|
VIII/29
Vrijdag 3 oktober 2014
Een sfeerbeeld
Vrijdag is er heel de dag electriciteit. Of dit zo speciaal is? Ja, want al lange tijd hebben we slechts voor de helft van de dag stroom, altijd op verschillende momenten. Nu dus niet. Knopje indrukken en stroom, dag en nacht. Heerlijk. Vooral voor de keuken. We vernemen inmiddels echter dat er een zware aanslag op een gasvoorziening gepleegd is en er vermoedelijk tijdens de komende tijd geen gas zal zijn. En dan weten dat wij hier op een immense gasbel zitten, die wacht om ontgonnen te worden. Dus, we gaan dorre takken van het terrein verzamelen en hout zagen om ons in de winter te behelpen.
Zaterdag nog een verrassing. We krijgen een olympische athlete op bezoek (gouden medaille van een heptatlon, Atlanta 1996, 7-kamp ?): Ghrada Cha’ah. Ik weet niet wat voor sport het is maar aan haar rijzige gestalte te zien zal het wel met lopen te maken hebben. Ze komt uit het christelijke Mharde, maar heeft het grootste deel van haar leven in Duitsland geleefd en spreekt ook nog goed Duits. Ze is hier met een hele groep. Een moslim legt nog eens met overtuiging uit dat christenen en moslims in Syrië één zijn. En maar fototjes nemen.
Om mijn medebroeder niet alleen te laten gaan naar de tandarts ga ik dinsdag namiddag mee. Het zijn altijd vrijwilligers die ons brengen en komen halen. Deze keer rijden we niet direct terug naar huis. Een van de vrijwilligers brengt ons naar het centrum van de Rode Halve Maan. Het is een mooi groot gebouw waar de hulpgoederen worden verdeeld. Meteen herkennen we overal vrijwilligers die al zo dikwijls bij ons waren. Samen met mijn medebroeder wordt ik er ontvangen alsof het een officieel bezoek gold. Overal lachende gezichten. Het meisje dat pas als verpleegster afgestudeerd is en met een vluchtelingengezin bij ons woont, blijkt hier ook te helpen. Ze willen ons natuurlijk Arabische zoetigheden aanbieden. Een tas koffie is echter niet mogelijk. Er is drie dagen geen stroom omdat er in de buurt toch weer een leiding opgeblazen werd. De hartelijkheid is er niet minder om. Ook als we terugrijden zien we overal bekenden die lachen en wuiven. Hierbij nog een vraag aan het westen, dat rebellen blijft opleiden en sturen om aanslagen te plegen: moet dit land echt kapot om de grote belangen van de “nieuwe wereldorde” te dienen?
De volgende dag moeten we nog eens terug naar de tandarts en de terugtocht is weer gecombineerd met uitgebreide bezoeken. Eerst gaan we naar het orthodoxe kerkje. Een oude vriendelijke man komt met de sleutels en leidt ons rond. Het kerkje stamt uit de vierde eeuw met muurschilderingen van de 11e eeuw en het huidige gebouw is van na 1800. Beroemd zijn de vier muurschilderingen links: Johannes de Doper, de hl. Sergius, Maria die het Kind Jezus voedt en de hl. Theodotius. Tussenin is er een glazen kast waarin oude iconen bewaard werden maar die zijn door rebellen gestolen. Ook de muurschilderingen zijn beschadigd. Op een bepaalde plaats is de slogan van Daech aangebracht. We bidden samen voor de bescherming van dit land en volk. Dan maken we een wandeling in de binnentuin en krijgen overvloedig vijgen te eten. Er staat namelijk een oude en uitzonderlijk grote vijgenboom naast vele granaatappelbomen. Vandaar komt een familie, die iedere vrijdag met hun twee kleine kinderen bij ons naar de eucharistie komt, ons uitnodigen bij hen, op de vierde verdieping. Er is weer geen stroom maar toch zet de vrouw koffie voor ons, dank zij het gasvuur. Dit echtpaar zelf heeft de gewoonte om op woensdag en vrijdag te vasten. Vanop hun dak, boven de vierde verdieping zien we heel het dorp en daarachter zien we duidelijk ons klooster liggen en het anti-Libanongebergte. We bevinden ons midden in de christelijke wijk en zien ook de toren van de mooie St Michielskerk van onze byzantijnse priester.
