Onder de titel ˜En toen kreeg God kleur op zijn wangen', blikt journaliste Hilde Van den Eynde in De Standaard terug op haar artikelenreeks over de retour van religie in onze samenleving. Zij heeft geconstateerd dat de godshuizen weer vol zitten ˜met soms stugge voorgangers maar ook met warme en zorgende volgelingen'. Maar die volgelingen zijn dan vooral, zeker in stedelijke gebieden, mensen met een ˜kleurtje', Afrikanen, Oost-Europeanen, migranten uit alle ´s heren landen.
Hilde Van den Eynde, schrijft zelf, 'wellicht zelfs met een tikkeltje spijt', over 'haar ter ziele gegane geloof'. Dat zal dan zo wel zijn en dergelijke ˜getuigenis’ past helemaal in het gekoketteer van vele bekende Vlamingen en zeker van het journalistengild, met hun geloofsverlies.
Maar ergens anders in het artikel stelt zij dat 'de Vlaamse kerk ter ziele is gegaan'. Dat is toch wel heel kort door de bocht. Wat meer is, dat is een ernstige vertekening van de realiteit. De Vlaamse Kerk als almachtige massabeweging bestaat natuurlijk niet meer. Maar er zijn nog altijd honderdduizenden mensen die zich tot die Kerk bekennen, die zich als bewuste christenen profileren, onder hen ook 'hoogopgeleide en goedverdienende erfgenamen van de sixties', bij wie, volgens Van den Eynde, ˜een wegwuiverige houding tegenover religie bon ton zou zijn'.
De 'ter ziele gegane Vlaamse kerk' zou ik dan toch een journalistieke onnauwkeurigheid noemen, eerder dan, gezien de eerder sympathieke teneur van het artikel, een uiting van 'wishful thinking'.
Dat een forumdeelnemer in de constatering van de journaliste dat vooral gekleurde mensen de kerken bevolken, een gelegenheid ziet om zijn racistische en superieure driften te ventileren, door te stellen dat Hilde Van den Eynde ˜zijn mening bevestigt, dat met de instroom van migranten de achterlijkheid terugkomt', is niet alleen diep beledigend voor de migranten maar ook voor Hilde Van den Eynde.
25-10-2017 om 09:30
geschreven door Gust Adriaensen
|