Uit de vijfjaarlijkse nationale gezondheidsenquête blijkt hoe belabberd het gesteld is met onze geestelijke gezondheid. In de leeftijdsgroep van 15 tot 24 jaar kampt 20% van de mannen en niet minder dan 40% van de vrouwen met psychische problemen.
Allerlei mogelijke verklaringen worden naar voren geschoven: prestatiedruk, ratrace, perfectionisme, economische crisis, perspectiefverlies, individualisme, enz.
Geen woord lees je evenwel over gebrek of verwaarlozing van religiositeit, over het wegvallen van het geloof in religieuze waarden en perspectieven.
Dat gemis, die leemte zouden wel eens belangrijke oorzaken kunnen zijn van de enorme psychische ontreddering van velen.
05-10-2014 om 20:08
geschreven door Gust Adriaensen
04-10-2014
Auteur Ward Ruyslinck overleden
WARD RUYSLINCK
17 JUNI 1929-
3 OKTOBER 2014
04-10-2014 om 08:29
geschreven door Gust Adriaensen
03-10-2014
Matilde Vlaamser gekleed dan Bart
Hoe charmant en empathisch is toch onze koningin.
Zie haar toch waardig over de pontonbrug schrijden -koninklijke hoogheden schrijden- in haar -alle gazetten zijn het erover eens- 'opvallende' outfit. En geel bloesje en een zwarte rok. Asjeblief. Geen spatje rood. De echte Vlaamse kleuren.
En Bart, ocharme Bart. Met zijn gele dasje en zwarte onherkenbare runeachtige figuurtjes, verdwijnt helemaal in het niet door de puur Vlaamsche omhulling van het fraaie lijf onzer koningin.
Uit volle borst schreeuwen nu alle Vlamen, alle Antwerpenaars: 'Leve onze koningin-Vive la Reine-Es lebe die Köningin!!!'
Terecht. Meer dan terecht.
03-10-2014 om 22:00
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/29
Vrijdag 3 oktober 2014
Een sfeerbeeld
Vrijdag is er heel de dag electriciteit. Of dit zo speciaal is? Ja, want al lange tijd hebben we slechts voor de helft van de dag stroom, altijd op verschillende momenten. Nu dus niet. Knopje indrukken en stroom, dag en nacht. Heerlijk. Vooral voor de keuken. We vernemen inmiddels echter dat er een zware aanslag op een gasvoorziening gepleegd is en er vermoedelijk tijdens de komende tijd geen gas zal zijn. En dan weten dat wij hier op een immense gasbel zitten, die wacht om ontgonnen te worden. Dus, we gaan dorre takken van het terrein verzamelen en hout zagen om ons in de winter te behelpen.
Zaterdag nog een verrassing. We krijgen een olympische athlete op bezoek (gouden medaille van een heptatlon, Atlanta 1996, 7-kamp ?): Ghrada Cha’ah. Ik weet niet wat voor sport het is maar aan haar rijzige gestalte te zien zal het wel met lopen te maken hebben. Ze komt uit het christelijke Mharde, maar heeft het grootste deel van haar leven in Duitsland geleefd en spreekt ook nog goed Duits. Ze is hier met een hele groep. Een moslim legt nog eens met overtuiging uit dat christenen en moslims in Syrië één zijn. En maar fototjes nemen.
Om mijn medebroeder niet alleen te laten gaan naar de tandarts ga ik dinsdag namiddag mee. Het zijn altijd vrijwilligers die ons brengen en komen halen. Deze keer rijden we niet direct terug naar huis. Een van de vrijwilligers brengt ons naar het centrum van de Rode Halve Maan. Het is een mooi groot gebouw waar de hulpgoederen worden verdeeld. Meteen herkennen we overal vrijwilligers die al zo dikwijls bij ons waren. Samen met mijn medebroeder wordt ik er ontvangen alsof het een officieel bezoek gold. Overal lachende gezichten. Het meisje dat pas als verpleegster afgestudeerd is en met een vluchtelingengezin bij ons woont, blijkt hier ook te helpen. Ze willen ons natuurlijk Arabische zoetigheden aanbieden. Een tas koffie is echter niet mogelijk. Er is drie dagen geen stroom omdat er in de buurt toch weer een leiding opgeblazen werd. De hartelijkheid is er niet minder om. Ook als we terugrijden zien we overal bekenden die lachen en wuiven. Hierbij nog een vraag aan het westen, dat rebellen blijft opleiden en sturen om aanslagen te plegen: moet dit land echt kapot om de grote belangen van de “nieuwe wereldorde” te dienen?
De volgende dag moeten we nog eens terug naar de tandarts en de terugtocht is weer gecombineerd met uitgebreide bezoeken. Eerst gaan we naar het orthodoxe kerkje. Een oude vriendelijke man komt met de sleutels en leidt ons rond. Het kerkje stamt uit de vierde eeuw met muurschilderingen van de 11e eeuw en het huidige gebouw is van na 1800. Beroemd zijn de vier muurschilderingen links: Johannes de Doper, de hl. Sergius, Maria die het Kind Jezus voedt en de hl. Theodotius. Tussenin is er een glazen kast waarin oude iconen bewaard werden maar die zijn door rebellen gestolen. Ook de muurschilderingen zijn beschadigd. Op een bepaalde plaats is de slogan van Daech aangebracht. We bidden samen voor de bescherming van dit land en volk. Dan maken we een wandeling in de binnentuin en krijgen overvloedig vijgen te eten. Er staat namelijk een oude en uitzonderlijk grote vijgenboom naast vele granaatappelbomen. Vandaar komt een familie, die iedere vrijdag met hun twee kleine kinderen bij ons naar de eucharistie komt, ons uitnodigen bij hen, op de vierde verdieping. Er is weer geen stroom maar toch zet de vrouw koffie voor ons, dank zij het gasvuur. Dit echtpaar zelf heeft de gewoonte om op woensdag en vrijdag te vasten. Vanop hun dak, boven de vierde verdieping zien we heel het dorp en daarachter zien we duidelijk ons klooster liggen en het anti-Libanongebergte. We bevinden ons midden in de christelijke wijk en zien ook de toren van de mooie St Michielskerk van onze byzantijnse priester.
