Franciscus: 'Koop niks dat met slavenarbeid is vervaardigd'
Paus: 'Koop niks dat met slavenarbeid is vervaardigd'
"Koop geen producten die vervaardigd zijn door slachtoffers van slavenarbeid." Dat zegt paus Franciscus in zijn boodschap naar aanleiding van Wereldvredesdag. De kerkleider pleit voor een mobilisatie op wereldvlak om een einde te maken aan de uitbuiting.
31-12-2014 om 22:18
geschreven door Gust Adriaensen
Postel 31 december 2014
Wandelgebied Postel tussen de abdij en de E34, woensdag 31 december 2014.
31-12-2014 om 21:24
geschreven door Gust Adriaensen
Sprankelend, beklijvend televisiewerk was de dubbele reportage over de Léonard-Vermeerschgesprekken niet. Maar wel redelijk boeiend.
Twee intellectuelen op leeftijd, die in hun moerstaal een aantal morele, filosofische, religieuze onderwerpen bespraken. Geen harde confrontatie, maar over het algemeen hoffelijk, met respect voor elkaars opvattingen.
Mijn conclusie is dat Vermeersch het moest afleggen tegen Léonard. Vormelijk en inhoudelijk.
Wat een verschil tussen het sierlijke Frans van de aartsbisschop en het hoekige, door streektaal sterk beïnvloede Nederlands van de emeritus-professor.
En dan was er, los van de ethische en wereldbeschouwelijke verschillen, het niveau van het intellectuele discours. Zowel de 'kerkvorst' als de 'ketter' zijn filosoof. Maar Léonard bleef consequent in zijn rol als filosoof. Vermeersch ontpopte zich eens te meer vooral als statisticus, als (pseudo-)positieve wetenschapper. Bovendien stak de rust van de aartsbisschop scherp af tegen de soms schreeuwerige overdrive van de professor.
30-12-2014 om 20:26
geschreven door Gust Adriaensen
29-12-2014
Panamarenko blijft boeien
Nog tot 22 februari 2015 loopt de grote overzichtstentoonstelling met werk van Panamarenko in het MUHKA in Antwerpen.
Panamarenko, pseudoniem van Henri Van Herwegen, werd geboren in Antwerpen. Hij is kunstenaar. Maar ook uitvinder, wiskundige, filosoof, technicus, visionair. En dat alles tegelijk. Hij maakt zwevende constructies, vliegende rugzakken, helikopters met pedalen, zeppelins, meikevers, onderzeeërs en wandelende kippen.
De tentoonstelling in Antwerpen geeft een goed beeld van de evolutie van zijn belangstelling en werk. En vooral: de expositie boeit en amuseert volwassenen én kinderen. Nog maar zelden een tento bezocht waar zoveel mensen met een glimlach, een monkellach, een blij gezicht, een uitdrukking van verbazing, van herkenning, rondliepen.
29-12-2014 om 18:54
geschreven door Gust Adriaensen
27-12-2014
De paus haalt keihard uit
In de kersttoespraak tot de kardinalen van de Romeinse Curie, wond paus Franciscus er geen doekjes om. Hij gebruikte met krachtige hand de karwats.
Hij somde vijftien ziektes op waaraan leden van het bestuursapparaat van de Kerk kunnen lijden. Het is meer dan de moeite om ze op een rijtje te zetten:
4. Te veel willen plannen, aan functionalisme lijden.
5. Geen of een gebrekkige samenwerking.
6. Rivaliteit en opgeblazenheid.
7. Spirituele Alzheimer.
8. Existentiële schizofrenie.
9. Roddel en geklets.
10. Slaafs opkijken naar meerderen.
11. Onverschilligheid voor de anderen.
12. Rondlopen met een begrafenisgezicht.
13. Meer en meer materieel bezit nastreven.
14. Zichzelf opsluiten in gesloten kringetjes, clubjes.
15. Verhangen zijn aan wereldlijk profijt en exhibitionisme.
Een ziektelijst die kan tellen. En uiteraard niet uitsluitend voor het Vaticaan geldt, zoals columnist Bas Heijne terecht opmerkt: 'Wat voor de Curie geldt, gaat ook op voor de gemiddelde kantoortuin. Slangenkuil, zonnekoning, eilandjescultuur, haantjesgedrag, een klimaat van wantrouwen -ieder rapport over een verziekte organisatie komt op hetzelfde neer.
Je zou verwachten dat dergelijke vlijmscherpe diagnose en aanklacht in de media op grote appreciatie zou kunnen rekenen. Want vele kranten scheppen er al vele jaren een pervers genoegen in, ook de paus te kleineren en af te breken. Maar niets is minder waar. Er zijn journalisten die duidelijk met veel gretigheid en vooringenomenheid, paus Franciscus nu voortvarendheid en onvoorzichtigheid verwijten. En ze proberen hun artikels meer geloofwaardigheid en gezag te geven door 'conservatieve experts' als Kurt Martens en Stijn Fens uitgebreid aan het woord te laten.
Op dergelijke journalistieke houding en praktijken, kan je zonder veel zoekwerk, ook wel enkele van de door paus Franciscus vernoemde ziektebeelden plakken.
27-12-2014 om 11:59
geschreven door Gust Adriaensen
26-12-2014
Leo Tindemans overleden
Leo Tindemans, 1922-2014, is overleden.
26-12-2014 om 19:51
geschreven door Gust Adriaensen
25-12-2014
Sans-papiers rekenen op de Kerk
In Brussel betoogden een 200-tal sans-papiers. Hun tocht eindigde bij de kathedraal. Ze roepen de hulp van de Kerk in.
Ik ben van mening dat de Kerk zich daadwerkelijk het lot van deze hulpeloze en wanhopige mensen moet aantrekken. De boodschap van Christus over de houding ten aanzien van mensen in dergelijke situaties is overduidelijk. En paus Franciscus heeft al herhaaldelijk in niet mis te verstane woorden de verdediging van de zwaksten, de armsten, de ontheemden, de vervolgden, op zich genomen.
De navolging van Christus kan en mag voor de Kerk geen dode letter zijn.
25-12-2014 om 20:29
geschreven door Gust Adriaensen
24-12-2014
Overvolle kerk in Postel
Abt Testaert van de norbertijnenabdij van Postel droeg voor een overvolle kerk de nachtmis van Kerstmis op. Elk jaar wonen vele christenen, ook uit Noord-Brabant, de kerstviering in de romaanse abdijkerk bij, maar dit jaar waren het er duidelijk veel meer.
Het thema van de homilie van de prelaat was : 'Heden is ons een Redder geboren'. Dat blijft gelden. Ook vandaag. Jezus Christus begeleidt ons op onze levensweg, en tot over de dood.
Donderdag 25 mei zet de abdijgemeenschap met een pontificale hoogmis om 10 uur, waar iedereen hartelijk welkom is, de viering van de geboorte van Jezus Christus verder.
24-12-2014 om 23:51
geschreven door Gust Adriaensen
22-12-2014
Zalige Kerstmis -Gelukkig Nieuwjaar
Aanbidding der herders-einde 16de eeuw-Sint-Martinuskerk Retie (gerestaureerd in 2010)
---------------
Aan alle lezers
van harte
een zalige Kerstmis
en
een gelukkig Nieuwjaar!
22-12-2014 om 19:12
geschreven door Gust Adriaensen
21-12-2014
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'De Heer stelde het duidelijk: je kan geen twee meesters dienen. Je moet kiezen tussen God en geld.'
21-12-2014 om 20:03
geschreven door Gust Adriaensen
Onder de wat provocerende titel 'De ketter en de kerkvorst' zendt Canvas op zondag 21 december om 20.15 uur, de eerste van twee documentaires uit over de ontmoeting tussen moraalfilosoof Etienne Vermeersch en aartsbisschop André-Joseph Léonard.
Zij hadden gedurende een aantal dagen urenlange intensieve gesprekken over de grote vragen van het leven en de uitdagingen van deze tijd.
Ongetwijfeld de moeite waard.
20-12-2014 om 20:49
geschreven door Gust Adriaensen
Wie is de beste burgemeester van het land?
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
Wie is de beste burgemeester van het land?
De eer die de burgemeester van Gent, Daniël Termont te beurt is gevallen, is niet overal in goede aarde gevallen. Ondanks het feit dat Daniël ontegenzeggelijk een echte socialist is, werd hij door een gerenommeerde Britse organisatie uitgeroepen tot beste burgemeester van Europa.
Dat bericht sloeg in Antwerpen in als een bom. De reeds legendarische woedeaanvallen van de voorzitter, senator, schaduwpremier en burgemeester van ’t Stad, bereikten een voorlopig hoogtepunt. ’t Schoon verdiep daverde.
De talloze spiegels aan de wanden van de kitscherige zalen in het Antwerpse stadhuis hadden allemaal zonder uitzondering, op des burgemeesters vraag wie de knapste burgemeester van het land, Europa en de wereld, was, treiterig geantwoord: Termont.
De Wever brieste en brulde tot zijn niets vermoedende secretaris: ‘Alle spiegels moeten morgen uit dit kot verdwenen zijn’. En onmiddellijk daarop vroeg hij in onvervalst Antwaarps :‘Secretoaris, wie zegde gaaj da den besten burgemiejster van ’t land en Europa is? ‘.
De secretaris wist ondertussen ook al wel dat zijn baas altijd gelijk wilde hebben en dus antwoordde hij dat De Wever met lengten voorsprong de beste was. Dat kalmeerde de burgemeester geenszins. Hij besefte dat al degenen die in het stadhuis rondliepen, hielenlikkers waren –hij had ze in een mum van tijd daartoe gereduceerd-, die hem naar de mond praatten. Ook zijn N-VA-schepenen zouden hem wat voorliegen, als hij de vraag stelde. En aan tjeef Van Peel durfde hij gewoonweg niet vragen wie de beste burgemeester was, verondersteld dat hij Van Peel tegen het lijf liep. Die resideerde in zijn weelderige kantoren in het havengebied en bouwde daar zijn eigen baronie uit. Nee, die kon hij niet aan. Burgemeester De Wever moest in Van Peel zijn meester in het cynisme erkennen en de schepen zou zijn burgemeester met een cynisch lachje geantwoord hebben dat Marc Van Peel de beste burgemeester van ’t Stad geweest zou zijn.
En dan was er nog die dekselse Rik Torfs, in zijn vrije tijd rector van de Katholieke Universiteit van Leuven. Die had nog flink wat zout in de wonde gestrooid met het gekwetter dat Termont wel de beste burgemeester van Europa was, maar dat Tobback sr. ongetwijfeld de beste burgemeester van het land bleef.
Twee te verafschuwen socialisten die zo op het podium werden gehesen! En geen plaats voor de trots van Antwerpen. Dat was niet eerlijk!
Burgemeester De Wever had afschuwelijk de pest in. Rotdagen waren het.
20-12-2014 om 13:42
geschreven door Gust Adriaensen
19-12-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/40
Vrijdag 19 december 2014
Kerstmis, schoner dan de dagen....
Het kerstfeest wekt diep in ons het onuitwisbaar verlangen naar een blijvende vrede die geen maaksel van mensen is maar een geschenk Gods. Als voorbereiding worden traditioneel in de gemeenschap op vele plaatsen kerststallen gemaakt in allerlei vormen en uitvoering, grote en kleine, met en zonder lichtjes, met en zonder kerstboom. Geestelijk bereiden we ons voor met een mengeling van Latijnse en byzantijnse elementen. We zingen de O-antifonen en repeteren tussendoor de prachtige byzantijnse kerstgezangen. En ieder kiest een dag retraite om in stilte met een kleine draagbare kerstkribbe te bidden en te werken, volgens een karmelitaanse traditie. Bovendien blijven we op donderdagavond en bij bepaalde gelegenheden een extra aanbidding houden voor de dringende noden om ons heen.
We krijgen geleidelijk iets meer stroom, overdag al twee of zelfs driemaal enkele uren. Voor de verwarming hebben we een kleine rechthoekige houtkachel op de grond midden in de refter. Er ligt een grote steen op die het eten in kookpotten warm houdt. Neen, ons leven is geen thermostaat die je ’s morgens op de gewenste temperatuur zet en die gans de dag constant blijft. Met heel ons hart gunnen we het echt iedereen die hierover kan beschikken. Ons leven is echter een haardvuur waarvoor eerst hout moet gezagen of gekapt worden, dan moet voorzichtig de kachel aangestoken worden met papier, karton en dunne takjes, waarop uiteindelijk een flinke blok hout gedeponeerd wordt. Er komt eerst wat rook vrij zodat de refter toch even moet verlucht worden en daarna is het voor een tijd heerlijk warm. Wel moet het vuur voortdurend met nieuwe houtblokken gevoed worden, zoals het leven en de liefde zelf, anders doven ze uit en wordt het koud. De houtkachel bezorgt ons al een warme kerstsfeer.
Vrede op aarde? De mythe van de oorlog ontmaskerd.
Het wereldnieuws is een mengeling van zwarte wolken en af en toe een zonnestraaltje. De zelfverklaarde redders van de mensheid, de brengers van vrijheid en democratie blijven alles uit de kast halen om oorlog te kunnen voeren, te ontwrichten en te verwoesten om wereldheersers te kunnen blijven. Het is de verdienste van onze Vlaamse Canadese historicus de mythe van de oorlogen ontmakserd te hebben. Ze worden voorgesteld als een gerechtvaardigde strijd om de wereld tegen een dictator of terrorisme te beschermen maar ze zijn in werkelijkheid door een elite opgezet in dienst van hun eigen heerschappij en macht. J. Pauwels heeft aangetoond dat zulks al gold voor W.O.I én W.O. II. Voor de oorlogen in onze tijd hadden we het al begrepen. De gifgasaanval in Ghouta (aug. 2013) was de aanzet om de oorlogsschepen naar Syrië te sturen om de "Syrische dictator" te straffen voor deze gruwelijke aanslag. In feite is alles
door terroristen met de geheime diensten van de grootmachten opgezet en uitgevoerd. Het neerhalen van het lijnvliegtuig boven Oost Oekraïne met de dood van 298 onschuldigen (17 juli 2014) moest de aanleiding worden voor een oorlog tegen Poetin. In feite is deze misdaad welbewust gepland en uitgevoerd door Kiev in samenwerking met VS en NAVO. De aanslag op de Twin Towers in New York (11 sept. 2001) moest de aanleiding worden om een oorlog te beginnen tegen een reeks landen. Het wordt stilaan voor iedereen duidelijk dat het een gruweldaad is die beraamd en gepleegd werd door een elite van binnenuit. En waarom wil deze elite een oorlog? Omdat in oorlogstijd niemand vraagt dat de beslissingen democratisch, nl door het volk zouden genomen worden. Men is zo gefixeerd op een dictator of op terroristen dat de elite zonder probleem alle beslissingen kan nemen en doen uitvoeren. In welk een wereld leven wij!
Een heel klein gedeelte van het 6000 bladzijden tellende Amerikaanse senaatsrapport over de folteringen van gevangenen door de CIA na de aanslag op de WTC torens op 9/11 is begin deze maand eindelijk openbaar gemaakt. De moedige woorden van senator Dianne Feinstein luidden: "
Het is tijd om de pijnlijke waarheid onder ogen te zien...". Het bevestigt o.m. dat al Qaida helemaal niet betrokken was bij deze aanslagen op de Twin torens, dat de CIA hiermee geen andere aanslagen verijdeld heeft, omdat zulks helemaal de bedoeling niet was en dat de zogenaamde 19 terroristen die verdacht werden van deze aanslagen helemaal niet in die vliegtuigen zaten. Wel heeft de CIA met behulp van de Mossad uit de tienduizenden gevangenen tussen 2004 en 2011 de leiders van IS en andere terreurgroepen gevormd om dan naar believen ingezet te kunnen worden. Een van dergelijke groepen, die twee jaar lang getraind is, werd zopas als versterking naar IS gestuurd. Een kerstgeschenk van Obama.
Rusland kampt voorlopig met een flinke monetaire en budgettaire crisis. Jazeker, hier spelen heel wat factoren in mee. Voor wie wat ruimer zicht heeft, is het evenwel duidelijk. De VS hebben met behulp van Saoedi-Arabië (olie) en de EU (sancties) deze crisis weten te veroorzaken. Neen, het gaat niet tegen Rusland, als het maar de westerse belangen wil dienen. Het gaat tegen de persoon van Poetin, die onwrikbaar de soevereiniteit van het Russische volk en land blijft verzekeren.
Cuba en de VS hebben uiteindelijk normale diplomatieke betrekkingen met elkaar. Onze huidige paus schijnt daarin een beslissende middelaarsrol gespeeld te hebben met een persoonlijke brief zowel aan het Cubaanse als aan het Amerikaanse staatshoofd. En het Syrische leger blijft op alle fronten overwinningen behalen ook op de bolwerken van IS. Helaas moet dit met bombardementen gebeuren, waardoor met de terroristen ook dikwijls infrastructuur geraakt wordt. In Qalamoun vechten het vrije Syrische leger (je weet wel, dat noch vrij, noch Syrisch, noch een leger is) en IS tegen elkaar, maar het eigenlijke doel is vandaar het Libanese Erzal te heroveren. Generaal
Saheil al Hassan van het nationale Syrische leger heeft de bijnaam "de tijger" gekregen en heeft naar verluidt nog geen enkele slag verloren. Het drama is evenwel dat onophoudelijk nieuwe groepen jihadisten naar Syrië gestuurd worden, met alle steun van de westerse politici en media. We leven volop in het rijk van de chaos, hier gelukkig nog in veiligheid en vrede.
Wat doet het deugd een mail te krijgen van een Vlaamse jongere die schrijft dat hij de kans gekregen heeft te getuigen voor een reporter van de Syrische tv in Antwerpen. Hij verklaart moedig dat de Europese bevolking helemaal niet achter "
hun corrupte leiders en afschuwelijk beleid" staat, dat hij zich aangesloten heeft bij het "Europees front voor Syrië" en dat hij een klein vlammetje heeft aangestoken waarvan hij hoopt dat het een heus kampvuur wordt dat tot in Mar Yakub zichtbaar is!
Feestelijkheden voor de toekomstige oorlogen
De NAVO heeft enkele feesten achter de rug. In Amman (Jordanië) verzamelden op 9 en 10 december de secretaris generaal Jens Stoltenberg, de 28 vertegenwoordigers van de lidstaten en 7 ambassadeurs van landen die ‘partners’ zijn van de NAVO: Algerije, Egypte, Jordanië, Israël, Marokko, Mauritanië en Tunesië. Ze vierden de 20 jarige "dialoog van de Middellandse zee". Stoltenberg prees Jordanië en Marokko omdat ze drie jaar geleden de NAVO zo flink militair geholpen hebben in haar actie "
om het Libische volk te beschermen" (Jordanië en Turkije zorgen, met de steun van Israël voor de onophoudelijke toestroom van wapens en terroristen). Nu worden overeenkomsten met afzonderlijke landen in het vooruitzicht gesteld, zoals die al gesloten zijn met Israël. In december 2008 (drie weken voor Israël nog eens Gaza bestookte) werd een overeenkomst gesloten waarbij Israël toegang kreeg tot het elektronische informatiesysteem van de NAVO. Er werd ook een samenwerking voorzien om de verspreiding van kernwapens tegen te gaan (terwijl Israël zelf weigert het non proliferatieverdrag voor atoomwapens te ondertekenen, het voorstel van de UNO om het Midden Oosten kernvrij te maken verworpen heeft en een geperfectioneerd atoomwapenarsenaal onderhoudt te land, ter zee en in de lucht!). Stoltenberg wees er op dat met het ontstaan van de islamitische staat (IS) het geweld en de haat toegenomen zijn in N-Afrika en het Midden Oosten, waardoor meer samenwerking nodig is. Hij prees Jordanië als "een eiland van stabiliteit in een zee van beroeringen" omwille van zijn trouwe samenwerking met de NAVO (voor het uitmoorden van soevereine volken en het verwoesten van landen!).
