Jag spelar Haydn efter en svart dag och känner en enkel värme i händerna. Tangenterna vill. Milda hammare slår. Klangen är grön, livlig och stilla. Klangen säger att friheten finns och att någon inte ger kejsaren skatt. Jag kör ner händerna i mina haydnfickor och härmar en som ser lugnt på världen. Jag hissar haydnflaggan – det betyder: ”Vi ger oss inte. Men vill fred.” Musiken är ett glashus på sluttningen där stenarna flyger, stenarna rullar. Och stenarna rullar tvärs igenom men varje ruta förblir hel.
Ik speel Haydn na een zwarte dag en voel een simpele warmte in mijn handen. De toetsen zijn willig. Milde hamers slaan. De klank is groen, levendig en kalm. De klank zegt dat de vrijheid bestaat en dat iemand de keizer geen belasting betaalt. Ik steek mijn handen diep in mijn haydnzakken en doe als iemand die de wereld in alle rust aanschouwt. Ik hijs de haydnvlag – dat betekent: ‘Wij geven ons niet over. Maar willen vrede.’ De muziek is een glazen huis op de helling waar stenen rondvliegen, stenen rollen. En de stenen rollen er dwars doorheen maar iedere ruit blijft heel. --------------------------------------------------- Tomas Tranströmer, Zweden, Nobelprijs 2011
Mijn aandacht werd op het gedicht Allegro van Tomas Tranströmer getrokken door een stukje van Bernard Dewulf in het dS-Weekblad. Zowel het gedicht van Tranströmer als de tekst van Dewulf (in bijlage) zijn na de terreuracties in Brussel bijzonder veelzeggend en indringend.
26-03-2016 om 11:25
geschreven door Gust Adriaensen
Niet fraai van minister Jambon
Minister Jambon pikt één man uit een heel systeem eruit en geeft die de schuld geven van extreem tragische gebeurtenissen, nog voordat precies onderzocht en vastgesteld is, wat er allemaal fout ging. Dat getuigt gewoonweg van gebrek aan moed en kwaadaardige beschuldigingsdrang.
Wat Jambon doet is een ambtenaar, die zich niet verdedigen kan, aan het kruis nagelen, om het eigen politieke vel te redden. De minister heeft klaarblijkelijk nog nooit gehoord of wil niet horen over 'politieke verantwoordelijkheid'.
26-03-2016 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
23-03-2016
'De andere kant opkijken'
Luckas Vander Taelen, Brusselaar en ex-Groenpoliticus, voelt de behoefte om zijn hart te luchten en om schuldigen te zoeken voor de barbaarse terreur . Het weze hem gegund.
Maar stellen dat 'we' , hij bedoelt daarmee de politici-, altijd de andere kant opgekeken hebben en dat in die nalatige houding de oorzaak van de terreur ligt , is de waarheid geweld aandoen en dat weet hij ook. Overigens, tot niet zo lang geleden behoorde hij dan ook tot die 'we'.
Vander Taelen laat dus ook uitschijnen dat die terreuraanvallen niet zouden gebeurd zijn, als 'we' niet de andere kant hadden opgekeken. Dat steunt nergens op, is wishful thinking.
Vander Taelen is sterk in het beschuldigen van 'anderen', van de 'politici', zelf had hij ooit ook een politiek mandaat en hij manifesteert zich nog altijd als politicus in de brede betekenis. Maar echte oplossingen draagt hij niet aan.
Misschien moet hij de terreuracties van de laatste 20 jaar eens overlopen: New York, Parijs, Madrid, Londen, Grozny.... Hebben de Amerikaanse, Franse, Spaanse, Britse, Russische , ...politici ook de hele tijd de andere kant opgekeken?
Zo eenvoudig is het allemaal niet, meneer Vander Taelen! En het zo voorstellen dat het allemaal de schuld is van incompetente en lakse politici, is verre van correct en gewoonweg hatelijk en verwerpelijk in deze tragische omstandigheden.
23-03-2016 om 22:18
geschreven door Gust Adriaensen
21-03-2016
'De mens wil niet eindig zijn'
Georges Bataille, Frans filosoof:
'Omdat men eindig is, gaat men te ver. Het is de dreiging van de rand. Er is niets achter de rand, achter de dood. Dit nihilisme voedt het zinloze geweld.'
21-03-2016 om 17:42
geschreven door Gust Adriaensen
20-03-2016
De geestelijke (on)gezondheid van de Belgen
-Bijna 165.000.000 Europeanen (of 38% van de bevolking) lijden onder depressie, angststoornissen, slapeloosheid of dementie, volgens een grote nieuwe telling in dertig Europese landen.
-1 op de 4 Belgen is in behandeling voor een depressie of een andere psychiatrische aandoening.
-1 op de 10 Belgen slikt antidepressiva, dat zijn 700.000 pillen per dag tegen depressie.
-1.100.000 Belgen kochten in 2009 minstens 1 doosje antidepressiva.
-220.000 Belgen lijden aan een dwangstoornis.
-Rilatinegebruik bij Vlaamse kinderen met de diagnose ADHD: 2005: 15.000
2009: 30.000
-1 op de 166 Vlamingen heeft een autismespectrumstoornis.
-In België is zelfdoding de eerste doodsoorzaak in de leeftijdsgroep van 25 tot 34 jaar, de tweede doodsoorzaak bij jonge mannen van 20 tot 24 jaar, en de derde doodsoorzaak bij vrouwen van 20 tot 24 jaar.
-Vlaanderen noteerde in 2007 met 161 zelfdodingen per miljoen inwoners het tweede hoogste cijfer binnen de Europese Unie.
-In 2008 lag het Vlaamse zeldodingscijfer met 1.027 anderhalve maal hoger dan het Europese gemiddelde.
20-03-2016 om 11:50
geschreven door Gust Adriaensen
19-03-2016
Pater Daniël Maes in Syrië
XI/12 Vrijdag 18 maart 2016
Een monastieke lente
De lente die zich enkele weken geleden al aankondigde breekt steeds meer door. Af en toe is er een ijzig koude wind of een geweldige storm, met soms wat regen. Meestal schijnt echter overdag een flinke zon. Er wordt gespit, gezaaid, geplant en gesnoeid. Het spitten wordt meestal voorafgegaan door het bewerken van de grond met een “pioche”. Vele plekken en hoeken in tuin en op het terrein zijn sinds de oorlog een echte vuilnisbelt geworden. Er wordt opgeruimd en proper gemaakt. De jonge Fransman die nu bij ons verblijft is op alle terreinen even vaardig. Het is een meevaller nu we het vooruitzicht hebben dat we voor het eerst sinds de oorlog weer ons eigen terrein kunnen bewerken. Tevens worden de voorbereidingen getroffen om weer aan de bijenteelt te beginnen. Hoewel we tijdens de vasten in principe ’s zondags ‘s avonds niet naar filmen kijken, hebben we op aanraden van onze Fransman deze zondag toch van een leerrijke film genoten: Solutions locales pour un désordre globale, 2010. Hij toont helder aan hoe wereldwijd miljoenen mensen in de armoede werden gestort doordat de plaatselijke landbouw vervangen werd door chemische bedrijven of andere grote fabrieken en ondernemingen. Toch blijkt op eenvoudige wijze de rijkdom en vruchtbaarheid van de aarde benut te kunnen worden voor eigen voeding en onderhoud. Tenslotte logeren deze dagen enkele vrijwilligers van de Rode Halve Maan bij ons, om in Qâra een nieuw hospitaal op te richten. En ze denken dat reeds na enkele weken klaar te krijgen.
Tegen de verwachting en gewoonte in kon abouna Geoge deze zondag niet komen en zo werd het ’s middags een “Latijnse” viering (met byzantijnse en Arabische elementen) in plaats van een byzantijnse dienst. Deze keer is het thema van beide vieringen evenwel gelijk. In de byzantijnse liturgie wordt de heilige “Maria, de Egyptische” gevierd als model van boete en in de Latijnse viering wordt het Evangelie van de overspelige vrouw gelezen. Deze Maria is op 12-jarige leeftijd van huis weggevlucht, op zoek naar avontuur en plezier. En dat heeft ze ruimschoots kunnen beleven totdat ze bij een groep pelgrims terecht komt die naar Jeruzalem gaan om daar het feest van heilige Kruis te vieren (14 september). Zij sluit zich hierbij aan terwijl ze haar liederlijk leven verder zet. Wanneer allen in Jeruzalem de kerk van het hl. Kruis binnen gaan wordt zij door een innerlijke macht verhinderd. Zij wordt zich plots sterk bewust dat haar leven grondig moet veranderen en besluit dit ook te doen. Vanaf dat moment wordt zij als mee naar binnen gezogen en knielt voor het Kruis. Daar besluit zij de rest van haar leven in boete en gebed door te brengen, wat zij ook doet. Zij trekt naar de woestijn en leeft daar 47 jaar een streng leven van boete en gebed. Dan ontmoet zij de monnik Zosimus aan wie zij heel haar leven opbiecht. Zij vraagt hem voor haar “de heilige mysteriën” mee te brengen (de Eucharistie), wat die priester een jaar later ook doet. Wanneer die priester een volgende keer terugkeert vindt hij haar dood, uitgestrekt in het zand, met een briefje naast haar: “Na het nuttigen van de heilige mysteriën ben ik gestorven, begraaf hier het lichaam maar van de arme Maria en bid voor mij.” Dit is in het jaar 378. In de byzantijnse liturgie is zij een bijzonder voorbeeld van bekering en boete. Wij lazen vandaag het evangelie van de overspelige vrouw en de meesterlijke reactie van Jezus. Aan de overijverige aanklagers die haar volgens de wet van Mozes willen stenigen, zegt Jezus: “Laat degene onder u die zonder zonden is, het eerst een steen op haar werpen” (Johannes 8, 7). Allen druipen af, de oudsten eerst. Zo heeft Jezus op onovertroffen wijze het geweld geopenbaard in hun eigen hart. Wanneer we anderen willen veroordelen, begint onze bekering op het ogenblik dat we in onszelf de bron van het geweld ontdekken en erkennen.
