X/7
Vrijdag 3 juli 2015
Oosterse en westerse christenen
Door ons meeleven met de orthodoxe monniken van St. Elias zijn we ons beter bewust geworden van de eenheid én de scheiding tussen de oosterse en westerse Kerk. Het is eigenlijk een lang, ingewikkeld en vooral pijnlijk-menselijk verhaal. Van de vijf oude patriarchaten (Constantinopel, Alexandrië, Antiochië, Jeruzalem en Rome) sprongen er vlug twee uit. Rome werd het centrum van de westerse Kerk en Constantinopel van de oosterse Kerk. De patriarch van Constantinopel en de oosterse Kerk zagen zich als opvolgers van de apostolische Kerk in het nieuwe Rome op weg naar het hemelse Jeruzalem. De orthodoxe Kerk gelooft eigenlijk niet zozeer in een afzonderlijk Petrusambt. Alle patriarchen en kerken zijn voor hen eerder gelijk, met het gevaar van een grotere onderlinge verdeeldheid. In feite was de patriarch van Rome, de paus, . de opvolger van Petrus. Toen in de 8e eeuw de westerse Kerk in de oecumenisch vastgelegde geloofsbelijdenis een toevoeging schoof (een verduidelijking), was het hek van de dam. Rome excommuniceerde Constantinopel omdat het deze toevoeging niet aanvaardde en Constantinopel excommuniceerde Rome. Sindsdien zijn de menigsverschillen nog groter geworden. Paus Paulus VI en al zijn opvolgers hebben wel belangrijke stappen gezet om tot eenheid te komen. Zonder de grootheid van de oosterse kerk te kort te doen, kunnen we toch het Petrusambt vanaf de vroegste Kerk niet ontkennen zodat de paus van Rome met recht zich mag beschouwen als de opvolger van Petrus, die eerst 7 jaren bisschop was in Antiochië en daarna in Rome. Tegenover de orthodoxen moeten we wel toegeven dat de uitoefening van het Petrusambt doorheen de eeuwen geëvolueerd is en nu met een nagenoeg absoluut gezag gepaard gaat, wat in het begin zeker niet het geval was. Maar als leden van de gemeenschap van de “eenheid van Antiochië” willen we geen ruzie maken, wij maken nu kaarsen.
Met veel vuur leggen de monniken hier uit hoe men een kruisteken maakt. Met de duim en twee vingers samen, brengt men eer aan de Drie-ene God. De pink en de overblijvende vinger, tegen de handpalm gedrukt, wijzen op de goddelijke en menselijke natuur van Jezus. De opening die hierdoor gevormd wordt, verwijst naar de schoot van Maria, die deze goddelijke en menselijke natuur van Jesus mocht ontvangen. Ook de manier waarop de orthodoxe priester zegent is speciaal. Duim en voorlaatste vinger legt hij op elkaar in de vorm van een X, als afkorting van het Griekse Christos. De pink is als de I van Ièsous terwijl wijsvinger en middelvinger het teken V vormen, de afkorting van het Griekse woord voor Nicanor (Overwinnaar).
De oosters orthodoxe Kerk is erg gehecht aan de liturgie en daar komen hun leer en discipline uit voort. En de liturgie wordt overal gevierd in de taal van het volk. De eenheid ligt bij hen niet in een taal maar in het geloof. En het centrum is niet een bepaalde aardse plaats maar het hemelse Jeruzalem. Hun vieringen beschouwen ze niet als afzonderlijke diensten maar als deelname aan het mysterie van de hemelse liturgie, die steeds verder gaat. Vanuit deze liturgie zijn de oosterse monniken doordrongen van het voortdurend, innerlijk gebed. De geloofsgemeenschap wordt in het oosten ook meer rond de kloosters opgebouwd. De westerse Latijnse Kerk legde veel nadruk op de leer en de dicipline, die sterk centralistisch en hiërarchisch werden geordend. Het Latijn werd als teken van eenheid beschouwd. Liturgie, leer en leven werden op stevige rationele fundamenten uitgebouwd en de parochies als juridische eenheid staan doorgaans geheel los van de kloosters.
