24-12-2010 om 08:36
geschreven door Gust Adriaensen
23-12-2010
Meester Van Steenbrugge
Meester Van Steenbrugge, u weet wel, de lijzig sprekende advocaat met de bestudeerd wilde haarbos, wil de paus dagvaarden. Want zegt Van Steenbrugge: 'De Heilige Stoel heeft directieven gegeven om het stilzwijgen omtrent seksueel misbruik te organiseren. Dus is de foutaansprakelijkheid zo groot als een huis.'
O ja, meester Van Steenbrugge? Heeft de Heilige Stoel directieven gegeven 'om het stilzwijgen te organiseren'? En is de foutaansprakelijkheid zo groot als een huis?
U hebt zich ongetwijfeld, samen met een legertje medewerkers, al maanden verdiept in de studie van die zaken, om zoveel zekerheden te etaleren. U bent kunnen doordringen tot de hoogste Vaticaanse kringen, mr. Van Steenbrugge. Misschien hebt u de paus himself wel op de rooster gelegd? Werkelijk?! U bent een kei, mr. Van Steenbrugge.
Bovendien in twee zinnetjes het proces maken en de schuld vastleggen, je moet het maar kunnen. Fenomenaal!
Maar nu even serieus, Van Steenbrugge. U devalueert het gild der advocaten. U maakt uw confraters te schande. Is er geen gildeorde die u tot de orde kan roepen. Want u hebt nog helemaal geen grond waarop een dagvaarding kan steunen, u kletst wat dat betreft uit uw nek. En u weet, tenzij u oliedom bent, dat het dagvaarden van een staatshoofd zomaar formeel niet kan. En dat, in de dwaze veronderstelling dat het zou kunnen, dergelijke dagvaarding volkomen zinloos zou zijn.
Waarom maakt u uw voornemen dan wereldkundig? Maar één verklaring: mediageilheid. Ze doet u de trappers verliezen, mr. Van Steenbrugge. In combinatie met uw viscerale afkeer voor kerk en hiërarchie, tast ze uw beoordelingsvermogen aan. Uw geloofwaardigheid als advocaat bent u nu zeker kwijt.
En als uw compagnon, mr. Mussche gehoopt had samen met u in het valse licht van deze schijnwerpers te staan ('een dagvaarding van de paus, nou zeg'), dan is ze er aan voor de moeite. Ze komt in het stuk amper voor.
23-12-2010 om 19:37
geschreven door Gust Adriaensen
20-12-2010
Femke Halsema verlaat de Nederlandse politiek
Dag Femke,
Er waren nogal wat fans van jou in de Zuidelijke Nederlanden, daarvan ben ik overtuigd. Omwille van je maatschappijvisie, jazeker. Verfrissend, bevrijdend. Maar op velen oefende je verschijning een sterke aantrekkingskracht uit. Op en top vrouw, een knappe vrouw, een welbespraakte dame, een sterke politica. Iemand die er echt stond in het Nederlandse parlement, die in het debat voor niemand moest onderdoen.
En dan de naam 'Femke'! Hij deed ons Vlamingen dromen van weidse Friese landschappen, van heroïsche Elfstedentochten met blozende Femkes langs de route die de rijders voorzagen van gloeiend hete chocolademelk.
Wat jij zei, Femke, dat sneed hout. En je deed dat in een sierlijk en trefzeker Nederlands. Maar aan de kleur van je stem, aan je intonatie en uitspraak, was het toch wennen. Aanvankelijk kwam die stem nogal geaffecteerd, bekakt over. Je wekte de indruk dat je tijdens je parlementaire tussenkomsten de hele tijd een Haagse gehaktbal in je mond had. Maar gaandeweg werd ook je spraak een charmant onderdeel van heel je persoonlijkheid, een spraak was het waarin de mengeling van voornaamheid en sensualiteit, de aandacht van velen boeide.
Wat een verlies voor het Nederlandse politieke theater. Femke, jij was bijna de enige die heel duidelijk Wilders niet lustte of preciezer: die hem rauw lustte. Misschien krijgt die fanatieke, oorlogszuchtige barbaar nu nog minder weerwerk.
Het ga je goed Femke. Ook Vlaanderen (althans een deeltje ervan) zal je missen.
20-12-2010 om 13:53
geschreven door Gust Adriaensen
19-12-2010
Tendentieuze berichtgeving
Hoe zelfs de berichtgeving over peilingresultaten op een tendentieuze manier weergegeven kan worden, bewijst het Standaardartikel onder de titel: N-VA en PS blijven de peilingen aanvoeren
Die titel klopt. Maar wat dan volgt is minder fraai. Zeker voor een 'kwaliteitskrant'. Er volgt namelijk een uiterst merkwaardige weergave van de resultaten van de opiniepeiling.
Terwijl voor de PS het behaalde procent nu, vergeleken wordt met de peiling van september, worden de peilingresultaten van de Vlaamse partijen uitsluitend vergeleken met de verkiezingsuitslag van juni.
Wat blijkt verder? In de peiling van september haalde de PS 39,5 %, nu 38,3 %. Van dat verschil van 1,2% maakt De Standaard 'bijna 2 % minder dan drie maanden geleden'!
Voor de Vlaamse partijen is de voorstelling nog tendentieuzer. Als je de peilinguitslagen van nu vergelijkt met september, dan is de grootste verliezer de N-VA en de grootste winnaar de SPA. N-VA zakt van 32,5 % naar 31,2%; SPA gaat van 12,1 % naar 14,8 %; CD&V gaat van 16,6 % naar 17%; Open VLD zakt van 13,7 % naar 13 %. Sjonge, sjonge.
Het gaat natuurlijk om kleine verschuivingen en het zijn maar peilingen. Maar hoe dan ook: de weergave is tendentieus, is gemanipuleerd: positief gehouden voor N-VA, negatief voor SPA en PS.
19-12-2010 om 22:24
geschreven door Gust Adriaensen
16-12-2010
'Journalist Lesaffer schrijft er maar op los'
Onder de titel 'De bisschop praat maar raak' pakt de Standaardjournalist Pieter Lesaffer de Gents bisschop Van Looy stevig aan. De gedroomde aanleiding voor Lesaffer om zijn anticlericale duivels te ontbinden, is de uitspraak van de Gentse bisschop voor de parlementaire onderzoekscommissie dat hij enkele dossiers omtrent misbruikzaken uit een ver verleden nog niet aan het gerecht heeft overgemaakt.
Mijn titel 'Lesaffer schrijft er maar op los', klinkt al even ongenuanceerd als de titel van Pieters artikel. Toch gebruik ik de zin. Want wat doet Lesaffer? Het overgrote deel van zijn stuk bestaat uit een opgediept dossier over ene Luc Pirrong, duidelijk een totaal afgehandelde en uitgeprocedeerde zaak, om op basis daarvan te concluderen en te oordelen dat Van Looy niks inzit met de slachtoffers en niet te vertrouwen is. Toch wel een vergaande en onbewezen gevolgtrekking.
Wil Lesaffer bovendien eens duidelijk maken wat hij in dergelijke 'oude' gevallen als maatregelen eist? En zijn verjaringstermijnen niet bij wet geregeld? Dan kan iedereen, ook bisschop Van Looy, nagaan of een zaak verjaard is of niet. En vanwaar komt ineens dat absolute geloof van de parlementaire commissie en van de media in het gerecht? Al veel ondervonden van de ijver van justitie in het onderzoeken en berechten van seksuele misdrijven? Het overgrote deel van de aanklachten is verzameld na de bekentenis (zonder enige verdienste van het gerecht) van Van Gheluwe en via kerkelijke instanties.
De uithaal van Lesaffer en co. bewijst nog maar eens dat het een groot deel van de media al lang niet meer te doen is om gedegen en genuanceerde artikels te schrijven over seksueel misbruik en de verantwoordelijkheden daarin, maar om het kerkinstituut en de kerkelijke hiërarchie verder te ondermijnen. Wat vrij veel journalisten de kerkelijke gezagdragers verwijten, nl. dat ze geen barst inzitten met de slachtoffers, demonstreren de mediamensen vaak zelf op een pijnlijke wijze in krant en tijdschrift: echte empathie en bekommernis om de slachtoffers interesseert ze niet echt. Waarom niet? Dat verkoopt al vlug niet meer zo lekker.
16-12-2010 om 14:15
geschreven door Gust Adriaensen
13-12-2010
De dubbele agenda van Bart De Wever
Na het interview in Der Spiegel wordt de dubbele agenda van deze grotendeels door de media gemaakte politicus, nu wel pijnlijk duidelijk.
In eigen land onderhandelt deze man al een half jaar met de Walen en in het bijzonder met de PS, laat zichzelf door de koning aanstellen tot informateur (of wat was zijn functie ook al weer?) en mislukt, komt geregeld bij het staatshoofd langs , verdonkeremaant voortdurend dat zijn partij streeft naar een onafhankelijk Vlaanderen (want electoraal niet lonend) en verklaart dat hij echt een oplossing wil voor het federale België (uitsluitend op zijn voorwaarden?).
In een internationaal gerenommeerd tijdschrift, geeft hij de Walen en in het bijzonder de PS, de schuld van alles, degradeert hij de koning tot het knechtje van Wallonië en profeteert hij dat België zal 'verdampfen'. Hij verklaart ons land tot 'zieke man van Europa', wat hem als historicus het schaamrood op de wangen zou moeten jagen.
Zijn eerlijkste uitspraak? Vrees voor stemmenverlies bij deelname aan een federale regering. Dus...
13-12-2010 om 23:26
geschreven door Gust Adriaensen
09-12-2010
De anti-Danneelshetze houdt aan
Het interview met kardinaal Danneels in het tv-program 'God en klein Pierke', is voor journalist Eeckhaut in De Standaard, de gedroomde gelegenheid om weer eens tekeer te gaan tegen de kardinaal.
Kardinaal Danneels verdedigt zich tegen het verwijt dat hij in het stiekem opgenomen gesprek met het slachtoffer van bisschop Van Gheluwe, helemaal geen empathie getoond zou hebben. Hij zegt dat de geschreven weergave van het gesprek niet uitdrukt wat er in feite gebeurd is. Het timbre van zijn stem, zijn lichaamstaal, het grotere kader: al die elementen zijn volgens Danneels verloren gegaan bij de publicatie van de zogenaamde Danneels-tapes in De Standaard eind augustus.
Journalist Eeckhaut heeft de tapes beluisterd en, schrijft hij, het is allemaal nog erger voor de kardinaal dan de geschreven versie, precies alsof de journalist de opname voor de eerste keer hoort.
En waarom is het nog erger? Het timbre geeft volgens Eeckhaut aan dat Danneels niets inzit met het slachtoffer. Merkwaardige conclusie. Want deze journalist baseert zich op slechts 1 van de 3 elementen die Danneels aanhaalt, nl. het timbre. Hij verliest daarbij ook nog uit het oog dat het timbre op band nog erg kan verschillen van het timbre in een live-gesprek. Om dan te concluderen dat de geluidsopname nog veel pijnlijker is dan de uitgeschreven versie, is wel erg kort door de bocht. Daaraan dan nog karakteriële en morele beoordelingen (kilte, desinteresse, afstandelijkheid...) van de kardinaal aan vastknopen, steunt nergens op en gaat me werkelijk te ver.
Overigens blijf ik de vraag herhalen: waarom zwegen ook de media over seksueel misbruik tot de bom Van Gheluwe ontplofte? Maak me niet wijs dat ze niet wisten dat er seksueel misbruik was in kerkelijke en andere kringen. Enkele decennia geleden bestond er ook al onderzoeksjournalistiek.
Maar de gazetten, ook De Standaard, zwegen. De voortdurende aanvallen op kardinaal Danneels, die allerlei beschuldigingen naar zijn hoofd krijgt geslingerd en op wie gepoogd wordt een karaktermoord te plegen, zijn dan ook een verwerpelijke uiting van selectieve, hypocriete verontwaardiging.
09-12-2010 om 20:56
geschreven door Gust Adriaensen
08-12-2010
Afgeluisterde gsm-gesprekken en foutief geadresseerde mails
Zou het niet goed zijn dat de media het belang van afgeluisterde gsm-gesprekken en foutief geadresseerde mails niet zo sterk uitvergroten en wat meer relativeren?
Want iedereen weet, ook de politici die nu moord en brand schreeuwen over geschonden vertrouwen, dat voortdurend binnen de partijen technische, politieke en persoonlijke kritiek op politieke tegenstanders (en ook medestanders) en hun visies, geventileerd wordt. Of zijn er nog mensen die denken dat bv. alleen Milquet en Genez zich onheus uitlaten over 'de anderen' en dat bv. De Wever of Di Rupo zich daarmee niet inlaat?
Dan is het ook hypocriet in hoofde van de politici en de partijen, van dergelijke lekken het al dan niet slagen van onderhandelingen te laten afhangen. En ook de media demonstreren een niet geringe vorm van schijnheiligheid. Want zij zijn erg happig op lekken, op afluisterpraktijken. Maar wat doen ze met de 'info' die ze, op welke manier ook, in handen hebben gekregen? Het belang ervan wordt opgeblazen en er wordt een moreel en politiek oordeel aan vastgeknoopt.
08-12-2010 om 20:37
geschreven door Gust Adriaensen
06-12-2010
De slimste mens
De 1ste Slimste Mens van dit seizoen: wat een afknapper!
Ongeïnspireerd en moeizaam. Een 'jury' die er helemaal niet toe deed. Geen greintje flitsende humor. Een aanstellerige Davidse. Een balende, afwezige Torfs die afging als een gieter en duidelijk niet in zijn gewone doen was. Zijn poging om 'geestig' te zijn door het etiket 'chocoladehoer' op het vrouwelijke 'jurylid' te plakken, was bovendien van een extreem wansmakelijk allooi.
06-12-2010 om 23:28
geschreven door Gust Adriaensen
02-12-2010
Onbarmhartige knoeiers
De vijf regeringen van dit land en de bijna ontelbare ministers en staatssecretarissen knoeien er in de asiel- en opvangproblematiek naar hartenlust op los.
Ze slagen ze er niet in de zaken technisch en organisatorisch efficiënt aan te pakken. Het gevolg: een regelrecht schandaal. Een van de welstellendste landen ter wereld laat honderden mensen, onder wie veel kinderen, in de bijtende vrieskou op straat overnachten. Misdadig is dat.
Het wordt nog erger wanneer ministers of staatssecretarissen de verantwoordelijkheid naar anderen doorschuiven.
Stuitend onbarmhartig, bijna hallucinant, was de opstelling van de minister van defensie. Macho De Crem pochte ermee dat hij 2000 opvangplaatsen voorzien had in kazernes. De meeste evenwel ver van de steden gelegen. Er was dus een vervoersprobleem. Maar daarvoor wilde Defensie per se niet zorgen. 'We doen al genoeg', aldus De Crem.
Voor Defensie is dat vervoer natuurlijk een fluitje van een cent. Maar De Crem wil niet want dat vervoer is voor andere instanties, aldus stoere Pieter.
Deze man, een christendemocraat notabene, spendeert met hartstocht miljoenen euro's om de VS ter wille te zijn in bv. Afghanistan, maar weigert mensen in verschrikkelijke nood, naar een veilig en minder koud onderkomen te vervoeren.
02-12-2010 om 16:51
geschreven door Gust Adriaensen
Het Retiese landschap in kasteel du Four
Voor de laatste keer zwaaien de deuren van kasteel du Four open voor het grote publiek. Heemkring Zeven Neten organiseert er van 4 tot 7 december de expositie 'Retie, veranderend landschap'
De tentoonstelling is na de publicatie van het prachtige, gelijknamige boek, het tweede luik van het grote erfgoedproject dat heemkring 'Zeven Neten', met steun van Leaderregio Midden-Kempen, presenteert.
Er is een chronologische voorstelling met uitvergrote foto's van de evolutie van het Retiese landschap sinds 1850. Ook de uitvergrote foto's die de leerlingen van de Retiese basisscholen binnenbrachten en foto's genomen tijdens de ballonvaart boven Retie, een ander onderdeel van het erfgoedproject, worden getoond.
Ook een aantal historische kaarten van Retie, de oudste uit de 18de eeuw, alle op groot formaat, ontbreken niet. Er zijn diaprojecties te zien en de natuurverenigingen Den Bunt en Natuurpunt, presenteren een impressie van de traditionele Kempense landschapselementen. De sfeervolle aquarellen en de begeleidende haiku's, die Willy Thys voor het boek 'Retie, veranderend landschap' maakte, zijn eveneens te bewonderen.
Deze tentoonstelling biedt de bezoeker bovendien een laatste kans om park en kasteel nog eens te bezoeken. Na deze expositie gaat het domein onherroepelijk dicht voor het grote publiek.
Openingsuren tentoonstelling in Kasteel du Four (enkel bereikbaar via de Kasteelstraat):
zaterdag 4, zondag 5, maandag 6, dinsdag 7 december van 10 tot 12 en van 13 tot 17 uur.
De toegang is gratis.
02-12-2010 om 08:56
geschreven door Gust Adriaensen
29-11-2010
Devillé versus Torfs
Hè,hè, twee van de bekendste misbruik-BV's zitten mekaar flink in de haren.Twee Rikken.
Enerzijds de geëngageerde, getormenteerde, stroeve Devillé. Anderzijds de vlinderende, laconieke, badinerende Torfs. Een ongelijke pennentwist.
Devillé probeert in zijn repliek op wat Torfs schreef over zijn getuigenis voor de parlementaire misbruikcommissie, ook wel wat venijn te spuwen maar het gaat hem niet echt af. Het wereldje van de columnisten,en zeker dat van Torfs, is Devillé vreemd. En inhoudelijk is het stuk een rommeltje waarin moeilijk een lijn en een thema te vinden zijn. Wel een gevoel: 'verongelijktheid'.
Torfs doet zich voor als de man van de wereld, die met zwier overal even zijn neus insteekt maar er zich wel voor hoedt in de krabbenmand, de slangenkuil, de leeuwenkooi terecht te komen. Veel liever ziet hij als (taal)seigneur vanop zijn intellectuele Olympus neer op al het kerkgewriemel, het misbruikgedoe. Contradicties, feitelijke onjuistheden, kramikkige logica en chronologie...het kan de columnist niet schelen. Als het maar lekker leest.
We beleven boeiende tijden!
29-11-2010 om 09:22
geschreven door Gust Adriaensen
28-11-2010
Architect Roger Vanhoof 1938-2010
Op 22 november overleed de Molse architect Roger Vanhoof.
Vanaf de tweede helft van de jaren 60 tot de jaren 80 was hij in ruime kring bekend als een toonaangevende en vernieuwende architect zowel wat vormgeving als bouwtechnieken betreft.
Wanneer een bouwheer zich tot architect Vanhoof wendde voor een bouwplan à la carte, was hij aan het verkeerde adres. Vanhoof trachtte de kandidaat-klant te overtuigen van zijn architecturale basisprincipes. Als dat niet lukte, weigerde hij gewoon de opdracht te aanvaarden. Zijn vormentaal werd gekenmerkt door strakke lijnen, veel glaswerk op het zuiden, glad beton, geen bepleistering.
Roger Vanhoof was een begenadigde causeur en een enthousiasmerende spreker. Tijdens voordrachten over architectuur in scholen of voor verenigingen, wist hij als geen ander de aanwezigen te boeien.
Architect Vanhoof was tijdens zijn gloriejaren een flamboyante en extroverte persoonlijkheid. Hij hield van mooie en vaak ook wel dure dingen, of het nu gebruiksvoorwerpen of kunstwerken waren.
Zware gezondheidsproblemen en materiële tegenslagen waren in een latere levensfase zijn deel. Toen ik hem een paar jaar geleden nog enkele keren ontmoette, bleek hij toch nog altijd, ondanks zijn beperkingen, de vlotte gentleman te zijn en klonk in zijn stem nog altijd iets door van het enthousiasme en het optimisme, die zo kenmerkend voor hem waren.
28-11-2010 om 20:49
geschreven door Gust Adriaensen
26-11-2010
Is de minister-president naïef of arrogant?
Volgens Kris Peeters moet Vlaanderen bij uitvoering van het voorstel van de bemiddelaar 2 miljard besparen.
Van de Lanotte heeft er ondertussen op gewezen dat Peeters wel slecht rekent. Volgens de bemiddelaar is het de helft. En dat ook de gewesten moeten besparen is maar logisch, aldus Van de Lanotte.
Inderdaad. Je moet al heel naïef of erg arrogant zijn om te veronderstellen dat bij een staatshervorming de besparingen uitsluitend voor het federale niveau zijn.
Of lanceert Peeters dergelijke uitspraken om Van de Lanotte alsnog te doen mislukken?
26-11-2010 om 16:47
geschreven door Gust Adriaensen
24-11-2010
Rik Devillé
Wanneer ik priester Rik Devillé hoor of lees omtrent het seksuele misbruik binnen de kerk, krijg ik een dubbel gevoel.
Het is goed en respectabel dat hij al vele jaren geleden een werkgroep opstartte om misbruiken aan te kaarten bij kerkelijke gezagdragers en een luisterend oor te zijn voor slachtoffers. Sinds het schandaal Van Gheluwe losbarstte, heeft Devillé meer dan ooit van de media de kans gekregen om vlijmscherpe kritiek op de kerkelijke hiërarchie te spuien. De laatste gelegenheid waarbij hij al zijn 'duivels' kon ontbinden, was zijn getuigenis voor de parlementaire commissie.
Telkens wanneer ik Devillé evenwel hoor fulmineren, duikt de gedachte op: waarom heeft deze man zovele jaren nagelaten klacht in te dienen bij het gerecht, als hij toch geen gehoor kreeg, zoals hij beweert, bij de kerkelijke autoriteiten.
Overigens kan ik me niet van de indruk ontdoen dat Devillé misbruikt wordt door de media. Hij komt dan ook over als een gewillig én eerder weerloos slachtoffer, die gewoonweg gehaaide en, zeker in deze materie, vaak vooringenomen journalisten, niet aankan.
Rik Devillé zal binnenkort ervaren dat de media hem laten vallen als een baksteen, omdat hij niet interessant genoeg meer is voor hen en voor de 'informatie', die ze over de hoofden van lezers en luisteraars willen uitgieten.
24-11-2010 om 13:58
geschreven door Gust Adriaensen
23-11-2010
IJsland... land van water, ijs en vuur
Davidsfonds Retie stelt voor :
IJsland .. land van water, ijs en vuur !!!
Lezing door Jan Van Mechelen op dinsdag 30 november om 20 uur in De Burcht, Nederstraat 1.
In de zomer van 2009 maakte RetienaarJan Van Mechelen een ongewone voettocht over de in 2010 geëxplodeerde Eyjafjallajökull-vulkaan. Van de aswolk die daar het gevolg van was zal nog lang gesproken worden en hebben heel wat reizigers hinder gehad.
Op hun tocht maken zes kameraden kennis met het water, ijs en vuur van dit ruige maar eenvoudig mooie eiland. Nergens kan men de stilte zo horen, nergens is de lucht zo zuiver en de natuur zo ongerept. Maar IJsland is ook de plek waar de aarde nog iedere dag opnieuw geboren wordt en de geologische en vooral de vulkanologische aspecten van IJsland vormen een leerrijke aanvulling op het eigenlijke reisverhaal.
Jan Van Mechelen is een authentieke Retienaar en heeft naast de beklimming van verschillende vierduizenders in de Alpen ook reeds twee van de seven summits op zijn palmares staan. Hierover heeft hij voor het Davidsfonds van Retie al twee lezingen gegeven, nl. over zijn beklimming van de Aconcagua (6972m) in Zuid-Amerika en van de Elbrus (5642m) in Rusland.
23-11-2010 om 09:09
geschreven door Gust Adriaensen
22-11-2010
Stappen in Bretagne 6
De Mont Saint-Michel blijft indrukwekkend. Ondanks de drukte. Ondanks de welig tierende commercie. Het kloostercomplex is een architecturaal meesterwerk.
Wat ons bezoek evenwel erg bijzonder maakt, is de wandeling die eraan voorafgaat. We vertrekken van de 'Bec d' Andaine' in de buurt van de Genêts, met een plaatselijke gids. Over het strand. Op blote voeten. We doorwaden kniediepen geulen en niet zo ver van de Mont Saint-Michel, zakken we (gecontroleerd) een eindje weg in het drijfzand. Een heel aparte ervaring.
De dag nadien staat het laatste bezoek aan een stad op het program: Rouen. Een gezellige oude stadskern met kleurrijke vakwerkhuizen. Maar de kathedraal Notre-Dame is natuurlijk de blikvanger. Het is een van de grootste, mooiste en bekendste kathedralen van Frankrijk.
22-11-2010 om 09:19
geschreven door Gust Adriaensen
17-11-2010
Stappen in Bretagne 6
We wandelen door de vrij mondaine badplaats Dinard, over de Barrage de la Rance. De hier gebouwde getijdenkrachtcentral is een van de eerste en grootste in Europa.
Via het kustpad trekken we naar het oude ommuurde Saint-Malo, de Intra-Muros of ook Ville Close genoemd. Na de landing van de geallieerden in Normandië op 6 juni 1944 werd het oude Saint-Malo voor het overgrote deel verwoest. Het is na de oorlog weer opgebouwd, overwegend in de oorspronkelijke 18de-eeuwse stijl.
We bezoeken de kathedraal Saint-Vincent en genieten volop van een wandeling helemaal rond de stad op de 1,8 km lange, versterkte muur. Het weer is prachtig, de zeebries doet deugd en er is het uitzicht op de krachtige golfslagen tegen de vele rotsen.
17-11-2010 om 16:37
geschreven door Gust Adriaensen
16-11-2010
Water
Het heeft vorige week vanaf donderdag onophoudelijk geregend. En de bodem was door de natte septembermaand grotendeels verzadigd. Maar die klimatologische omstandigheden zijn toch geen exclusieve verklaring voor het feit dat vier dagen regen volstaan om een groot deel van Vlaanderen te doen onderlopen.
