De holderdebolderreacties van minister Geens en kandidaat-voorzitter Sammy Mahdy, op de 'geheime' bijeenkomst van de informateur met de rode en groene partijen, zijn gewoonweg dom.
Op die manier klinkt CD&V, eens te meer, zich vast aan NVA. De partij is klaarblijkelijke vergeten dat het kartel ervoor gezorgd heeft dat de NVA van de politieke ondergang werd gered en nadien onverbiddelijk de CD&V herleidde tot een minipartijtje.
Geens die in andere omstandigheden zo sterk pleit voor bedachtzaamheid en (terecht) geen goed woord over heeft voor de holderdebolderbeslissingen van rood en groen in ethische kwesties, bezondigt zich nu zelf aan een stupide holderdebolderreactie. Een verklaring kan zijn dat Geens de hoop koestert dat hij in een geel-oranje-blauw-rode coalitie, premier mag spelen. Waarom kandidaat-voorzitter Mahdi Geens en figuren als De Crem naholt, is onbegrijpelijk voor een jongerenvoorzitter. Of toch wel te verklaren? Geens en Mahdi worden beschouwd als 'rechtse' CD&V'ers, in sociaaleconomische kwesties, en vertonen verwantschap met de rechtse neoliberalen van NVA.
Tegen die overhaaste afwijzing van Magnettes poging om een federale regering op de been te brengen, steekt de terughoudenheid van die andere kandidaat-voorzitter, Joachim Coens gunstig af.
02-12-2019 om 12:08
geschreven door Gust Adriaensen
29-11-2019
Gaston Durnez overleden
In De Standaard werd veel aandacht besteed aan Gaston Durnez, die op 91-jarige leeftijd overleed (1928-2019).
Twee artikels vielen daarbij op. Een van Marc Reynebeau in de krant van 25 november, een ander van Mia Doornaert in DS van 28 november.
In tegenstelling tot de eerder anekdotische hommage van Doornaert, situeert de historicus Reynebeau op een scherpzinnige manier Gaston Durnez in het ruimere kader van het culturele en journalistieke landschap in Vlaanderen. Wat over en van Durnez gelezen kan worden en wat hijzelf in interviews duidelijk maakt (cfr. het uitgebreide interview dat zijn schoonkleindochter Ine Renson vorig jaar voor De Standaard met hem had), sluiten goed aan met Reynebeaus benadering.
Hoewel Durnez geen academische vorming genoten had, behoorde hij en wilde hij behoren tot de culturele elite, de Vlaamse intelligentsia. Het kwam niet in hem op met afkeer te schrijven over collega's in het culturele of literaire veld, omdat ze zogezegd 'links' waren. Hij kwam er rond voor uit dat hij en zijn collega's van De Standaard, de krant op een hoog cultureel en intellectueel niveau moesten tillen en handhaven. Hij geloofde in het belang van een elitekrant. Dat had niets te maken met intellectuele arrogantie.
Durnez was een open en tolerante persoonlijkheid, een sociaal bewuste Vlaming die niet behept was met een gesloten en obsessioneel identitair mens- en samenlevingsbeeld.
Zijn sociale en democratische bewogenheid is te verklaren vanuit zijn arme afkomst en zijn kajottersjaren. In spraakmakende reportages over achtergestelde, 'geprolitariseerde' arbeidersgroepen, kreeg die sociale empathie vorm. Ook zijn afkeer voor machthebbers met dictatoriale neigingen ligt in die lijn. In het interview met Renson zegt hij: 'Ik heb echt lijfelijk schrik van Trump. Ik herken de toon van die stem'.
Ook zijn grote bewondering voor de Duitse auteur WG Sebald is veelzeggend in die context. Sebald kon er niet mee leven dat na de oorlog het liefst gezwegen werd over de nazistische terreur en misdaden. Een belangrijk thema in zijn werk is: de vreemdeling, de migrant, die, buitenstaander blijft of buitengesloten wordt.
De sociale en democratische bekommernissen van Durnez sluiten daarbij aan.
29-11-2019 om 10:11
geschreven door Gust Adriaensen
27-11-2019
'En daarom gaat de verruiming van abortuswet veel te ver '
En daarom gaat de verruiming van abortuswet veel te ver De Morgen - 26 Nov. 2019 Pagina 23
750 ARTSEN, VROEDVROUWEN, EN ANDERE ZORGVERLENERS. Een uitgebreide lijst met ondertekenaars vindt u op www.demorgen.be
-----------
Als artsen, vroedvrouwen, verpleegkundigen en andere zorgverleners begeleiden we elke dag vrouwen tijdens hun zwangerschap. Elke dag luisteren we, geven we uitleg en bieden we de best mogelijke zorg aan. Vandaag nemen we het woord om het nieuwe wetsvoorstel over abortus aan de kaak te stellen. Terwijl België al meer dan 150 dagen geen regering heeft, willen bepaalde parlementsleden "van het ontbreken van een regeerakkoord gebruikmaken [...] om vooruit te gaan" (sic).
Wij willen graag duiding geven bij de inhoud van het wetsvoorstel dat de komende weken mogelijk gestemd wordt zonder een echt en grondig debat. De parlementaire hoorzittingen van 2018 hebben geleid tot een wet die abortus uit het strafwet heeft gehaald. Het huidig wetsvoorstel voegt er drie belangrijke elementen aan toe. Het verlengen van de abortustermijn van drie tot vierenhalve maand zwangerschap (20 weken amenorroe), het inkorten van de bedenktijd van zes dagen tot 48 uur en het herzien van het tot op heden geldig juridisch concept van abortus, waardoor zwangerschapsonderbreking een gewone medische handeling wordt.
