Mia Doornaert noemde een auteur 'een marginaal mannetje', toen die haar niet geschikt vond om voorzitter te worden van het Vlaams Letterenfonds.
Met ‘een marginaal mannetje’ is Doornaert niet aan haar proefstuk wat de persoonlijke beledigingen betreft. David Van Reybrouck krijgt er in een column van haar ook flink van langs. Grasduinend in haar columns van de laatste jaren, ontstaat een beeld van een intolerante, agressieve, uiterst rechtse militante, die het meer moet hebben van denigrerende persoonlijke aanvallen dan van een onderbouwde mens- en maatschappijvisie.
Een aantal voorbeelden. ‘De verontwaardiging van de weldenkenden (en zij bedoelt de ‘linkse’ westerse intelligentsia) pleegt selectief te zijn’, schrijft zij naar aanleiding van de dood van Castro. Wat graag haalt ze 'de fijnproevers van Europees links' over de hekel. Die volgens haar 'decadente kiezers' stemmen massaal op figuren als als Corbyn bij Labour en Sanders bij de Amerikaanse Democraten. Doornaert legt in een van haar columns een zeer sterk verband tussen criminaliteit en etnie of religie, waarmee ze zich wel op erg glad ijs begeeft.
En elders luidt het dat 'de kernuitstap een van de paars-groene blokken aan het been van ons land is’. Ze haalt allerlei kwaadaardige truken boven om de mensen die bezorgdheid uitdrukken voor het lot van vluchtelingen en voor de groeiende harteloosheid en vijandigheid in onze samenleving, in het verdomhoekje van de linksige gutmenschen te zetten.
Doornaert, vindt het nodig om de rectoren (en meer dan 1000 academici) als 'politiek correcten' te etiketteren, die het aan 'academische sereniteit' ontbreekt, wanneer zii n.a.v. het doodschieten van een vluchtelingenkind een open brief publiceren.Ze beschouwt de betogingen in Gaza (die geen enkel serieus gevaar opleveren voor Israël) schamper als 'mensenofferrituelen door Hamas', en de verontwaardiging over de slachting als 'eenzijdige pavlovreacties over de slechte Israëli's en Amerikanen. Zij kadert de misdaden in Telford op een ongenuanceerde, racistische manier en beschuldigt de politie van lafheid /bevooroordeeldheid, zonder daar voor bewijzen te leveren
En om op een wat luchtiger noot te eindigen: in een column noemde ze Bart De Wever een ‘uitmuntende latinist’, wat een schaterlach veroorzaakte bij de ‘westerse intelligentsia’ en vermoedelijk ook bij De Wever, die enkele jaren geleden graag Latijnse citaten rondstrooide, plukklaar te vinden in de Dikke van Dale.
Uiteraard heeft Doornaert haar freedom of speech, maar bij de intensiteit van de door haar gekozen profilering, is het niet te verwonderen dat in schrijvers- en andere kringen vraagtekens rijzen bij de haar aangeboden functie.
Maar misschien heeft minister Gatz al veel ongerustheid weggenomen door te verklaren dat die functie niet veel om het lijf heeft. Een uitspraak die in deze tropische temperaturen bij schrijvers en andere 'linksige, westerse, elitaire intelligentsia' een mildere stemming en gl(r)imlach kan genereren. Hopelijk geldt dat ook voor barones - voorzitster -columniste -experte Mia Doornaert. Hoewel. 'Keizerin' Mia, zonder kleren...
27-07-2018 om 17:42
geschreven door Gust Adriaensen
|