De vergelijking met Nederland is verhelderend. Heeft het in Nederland de voorbije week minder geregend dan in Vlaanderen? Neen. Ligt Nederland voor het grootste deel niet onder het zeeniveau en is het niet bekend om zijn talloze rivieren en beken? Ja. Zijn er vorige week in Nederland overstromingen zo omvangrijk als in Vlaanderen geweest? Bijlange niet. Dus...
Dus kan je alleen maar concluderen dat Vlaanderen tekortschiet en vergeleken met Nederland ver achterophinkt met infrastructurele en bestuursmaatregelen om overstromingen tegen te gaan of ze 'in goede banen' te leiden.
Onze belabberde, vaak beschamende ruimtelijke (wan)ordening en stedenbouwkundige chaos spelen in wat vorige week gebeurd is, een nefaste rol. Er zijn bv. nog altijd veel te weinig overstromingsgebieden. Een groot deel van de Vlaamse grond is volgegoten met beton of asfalt, de rivieren zijn gekanaliseerd. Duizenden huizen zijn gebouwd in of vlakbij de winterbedding van rivieren. En wat het nog erger en eigenlijk crimineel maakt: nog altijd worden woningen en verkavelingen gerealiseerd in dergelijke potentiële overstromingsgebieden.
16-11-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
14-11-2010
De twijfelachtige 'daadkracht' van Rutte
In de Nederlandse media wordt hoog opgegeven over de 'daadkracht' van de nieuwe minister-president, de liberaal Rutte,.
In Vlaanderen wordt die 'daadkracht' van Rutte gelijkgesteld met het vermogen om gemaakte afspraken in de prullenmand te gooien. Over goed nabuurschap kan je dan nog amper praten.
Niet te vertrouwen die gladde, blauwe jongen.
14-11-2010 om 18:59
geschreven door Gust Adriaensen
13-11-2010
Stappen in Bretagne 5
We bezoeken de parochie-erven, de 'enclos' van Pleyben, Lampaul-Guimiliau en St.-Thégonnec.
Typische Bretoens zijn ze, deze ommuurde architectonische sites met een vaak imposante kerk, een ossuarium of knekelhuis en vooral een calvaire.
Het interieur van de kerken wordt gekenmerkt door een kleurrijke, 'primitieve' decoratie. Het ossuarium heeft uiteraard zijn vroegere functie verloren en wordt gebruikt als 'shop'. De meeste calvaires werden opgericht rond het midden van de zestiende eeuw. De belangrijkste evangelie- en geloofselementen werden vereeuwigd in de harde lokale Bretoense steensoorten, als onderricht voor een ongeletterde bevolking en als troost bij ramp en tegenspoed. Dergelijke 'stenen evangelies' werden ook gezien als een goed middel om de invloed van het protestantisme tegen te gaan.
13-11-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
12-11-2010
Stappen in Bretagne 4
Het is 16 september en vandaag staan er heel wat kilometers stevig stappen langs de Bretoense kust op het program: naar de Pointe du Raz en vandaar naar de Pointe du Van.
Het vergt veel inspanning maar de tocht is echt de moeite. Boven de grillige, steile rotsoever, reiken de zachte hellingen uit. Daarlangs slingert zich het GR-wandelpad. Soms sterk bergop, dan weer steil bergaf. Maar steeds het zicht op de zee die tegen de rotswand beukt. Magnifiek.
De toegang tot de Pointe du Raz is ook geschikt gemaakt voor het massatoerisme. Op een van de verst uitstekende westelijke kapen van Frankrijk, is het een drukte van belang.
We trekken verder naar de Pointe du Van, een klip in de zee van Finistère, langs de brede Baie des Trépassés.
Vermoeiend maar lekker uitgewaaid. En wat een natuurpracht en -kracht!
12-11-2010 om 19:50
geschreven door Gust Adriaensen
Joepie!
Joepie! Hoera! Juicht Hemelen! Juicht!
Ren naar de krantenwinkel voor De Standaard van vrijdag 12 november 2010. Want die editie wordt ongetwijfeld een gegeerd collector's item!
Voor de eerste keer sedert maanden: geen zin, geen woord, geen letter over Ratzinger, Léonard, de roomse dictatuur, pedofilie in de kerk, homoseksualiteit, IVF, ruzie tussen de bisschoppen, klokkenluider en held Mettepenningen, de implosie van het kerkinstituut en de mening van Torfs over dat alles en nog veel meer. Geen woord!
Kopen dus. Morgen is het waarschijnlijk alweer van dattum!
12-11-2010 om 09:54
geschreven door Gust Adriaensen
10-11-2010
Stappen in Bretagne 3
Van St.-Albin stappen we naar Locronan. Wat verder van de kust. Een doodgewoon, lieflijk, rustgevend landschap.
Locronan is een schitterende verrassing. Een ministadje, amper 1000 inwoners. Maar het lijkt alsof het ongeschonden uit de 16de, 17de eeuw naar 2010 is gezweefd. Een uitzonderlijke architectonische eenheid. De kerk, de Chapelle du Pénity, prachtige herenhuizen uit de 17de eeuw, staan harmonieus rondom het marktplein met de oude waterput. Niet verwonderlijk dat dit stadje het decor vormde voor heel wat films.
En dan naar Douarnenez, gelegen aan de monding van de Port-Rhu. Het is een oude vissersstad. Vooral sardinenvissers varen hier uit en binnen. Dicht bij de kust ligt het Ile Tristan, een voorschoot groot. De sage van Tristan en Isolde reikt tot in Douarnenez.
10-11-2010 om 10:01
geschreven door Gust Adriaensen
09-11-2010
Bruiner, bruinst
Ach, De Standaard.
Hoofdredacteur Sturtewagen bestaat het om de wijding van de Sagrada Familia in Barcelona te misbruiken om zijn fanatiek (daarom ook zo infantiel) 'anti-Ratzingerisme' en antiklerikalisme bot te vieren. Hij wil per se een stok vinden om de hond te slaan.
De kwaadaardigste en leugenachtigste enormiteit zit evenwel in het laatste zinnetje van zijn commentaarstuk. 'Tot gisteren was de Sagrade Familia' van iedereen. Nu is ze van Joseph Ratzinger', schrijft Sturtewagen. Als je zoiets leest, moet je, kerkelijk of niet, toch wel naar adem happen. Trek de gedachtegang van Sturtewagen door en je moet concluderen dat de heer Sturtewagen, hoofdredacteur van de kwaliteitskrant 'De Standaard' (die ooit nog dag na dag pronkte met de leuze AVV-VVK) , van mening is dat de O.L.V.-Kathedraal van Antwerpen het best ontwijd wordt.
Die groteske, intellectueel ondermaatse, volkomen van de pot gerukte zin, stelt ook De Standaard als krant in een bijzonder slecht daglicht. Want als 'commentaar' wordt in dit artikel de redactionele lijn, door de hoofdredacteur himself, verwoord.
Mochten alle abonnees die onderhand hun buik vol hebben van wat De Standaard onder 'kwaliteit' verstaat, andere kwaliteitsstandaarden opzoeken, dan zou ik die daling van de oplage zonder problemen een vorm van 'justice immanente' noemen.
Zou Vandermeersch zich tot dergelijke enormiteit hebben laten verleiden?
09-11-2010 om 08:36
geschreven door Gust Adriaensen
06-11-2010
De Standaard bakt het bruiner en bruiner
In haar fanatieke anti-Léonardisme bezondigt de zelfverklaarde kwaliteitskrant zich meer en meer aan wishful thinking, indoctrinatie, pretentie en slordige journalistiek.
Het laatste scherpe voorbeeld is de editie van vandaag. De hele frontpagina wordt gebruikt om twee zinnen af te drukken waarvan de inhoud onbewezen of onjuist is en in hoge mate tendentieus.
Neem nu de zin 'Katholiek Vlaanderen versus Léonard'. Waar haalt De Standaard de bewijzen en het recht vandaan, om veralgemenend in naam van 'Katholiek Vlaanderen' te spreken? Uitermate pretentieus en arrogant. Overigens blijkt uit de reacties van lezers op de internetfora (niet in het minst op dat van De Standaard), dat de meningen over Léonard uiterst verdeeld zijn.
'De kloof in het geloof' is waarschijnlijk gekozen omwille van het binnenrijm. Die kop verwijst dan naar de zgn. 'Léonardtest' op enkele binnenbladzijden. Acht personen geven antwoord op zeven vragen. De helft antwoordt als individu. Dat groepje moet dus volgens de krant 'Katholiek Vlaanderen' voorstellen.
Zeven van de acht vragen zijn geen geloofsvragen. Alleen de laatste 'Gelooft u in leven na de dood?' behoort daartoe. De andere hebben betrekking op de ethische hot items.
Conclusie: De Standaard doet aan op niets steunende veralgemening en verwart ethiek met geloof. Ofwel weet de krant niet beter en dan verdient ze geen kwaliteitslabel. Ofwel zijn het bewust gebruikte elementen in haar anti-Léonardkruistocht. Ook dat staat haaks op kwaliteit en roept bovendien misprijzen op.
Hoe dan ook, van een genuanceerde en onbevooroordeelde benadering van de standpunten van de aartsbisschop en van de persoon Léonard is al lang geen sprake meer.
06-11-2010 om 22:58
geschreven door Gust Adriaensen
05-11-2010
Wordt het niet te veel voor Rik?
Wordt het niet te veel voor Rik?
Rik Torfs is een bezig mannetje, een taaie Kempense rakker. Maar trop is te veel .
Want zeg nu zelf: én senator én herbronner van de christendemocratie én hoogleraar én kerkjurist én BV én columnist én gedreven kruisvaarder tegen de roomse duivel Léonard. Toch niet vol te houden!
Zeker niet denken dat Rik al die lucratieve jobs en functies niet serieus neemt. Als goede christen kent hij natuurlijk zijn plichten van staat op zijn duimpje en het fameuze christelijk geweten prest hem ze te vervullen.
Neem nu het eerbiedwaardige mandaat dat hem door het volk en de partij werd toevertrouwd: senator. Daar komt heel wat gezwoeg bij kijken. En het herdenken, het heruitvinden van de christendemocratie! Nou zeg. Onvoorstelbaar studielabeur is dat.
Hoogleraar zijn is toch ook niet van de poes. Zeker niet aan de KATHOLIEKE Universiteit van Leuven. Les voorbereiden en geven, de confrontatie met studenten (die vaak het verschil niet meer kennen tussen mondigheid en brutaliteit), en met collegas (idem dito), examens afnemen, rector willen worden Het kruipt toch allemaal in de kleren.
Als wetenschapper heb je het ook niet onder de markt. Wil je in Leuven en de rest van de wereld blijven meetellen als kerkjurist, dan moet je presteren, publiceren, de wereld kond doen van je nieuwe inzichten, invalshoeken, vondsten. De jaloezie van vakgenoten pareren of jezelf wapenen tegen die destructieve en onchristelijke hartstocht. Een hondenstiel.
Dan geeft het BV-schap wellicht nog enige troost en ontspanning. Alhoewel. Media, verenigingen, Gewone Vlamingen (GVs dus), trekken van alle kanten aan je reeds gehavende kleren, willen je doen optreden in de gekste en infantielste programmas. Allemaal wel tegen op zijn minst interessante gages. Maar toch. Je wordt er op den duur doodmoe van.
Dat alles is nog niet het einde. Rik toont geregeld zijn schrijftalent in opiniestukken en columns. Ook die activiteit gaat niet als een fluitje van een cent. Serieuze research moet daar toch aan voorafgaan. En tijd om een stukje te schrijven heb je sowieso nodig.
Kortom, onvoorstelbaar. Waar haalt deze aimabele Kempenaar de tijd, hoor ik de lezer vragen. Ik weet het niet. Zou Rik het weten? Waarom hij het doet, kan ik begrijpen als ik de Bijbel induik. Staat er niet ergens geschreven dat je je talenten ten volle moet ontplooien, niks onder de korenmaat stoppen?
En de laatste weken heeft Rik nog een bijkomende last op zijn tengere schouders geladen: in eenklank en collaboratie met het De Standaard- en De Morgenjournaille, Léonard in het zand te doen bijten. Die vervloekte roomse dictator, die zijn mond niet kan houden, deze leerling van de Duitse rottweiler die het tot paus gebracht heeft,moet uit zijn zetel gelicht worden.
Een zware taak voorwaar.Maar Rik wanhoopt niet. Verheugd constateert hij, dat Léonard alleen staat. De mensen hebben geen vertrouwen meer in hem., geeft hij De Standaard mee. Ook aan die absolute uitspraak is natuurlijk uitgebreid en nauwkeurig wetenschappelijk onderzoek voorafgegaan. Een wetenschapper van niveau kan het zich niet permitteren zo maar gratuite beweringen rond te strooien. Nietwaar?
Maar Rik houdt het dus vol. Toch wel een werkkracht en een bijna goddelijke omnipresentie om je Kempense klak voor af te doen.
05-11-2010 om 11:43
geschreven door Gust Adriaensen
01-11-2010
Foto met achterachterkleinking
Foto met achterachterkleinkind
Tien minuten, vader,
voordat de blokkade in je halsslagader de hersenravage aanricht: je spraak meedogenloos ontwricht je rechterkant van mond tot voet verlamd,
voordat het ziekenhuis je thuis brutaal verdringt en jou herleidt tot te voederen te verschonen kind,
voordat de angst dan weer verdriet bezit nemen van je geest, je hart,
wordt de foto genomen:
je gezicht, zo zacht, vergaart licht, straalt met z'n zevenennegentig jaar tot in het vijfde geslacht.
01-11-2010 om 12:58
geschreven door Gust Adriaensen
28-10-2010
Zijn asielzoekers mensen?
Enkele dagen geleden publiceerde Bert Anciaux in De Standaard een uitgebreid artikel over de asielzoekers. Hij benaderde de problematiek vanuit de morele hoek: het gaat om arme, hulpeloze, gekwetste mensen. En tegelijk drukte hij de onmacht uit om al deze mensen op een efficiënte manier in ons rijke land op te vangen.
Deze diepmenselijke reflectie werkte op de meeste lezers echt als een rode lap op een stier. Op een onvoorstelbaar grove en agressieve manier werd op de mens Anciaux ingehakt, aandacht voor de asielzoekers was er niet, tenzij negatief en vernederend.
Nochtans verwoordt Anciaux problemen en vragen in verband met de asielproblematiek, die bij zeer vele humanisten en christenen leven. Ten eerste: de houding ten aanzien van migranten, maar ook de verhouding tussen de verschillende autochtone, sociale groepen binnen onze maatschappij, roept ethische vragen op. Twee: Anciaux is zich scherp bewust van de gespletenheid en de onmacht die degenen (individu's, groepen, religies, politici;..)die allochtonen en vierdewereldmedeburgers als mensen willen benaderen en behandelen, voelen.
Dat op dergelijke vernederende, ridiculiserende, laag-bij-de-grondse manier, de mens Anciaux wordt aangevallen, is wellicht te verklaren doordat er aan het geweten geappelleerd wordt. Wij willen niet geconfronteerd worden met de miserie van anderen. Overigens is het hun eigen schuld, denken we graag. En zo ontstaat een steeds maar hardere opstelling ten overstaan van 'vreemdelingen'.
Maar ook zij die de ethiek erbij brengen, moeten eraan geloven zoals uit de reacties op het artikel van Anciaux blijkt. Een bloemlezing uit de scheldwoorden aan het adres van Anciaux, die lezers van De Standaard, nota bene een zelfverklaarde kwaliteitskrant, in hun onlinebrieven gebruiken, moge duidelijk maken met welke primitieve, destructieve haatgevoelens op een genuanceerd pleidooi voor een menselijke aanpak van asielzoekers gereageerd wordt: pseudo-intellectuele etter, emo-bertje, kaviaarsocialist, Brusselse opportunist, emoprogressief, Blèrtje, Anciaux: een storm in een glas blaasjes, Bert Bleiter, omo (sic!) politicus eentje die echt kan janken, wereldvreemde dromer, leg hem het zwijgen op, stop hem in een dwangbuis.
Bedroevend en verontrustend. Het zegt veel over het humane en culturele niveau van onze samenleving.
28-10-2010 om 11:12
geschreven door Gust Adriaensen
26-10-2010
De arrogante Vlaamse martelaar
De Wever meet zich vaker en vaker een martelaarsrol aan én vertoont meer en meer symptomen van de Nieuwe Vlaamse Arrogantie.
Niet alleen de Franstaligen zijn tegen hem. Ook Vlamingen hebben het op hem gemunt. En zeker het linkse zootje.
'Maar dat ze maar oppassen: ab obice saevior ibit. Hoe durven ze mijn cijfertjes in twijfel trekken? Hoe wagen ze het kritiek te hebben op mijn teksten! Ik, mijn partij hebben het toch bij het rechte eind. Wij zijn bovendien recht voor de raap en eerlijk als goud, ab reverentia vero. Hoe duidelijk zijn we niet dag na dag over ons politieke einddoel? Bartholomeus locutus est, causa finita! Al de andere politici vertonen een ontstellend gebrek aan intellectuele eerlijkheid. Zij kwetsen en vernederen mij door niet direct te accepteren wat ik probeer op te leggen. Als dat nog lang duurt, doe ik niet meer mee, acta est fabula.'
De Wever, stop met dat irriterende theater. Anders wordt op u helemaal toepasselijk wat Seneca ooit schreef: aliena vitia in oculis habemus, a tergo nostra sunt.
26-10-2010 om 16:05
geschreven door Gust Adriaensen
23-10-2010
De Vermassenshow
Assisenpleiter Vermassen heeft in het parachutemoordproces nog eens de kans gekregen dagenlang de grote showman uit te hangen. Hij deed dat in een spreekstijl waar de theatraliteit van afdroop en waarvan ik dacht dat die al decennia passé was.
Wel degelijk passé is, volgens Jef Vermassen, het hoofzakelijk of uitsluitend steunen op materiële bewijzen bij het beoordelen van iemands schuld of onschuld. 'Dat is quatsch!' schreeuwde Jef, 'Dat is 1900!!', bulderde de meester.
Wedden dat de 'steradvocaat' met evenveel 19de-eeuwse theatraliteit de primordialiteit van de materiële bewijzen verdedigt, wanneer het in zijn kraam past?
Van een man die na zijn 'overwinning' in de assisenzaal, met een brede smile handtekeningen uitdeelt, kan ook moeilijk iets anders verwacht worden. Figuren als hij degraderen de assisenrechtspraak tot gefundenes Fressen voor De Rode Loper of Story.
23-10-2010 om 14:33
geschreven door Gust Adriaensen
19-10-2010
Tentoonstelling in kasteel du Four
Begin december wordt het boek 'Retie-Veranderend landschap' gepubliceerd. De publicatie gaat gepaard met een tentoonstelling in Kasteel du Four.
Het is een expositie van boeiend historisch materiaal en prachtige natuurfoto's.
De tentoonstelling is open van zaterdag 4 tot en met dinsdag 7 december, telkens van 10 tot 12 uur en van 13 tot 17 uur. De toegang is gratis. Ze is een samenwerking van de Retiese Heemkundige Kring 'Zeven Neten' met natuurvereniging 'Den Bunt' en Natuurpuntafdeling 'Wamp & Neten'.
Een bezoek verdient bijkomende aanbeveling omdat het meer dan waarschijnlijk de laatste keer is dat het Kasteel du Four (Kasteelstraat, Retie) opengesteld wordt voor het publiek.
19-10-2010 om 20:57
geschreven door Gust Adriaensen
16-10-2010
'Ik wil lezen wat er niet staat'
De mediareacties op de bedenkingen van aartsbisschop Léonard omtrent aids, tonen nog maar eens aan tot welk bedroevend laag niveau de Vlaamse media en in het bijzonder de kranten, gezakt zijn. En je hoeft het met Léonard niet altijd eens te zijn om tot die conclusie te komen.
Ook de berichtgeving en commentaar van de zelfverklaarde kwaliteitskranten De Standaard en De Morgen worden gekenmerkt door eenzijdigheid, vooringenomenheid, sektarisme, kwaadwilligheid, geraaskal.
Een aantal journalisten is ofwel echt analfabeet, ofwel te lui om zich te informeren, ofwel alleen maar in staat te lezen wat hij of zij wenst te lezen. Vanaf het begin van de commotie was het duidelijk dat niemand van de opiniemakers zich de moeite getroost had de hele context van Léonards bedenkingen te lezen. Ook na de verduidelijking door de aartsbisschop, blijven ze hem onjuist en onvolledig citeren.
Léonard stelt scherp dat ons gedrag gevolgen heeft. Dat is een waarheid als een koe. Dat geldt voor het milieu, voor onze drink- en eetgewoonten, ons rijgedrag, enz. Geen enkele journalist zal dat in twijfel trekken.
Gaat dat ook niet op voor onze seksuele gewoonten? Ja, natuurlijk. Wetenschappelijk onderzoek heeft een en ander al ten overvloede aangetoond.Vandaar de pleidooien, al jarenlang, o.a. door dezelfde journalisten die nu Léonard aan het kruis nagelen, voor veilige seks en het fulmineren tegen het Vaticaanse standpunt omtrent het condoom.
Door de manier evenwel, waarop de media nu de aartsbisschop aanpakken, lijkt het alsof zij ineens de pleitbezorgers geworden zijn van onveilige, promiscue seks.
16-10-2010 om 18:47
geschreven door Gust Adriaensen
10-10-2010
Stappen in Bretagne (2)
Ook het historische centrum van Vannes is met zijn magnifieke tuinen voor de wallen, zijn vele verkeersvrije straatjes en kleurrijke woningen, meer dan een bezoek waard.
Maar we zijn hier ook in het land van de menhirs en de dolmens. De Grand Menhir van Er Grah en de Table des Marchands op de site van Locmariaquer. En vooral de indrukwekkende 'alignements' van menhirs, meer dan 2000, opgericht omstreeks 4000 voor Christus, in Carnac en omgeving.
En dan is het wandelen geblazen. Over het GR-kustpad. Het uitzicht op zee is prachtig. De kust zelf, waar ooit de oesterkweek een grote bloei kende, maakt een eerder verloederde indruk. Vele oesterbanken en -putten liggen er verlaten en verwaarloosd bij. Enkele bedrijfjes zijn nog actief en je kan er bij een glas witte wijn verse oesters naar binnen slurpen.
Het schiereiland Quiberon is een 15 km lange landtong. Op een bepaalde plaats is de landengte zo smal, dat je zowel de ruige westkust van de open zee als de beschutte oostkust van de baai ziet.
10-10-2010 om 16:06
geschreven door Gust Adriaensen
09-10-2010
Stappen in Bretagne (1)
De lucht is somber op 13 september maar het blijft droog. 's Morgens bezoeken we het mooie, kraaknette, omwalde stadje Guérande. En dan stappen rond en door La Grande Brière mottière. Het is een enorm veengebied van bijna 7000 ha op de zuidkust van Bretagne.
De turfgrond veert zachtjes. Eindeloze rietvelden. Talloze kanaaltjes. Soms kleine kuddes koeien en paarden. Weinig watervogels in deze periode van het jaar. Een mysterieuze wereld.
Op een aantal borden staat te lezen dat de inwoners van de aangrenzende gemeenten van La Grande Brière mottière, het onverdeelde eigendomsrecht over het gebied hebben.
In heel wat dorpjes op de rand van het veengebied is er toeristische activiteit. Horeca is duidelijk aanwezig. Koets- en boottochten worden georganiseerd.
Misschien maken die toeristische belangen het mogelijk te investeren in het stoppen van het verlandingsproces van het veen. Want het land is het duidelijk aan het winnen van het water en bossen van wilgen en berken krijgen weer vaste voet.
09-10-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
06-10-2010
Torfs en in-vitrofertilisatie
Onder een erg tendentieuze titel schrijft professor Rik Torfs in De Standaard een bliksemsnelle commentaar op de snelle afkeurende reactie van het Vaticaan op de toekenning van de Nobelprijs geneeskunde.
Wat men ook moge denken over in-vitrofertilisatie, van een professor mag verwacht worden dat hij de dingen niet op een hoopje gooit, ook niet 'in tijden van seksueel misbruik'.
Het lijkt me inderdaad niet correct dat Torfs in het Roomse standpunt omtrent in-vitrofertilisatie, het bewijs ziet dat 'seks en Rome geen vanzelfsprekend huwelijk' is. De columnist is die mening dus wel toegedaan en schrijft vooral over de volgens hem oerconservatieve Vaticaanse opvattingen over seksualiteit en amper over de problematiek van de in-vitrofertilisatie.
Een erg vreemde kronkel in Torfs' redenering is dat hij de fundamentele vragen die Rome heeft bij de in-vitrofertilisatietechniek erkent als 'reële vragen', nl. het lot van embryo's en de vermarkting van de menselijke reproductie. Maar hoogstmerkwaardig: hij ontzegt het Vaticaan het recht daarover mee te spreken.
Wat ik dan verwacht van een opiniemaker als Torfs, is dat hij zijn licht eens laat schijnen over die 'reële' vragen. Is er een ethisch verantwoorde behandeling van 'ongebruikte embryo's' mogelijk? Hoe kan de vermarkting van de menselijke reproductie tegengegaan worden? Of is dat allemaal niet nodig?
Torfs geeft evenwel geen antwoord. Hij laat de lezer op zijn honger.
06-10-2010 om 21:50
geschreven door Gust Adriaensen
04-10-2010
Wie gelooft op den duur... Dewever nog?
Dewever dreigt inderdaad ongeloofwaardig te worden. Hij loopt bovendien het gevaar slachtoffer van zijn eigen electorale succes en van de nooit geziene welwillende bejegening door de Vlaamse media te worden.
Het is m.i. politiek onverantwoord en intellectueel zowel als democratisch oneerlijk, na meer dan vier maanden onderhandelen, als grootste Vlaamse partij ermee te stoppen. Niet omdat er geen serieuze vooruitgang in de staatshervorming geboekt werd, maar omdat de Franstaligen niet ingaan op een eenzijdig ultimatum van N-VA.