In gesprekken met onze patiënten en onder zorgverleners wordt vaak de bedenking gemaakt dat "abortus op een foetus op vierenhalve maand zwangerschap te ver gaat". In dit vergevorderde ontwikkelingsstadium is de baby bijna levensvatbaar, op enkele weken na: hij meet 20 centimeter, is gevoelig voor aanraking en geluid. Wij zijn professionele zorgverleners: we hebben dit beroep gekozen om al wie onze professionele hulp nodig heeft, te verzorgen en te steunen. Op achttien weken staan we voor een reeds goed gevormd menselijk wezen. Beroepshalve moeten we tegelijk respect opbrengen voor het leven, dat we niet zien maar toch niet ontsnapt aan onze instrumenten, en voor elke vrouw, die we wel zien en wier complexe situatie we proberen te begrijpen.
Nu artsen en allerlei hulpverleners zo veel inspanningen leveren om jongeren voor te lichten, is het verlengen van de wettelijke termijn tot achttien weken een contraproductief signaal dat niet aanzet tot een verantwoordelijk gedrag. De vrouw die ontdekt dat ze zwanger is, maakt vaak emotioneel een heel intense periode mee, des te meer als het onverwacht is. Het verlangen of de angst om moeder te worden, de vrees voor de reactie van de vriend, de ouders of de naasten, angst voor materiële moeilijkheden, behoefte aan zekerheid, enz. De minimale bedenktijd beperken tot 48 uur zonder verplichting om te informeren naar alternatieven of mogelijke hulp (het herschikken van studies en accommodatie, materiële en menselijke hulp, adoptie, enz.), betekent zoveel als negeren dat bij deze beslissing een rijpingsproces noodzakelijk is. Het is normaal dat een vrouw in een moeilijke situatie zich eerst niet in staat voelt om voor een kind te zorgen, nadat zij met een schok haar zwangerschap heeft ontdekt (wat op zich niets slechts voorspelt over haar capaciteit om moeder te zijn). Het hechtingsproces aan het kind gebeurt geleidelijk: de vrouw heeft soms tijd nodig om zich te realiseren dat het voor het kind niet nodig is om uit een geprogrammeerde zwangerschap voort te komen om gelukkig te zijn... als het maar verwelkomd wordt. Een dialoog met competente personen en over concrete hulpsuggesties vraagt tijd en is essentieel opdat abortus in de ogen van de zwangere vrouw en haar omgeving geen noodlottige beslissing wordt.
Moet abortus een medische handeling worden zoals een andere? De vrouwen die we ontmoeten, voelen dat abortus geen triviale daad is. Doen geloven dat het een medische handeling zoals een andere is, is een leugen naar de vrouwen die er diep in hun lichaam sporen van blijven dragen. Waarom die kloof tussen de gevoelens van zo veel vrouwen en de wil van bepaalde parlementariërs? Vermits de negatieve psychologische impact van abortus erkend is, moet de preventie van abortus dan niet prioritair worden? We kunnen het als zorgverleners moeilijk over ons hart krijgen om abortus in zo'n vergevorderd stadium van de zwangerschap uit te voeren. Zoals gezegd zou dit ons raken in onze professionele roeping. Bovendien vrezen we ervoor dat door abortus een "medische" daad te noemen de wet steeds meer de morele druk legt op wie (tevergeefs) gewetensbezwaren wil inroepen. Ook hebben we de laatste zeven jaar geen informatie meer over de realiteit van abortus in België (het aantal, de redenen, voorwaarden, enz.). Hoe kunnen we zonder objectieve diagnose van de huidige situatie op een redelijke wijze een nieuwe wetgeving maken? Nota bene, dít slechts één jaar na de laatste wet over dit o zo gevoelig onderwerp.
Om al deze redenen vragen wij u, dames en heren parlementsleden, van dit wetsvoorstel af te zien.
27-11-2019 om 16:34
geschreven door Gust Adriaensen
'Een dolk in mijn rug'
Een uitspraak van de liberaal Bart Somers, dat het overduidelijk is dat de NVA niet in een federale regering wil stappen, is voor de nationalist Bart De Wever weer eens 'een dolk in zijn rug'.
De Wever heeft iets met 'dolken in zijn rug'. Hij is van bij het begin van zijn steile klim naar de politieke heerschappij, een intrigerende mix geweest van Caesar en Calimero. 'Een dolk in de rug krijgen' brengt, als je dat zelf wereldkundig maakt, een attractieve mengeling van keizerlijke heroïek en 'ik-is-klein'-weerloosheid. Het is een bij uitstek populistische tactiek, die op het machtspolitieke terrein even efficiënt blijkt te zijn als in de privéverhalen van 'de boekskes'.
Uiteraard blijft de vraag naar de houdbaarheidsdatum van dergelijke aanpak. Ongetwijfeld verwekt het gretig tentoonspreiden van het Caesar-Calimerocomplex , na al die jaren, bij een deel van de bevolking een slaperig makend déjà vu, of wordt het ervaren als ridicule zieligheid.
Wellicht is een middel om dat gevaar te keren, zelf wat meer, in het openbaar natuurlijk, dolken in ruggen van anderen te steken. De laatste publieke dolk die De Wever hanteerde, was die in de rug van J.M. Dedecker, die zo attent was daaraan in 'Wissel van de Macht' te herinneren.
27-11-2019 om 13:52
geschreven door Gust Adriaensen
Bezorgd om alle betrokkenen
Verruiming abortuswet dreigt ontreddering en eenzaamheid groter te maken
Een jaar nadat de abortuswet werd herzien, wil een meerderheid in het parlement de mogelijkheid om een zwangerschap af te breken uitbreiden van twaalf naar achttien weken en de verplichte bedenktijd van zes dagen reduceren tot 48 uur. De bisschoppen van België reageren tegen die plannen waardoor abortus een gewone medische ingreep dreigt te worden en die geen recht doen aan wat betrokkenen ervaren. Bovendien dreigt de wettelijk voorziene gewetensvrijheid voor wie als zorgverlener abortus afwijst of weigert uit te voeren onder druk te komen.
