Dewever dreigt inderdaad ongeloofwaardig te worden. Hij loopt bovendien het gevaar slachtoffer van zijn eigen electorale succes en van de nooit geziene welwillende bejegening door de Vlaamse media te worden.
Het is m.i. politiek onverantwoord en intellectueel zowel als democratisch oneerlijk, na meer dan vier maanden onderhandelen, als grootste Vlaamse partij ermee te stoppen. Niet omdat er geen serieuze vooruitgang in de staatshervorming geboekt werd, maar omdat de Franstaligen niet ingaan op een eenzijdig ultimatum van N-VA.
In die manier van doen komt een tweede gevaar tot uiting: Vlaams-nationale arrogantie. Het is niet de eerste keer dat Dewever zich daartoe laat verleiden. Opvallend maar een goed beeld van de Nieuw-Vlaamse-Arrogantie vormde de persconferentie waarop Dewever geflankeerd werd door Muyters, weggeplukt uit de Vlaamse werkgeverslobby en Bracke, bekeerling uit de zo vaak door N-VA verketterde rode VRT-burcht. Mensen die jarenlang keihard gewerkt hebben op het Vlaamse politieke strijdveld, geraken moeilijker en moeilijker tot bij de Grote, Wijze, Machtige Leider.
Wat onderhand bijzonder irriterend overkomt en tot cynische opmerkingen aanzet, is het onvoorstelbare gemak waarmee Dewever de schuldbekentenissen en de excuses debiteert, wanneer hij door journalisten op fouten (misschien zijn het zelfs niet altijd op de keper beschouwd fouten) gewezen wordt. Stop daar toch mee, man! Het is een te doorzichtige truc.
Tenslotte. Dat de volgens sommige journalisten machtigste politicus van Vlaanderen, zoniet van België, een belangrijk segment van zijn public relations verzorgt via 't Draakske (of hoe de naam ook is), is een onvoorstelbare blamage, met alle respect voor dat frietkot, voor de politieke top. Dat daaraan nu 't Mestputteke toegevoegd wordt als mogelijke toekomstige habitat van de Grote Vlaamse Politieke Goeroe, maakt het, met alle respect voor en goede herinneringen aan het etablissement dat ik ooit een aantal keren bezocht, allemaal nog erger.
Bart Dewever, een raad, hou je voeten op de grond.
04-10-2010 om 20:53
geschreven door Gust Adriaensen
30-09-2010
Einde van gidsland Nederland, einde van het CDA
De minderheidsregering van VVD en CDA die in Nederland in de steigers staat en die rekent op de gedoogsteun van de PVV van Wilders, betekent het definitieve einde van 'gidsland' Nederland.
Vanaf de jaren zestig van vorige eeuw wierpen de Nederlanders zich graag op als de progressieve bestrijders van onrecht waar ook ter wereld, als de zelfbewuste voorvechters van een tolerante multiculturele samenleving, als de verbeten verdedigers van natuur en milieu.
Het kan verkeren. De Nederlandse kiezer heeft zoveel macht in handen van de grofgebekte, racistische, ultraconservatieve, nationalistische Wilders gespeeld dat voor de vorming van een regering om steun gebedeld moet worden bij hem en zijn PVV. Wellicht verschansen de 'Hollanders' zich de eerstvolgende jaren onzichtbaar achter hun dijken.
Mocht het CDA-congres goedkeuren wat machtspoliticus Verhagen ze poogt op te leggen, dan betekent dat ook het roemloze en beschamende echte einde van de C in de partijnaam. Hoe durft die politieke partij nog langer het woord 'christelijk' in het vaandel voeren, wanneer ze de macht wil delen met een man die al jaren agressief dingen verkondigt die haaks staan op de fundamentele boodschap van Christus?
Bezitten de CDA'ers nog een greintje eerlijkheid en overtuiging, dan kelderen ze de overeenkomst tussen Verhagen, Rutte en Wilders. Doen ze dat niet, laat ze dan in een moeite door, de C uit hun partijnaam schrappen!
30-09-2010 om 14:16
geschreven door Gust Adriaensen
26-09-2010
Aandachtsvernauwing
In De Standaard beklemtoont Luc Huyseterecht hoe moeilijk het is om het 'zelfvertrouwen te herstellen van wie geschonden is'. Vandaar zijn scepticisme ten aanzien van de waarheidscommissie die de Kerk wil instellen voor de verdere afhandeling van het seksuele misbruik binnen de instelling. Maar wel alle heil verwachten van 'een openbaar verdict van een strafrechter...', is wel erg kort door de bocht.
