|
In De Standaard van 30 april schrijft hoofdredacteur Karel Verhoeven een commentaarstuk over de coronacrisis. Onder de veelzeggende titel 'Zijn wij een vogel voor de kat', stelt hij dat deze crisis de zwaktes van onze maatschappijen overduidelijk blootlegt.
Er zitten twee bedenkelijke elementen in dit gitzwarte commentaarstuk van Verhoeven. Het is ten onrechte gitzwart en dus eenzijdig omdat de commentaarschrijver zichzelf opgesloten heeft in een Belgisch politiek aquarium met dik, ondoorzichtig glas. Daardoor verliest hij het zicht op de rest van de wereld, in het bijzonder westerse wereld. Dat vrije zicht zou aantonen dat zowel bestrijdingsmaatregelen als exitstrategieën in België in grote lijnen gelijklopen met die van andere westerse landen en dat België zeker niet de slechtste leerling van de klas is.
Ten tweede wordt in deze crisis toch wel erg gemakkelijk alle verantwoordelijkheid, zeker wanneer het problemen en mislukkingen betreft, bij de overheid gelegd. Dat is in scherpe tegenstelling met de houding die vaak ten aanzien van overheden wordt aangenomen: kritische afstand bewaren, niet te veel macht toebedelen.
Een lezer schrijft terecht: hoe zit het met de anders zo hooggeroemde, individuele verantwoordelijkheid?
30-04-2020 om 11:02
geschreven door Gust Adriaensen
|
