In Knack haalt Walter Pauli de minister van Justitie ongenadig over de hekel.
Uitgebreide aandacht besteedt hij daarbij ook aan de ongehoorde demarche van de minister in de zaak Vangheluwe:
'Of door op tv met een uitgestreken gezicht te komen pochten dat hij, Paul Van Tigchelt in persoon, de hiërarchische oversten van de Belgische katholieke kerk heeft uitgelegd hoe ze de paus en het Vaticaan kunnen overtuigen om de gevallen viespeuk Roger Vangheluwe eindelijk zijn bisschopstitel af te pakken. In de nasleep van de VRT-reeks Godvergeten was Vangheluwe in nog nauwere schoentjes komen te zitten, maar juridisch kan het Vaticaan niets meer doen omdat het dossier gesloten is en verjaard. Tenzij er ‘nieuwe feiten’ zouden opduiken.
Nieuwe feiten
Die nieuwe feiten werden live on air door de minister van Justitie zelf aangebracht, als bij toeval in het VRT-programma Villa Politica. Laten we vooral Van Tigchelt zelf aan het woord: ‘Het is wel een feit dat in 2012, tijdens de huiszoeking, de computer van meneer Vangheluwe in beslag is genomen en dat daarop grote hoeveelheden porno zijn teruggevonden. In de contacten die ik nadien nog met de nuntius heb gehad, blijkt dat dit een nieuw element zou zijn. Blijkbaar wisten zij dat nog niet.’
Het is een merkwaardig initiatief: dat er porno was aangetroffen bij Vangheluwe lekte al meer dan tien jaar geleden uit – ook dat het om volwassenenporno gaat, dus om niet-strafbare feiten. Toch hoopt de minister van Justitie op zo’n bestraffing – niet door de Belgische staat, maar door de katholieke kerk: ‘Ik kan verwijzen naar een uitspraak van de paus, die zegt dat de duivel binnenkomt via porno en het priesterlijk hart verzwakt. Het lijkt mij inderdaad niet verzoenbaar met wat een priester behoort te doen.’ Hij voegde eraan toe dat de pauselijke nuntius daarover ook al contact had met het federale parket.
Lak aan regels
Het is ongezien: een minister van Justitie die niet-strafbare feiten uit een gerechtelijk dossier spontaan aanbiedt aan de kerkelijke hiërarchie, en daarmee bovendien het principe van de scheiding tussen kerk en staat negeert – dat geldt namelijk in beide richtingen. Ook ongezien: een minister van Justitie die een selectie van ‘bewijsmateriaal’ uit een gerechtelijk dossier doorspeelt aan een derde partij om ergens in het buitenland de niet-veroordeelde beschuldigde te jennen – hoe onsympathiek en zelfs crimineel die man zich ook heeft gedragen.
Van Tigchelt moet zijn jaartje op justitie vooral gebruiken om zich te bewijzen als liberaal kopstuk.
Het ergste is: Van Tigchelt weet drommels goed dat hij alle regels met de voeten treedt. Hij weet ook dat geen enkele van de vele Vivaldi-partijen en zelfs niemand uit de oppositie hem daarvoor op de vingers zal tikken – liberalen, groenen, socialisten, Vlaams-nationalisten en communisten: ze denken er niet eens aan. Zelfs de CD&V kan zich dat vandaag niet veroorloven. En als het even meevalt, is hij de man die deed wat tot dusver geen rechter, geen bisschop, kardinaal of paus vermocht: Vangheluwe zijn bisschopstitel afpakken. En al die Vlamingen die zeker in het geval van kindermisbruik niet vinden dat de strafwet en de justitiële procedures strikt moeten worden gevolgd, vinden het opperbest wat Paul Van Tigchelt doet.'
18-02-2024 om 14:10
geschreven door Gust Adriaensen
|