Sammy Mahdi , de CD&V-staatssecretaris voor Asiel en Migratie, blijkt in hetzelfde alibibedje ziek te zijn als zijn 'strijdmakkers' van rechts tot extreem-rechts. De aandacht afleiden van de onnoemelijk miserie van vluchtelingen en migranten én de verbijsterende hardvochtigheid die het rijke Westen demonstreert, door de mensensmokkelaars als de grote schuldigen alleen in het vizier te nemen.

Daarbij komt nog dat hij, ook al is hij nog zo jong, een verdedigingsmuur voor de rechtvaardiging van zijn beleid optrekt, die bestaat uit 'regels'. Heeft hij al ooit grondig nagedacht over de morele waarde of onwaarde van bepaalde 'regels'?

Van hem als christendemocraat mag je toch verwachten dat een wettenarsenaal met betrekking tot uiterst kwetsbare mensen,  ook eens beschenen wordt met een straaltje van een christelijk uitgangspunt? Misschien kan hij dan echt baanbrekend werk leveren door sommige regels aan te passen in een meer humane en/of christelijke richting.

Tenzij hij natuurlijk verkiest een copy-cat van Francken te zijn.

11-02-2021 om 10:38 geschreven door Gust Adriaensen

Dat de verkiezing van Parys en Van Peel en de niet-verkiezing van Francken, de 'kloof tussen warm en rechts' binnen de N-VA blootlegt, zoals de hoofdredacteur van De Standaard schrijft, is een mogelijke interpretatie. Francken heeft daartoe zelf, veel meer door zijn woorden dan door zijn daden, in hoge mate bijgedragen.

Maar het is niet het volledige plaatje. De verkiezingscampagne, de kandidaten, de commentaren of de stilte voor en vooral na, van top-NVA'ers, maken de crisis en de onzekerheid van de Vlaamse nationalisten van N-VA , scherper en scherper.

De weifelachtige houding van De Wever omtrent beleidsthema's en mandatarissen van eigen stal, dan weer de federale ongenaakbaarheid of onverschilligheid, waarin hij zich op 't Schoon Verdiep terugtrekt in zijn stadsbubbel, geven aan dat hij zich niet lekker in zijn politieke vel voelt. De Wever is een verstandige politicus en hij beseft dat zijn geroemde strategisch denken, allicht mede door toedoen van hoge compagnons, niet de gewenste resultaten oplevert. Onder hem groeit een nationalistische krabbenmand.

Daarbij komt nog de groeiende druk van zijn never-ending voorzitterschap. Dat zijn leiderschap niet betwist wordt, betekent niet dat de tevredenheid, de bewondering en de volgzaamheid blijven overheersen. Er is groeiende verveling, onverschilligheid. De barstjes, de foutjes, de vergissingetjes, worden vlugger opgemerkt en uitvergroot. De kapitein geraakt zijn gezagspositie geleidelijk kwijt.

Voor De Wever zelf wordt het een zwaardere en zwaardere last om die voorzitterszetel te blijven meesleuren, ook al moet de partij telkens opnieuw de eigen statuten omzeilen. Het moet voor hem erg zijn dat zoiets gebeurt omdat er geen competent geachte opvolgers te vinden zijn. Dat politieke tegenstanders en de media op al die miserie inzoemen, behoort tot het spel. Erger is dat ook vanuit eigen kring torpedo's worden afgevuurd. De passage van J.M. De Decker in Terzake gisteren, was moordend. En dan is er nog het sterker wordende , invretende V.B.-gevaar met de niet-verkiezing van Francken .

Kortom, de N-VA maakt een diepe crisis door.

09-02-2021 om 12:48 geschreven door Gust Adriaensen