Verwoestend bedrog en bevrijdende waarheid
Het geweld kan de waarheid niet verstikken. Ooit wordt de waarheid toch openbaar. Helaas is de waarheid ondertussen niet in staat om het geweld tegen te houden. Erger nog, ondanks het feit dat de waarheid bekend is, blijft de leugen onverminderd zijn verwoestend werk verrichten in Syrië en elders. De niet bestaande massavernietigingswapens van Irak waren voldoende voor een vernietigende inval in 2003. De leugens over de massamoorden van M. Kadhaffi waren weer voldoende om in 2011 aan de verwoesting van Libië te beginnen. Uit de uitgelekte emails van H. Clinton hebben we nu de bevestiging gekregen dat het inderdaad de bedoeling was te verhinderen dat Kadhaffi met Afrikaanse landen een eigen munteenheid zou maken. De westerse bankiers en de grote bazen van de economie voelden zich benadeeld. Een oorlog zou trouwens de wapenbazen plezieren. En aan buit geen nood: goud, olie, wapens. Dezelfde monsterleugens hadden bijna Syrië vernietigd en overgeleverd. Obama had een jaar eerder de weg daartoe geëffend. Het gebruik van chemische wapens zou een rode lijn zijn. Hij wist goed dat de rebellen zelf met chemische wapens speelden, met de hulp van buitenlandse geheime diensten. Trouwens, Carla del Ponte had zich als eens in een onbewaakt moment in deze zin uitgelaten. Een UNO onderzoekscommissie wordt met veel mediavertoon naar Damascus gestuurd. Alle aandacht wordt toegespitst op gifgasaanslagen. En wat een toeval (?) dat juist wanneer de hoge heren gearriveerd zijn, vlak onder hun neus een gruwelijke gifgasaanval gepleegd wordt in Ghouta op kinderen die twee weken eerder ontvoerd waren uit alawitische dorpen van Lattakia (waar de media met geen woord over gerept hadden). Immers, in Ghouta was de bevolking al lang gevlucht. Geen enkele mainstream journalist stelt zich één enkele kritische vraag. Voordat de commissie enige vaststelling heeft kunnen doen, kraaien alle westerse politieke leiders dat Assad moet gestraft worden. Ook onze vrt specialisten verkondigden met de zekerheid van middeleeuwse waarzeggers dat Assad de schuldige was! Ondanks herhaaldelijk aandringen van de Syrische regering om de ware schuldigen op te sporen, kon de commissie maar geen antwoord geven. Uiteindelijk hebben ze nu officieel moeten toegeven dat het Syrische leger hierin geen schuld treft. Wie echter dan wel schuldig is, schijnt geen belang meer te hebben en niemand te interesseren. Daar was de hoge onderzoekscommissie ook niet voor opgericht. Zij moest een beschuldiging vinden tegen Syrië. En ze vonden niets. Obama was al onderweg met zijn oorlogsbodems. De Engelsen voelden nattigheid en deden niet mee. Nu zat Obama daar, hoog op het dak. Gelukkig was er Poetin nog, een gespecialiseerde hoogtewerker. Met Assad had hij afgesproken om de gelegenheid te baat te nemen om die gevaarlijke rommel van gifgas te laten opruimen. Het Syrische leger had die chemische wapens niet gebruikt en was dat ook helemaal niet van plan. En meteen was dit een kans voor Obama om van het dak te komen zonder al te veel gezichtsverlies. En wat schrijft onze vrt “conflictjournalist” nu? Hij brengt nog steeds de oude fabeltjes van voorheen en spreekt over de “bommen van Assad” en “toen Assad chemische wapens inzette”. Van enig kritisch inzicht nog geen spoor. Het is om te huilen of zouden we er een bonte avond mee geven? Die andere vrt “kenner” is al niet minder straf. Hij kruipt zogezegd in de huid van een Syriër en laat die man zeggen “wij wilden alleen maar brood”... Hij wil ons wijsmaken dat het volk vreedzaam protesteerde en het leger hen bloedig onderdrukte. Toen ik hier kwam in 2010 kosten ’n vijf-tal platte broden 1/10de van een €. Geen enkele familie die voor 1 € brood kocht, kon dit op één week opgegeten krijgen. Nu zorgt de regering trouwens er nog voor dat het brood goedkoop blijft, al is de rest extreem duur geworden. Het is duidelijk dat onze vrt-kenner en conflictjournalist nog steeds in de huid van een CIA-agent rondlopen en alles doen om de oorlogspropaganda aan te moedigen opdat dit land als een van de nog weinige zelfstandige landen eindelijk ook ten prooi zou vallen aan de westerse heersers. Vijftig jaar geleden is de CIA hier begonnen met staatsgrepen om het Amerikaanse plan van de pijpleiding voor Qatar en Saoedi-Arabië door Syrië te krijgen en Rusland de pas af te snijden. Syrië bleef een onafhankelijk land, het wilde zijn eigen volk dienen en niet de belangen van Amerika. Dat is de reden van de oorlog. James A. Lucas legt in een uitvoerig gedocumenteerd artikel uit dat de VS sinds W O II meer dan 20 miljoen mensen gedood hebben in 37 landen (US killed more than 20 million people in 37 “victim nations” since World War II, Global Research, 7 maart 2016). En William Engdahl zegt onomwonden dat de Syrische crisis niets met religieuze principes of wat ook te maken heeft. Het gaat om olie en macht en niets anders, zoals we vorige keer al (: http://sputniknews.com/middleeast/20160306/1035851666/syria-crisis-oil-talks.html#ixzz4272IcN52)
Syrië en Rusland, voorboden van een nieuwe wereldorde
Voor de Syrische crisis besteden de westerse media hun voornaamste energie, middelen en tijd aan het diaboliseren van Putin en Assad. Daarmee wordt de schuld van eigen misdaden handig in hun schoenen geschoven. De werkelijkheid is zowat het tegendeel van wat de media ons willen wijsmaken. Je kunt het zien als het negatief van een foto. Wat als negatief wordt voorgesteld is in feite positief en omgekeerd. Op maandag 14 maart kondigt Putin aan dat een groot deel van de Russische legermacht vanaf de volgende dag uit Syrië teruggetrokken wordt. En zo gebeurt het. Onze media fantaseren rond “de verborgen agenda” van de “onbetrouwbare Russen”. Sommigen speculeerden over een breuk tussen Moskou en Damascus en zagen al nieuwe kansen voor de “gematigde rebellen”. De werkelijkheid is dat Putin vanaf het begin klaar en duidelijk gezegd heeft dat de Russische tussenkomst beperkt zou zijn in omvang en tijd, om een politieke oplossing te bevorderen. Hij was niet zo naïef van te denken dat hij hier het wereldterrorisme, door zovele landen gesteund, alleen zou kunnen oplossen. Zijn interventie was wel bijzonder efficiënt. Zowat 10.000 km2 met 400 steden en woongebieden werden heroverd. Het Syrische leger werd gemoderniseerd. De grote terreurgroepen zijn gekortwiekt en worden nu in het nauw gedreven. Hun tunnels, wapenfabrieken en –opslagplaatsen zijn vernietigd. De export van de gestolen olie is grotendeels afgesloten en vernietigd. Als een echt grotere broer laat Rusland nu de eer aan Syrië om Palmyra en Raqqa, de oogappel van Daesh te heroveren en het zal Syrië hierbij ondubbelzinnig blijven steunen. Rusland (met Hezbollah, Iran) heeft als enige het internationale recht gerespecteerd. Het handelde op uitnodiging en in samenwerking met de wettige Syrische regering, vandaar ook zijn groot succes. Het benadrukte de soevereiniteit van dit volk en de integriteit van zijn grondgebied. Tegelijk steunde het de nationale verzoeningsbeweging in heel het land en de humanitaire hulp werd flink opgedreven. Er zijn nu 102 hulpverenigingen klaar om de Syrische bevolking te helpen. Omwille van het staken van de vijandelijkheden, door een aantal rebellengroepen aanvaard, kan het leger zijn energie besteden aan het verder bestrijden van de grote terreurgroepen, nl. Daesh, Al Nousra (Al-Qaida in Syrië) en het islamitisch front (van Saoedi-Arabië). Acht commandanten, sleutelfiguren van de oppositie en 30 groepen respecteren het bestand. De beslissing om met de terugtrekking te beginnen heeft Putin vlak voor het begin van de vredesgesprekken in Genève afgekondigd. Een sterk moment voor Rusland en helemaal geen verzwakking voor Syrië. Zij die verwachten dat de Russen, naar het voorbeeld van de Amerikanen, jaren lang zouden wegzakken in een moeras dat ze zelf geschapen hebben, kunnen nu een totaal andere wereld zien groeien. Na vijf maanden van Russische interventie helt de balans definitief over in het voordeel van Syrië. De identiteit van Syrie, de eenheid van volk, leger en regering zijn sterker dan ooit. Het wordt steeds duidelijker dat niemand van buiten af het recht heeft te bepalen door wie en hoe het Syrische volk nu of in de toekomst moet bestuurd worden. Dat komt enkel aan het Syrische volk toe. Of om het met de woorden van S. Lavrov te zeggen: “De strijd tegen het terrorisme betekent helemaal niet dat iemand zich mag mengen in de interne aangelegenheden van een volk”. En wat Putin betreft, hij blijkt een unicum in de huidige politiek te zijn door in eenvoudige woorden te zeggen wat hij doet en te doen wat hij zegt. Syrië en Rusland. Zoals de barbaren van weleer hebben de westerse heersers geen enkele belangstelling voor, noch kennis van de ware grootheid van deze landen en volken. Het betrekkelijk kleine Syrië, de bakermat van de beschavingen gaf het kostbaarste goed dat de mensheid ooit ontvangen heeft, het joods-christelijk geloof. Het immense Rusland, zo groot als China en Amerika samen, is het land van de geniale schrijvers en kunstenaars, de grote wetenschappers en onovertroffen handboeken van natuurkunde, wiskunde en scheikunde, de modus vivendi van ontelbare verschillende volkeren en nu van zijn herwonnen christelijke traditie en de vitaliteit in de orthodoxe monastieke gemeenschappen. De Europese Unie met zijn eurocraten en schimmige instellingen is verworden tot de zoveelste Amerikaanse staat, een kunstmatige grootheid die op instorten staat, een totale verloochening van het Europa van Lissabon tot Vladivostok. Syrië en Rusland zijn de voorboden van een nieuwe wereld. Hier gaat de unipolaire wereld, gedomineerd door de VS en hun vazallen over in een multipolaire wereld, waarin onder meer Rusland, Iran, China geen slaven van het westen zijn, maar gelijkwaardige partners. En de grote leiders, die door het westen ten onrechte als de gruwelijke dictators en schuldigen van alle ellende worden gebrandmerkt en samen met hun volk genadeloos worden bevochten, zullen de geschiedenis ingaan als de echte bevrijders van het Midden-Oosten, de wegbereiders van een nieuwe wereldorde en de feitelijke beschermers van een Europa zonder wortels en zonder visie.
