eerbied voor alle menselijk leven, huwelijkstrouw, het gezin hebben veel ingeboet. Door de schrijnende armoede is er een grotere onveiligheid. Kwam je vroeger van Zaventem naar Damascus dan zag je meteen het verschil in familieleven. In Zaventem renden de mensen als mieren door elkaar. Velen waren met twee en af en toe zag je eens een gezin. In Damascus zag je vooral grote families die een gezinslid kwamen ophalen. Een jonge kerel duwde een oude vader of moeder in een rolstoel, jonge vrouwen droegen een baby op de arm, de mannen en kinderen, een gehandicapte... ze vormden allen één familie. Moordbrigades hebben vele gelukkige gezinnen in het hart getroffen. In de Arabische wereld werden miljoenen meisjes en vrouwen opgeroepen om hun “religieuze plicht” te komen vervullen en de rebellen in Syrië ter wille te zijn als beloning en aanmoediging voor hun gruweldaden. Hoeveel naamloze weeskinderen zullen er in Syrië achter blijven
We zullen ons moeten voorbereiden, niet alleen op een materiele heropbouw van het land maar nog meer op een geestelijke heropstanding. Om het te zeggen met de woorden van een van onze vrijwilligersgroep: Misschien zal voor ons de oorlog na de oorlog uitbreken!
P. Daniel
11-07-2014 om 19:42
geschreven door Gust Adriaensen
10-07-2014
Laat de vlaggen maar verder wapperen...
Oproep aan alle Belgische en Nederbelgische supporters van de Red Devils: laat ze wapperen, minstens tot na het Europees voetbalkampioenschap!
De Rode Duivels zijn al teruggekeerd uit Brazilië maar aan talloze huizen hangt nog de driekleur. Laat ze hangen, laat ze wapperen!
Zij fleuren onze huizen en straten op.
Zij monteren de mensen op, ook al regent het oude wijven.
Zij houden de droom bij de supporters levend. De droom over Europese en mondiale kampioenstitels.
Zij doen de cafés steviger draaien, want duizenden zijn nog lang niet uitgepraat over de Red Devils.
Zij houden de fans in de juiste mood om naar het Europese kampioenschap toe te leven.
Laat ze wapperen! Leg ze niet in de mottenballen! Laat desnoods heilige boontjes langs je Lucifersdrietand naar de hemel groeien, maar laat hem stevig in je voortuintje geplant staan. Stook hem niet op, hij past perfect bij de vurige, permanente supporter!
Wil je je eigen stulpje, je geliefde straat nog kleurrijker maken? Hang oranje-blanje-bleu, nu zeker, zusterlijk-broederlijk, naast je geliefde zwart-geel-rood.
Ach, een heerlijk, zomers, hoopvol zicht!!
10-07-2014 om 13:36
geschreven door Gust Adriaensen
09-07-2014
Hoeveel voeten heeft Van Eetvelt nog...
om in te schieten?
Karel Van Eetvelt, de baas van Unizo, is duidelijk de trappers kwijt.
Nog maar enkele dagen geleden pakte hij uit met een regelrechte chantage-enquête waarin gedreigd werd met een boycot en jobschrapping door werkgevers, wanneer ze niet de coalitie en het program kregen die zij eisen. Een schabouwelijke inmenging in het democratische proces van de regeringsvorming.
Nu laat Van Eetvelt zich negatief opmerken door de werkgevers op te roepen de vermoede nepsollicitanten te verklikken bij de bevoegde overheidsdiensten. Want, zo orakelt Van Eetvelt, op die manier kunnen we de sociale fraude bestrijden.
De Unizobaas zou toch eens meer moeten gaan nadenken vooraleer hij weer eens op tv zijn licht (?) wil laten schijnen over alles en nog wat. Want of het licht van Karels frequente tv-optreden ook positief afstraalt op de middenstanders en hun imago bij de bevolking ten goede komt, is erg twijfelachtig.
Bovendien geeft hij met dergelijke ondoordachte initiatieven en mediaoptredens, prachtige assists aan de vakbonden om het Unizodoel te belagen. Zij zijn al scherp uit de hoek gekomen met het voorstel om ook de werkgevers te verklikken wanneer zij niet reageren op sollicitaties, of sollicitanten aan het lijntje houden, enz.
En wat zou Karel ervan denken wanneer de vakbonden een kliksysteem op poten zetten om de werknemers de mogelijkheid te geven allerlei vormen van geconstateerde of vermoede fiscale fraude bij hun werkgevers, kenbaar te maken aan de bevoegde instanties?
09-07-2014 om 10:47
geschreven door Gust Adriaensen
08-07-2014
'Kerkgangers gelukkiger dan niet-kerkelijken'
“Mensen die een religie aanhangen, zijn iets vaker gelukkig en tevreden met het leven dan niet-kerkelijken.”
Dat is de conclusie van een onderzoek van Moniek Coumans voor het Nederlandse Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). In het artikel ‘Meer religieus, meer welzijn?’ onderzoekt Coumans de samenhang tussen religie en welzijn. Welzijn wordt uitgedrukt in geluk en tevredenheid. De onderzoeksvraag is of religieuze mensen daadwerkelijker gelukkiger en meer tevreden zijn met hun leven dan mensen die de kerk niet zien zitten.
08-07-2014 om 17:52
geschreven door Gust Adriaensen
Voor (bijna) elk kwaaltje is er wel een kruid
Postelkaas en Postelkruiden: twee topproducten die binnen de muren van de norbertijnenabdij van Postel geproduceerd worden.
Ze zijn te koop in het abdijwinkeltje. Maar sinds kort is er voor de kruidenproducten een bijkomende mogelijkheid tot aanschaf: een heuse webwinkel.
Alle producten staan vermeld, onderverdeeld in productgroepen (bv. tincturen, capsules,...). De producten kunnen elektronisch besteld worden. Aan de koper wordt automatisch een mail gestuurd met daarop de lijst met bestelde producten en de kostprijs. Na betaling, worden de producten naar de koper verstuurd via Bpack (het vroegere Taxipost).
Broeder Guy Van Leemput, de Postelse norbertijn die verantwoordelijkheid draagt voor de kruidentuin en het kruidenlabo, schreef ook twee boeiende, leerrijke en mooi geïllustreerde boeken over kruiden en hun heilzame werking. 'Het kruidenboek van broeder Guy' en 'Heilzame kruidenrecepten van broeder Guy' zijn te koop in het abdijkwinkeltje en in het VVV-kantoor Colibrant binnen de abdijmuren.
08-07-2014 om 09:47
geschreven door Gust Adriaensen
06-07-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/16
Vrijdag 4 juli 2014
Van het voetbalfestijn naar de Ramadan
Dank zij het deskundig gepruts van onze fraters achter aan onze oude tv konden we langs een buurland om, tijdens het weekend ‘s avonds enkele matchen van het WK voetbal volgen. Zelfs degenen die zich aan andere werkzaamheden wijden, draaiden hun stoel toch zo dat ze tegelijk de match op tv konden meevolgen. Bij deze een hartelijke felicitatie voor de Belgische ploeg! Het ging er af en toe echt spannend aan toe, totdat de electriciteit weer afgesloten werd en het gewone leven vanzelf in zijn plooi viel.
Twee weken geleden hebben we voor het eerst op zondag middag gezellig in de binnentuin een barbeque gehouden, zoals we voor de oorlog zo dikwijls deden. Nu had onze byzantijnse pastoor voor het vlees gezorgd. Deze zondag, in de late namiddag, kwamen moslims vragen of ze onze barbeque mochten gebruiken. Het is een simpel draagbaar ijzeren stel. Daarmee wisten we dat de ramadan echt begonnen is, waarbij moslims overdag niet eten maar ’s nachts hun schade inhalen.
