Begin december wordt het boek 'Retie-Veranderend landschap' gepubliceerd. De publicatie gaat gepaard met een tentoonstelling in Kasteel du Four.
Het is een expositie van boeiend historisch materiaal en prachtige natuurfoto's.
De tentoonstelling is open van zaterdag 4 tot en met dinsdag 7 december, telkens van 10 tot 12 uur en van 13 tot 17 uur. De toegang is gratis. Ze is een samenwerking van de Retiese Heemkundige Kring 'Zeven Neten' met natuurvereniging 'Den Bunt' en Natuurpuntafdeling 'Wamp & Neten'.
Een bezoek verdient bijkomende aanbeveling omdat het meer dan waarschijnlijk de laatste keer is dat het Kasteel du Four (Kasteelstraat, Retie) opengesteld wordt voor het publiek.
19-10-2010 om 20:57
geschreven door Gust Adriaensen
16-10-2010
'Ik wil lezen wat er niet staat'
De mediareacties op de bedenkingen van aartsbisschop Léonard omtrent aids, tonen nog maar eens aan tot welk bedroevend laag niveau de Vlaamse media en in het bijzonder de kranten, gezakt zijn. En je hoeft het met Léonard niet altijd eens te zijn om tot die conclusie te komen.
Ook de berichtgeving en commentaar van de zelfverklaarde kwaliteitskranten De Standaard en De Morgen worden gekenmerkt door eenzijdigheid, vooringenomenheid, sektarisme, kwaadwilligheid, geraaskal.
Een aantal journalisten is ofwel echt analfabeet, ofwel te lui om zich te informeren, ofwel alleen maar in staat te lezen wat hij of zij wenst te lezen. Vanaf het begin van de commotie was het duidelijk dat niemand van de opiniemakers zich de moeite getroost had de hele context van Léonards bedenkingen te lezen. Ook na de verduidelijking door de aartsbisschop, blijven ze hem onjuist en onvolledig citeren.
Léonard stelt scherp dat ons gedrag gevolgen heeft. Dat is een waarheid als een koe. Dat geldt voor het milieu, voor onze drink- en eetgewoonten, ons rijgedrag, enz. Geen enkele journalist zal dat in twijfel trekken.
Gaat dat ook niet op voor onze seksuele gewoonten? Ja, natuurlijk. Wetenschappelijk onderzoek heeft een en ander al ten overvloede aangetoond.Vandaar de pleidooien, al jarenlang, o.a. door dezelfde journalisten die nu Léonard aan het kruis nagelen, voor veilige seks en het fulmineren tegen het Vaticaanse standpunt omtrent het condoom.
Door de manier evenwel, waarop de media nu de aartsbisschop aanpakken, lijkt het alsof zij ineens de pleitbezorgers geworden zijn van onveilige, promiscue seks.
16-10-2010 om 18:47
geschreven door Gust Adriaensen
10-10-2010
Stappen in Bretagne (2)
Ook het historische centrum van Vannes is met zijn magnifieke tuinen voor de wallen, zijn vele verkeersvrije straatjes en kleurrijke woningen, meer dan een bezoek waard.
Maar we zijn hier ook in het land van de menhirs en de dolmens. De Grand Menhir van Er Grah en de Table des Marchands op de site van Locmariaquer. En vooral de indrukwekkende 'alignements' van menhirs, meer dan 2000, opgericht omstreeks 4000 voor Christus, in Carnac en omgeving.
En dan is het wandelen geblazen. Over het GR-kustpad. Het uitzicht op zee is prachtig. De kust zelf, waar ooit de oesterkweek een grote bloei kende, maakt een eerder verloederde indruk. Vele oesterbanken en -putten liggen er verlaten en verwaarloosd bij. Enkele bedrijfjes zijn nog actief en je kan er bij een glas witte wijn verse oesters naar binnen slurpen.
Het schiereiland Quiberon is een 15 km lange landtong. Op een bepaalde plaats is de landengte zo smal, dat je zowel de ruige westkust van de open zee als de beschutte oostkust van de baai ziet.