In die manier van doen komt een tweede gevaar tot uiting: Vlaams-nationale arrogantie. Het is niet de eerste keer dat Dewever zich daartoe laat verleiden. Opvallend maar een goed beeld van de Nieuw-Vlaamse-Arrogantie vormde de persconferentie waarop Dewever geflankeerd werd door Muyters, weggeplukt uit de Vlaamse werkgeverslobby en Bracke, bekeerling uit de zo vaak door N-VA verketterde rode VRT-burcht. Mensen die jarenlang keihard gewerkt hebben op het Vlaamse politieke strijdveld, geraken moeilijker en moeilijker tot bij de Grote, Wijze, Machtige Leider.
Wat onderhand bijzonder irriterend overkomt en tot cynische opmerkingen aanzet, is het onvoorstelbare gemak waarmee Dewever de schuldbekentenissen en de excuses debiteert, wanneer hij door journalisten op fouten (misschien zijn het zelfs niet altijd op de keper beschouwd fouten) gewezen wordt. Stop daar toch mee, man! Het is een te doorzichtige truc.
Tenslotte. Dat de volgens sommige journalisten machtigste politicus van Vlaanderen, zoniet van België, een belangrijk segment van zijn public relations verzorgt via 't Draakske (of hoe de naam ook is), is een onvoorstelbare blamage, met alle respect voor dat frietkot, voor de politieke top. Dat daaraan nu 't Mestputteke toegevoegd wordt als mogelijke toekomstige habitat van de Grote Vlaamse Politieke Goeroe, maakt het, met alle respect voor en goede herinneringen aan het etablissement dat ik ooit een aantal keren bezocht, allemaal nog erger.
Bart Dewever, een raad, hou je voeten op de grond.
04-10-2010 om 20:53
geschreven door Gust Adriaensen
30-09-2010
Einde van gidsland Nederland, einde van het CDA
De minderheidsregering van VVD en CDA die in Nederland in de steigers staat en die rekent op de gedoogsteun van de PVV van Wilders, betekent het definitieve einde van 'gidsland' Nederland.
Vanaf de jaren zestig van vorige eeuw wierpen de Nederlanders zich graag op als de progressieve bestrijders van onrecht waar ook ter wereld, als de zelfbewuste voorvechters van een tolerante multiculturele samenleving, als de verbeten verdedigers van natuur en milieu.
Het kan verkeren. De Nederlandse kiezer heeft zoveel macht in handen van de grofgebekte, racistische, ultraconservatieve, nationalistische Wilders gespeeld dat voor de vorming van een regering om steun gebedeld moet worden bij hem en zijn PVV. Wellicht verschansen de 'Hollanders' zich de eerstvolgende jaren onzichtbaar achter hun dijken.
Mocht het CDA-congres goedkeuren wat machtspoliticus Verhagen ze poogt op te leggen, dan betekent dat ook het roemloze en beschamende echte einde van de C in de partijnaam. Hoe durft die politieke partij nog langer het woord 'christelijk' in het vaandel voeren, wanneer ze de macht wil delen met een man die al jaren agressief dingen verkondigt die haaks staan op de fundamentele boodschap van Christus?
Bezitten de CDA'ers nog een greintje eerlijkheid en overtuiging, dan kelderen ze de overeenkomst tussen Verhagen, Rutte en Wilders. Doen ze dat niet, laat ze dan in een moeite door, de C uit hun partijnaam schrappen!
30-09-2010 om 14:16
geschreven door Gust Adriaensen
26-09-2010
Aandachtsvernauwing
In De Standaard beklemtoont Luc Huyseterecht hoe moeilijk het is om het 'zelfvertrouwen te herstellen van wie geschonden is'. Vandaar zijn scepticisme ten aanzien van de waarheidscommissie die de Kerk wil instellen voor de verdere afhandeling van het seksuele misbruik binnen de instelling. Maar wel alle heil verwachten van 'een openbaar verdict van een strafrechter...', is wel erg kort door de bocht.
Positief is dat Huyse het ook even heeft over andere plaatsen van misbruik en hij geeft een aantal voorbeelden: jeugdbewegingen, leger, sportclubs, instellingen voor mentaal gehandicapten. Als zichzelf respecterend socioloog kon hij ook moeilijk anders. Hoewel het me verwondert dat hij niet de familie en de buurt in het rijtje opneemt.
Maar hij zowel als de meeste andere columnisten en journalisten blijven bijna uitsluitend de Kerk én het seksuele kindermisbruik viseren. Het is een aandachtsvernauwing die m.i. nadelig en gevaarlijk is voor een effectieve bestrijding van misbruik. Zeker sociologen als Huyse weten dat in familie en buurt en in de sectoren die hij opnoemt, misbruik voorkomt. Deze sectoren worden door de media grotendeels met rust gelaten. Waarom wordt er geen grote campagne gelanceerd om slachtoffers van misbruik binnen de familie, de eigen buurt, de sportclub, enz. ertoe aan te zetten zich te melden?
En seksueel misbruik is niet de enige afschuwelijke vorm van machtsmisbruik. Door de exclusieve toespitsing op seksualiteit, is er nog maar amper aandacht voor de slachtoffers van fysiek, psychisch, sociaal en economisch geweld. Bovendien wordt de indruk gewekt dat er van misbruik, ook van seksueel misbruik, geen sprake meer is wanneer iemand meerderjarig is.
26-09-2010 om 14:15
geschreven door Gust Adriaensen
22-09-2010
Retie - Veranderend Landschap
Op 3 december 2010 brengt de Retiese heemkundige kring 'Zeven Neten' het boek Retie - Veranderend Landschapvan Danny Van der Veken uit.
Het omvangrijke leesboek, kijkboek en naslagwerk (416 blz.) beschrijft de evolutie van het Kempense landschap door de eeuwen heen aan de hand van Retiese voorbeelden. Het wordt volledig in vierkleurendruk, op groot formaat en in harde kaft uitgegeven en is rijkelijk geïllustreerd met meer dan 700 foto's en 100 figuren, waaronder nooit eerder gepubliceerde historische kaarten en foto's. Daarnaast hebben verscheidene Kempense fotografen schitterende natuurfoto's ter beschikking gesteld. De hoofdstukken worden bovendien voorafgegaan door prachtige landschapsaquarellen en haiku's van Willy Thys.
Het boek is opgebouwd rond drie kernhoofdstukken: de periode tot 1845 (het traditionele landschap), de periode 1845-1925 (het verdwijnen van de heide) en de periode 1925-2005 (het verdwijnen van de kleinschaligheid). Elk hoofdstuk begint met de beschrijving van de belangrijke maatschappelijke tendensen in landbouw, infrastructuurwerken, woningbouw, nijverheid, toerisme en natuurbeheer die een invloed uitgeoefend hebben op het landschap. Uiteraard komen alle Retiese natuurgebieden uitgebreid aan bod. Elk hoofdstuk eindigt met een viertuele wandeling door de gemeente vanaf het dorpsplein tot aan de grens met Geel. Sommige fenomenen krijgen extra aandacht in kaderteksten.
Wie zeker wil zijn van een exemplaar van het boek Retie - Veranderend Landschap, tegen een gunstprijs dan nog, kan voorintekenen tot en met 30 september. Voorintekenaars worden met naam vermeld in het boek. Schrijf 30 euro per gewenst exemplaar over op rekening nr. 363-0753214-49 van de Retiese heemkundige kring 'Zeven Neten' .
De publicatie van het boek gaat gepaard met een tentoonstelling in Kasteel du Four. Er werden namelijk zoveel figuren en foto's verzameld, zowel historisch materiaal als natuurfoto's, dat ze niet allemaal een plaats konden krijgen in het boek. Een selectie hiervan wordt tentoongesteld van zaterdag 4 tot en met dinsdag 7 december 2010, telkens van 10 tot 12 uur en van 13 tot 17 uur. De toegang is gratis. Deze tentoonstelling is een samenwerking van 'Zeven Neten' met natuurvereniging Den Bunt en Natuurpuntafdeling Wamp & Neten.
22-09-2010 om 16:03
geschreven door Gust Adriaensen
21-09-2010
Van openbare toiletten en rotondes..
Pas terug van een reis naar Bretagne en wellicht volgt er nog een verslag. Maar nu wil ik toch al wijzen op enkele opvallende openbare voorzieningen. Opvallend omdat ze in Vlaanderen, in België grotendeels ontbreken.
Tot in het kleinste stadje vind je openbare toiletten en ze zijn over het algemeen goed onderhouden. Op verscheidene plaatsen zijn er hondendrolzakjesautomaten voorzien. Frankrijk is het land van de rotondes. Wat opvalt is de vaak mooie aanleg ervan. Het zijn vaak bloemen- en plantenparadijsjes en ze worden prima verzorgd. De straten in zowel kleinere als grotere steden waren over het algemeen proper.
Kortom, we kunnen nog heel wat opsteken van andere landen, ook van Frankrijk.
21-09-2010 om 10:57
geschreven door Gust Adriaensen
10-09-2010
De nieuwe inquisiteurs
Nadat kardinaal Danneels wekenlang spitsroeden moest lopen en de publieke opinie hem bijna als de 'echte' dader ging beschouwen, keert de aandacht van de media , na het mea culpa van de kardinaal, terug naar de pedofiele bisschop Vangheluwe. Maar m.i. op een merkwaardige manier.
Twee strafmaatregelen komen uit katholieke hoek sterk naar voren. Ze werden al verwoord door de hoofdredacteur van het katholieke opinieblad Tertio en door hoogleraar-senator-teeveester Torfs.
Ten eerste: ontwijding. Vangheluwe moet 'ontwijd' worden. Van mensen als Vande Vyvere en Torfs mag je verwachten dat ze kennis van zaken hebben en correcte informatie geven. Welnu, de priesterwijding is een sacrament en kan volgens de katholieke leer nooit nietig worden, eens ze geldig is ontvangen. Een priester kan wel de clericale status verliezen en hem kunnen alle ambten verbonden aan het priesterschap ontnomen worden. Maar deze specialisten getroosten zich echt niet veel moeite om dat onderscheid voor het doorsneepubliek duidelijk te maken.
Ten tweede: verbanning. De eis om pedofiel Vangheluwe naar het buitenland te verbannen, klinkt sterker en sterker. Hoe men het draaie of kere, dit is gewoonweg onchristelijk. Van oudsher hebben abdijen mensen opgevangen. Zij werden en worden daarbij geïnspireerd door Christus. Het komt uitsluitend de abdijgemeenschap toe te beslissen of Vangheluwe nog langer in de abdij kan verblijven of niet.
Waarom Vangheluwe, ook door katholieke instanties en opiniemakers, een onderkomen in een abdij 'van bij ons' ontzegd wordt, is me een raadsel. Tenzij hier speelt wat het grote verwijt naar Danneels toe was: het beschermen van het imago is belangrijker dan de christelijke plicht van gastvrijheid.
Huilen Van de Vyvere, Torfs en tutti quanti mee met de wolven in het bos?
10-09-2010 om 09:10
geschreven door Gust Adriaensen
30-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 6
Zaterdag 5 juni
Onze laatste vakantiedag aan de Oostzee hebben we voorbehouden voor een verkenning van Strahlsund, die andere Hanzestad van de Unesco-werelderfgoedlijst.
Strahlsund komt slordiger over dan Wismar. Er zijn nog veel gaten in het stadsweefsel. Talrijke gebouwen staan nog in de steigers. Maar er zijn enkele magnifieke sites. Het geheel van het stadhuis met de zeven torentjes en de Nikolaikirche aan de Alter Markt bijvoorbeeld. Of enkele vroegere kloostercomplexen met begijnhofachtige straatjes, pleintjes, doorsteekjes. Kleurrijke huisjes. Doet denken aan het Deense Ribe. Meer dan de moeite waard.
Zondag 6 juni
Zonder veel problemen voert onze chauffeur ons huiswaarts. Tevreden. Grootste deel van de week prachtig weer. Prima hotel. Schitterende steden. Mooie natuurgebieden.
Vergeleken met twintig jaar geleden, is er in materieel opzicht enorm veel ten goede veranderd. Het is duidelijk dat er gigantische financiële middelen naar de vroegere DDR zijn gevloeid. Of de mensen ook gelukkiger zijn, is niet zo eenduidig te beantwoorden. Dat bleek althans uit enkele gesprekken met autochtonen.
30-08-2010 om 08:38
geschreven door Gust Adriaensen
28-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 5
Vrijdag 4 juni
Het blijft prachtig weer en we bezoeken vandaag het grootste Duitse eiland: Rügen. Een echt eiland is het eigenlijk niet meer: imposante bruggen verbinden Strahlsund met Rügen.
Vanuit Sassnitz maken we een boottocht naar de Königsstuhl, de hoogste blinkend witte krijtrots van de Oostzeekust. Gesprek met een Duitser over verleden en heden, de DDR en het huidige verenigde Duitsland, de Ossies en de Wessies. Ook hij is niet onverdeeld positief over de Wiedervereinigung. Maar vrijheid van denken en handelen is veel waard. In de DDR-periode was zelfs reizen binnen het eigen communistische paradijs aan allerlei bureaucratische voorwaarden onderworpen.
Binz is een chique, witte badplaats. Geen flatgebouwen. Een lange pier, kraaknette stranden en wandelstraten. We rijden naar Prora, het megalomane vakantieproject van de nazis. Vlak bij een schitterende baai, een wit zandstrand, begon Hitler nog voor de oorlog aan de bouw van een 4,5 km lang vakantiecentrum dat logies moest kunnen verstrekken aan 25.000 Parteigenossen. Het was onderdak bij het begin van de oorlog. En toen was het geld voor dat project op. Het gebouw bleef onafgewerkt staan. Langs die eindeloze façade kijken, beneemt je werkelijk de adem.
In Göhren, op de oostelijke punt van het schiereiland Mönchgut, doen we nog een fikse wandeling , hoog boven het zuidstrand. We dalen naar het noordstrand af via een verboden trap, ontmoeten een barnsteenjutter en banen ons een weg door rottend zeewier en zand, terug naar Göhren. Op weg naar de witte vergane glorie van Putbus, hebben we een hele tijd zicht op het historische smalspoor Göhren-Putbus.
28-08-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
25-08-2010
KomeNete!
Op zondag 29 augustus om 10 uur opent Natuurpunt een nieuw wandelpad in de vallei van de Witte en Zwarte Nete, vlakbij de watermolen van Retie.
Natuurpunt slaagde erin heel wat hectaren te verwerven in 'Den Haring' , 'De Weense Putten' en 'De Koeibemdekens', een magnifiek Kempens natuurgebied met een rijk verleden en een bijzondere aantrekkingskracht op de mens.
Een prachtig wandelpad werd met steun van de gemeente aangelegd in de rand van het gebied. Vlakbij de historische watermolen kunnen wandelaars nu genieten van het gevarieerde rivierlandschap met mysterieuze broekbossen, bloemrijke hooilanden en kletsnatte moerassen.
Er staan volgende zondag nog een heleboel andere boeiende natuurhappenings op het program, gaande van kanotochten, kennismaking met de vistrap tot biologisch wateronderzoek. In de watermolen is er een natuurhistorische tentoonstelling met foto's uit de jaren 1940 en 1950 van Henri Van Den Wildenbergh, een der vroegere eigenaars van het gebied.
25-08-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
24-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 4
Donderdag 3 juni
We herontdekken Rostock. Een sterk vernieuwde, dynamische, netjes onderhouden stad. De grootste Hanzestad van Mecklenburg-Vorpommern. We beklimmen de toren van de Petrikirche. De stadswallen zijn een uitgestrekt, prachtig park. In de bekendste winkelwandelstraat van Rostock, de Kröpelinerstrasse, heerst een gezellige drukte.
s Namiddags naar de badplaats Warnemünde. Maar we passeren het stadsdeel Lütten Klein waar we twintig jaar geleden in een van de uitgeleefde Arbeiterwohnheime uit de jaren 50 logeerden. Na vrij lang zoeken vinden we aan de Warnowallee ons logies van zo lang geleden. De euforie is groot. Aan de buitenkant zien de woonblokken er nog grotendeels hetzelfde uit. Maar binnen zijn ze helemaal gerenoveerd. Er zijn niet alleen flatjes maar ook kantoren.
En dan naar de promenade, het strand en de vissershaven van Warnemünde. Het Neptunhotel torent nog altijd boven alles uit, de Theepot en de vuurtoren staan er nog, het is vrij druk op de promenade en het strand en bijna over de koppen lopen bij de vissershaven. De typische strandkorven staan mooi in het gelid. Een levendige badplaats.
24-08-2010 om 08:43
geschreven door Gust Adriaensen
23-08-2010
Actie Scherpenheuvel
Een bomvolle Mariahal in Scherpenheuvel, bij aanvang een minuut stilte voor alle slachtoffers van seksueel misbruik, serene toespraakjes van de initiatiefnemers, onder wie uit onze regio Kris Vandijck uit Dessel, een collecte voor het werk van zuster Jeanne Devos, gesmaakte intermezzo's van zang, orgel, harp. En vooral ontroerende en beklijvende getuigenissen van mensen uit alle kringen, die hun dank uitspraken voor de positieve rol die geestelijken in hun leven speelden en nog altijd vervullen. Ook de bekende astrofysicus Gerard Bodifee verwoordde op een indrukwekkende manier zijn dank aan de priester-leraars uit zijn jeugd.
Het was een deugddoende en ondersteunende manifestatie van solidariteit met al die geestelijken, mannen en vrouwen, die al decennialang het beste van zichzelf geven in de parochie, het onderwijs, de zorg, de ontwikkelingshulp...
En een terechtwijzing van die nieuwsmakers die in de misdrijven van een aantal geestelijken, de kans zagen om heel de clerus en de kerk te culpabiliseren en onderuit te halen.
23-08-2010 om 09:34
geschreven door Gust Adriaensen
22-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 3
Dinsdag 1 juni
Bewolkt maar het blijft droog. Wismar staat op het program. Wat een prachtige, met veel geld gerenoveerde, Hanzestad. Terecht staat ze op de werelderfgoedlijst van de Unesco. De gotische kerken in baksteen vallen op door het enorm hoge schip. Adembenemend. Zeer mooi en apart is de oude zaalkerk met plafondschilderingen. Bij de haven eten we een lekkere Italiaanse hap in Il Casale.
s Namiddags doen we Schwerin aan, de hoofdstad van Mecklenburg-Vorpommern. Niet zo verzorgd en mooi als Wismar. De blikvanger is evenwel het imposante okergele kasteel. Het marmer en bladgoud, de overdadige decoratie van de troonzaal: je vindt het in vele paleizen, maar het blijft toch (even) imponeren.
Woensdag 2 juni
In 1990 was het stormachtig, regenachtig weer toen we Fischland bezochten. Nu schijnt de zon volop, de lucht is staalblauw. Vandaag is het een wandeldag.
Een eerste stop in Zingst. Een aardig haventje met reeds heel wat toeristisch verkeer.In Prerow doen we een stevige wandeling door een natuurpark naar de vuurtoren op de kust. En s namiddags zijn we in het pittoreske Arenshoop. We stappen langs de kleurrijke, grote huizen, door en langs de rietvelden, boven en op het strand van de Oostzee. Magnifiek.
22-08-2010 om 13:51
geschreven door Gust Adriaensen
20-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 2
Maandag 31 mei
We rijden in oostelijke richting en doen eerst Grimmen aan. Een fraai stadje met stadspoorten, een Wasserturm en een bezienswaardige Marktplatz. Gesprek met een vrouw over vroeger en nu. Zij vond het leven in de DDR beter, gezelliger, socialer. Nu is het ieder voor zich, individualisme en afgunst regeren vaak. In Griebenow is een vrouw die de kerk aan het poetsen is, gemakkelijk aan de praat te krijgen over Luther en kanselier Merkel. Katholieken zijn er in dit deel van Duitsland bijna niet. Wie kerkelijk is , behoort tot een of andere protestantse kerkgemeenschap.
Nog verder naar het westen, naar Greifswald. Hanzestad en universiteitsstad. Een indrukwekkend en mooi marktplein. Een imposante Dom, een eerste opvallend exemplaar van de baksteengotiek. We genieten ondanks de hevige regenvlagen en sterke windstoten.
In Wolgast, een wat ingeslapen stadje, zijn we maar enkele tientallen kilometer van de Poolse grens verwijderd. Hoe verder naar het oosten, hoe minder welvarend het lijkt, hoe meer je nog aan de DDR moet denken. In een café op de kleurrijke markt van Wolgast, drinken we nog iets. De herberg hangt vol met oude instrumenten.
20-08-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
18-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 1
Inleiding
We hadden het er al dikwijls over gehad: na zoveel jaren eens terug naar de Oostzee. Twintig jaar geleden, in de zomer van 1990, beleefden we met enkele van onze kinderen, in Rostock-Warnemünde, toen nog enkele maanden DDR, een memorabele vakantie.
In mei-juni 2010 is het zover.
Zondag 30 mei
Twintig jaar geleden stopte de snelweg bij de laatste stad op West-Duits grondgebied: Lübeck. Nu is er ten zuiden van Lübeck een nieuwe snelweg, de A20. Richting Wismar, Rostock, Strahlsund, Greifswald. Richting Polen. Een bord trekt onze aandacht: Ehemalige Innerdeutsche Grenze. Eindeloze gele koolzaadvelden. Trabantjes en Wartburgs zijn van de aardbodem verdwenen.
Het weer is nog slechter dan in 1990 bij onze aankomst in de Arbeiterwohnheime tussen Warnemünde en Rostock. Maar ons hotel Kurhaus Devin is in een mooi park vlak bij de Oostzee gelegen, de sfeer is gemütlich, het eten lekker. We voelen er ons direct thuis.
s Avonds maken we in de gietende regen een wandelingetje langs de oever van de zee, richting Greifswalder Bodden. Een kolonie van een vijftigtal zwanen dobbert op het rustige water van de baai.
18-08-2010 om 15:29
geschreven door Gust Adriaensen
11-08-2010
De Gregorianen: een begrip
Het Retiese mannenkoor De Gregorianen is al vele jaren in Retie een begrip maar ook in de ruimere regio raakt het koor meer en meer bekend.
In oorsprong zijn De Gregorianen een kerkkoor. Enkele jaren geleden kreeg het koor nieuwe impulsen en bekwaamde het zich verder in de gregoriaanse zang. Voor een aantal liturgische plechtigheden en voor bijna alle uitvaartdiensten wordt een beroep gedaan op het koor.
Daarnaast doen ook meer en meer rusthuizen een dankbaar beroep op De Gregorianen. Het koor bezorgt de bewoners van diverse bejaardenhuizen geregeld een gezellige namiddag met Nederlandstalige liedjes 'uit de oude doos'.
Wie wil genieten van de schoonheid van het gregoriaans in een eeuwenoud, historisch kader, kan dat op zaterdag 14 augustus. Dan luisteren De Gregorianen de mis van 19 uur op in de abdijkerk van Postel.
11-08-2010 om 07:34
geschreven door Gust Adriaensen
10-08-2010
Schadeloosstelling? Zwijggeld?
Onlangs raakte bekend dat de vroegere bisschop van Brugge, jarenlang aan de naaste familie en later aan de misbruikte neef zelf, aanzienlijke sommen geld betaalde.
Ongetwijfeld komen het slachtoffer en vooral zijn familie uit heel deze affaire ook niet positief naar voren..Waarom hebben familie en slachtoffer zo veel jaar gewacht om Van Gheluwe aan te klagen bij het gerecht? Was het omdat er een financiële overeenkomst tussen dader en de entourage van het slachtoffer gesloten was? Waarom hebben zij jaren het geld van de bisschop in hun portemonnee gestoken en gezwegen om dan uiteindelijk het misbruik toch in de openbaarheid te brengen?Betaalde Van Gheluwe wellicht volgens het slachtoffer en zijn familie niet genoeg meer en dreigden ze met bekendmaking? Is dat dan geen pure chantage ?
Wanneer er in dergelijke situatie geld van hand tot hand gaat, dan zijn er moraliteitsoverwegingen te maken bij beide partijen. De gever voelt zich schuldig en wil de ontvanger schadeloos stellen. Als de ontvanger het geld daadwerkelijk accepteert, gaat hij akkoord met de bedoeling van de gever. Anders moet hij weigeren. Ook wanneer het om zwijggeld gaat, is er hoe dan ook een overeenkomst tussen dader en slachoffer (aanvankelijk zijn familie).
In beide gevallen wordt er een akkoord gesloten en een akkoord sluit je niet alleen. Het misdrijf van Van Gheluwe is zwaar en de ene misstap vergoelijkt geenszins een andere. Maar dat mag niet beletten dat bij deze geldaffaire kritische vragen gesteld worden in hoofde van de familie en, vanaf zijn volwassenheid, in hoofde van het slachtoffer.
10-08-2010 om 07:42
geschreven door Gust Adriaensen
04-08-2010
Arrogantie maakt blind en dom
ING en Fifa: arrogantie te over.
Waar haalt een bank zoals ING het om aan 60-plussers een aparte limiet voor de afname van geld uit bankautomaat op te leggen? Geen andere verklaring dan arrogantie. Arrogantie die bewustzijnsvernauwend werkt, die blind en dom maakt.
De verontwaardigde reactie van OKRA en van vele andere instanties en individu's was dan ook meer dan terecht. ING koos eieren voor zijn geld en trok de maatregel na enkele uren alweer in.
Een bedenking die door de OKRA-woordvoerder werd gemaakt maar die niet opgepikt werd door de media, vond ik evenwel zeer relevant en intrigeert ook mij in hoge mate.
ING verantwoordde zijn maatregel door te stellen dat 60-plussers meer gevaar lopen bij de geldautomaten. De bank was dus vooral bekommerd om de veiligheid van de klanten. Die oudjes, ocharme, ochot. Zie ze daar staan knoeien met hun bankkaart, misschien hebben sommigen wel de neiging om aan belangstellende andere 'klanten' hulp te vragen bij het intikken van de code.
Los van de betuttelende aard van het motief, gebruikte ING de grotere 'kwetsbaarheid' van 60-plussers zonder ook maar een statistisch bewijs. De vraag dient dan ook gesteld: wat waren de echte motieven van ING?
