Op 2 november publiceerde De Standaard een interview met ethicus Etienne Vermeersch over de explosieve stijging van de wereldbevolking onder de titel 'Migranten hebben te veel kinderen'. Het betoog van Vermeersch kwam er eigenlijk op neer dat niet alleen de migranten maar 'iedereen' te veel kinderen heeft, dat het hebben van kinderen geen absoluut mensenrecht is en dat er drastische maatregelen nodig zijn.

Dat lokte nogal wat reacties uit. Journalist Oscar Van den Boogaard noemde Vermeersch' visie over geboortebeperking fascistisch. En Vermeersch betitelde dan weer in zijn reactie wat Van den Boogaard geschreven had, als  'intellectueel oneerlijk en beledigend'. 

B.V. Vermeersch voelt zich dus beledigd en intellectueel oneerlijk behandeld. Nou, de ethicus kent er anders ook wel wat van. Om dat te ervaren, moet je het bewuste interview 2 november even opsnorren in het Standaardarchief. 

 Vermeersch noemt twee weken na publicatie van dat interview, de titel 'totaal misleidend' en het verslag 'klungelig'. Is die kwalificatie niet in hoge mate beledigend voor de journalist en de redactie? Duitse wetenschappers 'onnozelaars' noemen, is dat ook niet beledigend? En beledigt Vermeersch niet miljoenen moeders, vaders en kinderen?

Hoe zit het met de intellectuele eerlijkheid van Vermeersch himself? Niet goed. Hij spuit mist rond het fundamentele mensenrecht om een gezin te stichten. Staat nochtans met zoveel woorden in de Verklaring van de Rechten van de Mens. Hij ontkent in zijn  reactie dat hij voorstander is van verplichte geboortebeperking. Op 2 november luidde het nochtans:'Want als iedereen zelf mag bepalen hoeveel kinderen...', én schaarde hij zich achter de Chinese éénkindpolitiek.

Merkwaardig en eigenlijk een belediging voor de intelligentsia in Vlaanderen, is de kritiekloze adoratie voor ethicus Etienne Vermeersch en de scheldkanonnades die op de internetfora losbarsten aan het adres van degenen die de goddelijke status van Vermeersch durven bekritiseren. Dat ondervindt nu ook Van den Boogaard. Karrenvrachten bagger krijgt hij over zich uitgestort.

Ene mevrouw is van mening dat het Van den Boogaard enkel om platte aandachttrekkerij te doen is. Maar als er nu één persoon is die al vele, vele jaren aandacht wil, dan is het toch wel Vermeersch! Aandacht voor zijn seminarietijd. Aandacht voor zijn breuk met de kerk. Aandacht voor zijn antiklerikale opvattingen. Aandacht voor zijn ongeloof. Aandacht voor zijn persoonlijke frustraties, vooral toen hij nog katholiek was. Aandacht voor zijn politieke en sociale opvattingen. Aandacht voor zijn demografische voorstellen. Aandacht voor zijn abortus- en euthanasiestandpunten. Aandacht voor zijn intellectuele competentie. Aandacht voor zijn met kwaliteit gevulde boekenkast.

Kortom, aandacht voor Etienne Vermeersch, volgens zijn fans en Vermeersch zelf, ongeveer de enige topintellectueel, die Vlaanderen telt.

19-11-2011 om 22:38 geschreven door Gust Adriaensen

Arco wordt meegesleurd in het debacle van Dexia. Dat geeft nogal wat journalisten en politici de gelegenheid om met scherp te schieten op het ACW, want ook die organisatie vertoont nog in hun ogen te veel 'linkse' kenmerken.

Opportunisme, politieke berekening en afrekening,  en inconsequentie komen onweerstaanbaar en onwelriekend uit die  'kritische beschouwingen' naar boven. Een terugblikje in de 'bankengeschiedenis' van de laatste jaren maakt een en ander maar al te duidelijk.

Eind de jaren negentig ging Bacob op in Dexia. Werd die operatie toen door de media kritisch benaderd? Werd ze afgeraden door de financiële experts? Werd er door de journalisten op gewezen dat een spaarkas voor en van de werknemers, niets te zoeken had bij de grote financiële holdings ? Hetzelfde deed zich voor bij die andere grote spaarkas van en voor boeren. Van Raiffeisenkas via Cera naar KBC. Stonden de kranten vol met waarschuwingen en protesten? Weinig of niets van gemerkt.

Waarom? Omdat het in vraag stellen van die bankaire megaoperaties, ook in het redactionele en journalistieke wereldje direct beschouwd werd als een uiting van antikapitalisme, van bijna communistisch 'linksisme'.

Achteraf zeggen of schrijven wat men vroeger door onkunde, onwil, ideologische verblindheid, verbod, mode, naliet te zeggen of te schrijven, komt niet erg geloofwaardig over.

17-11-2011 om 10:51 geschreven door Gust Adriaensen

'In de heilige Geest, met Maria'

15-11-2011 om 20:28 geschreven door Gust Adriaensen

De column die De Wever enkele dagen geleden in De Standaard pleegde blijft nazinderen. De Wever wierp zich op als 'kunstcriticus', die het als zijn heilige (Vlaamse?) plicht beschouwt de 'moderne kunst' af te kraken.
 
Een debat met Hoet zou misschien mooi vuurwerk opleveren. Hoet zou al direct en terecht kunnen opmerken dat De Wevers kritiek niet zuiver op de graat is. Want De Wevers (d)evaluatie wordt bepaald door De Wevers populistische en politieke bedoeling: op instemming rekenen van Jan met de pet, die de 'moderne kunst' maar niks vindt, iets voor snobs of volksvreemde clubjes van artiesten. In Duitsland heeft men dergelijke kunst ooit naar de vuilnisbelt of de brandstapel verwezen als 'entartete Kunst'.
 
Interessant is te constateren dat veel van wat De Wever schrijft over deze, volgens hem, belachelijke, moderne kunst, zonder problemen ook op de politiek en de politici, inclusief kunstkenner Bart, toegepast kan worden.

Je kan perfect 'moderne kunst of kunstenaar' in een aantal zinnen die De Wever schrijft, vervangen door 'politiek of politicus of De Wever'. Eens proberen? Wat denk je bv. over: 'wist dus wel hoe hij een mediahype kon opwekken', 'halen met stunts geregeld de publieke belangstelling','voor die kleine groep van ingewijden herkenbaar en wekken niet zelden een totaal onbegrip op bij Jan met de pet'.

'Kunstkenner' De Wever stelt dat de 'ontsporing van de kunst' begonnen is met de individualisering van de kunst vanaf de 19de eeuw, om zijn absolute dieptepunt te bereiken in de verdomde 20ste eeuw. Tja. Al vele jaren geleden geleerd en ervaren en gezien dat die individualisering  een aanvang nam in de renaissance? En dat die ontwikkeling in zeer ruime kring door kunstkenners, artiesten, politici,  intellectuelen, enz., nog altijd beschouwd wordt als een belangrijk en bepalend element in de ontvoogding van mens en samenleving.

15-11-2011 om 08:02 geschreven door Gust Adriaensen