Moraalfilosoof Patrick Loobuyck stelt dat 'de Belgische wetgeving rond abortus en euthanasie helemaal geen uiting van permissiviteit is, maar tot stand kwam vanuit een moreel uitgangspunt: respect voor vrijheid en gelijkheid'. 'De Belgische overheid', aldus Loobuyck, 'draagt ook geen atheïstische, vrijzinnig moraal uit. Ze wil alleen die mensen met een moraal op basis van zelfbeschikking het recht geven om daar ook naar te leven en te sterven'. (De Standaard, 15-2)

Loobuyck, zoals de voorstanders van abortus en euthanasie gewoonlijk doen, gebruikt hier vrijheid, gelijkheid en zelfbeschikking, op een wel erg selectieve manier en omdat het in hun kraam past. En dat is het kraam van abortus en euthanasie.

Heeft filosoof Loobuyck al wel eens gefilosofeerd over nieuwe Belgische wetgeving die respect opbrengt en afdwingt voor de vrijheid en de gelijkheid van alle individuen en bevolkingsgroepen van dit land? Die een duidelijk halt toeroept aan de geestelijke en materiële onvrijheid van zovelen als gevolg van sociale, raciale, culturele en financiële ongelijkheid?

Heeft moraalfilosoof Loobuyck al wel eens nagedacht over de rechten van ongeboren kinderen? Over respect voor de vrijheid en de gelijkheid tussen mensen met of zonder (?) beperkingen? Waarom geldt dat respect niet voor kinderen die dreigen geboren te worden met kenmerken die niet passen in het zgn. 'menswaardig' referentiekader van het moment?

Waarom wordt het absolute zelfbeschikkingsrecht van stal gehaald wanneer het gaat om leven en dood, terwijl ook Loobuyck er zich toch van bewust moet zijn, dat hij en iedereen door de staat, door de reclame, door de economische en financiële machten, enz., voortdurend beroofd worden van dat heilige zelfbeschikkingsrecht of zichzelf daaromtrent enorme beperkignen (moeten) opleggen? En waarom is dat heilige, absolute, onaantastbare zelfbeschikkingsrecht ineens van geen belang als het gaat om het doden van (ongeboren) kinderen?

En of moraalfilosoof Loobuyck op een diepgaande manier de mogelijke consequenties van een door hem gepropageerde 'moraal op basis van zelfbeschikking' heeft overdacht, is zeer de vraag. Ieder individu zijn eigen allerindividueelst moraaltje. Sjonge, sjonge.

16-02-2014 om 21:50 geschreven door Gust Adriaensen

Annick De Ridder is een Antwerps meiske dat bijzonder snel leert. In een tijdsspanne van niet meer dan vier maanden heeft ze ingezien dat het Oosterweelplan echt geen bric-à-brac is, zoals ze in oktober in het parlement liet weten, maar dat het een bijzonder mooie Valentijnsring voor de Antwerpenaar is.

Het blauwe konijntje dat recent naar een ander hok werd gelokt, is een tweede topvoorbeeld van 'krachtige verandering' dankzij NVA, na de gewichtshalvering van de geliefde voorzitter. 

15-02-2014 om 18:07 geschreven door Gust Adriaensen

LDD is niet de enige partij die in de marginaliteit of helemaal zal verdwijnen. Veel dramatischer is de neergang van het Vlaams Belang. Die partij, op het hoogtepunt van haar populariteit goed voor tientallen parlementszetels en honderden andere mandaten, wordt helemaal leeggezogen door NVA, die andere nationalistische partij en zal een stevig gevecht met de kiesdrempel moeten leveren.

De voorzitterswissel De Winter-Annemans heeft geen zoden aan de dijk gezet. Integendeel. Annemans is helemaal in de coulissen verdwenen, is niet wervend. Hij kan het klaarblijkelijk niet.

Met het verbleken van die twee politici, met wie de hele partij eigenlijk geïdentificeerd werd, smelt ook de aanhang weg. Velen verlaten het zinkende schip. Het Vlaams Belang is een irrelevante politieke formatie geworden met vooral militanten en kiezers, die volks en niet zo jong meer zijn.

De ruwe antivreemdelingenvisie van het Blok/Belang is verwerpelijk. Maar het feit dat de partij, nu haar dagen geteld zijn, toch nog vooral appelleert aan de bejaarde Vlaamse volksmens, wekt een zekere sympathie.

Dit moet je De Winter en Annemans ook nageven: ze hebben zich nooit laten restylen tot dure yups of ze hebben nooit zoete broodjes gebakken met de nouveaux riches van het Vlaamse bedrijfsleven of met de topmensen van de financiële wereld. En hun sociaaleconomische visie leunde sterker aan bij de socialisten en bij het ACW, dan velen vermoeden.