De tekst is opmerkelijk genuanceerd.
Zo hanteren de bisschoppen vaak de vraagvorm: „Geldt (de menselijke waardigheid) niet ook voor een menselijk leven dat nog groeit naar de geboorte?, Waarom doen alsof het nog geen leven is?, Waar trekken we de grens?, Waarom net daar?”
Willem Lemmens, moraalfilosoof aan de Universiteit Antwerpen, vindt het goed dat de bisschoppen hun visie kenbaar maken. „Ze vertolken immers een niet onbelangrijke stem in het debat”, zegt hij. „Ook voor wie niet religieus is, is abortus niet zomaar een neutrale medische ingreep. De bisschoppen spreken geen banvloek uit, maar ze wijzen op de morele grond van de zaak.”
Lemmens ziet in de verklaring ook een steunbetuiging aan het adres van de vrouw, omdat ervoor wordt gepleit haar vragen van meet af ernstig te nemen en haar met raad en daad bij te staan. Dat is precies wat Fara doet vóór, tijdens en na zwangerschapskeuzes. De vzw, opgericht door het christelijke middenveld bij de invoering van de abortuswet, stelt de beleving van de betrokkenen centraal. Een rechtendiscours en de focus op louter zelfbeschikking staat haaks op de zorg-ethische visie van Fara omdat daarbij geen rekening wordt gehouden met de relationele context waarin een zwangerschap steevast is ingebed.
Katleen Alen, stafmedewerker van Fara, waarschuwt voor de banalisering van zwangerschapsafbreking.
„De problematiek is complex en genuanceerd”, zegt ze. „Vrouwen kunnen kiezen voor abortus net omdat ze het moederschap belangrijk vinden. Omdat ze bijvoorbeeld het kind willen beschermen voor een moeilijke context. Een zwangerschap stopzetten betekent niet noodzakelijk dat het kind niet was bemind.”
„Vrouwen die een ongeplande zwangerschap overkomt, staan hoe dan ook voor een keuze”, vervolgt Alen. „Ongeacht de uiteindelijke keuze willen wij met Fara de vrouwen, mannen en koppels blijven helpen. Wij sturen niet, maar gaan naast mensen staan om te komen tot een weloverwogen keuze.”
De voorgestelde grens van afbreking op achttien weken komt dicht bij de levensvatbaarheid vanaf 24 weken. „Medisch gezien wordt een afbreking dan complexer”, zegt Katleen Alen. „De abortuscentra kunnen die zware ingrepen niet uitvoeren en ik ben bezorgd voor de zorgverleners die het zullen moeten doen. Zal ook het verplegend personeel niet onder druk komen te staan?”
Willem Lemmens: „Door die achttien weken gaan we ook anders kijken naar een zwangerschap.
Naarmate de vrucht zich ontwikkelt, groeit de beschermingswaardigheid, maar ook de complexiteit van het afbreken.
Een grens trekken is ook vanuit een liberale mensvisie symbolisch belangrijk, louter vanuit het gezond verstand.”
Voor de bisschoppen is het onbegrijpelijk dat een dergelijke belangrijke kwestie zo vlug wordt behandeld zonder fundamenteel debat. Willem Lemmens deelt die mening. „Met dit voorstel komen heel wat problemen op ons af”, zegt hij. „Wat zijn de medische redenen om af te breken of net alles te doen om een vrucht in leven te houden? Ik vind de voorziene bedenktijd ook belangrijk, maar dat wordt beschouwd als te betuttelend. Eerlijk, ik ben pessimistisch. Debatten halen weinig uit. Mensen willen vooral op hun wenken worden bediend.”
(Kerknet)
27-11-2019 om 08:40
geschreven door Gust Adriaensen
25-11-2019
Ook het ongeboren kind heeft mensenrechten
Johan Bonny, bisschop van Antwerpen, in zijn adventsbrief:
'De recente roep om de termijn voor een abortus in ons land op te trekken van 12 naar 18 weken, komt erg onwezenlijk over. Een kind moet niet wachten op zijn geboorte om drager te zijn van mensenrechten. Het draagt die rechten voor zich uit. Het spreekt ons erop aan. En hopelijk niet tevergeefs'.
25-11-2019 om 18:09
geschreven door Gust Adriaensen
Respect voor het leven
Geachte vertegenwoordiger van de Belgische Kamer/van de Commissie Justitie,
U zetelt in de Commissie Justitie/de Kamer en moet stemmen over de nieuwe wetsvoorstellen in verband met de abortuswetgeving. Twee bezwaren die me nauw aan het hart liggen wil ik met u delen.
-Aan 18 weken is de foetus reeds 20 cm. De moeder voelt het leven in haar moederschoot. De foetus heeft 12 miljard zenuwbanen en reageert op prikkels van buitenaf, ook pijnprikkels. De moeder ervaart de abortus als een kleine bevalling van een dood wezen. De dokter moet dit leven ook actief vernietigen. Zowel voor de dokter, als de ouders, als de baby is dit mensonterend.
-Men kan reeds zien aan de genitaliën of het een jongen of een meisje is. Men kan dus op basis van geslacht een abortus uitvoeren. Dit kan men dan ook niet meer verbieden.
Waar is het respect voor elk leven?
25-11-2019 om 08:56
geschreven door Gust Adriaensen
24-11-2019
Pater Daniël Maes in het Syrische klooster Mar Yakub
XIV/46
Vrijdag 22 november 2019
Flitsen uit het leven in de gemeenschap
Petits frères
Deze week kwamen twee religieuzen van Charles de Foucauld hun jaarlijkse retraite houden, “Petits frères de Jésus”, zoals ze officieel heten. Het zijn behoorlijk oude mannen maar nog erg vitaal en aangenaam in de omgang, een ingenieur (81 j) en een filosoof (89 j). Vroeger gingen ze naar de kluis in de bergen, in de buurt van en ook eigendom van Mar Moussa. De terroristen hebben deze kluis vernield. Ze hebben hun hele leven gewijd aan werken, bidden en in vrede samenleven met anderen: in Irak, in Turkije, in Egypte, het Koerdisch gebied in N Syrië…Het zijn boeiende verhalen over wat ze allemaal hebben meegemaakt. Wat een rijkdom aan ervaring en wijsheid! Vier broeders van Charles de Foucauld kwamen precies 70 jaar geleden naar Syrië. Nu zijn zij de enige nog in dit land.