Positief is dat Huyse het ook even heeft over andere plaatsen van misbruik en hij geeft een aantal voorbeelden: jeugdbewegingen, leger, sportclubs, instellingen voor mentaal gehandicapten. Als zichzelf respecterend socioloog kon hij ook moeilijk anders. Hoewel het me verwondert dat hij niet de familie en de buurt in het rijtje opneemt.
Maar hij zowel als de meeste andere columnisten en journalisten blijven bijna uitsluitend de Kerk én het seksuele kindermisbruik viseren. Het is een aandachtsvernauwing die m.i. nadelig en gevaarlijk is voor een effectieve bestrijding van misbruik. Zeker sociologen als Huyse weten dat in familie en buurt en in de sectoren die hij opnoemt, misbruik voorkomt. Deze sectoren worden door de media grotendeels met rust gelaten. Waarom wordt er geen grote campagne gelanceerd om slachtoffers van misbruik binnen de familie, de eigen buurt, de sportclub, enz. ertoe aan te zetten zich te melden?
En seksueel misbruik is niet de enige afschuwelijke vorm van machtsmisbruik. Door de exclusieve toespitsing op seksualiteit, is er nog maar amper aandacht voor de slachtoffers van fysiek, psychisch, sociaal en economisch geweld. Bovendien wordt de indruk gewekt dat er van misbruik, ook van seksueel misbruik, geen sprake meer is wanneer iemand meerderjarig is.
26-09-2010 om 14:15
geschreven door Gust Adriaensen
22-09-2010
Retie - Veranderend Landschap
Op 3 december 2010 brengt de Retiese heemkundige kring 'Zeven Neten' het boek Retie - Veranderend Landschapvan Danny Van der Veken uit.
Het omvangrijke leesboek, kijkboek en naslagwerk (416 blz.) beschrijft de evolutie van het Kempense landschap door de eeuwen heen aan de hand van Retiese voorbeelden. Het wordt volledig in vierkleurendruk, op groot formaat en in harde kaft uitgegeven en is rijkelijk geïllustreerd met meer dan 700 foto's en 100 figuren, waaronder nooit eerder gepubliceerde historische kaarten en foto's. Daarnaast hebben verscheidene Kempense fotografen schitterende natuurfoto's ter beschikking gesteld. De hoofdstukken worden bovendien voorafgegaan door prachtige landschapsaquarellen en haiku's van Willy Thys.
Het boek is opgebouwd rond drie kernhoofdstukken: de periode tot 1845 (het traditionele landschap), de periode 1845-1925 (het verdwijnen van de heide) en de periode 1925-2005 (het verdwijnen van de kleinschaligheid). Elk hoofdstuk begint met de beschrijving van de belangrijke maatschappelijke tendensen in landbouw, infrastructuurwerken, woningbouw, nijverheid, toerisme en natuurbeheer die een invloed uitgeoefend hebben op het landschap. Uiteraard komen alle Retiese natuurgebieden uitgebreid aan bod. Elk hoofdstuk eindigt met een viertuele wandeling door de gemeente vanaf het dorpsplein tot aan de grens met Geel. Sommige fenomenen krijgen extra aandacht in kaderteksten.
Wie zeker wil zijn van een exemplaar van het boek Retie - Veranderend Landschap, tegen een gunstprijs dan nog, kan voorintekenen tot en met 30 september. Voorintekenaars worden met naam vermeld in het boek. Schrijf 30 euro per gewenst exemplaar over op rekening nr. 363-0753214-49 van de Retiese heemkundige kring 'Zeven Neten' .
De publicatie van het boek gaat gepaard met een tentoonstelling in Kasteel du Four. Er werden namelijk zoveel figuren en foto's verzameld, zowel historisch materiaal als natuurfoto's, dat ze niet allemaal een plaats konden krijgen in het boek. Een selectie hiervan wordt tentoongesteld van zaterdag 4 tot en met dinsdag 7 december 2010, telkens van 10 tot 12 uur en van 13 tot 17 uur. De toegang is gratis. Deze tentoonstelling is een samenwerking van 'Zeven Neten' met natuurvereniging Den Bunt en Natuurpuntafdeling Wamp & Neten.
