|
De terreur van de economische groei
Toen in 1972 de Club van Rome het rapport 'Grenzen aan de groei' publiceerde, waarin een verband werd gelegd tussen de economische groei en de gevolgen daarvan voor het milieu, maakte dat wereldwijd enorme indruk. Later barstte de kritiek op het rapport, vooral onder invloed van machtige industriële lobby's, in alle hevigheid los. De verloedering van het milieu onder invloed van onze niet te stillen productie- en consumptiedrang, zou evenwel nooit nog van de agenda verdwijnen.
In de huidige periode van zgn. financiële en economische crisis, kan het niet anders of velen beginnen zich vragen te stellen bij het altijd maar herhaalde paradigma van de 'economische groei'.
Als heel ons financiële en economische systeem staat of valt met de winst- of verliesmarges ervan, dan bevinden we ons allemaal op gevaarlijk drijfzand. Dan zit men ook gevangen in de terreur van de zgn. 'economische groei'. Dan willen politici, bedrijfsleiders, industriële en financiële holdings, de maatschappij, niet inzien of aanvaarden dat er hoe dan ook 'grenzen aan de groei' zullen zijn.
Een kapitalistische ideologie die uitsluitend blijft zweren bij 'economische groei' als enige maatstaf voor het gezond functioneren van het financiële en economische systeem, zit al even sterk verstrikt in een verstikkend en gevaarlijk fundamentalisme als de onverbiddelijke marxistisch-leninistische communisten van weleer of de religieuze fanatici.
De voorstanders ervan missen door hun'groeiobsessie' ook de creativiteit en de wil, om die expansieterreur te doorbreken en systemen te ontwikkelen en te laten functioneren, die recht laten wedervaren aan meer elementen dan alleen maar materieel gewin.
Want laten we het niet vergeten en het is de logica zelve: het kan niet anders of er komt een einde aan de groei. En er moet een groeiplafond zijn, willen we op de lange termijn deze planeet en het leven erop, inclusief de menselijke soort, redden.
15-12-2008 om 22:16
geschreven door Gust Adriaensen
|
Hoe is het mogelijk dat een brief, persoonlijk-vertrouwelijk-, van de heer Londers , voorzitter van het Cassatiehof, de hoogste rechtsinstelling in ons dierbaar land, bijna onmiddellijk na verzending naar de voorzitter van de Kamer van Volkvertegenwoordigers, Herman Van Rompuy, te lezen is op het Internet?
De man van 800.000 stemmen, degene die tot vervelens toe de kiezers met de mantra's 'de mensen' en 'goed bestuur' bestookte, wordt voor zijn politieke tegenstanders maar ook voor meer en meer burgers, EEN GEVAL.
Volgens de Dikke van Dale is een kwakzalver iemand die nutteloze middelen toepast ter genezing van een of andere ziekte, of middelen beweert te kennen tegen alle mogelijke ziekten, ofwel iemand die zulke middelen, meestal met veel ophef, te koop aanbiedt.