De eersten zijn fier op hun eigen liturgie, rijke spiritualiteit en mystiek, die ze hartstochelijk koesteren als zijnde autenthiek apostolisch. De tweeden zijn gehecht aan hun stevige rationeel gefundeerde leer en hiërarchische structuur, steunend op de eenheid van de bisschoppen samen met de paus. Toch zullen beiden zich moeten blijven inspannen om het wezenlijke daarbij niet over het hoofd te zien: de navolging van de gestorven en verrezen Heer.
Dat het water tussen de twee nog zeer diep is konden we ervaren doordat we als katholieken wel mochten deelnemen aan hun “heilige liturgie” maar niet aan de communie. Dit is geen weigering van dit klooster maar een beslissing van de hele oosters orthodoxe Kerk. Deze uitsluiting geldt over heel de wereld. Daarmee wordt eigenlijk het doopsel en het geloof van de katholieken ontkend. En toch zijn we slechts één Kerk, de Bruid van Christus, de Bruidegom. We mogen voor de wereld niet blijven getuigen alsof Jezus polygaam zou zijn!
Een zondagse familie-uitstap
We zijn nu al zolang hier dat we helemaal opgenomen zijn in de Libanese familie waar we te gast zijn. Samen werken we aan het appartement en samen nemen we ontspanning. Deze familie heeft de gewoonte op zondag samen met hun kinderen ergens in Libanon door te brengen. Dit houdt niet alleen de hele familie samen maar het biedt ook een bescherming. Zondag morgen 28 juni begonnen we met vier auto’s aan de tocht van ruim twee uur naar het Noorden, naar de beroemde “vallei van de ceders”. Omdat deze in de buurt ligt van “de vallei van de heiligen” wilden wij met de fraters deze eerst bezoeken. Beide plaatsen zijn als werelderfgoed door de UNESCO erkend. Deze vallei ontleent haar naam aan de ontelbare “heilige” kluizenaars die zich al vanaf de eerste eeuwen terugtrokken in deze moeilijk te bereiken plaats. De vallei ligt op een hoogte van 500 en 1650 m. We bezochten het klooster van de heilige Eliseus, met zijn grotten in de rotsen. De weg daar naartoe loopt langs een heel smalle bergweg en diepe ravijnen. Twee van ons stapten uit en verkozen te voet te gaan, twee anderen waagden de tocht met de auto. Je moet wel even uw zenuwen kunnen beheersen. Het klooster en de grotten rondom waren in tijden van vervolging de schuilplaats van christenen. In de grotten van het klooster zelf is er een geheime plek die dienst deed als schuilplaats voor de maronitische patriarch. In dit kloosternu geen monniken meer, het leven is er te moeilijk, ze zijn naar elders getrokken. De grotten blijven wel goede schuilplaatsen in nood.
De “vallei van de ceders” is een unieke plaats in Libanon, door het leger bewaakt. Er zijn een 357 tal ceders, een tiental van meer dan duizend jaar oud, enkelen van meer dan 3000 jaar oud en hier beweert men dat er ceders bij zijn die nog ouder zijn! Ze worden hier beschouwd als ceders door God geplant en daarom ook “ceders van God” genoemd. Het topje van de kruin is bij de meeste ceders ook een beetje gebogen, alsof ze zich voor God buigen. Middenin staat een verdorde ceder waarin een grote Christus op het kruis is uitgehouwen. Er is ook een kleine kapel waarin we waarlijk een plechtige zondagseucharistie konden vieren en dit trok ook andere bezoekers aan. Na de eucharistie wilden twee vrouwen kennis maken en zij bleken ook van Syrië te zijn. Toen een van hen vernam dat wij van Qara, Mar Yakub waren sprongen de tranen in haar ogen en riep uit: Dat is van moeder Fadia, die aan kinderen in heel Syrië eten geeft! Moeder Agnès-Mariam is in Syrië gekend onder haar wereldse voornaam Fadia (Agnès-Mariam is te moeilijk voor hen om uit te spreken). Er was voor ons ook een geschikt opvangcentrum, waar we ons thuis voelden. We hebben na het middagmaal nog een lange namiddag en avond genoten van deze omgeving, dit bos, met zijn uitzonderlijke planten en bomen en zijn bijna liturgische sfeer.