10-10-2010 om 16:06
geschreven door Gust Adriaensen
09-10-2010
Stappen in Bretagne (1)
De lucht is somber op 13 september maar het blijft droog. 's Morgens bezoeken we het mooie, kraaknette, omwalde stadje Guérande. En dan stappen rond en door La Grande Brière mottière. Het is een enorm veengebied van bijna 7000 ha op de zuidkust van Bretagne.
De turfgrond veert zachtjes. Eindeloze rietvelden. Talloze kanaaltjes. Soms kleine kuddes koeien en paarden. Weinig watervogels in deze periode van het jaar. Een mysterieuze wereld.
Op een aantal borden staat te lezen dat de inwoners van de aangrenzende gemeenten van La Grande Brière mottière, het onverdeelde eigendomsrecht over het gebied hebben.
In heel wat dorpjes op de rand van het veengebied is er toeristische activiteit. Horeca is duidelijk aanwezig. Koets- en boottochten worden georganiseerd.
Misschien maken die toeristische belangen het mogelijk te investeren in het stoppen van het verlandingsproces van het veen. Want het land is het duidelijk aan het winnen van het water en bossen van wilgen en berken krijgen weer vaste voet.
09-10-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
06-10-2010
Torfs en in-vitrofertilisatie
Onder een erg tendentieuze titel schrijft professor Rik Torfs in De Standaard een bliksemsnelle commentaar op de snelle afkeurende reactie van het Vaticaan op de toekenning van de Nobelprijs geneeskunde.
Wat men ook moge denken over in-vitrofertilisatie, van een professor mag verwacht worden dat hij de dingen niet op een hoopje gooit, ook niet 'in tijden van seksueel misbruik'.
Het lijkt me inderdaad niet correct dat Torfs in het Roomse standpunt omtrent in-vitrofertilisatie, het bewijs ziet dat 'seks en Rome geen vanzelfsprekend huwelijk' is. De columnist is die mening dus wel toegedaan en schrijft vooral over de volgens hem oerconservatieve Vaticaanse opvattingen over seksualiteit en amper over de problematiek van de in-vitrofertilisatie.
Een erg vreemde kronkel in Torfs' redenering is dat hij de fundamentele vragen die Rome heeft bij de in-vitrofertilisatietechniek erkent als 'reële vragen', nl. het lot van embryo's en de vermarkting van de menselijke reproductie. Maar hoogstmerkwaardig: hij ontzegt het Vaticaan het recht daarover mee te spreken.
Wat ik dan verwacht van een opiniemaker als Torfs, is dat hij zijn licht eens laat schijnen over die 'reële' vragen. Is er een ethisch verantwoorde behandeling van 'ongebruikte embryo's' mogelijk? Hoe kan de vermarkting van de menselijke reproductie tegengegaan worden? Of is dat allemaal niet nodig?
Torfs geeft evenwel geen antwoord. Hij laat de lezer op zijn honger.
06-10-2010 om 21:50
geschreven door Gust Adriaensen
04-10-2010
Wie gelooft op den duur... Dewever nog?
Dewever dreigt inderdaad ongeloofwaardig te worden. Hij loopt bovendien het gevaar slachtoffer van zijn eigen electorale succes en van de nooit geziene welwillende bejegening door de Vlaamse media te worden.
Het is m.i. politiek onverantwoord en intellectueel zowel als democratisch oneerlijk, na meer dan vier maanden onderhandelen, als grootste Vlaamse partij ermee te stoppen. Niet omdat er geen serieuze vooruitgang in de staatshervorming geboekt werd, maar omdat de Franstaligen niet ingaan op een eenzijdig ultimatum van N-VA.
In die manier van doen komt een tweede gevaar tot uiting: Vlaams-nationale arrogantie. Het is niet de eerste keer dat Dewever zich daartoe laat verleiden. Opvallend maar een goed beeld van de Nieuw-Vlaamse-Arrogantie vormde de persconferentie waarop Dewever geflankeerd werd door Muyters, weggeplukt uit de Vlaamse werkgeverslobby en Bracke, bekeerling uit de zo vaak door N-VA verketterde rode VRT-burcht. Mensen die jarenlang keihard gewerkt hebben op het Vlaamse politieke strijdveld, geraken moeilijker en moeilijker tot bij de Grote, Wijze, Machtige Leider.