Op weg naar een Apocalyptische Lente
Op 24 september werd de veiligheidsraad van de VN voorgezeten door B. Obama die namens de VS de rest van de wereld opriep om samen het terrorisme in Irak en Syrië, de IS (islamitische staat) te bestrijden. Applaus en algemene goedkeuring. Ziedaar wat Syrië al drie jaar vraagt. Syrië voegt er wel duidelijk bij dat de strijd tegen het terrorisme moet gebeuren met volledig respect van de soevereiniteit van het volk en het land. Voor de uiterlijkde schijn is alles in orde. Helaas, Saoedi-Arabië en Qatar financieren en trainen de terroristen van IS voor rekening van de VS, Israël herbergt IS op de Syrische Golan, de NAVO zorgt sinds 2011 voor de coordinatie van de djihadisten in Syrië en het westen blijft forse steun verlenen aan de “gematigde rebellen”, die uiteindelijk deel uitmaken van IS. Bvendien is de IS goed voorzien van speciale strijdkrachten en militaire raadgevers van de westerse geheime diensten. De officiële vertoning van de VN dient slechts om te bereiken wat het westen en zijn bondgenoten al jaren nastreven: een herschikking van het Midden-Oosten, het breken van de soevereine landen in afzonderlijke zwakke confessionele gebieden om tenslotte Iran te verzwakken en uiteindelijk Rusland en China te ontwrichten. Nu zitten we dus in de fase van de wereldwijd georganiseerde misdaad onder auspiciën van het hoogste internationaal gezag. Ron Paul, Amerikaans physicus, schrijver, voormalig republikeins congreslid en nu een van de mensen die nog het gezonde geweten van de VS vertegenwoordigen zegt het zo: Wij voeren oorlog zonder de oorlog te verklaren en wat wij doen is niet alleen illegaal maar vooral immoreel.
De eerste resultaten van deze gezamenlijke strijd tegen het terrorisme zijn inmiddels bekend. De kapelaan van de enige Anglikaanse St. John’s Church in Irak, Andrew White zegt het simpel: de bombabardementen raken de IS niet, maar de infrasructuur van het land en de burgers. De IS wordt tijdig verwittigd en die gaat andere plaatsen veroveren. Gelijkaardige klacht komt vanuit Syrië. De olieraffinaderijen worden zo grondig vernield dat ze Syrië niet meer kunnen helpen. Om de huichelarij nog groter te maken zegt B. Obama dat hij de dreiging van het terrorisme in Syrië onderschat heeft. Het eerste objectief is nu Syrie helemaal vernietigen. De Amerikaanse journalist en schrijver William Engdahl zegt dat de IS gemaakt is door de CIA en de Mossad om een militaire interventie uit te lokken en de regering van Bachar el-Assad omver te werpen. Of Iran en Rusland dit allemaal gewoon zullen laten verder gaan, betwijfel ik. Rusland is nu een meester in het benutten van de stommiteiten en brutaliteiten van het westen en zou wel eens verrassend kunnen tussenbeide komen. Beiden zijn in elk geval trouwe verdedigers van de soevereiniteit van Syrië, weliswaar ook in hun eigen belang. In elk geval is met
de leider van de leider van IS
de leider van IS (islamitische staat)
de huidige westerse bombardementen de Apocalyptische Lente begonnen.
De leider
van de leider
van de leider van IS
Synode over het gezin
Volgende zondag begint in Rome de bisschoppensynode over het gezin, die de rijkdom van het christelijk huwelijk en gezin voor onze tijd in het licht wil stellen. Er moet dringend wat gebeuren om de vaste waarden van huwelijk en gezin wereldwijd te beschermen en de gezinnen op alle mogelijke wijzen daadwerkelijk te helpen en te steunen. Dat is helaas niet de gote verwachting van het kerkvolk, noch van de media. De aandacht gaat vooral uit naar twee hete hangijzers: de pastoraal van echtgescheidenen die opniew burgerlijk getrouwd zijn en de contraceptie die door de encycliek Humanae vitae van Paulus VI radicaal werd afgewezen. Het eerste zullen we later nog bespreken. Nu willen we licht werpen op de diepe kloof die contraceptie al een halve eeuw lang in het kerkelijk leven heeft veroorzaakt. Het is als een gapende wonde die nog steeds niet geheeld is.
Velen verwachten dat de kerkelijke leer hieromtrent nu eindelijk wordt aangepast en hersteld, zoals de veroordeling van Galilei Galileo, maar dan geen 350 jaar later. Verschillende argumenten worden hiervoor aangehaald. De beslissing van Paulus VI is niet “collegiaal” genomen, zoals dit wel het geval was met de conciliedocumenten die door een grote eensgezindheid van het wereldepiskopaat tot stand kwamen. Verder zijn er nogal wat moeilijkheden om “de natuurwet” in te roepen, die in het verleden al te dikwijls is misbruikt voor wat niet tot de blijvende natuur van de mens hoort. Vervolgens heeft het concilie duidelijk gemaakt dat de laatste beslissing moet genomen worden door het geweten van de echtparen zelf, die evenwel zich moeten richten naar Gods wet en de authentieke kerkelijke leer. Een grote meerderheid van theologen en kerkleiders in het westen had/heeft geen moeite met “de pil” waardoor we ons kunnen afvragen of Paulus VI wel voldoende rekening gehouden heeft met de “geloofszin” van het kerkvolk. En dan tenslotte de grote ontdekking van deze pil zelf, een mijlpaal in de geschiedenis van de mensheid. Kan de Kerk deze revolutionaire medische ontdekking nog afwijzen wanneer de wereld deze zo enthousiast toejuicht? Ook onze Antwerpse bisschop heeft in een uitvoerige brief de voornaamste bezwaren uiteengezet die onder het kerkvolk leven. Het siert hem dat hij dicht bij zijn volk wil staan. Een bisschop moet inderdaad een “bruggenbouwer” zijn (pontifex). Toch moet hij ook een “opzichter” (episkopos) zijn, nl. iemand die een stroming in het licht van het evangelie juist weet te interpreteren en dat kan wel eens tegen de algemene opinie ingaan. En dit is nu juist het geval voor contraceptie.