Een ander soort arrogantie en op veel grotere schaal wordt zonder gêne tentoongespreid door de wereldvoetbalbond. De Fifa acht zich zo machtig en superieur, dat ze de regeringen en voetbalbonden van de kandidaat-landen voor de wereldbeker, naar hartenlust chanteert. Deze bobo's stellen zich boven de wet, eisen voor zichzelf en hun organisatie privileges op die in Ancien Régime thuishoren. Wat het nog erger maakt, is dat de Fifa verdedigers vindt bij bv. de bonzen van de Belgische voetbalbond en dat de ontslagnemende regering akkoord gegaan is met die verwerpelijke Fifa-handel.
Een belangrijk verschil is er wel. ING leert klaarblijkelijk van zijn fouten. Bij Fifa is daar geen schijn van kans voor. Deze organisatie beschouwt haar voorwaarden overigens als de normaalste zaak ter wereld. Blatter zit op de troon en de op eeuwige glorie beluste nationale voetballeiders en ministers liggen aan zijn voeten en likken zijn hielen.
04-08-2010 om 08:59
geschreven door Gust Adriaensen
02-08-2010
Moeder
Van ver al zie ik moeder aangewandeld komen over de Hodonkse akkeren. Op de Vonderbrug kruisen we elkaar. Een meisje is ze, donker van oog en haar. Dag moeder, zeg ik, Dag kind, groet ze mij -een man van zestig jaar- en ze gaat verder kerkewaarts.
Zo makkelijk valt de tijd weg in het besef dat slechts een laag beton mijn stappen scheidt van die van haar, vijfentachtig jaar geleden.
02-08-2010 om 18:51
geschreven door Gust Adriaensen
29-07-2010
Zigeuners en varkens
De tijdelijke illegale ingebruikname van privé-eigendom door 'zigeuners' lokt verhitte reacties uit. Ook journalisten die de zaak met wat meer nuances benaderen krijgen ronduit agressieve commentaren naar hun hoofd geslingerd. Een steeds terugkerende dooddoener is: ze moesten het maar eens op hun grond uithalen.
Daarbij wordt uit het oog verloren dat er jaarlijks grote evenementen en sportmanifestaties plaatsvinden waarbij duizenden mensen geen respect tonen voor het privé-eigendom van omwonenden, er helemaal geen sprake is van enige vorm van vergoeding en de gemeenschap in vele gevallen opdraait voor het opruimen van tonnen afval.
De 'zigeuners' zeggen: 'Als we vooraf toelating vragen, krijgen we gegarandeerd toch geen vergunning. Dus moeten we het zo aanpakken.'
Die situatie roept ethische en beleidsvragen op. Is het ethisch verantwoord dat rondtrekkende mensen steeds maar opgejaagd worden? Waarom zwijgen de hoogste morele instanties? En schiet de overheid niet tekort wanneer zij (zoals in Frankrijk) geen terreinen tijdelijk kan of wil ter beschikking stellen van mensen wier levenswijze nu eenmaal bepaald wordt door rondtrekken?
Voor politici als de burgemeester van Wingene is de aversie tegen 'zigeuners' bovendien een uitgelezen kans om zich te profileren en er electorale munt uit te slaan. Deze doortastende Verkest is in zijn eigen gemeente bijlange niet zo flink wanneer het gaat om het respecteren van de milieuwetgeving, de controle op de gigantische varkens- en kippenbedrijven en op de bemestingsregelgeving. Inwoners van Wingene en wijde omgeving moeten al jaren de stank, het lawaai en de milieubeschadiging van 159.597 varkens en 1.063.185 kippen (landbouwtelling mei 2009) tolereren. In Wingene kijken ze echt niet op een varkentje min of meer. 'Zigeuners' moeten evenwel onmiddellijk hun biezen pakken.
Maar ja, die van Vie et Lumière zijn maar 'zigeuners', een soort Untermenschen. Varkens zijn belangrijker.
29-07-2010 om 13:36
geschreven door Gust Adriaensen
24-07-2010
Witte konijnen doen van zich spreken
Mediafiguren en witte konijnen Torfs en Bracke behaalden een prima verkiezingsresultaat. Maar de mediastilte die over de nieuwbakken politici na de stembusslag neerdaalde, valt ze klaarblijkelijk zwaar. Dat is begrijpelijk. Rik en Siegfried stonden jarenlang in het nieuws of maakten het zelf. Nu ze nog niet echt een politieke eersterangsrol spelen, worden ze door de media ook minder opgemerkt.
'Dan doen we onszelf opmerken', dachten het oranje witte konijn en het gele witte konijn.
Bracke liet Vlaanderen via zijn blog weten dat 'wat we zelf doen, niet altijd beter is' (natuurlijk een waarheid als een koe) en dat de Vlaamse regering, waartoe ook de partij van de heer Bracke behoort, er soms ook maar een potje van maakt. Dat kon de minister-president niet onbeantwoord laten en hij raadde de NV-A aan Bracke eens goed te informeren over de vele goeie dingen die de Vlaamse regering al wel niet gedaan had.
Torfs zocht het dieper en breder. Hij wil de CD&V opnieuw uitvinden, het hele christendemocratische gedachtegoed fundamenteel herdenken. Personalisme met meer aandacht voor het individu, minder voor de gemeenschap. Dat was te lezen in een vlot geschreven stuk maar dat met 100% zekerheid totaal onbegrijpelijk was voor de doorsnee CD&V-kiezer. Bij de top was er overigens weinig begrip te vinden voor de uitvinders- en vernieuwingsdrang van Torfs.
Wellicht hebben deze witte konijnen, die al vaker blijk gegeven hebben van een vrij hoog niveau van slimmigheid, gedacht dat het beste middel om echt de aandacht te trekken, tegen de haren van de eigen club in strijken is.
Het is nu in spanning wachten op de postelectorale outing van het groene witte konijn. De goedlachse Eva Brems heeft nog helemaal niks van zich laten horen. Maar ja, zij had voor de verkiezingen nog maar de eerste pasjes gezet als BV.
En misschien komt Eva binnenkort voor de dag met ideeën of voorstellen die de andere witte konijnen groen doen uitslaan van jaloezie.
24-07-2010 om 14:01
geschreven door Gust Adriaensen
21-07-2010
De maagdelijkheid van De Wever en co.
Er wordt dezer dagen door een aantal Wetstraatjournalisten gretig gespeculeerd over de maagdelijke staat van Bart De Wever. Daarbij gaan die journalisten ervan uit dat De Wever in 'Vlaams-nationaal' opzicht nog altijd een politieke maagd is, wat volgens diezelfde journalisten door andere partijen met groeiend wantrouwen en grote ergernis wordt geëvalueerd. Ook Bart moet politiek ontmaagd worden, ook hij moet zijn stoere Vlaamse 'borst nat maken', aldus de concurrentie.
Er bestaat geen omschrijving van wat 'Vlaamse maagdelijkheid' precies inhoudt en dat maakt het natuurlijk moeilijk om na te gaan of De Wever nog altijd tot het 'maagdendom' behoort. Bovendien laten Bart en co. zich die status graag aanleunen.
Bij mezelf constateer ik alleszins groeiende twijfel. De Wever, Peumans, Pieters, om maar drie kopstukken te noemen, alledrie zelfverklaarde Vlaamse republikeinen, voorstanders van Vlaamse onafhankelijkheid, hebben zich met opvallend veel souplesse ingeschakeld in en aangepast aan de geplogenheden en de machinerie van het Belgische vorstendom. Pieters bv. zal wel heel ernstige verontschuldigingen uit de kast moeten halen, wil hij als nieuwbakken senaatsvoorzitter, tijdens het defilee niet naast de vroeger vermaledijde Flahaut op de eretribune te zien zijn.
Helemaal geen moeite mee. Dat hoort er nu eenmaal bij. Voor al die verplichtingen worden de toppolitici overigens meer dan rijkelijk betaald. Maar zoals dat bij Leterme het geval was ('5 minuten politieke moed'), zullen vroegere uitspraken en stellingnames omtrent de koning, de senaat, de federale staat, (Franstalige) ministers (bv. Flahaut), enz., de N-VA-kopstukken, nu ze zich in het Belgische federale pluche genesteld hebben, blijven achtervolgen. Zeker het Vlaams Belang zal zich ontpoppen tot een ijverige onderzoeker van de N-VA-uitspraken.
Het is hoe dan ook een nogal schizofrene en weinig geloofwaardige situatie. Zich uitspreken tegen het koningschap maar tegelijk met het staatshoofd overleggen over de redding van het federale België. De senaat willen afschaffen maar het voorzitterschap ervan op zich nemen. Flahaut, toen hij nog minister was, beschuldigen van domheid, arrogantie, wanbeleid, Vlaamsvijandigheid en hem nu accepteren als 'eerste burger' van het land. Zeggen te streven naar het einde van België en vol overgave binnendringen in de machtsstructuren van datzelfde België.
Maagdelijkheid? De macht veroveren in een club om ze af te schaffen? Belangrijke posities verwerven in de kerkelijke hiërarchie om het kerkinstituut te doen verdwijnen? Via democratische weg het voor het zeggen krijgen om het democratische systeem onderuit te halen? De grootste bordelen in handen krijgen en uitbouwen maar de 'kuisheid', de 'maagdelijkheid' hoog in het vaandel blijven voeren?
Het zijn maar voorbeelden. Maar ook in het Belgische politieke bedrijf geldt dat het een zeggen en het tegengestelde doen, niet lang vol te houden is. De Wever zal dat ook wel beseffen. Veel wijst erop dat NV-A zich neerlegt bij het Belgische feit en dat in overleg met andere partijen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië, zeer geleidelijk hervormingen gerealiseerd zullen worden, zoals dat al vele tientallen jaren het geval is.
Als dat niet het geval is, dan bezondigt NV-A zich aan een sinistere vorm van machiavellisme. En dat is, m.i. veel erger dan het verlies van de 'politieke maagdelijkheid'.
Toch maar vlug en duidelijk 'de borst nat maken', Bart?
21-07-2010 om 12:05
geschreven door Gust Adriaensen
17-07-2010
Wansmaak en misbruik
Het is al ruim in de media geweest en wellicht was dat ook de (commerciële) bedoeling van 'artiesten': het zgn. kindercircus rond ex-bisschop Vangheluwe.
Als extreem voorbeeld van gebrek aan goede smaak en aan humor kan het 'evenement' op de Gentse Feesten tellen.
Maar er is iets veel ergers aan de hand. Hier worden kinderen ingeschakeld, ingepast in een decor dat zij niet begrijpen en dat expliciete verwijzingen inhoudt naar de pedofiliepraktijken. Bovendien dienen kinderen om de volwassenen (want zij weten wel beter, nietwaar) nog maar eens de kans te geven zich te amuseren, te spotten, te schelden.
Is dat geen vorm van kindermisbruik? Ja, natuurlijk. Kinderen gebruik je niet in functie van commerciële, morele, ideologische doelstellingen van volwassenen.
17-07-2010 om 09:06
geschreven door Gust Adriaensen
10-07-2010
Peumans leerde manieren
Jan Peumans zegt over zichzelf dat hij een 'volbloedrepublikein' is en dus deed hij bij zijn aantreden als voorzitter van het Vlaamse parlement, Vlaanderen en de rest van de wereld kond dat hij niet zou ingaan op koninklijke uitnodigingen.
Wat blijkt ? Stoere Vlaamse en republikeinse Jan accepteert nu toch een koninklijke uitnodiging ter gelegenheid van 11 juli. Kwestie van beleefdheid, wist men in NV-A-kringen te vertellen. Inderdaad. 't Is goed dat een mens bijleert, zeker wanneer het om goede manieren gaat. En Jan kan toch ook bezwaarlijk moeilijk blijven doen nu Bart de deuren van Laken platloopt en NV-A zich vooralsnog blijkbaar op zijn gemak voelt in de koninklijke, federalistische geplogenheden.
En wie weet kunnen Albert en Jan het wel bijzonder goed met elkaar vinden. Een Brabander van de Zenneboorden en een Limburger van de Maaskant. Waarom niet?
10-07-2010 om 15:47
geschreven door Gust Adriaensen
08-07-2010
Hysterisch, krankzinnig, misdadig
Tot voor enkele uren werd door een aantal kranten op zijn minst gesuggereerd dat kardinaal Danneels zich bezighield met kinderporno. Nu publiceren diezelfde kranten de bewuste foto. Niks aan de hand, een onschuldige kunstfoto, bovendien afkomstig van de VRT.
Maar het is duidelijk. Hier wordt door bepaalde personen binnen het gerecht en door de media een krankzinnig en misdadig spel gespeeld. Degene(n) uit het gerechtelijk apparaat die de foto gelekt hebben en een link met kinderporno op zijn minst gesuggereerd hebben, zijn zieke geesten en/of hadden uiterst kwaadaardige bedoelingen naar de kardinaal toe: de volledige destructie niet alleen van de goede naam maar ook van de persoon Danneels.
Dat enkele kranten bijzonder gretig onder suggestieve, zo goed als beschuldigende titels, het bericht over de 'naaktfoto' opnamen, bewijst een totaal gebrek aan journalistieke deontologie en maakt die kranten en journalisten mee schuldig aan laster en eerroof. Benieuwd of deze kranten in even grote opmaak hun verontschuldigingen zullen aanbieden. Tot nu toe is dat nog niet gebeurd.
Terecht heeft kardinaal Danneels beslist klacht in te dienen wegens het toebrengen van onherstelbare schade.
08-07-2010 om 22:56
geschreven door Gust Adriaensen
03-07-2010
N-VA verliest haar maagdelijkheid
Het opvolgerssysteem en de mogelijkheid om als lid van het ene parlement zich kandidaat te stellen voor de verkiezingen van een ander, maken het natuurlijk mogelijk. Maar dat een systeembevechtende partij van die mogelijkheden zo gretig gebruik zou maken, nee. En door de grote verkiezingsoverwinning kon N-VA niet minder dan acht opvolgers naar de Belgische assemblees sturen.
Nog stuitender en zeker niet goed voor de geloofwaardigheid van N-VA, is de handelswijze van Bourgeois en Muyters. Deze twee ministers in de Vlaamse regering, lieten zich verkiezen voor het Belgische parlement. Om voor zichzelf een terugvalzetel te garanderen, nemen ze even ontslag als Vlaams minister, leggen ze even de eed af in het Belgische parlement, nemen het ambt niet op -toch goed voor de opvolgers, nietwaar-, spoorslags terug naar het Vlaams parlement, even opnieuw de eed afleggen, en hupsakee opnieuw Vlaams ministertje spelen.
Jaja, de tijd voor verandering is overduidelijk aangebroken.
03-07-2010 om 10:21
geschreven door Gust Adriaensen
29-06-2010
Schuldig verzuim?
Hoogleraren en advocaten krijgen dezer dagen in bepaalde kranten ruim de gelegenheid om te schrijven dat het gerecht de huiszoekingen en inbeslagnames mocht/moest ondernemen.
Toch wel opvallend en merkwaardig dat mensen zoals bv. hoogleraar Voorhoof en advocaat Van Steenbrugghe nu pas de wereld daarvan kond doen. Waarom hebben zij de initiatiefnemers en leden van de commissie Adriaenssens evenals alle slachtoffers die zich in vertrouwen tot de commissie wilden wenden, niet bij de opstart ervan, erover geïnformeerd dat het gerecht hun dossiers in beslag kon nemen? En waarom heeft het gerecht dat niet duidelijk gemaakt?
Peter Adriaenssens heeft overschot van gelijk wanneer hij zegt dat de commissie als lokaas door het gerecht is misbruikt en dat het vertrouwen van slachtoffers zwaar is geschonden. Hoeveel klachten van slachtoffers waren tot voor enkele weken bij het gerecht ingediend? En hoeveel dossiers werden bij de commissie in beslag genomen?
Als het gerecht nu zegt dat het zijn werk doet (daarin bijgetreden door Voorhoof en tutti quanti), dan heeft dat gerecht vroeger zijn werk niet gedaan.
29-06-2010 om 09:38
geschreven door Gust Adriaensen
27-06-2010
Een gerechtelijke sport: archiefdozen uit het venster kieperen
Je hoeft geen katholiek te zijn om de manier waarop de huiszoekingen en inbeslagnames in Mechelen en Leuven gebeurden, brutaal en ongepast te noemen. Men kiepert geen dossiers uit het venster, men maakt er geen mediagebeuren van, men schendt niet zomaar het vertrouwen van slachtoffers in de commissie Adriaenssens.
Toch weer opmerkelijk hoe sommige journalisten, met Desmet van De Morgen op kop, in die manier van optreden helemaal geen graten zien. Nog erger is dat ze suggereren of uitdrukkelijk schrijven dat de Kerk zich boven de wet wil stellen. Léonard heeft nochtans uitdrukkelijk gesteld dat het gerecht zijn werk moet doen. Hij heeft wel en terecht geprotesteerd , met relativerende ironie -de Da Vinci Code- tegen de gebruikte methodes.
Echt benieuwd hoe journalisten zoals Desmet zouden reageren wanneer de kantoren van hun krant ondersteboven werden gekeerd, alle journalisten een dag werden gegijzeld, computers en dossieers in beslag werden genomen. Wedden dat het kot te klein zou zijn? En dat woorden als politiestaat, dictatuur, machtsmisbruik, censuur, aantasting van de vrijheid van meningsuiting, enz., enz. niet van de lucht zouden zijn?
.Benieuwd hoe Desmet zou reageren als de kantoren en dossiers van De Mor..
27-06-2010 om 21:46
geschreven door Gust Adriaensen
25-06-2010
Ook de kleine garnaal mag bij Bart op bezoek
Nog maar enkele dagen geleden wisten de gazetten te melden dat Bart De Wever geen zin had om als informateur de voorzitter van de Belgische motorrijdersbond te ontvangen. Nieuwe aanpak weet je wel. Alleen die figuren die ertoe doen. Efficiëntie is het ordewoord.
Ondertussen is het rijtje toch al flink aan het groeien. Met kleine garnaal ertussen. Aan de voorzitter van de motorrijdersbond is Bart nog niet toe. Maar deze achtbare man mag zeker niet wanhopen. En wie weet kan de president van de West-Vlaamse stamboekgeitenvereniging, de informateur niet een paar goede recepten voor de staatshervorming aan de hand doen.
Want de eenvoudige, nuchtere Vlamingen weten het wel: het zijn niet altijd de hoge piefen die het allemaal weten. Ho nee. Daar is De Wever zich als eenvoudige, nuchtere Vlaming pur sang ook terdege van bewust. En daarom maakt m.i. ook de heer Janssens, de welbespraakte penningmeester (de voorzitter kan het niet zo goed uitleggen) van de Spaardersclub Ons Genoegen (gevestigd in café 'Bij Marina') uit Erps-Kwerps, een grote kans om zijn gedacht eens te zeggen tegen informateur De Wever.
25-06-2010 om 20:17
geschreven door Gust Adriaensen
22-06-2010
Retie in woord en beeld
Retie in woord en beeld dia's - muziek - gedichten een boeiende tocht door een mooi dorp
zaterdag 26 juni 20.45 u.
GC. Den Dries
Gratis toegang
22-06-2010 om 08:50
geschreven door Gust Adriaensen
21-06-2010
Het moderne conservatisme
Enkele dagen geleden verscheen in 'De Standaard' een artikel van Bart De Wever waarin de momenteel erg succesrijke politicus duidelijk probeert te maken wat voor hem de betekenis is geweest van de 18de-eeuwse filosoof van het conservatisme, Edmund Burke en wat voor De Wever 'het moderne conservatisme' (waartoe hij zich bekent) inhoudt.
Het is boeiend Burkes opvattingen die De Wever sterk aanspreken, te lezen maar de visies en standpunten die de N-VA-voorzitter daaruit voor de huidige maatschappij afleidt, roepen heel wat vragen en bedenkingen op.
Dat een samenleving in wezen organisch is, akkoord. Maar niet uitsluitend. Doorheen de eeuwen hebben mensen, instellingen (en niet in het minst de politieke ) de maatschappij mee vorm gegeven. Als historicus weet De Wever beter dan wie ook,dat wat nu gemakshalve Vlaanderen wordt genoemd, geenszins het voorlopige eindstadium is van een organische ontwikkeling die al eeuwen bezig is. Veronderstellen dat die organische evolutie een eindstadium bereikt in een nieuw staatje, staat haaks op de fundamentele betekenis van organisch. En omdat BartDe Wever dat ook wel weet, is de politicus vol ijver bezig met het maken van een zelfstandig Vlaanderen.
Met De Wevers kritiek op een ongeremd en zuiver materialistisch egotisme, ben ik het volkomen eens. Waarom hij alleen maar de staat in die kritiek betrekt, ontgaat me. Is het voor vele mensen niet eerder zo dat zij gedwongen klant worden van de financiële, commerciële en industriële instellingen en machten, eerder dan klant van de overheidswinkel? Overigens zie ik niet goed in hoe De Wever met zijn erg liberale visie op de economie, dat materialistisch egotisme zal afremmen. Bovendien appelleert de N-VA al lang aan een sterk aanwezig materialistisch egotisme van veel Vlamingen en suggereert de partij dat het welstellende Vlaanderen nog welstellender zal zijn als het maar zelfstandig is.
De cruciale rol die nog altijd weggelegd moet zijn voor de civic society ofhet maatschappelijk middenveld, is ongetwijfeld de mening van vele mensen. Het verwonderde me wel enigszins dat, terwijlBurke in zijn lijstje van instituties en tradities, nadrukkelijk de kerk opneemt, De Wever dat instituut, rijk aan traditie en waarin doorheen de eeuwen de overdracht van waarden essentieel was, niet vermeldt. Als leerling van Burke en zelfbewuste moderne conservatief, zou Bart De Wever in het politieke discours en in de partij-ideologie veel meer aandacht moeten schenken aan kerk en religie. Al was het maar om consequent en geloofwaardig te blijven in de interpretatie van Edmund Burkes leer én in de historisch correcte evaluatie van de elementen en invloeden die de Vlaamse cultuurgemeenschap gevormd hebben.
21-06-2010 om 14:41
geschreven door Gust Adriaensen
19-06-2010
De seksuele besognes van de heer Bracke
De seksuele besognes van de heer Bracke
(een hopelijk ontspannend weekendstukje)
Wat is er toch met Bracke, de vroegere topjournalist, de huidige ministeriabele politicus aan de hand?
Het fenomeen Bracke. Nog maar enkele weken geleden plots bekeerd tot het Vlaams nationalisme, waaraan nochtans logebroeders altijd een broertje dood gehad hebben. Magnifiek verkiezingsresultaat. Heeft daarmee nog eens aangetoond dat je in deze mediamaatschappij helemaal niks op het politieke terrein gepresteerd hoeft te hebben om het kiesvee mee te krijgen. Nu ongeduldig wachtend op een ministerportefeuille.
Wat doet Siegfried ondertussen?Verse partijgenoten doorgronden of kledij-advies geven. Uit verveling? Komen verdrongen gevoelens, verlangens naar boven?
De meeste mannen kijken direct naar de borsten van vrouwen aldus mannenkenner Bracke. Bart doet dat niet. Maar na een kwartier is dat gedaan.
Deze diepborende analyse van de heer De Wever door de heer Bracke, roept op zijn minst twee belangrijke vragen op. Rekent de toekomstige minister zich tot de meeste mannen die er een hemels genoegen in scheppen direct naar de borsten der vrouwen te kijken? En suggereert Sieg dat de nieuwe halfgod van Vlaanderen, na een kwartiertje zijn ogen niet meer kan afhouden van de niet genoeg te bejubelen sieraden der, bij voorkeur, Vlaamse vrouwen?
Amper twee dagen na deze seksuologische ontleding van De Grote Voorzitter, was het weer raak. De heer Bracke sloeg door naar de andere richting. Het broekpakje van een der nieuwe NV-A-babes, verleidde Siegfried tot het ventileren van een strenge berisping. Te sexy, aldus zedenmeester Bracke. Met zon gewaagde outfit trekt niet de boodschap maar wel de boodschapper de aandacht!.Tja. Als je de kwaliteitspers mag geloven, was de bekritiseerde outfit inderdaad toch wel enigszins gewaagd voor NV-A-volgelingen, want, Godstamebij, het broekje van de niet onaardige mevrouw Geybels eindigde maar net onder de bilnaad. Haar eigenste bilnaad wel te verstaan. Dus ordonneerde de NieuwesterkemannaBart: 'In het verdomhoekje met dergelijk broekje!'
Hoe moet deze vestimentaire terechtwijzing van de uitdagende en wulpse partijgenote verklaard worden, na het door Siegfried toch nogal vrijpostig bekijken der vrouwelijke borsten? Er komt mij maar een steekhoudende verklaring voor de geest: mevrouw Bracke.
Zijn Marina is weliswaar afkomstig uit het eenvoudige, Kempense Mol, maar van gisteren is ze niet. Een slimme meid. Het is dus niet zo vermetel te veronderstellen dat zij verontrust werd door de belangstelling van haar Sieg voor de vrouwelijke bustes. Onrust die nog versterkt werd toen na de verkiezingen bleek dat een hele stoet welgevormde Vlaams-nationalistische babes met broekjes die maar net onder de bilnaad eindigen, het eerbiedwaardige parlementsgebouw betraden.
Sieg, zei Marina resoluut met een aandoenlijk Mols accent, ge moogt dat niet langer laten gebeuren, zo gaat onze boodschap verloren. En Sieg sprak.
Het is nu in spanning wachten tot de heer Bracke mediaminister wordt. Wedden dat zijn eerste dienstnota voor onze geliefde ankervrouwen en journalistes van de nieuwsdienst zal zijn. Voor Martine, Phara, Goedele, Goedele, Annelies, Kathleen, Linda, enz., zal het tijdperk van de broekjes die maar net onder de bilnaad eindigen, met het aantreden van NV-A-minister Bracke eveneens én abrupt eindigen.