Wat onderhand bijzonder irriterend overkomt en tot cynische opmerkingen aanzet, is het onvoorstelbare gemak waarmee Dewever de schuldbekentenissen en de excuses debiteert, wanneer hij door journalisten op fouten (misschien zijn het zelfs niet altijd op de keper beschouwd fouten) gewezen wordt. Stop daar toch mee, man! Het is een te doorzichtige truc.
Tenslotte. Dat de volgens sommige journalisten machtigste politicus van Vlaanderen, zoniet van België, een belangrijk segment van zijn public relations verzorgt via 't Draakske (of hoe de naam ook is), is een onvoorstelbare blamage, met alle respect voor dat frietkot, voor de politieke top. Dat daaraan nu 't Mestputteke toegevoegd wordt als mogelijke toekomstige habitat van de Grote Vlaamse Politieke Goeroe, maakt het, met alle respect voor en goede herinneringen aan het etablissement dat ik ooit een aantal keren bezocht, allemaal nog erger.
Bart Dewever, een raad, hou je voeten op de grond.
04-10-2010 om 20:53
geschreven door Gust Adriaensen
30-09-2010
Einde van gidsland Nederland, einde van het CDA
De minderheidsregering van VVD en CDA die in Nederland in de steigers staat en die rekent op de gedoogsteun van de PVV van Wilders, betekent het definitieve einde van 'gidsland' Nederland.
Vanaf de jaren zestig van vorige eeuw wierpen de Nederlanders zich graag op als de progressieve bestrijders van onrecht waar ook ter wereld, als de zelfbewuste voorvechters van een tolerante multiculturele samenleving, als de verbeten verdedigers van natuur en milieu.
Het kan verkeren. De Nederlandse kiezer heeft zoveel macht in handen van de grofgebekte, racistische, ultraconservatieve, nationalistische Wilders gespeeld dat voor de vorming van een regering om steun gebedeld moet worden bij hem en zijn PVV. Wellicht verschansen de 'Hollanders' zich de eerstvolgende jaren onzichtbaar achter hun dijken.
Mocht het CDA-congres goedkeuren wat machtspoliticus Verhagen ze poogt op te leggen, dan betekent dat ook het roemloze en beschamende echte einde van de C in de partijnaam. Hoe durft die politieke partij nog langer het woord 'christelijk' in het vaandel voeren, wanneer ze de macht wil delen met een man die al jaren agressief dingen verkondigt die haaks staan op de fundamentele boodschap van Christus?
Bezitten de CDA'ers nog een greintje eerlijkheid en overtuiging, dan kelderen ze de overeenkomst tussen Verhagen, Rutte en Wilders. Doen ze dat niet, laat ze dan in een moeite door, de C uit hun partijnaam schrappen!
30-09-2010 om 14:16
geschreven door Gust Adriaensen
26-09-2010
Aandachtsvernauwing
In De Standaard beklemtoont Luc Huyseterecht hoe moeilijk het is om het 'zelfvertrouwen te herstellen van wie geschonden is'. Vandaar zijn scepticisme ten aanzien van de waarheidscommissie die de Kerk wil instellen voor de verdere afhandeling van het seksuele misbruik binnen de instelling. Maar wel alle heil verwachten van 'een openbaar verdict van een strafrechter...', is wel erg kort door de bocht.
Positief is dat Huyse het ook even heeft over andere plaatsen van misbruik en hij geeft een aantal voorbeelden: jeugdbewegingen, leger, sportclubs, instellingen voor mentaal gehandicapten. Als zichzelf respecterend socioloog kon hij ook moeilijk anders. Hoewel het me verwondert dat hij niet de familie en de buurt in het rijtje opneemt.