Een Mariafeest
Donderdag 21 november hebben we als een zondag gevierd omwille van het feest van de Opdracht van Maria in de tempel. Dit feest vindt zijn oorsprong in het proto-Evangelie van de heilige Jakobus, een apocrief geschrift. Daarin lezen we een lieflijk verhaal over Anna en Joachim die hun Kind op driejarige leeftijd toevertrouwen aan de tempel. In november 543 vond in Jeruzalem de wijding plaats van de nieuwe kerk van Maria, waarmee de Opdracht van Maria verbonden werd. Dit feest werd vervolgens in de 7e eeuw in heel het oosten gevierd en uiteindelijk in de 14e eeuw in het westen. Al is dit feest met een vrome legende verbonden het drukt wel de diepe geloofsovertuiging uit dat God Maria geschapen heeft als het allerheiligste op aarde om de woning te worden van Jezus Christus, in wie de volheid van de godheid aanwezig is. We mogen niet de vergissing maken Maria te zien volgens de huidige moderne trend, met een gewone huwelijksrelatie en meerdere kinderen. Daarmee zouden we de hele Bijbelse boodschap ontkennen en dan nog denken dat we ”Bijbelvaste christenen” zijn omdat we gepassioneerd kunnen spreken over de joodse betekenis van “het heilige der heiligen” in het Oude Testament. Immers, dit is slechts een magere symboliek voor de werkelijkheid van Maria, .
We hebben geen tv, geen dag- of weekbladen, geen radio maar wel internet en elektriciteit, zij het met flinke onderbreking. Omdat vrijdag de kinderen niet naar de school moeten, wordt er donderdagavond regelmatig een film gedraaid. Deze keer had een zuster de film “Unplanned” kunnen downloaden en zelfs ook het boek, waarop de film gebaseerd is. We hebben er met de gemeenschap naar gekeken. Voor de kinderen soms wat hard, maar met enige uitleg voor hen, best aanvaardbaar. Wat een prachtig getuigenis! (zie volgende uitleg). Daarna begonnen we onze traditionele nachtaanbidding.
Een bazuinstoot!
De film “Unplanned“ gaat in première op zondag 1 december om 19.00 u in de UGC Cinema’s te Antwerpen, Ertbornstraat 17. (www.unplanned.be)
De jonge directrice Abby Johnson van een abortuskliniek in Texas is betrokken bij meer dan 22.000 abortussen en zij is de fanatieke woordvoerster van Planned Parenthood om “het recht van de vrouw” op te eisen. Toen ze zelf eindelijk de gruwel van abortus besefte, veranderde haar leven radicaal en werd ze een van de vurigste verdedigers van het menselijk leven in de VS. De film eindigt met een .bijzonder happy end, zowel voor de pro life beweging als voor haar eigen gezin! Ze doet ons denken aan dr. Bernhard Nathanson, een van de eerste en grootste aborteurs in New York die ruim 70.000 abortussen op zijn geweten had. Als gynaecoloog, die alles wist over embryologie wist hij niet wat Hippocrates (5e eeuw voor Christus!) al wist, nl. dat het om menselijk leven gaat dat alle bescherming waard is. Nadat hij eindelijk tot inzicht gekomen was en wist wat hij in feite aan het doen was, werd hij katholiek omdat hij in de katholieke Kerk de vergeving voor zijn zonden vond en daarin ook de leer aantrof die het duidelijkst aansloot op zijn inmiddels verworven inzichten. Hij trok sindsdien heel de wereld rond om de waarheid te verkondigen en het menselijk leven te verdedigden, ondanks de grote tegenstand van vele officiële instanties.
Pro vita vzw België bracht het op om de aanzienlijke filmrechten van “Unplanned” te kopen. De meeste bioscopen van België weigeren (nog) deze film op te nemen, terwijl in de VS de 6 miljoen kosten al in de eerste week werden terugverdiend en de film nu de 4e plaats in de hitlijsten inneemt.Tickets aan 14,99 euro zijn te koop via www.unplanned.be. De film duur 121 minuten, Engels met Nederlandse ondertiteling.
Wat kunnen we doen?
Onze westerse beschaving is al lang in ontbinding en velen vragen zich ontmoedigd af: wat kan ik er aan doen? Wel, ga naar deze film kijken en nodig vrienden en kennissen uit. Ook de vele ongelukkigen die bij abortus al betrokken waren. Wees hen nabij en zoek voor hen, die zich willen bevrijden van deze zware last een goede priester, die hen kan helpen op weg naar een nieuw leven. En als er wat pit in je leven zit, ga naar bioscoopuitbaters en probeer hen te overtuigen deze film op te nemen. Leg hen uit dat ze, door te weigeren, slaven zijn van een criminele bende die aan de openbare opinie precies het tegendeel wil opleggen van wat de mensen gelukkig maakt en wil beletten de mensen te tonen wat hen bevrijdt. De eerste pijler van een democratie is juist dat ieder, die er is en onschuldig is, er ook mag zijn. Abortus vernietigt deze pijler. Daarom (en om andere redenen) zijn er al lang geen westerse democratieën meer, doch slechts “dictatoriale regimes”. Een misdadige elite heeft de pretentie te blijven spreken over “de grote westerse democratieën” om te beletten dat de bevolking de werkelijkheid zou zien. Zelf geniet ik gelukkig niet van deze zogenaamde “westerse democratie”, maar ik leef wel in een land, dat ook niet perfect is, maar dat toch een wettige regering heeft die het menselijk leven meer respecteert dan het hoog geprezen westen. Overigens, de ergste gruwelen in Syrië, waar de westerse media van uitpuilen, worden nog steeds gepland en veroorzaakt door deze westerse “regimes”! Abortus moet radicaal gestopt worden.