Het allerbelangrijkste nieuws
Tijdens de komende Goede Week en vooral tijdens de dagen van het heilige Triduum (Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Paaszaterdag) voorziet de byzantijnse liturgie vele en lange diensten die het grootste deel van de dag en zelfs een deel van de nacht in beslag nemen. We bidden ook om Gods zegen over jullie. We sturen echter volgende week met Goede Vrijdag geen nieuwsbericht. Je vindt op onze website (www.maryakub.net) nu onder meer wel een bezinning over het belang van Jezus’ Kruisdood voor de mensheid (“The Apocalyps has begun...”). Dit is het echt belangrijke gebeuren: “Jezus slaakte een luide kreet en gaf de geest” (Marcus 15, 37). In deze kreet en in dit sterven zijn alle verzuchtingen en alle onschuldige slachtoffers van de mensheid van alle tijden vervat. Hiermee wordt voor goed de geschiedenis in twee verdeeld. En het zijn heidenen die hiervan het eerst getuigenis afleggen. Zij plaatsten het opschrift boven zijn hoofd: “Deze is Jezus, de Koning van de Joden” (Matteus 27, 37). Alle volken zijn geroepen om Zijn Koningschap te erkennen. En de honderdman, die medeverantwoordelijk was voor de uitvoering van deze doodstraf en het allemaal heeft zien gebeuren, getuigde onomwonden: “Waarlijk, deze mens, was Zoon van God” (Marcus 15, 39). De leerlingen van Jezus volgen Hem na van dood naar verrijzenis. Dit is een opdracht voor gans ons leven. Iedere dag kunnen we werken aan de verrijzenis van ons hart, maar de verrijzenis van ons lichaam zal God ons geven aan het einde der tijden. Aan allen een vruchtbare Goede Week en een Zalig Paasfeest. P. Daniel
19-03-2016 om 09:26
geschreven door Gust Adriaensen
17-03-2016
'Christendom grootste revolutie in menselijke geschiedenis'
Jurist en filosoof Thierry Baudet in Tertio:
'We hebben als maatschappij behoefte aan collectieve rituelen. Ik pleit er meer bepaald voor de rituele dimensie van het christendom in onze seculiere maatschappij te herwaarderen. Ik hou niet van godsdienstrelativisme. Het christendom is voor mij niet zomaar een religie naast alle andere wereldgodsdiensten.
Fundamentele concepten als gewetensvrijheid en scheiding van kerk en staat, die aan de basis liggen van onze democratische rechtsorde, konden slechts ontkiemen in een religieuze context die deze ideeën omarmde en tot wasdom bracht.
De keerzijde van gewetensvrijheid is persoonlijke verantwoordelijkheid als basis van denken en handelen. Met René Girard ben ik het eens wanneer hij het christendom de grootste revolutie in de menselijke geschiedenis noemt, omdat het de mens bewust maakt dat het kwaad in hemzelf aanwezig is. Vanuit dat besef leven, is een belangrijke morele oefening.'
17-03-2016 om 22:47
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
Niemand kan uitgesloten worden van Gods barmhartigheid.
De Kerk is het huis waar iedereen welkom is en niemand wordt afgewezen.
17-03-2016 om 12:46
geschreven door Gust Adriaensen
Rotte appels in de Antwerpse politiemand
Het losgebarsten schandaal binnen het Antwerpse politiekorps -niet minder dan 2200 man sterk en het best bewapend van alle korpsen- beroert de gemoederen.
Ook de politieke. En dan komt de burgemeester in het vizier. 'Rotte appels vervelend voor Bart De Wever', kopt een krant. Het zou wel eens erger dan 'vervelend' kunnen worden.
De burgemeester draagt de bestuurlijke en politieke eindverantwoordelijkheid voor het politiekorps. Dat is plezant en electoraal interessant wanneer kan uitgepakt worden met goede resultaten in bv. de bestrijding van de criminaiteit. Maar die eindverantwoordelijkheid is er ook, wanneer er iets fundamenteels misgaat. En dat is inderdaad veel minder plezant.
Welke consequenties voor zijn functioneren als ambtsdrager, hij daaraan verbindt, is wat het Antwerpse politieschandaal betreft, nog niet duidelijk.
Uiteraard is de Antwerpse burgemeester niet persoonlijk verantwoordelijk voor de misbruiken in zijn korps. Maar de administratieve en politieke verantwoordelijkheid van politici -ministers, burgemeesters- in dergelijke situatie, roept onvermijdelijk de vraag naar een eventueel ontslag op. Remember de dioxinecrisis, de ontsnapping van Dutroux, enz.
En terecht kan nog maar eens de vraag gesteld worden of het verantwoord is dat de burgemeester van een stad met meer dan een half miljoen inwoners en van een van de grootste havensteden ter wereld, die functie cumuleert met het lidmaatschap van het parlement en het voorzitterschap van de grootste politieke partij.
Te veel hooi op de vork, versnipperde aandacht zijn nooit goed. De Wever is geen Uebermensch.
17-03-2016 om 12:42
geschreven door Gust Adriaensen
16-03-2016
De relativiteit van de populariteit
De Standaard en de VRT peilden ook naar de populariteit van een aantal politici en stelden een lijst samen met de populairste 30. Welke politici de peilers opnemen in de enquête bepaalt uiteraard de samenstelling van de lijst. Het is goed mogelijk dat politici die een hoge populariteitsscore zouden kunnen halen, niet konden aangeduid worden.
Opvallend is ook dat de top tien samengesteld is uit 6 ministers en 1 staatssecretaris uit de federale en Vlaamse regering en 2 voorzitters van regerende partijen. Oppositielid Johan Vande Lanotte handhaaft zich op de 8ste plaats, wat toch wel een merkwaardige prestatie genoemd kan worden.
Wellicht nooit vertoond in de Belgische politieke geschiedenis van de laatste decennia, is de grote populariteit van een Franstalige politicus. Premier Michel, de behoeder van de Belgische staatsstructuur, klopt voorzitter De Wever, de voorvechter van een Vlaamse republiek, in de populariteitspoll. Het kan een pijnlijk teken aan de wand zijn voor de Vlaamse nationalisten. Die pijn wordt nog scherper gemaakt door het belabberde resultaat dat minister-president Geert Bourgeois behaalt.
Het kan Boourgeois een troost zijn dat uit deze populariteitslijst nog maar eens blijkt dat populariteit weinig of niks te maken heeft met werkkracht en competentie. Die kwaliteiten kunnen de minister-president zeker niet ontzegd worden. Nochtans strandt hij op de tiende plaats. Dat Maggie De Block nu al zo lang en met ruime voorsprong de populairste is, heeft zij zeker niet te danken aan haar politieke en bestuurlijke talenten. Die zal ze wel bezitten, hoop ik, maar wie echt in het oog springende prestaties en realisaties van minister De Block kan opnoemen, mag zijn vinger opsteken. Nee, De Block dankt haar populariteit voor een groot deel aan haar figuur.
Het moge een troost zijn voor de politici die het niet goed (meer) doen in de populariteitsranking: als toekomstig politicus Sven Nijs in de enquête was opgenomen, dan zou hij onmiddellijk Maggie De Block het populariteitsvuur aan de schenen hebben gelegd!
(De top tien: 1. De Block 2. Peeters 3. Michel 4. De Wever 5. Crevits 6. Francken 7. Beke 8. Vande Lanotte 9. De Croo 10. Bourgeois)
16-03-2016 om 09:00
geschreven door Gust Adriaensen
15-03-2016
Stijgers en dalers
De peiling van De Standaard en de VRT geeft aan dat de NV-A het slechtste resultaat boekt in 6 jaar en dat CD&V langzaam uit een diep dal klimt.
Er is veel kans dat NV-A nog verder wegzakt. De grote baas van de rechtse neoliberale vijver waarin ook CD&V en Open VLD aanvankelijk visten en dachten heel wat vette vissen binnen te halen, is te nadrukkelijk NV-A.
De christendemocraten beseffen al een tijd dat ze zich duidelijker moeten profileren op waarden die christelijk én sociaaldemocratisch zijn, in plaats van mee te helpen aan de afbraak van de sociale bescherming van de zwakkeren in onze samenleving. De hielen likken van de nationalisten heeft de partij helemaal geen goed gedaan.
Ongetwijfeld heeft de NV-A ook meer en meer te lijden onder het voorzitterschap van De Wever. Het zit ingebakken in zijn natuur dat hij verdeelt en polariseert. Niet alleen in Vlaanderen, in België, maar ook in zijn eigen partij.
Tot slot: de NV-A heeft de voorbije jaren de 800.000 coöperanten van Arco geregeld geschoffeerd en de Arco afgeschilderd als een criminele bende. Als het van NV-A afhangt zal het ACW, nu Beweging.net afgeslacht worden en kunnen de honderdduizenden coöperanten fluiten naar hun centen.
Ook die antisociale houding breekt de partij nu zuur op.
15-03-2016 om 18:46
geschreven door Gust Adriaensen
Groen, SP-A en CD&V vooruit in peiling
Uit een peiling van De Standaard en de VRT blijkt dat Groen, SP.A en CD&V winst boeken. NV-A en Open VLD vertonen dalende populariteitscijfers.
15-03-2016 om 08:15
geschreven door Gust Adriaensen
13-03-2016
Franciscus over abortus
In een brief over het Jaar van de Barmhartigheid spreekt paus Franciscus onder meer over abortus. Lees wat de paus precies schrijft.
In een inleiding stelt de paus dat hij wenst dat het Heilig Jaar van de Barmhartigheid voor alle gelovigen een ervaring zou zijn van nabijheid van de Vader, wiens tederheid bijna tastbaar is, zodat ieders geloof gesterkt mag worden en de getuigenis effectiever.
De paus schrijft verder: Eén van de ernstige problemen van onze tijd is duidelijk de veranderende verhouding tot het leven. Een wijdverbreide en gevoelloze mentaliteit heeft geleid tot het verlies van de juiste persoonlijke en maatschappelijke gevoeligheid om nieuw leven te verwelkomen.
Sommigen ervaren de tragedie van een abortus met oppervlakkig bewustzijn, alsof zij de extreme schade die zo’n handeling inhoudt niet begrijpen. Vele anderen geloven echter dat ze geen andere keuze hebben, hoewel zij het moment zelf als een nederlaag beschouwen. In het bijzonder denk ik aan al die vrouwen die hun toevlucht hebben gezocht tot abortus. Ik ben mij wel bewust van de druk die hen tot deze beslissing heeft geleid. Ik weet dat het een existentiële en morele beproeving is.
Ik heb zo vele vrouwen ontmoet die in hun hart het litteken dragen van deze hartverscheurende en pijnlijke beslissing.
Wat er is gebeurd is ten diepst onrechtvaardig; maar alleen het begrijpen van de waarheid kan ons in staat stellen de hoop niet te verliezen. De vergeving van God kan niet ontzegd worden aan iemand die berouw heeft, vooral niet als die persoon met een eerlijk hart om het sacrament van verzoening vraagt. Mede om die reden heb ik besloten, niettegenstaande andere bepalingen, om aan alle priesters tijdens het Heilig Jaar de volmacht te geven om absolutie te schenken voor de zonde van abortus aan degenen die dit hebben laten plegen en die hier met berouwvol hart vergeving om vragen.