Vandaar trokken de feestvierders naar Doha (Qatar) om op 11 december de 10 jarige "samenwerking van Istanbul" te vieren, met de vier golfstaten Bahrein, Verenigde Arabische Emiraten, Koeweit en Qatar. VS en NAVO hebben nu zo ongeveer heel de wereld in hun militaire greep en dat is de bedoeling. In Doha wordt Qatar door de secretaris generaal geprezen om zijn trouwe samenwerking met de NAVO. (Het was
Qatar dat voor voldoende terroristische groepen zorgde in Libië en het is Qatar dat Syrië en Irak met IS nu mee in de ellende stort). Waarom heeft de secretaris generaal in Qatar angstvallig vermeden om hun aller trouwste medewerkers zelf in de bloemen te zetten: de IS?
Wie komt daar aan uit de woestijn....?
Katholieken kunnen veel leren van de vurigheid van sommige protestanten maar er zijn ook protestantse dwalingen die in katholieke middens diep zijn doorgedrongen. Een ervan is de ‘wereldse’ manier om de Bijbel te interpreteren als een bevestiging van het huidige zionistische regime in Israël. In die zin kreeg ik een commentaar op Ezechiël 37 – 39 waarin de schrijver zelfs de bewijzen zag dat Rusland Israël zal aanvallen en dat God tenslotte de aanvaller zal vernietigen. Wat een vrome onzin, totaal blind voor de werkelijkheid. Bijbelse profetieën zijn niet gericht op de verheerlijking van aardse regeringen of landen, maar roepen op tot bekering en het erkennen dat alleen God in Jezus zal overwinnen. Jezus voorspelde de ondergang van Jeruzalem en zijn tempel. Ondubbelzinnig kondigde Hij aan dat het Rijk Gods zal afgenomen worden van het joodse volk dat zijn eigen Messias niet erkent en dat het zal gegeven worden aan een volk dat wel vruchten draagt. Jezus aanvaarden als de enige Redder is de boodschap voor allen. Bovendien is het duidelijk dat ook geen aards Jeruzalem eeuwig is. Ons enig vaderland dat blijft is het hemelse, dat symbolisch "Jeruzalem" wordt genoemd. We zijn niet op weg naar een aards Jeruzalem maar naar dit hemelse.
Een veel betere Bijbelse commentaar geeft de heilige kerklerares Hildegard van Bingen (+ 1179) in haar hoofdwerk
Scivias, deel 1, visioen 5 (= Ken de wegen des Heren) Het zijn slechts vijf bladzijden over de synagoge. Zij ziet de synagoge als een grote vrouw, zonder ogen, met de armen gekruist. Ze draagt een krans om haar hoofd omwille van haar uitverkiezing. Het joodse volk werd immers door God uitverkoren om de goddelijke waarheden en waarden te ontvangen en door te geven aan heel de mensheid. Haar voeten druipen echter van het bloed van de profeten, die door haar vermoord werden. Op haar hart is Abraham afgebeeld, op haar borst Mozes met de tien geboden, in haar schoot draagt ze al de profeten. Terwijl ze zelf blind is kijken allen met bewondering en verwachting in dezelfde richting: "Wie komt daar aan uit de woestijn, leunend op de arm van haar geliefde"? (Hooglied 8, 6). Het zijn de Kerk en Christus. "De Synagoge gaat voorop in de schaduw van de voorafbeelding, de Kerk volgt in het licht van de waarheid." Terwijl Christus en de Kerk door de synagoge met vreugde zouden moeten worden toegejuicht omdat ze de vervulling zijn van alles wat aan het uitverkoren volk gegeven werd, blijft zij stug en blind. Hildegard gebruikt nog enkele Bijbelse beelden om duidelijk te maken dat de duivel zich zal meester maken van de synagoge, dank zij haar verblinding en velen tot dwaling en ongeloof zal verleiden tot aan de komst van de "zoon van het verderf". Op het hoogtepunt van haar hoogmoed zal zij dan ten val komen "zoals Saul omkwam op de berg Gelboa nadat hij David had verjaagd". Christus
zal tenslotte de zoon van het verderf vernietigen, de synagoge zal erkennen dat ze in feite de antichrist heeft aanbeden en God zal haar terug brengen naar de waarheid. Van dit Bijbels visioen zou ieder element uitvoerig uitgewerkt kunnen worden. Wij laten het bij deze korte samenvatting. Laat het duidelijk zijn dat God mens geworden is in Jezus Christus, in het joodse volk dat voor het grootste gedeelte Hem heeft verworpen en blijft verwerpen. Zolang dit volk zijn eigen Redder niet erkent zal het geen rust kennen en zal er geen vrede zijn. Op dit ogenblik is het zionistisch regime in Israël al gevallen maar of dit naar een ommekeer leidt moeten we nog afwachten. Gelukkig zijn er steeds meer joden die Jezus erkennen als hun Messias, als de Zoon van God en de Redder van de wereld. Zij zijn met miljoenen wereldwijd. En wij, die ook bekering nodig hebben, voegen ons graag bij hen met de beweging
Toward Jerusalem Council II om samen met hen ooit één te worden in verscheidenheid: één Kerk van Jezus Christus, bestaande uit een tak gelovigen uit het joodse volk en een tak gelovigen uit de volkeren.
Hierbij een dankbare groet, wens en gebed van gans de gemeenschap, ook van de allerkleinste Fadia, die hier, nu bijna 2 jaar geleden, geboren werd en opgevangen. Na de eucharistie van 8 december, hoogfeest van O.L. Vrouw Onbevlekt Ontvangen kwam ze naar het altaar gekropen om mee te zingen:
Aan allen een Zalig Kerstfeest en een Gezegend Nieuw Jaar,
Hartelijk dank aan hen
Die met ons helpen, meebidden, strijden en lijden,
Tot eer van God en heil van de mensen
19-12-2014 om 21:50
geschreven door Gust Adriaensen
17-12-2014
Nachtmis in Postel
Op woensdag 24 december wordt om 21 uur de nachtmis van Kerstmis gevierd in de abdijkerk van Postel.
Toegangskaarten zijn niet nodig. Iedereen is van harte welkom!
17-12-2014 om 13:06
geschreven door Gust Adriaensen
Het wezen der poëzie en de donkere dagen voor Kerstmis
Het wezen der poëzie en de donkere dagen voor Kerstmis
'Schrijf je nog gedichten?' vroeg een vriend. 'Soms', zei ik.
Het geboortehuis met de zeventakkige beuk kwam in zicht, gleed voorbij terwijl we ons voortspoedden over de Desselsedijk richting Aberg.
'Wat is poëzie eigenlijk?' vroeg een ander.
De vraag bleef hangen in de schemering die het ouderhuis opslorpte, de vallei toedekte, aan de rivier van mijn jeugd haar glans ontnam.
De duisternis viel snel op deze donkere dag voor Kerstmis.
17-12-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
16-12-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/39
Vrijdag 12 december 2014
Sinterklaas en andere festiviteiten
Van 1994 tot 2000 werden de ruinen van dit klooster door drie zusters heropgebouwd, uiteraard met de hulp van steeds meer mensen. Een van hen, een Franse zuster, is de enige die op dit ogenblik hier is. Zij is ook door de mensen van het dorp goed gekend en geliefd. Toen er tijdens de moeilijkste periode van deze oorlog geen medische hulp meer beschikbaar was, kon zij, als een wandelende encyclopedie van geneeskrachtige kruiden, mensen blijven helpen met allerlei zalven en drankjes, en niet zonder succes. Welnu, op het feest van Sinterklaas is zij jarig. En iedere verjaardag wordt hier creatief gevierd. In de vroege avond valt plots een groep van een dertigtal mensen de refter binnen, vrijwilligers, vluchtelingen en mensen uit het dorp, die allen hier goed thuis zijn. Er wordt op toeters geblazen terwijl slingers, ballonnen, en gekleurde papieren bolletjes in het rond vliegen. De refter is plots omgetoverd tot een feestzaal en iedereen feliciteert de jarige. Bovendien hebben ze zelf eten bij: een heel grote schotel rijst met kip, een grote kom friet, popcorn en drie grote taarten. Uiteindelijk strijkt iedereen neer waar plaats is. De fraters en de kinderen beginnen flinke borden met eten te vullen en rond te delen. Er wordt thee geserveerd. Wie wil krijgt nog een tweede of derde portie. De jarige leest een mooie brief voor - in Arabische vertaling - die ze van de familie gekregen heeft terwijl er volop gegeten wordt. De vloer ligt vol met gekleurde papieren bolletjes en dit is al vlug een gelegenheid voor enkelen om ze te verzamelen en er anderen mee te bestoken. Het werkt zo aanstekelijk dat na een tijdje zowat heel de groep in onderling gevecht verwikkeld is. De mensen die we anders herkennen aan hun vriendelijke en eerbiedige groet worden plots als kleine kinderen, tot groot jolijt van iedereen.
De gemeenschap zelf heeft een sketch voorbereid: een ontmoeting van Jeanne d’Arc die de dauphin overtuigt om zich in Reims tot koning te laten wijden. Een belangrijk keerpunt in de geschiedenis van Frankrijk, erg geliefd door de jarige zuster. De koning van Frankrijk krijgt de opdracht te regeren in naam van Christus, de echte Koning. Hoe de zusters de gepaste kleding bij elkaar gekregen hebben weet ik ook niet, maar het waren allemaal figuren die als het ware recht uit de Middeleeuwen kwamen. De hal diende als toneelzaal en de ruimte tussen de (weggeblazen) voordeur en de hal was als het podium, met doeken afgescheiden. Allemaal net echt. Ieder had de nodige teksten die hij of zij kon aflezen. Vermits de koning en de soldaten een groot zwaard hadden (karton met zilver bekleed) was dit achteraf weer een gelegenheid voor sommige toeschouwers om met de gepaste kledij en een zwaard een onderling gevecht te beginnen. En zo werd de groep van deftige heren weer een zwaard-vechtende, half worstelende bende.
Er is een serieuze afsluiter in de refter, waar het ook wat warmer is, dank zij een houtvuurtje. De elektriciteit is inmiddels uitgevallen en op een laptop worden enkele humoristische en tevens leerrijke tekenfilmpjes getoond: een groep mensen die allemaal een kruis dragen. Eentje vraagt voortdurend aan God of hij van zijn kruis geen stukje mag afzagen en zo wordt zijn kruis steeds korter en lichter, totdat ze aan een ravijn komen, die de anderen met hun kruis kunnen overbruggen terwijl die ene man achter blijft met een kruis dat veel te kort is. Een aangename, ontspannende en gezegende avond.
De volgende dag, zondagmorgen weerklinkt de huisbel al om half tien. Veel te vroeg voor de eucharistie. Tot grote verrassing had moeder Agnes-Mariam de kans om mee te komen met enkele mensen, die het klooster wilden bezoeken. Ze hebben slechts één uur tijd. Het is de Nederlandse groep “Dorcas”, die destijds gezorgd heeft voor o.m. een mobiel hospitaal. Wat een aangename ontmoeting voor iedereen en het doet deugd even in eigen taal te kunnen delen met mensen met dezelfde bezieling en vanuit hetzelfde geloof. Zij en wij hopen dat het eens mogelijk zal zijn in alle vrijheid en veiligheid op bezoek te komen.
De grootste economische catastrofe ooit voor Europa
In 2006 werd een overeenkomst bereikt om het zogenaamde “gazoduc South Stream” te bouwen, ten einde het Russisch gas naar Europa te brengen: onder het water van de Zwarte Zee naar Bulgarije, Servië, Hongarije, Slovenië en Italië, waar een terminal zou gebouwd worden in Tarvisio (Udine). Deze bouw leverde voor de betrokken landen vele contracten op, naast de jaarlijkse opbrengsten vanwege de vergunning om het gas langs hun land te vervoeren. Bovendien werden bij deze constructie de Duitse onderneming Winterhall en het Franse EDF betrokken. De werkzaamheden begonnen in 2012 en zouden in 2015 afgerond worden. Volgens deskundigen was dit voor Europa de meest gunstige gaslevering die mogelijk was.
In 2011 beginnen VS, NAVO en bondgenoten een oorlog tegen Libië en Syrië. Muammar al-Kadhafi, inmiddels “de vriend van het westen”, wordt op beestachtige wijze vermoord onder luid westers applaus en het land wordt in handen gegeven van terroristenleiders als trouwe marionetten van het westen. Het was de bedoeling om Syrië op dezelfde wijze en met hetzelfde doel in een chaos te storten. Te midden van arrogante wereldleiders met hun voortdurende, brutale scheldpartijen en valse beschuldigingen, bleef Poetin de eenzame waardige staatsman, die de soevereiniteit vann Syrië verdedigt. Een doorn in het oog van het westen. Hij moest dus als de duivel zelf worden afgeschilderd. Dat Syrië nog bestaat en dat wij nog in leven zijn danken we, menselijk gesproken, echter vooral aan hem.
Inmiddels bleek het onmogelijk om de Syrische regering omver te werpen. VS en NAVO beginnen de crisis in Oekraïne, als uitvalsbasis voor weer een nieuwe oorlog, nu tegen Rusland. Tegelijk worden eenzijdig sancties opgelegd, eigenlijk is het economisch terrorisme, want wettige sancties vereisen, volgens het UNO handvest een officieel onderzoek en veroordeling. Geen, nood, heel de EU doet blindelings mee. Om de sancties nog uit te breiden worden 298 onschuldige reizigers van de lijnvlucht MH 17 de dood ingejaagd, waarvoor inmiddels onweerlegbare bewijzen zijn dat Oekraïne, VS en NAVO deze aanslag zelf beraamden maar eensgezind wordt Poetin als schuldige aangewezen, voordat er één vaststelling kon gebeuren en nog steeds kunnen ze voor hun valse aanklachten niet één bewijs geven. Precies hetzelfde scenario als dat van de gruwelijke gifgasaanval in Ghouta. Inmiddels zijn alle gegevens ook van de zwarte dozen ter beschikking, maar over de inhoud wordt geen woord gerept. Oekraïne, meer van verdachte betrokken partij, maakt deel uit van het onderzoeksteam, terwijl het onafhankelijke Maleysia, eigenaar van het vliegtuig dat bovendien 54 doden betreurt wordt vier maanden lang resoluut van het onderzoeksteam uitgesloten. Maar het werkt: Poetin en Rusland moeten streng gestraft worden.
En zo belanden we weer bij de “gazoduc South Stream”. De VS zetten Bulgarije onder druk om de bouw van de pijpleiding stop te zetten. De Amerikaanse senator John McCain (goede vriend van de nieuwe kalief en van de leiders van de terroristengroepen in Syrië) reist naar Bulgarije om de eerste minister Plamen Oresharski duidelijk te maken dat samenwerking met een Russische firma bij de bouw van de pijpleiding onder de sancties valt. Bovendien begint José Barroso een procedure van de Europese Unie tegen Bulgarije. Bulgarije capituleert en legt de werkzaamheden stil. Het hele project heeft een waarde van 16 miljard euro en Rusland heeft al 4,5 miljard geïnvesteerd. Het Amerikaanse Chevron begint een eigen project dat volgens deskundigen niet alleen erg gevaarlijk is voor het milieu maar bovendien vele malen duurder. De geopolitieker en geograaf Manlio Dinucci noemt het de grootste economische catastrofe die Europa ooit getroffen heeft. Wij noemen dit het perverse genot van de huidige Europese en vooral Amerikaanse politieke leiders.
Voor vrede en welvaart: verlaat de NAVO!
Na de koude oorlog heeft de NAVO Joegoslavië ontwricht, de landen van het voormalige Warsawpact opgeslorpt (tegen de afspraken in) waarbij drie landen van de voormalige Sovjetunie zelf en twee van Joegoslavië, Afghanistan bezet, Libië verwoest en geprobeerd hetzelfde met Syrië te doen, een staatsgreep georganiseerd in Oekraïne om Rusland te provoceren en een militaire aanwezigheid gevestigd in de Indische oceaan om China te provoceren. Bovendien zijn er nog internationale missies, “peacekeeping” genoemd, uiteindelijk eveneens gericht op de verwoesting van soevereine naties.
De hoogste militaire bevelhebber van de NAVO in Europa is een Amerikaanse generaal die benoemd wordt door de Amerikaanse president, terwijl meerdere sleutelposities eveneens door Amerikanen worden ingenomen. Zo staat de NAVO geheel in dienst van de militaire, politieke en economische belangen van Amerika. Alle Europese landen zijn de slaven van deze belangen.
Voor de hoger genoemde Italiaan Manlio Dinucii is het nu genoeg. Deze voortdurende oorlogsvoering is tegen de Italiaanse constitutie (art. 11) en ruineert de nationale belangen. Het ontneemt Italië iedere mogelijkheid om een eigen buitenlands en militair beleid te voeren. Bovendien zijn er bepaalde militaire bases met Amerikaanse atoombommen, waarbij Italiaanse piloten opgeleid zijn om ze te gebruiken, wat indruist tegen het nucleaire non-proliferatieverdag, dat ook door Italië werd ondertekend. Tenslotte heeft hij uitgerekend dat Italië iedere dag minstens 52 miljoen euro moet betalen aan militaire uitgaven en volgens de overeenkomsten met de NAVO zou het nog ongeveer dubbel zo veel moeten worden. Zijn boodschap is: laten we uit de NAVO stappen om ons land naar vrede en welvaart te leiden (Pourquoi nous devons sortir de l’OTAN. Campagne international pour sortir de l’OTAN, mondialisation.ca, 6/12/2014). Zou dit voor ons land en de andere landen niet op gelijkaardige wijze gelden?
Laten we Syrië heropbouwen
Het Syrische leger heeft de laatste tijd belangrijke overwinningen behaald, ook op de bolwerken van de islamitische staat (IS) in Aleppo, Deir Ezzor, Daraa. Helaas, de kinderen van de duisternis reageren nog verraderlijker. Het zionistisch regime heeft zondag voor de vijfde maal in 18 maanden tijd bombardementen uitgvoerd, nu o.m. op de internationale luchthaven van Damascus. Het is al eerder bekend dat de zionisten de gewonde IS strijders en terroristen verzorgen en terug naar Syrië brengen, de terroristen informatie én wapens bezorgen om het land te ontwrichten en de lijdensweg van het volk nog te verzwaren. Laat het duidelijk zijn dat het zionistische regime in geen enkel opzicht de waardige vertegenwoordiger kan zijn van het bijbelse land en volk van Israël en nog veel minder van het joodse geloof. Wie meent hiervoor vroom de ogen te moeten sluiten, staat aan de kant van de misdadigers en niet van de onschuldige slachtoffers. Voor Syrië vormen deze nieuwe aanslagen een gelegenheid om de samenwerking met bevriende landen nog uit te breiden en verder te werken aan zijn nationale verzoening en zijn heropbouw. En er wordt gewerkt o.m. aan het herstel van het bijzonder hinderlijk euvel van de lange stroomonderbrekingen. Er zijn goede vooruitzichten dat deze hinder binnen afzienbare tijd in heel het land hersteld is.
Het voormalig parlementslid Sheihk Muhammad al-Hilo is in november 2012 naar Turkije gevlucht, nu teruggekeerd en heeft vrijdag voor de Syrische tv zijn verhaal gedaan. Door rebellen en Turkse personaliteiten werd hij gedwongen openlijk zijn afkeurig over de Syrische regering uit te spreken. Hij heeft uiteindelijk een kans gezien om naar Saoedi-Arabië te vluchten en is vandaar teruggekeerd naar Tartous. Hij roept nu alle Syriers in het buitenland op om terug te keren naar Syrië om het land samen weer op te bouwen.
Een oorlog van 34 eeuwen geleden!
Het Egyptisch ministerie van oudheidkunde kondige midden vorige maand een van de grootste archeologische vondsten ooit aan. Toen professor Muhammad Abdel Gader (universiteit van Cairo) en zijn team in de Rode Zee op zoek waren naar oude scheepswrakken, troffen ze een 400 geraamtes aan, honderden wapens en twee oorlogswagens uit de 14e eeuw voor Christus. Ze schatten dat er nog ‘n 5000 geraamtes liggen en besluiten dat het moet gaan om het Egyptische leger ten tijde van koning Akhenaton. Toen trok het joodse volk door de Rode Zee terwijl het Egyptische leger in de golven omkwam. Wat een verrassing, vooral voor hen die ons al jaren op het hart drukken dat de bijbelse doortocht door de Rode Zee slechts een stichtend verhaal is en geen historisch gebeuren!
