De opdracht die Elio Di Rupo van het staatshoofd heeft gekregen, is verschrikkelijk moeilijk. Die moeilijkheden situeren zich zowel op het vlak van de staatshervorming als op sociaaleconomisch gebied.
Wat de staatshervorming betreft is, meen ik, de bron van de problemen te vinden in het feit dat de verschillende politieke partijen onderhandelen vanuit een andere finaliteit. De NVA wil uiteindelijk een zelfstandige republiek Vlaanderen. De partij verdoezelt dat wel, want electoraal tot nog toe niet interessant genoeg, maar dat doel behoort tot haar gedachtgoed en programma. De andere partijen willen verder werken binnen een federaal België.
Op sociaaleconomisch vlak zijn de problemen niet minder groot. Binnen een federaal België kan Di Rupo moeilijk genoegen nemen of regeren met aan Vlaamse kant een overdonderende rechtse meerderheid van NVA en Open VLD, wat De Wever wel graag wil. Ook voor CD&V is het dumpen van SPA en Groen! niet vanzelfsprekend. De partij loopt het gevaar niks meer voor te stellen wanneer ze in sociaaleconomisch opzicht de rechtse kaart zou trekken en zich verder vastklinkt aan NVA. De kiezers die CD&V heeft overgehouden komen voor het grootste deel uit het ACW en in het bijzonder uit de vakbond. Die kunnen zich onmogelijk terugvinden in de rechtse sociaaleconomische plannen van NVA. CD&V riskeert dus een leegloop wanneer de partij er niet in slaagt sociaaleconomisch minstens een centrumkoers te varen.
Conclusie: er is veel kans dat Leterme en zijn regering van lopende zaken, mogen 'overzomeren'.
21-05-2011 om 20:17
geschreven door Gust Adriaensen
|