Al zijn hoger belangrijke elementen gegeven, de twee wezenlijke vragen zijn niet aan bod gekomen. De eerste vraag is: Waarin bestaat eigenlijk deze kunstmatige contraceptie? En vervolgens: Wat is in wezen de huwelijksgemeenschap? Deze vragen werden/worden ook geheel door de tijdsgeest verdrongen. De “pil” was zulk een ongehoorde ontdekking dat het Westen al vlug in een “contraceptieve roes” verkeerde. In debatten, conferenties, bezinningen, retraites... was “efficiënte” contraceptie het voornaamste en soms het enige thema. Er was geen aandacht voor de vraag: is dit ook moreel verantwoord? Het was de tijd van de hippies, van de absolute vrijheid, van de slogan “het is verboden iets te verbieden”. Alles mocht, alles kon. We hebben het op onze wijze als jonge priester van dichtbij meegemaakt. Het was de tijd van het “feestival van vrede, liefde en muziek” van Woodstock en het uitgebreide gamma van rockconcerten dat daarop volgde, alsook de tijd van de meirevolte van ‘68 te Parijs, van de humanistische psychologie, van de “golden sixties” (zie daarover onze bijdrage van enkele weken geleden: VIII/26). Het was de tijd van de splitsing van Leuven, waar iedereen die maar een beetje gezond verstand het dwaze van inzag. De grootkanselier en heel het epsicopaat, de eerste minister en de regering, het professorencorps... allen verwierpen ze deze splitsing. En toch werd Leuven gesplitst. Ik heb inmiddels de oorlog tegen Syrië te intens meegemaakt om nog te geloven dat deze splitsing enkel maar het resultaat zou zijn van een “spontane studentenopstand”.
Toch waren er vanaf het begin kleine maar sterke tekens dat een veel grondigere en ruimere bezinning rond die contraceptie nodig was. De eigenlijke “vader van de pil” is niet de alom erkende Gregory Pincus maar een kempense gynecoloog, Ferdinand Peeters. Zijn onderzoekswerk werd in Amerika benut en leidde tot “de pil”. Welnu, toen deze kempense gynecoloog later de encycliek van Paulus VI las, was hij zo onder de indruk dat hij nooit nog beroep gedaan heeft op zijn ontdekking, wat hem tot eer strekt. Kenmerkend voor de beginperiode is ook dat aanvankelijk geen enkel farmaceutisch bedrijf het moreel verantwoord vond “de pil” op de markt te brengen. Toen er uiteindelijk toch een bedrijf mee begon en de eerste Belgische “pil” vier jaar later op de markt kwam, stond de bijsluiter vol listige leugens en vermeldde niet dat het een voorbehoedmiddel was. Onmiddellijk daarna was het hek van de dam en vonden farmaceutische bedrijven hier de goudmijn van hun leven en nagenoeg niemand bekommerde zich nog om morele, fysische, psychische, familiale, sociale of milieu-problemen. Vergeten we ook niet dat een van onze grootste geleerden op genetisch gebied, professor J. Lejeune van Parijs, zich altijd resoluut verzet heeft tegen “de pil” en wel op grond van zijn wetenschap én van zijn geloof.
Vier jaar voor het verschijnen van Humanae vitae had een een Duitse arts, S. Ernst, voorzitter van de lutherse synode van Baden-Würtenberg, al een gelijkaardig en krachtig manifest tegen de “pil” geschreven en laten ondertekenen door niet minder dan 400 artsen en 40 universiteitsprofessoren. Ook blijkt niemand nog te weten dat onze Belgische primaat, die zowat de aanvoerder geworden is van het westers verzet tegen Humanae vitae, toen hij nog een jonge bisschop was, ten sterkste contraceptie heeft veroordeeld met een uitleg waarom de Kerk deze nooit kan goedkeuren. Ik heb met hem hierover een gesprek gehad toen hij al emeritus was en heb dit ook uitgeschreven. Paulus VI heeft in een aandoenlijke persoonlijke brief aan onze kardinaal hem hieraan herinnerd. Toen Johannes Paulus II de leer van Humanae vitae met heel zijn gezag bevestigde, werd hij door velen samen met Paulus VI weggehoond. Toch heeft een van onze grote Leuvense professoren zich eens laten ontvallen dat kardinaal Woytila een van de weinigen was die echt over contraceptie had nagedacht! En dat was ook zo. Eigenlijk was er op ieder wetenschappelijk terrein wel een enkeling die dieper en ruimer inzicht had, maar dit had geen enkele invloed meer op het wereldimperium van de contraceptie. Het feest moest en zou doorgaan.
De wijze waarop de catastrofale gevolgen van “de pil” op fysisch, psychisch, moreel en sociaal gebied én milieu werden weggemasseerd is een thriller waard. Iemand die durfde suggereren dat de “pil” negatieve effecten had werd meteen afgeschreven. Toch was al in de jaren zestig hiervoor een groots onderzoek wereldwijd verricht en waren zowat alle mogelijke combinaties uitgeprobeerd. Het besluit was dat er onderhand geen ziekte meer over bleef die niet op een of andere wijze door “de pil” veroorzaakt of mede-veroorzaakt werd. En de onderzoekers waren stom verbaasd dat na die resultaten de pil niet gewoon uit de rekken gehaald werd. Integendeel, het feest ging nog enthousiaster verder. Pilcombinaties die hier dan toch verboden werden wegens te gevaarlijke neveneffecten vlogen naar de derdewereld, waar ze nog duurder verkocht werden! Dat heette ontwikkelongshulp.
Wie kent ze nog: prof dr. Germaine Greer? Beter bekend als de hogepriesteres van het feminisme en hét boegbeeld van het anarchisme, waar haar eigen leven een voorbeeld van was. Met haar scherp verstand ging ze zich eens grondig toeleggen op de betekenis van de contraceptie in onze wereld en schreef er een kanjer van een studie over die vernietigend was voor contraceptie. Wat de bevrijding moest worden ontmaskert ze als de grootste onderdrukking van de vrouw. Sindsdien wil ze alles doen om deze verblinding uit de wereld te helpen. Met een schampere opmerking naar de Kerk toe zegt ze dat, indien de katholieke Kerk haar eigen leer geloofd had, zij al lang zou gedaan hebben wat wij nu moeten doen. Toen een Vlaamse krant in een weekend editie toch eens enkele negatieve effecten van de pil uiteenzette onder de titel “pil-moeheid” antwoordde een geleerde arts namens de farmacetische industrie: “Er bestaan geen slechte pillen, er zijn alleen slechte vrouwen” Hij legde uit dat vrouwen meer opgevoed moeten worden om contraceptie te gebruiken! Vanuit kerkelijke middens, de “basis” werd hieraan vlot meegewerkt. Onze meest gezaghebbende Vlaamse theoloog in Nederland, prof. dr. E. Schillebeeckx o.p. heb ik toen in een conferentie eens doodleuk horen beweren: “Als de pil verboden is dan mag ik ook mijn nagels neit knippen en mijn baard niet scheren!” Ook hij dacht dat de contraceptie zo iets was als een onschuldig aspirientje.