Maar hij zowel als de meeste andere columnisten en journalisten blijven bijna uitsluitend de Kerk én het seksuele kindermisbruik viseren. Het is een aandachtsvernauwing die m.i. nadelig en gevaarlijk is voor een effectieve bestrijding van misbruik. Zeker sociologen als Huyse weten dat in familie en buurt en in de sectoren die hij opnoemt, misbruik voorkomt. Deze sectoren worden door de media grotendeels met rust gelaten. Waarom wordt er geen grote campagne gelanceerd om slachtoffers van misbruik binnen de familie, de eigen buurt, de sportclub, enz. ertoe aan te zetten zich te melden?
En seksueel misbruik is niet de enige afschuwelijke vorm van machtsmisbruik. Door de exclusieve toespitsing op seksualiteit, is er nog maar amper aandacht voor de slachtoffers van fysiek, psychisch, sociaal en economisch geweld. Bovendien wordt de indruk gewekt dat er van misbruik, ook van seksueel misbruik, geen sprake meer is wanneer iemand meerderjarig is.
26-09-2010 om 14:15
geschreven door Gust Adriaensen
22-09-2010
Retie - Veranderend Landschap
Op 3 december 2010 brengt de Retiese heemkundige kring 'Zeven Neten' het boek Retie - Veranderend Landschapvan Danny Van der Veken uit.
Het omvangrijke leesboek, kijkboek en naslagwerk (416 blz.) beschrijft de evolutie van het Kempense landschap door de eeuwen heen aan de hand van Retiese voorbeelden. Het wordt volledig in vierkleurendruk, op groot formaat en in harde kaft uitgegeven en is rijkelijk geïllustreerd met meer dan 700 foto's en 100 figuren, waaronder nooit eerder gepubliceerde historische kaarten en foto's. Daarnaast hebben verscheidene Kempense fotografen schitterende natuurfoto's ter beschikking gesteld. De hoofdstukken worden bovendien voorafgegaan door prachtige landschapsaquarellen en haiku's van Willy Thys.
Het boek is opgebouwd rond drie kernhoofdstukken: de periode tot 1845 (het traditionele landschap), de periode 1845-1925 (het verdwijnen van de heide) en de periode 1925-2005 (het verdwijnen van de kleinschaligheid). Elk hoofdstuk begint met de beschrijving van de belangrijke maatschappelijke tendensen in landbouw, infrastructuurwerken, woningbouw, nijverheid, toerisme en natuurbeheer die een invloed uitgeoefend hebben op het landschap. Uiteraard komen alle Retiese natuurgebieden uitgebreid aan bod. Elk hoofdstuk eindigt met een viertuele wandeling door de gemeente vanaf het dorpsplein tot aan de grens met Geel. Sommige fenomenen krijgen extra aandacht in kaderteksten.
Wie zeker wil zijn van een exemplaar van het boek Retie - Veranderend Landschap, tegen een gunstprijs dan nog, kan voorintekenen tot en met 30 september. Voorintekenaars worden met naam vermeld in het boek. Schrijf 30 euro per gewenst exemplaar over op rekening nr. 363-0753214-49 van de Retiese heemkundige kring 'Zeven Neten' .
De publicatie van het boek gaat gepaard met een tentoonstelling in Kasteel du Four. Er werden namelijk zoveel figuren en foto's verzameld, zowel historisch materiaal als natuurfoto's, dat ze niet allemaal een plaats konden krijgen in het boek. Een selectie hiervan wordt tentoongesteld van zaterdag 4 tot en met dinsdag 7 december 2010, telkens van 10 tot 12 uur en van 13 tot 17 uur. De toegang is gratis. Deze tentoonstelling is een samenwerking van 'Zeven Neten' met natuurvereniging Den Bunt en Natuurpuntafdeling Wamp & Neten.
22-09-2010 om 16:03
geschreven door Gust Adriaensen
21-09-2010
Van openbare toiletten en rotondes..
Pas terug van een reis naar Bretagne en wellicht volgt er nog een verslag. Maar nu wil ik toch al wijzen op enkele opvallende openbare voorzieningen. Opvallend omdat ze in Vlaanderen, in België grotendeels ontbreken.
