Musici van over heel de wereld zingen een lied voor gelijkheid, vrijheid en sociale rechtvaardigheid.

http://player.vimeo.com/video/55175112?v=0

13-09-2014 om 09:17 geschreven door Gust Adriaensen

De gewone burger betaalt tussen 35 en 45 procent belastingen.

De KMO's betalen gemiddeld 30 procent belastingen.

De multinationals betalen amper 5 procent belastingen.

13-09-2014 om 09:06 geschreven door Gust Adriaensen

VIII/26

Vrijdag 12 september 2014

Het Rood Kruis en de Rode Halve Maan

We hadden juist afgesproken om in en rond het klooster uiterst voorzichtig te blijven en geen enkele onbekende binnen te laten, of er valt een groep van 35 mensen binnen. Geheel onverwacht. Vier hoofdverantwoordelijken van de Rode Halve Maan van hadden donderdag wel getelefoneerd om te overnachten van vrijdag op zaterdag. Pas donderdag avond zeer laat beslisten ze een driedaagse vorming te organiseren in het klooster voor een vrijwilligersploeg uit de streek. En dat kwamen ze dus vrijdag morgen vragen samen met heel de groep.

Het werd een fantastische vorming, humoristisch en bijzonder grondig. Het begon al met een ludieke voorstelling. Als mensen willen samenwerken moeten ze elkaar leren kennen. Zo werd gevraagd dat ieder zich voorstelde en de volgende moest telkens de namen herhalen van zijn voorgangers, wat geen probleem was voor de eerste maar wel voor de laatste. Dan kwam de geschiedenis aan bod. De Zwitser Henri Dunant sticht in 1863-4 een humanitaire, internationale en apolitieke beweging, het Rood Kruis met het gekende symbool (omgekeerd dan in de Zwitserse vlag) om gewonden in de oorlog te helpen en hiervoor krijgt hij ook in 1901 de Nobelprijs voor de Vrede. Meteen is er al een eenheid met de Rode halve Maan voor de Arabische landen, ook met hun zetel in Genève. En zo dragen de hoofdverantwoordelijken op hun rood vest het embleem van Syrian Arab Red Crescent. Op bepaalde dozen die wij als humanitaire hulp toekrijgen staan het Rood Kruis en de rode Halve Maan naast elkaar. Hierna kwam nog een lange les over de vraag hoe je je moet gedragen als je ge bv door een wachtpost wordt tegengehouden, waarbij je niet weet of het terroristen of regeringssoldaten zijn. Erg nuttige tips recht uit de ervaring.

’s Middags (het is al half vier in de namiddag!) trekken we allen naar de kleine binnentuin waar iedereen wordt getrakteerd op een warme falaffel met kip, ter plaatse klaar gemaakt, zoals op de kermis. En ieder kan zoveel falaffels eten als hij wil, samen met een bekertje koffie of frisdrank. (Wees gerust, voor de kinderen en de bejaarde werd enkele uren voorheen al iets voorzien). Ondertussen kan iedereen met iedereen kwebbelen. Over het algemeen gebeurt dit “natuurlijk gescheiden”. De mannen staan of zitten samen als in een plechtige raad en de vrouwen zoeken ook elkaar op. Het is echter niet zo strikt. De vier plaatsen in de stevige schommel worden door de kinderen en de vrouwen ingenomen.

Volgende onderwerpen werden deze dagen uitgewerkt. Wat is de nood van de mensen bij bepaalde rampen? Hoe krijg je een goed beeld van de behoeften? Wat zijn uw mogelijkheden om te helpen? Als je een voorraad hulpgoederen krijgt, hoe ga je die concreet opstapelen? Hoe zorg je er voor dat alles tot in de puntjes geregeld is vooraleer je aan de uitdeling zelf begint? Is de weg veilig? Heb ik alle nodige toelatingen bij? Hoe zet je een tentenkamp op voor mensen zonder onderdak? Is er een waterbron in de buurt? Is er een schuine grond zodat het vuile water wegloopt? Heeft iedere persoon 15 l. per dag? Vanwaar komt de wind zodat de vuilnisbelt op de goede plaats ligt. Er moeten “straten” voorzien worden zodat het vuilnis opgehaald kan worden. Dit alles werd telkens in groep uitgewerkt en iedere groep presenteerde met veel animo op een groot blad haar antwoord, terwijl de begeleider kritische vragen stelde. Een bijzonder levendig én leerrijk gebeuren. Het geheel werd geïllustreerd met ervaringen uit deze oorlog in Syrië. Er werden al 35 vrijwilligers van de Rode Halve Maan vermoord en meerdere wagens in beslag genomen. Ook werden filmpjes getoond van grote hulpacties in Afrika en Palestina. In 1991 zaten 30.000 vluchtelingen uit Irak vast in de woestijn, onder een brandende zon, omdat ze niet in Jordanië binnen mochten. Op 11 dagen tijd heeft het Rood Kruis – de Halve Rode Maan een tentenkamp voor hen opgezet, voorzien van water en elektriciteit. Water en sanitair zijn hierbij altijd de eerste grote noden.

Zondagavond werden afspraken gemaakt voor een examen dat later volgt. Iedereen was erg opgetogen over deze driedaagse sessie in een sfeer zoals we vroeger bij de beste retraites hebben meegemaakt. Hoofdzakelijk jonge mannen, enkele jonge vrouwen, van hoog ontwikkeld tot ongeletterd, moslims en enkele christenen, die samenwerken in de grootste vriendschap en edelmoedigheid om mensen in nood bij te staan. De mensen namen afscheid met een dankbaar hart en een brede glimlach. De verantwoordelijken wilden ‘s avonds nog bij ons blijven in een gezellig samenzijn en blijven overnachten. Deze dagen geven iets weer van de vitaliteit en de wil van het Syrische volk om hun land terug op te bouwen en hun eigen volk weer op de been te helpen. We hebben hen heel hartelijk bedankt en gefeliciteerd. Maar hun erkentelijkheid tegenover de gemeenschap was niet minder groot. Toen ze maandag in de voormiddag vertrokken namen we afscheid alsof het onze broers waren.