Een tweede “val van Constantinopel”?
De toekomst is nooit een eenvoudige herhaling van het verleden, maar deze laatste biedt wel kostbare inzichten om ons op de toekomst voor te bereiden.
Op 29 mei 1453 verwoesten de troepen van het Ottomaanse Rijk onder leiding van sultan Mehmet II Constantinopel (Byzantium), wat het einde betekende van het Byzantijnse of Oost-Romeinse Rijk. Allerlei inwendige en uitwendige moeilijkheden zijn hieraan vooraf gegaan, zoals de verovering in 1204 door de kruisvaarders, die het Latijnse Keizerrijk kwamen vestigen. De gruwelen die de Ottomanen aanrichten overtreffen evenwel al wat voorafging: het bedrog waarmee christenen bescherming werd beloofd om hen dan genadeloos af te slachten, het onthoofden, ook van kinderen, de50 à 60.000 die toen slaaf werden, waarbij geen enkele vrouw kon ontnappen. Ooggetuigen spreken van stromen bloed dat door de stad vloeide, afgezien van de verwoestingen van kerken en gebouwen en het vernietigen van kostbare manuscripten. Kortom, het is wat wij nu beleven met de IS of islamitische slachting (die we beter geen “staat” noemen, tenzij je Saoedi-Arabië als een soort internationaal erkende IS beschouwt!).
Christenen worden nu vervolgd, uitgedreven en vermoord als nooit voorheen. Zonder het lijden van anderen te minimaliseren menen we toch met enig recht te mogen stellen dat we nu een godsdienstoorlog beleven, waarbij de zogenaamde “Arabische Lente” vooral gericht is tegen de christenen uit het Midden-Oosten. IS wil Irak en Syrië, Egypte...van christenen zuiveren.De vervolging neemt echter ook toe in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. Betrouwbare cijfers hiervan worden ons gegeven o.m. door Kerk in Nood, Open Doors en anderen
Ging in de15e eeuw de vervolging vooral uit van het Ottomaanse Rijk, nu is de drijfveer eerder het streven van het zionistische regime om een pure joodse staat te vestigen, één groot Israël. Dit oude plan blijft stilzwijgendeen brede internationale steun genieten, waarbij de verschillende actoren nog hun eigen belangen nastreven: Amerika, de NAVO, Turkije en de golfstaten Saoedi-Arabië en Qatar. De grootste slachtoffers van deze oorlogvoerende landen blijven in feite de christenen. En zoals al te dikwijls wordt hierbij het geloof misbruikt om eigen plannen te rechtvaardigen. De vrome Amerikaanse spreuk “In God we trust” verheerlijkt in feite de god van het goud, de olie en de dollars. Met de slagzin “allahoe akhbar” wil IS zijn wangedrag doen erkennen als goddelijke overwinningen. En het zionisme beroept zich op de goddelijke belofte van het land tussen de Nijl en de Euphraat aan Abraham gegeven. Het is altijd weer “Gott mit uns”. Daarom moet er een nieuw en uitgebreid Midden-Oosten komen, waaruit alle christenen, die de grootste bewerkers zijn van vrede en stabiliteit, moeten verdwijnen. Alleen de EU heeft geen last meer van een beroep op een goddelijke openbaring omdat het zijn eigen “Rede” (met de ‘consensus’ van de meerderheid) als god wil vereren. Het zal nu trachten de democratie in Griekenland te breken om het tot slaaf te maken. Het IMF kan uiteraard Griekenland niet helpen, maar de staatsgreep en de gruwelijke oorlog in Oekraïne des te meer.