22-09-2010 om 16:03
geschreven door Gust Adriaensen
21-09-2010
Van openbare toiletten en rotondes..
Pas terug van een reis naar Bretagne en wellicht volgt er nog een verslag. Maar nu wil ik toch al wijzen op enkele opvallende openbare voorzieningen. Opvallend omdat ze in Vlaanderen, in België grotendeels ontbreken.
Tot in het kleinste stadje vind je openbare toiletten en ze zijn over het algemeen goed onderhouden. Op verscheidene plaatsen zijn er hondendrolzakjesautomaten voorzien. Frankrijk is het land van de rotondes. Wat opvalt is de vaak mooie aanleg ervan. Het zijn vaak bloemen- en plantenparadijsjes en ze worden prima verzorgd. De straten in zowel kleinere als grotere steden waren over het algemeen proper.
Kortom, we kunnen nog heel wat opsteken van andere landen, ook van Frankrijk.
21-09-2010 om 10:57
geschreven door Gust Adriaensen
10-09-2010
De nieuwe inquisiteurs
Nadat kardinaal Danneels wekenlang spitsroeden moest lopen en de publieke opinie hem bijna als de 'echte' dader ging beschouwen, keert de aandacht van de media , na het mea culpa van de kardinaal, terug naar de pedofiele bisschop Vangheluwe. Maar m.i. op een merkwaardige manier.
Twee strafmaatregelen komen uit katholieke hoek sterk naar voren. Ze werden al verwoord door de hoofdredacteur van het katholieke opinieblad Tertio en door hoogleraar-senator-teeveester Torfs.
Ten eerste: ontwijding. Vangheluwe moet 'ontwijd' worden. Van mensen als Vande Vyvere en Torfs mag je verwachten dat ze kennis van zaken hebben en correcte informatie geven. Welnu, de priesterwijding is een sacrament en kan volgens de katholieke leer nooit nietig worden, eens ze geldig is ontvangen. Een priester kan wel de clericale status verliezen en hem kunnen alle ambten verbonden aan het priesterschap ontnomen worden. Maar deze specialisten getroosten zich echt niet veel moeite om dat onderscheid voor het doorsneepubliek duidelijk te maken.
Ten tweede: verbanning. De eis om pedofiel Vangheluwe naar het buitenland te verbannen, klinkt sterker en sterker. Hoe men het draaie of kere, dit is gewoonweg onchristelijk. Van oudsher hebben abdijen mensen opgevangen. Zij werden en worden daarbij geïnspireerd door Christus. Het komt uitsluitend de abdijgemeenschap toe te beslissen of Vangheluwe nog langer in de abdij kan verblijven of niet.
Waarom Vangheluwe, ook door katholieke instanties en opiniemakers, een onderkomen in een abdij 'van bij ons' ontzegd wordt, is me een raadsel. Tenzij hier speelt wat het grote verwijt naar Danneels toe was: het beschermen van het imago is belangrijker dan de christelijke plicht van gastvrijheid.
Huilen Van de Vyvere, Torfs en tutti quanti mee met de wolven in het bos?
10-09-2010 om 09:10
geschreven door Gust Adriaensen
30-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 6
Zaterdag 5 juni
Onze laatste vakantiedag aan de Oostzee hebben we voorbehouden voor een verkenning van Strahlsund, die andere Hanzestad van de Unesco-werelderfgoedlijst.
Strahlsund komt slordiger over dan Wismar. Er zijn nog veel gaten in het stadsweefsel. Talrijke gebouwen staan nog in de steigers. Maar er zijn enkele magnifieke sites. Het geheel van het stadhuis met de zeven torentjes en de Nikolaikirche aan de Alter Markt bijvoorbeeld. Of enkele vroegere kloostercomplexen met begijnhofachtige straatjes, pleintjes, doorsteekjes. Kleurrijke huisjes. Doet denken aan het Deense Ribe. Meer dan de moeite waard.
Zondag 6 juni
Zonder veel problemen voert onze chauffeur ons huiswaarts. Tevreden. Grootste deel van de week prachtig weer. Prima hotel. Schitterende steden. Mooie natuurgebieden.