Moslims vieren met de ramadan uiteindelijk de “nacht van de Al-Qadr”, de nacht van de “bestemming”, waarin alles is gegeven. De koran spreekt over de “gezegende nacht” waarin de engelen en de Geest van God neerdaalden. Het is de nacht boven alle nachten, de nacht van Gods barmhartigheid en van de vrede, waarin het Woord van God is neergedaald. Klinkt dit voor ons niet eerder als kerstmuziek? De mohammedaanse traditie verbindt deze nacht met het neerdalen van het boek van de koran op Mohammed, hoewel dit niet zo uitdrukkelijk wordt gezegd. Door de studies van de fraters rond de islam en de koran hebben we begrepen dat de ramadan inderdaad veel meer geïnspireerd is door ons Kerstfeest, dan we voorheen konden vermoeden. Mohammed heeft de Joden in zijn tijd verweten dat ze Jezus, hun Messias niet hebben erkend. Wat officieel over de ramadan in de koran wordt gezegd sluit in ieder geval sterk aan bij het christelijk geloof van Kerstmis en de geboorte van Jezus als Woord van God dat mens werd. (We hopen ooit deze eenvoudige maar rijke resultaten te kunnen publiceren: “Islam in the Christian Scripture” en “Les musulmans dans la lumière du Christ”)
Ondemocratisch?
Syrië werkt veder aan zijn moeizame en pijnlijke heropstanding. Het leger blijft rebellenhaarden uitschakelen, opruimen of verdrijven. Regelmatig blijven groepen rebellen zich overgeven. Wereldwijd tonen Syriërs hun solidariteit met leger, regering en president. De samenwerking met bevriende landen wordt dagelijks versterkt. Er wordt hard gewerkt aan het herstel van de verwoeste infrastructuur. Scholen, ziekenhuizen beginnen weer zo goed mogelijk te werken. De mussalaha blijft als verzoeningsbeweging groeien...
Het buitenland reageert dikwijls met de opmerking van een pedante schoolmeester: “Ja maar, Syrië is toch helemaal geen democratisch land!” Hierop wil ik duidelijk antwoorden. Syriër is geen ideale samenleving, er zijn nog heel wat gebreken en ondemocratische elementen. De wijze waarop nu aan deze samenleving wordt gewerkt is echter veel beter dan gelijk welke Europese democratie. Wanneer de Tjechen met 13% gestemd hebben bij de Europese verkiezingen, is het dan zo democratisch dat zij vanuit Europa nu een stel superbazen boven zich krijgen die uiteindelijk in hoofdzaak agenten van Amerika zijn? Democratie is, dacht ik, het bestuur van het volk, door het volk en voor het volk. UNO en EU kom eens naar Syrië en kijk hoe ze hier in uiterst moeilijke omstandigheden een harmonieuze samenleving voor iedereen trachten op te bouwen.
Krokodillentranen over de humanitaire situatie
Zowel de UNO als de EU maken zich zorgen over de catastrofale humanitaire situatie in Syrië. Zo willen ze ons althans doen geloven. Ze klagen dat er al minstens 160.000 doden zijn gevallen, dat er miljoenen vluchtelingen zijn in binnen- en buitenland, dat de mensenrechten van miljoenen grovelijk worden geschonden, dat het culturele en religieuze erfgoed wordt vernietigd. De UNO blijft aansturen op sancties en zo mogelijk een militair ingrijpen, tegen Syrië natuurlijk. Dit komt op het moment waarop ISIS en al-Nousra hun gruwelen fors aan het opvoeren zijn in Irak en Syrië. Dit UNO-ingrijpen zou natuurlijk niet bedoeld zijn voor het Noorden en het Noord-Oosten van Syrië, want daar leven de mensen al in het paradijs van de islamitische staat die vorige zondag werd afgekondigd onder het oppergezag van Abou Bakr al Baghdadi, die nu meneer Ibrahiem wordt, de kalief van Syrië, Irak en omstreken (nl. eerst de Arabische wereld en dan het hele westen). Neen, sancties zijn voorzien voor Syrië en tegelijk wordt een forse steun gegeven aan “de gematigde rebellen” om “de vrede te stabiliseren”. Bedoeld wordt dat heel Syrië in feite onder gezag van de terroristen moet komen.. Gelukkig heeft Gennady Gatilof, Russisch afgevaardigde van Buitenlandse zaken deze huichelarij ontmaskerd en laten weten dat Moscou geen enkele resolutie zal steunen met sancties of een buitenlands militair ingrijpen, dat de bevolking nog meer zal doen lijden. Hij vraagt de veroordeling van de echte schuldigen van dit humanitair drama.
De Europese Unie, die de vuile oorlog tegen de Syrische bevolking volop steunt en het slaafje van Amerika is, heeft samen met een vloedgolf van krokodillentranen al nieuwe sancties voorzien. Wil je eens horen wat de Chaldeeuwse patriarch van Babylon in Irak, Louis I Sako hierover denkt? “Het Westen is meer geïnteresseerd aan voetbal dan aan de situatie van de mensen in Irak en Syrië. De westerse politiek is alleen bekommerd om eigen economische belangen”. Exxon-Mobil gaat nu met miljarden investeren in de haven van Antwerpen. Wie is er nog in geïnteresseerd dat juist deze petrolreus de in Syrië gestolen olie verkoopt (zoals we vorige week schreven)?
Een pluim voor de IFJ
De Internationale Federatie voor Journalisten werd in 1928 gesticht en later meerdere malen heropgericht. Ze vertegenwoordigt nu een 600.000 journalisten uit 140 landen. Tijdens het voorbije weekend vergaderde ze te Brussel. Naar verluid werden o.m. twee beslissingen genomen. Vooreerst werden de Israëlische journalisten uit de Federatie geweerd wegens de blijvende onderdrukking van het Palestijnse volk en de blijvende onwettige bezetting van Arabisch land. Vervolgens werden de heren journalisten van de Syrische oppositie eensgezind geweigerd omdat ze in geen enkel opzicht het Syrische volk vertegenwoordigen. Proficiat. Dit is al een stap in de richting van een ethisch verantwoorde journalistiek.
Kruisbeelden in Padoua
Een Finse vrouw, met een Italiaan getrouwd, wil niet dat haar 2 kinderen in de school een kruisbeeld zien. Vanaf 2002 tot 2011 volgt hierop het ene proces na het andere. In 2009 wordt Italia veroordeeld door het Europese hof van Justitie en moet de kruisbeelden verwijderen. Een tegenbeweging wordt gemobiliseerd en in 2011 beslist het Europese hof voor de rechten van de mens dat de afzonderlijke landen een zekere vrijheid hebben omtrent het gebruik van hun eigen religieuze of filozofische symbolen. Massimi Bitonci, burgemeester van Padoua, Noord-Oost Italië, beslist dat er in alle scholen en openbare gebouwen een kruisbeeld moet prijken als uitdrukking van de christelijke cultuur, waarop onze beschaving gegrond is. Ironie van de geschiedenis. De secularisatiebeweging van de 20e eeuw was het sterkst in Noord Italië! Voilà de max!
Zionisme is niet het authentiek joods geloof
Het zionisme (of sionisme, verwijzend naar Sion, Jeruzalem) is tegelijk een ideologie en een politieke stroming. Het woord komt van de Weense schrijver Nathan Birnbaum in 1890. Het is een seculier streven naar een zuivere joodse staat. Het wil niet de komst van de Messias afwachten maar een eigen aards messianisme uitbouwen. Theodor Herzl met zijn boek “Der Judenstaat” (1896) werd hiervan de vader en David Ben-Gurion de architect. Tienduizenden orthodoxe joden en honderden gezaghebbende rabbijnen hebben zich sindsdien uitgesproken tegen deze nieuwe zionistische opvatting van het jodendom. Ze verwerpen het als fundamenteel anti-joods, waardoor het authentieke, religieuze messianisme vervangen wordt door een aards, militair en onderdrukkend messianisme. Het zionisme is geenszins gelijk aan het authentieke joodse geloof, volk of land. Zie hoe joden zelf hierover denken (www.nkusa.org: Jews united against zionisme).
