|
VIII/24
Vrijdag 27 augustus 2014
Geïmproviseerd avondfeest
Zoals we in het begin van de maand al deden, hebben we deze week weer meermaals het avondmaal gebruikt op het grote voorplein, met enkele bevriende families uit het dorp en de vluchtelingen, samen een dertigtal personen. De trappen voor de deur van “het salon” dienen als zitplaats. Op een lage salontafel liggen fallafels, zelf gemaakte zachte kaas, tomaten, komkommers en nog wat pikante groenten. De fallafels worden gevuld en de kinderen serveren ze samen met een beker warme thee. Je hoeft maar even wat zout te vragen en de kinderen stormen met drie tegelijk naar de keuken om het gewenste te halen. Voor de rest lopen ze rond, spelen met een plastieken bal of fietsen. De moeders die te gast zijn willen ook voor een verrassing zorgen en laten hun kroost een nagerecht uitdelen: gekookte maiskolven, een soort witte en bruine pudding, een gebak. Het is een heerlijke zomeravond. De vrouwen tateren er lustig op los, de mannen eveneens, hoewel iets minder. Toch kunnen we niet lang genieten. We werden verwittigd dat er vanavond mogelijk gevochten wordt. We brengen heel de afwas naar de keuken, waar de fraters voor de afwas zorgen. Dit wordt door de vrouwen normaal niet aanvaard, zeker niet als ze zien dat er een abouna (’n priester) bij is. Het is echter al avond en zij moeten hun kroost naar bed brengen. Wij doen dus de grote afwas. Vroeger heeft iemand al eens opgemerkt dat hier alles in de grootste vrijheid verloopt, maar o wee, als de afwas niet gebeurt volgens de vaste gewoonte! Alles driemaal. De eerste maakt de schotels proper onder stromend warm water. De tweede schrobt alles met warm zeepwater. De derde spoelt af in stromend warm water en laat het drogen. Morgen is alles weer gebruiksklaar. Er zijn geen handdoeken nodig. Onder het zingen gaat de afwas goed vooruit. Het lijkt soms op een firma “van gooi en smijt”. Wees gerust, het meeste is in plastiek: borden, kommen, bekers...
Plots weerklinken daverende kanonschoten. Hoe harder hoe beter. Dan weten we dat de rebellen op afstand worden gehouden. De binnenbel rinkelt, het is een teken om niet boven te blijven slapen. Nog een tijd horen we harde schoten, tot het stil wordt. Het geïmproviseerd avondfeest is met luid vuurwerk afgesloten.
Brood en spelen
Een vervolging uit de oudheid die sterk in de herinnering blijft hangen is die van de Romeinse keizer Nero (+ 68). Deze wereldheerser besliste dat de christenen moesten beschouwd worden als mensenhaters. Dat was voldoende om een massale vervolging te rechtvaardigen. Hij won de sympathie van het volk door christenen levend voor wilde dieren te werpen. De geobsedeerde massa genoot van deze bloedige sensatie terwijl er in de menigte een aantal individuen de haat tegen de christenen uitschreeuwde en zo dit gruwelijk spel bleef aanmoedigen.
Al loopt iedere vergelijking mank, de overeenkomsten met de huidige situatie in Syrië zijn duidelijk. Wereldheersers beslisten dat de Syrische president, zijn regering en zijn leger moesten beschouwd worden als de ergste dictatuur ter wereld. Dit volstond om duizenden rebellen als wilde dieren naar Syrië te sturen, allen in geweld aan elkaar gelijk, enkel verschillend van naam. Al drie jaar lang. Onze (vrt en andere) journalisten blijven spreken van een “volksopstand” tegen het “brutale regime van Assad”, “dat kniehoog in het bloed” staat, wat leidde tot een “burgeroorlog” waar “iedereen tegen iedereen vecht”. Precies het tegendeel van de werkelijkheid. Anderzijds wordt de lof gezwaaid naar “de seculiere rebellen” en het “Vrije Syrische Leger” die het land willen bevrijden. Ook precies het tegendeel van de werkelijkheid. Journalisten, door jullie oorlogspropaganda staan jullie aan de kant van de moordenaars en worden jullie medeschuldigen. Als je niet weet wat hier gebeurt, raadpleeg dan de juiste informatie die je bv. bij mediawerkgroepsyrie kunt vinden of in de laatste uitstekende “Nieuwsbrief VCP” van 25 augustus 2014. Kom later niet zeggen: “Ja maar, dat wisten wij niet!”