Vergeleken met twintig jaar geleden, is er in materieel opzicht enorm veel ten goede veranderd. Het is duidelijk dat er gigantische financiële middelen naar de vroegere DDR zijn gevloeid. Of de mensen ook gelukkiger zijn, is niet zo eenduidig te beantwoorden. Dat bleek althans uit enkele gesprekken met autochtonen.
30-08-2010 om 08:38
geschreven door Gust Adriaensen
28-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 5
Vrijdag 4 juni
Het blijft prachtig weer en we bezoeken vandaag het grootste Duitse eiland: Rügen. Een echt eiland is het eigenlijk niet meer: imposante bruggen verbinden Strahlsund met Rügen.
Vanuit Sassnitz maken we een boottocht naar de Königsstuhl, de hoogste blinkend witte krijtrots van de Oostzeekust. Gesprek met een Duitser over verleden en heden, de DDR en het huidige verenigde Duitsland, de Ossies en de Wessies. Ook hij is niet onverdeeld positief over de Wiedervereinigung. Maar vrijheid van denken en handelen is veel waard. In de DDR-periode was zelfs reizen binnen het eigen communistische paradijs aan allerlei bureaucratische voorwaarden onderworpen.
Binz is een chique, witte badplaats. Geen flatgebouwen. Een lange pier, kraaknette stranden en wandelstraten. We rijden naar Prora, het megalomane vakantieproject van de nazis. Vlak bij een schitterende baai, een wit zandstrand, begon Hitler nog voor de oorlog aan de bouw van een 4,5 km lang vakantiecentrum dat logies moest kunnen verstrekken aan 25.000 Parteigenossen. Het was onderdak bij het begin van de oorlog. En toen was het geld voor dat project op. Het gebouw bleef onafgewerkt staan. Langs die eindeloze façade kijken, beneemt je werkelijk de adem.
In Göhren, op de oostelijke punt van het schiereiland Mönchgut, doen we nog een fikse wandeling , hoog boven het zuidstrand. We dalen naar het noordstrand af via een verboden trap, ontmoeten een barnsteenjutter en banen ons een weg door rottend zeewier en zand, terug naar Göhren. Op weg naar de witte vergane glorie van Putbus, hebben we een hele tijd zicht op het historische smalspoor Göhren-Putbus.
28-08-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
25-08-2010
KomeNete!
Op zondag 29 augustus om 10 uur opent Natuurpunt een nieuw wandelpad in de vallei van de Witte en Zwarte Nete, vlakbij de watermolen van Retie.
Natuurpunt slaagde erin heel wat hectaren te verwerven in 'Den Haring' , 'De Weense Putten' en 'De Koeibemdekens', een magnifiek Kempens natuurgebied met een rijk verleden en een bijzondere aantrekkingskracht op de mens.
Een prachtig wandelpad werd met steun van de gemeente aangelegd in de rand van het gebied. Vlakbij de historische watermolen kunnen wandelaars nu genieten van het gevarieerde rivierlandschap met mysterieuze broekbossen, bloemrijke hooilanden en kletsnatte moerassen.
Er staan volgende zondag nog een heleboel andere boeiende natuurhappenings op het program, gaande van kanotochten, kennismaking met de vistrap tot biologisch wateronderzoek. In de watermolen is er een natuurhistorische tentoonstelling met foto's uit de jaren 1940 en 1950 van Henri Van Den Wildenbergh, een der vroegere eigenaars van het gebied.
25-08-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
24-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 4
Donderdag 3 juni
We herontdekken Rostock. Een sterk vernieuwde, dynamische, netjes onderhouden stad. De grootste Hanzestad van Mecklenburg-Vorpommern. We beklimmen de toren van de Petrikirche. De stadswallen zijn een uitgestrekt, prachtig park. In de bekendste winkelwandelstraat van Rostock, de Kröpelinerstrasse, heerst een gezellige drukte.
s Namiddags naar de badplaats Warnemünde. Maar we passeren het stadsdeel Lütten Klein waar we twintig jaar geleden in een van de uitgeleefde Arbeiterwohnheime uit de jaren 50 logeerden. Na vrij lang zoeken vinden we aan de Warnowallee ons logies van zo lang geleden. De euforie is groot. Aan de buitenkant zien de woonblokken er nog grotendeels hetzelfde uit. Maar binnen zijn ze helemaal gerenoveerd. Er zijn niet alleen flatjes maar ook kantoren.