P. Daniel
16-12-2014 om 12:45
geschreven door Gust Adriaensen
15-12-2014
Rechtse Rakker Rik
Hoe verstandig en vaak sluw Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, ook is, hoe boeiend en beschouwend zijn columns ook lijken te zijn, toch kan je geregeld uit wat hij schrijft heel wat afleiden over zijn persoonlijke maatschappelijke en politieke opvattingen.
Neem bv. het volgende citaat uit zijn recentste column eens onder de loep.
'Dat is, welke de motieven van de Vlaamse vakbonden ook mogen zijn, voor de PS het doel van de stakingen. Le retour au pouvoir. Voor de rest valt er niet zo veel te rapen. Dat we niet langer op jeugdige leeftijd met pensioen kunnen gaan, beseft immers iedereen. Dat een indexsprong onze sociale welvaartsstaat niet zal vernietigen, is ook helder. De vermogenswinstbelasting wordt de laatste weken mooi in de markt gezet, maar ze brengt enkel geld op in goede, niet in barre tijden. Om haar te verwezenlijken is een vermogenskadaster nodig, zal er meer controle van de overheid zijn, minder privacy, een ruime blik in onze slaap- en badkamers. '
Torfs herhaalt hier met meer kronkelingen weliswaar, wat rechtse politici als De Wever en Rutten en werkgeversorganisaties voortdurend herhalen:
-De PS heeft het land altijd geregeerd en is machtsgeil.
-De stakingen zijn politieke stakingen.
-Er zijn geen alternatieven voor het optrekken van de pensioenleeftijd, voor de indexsprong.
-De vermogenswinstbelasting zal niets opbrengen en het vermogenskadaster zal een aanslag betekenen op onze privacy.
Rik Torfs, voor wie ik een heilig boontje heb, ontgoochelt me wel zeer erg. Waarom? Omdat hij onbewezen stellingen naar voren schuift en valse argumenten gebruikt. Hij weet dat de PS niet de echte machthebber van het land is. Hij weet dat stakingen altijd een politieke dimensie hebben. Hij weet dat er wel alternatieven zijn. Hij weet dat het niet correct is dat het 'vermogen' van de meeste werknemers voor de overheid een open boek is en dat het een niet te verdedigen privilege voor de rijken is dat hun echte vermogen onbekend blijft voor bv. de fiscus.
Moet uit wat de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven schrijft, geconcludeerd worden dat de heer Torfs politici als De Wever en Rutten en werkgeversbonzen naar de mond praat? Dat hij tegenstander is van stakingen? Dat hij als bevlogen intellectueel geen alternatieven ziet voor de brute besparingspolitiek, die enkel de werknemers treft? Dat hij voorstander is van de indexsprong? Dat hij voorstander is van een groeiende kloof tussen het inkomen van rijken en van de doorsneewerknemer?
Rik, foei! Foei toch!!
15-12-2014 om 21:44
geschreven door Gust Adriaensen
'De Kerk een geloofsgemeenschap'
In april van dit jaar bezochten we tijdens onze pelgrimstocht op de Zwitserse Jakobsweg, het indrukwekkende benedictijnenklooster van Einsiedeln.
Wellicht daardoor viel mijn oog op een Duits online-artikel van Radio Vaticaan.
Daarin zegt de abt van Einsiedeln het volgende naar aanleiding van de opening van het 'Jaar van het Godgewijde leven', dat voor Zwitserland in het klooster van Einsiedeln plaatsvond.
'Het Jaar van het Godgewijde leven' moet de betekenis van de Kerk als gemeenschap van gelovigen op de voorgrond plaatsen. De Kerk mag niet in eerste instantie een functionerende infrastructuur zijn, maar een vereniging van gelovigen, die door hun geloof met elkaar verbonden zijn.'
'Wat mij bij de opening van het Jaar van het Godgewijde leven verheugd heeft, is de verscheidenheid en de zichtbaarheid van de kloostergemeenschappen. En ik hoop dat ze tijdens dit jaar nog zichtbaarder worden.'
'De kloostergemeenschappen hebben historisch gezien altijd een antwoord geboden op crisissen in de samenleving, en daarom kunnen ze ook nu vele antwoorden geven op de uitdagingen binnen en buiten de Kerk.'
15-12-2014 om 12:12
geschreven door Gust Adriaensen
14-12-2014
Paus Franciscus wereldwijd populair
PAUS FRANCISCUS WERELDWIJD POPULAIR
Bron: SIR
De populariteit van paus Franciscus blijft niet beperkt tot Europa en Latijns-Amerika. Ook elders in de wereld en buiten de katholieke Kerk is hij uitzonderlijk populair. Dat blijkt uit een pas gehouden enquête van het Amerikaanse Bureau voor Godsdienststatistiek Pew in 48 landen in de vijf continenten. Daaruit blijkt dat hij populair is bij 60 procent van de wereldbevolking. Slechts 11 procent staat negatief tegenover de paus.
In Europa heeft 84 procent van de ondervraagden een positieve tot heel positieve houding ten aanzien van de Argentijnse paus. 78% van de inwoners in de VS, 72% in Latijns-Amerika, 44% in Afrika en 41% in Azië staat positief ten aanzien van Franciscus. In Azië en Afrika heeft telkens een 40% geen mening over de paus. Maar dat komt meestal omdat zij daar minder toegang hebben tot de media en omdat de paus er minder bekend is.
Paus Franciscus is het minst populair in het Midden-Oosten waar een vierde van de bevolking negatief staat ten aanzien van de paus. Slechts een kwart heeft er een positieve visie op de kerkleider. Paus Franciscus is per land het populairst in Argentinië (98%), Italië (97%), de Filippijnen en Polen (95%), Duitsland (94%) en Frankrijk, Colombia en de Verenigde Staten (93%)
14-12-2014 om 17:28
geschreven door Gust Adriaensen
12-12-2014
Waarschuwingsborden
Keuze genoeg bij de waarschuwingsborden, zoals je hieronder ziet.
Er ontbrak er echter nog één! Eentje dat waarschuwt voor overstekende oudjes
Daaraan is nu gelukkig verholpen.
Leve onze kranige oudjes, hip hip hoera!!
Chauffeurs, als u het onderste bord opmerkt, is er veel kans dat zich in de buurt hangouderen ophouden, die wel eens op de onzalige gedachte kunnen komen tegen een onaangepaste snelheid de rijbaan over te steken.
Start dan onmiddellijk met een stop- en ontwijkmaneuver!!
Het zal wel aan de tijdsdruk liggen, maar de kranten -ook degene die zich het label 'kwaliteitskrant' toedichten-, worden versmacht door de clichés. Dwangmatig. In de beoordeling van bekende personaliteiten, is dat nog het meest zichtbaar. Er doet zich iets belangrijks voor in de loopbaan van een BV of BB, -promotie, ontslag, enz.-, en het potje met de opgespaarde clichés wordt van het rek gehaald en geopend.
Neem nu aartsbisschop Léonard, die aankondigt dat hij volgend jaar, zoals het hoort, hij wordt dan 75, zijn ontslag indient. De gazetten halen de pot 'Léonard-Conservatief' uit het schap, en de clichés worden uitgesmeerd op het papier.
Historicus en theoloog Hans Geybels, pakt het in De Standaard niet zo dom aan. Hij schrijft onder de titel 'Zo de paus, zo de kardinaal', een stuk over de kenmerken die de opvolger van Léonard zal hebben. Dat zullen de kwaliteiten zijn, die ook paus Franciscus bezit, schrijft Geybels: eenvoud, authenticiteit, vreugde, klare communicatie, streven naar eenheid in verscheidenheid.
Door het zo te stellen, wekt de auteur evenwel op zijn minst de indruk dat die kenmerken niet zo duidelijk aanwezig waren bij Léonard. En dat klopt niet.
Aartsbisschop Léonard was in zijn persoonlijk leven en in zijn optreden de eenvoud zelve, met een grote betrokkenheid op de zwaksten in de samenleving. Een man die vreugde en authenticiteit uitstraalde, een echt gevoel voor humor had, een intellectueel ook die graag op een respectvolle manier in discussie ging, duidelijk communiceerde.
Te duidelijk klaarblijkelijk, volgens nogal wat journalisten. Want daar gaat het hem om. Léonard praatte hen en de goegemeente niet naar de mond. Liet zich geen mening opdringen door de media. Zei wat hij vanuit zijn grote verantwoordelijkheid, zijn kennis en overtuiging, dacht te moeten zeggen. Op basis van zijn ethische opvattingen omtrent abortus, euthanasie, seksualiteit, relaties, werd hij al onmiddellijk weggezet als een geborneerde conservatief. Dat clichépotje werd nu weer opengetrokken.
Léonard zou de 'eenheid' verstoren. Als de tegenstanders (het overgrote deel heeft al lang de Kerk de rug toegekeerd), van mening zijn dat 'eenheid' betekent: iedereen naar de mond praten, dan hoop ik uit de grond van mijn hart, dat Léonards opvolger direct in klare communicatie duidelijk maakt dat hij lak heeft aan dat soort 'eenheid'. Die journalisteninterpretatie van 'eenheid', is zeker ook niet besteed aan paus Franciscus.
En nog veel minder was het streven naar dat soort eenheid te vinden bij Jezus Christus. Integendeel. Hij streek vooral de wereldlijke en geestelijke machthebbers, maar niet alleen hen, geregeld tegen de haren in. Hij was de revolutionair van de echte liefde, de echte rechtvaardigheid, het echte respect voor het leven. En het kan niet anders of die waarden stonden haaks op de mens- en maatschappijvisie 2000 jaar geleden. En dat doen ze anno 2014 nog altijd.
12-12-2014 om 08:34
geschreven door Gust Adriaensen
Investeer op een evenwichtige en toekomstgerichte manier in het onderwijs
Investeer op een evenwichtige en toekomstgerichte manier in het onderwijs
De louter lineaire maatregelen die nu vooropgesteld worden, gaan ten koste van de kwaliteit van het leerplichtonderwijs, van de jobkansen voor gemotiveerde starters en van de loopbaan in het onderwijs tout court. Het huiswerk moet opnieuw gemaakt worden, vanuit een doordachte toekomstvisie, in overleg en met respect voor de mensen in het werkveld zelf. Daar dringen wij op aan!
Voor de verkiezingen beloofden de huidige regeringspartijen - de adviezen van de OESO en de Europese Commissie volgend - om extra te investeren in het onderwijs en om maatregelen te nemen om het beroep van leerkracht aantrekkelijker te maken. Wij stellen echter vast dat die beloftes niet zullen worden nagekomen, meer nog, dat er zwaar bespaard zal worden op onderwijs.
Zo lazen wij onlangs het voorstel van het VSKO om naast de reeds ingrijpende besparingsmaatregelen die de regering oplegt nog extra te besparen door de noemers in de tweede en derde graad op te trekken tot 22 contacturen. Wij betreuren de verdeeldheid die deze maatregel - wellicht ongewild - creëert en hebben hierbij enkele ernstige bedenkingen.
CONTRACTBREUK
Leerkrachten hebben een vlakke loopbaan met een beperkte verticale doorgroeimarge. Bovendien is er geen tweede pijler, is er geen 13de maand, zijn er geen maaltijd- of ecocheques, is er geen hospitalisatieverzekering en zijn er geen andere extralegale voordelen. Dit werd echter gecompenseerd door een gemiddeld loon en een goed pensioen.
Nu wilt u deze compensatie wegnemen door de diplomabonificatie af te schaffen en daarbovenop hard te besparen op de pensioenen. Voor sommige leerkrachten komen deze maatregelen neer op een drievoudige aanslag op de verloning: een eerste keer door de algemene indexsprong, een tweede keer door te beknibbelen op de pensioenen en een derde keer door bachelors en masters in de tweede en derde graad respectievelijk 1 of 2 contacturen meer te laten werken voor hetzelfde loon. Als men dit soort voorstellen goedkeurt, pleegt de overheid contractbreuk. Voor zij-instromers zal dit effect nog voelbaarder zijn omdat zij pas later, of nooit, tot de hoogste salarisschaal kunnen doorgroeien.
KWALITEIT
De kwaliteit van het onderwijs zal zwaar lijden onder deze verhoging van de werklast. Mensen met een fulltime job nog meer uren voor de klas laten staan is niet haalbaar. De huidige werkdruk zorgt nu al voor te veel burn-outs.
Als sommige bachelors en masters bovendien meer uren voor de klas moeten staan, blijft er geen tijd meer over om leerlingen op een degelijke manier voor te bereiden op hoger onderwijs. Daar verwacht men dat eerstejaarsstudenten van bij de start de nodige onderzoekscompetenties bezitten (bronnenonderzoek, informatieverwerking, zelfstandig een argumentatie opbouwen, een verslag schrijven, presenteren, ...). Dit brengt zeer veel leerbegeleiding met zich mee in de vorm van individuele coaching en massa’s verbeterwerk die voor een groot deel buiten de huidige 20 of 21 contacturen gebeurt.
Overwerkte leerkrachten zullen geen energie meer overhouden om naast de lesopdracht nog waardevolle extra initiatieven te organiseren zoals buitenlandse studiereizen, culturele projecten, persoonlijke begeleiding van leerlingen, schoolkrant, werkgroepen, …
De kwaliteit van het onderwijs staat door deze besparingsvoorstellen ernstig onder druk. Masters zullen bovendien nog minder kiezen voor een onderwijsloopbaan.
STARTERS
In het voorstel van het VSKO dat ons bereikte staat het volgende: “Wij zijn ons ervan bewust dat de beginnende leerkrachten door deze maatregel worden getroffen, net op een moment dat de sector nood heeft aan het oppoetsen van het imago van het lerarenberoep. Het is echter inherent aan de huidige regelgeving dat elke ingreep op omkadering ten koste gaat van de beginnende leerkrachten.” Met dit voorstel verliezen ongeveer 1500 starters hun job. Als men voor dit soort maatregelen kiest, dan “sluit men maar beter alle lerarenopleidingen (…) voor vijf jaar, want je moet die jonge gasten geen valse hoop geven.”[1] Dit kan men bezwaarlijk een doordachte en toekomstgerichte visie noemen. Een school, en vooral de leerlingen, hebben een gezonde mix van gemotiveerde ervaren leerkrachten én jonge leerkrachten nodig. Sterker nog: ze hebben daar recht op.
Waar zit dat “oppoetsen” van het imago van het beroep van leerkracht? Hoe wil men met dit soort maatregelen jonge, gemotiveerde en goed opgeleide mensen naar het onderwijs lokken? Of zij-instromers? We herinneren u graag aan enkele passages uit de beleidsnota:
- “In het secundair onderwijs is er een geraamd tekort voor 2012-2020 van ongeveer 8.000 leraren. Daarom is het belangrijk om een sterke instroom (zowel kwantitatief als kwalitatief) in het beroep te hebben en die ook te behouden.” (p. 15)
- “Het beleid, op elk niveau, moet vertrouwen in al deze mensen vooropstellen en belichamen en hun ook kansen geven. Het moet hun meer (adem)ruimte geven zodat zij de kerntaken waarvoor zij zich verantwoordelijk voelen, ten volle kunnen opnemen.” (p. 23)
- “We moeten werk maken van het aantrekken van voldoende en kwalitatief hoogstaande leraren en er voor zorgen dat ze met enthousiasme en inzet aan de slag blijven. Ik wil bovendien meer mensen warm maken om leerkracht te worden als een uitbreiding of wending van hun carrière. Het onderwijs moet een aantrekkelijke werkgever zijn die voldoende competitief is op de arbeidsmarkt en in de ‘war for talents’.” (p. 46)
RESPECT
Het voorstel van het VSKO bevestigt impliciet de totaal verkeerde perceptie van de “luie, profiterende leerkracht die voor een fulltime job maar 20/21/22 keer 50 minuten moet werken en voor de rest baadt in vrije tijd en vakanties”. 1 uur lesgeven komt neer op minstens 2 werkuren. Er zijn immers de lesvoorbereidingen, het verbeterwerk, de administratie, de klassenraden, het opstellen van testen en examens en de individuele remediëring, de oudercontacten, de toezichten, de bijscholingen, de extra werkgroepen, en vaak ook de socio-emotionele begeleiding van leerlingen. Het voorstel van het VSKO betekent in procenten uitgedrukt minstens 5% (tweede graad) en 10% (derde graad) meer presteren voor hetzelfde loon. Het vaak gehoorde argument dat we veel meer vakantie hebben klopt, maar dat we een groot deel van die vakanties én van onze weekends moeten gebruiken om ons werk rond te krijgen, wordt genegeerd.
De lineaire besparingsvoorstellen getuigen van een verontrustend gebrek aan respect voor en kennis van het werkveld. Er worden zeer zware beslissingen genomen zonder genuanceerde achterliggende visie. We missen vertrouwen in de leerkracht en de moed om duidelijk te maken wat de job inhoudt en dat ook te verdedigen naar de buitenwereld toe.
HET KAN ANDERS
Het onderwijs zou meer gebaat zijn met een grondige hervorming, gestoeld op een doordachte toekomstvisie die zich vertaalt in rechtvaardige en evenwichtige maatregelen, zonder dat de kwaliteit en de leefbaarheid van het onderwijs in het gedrang komen, zonder jobverlies.
Loopbaandebat
Voer het loopbaandebat ten gronde om de job aantrekkelijk te houden en mensen langer te laten werken. In plaats van te morrelen aan de noemers is er nood aan een meer evenwichtige invulling van de schoolopdracht (verhouding contacturen en andere taken) van de leerkracht. Die zou kunnen fluctueren, afhankelijk van het moment in de loopbaan.
· Voor starters: meer werkzekerheid en een meer evenwichtige werklast.
· Voor zij-instromers: een aantrekkelijke instapregeling, rekening houdend met ervaring en kortere anciënniteitssprongen.
· Voor vast benoemde leerkrachten: een aantrekkelijke en haalbare uitstapregeling met respect voor de opgebouwde anciënniteit.
Toekomstgericht besparen
Flexibiliseer de anciënniteitssprongen (iets langere periodes dan de huidige 2 à 3 jaar), zo bespaar je op loonmassa, niet op mensen.
Bespaar niet op de kernopdracht maar op andere diensten en agentschappen binnen het onderwijs (cf. vermindering inspectie hoger onderwijs).
Concretiseer het Masterplan Hervorming Secundair Onderwijs om de studierichtingen en het aantal contacturen efficiënter te verdelen over scholen, inclusief overgangsmaatregelen om jobverlies te vermijden.
Investeren
Er zijn andere groepen in de samenleving die meer kunnen en moeten bijdragen. Investeer in plaats van te besparen in het leerplichtonderwijs, waar de toekomst van ons land wordt voorbereid. “Onderwijs is een zeer goede sociale investering. Het gaat om een sociale investering want meer nog dan de jongere zelf is de hele samenleving gebaat bij investeringen in goed onderwijs. In termen van financieel rendement, kosten en baten, kunnen we stellen dat investeren in onderwijs, gemiddeld genomen in Vlaanderen op lange termijn tegen de 10% opbrengt - in reële termen, d.w.z. na aftrek van inflatie enz… Bijna geen enkele belegging op de beurs is zo interessant als een investering in onderwijs. Ook vanuit sociaal oogpunt zijn die rendementsvoeten zeer hoog. Daarom hebben zowel de OESO als de Europese Commissie de lidstaten aangespoord om meer te investeren in onderwijs. En van bij het uitbreken van de crisis hebben die beide instanties, OESO en Europese Commissie, erop aangedrongen om niet te besparen op onderwijs.”[2]
SLOTSOM
De louter lineaire maatregelen die nu vooropgesteld worden, gaan ten koste van de kwaliteit van het leerplichtonderwijs, van de jobkansen voor gemotiveerde starters en van de loopbaan in het onderwijs tout court. Het huiswerk moet opnieuw gemaakt worden, vanuit een doordachte toekomstvisie, in overleg en met respect voor de mensen in het werkveld zelf. Daar dringen wij op aan!