In dat opzicht staan ze dichter bij de grondstromen van de Vlaamse Beweging en bij een sociaal Vlaanderen, dan de donkerblauwe, op de financiële midden- en topklasse gerichte economische visie van de partij die het Belang leegzuigt en De Winter en Annemans in de politieke werkloosheid zal storten.

Tenzij...

15-02-2014 om 09:14 geschreven door Gust Adriaensen

MARK VAN DE VOORDE: ‘IMAGOSCHADE VOOR BELGIË IN BUITENLAND IS IMMENS’

'Niet alle Belgen zijn gelijk voor de wet'

Mark Van de Voorde Bron: Kerknet

BRUSSEL (KerkNet) – “De imagoschade die België oploopt in de wereld door de uitbreiding van euthanasie naar kinderen is immens en onherstelbaar. Ons land wordt op het vlak van de publieke moraal een paria in de wereld.

En dat eigenlijk alleen ter wille van de levensbeschouwelijke hardnekkigheid van sommigen die hopen hiermee te kunnen afrekenen met de op christelijke mensbeeld gefundeerde ethiek van nabijheid, verbondenheid en respect en in de geesten een nieuwe libertijnse ethiek te planten.”

Dat zegt Mark Van de Voorde, columnist van onder meer KerkNet en gewezen raadgever van Yves Leterme en Steven Vanackere, naar aanleiding van de definitieve goedkeuring van het wetsontwerp van euthanasie voor wilsbekwame minderjarigen. De Vlaamse politicus Steven Vanackere sprak gisteren over een slechte wet, waar ons land allesbehalve fier op moet zijn. Hij betreurde dat tegenstanders worden voorgesteld als mensen die onverschillig staan tegenover de pijn en het lijden van wie ongeneeslijk ziek is. De wet is niet eenduidig, biedt niet de beloofde rechtszekerheid en bevat in zijn Nederlandstalige versie zelfs nog een taalfout. Vanackere betreurt dat er over een dergelijke delicate en belangrijke kwestie niet naar een algemene consensus werd gestreefd. Volgens een peiling van de tv-zender VTM is 70% van de Belgische bevolking tegen de nieuwe wet gekant. Ook in een enquête van ‘RTL’ sprak 63% zich uit tegen de wet.

14-02-2014 om 17:12 geschreven door Gust Adriaensen

BELGISCHE BISSCHOPPEN DIEP ONTGOOCHELD OVER GOEDKEURING UITBREIDING EUTHANASIEWET

BRUSSEL (KerkNet) – De bisschoppen van België zijn diep ontgoocheld over de goedkeuring in de Kamer van Volksvertegenwoordigers van de wet i.v.m. de uitbreiding van de euthanasiewet voor minderjarigen. Ze betreuren de goedkeuring van een wet die volgens vele experts nutteloos is en vele gebreken vertoont.

De bisschoppen zijn het eens met al wie zich in het euthanasiedebat op basis van hun ervaring en expertise ondubbelzinnig hebben uitgesproken tegen deze wet.
Zij staan voluit achter de rechten van het kind waarvan het recht op liefde en respect het meest fundamentele is. Maar het recht van een kind om om zijn eigen dood te verzoeken, is voor hen een stap te ver. Het is het overtreden van het verbod te doden, dat de basis van onze humane samenleving vormt. 

De bisschoppen vrezen dat deze nieuwe wet de deur wijd open zet voor een volgende uitbreiding naar mensen met een handicap, dementerenden, mentaal zieken en mensen die levensmoe zijn. Ze dringen erop aan dat al het mogelijke wordt gedaan om pijn en lijden maximaal te bestrijden en dat al wie professioneel en vrijwillig zieke en lijdende mensen bijstaat daarbij maximaal worden ondersteund.

(Kerknet)

14-02-2014 om 17:01 geschreven door Gust Adriaensen

De propagandisten van de legale mogelijkheid om kinderen te elimineren, hadden er zelfs een wisselmeerderheid (met partijen die vandaag alweer met getrokken messen tegenover mekaar staan, die mekaar het liefst politiek willen vernietigen, bv. liberalen en groenen, (Waalse)socialisten en (Vlaamse) nationalisten), voor over om hun doel te bereiken.

Mochten deze dames en heren vergeten zijn wat het begrip 'hybris' inhoudt en wat de gevolgen ervan kunnen zijn, dan moeten ze echt de moeite opbrengen om het onderstaande aandachtig te lezen:

'Hybris  is het Oudgriekse woord voor overdreven trots, hoogmoed, overmoed, grootheidswaanzin, brutaliteit, onbeschaamdheid met name tegenover de goden en/of de goddelijke wereldorde. Het woord hybris heeft geen goede Nederlandse vertaling die het begrip volledig dekt, maar kan in de moderne tijd nog het beste omschreven worden met het gezegde 'hoogmoed komt voor de val'.

