|
XI/38
Vrijdag 23 september 2016
Uit het leven van Mar Yakub deze week
De groep vrijwilligers van de Rode Halve Maan blijft aangroeien met enthousiaste helpers. En we komen ze overal tegen. Er blijven ook initiatieven bij komen. Deze week werd gestart met de algemene informatie over en voorbereiding van een paddenstoelenkwekerij. Een speciale ervaring deze week was de deelname van de gehandicapten van Qâra aan de “Special Olympics Syria”. Westerse media beschouwen evenementen in Syria graag als geforceerde vieringen van een krampachtige regering. Dit is puur mediabedrog. Vanaf het begin heeft het volk alles gedaan om het leven zo goed mogelijk verder te zetten. En dit is nu meer dan ooit waar. Tenslotte hebben we nog onze handen vol met hulpverlening aan de zwaar bedreigde bevolking van Aleppo. Ziedaar drie flitsen uit ons leven van de voorbije week.
Overal bekenden
Hoewel we dagelijks ervaren dat dit land nog wel degelijk in oorlog is, mogen we toch ook regelmatig ervaren hoezeer de bevolking eensgezind aan de heropbouw van het zwaar gehavende land wil werken. Hier wordt veel gedaan door de Syrische Arabische Rode Halve Maan (officieel: Al Hallal al chamar al Arabia al Soeria), waarvan de vader van het gezin, dat tot onze gemeenschap behoort en ook bij ons woont, het hoofd is. Ondertussen passen de drie Nigerianen zich geleidelijk aan. Ze hebben zelf al een keer gekookt voor heel de gemeenschap zodat ook wij weten wat zij graag hebben. Zij werken, bidden, lachen en spelen met ons mee. En zo trokken we naar het medisch centrum van de Rode Halve Maan in Qâra. Daar kwamen we weer vele bekenden tegen, nl. mannen waarmee we enkele dagen eerder ’s avonds nog gevoetbald hadden of waarmee we containers hebben gelost, alsook meisjes en vrouwen die regelmatig bij ons komen helpen. Voor de oorlog was ziekenhuisbehandeling gratis, ook voor vreemden die tot onze gemeenschap behoorden. Medicamenten moesten betaald worden maar dat was ook vrij goedkoop omdat die in eigen land, in Aleppo gemaakt werden. Terroristen hebben doelbewust vele ziekenhuizen verwoest en medisch personeel gedood. De ziekenhuizen die terug opgestart zijn dienen nu bij voorkeur voor directe oorlogsslachtoffers en de vele gewonde soldaten. Vandaar alternatieve initiatieven. Het medisch centrum in Qâra is een mooi gebouw. Er is een gezellige ontvangsthal. Na enige tijd mochten we in een soort verpleegsterskamer, waar allerlei medicamenten liggen opgestapeld. En er werd thee geserveerd. Korte tijd daarna ontmoetten we de dokter, die de nodige onderzoeken uitvoert, de aanwijzingen geeft en de medicamenten voorschrijft. Alles is gratis, ook voor hen die van andere dorpen komen. Ondertussen komen telkens weer bekenden binnen om te groeten of om een versnapering aan te bieden. Het is erg gemoedelijk en toch erg professioneel. Vandaar reden we naar het grote centrum van de Rode Halve Maan. Hetzelfde scenario. Men brengt thee en een koekje terwijl men kwebbelt over van alles en nog wat. En overal bekenden van het klooster. Terwijl we door Qâra rijden merken we dat er een behoorlijke drukte is. Onze Nigerianen hadden evenwel een tegenovergestelde ervaring. “Hier is geen volk, bij ons zie je overal massa’s mensen, vooral veel jongeren en kinderen”. Het is waar, vele jongeren zijn ofwel naar het buitenland ofwel naar Damascus getrokken omdat ze anders vrezen geen toekomst te hebben. We nodigen hen uit toch hier te blijven. Sommigen doen het.