12-12-2014 om 07:23
geschreven door Gust Adriaensen
10-12-2014
Brave New World
Katrien Devolder en Ignaas Devisch, verbonden aan de UGent, zijn bestuursleden van De Maakbare Mens, en dan ligt het voor de hand dat zij voorstander zijn van genetische selectie van embryo's. Wat meer is, die selectie, aldus de maakbaremens'ers, is ethisch niet relevant. Welke kenmerken en capaciteiten willen 'we' promoten in de maatschappij?, daar gaat het hem om, schrijven Devolder en Devisch.
Over het selectieproces, geen woord. Je kan alleen maar concluderen dat er het best een massa embryo's geproduceerd worden, om daaruit de 'geschikte', de 'meest aangepaste', te selecteren. De rest kan dan afgevoerd worden naar een destructiebedrijf.
En wat bedoelen de auteurs precies met 'kenmerken en capaciteiten die we willen promoten in de maatschappij'? Zal de selectie van de embryo's veranderen met de wisselende politieke, maatschappelijke en culturele trends en machtsverhoudingen?
Het is verbijsterend op welke lichtzinnige manier over embryo's geschreven wordt. Het is een 'fascistische' stap in de 'materialisering' en de 'ontmenselijking' van het prille begin van de mens.
Zouden Katrien Devolder en Ignaas Devisch zich al wel eens hebben afgevraagd of zijzelf een genetische selectie, gedirigeerd door de 'kenmerken en capaciteiten' die gepromoot werden in de tijd van hun verwekking, doorstaan zouden hebben?
10-12-2014 om 09:29
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'De familie is een liefdesgemeenschap, waar elk van ons leert in verbondenheid te leven met anderen en met de wereld rond ons.'
10-12-2014 om 08:00
geschreven door Gust Adriaensen
08-12-2014
Spijkers met koppen
In zijn maandagse column in De Standaard, slaat Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, eens te meer spijkers met koppen.
Over de respectloze reacties bij de dood van koningin Fabiola: 'Al moeten we cynici met mildheid behandelen, omdat achter hun ressentiment het verdriet schuilgaat over hun eigen leven, dat nooit gaf wat ze ervan verhoopten. Ressentiment heeft meer met onmacht dan met verdorvenheid te maken.'
Over de heisa met het Pereosfonds van Fabiola, begin 2013: 'Een koningin die probeert op legale wijze haar erfgenamen al te hoge successierechten te besparen, maar het van de bevolking en politieke klasse niet mag om morele redenen, ofschoon de critici in hun eigen leven precies hetzelfde zouden doen. De eerste burger die zich uitslooft om zijn belastingen te maximaliseren, hij melde zich aan. Benepen ressentiment, verpakt als moraal.'
Over de kerkelijke begrafenis van Luc De Vos: 'Ik dacht, toen ik 'Mia' van Gorki in het Latijn hoorde, toen ze Rosa werd in een kerk vol verleden tijd: wat kunnen kerkelijke begrafenissen -op hun best, wanneer het instituut ze niet schandelijk verwaarloost- prachtig zijn. Tijdeloos. Sterren komen, sterren gaan. Veniunt stellae, abeunt. De verzoening van de dood met de gestorvene. Waarbij de levenden enkel toeschouwers zijn. Wat een verschil met futiele afscheidsvieringen in aula's en theaters, waar iedereen persoonlijk wil getuigen hoe geweldig de overledene wel was. Laat dat toch. Aanvaard het mysterie. Bekleed u ermee. Verzoen u met uzelf. Vraag niets. Vertrouw.'
08-12-2014 om 17:18
geschreven door Gust Adriaensen
07-12-2014
Kerstconcert in de Sint-Martinuskerk Retie
Op zondag 21 december is er om 16 uur een kerstconcert in de Sint-Martinuskerk van Retie.
De koren '4-tune', o.l.v. Bert Verdonck en het Manteliusensemble o.l.v. Jos Cuppens treden op.
07-12-2014 om 16:27
geschreven door Gust Adriaensen
Luc De Vos over geloof en christendom
'Dat ik gedoopt ben, heeft zeker betekenis voor mij. Ik geloof niet dat het christendom op zijn einde loopt. Die traditie bestaat nu al meer dan 2000 jaar en volgens mij krijgt de twijfel van onze beperkte postmoderne tijd dat niet kapot.'
'Voor mij geldt: de geest, de ziel is het wezenlijke van ons menszijn. Ik noem dat 'de droom'. Daar gaat het om in het leven: geloof, hoop en liefde.'
'Ik ben ook blij dat ik gedoopt ben. Rituelen zijn wezenlijk. Ze zijn de uitwendigheden van de droom. Voor christenen is het doopsel cruciaal.'
'Het mooie aan onze God is dat Hij zijn schapen laat kiezen: je hoeft niet bij de kudde te blijven. Ik ben daar als puber ook losjes mee omgesprongen. Maar vanaf pakweg mijn dertigste, is dat mij opnieuw sterk gaan bezighouden.'
'In het christendom leeft de hoop dat de liefde niet sterft, maar sterker is dan de dood. Die hoop probeer ik gestalte te geven als zanger en schrijver.'
'Ik tracht de eucharistie een plaats te geven in mijn leven, al is dat in een artiestenbestaan niet altijd evident. Soms stap ik zomaar een kerk binnen.'
'Natuurlijk weet ik dat de Kerk door de verleiding van de macht fouten heeft gemaakt. Maar dat raakt de kern niet. Mensen maken nu eenmaal fouten. Ik betreur dat, maar God heeft daar niets mee te maken. Hij huilt om onze fouten.'
07-12-2014 om 13:49
geschreven door Gust Adriaensen
06-12-2014
Maak geen winst op de kap van de armen
Pope Francis: The poor must not become an opportunity for profit
06-12-2014 om 22:36
geschreven door Gust Adriaensen
Kerst in de abdij
Wie samen met de abdijgemeenschap van Postel , genietend van de stilte, de schoonheid van de liturgie en de pracht van het winterse landschap wil toeleven naar het feest van de geboorte van Jezus Christus, krijgt daarvoor ook dit jaar weer de gelegenheid van 22 tot 25 december.
06-12-2014 om 18:16
geschreven door Gust Adriaensen
Shame on you American police and Grand Jury!!
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
I can't breathe
......
06-12-2014 om 13:45
geschreven door Gust Adriaensen
05-12-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/38
Vrijdag 5 december 2014
Een model van efficiënte hulpverlening
De vrijwilligersploeg in en rond ons klooster heeft haar best gedaan om in Qalamoun volgens haar mogelijkheden de grootste noden te lenigen. Daarover hebben we vroeger al een foto-rapport gegeven (o.m. op 25 juli). De Rode Halve Maan in Damascus heeft hen inmiddels erkend als een eigen afdeling en onze dynamische bezieler is hun voorzitter. Nu richten ze zich op ons dorp zelf. Dinsdag streken een 20-tal enthousiaste jongeren van de Rode Halve Maan uit Damascus in ons klooster neer: twee dokters, verpleegsters, verplegers, laboranten, technici, vormingswerkers, hulpverleners... Allemaal gehuld in hetzelfde knalrode jasje met op de rug het embleem van de Rode Halve Maan. Samen met 40 vrijwilligers van hier gaan ze trachten de noden van de mensen samen op te lossen. Vele ziekenhuizen in Syrië zijn geheel of gedeeltelijk door rebellen verwoest en veel medisch personeel werd vermoord. De ziekenhuizen beginnen geleidelijk wel terug te werken maar er gaat veel zorg naar gewonde soldaten die dagelijks hun leven blijven inzetten voor het herstel van de veiligheid. Zieken en behoeftigen worden nu niet zozeer individueel opgezocht maar in gezinsverband. Deze groep heeft op drie dagen tijd deze zieken in hun familie bezocht, de nodige verzorging voorzien en de betreffende instructies gegeven. Verder zijn er bepaalde besmettingen, aandoeningen en ziektes die regelmatig opduiken. Daarvoor zijn ze naar de scholen gegaan om te leren hoe men deze kan vermijden of verzorgen. Ze geven ook instructies over hygiëne. Er wordt verder nagegaan of ieder een onderdak heeft, voldoende zuiver water, voeding, kleding enzovoort. Zo komt een dorpsgemeenschap tot nieuw leven met medewerking van de mensen zelf. Toch is het allemaal niet zo rooskleurig. Zij zelf vertellen dat de liefde in de gezinnen door de oorlog sterk gedaald is. Met de rebellengroepen werd er plots zoveel immoraliteit ingevoerd dat er heel wat is van blijven hangen.
’s Avonds komen deze jongens en meisjes terug naar ons klooster waar ze overnachten. Ze willen echter iedere moment nuttig gebruiken en zijn bereid ook voor ons en enkele anderen nog een E.H.B.O. cursus te geven. Het is praktische informatie die dan geoefend wordt. Alles verloopt in de grootste gemoedelijkheid en met de nodige humor. Na afloop zit ik met de fraters in het piepkleine bureau, dat zich juist naast de refter bevindt en met twee ramen uitgeeft op de gang zodat iedereen die naar de refter gaat onmiddellijk ziet wie er is. Enkele jongeren van de Rode Halve Maan steken hun hoofd binnen en vragen of ze kennis mogen komen maken. Twee verpleegsters en drie jonge mannen komen binnen. Ze vragen hoe wij hier gekomen zijn, waarom we hier zijn, wat we doen, wat de priesteropleiding inhoudt ... Meteen gaat het over het christelijk geloof en zonder omwegen vraag eentje: waarom mogen gehuwden volgens het evangelie niet scheiden? We spreken over de grootheid van het huwelijksverbond als totale wederzijdse gave en over de waardigheid van de menselijke persoon. Ondertussen is er nog een zuster bij gekomen die een pakkend getuigenis geeft van een christelijk koppel dat in moeilijkheden toch trouw is gebleven en daarin zijn roeping juist heeft gevonden. Het is al middernacht en we wensen elkaar een goede nachtrust. Toch hebben deze jongeren nog de behoefte om even langs “het salon” te gaan waar de verantwoordelijke van onze vrijwilligersploeg nog is. Daar vertellen ze dat ze getroffen zijn door de geest van het christelijk geloof. Een van de moslimeisjes, een verpleegster zegt hem: “Eigenlijk is de islam niet veel meer dan leugen en bedrog.”
De tweede avond willen ze samen met ons eten. Op het ruime voorplein worden tafels opgesteld en enkele auto’s hebben hun lampen op de tafels gericht. De burgemeester heeft voor kippen gezorgd, echt goed gebraden. De falafels worden met de hand in open lucht gemaakt op een verwarmde ijzeren bol. Het is te koud om stil te zitten maar iedereen loopt rond en er is eten genoeg. De grote attractie is het nemen van foto’s en velen willen met de gemeenschap op de foto. Ook de “gouverneur” van de streek is aanwezig met zijn vrouw en hun baby. De baby gaat van had tot hand. Iedereen praat met iedereen. Wat een volksfeest. Toch wordt daarna nog de tweede lange les van E.H.B.O. voor ons georganiseerd. En dan, jawel zijn het weer dezelfde jongens en meisjes die vragen of we samen niet wat kunnen napraten. Nu vragen zij hoe wij de toekomst van Syrië zien. Wij nemen de gelegenheid te baat om hen aan te moedigen in het werk dat zij doen. Het land is flink uitgemoord en verwoest. Ook de morele waarden zijn erg aangetast. Toch is dit alles eerder als een zuivering en een uitnodiging om dit land te doen herleven. Niet het aantal idealisten is belangrijk maar de diepe overtuiging en de onvoorwaardelijke inzet. Deze jongeren doen alvast prachtig werk dat een belangrijk begin is. Het is ook de bedoeling naar andere dorpen te gaan. En zo werd het weer middernacht. Dit was de tweede dag.
Donderdag in de namiddag namen ze afscheid. Aan de kinderen werd wat schrijfgerief als kleine cadeautjes uitgedeeld (‘made in China’) en ook wij kregen enkele nuttige dingen (o.a. een hele reeks spierwitte plastieken emmertjes met knalrode handvat e.d.). Wij hadden al aan enkelen een kleine herinnering aan het klooster gegeven alsook de armbandjes-mini-rozenhoedjes met kruisje. Een van de meisjes valt onze verpleegster van de vluchtelingen, die ook mee geholpen heeft, in de armen en zegt: “Ooit mochten we in een vijfsterren hotel overnachten maar wat we hier gekregen hebben is veel meer”. Uiteraard waren wij als kleine en zwakke gemeenschap ook erg blij dat we zo konden meehelpen en hen steunen. Mochten de groten der aarde nu eens met dezelfde ingesteldheid met elkaar omgaan en de andere volkeren helpen, de wereld zou een heerlijk verblijf zijn voor heel de mensenfamilie. Er is ruimschoots genoeg aan voeding, medische en technische kennis, grondstoffen en materiaal om er een driesterren hotel voor iedereen van te maken. Met Gods schepping en onze aarde hebben we meer dan genoeg gekregen om de werkelijke behoeften van alle mensen te voldoen, maar niet genoeg voor de buitensporige grillen, hebzucht en heerszucht van enkelen.
Geprangd tussen diplomatie en waarheid
Het Pausbezoek aan Turkije toont nogmaals de enorme risico’s én mogelijkheden van een paus die als staatshoofd een land bezoekt. Hij zit geprangd tussen diplomatiek geschipper en de verkondiging van de waarheid. Bij zijn aankomst heeft hij Turkije geprezen om zijn inzet en opvang van de vluchtelingen uit conflictgebieden zoals Syrië (L’Osserv. Romano 28 nov.). Eerder had hij al Jordanië geprezen voor zijn edelmoedige opvang van vluchtelingen uit Irak (L’Osserv. Romano 24 mei). Dit wordt gretig door het westen uitgebuit om de waarheid te verdoezelen. Turkije en Jordanië zijn immers de voorposten van de NAVO, niet om de islamitische staat, IS te bestrijden maar om Syrië en Irak te ontmantelen en te controleren zoals het eerder gebeurde in Joegoslavië en Libië en om zo stilaan Iran, Rusland en China te ontwrichten. De NAVO heeft meer dan 20 militaire bases in Turkije (voor vliegtuigen, oorlogsschepen en spionage). In Jordanië heeft de CIA trainingskampen voor rebellen die samenwerken met al Qaida in Syrië. Hier ligt mede de oorzaak van het ten hemel schreiend onrecht van de onophoudelijke vluchtelingenstroom. Bovendien vormt Turkije een duivels trio met Saoedi-Arabië en Qatar die terroristen in Syrië steunen. Turkije prijzen is zoveel als een pyromaan erkennen als goede pompier. De paus heeft wel aangeklaagd dat er voor vele humanitaire projecten geen geld beschikbaar is, terwijl er voor wapens en oorlog een overvloed aan geld is. Hij voegde er aan toe dat we zo bezig zijn een derde wereldoorlog voor te bereiden om een wereldorde recht te houden waar de god van het geld in het centrum staat. Een dergelijke uitspraak, als kritiek krijgt in de westerse pers evenwel geen enkele weerklank. Het wil niet erkennen dat het in feite leeft van GOD, nl. Gold, Oil, Dollar.
Het pausbezoek aan Turkije heeft evenwel ook een opvallend mooi religieus getuigenis gegeven van toenadering tussen West en Oost, tussen het oude en het nieuwe Rome. Op 1 december vierde de paus in de kathedraal van de hl. Geest in Istanbul de plechtige eucharistie van de heilige Andreas, grote patroon van de orthodoxe kerk. Daarop volgde de vesperdienst. Na zijn toespraak boog paus Franciscus het hoofd en vroeg aan de oecumenische patriarch van Constantinopel, Bartholomeus “om mij en de kerk van Rome te zegenen”. Hierop maakte de patriarch een kruisteken op het hoofd van de paus en kuste het. Hiermee heeft de huidige paus de profetische gebaren van Paulus VI, Johannes Paulus II en Benedictus XVI verder gezet. Dit is voor de wereld een sterk getuigenis van de wil aan beide kanten om eens tot volledige, zichtbare eenheid te komen. Het ligt ook geheel in de lijn van het evangelie: wie de eerste is, moet de kleinste worden en dienaar van allen.
De strijd tegen het terrorisme
Een van de meest dubbelzinnige uitspraken in de huidige wereldpolitiek is de zogenaamde “strijd tegen het terrorisme”. Voor Amerika was en is het een mooi voorwendsel om met zijn bondgenoten militair aanwezig te zijn in het Midden Oosten en daar zijn overheersing te blijven handhaven, tegen de internationale regels in. Zo kan Irak herschikt worden en Syrië blijvend bestreden. Voor de zionistische leiders van Israël is het de reden van hun bestaan. Hiermee kunnen ze rechtvaardigen dat ze de Palestijnen geen menswaardig bestaan hoeven te gunnen. En nu trachten ze een exclusieve joodse staat op te richten, waarbij de Arabische taal wordt uitgesloten, zodat het uiteindelijk helemaal onmogelijk is voor alle niet joden in Israël menswaardig te leven. Dit is een ontkenning van het ware joodse geloof en een belediging van het joodse volk. De Amerikaanse De zionisten gaan evenwel met hun agressie steeds verder. Volgens een op maandag verschenen rapport van Ahrar Center zitten er nu 7000 Palestijnen in 17 Israëlische gevangenissen en interneringskampen. Hiervan zijn er 250 kinderen, 1.500 zieken en 540 onder “administratieve aanhouding”, dus zonder enige vorm van proces. De NAVO blijft tot heden de agressieve politiek van de VS volgen en dienen. Presidenten komen en gaan maar de oorlogen gaan gewoon verder. Na de republikeinse president Bush kwam de democratische president Obama. Na de UMP president Sarkozy volgde de sociaaldemocraat Hollande. Allen kennen de waarheid maar ze spreken leugens: we moeten de democratie brengen in het Midden-Oosten, Syrië moet bevrijd worden., we moeten het terrorisme uitroeien... Inmiddels brengen ze zelf welbewust alom chaos, ellende en dood. Nadat de NAVO meegedaan heeft om Joegoslavië en Libië te verwoesten, zijn ze nu klaar om Oekraïne om te vormen tot één grote militaire basis tegen Rusland. De sancties werden op grond van valse aanklachten opgelegd en zijn overigens geheel illegaal. In werkelijkheid zijn ze een vorm van “economisch terrorisme”, zoals dit ook tegen Syrië is. En om de indruk te geven dat Rusland nu bezig is om het westen binnen te vallen, terwijl het sinds de ineenstorting van de sovjetunie al decennia lang precies het omgekeerde is, gaat de NAVO nu een “snelle interventiemacht” uitgebouwen om binnen twee dagen in Centraal en Oost-Europa oorlog te kunnen voeren. Deze wereldleiders zijn gek geworden.
Toch zijn er ook hier lichtpunten. De voorbije zondag en maandag kwamen vertegenwoordigers van 25 landen in Damascus samen om te overleggen over een waarachtige strijd tegen het terrorisme en de vele leugens rond deze zogenaamde strijd te ontmaskeren. Ze kozen Damascus als hun hoofdkwartier. Syrië is al jaren het model van een ondubbelzinnige strijd tegen het terrorisme. Wie het terrorisme wil bestrijden zonder samenwerking met Syrië is een huichelaar en toont dat hij alleen maar eigenbelang nastreeft, andere landen wil ontwrichten om zich meester te maken van hun rijdommen, zoals op deze samenkomst overtuigend werd bewezen.
05-12-2014 om 13:54
geschreven door Gust Adriaensen
04-12-2014
Regeringen scoren slecht
Volgens een recent uitgevoerde peiling, beoordeelt slechts 26% van de Vlaming, de federale regering positief.
De Vlaamse regering brengt het er niet veel beter vanaf. Amper 28% heeft een positieve mening over de regering Bourgeois.
04-12-2014 om 19:55
geschreven door Gust Adriaensen
Avonddienst abdij Postel
Het is telkens een deugddoende, rustgevende, verrijkende ervaring: de avonddienst in de Postelse norbertijnerabdij.
De wandeling over het grote binnenplein, langs de abdijgebouwen naar het romaanse kerkje, brengt je reeds tot verstilling, bezinning.