De hybris-gedachte is een typisch en veelvoorkomend thema in het Griekse denken.

De vermetele overmoed van een mens, die, in eigenwaan verstrikt en verblind, zich door niets of niemand een halt wenst te laten toeroepen en in zijn ongebreidelde heerszucht zelfs de hand slaat aan een door de goden vastgelegde wereldorde of tegen het lot, wordt door goddelijk ingrijpen meedogenloos afgestraft.

Karakteristiek daarbij is dat de schuldige altijd zijn eigen ongeluk veroorzaakt, omdat hij na het overschrijden van de grens of norm met verblinding getroffen wordt en niet meer merkt dat hij zijn eigen ondergang tegemoet gaat. '

Enkele voorbeelden zijn (elke medeplichtige partij kan een mascotte kiezen): Odysseus, Achilles, Icarus, Narcissus, Prometheus).

14-02-2014 om 08:23 geschreven door Gust Adriaensen

Vandaag wordt de uitbreiding van de euthanasiewet goedgekeurd. Ondanks de recente oproep van 160 kinderartsen, ondanks de verbijsterde reacties vanuit het buitenland, zal een wisselmeerderheid van partijen die anders mekaar het licht in de ogen niet gunnen, deze beschamende wet goedkeuren. Die wet is niet progressief, tenzij progressiviteit nu ook al geïnterpreteerd wordt als morrelen aan een essentiële en fundamentele ethische gedragsregel van onze cultuur: Gij zult niet doden. Hij is destructief en betekent een nieuw stadium op het 'hellend vlak'. Binnenkort is de demente medemens aan de beurt.

De christendemocraten zullen de uitbreiding niet goedkeuren. Als zij denken daarmee hun handen in onschuld te kunnen wassen, vergissen zij zich.

Zij zijn schuldig door zwakheid, door lafheid, door het niet opnemen van politieke verantwoordelijkheid. Want als ethische kwesties terecht komen in de parlementaire besluitvorming, dan gaat het ook, zoals altijd, om macht.

De christendemocraten hebben bewust nagelaten hun politieke macht te gebruiken. Ze moeten het niet nemen dat een wisselmeerderheid hen voor schut zet. Als ze echt ervan overtuigd zijn dat deze uitbreiding ethisch totaal onverantwoord is, dan hadden ze er een breekpunt van moeten maken en de regeringscoalitie moeten opblazen.

Dat hebben de christendemocraten niet gedaan. Zij zullen hun goedkeuring niet geven. Daarmee is de kous af. Zij houden zich overigens al de hele tijd opvallend gedeisd. Schuldig verzuim is dat. Schuldig zwijgen is dat.

13-02-2014 om 09:54 geschreven door Gust Adriaensen

De hardnekkigste voorstanders van euthanasie, ook op kinderen, -in essentie houdt euthanasie, zoals de meeste mensen wel weten, in dat het leven van een mens bewust beëindigd wordt door een dodelijke/dodende injectie, zijn ondersteboven van een woord dat perfect weergeeft waarvan zij voorstander zijn.

Een kinderarts heeft het namelijk aangedurfd het woord 'doodspuiten' te gebruiken. Als dat geen schandalig woordgebruik is. De Gucht junior was er echt niet goed van.

Maar hoe omzwachteld en eufemistisch De Gucht en zijn euthanasiekompanen uit de blauwe, rode, groene en nationalistische stal het ook zullen proberen uit te leggen, het komt essentieel en fundamenteel en linguïstisch neer op: het einde van een leven veroorzaken door een injectie.

Wedden dat deze dames en heren, als ze eens tijd hebben voor een kruiswoordraadsel, bij die omschrijving niet zullen aarzelen om de elf letters van 'doodspuiten' fluks in te vullen?

12-02-2014 om 18:33 geschreven door Gust Adriaensen

Het was te voorspellen. De kritiek van vele taalbekommerde kijkers op het 'particuliere' taalgebruik van Natalia bij de uitreiking van MIA's -Kempens werd het genoemd-, moest weggezet worden door een min of meer bekende figuur, die het allemaal verantwoord en prachtig vond. Schrijver Marc Reugebrink was de 'taalspecialist' van dienst, en die kreeg van de krant de vermelding van de uitgave van zijn nieuwe boek 'Het Belgisch huwelijk' cadeau.