Heel die maandag hebben we ons als op een zondag gevoeld. We hebben trouwens in de eucharistie plechtig het feest gevierd van de geboorte van Maria. Een deel van de namiddag hebben we besteed aan een evaluatie: wat hebben we zelf geleerd uit deze praktische sessie en welke lessen kunnen we hieruit trekken voor het geval de toestand nog erger wordt en we ons echt moeten voorbereiden op nog groter lijden voor de bevolking? We waren het er allen over eens dat we deze dagen een nieuwe generatie van gemotiveerde jongeren hebben ontmoet die bereid zijn hun leven voor anderen in te zetten. Hierbij kijken ze niet naar de geloofsovertuiging of politieke standpunten. Zij helpen mensen in nood.

Intermezzo: dieptepsychologie die hoogte mist!

Deze vier “vormingswerkers”, die op elkaar inspeelden, enthousiasme, een positieve groepsgeest brachten en werkelijk nieuwe en nuttige dingen leerden, deden me denken aan de vloedgolf van “vormingswerkers” die de maatschappij en de Kerk na Vaticanum II heeft gekend (1965-1980). De inhoud was evenwel nagenoeg het tegenovergestelde. Deze mannen leerden zichzelf te vergeten om andere mensen in grote nood te helpen. De psychologie op het einde van vorige eeuw leerde met alle energie zichzelf te zoeken en eigen gevoel centraal te stellen. En daar zijn we nog lang niet van genezen, zoals blijkt uit het sterke getuigenis dat mijn halve eeuw jongere confrater hierbij voegt.

Het ging om een geheel nieuwe stroming. Alles kon, alles mocht, waarom niet? Carl Rogers (1902-1987) een Amerikaanse psycholoog had een humanistische “niet directieve” methode uitgevonden die grote invloed had op de opvoeding en de persoonlijke ontwikkeling. Grondwet was “het is verboden iets te verbieden”, de mens is helemaal goed en hij zal zijn weg zelf wel vinden. Hij moet gewoon zijn eigen gevoelens en verlangens leren kennen, aanvaarden en volgen. Dit werd in groepstherapie massaal beoefend. Andere hogepriesters van deze stroming waren toen de ‘bedrijfsleider’ van de “zelfontplooiing”, Abraham Maslov (+1970), de marxist Erich Fromm (+ 1980) en de pediater Benjamin Spock (1903-1998). Deze laatste werd beroemd met zijn toepassingen op de omgang met kinderen. Zijn boek over de goede houding van de moeders tegenover hun kleine kinderen (The Common Sense Book of Baby and Child Care, 1946) vloog de volgende decennia met liefst 30 miljoen exemplaren de wereld rond! Daarbij denk ik onwillekeurig aan mijn enthousiasme over de synode over de evangelisatie en de apostolische aansporing van Paus Paulus VI “Evangelii nuntiandi” (1975). Ik was er vol van, schreef er een uitleg over met een praktische handleiding, kard. G. Danneels voegde er een voorwoord bij en Tabor gaf het uit. En wat denk je? Ik kon het zelfs aan de straatstenen niet kwijt. En deze pediater verkoopt zijn psychologische blunders met drie maal meer exemplaren dan de hele Belgische bevolking! Het zij zo. En wat was eigenlijk de inhoud van zijn wereldberoemd boek? Laat me het aldus ludiek samenvatten. Als uw kind van de stoel op tafel kruipt en zijn voet in de soeppot zet, laat hem toch doen. Hij zal van zichzelf wel leren hoe het moet. Als jij daar problemen mee hebt, dan is dat jouw probleem, niet het zijne! Toegegeven, het is een erg bondige resume, maar wel duidelijk.

Deze humanistische psychologie heeft ongemerkt en geleidelijk het christelijk geloof en leven aangetast. Velen zagen overigens geen enkele tegenstelling tussen deze twee. Alles is door God goed geschapen, bemin en doe wat je wil, het strenge en moraliserende is door de Kerk uitgevonden, kwaad en zonde zijn eigenlijk moeilijkheden die je psychologisch moet oplossen, er is geen vaststaande waarheid of eeuwige norm... zo luidde de algemene redenering. De rijkdom en diepte van de menselijke en christelijke waarden, die de mens en de samenleving voorheen gevormd hadden, werden vergiftigd en de nieuwe levensstijl werd driftig overgenomen. Deze modetrend werd zo populair dat nagenoeg iedere organisatie, klooster of seminarie dergelijke humanistische psychologen ter hulp riep. De ene gemeenschap was daarin al “meer gevorderd” en “progressiever” dan de andere. Na een sessie “voelden” zovele mannen en vrouwen dat ze met de verkeerde vrouw of man getrouwd waren, religieuzen “voelden” dat ze in de verkeerde trein zaten, priesters “voelden” dat ze hun leven veel beter en anders konden inrichten. In plaats van kapittels organiseerden religieuze gemeenschappen dergelijke groepsdynamische sessies. En het resultaat is bekend. Op enkele decennia tijd waren de religieuze gemeenschappen met 2/3^de geslonken, de seminaries liepen leeg en de stoelen in de kerken bleven onbezet. De meest gehoorde verantwoording voor deze drastische verandering van levensrichting was toen: “Ik wil mezelf zijn”.

Deze hooggeleerde veldwerkers hebben uiteindelijk zelf wel “gevoeld” dat er toch iets mis was met hun erg lucratief bedrijf. (Zie het verhelderende artikel van dr. William Coulson, Confession d’un psychothérapeute in Le Cep, nr 14, jan. 2001, 54-69 en het vervolg van een prof. psychologie: William Kirk Kilpatrick, Du christianisme à la psychologie in Le Cep, nr 15, april 2001, 44-55). En dr. Spock bekende aan het einde van zijn leven dat hij in feite generaties terroristen gekweekt had.