“Special Olympics”
Tot voor enkele jaren schaamden de meeste families zich voor hun gehandicapten. Ze waren ook niet in het openbare leven aanwezig maar werden eerder verborgen gehouden. Sinds onze verantwoordelijke van de Rode Halve Maan en onze gemeenschap zich om de gehandicapten bekommerenn is er veel veranderd. Tweemaal in de week komen ze zich bij en met ons amuseren, met ons werken of spelen. Deze donderdag echter werden in Damascus de “Special Olympics Syria” georganiseerd voor gehandicapten. Zij noemden het fier dé “Olympische Spelen” en vijf van hen behaalden een “gouden medaille”! De viering voor hen gebeurde in Deir Atieh, het mooiste dorp van heel de streek. Natuurlijk moesten we er bij zijn met een flinke delegatie van het klooster. Allen werden ontvangen door de vrouw van abou Salim, secretaris van de president. Hij heeft dit dorp tot een model uitgebouwd, mooi, proper met alle voorzieningen. Hier is bovendien een speciaal “dorp voor gehandicapten en behoeftigen”, nog gloednieuw (van 2008). Er werd geapplaudisseerd en gefeliciteerd. Vandaar reed de hele sliert van auto’s, busjes en moto’s naar Qara. We reden door alle straten al toeterend. Op alle moto’s zat een tweede jongen in omgekeerde richting om te filmen en foto’s te maken. De gehandicapten zelf hingen half uit hun busje en toonden fier hun “gouden medaille”. Vele mensen in het dorp lachten, wuifden of applaudiseerden. Vandaar ging het naar ons klooster, op dezelfde manier. Foto’s maken, omhelzen, wuiven. De gehandicapten, hun moeders en de begeleiders glunderden. Om half drie reden allen weer naar huis. Wij hadden zelf vandaag nagenoeg niets gedaan dan rondgereden, genoten en de gehandicapten aangemoedigd. Het leven van de meeste gehandicapten is, God zij dank, wel grondig veranderd.
Wij hebben u nodig
Het werk in de nieuwbouw gaat verder. We verwachten nog gasten waarvoor kamers in orde moeten gebracht worden: schilderen, zorgen dat er deuren hangen, sanitair en elektriciteit is. Tegelijk blijft het klaar maken van hulpgoederen, vooral voor de bevolking van Aleppo, veel energie en tijd vergen. Onze Egyptenaar-Fransman, geholpen door de fraters, heeft getracht een professionele site op te stellen om verslag te geven van de toestand en tevens op te roepen om te helpen. Hierbij kreeg hij tevens hulp van vrienden uit zijn vroegere werkkring in Parijs. We hopen u volgende week de link te kunnen geven van deze nieuwe mooie website.
Lijden, frustratie en vastberadenheid
De huidige situatie in het land kunnen we met deze drie woorden samenvatten: het nog steeds toenemende lijden van het Syrische volk, de groeiende frustratie van de VS en bondgenoten die moeten vaststellen dat ondanks alles het land toch stand houdt en daarom openlijk de terroristen steunen of zelf terroristische aanslagen plegen. De terroristen door het westen gesteund hebben steeds minder kans om het land in handen te krijgen. Daarom komen hun broodheren zelf van achter de coulissen om hun wanhopige rebellen ter hulp te komen. Tenslotte is er de moedige standvastigheid van Rusland, dat enerzijds druk blijft uitoefenen om tot een politieke oplossing te komen binnen het kader van het internationaal recht en anderzijds de efficiënte steun aan het Syrische leger en volk blijft verzekeren om stand te houden.