Op weg naar een Apocalyptische Lente
Op 24 september werd de veiligheidsraad van de VN voorgezeten door B. Obama die namens de VS de rest van de wereld opriep om samen het terrorisme in Irak en Syrië, de IS (islamitische staat) te bestrijden. Applaus en algemene goedkeuring. Ziedaar wat Syrië al drie jaar vraagt. Syrië voegt er wel duidelijk bij dat de strijd tegen het terrorisme moet gebeuren met volledig respect van de soevereiniteit van het volk en het land. Voor de uiterlijkde schijn is alles in orde. Helaas, Saoedi-Arabië en Qatar financieren en trainen de terroristen van IS voor rekening van de VS, Israël herbergt IS op de Syrische Golan, de NAVO zorgt sinds 2011 voor de coordinatie van de djihadisten in Syrië en het westen blijft forse steun verlenen aan de “gematigde rebellen”, die uiteindelijk deel uitmaken van IS. Bvendien is de IS goed voorzien van speciale strijdkrachten en militaire raadgevers van de westerse geheime diensten. De officiële vertoning van de VN dient slechts om te bereiken wat het westen en zijn bondgenoten al jaren nastreven: een herschikking van het Midden-Oosten, het breken van de soevereine landen in afzonderlijke zwakke confessionele gebieden om tenslotte Iran te verzwakken en uiteindelijk Rusland en China te ontwrichten. Nu zitten we dus in de fase van de wereldwijd georganiseerde misdaad onder auspiciën van het hoogste internationaal gezag. Ron Paul, Amerikaans physicus, schrijver, voormalig republikeins congreslid en nu een van de mensen die nog het gezonde geweten van de VS vertegenwoordigen zegt het zo: Wij voeren oorlog zonder de oorlog te verklaren en wat wij doen is niet alleen illegaal maar vooral immoreel.
De eerste resultaten van deze gezamenlijke strijd tegen het terrorisme zijn inmiddels bekend. De kapelaan van de enige Anglikaanse St. John’s Church in Irak, Andrew White zegt het simpel: de bombabardementen raken de IS niet, maar de infrasructuur van het land en de burgers. De IS wordt tijdig verwittigd en die gaat andere plaatsen veroveren. Gelijkaardige klacht komt vanuit Syrië. De olieraffinaderijen worden zo grondig vernield dat ze Syrië niet meer kunnen helpen. Om de huichelarij nog groter te maken zegt B. Obama dat hij de dreiging van het terrorisme in Syrië onderschat heeft. Het eerste objectief is nu Syrie helemaal vernietigen. De Amerikaanse journalist en schrijver William Engdahl zegt dat de IS gemaakt is door de CIA en de Mossad om een militaire interventie uit te lokken en de regering van Bachar el-Assad omver te werpen. Of Iran en Rusland dit allemaal gewoon zullen laten verder gaan, betwijfel ik. Rusland is nu een meester in het benutten van de stommiteiten en brutaliteiten van het westen en zou wel eens verrassend kunnen tussenbeide komen. Beiden zijn in elk geval trouwe verdedigers van de soevereiniteit van Syrië, weliswaar ook in hun eigen belang. In elk geval is met
|
de leider van de leider van IS
|
|
de leider van IS (islamitische staat)
|
de huidige westerse bombardementen de Apocalyptische Lente begonnen.
|
De leider
van de leider
van de leider van IS
|
Synode over het gezin
Volgende zondag begint in Rome de bisschoppensynode over het gezin, die de rijkdom van het christelijk huwelijk en gezin voor onze tijd in het licht wil stellen. Er moet dringend wat gebeuren om de vaste waarden van huwelijk en gezin wereldwijd te beschermen en de gezinnen op alle mogelijke wijzen daadwerkelijk te helpen en te steunen. Dat is helaas niet de gote verwachting van het kerkvolk, noch van de media. De aandacht gaat vooral uit naar twee hete hangijzers: de pastoraal van echtgescheidenen die opniew burgerlijk getrouwd zijn en de contraceptie die door de encycliek Humanae vitae van Paulus VI radicaal werd afgewezen. Het eerste zullen we later nog bespreken. Nu willen we licht werpen op de diepe kloof die contraceptie al een halve eeuw lang in het kerkelijk leven heeft veroorzaakt. Het is als een gapende wonde die nog steeds niet geheeld is.