19-06-2010 om 11:03
geschreven door Gust Adriaensen
18-06-2010
Het populisme in Bart De Wever
In De Standaard probeert Mark Van De Voorde een verklaring te vinden voor het eclatante succes van De Wever. In een scherpzinnig artikel noemt hij de politicus 'een populist die intellectueel op alles en iedereen neerkijkt'. De Wever is, aldus de columnist, 'van het volk, tegelijk staat hij torenhoog boven dat volk. Dat verkiest dat volk: afstandelijke nabijheid, autoritaire volksverbondenheid (zoals bij de kapelaans van vroeger)'.
Ik ben van mening dat de analyse van Van De Voorde grotendeels correct is. Ook al is een en ander niet bijzonder fraai, noch voor De Wever, noch voor 'het volk' (wie daarmee ook precies bedoeld wordt). Want Van De Voorde laat uitschijnen dat 'het volk' in beate en kritiekloze bewondering opkijkt naar iemand die op datzelfde volk neerkijkt. Kortom, de volgelingen van de politicus worden in feite gelabeld als een 'klootjesvolk', dat 'autoritaire volksverbondenheid' prefereert. Overigens dient hieraan toegevoegd te worden dat die 'autoritaire volksverbondenheid' doorheen de eeuwen de sleutel tot succes was niet alleen van de kapelaans van vroeger, maar van veel gevaarlijkere specimen van de menselijke soort.
Van De Voorde schrijft ergens in zijn stuk: 'Hij (De Wever) excuseert zich nooit.' Klopt ondertussen niet meer. De nieuwbakken informateur heeft zich (terecht) uitgebreid verontschuldigd bij de Franstaligen omdat hij geen mededeling in het Frans had voorbereid. 'Une bêtise.' Een eerste symptoom van de vervelling van de 'autoritaire, intellectuele, volksverbonden populist' naar de 'gematigde, diplomatieke, pragmatische, raison d' état uitstralende, redder van de Belgische staat? Wie weet.
18-06-2010 om 08:33
geschreven door Gust Adriaensen
16-06-2010
De Nieuwe Vlaamse Arrogantie
Loert de Nieuwe Vlaamse Arrogantie om de hoek? Oordeel zelf.
-De Wever: 'Phara moet zich bij mij verontschuldigen voor haar houding tegenover mijn partijgenoot Pieters in het debat met Vandenbroucke. Anders ziet ze me niet meer in haar programma.'
-De Wever: 'Ik beschouw de Wetstraat 16 als een gouden kooi waarvoor je een deel van je programma moet opgeven.' De N-VA in de federale regering zal dat hoe dan ook moeten doen.
-De Standaard: 'Maar elke week op audiëntie bij de koning, op 21 juli op bezoek in de kathedraal om het Te Deum bij te wonen ter ere van het land...Goed voor zijn imagovorming kan dat nooit zijn.' Het voor zijn achterban zo gaaf mogelijk houden van zijn imago is voor De Wever klaarblijkelijk belangrijker dan de verplichtingen en gebruiken die een premierschap nu eenmaal met zich meebrengt. Nou.
-De Wever: 'Ik lust bijna alles. Maar elke week koning is niets voor mij.'
-De Standaard: 'De Wever heeft geen zin om als informateur de voorzitter van de Belgische Motorrijdersbond te ontvangen.'
16-06-2010 om 09:55
geschreven door Gust Adriaensen
14-06-2010
Di Rupo premier
De verkiezingen glansrijk winnen, dat is een ding. Nu een gepaste coalitieregering vormen die enigszins kan realiseren wat verwacht wordt, hoe uiteenlopend die verwachtingen en plannen ook zijn, is andere koek.
De Wever moet er dus voor zorgen dat hij geen tweede mister (bijna) 800000 wordt à la Leterme.
Een coalitie met de partijen die ook in de gewestregeringen te vinden zijn, lijkt zich af te tekenen. Aan Waalse kant zijn dat: PS met 26 zetels, CDH (9) en Ecolo (8). NVA met 27 zetels, CD&V (17) en SP-A (13) bezetten samen 57 zetels in de Kamer.
Alles samen hebben deze partijen 100 zetels. Dat is precies 2/3 van de 150 parlementszetels. En je weet het, een tweederde meerderheid is nodig voor een grote staatshervorming. Het ligt voor de hand dat een beroep zal gedaan worden op Groen! om die meerderheid wat comfortabeler te maken.
En de premier? Meer dan waarschijnlijk Elio Di Rupo. De PS staat er weer helemaal in Wallonië en de socialistische 'familie' (PS en SP-A) is met 39 zetels de grootste van België.
14-06-2010 om 14:11
geschreven door Gust Adriaensen
12-06-2010
'Retie in woord en beeld' op zaterdag 26 juni
Op zaterdag 26 juni om 20.45 uur presenteren Paul Stappaerts en Gust Adriaensen in GC Den Dries de tweede editie van 'Retie in woord en beeld'. Vorig jaar kende die dorpsevocatie een enorm succes.
Met diamontages, muziek, gedichten en bindteksten maken de presentators én de toeschouwers een boeiende tocht door het landschap en de geschiedenis van Retie.
12-06-2010 om 15:28
geschreven door Gust Adriaensen
Willen wij een solidaire samenleving?
Het gaat in deze verkiezingen en in alle vorige en volgende, om de vraag: wat voor een maatschappij willen wij?
Willen wij een samenleving waarin de solidariteit met de zwaksten stevig verankerd is? Of bouwen we die sociale zekerheid af, zogezegd om de economie te redden maar waarbij de rijksten amper hinder ondervinden om nog rijker te worden?
Of sommigen dat nu willen verdoezelen of niet graag horen, in essentie is het verschil tussen 'links' en 'rechts' nog altijd het fundamentele platform voor de politieke besluitvorming.Tegenover die achtergrond komt het geloof of de voorstelling dat met een andere staatsstructuur of een onafhankelijk (?)Vlaanderen de problemen zoveel makkelijker opgelost raken, als bijzonder naïef maar ook als uitermate misleidend over.
Om nog niet te spreken over die politieke partijen die laten uitschijnen dat met een onafhankelijk regiootje en een soort van etnische zuivering (op zijn Vlaams), de overgebleven ras- en cultuurzuiveren in het paradijs terechtkomen.
12-06-2010 om 10:47
geschreven door Gust Adriaensen
10-06-2010
Debat der witte konijnen: wat een zielige vertoning!
Op VTM was gisteravond een debat te zien en te beluisteren van de 'witte konijnen'. Goedele Liekens was opgetrommeld om samen met Stef Wauters een en ander in goede banen te leiden.
Wat een zielige vertoning is me dat geworden! Brems kon nog enige sympathie opwekken door haar naïeve, meisjesachtige gedrevenheid. Maar De Baetzelier, Torfs en Bracke.... Jezus toch.
De Baetzelier wilde klaarblijkelijk met haar straffe uitspraken omtrent allochtonen en werklozen, het hele Vlaams Belang en in het bijzonder Dewinter de loef afsteken. Torfs vroeg als een schooljongen het woord door het vingertje op te steken maar waande zich in het beantwoorden van de vragen nog altijd in de clownszetel van 'De slimste mens'. En Bracke dacht nog altijd dat hij het was die de vragen moest stellen of de structuur van het gesprek moest bepalen.
Van de gezichten van de vragenstellers was duidelijk af te lezen dat bijna alles van wat de politici ze vertelden, gewoonweg niet tot hen doordrong. Het frappantst was dat te merken aan de mimiek en de reacties van een impulsieve dame die duidelijk 'het ze eens goed wilde zeggen op de tv'. Met stijgende verbijstering staarde ze met priemende blik de politici aan, alsof ze tegenover kwaadaardige wezens, de 'greys' van een andere planeet stond.
Ook al liet Goedele Liekens de lijven van de vragenstellers geen moment met rust, het hielp niet om de ontreddering, de verbijstering, de verbazing, het niet-begrijpen, het in-Keulen-horen-donderen, weg te nemen.
Sjonge, sjonge.
10-06-2010 om 14:24
geschreven door Gust Adriaensen
09-06-2010
HAHAHAHAHAHAHA...
Fé is een communicatiebureau en het deed een imago-onderzoek van een aantal politici.
In het bijzonder twee N-VA-politici komen uiterst positief naar voren. De Wever wordt rechtlijnig en spitsvondig genoemd en is de beste politicus van het afgelopen jaar, volgens het onderzoek. Het witte konijn Bracke krijgt de etiketten 'intelligent en kordaat' opgeplakt. Mooi, mooi.
Alleen doet het feit dat de vrouw van Bracke, pr-verantwoordelijke voor het communicatiebedrijf Fé is, toch wel de wenkbrauwen fronsen.
09-06-2010 om 11:35
geschreven door Gust Adriaensen
08-06-2010
Bange Bart
Dat De Wever weigert in debat te gaan met Vandenbroucke over de sociale zekerheid, zegt veel over de N-VA én over de voorzitter ervan. Het maakt nog maar eens duidelijk dat, zeker wat de sociaal-economische politiek betreft, N-VA vooral verpakking is en inhoudelijk geen samenhangend en realiseerbaar plan te bieden heeft. En De Wever? Tja. Een politicus die in de media en de campagne alomtegenwoordig is, die meer en meer doet uitschijnen dat de N-VA een eenmanspartij is maar die zich onttrekt aan een confrontatie over een levensbelangrijk segment van het beleid, roept vragen op. Vragen over moed, openheid, betrouwbaarheid, programma.
Ene meneer Pieters, die gelabeld wordt als de N-VA-expert inzake sociale zekerheid, werd dan maar het strijdperk ingestuurd. Het zal deze academicus nog lang geheugen. Ook hij, net als De Wever in een Humo-interview (meer dan waarschijnlijk de reden waarom bange Bart zijn kat stuurde naar Phara), kon geen zinnig antwoord geven op de pertinente vragen van Vandenbroucke omtrent het N-VA-voornemen om het Brussels Gewest te laten verdwijnen. Pieters sloeg, om het nog zacht uit te drukken, een belabberd figuur. Gaandeweg de discussie was het hem ook duidelijk aan te zien, dat hij zichzelf daarvan ook bewust was. Een pijnlijke vertoning niet alleen voor de specialist maar ook ontluisterend voor De Wever en ZIJN partij.
In Phara werd nog maar eens bevestigd, wat ik reeds eerder in deze campagne opmerkte. De Wever en N-VA geven niet thuis wanneer het erom gaat duidelijke standpunten en plannen omtrent de verschillende beleidsdomeinen naar voor te brengen. Zelfs wat hun zgn. corebusiness betreft, de staatshervorming, laten ze de goegemeente in het ongewisse over hun uiteindelijke bedoeling. Thyssen, Gennez, De Croo, Van Besien, ja zelfs Dedecker, zijn al voor de dag gekomen met duidelijke, vaak becijferde, programmapunten. De Wever al voor de dag horen komen met goed bestudeerde, realiseerbare plannen? En als hij dan al eens uit zijn kot komt met theoretische uitlatingen over splitsing van dit en dat (want electoraal interessant), maar geen antwoord weet te geven op vragen omtrent de praktische gevolgen ervan, dan kruipt hij veilig terug in zijn kot en stuurt soldaat Pieters het veld in.
Van in zijn hokje kan De Wever dan weer de rol spelen waarin hij al veel ervaring heeft opgedaan: die van een Vlaams underdoggetje.
Electoraal wellicht effectief. Alleszins sluw. Maar betrouwbaar? Nou.
En onze academicus én N-VA-specialist sociale zekerheid, nu maar, na zijn passage bij Phara, zijn wonden likken. Ocharme.
08-06-2010 om 22:22
geschreven door Gust Adriaensen
07-06-2010
Het Groot Debat
Op basis waarvan in het bijzonder de 'specialisten' in de nabespreking van het Groot Debat op Canvas, De Wever als winnaar van het debat betitelden, is me een raadsel.
Ook nu weer weigerde de N-VA-voorzitter duidelijkheid te scheppen over de staatshervorming, ook al drong Thyssen er voor de zoveelste keer op aan klare wijn te schenken.
Wanneer het gaat over de sociaaleconomische politiek, blijft De Wever steken in algemeenheden of wil hij de goegemeente doen geloven dat meer Vlaamse zelfstandigheid het allemaal wel zal oplossen. Terwijl Gennez en Thyssen met concrete en becijferde analyses en plannen voor de dag komen, zwijgt de N-VA, weigert De Wever zijn nek uit te steken.
Veel inhoudelijks heb ik van De Wever niet gehoord. Hij werd er door de interviewers ook niet echt toe geprest. Hij beperkte er zich dus toe de anderen te wijzen op vroegere uitspraken, beloftes of engagementen.
Maar zelf echt uit zijn kot komen? Nog liever het underdoggetje blijven uithangen. Sluw, dat wel. Maar geloofwaardig? Nou.
07-06-2010 om 13:24
geschreven door Gust Adriaensen
29-05-2010
Retie in woord en beeld
Op zaterdag 26 juni presenteren Paul Stappaerts en Gust Adriaensen in GC Den Dries de tweede editie van 'Retie in woord en beeld'. Vorig jaar kende die dorpsevocatie een enorm succes.
Met diamontages, muziek, gedichten en bindteksten maken de presentators én de toeschouwers een boeiende tocht door het landschap en de geschiedenis van Retie.
29-05-2010 om 15:25
geschreven door Gust Adriaensen
27-05-2010
De Wever: opgeblazen tot messiaanse proporties
Het begint gênant te worden, wellicht voor Bart De Wever ook. Hoe deze man door de media afgeschilderd wordt als een politiek genie, een superintellect, de redder van Vlaanderen, de nieuwe Messias... het kan niet op. En vooral: dat alles vertoont een schrijnend gebrek aan realiteitszin.
De Wever is ongetwijfeld een verstandige jongen maar dat zijn intellectuele capaciteiten die van de andere politici sterk overstijgen, is nooit gebleken. Tenzij je een goed resultaat in een tv-quiz als enige maatstaf voor het intellectuele niveau van iemand beschouwt.
Er blijkt ook wat mis met het economische program van N-VA. Ben Weyts, de cijferman van N-VA, verklaarde enkele dagen geleden dat het verkiezingsprogram van zijn partij, 500.000 jobs kan opleveren. Toen enkele bekende economen dat cijfer bestempelden als totale fictie, slikte N-VA prompt die uitspraak weer in. Geloofwaardig?
De Wever blijft onduidelijk wat het uiteindelijke doel van N-VA in verband met de staatsstructuur is. Hij heeft het over 'confederalisme', een woord dat minder agressief klinkt dan 'separatisme' of 'onafhankelijkheid'. Een eufemisme dus. Tegelijk bestaat het een nobele onbekende N-VA-kandidaat, de heer Franken, te zeggen: 'Ik kan het militante deel van onze achterban geruststellen. De N-VA is en blijft gaan voor een onafhankelijk Vlaanderen.'
Als De Wever en zijn partij het voorspelde goede resultaat halen, zal de vraag nog prangender worden: wat kan N-VA realiseren van wat het zo overmoedig beloofd heeft? Dreigt De Wever met zijn 'onafhankelijk Vlaanderen' niet dezelfde weg te gaan als Leterme met zijn 'vijf minuten politieke moed'?
Ten slotte. Het zal je ook al wel opgevallen zijn dat er buiten De Wever in de media of in de peilingen, in velden of wegen geen enkele andere N-VA'er van enig gewicht te bespeuren valt. Die situatie is wel niet zo erg als bij LDD, maar de glorie van De Wever overschaduwt in sterke mate de partij. N-VA wordt dan ook meer en meer in de perceptie van velen een eenmanspartij. LDW zou voor heel wat mensen al een duidelijkere partijnaam zijn dan N-VA.
27-05-2010 om 09:18
geschreven door Gust Adriaensen
25-05-2010
Tante Tine doet het weer
Op die heerlijke lentezaterdag maken ze zich op om naar de campagnestart af te zakken en daar de assistentie van de Heilige Geest af te smeken. Het Van Rompuytrio, het toonbeeld van de christelijke én Vlaams-Brabantse bourgeoisie.
Haiku-Herman, mister president, is het aan zijn waardigheid verplicht, te zwijgen en te schrijden. Broer Erik, robuuster, duidelijk opgetrokken uit Brabantse klei, kan het zich permitteren te doen alsof hij door de Pajottenlandse akkers dalkt. Het eertijds door hem zo geliefde 'splits BHV-t-shirt' heeft hij in de kast gelaten. In Eriks kielzog, zoon Peter. Heeft het ook al tot parlementslid gebracht.
Het stralende weer nodigt uit tot goed humeur. Dat hebben de Van Rompuys ook. Tot...
Vlak bij de ingang van de zaal, bemerken ze de rode Pasionaria van de familie. Zus Tine, tantien voor de Peter. Ze deelt warempel verkiezingspamfletten uit van die ultracommunistische PVDA+!
Een wolk schuift voor de zon, de sfeer is plots minder prettig. 'Hoe is het in godsnaam mogelijk dat iemand uit hetzelfde nest zo ver kan afdwalen?' vraagt Erik zich hardop af. 'Die lieve tantien', zucht Peter. Herman zwijgt, zoals het de huidige Europese president betaamt. Hij broedt al op een volgende haiku:
'Familiebloed kruipt... Oranje kleurt hevig rood: De pinkstergeest werkt.'
25-05-2010 om 08:37
geschreven door Gust Adriaensen
24-05-2010
De wolkenwandelaars
Wolkenwandelaars
als het weer lente is kinderen ga ik samen met jullie over de wolken wandelen over de witte wattenwolkjes zie je ver beneden ons koeien in de wei vol gele boterbloemen en daar ons huis kabouterhuis zie je moeder wuivend met een zakdoek dag moeder wie staat er midden op de weg de hand beschermend voor de ogen turend naar onze wolk jaja ONZE wolk warempel karel jaloers zal ie zijn op ons de wolkenwandelaars opgelet even op een andere wippen val niet door dat gat blauw hé wat voel ik water jongens we hebben in een regenwolk getrapt laten we vlug naar beneden glijden over onze droomleuning roetsj en aan moeder droge kousen vragen
24-05-2010 om 17:01
geschreven door Gust Adriaensen
21-05-2010
Seksueel misbruik
In De Standaard is Guy Tegenbos van mening dat de spijtbetuiging van de Belgische bisschoppen niet ver genoeg gaat. Hij stelt twee vragen. 'Moet niet ook iedereen die een misbruik toedekte,, opgeroepen worden dit aan te geven?' en ' Moet een fout ook niet rechtgezet worden?'
De twee vragen die Tegenbos stelt, kunnen gelden voor seksueel misbruik binnen welke organisaties, instellingen of structuren ook. Ze slaan bv. ook op de media. Ongetwijfeld had bv. De Standaard of journalisten ervan, 20, 30, 40 jaar geleden, weet van seksueel kindermisbruik. Werd daar (voldoende) ruchtbaarheid aan gegeven? Neen. Dat werd toegedekt, want 'dat paste in de geest van die tijd'.
De vraag van Tegenbos 'moet niet ook iedereen die een misbruik toedekte, opgeroepen worden dit aan te geven?', mag niet alleen gericht zijn op de clerus maar ook op buren, familieleden, collega's, verantwoordelijken van leger, medische sector, onderwijs, jeugdwerk, enz. En uiteraard geldt deze bedenking ook voor de tweede vraag.
De strijd tegen misbruik verliest zijn kracht en effect, wanneer de indruk gewekt wordt dat het misdrijf zich hoofdzakelijk voordoet in kerkelijke kringen. Dat is bovendien en vooral een pijnlijke miskenning van het leed en de trauma's van de vele andere slachtoffers van seksueel misbruik.
21-05-2010 om 09:06
geschreven door Gust Adriaensen
20-05-2010
Retie in woord en beeld
Laatste weekend van juni en het eerste van juli: Forumfeesten met op zaterdag 26 juni
tweede editie van Retie in woord en beeld in GC Den Dries.
20-05-2010 om 14:03
geschreven door Gust Adriaensen
19-05-2010
Boycotten en ...toch meedoen
Een aantal burgemeesters uit de Brusselse rand bakt het niet bruin maar donkerbruin.
Zij werken niet mee aan de organisatie van de federale verkiezingen, wat de taak is van de gemeentebesturen, omwille van het feit dat BHV nog altijd niet gesplitst is.
Voor heel wat Vlamingen kan dat een nobel motief zijn. Maar...
Diezelfde burgemeesters, die de verkiezingen boycotten en dankzij die in se ondemocratische houding, in deze verkiezingscampagne uitgebreid in de media aan bod kunnen komen, zijn wel kandidaat bij de verkiezingen!
Als voorbeeld van inconsequentie en hypocrisie kan dat tellen.
19-05-2010 om 08:14
geschreven door Gust Adriaensen
12-05-2010
Bracke bij Phara
Gisteren mocht Siegfried Bracke aantreden in 'Phara'. Met groeiende verbazing en ontgoocheling heb ik geluisterd naar wat Bracke te vertellen had: NIETS. Zelden een betere illustratie gehoord en gezien van gebakken lucht. Je merkte het ook aan de verbouwereerde, dan weer geamuseerde of geïrriteerde gelaatsuitdrukking van de anderen rond de tafel, inclusief Phara. Die deed haar ex-collega, zonder veel moeite te hoeven doen, al behoorlijk spartelen.
Ik geef je het op een blaadje: in een debat met door de wol geverfde politici over inhoudelijke themas, raakt Siegfried geen grond. In dit Phara-onderonsje moest hij het al afleggen tegen een helder en concreet formulerende Schilz junior. Kortom, Bracke viel tegen in het vierkant.
12-05-2010 om 09:00
geschreven door Gust Adriaensen
11-05-2010
Godsdienstonderwijs
Er is heel wat commotie ontstaan omtrent het voornemen van aartsbisschop Léonard om de godsdienstlessen in het katholiek onderwijs duidelijker te profileren.
De vraag waaraan in de discussie, ook door mevrouw Van Hecke, voorbijgegaan wordt, is: wat is de betekenis en inhoud van een 'katholieke' school? Kun je nog over 'katholiek' onderwijs spreken, wanneer er klaarblijkelijk geen echte binding met en kennis van de religieuze praktijk en rituelen in de katholieke kerk meer is? Wanneer er weerstand en huiver daartegenover, ook bij de leerkrachten godsdienst, is?
De kerk neemt toch wel een heel ruimdenkende, om niet te zeggen lakse, houding aan tegenover al die instellingen, die zich met de naam 'katholiek' tooien. Geen enkele 'wereldlijke' vereniging zou blijven dulden dat leden of onderafdelingen zich geen bal aantrekken van de regels of aanbevelingen van het clubbestuur en gewoon hun eigen weg gaan.
Het is dus logisch dat Léonard daarin meer duidelijkheid wil. En dat mag je ook verwachten van de verantwoordelijken van het katholiek onderwijs. Ofwel gooi je die katholieke vlag weg, ze dekt de lading toch niet. Alleen maar goed voor de recrutering van leerlingen.
11-05-2010 om 19:46
geschreven door Gust Adriaensen
09-05-2010
Van Parys wijkt voor Torfs
Het eerste slachtoffer van het binnenhalen van Torfs, is er. En het is een slachtoffer met naam. Tony Van Parys was ooit minister van justitie en werd jarenlang opgevoerd als DE CD&V-justitiespecialist.
De Gentse jurist moet de plaats ruimen voor de binnengehaalde Torfs en ziet zijn inzet voor de partij niet beloond met een verkiesbare plaats op de senaatslijst. Frustratie en ontmoediging zijn dan het gevolg.
De vraag is ook welke meerwaarde voor het politieke bedrijf en voor CD&V , Marianne Thyssen denkt te bekomen met het inhuren van Torfs. Over verjonging kan moeilijk gesproken worden. Het leeftijdsverschil tussen de Kempenaar en de Oost-Vlaming bedraagt amper zes jaar. Politieke ervaring heeft Van Parys uiteraard meer dan de beginneling Torfs.
Het enige argument waarom een zwaargewicht als Van Parys wordt opgeofferd, is dan alleen nog maar, pure electorale berekening. De verwachting dat een BV, een welbespraakte tv-entertainer, een vlot schrijvende columnist als Rik Torfs, heel wat meer stemmen binnenhaalt dan de serieuze politicus Van Parys.
En het kan niet anders of deze afweging in het nadeel van een gevestigde waarde als Van Parys, door de partijtop, bijzonder hard aangekomen moet zijn bij de betrokken persoon. Ondanks is 's werelds loon. Ook bij de christendemocraten.
09-05-2010 om 22:10
geschreven door Gust Adriaensen
07-05-2010
Het eerste optreden van politicus Torfs in 'Phara'
Torfs is een vlotte, en, zeker in zijn taalgebruik, een gladde jongen. Hij houdt, dat is al langer duidelijk, van taalspielerei. Wanneer je dat talent graag etaleert, loert altijd het gevaar om de hoek, dat je uitschuift over de door jezelf gecreëerde gladheid. Zeker in de politiek.
Ook al ontkende hij het, de opmerking van Phara was correct: er was ontegenzeggelijk nu al verandering merkbaar bij de professor. Beweren dat je totaal dezelfde blijft wanneer je situatie en invalshoek fundamenteel veranderen, is toch wel erg naïef of ijdel.
Torfs kon tot nu toe van aan de zijlijn, eerder van hoog in de tribunes, monkelend, relativerend, ironiserend, badinerend, het politieke spektakel overschouwen. Nu betreedt hij de arena. Al vlug zal blijken, dat het harde gevecht geen ruimte laat voor de afstandelijke, beschouwende rust, die Torfs in de serieuze tv-programmas probeerde uit te stralen. In het verleden is overigens al gebleken dat wanneer Torfs in het nauw gedreven wordt, hij bijzonder taalagressief uit de hoek kan komen. Taal zal hoe dan ook zijn scherpste en gevaarlijkste wapen zijn. Gevaarlijk ook voor hemzelf. Dat de professor in zijn eerste optreden als politicus al direct Bart De Wever door de mangel haalde, belooft spetterend vuurwerk voor de toekomst.
