De hele politieke herrie rond de Congoreis van prins Laurent en zijn contacten met een anti-Kadhaffidiplomaat, lijkt me een sterk opgeklopt stukje politiek theater waarbij de zgn. bekommernis om de 'hogere landsbelangen' en de 'instellingen' misbruikt wordt om andere doeleinden te dienen. Het zijn stokken om de hond te slaan. En voor alle duidelijkheid, dit is geen verdediging van een prins.
Tot nu toe is er geen enkele serieuze poging gedaan,ook niet door de media,om enig negatief effect of invloed tout court van de prinselijke reis op de relatie België-Congo of op de binnenlandse politieke situatie van Congo en van het contact met de Lybiërs, bloot te leggen. Meer dan waarschijnlijk omdat er niets te detecteren is.
De commotie is dan ook terug te brengen tot gefnuikte trots in hoofde van de politici ('wat denkt die Laurent wel, niet willen luisteren naar ons') en tot het opdissen in de media van smeuïge anekdotes en insinuaties omtrent de handel en wandel van Laurent. Want, wanneer het om de koninklijke familie gaat, in het bijzonder Laurent, dan gooien de media alle remmen los, dan bestaat respect voor de privacy niet meer.
Ook het machtsdenken van politici speelt mee. Zij hebben vroeger een dotatie goedgekeurd om in casu Laurent te temmen, in een gouden kooi gevangen te zetten. Herleid tot haar essentie, is de reactie van de regering te verwoorden als: hij luistert niet naar ons, hij waagt het ons, politici, te tarten, wel dan pakken we zijn centen af. Het is de regering die de dotatie voorgesteld heeft als een middel om Laurent binnen de lijntjes te doen lopen.
Veel moediger en zuiverder zou zijn, het debat aan te gaan over dotaties, los van Laurents strapatsen, en over het Belgische vorstendom. Maar dat durven onze toppolitici niet echt.
08-04-2011 om 14:03
geschreven door Gust Adriaensen
|