Voordeel of valstrik?
De VN veiligheidsraad heeft eensgezind resolutie 2170 aanvaard waardoor iedere hulp aan IS (islamitische staat) en al-Nousra wordt verboden. Tegelijk zijn de VS begonnen met het bombarderen van stellingen van IS in Irak. Aan iemand die hierop kritiek wil geven, zou ik vroeger kwaad geantwoord hebben: voor sommigen is het ook nooit goed! De oorlog tegen Syrië heeft mij echter een schone schijn beter leren onderscheiden van waarachtigheid.
Al meer dan drie jaar hebben westerse mogendheden en hun bondgenoten niets onverlet gelaten om de soevereiniteit van Syrië te breken door land en volk uit te moorden en te verwoesten. De schuld van alle misdaden wordt nog steeds handig in de schoenen van de president en het leger geschoven, door blinde journalisten ijverig overgenomen. En telkens opnieuw worden weer voorwendsels gezocht om een militaire inval te rechtvaardigen. Door de val van de president moet chaos ontstaan waardoor het westen hier de macht en de rijkdommen kan grijpen. Syrië ligt op de meest strategische plaats om heel het Midden-Oosten te overheersen. De blijvende weerstand van Syrië is de grootste hinderpaal voor de verwezenlijking van het Amerikaans-zionistische plan van het “Grote Israël” van de Nijl tot de Eufraat. En de ruggegraat van deze weerstand blijft Rusland.
De inval in Irak in 2003 gebeurde onder het motto: “Vrijheid voor Irak”. Was dit zo? Wie is de grootste massamoordenaar geweest: Saddam Hussein of Georges W. Bush? Wil de UNO nu werkelijk de terroristen bestrijden om het Iraakse en Syrische volk te helpen? Waarom kwamen de VS niet toen de IS de ene na de andere gruwelijke overwinning behaalde terwijl Irak om hulp smeekte? Of toen bleek dat in koelen bloede 1.700 mensen werden afgemaakt in Mosoel en omgeving? Of toen de Yezidis en de christenen van alles beroofd hulpeloos aan de grillen van IS waren overgeleverd? Waarom kwamen ze niet ter hulp aan de vele duizenden vluchtelingen in de woestijn die nu omgekomen zijn door dorst en ontbering? Ondertussen voeren het westen en Europa de politiek van een “open deur” voor de emigranten uit Syrië en Irak, terwijl deze mensen in hun eigen land thuis horen. Bij zijn terugkeer uit Beiroet naar Bagdad hekelde deChaldeeuwse patriarch Louis Sarko deze huichelachtige politiek en zei dt het Westen en Europa spoedig geconfronteerd zullen worden met de terroristen die ze zelf gevoed hebben.
De resolutie 2170 is een mooie verpakking maar zorgt er voor dat niemand ter verantwoording kan geroepen worden, laat staan dat de terroristen ook maar iets in de weg wordt gelegd. Waarom worden kalief Abou Bakr en al zijn medewerkers niet op de lijst van de internationale terroristen geplaatst, al hun tegoeden bevroren en voor het internationaal gerechtshof gedaagd? Turkije zorgt voor de grote doorstroom van de terroristen uit heel de wereld naar Syrië en Irak. De in Syrië en Irak gestolen olie wordt langs Turkije naar Europa gevoerd, wat een slordige 3 miljoen dollar per dag zou opbrengen. Waarom worden de havens, de luchthavens en de grenzen van Turkije voor terroristen niet gesloten en de verkoop van gestolen olie daadwerkelijk onmogelijk gemaakt? Saoedi-Arabië en Qatar horen tot de grootste leveranciers en financiers van terroristen. Waarom wordt hiertegen niets gedaan en blijven zij de grote vrienden van het Westen? En de spectaculaire opmars met de succesvolle invasies van IS is niet het resultaat van “wat gepruts aan de keukentafel”. Dit is slechts mogelijk dank zij gedetailleerde kaarten van de actuele toestand en een netwerk van feilloze communicatie. Wie kan hen die satellietbeelden anders geven dan de VS en de NAVO?