Reugebrink schrijft wel enkele behartenswaardige taaloverwegingen. Maar waar hij het vandaan haalt dat een programma als de MIA's 'geen Algemeen Nederlands verdraagt', is me een raadsel. 'Stel je voor', schrijft Reugebrink, 'dat Jan Becaus de MIA's zou presenteren. Of Kathleen Cools.' Klaarblijkelijk gelooft schrijver Reugebrink niet echt in de vlotheid en de kracht van een algemene taal, of durft hij niet resoluut de verdediging van de algemene taal op zich nemen. Dan nog liever het gebruik van allerlei nep- en tussentalen -creaties van de gebruikers zelf-, verdedigen. Want dat zgn. 'Kempens' van Natalia, is inderdaad extreem 'particulier', artificiëler dan de algemene taal, en wordt niet gedragen of gesproken door een taalgemeenschap. En meer dan waarschijnlijk tot stand gekomen uit onvermogen of luiheid om zich een vlotte, algemene taal eigen te maken.

De vraag kan ook gesteld worden of de openbare omroep, wat taal betreft, geen voorbeeldfunctie heeft. Talloze ouders, onderwijsmensen, ambtenaren... doen al decennia pogingen om een vlotte algemene taal aan te leren en te gebruiken. De omroep was daarin altijd een sterke bondgenoot. De laatste jaren is het evenwel alsof vooral de televisie allerlei tussentaaltjes propageert, die vis noch vlees zijn: geen algemene taal maar ook geen streektaal. Op die manier werkt de VRT met ons geld de inspanningen van zovelen en het gebruik van een vlotte algemene taal in allerlei omstandigheden tegen.

12-02-2014 om 09:52 geschreven door Gust Adriaensen

Mieke Van Hecke en Rik Torfs, de Oost-Vlaming en de Kempenaar, twee parels aan de intellectuele kroon van Vlaanderland, wat liggen ze me na aan het hart.

De enerzijdsanderzijds-Rik, de meester van de verfijnde taalverpakking. En het rechtvoorderaap-Mieke  met haar no-nonsense-idioom. Wat ben ik trots op hen. Wat kan ik genieten van hun vaak maar niet altijd tot voorbeeld strekkende beschouwingen en standpunten.

Neem nu de Westerlose directeurscasus. Was het verantwoord dat het schoolbestuur de ouders informeerde over het verkeersongeval waarin  de man betrokken was, nog voor het onderzoek goed en wel gestart was?

Nee, zegt Rik. Ja, zegt Mieke.

Want, zegt Rik, beleid moet weliswaar transparant zijn. Maar als het om mensen gaat, is tranparantie alleen te dun. Ze kan geen aanspraak maken op een moreel monopolie. Ze heeft aanvulling nodig van barmhartigheid.

Want, zegt Mieke, elke volwassene heeft een voorbeeldfunctie. En zeker in een opvoedkundige rol, in een gezagsverhouding. En de ouders en leerlingen hebben recht op correcte informatie.

Ik ben geneigd aan Torfs' kant te gaan staan. Nog los van het feit dat in dit stadium van het onderzoek de informatie onmogelijk volledig en correct kan zijn, houdt de brief aan de ouders alleen maar desastreuze nadelen voor de mens achter de directeur in. De leerlingen, noch de ouders, noch de Sint-Lambertusscholen van Westerlo worden er beter van .

Het pleidooi van Rik Torfs is een pleidooi voor bedachtzaamheid, barmhartigheid, de wijsheid van het zwijgen in bepaalde omstandigheden en stadia. Zijn dat ook en vooral geen christelijke deugden? En Mieke Van Hecke weet ook wel dat er dag na dag in talloze scholen dingen gebeuren omtrent directeurs, leerlingen, ouders en ook omtrent bv. het financiële beleid,  die haaks staan op de geconsacreerde zgn. Voorbeeldfunctie, maar die met de 'mantel der liefde' bedekt worden.

Elke vergelijking loopt mank, zegt het cliché. Maar een voorbeeld van 'boekskesniveau', kan veel duidelijk maken. Ik kan me niet voorstellen dat Mieke Van Hecke van oordeel is dat een schoolbestuur aan de ouders moet communiceren dat een directeur of een leerkracht aan het scharrelen is gegaan met een collega of een buitenechtelijke relatie is gestart of gespot werd in een hoerenkeet. Ook in die omstandigheden kan de 'voorbeeldfunctie' nochtans als een kromstaf gehanteerd worden. Of juist niet?

Ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe Van Heckes opvolger, Boeve, in dit geval, de degens zou kruisen met Torfs.

11-02-2014 om 08:36 geschreven door Gust Adriaensen

11-02-2014 om 07:37 geschreven door Gust Adriaensen