Neen, het christelijk geloof kan niet vervangen en zeker niet overtroffen worden door een succesvolle nieuwe trend. Jezus wees ons voor eens en voor altijd de juiste weg: verloochen uzelf, neem uw kruis op en volg Mij. Het klonk ook voor zijn toehoorders toen erg paradoxaal: wie zichzelf zoekt zal zichzelf verliezen, wie zich verliest zal zichzelf vinden. Dit is inderdaad niet geschikt als politiek programma voor de verkiezingen. De grootste christelijke psychologen uit de geschiedenis hebben het echter wel begrepen en zijn Hem gevolgd zoals de woestijnvaders, Franciscus van Assisi, St. Jan van het Kruis, pastoor van Ars en vele anderen. Zij ontdekten in hun leven de noodzaak van een geestelijke strijd tussen “de oude mens” en “de nieuwe mens”. Zij wisten de eerste te ontmaskeren en te verslaan om de tweede tot leven laten komen met Christus en zo in de diepste zin “zichzelf” te worden. Een simpele vraag. Zouden er tussen de menigte Franse psychiaters, “-peuten”, en “–logen” in de hele 18^e en 19^e eeuw deskundigen geweest zijn die het psychologisch inzicht en de bekwaam bereikt hadden van een ongeletterde pastoor van Ars (+ 1859), die alleen de evangelische wijsheid volgde? En Augustinus (+ 430) een van de grootste psychologen, was zich al bewust dat hij als kind slechte neigingen in zich droeg die moesten overwonnen worden. Mijn halve eeuw jongere medebroeders geeft hierna een spontaan persoonlijk getuigenis.

Zondagavond hebben we nog lang met de hoofdverantwoordelijken van de Rode Halve Maan kunnen praten. Een van hen, een kerel van 21 jaar, van huis uit moslim, zei openlijk dat hij God ontdekt heeft in het helpen van mensen. Zo dikwijls heeft hij al oog in oog met de dood gestaan en telkens werd hij beschermd. Herhaaldelijk werd hun auto beschoten zonder dat zij zelf geraakt werden. Eenmaal werd hun wagen door een bom getroffen en opgeblazen, maar zij waren er juist uit. Hij drukte ook zijn afkeer uit voor de huidige islamistische gruwelpraktijken en zei dat hij het christelijk geloof boven alle andere godsdiensten waardeerde, juist omdat de kern ervan de oprechte liefde en de hulp aan de anderen is. Hij wilde graag bij gelegenheid eens een week met ons komen meeleven, waarin we hem uiteraard aangemoedigd hebben, waarop hij repliceerde: dan wil een hele maand komen.

Viktor Frankl (+1997) had gelijk. Hij overleefde de concentratiekampen en stichtte de “logotherapie”, waardoor hij zijn patiënten niet de “zin van zijn therapie” wilde opdringen maar hen daadwerkelijk hielp om de “zin van hun leven” te ontdekken. Zelf vond hij dat een mens is zoals zijn oog, dat gemaakt is om anderen te zien. Een oog dat zichzelf ziet is ziek.

Een spontaan getuigenis

Gewoonlijk leest Pater Daniel mij de tekst voor die hij wil versturen in zijn wekelijkse brief. Deze keer voelde ik mijn bloed koken toen hij de ‘dieptepschylogie die hoogte mist’ aankaarte. Het gaat om een heresie[1] die in de Kerk is binnegesmokkeld rond 1960. Ik ben pas veel later geboren maar ik ben een kind dat slacthoffer is van die generatie die vooropstelt dat alles ‘bespreekbaar’ is. Toen ik Pater Daniel mijn eigen ervaring deelde over hoe diep ik gekwest werd door deze pschylogie, gaf hij mij de raad om er een korte getuigenis over te schrijven die zijn werkstuk zou aanvullen. Zo gezegd zo gedaan.

Allereerst wil ik mijn bewondering uitdrukken voor alle mensen die met een gemeend hart geschoold zijn of werken in de pschylogie. Maar voor mij heeft die beweging alleen maar schade berokkent aan mijn identiteit. Rond mijn twaalfde ben ik in een lange periode van verdriet terecht gekomen (familiale omstandigheden). Nergens vond ik antwoorden, nergens vond ik een zekere houvast. Ik doolde rond als in een lange donkere hal. Binnenin voelde ik mij o zo leeg. Op zoek naar verklaringen heb ik verschillende psychologen mij behandeld. Ik wist geen raad met hun ‘ontvankelijke’ houding. Het kan wel deugd doen om te praten (men een vreemde!), maar daar blijft het toch niet bij. Uiteindelijk heb je nood aan liefde en vaste structuren rondom je heen.

Dan maar een pschychiater opzoeken. De ‘wondermedicatie’ die zij mij voorschreven was ofwel zonder enig effect ofwel zo sterk dat ik ze niet zou willen geven aan mijn ergste vijand. Ik herriner mij dat ik, nadat ik een bepaalde medicatie had genomen ik op de tram in Gent als in een angstige droom was weggezakt. Onder invloed van diezelfde pillen probeerde ik mij te concentreren op de tv. Onmogelijk, omdatik 4 schermen zag. Ik heb die medicamenten maar snel opzij gelegd, wat geen waardering krijgt van de buitenwereld ‘omdat die mensen toch alles doen om je te genezen’.

Als dat nog niet erg genoeg was heb ik kunnen proeven van een twee maand durend verblijf in een psychiatrisch hospitaal (verplichte opname). Verschrikkelijk. De eerste drie weken in een gesloten afdeling waar je verplicht wordt medicatie te slikken die je van naam noch datum kent. Van persoonlijke begeleiding was er amper sprake. Compleet ontworteld zit je daar in dat lelijke vierhoekig gebouw met binnentuin, volgestopt met medicatie zonder een mens van vlees en bloed die je bijstaat: bestiaal. En pas maar op voor een scheve schaats of ze leggen je drie dagen lam met een zware spuit. Van een dagprogramma geen sprake; gelukkig kon de familie op bezoek komen.