De halfduistere kerkruimte, de intrede der kanunniken, het discrete orgelspel, het heerlijke psalmodiëren, de afwisseling van voorzanger en confraters, de lezing, de stilte: dat alles schept een unieke sfeer, zorgt voor een intense esthetische en religieuze ervaring.
En als dan in het gebed voor de overledenen, confraters vermeld worden, die 5,6,7 eeuwen geleden in de Postelse abdij stierven, voel je je ook als leek verbonden met de eeuwenlange, rijke en spirituele geschiedenis van deze Kempense abdij.
Ook voor een niet-gelovige of niet-kerkelijke bezoeker, die openstaat voor de schoonheid van muziek, tekst en rituelen, is het bijwonen van deze avonddienst, die een half uurtje duurt, een echte aanrader
04-12-2014 om 08:07
geschreven door Gust Adriaensen
03-12-2014
Stop asociale dumping werklozen
2 december: Stop a-sociale dumping werklozen
Op dinsdag 2 december voerde het ACV - samen met jonge werklozen - actie in Brussel rond het einde van de inschakelingsuitkeringen en andere asociale maatregelen in de werkloosheid zoals de afschaffing van de anciënniteitstoeslag, de beperking van de inkomensgarantie-uitkering voor onvrijwillig deeltijdsen en de verplichte gemeenschapsdienst.
03-12-2014 om 15:19
geschreven door Gust Adriaensen
Poenschepper Herman Van Rompuy
Vooral in Britse en Nederlandse kranten is er heel wat te doen om de riante manier waarop Herman Van Rompuy beloond wordt voor zijn vijfjarig voorzitterschap van de Europese Raad.
Opvallend is dat onze kranten wel daarover berichten maar uitsluitend verwijzen naar de Britse en Nederlandse berichtgeving en commentaren en zelf, tot nu toe, geen standpunt durven/willen innemen.
Wat krijgt de gepensioneerde 'president' in zijn portemonnee? Wel, de eerstvolgende drie jaar ontvangt hij een bruto 'overgangsuitkering' van 152.400 euro per jaar, waarvan er netto 116.400 euro overblijft. Vanaf december 2017 begint het Europees pensioen van Herman Van Rompuy te lopen, ter waarde van 56.400 euro per jaar.
Een bom geld. En voor de overgrote meerderheid van de bevolking onverteerbaar, zeker nu er door de rechtse regering uitsluitend op de inkomsten van de werknemer beknibbeld wordt.
De berichtgeving over de buitensporige pensioenregeling van Herman Van Rompuy, overschaduwt ook totaal het positieve beeld dat doorheen zijn Europese ambtstermijn, van Van Rompuy ontstaan was. Het beeld van een onthechte, serene, politicus, die vooral opviel door zijn discretie en zijn geliefhebber met haiku's.
Dat beeld vertoont serieuze barsten. Van Rompuy dreigt helemaal van zijn piëdestal te vallen, als hij over zijn eigen mammon blijft zwijgen. Van Rompuy, die zeker in zijn geschriften, altijd blijk heeft gegeven van een hoog ethisch bewustzijn, moet voor zichzelf en voor de (Europese) gemeenschappen een gebaar stellen.
Trekt hij zich terug in de stilte van de pensionering, zonder af te rekenen met de 'mammon', dan zal hij de geschiedenis ingaan als de man, die, zoals The Daily Telegraph kopte, 'meer dan 500.000 pond van de EU kreeg zonder iets te doen'.
-------------------
Herman Van Rompuy in 'Op de kentering der tijden', 1979:
'De moderne mens heeft zich dermate krampachtig vastgeklampt aan de nieuwe veroveringen van welvaart... dat de geestelijke basis dreigt verloren te gaan. Wij bevinden ons opnieuw op een hellend vlak dat opnieuw kan leiden naar pathologische reacties.'
Maar ook:
'Adam Smith had gelijk toen hij tweehonderd jaar geleden zei, dat van alle menselijke bedrijvigheid zoals oorlog, politiek, godsdienst, gevaarlijke spelen, enz. ... de minst schadelijke finaal nog de gelddrift is.'
----------------------------
03-12-2014 om 09:14
geschreven door Gust Adriaensen
02-12-2014
Gemiddeld netto belastbaar inkomen Vlaanderen: 17.765 euro
In 2012 bedroeg het gemiddeld netto belastbaar inkomen in Vlaanderen: 17.765 euro. Voor heel België was dat 16.651 euro.
En wat waren de gemiddelde inkomsten voor de inwoners van de hoofdsteden van de Belgische provincies en hoe verhouden die zich tot de gemiddelde inkomsten voor de hele provincie?
-Antwerpen: 14.834. Dat is -14,85% vergeleken met het gemiddelde van de hele provincie Antwerpen.
-Hasselt: 18.575; +13,22% t.o.v. provincie Limburg
-Gent: 17.189; -4,66% t.o.v. provincie Oost-Vlaanderen
-Brugge: 18.442; +7,27% t.o.v. provincie West-Vlaanderen
-Leuven: 19.302; -1,72% t.o.v. provincie Vlaams-Brabant
-Luik: 13.921; -10,45% t.o.v. provincie Luik
-Aarlen: 19.598; +21,48% t.o.v. provincie Luxemburg
-Bergen: 14.764; +0,83% t.o.v. provincie Henegouwen
-Namen: 16.909; +4,25% t.o.v. provincie Namen
-Waver: 18.860; -1,40% t.o.v. provincie Waals-Brabant
02-12-2014 om 10:05
geschreven door Gust Adriaensen
30-11-2014
Kloosterordes: teken van hoop voor de wereld
Paus Franciscus zei bij de start van het 'Jaar van het Godgewijde leven':
“Kloosterordes en religieuze congregaties kunnen een teken van hoop zijn voor de wereld. Ik droom van religieuze gemeenschappen waar mannen en vrouwen gelukkig zijn en waarvan de leden zich voor de zwaksten en armsten aan de rand van de samenleving inzetten. Kloostergemeenschappen zijn specialist van gemeenschap en ze zijn de belangrijkste verkondigers van het evangelie te midden van een cultuur van onrecht en de moeizame verstandhouding tussen culturen.”
30-11-2014 om 22:55
geschreven door Gust Adriaensen
Taalboetes voor de parlementsleden
Vlaams minister Homans wil taalboetes opleggen aan de machteloze, onmondige sukkelaars, die een sociale woning (willen) bewonen. Veel duidelijkheid over het beheersingsniveau van het Nederlands (Antwerps, Gents, Oostends, Brussels, Maaseiks, Alveringems, Brugs, enz.) is er niet.
Een veel meer verantwoorde stelling is: de Vlaamse parlementsleden en ministers moeten een strenge taalproef afleggen, zij moeten vlot en nauwkeurig algemeen Nederlands kunnen spreken. Zo niet, worden zij fors beboet.
In deze context moeten vragen gesteld worden als volgt:
-kan het duidelijke Antwaarpse accent van politici als Muyters, Jambon, De Wever en Homans, wel door de beugel? En is het u ook al opgevallen dat diehard Homans in opgewonden toestand, sterker en sterker naar het Aantwaarps gaat overhellen? En wat moet er toch gebeuren met de Limburgse tongval en zinswendingen van Peumans, om nog niet te spreken over zijn on-Nederlands gevloek?
-kan de verwarring tussen 'noemen' en 'heten', tussen de voorwerpsvormen en de onderwerpsvormen van de persoonlijke voornaamwoorden, de onzekerheid over het juiste gebruik van de werkwoorden (grote verdediger van de taalboete in De Zevende Dag, parlementslid Anseeuw, introduceerde zonder blikken of blozen 'spruitte' als verleden tijd van 'spruiten'), enz., enz., wel getolereerd worden?
Een onverbiddelijke taalproef voor deze geprivilegieerde dames en heren dringt zich op. Geen taalmedelijden voor hen. Als zij niet voldoen, moet een flink deel van hun riante wedde ingehouden worden!
Homans komt zeker al in aanmerking voor een serieuze boete!!
30-11-2014 om 12:44
geschreven door Gust Adriaensen
'Delen maakt gelukkig'
‘Delen maakt gelukkig’
Geloof en gezondheid -------------------------- ---------------------------
In Tertio van 26 november 2014 verscheen een uitgebreid interview met de Hondurese kardinaal Oscar Maradiaga, coördinator van de ‘kroonraad’ van paus Franciscus.
Kardinaal Maradiaga studeerde klinische psychologie en psychotherapie in Innsbruck. De interviewer legde hem voor dat veel westerlingen psychisch lijden en kampen met depressie en burn-out en hij vroeg de kardinaal hoe hij naar de relatie tussen geloof en gezondheid kijkt.
Kardinaal Maradiaga antwoordde het volgende:
‘Een individualistische cultuur maakt dat mensen opgesloten leven in zichzelf en dat veroorzaakt veel psychische problemen. Ze zitten gevangen in hun ego.
Het christelijke mensbeeld erkent het individuele, maar wijst erop dat je pas ten volle persoon wordt in relatie tot anderen, in een gemeenschap. Geloven biedt een tegengif aan dat gekluisterd zijn aan jezelf, omdat het in wezen gaat over gemeenschap vormen, samenkomen met anderen om het leven te delen en te zorgen voor elkaar. En delen met en zorgen voor de ander maken ons gelukkig.
Wat ik uit mijn studies leerde, is dat we vaak onszelf niet kennen. Om te zien wat er in ons huist, hebben we als het ware een blikopener van buitenaf nodig die het deksel van ons blik kan halen. Het is trouwens gezond dat het blik geregeld wordt geopend en niet alles erin wordt opgekropt aan emoties en gevoelens. We hebben dus medemensen nodig die ons helpen en begeleiden.”
30-11-2014 om 07:00
geschreven door Gust Adriaensen
29-11-2014
Reigerhaiku
Een blauwe reiger stijgt op van het knuppelpad. O schone traagheid.
29-11-2014 om 15:49
geschreven door Gust Adriaensen
Rector is een van zijn sinterklaasschoenen kwijt
De stoutmoedige roof van de rechterschoen (en niet de linker, zoals eerder werd gemeld) van de rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, blijft voor beroering zorgen.
Ook nu het Torfs' rechterschoen blijkt te zijn, blijft in essentie de vraag gelden die bij de linkerschoen werd gesteld: wat zullen de consequenties zijn voor het maatschappijbeeld en de politieke visie van de flamboyantste en beroemdste universiteitsrector van het Westelijk Halfrond?
Blijft hij zich zware inspanningen getroosten om zich stabiel staande te houden centrumrechts? Of zal hij hinkend wat meer naar links overhellen?
Een andere prangende vraag is: biedt de overblijvende linkerschoen in het kantoor van de rector, voldoende ruimte voor de door Torfs gevraagde sinterklaasgeschenken?
Want het moge duidelijk zijn: de nauwgezette opstelling van de schoenen in het uitgestrekte, weelderige kantoor van de rector, gaf zonder twijfel aan dat ze al klaarstonden voor de geschenken van Sinterklaas. Alleen de wortel en de raap ontbraken nog. Daarvoor was het nog een beetje te vroeg.
Torfs, kerkjurist en mythomaan, is namelijk een van de vele gelukkige mensen, in tegenstelling tot bv. zijn grote vriend Vermeersch, moraalfilosoof en fundamentalist, die oprecht gelooft, niet alleen in rijstpap met gouden lepeltjes, maar ook in Sinterklaas.
En het doet zeer vele Vlamingen, inclusief mijzelf, enorm veel deugd, dergelijke befaamde broeder -in- het- geloof te hebben.
29-11-2014 om 09:21
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/37
Vrijdag 28 november 2014
Terug naar de woestijnmonniken
Er is nog veel stroomonderbreking (ruim 3/4e van de tijd). Op dezelfde dag kregen we echter drie batterijen voor licht in de kerk, de refter en ‘het salon’. Bovendien kregen we een motor waardoor we met een laptop ook ’s avonds video’s kunnen zien op zon- en feestdagen. Hier heerst een echte passie voor het oude oosterse monnikenleven en voor de oude liturgieën. We leerden al het Aramese Onze Vader met een oude melodie. We zagen vele indrukwekkende video’s over oude kloosters en liturgieën. Nu genoten we van “Het licht van de woestijn” , het klooster van de hl. Macarius in Wadi El Natrun, Egypte, dat door vader Matta el Maskien nieuw leven kreeg. Matta el Maskien was een apotheker die sinds 1948 met enkele volgelingen in grotten leefde totdat hij in 1969 gevraagd werd om het klooster van de hl. Macarius te doen herleven. Helemaal vertrouwend op en levend van de goddelijke Voorzienigheid bouwde hij met zijn volgelingen een majestatisch klooster. Toen hij daar kwam waren er zes oude monniken en toen hij op 8 juni 2006 stierf waren er 130, waaronder vele apothekers, artsen, dierenartsen, ingenieurs... Er is een boerderij met duizenden koeien, een immense dadelkwekerij, 55.000 kippen die dagelijks 40.000 eieren leggen, een grote drukkerij. Naast werkverschaffing hebben ze allerlei projecten om armen te helpen. Hun echte rijkdom is evenwel het oude monnikenleven. Zelf vasten ze tweemaal per week, naastde grote vastenperiode en volgen de oude koptische liturgie. Vader Matta el Maskien was een geestelijke bezieler inzake liturgie, gebed, spiritualiteit en het oorspronkelijke monnikenleven. Hij was ook de geestelijke leider van o.m. de koptische paus Shenouda III. Als je deze video ziet, krijg je zin om een leven volgens het evangelie echt eens te proberen. We bidden nu opdat God ons deze geest van de woestijnvaders mag schenken en dat de kloosters van de woestijn van Damascus opnieuw tot leven komen (eens waren er in Syrië tienduizend monniken, nu zijn er vooral ruïnes). Bidden jullie mee?
En zo hebben we donderdag het jaarlijkse feest van onze patroon gevierd, de heilige Jakob. Hij was van edele afkomst en rechterhand van de Perzische koning Yasdagerd I (399-425). Hoewel hij christen was leefde hij als een heiden zoals de anderen en genoot aan het hof van de gunsten van de koning, totdat zijn moeder en zijn vrouw hem streng terechtwezen. Dit veranderde zijn leven en hij vertelde de koning dat hij voortaan als christen wilde leven. Deze ontstak in woede en wilde hem een gruwelijke dood laten ondergaan. Hij werd geleidelijk in 29 stukken gesneden en uiteindelijk onthoofd, terwijl hij bad voor de eenheid van alle christenen. We zien de heilige Jakob nu bijzonder als de patroon van heel Syrië, dat gewond, ja zwaar verminkt is. Hij gaf zijn leven voor de eenheid, zoals zovele Syriërs die nog dagelijks barbaars worden gedood.
Het feest van Jakob de Verminkte verliep dit jaar ondanks de oorlog, toch met enige luister en heel gezellig. Het verblijf van de Frans-Italiaanse zuster Catherine was helaas ten einde en zij moest in de voormiddag vertrekken. Haar eenvoudige, spontane dienstbaarheid heeft iedereen goed gedaan. Voor de eucharistie wilde de bisschop graag voorgaan. Hij kwam zelfs op een namiddag langs om even te overleggen. Helaas, de avond voor het feest liet hij weten dat hij op hoger vlak dringend werd uitgenodigd wat hij niet kon weigeren. En zo verzorgden abouna George en ik de echt feestelijke dienst. Er waren enkele families van buiten af en enkele van onze vluchtelingen, alles samen een 35. De kleine Fadia kon rustig op haar manier volgen door op de tapijten rond te kruipen. We deden buiten nog een processie met de icoon van de heilige Jakob. Hierop volgde een echt volksfeest in het atrium. Enkele families hadden mee voor eten gezorgd en er was ruimschoots genoeg voor iedereen, die later nog kwam binnen vallen. Geen protocol, heel gezellig als één grote familie. En de kinderen konden tegelijk spelen zo veel ze wilden.
Je grootste vijand ben je zelf
Tijdens de oorlog in Libanon (vanaf 1975) heeft Paul een levensangst gekregen waardoor hij het gevoel had dat zelfs zij lieve ouders hem niet konden beschermen. Om die angst te overwinnen stortte hij zich in de bokssport. Op 19-jarige leeftijd was hij kampioen bokser in Libanon en op zijn 21ste, 22ste en 25ste was hij het nog. Zijn levensangst raakte hij echter niet kwijt. Toen hij 26 jaar was ging hij filosofie studeren, eerst in Libanon en daarna in Canada en Parijs. Hij ontdekte de echte “filosofie” als een zoeken naar God en begreep dat zijn grootste vijand niet buiten hem was maar in hemzelf zat. Hij hield op met vechten tegen angst en lijden. Hij begon zijn lijden te begrijpen, te aanvaarden en zelfs lief te hebben. Hij ontdekte dat onderdrukker en onderdrukte, schuldige en slachtoffer, lukken en mislukken, kracht en zwakheid in hem zelf aanwezig waren. Hierdoor vond hij zijn identiteit met zijn gaven en zwakheden. In Adonis, Libanon hebben we halve nachten hierover met elkaar van gedachten gewisseld. Hij bouwde een christelijke antropologie uit en vond de energie voor de dagelijkse verwondering, de liefde voor het leven en het diepe verlangen om gelukkig samen te leven met anderen. Met dezelfde passie als die waarmee hij de bokssport beoefende is hij professor filozofie geworden om de grote waarden van de menselijke waardigheid vanuit zijn eigen levensgeschiedenis aan te wijzen in het leven van anderen. Dit geeft ons inspiratie om de oorlog tegen Syrië eens op een andere wijze te bekijken.
Het geheugenverlies van het westen en de verkeerde strijd
Het westen blijkt in hoge mate aan geheugenverlies te lijden. Ook in de pers worden de grote waarheden totaal vergeten.
Met afschuw zien we de gruwelijke onthoofdingen door de strijders van de islamitische staat (IS), die door het westen als een zelfstandige terreurgroep van een fanatieke islam wordt beschouwd, welke nu wereldwijd moet bestreden worden. Wat de westerse media zorgvuldig verzwijgen is dat deze terreurgroepen met telkens wisselende benamingen door het westen zelf werden opgericht en nu nog steeds worden gesteund. Annie Machon, een voormalige medewerker van de Britse geheime dienst zegt het zo: “Alle oorlogen in het Midden Oosten zijn gericht op één ding: het overeind houden van de petrodollar en daarmee de Amerikaanse hegemonie” (Xander, 22 nov. 2014).
In 1985 ontving de Amerikaanse president Ronald Reagan de rebellenleiders uit Afghanistan in het Witte Huis en noemde hen “vrijheidstrijders”. Zij moesten de toenmalige sovjetunie bestrijden. Tussen 1982 en 1992 heeft de CIA 35.000 jihadisten aangeworven uit 43 landen om in Afghanistan te vechten. De hanleidingen voor deze strijders én voor de scholen van Afghanistan werden gemaakt door de Amerikaanse universiteit van Nebraska. Osama bin Laden, stichter van Al Qaida, werd al in 1979 door de CIA aangeworven en getraind voor de oorlog in Afghanistan. Uit Al Qaida werd de IS gevormd door de geheime diensten van de VS, Engeland, Israël, Pakistan en Saoedi-Arabië. In de IS zelf zijn er speciale westerse strijdkrachten én inlichtingendiensten aanwezig.
Het kalifaat van IS is een oud Amerikaans-Israëlisch plan om Irak en Syrië te verdelen in een islamitisch soennitisch kalifaat, een sjiitische Arabische republiek en een Koerdistan. De IS wordt in het geheim gesteund door de VS en Israël (nu vooral op de Golan) en de NAVO verleent de nodige militaire bijstand. Mehmet Ali Ediboglu (van de Turkse CHP partij) onthult dat Turkije op 19 nov. 2014 illegaal een Amekaanse cargo met wapens van de haven van Iskanderun vervoerd heeft naar een kamp in Osmanye voor IS. De Turkse anti-terreur groep zorgde voor de veilige levering. Groepen van Al Qaida, gesteund door de VS en de westerse inlichtingendiensten worden ingezet in Mali, Nigeria, Somalia, Indonesië, Libië, Syrië. Onthoofdingen gebeurden al bij de Amerikaans-Britse inval in Irak in 2003 maar werden veelvuldig toegepast in Libië en Syrië. Het (zogenaamd gematigde) Vrije Syrische Leger voegde er de verminkingen en het kannibalisme aan toe, wat voor de westerse politici en pers ofwel slechts onbelangrijke details zijn in het geheel van hun “strijd voor de vrijheid” ofwel het werk van een vijand buiten hen.