In voorbereiding op de onafhankelijkheid van Israël heeft David Ben-Gourion een uiterst efficiente zionistische structuur uitgewerkt, beginnend met het verzamelen van alle nodige informatie, o.a. in een dossier over de Palestijnse dorpen. Zionisten gingen systematisch de Palestijnse dorpen bezoeken en genoten van de Arabische gastvrijheid. Ondertussen noteerden zij de namen van de belangrijkste leiders, de rijkdommen en de zwakheden van het dorp. Deze dossiers werden later de handleiding om de Palestijnen uit te drijven of te vermoorden, hun dorpen in te nemen of te verwoesten. Tegelijk bouwden de zionisten een militaire supermacht uit (met massavernietigingswapens) waarmee ze de Palestijnen op elk moment naar believen konden verrassen, afschrikken, straffen, uitdrijven of gewoon uitmoorden. De tactiek van David Ben-Gurion werd steeds geweldadiger.
Wat wij deze dagen weer meemaken weerspiegelt helemaal de werkwijze van het zionisme. Drie joodse kinderen worden vermoord. Hiervoor zouden we mogen verwachten dat de moordenaars moeten opgespoord en gestraft worden. Voor zionisten is niet nodig. Het is voor hen een ideale gelegenheid om meteen massale vergeldingsacties uit te voeren waar, wanneer en hoe zij willen, zonder dat ze zelfs weten wie die kinderen vermoord heeft. Vandaar nu de massale bombardementen op Gaza en met grondtroepen. Onmidellijk heeft al de VN veiligheidsraad heftig deze inderdaad gruwelijke en onaanvaardbare 3 moorden veroordeeld. Van de gruwelijkste’ massaslachtingen echter die terroristen hier in Syrië gedurende drie jaar hebben uitgevoerd met internationale steun, is geen enkele duidelijke afkeuring van de VN veiligheidsraad gekomen. Nooit werden de terroristische aanslagen (ook met steun van zionisten) veroordeeld. Wie kan nu nog ontkennen dat de VN veiligheidsraad gepolitizeerd is?
Een ander wapen dat de de zionisten veelvuldig (mis)bruiken is de lobby van het “anti-semitisme”. In feite betekent antisemitisch het verwerpen of haten van het joodse geloof, volk of land, wat onaanvaardbaar is. Zionisten hebben echter in de openbare opinie ongemerkt daaraan een geheel andere betekenis kunnen gegeven, nl. het afwijzen van de zionistische politiek. Kritiek leveren op het feit dat de zionistische politiek al decennia lang internationale regels kan negeren en daarbij zelfs steeds verder gaan, wordt onmiddellijk aangeklaagd als antisemitisch. Zeggen dat niet alleen de chemische wapens in Syrië moeten opgeruimd worden maar ook de chemische én biologische én nucleaire wapens in ons buurland, dat wordt als antisemitisch bestempeld. Ondertussen wordt tegelijk verdoezeld dat het anti-christianisme in heel de wereld een veel groter onrecht is dan het huidige anti-semitisme. Daarom is het veel zinvoller het Italiaanse initiatief te steunen: “Ferma la Cristianofobia” tegen de wereldwijde christenvervolging.
De sleutel van verzoening en vrede
Van Nederlandse vrienden die goede kontakten onderhouden met enkele Syriërs kreeg ik het boek bezorgd: Illan PAPPE, De etnische zuivering van Palestina, Davidsfonds,Leuven, 2008.Illan PAPPE, professor politicologie aan de universiteit van Haifa is een van de voornaamste joodse vertegenwoordigers van de “Nieuwe Historici”. Samen met andere vakgenoten en een aantal “tegendraadse Joden”, wil hij de waarheid erkennen en onthullen van wat in de openbare opinie nog steeds wordt toegedekt en bestempeld als een gewone “onafhankelijkheidsoorlog” van 1948. In werkelijkheid waren het, zo toont hij aan, massaslachtingen (minstens 31), totale verwoestingen van dorpen en de uitdrijving van een niets vermoedende Palestijnse bevolking. Het was de etnische zuivering van Palestina.
En het zionisme gaat met zijn zuiveringen onverminderd voort in het ontwrichten van het Midden-Oosten en wel met dezelfde immorele methodes, zoals gebleken is in de oorlog tegen Syrië. Iedere gelegenheid wordt benut om te vergelden of te intimideren, te moorden of te vernietigen. Het probleem ligt helemaal niet bij het jodendom of het joodse volk maar bij het heersende “etnisch zionisme”. Illan Pappe schreef zijn gedetailleerde studie op het ogenblik dat de “apartheidsmuur” halverwege was opgetrokken en hij voorspelde dat Syrië en Irak de volgende slachtoffers zouden kunnen worden. Hoe hierbij dan nog sympatie kan gewekt worden voor de rebellen die in Syrië en Irak vechten is mij een raadsel, alsof de etnische zuiveringen hier niet mee tellen. Hij besluit wel met een hoopvolle gedachte dat “wij” de sleutel in handen hebben van de verzoening en de vrede. “Wij”, dat zijn de joden die het zionisme grondig beu zijn, die de werkelijkheid durven erkennen en ook bereid zijn tot eerherstel.
Zijn laatste hoofdstuk opent met volgend citaat van zijn collega, Arnon Soffer, hoogleraar geografie aan dezelfde universiteit van Haifa: “Als wij dus in leven willen blijven, moeten wij doden en doden en doden. De hele dag, elke dag...Als wij niet doden houden wij op te bestaan...” Ondertussen heeft het zionisme zich in de openbare opinie kunnen vestigen als een eerbiedwaardige beweging, terwijl iedereen die houdt van het joodse geloof, volk en land, maar deze immorele afwijking openlijk bekritiseerd, met succes kan worden aangeklaagd én veroordeeld als antisemitisch. Begrijpe wie het begrijpen kan.
Moge het joodse volk zijn echte waardigheid herontdekken en beleven.
Morgen, zaterdag 5 juli wordt een demonstratie gehouden tegen de huidige immorele joodse razzia’s in Palestina: DEN HAAG, verzamelen om 12.45 u. op het Plein.
06-07-2014 om 22:01
geschreven door Gust Adriaensen
05-07-2014
'Verander het socio-economische systeem'
Tijdens zijn bezoek aan de Italiaanse regio van Moltese, riep paus Franciscus de mensen op om God te volgen door het sjabloon te doorbreken dat opgelegd wordt door het huidige socio-economische systeem. En zo hun realiteit te veranderen in een meer humane en familiegerichte realiteit.
05-07-2014 om 14:01
geschreven door Gust Adriaensen
De droomtripartite
Is deze foto geen prachtige voorafbeelding van een Belgische droomtripartite?
Samen met miljoenen Belgen support deze geïncarneerde Belgische droomtripartite vanavond vurig voor het glansrijke Belgische droomteam.
Utoch ook! Nietwaar?
05-07-2014 om 11:32
geschreven door Gust Adriaensen
03-07-2014
twitter@pontifex
Franciscus:
'Dear young people, do not give up your dreams of a more just world!'
03-07-2014 om 20:39
geschreven door Gust Adriaensen
Het gekwetter van Rik Torfs
Rik Torfs mag dan wel rector van de Katholieke Universiteit van Leuven geworden zijn, maar die functie belet hem niet, net zoals in de hoogtijdagen van zijn tv-optredens, er lustig verder op los te kwetteren. Zij het dan via Twitter.
'Een tripartite betekent crisis', kwettert Rik.
Een duidelijke politieke mening en keuze. 'Misschien wat ongewoon maar een rector met een opinie, dat moet kunnen, vind ik. Wat ik zeg over politiek is mijn mening', verantwoordt Rik zichzelf in een interviewtje in De Standaard.
Dat moet inderdaad kunnen, Rik. Want stel je voor, een rector zonder opinie!
En dus weze Rik zijn gekwetter over alles en nog wat, ook in de toekomst gegund. Wat staat er ons de eerstvolgende weken nog te wachten. Een gunstige wind vanuit de weelderige rectorsvertrekken aan de Leuvense Oude Markt, deed Riks kwetterplanning bij mijn pc belanden. Een greep uit twitter@rectormagnificus
'Ik heb nu wel echt werk gevonden, maar ik speel nog eens graag een partijtje darts.'
'Een kamikazeregering betekent oorlog.'
'Niet te veel vrouwen in de hoogste bestuursorganen van de universiteiten, vind ik een goed idee.'
'Veel vrouwen op topposities aan de universiteiten, vind ik geen goed idee.'