Vervolgens naar een open afdeling waar je dag gevuld wordt door enveloppen plooien, groepssessies, tv-kijken, voetballen, in de cafetaria hangen en sigaretten roken. Om maar te zwijgen over de sociale sticker die je op je voorhoofd geplakt krijgt die enkel maar met zware tinner kan verwijderd worden (d.w.z. die pijnlijke periode uit je leven nooit vernoemen in een conversatie). Van een respectabele student wordt je op één dag gedegradeerd tot een 4^e rangsparia – niet in het minst gedeeld door degenen die je daar ‘begeleiden’. Erg pijnlijk. Dank zij God ben ik er veilig en wel uitgekomen maar het is nog steeds met een heel groot verdriet en medeleven dat ik Jezus smeek die mensen te redden.

Het is pas wanneer ik Jezus, onze Heiland, heb leren kennen dat de puzzelstukken op hun plaats kwamen. Ik was als een halve blinde die in een donkere kamer de stukken probeerde te verzamelen. Het Evangelie zegt: “Ontwaak, jij die slaapt, sta op uit de doden; en Christus zal over u lichten” (Ef 5,14). Welk licht? “Ik ben het licht van de wereld [zegt Jezus]; die Mij volgt, zal niet in de duisternis wandelen, maar het licht van het leven hebben.” (Jh 8,12). Toen Jezus als een handige en volleerde spelonkwerker in mijn duisternis (mijn persoonlijke hel) begon af te dalen en hier en daar zijn Licht op mijn donkere plekken begon te schijnen, kreeg alles terug zin, alles één perscpectief, alles één doel: Hijzelf. Hij is onze redding.

Plots begon ik fundamentele waarden te begrijpen: een leven in eenheid met God, liefde voor de familie, liefde voor mijn vaderland, eer, trouw, werklust, waarheid ... De puzzel begon vorm te krijgen en Jezus is nog steeds bezig in mij die puzzel te vervolledigen, omdat het een levenswerk is om volledig mezelf te worden. Maar op ons ééntje kunnen we het niet, we hebben Hem nodig. Petrus zei het goed wanneer hij tegen Jezus zei: “Heer, naar wie zullen wij gaan? Jij hebt de woorden van het eeuwige leven”.(Jh 6,68).

Psychologiëen die alles (trouwen of niet trouwen, kinderen krijgen of niet, euthanasie - zelfs voor de allerkleinsten! - of niet, abortus of niet, homosexualiteit of niet, ...) ‘bespreekbaar’ maken zijn een kanker voor de menselijke ziel. Als men de wet van God buitengooit en die vervangt door de grillen van de menselijke rede zijn we gedoemd om te dolen zonder licht. ‘Ieder heeft gelijk’, ‘laat toch maar’, ‘ieder heeft nu eenmaal zijn waarheid’ – niets beters om stilletjes te sterven in onzekerheid en innerlijke kommer en kwel. De wet van God staat onwrikbaar vast sinds het begin der tijden – geen enkele pschychologie kan die vervangen.

Er is één waarheid, die is God en de Heer Jesus Christus, zijn Zoon, mens geworden om ons te redden. Het is dan ook met een grote smeekbede dat ik deze woorden wil beëindigen: “Laat u raken door het licht van de Hemel die zekerheid geeft in donkere dagen. Een licht dat ons vanaf nu al doet leven in het eeuwige leven. We zijn geroepen om zonen te worden van God en te leven in zijn aanschijn in de eeuwen der eeuwen. Zeg nu als u wil dit gebed: ‘Heer Jezus, ik geloof in U, kom mijn leven binnen en verander mij in uw beeld, maak mij heilig.’

De wereld in zijn huidige vorm gaat voorbij. Laten we onze ogen richten op het leven dat komt na dit aardse bestaan. Denk niet dat het ophoudt in het graf! De serieuze gedachte dat we ooit voor God zullen staan en verantwoording moeten afleggen voor onze daden, is een realiteit die elke dag dichterbij komt. Waarom geen absolute zekerheid kiezen en geloven in Hem die gestorven is voor onze zonden? Hij die uit de doden is opgestaan om ons uit de klauwen van de dood te grijpen door ons te redden van onze zonden. Het Evangelie zegt immers: “De salaris van de zonde is de dood maar het geschenk van God is het eeuwige leven door Jezus Christus onze Heer”(Rm 6,23).

Fr. Jean-Bauduin

Weest waakzaam!

De wereldsituatie blijft in dezelfde zin evolueren, het wordt alleen maar erger. Het westen is op een onverantwoorde wijze oorlog aan het voeren tegen Rusland en China om toch maar de wereldheerschappij te behouden. Onze EU en NAVO doen duchtig mee om daarvoor een deel van de wereld in een chaos te storten, in plaats van de soevereiniteit, de menselijke en christelijke waarden en de welvaart van eigen bevolking na te streven, zoals Rusland tracht te doen. Dat alle partijen ophouden met oorlog voeren en rond de tafel gaan zitten. Neen, ze vechten alsof ze de Sovjetunie van Stalin nog moeten klein krijgen. Onbegrijpelijk en onaanvaardbaar. Maar eerst moet Syrië kapot. Hiervoor is nu alles in gereedheid gebracht. Het bedrog is hierbij het voornaamste wapen: om “de bevolking te beschermen”, om “het land te bevrijden, zoals ze Libië “bevrijd” hebben, dat wil zeggen uitgemoord en totaal verwoest. Zelfs de patriarchen zijn deze dagen in Washington samen geroepen om hen duidelijk te maken hoezeer het westen bekommerd is om de bescherming van de christenen. Hoe zal het westen en zijn bondgenoten de christenen beschermen? Door he aan te sporen massaal naar het Westen te vluchten en door ondertussen Syrië en Irak in stukken te breken en definitief te vernietigen, zoals reeds lang beslist is. Mensen uit het Westen wordt toch wakker! Het Westen is echt het Noorden kwijt!