Bachar Al Jaafari, de Syrische permanente vertegenwoordiger bij de UNO heeft honderden brieven met de nodige bewijzen, video’s, foto’s en documenten bezorgd aan de UNO en aan de betrokken internationale instanties om de misdaden van deze terroristen aan te klagen. Tot heden werd niet een van die brieven beantwoord. Deze UNO-resolutie maakt nu wel duidelijk dat Syrië en Irak geteisterd worden door terroristen. Ook dit zal evenwel in de media niets veranderen. Terroristen zullen straffeloos massamoorden blijven begaan en onze journalisten zullen deze moeiteloos blijven toeschrijven aan een Syrische president.
Wat is het doel van deze UNO-resolutie en de VS bombardementen? Een goede indruk geven en verdoezelen dat de VS de terroristengroepen zelf hebben opgericht en bijven inzetten om het Midden-.Oosten aan zich te onderwerpen? En vooral, is dit niet hét voorwendsel om straks de lang voorbereide militaire inval in Syrië te kunnen verwezenlijken?
Net had ik voorgaande zin geschreven of het Witte Huis laat al weten bij monde van Ben Rhodes (veiligheid) en Chuch Hagel (defensie) dat de luchtaanvallen niet tot Irak zullen beperkt blijven. Anderzijds laat generaal Martin Dempsey (stafchef) weten dat zij IS in Syrïe niet zullen aanvallen zolang niet duidelijk is dat zij rechtstreeks Amerika bedreigen. Maar ook dat is geen probleem. De moord op de Amerikaanse journalist James Foley is zo geweldig in de media opgevoerd dat het “de eerste terroristische aanval op Amerika” genoemd wordt.
Wallid al-Moallem, Syrische minister van buitenlandse zaken geeft een uitgebreide persverklaring naar aanleiding van de UNO resolutie 2170. Op fijne en diplomatische wijze stelt hij hetgeen wij hoger opmerkten aan de orde. Hij is nu blij dat officieel erkend wordt dat deze organisaties schuldig zijn voor de in Syrië gepleegde misdaden. Waarom, zo vraagt hij, werden echter voorheen de tientallen massamoorden, die wij aanklaagden niet erkend? Er is regionale en internationale samenwerking nodig om de IS te bestrijden, wat de minister toejuicht, maar met wie? Hij verwijst naar een zo juist verschenen artikel in Washington Post waarin getoond wordt hoe Turkije de rode loper uitrolt voor IS. Verder controleren de VS en de NAVO nagenoeg alle landen waar de terroristen hun trainingskampen hebben. Als de VS en de NAVO zogenaamd al tientallen jaren het terrorisme bestrijden, hoe komt het dan dat het terrorisme in die tijd alleen maar sterker geworden is? Zo blijven voor hem alleen Syrië, Rusland, Iran en Irak over als bondgenoten om de terroristen te bestrijden. De Iraanse ambassadeur in Damascus, Mohammad Riza Shibani zei al aan de Syrische eerste minister, Wael al-Halqi, dat de bilaterale overeenkomstig in het licht van deze situatie zullen versterkt worden tot heil van de beide volkeren. En S. Lavrov, Russische minister van buitenlandse zaken heeft aan de VS al ondubbelzinnig laten weten dat iedere interventie in Syrië met volledige toestemming van Damascus en in samenwerking met dit soevereine land moet gebeuren, zo niet wordt het beschouwd als een flagrante schending van het internationaal recht. En Obama heeft de boodschap begrepen. Hij liet weten dat hij uit Syrië zal wegblijven. (Waarom heeft hij dat niet in 2011 gezegd en vooral gedaan?)