Je vraagt je wellicht af waar ik al die losse beweringen haal. Wel, ik heb het allemaal uitvoerig uitgeschreven met de nodige documentatie en zou graag de mogelijkheid zien om het uit te geven: “Veilige contraceptie? Het einde van een mythe, het begin van Humanae vitae.” Hierin werd ik geholpen door een gynecoloog, een huisarts, een specialist in nucleaire geneeskunde en door enkele moeders en echtparen, deskundig in de wetenschappelijke, natuurlijke vruchtbaarheidsbeheersing. Enkele getuigenissen heb ik bij mijn werk gevoegd. Tot heden was het niet mogelijk een erkende uitgever te vinden. Vooral kerkelijke of christelijke uitgevers bleken dit (nog) niet aan te durven. Begrijpelijk. Vlaanderen kan mogelijk nog niet aanvaarden dat haar grootste professoren, theologen met wereldfaam en kerkleiders, als kinderen van hun tijd zich op dit punt vergist hebben. Ooit zal de confrontatie met de waarheid toch moeten plaatsvinden zonder dat ze de grootheid van onze kerkleiders en professoren wegneemt. Als iemand een weg weet om een uitgever hiervoor warm te maken, l aat het me weten, waarvoor dank.
Indien de synodevaders zich werkelijk inzetten voor een diepere en ruimere studie over contraceptie, zullen ze onherroepelijk uitkomen bij het inzicht en de moed van Paulus VI en zijn encykliek Humanae vitae. Ze kunnen daaraan uiteindelijk dan de lang verwachte en noodzakelijke verduidelijkingen en argumentatie voor onze tijd toevoegen. De grote Engelse benedictijn en kardinaal D. Hume zei het zo: Paulus VI heeft ons de juiste weg gewezen, maar de wegwijzer is onduidelijk. De wereld kon immers niet overtuigd worden met de nodige bewijzen, die opwogen tegen de verpletterende farmaceutische propaganda.
Ik ben er gerust in dat de komende synode de verwachtingen van de farmaceutische industrie niet zal inlossen, en ook niet de verwachtingen van sommige gelovigen en zelfs niet van sommige bisschoppen. Ze kan wel bijdragen aan de genezing van een oude diepe wonde en de waarheid doen zegevieren. Daarvoor is enig inzicht nodig in het tijdsbeeld van de voorbije halve eeuw. Mijn werk wil hiertoe slechts een aansporing en hulp zijn.
P. Daniel
03-10-2014 om 11:37
geschreven door Gust Adriaensen
02-10-2014
Is Rik Torfs een 'bijzonder intelligent man'?
Rik Torfs, onze alom gewaardeerde rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, vond het de hoogste tijd om nog eens van zich te doen spreken.
De seksismewet is een lachertje en totaal overbodig, maakte hij wereldkundig. En de handleiding erbij, bijeengeflanst door enkele wereldvreemde ambtenaren, is om te gieren. De beste Belgenmop sinds de oorsprong der tijden.
Daarmee wist Rik zich verzekerd van enorme mediabelangstelling én van de gepeperde kritiek van alle zelfbewuste vrouwen die Vlaanderen telt. En dat zijn er toch nogal wat. Wellicht was het Torfs vooral om dat laatste te doen. Kritiek van het Vlaamse vrouwenkruim bezorgt hem een intens genoeglijk gevoel, versterkt zijn gevoel van eigenwaarde en boetseert de ironische monkellach op zijn Kempens gezicht verder tot het vriendelijke én afstandelijke gelaat van de Wijze Man van Vlaanderen.
Indra Dewitte, eens een niet onaantrekkelijk tv-gezicht, nu, spijtig genoeg, het adjunct-hoofdredacteursgezicht van Het Belang van Limburg, wond er geen doekjes om.
'Rik Torfs', aldus Indra, 'is een bijzonder intelligent man, maar dat betekent niet dat hij geen onnozele dingen kan zeggen.'
Dat is zonder twijfel een inhoudelijk sterke en stilistisch interessante mening.
Zij roept evenwel een aantal vragen op. Waarom neemt Indra, ongetwijfeld een bijzonder intelligente vrouw, zo maar voetstoots aan dat Rik Torfs 'een bijzonder intelligent man' is? En hoe is het verklaren dat Indra Dewitte klaarblijkelijk nu pas tot het inzicht komt dat intelligentie en domheid in een en dezelfde persoon kunnen schuilen? Of heeft zij er nog niet over geprakkiseerd dat het misschien tot Torfs' trukendoos behoort door bepaalde uitspraken, door anderen als 'dom' gepercipieerd, zijn vermoede intelligentie nog veel sterker te etaleren?
Hoe dan ook, de evaluatie van Indra Dewitte biedt stof tot boeiende overweging en interpretatie. Bijvoorbeeld ook deze: keer de scherpzinnige uithaal van Indra om. Er opent zich dan weer een andere wereld.
'Rik Torfs/ Indra Dewitte is een bijzonder dom(me) man/vrouw, maar dat betekent niet dat hij/zij geen intelligente dingen kan zeggen.'
Toch wel een aantrekkelijk wereldje, de Vlaamse intelligentsiamicrokosmos!
02-10-2014 om 07:36
geschreven door Gust Adriaensen
01-10-2014
De rangorde der waarden
Mechelen: betoging tegen het afslachten van christenen en andere religieuze minderheden: 700 betogers.
Brussel: betoging tegen het onverdoofd slachten van schapen: 7500 betogers.
01-10-2014 om 19:31
geschreven door Gust Adriaensen
N-VA: 'Het ACW moet harder bloeden'
Ook in de federale regeringsonderhandelingen komen de afkeer en de haat van de Vlaamse nationalisten voor het middenveld en in het bijzonder voor het ACW, scherp tot uiting. De N-VA-partijtop wil de (financiële) scalp van de christelijke werknemersvereniging. Op die manier hopen de partijbonzen een lastige en belangrijke middenveldspeler uit te schakelen en vooral ook CD&V verder te reduceren tot een onmachtig partijtje van niks.