Velen verwachten dat de kerkelijke leer hieromtrent nu eindelijk wordt aangepast en hersteld, zoals de veroordeling van Galilei Galileo, maar dan geen 350 jaar later. Verschillende argumenten worden hiervoor aangehaald. De beslissing van Paulus VI is niet “collegiaal” genomen, zoals dit wel het geval was met de conciliedocumenten die door een grote eensgezindheid van het wereldepiskopaat tot stand kwamen. Verder zijn er nogal wat moeilijkheden om “de natuurwet” in te roepen, die in het verleden al te dikwijls is misbruikt voor wat niet tot de blijvende natuur van de mens hoort. Vervolgens heeft het concilie duidelijk gemaakt dat de laatste beslissing moet genomen worden door het geweten van de echtparen zelf, die evenwel zich moeten richten naar Gods wet en de authentieke kerkelijke leer. Een grote meerderheid van theologen en kerkleiders in het westen had/heeft geen moeite met “de pil” waardoor we ons kunnen afvragen of Paulus VI wel voldoende rekening gehouden heeft met de “geloofszin” van het kerkvolk. En dan tenslotte de grote ontdekking van deze pil zelf, een mijlpaal in de geschiedenis van de mensheid. Kan de Kerk deze revolutionaire medische ontdekking nog afwijzen wanneer de wereld deze zo enthousiast toejuicht? Ook onze Antwerpse bisschop heeft in een uitvoerige brief de voornaamste bezwaren uiteengezet die onder het kerkvolk leven. Het siert hem dat hij dicht bij zijn volk wil staan. Een bisschop moet inderdaad een “bruggenbouwer” zijn (pontifex). Toch moet hij ook een “opzichter” (episkopos) zijn, nl. iemand die een stroming in het licht van het evangelie juist weet te interpreteren en dat kan wel eens tegen de algemene opinie ingaan. En dit is nu juist het geval voor contraceptie.
Al zijn hoger belangrijke elementen gegeven, de twee wezenlijke vragen zijn niet aan bod gekomen. De eerste vraag is: Waarin bestaat eigenlijk deze kunstmatige contraceptie? En vervolgens: Wat is in wezen de huwelijksgemeenschap? Deze vragen werden/worden ook geheel door de tijdsgeest verdrongen. De “pil” was zulk een ongehoorde ontdekking dat het Westen al vlug in een “contraceptieve roes” verkeerde. In debatten, conferenties, bezinningen, retraites... was “efficiënte” contraceptie het voornaamste en soms het enige thema. Er was geen aandacht voor de vraag: is dit ook moreel verantwoord? Het was de tijd van de hippies, van de absolute vrijheid, van de slogan “het is verboden iets te verbieden”. Alles mocht, alles kon. We hebben het op onze wijze als jonge priester van dichtbij meegemaakt. Het was de tijd van het “feestival van vrede, liefde en muziek” van Woodstock en het uitgebreide gamma van rockconcerten dat daarop volgde, alsook de tijd van de meirevolte van ‘68 te Parijs, van de humanistische psychologie, van de “golden sixties” (zie daarover onze bijdrage van enkele weken geleden: VIII/26). Het was de tijd van de splitsing van Leuven, waar iedereen die maar een beetje gezond verstand het dwaze van inzag. De grootkanselier en heel het epsicopaat, de eerste minister en de regering, het professorencorps... allen verwierpen ze deze splitsing. En toch werd Leuven gesplitst. Ik heb inmiddels de oorlog tegen Syrië te intens meegemaakt om nog te geloven dat deze splitsing enkel maar het resultaat zou zijn van een “spontane studentenopstand”.
