|
X/18
Vrijdag 18 september 2015
Ahmer en Filip
Op zaterdag 5 september vierde de St. Michael-parochie van Qâra haar patroonsfeest met een feestelijke eucharistie, voorgegaan door de bisschop, waarbij abouna Georges en ik assisteerden. Het is voor hen als een jaarlijkse kermis (oorspronkelijk: “kerkwijdingsmis”!). Onze gemeenschap had de byzantijnse gezangen extra goed geoefend en heeft de dienst waardig mee opgeluisterd. We hadden daarna vooral aandacht voor hen die de voorbije tijd door een bijzonder lijden betroffen werden. Maanden geleden hebben we al gesproken over Ahmer, de afgestudeerde veearts die nu legerdienst deed. Bij de verdediging van een ziekenhuis viel hij met zijn kameraden in een hinderlaag van rebellen. Hoewel hij niet op de lijst van de doden stond en ook niet op de lijst van de ontvoerden, aanvaardde ieder na enkele weken dat hij gedood was. We misten nu Ahmer, die een goede vriend geworden was en bij feesten ook altijd in de diensten aanwezig was. We wilden de moeder uitdrukkelijk ons meeleven en gebed betuigen. Het viel ons evenwel op dat zij er zo ontspannen en zelfs gelukkig uit zag. Zij blijft immers hopen dat haar zoon nog leeft. En inderdaad, enkele dagen later kwam het bericht dat hij nog leeft, maar zich in een streek bevindt die nog door rebellen wordt belaagd. De hoop dat hij eens bevrijd zal worden is zeer groot. Wil daarvoor bidden.
Zondagavond vierden we in de gemeenschap het grote feest van de overwinning van het heilig Kruis. Na de plechtige vespers volgde een processie op het voorplein, waarna zegening met gewijde olie en plechtige afsluiting. Traditioneel wordt dan een brandstapel gemaakt en een vuur ontstoken ter ere van het Kruis. Enkele christelijke gezinnen met een aantal jongens en meisjes namen deel. Al vlug werd het achteraf een volksfeest in open lucht met zang en muziek. Ondertussen werd een maaltijd klaar gemaakt waarvan we allen genoten op het grote voorplein. Wanneer het feest op zijn einde liep liet een van de jongens van Qâra op zijn gsm een foto zien van zijn vriend Filip, die nu als soldaat gesneuveld is. De jongen wilde priester worden. Hierdoor ontsnapte hij aan legerdienst. In een droom zag hij Jesus die hem uitnodigde het volk te verdedigen en hij begreep . dat het nu zijn plicht was de soldaat te worden. Zijn moeder verzette zich heftig, maar hij wilde toch eerst soldaat worden. Nu is hij door rebellen gedood. Hij heeft het offer van zijn leven gebracht voor anderen, een ware priester.
Een rabbi die de trappers verliest
Een rabbi meent dat de Messias maar komt als Edom helemaal gevallen is. En jawel, hij weet het zeker, Edom dat is Europa en het christendom, dat nu door de islam zal verpletterd worden. “Ik stel u dus de vraag: is het goed nieuws dat de islam Europa overspoelt? Het is excellent nieuws, dat de komst van de Messias aankondigt. Excellent nieuws.” De naam van de Talmoedische rabbi wordt niet vermeld noch op Salon beige, noch op l’Observatoire de la christianophobie. Deze rabbi maakte zijn boodschap wereldkundig op 12 september van het jaar 2015 na Jezus Christus, de Messias van Israël, de Zoon van God en de Redder van de wereld!
Stukjes hemel in de hel van de oorlog
We ontvingen de “Lettre d’Alep nr. 23” van 8 september 2015 van dr. Nabil Antaki over de activiteiten van de “Blauwe Maristen”, met foto’s uit Aleppo. De meest sprekende is wellicht die van een kleine jongen, hoofdje en rechterarm helemaal in het verband, maar met een aanstekelijke glimlach. Inmiddels is deze brief te vinden op internet (Syrie: Banalisation de l’horreur. Dénonciation des crimes commis et les souffrances des Syriens, mondialisation.ca 10 september 2015). Ziehier een omschrijving van de inhoud met enkele letterlijke vertalingen.