Waren de christenen in Libanon oorspronkelijk met 70% , door het zionistische plan van H. Kissinger schiet er nu nog nauwelijks de helft over. Wel blijft Libanon het enige land in de Arabische wereld waar het christelijke geloof het openbare leven sterk kleurt: overal kerken en kerkjes, op alle hoeken en in alle straten beelden van O.L.Vrouw en de heilige Charbel, talrijke kloosters en van de vele taxi’s die we namen was er niet één die geen paternoster aan zijn spiegel had hangen. Bovendien leven de Syrische vluchtelingen hier niet in kampen maar als vrije burgers. Maar ... de oorlog tegen Syrië weegt toch zwaar en christenen blijven hier wegtrekken. In Israël werd op 18 juni de voor christenen zeer belangrijke kerk van de broodvermenigvuldiging door een fanatieke jood in brand gestoken. Mgr. William Shomali, hulpbisschop van de Latijnse patriarch van Jeruzalem sprak van een anti-christelijke explosie in Israël. Het is nog maar een begin. IS is zogenaamd een bedreiging voor Israël, maar toch worden joden helemaal niet geviseerd. Netanyahu kan rustig zeggen dat Iran een veel groter gevaar is dan IS. IS is voor het zionisme eerder een bondgenoot. Nooit eerder werden de christenen in Jeruzalem bedreigd zoals nu. Uiteindelijk zijn zij het groot obstakel voor Netanyahu om van Israël een “zuiver joodse staat” te maken. Ziehier de inhoud van een vlugschrift dat einde vorige maand verspreid werd. De herkomst is onduidelijk maar de inhoud des te duidelijker: “De soldaten van ISIS werken om de christenen te doden zodat het land gezuiverd wordt van hun aanwezigheid en dat het mohammedaans kwartier van christenen gezuiverd wordt gedurende de heilige maand van de ramadan... Daarom zeggen we aan de christenen en de ongelovigen: ga nu weg of ge wordt vermoord voor het einde van de ramadan. Ge wordt gekeeld als vee. Een maand is genoeg om te vertrekken.” (vertaling van het italitaans: Osservatorio sulla Cristianofobia, 3 juli 2015; zenit.org 2 juli 2015; coolamnews.com 3 juli e.a.). Het bekende scenario van Libanon in 1975.
We vieren inmiddels het gouden jubileum van het conciliedocument Nostra Aetate, waardoor voor altijd de innige band tussen christenen en het joodse geloof, volk en land bezegeld werd. Hierbij mogen we evenwel niet vergeten dat de zionistische apartheidspolitiek niets te maken heeft met het joodse geloof. .
InIrak en Syrië blijf de IS alle aandacht opeisen dank zij een propaganda van Hollywood-kwaliteit (http://www.ibtimes.co.uk/hollywood-isis-jihadi-film-industry-goes- way-beyond-beheading-videos-1504247, 3 juni 2015) In Hassake (N-O van Syrië) is wegens de dreiging van IS op 25 juni de uittocht begonnen van 120.000 mensen en 4.000 christelijke families (Chaldeeuwen, Assyriërs, Syrische katholieken en Syrische orthodoxen) (http://www.christianophobie.fr/breves/hassake, 30 juni 2015). Grondige zuiveringen kunnen nu beginnen vanuit het Noorden, door Turkijë met de hulp van de NAVO, vanuit Jordanië met de hulp van Israël. Al in 2012 hebben Saoedi-Arabië, Qatar, en Turkije (met goedkeuring van VS, Frankrijk en UK) een verdrag gesloten om de Syrische regering omver te werpen, zeg maar de enige lekenstaat die christenen ongeveer als gelijwaardigen beschouwt en beschermt. Ondertussen is op één jaar tijd de IS dank zij “de brede internationale coalitie” uitgegroeid tot een wereldmacht, met erg succesvolle ledenwerving. Je hoeft nu echt geen toponderzoeker te zijn van het niveau van Hersh Seymour om te weten wie allemaal achter de oprichting van en de blijvende steun aan IS zitten. Rand Paul, Republikeins senator van Kentucky en voorzitter van de senaatscommissie voor internationale