Voor Di Rupo werd het te veel. Of het nu een stukje toneel van de 'drama queen' is of werkelijke uitzichtloosheid, vast staat dat de liberalen en vooral Open VLD al weken op elke tegemoetkoming van hun eisen, keihard zeggen: 'Njet'. De Croo is na 'madame Non' in het verleden, de 'meneer Neen' van 2011. Met dien verstande dat De Croo en co. er wel voor zorgen zich voortdurend te verschuilen achter de brede rug van de Europse Commissie en daarbij het schooljargon omtrent examens en buizen gebruiken.
Me de voorbije weken al vaak afgevraagd hoe lang aan Vlaamse kant CD&V en SPA nog dulden dat de kleinste partner, Open VLD, de grootste mond opzet? Hoe lang verdragen ze de chantage van De Croo nog ? Hoe lang kunnen ze het zich nog permitteren dat De Croo en zijn partijtje zich in het middelpunt van de belangstelling vast betonneren? Precies alsof de liberale eisen de enig zaligmakende zijn, alsof De Croo de enige Redder des Vaderlands is.
Nee, niet de enige. Van tussen de coulissen komt nu ineens, als een leeuwtje uit een doosje, De Wever te voorschijn. Eerst wilde hij wel niet meer meedoen, maar nu biedt hij gretig zijn diensten aan voor het vormen van een zgn. noodregering. Maar dan zonder PS, asjeblief. En als het effe kan, ook zonder SPA. Om lekker een ,in sociaaleconomisch opzicht, ultrarechtse regering te vormen. Steken we de overeenkomsten in verband met BHV en de staatshervorming maar in de diepvries.
Zelden een politieke stellingname gehoord die de machtsdrang van het Vlaams neoconservatisme op zulke extreme manier combineert met zo'n absoluut gebrek aan politieke realiteitszin. Kafkaiaans. Maar dan op zijn Antwerps.
22-11-2011 om 09:49
geschreven door Gust Adriaensen
|