Het feit dat Rusland en China belangrijke onderlinge akkoorden sluiten en een financieel beleid voeren dat steeds meer onafhankelijk is van de dollar, maakt het westen zo hysterisch dat hierdoor alle aanslagen en oorlogen gerechtvaardigd worden. Ondertussen wordt een andere wereldorde voobereid met de BRICS, Shanghai, de Euro-Aziatische Unie en Iran. Het voornaamste antwoord van het westen is: terroristische groepen sturen, aanslagen plegen en oorlogen voeren. In het “Quadrennial Defense Review 2014” maakt het Pentagon (Amerikaans ministerie van defensie) zich grote zorgen omdat het militair budget van China nu gestegen is tot 131 miljard dollar, maar vermeldt niet dat het militair budget van de VS achtmaal hoger licht voor een bevolking die meer dan viermaal kleiner is! Bovendien heeft China buiten zijn eigen gebied geen militaire bases, terwijl Amerika er 576 heeft in het buitenland (en nog anderen kan gebruiken). Het westen meent dat Rusland en China dringend militair moeten “omsingeld” worden, terwijl de echte dreiging voor een derde wereldoorlog nu uitgaat van het westen zelf. Toegegeven, China verovert steeds meer de wereld met zijn “made in China” (soms rommel) producten. Is dat een reden om heimelijk groepen rebellen te sturen die een kalifaat moeten oprichten opdat West China (zoals Rusland) zou ontwricht worden? Hetzelfde tijdschrift vermeldt fier dat het Pentagon de laatste zestig jaar heeft bijgedragen tot de vrede en de welvaart in de Aziatische regio. Hierbij vergeet het de moord op een half miljoen Indonesiërs door de staatsgreep van de CIA in 1965 en de 2 à 3 miljoen vermoorde Vietnamezen in de jaren ’60-’70.
De extreme gruwelen van het martelen, verminken, onthoofden en dan pronken met bloedende hoofden wordt in het westen afgedaan als misdaden van anderen, nl. uiterst verdorven criminele islamisten. Hierbij vergeet het dat na WO II nazi-dokters door de CIA en de Mossad werden ingeschakeld om een antwoord te vinden op vraag: hoe kan iemand er toe gebracht worden iets te doen wat hij zelf niet wil en wat tegen zijn fundamentele streving ingaat? Meer dan 30 Amerikaanse universiteiten hebben aan dit onderzoek meegewerkt. De vruchten werden o.m. in de gevangenis van Guantanamo toegepast, wat niet meer kan ontkend worden. Toen jihadisten in 2004 een school in Beslan (Rusland) overvielen, waarbij 376 doden vielen, vooral kinderen, bleek bij de lijkschouwing op de terroristen dat zij dergelijke drugs genomen hadden. Wanneer in Syrië sommige jihadisten in een schaterlach uitbarsten nadat ze dodelijk getroffen zijn, is dit eveneens onder invloed van dergelijke drugs. CIA en Mossad weten nu hoe ze het moeten aanpakken. Wie draagt hier de grootste schuld: deze gedrogeerde jihadisten of de politici die deze praktijken goedkeuren omwille van hun “nationale belangen”? Het westen vecht nu in ieder geval tegen de verkeerde vijanden.
Bij de val van de Berlijnse muur beloofde het westen dat de NAVO niet verder zou uitbreiden naar het voormalige oostblok indien Rusland zijn troepen terug zou trekken uit Oost-Duitsland. Rusland trok zijn troepen terug en de NAVO begon van het voormalige Waschaupakt het ene land na het andere in te palmen. En nu werd de staatsgreep in Oekraïne al lang gepland en de toekomstige president aangewezen. Dit jaar maakte het Amerikaanse congres nog 10 miljard dollar vrij om Rusland te destabiliseren.
De moraal van het westen is in vrije val. De wereldoverheersing door het westen loopt ten einde. Het centrum van de wereld zal in de toekomst in Azië liggen. In zijn bezoek aan Straatsburg vergeleek paus Franciscus Europa met een oude grootmoeder die geen nieuw leven meer geeft. Europa, verlaat de westerse oorlogsmachine, zorg voor het welzijn van uw volkeren en sluit als een vrije partner overeenkomsten met landen waar allen beter van worden!
D. Maes
---------------------------------
Ziehier een van de projecten:
Hoe helpen?
De gemeenschap Mar Yakub, Qâra, wil de lijdende Syrische bevolking van de streek (Qalamoun) helpen zowel geestelijk (de verzoeningsbeweging “mussalaha”) als materieel: voeding, kleding, melkpoeder, medicamenten, financiële hulp...
Onze grote zorg nu is werkgelegenheid scheppen. Er is een tapijtenfabriek in voorbereiding (handwerk) alsook een gelegenheid om kleding te maken. Hiervoor zoeken we 200 naai- en breimachines (met hand/voet en/of elektriciteit aangedreven). Iedere bijdrage is welkom. Hartelijk dank.
Comment aider?
La communauté de Mar Yakub, Qâra, Syrie, est engagée à aider les familles en détresse de la région (Qalamoun), aussi bien pour les nécessités spirituelles (réconciliation « mussalaha ») que pour les nécessités matérielles : nourriture, vêtements, lait en poudre, médicaments, aide financière…
Notre grand souci aujourd’hui concerne les possibilités de créer des emplois : une usine de tapis (à la main) et de vêtements. Ainsi nous cherchons 200 machines à coudre et/ou à tricoter (à main/pied ou/et avec électricité). Toute contribution est bienvenue. Un grand merci.
How to help?
The community of Mar Yakub, Qâra, Syria, is engaged in helping the distressed families of our region (Qalamoun) spiritually through the reconciliation movement (“mussalaha”) and also materially through gifts of food, clothing, medicine, milk powder, financial help...
Our greatest challenge right now is creating jobs and restarting a carpet factory (hand-woven) and a factory for sewing and knitting clothing. Therefore we are looking for 200 sewing and knitting machines (hand and/or foot-driven or electric). Every contribution is appreciated. Thank you very much.
كيف المساعدة؟
جماعة مار يعقوب.قارة.سوريا.تحاول المساعدة للعائلات المحتاجة في منطقة القلمون.
بشكلين: الأولى: الاجتماعية (المصالحة) و الثانية:من أجل الضرورة المادية:الغذاء و الطعام و الحليب (البودرة) والأدوية و والمساعدة المادية.....
هدفنا اليوم بحسب الإمكانيات لخلق الوظائف:معمل للسجاد (يدوي) وللثياب.
نبحث عن 200 آلة :للنسيج و/أو تريكو (يدوية أو/و الألكترونية).
كل العطايا تكون مرحب بها. شكر كبير
IBAN BE 32-068-2083244-02
BIC GKCCBEBB
29-11-2014 om 08:56
geschreven door Gust Adriaensen
28-11-2014
Rik Torfs is linkerschoen kwijt
Een Leuvense terroristische studentencel heeft uit het kantoor van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, een linkerschoen van de rector geroofd.
Wil Torfs zijn linkerschoen nog ooit terugzien, dan moet aan een aantal zware eisen van de studenten voldaan worden.
Een belangrijke vraag is of Torfs zonder linkerschoen nog meer naar rechts zal gaan overhellen.
Wees getuige van de spectaculaire roof via onderstaande link:
28-11-2014 om 18:37
geschreven door Gust Adriaensen
27-11-2014
De paus over de hemel
Paus Franciscus:
'De hemel is meer een zielstoestand dan een plaats.'
27-11-2014 om 09:27
geschreven door Gust Adriaensen
26-11-2014
Steun de actie tegen armoede
Steun de armoedeprojecten van Welzijnszorg!
26-11-2014 om 14:42
geschreven door Gust Adriaensen
Lieve Sioen van De Standaard bakt het bruin
Ene Lieve Sioen is journaliste bij De Standaard en ze liet zich al vaker opmerken door artikels de meer drijven op stemmingmakerij dan uitblinken door gedegen inhoud.
In het verlorenhoekrubriekje 'Moment!', waarin de grote baas van De Standaard aan zijn voetvolk klaarblijkelijk de toelating geeft om op de allerindividueelste manier expressie te geven aan de allerindividueelste emotie, gaat Sioen er vandaag fors en extreem lomp tegenaan.
Zij heeft zich tot rancuneuze taak gesteld paus Franciscus in zijn hemd te zetten. Hoe probeert deze gebakkenluchtjournaliste dat te doen? Wel, ze pikt een aantal citaten uit de rijke toespraak van de paus tot de Europese parlementsleden en plaatst die dan tegenover de volgens haar persoonlijke, kerkelijke en Vaticaanse mankementen van paus en Kerk. De enige conclusie die volgens 'sterjournaliste' Sioen, dan alleen maar kan getrokken worden, is dat de paus eigenlijk het recht niet heeft om ook maar één woord te zeggen.
Het is een te verafschuwen en te veroordelen journalistieke methode. Correctie: het is geen methode, het is gewoonweg rancuneuze roddel van het laagste allooi. En Sioen beseft klaarblijkelijk niet dat ze de freedom of speech, die essentieel is voor het journalistiek metier, aan anderen, als ze kon, wil ontzeggen.
Het wachten is nu op een stukje van Sioen, waarin ze een aantal uitspraken, bekommernissen, waarschuwingen, richtlijnen, noem maar op, van de hoofdredacteur en/of de CEO van De Standaard(groep) oplijst, en die plaatst tegenover de persoonlijke, journalistieke, deontologische, economische ...mankementen van haar baas en van de krant.
26-11-2014 om 07:51
geschreven door Gust Adriaensen
25-11-2014
Paus Franciscus in het Europese Parlement
Paus Franciscus besloot zijn toespraak in het Europese Parlement als volgt:
'Dear Members of the European Parliament, the time has come to work together in building a Europe which revolves not around the economy, but around the sacredness of the human person, around inalienable values. In building a Europe which courageously embraces its past and confidently looks to its future in order fully to experience the hope of its present. The time has come for us to abandon the idea of a Europe which is fearful and self-absorbed, in order to revive and encourage a Europe of leadership, a repository of science, art, music, human values and faith as well. A Europe which contemplates the heavens and pursues lofty ideals. A Europe which cares for, defends and protects man, every man and woman. A Europe which bestrides the earth surely and securely, a precious point of reference for all humanity!'
25-11-2014 om 20:10
geschreven door Gust Adriaensen
De Standaard bakt het bruin
Wanneer in twee provincies op grote schaal gestaakt wordt , met ook effecten in andere delen van het land, verwacht je als lezer van een zgn. kwaliteitskrant als De Standaard, toch een vermelding van die acties op de frontpagina.
Nee hoor. Geen woord, geen letter!
Op twee binnenbladzijden, een ervan wordt ingenomen door vijf foto's en op drie ervan is vuur te zien, wordt 'aandacht' gegeven aan de stakingen. Dat gebeurt op een anekdotische, negatief gekleurde manier.
De voorbije dagen lag het accent in de media bijna uitsluitend op 'rellen', 'amok', 'onlusten', enz. . Die diabolisering van de vakbonden, de werknemers en in het bijzonder de havenarbeiders, werd nog aangewakkerd door sommige politici. Na de stakingen is het in de media niet anders. De teneur in de berichtgeving is er een van spijt. Je krijgt inderdaad de indruk dat de journalisten en sommige politici het spijtig vinden dat er geen zware rellen geweest zijn.
Want stakingen en betogingen zonder zware agressiviteit, vernielingen en knokpartijen, zijn toch wel bijzonder saai. Hoe kun je daar in godsnaam bladzijden mee vullen? Hoe kun je je daarop als harde politieke sheriff profileren?
25-11-2014 om 09:04
geschreven door Gust Adriaensen
24-11-2014
Domme uitspraak van Beke
CD&V-voorzitter Beke zei in de Zevende Dag: "ABVV is impotent geworden om akkoorden te sluiten"
Dat is in deze situatie ronduit een domme uitspraak, die alleen maar nadelig kan uitdraaien voor CD&V.
Ferre Wijckmans van het ACV repliceerde in Ter Zake : 'Als Beke op die manier denkt de vakbonden uit elkaar te spelen, dan maakt hij politiek en sociaal een zware inschattingsfout.'
Bekes sneer naar de vakbond toe geeft ook nog maar eens aan dat de CD&V-voorzitter totaal geen affiniteit heeft met de werknemerswereld. Hij is en blijft een Unizojongen die zich vrij agressief aan de kant van de werkgevers en de grote kapitalen schaart.
Dergelijke stellingname van Beke zal er alleen maar voor helpen zorgen dat de implosie van de CD&V zich in een nog sneller tempo zal voltrekken. Deze regering is niet centrumrechts maar gewoonweg rechts en dat zullen en kunnen de ACW-kiezers niet lang meer nemen.
Veel correcter zou zijn te stellen dat 'deze regering of de werkgeversorganisaties impotent geworden zijn om akkoorden te sluiten'.
24-11-2014 om 20:32
geschreven door Gust Adriaensen
Waartegen wordt nu juist gestaakt?
De Standaard publiceerde een concrete lijst van de besparingsmaatregelen van de rechtse federale en Vlaamse regering, waartegen de vakbonden actie voeren:
-een indexsprong van 2% op de lonen en uitkeringen
-de verhoging van de pensioenleeftijd van 65 naar 67 jaar en het optrekken van de leeftijdsgrenzen voor brugpensioen
-besparingen op uitkeringen voor werklozen en gepensioneerden
-een verlaging van de uitgavengroei voor de gezondheidszorg
-het uitblijven van belastingen op kapitaal
-de afbouw van het tijdskrediet
-hoger inschrijvingsgeld voor hoger onderwijs
-het duurder worden van kinderopvang
-de havenarbeiders (in Antwerpen, Gent en Zeebrugge) protesteren tegen wijzigingen aan hun speciale arbeidsstatuut, vastgelegd in de wet-Major.
24-11-2014 om 19:45
geschreven door Gust Adriaensen
22-11-2014
De catchmatch Torfs-Vermeersch
Op dit blog had ik het voorspeld en het is uitgekomen. En dat streelt uiteraard mijn ijdelheid. De Standaard geeft Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, de kans Etienne Vermeersch, de Grootste Moraalfilosoof en Betweter van Vlaanderen en de Rest van de Wereld, tegen de schenen te schoppen. Die krijgt een aantal kolommen ter beschikking om Torfs van repliek te dienen. En in de laatste weekendeditie van de krant volgt dan, uitgesmeerd over 2, 3 bladzijden, een Verzoenend Dubbelinterview. Haalt De Standaard de inspiratie voor de conflictbehandeling Torfs-Vermeersch misschien uit Seniorennet?
Wat me nog meer deugd doet is dat Torfs in zijn beoordeling van Vermeersch grotendeels op dezelfde lijn zit als ik. Zou de gewaardeerde rector dan toch een ijverig lezer zijn van Seniorennet en in het bijzonder van mijn 'Torfsjes' en 'Vermeerschjes'?
Torfs noemt Vermeersch een 'fundamentalist'. Dat is hij m.i. ook. Reeds in 2005 schreef ik op het toen nog bestaande onlineforum van De Standaard: 'Etienne Vermeersch komt in woord en geschrift gelijkhebberig en fundamentalistisch over. Wellicht is dit het bekende fenomeen van de bekeringsijver, al gaat het bij hem om een bekering tot het atheïsme. Tegelijk blijkt hij nog altijd niet klaar te zijn met zijn christelijke verleden. Heeft hij het absolute Godsgeloof ingeruild voor het absolute ratiogeloof?'
Waar ik veel zwaarder aan til is de oppervlakkigheid waarmee Vermeersch zijn vergoelijkende houding in het verleden, ten aanzien van pedofilie, nog altijd benadert en daar zo gemakkelijk mee wegkomt.
De journalist vraagt hem: 'Een beruchte opvatting waar u op bent teruggekomen, is wat u in 1979 dacht over pedofilie . U vroeg zich af of dat zoveel kwaad kon.'
Vermeersch antwoordt daarop: 'Dat is vaak verkeerd begrepen.' Jaja. Het is het verafschuwde clichéantwoord van de laffe politicus. Vermeersch voegt hetzelfde eraan toe als wat hij een jaar geleden in een uitgebreid interview naar aanleiding van zijn 79ste verjaardag al zei. Hij beroemt er zich op dat hij 'altijd bereid is om toe te geven dat hij fout was'. Als voorbeeld zegt hij het volgende: 'Voorts heb ik ooit een artikel geschreven over pedofilie, waarin ik het mogelijk achtte dat kinderen konden instemmen met seksuele handelingen. Al liet ik de vraag open vanaf welke leeftijd dat eventueel zou kunnen. Dat zou ik nu zo niet meer schrijven. We weten ondertussen zoveel meer over de nadelige effecten, dat ik mijn mening daaraan heb aangepast.'
Het bewuste artikel verscheen onder de titel 'Zijn pedofielen boosdoeners?' in de krant De Morgen op 8 december 1979.
Het loont echt de moeite dat lange artikel eens op te duikelen en het helemaal te lezen. Vermeersch maakt er zich nu wel erg gemakkelijk van af.
Dat hij zo op de vlakte blijft, valt des te meer op en komt gewoonweg hypocriet over omdat op het hoogtepunt van de antikatholieke hetze in verband met seksueel misbruik, diezelfde Vermeersch, voor kerkelijke instanties en in het bijzonder voor kardinaal Danneels, van geen verzachtende omstandigheden wilde horen, die Vermeersch voor zichzelf wel inroept.
Hoe vergoelijkend Vermeersch in 1979 dacht over pedofilie, blijkt bijzonder scherp uit wat hij in het artikel 'tot besluit' schrijft:
'Tot besluit het volgende. 1) We beschikken over onvoldoende gegevens om nu reeds normen op te stellen binnen dewelke bepaalde types van pedofilie moreel als strafrechtelijk vrijuit zouden kunnen gaan; ik sluit de mogelijkheid echter niet uit. 2) Vergeleken met het eerder beperkt belang van het "vergrijp" is de publieke afkeuring en ook de strafrechtelijke beteugeling - zelfs als ze gewenst kan zijn -in elk geval mateloos overtrokken. Pleiten voor een wetswijziging of minstens voor een begrijpende rechtspraak is dus dringend nodig. 3) De gewone pedofielen zijn geen boosdoeners: ze hebben een seksuele gerichtheid waar ze niet om gevraagd hebben en al kan men (voorlopig wellicht) een aantal van hun daden onaanvaardbaar achten, zij zijn medemensen die veel meer nood hebben aan ons begrip, dan aan een brute ongenuanceerd afwijzing.'
Het zou Vermeersch sieren, als hij wat uitgebreider op dat artikel zou ingaan en zich echt excuseerde.
(Op de foto: De Heilige Rik Torfs houdt de reeds lijkbleke Goddeloze Etienne Vermeersch in een wurggreep)
22-11-2014 om 15:42
geschreven door Gust Adriaensen
21-11-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/36
Vrijdag 21 november 2014
Uit de ellende groeien de echte idealisten
Zaterdagavond zijn we met de fraters aanwezig in “het salon”, het kleine, erg eenvoudige kamertje waar “de vrijwilligers” samenkomen. Er hangt een ikoontje van Maria en van Jezus tegen de muur. Het is er altijd heel gezellig en er wordt veel gelachen. Met een primitief bolvormig gasvuurtje op de grond zetten ze koffie en thee en bieden allerlei natuurlijke versnaperingen aan: stukjes appel, sinaasappel, vijgen, dadels., zoetigheden. Enkele moslims en christenen, van hoog ontwikkelden tot eenvoudige burgers, wisselen van gedachten vanuit dezelfde bezieling. Het gaat al een tijdover het scheppen van werkgelegenheid. Deze gedachtenwisseling heeft niets te maken met de slogans van de westerse vakbonden: behoud van “de koopkracht”, handen af van onze “verworven rechten”,“jobs” creëren, de “economie” aanzwengelen..... In dit verwoeste en uitgemoorde land willen onze vrijwilligers de mensen helpen hun waardigheid terug te vinden door hen werk te geven waardoor ze voor hun eigen, door de oorlog berooid gezin weer enig inkomen kunnen verwerven.De leider van de groep, die met zijn gezin tot onze gemeenschap behoort, tracht tot concrete besluiten te komen.
