Modeontwerpster ena ctiviste Rachida Aziz:
'Hoe de Europese Unie er anders en beter kan uitzien, ga ik niet zelf beslissen. Ik zal het vragen aan de mensen die de constructiefouten van Europa het hardst voelen.
De vluchtelingen die gestrand zijn in Duinkerke, in een kamp dat door mensen ter plaatse omschreven wordt als de hel, maar dan kouder.
De overlevenden die aan wal stappen op Lamedusa, nadat ze de gevaarlijkste boottocht ter wereld hebben ondernomen.
De achtergebleven familie en vrienden van de 12.816 vluchtelingen die de voorbije drie jaar zijn verdronken in de Middellandse Zee.
De vrachtwagenchauffeurs uit Roemenië of Polen die hun gezin achterlieten om met een tientonner door België te dwalen, en die de weekends doorbrengen op een overvolle parking van de autosnelweg, terwijl het verkeer voorbijraast. Die wekenlang alleen uien en aardappelen eten, om nog iets over tehouden van hun schrale loon als zij naar huis terugkeren.
De Portugese bouwvakkers die 2 euro per uur verdienen op Belgische bouwwerven.
De 300 mensen zonder papieren die onlangs het metrostation Kunst-Wet renoveerden, waar ze zonder handschoenen en zonder veiligheidsbril 60 centimeter dikke muren moesten afbreken, en die na afloop van de werken gewoon weer op straat werden gezet, waar ze elk moment riskeren opgepakt te worden en opgesloten in Steenokkerzeel.
De inwoners van Athene die als zombies door hun vervallen stad dolen.
De alleenstaande vrouwen die er met een rood lampje achter het raam van hun appartement aangeven dat hun lichaam te koop is.
De vrouwen met een hoofddoek die voortaan geen enkele bescherming meer genieten tegen racistische werkgevers, die zien hoe het stukje stof op hun hoofd een nieuwe gele ster wordt.
Duizend bladzijden, laat staan duizend woorden, zijn lang niet genoeg om alle slachtoffers op te sommen.'
06-04-2017 om 12:43
geschreven door Gust Adriaensen
|