In De Standaard van 22 april schrijft barones Doornaert haar onverholen bewondering uit voor de Franse dictator Napoleon Bonaparte. Eens te meer blijkt hieruit dat de columniste de trappers verliest wanneer zij meent dat een historische figuur past bij haar fanatieke, rechts-conservatieve en elitaire visie op mens en maatschappij. Zij schrikt er daarbij niet voor terug misdaden tegen de menselijkheid, te vergoelijken of onder de mat te vegen.
François René Chateaubriand, auteur en een tijdgenoot van Napoleon, was een tijdlang in de ban van Napoleon, maar zag na enige tijd in welk verwoestend effect diens dictatuur had en schreef in zijn Mémoires d'Outre-Tombe: 'Het vergrijp dat Bonaparte nimmer zal vergeven worden, is dat hij de maatschappij heeft gewend aan het blindelings opvolgen van bevelen, dat door zijn toedoen de mensheid vervallen is tot een staat van morele verloedering, en dat er misschien wel een dermate verdorven mentaliteit is ontstaan dat er met geen mogelijkheid te zeggen valt of er ooit weer sprake zal zijn van een spontaan, genereus elan bij de mensen.'
De oorlogsmisdaden en bestuursbeslissingen van de Franse keizer liegen er niet om. Een kleine greep.
Tijdens de Franse expeditie van 1799 in Egypte en Syrië onder leiding van generaal Bonaparte slachtten de Fransen tussen 2500 en 4000 gevangen genomen Ottomaanse soldaten af na de verovering van Jaffa in maart van dat jaar. De soldaten werden afgemaakt met bajonetten en messen omdat de munitie op was.
De twee oorlogen die tijdens de dictatuur van Napoleon tegen de zwarten op het huidige Haïti gevoerd werden om de slavernij te herstellen, waren bijzonder wreed.
Doornaert schrijft dat Napoleon de joden uit de ghetto's haalde. Kan zijn. Maar zo lief was dictator Napoleon niet voor de Joden.Door de “infame decreten” van 10 december 1806, van 17 maart en 20 juli 1808, draaide hij zelfs de rechten van de Joden terug. Door die decrecten werden de Joodse bankiers en handelaars gediscrimineerd. Ook de Joodse godsdienst werd gediscrimineerd : geen vergoeding van de rabbijnen, controle op de synagogen, het verbod van het geven van Joodse namen. Een opeenstapeling van pesterijen en discriminaties was hun deel.
Barones Doornaert blijkt helemaal van slag te zijn wanneer zij in haar bewieroking van dictator Napoleon, toch nog de kans ziet om een link te leggen naar 'de huidige puriteinse kwezelarij', het ondertussen gekende stokpaardje van de columniste. Het getuigt van een alles verslindende bezetenheid, die geen ruimte meer laat 'voor enige historische nuance'.
23-04-2021 om 11:25
geschreven door Gust Adriaensen
|