Toen Veerle de beelden van haar skiënde Bart in maatpak zag, viel ze van haar stoel. Hij zou er niet goed van zijn als hij thuiskwam. Laat waarschijnlijk, zoals gewoonlijk.

Het was laat. Toen ze de deur hoorde opengaan, riep ze al van in de achterkeuken (Veerle was niet op haar mondje gevallen): 'Daar moet ge nu toch voor op uw kop gevallen zijn, Wever (als er een vlieg aan de lamp zat, gebruikte ze consequent 'Wever'), om in uw beste, zondagse kostuum te gaan skiën! Denk niet dat ge een nieuw krijgt, als er iets aan is. Meneer doet precies alsof het geld op onze rug groeit!'

Bart wilde iets inbrengen, maar het ging hem niet af. Zoals voor Corneel, lang geleden, werd het ook voor hem stilletjesaan te veel. En op de keper beschouwd had zijn vrouw gelijk. Veerle fulmineerde al verder: 'Het ergste van al is wel dat er achter u een hele troep in sportkledij, en het zijn er geen van de oppositie eh manneke, u vierkant staan uit te lachen! Het wordt tijd dat ge u wat minder gaat bezighouden met heel dat cirkusgedoe zowel in 't Stad als in Brussel en u meer gaat bezighouden met ons huishouden. Hebt ge nu nog altijd niet door dat uw haring niet meer braadt, de mayonaise niet meer pakt? Niet in andere partijen en ook niet in uw eigen club!'

Die zat. Diep in zichzelf moest hij erkennen dat zijn Veerle wel eens gelijk kon hebben. Hij voelde al langer iets, en zijn Veerle had altijd al meer gevoel gehad voor de tekenen des tijds.

Dat voortschrijdend inzicht dompelde hem in een diepe neerslachtigheid. 'Het Vlaamse heir staat immer pal... Laat me lachen', dacht hij bitter.

'Ik ga nog een slaapmutske drinken in het Mestputteke', mompelde hij. 'Eerst uw 's werkendaagse kleren aandoen', zei Veerle streng. En dat deed Bart.

07-12-2019 om 20:41 geschreven door Gust Adriaensen

Brieven van Dikke Freddy is een column van schrijver Erik Vlaminck. Thuisbasis van de column is het webplatform Sociaal.net

Geachte heer,

Alles verandert. Het bureau van mijn OCMW heet nu Sociaal Centrum. Enfin, de naam is veranderd, maar de wachtzaal, de burelen en de inboedel zijn gebleven. Het is zoals met Belgacom, uw CVP en de BRT. Ook daar kwam beweging in de namen, maar de wachtzalen, de burelen en de inboedel bleven wat ze waren. Zoals het bij huizen van vertrouwen past.

Toch hangt er, sedert uw aantreden als minister, in de wachtzaal van mijn Sociaal Centrum een totaal andere sfeer. Er komt om te beginnen zo veel meer volk dat er stoelen te kort zijn. Maar er komen daar nu ook personen die een mens er vroeger nooit verwacht zou hebben.

Vanmorgen zat ik er, alstublieft, naast mijn vroegere trajectbegeleider. Vanwege een subsidie­probleem is hij bij zijn CAW aan de deur gezet en nu moet hij bij het Sociaal Centrum langskomen om zijn traject te laten begeleiden. Ik heb hem gezegd dat ik uit de grond van mijn hart hoop dat hij met zijn traject meer geluk zal hebben dan ik met het mijne heb gehad. ‘Merci’, heeft hij gezegd. Eindelijk begrepen we elkaar.

Verder had zich ook een jonge toneelspeelster bij het Sociaal Centrum aangemeld. Als ik het goed begrepen heb, heeft zij een accident met een kaasschaaf gehad en werd zij daarom bij haar theater aan de deur gezet. Nochtans kan zij moeiteloos, en zonder kleren te verwisselen, binnen de minuut op smakelijke wijze zowel Gwendolyn Rutten, koningin Mathilde als Ben Weyts nadoen. Toen ze Weyts speelde, lag werkelijk de hele wachtzaal van het Sociaal Centrum, inbegrepen de aanwezige Irakese en Georgische huishoudens, plat van het lachen.