En dan naar de promenade, het strand en de vissershaven van Warnemünde. Het Neptunhotel torent nog altijd boven alles uit, de Theepot en de vuurtoren staan er nog, het is vrij druk op de promenade en het strand en bijna over de koppen lopen bij de vissershaven. De typische strandkorven staan mooi in het gelid. Een levendige badplaats.
24-08-2010 om 08:43
geschreven door Gust Adriaensen
23-08-2010
Actie Scherpenheuvel
Een bomvolle Mariahal in Scherpenheuvel, bij aanvang een minuut stilte voor alle slachtoffers van seksueel misbruik, serene toespraakjes van de initiatiefnemers, onder wie uit onze regio Kris Vandijck uit Dessel, een collecte voor het werk van zuster Jeanne Devos, gesmaakte intermezzo's van zang, orgel, harp. En vooral ontroerende en beklijvende getuigenissen van mensen uit alle kringen, die hun dank uitspraken voor de positieve rol die geestelijken in hun leven speelden en nog altijd vervullen. Ook de bekende astrofysicus Gerard Bodifee verwoordde op een indrukwekkende manier zijn dank aan de priester-leraars uit zijn jeugd.
Het was een deugddoende en ondersteunende manifestatie van solidariteit met al die geestelijken, mannen en vrouwen, die al decennialang het beste van zichzelf geven in de parochie, het onderwijs, de zorg, de ontwikkelingshulp...
En een terechtwijzing van die nieuwsmakers die in de misdrijven van een aantal geestelijken, de kans zagen om heel de clerus en de kerk te culpabiliseren en onderuit te halen.
23-08-2010 om 09:34
geschreven door Gust Adriaensen
22-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 3
Dinsdag 1 juni
Bewolkt maar het blijft droog. Wismar staat op het program. Wat een prachtige, met veel geld gerenoveerde, Hanzestad. Terecht staat ze op de werelderfgoedlijst van de Unesco. De gotische kerken in baksteen vallen op door het enorm hoge schip. Adembenemend. Zeer mooi en apart is de oude zaalkerk met plafondschilderingen. Bij de haven eten we een lekkere Italiaanse hap in Il Casale.
s Namiddags doen we Schwerin aan, de hoofdstad van Mecklenburg-Vorpommern. Niet zo verzorgd en mooi als Wismar. De blikvanger is evenwel het imposante okergele kasteel. Het marmer en bladgoud, de overdadige decoratie van de troonzaal: je vindt het in vele paleizen, maar het blijft toch (even) imponeren.
Woensdag 2 juni
In 1990 was het stormachtig, regenachtig weer toen we Fischland bezochten. Nu schijnt de zon volop, de lucht is staalblauw. Vandaag is het een wandeldag.
Een eerste stop in Zingst. Een aardig haventje met reeds heel wat toeristisch verkeer.In Prerow doen we een stevige wandeling door een natuurpark naar de vuurtoren op de kust. En s namiddags zijn we in het pittoreske Arenshoop. We stappen langs de kleurrijke, grote huizen, door en langs de rietvelden, boven en op het strand van de Oostzee. Magnifiek.
22-08-2010 om 13:51
geschreven door Gust Adriaensen
20-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 2
Maandag 31 mei
We rijden in oostelijke richting en doen eerst Grimmen aan. Een fraai stadje met stadspoorten, een Wasserturm en een bezienswaardige Marktplatz. Gesprek met een vrouw over vroeger en nu. Zij vond het leven in de DDR beter, gezelliger, socialer. Nu is het ieder voor zich, individualisme en afgunst regeren vaak. In Griebenow is een vrouw die de kerk aan het poetsen is, gemakkelijk aan de praat te krijgen over Luther en kanselier Merkel. Katholieken zijn er in dit deel van Duitsland bijna niet. Wie kerkelijk is , behoort tot een of andere protestantse kerkgemeenschap.
Nog verder naar het westen, naar Greifswald. Hanzestad en universiteitsstad. Een indrukwekkend en mooi marktplein. Een imposante Dom, een eerste opvallend exemplaar van de baksteengotiek. We genieten ondanks de hevige regenvlagen en sterke windstoten.
