|
Een hommage , geschreven in koningsblauw
Einde augustus schreef ik in dit blog: Albert II wordt al weken van hot naar her gedirigeerd en heeft in feite met veel discretie alle mogelijke rollen al moeten vervullen: bemiddelaar, informateur, verkenner, verzoener, formateur.
Het is er ondertussen niet beter op geworden. De officiële (politieke) formateur is door de onderhandelende (!?) partijen zo goed als technisch werkloos gemaakt en een deel van de Vlaamse onderhandelaars stelt een onmogelijk in te willigen voorwaarde om opnieuw rond de tafel te gaan zitten. Onmogelijk, zelfs indien Reynders, Milquet en Mangain akkoord zouden gaan. Die voorwaarde, garanties voor een grote staatshervorming, vereist namelijk een tweederde meerderheid en die heeft oranje-blauw nu eenmaal niet.
Dus moet onze bejaarde en goedmoedige koning nog maar eens opdraven en proberen via een zgn. 'Raad van Wijzen' een oplossing te vinden voor de communautaire crisis.
Het valt niet te verwachten dat het Staatshoofd voor al die inspanningen (die eigenlijk door de beroepspolitici zouden moeten geleverd worden) veel dank en respect zal krijgen. Nu reeds kan je in sommige krantencommentaren lezen dat de koning te sterk ingrijpt in de politiek.
Begrijpe wie kan. Albert II wordt er door de ruziënde politici precies toe gedwongen telkens opnieuw het ontspoorde formatietreintje op de rails te helpen. Ik kan me voorstellen dat een man van 73 met de bonhomie die de koning eigen is, wel andere dingen weet te verzinnen om zijn oude dag door te brengen.
12-11-2007 om 10:48
geschreven door Gust Adriaensen
|
Vaak roept mijn vrouw geërgerd:
