|
Het behoort tot de redactionele politiek van De Standaard voor- en tegenstanders van politieke en/ethische items op mekaar los te laten. Op die manier wordt soms wel gedurende een week een 'opinie&analyse'-bladzijde gevuld.
Het was dus te verwachten dat na de bijdrage van broeder Stockman in verband met de uitbreiding van de euthanasiewet, Wim Distelmans de kans zou krijgen om enkele Standaardkolommen te vullen.
Het merkwaardige aan dat artikel is evenwel dat Distelmans eigenlijk niet ingaat op de inhoud en de argumentatie van Stockman, maar dat hij vooral duidelijk wil maken dat 'wij, de vrijzinnigen, de eersten waren om met palliatieve zorg te starten'. Nog los van de overweging dat die bewering uit de losse pols geschreven lijkt te zijn -een gedegen studie over de geschiedenis en de verschillende vormen van stervensbegeleiding doorheen de eeuwen, bestaat die al wel?- is 'wij waren eerst', als u het mij vraagt, een nogal puberale bekommernis in dergelijk debat.
'Stop nu eens eindelijk met te suggereren dat vrijzinnigen enkel met euthanasie begaan zijn', schrijft Distelmans. Wie suggereert dat, meneer Distelmans? In het artikel van meneer Stockman lees ik dat niet. En als dat al eens ooit gebeurt, zijn het dan niet vrijzinnigen, zoals u, die bij nogal wat mensen die indruk wekken? Distelmans laat zijn oproep volgen door een anekdotisch verhaaltje over zijn ervaringen in katholieke verzorgingsinstellingen zoveel jaren geleden, om aan te tonen dat zij 'palliatieve zorg' vroeger niet nodig achtten, maar nu wel propageren.
Geen kat kan dat verhaal op zijn waarheidsgehalte controleren, maar er blijkt ook uit dat Distelmans helemaal geen begrip heeft/wil hebben voor christelijk geïnspireerde vormen van stervensbegeleiding, vroeger en nu, maar uitsluitend zijn opvatting en standpunt over euthanasie wil doordrukken.
En als Wim Distelmans dan toch erg veel belang hecht aan 'wie eerst' was, dan zou hij ook de intellectuele eerlijkheid moeten hebben te erkennen dat bij ons en in een groot deel van de wereld de gezondheidszorg en de stervensbegeleding doorheen de eeuwen bijna uitsluitend gedragen werden door de Kerk en door de mateloze inzet van honderdduizenden religieuzen.
' Stop nu eens eindelijk, meneer Distelmans, met te suggereren dat christenen en anderen, die zich verzetten tegen euthanasie en de uitbreiding van de euthanasiewet, een zielig hoopje primitievelingen zijn, die lichtjaren achter zijn.
Overigens is het uiterst merkwaardig dat de uitgebreide en inhoudelijk erg rijke verklaring van de Belgische bisschoppen omtrent de uitbreiding van de euthanasiewet, tot nu toe geen inhoudelijke reactie van bv. Distelmans heeft uitgelokt. Klaarblijkelijk is beweren dat 'wij, de vrijzinnigen, waren de eersten om ons met palliatieve zorg bezig te houden', belangrijker.
05-02-2014 om 08:00
geschreven door Gust Adriaensen
|