Mogen de priesters deze grote taak ten uitvoer brengen met woorden van oprecht welkom in combinatie met een overweging die de ernst van de begane zonde uitlegt. Mogen zij hen wijzen op een weg van authentieke bekering waarmee de ware en vrijgevige vergeving van de Vader, die alles met Zijn aanwezigheid vernieuwt, te bereiken.
13-03-2016 om 14:38
geschreven door Gust Adriaensen
12-03-2016
Bezondigt minister Weyts zich aan censuur?
De vzw JIL, Jongeren Info Life, zette een campagne op, die als bedoeling heeft vrouwen ernstig te doen nadenken en informatie te verstrekken over zwangerschap en zwangerschapsonderbreking.
Dat de organisatie haar visie, dat het leven beschermwaardig is vanaf de conceptie, niet onder stoelen of banken steekt, is de abortuslobby en een groot deel van de media een doorn in het oog. En zij doen er dus alles aan om JIL verdacht en monddood te maken.
Toch wel een merkwaardige opvatting over 'vrijheid van meningsuiting'. Al vele jaren wordt de goegemeente om de oren gekletst met propaganda voor abortus en euthanasie, dat alles onder het mom van individuele vrijheid en vooruitgang. Als er dan eens stemmen opgaan die de abortus- en euthanasiepletwals in vraag stellen, geldt klaarblijkelijk de zo bejubelde vrijheid van meningsuiting niet meer.
Nog erger is dat een minister zich door de abortuslobby laat verleiden tot censuur. Inderdaad, minister Weyts speelde het knechtje van de abortuslobby door een affichecampagne van de vzw JIL op de Antwerpse trams te verwijderen.
Waarop de minister zich steunt om dat te doen, is helemaal onduidelijk. Aan de affiche kan het moeilijk liggen (zie afbeelding). Weyts dus als censor. Al de politici die het zo vaak en zo graag hebben over de onaantastbare waarde van de vrije meningsuiting, moeten ze, als ze geloofwaardig willen blijven, de minister ter verantwoording roepen!
(meer inlichtingen over de activiteiten van JIL, zijn te vinden op www.jongereninfolife.be en www.ongeplandzwanger.be )
12-03-2016 om 09:28
geschreven door Gust Adriaensen
11-03-2016
Paus Franciscus over migranten en vluchtelingen
Paus Franciscus over migranten en vluchtelingen:
'We zijn een samenleving die door de globalisering van de onverschilligheid, de ervaring van het schreien en het lijden vergeten is.'
'Deze crisis, die kan gemeten worden in aantallen en statistieken, willen wij echter benaderen met namen, verhalen, families.'
'Wij moeten geen muren bouwen, maar bruggen. Er is geen behoefte om de deuren te sluiten, we moeten ze openen.'
'Beste leden van het Europees Parlement, de tijd is gekomen om samen aan het Europa te bouwen dat niet gefocust is op de economie maar wel op de heiligheid van de menselijke persoon en van de onvervreemdbare waarden.'
11-03-2016 om 16:57
geschreven door Gust Adriaensen
Open brief van pater Daniël Maes aan de minister van BZ
OPEN BRIEF
Aan Zijne Excellentie de Heer Didier Reynders, Belgisch Minister van Buitenlandse Zaken
Excellentie,
Als Belg in Syrië, wil ik me richten tot U, een geëerde minister van ons geliefd land, om informatie te verschaffen over mijn situatie, en U tevens te vragen verder mee te werken aan onze bescherming en die van de bevolking.
In 2010 ben ik, pater Daniel Maes, een norbertijn van de Vlaamse abdij Postel-Mol naar Syrië gekomen, in dienst van de de religieuze gemeenschap van Mar Yakub, Qâra, Qalamoun. Ik kwam met vele vooroordelen en argwaan. Het contact met de bevolking en het land bezorgde me echter een cultuurschok. Het is waar, de persoonlijke politieke vrijheden bleken niet erg groot te zijn, maar evenmin belangrijk (hierin is inmiddels grote verandering gekomen onder meer door een meer partijen stelsel). Daartegenover stond evenwel de harmonieuze maatschappij van de vele verschillende gelovige en etnische groepen, die al eeuwen lang in vrede samenleefden. Verder was er de weldadige oosterse gastvrijheid en een zeer grote veiligheid, die wij in ons eigen land nooit hebben gekend. Stelen en baldadigheden waren nagenoeg onbestaande. Het land had geen schulden en kende geen daklozen. Integendeel, vele honderdduizenden vluchtelingen van omringende landen werden opgenomen en ook onderhouden als eigen burgers. Het dagelijks leven was bovendien zeer goedkoop, zoals de voeding. Ook scholen, universiteiten en ziekenhuizen waren gratis, zelfs voor ons vreemdelingen die tot een Syrische monastieke gemeenschap behoorden, zoals we zelf mochten ondervinden.
Inmiddels is er een verschrikkelijke oorlog uitgebroken. Met eigen ogen hebben wij gezien hoe vreemdelingen (niet Syriërs) brutale protestmanifestaties organiseerden tegen de regering. Zij maakten er zelf foto’s en filmen van, die door het TV station Al Jazeera in Qatar, wereldwijd werden verspreid met het valse bericht dat het volk in opstand kwam tegen een dictatuur. Hierbij nodigden zij de jongeren van ons dorp uit om zich bij hen te voegen. Er werden aanslagen en moorden gepleegd om beurt in soennitische en in christelijke middens om de indruk te wekken dat het ging om wraak als bij een interne burgeroorlog. Ondanks deze pogingen om haat en ontwrichting te brengen, bleef het volk één. De Syriërs protesteerden als één familie tegen de buitenlandse terreurgroepen en tegen de landen die hen steunen. Honderdduizenden onschuldigen werden vermoord, waaronder zeer vele regeringssoldaten en veiligheidsmensen. Scholen, ziekenhuizen, infrastructuur werden grondig verwoest.
Enkele miljoenen burgers vluchtten naar het buitenland. De meesten vluchtten evenwel in het land zelf naar zones die door het leger worden beschermd. Immers, de regering beslist had niet zijn oliebronnen in de woestijn te beschermen maar wel zijn eigen bevolking. In november 2013 waren wij zelf het doelwit. De aanvallen en beschietingen van tienduizenden zwaar gewapende strijders om ons heen waren zo erg dat er menselijk gesproken, geen mogelijkheid meer bleek om aan dood en verwoesting te ontkomen. God zij dank, is gans onze gemeenschap op meer dan wonderbare wijze hieraan toch ontsnapt, en tot heden ongedeerd gebleven, samen met de bevolking van Qâra, dank zij het leger. Daarna bracht de tijdige Russische tussenkomst, op vraag van de Syrische regering, een grondige kentering en werden eindelijk allerlei terroristische groepen eindelijk deskundig bestreden, waarvoor het volk erg dankbaar is en blijft. Dit geeft ook hoop. Toch blijven duizenden jihadisten, door het buitenland bewapend, getraind en grof betaald toestromen om alsnog de moedige weerstand van het volk te breken.
Zo beleven wij nu de grootste humanitaire crisis sinds WO.II. Wij trachten hieraan tegemoet te komen en iedereen in nood te helpen, vooral vanuit drie centra die door onze gemeenschap werden opgericht: in Damascus, in Tartous en in ons klooster zelf. Toch hebben we een tweetal weken geleden ook in het meest getroffen Aleppo hulp kunnen bieden met niet minder dan 8.500 pakketten, een ambulance en de vierde “hopitainer”, een uiterst kostbaar mobiel hospitaal. Daarom ontving Moeder Agnes-Mariam, stichteres en overste van dit klooster, recent in Moskou, in naam van de gemeenschap de belangrijke Femida-prijs voor vrede en rechtvaardigheid. Uiteraard kunnen wij deze hulp slechts blijven geven dank zij de milde steun van onze zeer vele weldoeners, van sommige internationale organisaties en landen zoals Nederland, die bereid zijn ons te steunen om mensen te helpen in de grootste nood, onverschillig tot welk geloof of etnische groep zij ook behoren.
Met groot vertrouwen richten wij ons tot u met de vraag u niet door leugens en mediamanipulatie te laten misleiden, maar moedig te erkennen wat werkelijk in Syrië gebeurt. Laten we de recente tragische voorbeelden niet vergeten. Op grond van grove leugens werden volkeren uitgemoord en landen verwoest. Bepaalde grootmachten wilden zich meester maken van de olie, het goud, de banken, de wapenvoorraden. Ook ons land hielp mee om bepaalde landen in de totale chaos te storten, waarin ze nu verkeren. Het waren illegale en mensonwaardige acties. Waarom?
Syrië is een soeverein land, de bakermat van de oudste beschavingen en de wieg van het kostbare christelijk geloof. Het heeft een wettige regering en een wettig gekozen president, door de overgrote meerderheid van het volk met zijn verschillende geloofsgemeenschappen en etnische groepen gedragen. Geen enkel internationaal recht kan enige inmenging door vreemden hier rechtvaardigen. De beslissing over zijn toekomst of regering komt alleen aan het volk zelf toe. Zult u meehelpen op grond van grove leugens dit volk met zijn regering verder uit te moorden en te verwoesten, tegen alle internationaal recht en menselijke waardigheid in? Moet de vluchtelingenstroom nog groter worden? Behaagt het u een heel volk in een uitzichtloze ellende te storten omdat grootmachten hier hun pijplijn willen, zich meester willen maken van de olie, de gas of van dit zeer strategisch gelegen land? Vrede en veiligheid voor dit volk vereisen de erkenning van de onschendbaarheid van zijn grondgebied, van zijn onafhankelijkheid, zijn nationale eenheid en zijn culturele eigenheid. Bovendien, moet een broos bestand van de vijandelijkheden nu weer door nieuwe illegale, militaire interventies verbroken worden?
Excellentie, een waardig en bekwaam staatsman bereidt de toekomst voor, respecteert het internationaal recht, de soevereiniteit van andere landen, zoals hij wil dat deze van zijn eigen land gerespecteerd wordt en hij dient zijn volk (het Latijnse woord “minister” betekent “dienaar”). Wees moedig, neem contact met de Syrische regering, herstel de diplomatieke betrekkingen, hef onmiddellijk alle sancties op tegen het volk, omdat zij niets anders zijn dan economisch terrorisme, biedt edelmoedig uw hulp en mogelijkheden aan in naam van het Belgische volk. Wie echter de belangen van vreemde grootmachten dient om andere volken in de diepste ellende te storten, is een terroristenleider, de naam van staatsman onwaardig. Mogen we vragen dat u zich niet (meer) aan de kant van de moordenaars, maar aan kant van de onschuldige slachtoffers zult scharen? Dit verwachten wij, het Syrische volk, en zovele mensen van goede wil in België en elders van U. Hiervoor zullen zij u zeer dankbaar zijn en de toekomst zal u eren als een waardig staatsman.