Rik Torfs behoort nu tot het gild der steeds maar talrijker wordende BVs die zich (willen) laten strikken door een politieke partij en op een verkiesbare plaats worden gedropt. Torfs heeft ongetwijfeld al ooit kritische bedenkingen bij dit fenomeen geschreven. Want het is geen fraaie praktijk en het holt de geloofwaardigheid van het politieke bedrijf verder uit. Het gemopper (altijd direct in de kiem gesmoord door de partijtop) en de frustratie van anderen, zijn begrijpelijk en terecht. Want die anderen zijn dan jarenlange, trouwe, hardwerkende partijleden. Ze hebben zich in vele campagnes mateloos ingezet. Nu moeten ze plaats ruimen voor een nieuweling, een vreemdeling, die klaarblijkelijk electoraal interessanter is dan zij. Niet verwonderlijk dat het hun door de ziel (en in dit CD&V-geval is er wellicht een grote kans dat er nog wat ambitieuze politici-met-een-ziel rondlopen) snijdt.
Wat Torfs betreft: ik ben er altijd diep in mezelf van overtuigd geweest dat ook Rik kon bogen op het bezit ener ziel. Dat het een CD&V-zieltje was, kon ik evenwel niet bevroeden.
07-05-2010 om 10:36
geschreven door Gust Adriaensen
05-05-2010
De Wever en Bracke
Benieuwd of De Wever zich in de toekomst nog zo onomwonden en onbevangen zal, durft, wil, mag uitspreken over de Vlaamse onafhankelijkheid. Zeker als Bracke in de buurt is. Het cryptische antwoord van Siegfried op een vraag over die onafhankelijkheid, spreekt boekdelen.
De Wever zal ook al vlug ervaren dat er een wereld van verschil is tussen het intellectuele en politieke universum van een zelfbewuste (en vaak arrogante) Bracke en het Vlaamse microklimaat waarin de gemiddelde N-VA-er zich beweegt.
05-05-2010 om 17:39
geschreven door Gust Adriaensen
04-05-2010
Bracke verkast van de Kempen naar Oost-Vlaanderen
Siegfried Bracke trekt de kamerlijst van Oost-Vlaanderen voor NVA. Daarmee verliest Mol een van zijn talrijke (?) BV's.
Aan kennis van de politiek zal het Bracke niet ontbreken. Of hij voor NVA een electoraal goudhaantje zal zijn, valt nog te bezien. Nogal wat mensen, dat blijkt uit internetreacties, kunnen Siegfried hoegenaamd niet pruimen.
04-05-2010 om 19:34
geschreven door Gust Adriaensen
28-04-2010
Leterme-Thyssen
Leterme trekt dus niet de senaatslijst. Het CD&V-boegbeeld wordt Marianne Thyssen.
De speculaties over de stap opzij van Leterme woeden volop. Moest hij van de partij en is het dus een bewijs van wantrouwen? Heeft Yves er zelf op aangedrongen omdat de vergelijking met de 800.000 stemmen van vorige verkiezingen onvermijdelijk zal zijn en vreest hij dus het oordeel van de kiezer?
De keuze van de voorzitster Marianne Thyssen als boegbeeld roept ook heel wat vragen op. Rekent CD&V op een opstoot van feministische gevoelens en dus veel extra stemmen voor Thyssen?
Veel charisma hebben weinigen, denk ik, in deze vrouw tot nu toe gevonden. Op haar is ongeveer van toepassing wat stoere en stoute Dedecker ooit zegde over de huidige president van Europa.
28-04-2010 om 22:56
geschreven door Gust Adriaensen
25-04-2010
De media en seksueel misbruik
Wat sterk opvalt, zowel in de kranten- en tijdschriftcommentaren als in de reacties van lezers, is dat in essentie het instituut kerk en het geloof vooral worden aangevallen en niet in de eerste plaats het seksuele misbruik.
Al jarenlang zijn er onderzoeksresultaten bekend over allerlei vormen van seksueel misbruik in alle leeftijdscategorieën en alle sociale en professionele segmenten van de bevolking. Hebben de media en de publieke opinie zich ooit zo uitgebreid en verontwaardigd daarmee bezig gehouden, als nu, terecht, het geval is?
Men weet dat het overgrote procent van kindermisbruik gebeurt binnen gezin, familie of buurt.Waarom wordt daaraan maar beperkte aandacht gegeven? Al ooit meegemaakt dat gevallen van kindermisbruik in die kringen of in bepaalde professionele groepen of verenigingen, gebruikt werden om vooral het gezin als intituut of een beroep aan te vallen? Of het recht op voortbestaan ervan in vraag te stellen?
Waarom doen de media niet meer moeite om de diverse vormen van legale of illegale seksuele uitbuiting in kaart te brengen, de topmanagers ervan te ontmaskeren en aan de kaak te stellen? Of is er volgens de journalisten geen moreel vuiltje aan de lucht, wanneer er maar rekening gehouden wordt met bv.minimumleeftijden?
En roept het ook niet heel wat bedenkingen op dat de media nu hun morele verontwaardiging, terecht, uitschreeuwen, maar tegelijk vaak de promotors én profiteurs zijn van een gigantische seksindustrie?
25-04-2010 om 07:45
geschreven door Gust Adriaensen
20-04-2010
De onverbiddelijke logica van de BHV-scenario's
Dehaeneaanse voorstellen
Scenario 1
* Franstaligen vinden de Vlaamse toegevingen/compensaties onvoldoende,
dus
* Federale regering valt.
Scenario 2
* Dewever en zijn partij vinden de Vlaamse toegevingen/compensaties te verregaand,
dus
*Vlaamse regering desintegreert (want vallen kan ze niet) .
20-04-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
16-04-2010
Verbanden
De Standaard nam enkele dagen geleden een zgn. 'wetenschappelijk' artikel op, onder de titel 'Celibaat en seksueel misbruik: is er een verband?'
Het gaat me hier nu niet om de inhoud, maar wel om de gekleurde bril waarmee een belangrijk deel van de journalisten, een en ander benaderen.
Want wat is het geval. Vanaf het losbreken van de massale mediabelangstelling voor seksueel misbruik door geestelijken, werd ook het celibaat aan de agenda geplaatst. Ruwweg lieten heel wat journalisten doorklinken het celibaat mede oorzaak zou kunnen zijn van seksueel misbruik. Die benadering diende duidelijk ook andere objectieven: de kerk moet maar eens komaf maken met dat verplichte celibaat. Van de weeromstuit doken er natuurlijk kerkelijk gezagdragers op, die bij hoog en bij laag beweerden dat er tussen celibaat en seksueel misbruik helemaal geen verband was.
En dan kom ik bij een recentere rel. Een Italiaanse kardinaal heeft in Chili verklaard dat hij van wetenschappers gehoord had, dat er een verband is tussen homofilie en seksueel misbruik.
Weer een vette kluif voor de media en voor sommige politici. De uitspraak werd ei zo na in de mond van de paus himself gelegd. En onze eigenste minister Smet deed bijna alsof hijzelf van misbruik werd beschuldigd en alsof hij klaar was om met Belgische troepen die verdorven hellekrocht die het Vaticaan, met de grond gelijk te maken.
Kortom, zware protesten tegen de uitspraak van die kardinaal en extra munitie om, weer eens, andere objectieven te dienen: het grote offensief tegen vijand nr.1, de Roomse Kerk.
'De Standaard' is een van de twee zelfverklaarde kwaliteitskranten van Vlaanderen'. Als lezer van dergelijke krant verwacht ik objectieve berichtgeving, genuanceerde en goed onderbouwde analyses en commentaren. Ik reken er dus op dat de krant binnenkort een zgn. 'wetenschappelijk' artikel publiceert onder de titel 'Homofilie en seksueel misbruik: is er een verband?'
16-04-2010 om 08:39
geschreven door Gust Adriaensen
14-04-2010
Natuurhistorische wandeling in Retie
Zondag 9 mei 2010, 14 uur, Marktplein:
Natuurhistorische wandeling. Gids: Danny Van der Veken.
Een aanrader!
14-04-2010 om 16:54
geschreven door Gust Adriaensen
11-04-2010
Parijs-Roubaixlimerick
Er was eens een renner uit Balen die de palm in Roubaix wou behalen. Maar Fabian reed als een trein, hij kreeg Tom helemaal klein. Die zuchtte:' Ik kom (nog niet) in de annalen.'
11-04-2010 om 20:58
geschreven door Gust Adriaensen
Lente
Dit is de tijd waarin nieuwe kracht door alles vaart. Het gras groeit groener, de wind is zoeler en soms hoor je 's avonds reeds buurtende buren. de kinderen huppelen buiten. Ze dansen met vriendjes over de nieuwe straat met kleurige linten in hun blonde haar.
11-04-2010 om 12:52
geschreven door Gust Adriaensen
08-04-2010
Kindermisbruik
Om het even welke vorm van kindermisbruik moet opgespoord, veroordeeld en gestraft worden. De media kunnen in dat verband een positieve rol spelen.
De hardnekkigheid waarmee bepaalde kranten zich blijven vastbijten in het seksuele misbruik door katholieke geestelijken veertig, vijftig jaar geleden, is dus te verantwoorden.
Maar van de media verwacht je ook dat ze niet met twee maten en gewichten meten, dat ze onbevooroordeeld zijn en dat hun scherpe veroordeling geen middel is om andere doelstellingen te dienen.
Niet alle journalisten komen daaraan tegemoet. Neem nu Walter Pauli van de zelfverklaarde kwaliteitskrant 'De Morgen'. Onder de titel 'Kinderschenners' keert hij zich scherp tegen 'de katholieke kinderschenners en degenen die hen beschermden'. Geen probleem mee. Maar het wordt bij lezing van Pauli's artikel duidelijker en duidelijker dat het hem ook en zelfs vooral te doen is om de kerk en de paus zelf onderuit te halen, ze in de beklaagdenbank te schrijven.
Als Pauli echt bekommerd is om de lichamelijke integriteit en de geestelijke gezondheid van kinderen, mag verwacht worden dat hij vol ijver aan een wellicht eindeloze artikelenreeks begint over kindermisbruik. Kinderschennerij en het toedekken ervan in journalistieke en politieke milieus, in het onderwijs en het verenigingsleven, in de gezinnen, families en buurten, in de commerciële circuits, kortom in alle segmenten van de maatschappij in binnen- en buitenland. En dat hij telkens, zoals nu met de 'katholieke kinderschenners' zoals hij ze noemt, de hoogste gezagdragers van al die sectoren als uiteindelijke verantwoordelijken aan het kruis nagelt. Ik zie het 'De Morgen' (of andere kranten) en Pauli nog niet doen.
Maar nu komt het mooiste. Ik schreef in die zin ook naar 'De Morgen' een reactie. De krant die zich wat graag profileert als de heraut van de vrije meningsuiting en zonder veel problemen de goorste scheldtirades tegen geloof en kerk online publiceert, bracht die reactie niet op het scherm. Of hoe de fervente tegenstander van censuur, zelf censor wordt.
Pauli kon er natuurlijk niet buiten de duidelijke veroordeling van pedofilie door aartsbisschop Léonard te vermelden, ook al zegt een inleidend zinnetje zoals 'Een heel ander geluid LEEK uit Brussel te komen, waar aartsbisschop...' veel over de ingesteldheid van de journalist.
Maar van de sterjournalist van 'De Morgen' mocht Léonard dan weer niet zijn abortusstandpunt plaatsen naast zijn pedofiliestandpunt.
Tjonge, tjonge. Er lopen in Vlaanderen meer en meer journalisten rond die een job bij de 'gedachtepolitie' prima zouden aankunnen of het misschien wel zouden kunnen schoppen tot grootinquisiteur!
08-04-2010 om 14:38
geschreven door Gust Adriaensen
04-04-2010
De betekenis van Pasen voor Notger Wolf
Notger Wolf, abt-primaat van 25.000 benedictijnen, spirituele wereldleider met naam:
'Pasen is de ware hoop, het ware vooruitzicht van mijn leven. Ik heb veel ellende gezien en meegemaakt. Pasen betekent dat er een nieuwe poort opengaat, het lijden en zelfs de dood worden overwonnen.
Wij worden uitgenodigd op een eeuwig feestmaal, zoals Jezus zei. Het gaat niet alleen om mijn eeuwig leven, maar vooral ook om de eeuwige omgang met andere mensen, met God.
Het gaat om een heel andere vorm van bestaan. Er zijn andere dimensies dan de drie of volgens Einstein vier, waarin wij hier bestaan. Het is geen wetenschappelijk vraagstuk, je kunt geloof niet reduceren tot wetenschap. Het is een mysterie. Ik geloof dat het laatste antwoord de verrijzenis is.
Jonge mensen in onze westerse wereld zoeken echt naar richting. Als er iemand is die hen zegt dat er een God is, die hen liefheeft, die hen perspectieven geeft, zelfs over de dood heen, dan luisteren ze. In mijn abdij zijn er om de maand vespers voor de jeugd. Daar komen, zonder enige vorm van reclame, duizend jonge mensen naar toe, om te bidden, zich te bezinnen.
Een teken van verrijzenis is ook je verdriet, je vreugde, je leven met anderen delen. Het leven is onaantastbaar, we moeten het verdedigen, solidair zijn met de mensenrechten, de cultuur van het leven propageren.
Pasen is een dag van vreugde. '
04-04-2010 om 09:30
geschreven door Gust Adriaensen
03-04-2010
Bittere paaseitjes, inderdaad.
In Afrika wordt nog altijd op grote schaal misbruik gemaakt van kinderen, vaak ook van uit andere landen 'ingevoerde' kinderen, voor de cacao-oogst. Dat is kinderarbeid en kinderhandel.
De grote chocoladeproducenten in West-Europa, in ons land, weten dat. Ze vertikken het evenwel echt druk uit te oefenen op hun leveranciers om die wantoestanden aan te pakken. Ze wassen hun handen in onschuld. In Afrika, zeggen de westerse chocolaadebonzen in koor, moeten ze maar orde op zaken stellen.
Wat kan de goedmenende chocoladeconsument dan het best doen? Fair-tradepaaseitjes kopen. Oxfamwinkels frequenteren. Wedden dat een en ander minder bitter zal smeken?
03-04-2010 om 13:35
geschreven door Gust Adriaensen
01-04-2010
De Wever deskundig bij de bok gezet door meester-strateeg Janssens
Het kon dinsdag niet op voor de Antwerpse burgemeester. Uit de Oosterweelmededeling van de minister-president bleek al dadelijk wie de echte winnaar van de Lange Wapperoorlog was: Janssens. Hij was er ook als de kippen bij om resoluut te verkondigen dat de brug er niet zou komen. Patrick nam Bart in snelheid en die was dus, nog stuurser en verongelijkter kijkend dan anders, op achtervolgen en scherpe-bochtenwerk aangewezen.
Bij Phara werd de triomf van Janssens nog extra in de verf gezet. Hijzelf zorgde ervoor niet triomfalistisch over te komen. Maar wat en hoe de burgemeester een en ander onder woorden bracht: chapeau!
Hij werd daarbij voortreffelijk geholpen door minister Crevits enkele uren eerder in Terzake en door Midas Dekkers en professor Devos aan Pharas en Lievens tafel. In Terzake liet de minister er geen twijfel over bestaan: het worden tunnels. Het woord brug kon ze al niet meer uit haar mond krijgen. Janssens liet natuurlijk niet na even naar Crevits te verwijzen. De bekende Nederlandse bioloog en auteur Midas Dekkers kwam maar een keer tussen. Maar met een onrechtstreeks enorm compliment aan de Antwerpse burgemeester. Dekkers zei al lachend dat Cohen ontslag genomen heeft als burgemeester van Amsterdam en het Nederlandse premierschap ambieert, om zich de miserie van de tunnelwerken in zijn stad te besparen. En professor Devos analyseerde en duidde de irritatie van de NVA. Dewever en zijn partij voelen zich gepakt door Janssens. Zij hadden graag wat meer tijd gekregen om de bocht naar de tunnel te nemen. Bovendien, aldus Devos, is er met betrekking tot het Oosterweeldossier een coalitie SP-A-CD&V tot stand gekomen waardoor NVA in een situatie van isolement en verweesdheid terecht is gekomen.
Mooi. Die analyse hoefde Janssens dus niet te maken of te becommentariëren. Hij kon zich beperken tot het steeds maar herhalen van de tunnel komt er, het erin kloppen van als Antwerpen een tunnel voor de HST kan graven helemaal onder de stad door, kan het ook een autotunnel aan (de Antwerpse variant van Yes, we can!) en een lofzang op minister-president Peeters, die zich ondanks zijn heupbreuk zo enorm had ingezet (ontroerend).
Dat alles bracht Janssens bewust traag en niet voor zijn beurt sprekend, zelfzeker en toch attent, met rustigende (en niet rustige, zoals sinds Van Rompuy het vers gebruikte, Henriëtte Van der Schalk, voortdurend foutief wordt geciteerd) vastheid. Zelfs Devos werd er een beetje zenuwachtig en opgewonden bij.
Kortom, hier was een burgemeester aan het woord die van wanten weet. Een meester-strateeg, de grote communicator, zoals Devos hem noemde.
En De Wever? Een tunnel kan, zegt ie. Erg blij met de keuze van het oorspronkelijke tracé, zegt ie. Maar nors kijkt ie wel, om ter norst. En knarsetanden doet ie vermoedelijk ook.
01-04-2010 om 11:01
geschreven door Gust Adriaensen
30-03-2010
Burgemeester Janssens de grote winnaar
Als er geen Lange Wapper komt, maar wel een tunnel, dan treedt de Antwerpse burgemeester als grote winnaar van de al lang aanslepende discussie over het mobiliteitsprobleem in en rond de Scheldestad, naar voren. En met hem natuurlijk de actievoerders van Straten-Generaal en Ademloos, én de Antwerpenaars die in een referendum 'neen' tegen een brug stemden.
Maar voor Janssens en zijn stad, is er nog veel meer. Miljarden meer. Het Masterplan 2020 voorziet in enkele belangrijke verbindingen tussen snelwegen, verder van de stad weg. De herinrichting van de kaaien, van het Operaplein, van het noordelijk deel van de Leien, en de uitbreiding van het tramverkeer staan op het program.
Bart De Wever, de grote politieke concurrent van de burgemeester, kan niet anders dan uitermate jaloers zijn op Janssens. Door zich duidelijker en duidelijker voorstander van een brug te verklaren, tegen de wil van vele Antwerpenaars in, heeft De Wever zich gaandeweg in een kwetsbare positie gemanoeuvreerd. Op de keper beschouwd toch niet zo slim van de bijna 'slimste mens ter wereld'.
30-03-2010 om 08:39
geschreven door Gust Adriaensen
29-03-2010
De schoonheid van de liturgie
De viering van palmzondag in de Postelse abdijkerk meegemaakt. Niet alleen betekenisvol in religieus opzicht maar ook een intense esthetische ervaring.
Vanuit de abdijgangen trekken de norbertijnergemeenschap en de kerkgangers met een gewijd palmtakje in de hand, zingend de kerk binnen.
Daar ontplooien zich de met zorg uitgevoerde eeuwenoude rituelen. Deze combinatie van muziek en zang, teksten, gebaren, kleuren, maakt diepe indruk op gelovigen en niet-gelovigen.
In het intieme, nog deels romaanse kerkje van de Postelse norbertijnen, komt alles nog treffender tot uiting. Temeer omdat de abdijgemeenschap al lang bijzondere zorg besteedt aan de liturgische vieringen.
Ook de viering van het zgn. paastriduüm -goede vrijdag, paaszaterdag en pasen- zal weer allen die meevieren, treffen door de diepte van mysterie en bezinning maar ook door de glans van schoonheid.
29-03-2010 om 08:47
geschreven door Gust Adriaensen
24-03-2010
De rijke geschiedenis van een prachtig domein
Koning Albert I bezocht ooit het huidige Prinsenpark
Tijdens een ontspannende wandeling in het provinciale groendomein in Retie, een en ander te weten komen over het Prinsenpark: een ideale combinatie.
Tot 1950 maakte het park deel uit van het uitgestrekte Koninklijk Domein in Retie en Geel. Leden van de Koninklijke Familie kwamen er op bezoek.
Voordien was het eeuwenlang gemeentelijke grond, de aarden. Woeste grond, gekenmerkt door heidevlakte. Honderden schapen vonden er hun voedsel maar ook de Retiese galg stond er opgesteld.
De parkwachters geven u op zaterdag 27 maart om 14 uur de kans om tijdens een wandeling nog meer te vernemen over verleden en heden van het Prinsenpark.
24-03-2010 om 08:07
geschreven door Gust Adriaensen
19-03-2010
Paard
In Herentals had onze minister-president, die tijdens de week werkt als een paard, een hele stoeterij paarden ter beschikking, voor een ritje door het Kempense natuurschoon ter ontspanning.
Hoewel het onfatsoenlijk is een gegeven paard in de bek te kijken, deed Kris dat toch zorgvuldig en haalde uiteindelijk het beste paard van stal.
Enkele vrienden hielpen hem het dier te bestijgen, er nauwkeurig op lettend dat ze de minister-president niet over het paard tilden.
Hoog te paard zittend, echt een prins op het witte paard, draafde de Vlaamse premier, minzaam én ironisch glimlachend, langs de eenvoudige en bewonderend toekijkende Kempenaars.
Maar ach, wat gebeurt, in een flits. Kris' paard, geen ezel zijnde, stoot zich voor de tweede keer aan een uitstekende Herentalse dennenwortel en doet, helaas, de minister-president in het goudgele Kempense zand bijten.
Tja, het weze het dier vergeven: het beste paard struikelt wel eens. En Kris? Hij had wellicht toch op het verkeerde paard gewed.
Maar een spoedig herstel, dat wensen alle welmenende Vlamingen (en Walen, en Brusselaars) hem toe. Zodat ie weer vlug, kan wroeten, zwetend als een paard, voor het heil van Vlaanderen (en de rest van de wereld).
19-03-2010 om 16:01
geschreven door Gust Adriaensen
17-03-2010
De bruine jeugd van Hugo Claus
Er wordt dezer dagen nogal wat aandacht besteed aan een recent ontdekt collaboratiedossier over Hugo Claus. Hij is lid geweest van de Nationaal-Socialistische Jeugd in Vlaanderen.
De media sloven zich uit om dat 'bruine' verleden van de auteur te minimaliseren. Naar mijn mening doen ze dat terecht. Voor mijn part hoef je dergelijke jeugdzonden zelfs helemaal niet op te rakelen.
Wat ik wil aanklagen zijn de twee maten en gewichten die vele journalisten hanteren. Het frappantste voorbeeld is de manier waarop ook de Vlaamse media al jarenlang het 'naziverleden' van de jonge Jozeph Ratzinger, de huidige paus, behandelen. Telkens opnieuw duikt dat weer op. En niet vergoelijkend, niet minimaliserend. Maar beschuldigend.
Ik heb een sterk vermoeden dat het Vlaamse mediakot te klein zou zijn, als een collaboratiedossier, hoe miniem ook, over kardinaal Danneels, of -God verhoede- over aartsbisschop Léonard, te voorschijn kwam. De gazetten zouden er wekenlang vol van staan.
17-03-2010 om 09:35
geschreven door Gust Adriaensen
12-03-2010
Het bronstige rendier
Dat de verzorgers van de zoo er niets beters op vonden dan zich met enkele flinke tikken van een schop, tegen een aanvallend bronstig rendier te verdedigen, verwekte in sommige (fundamentalistische) dierenvriendenkringen grote verontwaardiging.
GAIA-baas Vandenbossche was er als de kippen (?) bij om de praktijk plechtig én heftig aan te klagen. Hij verklaarde zich ook bereid om voor de verzamelde barbaarse verzorgers van de zoo, eens te demonstreren hoe je een kolos van een rendier, zelfs al is het een bronstig mannetje, tegemoet treedt.
Dus betrad Michel op een mooie dag onder enorm grote belangstelling, een kooi in de Antwerpse zoo met daarin een bronstig rendier, dat, omdat het op 11 juli geboren was, de naam van Jan Breydel gekregen had.
Vandenbossche schuifelde naar het centrum van het hok, almaar fluisterend 'ik hou van alle dieren, in het bijzonder van jou'.
Daar had Jan Breydel geen oren naar. Het onderscheid tussen mannetjesmensen en wijfjesmensen was hem zo al niet erg duidelijk en bovendien verblind door de drift van zijn bronst, zag hij in de GAIA-president een te bespringen levend wezen, wat hij dan ook probeerde te doen.
Vandenbossche was nog net in staat 'in het bijzonder van jou' uit te brengen vooraleer hij op het enorme gewei van Breydel deskundig werd gespietst. Tot ontzetting van de toeschouwers (en tot leedvermaak van sommigen) paradeerde het rendier, nu rustig geworden, door de kooi, het bungelende en brullende lichaam van Vandenbossche als een trofee voor zich uit dragend.
Dankzij de met schoppen toesnellende verzorgers, kon Michel uit zijn netelige positie bevrijd en met bekwame spoed naar het AZ gevoerd worden, waar geconstateerd werd dat zijn verwondingen al bij al nog meevielen.
En Jan Breydel? Die had weliswaar wat meppen met de schoppen te verduren gekregen. Maar 's avonds kreeg hij van de verzorgers een extra verzorgd avondmaal.
12-03-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
10-03-2010
Het Retiese dialect (30)
Mannen gebruik(t)en wel eens het woord schùtpetrajs voor vrouw. Het eerste deel is schort, gewestelijk voor vrouwenrok. Patrijs is geen toevallige keuze: deze fazantachtige vogel was eertijds een gezochte lekkernij, denk ook aan het gewestelijke patrijsje om iets begeerlijks aan te duiden. Een moederlijke, tamelijk corpulente en eerder slonzige vrouw is en gój hop. Waarschijnlijk gaat het woord terug op de vogelnaamhop: een trekvogel met een grote kuif en een lange, rechte snavel die ook wel stront- of stinkhaan genoemd wordt. In de broedtijd scheiden zowel jongen als het wijfje een stinkende vloeistof af uit de stuitklier. Helemaal negatief klinkt en vol têk (vuile teek) dat als scheldwoord voor een vrouw gebruikt werd. Een teek is een parasiet waarvan de verspreiding de laatste jaren onrustbarend toeneemt. Afkeurend klinken zowel en wôj als en bewéjde/ bewéjd. Beide zijn afgeleid van waaien. Het eerste woord duidt een losse, frivole vrouw aan. Het tweede legt meer de nadruk op ongewone, abnormale gedragingen , kledij en opschik (ge zè zjust en bewéjde). Het aan het Frans ontleende ne marchánd is een koopman, een venter. Een handelaar, in het bijzonder een paardenhandelaar, die oneerlijk tewerkgaat, die bedrieglijk ruilt is nen tùsser (tùssen)(tuiser, tuisen). De woorden zijn verwant met Duits täuschen (bedriegen) en tauschen (ruilen).En hobbele (nen hobbelen) betekent een gevlekt dier, bv. een koe, bij uitbreiding ook gebruikt voor mensen, bv. iemand met vlekken , verfspatten enz. in het gezicht. Hobbel (oneffenheid) is een variant van heuvel.
