Naar aanleiding van joods protest tegen de aanwezigheid van een boek in de etalage van een antiquariaat, stelt een Antwerpse moslim en politicus de vraag hoe het zit met de integratie van de joodse gemeenschap in Antwerpen.
Die vraag is terecht en ook het antwoord: van integratie van de Antwerpse joodse gemeenschap is nauwelijks sprake. De conclusie van de Open VLD-politicus is dan ook juist: de regering en de publieke opinie hanteren vaak twee maten en gewichten. Wanneer een minderheidsgroep geen last verkoopt, kan 'integratie' de overheid en de goegemeente gestolen worden.
Overigens kan dit Antwerpse incident ons ertoe uitnodigen eens na te denken over de inhoud van het begrip 'integratie'. Als de overheid bv. bepaalde zgn. 'integratie-eisen' stelt aan migranten, moet zij zich dan eerlijkheidshalve ook niet de vraag stellen hoe het zit met de linguïstische, sociale, economische, culturele, enz., integratie van de 'eigen inboorlingen'? Of is die overheid van mening dat er zich helemaal geen integratieprobleem stelt tussen bv. de inwoners van Gentse of Antwerpse achterstandswijken en de 'residenten' van Brasschaatse of Lanakense villagetto's? Is het fair dat van straatarme, nauwelijks geschoolde, ontwortelde en getraumatiseerde vluchtelingen geëist wordt dat ze al vlug een behoorlijk mondje Nederlands spreken terwijl er hier al jaren duizenden hooggeschoolde Euroambtenaren en kaderleden rondlopen die helemaal niet of nauwelijks in staat (willen) zijn om onze taal te spreken, om nog maar te zwijgen over de spreekvaardigheid van vele Vlamingen?
Kortom, zolang 'integratie' niet precies gedefinieerd is, en eenzijdig voor bepaalde bevolkingsgroepen gebruikt wordt als een antimigratiewapen, is de integratie-eis een uiting van overheidswillekeur en -hypocrisie.
23-01-2008 om 10:24
geschreven door Gust Adriaensen
|