Ene meneer Johan Wambacq, kunstenaar in Wolvertem, krijgt van de ‘kwaliteitskrante De Standaard in zijn editie van 27 februari , de kans om Kerk en clerus nog eens lekker over de hekel te halen.
De aanleiding daartoe vindt deze fanatieke man in de laatste uitzending van Nachtwacht op Canvas.
Wie Nachtwacht beluisterd heeft, kan het onmogelijk eens zijn met het zinnetje van de heer Wambacq: 'het was een bijwijlen irritant gesprek, waarbij geloofsijver het andere standpunt vaak letterlijk overstemde'.
De discussie tussen moslim en ex-moslima was bijwijlen inderdaad 'irritant'. Zij onderbraken mekaar op een opgewonden manier, lieten geen ruimte voor de gedachteontwikkeling van de ander. Hun twistgesprek gleed al vlug af naar de hoofddoekenkwestie en het moet gezegd: Kanko kon geen kant meer op toen El Hammouchi haar onder de neus wreef dat zij een fervente tegenstandster ( in navolging of op bevel van haar nieuwe partij) is van de hoofddoek voor moslims, terwijl de orthodoxe joden helemaal ongemoeid worden gelaten. Dat is overigens een onverdedigbare vorm van discriminatie.
Wat een verademing bracht bisschop Bonny, die naar inhoud en vorm, diepgang en sereniteit bracht in het 'gesprek'.
Uiterst merkwaardig is dat de heer Wambacq, weliswaar een afkeer heeft voor ‘irritante geloofsijver’, maar er in één geut aan toevoegt dat hij Vermeersch in 'zijn geloofsijver' wat graag had horen fulmineren in dergelijk debat.De heer Johan Wambacq,schrijft alsof hij , kunstenaar in Wolvertem, het allemaal wel zeker weet en dat hij enkele miljarden mensen losjesweg kan schofferen.
Klaarblijkelijk ziet hij wel eens 'erediensten', om dan meestal te denken: 'slecht theater gebracht door ondermaatse acteurs in mallotige kostuums. Als ik een preek hoor, denk ik meestal: mag het iets meer zijn, iets relevanter? Zoals ik eerder al stelde: godsdiensten zijn te mooi om over te laten aan gelovigen'. Die laatste zin vindt hij blijkbaar een goeie vondst, voor herhaling vatbaar, want hij beviel er inderdaad enkele jaren geleden ook al van.
De conclusie is duidelijk: vanuit zijn tenenkrullende intellectuele geborneerdheid , zijn opgeblazen artistiekerig ego en zijn fanatiek antireligieus en antikerkelijk fundamentalisme, wil hij (en zijn clubgenoten) een claim leggen op de architecturale, artistieke en spirituele realisaties van de religies.
En het kon natuurlijk niet anders: ook het mondiale Vaticaans congres over misbruik vond deze Wolvertemmenaar maar niks. Maar het meetlint dat hij gebruikt om het (on)belang van het Vaticaans congres af te meten, blijkt verdorie Johan Wambacq himself te zijn. En dat meetlint stelt inderdaad niet veel voor.
27-02-2019 om 17:26
geschreven door Gust Adriaensen
|