Hoe het in godsnaam mogelijk is dat het CD&V-voetvolk, het kiespubliek, het blijft nemen dat de middenstanderspartijbazen Beke en Peeters, de partij meesleuren in een hardvochtig, neoliberaal, rechts avontuur, is onbegrijpelijk.
Want wat er nog overblijft van het CD&V-electoraat, is grotendeels te vinden in ACW-kringen. En wat de regeringsonderhandelaars nu allemaal bedisselen, staat haaks op de maatschappijvisie en de belangen van dat kiespubliek. Gevolg: de vertrouwensbreuk tussen CD&V-top en christendemocratische kiezers wordt sterker en sterker.
Ik kan het niet genoeg herhalen: als lemmingen holt de CD&V naar de afgrond!
01-10-2014 om 07:39
geschreven door Gust Adriaensen
30-09-2014
België: vijfde grootste ecologische voetafdruk
De tien landen met de grootste ecologische voetafdruk per persoon zijn, in aflopende orde: Koeweit, Qatar, Verenigde Arabische Emiraten, Denemarken, België, Trinidad en Tobago, Singapore, Verenigde Staten, Bahrein en Zweden. Globaal wordt meer dan de helft van de ecologische voetafdruk veroorzaakt door uitstoot van CO2. Ook de EU als geheel stoot CO2 uit en consumeert natuurlijke bronnen alsof we meer dan één planeet hebben. Het Belgische aandeel weegt daarin door.
Ongeveer de helft van de Belgische voetafdruk is gelinkt aan onze consumptie van energie in de huishoudens en de transportsector.
"We hebben een groot patrimonium aan relatief oude, slecht geïsoleerde gebouwen waaruit veel energie ontsnapt. Bovendien dragen de lage bezettingsgraad van Belgische personenwagens, het dichte wegennetwerk, en de fiscale voordelen voor bedrijfswagens bij tot een hoger aantal voertuigkilometers per persoon en dus ook aan een hogere ecologische voetafdruk", zegt Damien Vincent, CEO van WWF-België.
30-09-2014 om 07:39
geschreven door Gust Adriaensen
29-09-2014
Krampachtig rooms-katholiek lekenforum
In Tertio van 24 september 2014, uit Ivo Van Hemelryk, namens het rooms-katholiek lekenforum (www.katholiekforum.be), zich erg afwijzend ten aanzien van de brief van de Antwerpse bisschop Bonny, n.a.v. de synode over het gezin. Van Hemelryk stelt dat de Kerk moet ingaan tegen de permissieve tijdgeest in plaats van er in mee te stappen.
De kritische en afwijzende bedenkingen van Ivo Van Hemelryk, bij de brief van bisschop Bonny, roepen op hun beurt heel wat vragen op.
Verbindt Van Hemelryk niet veel te sterk concrete morele kwesties met geloof? Bijkomend ligt (en lag) de focus dan nog bijna uitsluitend bij morele kwesties omtrent seksualiteit en voortplanting. Waarom is er in sommige kerkelijke kringen duidelijk meer permissiviteit ten aanzien van materialistische aberraties, van bedrieglijke handelspraktijken, van fiscale en sociale fraude, enz.? Zou Van Hemelryk ook ervoor durven pleiten de communie te ontzeggen aan mensen van wie algemeen geweten is dat ze het niet zo nauw nemen met eerlijkheid, solidariteit en burgerplicht?
Ivo Van Hemelryk laat in zijn artikel uitschijnen dat de Kerk eens en voorgoed concreet heeft vastgelegd wat een goede relatie en een gezonde voortplanting voor katholieken inhouden. Nog los van de overweging of het een taak van de Kerk is zich in te laten met zeer concrete en technische aspecten van de relaties tussen mensen, van seksualiteit, van procreatie, verliest de auteur uit het oog dat doorheen de eeuwen de kerkelijke opvattingen over ethische kwesties en in het bijzonder over voortplanting, seksualiteit en gezinsethiek, aan sterke veranderingen onderhevig waren. Een concreet voorbeeld uit een recent verleden. Tot voor zestig jaar waren, zeker in het landelijke Vlaanderen, (zeer) grote gezinnen meer regel dan uitzondering. Ik vermoed dat vele lezers van Tertio, net als ik, uit grote gezinnen komen, en dat in de generatie van hun ouders het aantal gezinsleden nog hoger lag. Dat hoge aantal kinderen werd door de Kerk als ethische norm gepromoot. Ondertussen is de benadering door de Kerk toch anders geworden. In Van Hemelryks logica kan zelfs de huidige officiële kerkelijke leer, ‘permissief’ genoemd worden.
Naast het krampachtige en verstikkende van gedetailleerde normen en sancties, die geen rekening houden met de realiteit van concrete mensen en situaties, is de brief van bisschop Bonny een goed onderbouwd, bevrijdend en verfrissend werkstuk. Hij veegt de vloer niet aan met de huidige kerkelijke normering maar hij stelt er wel fundamentele vragen bij, uitgaande van de concrete, gelovige en kerkelijke mens en van de tijd en maatschappij waarin die mens leeft.
29-09-2014 om 16:33
geschreven door Gust Adriaensen
28-09-2014
Wegwerpcultuur
In zijn toespraak tijdens de seniorenontmoeting op het Sint-Pietersplein, keerde paus Franciscus zich tegen de wegwerpcultuur in de hedendaagse samenleving:
“Kinderen worden weggegooid, jongeren worden weggegooid, omdat ze geen werk hebben, en ouderen worden weggegooid onder het mom van het handhaven van een evenwichtig economisch systeem. In het centrum daarvan staat niet de menselijke persoon, maar het geld. Wij allen zijn geroepen om deze giftige wegwerpcultuur tegen te werken! '
'Een volk dat niet goed zorgt voor ouderen en hen niet goed behandelt is een volk zonder toekomst. Waarom? Omdat het dan zijn geheugen verliest en zijn eigen wortels uitrukt”, zei paus Franciscus
28-09-2014 om 20:35
geschreven door Gust Adriaensen
27-09-2014
Bourgeois en het populisme
. 'Gaat u ook op uw eigen wedde en die van uw medewerkers besparen?', vroeg een aanwezige professor, tijdens het gastcollege van minister-president Bourgeois aan de Gentse universiteit. 'Een populistische vraag', reageerde Bourgeois.