Ik heb het nooit zo bekeken, maar cultuur kan een grote invloed hebben op het welbevinden van de klanten van een Sociaal Centrum. In onze wachtzaal was met de klap, en ondanks het lange wachten, alle verzuring en ongenoegen verdwenen. Zeker toen de toneelspeelster en mijn vroegere trajectbegeleider Jan Jambon en Fernand Huts speelden in een act waarbij Huts een paar miljoen kreeg om schilderijen te kopen.

U bent nog maar pas minister en alle wachtlijsten zijn al direct een halve straat langer, maar de vreugde die er onder uw kwetsbare bevolking heerst, is ongezien. Ik wil u daar dan ook, met de meeste hoogachting, hartelijk mee feliciteren.

-----------------

Beste Dikke Freddy,

Ik ben echt gepakt door uw sympathieke brief. Enerzijds is het natuurlijk fantastisch dat onze wachtzalen bomvol zitten omdat ik ervoor zorg dat er zoveel vreugde te rapen is. Ik voel me echt zoals in mijn jonge tijd bij de Vreugdezaaiers.

Anderzijds moeten we er natuurlijk wel voor oppassen dat figuren zoals Bart, Meyrem, en die van het Belang (niet dat van Limburg natuurlijk, haha), verdorie hoe heet die vent ook weer, soit, niet triomfantelijk beginnen toeteren dat den Beke de wachtlijsten niet krijgt opgelost. Een goed evenwicht vinden, dat is het belangrijkste, surtout in de politiek, jongen.

Weytske imiteren is natuurlijk een fluitje van een cent en dan is het lachen geblazen, ook in het Iraaks of Georgisch. Hij kan beter lachbaden dan taalbaden organiseren. Die madam van Aarschot en onze minzame Mathilde nadoen, is toch andere koek, zeker zonder van kleren te wisselen. Jan en Fernand in gekuist Antwerps over Echte Vlaamse Kunst laten marchanderen, niet slecht.

Tot ik nog eens zulke vreugdevolle brief van u krijg.

Uw blije Wouter.

07-12-2019 om 12:32 geschreven door Gust Adriaensen

De holderdebolderreacties van minister Geens en kandidaat-voorzitter Sammy Mahdy, op de 'geheime' bijeenkomst van de informateur met de rode en groene partijen, zijn gewoonweg dom.

Op die manier klinkt CD&V, eens te meer, zich vast aan NVA. De partij is klaarblijkelijke vergeten dat het kartel ervoor gezorgd heeft dat de NVA van de politieke ondergang werd gered en nadien onverbiddelijk de CD&V herleidde tot een minipartijtje.

Geens die in andere omstandigheden zo sterk pleit voor bedachtzaamheid en (terecht) geen goed woord over heeft voor de holderdebolderbeslissingen van rood en groen in ethische kwesties, bezondigt zich nu zelf aan een stupide holderdebolderreactie. Een verklaring kan zijn dat Geens de hoop koestert dat hij in een geel-oranje-blauw-rode coalitie, premier mag spelen. Waarom kandidaat-voorzitter Mahdi Geens en figuren als De Crem naholt, is onbegrijpelijk voor een jongerenvoorzitter. Of toch wel te verklaren? Geens en Mahdi worden beschouwd als 'rechtse' CD&V'ers, in sociaaleconomische kwesties, en vertonen verwantschap met de rechtse neoliberalen van NVA. 

Tegen die overhaaste afwijzing van Magnettes poging om een federale regering op de been te brengen, steekt de terughoudenheid van die andere kandidaat-voorzitter, Joachim Coens gunstig af.

02-12-2019 om 12:08 geschreven door Gust Adriaensen