Wil samen met onze noodkreet tevens onze eerbiedige groeten aanvaarden, P. Daniel Maes (uit Postel-Mol) - Deir Mar Yakub, Qâra, Syrië - 11 maart 2016
11-03-2016 om 15:56
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
XI/11
Vrijdag 11 maart 2016
Halfvasten voorbij
Het christelijk geloof in het oosten kent eigenlijk geen afzonderlijke, persoonlijke devoties. Alles wordt geïntegreerd in de liturgie zelf. Hier ligt ook het grote verschil tussen de vele persoonlijke Mariadevoties in het westen en de liturgische Mariaverering in het oosten. Zo herdachten we de zondagen van de vasten respectievelijk de iconenverering, de relikwieën en het heilig Kruis. Vorige zondag ging de aandacht naar Johannes Climacus (het Griekse ‘klimaks’ = ‘ladder’) wiens “Ladder van deugden” (Latijn ‘Scala Paradisi’) beschouwt wordt als een model voor de geestelijke strijd in de veertigdagentijd. Dit werk wordt in de monastieke traditie bij voorkeur in de vastentijd gelezen. En vorige donderdag werd “de grote canon van de vasten” gezongen, samengesteld door de heilige Andreas, aartsbisschop van Kreta (rond 720). De 9 ‘oden’ of gezangen bevatten samen 320 ‘tropairen’ of poëtische verzen, gebeden. Het is een indrukwekkende vesperdienst die meer dan twee uur duurt. Zaterdagavond komt een jongeman uit Frankrijk toe. Hij wil een tijd komen helpen en meeleven. Hij is osteopaat en als boerenzoon uit Bretagne goed thuis in de landbouw, maar hij zou graag nog verder studeren om geneesheer te worden. Hij heeft al ontwikkelingswerk gedaan in Australië en op de Filipijnen. Naast Frans spreekt hij ook goed Engels. Het klikt meteen. We eten samen met de fraters en gaan kennismaken met de rest van de gemeenschap. Onze verantwoordelijke voor de ploeg van de Rode Halve Maan heeft bijzonder veel last van rugpijnen. Na een eenvoudige massage van tien minuten blijkt hij er al van verlost te zijn. Natuurlijk komen meteen meerderen met dezelfde klacht naar boven, maar dat is voor later. De volgende dagen merken we dat hij een bijzonder handige kerel is in de tuin en op het terrein. Er wordt flink wat aangeplant. Zondagnamiddag nemen we hem mee voor een bezoek aan de pastoor van Qara. Eerst nemen we deel aan de eucharistie van de parochie om half vijf. Daarna worden we al meteen uitgenodigd door een familie om even koffie te komen drinken, wat we graag aanvaarden. Daarna trekken we naar de pastorie. De eigenlijke bedoeling is abouna Georges helpen om een dynamische huwelijkspastoraal uit te bouwen. Concreet: de overgang maken van “een cultuur van de dood” naar een “cultuur van het leven” en de ware vrijheid. De contraceptieve cultuur wordt hier niet met zulk een agressieve campagne in de openbare opinie gevoerd als in Europa, maar de contraceptieve praktijk blijkt al even erg te zijn. Hoe zijn we daar achter gekomen? Een van de verantwoordelijken van de hulpploeg, een ingenieur, kwam een tijd geleden vertellen dat hij verloofd is en dat hij graag met zijn meisje eens langs wilde komen voor een goede christelijke huwelijksvoorbereiding. Ze zijn beiden uit Qara. We hebben er toen een gezellige avond van gemaakt samen met de fraters. We vroegen hoe zij hun huwelijk zagen en het werd een leerrijke uitwisseling over het wezen van het christelijk huwelijk: eenheid, trouw, onverbreekbaarheid, vruchtbaarheid... Dat er wetenschappelijke, natuurlijke methoden bestaan om eigen vruchtbaarheid zelf te beheersen, schenen ze niet te weten. Ze waren er geweldig aan geïnteresseerd. Ik vroeg hen een echtpaar of dokter te zoeken die daarvan op de hoogte is maar die bleken in Syrië onvindbaar. Zo namen we dan contact met onze deskundige en toegewijde vrienden van het Sensiplan® in België. We verzamelden en kregen de nodige informatie om een grondige voorlichting te geven aan de pastoor opdat hij alvast overtuigd is van het grote belang hiervan. De contraceptieve cultuur is de grootste ramp van de laatste halve eeuw, niet alleen op gebied van de gezondheid maar ook op gebied van het morele leven. Al jaren geleden werden door de Wereld Gezondheids Organisatie de twee bestanddelen van iedere contraceptieve pil gekatologeerd onder de gevaarlijkste kankerverwekkende stoffen voor de gezondheid van de mens. Bovendien is het percentage van echtscheidingen bij echtparen die contraceptie gebruiken 50 % terwijl dit voor hen die de natuurlijke methoden benutten minder van 4 %. Als je dit in Europa vertelt, jaag je meteen een massa mensen de kast op (waaronder theologen, andere - logen en - peuten). Eens zal de waarheid toch doordringen. Ook de pastoor is enthoesiast en denkt al aan voordrachten over heel het bisdom. Helaas, hier is een dergelijk onderwerp nog te zeer taboe, zeker voor een priester. Er zal hulp moeten komen van buitenaf of we moeten een jong dynamisch koppel vinden, waarvan de vrouw Syrisch is en die deskundige “consulenten” willen worden. Het zou een historische ommekeer kunnen brengen in dit land. Jawel, er zijn op dit ogenblik nog andere zorgen maar deze bijdrage zou van onschatbare waarde zijn. Laten we bidden voor een volgende stap en een goede oplossing: NFP in Syrië! We krijgen op vrijdag (een school-vrije dag) bezoek van de jonge pastoor van Nebek die met een groep van 17 jonge catechisten een bezinningsdag wil houden. Dat is juist de dag dat de akathisthymme ter ere van O.L.Vrouw ’s middags in haar geheel wordt gezongen. In de loop van de week kregen we nog bezoek van een Franse pastoor met een groep sympathieke parochianen. Dat ze geen enkele moeilijkheid ondervonden bij hun reis, is een aanmoediging en verdient navolging. Het is een aangename kennismaking. Er is ook een waalse journalist bij die ons vroeger al eens kwam opzoeken (in de abdij Postel) en een goede reportage maakte. Ik vroeg hem of de mentaliteit in België stilaan gunstig aan het veranderen is, maar dat was volgens hem niet erg het geval. Hij verwees naar de dwaze uitspraken van onze minister van buitenlandse zaken. Dit was voor mij de spreekwoordelijke druppel die mijn emmer deed overlopen. Vandaar mijn open brief, in het Nederlands en het Frans. Mag uiteraard vrij verspreid worden, hoe meer hoe liever. (P.S. Laat me nog even vermelden dat ik op mijn bericht vorige keer - Parels uit de Russische orthodoxie – verschillende erg positieve reacties mocht ontvangen, wat ik beschouw als een belangstelling voor ware geestelijke diepgang. Moge deze belangstelling steeds meer toenemen).
Enkele activiteiten
We herinneren aan de Mars voor Syrië, nu zaterdag 12 maart, Spuiplein, DEN HAAG, 14.00 u (Contact: +32 (0)472 77 79 03 – vrij_syrie@telenet.be; Affiche: http://i66.tinypic.com/2hoemty.jpg;Facebook: https://www.facebook.com/events/431296530401838/) Er is ook nog een manifestatie voorzien nu zondag 13 maart 14.00 u, Avenue Franklin Roosevelt 3, Bruxelles (Affiche http://i63.tinypic.com/25qd4lf.jpg; Contact: +32 (0)485 29 29 26 - sadee012345@yahoo.fr) Zaterdag 12 en zondag 13 maart organiseert FSSP (Maison St. Paul, rue des Minimes, 27, 1000 Brussel) ontmoetingen met moeder Agnès-Mariam (www.fssp.be). Zaterdag om 15.00 u. Zondag na de eucharistie van 9.30 u, rond 11.45 u Maandag 14 maart om 13.00 u wordt door de Poolse Europarlementariër M. Marek Jurek en anderen een “diner débat” georganiseerd met moeder Agnes-Mariam in het Europees parlement. P. Daniel P.S. In een afzonderlijke bijdrage voeg ik hierbij een open brief aan onze minister van buitenlandse zaken, een Nederlandse en een Franse versie in pdf.
11-03-2016 om 15:49
geschreven door Gust Adriaensen
10-03-2016
Videoboodschap Paus maart 2016: de familie
Bekijk de videoboodschap van paus Franciscus voor de maand maart. Klik op onderstaande link.
10-03-2016 om 20:40
geschreven door Gust Adriaensen
08-03-2016
Oxfam: Samen maken we een einde aan de belastingparadijzen
Oxfam heeft een rapport gepubliceerd dat aantoont hoe onze economie ten dienste staat van de 1% allerrijksten.
Om dat schokkende onevenwicht te herstellen, moeten onder andere de belastingparadijzen worden aangepakt!
08-03-2016 om 19:03
geschreven door Gust Adriaensen
Gratis advies voor een Vlaamse Grondwet
Volgende belangrijke acht basisartikels horen zeker ook thuis in een Vlaamse grondwet. Een gratis advies aan Bourgeois. Vrij naar Animal Farm van George Orwell:
1. Al wie zich Belg noemt, of meent een Belg te zijn, is een vijand. 2. Al wie foutloos ‘Wat Wals is, vals is’ kan zeggen, is een vriend. 3. Geen enkele Vlaming zal zich draperen in een Belgische vlag. 4. Geen enkele Vlaming zal voor de Rode Duivels supporteren. 5. Geen enkele Vlaming mag een aflevering van ‘Thuis’ of van ‘Familie’ missen. 6. Geen enkele Vlaming mag in een Louis XIV-bed slapen. 7. Geen enkele Vlaming mag Franse of Waalse wijn drinken. 8. Alle Vlamingen zijn gelijk maar sommige Vlamingen zijn meer gelijk dan andere.
08-03-2016 om 11:48
geschreven door Gust Adriaensen
06-03-2016
De kapitalistische religie
De journalist Roderik Six beweert in Knack dat 'ook in Europa de georganiseerde religie zich aan censuurdrift bezondigt'. Als bewijs van die zeer algemene beschuldiging, vermeldt hij een rechtszaak die door een Franse katholieke organisatie werd aangespannen tegen het vertonen van een film. Toch wel erg magertjes om 'de georganiseerde religie' te beschuldigen van censuurdrift.