Toch waren er vanaf het begin kleine maar sterke tekens dat een veel grondigere en ruimere bezinning rond die contraceptie nodig was. De eigenlijke “vader van de pil” is niet de alom erkende Gregory Pincus maar een kempense gynecoloog, Ferdinand Peeters. Zijn onderzoekswerk werd in Amerika benut en leidde tot “de pil”. Welnu, toen deze kempense gynecoloog later de encycliek van Paulus VI las, was hij zo onder de indruk dat hij nooit nog beroep gedaan heeft op zijn ontdekking, wat hem tot eer strekt. Kenmerkend voor de beginperiode is ook dat aanvankelijk geen enkel farmaceutisch bedrijf het moreel verantwoord vond “de pil” op de markt te brengen. Toen er uiteindelijk toch een bedrijf mee begon en de eerste Belgische “pil” vier jaar later op de markt kwam, stond de bijsluiter vol listige leugens en vermeldde niet dat het een voorbehoedmiddel was. Onmiddellijk daarna was het hek van de dam en vonden farmaceutische bedrijven hier de goudmijn van hun leven en nagenoeg niemand bekommerde zich nog om morele, fysische, psychische, familiale, sociale of milieu-problemen. Vergeten we ook niet dat een van onze grootste geleerden op genetisch gebied, professor J. Lejeune van Parijs, zich altijd resoluut verzet heeft tegen “de pil” en wel op grond van zijn wetenschap én van zijn geloof.
Vier jaar voor het verschijnen van Humanae vitae had een een Duitse arts, S. Ernst, voorzitter van de lutherse synode van Baden-Würtenberg, al een gelijkaardig en krachtig manifest tegen de “pil” geschreven en laten ondertekenen door niet minder dan 400 artsen en 40 universiteitsprofessoren. Ook blijkt niemand nog te weten dat onze Belgische primaat, die zowat de aanvoerder geworden is van het westers verzet tegen Humanae vitae, toen hij nog een jonge bisschop was, ten sterkste contraceptie heeft veroordeeld met een uitleg waarom de Kerk deze nooit kan goedkeuren. Ik heb met hem hierover een gesprek gehad toen hij al emeritus was en heb dit ook uitgeschreven. Paulus VI heeft in een aandoenlijke persoonlijke brief aan onze kardinaal hem hieraan herinnerd. Toen Johannes Paulus II de leer van Humanae vitae met heel zijn gezag bevestigde, werd hij door velen samen met Paulus VI weggehoond. Toch heeft een van onze grote Leuvense professoren zich eens laten ontvallen dat kardinaal Woytila een van de weinigen was die echt over contraceptie had nagedacht! En dat was ook zo. Eigenlijk was er op ieder wetenschappelijk terrein wel een enkeling die dieper en ruimer inzicht had, maar dit had geen enkele invloed meer op het wereldimperium van de contraceptie. Het feest moest en zou doorgaan.
De wijze waarop de catastrofale gevolgen van “de pil” op fysisch, psychisch, moreel en sociaal gebied én milieu werden weggemasseerd is een thriller waard. Iemand die durfde suggereren dat de “pil” negatieve effecten had werd meteen afgeschreven. Toch was al in de jaren zestig hiervoor een groots onderzoek wereldwijd verricht en waren zowat alle mogelijke combinaties uitgeprobeerd. Het besluit was dat er onderhand geen ziekte meer over bleef die niet op een of andere wijze door “de pil” veroorzaakt of mede-veroorzaakt werd. En de onderzoekers waren stom verbaasd dat na die resultaten de pil niet gewoon uit de rekken gehaald werd. Integendeel, het feest ging nog enthousiaster verder. Pilcombinaties die hier dan toch verboden werden wegens te gevaarlijke neveneffecten vlogen naar de derdewereld, waar ze nog duurder verkocht werden! Dat heette ontwikkelongshulp.