Met permissie gezegd: een ontluisterende én veelzeggende reactie.
Machthebbers confronteren met de toepassing op henzelf van maatregelen die zij voorstaan, is nooit populistisch. Integendeel. Het dwingt hen na te denken en zich te verplaatsen in de situatie van degenen die getroffen worden door bv. regeringsbeslissingen.
Dergelijke terechte vraagstelling afdoen als 'populistisch', is een extreme uiting van een ondemocratische en denigrerende houding ten aanzien van de burger.
Wat meer is, schermen met de slogan 'populisme' om vervelende vragen direct in de vuilnisbak te kieperen, is kenmerkend voor de politicus met dictatoriale neigingen, voor de politicus die van mening is dat hij 'een (politieke) god in het diepst van zijn gedachten is.
27-09-2014 om 09:09
geschreven door Gust Adriaensen
De Kerk: een gemakkelijke zondebok
In de berichtgeving over de zgn. 'gedwongen adoptie' in het Lommelse tehuis Tamar, wordt uitsluitend gesproken over de verantwoordelijkheid van de betrokken kerkelijke instelling en de Kerk.
Het is evenwel uiterst merkwaardig dat de vragen die spontaan, vermoed ik, bij vele mensen rijzen, niet gesteld of beantwoord worden. Konden die vrouwen in ons administratief en rechtssysteem wel gedwongen worden hun kind af te staan? De geboorte van die kinderen werd door de burgerlijke stand geregistreerd. Hoe zit het met de verantwoordelijkheid van de gemeentebesturen en van de gemeentelijke administratie? Deze vrouwen hadden ouders, broers, zussen, wellicht ook nog partners. Wat met de verantwoordelijkheid van deze mensen?
Eens te meer lijkt de Kerk een gemakkelijk alibi te zijn voor het falen en het gebrek aan verantwoordelijkheid van burgerlijke instanties en familieleden.
27-09-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
26-09-2014
Oude man op roltrap
Oude man op roltrap
Terwijl ik naar boven glijd
kijk ik naar beneden diep in mijn verleden.
Mijn jeugd is helder, lichtvlekken weet ik mijn rug beschijnen en almaar meer verdwijnen in een grimmig grijs,
terwijl ik somber stijg.
26-09-2014 om 22:47
geschreven door Gust Adriaensen
Economie als enge maatstaf
De Septemberverklaring van 'Hart boven hard', slaat vele spijkers met koppen.
De grootste spijker met de stevigste kop, is m.i. volgende paragraaf:
'Het regeerakkoord vertaalt ‘waarde’ in uitsluitend economische termen. De vele dimensies van het rijke menselijke bestaan – de lerende, de creatieve, de spelende, de zorgende, de sociale, de liefhebbende… mens – moeten plaatsmaken voor de economische dimensie.
Het is intussen toch wel duidelijk dat het economische als enge maatstaf niet de fijnste en zeker niet de eerlijkste wereld oplevert?
Kijk naar de rest van Europa. De massawerkloosheid piekt verder. De armoedecijfers stijgen. De ongelijkheid neemt toe. Vele jonge Europeanen kijken tegen een no future aan.
De keerzijde van de medaille van ondernemersvriendelijkheid heet nu eenmaal ‘zelfredzaamheid’: iedereen dopt uiteindelijk zijn eigen boontjes. Ook werklozen, mensen in armoede, mensen met een leefloon… Ieder voor zich, is dat de samenleving die we willen?'
Zeker de christendemocraten van CD&V zouden volmondig akkoord moeten gaan met deze analyse en vraagstelling. Althans, als de partijtop nog een beetje waarde hecht aan de 'christelijke waarden', de christendemocratische maatschappijvisie en het partijprogramma.
En toch hollen Beke, Peeters, Crevits, Schauvlieghe, Van Deurzen, en co., weliswaar duidelijk vol gêne en met een grimas op het gezicht, de harde, rechtse neoliberalen van N-VA, MR en Open VLD achterna. Hun eigen politieke ondergang tegemoet.
Want de vervreemding tussen het christendemocratische voetvolk en de top, is reeds duidelijke voelbaar in steeds maar bredere geledingen.
De weg die de partijbonzen hebben ingeslagen is de weg van het hardvochtige economisme, behalve voor de bedrijven en de grote vermogens. Niet die van de gewone christendemocraten in onze dorpen en steden.
26-09-2014 om 11:14
geschreven door Gust Adriaensen
Een welvarend land, met welzijn en geluk voor iedereen. Dat is waar regeringen en minister-presidenten voor gaan. In elke speech, bij elke legislatuur. Dat is waarom we ze hebben verkozen. Dat is waarop we ze te allen tijde kunnen aanspreken.
Vlaanderen is ongerust
In menige huiskamer en op vele werkvloeren groeit de ongerustheid, nu allerlei besparingsballons uitlekken. Besparen op onderwijs, wat betekent dat voor mij als leerkracht, student of ouder? Besparen op verenigingen, wat betekent dat voor onze sportclub of jeugdbeweging? Besparen op kinderopvang, water en elektriciteit, wat betekent dat voor ons gezin? Besparen op zorg en rusthuizen, wat betekent dat voor de oude dag?
De ongerustheid groeit omdat elk doorsnee gezin in de hoek lijkt te staan waar de klappen vallen. Een gezin met twee kleine kinderen en concrete plannen om te verbouwen zal wellicht per maand al snel een paar honderd euro extra moeten neertellen. Zelfs de minister van Welzijn verklaarde “nachten wakker te liggen” van wat we de gezinnen vragen. De geluiden uit de federale regeringsvorming klinken niet veel beter.
Wij, mensen en verenigingen van mensen, willen vandaag spreken, met één stem. Wij willen niet dat de een voor zichzelf uit de brand sleept wat de ander dan extra moet ophoesten. Wij geloven in een samenleving die alle mensen versterkt, en niet alleen de sterksten. Noem het onze eigen Septemberverklaring: hart boven hard!