De holtestussen sleutelbeen en het schoudergewricht zijn de wajwôtervèjes (wijwatervaatjes).Ne pasboek werd wel eens gebruikt om een portefeuille aan te duiden. Nen djoef en ne fómp (fómpen, ne fómper) zijn klanknabootsingen en betekenen een krachtige duw respectievelijk een stoot, stomp, por met vuist, elleboog of knie. E zjipjen (vervorming van het Franse jupe, vrouwenrok) is niet alleen een korte kiel voor mannen (e kéljen, kieltje) maar ook een snoepje van zwarte,zachtedrop (en bùljen zjipjes).In deze laatste betekenis gaat het woord terug op het Franse jujube dat uit het Latijnse zizyphum komt en de besachtige steenvrucht van een oosterse boom , de jujuba, aanduidt die o.a. bij het vervaardigen van hoestballetjes gebruikt wordt. Dadels werden smèèrlappen genoemd en neegertètten zijn negerzoenen: een zoetigheid bestaande uit een klein, rond koekje met een bol van schuim (van eieren en suiker) erop en bedekt met chocolade. Dékrójen (roeden)waren de lange, buigzame latten waarmee het stro op de daken bevestigd werd. De hanenbalk (de horizontale balk boven in een dakgebint) was et schêrbiejen (scheerbeen). Het eerste deel gaat terug op schoren (stutten). E schówer betekent niet alleen een stutbalk, een schuinse steunbalk maarook een schoorbrug, een kleine, eenvoudige brug over beek of gracht, meestal bestaande uit twee hoofdliggers die van landhoofd tot landhoofd lopen , elk gesteund door twee schoren.De extra steunpaal die bv. bij het lossen van een hooikar gebruikt werd, was et dèdde biejen (derde been). Ne kréjappel (kraai-) is een galappel: de appelvormige uitwas aan de bladeren van de eikenbomen, ontstaan door de steek van de galwesp.Ne pjètsstoewet (paardenstoot) is de aanduiding voor paardenvijgen, de uitwerpselen van een paard.
10-03-2010 om 19:28
geschreven door Gust Adriaensen
08-03-2010
Geschiedenis van het Prinsenpark...al wandelend
De geschiedenis van het Prinsenpark
De geschiedenis van het Prinsenpark
Waar:
Provinciaal Groendomein Prinsenpark, Retie
Wanneer:
27 maart 2010, om 14 uur
Prijs:
Gratis
Voor wandelaars en rustzoekers is het grote Prinsenpark een juweel van afwisseling en sfeer. Retiese Aart, Park van Retie, Prinsenpark, : achter al deze benamingen schuilt een roemrijk verleden.
Tijdens een wandeling door dit prachtige natuurdomein vertelt een gids de geschiedenis van het vroegere Koninklijk Domein.
08-03-2010 om 12:39
geschreven door Gust Adriaensen
06-03-2010
Wilders
Wat is er toch aan de hand met onze noorderburen, het vroegere gidsland? Regeringscrisis, politieke versnippering, het succes van de PVV en natuurlijk het fenomeen Wilders. Je wordt er duizelig van.
Wilders. Voor zijn aanhangers is hij ongetwijfeld de Goud Gelokte God. Voor tegenstanders, zoals Volkskrantcolumnist von der Dunk, de Grote Geblondeerde Griezel.
Wilders' (tijdelijke) succes steunt op angst en afkeer. Misprijzen voor het Haagse establishment (binnenkort hoort de heer Wilders er misschien zelf bij). Angst voor de, volgens de PVV, groeiende islamisering van de Nederlandse samenleving.
Ik denk dat vooral die angst, steeds opnieuw bewust om electorale redenen aangewakkerd, het succes van de eenmanspartij, de PVV, verklaart.
Maar wat zal gebeuren, mocht de PVV in de toekomst mee de lakens uitdelen in Den Haag? Zal Wilders ook maar iets van zijn anti-islamplannen kunnen realiseren?
Als dat gebeurt, zou er niet alleen sprake zijn van een echte omwenteling in de Nederlandse politiek en maatschappij. Maar in dat geval, je kunt er donder op zeggen, zullen de angst en de onveiligheid binnen Nederland (maar wellicht ook in de buurlanden) hand over hand toenemen.
Met andere woorden: het fenomeen Wilders is ontstaan uit de angst en de onzekerheid ten aanzien van de multiculturele en multi-etnische samenleving. De PVV groeit zo sterk door het aanwakkeren van die angst, onzekerheid en onveiligheidsgevoelens. Maar Wilders zorgt er ook voor dat door zijn polariserende opstelling en uitspraken, de angst voor ernstige rellen of nog erger, voor terreurdreiging, in Nederland groter wordt.
Mocht Wilders in de toekomst mee beleidsverantwoordelijkheid dragen en de beloftes realiseren die hem politiek zo succesvol maken, dan zal die angst binnen de Nederlandse samenleving meer dan terecht blijken te zijn.
06-03-2010 om 11:07
geschreven door Gust Adriaensen
03-03-2010
Identiteit
Er is de laatste dagen een boeiend debat op gang gekomen over 'nationale identiteit'. De tenoren zijn Verhofstadt en De Wever.
De vroegere premier verwerpt het opkloppen van die 'nationale identiteit'. Die draagt gevaren in zich van extremisme, racisme, intellectuele geborneerdheid.
Dewever haalt schamper en venijnig uit naar Verhofstadt. Het wereldburgerschap dat Guy klaarblijkelijk voorstaat, is goed voor welgestelde intellectuelen, die zich een villa in Toscane kunnen veroorloven. De gewone burger, aldus Bart, heeft nood aan houvast en dat vindt hij in bv. een Vlaamse identiteit.
Kortom, het extreme liberale individualisme van een getalenteerde en geprivilegieerde persoonlijkheid als Verhofstadt tegenover de naar zekerheid en bevestiging zoekende Jan Modaal. En volgens De Wever kun je die vinden in volkse verbondenheid.
De Wever heeft wat dat betreft zeker een punt. Maar hij zou toch eens duidelijk moeten maken wat die 'Vlaamse identiteit' precies inhoudt. Dat doet hij niet echt. Hij gaat er gewoon van uit dat het 'Vlaamse volk' bestaat.
Dat is natuurlijk makkelijk maar geeft geen antwoord op voor de hand liggende vragen. Eentje ervan is bv.: wat is de verhouding tussen dat 'Vlaamse volk' en de grenzen van de deelstaat Vlaanderen in het federale België? Een andere: overstijgt die zgn. identiteit wel echt de toch wel grote verschillen tussen de regio's binnen Vlaanderen?
Zou het niet zo kunnen zijn dat bv. Kempenaars uit de grensstreek zich op zijn minst in allerlei opzichten even sterk verwant voelen met de Kempenaars uit Noord-Brabant, als met de West-Vlamingen? De inwoners van Bachten de Kupe lijken mij althans, vaak een vreemder volkje te zijn dan de Noord-Brabanders van de Meierij.
03-03-2010 om 10:32
geschreven door Gust Adriaensen
25-02-2010
Het Retiese dialect 39
Het Retiese dialect 39
En zwing is een spoorstok, een dwarshout aan een kar of koets waaraan de strengen worden vastgemaakt. Het woord is verwant met het Duitse schwingen (slingeren) en het Engelse swing (zwaaien). Het benoemingsmotief zit in de slingerende beweging van de spoorstok. Naast de algemeen Nederlandse betekenis bilhamer, werktuig om een molensteen te scherpen (verwant met bijl en Engels bill voor houweel) heeft bil(s) in ons dialect ook als betekenis dwarsligger onder rails, biel en biljartbal en kogeltje in kogellagers. Voor deze dialectische betekenissen gaat het woord terug op het Franse bille.Bóget was (is) de Retiese uitspraak van boekweit, een vroeger vrij veel verbouwd graangewas (denk aan de Boekweitbanen in vele Kempense dorpen, ook in Retie). Boekweit betekent letterlijk beuktarwe. De vrucht lijkt erg op beukennootjes en weit (tarwe) is verwant met het Engelse wheat en het Duitse Weizen. Weit betekent wit, het graangewas is dus ook genoemd naar de kleur. Krinselen dat in vele dialecten wannen betekent , werd in het Reties ook als zelfstandig naamwoord gebruikt met als betekenis korte stukjes stro die bij het wannen minder ver uit de wanmolen werden geworpen dan het kaf. Krinselen, krenselen is een afleiding van krensen, Middelnederlands criensen (wannen). De woorden gaan terug op een basis die draaien betekenten ook aanwezig is in bv. kring en het Engelse cradle (wieg).
De rituelen bij het versierings- en liefdesspel werden natuurlijk ook in tal van uitdrukkingen onder woorden gebracht of becommentarieerd. Enkele passeren hier de revue. Wanneer een man tijdens bv. een bal , zijn oog liet vallen op een meisje, probeerde hij ze vjèrrig te mô?en ver de volgenden zóndag: hij toonde extrabelangstelling voor haar, probeerde een afspraakje voor het volgende dansfeest te maken. Vjèrrig is de dialectische uitspraak van vaardig, een afleiding van vaart, met als betekenis : gereed om te gaan, bereid. Er iejen nor hojs duun was meestal een volgende, belangrijke fase. Hartstochtelijk gekus kon dan niet lang meer uitblijven. Als dat te ongegeneerd voor het oog van (oudere ?) mannengebeurde, kon dat de ironisch-welwillende commentaar uitlokken: haj is ze ònt èèzen of haj is ze ùt de krop ònt vójeren(voeren). Ongetwijfeld zijn deze uitdrukkingen ooit in kringen van echte vogelliefhebbers ontstaan. Èèzen is azen en betekent voeren (de vogels voeren hun jongen); krop is de verwijding van de slokdarm bij verschillende soorten van vogels, dienend als voormaag waarin het voedsel geweekt wordt.
Maar je weet het ook wel, waarde lezer, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn in het leven. Dat de meeste mensen met het verstrijken der jaren krimpen, tot daar aan toe. Alhoewel: as ge klènder wojnt, komt ewe mónd dichter baj ew gat te stôn èn dan krégde ne stinkenden ásem.Erger is natuurlijk wanneer je met de gezondheid begint te sukkelen, in de lapmánd zit. Een lapmánd is een mand waarin het verstelwerk opgeborgen wordt; de algemeen Nederlandse uitdrukking is overigens in de lappenmand zijn. Hoeveel mensen zijn er niet die het ôn deren tikker hémmen (hart)? Of psychisch uit evenwicht raken en na verloop van tijd zoe zot as en staldeur zijn? Uiteindelijk sterft iedereen en gedurende de dagen tussen overlijden en begrafenis , ligt de overledene bóve jèèr (aarde).
Toch maar afronden met een poëtische weerspreuk, weliswaar afkomstig van iemand met Kasterleese roots: as meej lichtmis ( 2 februari) et licht óp de kérkboek valt, zal het nog hèt vriezen. Vraag is of de lichtinval in onze Sint-Job en Sint-Martinus een test van het waarheidsgehalte van deze mooie spreuk mogelijk maakt. Wie doet op 2 februari 2011 de proef?
25-02-2010 om 13:16
geschreven door Gust Adriaensen
23-02-2010
Hartverwarmend en verrijkend
De twee reportages van Annemie Struyf over de trappistinnen van Brecht genoten niet alleen massale belangstelling maar oogstten ook veel positieve kritiek.
Terecht. We kregen de gelegenheid kennis te maken met vrouwen, die ondanks hun teruggetrokken bestaan in het teken van God, bidden en werken, helemaal niet zonderling overkwamen. Integendeel. Er was bij velen duidelijk heel veel diepe levensvreugde aanwezig. Humor ook. En in een duidelijke, verzorgde taal formuleerden zij ook hun geloof, vertrouwen, twijfels, herinneringen, hoop, irritaties, beperkingen. Een verfrissende openheid, die, ook wanneer het om de gewone, alledaagse dingen ging, de banaliteit oversteeg.
Ik dank dat iedere kijker echt ontroerd en geraakt is geworden door het getuigenis van de stervende zuster. Zo puur en eenvoudig in haar gebed, dag en nacht, betrokken op haar moeder en op alle mensen 'die het moeilijk hebben'.
Om heel stil bij te worden.
23-02-2010 om 09:11
geschreven door Gust Adriaensen
21-02-2010
De desintegratie van LDD en Vlaams Belang
Het wordt duidelijker en duidelijker. LDD is een fusee en je weet: daar komt vlug een einde aan. Vlaams Blok-Vlaams Belang heeft het langer uitgezongen. Maar de mot zit er duidelijk in.
LDD is eigenlijk een eenmanspartij. En de aanhang een ratjetoe van vooral gefrustreerde liberalen en Vlaams-Nationalisten. Een partij zonder eigen maatschappijvisie, zonder program. Als De Decker ermee stopt, zakt LDD als een pudding in elkaar.
Ook de programmabasis van het Vlaams Belang is te smal. Een verkrampt nationalisme en een soms hysterisch antivreemdelingengebrul zijn ook voor de gemiddelde inwoner van onze miniregio niet zo aantrekkelijk. Het is overigens een teken aan de wand dat de eeuwige boegbeelden De Winter en Annemans, al een hele tijd bijna niet meer zichtbaar zijn in de media. En voorzitter Valkeniers slaagt er niet echt in hun plaats in te nemen.
Zowel LDD als het Vlaams Belang worden bovendien aangevreten door de NV-A van Dewever. Of moet ik schrijven 'door Dewever tout court'? Want ook NV-A, ook al heeft de partij wat stevigere en diepere roots, loopt hetzelfde gevaar als LDD en Vlaamse Belang. Te sterk verbonden met (tijdelijk) populaire figuren maar geen echte sociaaleconomische maatschappijvisie. Als Dewever het voor bekeken houdt, is de aantrekkelijkheid van NV-A voor de meeste kiezers ook om zeep.
21-02-2010 om 17:42
geschreven door Gust Adriaensen
18-02-2010
Een vastenvraagje
Velen van degenen die op allerlei internetfora hun gal uitspuwen en de goorste scheldwoorden en verdachtmakingen niet schuwen, wanneer het gaat om christendom, kerk, paus, priester, kloosterling, gelovige, komen in Vlaanderen uit een katholiek nest.
In tal van omstandigheden hebben zij het ook over de normen en waarden van onze 'Vlaamse' samenleving, van onze westerse cultuur en de noodzakelijke verdediging ervan.
Klinkt deze normen-en-waardenverkondiging nog wel geloofwaardig uit de mond van mensen die in een handomdraai het christelijk-religieuze en christelijk-culturele erfgoed van hun voorouders van zich afgeschud hebben en vaak agressief verloochenen?
18-02-2010 om 21:51
geschreven door Gust Adriaensen
12-02-2010
'Je gulp staat toch niet open.'
Je gulp staat toch niet open?
De machtigen van Europa schreden de wereldpers tegemoet. Trichet van de Europese Centrale Bank, Merkel en Sarkozy . De twee laatsten duldden de armlastige Griekse Papandreou tussen hen in. Symbolischer en veelzeggender kon het niet: wij zijn de redders van Griekenland. Barroso en Van Rompuy op de tweede rij. De president van Europa moest nog van achter de rug van de Griekse premier wegschieten om op het laatste nippertje ongeveer gelijktijdig met de anderen tot stilstand te komen voor het persleger.
Daar stonden ze dan. De foto van ap in De Standaard zegt boekdelen. Iedereen kijkt en keert zich naar de Europese president. Maar hoe. Blikken en gebaren vertellen werelden.
Trichet en Papandreou kijken geamuseerd en wat ironisch. Sarkozy gaat na of het pak van Van Rompuy van onberispelijke Franse snit is. Controleert tegelijkertijd of de gulp van de president wel gesloten is. Merkel en Barroso gebaren, de ene met nog een zweem van moederlijke aanmoediging, de andere met duidelijke geïrriteerdheid, dat van Rompuy iets mag/moet zeggen.
De president is van zijn melk. Zoveel is duidelijk. Kijkt beteuterd. Je ziet hem in paniek denken : Moet /Mag IK iets zeggen? Herinner je nog de eerste keren dat je een nieuwjaarsbrief moest voorlezen? Doodsangsten stond je uit. Al die kwetterende omas en tantes (de opas en ooms kon het allemaal niet veel schelen) die je pushten om te starten. Afschuwelijk.
Ach Herman. Waarom sloeg je die opgeblazen egos niet plat met een schitterende, alleszeggende haiku? Of waarom siste je niet in het Pajottenlands: Je kunt ze kussen. En dan in duidelijke taal: Moi, je suis le Président!- I am the President!.
Maar nee. Je staat erbij als eenbetrapte en gepeste kleuter. En je moet ongetwijfeld gedacht hebben: Was ik maar gezellig thuis in Sint-Genesius-Rode bij mijn Geertrui..
12-02-2010 om 20:57
geschreven door Gust Adriaensen
10-02-2010
Van Rompuy voor de vuurproef
Morgen vindt in Brussel de top van de 27 lidstaten van de EU plaats. Herman Van Rompuy zal daarvan de president zijn. Dat is de eerste keer. Op zichzelf historisch te noemen.
Je kan moeilijk beweren dat Van Rompuy de voorbije maanden sterk de aandacht van Europa en van rest van de wereld heeft getrokken. Integendeel. Voor en na zijn benoeming werd er vooral door de media schamper en vaak gewoonweg vernederend bericht over die grijze, onbekende, haikuschrijvende Belg. Die beoordeling werd ongetwijfeld mede in de hand gewerkt door het soms hallucinante dan weer clowneske Belgische politieke bedrijf.
Of Van Rompuy aan zijn functie van Europese president gezag en inhoud kan geven, hangt van zijn optreden op deze top af. Hij is cruciaal zowel voor de slagkracht van de Unie en de toepassing van het Verdrag van Lissabon, als voor de persoon en de presidentsfunctie van Van Rompuy.
Mocht Van Rompuy falen, dan zal het niet liggen aan zijn intellectuele, diplomatieke en geestelijke talenten. Daarmee moet hij zeker niet onder doen voor de meeste leidende figuren in de EU en daarbuiten.
Nee. Een eventuele mislukking van Van Rompuy zal te wijten zijn aan machtsspelletjes en nationalistische oprispingen. Als hij op de gepaste manier daartussen kan laveren en zo precies mogelijk nu al weet welke valkuilen reeds gegraven zijn, kan hij als een grote mister Europe verder trekken. Het alternatief is: politiek wegrotten (of klinkt 'mummificeren' zachter?) in een louter ceremoniële functie.
10-02-2010 om 08:54
geschreven door Gust Adriaensen
04-02-2010
Senaatsvoorzitter verricht nuttig werk
Vaak trekken te kritische journalisten het nut, ja zelfs het bestaansrecht van de Belgische senaat in twijfel.
Voorzitter De Decker bewijst dezer dagen met glans dat het journaille dwaalt. Deze liberale excellentie is op het ronduit schitterende idee gekomen een werkgroep in het leven te roepen die zich buigt over de protocollaire volgorde bij plechtigheden van topniveau.
Geniaal toch! En maatschappelijk gezien uitermate relevant en dringend. Want stel u voor. Tot nu toe staat de kardinaal op de eerste plaats. De pauselijke nuntius, als deken van het diplomatencorps, godbetert, op de tweede. Dat moet veranderen, vindt de senaatsvoorzitter. In een sterk geseculariseerd land als het onze, kan dat toch niet, nietwaar.
En meedrijvend op de weer wat sterkere anticlericale golf, naar omhoog gestuwd door de krachtige anti-Léonardwind, zag De Decker zijn kans schoon en beviel hij van zijn creatieve voorstel.
Maar er ontstond al direct verwarring en geruzie. Wie, wie op de eerste plaats, als de kardinaal niet meer mag. Tja. Problem. Big problem. Misschien droomt De Decker zelf wel van die onbetwistbare ereplaats.
Ik gun ze hem. Een man, een voorzitter van de Hoge Vergadering, die zulke ideeën produceert, die op die manier zin geeft aan de senaat, verdient het. En posteer de kardinaal maar helemaal laatste in het rijtje. De nuntius? De job afschaffen? Terug naar Rome?
04-02-2010 om 20:28
geschreven door Gust Adriaensen
30-01-2010
Keiheuvel: van zwarte vlek tot groene oase
De officiële openstelling op 30 januari, van de heringerichte voormalige campingsite Keiheuvel in Balen, was een deugddoende belevenis.
De vzw Kempens Landschap kocht in 2005 het door zinkassen vervuilde en door verkrottende bouwsels ontsierde domein.
De gemeente Balen, Umicore, Kempens Landschap en de Vlaamse Landmaatschappij slaagden er dankzij intense samenwerking op vrij korte tijd in, het inrichtingsplan 'Duinherstel Keiheuvel' te realiseren.
Niet minder dan 15.000 ton zinkassen werden afgegraven en weggevoerd. De bovengrondse en ondergrondse infrastructuur van de voormalige camping werd afgebroken. Dunningen werden uitgevoerd en exoten bestreden. Oevers van vennen werden afgeschuind.
Bovendien werd een wandelpad bewegwijzerd, ook een voor rolstoelgebruikers met rechtstreekse verbinding met het rusthuis in de buurt. En aan nieuwsgierige kleuters en jong gebleven grote mensen werd eveneens gedacht. Een vrolijke speurtocht naar de verstopplekjes van de Keikopjes (ze dartelen nog altijd rond in gebied), behoort tot de mogelijkheden.
Burgemeester Johan Leysen en schepen van leefmilieu en natuur Zjeen Reynders van Balen, Jos Geuens en Philip De Backer van Kempens Landschap en Ria Gilis van VLM, konden dan ook terecht hun fierheid en tevredenheid uitspreken over de realisatie.
Een wandeling door het gebied -op de openingsdag sprookjesachtig door het laagje sneeuw-, maakte op het terrein duidelijk welke grote natuur- en recreatieve mogelijkheden het gebied heeft. Bovendien vormt het een schitterende aansluiting op de achterliggende stuifduinenrug en het natuurgebied De Mosten.
30-01-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
29-01-2010
Annemie Struyf in 'Phara'
De eerste aflevering van 'In Gods naam' deed al heel wat stof opwaaien. TV-journaliste Annemie Struyf mocht diezelfde avond in 'Phara' commentaar geven bij de reeks en, hoe kan het anders, bij de benoeming van Léonard tot aartsbisschop.
Een verklaring voor de bekering van vrij veel jonge, Vlaamse vrouwen tot de islam, ziet Annemie Struyf in het feit dat meer en meer mensen het extreme materialisme in vraag stellen en zoeken naar zingeving, geborgenheid en warmte. Ik denk dat ze gelijk heeft. Ook de belangstelling voor religie en godsdiensten wordt groter. De vraag kwam evenwel in me op of er ook Vlaamse mannen zijn die zich bekeren tot de islam. Als er al zijn, dan toch veel minder dan vrouwen, denk ik. En hebben de vrouwen die zich bekeren, in de meeste gevallen geen relatie met een moslim? Voor de hand liggende vragen die onbeantwoord werden gelaten.
Reynebeau bracht bij het thema gelijkwaardigheid man-vrouw terecht een corrigerende nuance. Wij doen hier vaak alsof er helemaal geen discriminatie of vernederende behandeling van vrouwen is. En we (willen) vergeten dat pakweg 50, 60 jaar geleden de relatie man-vrouw veel gelijkenis vertoonde met wat we bij moslims nu zo sterk veroordelen.
Wat Léonard betreft, ben ik het eens met Annemie Struyf dat de bakken kritiek die over deze man worden uitgestort, geen uiting zijn van evenwichtige, objectieve journalistiek. Integendeel de media bezondigen zich heel bewust aan vooringenomenheid, hanteren twee maten en gewichten, interpreteren of verdraaien de uitspraken van Léonard in de richting die zij op het oog hebben. Twee voorbeelden. Hoe dikwijls de aartsbisschop ook al gezegd heeft dat hij homoseksualiteit afwijst maar respect opbrengt voor de homoseksuele mens, toch zeggen en schrijven journalisten steevast, nu ook weer in Phara, dat Léonard homos veroordeelt. En hoewel de aartsbisschop duidelijk zegt dat zijn verwijzing naar anorexia een voorbeeld is, maken journalisten daarvan een vergelijking. Ook nu weer in Phara. Zij zouden toch moeten weten dat er een verschil is.
Het is onderhand duidelijk aan het worden. Wanneer het gaat over christendom en katholicisme, over de standpunten omtrent homoseksualiteit, abortus, euthanasie, enz. , stijgt er van uit een groot deel van de mediamensen een sektarisch, fundamentalistisch gehuil op: niemand, en zeker de aartsbisschop niet, mag een andere opinie hebben dan wat volgens hen mainstream in de maatschappij leeft.
Tot slot: is het je ook al opgevallen dat tot nu toe, geen enkele vraag aan Léonard gesteld is omtrent de sociaal-economische visie van de kerk en van de aartsbisschop? Merkwaardig toch. Of vreest men dat Léonard dan verrassend progressief uit de hoek zou kunnen komen?
29-01-2010 om 07:54
geschreven door Gust Adriaensen
28-01-2010
Peumans komt in de problemen
Jan Peumans (NV-A) is een overtuigde republikein. Hij weigert dus in te gaan op koninklijke uitnodigingen. Maar Jan is ook voorzitter van het Vlaamse parlement en in die functie heeft hij natuurlijk ook verplichtingen (en privileges) binnen het Belgische staatsbestel. Want tot nader order bestaat het koninkrijk België nog altijd.