vMijn korte bijdrage aan het einde van de studiedag over “de toekomst van het Christendom” in Crowne Plaza hotel (20 oktober 2019), georganiseerd door Brecht Arnaert (Macro Trends, www.safecapital.eu). Deze video geef tevens de sfeer van die dag weer: https://youtu.be/xmVefkFFDl8
vEen bijzonder waardevol overzicht met niet minder dan 20 video’s. Let op de straffe verklaringen van de Duitse delegatie in Syrië, die de hele westerse politiek jegens Syrië aanklaagt: http://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-62/
vTerwijl Turkije zijn vernietigende inval, die ze “bron van vrede” noemen in N. Syrië verder zet, geeft dr. Nabil Antaki een evenwicht overzicht van de gecompliceerde situatie aldaar en beschrijft de verschillende projecten van de “Blauwe Maristen” als een echte “bron van vrede” in zijn Brief van Aleppo nr.37: https://www.mondialisation.ca/syrie-la-veritable-source-de-paix/5639035
vEen tweede getuige vanuit OPCW zelf bevestigt nu dat er op 7 april 2018 in Douma helemaal geen chemische aanval gepleegd werd door Syrië maar dat het opgemaakt spel was om het bombarderen van Syrië door VS, VK en Frankrijk (14 april) te rechtvaardigen. (De Nederlandse minister van BZ zei toen dat ook hij onderzoek had laten doen en vastgesteld had dat Syrië een gifgasaanval had gepleegd! Een excellentie die spreekt als ’n gedrogeerde zombie): http://www.golfbrekers.be/tweede-klokkenluider-beticht-opcw-van-bewijsvervalsing/
vOndanks dreigingen allerwege blijft Syrië ijveren voor zijn soevereiniteit, volledige territoriale integriteit en vrijheid om zijn eigen bondgenoten te kiezen en trouw te blijven:http://www.golfbrekers.be/snoep-of-straf/
vHoe de praktijk om eigen waarden te verloochenen om “anderen” ter wille te zijn Zweden (en andere landen?) tot zelfdestructie brengt (Engelse film van ’n uur): https://www.youtube.com/watch?v=LxdXnc83Ww0
v“Peter in wonderland”. Persoonlijk getuigenis en manifest van Peter Vereecke, haarscherp, humoristisch en raak. Onze maatschappij wordt vanuit de hoogste instanties steeds meer deskundig geleid naar leugen, bedrog, criminaliteit en depressiviteit. Alleen wie nuchter de werkelijkheid erkent dan er creatief aan trachten te ontsnappen. Boekje van 114 bz., grote letter, vele illustraties: https://www.nimva.be/images/peter-in-wonderland.pdf
24-11-2019 om 19:53
geschreven door Gust Adriaensen
Wie zegt het?
Wie zegt het?
24-11-2019 om 15:26
geschreven door Gust Adriaensen
Een eigen smoel voor CD&V
Het viel op deze week: abortus en euthanasie verdelen opnieuw. Dat hadden we al lang niet meer gezien. Maar in de politiek zijn de levensbeschouwelijke tegenstellingen nooit helemaal verdwenen, schrijft politicoloog Dave Sinardet in DS van 23 november.
Een neutrale positie neem Sinardet niet in. Hij laat uitschijnen dat het maar normaal zou zijn dat mensen die bedenkingen hebben bij de liberale abortus- en euthanasievoorstellen, zich aanpassen aan een ideologie die het niet zo nauw neemt met leven en dood.
In een zin als '...die zelf nog steeds geen voorstander zijn van euthanasie', suggereert Sinardet dat het de hoogste tijd is dat die sukkels hun mening herzien. Nou, nou..Sinardet toont ook een schrijnend gebrek aan duiding wanneer hij er zich bij de vermelding van de Nederlandse ChristenUnie , vanaf maakt met 'christelijk-conservatief'.
Op sociaaleconomisch vlak is de ChristenUnie namelijk een partij die voorstander is van een beleid dat rekening houdt met de zwaksten in de samenleving . De partij laat zich daarbij vrij en vrank inspireren door de leer van Jezus Christus. Als het gaat over leven en dood neemt de ChristenUnie het ook vrij en vrank op voor de rechten van het ongeboren kind en voor respect en zorg (ook door de overheid) voor de mens in alle (moeilijke) fases van zijn leven. Het zou nog niet zo gek zijn dat de CD&V inspiratie en ideeën haalt bij de Nederlandse ChristenUnie, die, hoe klein ze ook is, respect afdwingt in het Nederlandse politieke landschap.
CD&V heeft geen eigen smoel meer, wordt platgedrukt door de nationalisten. Wil de christendemocratie een toekomst hebben, dan voert zij vrij en vrank, geïnspireerd door haar christelijke roots, een sociaaleconomisch beleid dat in eerste instantie rekening houdt met de zwaksten in de samenleving, een milieubeleid dat de idee van 'rentmeesterschap', geactualiseerd in de Franciscus' encycliek 'Laudato Si', ernstig neemt door beslissingen te nemen in die lijn, een migratiebeleid dat rechtvaardig én barmhartig is, een ethisch beleid waarin de partij van haar 'linkse' coalitiepartners respect verwacht, desnoods afdwingt,voor de fundamentele kwesties omtrent leven en dood.