Tot in het kleinste stadje vind je openbare toiletten en ze zijn over het algemeen goed onderhouden. Op verscheidene plaatsen zijn er hondendrolzakjesautomaten voorzien. Frankrijk is het land van de rotondes. Wat opvalt is de vaak mooie aanleg ervan. Het zijn vaak bloemen- en plantenparadijsjes en ze worden prima verzorgd. De straten in zowel kleinere als grotere steden waren over het algemeen proper.
Kortom, we kunnen nog heel wat opsteken van andere landen, ook van Frankrijk.
21-09-2010 om 10:57
geschreven door Gust Adriaensen
10-09-2010
De nieuwe inquisiteurs
Nadat kardinaal Danneels wekenlang spitsroeden moest lopen en de publieke opinie hem bijna als de 'echte' dader ging beschouwen, keert de aandacht van de media , na het mea culpa van de kardinaal, terug naar de pedofiele bisschop Vangheluwe. Maar m.i. op een merkwaardige manier.
Twee strafmaatregelen komen uit katholieke hoek sterk naar voren. Ze werden al verwoord door de hoofdredacteur van het katholieke opinieblad Tertio en door hoogleraar-senator-teeveester Torfs.
Ten eerste: ontwijding. Vangheluwe moet 'ontwijd' worden. Van mensen als Vande Vyvere en Torfs mag je verwachten dat ze kennis van zaken hebben en correcte informatie geven. Welnu, de priesterwijding is een sacrament en kan volgens de katholieke leer nooit nietig worden, eens ze geldig is ontvangen. Een priester kan wel de clericale status verliezen en hem kunnen alle ambten verbonden aan het priesterschap ontnomen worden. Maar deze specialisten getroosten zich echt niet veel moeite om dat onderscheid voor het doorsneepubliek duidelijk te maken.
Ten tweede: verbanning. De eis om pedofiel Vangheluwe naar het buitenland te verbannen, klinkt sterker en sterker. Hoe men het draaie of kere, dit is gewoonweg onchristelijk. Van oudsher hebben abdijen mensen opgevangen. Zij werden en worden daarbij geïnspireerd door Christus. Het komt uitsluitend de abdijgemeenschap toe te beslissen of Vangheluwe nog langer in de abdij kan verblijven of niet.
Waarom Vangheluwe, ook door katholieke instanties en opiniemakers, een onderkomen in een abdij 'van bij ons' ontzegd wordt, is me een raadsel. Tenzij hier speelt wat het grote verwijt naar Danneels toe was: het beschermen van het imago is belangrijker dan de christelijke plicht van gastvrijheid.
Huilen Van de Vyvere, Torfs en tutti quanti mee met de wolven in het bos?
10-09-2010 om 09:10
geschreven door Gust Adriaensen
30-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 6
Zaterdag 5 juni
Onze laatste vakantiedag aan de Oostzee hebben we voorbehouden voor een verkenning van Strahlsund, die andere Hanzestad van de Unesco-werelderfgoedlijst.
Strahlsund komt slordiger over dan Wismar. Er zijn nog veel gaten in het stadsweefsel. Talrijke gebouwen staan nog in de steigers. Maar er zijn enkele magnifieke sites. Het geheel van het stadhuis met de zeven torentjes en de Nikolaikirche aan de Alter Markt bijvoorbeeld. Of enkele vroegere kloostercomplexen met begijnhofachtige straatjes, pleintjes, doorsteekjes. Kleurrijke huisjes. Doet denken aan het Deense Ribe. Meer dan de moeite waard.
Zondag 6 juni
Zonder veel problemen voert onze chauffeur ons huiswaarts. Tevreden. Grootste deel van de week prachtig weer. Prima hotel. Schitterende steden. Mooie natuurgebieden.
Vergeleken met twintig jaar geleden, is er in materieel opzicht enorm veel ten goede veranderd. Het is duidelijk dat er gigantische financiële middelen naar de vroegere DDR zijn gevloeid. Of de mensen ook gelukkiger zijn, is niet zo eenduidig te beantwoorden. Dat bleek althans uit enkele gesprekken met autochtonen.