'Genetisch gemanipuleerde patatten? Ik gruw ervan.'
'In hart en genen ben ik een middenstander. Een middenstandsregering zou dus niet slecht zijn.'
'Die troep onderzoekers die hun tijd verdoen met het genetisch manipuleren van groentes, zou ik voor niks op mijn poreiplanten loslaten. No way!'
'Het aantal bestuurders aan de universiteiten en hogescholen, kan zonder problemen herleid worden tot 10% van het huidige aantal.'
'Een aantal communisten nieuwe stijl in de regering zou toch niet slecht zijn.'
'Die researchers kopiëren en plakken tegen de sterren op!'
'Een homogene N-VA-regering met De Wever als enige minister, betekent verandering.'
'Franciscus mag de middenstanders toch niet te erg voor het hoofd stoten.'
'Enerzijds ben ik wel rector. Anderzijds speel ik graag nog eens de politieke en/of de mediavedette.'
Allemaal boeiende tweets die ongetwijfeld stof zullen doen opwaaien en de rector in Torfs helemaal op de achtergrond zullen dringen ten voordele van de kwetteraar in Rik.
En waarop wachten de Van Heckes, de Leemansen, de De Velteres, de Justaerten, de Léonards, enz., om hun voorkeur voor bepaalde coalities of de verwerping ervan, kenbaar te maken. Via Twitter natuurlijk. Sla aan het kwetteren! U hebt toch een opinie, niet? Kwetter Rik naar de kroon!
03-07-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
02-07-2014
Pleegt CD&V politieke zelfmoord?
CD&V leert klaarblijkelijk niet van zijn fouten.
Enkele jaren geleden sloot de partij een ondoordacht kartel met N-VA. Daardoor hielp ze die nationalistische partij, toen een formatie van bijna niks, uitgroeien tot de grootste partij in Vlaanderen, maar zelf gingen de christendemocraten bijna ten onder.
Nu is ze weer in hetzelfde bedje ziek. De rechtervleugel van CD&V kon maar amper wachten op de uitslag van de verkiezingen om zich onder leiding van Peeters en Beke, op Vlaams niveau vast te klinken aan N-VA. Toch wel merkwaardig omdat het grootste deel van de verkozenen voor het Vlaamse parlement behoort tot de linkervleugel van de partij, de zgn. ACW-stal (moet ik nu schrijven 'de beweging.net-stal'?)
Op het federale niveau timmeren de middenstandersboys Peeters en Beke nog altijd -of het nu om De Wever als informateur of om Michel gaat- ijverig mee voort, niet aan een centrumrechtse maar aan een rechtse regeringscoalitie. Journalist Sturtewagen van De Standaard noemde de regering die zowel De Wever als Michel op stapel proberen te zetten, het beste bewijs van de stelling dat de middenstand het land regeert. Waarom ze dan ook niet een 'middenstandsregering' noemen, voegde hij eraan toe.
Als CD&V bij de verkiezingen nog min of meer kon standhouden, dan heeft de partij dat vooral te danken aan de kiezers uit het ACW. Maar daaraan wordt ook nu weer door de CD&V-top voorbijgegaan.
Waarop wacht het ACW om glashelder naar buiten te treden? Wat de werknemers te wachten staat wanneer Unizo de regering en het regeringsprogram, die ze eist, niet krijgt, is duidelijk genoeg gebleken uit de chantage-enquête die Van Eetvelt organiseerde.
Niet langer zwijgen ACW! Plaats de partij waarvan jullie de ruggengraat vormen onverbiddelijk voor haar verantwoordelijkheid!
02-07-2014 om 09:40
geschreven door Gust Adriaensen
01-07-2014
Het wordt teveel voor Potrel
Wat een voetbalwereldkampioenschap kan aanrichten!
Potrel had zich na het lezen van De Helaasheid der Dingen bekeerd tot het geheelonthouderdom. Wat meer is, hij had zich tot missie gesteld zijn geliefde dorp Reetveerdegem van de drank(duivel) af te helpen.
En niemand kon beweren dat hij helemaal geen succes had. Het aantal cafés was drastisch verminderd, zuipwedstrijden werden al lange tijd niet meer georganiseerd. En het voornaamste: Potrel had samen met zijn broers Zwaren en Witten, een AA-vereniging uit de grond gestampt, die een enorme aantrekkingskracht en bloei kende.
En nu was er dus dat vervloekte wereldkampioenschap. Uit alle huizen hing Jupilerreclame in de Belgische kleuren te wapperen. Het gemeentebestuur van Reetveerdegem had op het dorpsplein een groot tv-scherm opgesteld en voor, tijdens en na de matchen verdwenen er in de Reetveerdegemse kelen sloten Jupiler. Enkele cafés waren met steun van de brouwerij opnieuw geopend. Schoolkinderen volgden de lessen in Jupiler-T-shirts. En om toch maar sympathiek over te komen, hadden ook de juffen en meesters zich zo uitgedost. Zelfs de Reetveerdegemse baby's maakten in hun kinderwagens kraaiend reclame voor Jupiler.
Potrel was de wanhoop nabij. Kwam daarbij dat de geplande AA-vergadering toevallig samenviel met een match van de Belgen. Hij had er al voor op zijn donder gekregen van enkele trouwe leden. Maar verplaatsen kon ook niet meer en hij had zijn AA'ers gepaaid met de belofte een groot scherm in het lokaal te installeren. Het aangename aan het nuttige paren, weet je wel. En ze zouden er zijn, hadden ze beloofd.
En ze waren er. Maar Potrel kreeg een klop van de hamer, toen hij ze zag. Zijn trouwste AA'ers, uitgedost als karnavalszotten. Maar vooral, en pijnlijk, zeer pijnlijk vooral: gewurmd in spannende Jupiler-T-shirtjes. En wat nog het vreselijkste was: enkelen zeulden Jupilerkratten mee.
'Als de Belgen winnen, mag er toch wel een biertje af', zei de een. 'Ook toch wel als ze verliezen', repliceerde een grapjas. Maar Potrel besefte dat dit het einde betekende van zijn geliefde AA en ook van zijn edele missie in Reetveerdegem. Ten prooi aan uitzichtloze wanhoop, schreide hij: 'Begin maar te zuipen.'
Laat in de nacht werd hij door Witten en Zwaren naar huis gedragen. Maar daar was hij zich niet van bewust. Ook niet van de nederlaag der Belgen.
01-07-2014 om 09:07
geschreven door Gust Adriaensen
30-06-2014
De onvergeeflijke dwaasheid van een Unizo-enquête
Unizo, het vroegere NCMV (Nationaal Christelijk Middenstandsverbond), heeft het nodig gevonden vlug vlug een vragenspelletje te organiseren bij zijn leden. De vragen werden daarbij zo door de Unizotop geselecteerd dat de leden zich konden uitspreken voor of tegen bepaalde coalities.
De uitslag verwondert niet. De middenstanders worden al lang genoeg gebrainwasht door Van Eetvelt en co. in een bepaalde politieke richting.
Maar wat serieuze vragen oproept en strenge afkeuring verdient is dat de top van de organisatie dergelijke chantage-enquête op stapel zet.
Unizo spreekt zich nu duidelijk uit voor en tegen bepaalde politieke formaties. Zij bezondigt zich aan een extreme vorm van politieke chantage. Zij probeert een bepaalde coalitie af te dwingen door er dreigementen aan toe te voegen die ongehoord en crimineel zijn ten aanzien van vooral de werknemers.
Met dit ronduit domme initiatief schiet Unizo de eigen voeten aan flarden. Van Eetvelt beseft klaarblijkelijk niet dat hij in de toekomst door vriend en vijand daarop zal afgerekend worden.
Het verzet van Unizo tegen vakbondsacties zal ook alle geloofwaardigheid verliezen. Die zijn overigens altijd gematigder dan het dreigement dat nu op initiatief en onder impuls van de werkgeversorganisatie naar buiten wordt gebracht.
