|
Enkele dagen geleden publiceerde Bert Anciaux in De Standaard een uitgebreid artikel over de asielzoekers. Hij benaderde de problematiek vanuit de morele hoek: het gaat om arme, hulpeloze, gekwetste mensen. En tegelijk drukte hij de onmacht uit om al deze mensen op een efficiënte manier in ons rijke land op te vangen.
Deze diepmenselijke reflectie werkte op de meeste lezers echt als een rode lap op een stier. Op een onvoorstelbaar grove en agressieve manier werd op de mens Anciaux ingehakt, aandacht voor de asielzoekers was er niet, tenzij negatief en vernederend.
Nochtans verwoordt Anciaux problemen en vragen in verband met de asielproblematiek, die bij zeer vele humanisten en christenen leven. Ten eerste: de houding ten aanzien van migranten, maar ook de verhouding tussen de verschillende autochtone, sociale groepen binnen onze maatschappij, roept ethische vragen op. Twee: Anciaux is zich scherp bewust van de gespletenheid en de onmacht die degenen (individu's, groepen, religies, politici;..)die allochtonen en vierdewereldmedeburgers als mensen willen benaderen en behandelen, voelen.
Dat op dergelijke vernederende, ridiculiserende, laag-bij-de-grondse manier, de mens Anciaux wordt aangevallen, is wellicht te verklaren doordat er aan het geweten geappelleerd wordt. Wij willen niet geconfronteerd worden met de miserie van anderen. Overigens is het hun eigen schuld, denken we graag. En zo ontstaat een steeds maar hardere opstelling ten overstaan van 'vreemdelingen'.
Maar ook zij die de ethiek erbij brengen, moeten eraan geloven zoals uit de reacties op het artikel van Anciaux blijkt. Een bloemlezing uit de scheldwoorden aan het adres van Anciaux, die lezers van De Standaard, nota bene een zelfverklaarde kwaliteitskrant, in hun onlinebrieven gebruiken, moge duidelijk maken met welke primitieve, destructieve haatgevoelens op een genuanceerd pleidooi voor een menselijke aanpak van asielzoekers gereageerd wordt: pseudo-intellectuele etter, emo-bertje, kaviaarsocialist, Brusselse opportunist, emoprogressief, Blèrtje, Anciaux: een storm in een glas blaasjes, Bert Bleiter, omo (sic!) politicus eentje die echt kan janken, wereldvreemde dromer, leg hem het zwijgen op, stop hem in een dwangbuis.
Bedroevend en verontrustend. Het zegt veel over het humane en culturele niveau van onze samenleving.
28-10-2010 om 11:12
geschreven door Gust Adriaensen
|