Ik wil de heer Six een aantal inspiratietips aan de hand doen voor een hele reeks artikels over censuur- en andere driften van bv. het kapitalisme.
Vele lezers hebben ongetwijfeld belangstelling voor wat journalist Six zoal denkt over de productiedrift, de consumptiedrift, de winstdrift, de modedrift , de reclamedrift, en ja ook, de censuurdrift van de kapitalistische religie.
06-03-2016 om 20:25
geschreven door Gust Adriaensen
05-03-2016
Europa en christelijke waarden
Ferdinand von Schirach, bestsellende misdaadauteur en advocaat, in 'Waardigheid is kwetsbaar':
'We hebben nood aan een Europese natie, nu meer dan ooit. De begrippen die ons vormen, de tolerantie, het respect voor de medemens, de rechtsstaat zijn Europese dingen. En het zijn waarden die erg beïnvloed zijn door het christendom.
Laten we ven een stap terugzetten. We zijn zelf voor een groot deel natuur. We moeten slapen, eten en andere vruchtbare zaken doen, maar één ding maakt ons verschillend: we hebben ons tegen de natuur verzet.
De natuur is, om het met Darwin te zeggen, het recht van de sterkste. Wij hangen precies het tegendeel aan: wij beschermen de zwakste. Dat is onze grootste verwenznlijking, ondanks onze dierlijke aard. Dat is mens te zijn.
Het idee dat de medemens even waardevol is als mezelf, ook al is hij veel zwakker, dat we van de medemens geen object maken, dat we hem niet opeten, dat we hem niet slaan, of dat we hem niet buitensluiten, dat we hem achten als mens. Dat is waardigheid.
Dat hebben we uitgedrukt in het christendom. Het was onvoorstelbaar: iemand zei dat er hoop, geloof en liefde is, maar vooral liefde. Dat is het wezenlijke, juist dat maakt Europa uit.'
05-03-2016 om 09:58
geschreven door Gust Adriaensen
04-03-2016
Pater Daniël Maes in Syrië
XI/10 Vrijdag 4 maart 2016
Rustig aan herstel werken
Al beleeft Syrië een woelige periode, we trachten in de gemeenschap rustig verder te bidden en te werken. Het voorplein wordt opgeruimd en de vele gaten in het plaveisel worden hersteld. De open plekken in de aanplanting van de rozemarijn en de lavendel worden met nieuwe scheuten opgevuld. Op het terrein worden vele tientallen dode bomen verwijderd: bomen van olijven, amandelen, abrikozen, granaatappels, vijgen, kersen, appelen, peren... Velen hebben helaas de oorlog niet overleefd en er worden nieuwe geplant. We benutten de vroege lentezon in de hoop dat er achteraf geen onverwachte koudegolf meer komt. Ondertussen gaat ook de hulpverlening onverminderd verder, waarvoor telkens de nodige pakketten dienen klaar gemaakt te worden. En de handgemaakte sierkaarsen beleven een ongekende creativiteit. Potjes, blikjes ... alles is bruikbaar om nieuwe vormen uit te proberen. Je ziet hier kaarsen in alle vormen en kleuren.
Ondertussen hebben we de helft van de vasten al achter de rug, maar de opdracht van de “geestelijke strijd” blijft actueel voor de rest van de vasten en van ons leven. Als naar goede monastieke gewoonte lezen we in deze tijd de verhalen van Palladius, bisschop van Hélénopolis (363-425). Hij was aanvankelijk monnik in Jeruzalem en daarna in Egypte. Daar leefden toen duizenden monniken, in grote groepen, in kleine groepen of als kluizenaars. De woestijn had voor de Egyptische monniken in de IVe en Ve eeuw een dubbele betekenis. Het was de plaats van de grote rust, ingetogenheid en ontbering, ver van de wereldse drukte, waarbij zij door handenarbeid en voortdurend gebed tot vereniging met God trachtten te komen. Tevens was het de plaats van de duivel die zich nestelde in hun gedachten en gevoelens (eer, macht, bezit, jaloezie, lusteloosheid, seksuele bekoringen allerhande...). De monniken bestreden de duivel op eigen veld, naar het voorbeeld van Jezus. Tevens was het een strijd tegen zichzelf en tegen zijn eigen gedachten. In zijn beroemde “Histoire Lausiaque” geeft Paladius 71 verhalen over het leven van oude monniken, die hij meestal zelf gekend heeft. Het is als een geschiedenis van het oude monnikenleven in Egypte met menig pittig verhaaltje. Ziehier de geschiedenis van “Mozes de Ethiopiër”. Hij was een fameuze bendeleider, die het drama van zijn leven meemaakt en besluit voortaan monnik te worden. Hij trekt zich terug in een armzalige kluis in de woestijn om te bidden. Toevallig komen juist bij hem enkele brutale rovers binnen in de gedachte dat er wat te stelen viel. Hij heeft er geen moeite mee om ze K.O te slaan en hij sleurt ze naar vader abt en zegt: “vermits het mij niet toegestaan is iemand nog kwaad te doen, lever ik hen aan u over.” Daar ontdekken de rovers dat hun vrome monnik de fameuze bendeleider van weleer was. Ze zijn er zo door getroffen dat ze ook monnik willen worden! Er is dus voor de leiders van Daesh en andere groepen nog hoop, al zal het nu heel wat meer inspanning vergen om hen eerst K.O. te krijgen. (P.S. De uitgebreide foto-reportage van de humanitaire hulp aan Aleppo, vorige keer aangekondigd, is toch niet op onze website gezet, waarvoor onze verontschuldiging.)
De zoveelste oorlog: macht en hebzucht, olie en gas
Al is het aantal goedgelovigen die de “politiek correcte” voorstelling van de oorlog in Syrië geloven, snel aan het verminderen, er zijn nog te veel mensen die de geoliede mediacampagne blindelings blijven volgen. In Syrië zou een spontane volksopstand door een gruwelijke dictator bloedig onderdrukt zijn, waaruit een burgeroorlog is ontstaan, die maar blijft voortduren omdat die dictator zich aan zijn macht vastklampt. Een van onze Belgische politieke luidsprekers heeft deze week zelfs gemeend de Syrische president openlijk te moeten aanklagen, uiteraard omdat hij zogenaamd zijn volk martelt, uithongert en uitmoordt. Daarmee huilt deze excellentie, als een van de gewillige beulen, mee met de wolven in het bos om de aandacht af te wenden van de echte misdadigers en ongestraft land en volk verder te helpen uitmoorden. (Zou onze minister beseffen dat hij van het volk lang niet de helft waardering krijgt en verdient dan degene die hij voor het strafhof wil sleuren?) Zowat twee weken geleden beschuldigde de Amerikaanse kolonel Steve Warren de Russen ervan twee hospitalen in Aleppo gebombardeerd te hebben, terwijl de Russen in steden geen bombardementen tegen de burgerbevolking uitvoeren en het Amerikaanse vliegtuigen waren die daar gebombardeerd hadden. Dagelijks blijven onze media Assad en Poetin, het Syrische en Russische leger beschuldigen, zonder zich eens af te vragen waarom juist zij door het volk op handen gedragen worden. Ook de Amerikaanse politieke klasse is er verregaand in geslaagd deze gefabriceerde versie te doen geloven aan de grote massa, om zo de militaire en terroristische acties tegen Syrië te blijven goedkeuren. Een monsterleugen gaat er gemakkelijker in dan een kleine leugen, dat wisten de nazi’s al. Het is telkens een verademing wanneer iemand uit de hoogste lagen van de Amerikaanse politiek de zaken eens eerlijk vertelt. Robert Kennedy jr is de zoon van Robert Kennedy, die vermoord werd in 1968, twee maanden nadat Maarten Luther King was vermoord. Hij is dus de neef van de eveneens vermoorde jongste president van de VS, John F. Kennedy. De slachtoffers hadden allemaal iets gemeenschappelijks. President John Kennedy wilde de wapenindustrie wat aan banden leggen. Robert wilde het werk van zijn broer verder zetten en M.L. King had een massa Amerikanen op de been gebracht in een protest tegen de oorlog in Vietnam. De bazen van de wapenindustrie tegenwerken is dus levensgevaarlijk.
Robert Kennedy jr heeft bijzondere belangstelling voor de Amerikaanse Midden-Oosten politiek. In een lang artikel in Politico vraagt hij zich af waarom de Amerikanen voor de Syriërs niet welkom zijn. In de ondertitel geeft hij meteen al een antwoord: zij haten niet onze vrijheden maar ze haten het feit dat wij onze idealen in hun land verlochenen, gewoon om de olie. In 1949 aarzelde de toenmalige Syrische president Shukri-al-Quatli zijn goedkeuring te geven aan het Amerikaanse plan van de Trans-Arabische Pipe-line, die de olie van Saoedi-Arabië langs Syrië naar Libanon moest brengen voor Europa. De CIA pleegde een staatsgreep, zette de president af en bracht haar marionet Husni al-Za’im aan de macht. Vooraleer deze het Amerikaanse plan kon goedkeuren werd hij echter afgezet door het volk, dat Quatli terug tot president maakte. Van dan af blijft de CIA in het Midden Oosten onafgebroken oorlog voeren in dienst van de Amerikaanse olie. Ze organiseerde in Syrië een nieuwe mislukte staatsgreep in juli 1957. “Mijn oom John” zo schrijft Robert Kennedy, was toen razend op Eisenhower en eiste dat het recht van zelfbestuur voor de Arabische landen zou gerespecteerd worden en dat de Amerikaanse imperialistische inmenging zou stoppen. “Mijn grootvader Joseph Kennedy” zat toen in een commissie die het wangedrag van de CIA onderzocht en haar pogingen tot staatsgreep in Jordanië, Syrië, Iran, Irak en Egypte scherp veroordeelde. Sindsdien is het echter alleen maar erger geworden. In september 1957 gaf Eisenhower de opdracht er alles aan te doen om in het Midden-Oosten de indruk te wekken dat alle ellende het gevolg is van een interne “heilige oorlog”. “Wat wij een oorlog tegen het terrorisme noemen is niets anders dan een oorlog om olie... De enige winnaars zijn de bouwers van militair wapentuig en de oliemagnaten”.