Frustratie die tot criminaliteit uitgroeit
Al meer dan een halve eeuw trachten de westerse imperialisten het onafhankelijke Syrië aan zich te onderwerpen, vooral om hier de zogenaamde Amerikaanse pijplijn te krijgen en baas te zijn in dit strategisch uiterst belangrijk land, die tegelijk de “poort” van de Middellandse Zee is. Na twee mislukte staatsgrepen door de CIA en pogingen om de moslimbroeders ook hier aan de macht te helpen, vorige eeuw, werd een nieuwe vorm van staatsgreep gepland, verpakt in een “regeringswissel”. Daarvoor werd in de openbare opinie het beeld verspreid van een gruwelijke dictator, waartegen het hele volk in opstand komt en dat om buitenlandse hulp smeekt. In 2012 bezochten we de toenmalige Belgische voorzitter van de Europese raad om hem over de werkelijke situatie in Syrië in te lichten en te vragen deze onrechtvaardige oorlog tegen Syrië niet te steunen. De man reageerde met een minzame glimlach en antwoordde in deze zin: “De dagen van de Syrische president zijn geteld, het is hoogstens nog maar een kwestie van enkele weken vooraleer hij door zijn eigen volk zal worden afgezet”. Het was duidelijk dat hij geen enkele kennis noch belangstelling had van en voor het Syrische volk. Hij las trouw de instructies van zijn Amerikaanse bazen en probeerde daarbij niet op de tenen te trappen van de 28 staatshoofden. Inmiddels staat het Syrische volk meer dan ooit achter zijn leger, zijn regering en zijn president. Ondanks miljarden die werden besteed aan wapens, het opleiden en betalen van terroristen, komt een van buitenaf opgelegde “regeringsgwissel” nog steeds niet in zicht. Ook een verdeling van het land, als tweede mogelijkheid om de soevereiniteit te breken is niet bereikt. Ziedaar de grote frustratie van de imperialisten. Ze kunnen hoogstens ieder staakt-het-vuren misbruiken om hun terroristen opnieuw te bewapenen en te helpen het land verder te verwoesten en uit te moorden. Deze frustratie brengt de VS er toe steeds meer openlijk met hun terroristische groepen samen te werken. Zaterdag hebben VS gevechtsvliegtuigen stellingen van het Syrische leger bestookt rond het vliegveld van Deir Ezzor. Het was een massaslachting waarbij meer dan 62 Syrische soldaten werden gedood, vooral door fosforbommen en ’n honderdtal soldaten gewond. Hierdoor kon IS een succesvolle aanval uitvoeren en de strategische heuvels van Thardeh innemen. Deze werden evenwel twee dagen later weer door het Syrische leger heroverd. In onze media klinkt het dat deze massaslachting een kleine vergissing was, ongewild, per ongeluk... Dr. Tim Anderson (internationale politiek, universiteit van Sydney) zegt dat deze aanval, gezien de omstandigheden onmogelijk als een vergissing kan beschouwd worden. In elk geval is nu duidelijk dat de VS openlijk IS steunt, ondanks de hysterische beschuldigingen van een Samantha Power, Amerikaanse ambassadeur, aan het adres van de Russen tijdens de zitting van de VN Veiligheidsraad. Ook Maria Zakharova, woordvoerster van het Russische ministerie van buitenlandse zaken diende de Samantha Power van antwoord door haar uit te nodigen in Syrië het lijden te komen vaststellen, dat de VS en de door hen beschermde groepen hier aanrichten, opdat ze zou leren wat schaamte betekent. Richard H. Black, Amerikaanse senator van Virginia schreef op 19 september een brief aan de Syrische ambassadeur bij de VN, Bashar Ja’afari. Hij wil zich oprecht verontschuldigen voor het lijden dat de Amerikaanse politiek het Syrische volk bezorgt, hij erkent dat de Russen effectief het terrorisme aanpakken, schaamt zich omdat de internationale coalitie destijds er voor zorgde dat IS 150 km in open woestijn vrij naar Palmyra kon rijden om het in te nemen en hij verontschuldigt zich ook voor de schaamteloze houding van de Amerikaanse ambassadeur Samantha