De aanstelling van Lieven Boeve tot topman van het Katholiek Onderwijs, in opvolging van Mieke Van Hecke, wordt in ruime kring positief onthaald.
Twee discutabel geachte thema's kwamen in de commentaren en interviews sterk naar voren:
-De aanstelling werd door sommigen beschouwd als een overwinning van de coalitie Katholieke Universiteit Leuven en Bisschoppen op de Guimardstraat. Wordt daardoor de invloed van de KUL op vooral het middelbaar onderwijs niet te groot?
-Boeve heeft in het verleden sterk gepleit voor het behoud van de 'K' in de naam van de Leuvense universiteit. Zou hij geen katholieke restauratiepogingen ondernemen in het Katholiek Onderwijs?
Ik ben van mening dat de Guimardstraat inderdaad de nodige waakzaamheid aan de dag moet leggen ten overstaan van de KUL. Ongetwijfeld zijn er in de katholieke universiteiten en hogescholen stromingen aanwezig die het middelbaar onderwijs in een richting willen duwen die het best aansluit bij hun doelstellingen en projecten.
Een gezonde en respectvolle samenwerking kan evenwel vruchtbaar zijn. De universiteiten en hogescholen moeten er niet altijd van uitgaan dat zij de ultieme toetssteen zijn voor de waardebepaling van het onderwijs en de kwaliteiten en talenten van de studenten die vanuit het secundair onderwijs bij hen terechtkomen. Ook de universiteiten en hogescholen moeten zichzelf in vraag durven stellen en hun didactisch en wetenschappelijk niveau durven evalueren. Wat dat betreft is er een veel gezondere samenwerking tussen basis- en secundair onderwijs.
De vragen omtrent het 'katholieker' maken van het Katholiek Onderwijs, door de katholiek Boeve, waren voorspelbaar. Ze zijn eerder een uiting van een m.i. achterhaald anti-klerikalisme in hoofde van sommige journalisten, dan van gedegen, ruimdenkende journalistiek.
Ook al is het positief dat Boeve, net als Van Hecke, er geen geheim van maakt dat hij katholiek is, toch gaf zijn voorzichtige en algemene reactie op die vragen aan, dat hij er moeite mee heeft vrij en vrank een standpunt daaromtrent in te nemen.
En het is toch eenvoudig: het Katholiek Onderwijs kan maar met recht die naam dragen, als het katholiek is. Anders dekt de vlag de lading niet. Het probleem is natuurlijk, dat nogal wat anti-kerkelijke opiniemakers in hun onwetendheid en/of vooroordeel, een 'katholieke lading' gelijkstellen met een terugkeer naar het Rijke Roomse Leven van de jaren 50.
Het klopt natuurlijk niet en het is ook wel ontgoochelend, dat Boeve er zich vanaf maakt met de opmerking dat er aan de 'katholiciteit' van het Katholiek Onderwijs niets hoeft te gebeuren. Dat is pleiten voor immobiliteit. En het is mooi te beklemtonen dat de katholieke scholen 'dialoogscholen' zijn, die dus in gesprek gaan met en respect hebben voor andere levensbeschouwingen en religies. Maar katholieke directie- en personeelsleden en leerlingen kunnen slechts op een evenwaardige wijze in dialoog treden met niet-christelijke leerlingen en ouders, wanneer zij bewust christen zijn en niet bang zijn om voor hun overtuiging uit te komen.
Het is hoe dan ook een van de fundamentele taken van Boeve, wil hij het voortbestaan van het Katholiek Onderwijs op een geloofwaardige manier verantwoorden en verzekeren: de christelijk-katholieke identiteit van het machtige Katholiek Onderwijs duidelijk maken en versterken. Anders wordt het etiket 'Katholiek' alleen maar een reclameslogan. En een leugen.
11-01-2014 om 10:26
geschreven door Gust Adriaensen
|