Bart Sturtewagen omschrijft in De Standaard van 12 november, twee voor Vlaanderen pertinente elementen in de klimaatcrisis.

Op het wereldklimaatpodium is België, is Vlaanderen, een irrelevante figurant, een cheerleader. En 'we bevinden ons in de irreële fase waarin velen denken dat de lasten op anderen kunnen worden afgewenteld terwijl de sterksten de lusten naar zich toehalen'.

Dat speelt zich ook af op het mondiale niveau, maar in zakdoek Vlaanderen valt dat getouwtrek om de eigen welvarende positie niet te laten aantasten door klimaatmaatregelen, wellicht nog scherper op.

Want de essentie van een afdoende beheersing van de klimaatverandering, is te vinden in het terugdringen van onze productie-consumptie-winsthonger. En voor die duidelijke communicatie, is elke minister, elke politicus, elke politieke partij, bevreesd als voor de dood.

Ook de media dragen hier een zware verantwoordelijkheid. Al te lang hebben zij achter de feiten en de waarschuwingen hebben aangehold of ze hebben ze geminimaliseerd. Dat doen ze niet voor sommige andere thema's. Integendeel. Is de verklaring te vinden in het feit dat in de klimaatcrisis, ook voor de media, belangrijke economische en financiële belangen meespelen?

14-11-2021 om 07:45 geschreven door Gust Adriaensen

Stefan Hertmans: 'Hoe te leven op de ruïnes van het kapitalisme' in De Standaard der Letteren van 6 november:

'De neoliberale lijn die zich tot grondstroom had verklaard, deed vrij snel de onderste regionen van onze samenleving in de problemen belanden. De armoede nam toe, de radeloosheid ook. Het nieuwe proletariaat bestond plots ook uit jonge mensen van heel diverse origine die zich met een brommertje of bakfiets de ziel uit het lijf reden om bestellingen aan huis te leveren, of om met hun eigen amper afbetaalde wagen een cent bij te verdienen – niet opgevangen door enige vakbond, vielen ze onbeschermd ten prooi aan wetten van multinationals die ongrijpbaar blijven voor een rechtvaardige werkethiek.'

12-11-2021 om 20:37 geschreven door Gust Adriaensen

In zijn 'groene encycliek' formuleerde paus Franciscus het in 2015 al glashelder: ‘De bedreigingen die voortvloeien uit ongelijkheid en de vernietiging van het milieu zijn met elkaar verbonden en moeten dus samen aangepakt worden. De aanpak van de milieuproblematiek mag zich niet beperken tot economische, wetenschappelijke of technische oplossingen. We moeten onze omgang met de natuur radicaal veranderen, en dat veronderstelt een dieper liggende motivatie. Die komt voort uit verbondenheid met de naaste (in het bijzonder de arme), met de kosmos en met de Schepper. In het hart van deze integrale ecologie staat de oproep tot dialoog en een nieuwe solidariteit, waarin welzijn - en niet winst - de belangrijkste waarde is in de zoektocht naar het algemeen belang’.

Ook uit het pauselijk document blijkt overduidelijk dat we afstand moeten nemen van de huidige productie-, consumptie- en winstobsessie. Die 'bekering' houdt natuurlijk een verlies aan (westerse) materiële welvaart in.

12-11-2021 om 10:37 geschreven door Gust Adriaensen

Dat het Vlaamse klimaatplan erg weinig aandacht heeft voor de sociale implicaties, vloeit onvermijdelijk voort uit de ideologie en de maatschappijvisie van de partijen die de Vlaamse regering vormen.

NVA, CD&V en Open VLD zijn in sociaal-economisch opzicht rechtse, neoliberale partijen. Echte bekommernis om de zwakste bevolkingslagen, die zich ook concreet vertaalt in financiële en fiscale maatregelen, is niet aan hen besteed.

Het plan om De Lijn sterker en sterker te privatiseren, is een ander stuitend voorbeeld van neoliberaal beleid: meer aandacht voor de commerciële belangen van de privésector dan voor de mobiliteitsproblemen van de gewone man.

12-11-2021 om 10:25 geschreven door Gust Adriaensen