Neen, de huidige crisis in Syrië is echt niet begonnen in 2011 met een vreedzame volksopstand tegen een dictator, zoals de “politiek correcte” visie luidt. “De feiten bewijzen dat wij de crisis hebben veroorzaakt, maar dat we weinig macht hebben om ze ook op te lossen”. In het begin van de jaren tachtig van vorige eeuw werden de moslimbroeders al geholpen om een reeks bloedige aanslagen te plegen, o.a. met de onthoofding van 80 rekruten, allemaal allawieten. Het was de zoveelste poging om de regering omver te werpen. Na een mislukte moordaanslag op president Hafez (de vader van de huidige) was voor hem de maat vol. Hij kreeg twee projectielen toegeworpen, de ene schopte hij terug aan afzender en de tweede doodde zijn lijfwacht. Hierna maakte hij nogal drastisch een einde aan de aanslagen door heel het nest van de moslimbroeders uit te roeien. De onmiddellijke aanleiding voor de huidige oorlog is echter het voorstel in 2009 van Qatar, dat met een pipe-line zijn gas door Saoedi-Arabië, Jordanië, Syrië en Turkije naar de Middellandse Zee en Europa wilde brengen. Bachar al-Assad weigerde omdat hierdoor de trouwe bondgenoot Rusland een zeer zware slag zou toegebracht worden. Bachar onderhandelde bovendien met Iran, een andere trouwe bondgenoot, voor een gazoduc van Iran door Syrië naar Libanon en zo naar Europa. Dit was het startsein voor de VS, Qatar, Saoedi-Arabië en Israël om een efficiënte “Syrische oppositie” te vormen en het land ten val te brengen. De CIA gaf zes miljoen dollar aan de TV BARADA van de “Syrische oppositie”, gevestigd in Londen, om deskundig het beeld van een onduldbare Syrische dictator in de openbare opinie te beitelen. Daarmee konden ze voldoende reportages en video’s fabriceren én verspreiden van “een president die baadt in het bloed”. Hiervoor boden (en bieden nog!) de Amerikaanse gevangenissen zelf overvloedig materiaal. En dagelijks krijg je nu het nieuws over Syrië vanuit het zogenaamde “Syrisch observatorium voor de rechten van de mens”, een organisatie van de moslimbroeders in Londen! Bovendien is dit ook zowat de enige bron waar de UNO met plezier naar verwijst. Meteen begrijp je waarom onze ministers, wanneer ze over Syrië praten, zoveel onzin uitkramen en zich schaamteloos achter de moordenaars plaatsen. Naast deze mediasteun blijven de gewapende oppositiegroepen zelf massaal financiële, logistieke en militaire steun krijgen, al vijf jaar lang. Om de uitzichtloze ellende, die zij hierdoor veroorzaken voor het volk, bekommeren onze excellenties zich helemaal niet. “De stroom van miljoenen vluchtelingen naar Europa zijn het gevolg van onze pipe-line oorlog en van de blunders van de CIA”, aldus Robert jr.
Robert Kennedy jr. zou vanwege zijn land meer respect willen voor de soevereiniteit van andere landen, een drastische vermindering van de militaire uitgaven en een herstel van de vrijheid in eigen land. “De overheersing van de wereld gaat niet samen met het behoud van democratie in eigen land.” Samengevat schrijft hij: “Wij hebben onze waarden verguisd, onze eigen jeugd afgeslacht, honderdduizenden onschuldige mensen de dood in gejaagd, ons ideaal verloochend, onze nationale financies verspild aan zinloze en kostelijke avonturen in het buitenland. Daarvoor hielpen wij onze grootste vijanden en van Amerika, eens de bakermat van de vrijheid, maakten we voor onszelf een burcht voor nationale veiligheid terwijl we voor de internationale gemeenschap een paria werden op moreel vlak”. (Why the Arabs don’t want us in Syria. They don’t hate our “freedoms”. They hate that we‘ve betrayed our ideals in their own countries – for oil, 23/2/16, http://www.politico.eu/article/why-the-arabs-dont-want-us-in-syria-mideast-conflict-oil-intervention/).
Zal de “volkerenmoord” op de christenen nog toenemen?
In de tweede Tsjetsjeense oorlog (1999-2000) probeerden jihadisten al een islamitisch emiraat op te richten. In Grozny deden ze precies hetzelfde als wat ze nu in Rakka (Syrië) doen: de sharia opleggen en mensen onthoofden. De man die hen bestreed en uiteindelijk overwon was, tot spijt van wie het benijdt, jawel, Vladimir Poetin. Op 10 februari 2016 overhandigde Vitali Tchourkine, de Russische ambassadeur, aan alle leden van de UNO veiligheidsraad een rapport van twee bladzijden met een tiental onweerlegbare grove schendingen van resoluties door Turkije, al jarenlang straffeloos gepleegd. Het bijzondere van dit rapport was dat de genoemde namen en organisaties die bij deze schendingen betrokken zijn, rechtstreeks verbonden waren met de Tsjetsjeense jihadisten. Het verschil is dat nu de AKP, de partij van president R.T. Erdogan de jihadisten steunt, zodat nu de Turkse staat zelf betrokken is: het is staatsterrorisme. De toekomst van het terrorisme in Syrië, Irak, Libië en heel de wereld zal verregaand bepaald worden door Turkije. Ofwel kan Turkije ons zand in de ogen blijven strooien, blijft in de NAVO en integreert steeds meer in Europa en dan zal Turkije de handen vrij hebben om het terrorisme ongehinderd te verspreiden. De djihadisten zullen in heel de wereld toenemen. Het zal steeds meer worden zoals Finian Cunningham schrijft: “ De NAVO heeft de draad opgenomen waar nazi-Duitsland mislukte” (NATO at War... on the World, Sputnik International, 16 februari 2016). Ofwel wordt Europa wakker, neemt afstand van Turkije en stoot het uit de NAVO en dan zullen de VS zich meer bij Rusland voegen om samen het wereldterrorisme te bestrijden. Voor een groot deel zal het hiervan afhangen of de volkerenmoord van de christenen in het Midden-Oosten verder gaat of niet. Europa, quo vadis?
Parels uit de Russische orthodoxie
Het overbekende verhaal van de onbekende Russische pelgrim speelt zich af in de tweede helft van de negentiende eeuw. Hij was zo getroffen door het woord van Paulus in 1 Tessalonicenzen 5, 17: “Bid zonder ophouden” dat hij een dergelijk voortdurend innerlijk gebed kost wat kost wilde bereiken. Overal en bij iedereen zocht en vroeg hij, totdat het hem lukte. Op het ritme van zijn hart en zijn ademhaling kon hij dag en nacht bidden: “Heer Jezus Christus, ontferm u over mij”. Hij wilde voortaan niets anders meer doen dan op die wijze God loven en daarbij het evangelie of de spreuken van de vaders lezen. Moeilijkheden deerden hem niet meer en zijn hart liep over van vreugde. Toen hij rondzwierf in Tobolsk, had hij geen eten meer en besloot brood te vragen. Al jaren leefde hij van droog brood, zout en water. Hij kwam bij een zeer vrome orthodoxe familie met twee kleine kinderen terecht die hem dwongen bij hen te blijven overnachten, wat hij slechts na sterke protesten aanvaardde. Zij gaven hem een nieuwe knapzak, nieuwe kleren en schoeisel. De man was rechter en naast hun huis hadden ze een opvangcentrum voor pelgrims, bedelaars en armen. Omdat onze pelgrim keurig kon lezen en schrijven, - wat voor een zwerver toen niet zo evident was - wilde de man weten wat hij voorheen eigenlijk gedaan had. Welnu, onze pelgrim was samen met zijn oudere broer al heel jong wees en zij werden door hun grootouders opgevoed. Zijn broer was eerder wild, opvliegend en werd een dronkaard, terwijl hij stil van aard was. Op een keer duwde zijn broer hem uit het bed, waardoor hij zo ongelukkig viel dat sindsdien zijn linkderarm verlamd was. Grootvader hield veel van de gehandicapte jongste zoon en besloot hem te leren lezen en schrijven. Toen grootmoeder stierf, wilde grootvader dat hij zou trouwen opdat er opnieuw een vrouw in huis zou zijn. Hij stemde er tenslotte noodgedwongen mee in. Zijn vrouw was zeer vroom en erg toegewijd. Grootvader werd zwaar ziek en besloot zijn huis en geld aan de jongste zoon over te maken. Toen grootvader gestorven was bleven de jongste zoon en zijn vrouw alleen achter, de oudste zoon was altijd weg. Op zekere nacht stond heel het huis in brand. Hij kon zich met zijn vrouw slechts op het nippertje redden, maar ze hadden niets meer. Later begrepen ze dat de oudste broer al het geld gestolen had, het huis in brand gestoken en gevlucht was. Zijn vrouw kon heel goed naaien en trachtte daarmee de kost te verdienen, terwijl hij naast haar zat en uit het Evangelie of uit de “filokalie” (de spreuken van de vaders) voorlas. Soms weende zijn vrouw en wanneer hij vroeg waarom ze weende, antwoordde ze: omdat hetgeen hij las toch zo mooi was. Zij hadden een eenvoudige hut kunnen kopen. Zijn vrouw werd ziek en stierf. Als hij in de hut de klederen zag die zij nog gemaakt had, barstte hij in tranen uit en was ontroostbaar. Soms viel hij zelfs bewusteloos. Hier kon hij het leven niet meer verder dragen. Hij verkocht de hut, deelde het geld en de klederen aan de armen uit en vertrok als pelgrim. Hierop vertelde de heer van het vrome orthodoxe gezin dat hij twee jaar geleden een bijzonder verhaal had vernomen van een bedelaar en dat was de reden waarom hij ook nu het leven van deze pelgrim wilde kennen. Er kwam bij hen een oude, erg verzwakte bedelaar toe met het paspoort van een vrij gelaten soldaat. Hij werd ziek en het gastgezin gaf hem de nodige verzorging maar al vlug bleek dat hij stervende was. Hem werd de ziekenzalving toegediend. De stervende vroeg papier en pen. Hij wilde nog een brief schrijven en vroeg of ze die aan zijn zoon wilden bezorgen in St. Petersburg. De gastheer stond versteld van de keurige wijze waarop deze oude bedelaar de uiterst verzorgde brief schreef. Daarop vertelde hij zijn levensverhaal, op voorwaarde dat de man hierover niets zou zeggen voor zijn dood. Deze oude, zieke bedelaar was eens een rijke prins, die luxueus leefde. Zijn vrouw stierf en hij bleef alleen achter met zijn zoon, die kapitein was van de wacht. Op een avond maakte de prins zich op voor een groots bal en vloog in gramschap uit tegen zijn knecht. Hij sloeg hem tegen het hoofd en joeg hem weg. De knecht was echter zo zwaar gewond dat hij later stierf. Niemand maakte zich daar druk over. Na zes weken echter kreeg de prins nachtmerries, waarbij deze knecht hem in een droom verscheen en hem zijn dood verweet. Dit werd steeds erger, zodat deze knecht ook overdag in zijn verbeelding kwam, samen met vele anderen die hij mishandeld of onrechtvaardig bejegend had. De prins werd zwaar ziek en de beste geneesheren met de beste therapieën konden geen enkele verbetering brengen. Zijn toestand werd alleen maar erger. Tenslotte kreeg hij diep berouw over al wat hij gedaan had, hij ging biechten en besloot het laatste deel van zijn leven in boete door te brengen. Vanaf dat moment verdwenen de nachtmerries en herwon hij zijn vroegere kracht. Hij voelde zich opgelucht. Hij liet al zijn onderhorigen vrij, nam het paspoort van een oude soldaat en vertrok in het geheim, gekleed als een armzalige bedelaar. Zo heeft hij vijftien jaar in Siberië rondgezworven en voelde zich de gelukkigste mens ter wereld. Hij bad en loofde God. Soms ging hij zich bij boeren aanbieden om te helpen bij het werk. De hel en de hemel zitten in onze eigen ziel, zo ervoer hij het. Zijn zoon had meegemaakt hoe hij als in een hel had geleefd en nu wilde hij hem laten weten dat hij ook als in de hemel heeft geleefd. Hij was diep gelukkig, verzoend met God, met de medemensen en met zichzelf. Hij wilde zijn zoon schrijven dat hij in grote vrede sterft. De laatste zin van zijn brief luidt: “Ik bid tot God dat Hij u zijn genade schenkt en ik sluit mijn ogen in rust, in de hoop op het eeuwige leven door de barmhartigheid van de Verlosser van de mensen, Jezus Christus”. (Récit d’un pèlerin russe, traduits par Jean Laloy, Editions Hygiène et Médecine, La Baconnière/Seuil, blz. 131-135. Decennia geleden gaf ik een Nederlandse vertaling van dit boek aan een zoekende Vlaamse jongere. Hij was er zo door getroffen dat hij eerst enkele bedevaarten maakte in eigen land en later te voet naar Compostella, Rome en Jeruzalem trok. Hij is uiteindelijk monnik geworden in een Franse Benedictijnenabdij). P. Daniel
04-03-2016 om 21:09
geschreven door Gust Adriaensen
Torfs en Vermeersch worstelen het uit
Het handgemeen tussen een docent wijsbegeerte en zijn assistente aan de Katholieke Universiteit van Leuven, krijgt enorm veel weerklank.