Wanneer de vakbonden zo onverbloemd én met zulke extreme dreigementen een welbepaalde regeringscoalitie eisten en andere afwezen, zou het kot te klein zijn. Ook het mediakot. Nu brengen de gazetten deze chantage-enquête in grote opmaak. En zonder ook maar één woord van kritiek op deze rechtstreekse inmenging vol met dreigementen, in het democratische proces van de regeringsvorming.
30-06-2014 om 08:17
geschreven door Gust Adriaensen
29-06-2014
De dictatuur van de media
Er was de voorbije dagen nogal wat te doen in de pers rond de uitval van Bruno Tobback tegen het politieke journaille en de vervroegde voorzittersverkiezingen van de Vlaamse socialisten. De Vadder rakelde een en ander nog eens op in De Zevende Dag en Knack-online gaf er ook aandacht aan. Klaarblijkelijk zijn de journalisten het niet gewoon dat ze eens op hun plaats gezet worden.
Ik kan alleen maar sympathie opbrengen voor Tobbacks kritiek op de media. Politici zouden zich vaker kwaad moeten maken op journalisten. En ook al degenen die beroepsmatig in contact moeten komen met journalisten. Ik vind het verfrissend en getuigend van moed dat journalisten op hun plaats worden gezet. Dat gebeurt veel te weinig en dus denken zeker de politieke journalisten dat ze onaantastbaar zijn en de wijsheid en waarheid in pacht hebben, dat ze een politicus kunnen maken of breken.
De meeste politici zijn als de dood om zich te verweren en dus laten ze toe dat journalisten met hen de vloer aanvegen. Althans met sommigen: de politiek zwaksten. Daaruit blijkt vaak de machtsbeluste, hypocriete houding van journalisten. Zij pakken vooral die politici aan die in de problemen geraken: een zwakke verkiezingsuitslag neerzetten, binnen de eigen partij kritiek oogsten, niet goed liggen bij de publieke opinie of hun lezerspubliek. Anderzijds worden politieke leiders die goed in de (hun) markt liggen, met fluwelen handschoenen aangepakt of in bescherming genomen. Soms wordt het stuitende vleierij en tendentieuze berichtgeving en commentaren, die nog weinig te maken hebben met objectiviteit en waarheidsgetrouwe benadering van feiten en personen.
Het is dan ook geen toeval dat die kranten en tijdschriften die zich bezondigen aan dergelijk beleid en het vanuit een bepaalde maatschappijvisie duidelijk gemunt hebben op bepaalde partijen en politici, op hun forum mensen aantrekken en ze ook een forum geven, die hun afkeer voor die politici en partijen ventileren in scheldtirades en verdachtmakingen.
Ook nu weer. Bruno Tobback zegt wat ik ook al door politici van andere partijen heb horen vertellen, en dan geen reactie ofwel bewondering opriep bij forumdeelnemers: 'Ik ben niet getrouwd met mijn functie, ik ben getrouwd met mijn partij'. Tobback mag dat klaarblijkelijk niet zeggen volgens 'de echte Vlamingen'. De bagger die over hem wordt uitgestort op het 'forum' van Knack-online mist alle niveau. De gebruikte scheldwoorden liegen er niet om: 'ventje, zonder verstand, sossenbende, Babyback, zwak arrogant mannetje...'.
Fraai is het allemaal niet. Nog erger is dat degenen die op dergelijke manier reageren, zich erop voorstaan dat zij 'de echte Vlamingen' zijn.
29-06-2014 om 15:45
geschreven door Gust Adriaensen
'Wees niet verlegen over Alzheimer'
Christine Van Broeckhoven:
'We moeten mensen dringend weer leren accepteren zoals ze zijn. Ik zeg dat ook aan familie van alzheimerpatiënten: neem die overal mee naartoe, wees daar niet verlegen over. Alzheimer is een zeer traag proces waarbij men in de eerste jaren nog een goede levenskwaliteit heeft. Mits aanvaarding van de samenleving. Nu denkt iedereen die de diagnose krijgt, dat hij meteen in de terminale fase belandt.'
29-06-2014 om 08:18
geschreven door Gust Adriaensen
28-06-2014
'De betekenis van de monastieke toewijding'
Frater Jean-Baudouin is monnik in het klooster in Syrië, waar norbertijn Daniël Maes directeur van het seminarie is.
Betekenis van de monastieke toewijding
Van onrust naar vrede
Hallo, mijn naam is Fr. Jean-Baudouin. Ik ben Bruggeling, 28 jaar oud. Via de wegen die God kent ben ik vier jaar geleden naar dit klooster gekomen. Ik had in de verste verte nooit gedacht ooit monnik te worden. Nu kan ik alleen maar zeggen dat deze weg me vervult in het diepste van mijn wezen, vooral dan het feit dat God mij roept tot éénheid met Hem. Christus zegt ons dat het koninkrijk van God binnen in ons is. Het is dan ook in mijn binnenste dat ik Christus heb leren kennen dankzij het gebed in stilte. Het gebed is een vriendschap met God waarbij we samen met Hem wandelen. Die pelgirmstocht gebeurt in stilte omdat God in de stilte spreekt. Sint Johannes van het Kruis zegt: “God heeft maar één Woord, Hij heeft het in de eeuwigheid gezegd, en in een eeuwige stilte; dat Woord is zijn Zoon.” God beantwoordt onze diepste verwachtingen. Ik was altijd onrustig, ontevreden, zoekend en vragend, maar Christus, die de Weg is, de Waarheid en het Leven vervult mij nu.
Pater Daniel, die directeur is van ons seminarie, heeft mij gevraagd af en toe iets te schrijven in zijn wekelijkse brief. Ik heb zijn uitnodiging aanvaard en vind het een hele eer mij zo te mogen uitdrukken aan zijn rijk publiek. Gedenk mij aub in uw gebeden opdat de Heilige Geest op mij neer zou dalen en ik iets zou mogen schrijven die u pleziert en opbouwt in Christus. Ik zal niets schrijven over de situatie in Syrië of Irak gezien Pater Daniel dat zo voortreffelijk doet; ik wil liever af en toe iets met u delen over wat mij geraakt heeft in mijn studies.
Vooreerst wil ik de spiritualiteit van onze gemeenschap aan u voorstellen. Die ligt erg dicht bij de Carmelitaanse gezien moeder Agnès Mariam van het Kruis (onze moeder-overste) gedurende 21 jaar in het Carmelitessenklooster van Harissa in Libanon heeft geleefd. Het zijn dan ook in de eerste plaats haar lezingen en haar studies over het innerlijke gebedsleven die ik met u wil delen omdat die zo’n grote invloed gehad hebben op mijn persoonlijke leven. Gedurende een van haar conferenties vertelde ze ons het volgende over de monastieke toewijding (Wat tussen vierkante haken staat heb ik bijgevoegd):
De term ‘toewijding’ in de Bijbel
“De term “monastiek” komt van het Griekse monos, in het Arabisch mutawahed;het komt van de wortel één. De monnik is iemand die één is met God, één is met zichzelf en [één is met zijn medemens]. Het is niet omdat je monnik bent dat je dat doel onmiddellijk bereikt hebt, het is veeleer een project [op lange termijn]. Niets kan toegewijd zijn dan aan God, Hij is de enige die het waard is om aan toegewijd te zijn.
[In de Bijbel komen we de term ‘toewijding’ voor het eerst tegen in Gn. 2,3: “ God zegende de zevende dag en maakte hem heilig”, in het Hebreeuws kadash = heilig maken, toewijden, concacreren]. Toegewijd zijn betekent gereserveerd zijn voor het heilige, apart gesteld worden van alles dat niet heilig is. Het is een staat die ons verheft om ons te doen binnen treden in het mysterie en in het wezen zelf van God.
De term ‘toewijding’ is verbonden met het Paasfeest. [Toen de Hebreëuwen Egypte verlieten o.l.v. van Mozes moesten ze een paaslam slachten en nuttigen, diezelfde nacht in haast, met de staf in de hand en in familieverband. Ex. 11 kondigt de laatste plaag aan, de dood van alle eersteborenen van de Egyptenaren. Hoofdstuk 12 beschrijft hoe de Israëlieten bloed van het paaslam op hun deurposten hoorden te strijken waardoor de verderfengel hun huizen zou voorbijgaan en hun eerstgeborenen gespaard zouden blijven].