Iedereen de broeksriem aan, behalve…
We zijn bezorgd. Meer zelfs, er is reden om behoorlijk boos te zijn. Vlaanderen lijkt wel te willen besparen om te besparen. En dat in alle flappen van onze portemonnee. In alle geledingen van onze samenleving. Meer inschrijvingsgeld voor de muziekschool of de sportclub? Niks aan te doen. Duurder kampmateriaal? Het kan niet anders. Duurder onderwijs en duurdere bibliotheken? Er is geen alternatief. Duurder openbaar vervoer? Er valt niet aan te ontkomen. Duurdere zorgpremie en rusthuizen? Het volk had maar niet zo grijs moeten worden. Want ja, ‘iedereen moet z’n steentje bijdragen’.
Iedereen? Niet zo snel. Sommigen, de grote ondernemingen en de grote vermogens, worden net bevoordeeld. Voor ondernemers zijn er in Vlaanderen maar liefst 150 soorten subsidie. En kijk eens wat een verschil tussen de 33% vennootschapsbelasting en de reële aanslagvoet van 4 à 6% bij de grootste ondernemingen. Van zulke gunsten kan een gezin, een kleine zelfstandige of kmo alleen maar dromen. Er is dus wel degelijk een alternatief.
Op zich is er niks fout met een gezond klimaat voor bedrijven na te streven. Zonder bedrijven geen jobs. Maar om van ondernemersvriendelijkheid nu hét criterium te maken voor een land waar het goed is om te wonen? Om het grote geld ongemoeid te laten, terwijl wij de rekening betalen van wat banken hebben verspeeld? Dat is toch verregaand. Een economie staat in dienst van mens en samenleving, en niet omgekeerd. Wij wensen zuurstof voor de samenleving, en niet dat alle zuurstof uit de samenleving naar de ondernemingen gaat. Het verenigingsleven, het onderwijs, de zorg, de cultuur, de diensten… zijn geen “last”. Integendeel, ze maken deel uit van onze rijkdom.
Alles van waarde…
Het gaat ons niet alleen om de besparingen. Het regeerakkoord vertaalt ‘waarde’ in uitsluitend economische termen. De vele dimensies van het rijke menselijke bestaan – de lerende, de creatieve, de spelende, de zorgende, de sociale, de liefhebbende… mens – moeten plaatsmaken voor de economische dimensie. Het is intussen toch wel duidelijk dat het economische als enge maatstaf niet de fijnste en zeker niet de eerlijkste wereld oplevert? Kijk naar de rest van Europa. De massawerkloosheid piekt verder. De armoedecijfers stijgen. De ongelijkheid neemt toe. Vele jonge Europeanen kijken tegen een no future aan. De keerzijde van de medaille van ondernemersvriendelijkheid heet nu eenmaal ‘zelfredzaamheid’: iedereen dopt uiteindelijk zijn eigen boontjes. Ook werklozen, mensen in armoede, mensen met een leefloon… Ieder voor zich, is dat de samenleving die we willen?
De essentie van de sociale zekerheid en van het sociale weefsel is niet de liefdadigheid uit de tijd van priester Daens. Wel onderlinge verantwoordelijkheid: tussen jong en oud, tussen gezonden en zieken, tussen gezinnen met en zonder kinderen, tussen koppels en alleenstaanden, tussen werkenden en werklozen. Over sectoren en generaties heen. Want hoe groter de kloof tussen arm en rijk, hoe slechter iedereen af is. Ook de welgestelden.
Alleen worden menselijke waarden als solidariteit en gelijkheid op de 191 pagina’s van het regeerakkoord amper twee keer genoemd. Als focus kan dat tellen.
Waarom zou het logisch zijn om in naam van het ondernemerschap in te zetten op de vermarkting van overheidstaken? We moeten onderwijs, ziekenhuizen en gevangenissen niet vermarkten. Niet ons erfgoed, niet de natuur, niet het milieu, niet de lucht, niet de wegen, niet het water, niet de kunst. Waar winst het wint van waarde, wordt verlies het resultaat.
Alle kleuren en horizonten
Wij staan een open Vlaanderen voor. In ons dagelijkse leven is de wereld nog nooit zo dichtbij geweest. Het internet, de tv en relatief goedkoop reizen maken van de wereld ons dorp. In onze supermarkt, in onze straten, in het klaslokaal van onze kinderen, overal borrelt de smeltkroes van culinaire en culturele invloeden. De nieuwe mensenlandschappen van de 21e eeuw zijn globaal verbonden. In Brussel valt dat nog meer op. Daarom zou het wereldvreemd zijn om in Brussel en de Brusselse rand alleen maar te focussen op het Nederlandstalige. Het veeltalige en veelkleurige karakter van Brussel en Vlaanderen is een kans! En we weten: ook milieuvervuiling en de klimaatcrisis overstijgen de Vlaamse grenzen.
Behouden wat goed is…
Goed kiezen is ook kiezen voor het behoud van wat goed is. Onze regio wordt internationaal geroemd om zijn sociale voorzieningen en zijn zorg. Die kwaliteit wordt dag aan dag bewaakt én verbeterd door leden, vrijwilligers en professionals van maatschappelijke organisaties die samen een sterk middenveld vormen. Onze sociale zekerheid geeft waardigheid en kansen. Onze leerkrachten werken dagelijks aan een hoogstaand onderwijs, onze academici en wetenschappers aan grensverleggend onderzoek en vernieuwende oplossingen voor morgen. Omringende landen benijden ons het alomtegenwoordige verenigingsleven. Wie is in zijn jeugd niet in aanraking gekomen met sportclub, muziekschool of zomerkamp? Talrijke verenigingen brengen stemlozen in onze samenleving samen en geven hen een krachtige stem. Ons bibliotheeknet is fijnmazig. In musea en archieven komen we in aanraking met schitterend cultureel erfgoed. Onze cultuur- en kunstencentra, onze kunstenaars, theatermakers en musici verrijken ons leven met hun kunnen, dat ook in het buitenland op brede waardering kan rekenen. Onze openbare omroep brengt dagelijks nieuws, duiding en uitstekende programma’s in de huiskamer. Op heel die sterke dienstverlening werd de voorbije jaren al stevig besnoeid. Gaan we die kwaliteitsvolle zorg voor het leven, opgebouwd door een collectief van mensen, te grabbel gooien? ‘Meer doen met minder’ kan allang niet meer. Laten we in dit sterke aanbod blijven investeren.