Power, die hij typisch “bloeddorstig” noemt zoals die van anderen in de huidige administratie. Tenslotte schrijft hij dat maar weinige Amerikanen beseffen hoezeer “onze regering” schuldig is aan de verspreiding van het terrorisme in de wereld. Hij vraagt zijn oprechte mening én zijn gebeden te willen aanvaarden. Ziedaar een politicus met hersenen en een hart, met inzicht en moed. Er groeit steeds meer twijfel over de zogenaamde vergissing van deze Amerikaanse slachting. Daarop wordt een volgende misdaad gepland en uitgevoerd, die de aandacht afleidt en een nieuwe gelegenheid biedt om Syrië en Rusland te beschuldigen. Op 19 september 2016 wordt een UNO hulpkonvooi voor Aleppo aangevallen. De wijze waarop de westerse luidsprekers en hun pers hun verontwaardiging uitschreeuwen en ”schande” roepen tegen Syrië en Rusland zonder dat er één enkel bewijs van betrokkenheid is, zou een nuchter mens al tot nadenken moeten stemmen. De Russische maj. Gen. Igor Konashenkov komt later wel met concrete bewijzen. Er is geen enkel teken van een bombardement en zeker niet van Rusland of Syrië die er niet waren. Er zijn wel bewijzen dat zware wapens en munitie tot dit konvooi behoorden en dat al Nousra en de “Witte [S]Helmen”, die bij al Nousra aanleunen er bij waren (n.b. deze laatsten hebben zichzelf als kandidaat Nobelprijswinnaar voor de vrede aangeboden, zogenaamd als edelmoedige redders van het Syrische volk dat door zijn president zou uitgemoord worden. Als een pyromaan die de eerste prijs brandblusser wil krijgen om zijn misdaad te verbergen!) Dat zij eens uitleggen wat zij daar deden. Ziehier een video van de Syrische tv, die onze gemeenschap vertaald heeft om de gruwelen van deze kerels te illustreren: https://www.youtube.com/watch?v=eSR4tll5neA.
Hiermee wordt ook duidelijk waarom de VS niet wilden dat de inhoud van het Russisch-Amerikaans akkoord bekend gemaakt zou worden. Daarin staat dat beiden zich zullen inzetten voor de stabiliteit van Syrië en vooral van Aleppo en dat zij onderling informatie zullen uitwisselen om samen IS te bestrijden. Dit is duidelijk het tegendeel van wat de VS nastreven. Bovendien is daar nog Turkije, een bondgenoot van de VS en de NAVO, die al jaren in N Syrië een no-fly-zone wil om het Syrische leger te verlammen. Nu is het illegaal Syrië binnengevallen. De Turkse oud chef van het antiterrorisme, die tijdig het land ontvlucht is, Ahmet Said Yayla heeft onthuld dat de Turkse chef van de geheime diensten belast is met de bescherming van Al Qaida en Daesh. Hij zegt verder dat de Turkse geheime diensten militaire steun geven aan de islamitische staat, dat de Turkse regering zelf militaire steun geeft onder de mom van humanitaire hulp en dat de handel in gestolen olie uit Irak nog steeds verder gaat met de hulp van Turkije. En hij heeft nog niet alles verteld.
Vastberadenheid die vruchten draagt
Hiertegenover wekt de vastberadenheid van Rusland om het internationaal recht te doen respecteren in Syrië en iedere buitenlandse inmenging als onwettig te veroordelen, meer geloofwaardigheid. Het komt alleen aan het Syrische volk toe om over een regeringswissel te beslissen en uit te maken hoe en door wie het land moet bestuurd worden. Putin heeft herhaaldelijk aan zijn Amerikaanse ambtgenoot duidelijk gemaakt dat dit onwrikbare principes blijven van het internationaal recht en van het charter van de VN. Hij heeft deskundige steun gegeven aan het Syrische leger om volk en land te kunnen beschermen, maar stuurt toch aan op een politieke oplossing. Vandaar de herhaalde pogingen om een overeenkomst met de VS te bereiken over een staakt-het-vuren. Op één week tijd werd het meer dan 300 keer verbroken door gewapende groepen en enkele keren heeft het leger, dat aangevallen werd, zelfs niet gereageerd. Het is duidelijk dat deze groepen het staakt-het-vuren