De republikeinse halsstarrigheid van Peumans leidt tot collateral damage. Want Jan stuurt dan wel een plaatsvervanger naar de koninklijke nieuwjaarsreceptie om op zijn plaats in het rijtje van de hoogwaardigheidsbekleders te staan en een handje van Albert te krijgen. Maar dat strookt dan weer niet met het protocol van Binnenlandse zaken. Gevolg: het Vlaamse parlement ontbreekt in de 'indrukwekkende' rij.
De achtbare voorzitter van het parlement zou zich toch moeten afvragen of zijn republikeinse profileringsdrang wel bijdraagt tot het binnenlandse en buitenlandse respect voor de regio Vlaanderen.
En gaat hij even consequent zijn in het weigeren van uitnodigingen uitgaande van instellingen, landen, regimes, die in politiek en/of moreel opzicht niet erg koosjer zijn?
28-01-2010 om 11:57
geschreven door Gust Adriaensen
26-01-2010
Vlaanderen in Europa
Willy Kuijpers spreekt in Retie
Vlaanderen binnen Europa. Dat is het onderwerp waarover Willy Kuijpers op donderdag 28 januari om 14 uur in GC Den Dries, handelt.
Willy Kuijpers heeft een jarenlange politieke carrière als volksvertegenwoordiger, senator en Europees parlementslid achter de rug. Momenteel is hij nog altijd burgemeester van Herent.
Wellicht weet niemand meer over Vlaanderen in Europa, dan Kuijpers. Hij heeft zich altijd ten volle ingezet voor een Europa van de regio's.
Info: -organisatie: OKRA-academie -GC Den Dries, Kerkhofstraat, Retie -donderdag 28 januari 14 uur
26-01-2010 om 18:31
geschreven door Gust Adriaensen
25-01-2010
De Gucht persona non grata bij Vanackere
Karel wond er, zoals gewoonlijk, weer geen doekjes om. Dat onze buitenlandminister breed lachend, volledig ontspannen, in casual suit godbetert, glas sjampieter in de hand, grapjes staat te vertellen met een soortement dictator als Kabila, was not done. Karel zou dat nooit ofte nooit gedaan hebben. En inderdaad. Uit de vele foto's over de ontmoetingen De Gucht-Kabila, blijkt dat overduidelijk. Geen glas. Stijf in het pak. Norse gezichten.
Die venijnige uitval van de Europese commissaris kon de Belgische buitenlandminister niet zomaar laten waaien. Steven merkte zuinigjes op dat niemand het monopolie op de bekommernis om Congo kan opeisen. Dit dispuut tussen twee toppolitici, weliswaar van Belgisch niveau, leverde interessant leesvoer. Ook genereerde het inventieve lay-out voor de krantenpagina's, met de profielen van de twee kemphanen naar mekaar gericht op de randen van de pagina, en tussen hun koppen de eigenlijk overbodige duidende tekst.
Het laat zich aanzien dat het hierbij niet blijft. Je kunt er bijna donder op zeggen dat De Gucht manu militari de toegang tot het Ministerie van Buitenlandse Zaken wordt ontzegd. Dat Karel gesommeerd zal worden een das te dragen bij Belgische plechtigheden waar ook Steven rondloopt. En dat de commissaris op de recepties daarna treiterig uitsluitend een glaasje plat water van Dikkelvenne zal worden aangeboden. De De Croos, fils et papa, al jarenlang in een meedogenloze liberale machtsstrijd met de clan De Gucht gewikkeld, zullen daar grijnslachend en vergenoegd met een fluit sjampie in de hand voor de nors kijkende Europese commissaris defileren.
Karel, van zijn kant, zal niet nalaten, van uit zijn hoge Europese zetel, de handel en wandel van dat politieke en economische establishment waarvan hij vermoedt dat het verbonden is met de entourage van Steven, met argusogen te volgen. Dat kan boeiende conflictstof opleveren. Want, zoals ongeveer iedereen weet, is die handel en wandel bijna zo onduidelijk en ondoorzichtig als de opvattingen van Kabila over de mensenrechten. Het ligt bovendien voor de hand dat De Gucht een politierechter, die hij normaliter goed kent, zal suggereren extra streng te zijn voor verkeersovertredingen van kabinetsleden van Vanackere en superstreng voor de minister zelf. Of Karel ook maar enige invloed wat dat betreft, op haar de politierechter, uitoefent, wordt evenwel door kenners sterk in twijfel getrokken.
Kortom, het laat zich aanzien dat het nooit nog goed komt tussen Steven en Karel.
25-01-2010 om 11:46
geschreven door Gust Adriaensen
21-01-2010
Het ACW en Dehaene
Ik heb het altijd al merkwaardig gevonden dat de politicus Dehaene gerekend werd tot de ACW-stal. Ook al zei hij in een interview nog niet zo heel lang geleden, dat hij wellicht voor een socialistische partij zou kiezen, mocht hij opnieuw in de politiek starten. Links is deze machtspoliticus evenwel nooit geweest. Misprijzen voor zijn zgn. ACW- en ACV-medestanders is hem niet vreemd. Op een onvoorstelbaar brutale wijze kon hij bij de besprekingen over het generatiepact vakbondsvrijgestelden en -militanten schofferen.
Na het beëindigen van zijn actieve politieke loopbaan, heeft deze 'ACW-vriend', zich ontpopt tot een voorbeeld van de graaicultuur, die welig tiert in het ondoorzichtige web van allerlei raden van bestuur en commissies.
Het voorlopige hoogtepunt wordt bereikt bij de perikelen rond AB InBev. Dehaene is bij die biergigant onafhankelijke bestuurder. Daarvoor krijgt hij een jaarlijkse vergoeding van 70 tot 80.000 euro. Daarnaast kan hij nog rekenen op een pak aandelenopties. Op basis van een koers van 35 euro kan dat een meerwaarde van 1,5 miljoen euro opleveren.
Ondertussen vechten de werknemers van InBef in België voor hun werkzekerheid, ook al maakt het bedrijf winst. Heeft iemand al de stem van de riant betaalde, onafhankelijke bestuurder, ACW'er Dehaene gehoord, ten gunste van de werknemers?
Heeft iemand al het ACW een kritisch geluid horen voortbrengen ten aanzien van poengraaiende Dehaene? Hoe is het in godsnaam mogelijk dat iemand die alles waarvoor het ACW gaat en staat, ongeloofwaardig maakt, door datzelfde ACW nog altijd als ACW-vertegenwoordiger wordt aanvaard?
Voor Léonard kon er vanwege het ACW wel een zurig commentaartje af: 'We zullen hem in de gaten houden'. Over Dehaene en de uitbouw van zijn financieel imperium: geen kik. Shame on you, ACW!
21-01-2010 om 10:34
geschreven door Gust Adriaensen
18-01-2010
De Morgen tendentieuzer dan ooit
-'Vlaamse katholieken vrezen komst van aartsbisschop', kopt De Morgen. Hoe kan de krant nu in godsnaam weten wat de Vlaamse katholieken voelen. Wat een pretentie.
-'Protest tegen nieuwe aartsbisschop zwelt aan' is een andere kop in dezelfde 'kwaliteitskrant'. Ook weer een titel die niet bewezen wordt, overigens niet bewezen kan worden. Maar tendentieus en arglistig als wat. En een uiting allicht van wishful thinking.
18-01-2010 om 17:58
geschreven door Gust Adriaensen
17-01-2010
De grote democraten en verdedigers van de vrije meningsuiting
Ook al in de smiezen hoe een groot deel van het journaille en sommige politici, wedijveren in het classificeren, etiketteren en bekladden van Léonard, nog voor de man officieel aartsbisschop is?
Dat zij een bisschop of de kerk ontzeggen wat ze voor zichzelf altijd als een onvervreemdbaar en heilig recht opeisen: het recht op vrije meningsuiting?
Dat zij het liefst een aartsbisschop hebben NAAR HUN BEELD EN GELIJKENIS?
Dat er de voorbije dagen beschamende stalen te zien en te horen zijn geweest van vooringenomen en sectaire journalistiek?
17-01-2010 om 19:39
geschreven door Gust Adriaensen
16-01-2010
Léonard
Wat te verwachten was, gebeurt: de media gaan eensgezind tekeer tegen de nieuwe aartsbisschop Léonard. Mooiere en sterkere voorbeelden van vooringenomenheid en indoctrinatie zijn er zelden te vinden geweest.
De Standaard bestond het boven een artikel de volgende titel af te drukken 'Rome ramt België conservatieveling door de strot'. Voor een zelfverklaarde kwaliteitskrant kan dat tellen.
Veel passender en gegronder is: De media rammen lezers en kijkers het etiket 'conservatief' door de strot.
Is het inderdaad, intellectueel niet eerlijker toch eens voor iedereen duidelijk te maken wat degenen die wat graag het woord 'conservatief' gebruiken, daaronder precies verstaan? Is het journalistiek wel correct uitsluitend aandacht te besteden aan de 'ethische' kwesties: euthanasie, abortus, genetische manipulatie, enz.? Hebben de media al gepeild naar de sociaal-economische opvattingen van Léonard? Als Léonard zo recht in de leer is, zou het dan kunnen dat hij te progressief is, te kritisch voor het kapitalistische systeem? Hebben de media minder schrik om het volledige zelfbeschikkingsrecht over leven en dood te propageren, dan om het kapitalisme in vraag te stellen en bv. ons economisch systeem eens af te toetsen aan de sociale leer van de kerk? Misschien moeten ze Léonard dan het etiket van linkse progressief wel opplakken.
Uit interviews en reportages blijkt in ieder geval dat Léonard in zijn persoonlijke levensstijl niet veel belang hecht aan materiële luxe én een non-conformist is.
16-01-2010 om 15:35
geschreven door Gust Adriaensen
14-01-2010
Danneels
Nu kardinaal Danneels afscheid neemt, verschijnen er in de media meer en meer portretten van de man die gedurende 30 jaar aan het hoofd stond van de kerk in België.
Algemeen wordt hij geprezen als een hoogstaande intellectueel, een diplomaat, een verzoener, een aimabele man. Hij was ook iemand die heel goed overkwam in de media en daarin altijd maar gegroeid is. Hij sprak een beeldrijke taal die de weg vond naar alle lagen van de bevolking. Kortom, hij genoot enorm veel prestige en goodwill.
En toch is Danneels er niet in geslaagd de leegloop van de kerken te stoppen, de roepingencrisis op te lossen of te verhinderen dat kerk en geloof, zeker in Vlaanderen, meer en meer een randverschijnsel werden.
Sommigen zijn dan ook van mening dat Danneels al te vaak te voorzichtig, te diplomatisch optrad. Dat hij te wollig sprak over heikele en fundamentele onderwerpen. Dat hij in bijna alle omstandigheden de controverse vermeed.
Misschien is het wel zo dat duidelijke standpunten over geloof en kerk, over mens en samenleving, over ethische en sociaal-economische problemen, telkens met Christus' leer als toetssteen en zonder in individuele culpabilisering te vervallen, meer houvast en resultaat geven. Overigens geeft het te denken dat de media hoog opliepen met Danneels omwille van kwaliteiten die dezelfde media bij bv. politici veroordeelden als zwakheden die krachtdadige beslissingen onmogelijk maakten.
Kardinaal Danneels lag uitermate goed in de markt maar dat belette niet dat zijn instituut fel achteruit boerde. Het is een kleine kudde geworden. Wellicht zal die constatering zijn opvolger ertoe brengen recht voor de raap te zeggen waar het op staat als je echt tot de kerkgemeenschap van Jezus Christus wilt behoren. Misschien haken er dan nog velen af. Maar het kan ook een nieuwe dynamiek van echte vernieuwing op gang brengen.
14-01-2010 om 11:39
geschreven door Gust Adriaensen
12-01-2010
Het Retiese dialect (38)
Het Retiese dialect (38)
Een (jonge) vrouw die in taal, gedrag en uiterlijke verschijning afweek van wat binnen haar sociale klasse gangbaar was, die zich verwaand gedroeg, werd en bescheete gèjen (gatje) genoemd. Zo iemand droeg waarschijnlijk maar zelden slèffers of slètsen en zou zeker niet op hoewege of liejege blo?en(1) dower nogal hénén stalpen. Wellicht besteedde ze veel tijd aan haar coiffure en stak ze heur haar ingenieus op met talloze vlimme?es. En God weet droeg ze wel ne kommenezôn van satijn. Volgens sommige taalkundigen komen slèffers (slèffen) en slètsen (slof, pantoffel, sandaal) van een klankschilderende basis die het schurende van de s combineert met het slappe van de l; andere zijn van mening dat slèts dezelfde oorsprong heeft als slet (ontuchtige vrouw) , Middelnederlands slet(te): afgescheurde lap, slip van een kledingstuk, vod. Hoewege blo?en (hoge klompen) bedekten ook de wreef van de voet. Ze werden vooral door de mannen gedragen. De zondagse hoge klompen waren versierd met snijwerk , koperen tètsen (korte spijkers met ronde kop,rondkop, vermoedelijk komt het woord van het klanknabootsende tits(en):aanraking, lichte slag) en beschilderd met vooral geel en bruin. Liejege blo?en(lage), gedragen door meisjes en vrouwen,waren voorzien van klompleertjes die met kùtnèùgeljes (kort-, klompspijkertje: spijker met brede, platte kop en korte punt) aan weerskanten van de klomp bevestigd waren. Grapjassen stuurden soms kinderen op pad naar de buren om en bùljen (builtje), e zèksjen (zakje) kùtnèùgeljeszôd (kortnageltjeszaad), de stiejenschôf (steenschaaf) of et virkant rónd (vierkant rond) te halen. Stalpen (en stalp, ne stalper) betekent onelegant, wijdbeens, onregelmatig, niet soepel stappen. Waarschijnlijk is het woord een vermenging van stappen en zwalpen. E vlimme?en is een schuifspeld. Het woord zou zich onder invloed van vlies ontwikkeld hebben uit het Noord-Brabantse vim (vin) dat verwant is met het Latijnse pinna (punt, vleugel van een pijl, veer). In de betekenis van schuifspeld wordt in ons dialect het verkleinwoord gebruikt. De meervoudsvorm vlimmen heeft ook als betekenissen visgraten en de baard of kafnaalden van bv. gerst.Ne kommenezôn is een onderjurk en is een vervorming van het Franse combinaison.In het Nederlands wordt het Engelse combination gebruikt. De dialectische betekenis verschilt evenwel van combinaison, combination: damesondergoed bestaande uit lijfje en broek aan elkaar. En ons bescheete gèjen zal er ook wel veel voor over gehad hebben om te vermijden dat over haar gezegd werd: Die heej nogalen moewek. En moewek (mook) betekent ingewanden, eerste maag van een herkauwer, pens. Het woord werd en wordt echter ook vaak overdrachtelijk voor een persoon met een overdreven dikke buik gebruikt. Moewek gaat terug op een Germaanse wortel die glibberig betekent en is verwant met Latijns mucus (slijm).
12-01-2010 om 18:19
geschreven door Gust Adriaensen
09-01-2010
Een veeg van Yves
Ook gehoord? In een interview verklaarde de premier dat een kartel CD&V-NVA er niet meer zal komen. En waarom niet? Omdat, aldus de man die enkele jaren geleden maar vijf minuten nodig beweerde te hebben om BHV te splitsen, 'de NVA historisch niet in staat is verantwoordelijkheid te dragen'.
Die Yves Leterme toch. Leert niet echt bij. Kartelvorming: is dat niet een zaak van de partij en moet de voorzitter daarover niet communiceren in plaats van de premier?
Dewever en zijn NVA weten het nu: in de ogen van Leterme is NVA een onverantwoordelijke politieke formatie. En dat onvermogen om verantwoordelijkheid te dragen, is niet zomaar iets tijdelijks. Nee, dat zit erin gebakken, dat is bij NVA structureel. Zo zegt de eerste minister, die wel de verantwoordelijkheid over BHV en de staatshervorming wat graag uit handen geeft.
Maar hoe moet dat nu verder met de Vlaamse regering? De partij van de premier en SP-A zitten daar opgescheept met een partij die 'historisch niet in staat is verantwoordelijkheid te dragen'. Erg nietwaar.
En Dewever zijn ergernis maar verbijten. Hoe lang nog? Want over een politieke partij zeggen dat ze onbekwaam is verantwoordelijkheid te dragen, is zowat de grofste belediging die je je kan indenken. Als die dan nog komt uit de mond van de premier, een kopstuk van je coalitiepartner in de Vlaamse regering, kan er niet langer gezwegen worden.
Of wordt Dewever door allerlei tactische en electorale overwegingen zozeer beheerst, dat hij het verkieslijker acht zijn mond te houden. Opgepast Bart! Zeker voor NVA is het een onmogelijke opgave om voldoende stoer te blijven op het Vlaamse niveau en tegelijk het federale bestel krachtdadig verder uit te hollen. En, o ja. De NVA begint het wellicht al te voelen: macht corrumpeert.
09-01-2010 om 14:06
geschreven door Gust Adriaensen
07-01-2010
Het Retiese dialect (37)
Het Retiese dialect (37)
Het touw dat op een bepaalde manier om kop en bek van vooral koeien wordt geknoopt is ne moezel. Het woord heeft waarschijnlijk verband met het Engelse muzzle dat muil maar ook muilband betekent. Het stjètlêr duidt de staartriem (waar de paardenstaart door gaat) aan. Stevige, hoge schoenen om op het veld te werkenwaren landschoenen. Een golfbroek (kuitbroek, ruimzittende broek die een eind onder de knie om het been sluit) werd in ons dialect en klosbroek of en smo?elbroek genoemd. Mogelijk verwijst klos naar ofwel de cylinder- of spoelvorm van de pijpen ofwel versterkte dergelijke broek het klosgeluid dat iemand maakt die op plompe wijze loopt. Dat smokkelwaar in de broekspijpen verborgen kon worden, zal in een grensstreek als Retie door sommigen als een interessante mogelijkheid wel overwogenzijn . Of er ook effectief gebruik gemaakt werd van smokkelbroeken om te smokkelen, is me niet bekend. Een volgens de gangbare mode te korte of te hoog opgetrokken broek werd eerder denigrerend en spottend engosjstrôtse (Goorstraatse) broek genoemd. De Goorstraatse boeren werden door andere gehuchten beschouwd als erg gehecht aan de voorvaderlijke tradities en als het minst vatbaar voor wisselende modes. Mogelijk heeft het woord maar een beperkt en kortstondig en zondig gebruik gekend maar het zou taalkundig echt zonde zijn om het niet te vermelden: de cinnemabroek, waarvan de zakken geschikt gemaakt werden om zonder al te veel hindernissen o.a. bepaalde seksuele activiteiten op het scherm ook eens uit te proberen in de bioscoopzetel.
Om aan te duiden dat de aangetrouwde familie eigenlijk toch maar op de tweede plaats komt, spreekt men over de kâwe/kèèwe (koude) kant of zegt men : ôngetrawd is ôngescheeten (algemeen Nederlands: aangetrouwd is aangedouwd: door huwelijk komt men soms in betrekking tot personen die men bij vrije keuze liever vermeden zou hebben). Het dragen van een Goorstraatse broek, dus te kort of te hoog opgetrokken, werd becommentarieerd of bekritiseerd met : Gaj hét wôter in ewe kélder zee?er ? Wanneer je verneemt of te horen krijgt dat je beschouwd wordt alseen bluffer, een blazer, kan je repliceren met: Bêter blôzen dan ew ba?es verbrannen (beter blazen dan uw bakkes verbranden). Beginnende kaalheid kan de ironische opmerking haj heej en glôzen(glazen) pan in t dakzi?en oproepen. Een kind dat aldoor zeurde over pijn aan hoofd, handen of voeten kon van moeder of vader te horen krijgen: Das wajt (ver) van ew gat; dowe moete nie óp zi?en. En tegen een slechtgehumeurde, bokkige, lelijk kijkende spruit werd wel eens gezegd: Amaj wade gezicht. Da zal ik es óp de kélderdeur hangen, dan kómen er gén ka?en(katten) in. Wanneer een gesprek stilvalt, kan je om de ontstane onwennigheid te verdrijven en de conversatie terug op gang te brengen, zeggen: nei is t weer óm peejjes(worteltjes) te zowen (zaaien) (en bloweren te schaweren). Bij beide activiteiten is windstilte de beste weersgesteldheid. En tot slot stevige kost. Een niet mis te verstane zegswijze van feministische en/of ontgoochelde vrouwen die het mansvolk op zijn plaats zetten met: Wa zóde vùr zoewe klawen stuksjen en hiejel vèrken in hojs hôlen.Daar heb je als man niet van terug.
07-01-2010 om 19:36
geschreven door Gust Adriaensen
06-01-2010
Twee vraagjes
Eentje aan het ACW. Een ander aan NVA.
Bart Dewever, die in de Vlaamse media een aureool krijgt opgezet van uitzonderlijk intellect, wijsgerig inzicht, politiek vernuft en ga zo maar door, stelt dat naast NVA, de CD&V duidelijk een centrumrechtse maatschappijvisie aanhangt.
Dat wil ik grif geloven. Maar wat doet het ACW, en in het bijzonder het ACV, dan nog langer in dat kamp?
Yves Leterme, die duidelijk geleerd wil hebben uit de pijnlijke mislukkingen van zijn eerste premierschap, zweert elke vorm van communautaire profilering af. Tussen haakjes: grote staatshervorming en 5 minuten politieke moed voor BHV waren de beloften waarmee hij een paar jaar geleden de verkiezingen won. Nu zegt 'staatsman' Leterme: weg staatshervorming, weg BHV -Dehaene moet dat maar oplossen.
Mij niet gelaten. Maar krijgen de stoere Vlaamse helden van NVA, en in de eerste plaats Dewever, de kramp in hun kuiten niet? Op Vlaamse niveau regeringsmacht uitoefenen. En lijdelijk moeten aanzien dat hun coalitiepartner hun dada's op het federale niveau in de vriezer stopt. Hoe lang duurt het dan nog vooraleer de geloofwaardigheid van Dewever en NVA onherstelbaar wordt aangetast?
06-01-2010 om 09:16
geschreven door Gust Adriaensen
05-01-2010
"De blinde hoort de stok op de trom. De dove ziet de stok op de trom. Toch is er maar één stok en één trom."
Tao Meng
05-01-2010 om 09:07
geschreven door Gust Adriaensen
02-01-2010
'Den Haring': natuur op haar mooist
Ten westen van de gewestweg Retie-Geel ligt 'Den Haring', een nat veengebied in de valleien van de Witte en de Zwarte Nete.
Het gebied wordt gekenmerkt door waardevolle vegetaties. De beemdjes van vroeger zijn mooie dotterbloemhooilandjes of moerasspirearuigten geworden. Er zijn elzenbroekbossen en de vele jaren geleden afgesneden meanders van de Witte Nete zijn verland tot moerassen. Ook in de riviertjes zelf groeien heel wat zeldzaam geworden waterplanten. Maar ook de fauna mag er zijn. Er zwemmen 24 soorten vissen in rond en op de oevers broeden dodaars, ijsvogel, blauwborst en ijsvogel. Het valleigebied geniet dan ook terecht Europese bescherming.
Sinds 2008 heeft Natuurpunt in 'Den Haring', bijna 19 ha beemden, broekbossen en enkele oude netemeanders kunnen verwerven. Binnen afzienbare tijd starten de eerste beheerswerken en de aanleg van een wandelpad. In de loop van 2010 hoopt de vereniging het nieuwe reservaat te kunnen inhuldigen en het wandelpad te openen.
02-01-2010 om 20:15
geschreven door Gust Adriaensen
We wandelen door de vrij mondaine badplaats Dinard, over de Barrage de la Rance. De hier gebouwde getijdenkrachtcentral is een van de eerste en grootste in Europa.
We bezoeken de parochie-erven, de 'enclos' van Pleyben, Lampaul-Guimiliau en St.-Thégonnec. 
Van St.-Albin stappen we naar Locronan. Wat verder van de kust. Een doodgewoon, lieflijk, rustgevend landschap.
Wordt het niet te veel voor Rik?
Ook het historische centrum van Vannes is met zijn magnifieke tuinen voor de wallen, zijn vele verkeersvrije straatjes en kleurrijke woningen, meer dan een bezoek waard. 
De lucht is somber op 13 september maar het blijft droog. 's Morgens bezoeken we het mooie, kraaknette, omwalde stadje Guérande. En dan stappen rond en door La Grande Brière mottière. Het is een enorm veengebied van bijna 7000 ha op de zuidkust van Bretagne.
Op zondag 29 augustus om 10 uur opent Natuurpunt een nieuw wandelpad in de vallei van de Witte en Zwarte Nete, vlakbij de watermolen van Retie.
Het Retiese mannenkoor De Gregorianen is al vele jaren in Retie een begrip maar ook in de ruimere regio raakt het koor meer en meer bekend.
Het eerste slachtoffer van het binnenhalen van Torfs, is er. En het is een slachtoffer met naam. Tony Van Parys was ooit minister van justitie en werd jarenlang opgevoerd als DE CD&V-justitiespecialist. 
Siegfried Bracke trekt de kamerlijst van Oost-Vlaanderen voor NVA. Daarmee verliest Mol een van zijn talrijke (?) BV's.
Leterme trekt dus niet de senaatslijst. Het CD&V-boegbeeld wordt Marianne Thyssen.
Notger Wolf, abt-primaat van 25.000 benedictijnen, spirituele wereldleider met naam:
De twee reportages van Annemie Struyf over de trappistinnen van Brecht genoten niet alleen massale belangstelling maar oogstten ook veel positieve kritiek.
Morgen vindt in Brussel de top van de 27 lidstaten van de EU plaats. Herman Van Rompuy zal daarvan de president zijn. Dat is de eerste keer. Op zichzelf historisch te noemen.
De officiële openstelling op 30 januari, van de heringerichte voormalige campingsite Keiheuvel in Balen, was een deugddoende belevenis.