Wanneer we steeds weer over de gruwelen in Syrië berichten, dreigt het gevaar dat het banaal nieuws wordt en we er ongevoelig voor worden. Aan de waterputten van de openbare tuinen, kerken en moskeeën staan eindeloze rijen mensen te wachten om hun flessen te vullen. De overheid is verplicht geworden een programma op te stellen voor een minimum aan watervoorziening, met behulp van de 80 bestaande putten voor de 2 miljoen inwoners van Aleppo. Er is in feite water genoeg, de reservoirs zijn vol en het waterpeil is voldoende hoog. Het zijn echter “de gewapende groepen van uw (westerse) regeringen” die zorgen dat het water weg loopt en niet in de waterleiding voor de bevolking terecht komt. Een jaar geleden hebben velen van jullie in de media geprotesteerd. Nu het blijft voortduren, praat niemand er nog over. Af en toe krijgen we een uur elektriciteit. Twee jaar geleden, toen we vier uur per dag kregen, hebben jullie geprotesteerd tegen “deze gewapende groepen van uw regeringen”. Sindsdien is het veel erger, maar is het banaal nieuws geworden. Een jaar geleden zijn de barbaren begonnen onze archeologische sites in Irak en Syrië te vernietigen, het erfgoed van de mensheid, de herinnering aan onze geschiedenis. Sommigen hebben geprotesteerd. Sindsdien worden alle schatten van Syrië vernietigd en niemand zegt nog iets. Jullie hebben geprotesteerd toen enkele westerlingen onthoofd werden. Zij waren echter niet de eersten, er waren al honderden Syriërs onthoofd en velen zijn nog gevolgd. Het is banaal, men onthoofd een mens zoals men een schaap slacht. Ongeveer een jaar geleden hebben “ze” honderden christenen en Yezidi’s ontvoerd in Irak. Jullie waren verontwaardigd en uw leiders hebben geprotesteerd met forse verklaringen. Sindsdien hebben “ze” in Syrië honderden christenen, Assyriërs in Hassaka en in Quariatayn ontvoerd. Het lijkt niet de moeite hiertegen te reageren. Als men protesteert voor vrouwen die als slavinnen verkocht worden, kan men wel bezig blijven... De bevolking en bijzonder de christenen ontvluchten Syrië, ze hinderen jullie, ze hadden maar thuis moeten blijven. Wel, als zij jullie zo hinderen, denk dan eens tweemaal na vooraleer ge in hun land een oorlog gaat ontketenen. Zij zijn geen migranten die bij jullie welvaart komen zoeken, zij ontvluchten dood en vernieling. Stop hier met oorlog voeren en ge zult de stroom vluchtelingen zien ophouden. Deze mensen willen veel liever thuis blijven. Tegenover zoveel miserie, lijden, doden, verwoestingen en drama’s willen wij, de Blauwe Maristen (Maristes Bleus) niet met gekruiste armen blijven zitten. “Wij klagen aan, wij trekken de aandacht, wij weigeren het onaanvaardbare, wij protesteren, wij informeren en handelen” . Sommige families hebben Syrië illegaal verlaten om Europa te bereiken. Wij hebben hen geen lessen te geven of verwijten te maken. Het is al een hele prestatie dat zij het gedurende vier en een half jaar uitgehouden hebben.
Ongeveer zes weken geleden hebben wij een oproep gelanceerd om ons te helpen bij het oplossen van de crisis van het water. Drie bevriende westerse organisaties hebben onze oproep edelmoedig beantwoord. We hebben 3 camionettes kunnen kopen en uitrusten met reservoirs voor 1000 à 2000 liter water met een pomp en een kleine generator. We hebben ook reservoirs gekocht van 250 liter die we geplaatst hebben bij vluchtelingenfamilies. Zo hebben we een nieuw programma gelanceerd: “Ik heb dorst”. Uit een put bij een kerk halen we meermaals per dag water om het te verdelen. Ons project “een druppel melk” verdeelt melk of melkpoeder aan alle kinderen onder de 10 j. met de erkentelijkheid van de ouders die hun kinderen normaal zien opgroeien ondanks de oorlog. We blijven ook maandelijks voedselpakketten en kleding uitdelen. We geven onderdak aan honderden families. Wij komen tussen in chirurgische operaties of hospitaalkosten voor hen die geen middelen van bestaan hebben. We blijven ’s middags warme maaltijden uitdelen. Er zijn nog allerlei programma’s zoals vakantiekampen voor kinderen om hen de oorlog te doen vergeten.
Ziehier wat dr. Nabil Antaki aan Europese en Amerikaanse burgers wil zeggen:
“Verlies vooreerst niet uw vermogen van verontwaardiging tegenover het Syrische drama en het lijden van de Syriërs, klaag de barbaarse daden aan, wordt deze gruwel niet gewoon, vermijd dat de herhaling ervan deze daden gaat banaliseren, verklaar u solidair met hen die honger lijden, die dorst lijden, die ziek zijn of gewond, gevlucht, onderweg of op zee. Beschouw de vluchtelingen als menselijke wezens die de oorlog en de dood ontvluchten en niet als migranten die bij u welvaart komen zoeken. Wees edelmoedig van hart en gastvrij. Vervolgens, informeer u, vecht tegen de valse informatie door bepaalde media, zet uw verkozenen en verantwoordelijken onder druk om hun politiek te veranderen, om een politieke oplossing mogelijk te maken van dit Syrische drama en nog te redden wat gered kan worden van het Syrische sociale weefsel. En alleen daarna, geef edelmoedig om te helpen en te verlichten.”
Ons besluit is dat vele westerse politici en journalisten de band met de echte werkelijkheid in Syrië totaal verloren hebben. Ze blijven nog steeds de leugens herhalen die vier en een half jaar geleden als rechtvaardiging moesten om Syrië te ontwrichten. Ziehier nog een doordenker:
“De miserie in onze wereld wordt veroorzaakt enerzijds door de economische politiek van de imperialistische grootmachten en anderzijds door de oorlogen die de grondstoffen willen controleren. Het gaat er nu om deze miserie te stationeren aan de rand van de rijke landen. We beleven een van de vele ontsporingen van het ultra-liberalisme: de winst privatiseren en de lasten socialiseren” (Saïd Bouamama, Le discours sur les réfugiés syriens: un analyseur, mondialisation.ca, 15 september 2015)
P. Daniel
18-09-2015 om 17:45
geschreven door Gust Adriaensen
|
