|
Vrijdag 15 vrijdag 22 maart 2013
Op vrijdagavond wordt de acathist-hymne gezongen, steeds plechtiger naargelang Pasen nadert. Vandaag staat de betreffende icoon van O.L. Vrouw (omgeven door alle profetische aankondigingen uit het Oude Testament) vooraan opgesteld en de zuster heeft van achter de icoon een grote blauwe doek laten vertrekken die gans de vloer van de kerk bedekt en die helemaal vesierd is. Alle banken zijn even verdwenen. Het is een liturgische dienst die eindigt met de verering van de icoon. De dienst zelf duurt een kleine twee uur, maar wordt nog aangevuld door persoonlijke gebeden. Als het licht uitvalt, wat regelmatig gebeurt, is het helemaal romantisch met al die kaarsjes op de grond. Het is eigenlijk een prachtige byzantijnse liturgie. Kort daarna was er weer elektriciteit zodat we in het zaaltje boven ons eenvoudig avondmaal hielden rond het houtkacheltje.
Ook zaterdag blijft de versieriring in de kerk nog onveranderd. Het is immers vandaag de zaterdag van de acathist-hymne ter ere van de Moeder Gods, officieel uit dank voor de bevrijding van Constantinopel in 626 en vervolgens in 677 en 717. In feite werd dit feest wellicht verbonden met de Aankondiging van de engel aan Maria en gevierd als een dankfeest voor alle bescherming en bevrijding tijdens alle oorlogen in het Byzantijnse Rijk.
Er is nog bijzonder geestelijk nieuws. De pastoor van de parochie (ten Z-W van Parijs) heeft een week van vasten en gebed gelanceerd voor de bescherming van ons klooster en voor de vrede in Syrië. Tot zijn verrassing hebben 78 parochieanen ingeschreven. Zij beginnen zondagavond met een aanbidding. Ze krijgen dan het nodige brood voor de volgende dag mee. Ze doen dan zo goed mogelijk hun plicht en komen s avonds weer samen voor aanbidding en krijgen weer het brood voor de volgende dag. Omdat wij ons ook geëngageerd hebben om te bidden voor hen, moeten we nog overleggen of we deze week elke dag samen iets bijzonders doen ofwel dat we het persoonlijk doen, de ene na de andere, die een dag in vasten en gebed doorbengt. Zo hadden we het eigenlijk al voorzien voor de keuze van de nieuwe paus tot aan Pasen, maar onze nieuwe paus Francesco fietste als het ware al onze plannen al na twee dagen voorbij. Dus ieder die een vastendag voorzien had, kan het gewoon verder doen, nu voor die parochie.
Terwijl de Latijnse liturgie nu de eerste passiezondag viert, gedenkt de Byzantijnse liturgie het grote voorbeeld van de heilige Maria, de Egyptische (einde 5e, begin 6e eeuw), die zich na haar dienst in Jeruzalem terugtrok in de woestijn. Na de eucharistie eten we, zoals gewoonlijk op zondag, in het atrium. Dit is helemaal afgesloten en met een straaltje zon op het dak heerst er een aangename temperatuur. Toch is het vandaag uitzonderlijk stormweer. De wind buldert rond de gebouwen en neemt alles mee wat niet vast zit en wel gedurende heel de dag. Morgen zal de schade duidelijk worden. Na de maaltijd luisteren we nog even naar de voorlezing van de eerste homilie van paus Franciscus tijdens de misviering van 14 maart 2013 in de Sixtijnse kapel, rond drie gedachten: wandelen, opbouwen, belijden. Ons leven is een op weg gaan, een wandelen met de Heer en in het licht van de Heer. Met Hem bouwen we de Kerk op en we belijden Hem als de gestorven en verrezen Heer. Als we Jezus Christus en zijn Kruis niet verkondigen zijn we misschien priesters, bisschoppen,kardinalen of pausen maar geen leerlingen van Jezus.
Maandag is het bijna volmaakt stil. In de binnentuin is de plastieke serre voor een deel weggeblazen. Er zijn hele stukken uigescheurd en binnen zijn de radijsjes bevrozen maar alles bij elkaar valt het erg mee. Er worden kleine serretjes gemaakt om een en ander in onder te brengen.
Om eerlijk te zijn en toch niet vervelend te worden, moet ik bekennen dat ik van de nacht op en de dag van 19 maart, het feest van de hl. Jozef hervallen ben en echt zwaar ziek geworden. Men heeft een specialist dr. binnengeloodsd die de ziekte vanaf de namiddag heeft doen keren en sindsdien is het steeds beter gegaan. Op woensdag 20 maart hebben we dan s avonds zo plechtig mogelijk het feest van de Hl. Jozef gevierd. Zoals Jezus drie dagen te laat thuis was van de dorpsbedevaart naar Jeruzalem, zo hebben wij het feest van de hl Jozef met een gerust geweten een dag te laat gevierd. Ondertussen heeft de gemeenschap het klaar gekregen om niet minder dan zes keer een dr. te laten komen, vijf verschillende. Enkele jonge mannen, moslims, vrienden van het klooster zorgen, voor gevaar van hun eigen leven, dat voor ons alle nodige diensten worden gedaan, mensen gehaald en gebracht, boodschappen gedaan
terwijl van ons hier niemand een stap kan buiten zetten zonder gevaar voor eigen leven. Welnu, als die mannen niet in dezelfde hemel komen als ik (God wees mij genadig), dan wil ik tot God bidden Mozes voor zijn volk: Als zij er niet in mogen
schrap mij dan maar uit het boek dat Gij hebt geschreven! (Genesis, 32, 32). En ook de gemeenschap doet meer dan behoorlijk haar best. Als ik me laat zien in de refter, die tegelijk recreatieruimte is met zetels vooraan, komen ze al aandraven met dekens zodat ik me languit in een zetel kan leggen. Gaat het trouwens zo in een gewoon gezin ook niet? Samen hebben we dan genoten van de tv opname van de inauguratie van paus Franciscus gisteren met zijn korte krachtige preek over de hl. Jozef als bewaarder/beschermer van Jezus en Maria, van de Kerk, van de schepping. En als er in de misviering plots een byzantijse diaken in eigen ritus het evangelie komt voorlezen, merk je dat de byzantijnse liturgie toch wel extra luister geeft aan aan de op zich al magnifieke Latijnse liturgie. De grootse hoop op eenheid vormde evenwel de de patriarch van Constantinopel, voor het eerst sinds vele eeuwen aanwezig op de inauguratie van een paus van Rome. Met onze huidige franciscaanse jesuiet als paus zal de romeinse katholieke kerk het ook gemakkelijker hebben om wat nederigheid tegenover de anderen te beoefenen.
Vandaag donderdag is het in Syrië naar het schijnt een grote feestdag voor alle moeders. En dus is er s avonds toch een gebak voor de moeder van de baby, de nu geestelijke moeder van de gemeenschap, zr. Clarie Marie en in gedachten voor moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel. In feite nemen ze er de vaders vandaag ook bij, ook de geestelijke vader en dus val ik weer in de prijzen. n Korte onderbreking van de vasten die toch wel ernstig wordt genomen ook met de lange en mooie gebeden. Dit is geheel in tegenstelling met de zomertijd wanneer er meer wordt gewerkt en minder gebeden.
22-03-2013 om 18:40
geschreven door Gust Adriaensen
|