Na hun bevrijding uit Egypte zegt de Heer tot de Israëlieten: “Wijdt Mij alle eerstgeborenen toe; alles wat bij de Israëlieten de moederschoot opent, mens of dier, behoort Mij toe”, (Ex. 13,2). Die eerstgeborenen hadden moeten sterven met de eerstgeborenen van de Egyptenaren. Het is alsof ze van de dood tot het leven teruggeroepen werden. Wanneer we toegewijd zijn [aan God], sterven we aan iets om te leven in de Heer. Omdat die eerstgeborenen gered werden door het bloed van het lam vraagt de Heer in ruil dat ze tot Hem gewijdt zouden zijn opdat ze niemands eigendom zouden zijn, behalve dan van het Heilige. Welnu, ons doopsel is de vervulling van de toewijding van deze eerstgeborenen. Wij worden niet meer gered van de verderfengel die de eerstgeborenen kwam doden. Wij worden gered uit de macht van de duivel – die het leven van God in ons wil doden – door het bloed van Christus, hét nieuwe Paaslam. De monastieke toewijding wil tot het uiterste gaan in de toewijding van het doopsel.
De maagdelijkheid
Sinds de eerste eeuwen van de Kerk hebben sommige mensen het voorbeeld van de maagdelijkheid[1] van Christus en zijn Moeder gevolgd. Het concept van de maagdelijkheid is van fundamenteel belang om de monastieke toewijding te begrijpen. Maagdelijkheid wil zeggen: apart gesteld worden om door God gevormd te worden, zich te verenigen met Hem en met zichzelf.
Maagdelijk is iemand die alleen aan God toebehoort op 3 niveaus.:
Op het spirituele niveau: die persoon is geconsacreerd aan God. Hij/zij geeft zichzelf uit liefde voor God en wil geen andere dan God.
Op het psychische niveau: hij/zij wil niet verleid worden door wat dan ook buiten God.
Op het fysieke niveau: die persoon wordt apart gesteld, toegewijd, en behoort fysiek tot niemand toe.
De maagdelijkheid[2] is de toestand van de hemel waar de liefde niets kapot maakt maar integendeel, waar de liefde vol maakt. Het is alleen God die dit kan want Hij maakt één. Hij vereenzelvigt ons met Hem en Hij vereenzelvigt ons met onszelf omdat Hij ons aan onself openbaart.
De maagdelijkheid is terugkeren naar de oorspronkelijke menselijke conditie, naar het ‘beeld van God’[3]. Het is de conditie van het volgende leven - het eeuwige leven dat we zullen verkrijgen na onze dood en onze hereniging met de Verrezen Christus - op voorhand beleven (cf. Lc 20, 34-35). Onze integriteit [= de menselijke conditie in haar volheid] hier op aarde is gebaseerd op onze wil [ = onze innerlijke beslissing om aan Hem toe te behoren] daar we [in onze zwakke menselijke conditie] altijd zullen moeten kampen met de aanvallen van de duivel, van het vlees en van de passies. We kunnen nooit beweren volledig ‘maagd’ te zijn; onze gedachten, passies en verleidingen voeren een oorlog tegen ons maar in die strijd streven we naar die vervolmaking van ons project van éénheid met God. Beetje bij beejte geeft God ons dan onze integriteit terug en maakt Hij ons één met Hem.
De woestijnvaders[4] hebben dit leven geleid. Hun werken staan vol raadgevingen[5] maar het is vooral het werk van St Jan van Het Kruis, de mystieke kerkleraar, die de doctrine van de éénheid met God in haar totaliteit heeft uitgeschreven.
Wanneer ik over eenheid spreek, spreek ik altijd over een huwelijkseenheid. Het gaat hier om het mysterie van de liefde en eenheid van Christus met de Kerk die de liefde en eenheid van de Vader met de Zoon in de Geest vertegenwoordigt. Net zoals de gedoopten het volk van God zijn, zo is het hart van de monnik de echte tempel van God, het ware paradijs.” Tot zover de woorden van Moeder Agnès-Mariam.
Ten slotte, zoals de boodschap van de maagdelijkheid een schok was voor het heidense Romeinse Rijk, zo is deze boodschap nu eveneens radicaal tegengesteld aan de huidige geseculariseerde levensopvatting. Het heeft mij echter jaren geleden wakker geschud toen ik die boodschap via de lippen van Moeder Agnès-Mariam met klem en klaarheid hoorde uitspreken. Als ik nu in mijn theologische vorming dieper kennis maak met de inhoud van het Woord Gods en de kerkelijke visie op het leven en de samenleving, dan vraag ik me weleens af waar wij schrik voor hebben en waar wij op wachten om dit met gezag te verkondigen. Dit is de visie voor het leven en het geluk van de mensen van deze tijd en van alle tijden, hier en overal.
Hartelijke groeten,
In Christus,
Fr. Jean-Baudouin
[1] Het christelijk geloof ontstond in het Romeinse Rijk, gekenmerkt door een heidense wereldoverheersing én tegelijk een moreel verval. Maagdelijkheid en martelaarschap waren in de eerste christelijke gemeenschappen de grootste idealen. Voor de heidense wereld was dit een geestelijke schok. En vanaf de vierde eeuw kwam er dan nog de spiritualiteit van de woestijnvaders bij, onder impuls van de grote abt Antonius.
Maagdelijkheid, martelaarschap en spiritualiteit van de woestijn werden niet door iedereen beleefd, maar waren wel voor allen een inspiratiebron voor een aan Christus toegewijd leven, radicaal tegengesteld aan de gangbare heidense levenswijze.
[2]1 Co 7, 32-35: “Ik zou willen dat u zonder zorgen was. Wie niet getrouwd is, heeft zorg voor de zaak van de Heer en wil de Heer behagen. Maar de getrouwde heeft zorg voor aardse zaken en wil zijn vrouw behagen; zijn aandacht is verdeeld. (...) Dit alles zeg ik u voor uw eigen bestwil; het gaat mij alleen om de eerbaarheid en een overdeelde toewijding aan de Heer”. Het is dus moeilijker voor de getrouwden om zich onverdeeld te wijden aan de Heer. Moeilijk misschien, maar niet onmogelijk, kijk maar naar de ouders van de Heilige Theresa van Lisieux, en de patronen van Zwitserland, Nicolaus von Flüe en zijn vrouw Dorothea. Elke mens is geroepen om volledig toegewijd te zijn aan de Heer. De Heer vraagt ons hart (cf. Spr 23,26), en dat zowel van de getrouwde als van de maagd. (zie verder 1 Co 7 en Mt 19, 1-12).
[3]Gn 1, 26: God sprak: ‘Nu gaan We de mens maken, als beeld van Ons, op Ons gelijkend’”
[4]De eerste monniken in Egypte, Syrië, Palestina die in de woestijn als kluizenaars het ‘engelenleven’ leidden.
[5]Pater Daniel voegt hier graag aan toe dat die raadgevingen dikwijls veel rijker zijn dan de laatste psychologische verworvenheden.
28-06-2014 om 13:31
geschreven door Gust Adriaensen
'IK' versus 'een regering die niets doet'
Heb je de andere partijvoorzitters veel afwijzende commentaar horen geven bij de aanstelling door de koning van De Wever als informateur? Ik niet.
Wat een verschil met nu. Pas informateur af en De Wever valt alweer terug in zijn mix van arrogantie en Calimerogedrag.
Als geoordeeld wordt dat een 'tripartite' mogelijk is, dan is het democratisch evenzeer verantwoord om die formule uit te proberen als het uitproberen van een centrumrechtse formatie. Na het jarenlang vernederen van de Walen -het Waalse profitariaat, weet je wel- en het diaboliseren van de grootste democratische Waalse partij, de PS, wordt het nu zo voorgesteld dat een 'tripartite' des duivels is en dat alle heil mag verwacht worden van centrumrechts.
De Wever zou ook eens moeten ophouden met het debiteren van primitieve platitudes als: 'Wij zijn klaar om aan de slag te gaan en een regering te vormen die doet wat moet gebeuren en niet een regering die niets doet".