misbruiken om nog meer te verwoesten, met de stille of uitdrukkelijke steun van het westen. Na de bewuste massaslachting door de VS, die al vanaf het begin illegaal in Syrië opereren, zal het heel moeilijk zijn om de wankele basis van vertrouwen tussen Rusland en de VS te herstellen en het oplaaien van het geweld te beletten. Rusland zal deze keer in ieder geval strikte voorwaarden stellen als de VS zogezegd akkoord gaan met een staakt-het-vuren (dat de gewapende groepen zich ook inhouden, dat de VS niet “per vergissing” Syriërs bombardeert en dat ze eindelijk eens duidelijk maken wie hun “gematigde rebellen” zijn). Niet de Syrische regering is het probleem maar wel de vele terroristische groepen en hun broodheren van het westen. Zolang de VS hun “gematigde rebellen” (die even wreed zijn als al de anderen) niet opgeven zullen ze Syrië blijven ondermijnen. Ondertussen steunen de Russen ook de op handen zijnde “verzoeningsbeweging” in Syrië zelf. De president geeft iedere “opposant” of “rebel” de kans om zich over te geven, zijn wapens neer te leggen en terug als gewone burger erkend te worden, aldus het amnestie-decreet nr. 15. Dag na dag komen er groepen zich aanmelden. Op 21 september waren het er 130 in Homs, de volgende dag waren het er 250 in Qadam (Damascus). De grote verzoeningsbeweging in Darayya en al-Moadamyiah hebben duidelijk een positieve invloed gehad op heel de streek.
Lijden dat steeds zwaarder wordt
Het slachtoffer van dit machtsspel is het Syrische volk, vooral vrouwen en kinderen, terwijl zowat een derde van alle doden, gesneuvelde soldaten zijn. We laten hier eenvoudig even dr. Nabil Antaki van de “Blauwe Zusters” van Aleppo aan het woord. In O Aleppo worden een aantal wijken (met een 250.000 inwoners) door rebellen bezet. Het Syrische leger tracht deze wijken te bevrijden. De westerse media houden niet op dit als misdaden van het Syrische leger uit te stallen met de ellende van de bevolking aldaar. Er wordt evenwel geen woord gerept over het lijden van de bevolking van W Aleppo met zijn anderhalf miljoen inwoners dat door het Syrische leger wordt beschermd en door de rebellen bestookt, met dagelijkse doden en gewonden. Omdat de elektriciteitscentrales in rebellengebied liggen is de stroom volledig afgesloten (bij een temperatuur van 40° de voorbije zomer!) Ook het water is afgesloten. Dag en nacht trachten busjes het water van de 300 putten rond te brengen. Van de christenen is er nog 1/4e ter plaatse gebleven. Merkwaardig is de lijst van initiatieven, door de “Blauwe Zusters” op het getouw gezet om de bevolking te helpen. Het lezen waard: http://www.mondialisation.ca/syrie-revolte-et-compassion/5546513
Dat het volk ontwaakt!
Neen, het probleem van de eindeloze oorlogen en verwoestingen in onze wereld ligt niet bij het Amerikaanse volk, het joodse volk, de volkeren van de EU, het gewone Turkse volk, de simpele Saoedi’s ... het probleem zijn hun op macht beluste leiders en de wereldheersers alsook de media die de bloeddorstige oorlogspropaganda gewetenloos overnemen. Als de volkeren zelf steeds meer tot inzicht komen en luid protesteren tegen de waanzin van hun leiders, dan hebben ze geen macht meer. Meerdere keren heb ik al fel en terecht gereageerd tegen onze eigen vrt-berichtgeving over Syrië. Ditmaal geven ze een gesprek weer van de Syrische president met het Amerikaanse AP waarin al een zekere objectiviteit bewaard wordt (Gianni Paelinck, Assad: “Het Westen heeft bloed aan de handen”, deredactie.be 22/9/16). Proficiat. Hopelijk groeit onze vrt naar een waarheidsgetrouwe weergave en werkt constructief mee aan de vrede in Syrië. Dan zou het een unicum kunnen worden in de gehele Atlantische pers, dat waarheid, professionaliteit en waardigheid uitstraalt.
P. Daniel
24-09-2016 om 14:30
geschreven door Gust Adriaensen
|