Alleen zo kan de CD&V zichzelf redden van de totale implosie en irrelevantie. En zal ze opnieuw zelfrespect krijgen. Joachim Coens heeft de talenten en de ruggengraat om CD&V in die richting mee te krijgen. Een partij die ingaat tegen mainstream economisch liberalisme en liberaal ethisch geholderdebolder. Een echte progressieve partij!
24-11-2019 om 15:00
geschreven door Gust Adriaensen
23-11-2019
Maakt CD&V zich klaar om NVA los te laten?
'CD&V maakt zich klaar om NVA los te laten', lees je in Knack. Dat wordt de hoogste tijd. NVA kroop als onbeduidend partijtje op de rug van CD&V naar de macht en deed achteraf de christendemocraten verschrompelen. De partij had geen eigen smoel meer, werd platgedrukt door de nationalisten.
Wil de christendemocratie een toekomst hebben,dan voert zij vrij en vrank, geïnspireerd door haar christelijke roots, een sociaaleconomisch beleid dat in eerste instantie rekening houdt met de zwaksten in de samenleving, een milieubeleid dat de idee van 'rentmeesterschap', geactualiseerd in Franciscus' encycliek 'Laudato Si', ernstig neemt door beslissingen te nemen in die lijn, een migratiebeleid dat rechtvaardig én barmhartig is, een ethisch beleid waarin de partij van haar 'linkse' coalitiepartners respect verwacht, desnoods afdwingt, voor de fundamentele kwesties omtrent leven en dood.
Alleen zo kan de CD&V zichzelf redden van de totale implosie en irrelevantie. En zal ze opnieuw zelfrespect krijgen.
23-11-2019 om 10:11
geschreven door Gust Adriaensen
22-11-2019
Als je vergeten bent dat je wilde sterven
Als je vergeten bent dat je wilde sterven
An Haekens , ouderenpsychiater, vindt het problematisch dat Open VLD de euthanasiewet wil uitbreiden. Wat als iemand met dementie niet begrijpt wat er gebeurt, en zich verzet? Of wat als hij het wel beseft, en wil blijven leven? (DS 22-11)
An Haekens slaat spijkers met koppen en stelt vragen die er echt toe doen. Het maatschappelijke beeld van dementie is inderdaad eenzijdig negatief. Die uitsluitend negatieve benadering van de ziekte, is vooral kenmerkend voor individuen en groepen, die vanuit ideologische, partijpolitieke, praktische, emotionele overwegingen, op die manier mensen indoctrineren om minder weerstand te bieden tegen verdere uitbreiding van de wetgeving.
Dat negativisme heeft onvermijdelijk tot gevolg dat euthanasie als enige oplossing wordt gezien en er geen of onvoldoende plaats of aandacht is voor de concrete en positieve beslissingen en acties die Haeken vermeldt onder 'Wat wel moet gebeuren'.
Terecht stelt de auteur dat er wel heel vlug gezwaaid wordt met het woord 'mensonwaardig'. Maar wat is dat precies? Bestaat er zoiets als een vaststaande definitie, een canon van criteria, waaraan de toestand van een bepaald individu getoetst kan worden om te concluderen: menswaardig of mensonwaardig?
De belangrijkste bedenking die mevrouw Haekens m.i. maakt is: 'Als we euthanasie bij dementie op basis van een wilsverklaring toelaten, houden we geen rekening meer met wat de persoon zelf denkt op het moment dat anderen beslissen dat het tijd is voor zijn euthanasie'.
Twee elementen daarin zijn bijzonder zwaarwichtig. 1. Er wordt geen rekening gehouden met wat de persoon zelf denkt'. Buitenstaanders weten gewoonweg niet wat in de demente persoon omgaat, of hij of zij gedood wenst te worden 'op dat moment' . 2. En ondanks die onwetendheid, beslissen zij, buitenstaanders, 'op dat moment' de dodelijke injectie of drank toe te dienen. Toch wel een compleet destructieve aantasting door buitenstaanders van een andere persoon, van een ander individu.
Het is onbegrijpelijk dat een liberale partij, die altijd zo hoog opgeeft over de zelfbeschikking van en het respect voor het individu, nu, duidelijk om ideologische en partijpolitieke redenen, de uitschakeling van een individu wil legaliseren.
22-11-2019 om 22:30
geschreven door Gust Adriaensen
21-11-2019
Loonkloof
Loonkloof in cijfers: Belgische vrouwen verdienen bijna tien procent minder dan mannen!
21-11-2019 om 15:57
geschreven door Gust Adriaensen
19-11-2019
'Grijp je kans Magnette'
In DS van 19 november roept politicoloog Ive Marx, Magnette op om met de grove bezem door de PS te gaan, de grote hoeveelheid 'toxische ideologische bagage overboord te kieperen.
Zijn artikel is boeiend om te lezen, maar je blijft op je honger zitten. Marx stelt dat de PS nog opgescheept zit met een 'gigantische hoeveelheid toxische ideologische bagage' en Magnette zou ervoor moeten zorgen dat die overboord wordt gegooid. Het voorbeeld dat wordt aangehaald om die 'toxische ideologische bagage' te illustreren, valt eerlijk gezegd,erg magertjes uit. Dat ene voorbeeld is 'arbeidsduurverkorting' en die krijgt dan nog de zegen mee van Marx, als ze maar niet lineair is.
Het programma van de Nieuw-Zeelandse Labourpartij, zou volgens de auteur, als na te volgen voorbeeld kunnen dienen. Waarom omschrijft Marx niet enkele beleidsdomeinen waar het Nieuw-Zeelandse recept, aangepast aan de Belgische situatie, zou kunnen dienen?
Bij Marx en andere opiniemakers, bespeur ik ook een soort van afkeer voor 'ideologie', vooral voor 'linkse' ideologie. Dat is merkwaardig omdat de essentie van een politieke partij, ideologisch is. Partijen en ideologieën evolueren natuurlijk en uitzuivering is geregeld nodig.