30-08-2010 om 08:38
geschreven door Gust Adriaensen
28-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 5
Vrijdag 4 juni
Het blijft prachtig weer en we bezoeken vandaag het grootste Duitse eiland: Rügen. Een echt eiland is het eigenlijk niet meer: imposante bruggen verbinden Strahlsund met Rügen.
Vanuit Sassnitz maken we een boottocht naar de Königsstuhl, de hoogste blinkend witte krijtrots van de Oostzeekust. Gesprek met een Duitser over verleden en heden, de DDR en het huidige verenigde Duitsland, de Ossies en de Wessies. Ook hij is niet onverdeeld positief over de Wiedervereinigung. Maar vrijheid van denken en handelen is veel waard. In de DDR-periode was zelfs reizen binnen het eigen communistische paradijs aan allerlei bureaucratische voorwaarden onderworpen.
Binz is een chique, witte badplaats. Geen flatgebouwen. Een lange pier, kraaknette stranden en wandelstraten. We rijden naar Prora, het megalomane vakantieproject van de nazis. Vlak bij een schitterende baai, een wit zandstrand, begon Hitler nog voor de oorlog aan de bouw van een 4,5 km lang vakantiecentrum dat logies moest kunnen verstrekken aan 25.000 Parteigenossen. Het was onderdak bij het begin van de oorlog. En toen was het geld voor dat project op. Het gebouw bleef onafgewerkt staan. Langs die eindeloze façade kijken, beneemt je werkelijk de adem.
In Göhren, op de oostelijke punt van het schiereiland Mönchgut, doen we nog een fikse wandeling , hoog boven het zuidstrand. We dalen naar het noordstrand af via een verboden trap, ontmoeten een barnsteenjutter en banen ons een weg door rottend zeewier en zand, terug naar Göhren. Op weg naar de witte vergane glorie van Putbus, hebben we een hele tijd zicht op het historische smalspoor Göhren-Putbus.
28-08-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
25-08-2010
KomeNete!
Op zondag 29 augustus om 10 uur opent Natuurpunt een nieuw wandelpad in de vallei van de Witte en Zwarte Nete, vlakbij de watermolen van Retie.
Natuurpunt slaagde erin heel wat hectaren te verwerven in 'Den Haring' , 'De Weense Putten' en 'De Koeibemdekens', een magnifiek Kempens natuurgebied met een rijk verleden en een bijzondere aantrekkingskracht op de mens.
Een prachtig wandelpad werd met steun van de gemeente aangelegd in de rand van het gebied. Vlakbij de historische watermolen kunnen wandelaars nu genieten van het gevarieerde rivierlandschap met mysterieuze broekbossen, bloemrijke hooilanden en kletsnatte moerassen.
Er staan volgende zondag nog een heleboel andere boeiende natuurhappenings op het program, gaande van kanotochten, kennismaking met de vistrap tot biologisch wateronderzoek. In de watermolen is er een natuurhistorische tentoonstelling met foto's uit de jaren 1940 en 1950 van Henri Van Den Wildenbergh, een der vroegere eigenaars van het gebied.
25-08-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
24-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 4
Donderdag 3 juni
We herontdekken Rostock. Een sterk vernieuwde, dynamische, netjes onderhouden stad. De grootste Hanzestad van Mecklenburg-Vorpommern. We beklimmen de toren van de Petrikirche. De stadswallen zijn een uitgestrekt, prachtig park. In de bekendste winkelwandelstraat van Rostock, de Kröpelinerstrasse, heerst een gezellige drukte.
s Namiddags naar de badplaats Warnemünde. Maar we passeren het stadsdeel Lütten Klein waar we twintig jaar geleden in een van de uitgeleefde Arbeiterwohnheime uit de jaren 50 logeerden. Na vrij lang zoeken vinden we aan de Warnowallee ons logies van zo lang geleden. De euforie is groot. Aan de buitenkant zien de woonblokken er nog grotendeels hetzelfde uit. Maar binnen zijn ze helemaal gerenoveerd. Er zijn niet alleen flatjes maar ook kantoren.