Is het zo erg? Wij denken van wel. Daarom hebben we deze week tweemaal een extra avond van aanbidding gehouden. Eenmaal hebben we daarvoor samen de byzantijnse “Paraclisis” gezonden ter ere van O.L.Vrouw en daarna vrije aanbidding voorzien. We bidden opdat de machten van de duisternis gebroken worden, Maria de hiel van de slang verplettert en het Rijk Gods in Christus gevestigd wordt en wij ondertussen waakzaam en trouw blijven.

* * * * * * *

Graag bevelen we het familiefeest aan, volgende zondag in Scherpenheuvel:

www.feestvandegezinnen.be

Alsook de manifestatie tegen de islamitische staat

27 september, Mechelen, Veemarkt, 15.00 u

www.stopchristenvervolging.be; www.facebook.com/events/713497225352242/

[1]“In de vroeg Kerk kreeg het Griekse haeresis een voslage negtieve betekins. Het woord betekende oorspronkelijk ‘keuze’, ‘geestelijke voorkeur’ en de verschillende filosofische scholen van toen dongen naar de erkenning als ‘heresie’, ter bevestiging van hun aparte positie op het forum van de ideeën. Maar in de christelijke gemeenschap was men niet in zijn schik met welke leerstellige apartheid ook en daarom kreeg haeresis in de kerkelijke woordenschat de betekins van een vals leerstelsel, dat door disidente groepen wordt gepropageerd en de verkruimeling van de gemeenschap in zijn ransel heeft.” P. TROUILLEZ, Van Petrus tot Consantijn, de eerste Christenen, Davidsfonds/Leuven 2002, p 115.

12-09-2014 om 19:43 geschreven door Gust Adriaensen

In 2013 verdiende een gemiddeld lid van het management 40 keer het wettelijke minimumloon. Vergeleken met 2003 is de loonkloof 11 procent breder geworden.

Een gemiddelde CEO nam in 2013 zelfs 86 keer het minimumloon mee naar huis.

11-09-2014 om 07:39 geschreven door Gust Adriaensen

Uit onderzoek blijkt dat de sociale herkomst in extreem hoge mate bepalend is voor het school lopen in het algemeen secundair onderwijs (ASO) en voor het al dan niet zittenblijven.

Een 15-jarige bv., met arme ouders heeft minder dan één kans op vier om in het ASO school te lopen. Iemand met rijke ouders heeft bijna 90 procent kans.

10-09-2014 om 07:00 geschreven door Gust Adriaensen

 Oeso-onderzoekers hebben vastgesteld dat het diploma van ouders in België een grote invloed heeft op het diploma dat hun kinderen behalen. Zo heeft in Vlaanderen tweederde van de studenten met een hoger onderwijsdiploma minstens één ouder die ook een hoger diploma heeft, terwijl minder dan één op de tien een ouder heeft die geen diploma van het hoger onderwijs behaalde.

Volgens de onderwijs-expert verbonden aan de Oeso, Dirk Vandamme, hebben we de trein van de 'democratisering van het onderwijs'  gemist. Als we immers de jeugd uit laaggeschoolde gezinnen onder de loep nemen, dan ligt het aantal jongeren dat de stap naar hoger onderwijs zet onder de 6 procent. Voor kinderen waarvan de ouders wel hogere studies gevolgd hebben ligt de kans om verder te studeren zelfs zes maal hoger. 

09-09-2014 om 18:49 geschreven door Gust Adriaensen

Tot vertedering van de talrijke Antwerpse Belgicisten en royalisten, en tot ergernis van de enkele aanwezige Vlaamse nationalisten, konden prins van België en de baas van Vlaanderen duidelijk goed met elkaar opschieten.

De 70ste verjaardag van de bevrijding van Antwerpen werd gevierd en prins Laurent en burgemeester-parlementslid-voorzitter-toponderhandelaar Bart zaten broederlijk naast elkaar op de tribune.

Het humeur van de ene zowel als van de andere was, in tegenstelling tot de meeste andere dagen, duidelijk opgewekt en zonnig. Ginnegappend onderhielden ze elkaar over de blije, in Belgische drapeaus gewikkelde royalisten en over de tandenknarsende Vlaamse nationalisten met zwart-gele leeuwenpins op hun revers.

Gaandeweg de plechtigheid viel ook sterker en sterker op hoe gelijkend de fysionomie van beide personaliteiten was, zeker wanneer Laurent de bril eens van zijn prinselijke neus nam, om de lachtranen uit zijn ogen te vegen.

Naar verluidt hebben prins en burgemeester na de plechtigheid in de meest amicale sfeer nog talrijke bollekes gesavoureerd. Laurent, die, zoals bekend, een meester in het imiteren van tongvallen is, zou vrij schunnige moppen in het platste Aantwaarps gedebiteerd hebben, en Bart, zou, eveneens in het platste Aantwaarps, luidkeels de alombekende Antwerpse versie van den Brabançonne gebruld hebben. Beide acts genereerden uiteraard enorm veel jolijt, zowel bij de uitvoerders als bij het selecte groepje aanwezigen.

Het moge duidelijk zijn: de prins heeft in de burgemeester een soulmate gevonden, en omgekeerd.

Nog meer van dat, zou ik zo zeggen.