Zondag morgen nodigt hij ons uit om mee naar de “tapijtenfabriek” te gaan kijken in Qâra. Het zijn twee overheidsgebouwen waar alleen nog ijzeren raamwerk in staat met in de hoek een grote hoeveelheid draad, katoen en wol. Er zijn 17 stellen die onmiddellijk gebruiksklaar zijn. De directeur is een dynamische kerel die er alles aan wil doen om opnieuw te beginnen en om tevens het ambacht van handgeknoopte tapijten niet te laten verloren gaan. Hij toont ons modellen van dergelijke prachtige tapijten en hoe ze gemaakt worden. Het aantal knopen bepaalt de kwaliteit. In een van de werkplaatsen kunnen grote tapijten gemaakt worden: 7 op 25 m!Fier wijst hij naar een foto van Hafez al Assad en zijn oudste zoon (die president had moeten worden maar die in een auto-ongeval omkwam). Zij staan in het presidentieel paleis op een tapijt van 25 m dat in deze fabriek gemaakt is.
Wel zal het nog lang duren voor er echt winst gemaakt kan worden. Eerst moeten een dertig mensen gedurende een drietal maanden opgeleid worden om de stiel goed te leren. Die moeten dan gesteund worden door extra hulppakketten en een kleine symbolische vergoeding. Aan onze verantwoordelijke stelt hij voor dat hij tegelijk begint met het maken van kleding, dank zij naaimachines. Dat is veel vlugger rendabel en kan gemakkelijker veel vrouwen een inkomen bezorgen. Bovendien kunnen ze thuis in familie hun werk verderzetten. Dit is ook mogelijk – hoe weet ik zelf niet – voor de tapijtenfabriek. De familie kan thuis meehelpen zodat ze extra kunnen verdienen.
De vriendelijke baas van het nog niet draaiende fabriekje biedt ons thee aan (ook van op een primitief gasvuurtje op de grond) en in een zak vindt hij nog enkele koekjes. Hij verontschuldigt zich dat hij ons niets kan aanbieden.
Met de verantwoordelijke van de vrijwilligers door Qâra rijden is altijd een belevenis. Een man houdt hem tegen en zegt dat hij al lang wacht op een evangelie. We hebben een grote hoeveel kleine Arabische evangelies, speciaal voor moslims. Toevallig heb ik het mijne in mijn zak en geef het hem. Er zit nog een prentje in van mijn priesterwijding, waar hij een tijd over kan doen om het te ontcijferen. Verder is er een vriendelijke vrouw die ons uitnodigt, maar waar we niet op ingaan. Het is de moeder van een andere vrijwilliger die we regelmatig in “het salon” ontmoeten. Dan gaat het langs het oude orthodoxe kerkje naar het centrum van de Rode Halve Maan, waar we weer ontvangen worden als bij eigen familie thuis. Uiteindelijk zijn we nog ruimschoots op tijd terug voor de plechtige zondagsviering van half een. Daar bidden we voor al deze intenties en ook voor Asia Bibi, de christen Pakistaanse moeder van vijf kinderen die al jaren opgesloten zit en ter dood veroordeeld omwille van “godslastering” omdat ze water zou genomen hebben uit dezelfde put waar ook de moslimvrouwen water putten. Een minister die zei dat de aanklachten tegen haar niet gegrond waren werd vermoord. En andere hoge ambtenaar die zei dat ze onschuldig is, werd eveneens vermoord. Het volk eist haar dood. We bidden dat een handtekeningenactie voor de president haar leven nog kan redden. Doe mee.(http://petit.io/petition/federation-pro-europa-christiana/petition-demandant-la-grace-d-asia-bibi-au-president-du-pakistan)
De knoeiboel van de wereldpolitiek en de Atlantische journalistiek
Daeshblijft gruwelen plegen en krijgt in de internationale media alle ruimte om zijn misdaden te verheerlijken. Toch lijkt het meer op een zelfverheerlijking van mannen die beginnen te beseffen dat ze hun doen nooit zullen bereiken. Het Syrische leger zet systematisch zijn heroveringen verder. Het wil Qalamoun definitief zuiveren van rebellen. Het is een strijd tegen niet minder dan 25.000 van die kerels. In Homs heeft het leger wel de controle over de olie maar rebellengroepen blijven aanvallen en wij voelen de gevolgen: ongeveer de helft van de dag en de nacht is er geen stroom. En ook in Aleppo maakt het leger belangrijke vorderingen.
Turkije en Frankrijk zetten hun dubbelzinnige politiek verder om de rijke provincie van Aleppo in handen te krijgen, wat niet lukt maar wel veel leed bezorgt aan de bevolking. Amerika is als een fietser die de trappen kwijt is en toch maar in dezelfde richting verder rijdt. De pogingen om de nauwe banden van senator McCain met de nieuwe kalief te ontkennen zijn mislukt. En voor eigen land legt prof. Peter Dale Scott uit hoe er in Amerika geen democratie meer bestaat sinds de aanslagen op de WTC torens en de invoering van de COG (continutiy of governement): er is een onbeperkte controle mogelijk, zonder mandaat; mensen kunnen opgepakt en opgesloten worden zonder mandaat en op grond van de staatsveiligheid kunnen troepen ingezet worden zonder mandaat. Hij hoopt dat Europa tussenbeide zal komen voordat de VS helemaal gek wordt. Tot heden is dit evenwel nog niet het geval. Integendeel.
De NAVO, gedomineerd door de VS en Duitsland, lijkt aan niets anders geïnteresseerd te zijn dan aan een nieuwte oorlog tegen Rusland. Ze hebben eerst in Oekraïne neonazi’s aan de macht geholpen om dan strijdkrachten te installeren in Polen, in de Baltische republieken, in de Zwarte Zee en in Oekraïne om Rusland te kunnen “straffen” omwille van de aanhechting van de Krim (dat met Rusland al een land vormde voordat Amerika bestond!).Nulokken ze een burgeroorlog uitin Oost-Oekraïne om tegen Rusland te kunnen beginnen. En de Atlantische pers trapt daar gewoon in! Het zal dan een atoomoorlog worden. Ook onze (gepensioneerde?) eerste Europese burger-afspeelt het spel gewoon mee.De kersverse Nederlandse minister van buitenlandse zaken Koenders heeft al meteen 400.000 € belastinggeld geschonken aan de neonazi’s van Kiev om nog meer gruwelen in Oost-Oekraïne te kunnen plegen. Maar ook ons land Libië in een totale chaos te veranderen, doen ze ook nu weer ijverig mee met de onzinnige “coalition of the willing”. Meer oorlog, meer wapens, meer steun aan de “gematigde” rebellen, meer bombardementen...het zal het terrorisme alleen maarsterker maken en de lijdensweg van de burgerbevolking nog schrijnender. (Enkele artikels met degelijke informatie in het Nederlands: Karel van Wolferen, Oekraïne, corrupte journalistiek en Atlantisch geloof; 9 aug. 2014: http://www.karelvanwolferen.com/: Ludo De Brabander, Irak en Syrië: we maken er nog een grotere knoeiboel van, 24 sept. 2014; Phillis Bennis, Zes stappen om IS verslaan zonder oorlog te voeren, 24 sept. 2014. Beide op de nieuwsbrief van VCP. Verder natuurlijk zoals steeds, bij mediawerkgroepsyrie.)
Ondertussen werken de fanatieke zionisten verder aan hun ‘Groot Israël’. De moord op vijf Israëlis in een synagoge in Jeruzalem is, zoals iedere moord, onverantwoord. De media besteden er uitvoerig aandacht aan. Wat echter nooit vermeld wordt zijn de dagelijkse agressie, onderdrukking, vernedering en pesterijen van een moe getergd volk. Ouders in Oost-Jeruzalem moeten voortdurend een verblijfsvergunning vragen voor hun kinderen, die om de minste reden kan geweigerd worden. Huizen van Palestijnen kunnen plots “illegaal” verklaard worden. Dan komt een buldozer onder politiebegeleiding. De familie heeft een kwartier tijd om wat spullen te nemen en hun huis wordt met de grond gelijk gemaakt. Daarna krijgt de familie de rekening gepresenteerd voor de afbraak van hun eigen huis op een grond die ze sinds hun voorvaderen bewoonden. Sinds ’67 werden er in Oost-Jeruzalem, het Over Jordaanse en de Gazazo 27.000 duizend huizen verwoest terwijl er tienduizenden joodse kolonisten bij kwamen. Voor Palestijnen is er geen sprake van het bekomen van een bouwvergunning. En de minste agressie vanwege Palestijnen is voor de zionisten een reden om nog meer in te palmen. MosheYaalon, minister van veiligheid, noemt dit nu de “etnische verplaatsing”. In het begin van de maand is Uri Ariel, minister van huisvesting begonnen met rellen uit te lokken op de tempelberg, gesteund door volksvertegenwoordiger MosheFeiglin. Ze krijgen de bescherming van politie en leger. Zij roepen openlijk op tot de afbraak van de Al Aqsa moskee en de heropbouw van de derde tempel. Zo kunnen ze dan meewerken aan wat Paulus schrijft over de antichrist “die zich zal neerzetten in Gods tempel en zich voor God uitgeven” (2 Tessalonicensen 2, 4). We leven in een apocalyptische tijd.
De oplossing van bijna al onze maatschappelijke problemen(vervolg)
Mijn pleidooi om moeders een officiële wedde te geven (7 nov) heeft enkele commentaren opgeleverd. Ze zijn het met me eens, maar geven toch interessante aanvullingen. Vooreerst blijken heel wat jongeren zich toch bewust te zijn van de huidige overconsumptie en de soms onnodig hoogtechnologische ontwikkeling. Er zijn nu goed draaiende kringloop- en zelfs weggeefwinkels. Vervolgens zijn er meerdere ouders die beiden werken, in een harmonische relatie leven en die een goede oplossing gevonden hebben voor hun kinderen, die gewoon thuis kunnen blijven. Verder is de wettelijke verplichting om ieder werk voor de beide geslachten open te stellen soms niet alleen vreemd voor vrouwen maar ook omgekeerd: een verpleger die als assistent werkt bij een vrouwelijke dokter of een jonge verpleger die bejaarde vrouwen komt verzorgen en wassen! Een moeder bevestigde dat het leven van sommige jonge koppels zo hectisch verloopt dat hun huwelijk wel op een echtscheiding moet uitdraaien. En ze moeten ook beiden gaan werken want de woonprijzen zijn waanzinnig hoog, zowel om te huren als om te kopen. Iemand geeft toe dat ze gek zou worden als ze alleen maar het huishouden zou doen, maar voegt er bij dat 40 uren “werken” en dan nog het huishouden moeten doen, er ook over is! Ik kreeg een mooie foto van een pas getrouwd koppeltje met de commentaar dat ze helaas het geloof van hun ouders hebben opzij gezet en uiteraard enkel burgerlijk getrouwd zijn “maar ik vind ze toch zo schattig”. Wanneer een moeder dit van eigen kinderen zegt, zal God hen zeker liefhebben. Mogen ze de weg vinden naar een leven vanuit de rijkdom van het huwelijkssacrament.
Vele moeders blijken tenslotte wel thuis te willen blijven maar de verpletterende druk om alles te doen behalve moeder zijn is bijzonder groot. Naar mijn mening is deze druk wereldwijd veel sterker en ook bewust georganiseerd. Laten we niet naïef zijn. Het is gewoon de strategie van de “nieuwe wereldorde” die al lang geleden intens werd voorbereid en nu wordt doorgedrukt. Zo gaat het vijfjaarlijks UNO rapport World Survey of Women in Development 2014, gepubliceerd in oktober, fors in dezelfde richting verder: vrije toegang tot contraceptie en “veilige” abortus! De doelstellingen worden hierin schaamteloos vermeld: voor een “duurzame ontwikkeling” door een “vermindering van de wereldbevolking” (met meer invloed van de staat in de gezinnen, meer vrouwen in het arbeidsproces, een “volledige” seksuele opvoeding...). Dus, waar gaat het om? Het christelijk geloof, moraal, familie moeten afgebroken worden en vervangen door nieuwe (on)waarden. In Kenya protesteren de bisschoppen en katholieke dokters nu heftig tegen een verplichte inenting tegen tetanus, die door ambtenaren aan vruchtbare vrouwen onder politiebegeleiding wordt toegediend. Deze vaccinatie maakt vrouwen in feite onvruchtbaar. Of denk aan die fameuze bioloog dr. Eric R. Pianka, die in een toespraak (maart 2006) voor de Texas Academy of Sciencepleitte voor de uitroeiing van 90 % van de wereldbevolking door ebola (omdat andere ziektes, zoals aids, mensen veel te lang in leven laten!). Meen je dat zulk een man onmiddellijk werd opgepakt en in de gevangenis gestopt? Integendeel, hij kreeg een staande ovatie én een onderscheiding van deze Texas Academy of Science. Welnu, het is deze geest die nu leeft bij sommige grote wereldheersers. Zogenaamde armoezaaiers moeten verdwijnen om alleen enkele rijken overeind te houden.
In de loop van de geschiedenis zijn er vele aanvallen geweest op het huwelijk. Nu willen internationale instanties hun macht misbruiken om de ideologie van de gender dwingend op te leggen. De wortels hiervan zijn vooreerst het marxisme met zijn illusie dat de mens zichzelf kan scheppen, verder een feminisme dat de rijkdom van de verscheidenheid wil vernietigen en tenslotte de vrijmetselarij die de plaats van God wil innemen en de mens opnieuw wil gaan scheppen naar hun eigen beeltenis.
Moeten wij daar intrappen? Integendeel, wij moeten met alle mensen van goede wil een actie ondernemen om in de maatschappij krachtig het christelijk geloof, het leven, het huwelijk en het gezin te verdedigen:
Respect voor het leven vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood;
Vrijheid van de ouders voor de opvoeding van hun kinderen;
Bescherming en ondersteuning van huwelijk en gezin.
P. Daniel
21-11-2014 om 17:29
geschreven door Gust Adriaensen
20-11-2014
'We mogen geen slaven van het geld worden'
In een toespraak tot de deelnemers aan een Congres Sociale Leer, in de Italiaanse stad Verona, pleitte paus Franciscus voor moedige initiatieven om ons economisch systeem te herdenken en geen slaven van het geld te worden.
Wij mogen ons niet laten ontmoedigen door de crisis, aldus de paus, maar wij moeten ons energiek richten op het herdenken van ons economisch model en van de wereld van het werk. We mogen de crisis niet gebruiken als een excuus om de roep van de armen en van al degenen die lijden omdat ze hun job verloren hebben , niet te horen.
Geld creëert op zichzelf geen ontwikkeling, zei de paus. Het zijn de mensen die zorgen voor evolutie ten goede.
20-11-2014 om 21:25
geschreven door Gust Adriaensen
Hoeveel verdient een beginnend parlementslid?
Dit staat op het meest recente loonbriefje van een beginnend Kamerlid:
Jaarlijkse basisvergoeding aan 100 %: 53.511 €
Indexaanpassing: x 1,6084
Bruto jaarlijks: 86.067,09 €
Bruto maandelijks: 7.172, 26 €
Min pensioenbijdrage: - 609,64 €
Min belastingen: - 2868 €
Netto: 3695 €
Plus forfaitaire onkostenvergoeding: 24.098,79 per jaar of 2008,23: + 2008 €
Totaal netto maandelijks:
5.703 €
20-11-2014 om 10:35
geschreven door Gust Adriaensen
België scoort slecht in liefdadigheidsindex
Uit een grootschalig onderzoek naar de liefdadigheidsgraad in meer dan 130 landen, blijkt dat België bijzonder slecht scoort. Die slechte score is des te pijnlijker omdat de Belgische bevolking tot de rijkste ter wereld behoort.
De 'Globale liefdadigheidsindex' geeft het procent van de bevolking aan dat GELD gaf aan liefdadigheid, of VRIJWILLIGERSWERK verrichtte, of een VREEMDE hielp.
Op de eerste plaats prijken Myanmar en de VS met 63,7%. Dan volgen Canada: 60,3; Ierland: 59,7; Nieuw-Zeeland: 58,3; Australië: 56; Maleisië en het Verenigd Koninkrijk: 54,7; Sri Lanka: 54; Trinidad en Tobago: 53,7.
Op de 12de plaats staat Nederland met 52,7 % en op de 28ste Duitsland met 41,7. Dat is maar iets beter dan Syrië, 40,7, en Haïti met 39,3 %.
Zelfs het straatarme Kosovo gaat met 36,3%, op de 50ste plaats, nog vooraf aan België.
Ons land staat op een beschamende 52ste plaats met 36% van de bevolking dat op een of andere manier aan liefdadigheid doet.
We kunnen ons misschien troosten met de wetenschap dat wellicht het rijkste land ter wereld, Luxemburg, het nog slechter doet met 31% op de 65ste plaats.
Is het gezegde: HOE RIJKER, HOE GIERIGER, dan toch waar?
20-11-2014 om 09:38
geschreven door Gust Adriaensen
19-11-2014
Kerst in de abdij
Wie samen met de abdijgemeenschap van Postel , genietend van de stilte, de schoonheid van de liturgie en de pracht van het winterse landschap wil toeleven naar het feest van de geboorte van Jezus Christus, krijgt daarvoor ook dit jaar weer de gelegenheid van 22 tot 25 december.
19-11-2014 om 19:23
geschreven door Gust Adriaensen
18-11-2014
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Er is zoveel lawaai in de wereld! Laten we leren stil te zijn in ons hart en voor God.'
18-11-2014 om 12:52
geschreven door Gust Adriaensen
Pedante Vermeersch
Mijn stukje omtrent de afrekening van Torfs met Vermeersch, beëindigde ik met de vraag: 'Benieuwd of Vermeersch, de man is al wel 80, nog de intellectuele veerkracht heeft om Torfs van antwoord te dienen.'
Die vraag werd in de krant van vandaag positief beantwoord. Vermeersch kreeg zijn kolommen. Eigenlijk kon je er vooraf zeker van zijn dat er een repliek van Vermeersch zou volgen. Het is namelijk de reeds lang bekende tactiek van o.a. De Standaard een 'opiniemaker' of 'BV' aan het woord te laten, die een mening ventileert of een collega 'opiniemaker' / 'BV' aanvalt en daarna de 'aangevallene' of de 'andersdenkende' ook zijn ding te laten doen.
Dus nu ook Vermeersch. Maar vuurwerk zit er niet in. Tegenover het sprankelende, badinerende, ironische, uitdagende discours van Torfs, kan Vermeersch alleen maar een oersaaie, tot in den treure reeds door hem herhaalde, pedante 'wetenschappelijke' argumentatie naar voren brengen. En waarbij op het persoonlijke vlak, de bekende filosoof nog maar eens de eigen 'masturbatiegeschiedenis' te berde brengt. Gênant.
Torfs heeft gelijk. Vermeersch kan alleen maar redeneren vanuit de comfortabele, traditionele opvattingen over 'tijd' en 'ruimte'.
18-11-2014 om 07:20
geschreven door Gust Adriaensen
Deze Bijbelstudie is een initiatief van TJCII - Belgium.
17-11-2014 om 20:28
geschreven door Gust Adriaensen
Torfs rekent af met Vermeersch
In De Standaard van 15-16 november verscheen van de hand van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, een boeiend artikel, dat door de redactie van de krant tot het genre van de 'essays' wordt gerekend.