In Wolgast, een wat ingeslapen stadje, zijn we maar enkele tientallen kilometer van de Poolse grens verwijderd. Hoe verder naar het oosten, hoe minder welvarend het lijkt, hoe meer je nog aan de DDR moet denken. In een café op de kleurrijke markt van Wolgast, drinken we nog iets. De herberg hangt vol met oude instrumenten.
20-08-2010 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
18-08-2010
Na twintig jaar terug naar de Oostzee 1
Inleiding
We hadden het er al dikwijls over gehad: na zoveel jaren eens terug naar de Oostzee. Twintig jaar geleden, in de zomer van 1990, beleefden we met enkele van onze kinderen, in Rostock-Warnemünde, toen nog enkele maanden DDR, een memorabele vakantie.
In mei-juni 2010 is het zover.
Zondag 30 mei
Twintig jaar geleden stopte de snelweg bij de laatste stad op West-Duits grondgebied: Lübeck. Nu is er ten zuiden van Lübeck een nieuwe snelweg, de A20. Richting Wismar, Rostock, Strahlsund, Greifswald. Richting Polen. Een bord trekt onze aandacht: Ehemalige Innerdeutsche Grenze. Eindeloze gele koolzaadvelden. Trabantjes en Wartburgs zijn van de aardbodem verdwenen.
Het weer is nog slechter dan in 1990 bij onze aankomst in de Arbeiterwohnheime tussen Warnemünde en Rostock. Maar ons hotel Kurhaus Devin is in een mooi park vlak bij de Oostzee gelegen, de sfeer is gemütlich, het eten lekker. We voelen er ons direct thuis.
s Avonds maken we in de gietende regen een wandelingetje langs de oever van de zee, richting Greifswalder Bodden. Een kolonie van een vijftigtal zwanen dobbert op het rustige water van de baai.
18-08-2010 om 15:29
geschreven door Gust Adriaensen
11-08-2010
De Gregorianen: een begrip
Het Retiese mannenkoor De Gregorianen is al vele jaren in Retie een begrip maar ook in de ruimere regio raakt het koor meer en meer bekend.
In oorsprong zijn De Gregorianen een kerkkoor. Enkele jaren geleden kreeg het koor nieuwe impulsen en bekwaamde het zich verder in de gregoriaanse zang. Voor een aantal liturgische plechtigheden en voor bijna alle uitvaartdiensten wordt een beroep gedaan op het koor.
Daarnaast doen ook meer en meer rusthuizen een dankbaar beroep op De Gregorianen. Het koor bezorgt de bewoners van diverse bejaardenhuizen geregeld een gezellige namiddag met Nederlandstalige liedjes 'uit de oude doos'.
Wie wil genieten van de schoonheid van het gregoriaans in een eeuwenoud, historisch kader, kan dat op zaterdag 14 augustus. Dan luisteren De Gregorianen de mis van 19 uur op in de abdijkerk van Postel.
11-08-2010 om 07:34
geschreven door Gust Adriaensen
10-08-2010
Schadeloosstelling? Zwijggeld?
Onlangs raakte bekend dat de vroegere bisschop van Brugge, jarenlang aan de naaste familie en later aan de misbruikte neef zelf, aanzienlijke sommen geld betaalde.
Ongetwijfeld komen het slachtoffer en vooral zijn familie uit heel deze affaire ook niet positief naar voren..Waarom hebben familie en slachtoffer zo veel jaar gewacht om Van Gheluwe aan te klagen bij het gerecht? Was het omdat er een financiële overeenkomst tussen dader en de entourage van het slachtoffer gesloten was? Waarom hebben zij jaren het geld van de bisschop in hun portemonnee gestoken en gezwegen om dan uiteindelijk het misbruik toch in de openbaarheid te brengen?Betaalde Van Gheluwe wellicht volgens het slachtoffer en zijn familie niet genoeg meer en dreigden ze met bekendmaking? Is dat dan geen pure chantage ?
Wanneer er in dergelijke situatie geld van hand tot hand gaat, dan zijn er moraliteitsoverwegingen te maken bij beide partijen. De gever voelt zich schuldig en wil de ontvanger schadeloos stellen. Als de ontvanger het geld daadwerkelijk accepteert, gaat hij akkoord met de bedoeling van de gever. Anders moet hij weigeren. Ook wanneer het om zwijggeld gaat, is er hoe dan ook een overeenkomst tussen dader en slachoffer (aanvankelijk zijn familie).