Een regering die niets doet!? Kom nou. Welke journalist of politicoloog doet eens een poging om een serieuze vergelijking te maken omtrent de daad- en beleidskracht, tussen de Vlaamse en de federale regering?
Beweren dat van een regering die hij op poten zet, het paradijs te verwachten is en van andere formateurs en regeringsformules niets dan alleen maar miserie voortkomt, is een extreem populistisch loopje nemen met de waarheid en een vernedering voor een groot deel van de Vlaamse kiezers.
Het is niet allemaal onnadenkend Vlaams kiesvee, meneer De Wever!
28-06-2014 om 09:13
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII.15
Vrijdag 27 juni 2014
De (on)aangename kanten van ons dagelijks leven
Iedere dag wordt de stroom nog voor meerdere uren onverwachts en meermaals onderbroken. Ondertussen hebben we eindelijk “snel internet” gekregen, maar dat werkt meestal heel traag en zonder electriciteit dus helemaal niet. Onze kleine binnentuin (40/40 m) staat vol groene gewassen en iedere dag wordt er al van gegeten. Dat is vooral te danken aan de fraters, regelmatig geholpen door de jongens van de vluchtelingenfamilies. Ik heb mijn best gedaan om de knoflook water te geven maar slechts één plantje is overgebleven. Ik houd niet van knoflook en misschien hebben ze gevoeld dat ik ze niet “met liefde” heb besproeid. Eerlijk gezegd: de knoflook werd vier maanden te laat geplant. Geen nood, de fraters hebben er lang wat anders gezet. En nu hebben ze hun eerste courgetten al geoogst, die traditiegetrouw bij de eucharistie voor het altaar worden geplaats als dank aan God en om zijn verdere zegen te vragen. Op het grote terrein met zijn duizenden fruitbomen is er veel verloren. Wel zijn de bomen in leven gebleven dank zij de onverwachte regen. Wegens de vorst is in heel de streek de oogst verloren. De natuur schijnt te delen in het lijden van het volk. Laat dat dan een soort ‘sabbatjaar’ zijn, een rust. Zelf hebben we daar omwille van de oorlog niet kunnen werken en nu hebben anderen wel een flink gedeelte met groenten beplant die weelderig groeien. Onze kleine voorheen kille kamertjes zijn ondertussen door de zomerzon flink opgewarmd. Af en toe is het er zwoel. Toch is het maar zelden dat er iemand een dag onder bezwijkt. Vliegen en muggen zijn natuurlijk een erg vervelende en universele plaag en niet iedereen kan die chemische spulletjes verdragen die daartegen gebruikt worden. En vergeet niet, in de loop van de geschiedenis werd menige oorlog beslist door de allerkleinste diertjes die een besmetting veroorzaakten en een heel leger letterlijk tegen de grond kon zetten. Gelukkig heeft Syrië een goed leger dat nu ook in onze streek een grote opruimingsdienst bezig is. Als dat over enkele weken gebeurd is kan ons dagelijks leven flink wat verbeteren en kunnen ook de belangrijkste schapen die onze stal omwille van de veiligheid moesten verlaten weer terugkeren. Dat zal een feest zijn. We zien er in ieder geval allemaal met groot verlangen naar uit.
Petrolboeren en andere terroristische organisaties
De nieuwe gebeurtenissen in Irak zetten wel een domper op onze vredesvooruitzichten in Syrië en het hele Midden-Oosten. Eigenlijk is er niet zo veel nieuws aan. De vechtjassen en hun doelstellingen blijven dezelfde, alleen de methoden zijn telkens weer anders. De kinderen van de duisternis - Jezus zei het al - zijn dikwijls slimmer dan de kinderen van het licht.
De hoog edele secretaris van de UNO Ban Ki-moon, heeft geopperd dat hij een nieuw vredesvoorstel voor Syrië wil doen: een absoluut embargo op alle wapenleveringen. Wat een bekommernis om de vrede in Syrië, zullen velen wellicht denken. In werkelijkheid is het pure hypocrisie. Het wapenembargo destijds in Libië trof in feite alleen het nationale leger, terwijl alle rebellengroepen langs alle kanten wapens in overvloed konden aanschaffen. Gelukkig heeft de Russische permanente vertegenwoordiger bij de UNO, Vitaly Churkin eventjes duidelijk gemaakt dat zulk een voorstel geen enkel effekt heeft op de gewapende rebellen en dus het bloedvergieten helemaal niet vermindert. Het sluiten van de door de NAVO beschermde terroristenkampen in Turkije en Libië of het sluiten van de grenzen voor alle terroristen, dat heeft onze Ban Ki-moon nog niet voorgesteld, want dan zou de oorlog tegen Syrië meteen stilvallen en dat blijkt nu helemaal hun bedoeling niet te zijn. Carla Del Ponte, zelf lid van de internationale onderzoekscommissie voor Syrië heeft nog eens duidelijk gezegd dat het terroristische groepen en buitenlandse strijders zijn die het Syrische volk een ondraaglijk lijden bezorgen door moorden, verwoestingen en ontvoeringen. Maar haar stem wordt niet gehoord omdat ze helemaal uit de toon valt. Er worden krachtige uitspraken tegen en nniet voor Syrië verwacht. De groepen die in Irak als “terroristisch” worden omschreven, krijgen in Syrië internationale steund als “vrijheidstrijders”. Ondertussen wordt Syrië gestraft o.a. met zware sankties omdat het “zijn bevolking blijft uitmoorden” en telkens wordt in alle ernst de vraag gesteld of het edelmoedige westen toch niet de plicht heeft militair in te grijpen zoals in Irak en meer zouden moorden. Obama wil 500 miljoen dollar geven opdat de rebellengroepen nog meer kunnen moorden en verwoesten. Dat is zijn bijdrage aan vrede en democratie voor het volk! En zo zie je hoe onze hoogedele internationale instellingen en wereldleiders druipen van huichelarij.
Wat nu in Irak gebeurt is helemaal geen nieuwe, onverwachte oorlog vanwege een fanatieke islam, zoals de westerse media graag napraten. Het is de voortzetting van de oude oorlog met dezelfde wereldheersers. Amerika-Israël willen het hele Midden-Oosten verbrokkelen om zelf de macht en de rijkdom te grijpen, mooi verpakt met de schijn van vrijheid en democratie voor de bevolking. Na de tweede oorlog tegen Irak op 19 maart 2003 kondigde president Bush op 1 mei plechtig “de bevrijding van Irak” aan. De honderdduizenden (mogelijk ’n half miljoen?) doden waren geen vermeding waard. In de eerste oorlog van 1990 waren er al ‘n 300.000 doden gevallen en in de jaren daarna zijn mogelijk ’n half miljoen kinderen aan ondervoeding gestorven wegens de sancties en het embargo. Maar wie is nu nog geïnteresseerd aan zulk oud nieuws? Laat het duidelijk zijn dat het immense lijden van een volk geen rol speelt in de grote politieke vredesinspannigen met wapengekletter. Hoe ingewikkeld de achtergronden ook kunnen zijn, het gaat hier zeker ook om petroleum, het “aardse manna”. Nu zijn twee grote petroleumindustrieën in het spel. Exxon-Mobil, eigendom van Rockenfeller, de grote baas in Qatar, zorgt zonder moeite voor de illegale verkoop van de door al-Nousra in Syrië gestolen olie. Aramco, eigendom van VS, de grote baas in Saoedi-Arabie, die ook ISIS financiert, zorgt nu voor de verkoop van de door ISIS gestolen petroleum. Petrolboeren met hun terroristen en een zeer winstgevende maffiahandel hebben een hoofdrol in het theater. En ondertussen lijdt en sterft een deel van de wereldbevolking. Ban Ki-moon, ban de terroristen met hun olie naar de “moon”!
Eindelijk!