Dat bracht bijna gelijktijdig Rik Torfs en Etienne Vermeersch op een briljant idee. Zoals het grootste deel van de wereldbevolking weet, is Torfs de gewaardeerde rector van de Katholieke Universiteit van Leuven. Rik is jurist van opleiding maar hij vertoont ook graag en overvloedig wijsgerige trekjes. Etienne is filosoof van opleiding maar hij is een all-round wetenschapper, die met evenveel gemak orakelt over de splitsing van atomen, de relativiteitstheorie van Einstein en de overbevolking als over euthanasie, abortus, God die niet bestaat en kuisheidsgordels. Geregeld vechten deze heren van stand verbale duels op het scherp van de snee uit, tot lering en vermaak van velen.
Hun schitterende idee was het volgende: als totaal onbekende universiteitsfunctionarissen al zoveel roem en bekendheid verwerven door wat eenvoudig en kortstondig trek- en duwwerk, hoeveel sterker zal onze beroemdheid en glorie nog stijgen, wanneer wij eens een serieus worstelpartijtje aangaan.
En zo kwamen ze na weliswaar bitsig overleg in het gigantische en luxueuze kantoor van de rector, waarbij een bloedige knokpartij nog net vermeden werd, tot het plan om voor een select publiek én de wereldpers, een korte demonstratie sumoworstelen te geven.
De plechtstatige promotiezaal in de Universitaire Hallen aan de Leuvense Oude Markt was tot in de nok gevuld, toen de twee grootste geesten van Vlaanderen het podium betraden. In tegenstelling tot de traditionele kampkledij van de sumoworstelaars -een soort van luier en niet meer dan dat-, hadden Torfs en Vermeersch zich in een gewatterd pak gehesen, om zichzelf te beschermen en omdat zowel zijzelf als vooral hun partners het in moreel en esthetisch opzicht niet kunnen vonden in een pamper mondiaal te gaan.
De laatste in dienst zijnde pedel mocht op de gong slaan en toen barstte het gevecht los. Nu ja, barsten...Het was al direct duidelijk voor de fine-fleur van de academische wereld en het puik van het journalistenheir, dat de beide heren een schrijnend gebrek aan fysieke conditie vertoonden. Torfs was evenwel soepeler en gladder in het kiezen van de juiste positie en plaats om Etienne vast te grijpen, Vermeersch hoekiger, plomper, meer rechttoe rechtaan. Vanaf het moment dat ze elkaar stevig geïmmobiliseerd hadden, hoorden de geamuseerde aanwezigen tot achteraan in de zaal de zware ademstoten, het gezucht en gekreun, afgewisseld met gesiste ouderwetse vloeken, waarin, zoals de geachte lezer waarschijnlijk wel weet, God een belangrijke plaats inneemt.
Enfin, het was een mooie vertoning, die na exact vijf minuten een einde nam, toen beide worstelaars van uitputting op de theatervloer neerzegen.
Nadat ze een beetje bekomen waren, bleken Rik en Etienne bijzonder opgetogen en mild voor elkaar te zijn. Ze hadden overduidelijk hun moment de gloire gehad en strooiden complimentjes naar elkaar. Vermeersch: 'U allen weet dat ik nog altijd graag met God worstel. Ik heb vandaag de kans gehad lijfelijk met een godje te vechten. Dat lucht op.' Torfs: 'Etienne blijkt toch niet de baarlijke Duivel te zijn. Een goed in het vlees zittend duiveltje. Dat wel en da's al.'
(Op de foto links Torfs, rechts Vermeersch -of omgekeerd- , net voor ze het strijdperk betraden)
04-03-2016 om 10:06
geschreven door Gust Adriaensen
03-03-2016
De petjes van de politicologen
Het kost niet veel moeite om artikels en uitspraken van politicologen als Ackaert, Devos en Hooghe op te snorren, waarin zij vanuit hun bekommernis om de democratie, cumulatie van politieke mandaten afkeuren. Concentratie van macht is immers nefast voor de democratie.
John Crombez, voorzitter van SP.A, maakte enkele dagen geleden zijn voornemen bekend om binnen zijn partij de cumulatie van parlementslid en burgemeester te verbieden.
Dan verwacht je dat er, zeker van onze democratisch ingestelde politicologen, instemming en steunbetuiging zouden komen. Niks daarvan.
Ackaert en Devos vragen zich af wat de electorale gevolgen kunnen zijn voor de partij van Crombez. Devos denkt dat de nadelen groter zullen zijn dan de voordelen. En Ackaert concentreert zich op de portemonnee van de mandatarissen: voor wie is cumulatie financieel interessant en voor wie niet. Kortom, enthousiasme of positieve feedback is in de verste verte niet te bespeuren.
Hooghe bakt het helemaal bruin. 'Cumulatie moet verdwijnen, maar het is moeilijk om als eerste die stap te zetten', schrijft politicoloog Hooghe. En volgens hem heeft Crombez met zijn voorstel een verborgen agenda!
Op die manier maakt politicoloog Hooghe, verbonden aan de Katholieke Universiteit van Leuven, al meteen Crombez verdacht. Dat is zonder twijfel ook Hooghes bedoeling. Want ook Hooghe heeft een verborgen agenda.
Iedere serieuze democraat, politicoloog of niet, moet een cumulatieverbod toejuichen. Maar Hooghe zou nog liever zijn tong afbijten dan ook maar één positief woord te zeggen over Crombez of het socialisme. Dus kronkelt hij zich in allerlei bochten om het initiatief tot cumulatieverbod binnen de SP.A in vraag te stellen, onderuit te halen en de voorzitter verdacht te maken. Dat is het in se 'goede' omkeren in iets 'verdachts', een handelwijze die nog het best wordt uitgedrukt in het Latijnse 'pervertere'. Foei professor Hooghe!
Onze politicologen hebben een hele voorraad petjes. Naargelang het in hun kraam past of al dan niet spoort met hun maatschappijvisie en politieke overtuiging, zetten ze hun moraliserend, analyserend, calculerend, negatief, positief, supporterend, afkeurend,... petje op.
03-03-2016 om 08:39
geschreven door Gust Adriaensen
02-03-2016
'De schuld van de Grieken'
Het getuigt van een onvoorstelbaar en leugenachtig cynisme Griekenland de schuld te geven van de vluchtelingencrisis.
Hier doen we alsof onze maatschappij dreigt ontredderd te worden door enkele duizenden vluchtelingen . Een ware politiemacht grendelt de grens met Frankrijk af om toch maar te verhinderen dat haveloze mannen, vrouwen, kinderen, de kuststreek minder aantrekkelijk maken. Burgemeester Lippens speelt al met de gedachte aan een soort Guantánamo om al die mensen in nood onzichtbaar te maken.
Griekenland daarentegen krijgt dagelijks te maken met duizenden vluchtelingen, die meer dood dan levend , vaak ook gewoonweg dood, aanspoelen op de Griekse kusten.
In die situatie als voorzitter van de grootste partij, zonder verpinken toeteren dat het de schuld van de Grieken is, doet niet onder voor een aantal Trumpuitspraken.
02-03-2016 om 10:30
geschreven door Gust Adriaensen
01-03-2016
'Linkse fijnproevers'
Onder de titel 'Decadente Kiezers' schrijft Mia Doornaert in De Standaard van 29 februari een column, waarin zij probeert het succes van Trump te verklaren.
Uit een aandachtige lezing van de column blijkt overduidelijk dat het barones Doornaert er niet om te doen is 'een verwaande populistische kwast van een multimiljardair' onderuit te halen, maar 'de fijnproevers van Europees links' over de hekel te halen. Die volgens haar 'decadente kiezers' stemmen massaal op figuren als als Corbyn bij Labour en Sanders bij de Amerikaaanse Democraten. Zij zijn in de rechtse logica van Doornaert er de schuld van dat Trump het zo goed doet bij de Republikeinse voorverkiezingen.
Met evenveel aplomb kan beweerd worden dat de fijnproevers van Europees rechts, van wie Doornaert ongetwijfeld een exemplaar is, en bij wie het misprijzen voor het gewone volk ingebakken is, -dat er zovelen tegen de armoedegrens aan schurken of er onder zitten, is immers hun eigen schuld-, meer en meer mensen naar de wanhoop en de het extremisme drijven.
01-03-2016 om 18:40
geschreven door Gust Adriaensen