De Stad Gods
Het doel van de zogenaamde “vrienden van Syrië” is en blijft zijn soevereiniteit breken, president en regering ten val brengen om zelf de macht en de rijkdom van dit land in handen te nemen en de wereldheerschappij van het westen te verzekeren. Hiervoor was een militaire invasie bedoeld zodat het land naar het stenen tijdperk gebombardeerd kon worden, zoals Irak en Libië. Vooral Rusland belette dit. Ondertussen werden groepen rebellen gestuurd om het land te verzwakken door moorden en verwoestingen. Duizenden scholen, ziekenhuizen, medische centra, fabrieken, openbare voorzieningen werden vernietigd samen met de moord op duizenden mannen, vrouwen en kinderen, burgers, religieuze leiders en heel veel gewone soldaten. Als Syrië een verpletterende dictatuur was zouden soldaten niet een derde van het dodental uitmaken. Hoeveel Israëlische soldaten zijn er gesneuveld tegenover de meer dan 2000 Palestijnen in Gaza in een ruime maand tijd? Ondertussen werden volk, leger, regering en president steeds meer één in de strijd tegen dit internationaal terrorisme. Dan probeerden de “vrienden” “vredesconferenties” te organiseren met hetzelfde doel: de president vervangen door hun eigen zogenaamde overgangsregering. Ook dat lukte niet. De verzwakking van het land ging en gaat onverminderd door. Ook de aanvallen op de energievoorzieningen. Deze week hadden we een dag stroomonderbreking van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat! Dan organiseerden de “vrienden” een laffe gifgasaanval in Ghouta met een massa kinderen die ze twee weken eerder in Lattakia ontvoerd hadden. Bijzonder succesvol en met 35 deskundige video’s de wereld in gestuurd. Toch lukte het ook toen niet eensgezind de schuld aan Syrië te geven en met luchtaanvallen te beginnen. Wel gingen moorden en aanslagen onverminderd verder. En nu is er een nieuwe en nog grotere gruwel: de IS (islamitische staat) die al flink voorbereid werd in Irak en Libanon. Als IS werkelijk in staat is de verbinding te maken tussen Irak en Libanon door Syrië heen, dan kunnen ze het land hier naar wens in stukken breken. En toch, de “vrienden van Syrië”, gesteund door “de internationale gemeenschap” en tienduizenden tot de tanden gewapende terroristen hebben Syrië tot heden niet kunnen breken. Wij verwachten dat ook IS het niet zal kunnen. Hoezeer het land ook door deze drie jaar durende terreur erg verzwakt is, toch zijn volk, leger, regering en president meer dan ooit één en dat blijft de grootste kracht. Bovendien heeft Syrië inmiddels ook echte vrienden en sterke bondgenoten.
De geschiedenis van de eerste eeuwen van onze tijdrekening is geschreven met het bloed van de christenen. Het Romeinse Rijk wilde zijn wereldheerschappij behouden. In 410 wordt evenwel Rome door Alaric geplunderd, waarmee de ineenstorting van de wereldmacht begint, volgens de profetie van Jesaia 33, 1: “Wee u verwoester... Als ge klaar zijt met verwoesten, wordt gij zelf verwoest”. Terwijl het Romeinse Rijk voor goed zal verdwijnen, blijft het Kruis overeind en zal de Kerk zich uitbreiden over heel de wereld. Het is deze Kerk die alle landen en instellingen van de Westerse beschaving heeft zien geboren worden en ook zal zien sterven. In die zin schreef Augustinus, een genie uit de westerse beschaving, zijn groots werk over “de Stad Gods”. Wanneer hij sterft wordt zijn bisschopsstad Hippo door de Vandalen belegerd. Hij heeft duidelijk gemaakt dat er doorheen het politiek bedrijf van deze wereld een andere geschiedenis loopt, die blijvend is. God is de Schepper en Heer van deze wereld en Hij heeft Jezus aangesteld als de enige Koning van het heelal. Goed bestuur kan enkel gebeuren in Zijn naam. Dat kwam ook de “maagd van Orléans” duidelijk maken voor haar land. Als kind leidde Jeanne d’Arc het Franse leger en bevrijdde Orléans en Troyes en liet Charles tot koning van Frankrijk kronen als de vertegenwoordiger van de echte Koning Christus, “omdat God het wil”. Zelf is zij de weg van de verwerping gegaan zoals Christus en stierf op de brandstapel in 1431 op 19 jarige leeftijd. Dit is geen vroom verhaal voor devote zielen maar warachtige geschiedenis en een handleiding voor ieder land in onze tijd. Waar God niet erkend wordt, is er geen vrede en wordt ook de waardigheid van de mens met voeten getreden. Daarom is de echte vraag: “Zal de Mensenzoon bij zijn komst het geloof op aarde vinden”? (Lc 18, 8).
29-08-2014 om 15:54
geschreven door Gust Adriaensen
|