De media zijn in grote mate medeschuldig aan de gruwelen van de oorlog. De reeds genoemde Carla Del Ponte heeft vroeger al duidelijk gesteld dat het wel degelijk terroristen zijn die in Syrië de gifgasaanslagen plegen. Trouwens, iedereen met een klein beetje kritische zin wist dit al lang. En wat doen onze journalisten? Ze fixeren dag na dag hun aandacht op de opruiming van die oude en weliswaar gevaarlijke rommel van de chemische wapens, die Syrië in heel deze oorlog niet heeft gebruikt en ook niet nodig had. Zo helpen ze mee aan een vals beeld, nl. dat hiermee toch wel de belangrijkste stap gezet is naar de vrede in het Midden-Oosten. Om dat nog meer te benadrukken heeft die opruimers club ook onmiddellijk de nobelprijs voor de vrede gekregen! Dit alles dient enkel om de waarheid te bedekken. Dat ons klein buurland ondertussen massavernietigingswapens (chemische én biologische) blijft opstapelen (en gebruiken!), en dat het bovendien een drievoudige nucleaire macht heeft uitgebouwd, in de lucht, op het land en in de zee, dat moet geheim blijven. Neen, als de laatste chemische wapens van Syrië opgeruimd zijn moeten wij allemaal in koor roepen: “Hoera en proficiat, het Midden-Oosten is nu helemaal vrij van massavernietigingswapens!” J. Kerry kon niet slapen, zei hij, van de beelden van de slachtoffers. Dat hij en zijn regering daar de hoofdschuldigen van zijn, hindert hem blijkbaar niet. L. Fabius blijft Syrië beschuldigen met het gezag van zijn regering die al ingestort is, tot heil van het Franse volk, dat nu kan opstaan. Een omvallende boom maakt nu eenmaal veel meer lawaai dan een heel bos dat aan het groeien is. In Engeland zijn er gelukkig al politici die zich openlijk afvragen of Tony Blair, de speciale vredesgezant voor het Midden-Oosten nu helemaal gek geworden is. Is er nu niemand die deze krankzinnige molen van alle nieuwsagentschappen tegelijk kan doen stilvallen? B.v. aan de hand van een objectief verslag over het gebruik van chemische wapens in de oorlog tegen Syrië? Hij hoeft hiervoor alleen maar enkele onafhankelijke rapporten en authentieke getuigenissen te verzamelen, die een massa verpletterend materiaal geven en het handelen van de zogenaamde “vrienden van Syrië” deskundig ontmaskeren. Hij kan verder al wat de gezaghebbende pers daarover gemeld heeft gewoon terzijde laten als zijnde tijdverlies. Of is het teveel gevraagd aan de journalisten dat ze waarheidsgetrouwe berichten zouden schrijven en de echte schuldigen aanklagen? Tegen de waarheid kan uiteindelijk niemand op, ook niet de 22 “obediënties” van Franse vrijmetselaars met hun 142.120 “broeders” en 32.778 “zusters” en zelfs niet de invloedrijkste 136 dames en heren van de Bilderberggroep die van 29 mei tot 1 juni dit jaar in Kopenhagen hun geheime afspraken maakten.
In Egypte hebben enkele journalisten van Al-Jazeera zware gevangenisstraffen gekregen voor het manipuleren van het nieuws met oorlogsmisdaden als gevolg. Wij spreken ons niet uit over de schuld of onschuld van de betrokken journalisten. Wij willen het hebben over de nieuwszender zelf. De Israëlisch-Amerikaanse Al-Jazeera in Qatar is een terroristenorganisatie die zich al jaren schuldig maakt aan misdaden tegen de menselijkheid, door met getrukeerde beelden volksopstanden te suggereren die daarna dan worden uitgelokt. Al-Jazeera heeft een groot aandeel gehad in de vernietiging van Libië en in de verwoestingen en moorden in Syrië. Anderhalf jaar geleden schreven we hierover al uitvoering. Een jongen uit een christelijk gezin werd hier vermoord, wat al-Jazeera uitvoerig toonde en gebruikte als bewijs van de wreedheid van het Syrische leger. Omwille van de nauwe band van ons klooster met deze christelijke familie hebben we ons meeleven betuigd. Daarop kwam de waarheid naar boven, die totaal anders was. Twee groepen waren actief. De ene pleegde de misdaad. Ze schoten de jongen die op straat speelde en toen de moeder hem bloedend in haar armen nam, hebben ze hem uit haar handen gerukt en gezegd dat ze hem naar het hospitaal zouden brengen. In feite reden ze er mee naar een schuur, waar een kameraploeg van Al-Jazeera zijn sterven filmende met de nodige kommentaar als bewijs van de wreedheden van het Syrische leger en de president. In werkelijkheid was er helaas geen nationaal Syrisch leger in de buurt. In de Arabische wereld zijn de kijkcijfers van Al-Jazeera al lang drastisch gedaald, omdat men beseft dat Al-Jazeera pure westerse oorlogspropaganda is op basis van leugens. Onze media hebben deze manipulaties altijd als de zuiverste waarheid overgenomen. Vandaar nu hun onnozel protest. Als ze een greintje belangstelling hadden gehad voor hun eigen beroep, dan zouden ze Al-Jazeera zelf al lang aangeklaagd hebben. Dit had veel bloedvergieten kunnen verminderen. Dat is voor mij verantwoorde journalistiek. Maar ze hebben gezwegen en als papegaaien nagepraat. Ze stonden enthoesiast aan de kant van de moordenaars en niet aan de kant van de onschuldige slachtoffers. En nu voegen ze er nog een huichelachtige minuut stilte aan toe. Als je niets te zeggen hebt, doe het dan zeker niet in de openbare media. Proficiat aan de Egyptische rechtspraak en proficiat aan Abdel Fattah al-Sissi, de moedige nieuwe Egyptische president die al heeft laten weten dat hij zich in deze rechtspraak niet wil mengen. Zoals veruit de meeste Egyptische burgers “van goede wil” wensen we deze president alle goeds toe en hopen dat hij stand blijft houden tegen het vernietigend westers terrorisme. Is het niet de moeite om deze kant ook eens te belichten?
P. Daniel
28-06-2014 om 08:37
geschreven door Gust Adriaensen
25-06-2014
Consequente Lutgen
'Wat ik voor de verkiezingen gezegd heb, geldt ook erna. Wij stappen niet in een regering met separatistische trekjes', zei Lutgen, de voorzitter van CdH, de Franstalige tegenhanger van CD&V. Ook het Euroscepticisme van N-VA, dat na de aansluiting van de partij bij het allegaartje van de ECR in het Europese parlement, naar buiten toe nog versterkt werd, riep bij CdH meer en meer kritiek op. Bovendien kreeg Lutgen van De Wever geen of nauwelijks ijzersterke garanties wat betreft de index, het communautaire en de federale loyauteit.
Opvallend is nu dat degene die een politieke consequente koers vaart, nl. Lutgen, van de 'goedmenende' pers en van andere partijen, de wind van voren krijgt. Wat door de journalisten vaak als een van de grootste politieke deugden wordt aangeprezen, nl. consequentie, wordt de CdH-voorzitter nu aangewreven als een onvergeeflijke politieke fout.
Dat De Wever de kernpunten van het N-VA-programma en van de campagne, met name het confederalisme in voorbereiding van het separatisme, en de harde liberale aanpak van index en werkloosheidsuitkeringen, opzijschuift, roept amper vragen op over de consequente politieke lijn van de partij. Gaat het dan toch in de eerste plaats over macht en postjes, en niet over een maatschappijvisie?
Niet alleen N-VA maar ook sommige journalisten zijn zo obsessief met de PS bezig, dat ze ook nu weer erin slagen de schuld bij de Franstalige socialisten te leggen. Sjonge, sjonge.
Als de gazetten schrijven dat het aan vertrouwen mangelt tussen bv. Lutgen en zijn CdH én De Wever, dan hebben ze wel gelijk. En dat ontbrekende vertrouwen heeft De Wever helemaal maar dan ook helemaal aan zichzelf en zijn partij te wijten. Jarenlang Franstalig België en zijn politieke leiders stigmatiseren en beledigen, en dan hopen dat ze zonder veel problemen in je politieke rechtse project meestappen, is wel zeer of naïef of arrogant. Zeker als je te maken krijgt met consequente politici als Lutgen.
25-06-2014 om 09:41
geschreven door Gust Adriaensen