09-09-2014 om 08:58 geschreven door Gust Adriaensen

VIII/25  

Vrijdag 5 september 2014

Een aards paradijs met veel onkruid

De kleine binnentuin is nu als een stukje van het aards paradijs, afgezien van het onkruid, de rommel en enkele schoonheidsfouten. Er groeit een overvloed aan groenten en kruiden: tomaten, courgetten, meloenen, pompoenen, bonen, peterselie, een soort sla ... De tomaten rijpen nu in overvloed. Er zijn verschillende vormen: de klassieke grote tomaten, de gerimpelde zoals een bokshandschoen, de kleinere peervormige en de heel kleintjes. Allemaal even smakelijk. Zij zijn “de vruchten van de aarde en het werk van onze handen”, zoals we dit iedere dag in de eucharistie zeggen van het brood en de wijn. En de vijftien granaatappelbomen beloven een grote oogst. Het is laagstam en de eerste is eigenlijk een dubbele. Met een vluchtige telling komen we bij die eerste boom al aan een tachtigtal granaatappels. Zoals al de rest, moeten ze wel regelmatig water krijgen. En dat is een groot werk. Er is een natuurlijke, ondergrondse reservoir, bronwater (meer dan 1000 m diep) maar de motor kan slechts water oppompen als er stroom is. Deze dagen is er meermaals gedurende bijna een hele dag geen electriciteit. Zo moeten we onze voorzorgen nemen door tonnen te vullen. Er is nog wel een klein beekje met water dat van de bergen komt en dat afgeleid werd door de tuin, maar gedurende het grootste gedeelte van het jaar is dit slechts een kleine hulp.

Gewoonlijk is voor de fraters de voormiddag gewijd aan de studie en de namiddag aan handenarbeid. Maar ook onder de handenarbeid lopen ze dikwijls rond met een koptelefoon en luisteren naar een boeiende uitleg over een of ander bijbelboek of afzonderlijke schriftekst. De conferenties van dr. Hanh Scott en zijn ploeg van de universiteit van Stuebenville (Ohio) vallen hierbij erg in de smaak. Inspirerend en vernieuwend. (voor geïnteresseerden: http://salvationhistory.com). Zo genieten ze tegelijk van het Woord Gods én van de tomaten. Er is nog wel een andere beperking. Af en toe krijgen we een piek in de tragedie van de oorlog en mogen we niet in de binnentuin komen omdat er gevochten wordt. Zo was het ook deze week weer. De volgende dag echter was een van de moslimkinderen jarig en vierden we weer een volksfeest s‘avonds op het voorplein. Het meisje werd 6 jaar en moeder had drie verschillende soorten gebak voorzien. Het kon niet op. Het meisje mocht tweemaal de drie kaarsjes op de drie schalen met gebak uitblazen. En na het eten stak iedereen nog de handen uit de mouwen om enkele honderde zakken te vullen als voedselpakketten, die de vrijwilligersploeg de volgende dagen kan uitdelen. En zo leven wij voortdurend in het contrast tussen hemelse vreugde en helse pijn.

Wie heeft gewonnen? Wie gaat er winnen?

Bij een kermiskoers vragen we benieuwd wie er gewonnen heeft en bij de Olympische Spelen willen we weten wie de gouden, de zilveren en de bronzen medaille verdiende. In deze oorlog is er geen eerste en geen tweede. Hier verliest iedereen en heel de mensheid. Syrië heeft niet gewonnen maar wel stand gehouden. Het is op alle gebied zwaar gewond. Naast de doden en de miljoenen vluchtelingen onder een bevolking, die voorheen als geen ander volk, zelf vluchtelingen opving, zijn in heel het land talloze verwoestingen aangericht. Hiermee zijn meteen de veiligheid en de morele waardenvan voorheen weg. Moorden, verwoesten en stelen zijn massaal ingevoerde producten geworden. Tegelijk is de wil van het volk om in eenheid en vrede als één grote familie met elkaar verder te leven sterker geworden. De buitenlandse belagers hebben dit ideaal niet kunnen vernietigen, integendeel.

Maar de ellende gaat steeds verder. Er zijn klassieke oorlogen zoals de invasie en vernietiging van Irak in 2003 en van Libië in 2011, wat tevens voorzien was voor Syrië. En er zijn “piraten”-oorlogen, waardoor de grote mogendheden terroristische organisaties, fundamentalistische islamisten vormen en inzetten om landen van binnenuit   te ontwrichten zoals in Afghanistan, Bosnië, Kosovo, Tjechenië, nu in Libië, Syrië en Irak. Het is een geniale, criminele uitvinding van de mogendheden om zelf het vuile werk niet te moeten doen. Het doel blijft steeds hetzelfde: de eigen belangen van het kapitalisme verdedigen. En dit draait om niets anders dan om macht en bezit. Door de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki heeft Amerika getoond dat het een supermacht is en tegelijk dat het voor eigenbelang zonder scrupules massa’s mensen de dood wil injagen. Welnu, de atoombommen van toen zijn nu de terreurgroepen van IS (islamitische staat). De foto’s van de colonnen van de IS die nu in Irak en Syrië binnenrollen tonen dat ze beschikken over het beste oorlogsmateriaal dat gloenieuw recht uit de Amerikaanse fabrieken komt en IS-strijders zie je met een Frans Famas geweer. Ondertussen zijn er in de politiek en de media nog voldoende marxisten van ver over datum, die blijven spreken van een “volksopstand” of een “Syrische president die zijn volk bombardeert”. Daarom kan IS ongestoord zijn wreedheden nog opvoeren. De “internationale gemeenschap” is alleen bereid de lijdende bevolking en zijn moedige leiders ter verantwoording te roepen en te straffen voor de ellende die ze zelf blijven aanrichten.

In Oekraïne is er al geen sprake meer van een bestraffing van de schuldigen van het neerhalen van het Malaysische lijnvliegtuig MH17, omdat er ondanks alle inspanningen geen harde bewijzen te vinden zijn tegen Rusland. Zo is er ook al lang geen sprake meer van de bestraffing van de schuldigen aan de gruwelijke gifgasaanval hier in Ghouta, in augustus vorig jaar, omdat er geen enkel bewijs te vinden was tegen Syrië. Dat de “rechters” zelf de schuldigen zijn moet nu bedekt blijven.