Er is dan wel wat aversie vaak te merken omtrent 'ideologie' maar Marx benadert het maatschappelijke en politieke gebeuren ook vanuit zijn ideologie, vanuit zijn maatschappijvisie, die eerder centrumlinks kan gelabeld worden.
Goed dat hij het program van de Franstalige socialisten kritisch benadert. Maar hij neemt het niet echt onder de loep . Een zin zoals: 'een dik pamflet uit de jaren 80 dat vol staat met retoriek en vooral beleidsrecepten die elders allang in een museumkast zijn beland', schreeuwt om verduidelijking.
Belangrijke vraag daarbij is:kan dat pamflet (toxische ideologische bagage) de museumkast in, zonder de socialistische ideologie fundamenteel aan te tasten?
Een andere vraag die bij me opkomt is: wat is de omvang van de toxische ideologische bagage bij partijen als NVA (om over VL. B. nog maar te zwijgen),Open VLD, PVDA, CD&V, Groen, ....? Neem nu het partijprogram van NVA of het regeerprogram van Geel-Blauw-Oranje. Hoe zit het met de retoriek en beleidsrecepten omtrent 'identiteit'? Toxisch? Vers van de pers en al rijp voor de museumkast?
19-11-2019 om 21:07
geschreven door Gust Adriaensen
18-11-2019
‘Botsing tussen geloof en wetenschap is 19de-eeuwse roddel’
‘Botsing tussen geloof en wetenschap is 19de-eeuwse roddel’
Vanaf de 19de eeuw ontstaat de idee dat de katholieke Kerk wetenschap afremde in de ‘duistere middeleeuwen’. Klopt niet, zegt historica Hieke Huistra.
Hoe dachten middeleeuwers dat de aarde eruitzag? Ik heb de vraag nog niet gesteld of de vingers schieten de lucht in. Plat! Daar zijn alle 50 kinderen in de zaal het over eens. Het is zondagochtend, ik ben bij de MuseumJeugdUniversiteit voor een verhaal over de vraag of de mensen vroeger dommer waren.
Aan het woord is historica Hieke Huistra in Trouw. Ze maakt de kinderen gevoelig voor een misverstand dat al meegaat sinds de 19de eeuw.
De fabel over de platte aarde komt uit het misverstand dat de wetenschap in de middeleeuwen stilstond, of zelfs achteruitging onder druk van de kerk. Hieke Huistra
Je hoeft je maar even te verdiepen in de middeleeuwen om te zien dat dat onzin is, schrijft Huistra. Neem de universiteit, een middeleeuws instituut waar zeker een derde van de onderwijsuren gevuld werd met wat wij nu natuurwetenschap noemen. De katholieke kerk steunde en stimuleerde de oprichting van nieuwe universiteiten – een strategische blunder als ze daadwerkelijk wetenschap had willen onderdrukken.
Maar dat wilde ze dus niet. Integendeel: de katholieke kerk was de grootste wetenschapsfinancier destijds. Alleen al aan astronomie gaf ze vermoedelijk meer geld uit dan alle andere middeleeuwse instituties bij elkaar.
De auteurs die het misverstand de wereld in hielpen, hadden persoonlijke of politieke redenen om geloof en wetenschap neer te zetten als vijanden. Hieke Huistra
Ze wilden de domheid en onwil van de katholieke kerk in de verf zetten, tegenover de ratio van Grieken en Romeinen, die wel wisten dat de aarde rond was.
De vermeende wetenschapsonderdrukking door de middeleeuwse katholieke kerk wordt nog altijd gebruikt om te bewijzen dat geloof en wetenschap niet samengaan. Zo vormt een 19de-eeuwse roddel nog altijd ons denken. Als we een zinvolle discussie willen over wetenschap en geloof, dan moeten we daar vanaf, vindt Huistra. Daarom, zo besluit de historica:
Bazuin het rond, ook middeleeuwers leefden op een bol.
Bron:Trouw
18-11-2019 om 19:49
geschreven door Gust Adriaensen
Dictatoriale neigingen?
In de DS van 16 november hekelt Paul Goossens onder de titel 'Vlaamse Meesters als alibi voor dienstbare kunst', het cultuurbeleid van Jan Jambon.
Veel commentaar hoeft daar niet aan toegevoegd te worden. Regimes met dictatoriale neigingen in de linkse of rechtse richting, proberen altijd de kunst en de kunstenaars dienstbaar te maken en te doen passen in hun ideologisch-politiek machtsstreven.
18-11-2019 om 12:20
geschreven door Gust Adriaensen
17-11-2019
IPB pleit voor abortusdebat ten gronde
IPB pleit voor abortusdebat ten gronde
Het interdiocesaan Pastoraal Beraad (IPB) versterkt de christelijke stem in het pleidooi voor een abortusdebat ten gronde.
Het Interdiocesaan Pastoraal Beraad (IPB), het overlegorgaan van de katholieke Kerk in Vlaanderen, wil de christelijke stem versterken in de oproep tot een degelijk debat over de mogelijke verruiming van de abortuswet. Het IPB steunt het standpunt van de bisschoppen die stellen dat het onbegrijpelijk is hoe zo een belangrijke en delicate aangelegenheid zo vlug wordt behandeld en zonder enig voorafgaand fundamenteel debat.
Als netwerkorganisatie hebben wij de afgelopen dagen heel wat signalen gekregen van onze leden en van gelovigen in de plaatselijke geloofsgemeenschappen, stelt Christa Damen, IPB-voorzitter. We willen met nadruk pleiten voor een debat ten gronde, met respect voor het ongeboren leven, voor elke mens-in-wording.
(Kerknet)
17-11-2019 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
16-11-2019
Een populistische barones
Een analyse van barones Doornaerts column in DS 14 november, brengt een tactiek aan het licht , die niet zo fraai is en ronduit populistisch.