En dan naar de promenade, het strand en de vissershaven van Warnemünde. Het Neptunhotel torent nog altijd boven alles uit, de Theepot en de vuurtoren staan er nog, het is vrij druk op de promenade en het strand en bijna over de koppen lopen bij de vissershaven. De typische strandkorven staan mooi in het gelid. Een levendige badplaats.
24-08-2010 om 08:43
geschreven door Gust Adriaensen
23-08-2010
Actie Scherpenheuvel
Een bomvolle Mariahal in Scherpenheuvel, bij aanvang een minuut stilte voor alle slachtoffers van seksueel misbruik, serene toespraakjes van de initiatiefnemers, onder wie uit onze regio Kris Vandijck uit Dessel, een collecte voor het werk van zuster Jeanne Devos, gesmaakte intermezzo's van zang, orgel, harp. En vooral ontroerende en beklijvende getuigenissen van mensen uit alle kringen, die hun dank uitspraken voor de positieve rol die geestelijken in hun leven speelden en nog altijd vervullen. Ook de bekende astrofysicus Gerard Bodifee verwoordde op een indrukwekkende manier zijn dank aan de priester-leraars uit zijn jeugd.
Het was een deugddoende en ondersteunende manifestatie van solidariteit met al die geestelijken, mannen en vrouwen, die al decennialang het beste van zichzelf geven in de parochie, het onderwijs, de zorg, de ontwikkelingshulp...
En een terechtwijzing van die nieuwsmakers die in de misdrijven van een aantal geestelijken, de kans zagen om heel de clerus en de kerk te culpabiliseren en onderuit te halen.
23-08-2010 om 09:34
geschreven door Gust Adriaensen
22-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 3
Dinsdag 1 juni
Bewolkt maar het blijft droog. Wismar staat op het program. Wat een prachtige, met veel geld gerenoveerde, Hanzestad. Terecht staat ze op de werelderfgoedlijst van de Unesco. De gotische kerken in baksteen vallen op door het enorm hoge schip. Adembenemend. Zeer mooi en apart is de oude zaalkerk met plafondschilderingen. Bij de haven eten we een lekkere Italiaanse hap in Il Casale.
s Namiddags doen we Schwerin aan, de hoofdstad van Mecklenburg-Vorpommern. Niet zo verzorgd en mooi als Wismar. De blikvanger is evenwel het imposante okergele kasteel. Het marmer en bladgoud, de overdadige decoratie van de troonzaal: je vindt het in vele paleizen, maar het blijft toch (even) imponeren.
Woensdag 2 juni
In 1990 was het stormachtig, regenachtig weer toen we Fischland bezochten. Nu schijnt de zon volop, de lucht is staalblauw. Vandaag is het een wandeldag.
Een eerste stop in Zingst. Een aardig haventje met reeds heel wat toeristisch verkeer.In Prerow doen we een stevige wandeling door een natuurpark naar de vuurtoren op de kust. En s namiddags zijn we in het pittoreske Arenshoop. We stappen langs de kleurrijke, grote huizen, door en langs de rietvelden, boven en op het strand van de Oostzee. Magnifiek.
22-08-2010 om 13:51
geschreven door Gust Adriaensen
20-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 2
Maandag 31 mei
We rijden in oostelijke richting en doen eerst Grimmen aan. Een fraai stadje met stadspoorten, een Wasserturm en een bezienswaardige Marktplatz. Gesprek met een vrouw over vroeger en nu. Zij vond het leven in de DDR beter, gezelliger, socialer. Nu is het ieder voor zich, individualisme en afgunst regeren vaak. In Griebenow is een vrouw die de kerk aan het poetsen is, gemakkelijk aan de praat te krijgen over Luther en kanselier Merkel. Katholieken zijn er in dit deel van Duitsland bijna niet. Wie kerkelijk is , behoort tot een of andere protestantse kerkgemeenschap.