In beide gevallen wordt er een akkoord gesloten en een akkoord sluit je niet alleen. Het misdrijf van Van Gheluwe is zwaar en de ene misstap vergoelijkt geenszins een andere. Maar dat mag niet beletten dat bij deze geldaffaire kritische vragen gesteld worden in hoofde van de familie en, vanaf zijn volwassenheid, in hoofde van het slachtoffer.
10-08-2010 om 07:42
geschreven door Gust Adriaensen
04-08-2010
Arrogantie maakt blind en dom
ING en Fifa: arrogantie te over.
Waar haalt een bank zoals ING het om aan 60-plussers een aparte limiet voor de afname van geld uit bankautomaat op te leggen? Geen andere verklaring dan arrogantie. Arrogantie die bewustzijnsvernauwend werkt, die blind en dom maakt.
De verontwaardigde reactie van OKRA en van vele andere instanties en individu's was dan ook meer dan terecht. ING koos eieren voor zijn geld en trok de maatregel na enkele uren alweer in.
Een bedenking die door de OKRA-woordvoerder werd gemaakt maar die niet opgepikt werd door de media, vond ik evenwel zeer relevant en intrigeert ook mij in hoge mate.
ING verantwoordde zijn maatregel door te stellen dat 60-plussers meer gevaar lopen bij de geldautomaten. De bank was dus vooral bekommerd om de veiligheid van de klanten. Die oudjes, ocharme, ochot. Zie ze daar staan knoeien met hun bankkaart, misschien hebben sommigen wel de neiging om aan belangstellende andere 'klanten' hulp te vragen bij het intikken van de code.
Los van de betuttelende aard van het motief, gebruikte ING de grotere 'kwetsbaarheid' van 60-plussers zonder ook maar een statistisch bewijs. De vraag dient dan ook gesteld: wat waren de echte motieven van ING?
Een ander soort arrogantie en op veel grotere schaal wordt zonder gêne tentoongespreid door de wereldvoetbalbond. De Fifa acht zich zo machtig en superieur, dat ze de regeringen en voetbalbonden van de kandidaat-landen voor de wereldbeker, naar hartenlust chanteert. Deze bobo's stellen zich boven de wet, eisen voor zichzelf en hun organisatie privileges op die in Ancien Régime thuishoren. Wat het nog erger maakt, is dat de Fifa verdedigers vindt bij bv. de bonzen van de Belgische voetbalbond en dat de ontslagnemende regering akkoord gegaan is met die verwerpelijke Fifa-handel.
Een belangrijk verschil is er wel. ING leert klaarblijkelijk van zijn fouten. Bij Fifa is daar geen schijn van kans voor. Deze organisatie beschouwt haar voorwaarden overigens als de normaalste zaak ter wereld. Blatter zit op de troon en de op eeuwige glorie beluste nationale voetballeiders en ministers liggen aan zijn voeten en likken zijn hielen.
04-08-2010 om 08:59
geschreven door Gust Adriaensen
02-08-2010
Moeder
Van ver al zie ik moeder aangewandeld komen over de Hodonkse akkeren. Op de Vonderbrug kruisen we elkaar. Een meisje is ze, donker van oog en haar. Dag moeder, zeg ik, Dag kind, groet ze mij -een man van zestig jaar- en ze gaat verder kerkewaarts.
Zo makkelijk valt de tijd weg in het besef dat slechts een laag beton mijn stappen scheidt van die van haar, vijfentachtig jaar geleden.
02-08-2010 om 18:51
geschreven door Gust Adriaensen
29-07-2010
Zigeuners en varkens
De tijdelijke illegale ingebruikname van privé-eigendom door 'zigeuners' lokt verhitte reacties uit. Ook journalisten die de zaak met wat meer nuances benaderen krijgen ronduit agressieve commentaren naar hun hoofd geslingerd. Een steeds terugkerende dooddoener is: ze moesten het maar eens op hun grond uithalen.
Daarbij wordt uit het oog verloren dat er jaarlijks grote evenementen en sportmanifestaties plaatsvinden waarbij duizenden mensen geen respect tonen voor het privé-eigendom van omwonenden, er helemaal geen sprake is van enige vorm van vergoeding en de gemeenschap in vele gevallen opdraait voor het opruimen van tonnen afval.