Barones Doornaert vertrekt van enkele anekdotes uit Groot-Brittannië, waarvan hier niks vernomen is. Zij kiest die 'feiten' uit omdat ze ongetwijfeld op vrij algemene afkeuring in de zin van : 'Te zot om los te lopen', kunnen rekenen. Zij kleeft daarop 'inclusiviteit', en geeft daardoor een negatieve invulling aan het begrip 'inclusiviteit', wat als basisbetekenis een positief-humanistische betekenis heeft.
Maar haar missie is nog niet voltooid. Die verderfelijke inclusiviteit, die door het 'gewone volk' verfoeid of gevreesd wordt,is wat de 'zich als links beschouwende elite' (Doornaert beschouwt die elite natuurlijk als 'links'),door de strot wil rammen van de 'gewone m ensen'.
Daar is het haar uiteindelijk om te doen: als rechtse, elitaire intellectueel, zogezegd de verdediging op zich nemen van de 'gewone mensen' om met hun hulp 'de linkse elite' buiten het speelveld te schoppen.
16-11-2019 om 12:31
geschreven door Gust Adriaensen
14-11-2019
Bilzen
In de reacties op de brandstichting in Bilzen, vielen eigenlijk nog maar twee mensen tot nu toe in positieve zin op: een politicus en een burger.
Minister Somers was duidelijk en scherp in zijn veroordeling van de brandstichters. Van partijen en andere politici heb je nog niet veel gehoord. En mevrouw Wynants, de eigenares van het gebouw, toonde zich, als 79-jarige, zeer moedig in haar verzet tegen de haat.
14-11-2019 om 09:09
geschreven door Gust Adriaensen
13-11-2019
'Jambon' antwoordt aan Deleu
Leestips voor de Vlaamse regering
Jozef Deleu
Hoofdredacteur poëzietijdschrift Het Liegend Konijn Stichter en gewezen hoofdredacteur Ons Erfdeel en C°
-------------------------
Beste Jan Jambon,
Mocht u als ‘minister van Cultuur’ voor uw collega’s in de Vlaamse regering een geschenk zoeken naar aanleiding van Sinterklaas of eindejaar, dan ben ik u bij deze graag van dienst.
Mijn eerste suggestie betreft een recente editie van Max Havelaar van Multatuli, geschreven in 1859 in Brussel. Dit boek is hét onovertroffen meesterwerk uit onze Nederlandstalige literatuur. Het is een schrijnende aanklacht tegen armoede en onrecht. Het hoofdpersonage, Max Havelaar, richt zich in een befaamde toespraak tot De Hoofden van Lebak. Die rede besluit hij met de woorden: ‘Hoofden van Lebak, er is veel te arbeiden in uw landstreek’. Deze roman is in meer dan veertig talen vertaald en qua taal, stijl en gedrevenheid het beste wat in onze moedertaal is voortgebracht.
Onze geliefde Josse De Pauw heeft die toespraak meer dan eens op scène gebracht in binnen- en buitenland, ook in aanwezigheid van gekroonde hoofden. Misschien is het een pittig idee om hem te vragen bij de overhandiging van dit geschenk deze rede uit te spreken voor de Vlaamse regering in kabinetsraad bijeen. Het zou fijn zijn mocht u de VRT aansporen om dit gebeuren rechtstreeks uit te zenden. Tenslotte is de openbare omroep er om de Vlaamse regering van dienst te zijn, nietwaar.
Mijn tweede suggestie betreft Gedichten, een verzamelbundel in Nederlandse vertaling van de Poolse Nobelprijswinnaar Czeslaw Milosz (1911-2004). Die dichter werd geconfronteerd met een totalitair regime. Als smaakmaker geef ik u graag enkele verzen mee: ‘En dan komt er een regering die rechts noch links is,/Dan komen er halve cultuur en halve hervorming,/halve vrijheid, halve onderdrukking en halve ontbering …’
Onder de veelzeggende titel De geknechte geest publiceerde Milosz ook een roman over de intellectuelen onder een totalitair regime. Of de Nederlandse vertaling nog beschikbaar is, kan door uw adviseurs worden uitgezocht.
Met passende groet,
Jozef Deleu
-----------------------
Mijn beste Jozef Deleu,
Het is in onze kringen wel bekend dat gij thuishoort in het linksige, intellectualistische kamp. Met zulke heerschappen zijn wij, echte Vlamingen, extra voorzichtig.
De boeken die gij voorstelt, spreken inderdaad boekdelen. Die Havelaar verdorie, die zat meer in met de Javanen dan met zijn eigen volk. En dan maar de hele tijd klagen en zeuren dat hij veel te lijden had.
En voor die Pool, die Milosz, met zijn geknechte geest, heb ik maar één zinnetje over: 'Intellectuelen moeten niet zoveel comlimenten maken'!'
Het trekt toch ook op niets, eh meneer Deleu, dat gij geen enkele Vlaamse schrijver voorstelt. Het wordt tijd dat we 'De Leeuw van Vlaanderen' in de canon steken, maar ja, daar zult gij waarschijnlijk niet meer van kunnen profiteren. Want gij zijt niet meer bij de jongsten, nietwaar.
Tot slot moet het toch van mijn Vlaamse hart, dat ik het nogal onbeschoft vind,dat gij mij bepaalde boeken wilt doen lezen. Want wa ik lees, da gade gij nie bepalen, eh Deleu!
Met zuivere Vlaamse groeten,
Jan Jambon,
minister-president
------------------
13-11-2019 om 15:37
geschreven door Gust Adriaensen
-Aan 18 weken is de foetus reeds 20 cm. De moeder voelt het leven in haar moederschoot. De foetus heeft 12 miljard zenuwbanen en reageert op prikkels van buitenaf, ook pijnprikkels. De moeder ervaart de abortus als een kleine bevalling van een dood wezen. De dokter moet dit leven ook actief vernietigen. Zowel voor de dokter, als de ouders, als de baby is dit mensonterend.