De “oorlog tegen het terrorisme” heeft het terrorisme niet uitgeroeid. Integendeel. Het ene land na het andere werd vernietigd: Afghanistan, Libië, Irak, Syrië... Het broeinest van het wereldterrorisme, Saoedie-Arabië, werd de grote en trouwe vriend van Amerika. Volgens stafchef en generaal Wesley Clark had stonden Libië en Syrië al in 2001 op de lijst van de landen die moesten ontwricht worden. Wat hier in Syrië nu gebeurt is dus al ruim tien jaar voorbereid. En het is tenslotte een kwestie van propaganda. Van “strijd tegen het terrorisme” ging het naar “Arabische Lente” over de “verdediging van vrijheid en democratie” en langs de “mensenrechten”. Zal dit ongehinderd verder kunnen gaan? Na de ineenstorting van de sovjetunie beloofde Amerika de landen van het voormalige oostblok, het Warschaw-pakt ongemoeid te laten. Onmiddellijk daarop deden ze het tegendeel. Land na land werd bij de NAVO getrokken om Rusland en China te omsingelen. En nu is tenslotte Oekraïne aan de beurt. Putin wil een diplomatieke oplossing voor een probleem dat hij zelf niet veroorzaakt heeft, maar wat hij wel geregeld wil zien. Het is immers zijn eigen voortuin. Toen Obama vorig jaar in een toespraak zei dat het Amerikaanse volk een “uitzonderlijk volk” is, waarover dan nog de zegen van God afgesmeekt wordt met “God bless America” antwoordde Putin in zijn historische speech van 11 september 2013: “Het is gevaarlijk een volk aan te moedigen zichzelf als uitzonderlijk te zien, om welke reden ook. Er zijn grote en kleine landen, arme en rijke. Er zijn landen met een lange democratische traditie en landen die hun weg naar democratie nog moeten vinden. Hun politiek is ook anders. We zijn allen verschillend, maar wanneer we de zegen van God vragen, mogen we niet vergeten dat God ons allen als gelijkwaardig heeft geschapen”

Ondertussen leven we in de grootste verwarring. Is de strijd van het westen en zijn bondgenoten tegen IS louter schijn of ook echt? Steunen Turkije en Israël IS voor Amerika of tegen Amerika? Blijft Saoedi-Arabië de IS helpen of houden ze zich wat in, uit schrik dat hun eigen monarchie in gevaar komt?

En er is nog een andere vraag. Zullen Rusland en China nog lang lijdzaam blijven toezien hoe het Westen land na land in een chaos stort om zo uiteindelijk Rusland en China van binnen uit te kunnen ontwrichten? Met behulp van de fundamentalistische islamisten kan in die landen gemakkelijk getracht worden demoslimbevolking op te ruien en de grootste chaos te veroorzaken. Gaan die landen dit lijdzaam laten gebeuren? Rusland heeft een zware les gehad met het marxistisch communisme, maar de Russische beer loopt weer vrij rond en heeft ook nog flinke tanden. China houdt zich hoofdzakelijk met eigen land bezig maar als men van buiten af zich daarmee wil moeien zou dat wel eens kunnen veranderen. En als we dan Chinezen op bezoek krijgen zal het met miljoenen tegelijk zijn. Na hun bezoek zou de wereldkaart er wel eens grondig anders kunnen uit zien.

Waarom eigenlijk zoveel ellende in Gaza?

Meer dan 350 “overlevenden” van de holocaust beschuldigen Israël van massamoorden in Gaza, aldus hun brief in de New York Times van 23 augustus 2014. Drie dagen later verbranden enkele rabbijnen hun Israëlisch paspoort voor de gebouwen van de VN in New York. Eén van hen, rabbi Yisroel David Weiss, woordvoerder van de Haredi gemeente (Monsey, New York) verklaart de volgende dag op press TV: “Wij zijn totaal tegen de bezetting en tegen alles wat zich in Gaza afspeelt en wij bidden iedere dag voor een snelle en totale ontmanteling van de zionistische staat van Israël”. Hij verwijt de zionisten dat ze wreedheden bedrijven, moorden, plunderen, stelen, wat een radicale schending is van de wetten van de Torah. Hij wil zonder bezetting in vrede samenleven met Arabieren, christenen en moslims. Trond Husley, hoofd van het ontwikkelingsprogramma van de VN voor Gaza zegt: “Ik was 2 jaar in Somalië en 5 jaar in Sierra Leone, Zuid Soudan en Oeganda maar de grondige verwoestingen die hier werden aangericht overtreffen al wat ik daar zag”. Hiermee verwijst hij naar de manier waarop Israël de voorzieningen van electriciteit en water, fabrieken en levensaders voor 1,6 miljoen mensen heeft verwoest. Het is duidelijk dat niet de Hamas de grote vijand is voor Israël. De blijvende aanvallen van Hamas zijn voor hen een welgekome aanleiding om iedere mogelijkheid van een zelfstandige Palestijnse staat te vernietigen. Een soevereine Palestijnse staat, die door Israël niet meer naar believen kan worden gecontroleerd, bestolen, bezet, gebombardeerd en uitgemoord, dat wil Israël tegen iedere prijs beletten. De Oslo akkoorden van 1993 en het stappenplan voor vrede van 2003 (van VS, UNO, Rusland en EU) die naar een Palestijnse staat verwijzen, hadden/hebben daarom geen schijn van kans.

Een authentiek joods initiatief voor de wereldvrede

In de media wordt bewust verzwegen dat er in het joodse volk zelf een sterke stroming is die radicaal ingaat tegen de huidige zionistische politiek en die concrete stappen voorziet voor de wereldvrede. Ik verwijs hier enkel naar een Jood van de Neturei Karta gemeenschap die voor de VCP (Vlaams Christelijke Partij) op 17 augustus 2014 in Tienen, een heldere uitleg heeft gegeven over het “Zionisme versus judaisme” en waarvan je de tekst vindt in de nieuwsbrief van de VCP , 1 september 2014 (http://vcp-vl.be/vcp_nieuwsbrief/vcp_nieuwsbrief.html).

Over deze beweging in het jodendom schreven we reeds in onze aflevering VIII/20 en later: Neturei Karta International, Jewish United Against Zionism (www.nkusa.org).