… en investeren in wat beter kan
En ja, er is ruimte voor verbetering. We worden ongelijk geboren en ons onderwijs slaagt er nog steeds onvoldoende in om kinderen gelijke kansen te bieden. Te veel jongeren verlaten het onderwijs zonder middelbaar diploma. In Vlaanderen heeft 10% van de bevolking een inkomen onder de armoedegrens, in België 15%. Kinderen in armoede groeien op zonder fatsoenlijk toekomstperspectief. En wat te denken van de jeugdwerkloosheid? Voor één laaggeschoolde job zijn er tientallen jonge kandidaten. Een job vinden wordt zo wel erg moeilijk. Nee, het heeft geen zin om dan maar snel snel minder kwalitatieve mini-jobs en flexbanen te creëren. Daar is niemand mee geholpen. We staan met z’n allen stil in het verkeer – Antwerpen en Brussel staan in de wereldtop qua files. Het aantal astmapatiënten rond ring- en invalswegen stijgt. Om mensen aan te moedigen de auto te laten staan, moet het openbaar vervoer aantrekkelijker worden.
Kortom, er ligt een waslijst aan uitdagingen. Of het nu gaat om onderwijs, wetenschap, werk of duurzame mobiliteit: vooruitgaan is investeren in keuzes die renderen op de lange termijn. Het kan toch niet verwonderen dat we daarop aandringen. De overheidsinvesteringen zijn de laatste 20 jaar gehalveerd. Meer autonomie voor de lokale besturen dreigt veeleer een financiële strop te worden. De regering zegt dat ze geen facturen wil doorschuiven naar de volgende generaties, maar wat heeft het voor zin vandaag te besparen op bijvoorbeeld het openbaar vervoer, met alle file-, milieu- en gezondheidsproblemen én kosten van dien? Dat zijn pas facturen voor onze kinderen. Vandaag investeren in mens en maatschappij levert vruchten op voor morgen.
De lasten en de schouders
“Wie gaat dat betalen?” hoor je dan. Econoom Paul De Grauwe en vele van zijn collega’s zeggen waar het op staat: “Als de economie niet goed draait en je begint te besparen, maak je het alleen maar erger.” De ervaring heeft geleerd: hoe forser de Europese Unie haar lidstaten dwong te besparen, hoe groter de catastrofe. Gaan we in Vlaanderen dan echt dezelfde fout maken? Nee, inderdaad, we kunnen niet alles betalen als de toplaag de dans ontspringt en jongeren, werknemers, gezinnen het gros van de inspanningen moeten dragen. Van de doorsnee Vlaming worden nu onevenredig veel inspanningen gevraagd. Maar wie hele dagen achter een scherm met beurskoersen aandelen koopt en verkoopt, betaalt daar amper belastingen op. Wat maakt deze vermogende aandeelhouder méér waard dan een gemiddeld gezin? Wij willen dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen.
Samen voor hart boven hard
Wij, mensen en organisaties van mensen die bekommerd zijn om elkaar, gaan voor andere, meer menselijke keuzes. Wij geloven dat gebundelde krachten die menselijke keuzes kunnen aanreiken. Dat werk start vandaag. We gaan de komende maanden informeren. We gaan het gevoel doorgeven dat het kan: de toekomst van onze kinderen, van onze welvaart en ons welzijn veiligstellen, én investeren in betaalbare en nog betere maatschappelijke dienstverlening en voorzieningen. Met aandacht voor maatwerk voor mensen van alle slag. Dat is écht vooruitgaan.
We willen iedereen het gevoel geven dat hij of zij kan bijdragen aan een samenleving waarin hart boven hard gaat, als we ons maar verbinden. Solidair zorgen voor elkaar, dat is pas echt vertrouwen geven. Van de overheid verwachten we dat ze die aandacht deelt. En daar zullen we met alle ondertekenaars over waken. Wie gelijkheid, rechtvaardigheid en andere waarden van samenleven miskent, kan op ons verzet rekenen. Samen maken we het verschil. Onderteken mee op www.hartbovenhard.be !
26-09-2014 om 09:03
geschreven door Gust Adriaensen
25-09-2014
Foto met achterachterkleinkind
Foto met achterachterkleinkind
Tien minuten, vader,
voordat de blokkade in je halsslagader de hersenravage aanricht: je spraak meedogenloos ontwricht je rechterkant van mond tot voet verlamd,
voordat het ziekhuis je thuis brutaal verdringt en jou herleidt tot de voederen te verschonen kind,
voordat de angst dan weer verdriet bezit nemen van je geest, je hart,
wordt de foto genomen:
je gezicht, zo zacht, vergaart lichtg, straalt met z'n zevenennegentig jaar tot in het vijfde geslacht.
25-09-2014 om 21:58
geschreven door Gust Adriaensen
De besparings/belastingsregering
-Superminister van Besparing/Belasting, Bourgeois: 'Spaar de grote vermogens en de ondernemingen. Zit in de portemonnee van de gezinnen, de cultuursector en de middenveldorganisaties. Gebruik nooit het woord 'belasting'. De toekomst gloort voor Vlaanderen!'
-Minister van Besparing/Belasting, Crevits: '193 miljoen minder voor onderwijs, moet kunnen. De toekomst gloort voor het Vlaamse onderwijs!'
-Minister van Besparing/Belasting, Gatz: '32 miljoen minder voor de cultuursector, moet kunnen. De toekomst gloort voor de Vlaamse cultuursector!'
(wordt misschien vervolgd)
25-09-2014 om 09:34
geschreven door Gust Adriaensen
24-09-2014
twitter@pontifex
Franciscus:
'When a society lacks God, even prosperity is joined by a terrible spiritual poverty.'
24-09-2014 om 15:02
geschreven door Gust Adriaensen
'Vals en laf'
Geert Van Istendael, schrijver:
'De redenering van deze (Vlaamse) regering is even vals als laf: mijn rekeningen kloppen, maar ik laat lekker een ander betalen.'
24-09-2014 om 09:47
geschreven door Gust Adriaensen
23-09-2014
'De Groote Verandering'
John Crombez:
'Vlaamse gepensioneerden moeten voortaan betalen voor de bus, maar de parlementsleden van de meerderheid staan erop dat ze gratis met de tram blijven rijden.'
23-09-2014 om 18:16
geschreven door Gust Adriaensen