De 'zigeuners' zeggen: 'Als we vooraf toelating vragen, krijgen we gegarandeerd toch geen vergunning. Dus moeten we het zo aanpakken.'
Die situatie roept ethische en beleidsvragen op. Is het ethisch verantwoord dat rondtrekkende mensen steeds maar opgejaagd worden? Waarom zwijgen de hoogste morele instanties? En schiet de overheid niet tekort wanneer zij (zoals in Frankrijk) geen terreinen tijdelijk kan of wil ter beschikking stellen van mensen wier levenswijze nu eenmaal bepaald wordt door rondtrekken?
Voor politici als de burgemeester van Wingene is de aversie tegen 'zigeuners' bovendien een uitgelezen kans om zich te profileren en er electorale munt uit te slaan. Deze doortastende Verkest is in zijn eigen gemeente bijlange niet zo flink wanneer het gaat om het respecteren van de milieuwetgeving, de controle op de gigantische varkens- en kippenbedrijven en op de bemestingsregelgeving. Inwoners van Wingene en wijde omgeving moeten al jaren de stank, het lawaai en de milieubeschadiging van 159.597 varkens en 1.063.185 kippen (landbouwtelling mei 2009) tolereren. In Wingene kijken ze echt niet op een varkentje min of meer. 'Zigeuners' moeten evenwel onmiddellijk hun biezen pakken.
Maar ja, die van Vie et Lumière zijn maar 'zigeuners', een soort Untermenschen. Varkens zijn belangrijker.
29-07-2010 om 13:36
geschreven door Gust Adriaensen
24-07-2010
Witte konijnen doen van zich spreken
Mediafiguren en witte konijnen Torfs en Bracke behaalden een prima verkiezingsresultaat. Maar de mediastilte die over de nieuwbakken politici na de stembusslag neerdaalde, valt ze klaarblijkelijk zwaar. Dat is begrijpelijk. Rik en Siegfried stonden jarenlang in het nieuws of maakten het zelf. Nu ze nog niet echt een politieke eersterangsrol spelen, worden ze door de media ook minder opgemerkt.
'Dan doen we onszelf opmerken', dachten het oranje witte konijn en het gele witte konijn.
Bracke liet Vlaanderen via zijn blog weten dat 'wat we zelf doen, niet altijd beter is' (natuurlijk een waarheid als een koe) en dat de Vlaamse regering, waartoe ook de partij van de heer Bracke behoort, er soms ook maar een potje van maakt. Dat kon de minister-president niet onbeantwoord laten en hij raadde de NV-A aan Bracke eens goed te informeren over de vele goeie dingen die de Vlaamse regering al wel niet gedaan had.
Torfs zocht het dieper en breder. Hij wil de CD&V opnieuw uitvinden, het hele christendemocratische gedachtegoed fundamenteel herdenken. Personalisme met meer aandacht voor het individu, minder voor de gemeenschap. Dat was te lezen in een vlot geschreven stuk maar dat met 100% zekerheid totaal onbegrijpelijk was voor de doorsnee CD&V-kiezer. Bij de top was er overigens weinig begrip te vinden voor de uitvinders- en vernieuwingsdrang van Torfs.
Wellicht hebben deze witte konijnen, die al vaker blijk gegeven hebben van een vrij hoog niveau van slimmigheid, gedacht dat het beste middel om echt de aandacht te trekken, tegen de haren van de eigen club in strijken is.
Het is nu in spanning wachten op de postelectorale outing van het groene witte konijn. De goedlachse Eva Brems heeft nog helemaal niks van zich laten horen. Maar ja, zij had voor de verkiezingen nog maar de eerste pasjes gezet als BV.
En misschien komt Eva binnenkort voor de dag met ideeën of voorstellen die de andere witte konijnen groen doen uitslaan van jaloezie.
24-07-2010 om 14:01
geschreven door Gust Adriaensen
Op zondag 29 augustus om 10 uur opent Natuurpunt een nieuw wandelpad in de vallei van de Witte en Zwarte Nete, vlakbij de watermolen van Retie.
Het Retiese mannenkoor De Gregorianen is al vele jaren in Retie een begrip maar ook in de ruimere regio raakt het koor meer en meer bekend.