Nog verder naar het westen, naar Greifswald. Hanzestad en universiteitsstad. Een indrukwekkend en mooi marktplein. Een imposante Dom, een eerste opvallend exemplaar van de baksteengotiek. We genieten ondanks de hevige regenvlagen en sterke windstoten.
In Wolgast, een wat ingeslapen stadje, zijn we maar enkele tientallen kilometer van de Poolse grens verwijderd. Hoe verder naar het oosten, hoe minder welvarend het lijkt, hoe meer je nog aan de DDR moet denken. In een café op de kleurrijke markt van Wolgast, drinken we nog iets. De herberg hangt vol met oude instrumenten.
20-08-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
18-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 1
Inleiding
We hadden het er al dikwijls over gehad: na zoveel jaren eens terug naar de Oostzee. Twintig jaar geleden, in de zomer van 1990, beleefden we met enkele van onze kinderen, in Rostock-Warnemünde, toen nog enkele maanden DDR, een memorabele vakantie.
In mei-juni 2010 is het zover.
Zondag 30 mei
Twintig jaar geleden stopte de snelweg bij de laatste stad op West-Duits grondgebied: Lübeck. Nu is er ten zuiden van Lübeck een nieuwe snelweg, de A20. Richting Wismar, Rostock, Strahlsund, Greifswald. Richting Polen. Een bord trekt onze aandacht: Ehemalige Innerdeutsche Grenze. Eindeloze gele koolzaadvelden. Trabantjes en Wartburgs zijn van de aardbodem verdwenen.
Het weer is nog slechter dan in 1990 bij onze aankomst in de Arbeiterwohnheime tussen Warnemünde en Rostock. Maar ons hotel Kurhaus Devin is in een mooi park vlak bij de Oostzee gelegen, de sfeer is gemütlich, het eten lekker. We voelen er ons direct thuis.
s Avonds maken we in de gietende regen een wandelingetje langs de oever van de zee, richting Greifswalder Bodden. Een kolonie van een vijftigtal zwanen dobbert op het rustige water van de baai.
18-08-2010 om 15:29
geschreven door Gust Adriaensen
11-08-2010
De Gregorianen: een begrip
Het Retiese mannenkoor De Gregorianen is al vele jaren in Retie een begrip maar ook in de ruimere regio raakt het koor meer en meer bekend.
In oorsprong zijn De Gregorianen een kerkkoor. Enkele jaren geleden kreeg het koor nieuwe impulsen en bekwaamde het zich verder in de gregoriaanse zang. Voor een aantal liturgische plechtigheden en voor bijna alle uitvaartdiensten wordt een beroep gedaan op het koor.
Daarnaast doen ook meer en meer rusthuizen een dankbaar beroep op De Gregorianen. Het koor bezorgt de bewoners van diverse bejaardenhuizen geregeld een gezellige namiddag met Nederlandstalige liedjes 'uit de oude doos'.
Wie wil genieten van de schoonheid van het gregoriaans in een eeuwenoud, historisch kader, kan dat op zaterdag 14 augustus. Dan luisteren De Gregorianen de mis van 19 uur op in de abdijkerk van Postel.
11-08-2010 om 07:34
geschreven door Gust Adriaensen
Ook het historische centrum van Vannes is met zijn magnifieke tuinen voor de wallen, zijn vele verkeersvrije straatjes en kleurrijke woningen, meer dan een bezoek waard. 
De lucht is somber op 13 september maar het blijft droog. 's Morgens bezoeken we het mooie, kraaknette, omwalde stadje Guérande. En dan stappen rond en door La Grande Brière mottière. Het is een enorm veengebied van bijna 7000 ha op de zuidkust van Bretagne.
Op zondag 29 augustus om 10 uur opent Natuurpunt een nieuw wandelpad in de vallei van de Witte en Zwarte Nete, vlakbij de watermolen van Retie.
Het Retiese mannenkoor De Gregorianen is al vele jaren in Retie een begrip maar ook in de ruimere regio raakt het koor meer en meer bekend.