operaties en mensenrechten heeft Amerika al meermaals duidelijk op zijn aandeel gewezenhttp://www.truthrevolt.org/news/what-would-president-rand-paul-do-iraq Transcript (see middle part, about Syria ISIS): https://www.bungie.net/sr/Forum/Post/65655870/0/0 http://nypost.com/2015/05/27/rand-paul-says-gop-hawks-created-isis/http://truthinmedia.com/dr-ron-paul-new-evidence-us-backed-isis/).Joe Biden,vice-president, heeft uitdrukkelijk hierbij hun beste vrienden vernoemd: Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar en de Emiraten (https://www.youtube.com/watch?v=w04YE5zRmc8) zodat de arrogante Hillary Clinton openlijk kon zeggen: Wij hebben al-Qaida gemaakt (https://www.youtube.com/watch?v=Dqn0bm4E9yw; https://www.youtube.com/watch?v=PJLR1LhxiN0). De (illegale) bezoeken van senator John McCain aan zijn vrienden van de IS in Syrië zijn ook voldoende gestaafd(http://tarpley.net/mccain-confirmed-as-meeting-with-cannibal-kidnapper-and-caliph/) Generaal Wesley Clark legde eindelijk uit dat IS gemaakt is om Israël te dienen door de Hezbollah uit te roeien (https://www.youtube.com/watch?v=ojcoKnTGf4s; http://www.globalresearch.ca/gen-wesley-clark-isis-got-started-with-funding-from-our-closest-allies/5432707). En de Hezbollah is nu de verdediger van de christenen. In de beoogde opdeling van Syrië is geen plaats voorzien voor christenen. Is het verwonderlijk dat dagelijks Syrische jongeren, die als gewone miliciens hun volk willen beschermen, gedood worden, terwijl vanuit de hele wereld jongeren zonder problemen alle grenzen blijven overschrijden om volledig uitgerust in Syrië aan de IS deel te nemen.
Eigenlijk wil ik politiek zoveel mogelijk vermijden en zelfs geen journalistiek bedrijven. Daarom voel ik mij niet verplicht altijd zoveel verantwoording te geven als ik nu gedaan heb (met de hulp van mijn medebroeders). Ik geef persoonlijke interpretaties van het wereld- en Kerkgebeuren. Wie zich daaraan mocht ergeren, slaat mijn berichten gewoon over of wacht een tijd om te zien of de gebeurtenissen toch niet in die richting evolueren.
Ja, er zijn zeker, menselijk gezien, nog enkele lichtpunten.Turkije kan zijn droom van uitbreiding van zijn ottomaans rijk wellicht vergeten, tenzij het toch nog met zijn sterk leger Syrië binnen valt, wat steeds minder waarschijnlijk lijkt. Frankrijk heeft enorm geïnvesteerd om weer een grote coloniale overheerser te worden, maar ziet zich nu gereduceerd tot hulpje van Israël en de VS. Het zou best zijn politiek tegenover Syrië grondig wijzigen. Op 25 juni trokken “drie koningen” vanuit Saoedi-Arabië naar Moscou (de prins erfgenaam Ali al-Naimi, minister van buitenlandse zaken Abdel al-Jubeir en almachtige petrolminister Muhammad Bin Salman). Ze zullen wel vooral over de petroleum en de gazoduc onderhandeld hebben, veronderstellen we. Het is echter van grote betekenis dat ze zich gewaardigen een bezoek te brengen aan Vl. Poetin die onverminderd het Syrische volk, de regering en de president vanaf het allereeerste begin tot nu steunt. Ook het feit dat Syriërs zich steeds meer organiseren om samen met het leger en de Hezbollah het volk te verdedigen is hoopvol. Toch is er menselijk geen enkele zekerheid dat het Midden-Oosten uiteindelijk niet “christen-vrij” zal worden, uitgemoord of verdreven van het land waar het allemaal begon. Maar ook dan nog zal het Rijk Gods komen en eens overwinnen.
We voelen ons nauw verbonden met een van de statuten van de Kartuizers: “”Afgezonderd van allen blijven we verbonden met allen, omdat we in naam van allen voor het aanschijn van God staan”.
P. Daniel
03-07-2015 om 22:33
geschreven door Gust Adriaensen
|