Deze niet met naam vermelde spreker zegt: “De staat Israël is zionisme” en de essentie van het zionisme is het joods nationalisme, dat lijnrecht ingaat tegen de grondbeginselen van het joodse geloof. Daarom hebben zionisten, aldus de spreker, geen enkel recht om het joodse geloof te vertegenwoordigen. En ziehier dan de concrete stappen die deze geloofsgetrouwe joden voorstellen: 1) De ontbinding van de “staat Israël” door de UNO, die erkent dat de beslissing van november 1947 om Palestina te verdelen en de staat Israël op te richten een vergissing was; 2) Aan het Palestijnse volk wordt de soevereiniteit over het land teruggegeven, inclusief het gebied dat nu ‘staat Israël’ heet. Hiervoor zijn onderhandelingen nodig met een voorlopige regering om te komen tot een definitieve Palestijnse regering; 3) De joden die er nu wonen kunnen met toestemming van de Palestijnse regering blijven wonen en volledig Palestijns burgerschap en gelijkheid vragen. Hiervoor moeten door de UNO wetten voorzien worden die deze procedure zo humaan mogelijk doen verlopen; 4) Het samen leven moet gebeuren zonder haat en wraak, “wat ongelukkigerwijs nu het enige is dat Joden en Arabieren nog delen. We hopen alle mensen samen te kunnen zien leven in een goede verstandhouding en wederzijds respect,zoals dat het geval was in de vele jaren voor de zionistische ramp”.

“Dit voorstel mag utopisch lijken, maar het is de enige serieuze mogelijkheid voor een vredevolle oplossing voor dit weerspannige probleem.”

Tenslotte geeft de spreker vijf omstandigheden die hiervan het onmiddellijk gevolg zullen zijn: 1) De oorlog in het Midden-Oosten, de intifada, de Qassam rockets... zullen verleden tijd zijn, evenals de nucleaire dreiging van Israël en de “Israël-destructie-dreiging” van Iran. Immers, de ‘staat Israël’ is de oorzaak en het voornaamste motief van het terrorisme; 2) De onderdrukking van het Palestijnse vok zal ten einde zijn en hun waardigheid hersteld. “De gevangenis die Gaza is, zal geopend worden”; 3) Het antisemitisme zal wereldwijd sterk verminderen omdat het arrogante gedrag van de zionistische staat tegenover de “mensen van de naties” en tegenover de “Arabische subjecten” voorbij is; 4) “De astronomische sommen die de VS en andere landen uitgeven om het leger van de “Staat Israël” in stand te houden, kunnen gebruikt worden voor de ontmanteling en het vredesproces.” 5) De VS en de andere landen zullen bevrijd zijn van de “Zionistische Lobby” en weer in alle vrijheid hun eigen beslissingen kunnen nemen.

Ik kan niet anders dan de grootste eerbied en waardering betuigen voor hen die zulk ideaal nastreven. Hiervoor wordt een radicale ommekeer gevraagd, wat de kern raakt van het joodse en christelijke geloof. In aansluiting hierbij dient nog een hoopvol teken voor onze tijd genoemd te worden: de groeiende groep van “messiasbelijdend joden”. En het zijn er vele miljoenen, vooral in Latijns-Amerika. Daar leven vele afstammelingen van de zogenaamde “maranen” of joden die onder onze “katholieke koningen” vanaf de veertiende eeuw verplicht hun joods geloof moesten afzweren. Velen trokken vanuit Spanje en Portugal naar Latijns-Amerika. Ze kunnen nu in vrijheid hun joods geloof en cultuur bewaren en tevens geloven in Jezus als de Messias van Israël, de Zoon van God en de Redder van de wereld. Maar dit is weer een geheel eigen verhaal. (voor geïnteresseerden: www.tjcii.org; www.tjcii.eu; www.tjcii.nl; www.tjcii.be).

Is het zionisme in de huidige wereld een groot probleem, zoals de geciteerde joodse spreker zelf duidelijk maakt, de lauwheid van ons, christenen is mogelijk een nog grotere hinderpaal voor de wereldvrede. Als gist zijn kracht verliest hebben we geen brood meer. Als het licht uitdooft wordt alles donker. Daarom ter overweging dit citaat van Mgr. Amel Shimoun Nona, aartsbisschop van Mossoul uit een interview met de Italiaanse kra    nt Corriere dela Sera (20 augustus 2014):

“Ons lijden is een voorspel van wat jullie christenen in Europa en het Westen binnen kort zullen ondergaan... Uw liberale en democratische principes hebben hier geen enkele waarde. Jullie moeten opnieuw de werkelijkheid van het Midden-Oosten onder ogen zien, want jullie nemen een groeiend aantal moslims op. Ook jullie zijn in gevaar. Jullie moeten moedige en harde besluiten nemen die tegen uw principes ingaan...De islam zegt niet dat alle mensen gelijk zijn. Uw waarden zijn niet hun waarden. Indien ge dit niet heel vlug begrijpt zult ge slachtoffer worden van een vijand die ge in uw eigen huis hebt opgevangen”

Graag willen we volgende manifestaties en demonstraties tegen IS onder de aandacht brengen.

7 september, Amsterdam, De Dam: 14.30 u – 16.30 u      

27 september, Mechelen, Veemarkt, 15.00 u

www.stopchristenvervolging.be; www.facebook.com/events/713497225352242/

08-09-2014 om 14:59 geschreven door Gust Adriaensen

Uit een analyse van de fiscale aangiften vanaf 1973 tot 2011 door De Standaard, blijkt dat de twintig procent rijkste huishoudens, ruim de helft van de inkomensgroei naar zich toetrokken.

Door de sterke toename van hun inkomen ontvangt de rijkste twintig procent vandaag iets minder dan de helft van het totale jaarinkomen. Wie in 2011 een netto belastbaar inkomen van meer dan 40.399 euro had, behoort tot de rijkste 20 procent.

De één procent allerrijksten verdient gemiddeld 126.565 euro en rijft zo niet minder dan 7,5 procent van de totale inkomsten binnen.

08-09-2014 om 13:39 geschreven door Gust Adriaensen