Wie kent ze nog: prof dr. Germaine Greer? Beter bekend als de hogepriesteres van het feminisme en hét boegbeeld van het anarchisme, waar haar eigen leven een voorbeeld van was. Met haar scherp verstand ging ze zich eens grondig toeleggen op de betekenis van de contraceptie in onze wereld en schreef er een kanjer van een studie over die vernietigend was voor contraceptie. Wat de bevrijding moest worden ontmaskert ze als de grootste onderdrukking van de vrouw. Sindsdien wil ze alles doen om deze verblinding uit de wereld te helpen. Met een schampere opmerking naar de Kerk toe zegt ze dat, indien de katholieke Kerk haar eigen leer geloofd had, zij al lang zou gedaan hebben wat wij nu moeten doen. Toen een Vlaamse krant in een weekend editie toch eens enkele negatieve effecten van de pil uiteenzette onder de titel “pil-moeheid” antwoordde een geleerde arts namens de farmacetische industrie: “Er bestaan geen slechte pillen, er zijn alleen slechte vrouwen” Hij legde uit dat vrouwen meer opgevoed moeten worden om contraceptie te gebruiken! Vanuit kerkelijke middens, de “basis” werd hieraan vlot meegewerkt. Onze meest gezaghebbende Vlaamse theoloog in Nederland, prof. dr. E. Schillebeeckx o.p. heb ik toen in een conferentie eens doodleuk horen beweren: “Als de pil verboden is dan mag ik ook mijn nagels neit knippen en mijn baard niet scheren!” Ook hij dacht dat de contraceptie zo iets was als een onschuldig aspirientje.
Je vraagt je wellicht af waar ik al die losse beweringen haal. Wel, ik heb het allemaal uitvoerig uitgeschreven met de nodige documentatie en zou graag de mogelijkheid zien om het uit te geven: “Veilige contraceptie? Het einde van een mythe, het begin van Humanae vitae.” Hierin werd ik geholpen door een gynecoloog, een huisarts, een specialist in nucleaire geneeskunde en door enkele moeders en echtparen, deskundig in de wetenschappelijke, natuurlijke vruchtbaarheidsbeheersing. Enkele getuigenissen heb ik bij mijn werk gevoegd. Tot heden was het niet mogelijk een erkende uitgever te vinden. Vooral kerkelijke of christelijke uitgevers bleken dit (nog) niet aan te durven. Begrijpelijk. Vlaanderen kan mogelijk nog niet aanvaarden dat haar grootste professoren, theologen met wereldfaam en kerkleiders, als kinderen van hun tijd zich op dit punt vergist hebben. Ooit zal de confrontatie met de waarheid toch moeten plaatsvinden zonder dat ze de grootheid van onze kerkleiders en professoren wegneemt. Als iemand een weg weet om een uitgever hiervoor warm te maken, l aat het me weten, waarvoor dank.
Indien de synodevaders zich werkelijk inzetten voor een diepere en ruimere studie over contraceptie, zullen ze onherroepelijk uitkomen bij het inzicht en de moed van Paulus VI en zijn encykliek Humanae vitae. Ze kunnen daaraan uiteindelijk dan de lang verwachte en noodzakelijke verduidelijkingen en argumentatie voor onze tijd toevoegen. De grote Engelse benedictijn en kardinaal D. Hume zei het zo: Paulus VI heeft ons de juiste weg gewezen, maar de wegwijzer is onduidelijk. De wereld kon immers niet overtuigd worden met de nodige bewijzen, die opwogen tegen de verpletterende farmaceutische propaganda.
Ik ben er gerust in dat de komende synode de verwachtingen van de farmaceutische industrie niet zal inlossen, en ook niet de verwachtingen van sommige gelovigen en zelfs niet van sommige bisschoppen. Ze kan wel bijdragen aan de genezing van een oude diepe wonde en de waarheid doen zegevieren. Daarvoor is enig inzicht nodig in het tijdsbeeld van de voorbije halve eeuw. Mijn werk wil hiertoe slechts een aansporing en hulp zijn.
P. Daniel
03-10-2014 om 11:37
geschreven door Gust Adriaensen
|