In zijn eens te meer erg lezenswaardige tekst houdt Rik Torfs een pleidooi tegen 'zekerheid'. De kerngedachte van Torfs is: Wie de ware weg heeft gevonden, is het spoor bijster. Hij vraagt zich niet langer af of hij gelijk heeft, enkel waarom dat zo is. Alleen maar zekerheid is uitzichtloos. We verliezen er veel door. Hoop en verlangen. Fantasie.'
Maar vooral is Torfs' 'essay' een afrekening met een andere BV: filosoof Etienne Vermeersch. Door de subtiele ironie is het een afrekening met intellectueel een dodelijke afloop.
De 'beroemde denker Etienne Vermeersch °1934', aldus Torfs, koos, toen hij 'voltijds' zijn geloof verloor, voor de zekerheid, dacht de ware weg gevonden te hebben. Maar op dat moment betrad hij 'een kleinere wereld, zoals een oude man die zijn prachtige landhuis met weidse horizonten opgeeft voor een benepen flatje in de binnenstad'. En: 'Vermeersch redeneert vanuit onze comfortabele menselijke categorieën ruimte en tijd. Er is geen plaats in het hiernamaals: ruimte. En hoe oud is de man die daar aankomt? Tijd. Zekerheid ontneemt ons bevrijdende speculatie'.
Kortom, Vermeersch wordt hier neergezet, als een benepen denkend, gelijkhebberig mannetje, die van zijn fundamentalistische anti-Kerk- en anti-geloofopstelling, een statusindicator heeft gemaakt. En ja, Torfs zou daarin wel eens gelijk kunnen hebben.
Benieuwd of Vermeersch, de man is al wel 80, nog de intellectuele veerkracht heeft om Torfs van antwoord te dienen.
17-11-2014 om 10:03
geschreven door Gust Adriaensen
16-11-2014
'Geen enkel leven is meer waard dan een ander'
PAUS: ‘GEEN ENKEL LEVEN IS MEER WAARD DAN EEN ANDER’
Bron: CTV/RadVat
ROME (KerkNet) – Paus Franciscus heeft zaterdag tijdens een ontmoeting met de Italiaanse Artsenvereniging, die haar zeventigste verjaardag viert, dokters opgeroepen tot de bescherming van het menselijke leven. “Wees bereid om moedige beslissingen te nemen, ook al is dat tegenwoordig moeilijk. Speel niet met het leven.” Franciscus bestempelde abortus en euthanasie als mensonwaardig en onderstreepte dat kinderen een geschenk zijn en geen recht.
“Waar er een menselijk leven is, is het fout om het te doden om een menselijk probleem op te lossen. Dat kan onmogelijk als vooruitgang worden bestempeld. Doden betekent vandaag nog steeds hetzelfde als in de antieke oudheid. Het leven is altijd heilig. Het bezit altijd kwaliteit. Er bestaat geen enkel leven dat meer waard is dan een ander.”
“We weten dat er in onze wegwerpcultuur vele oudere mensen in het verborgene worden gedood. Maar wij mogen niet vergeten dat euthanasie een zonde tegen God is. De eed van Hippocrates verplicht om het leven steeds te dienen. Maar het evangelie gaat nog een stap verder: het leven moet in elke situatie worden bemind, in het bijzonder als het in gevaar is of moet worden verzorgd. Ik roep u op samen te werken met artsen en instellingen die uw liefde voor het leven delen en die alles in het werk stellen om de waardigheid, de heiligheid en de onaantastbaarheid van het leven te beschermen.”
16-11-2014 om 16:17
geschreven door Gust Adriaensen
'Wees gerust, ik blijf niet altijd voorzitter'
De Wever vindt het klaarblijkelijk nodig herhaaldelijk te beklemtonen dat hij niet voor eeuwig voorzitter blijft. En hij wenst daarbij de goegemeente 'gerust te stellen'.
Dat zijn voor de publieke opinie vrij ridicule en totaal irrelevante uitlatingen. Als de voorzitter van zijn macht geen dictatoriaal misbruik maakt, nadelig voor de bevolking, kan het de goegemeente geen bal schelen of ene De Wever tot in der eeuwigheid voorzitter blijft van zijn partij. Het probleem zit hem in de partij, die al twee keer, op aandringen van De Wever, haar huishoudelijke reglement verloochent, om dezelfde voorzitter te blijven houden.
Dat er evenwel 10% N-VA-ers waren die voor de andere kandidaat stemden, is veelzeggend. Totaal onbekend, ook voor De Wever, zonder campagne, zonder profilering, , zonder ook maar iets dat op een serieuze kandidaatstelling wees, toch 2000 partijleden achter zich krijgen! Dat is een belangrijke minderheid die gewoonweg tegen De Wever is, veeleer dan voor de onbekende, ambitieloze andere kandidaat.
16-11-2014 om 11:57
geschreven door Gust Adriaensen
15-11-2014
N-VA bekeert zich tot het royalisme
Tijdens de viering van Koningsdag in het parlement, heeft parlementsvoorzitter Siegfried Bracke, N-VA, zich overduidelijk uitgesproken voor de monarchie en voor België.
Bracke zei dat de monarchie zoals ze in ons land functioneert, 'een goede garantie is voor een stabiel en welvarend België.'
'Wie zouden wij zijn', voegde de N-VA-parlementsvoorzitter eraan toe, 'om het te veranderen?'
Deze uitspraken zijn bijzonder opmerkelijk omdat het in de partijstatuten ingeschreven hoofddoel van N-VA is, België op te doeken en een onafhankelijk republiekje Vlaanderen op te richten.
------------------------------------------
( Bekijk en beluister Bracke op de VRT - Ga naar fragment: Koningsdag gevierd in kathedraal en Kamer)
15-11-2014 om 20:05
geschreven door Gust Adriaensen
De regering van het Grote Begrijpen
De regering van het Grote Begrijpen
Zelden of nooit is er in de wereldgeschiedenis een regering geweest, die zoals de huidige Belgische federale regering, op zo'n excellente manier uitblinkt in het BEGRIJPEN.
De regering van het GROTE BEGRIJPEN.
De minister van dit of van dat 'begrijpt' de 'ongerustheid' van de arbeiders, van de ambtenaren, van het leger, van de politie, van de jeugdbewegingen, van de zorgsector, van de vrouwen, van de mannen, van de spaarders, van de grote vermogens, van de cultuursector, enz., enz.
'Begrip hebben voor' moet het gepatenteerde, officiële motto van de rechtse Belgische regering worden. In het 'begrip' is ze tot nu toe echt prima bezig! Proficiat!!
15-11-2014 om 07:21
geschreven door Gust Adriaensen
14-11-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/35
Vrijdag 14 november 2014
Als het licht uit gaat
Onze kleine gemeenschap van vooral jonge mensen heeft weinig last van ziekten. Nu alles kouder begint te worden sluipt toch de verkoudheid af en toe binnen. Zelf ben ik twee jaar geleden in de Goede Week zwaar ziek geweest. Tot overmaat van ramp gaf een confrater me nog een oude kleine weegschaal, waarvan toen niemand wist dat ze ongeveer 5 kg lager noteerde. Bij de eerste weegbeurt schrok ik zodanig dat ik dacht dat het licht voor mij hier voor goed uitging. Hoewel het nog een erg gevaarlijke tijd was, hebben ze toch niet minder dan vijf dokters kunnen binnensmokkelen en ik ben er doorheen geraakt. Bovendien wordt ik sindsdien extra verzorgd. Voor een frater of een zuster, die ziek vallen, zorgen respectievelijk de fraters of de zusters. Toch zijn het de zusters die het nodige aanbrengen: warme dekens, aangepaste kleding, warme thee, medicamenten, aangepast eten, versnaperingen ... En zo is het onheil meestal na enkele dagen van de baan. De meesten gebruiken heel de winter door geen enkele verwarming op hun kamer, ook geen klein elektrisch vuurtje. Dit schijnt hen meer bestand te maken tegen de koude.
De grote centrale in Homs was weer even in handen van de rebellen en daarmee hebben we enkele dagen slechts 4 uur stroom gekregen: 2 uur ’s nachts en 2 uur overdag. Een echte grote hindernis, die telkens de dagorde helemaal omgooit. Ondertussen heeft het leger de zaak weer in handen en krijgen we al wat meer stroom. Zelfs in de tijd van de grootste bedreiging vorig jaar hadden we nog een eigen motor zodat er altijd en overal een beetje verlichting was. We hebben daar ook onze laptops op aangesloten totdat iemand ons uitlegde dat het juist daardoor was dat alle batterijen na een tijd kapot gingen. Aan laptops hier overigens geen nood, maar ze zijn oud of heel oud en dus meestal zonder batterij en iedere laptop heeft minstens één goede eigenschap. We hebben echter geen reden om te klagen en willen zo veel mogelijk de behoeftigen in eigen streek blijven helpen. Hierover heeft frater Jean het volgende verslag gemaakt.
Armoede in Qara – een jaar na de bevrijding
Sinds een jaar is ons dorp bevrijd. Daarvoor leefden we in een erg benarde situatie. Ons dorp, dat normaal een 20 000tal inwoners telt, was plots uitgegroeid tot een schuilplaats voor weggevluchte, bebaarde mannen met zware wapens en bedenkelijke ideologieën, uit Homs of Al Qousseir. Resultaat: 80 000 inwoners! De winkels bleven open maar angstige uitbaters werden lastiggevallen en sporadisch werd er iemand ontvoerd of vermoord. Lange gewaden, lange baarden, zware pick-up trucks met daarop stevige dosjka’s (een vaststaand machinegeweer) werden een normaal straatbeeld. In die periode konden wij het klooster niet verlaten; we waren toen aangewezen op de bescherming van God en zijn engelen, vooral omdat het leger en de plaatselijke politie het dorp al lang verlaten hadden.
Maandag 17 november 2013, 6u30 in de ochtend: een man, druipend van de regen, komt ons toejuichen: “De slag is voorbij, het dorp is bevrijd!”. Hij heette Roech Allah, Geest van God. Wij waren al verschillende dagen verschanst in onze schuilkelder met twee families vluchtelingen en wisselden tijden van gebed af met knus samenzijn onder het geschal van heel zwaar machinegeweer en kanonschoten waardoor onze gebouwen enkele zware beschadigingen hebben opgelopen.
Sindsdien heeft het dorp terug zijn oorspronkelijke bevolking van 20 000 Qari’s. De groentewinkels werken normaal, we hebben een nieuwe burgemeester en het leger controleert secuur wie binnen en buiten komt. Het is vooral dankzij onze groep vrijwilligers, “De XII Apostelen” zoals Pater Daniel hen graag noemt, dat het dorp terug zijn normale trend teruggevonden heeft. Na de bevrijding van het dorp hebben zij kosten noch moeiten gespaard om mensen te bevoorraden met voedselpakketten die aangevoerd werden uit het buitenland vanwege weldoeners, langs Moeder Agnes en Pater Daniel. Ondertussen zijn de vrijwilligers uitgegroeid tot een heuse groep van een 30tal man die nu officieel medewerkers zijn van de Rode Halve Maan in Syrië, afdeling Qara. Een deel van de hulpgoederen voor Qara komt dus van de Rode Halve Maan en ander deel van onze buitenlandse weldoeners. Ons nieuw gebouw is ondertussen een depot van voedselpakketten geworden, vandaag genoeg om 300 families voor één maand van voedsel en sanitaire hulpgoederen te voorzien.
Onze regio is nu, God zij dank, veilig in tegenstelling tot andere plaatsen. Toch blijft de nood hier groot: de nijpende werkloosheid, de grote elektriciteitspanne waardoor de boeren geen water kunnen geven aan hun groenten en bedrijfjes niet langer open kunnen blijven, ... . Er is ook een groeiend tekort aan gas om te koken en mazout om te stoken (de winters kunnen hier bar koud zijn). Vaak leven de armsten in rudimentaire betonnen huizen ofwel in aarden huisjes. De voorbije week zijn twee van onze vrijwilligers bij de allerarmsten gaan aankloppen. Je moet ze vaak echt zoeken. Ze leven verstopt tussen de massa, beschaamd om hun armoede aan de grote klok te hangen. Dit is hun relaas:
In de familie Kahil heeft de vader een kunstbeen tot aan zijn knie. Hij heeft geen werk. Zijn gehandicapte zoon moet luiers dragen en zijn medicatie alleen kost 10 000 SP per maand. In de Nasif familie heeft de papa een kanker aan zijn hoofd die druk zet op zijn oog waardoor die naar buiten uitpuilt. Zijn medicatie is erg duur. Om de twee weken moet hij naar Damascus voor een bloedonderzoek. Hij heeft drie kinderen. Zijn vrouw is werkloos. In een andere familie heeft een weduwe een kunstvoet die ze om de twee jaar moet vernieuwen. Ze heeft vier kinderen op school, en die brengen dus geen geld binnen. Ze leven in erg arme omstandigheden. Een andere weduwe heeft 3 kinderen die school lopen. Ondertussen verzorgt ze haar papa van 80 die volledig verlamd is en dure medicatie moet nemen.
In het huis van de familie Nasif zijn papa en mama tegen de 70. Hun twee dochters zijn ziek, de ouders moeten hen naar de WC begeleiden. Ze zijn erg arm. Drie of vier andere families hebben geen vader meer. De kinderen gaan naar school en moeder is werkloos. Een ander bejaard koppel heeft evenmin een inkomen en hun dochter woont bij hen in. Hun zoon heeft een geestelijke achterstand waardoor hij niet kan werken.
Zo zijn er nog vele verhalen. Tot nu toe hebben onze vrijwilligers dertien families bezocht. Door het contact met deze armen hebben zij en wij een nieuw vuur gekregen om ons daar echt voor in te zetten. Het is ook aandoenlijk om te zien hoe armen creatief worden in het helpen van elkaar. Met het geld en de goederen die vanuit Europa binnenkomen, zullen we proberen om die families te helpen. We willen op zijn minst hun medische verzorging garanderen en een elementaire voeding voorzien voorzien.
Het feest van de bevrijding
Nog altijd kan niemand geloven dat de duizenden rebellen dit klooster vorig jaar niet hebben ingenomen. Tweemaal kregen we deze dagen bezoek van iemand die toen bij ons was. We beschouwen elkaar als overlevenden. In het begin van dit jaar is de Libanese OTV (van de maroniet Michel Aoun) gekomen om een interview te maken en ons te vragen hoe we die belegering hebben beleefd en overleefd. Een van de hoger genoemde bezoekers vertelde dat hij die uitzending thuis gezien had en begon te wenen van aandoening. Daarom wilde hij de plaats en de gemeenschap nog eens komen bezoeken.
Een scheur in de grote coalitie
Van de “internationale gemeenschap” naar de “Arabische Lente” en met “de vrienden van Syrië” nu dus naar “de Grote Coalitie”, die Syrië naar het stenen tijdperk wil bombarderen om Daesh te sparen. En toch, er zijn kleine tekenen van een ietwat gunstige ontwikkeling in deze door het westen veroorzaakte hel (helaas met medewerking van Syriërs uiteraard). Zoals elders wilden de VS hier hun vrienden, de terroristische moslimbroeders aan de macht helpen. Omwille van de grote eenheid tussen volk, leger, regering, en president is dit in Syrië evenwel niet mogelijk. Het land meteen in een totale chaos storten zouden ze wel kunnen, maar dat brengt het buurland Israël te veel in gevaar. Zo hebben de VS, Israël en Saoedi-Arabië hun oorspronkelijk plan om de regering omver te werpen moeten opgeven (alhoewel Israël ijverig voort doen zoals nu in Daraa). Zij proberen hun belangen zo goed mogelijk veilig te stellen. Turkije en Frankrijk werken echter onverminderd verder aan het eerste doel. Turkije had de rijke provincie van Aleppo al flink ontmanteld, zodat president Erdogan en eerste minister Davoutogen Aleppo met zijn talrijke fabrieken, industriële centra en handel al konden beschouwen als Turks bezit. Nu geraken ze echter in paniek. Het Syrische leger blijft systematisch terrein winnen en deze overjaarse Ottomaanse heersers krijgen een nachtmerrie van de gedachte dat dit economisch hart misschien toch bij Syrië zal blijven, met bovenop het gevaar dat de Koerden een deel van Turkije gaan veroveren. Daarom vraagt Erdogan nu dringend aan Obama om niet alleen Daesh te bombarderen maar ook de troepen van al –Assad. En de Franse minister Laurent Fabius heeft op 3 november een brief geschreven als een noodkreet (verschenen in Frankrijk, Le Figaro, in Saoedi-Arabië en in Amerika) om Aleppo te “redden” uit het “regime” van Damascus. En zo zie je hoe terroristenleiders zich kunnen voordoen als heldhaftige bevrijders. En voor de bevolking zelf wordt de ellende alleen maar groter, terwijl Daesh steeds verder oprukt.
Vrede en zelfbestuur voor het Palestijnse volk
Internationale vrede zal grotendeels mede afhangen van het einde van de ellende voor het Palestijnse volk. Hiervoor dienen de zionistische leiders van Israël het Palestijnse volk zelfbestuur te gunnen, zich terug te trekken uit de bezette gebieden en op te houden met het voortdurend gebruiken van voorwendsels om weer een nieuwe oorlog tegen dit volk te beginnen. Dit alles is al lang en herhaaldelijk door internationale regels vastgelegd. Eigenlijk is het eenvoudig. Israël moet willen in vrede samen leven met een zelfstandig Palestijnse volk in een soevereine staat, maar dit is nu het laatste wat de zionistische leiders willen. De zionisten willen echter alles, en nog veel meer dan ze nu al hebben zoor zich en voor zich alleen. Daarom hadden vredesonderhandelingen tot heden geen enkele zin.
In vrede samen leven met het Palestijnse volk is niet alleen de wens van de tienduizenden orthodoxe joden en hun rabbi’s maar steeds meer van menig Israëlische burger. Deze maand zijn al twee ministers uit de regering opgestapt uit onvrede met de extremistische politiek van Benjamin Netayahu en zijn onwil om echte besprekingen te voeren met de Palestijnen. Eerst was het Gideon Saar, minister van binnenlandse zaken en lid van het Likoud, de partij van de Netanyahu zelf en nu is het Amir Peretz, minister van milieu, (Hatnuah partij), die vindt dat Netanyahu niet de oplossing maar het probleem zelf is. De invloedrijke en ultranationalistische minister Naftali Bennett van economie (rechtse partij van het ‘Joodse Huis’) wil dan weer het tegendeel: nog meer offensieve oorlog en annexaties. Toch is er nu een bijzonder geluid te horen. Niet minder dan 106 oud-legergeneraals en toplieden van de veiligheidsdiensten roepen Netanyahu op om echte vrede te sluiten met de Palestijnen en een 2 staten oplossing te aanvaarden. Ze stellen dat Israël ruimschoots de middelen heeft om zich te verdedigen en zij kunnen het weten.
Harde zionisten blijven de droom koesteren van een Groot Israël als een zuivere joodse staat, waarin geen enkele vreemdeling erkend hoeft te worden. Daarom werd voortdurend oorlog gevoerd en steeds meer Palestijns gebied veroverd. De VS betaalden zodat Israël een overweldigend militair overwicht bleef behouden en voor het herstel van de verwoestingen in de Palestijnse gebieden zorgde de Europese Unie. Ondertussen werd alle schuld gegeven aan de Palestijnen zelf, die door hun zogenaamd terrorisme Israël zouden bedreigen terwijl hun onderlinge verdeeldheid vredesgesprekken zogenaamd onmogelijk maakten. Deze voorwendsels worden nu door hoge Israëlische leiders ontmaskerd. Of zal de internationale gemeenschap toch eens wakker worden en Israël dwingen het internationale recht te eerbiedigen? Dan kunnen we na de val van de Berlijnse muur ook de afbraak van de illegale, 700 km lange Israëlische ‘muur van de schande’ vieren. Een feest van bevrijding voor het Palestijnse én Joodse volk, een vreugde voor gans de mensenfamilie!
P. Daniel
14-11-2014 om 22:14
geschreven door Gust Adriaensen
Eric Antonis overleden
Geboren Turnhoutenaar Eric Antonis is in de leeftijd van 73 jaar overleden.
Eric Antonis was de eerste directeur van cultuurcentrum De Warande in Turnhout. Later werd hij schepen van cultuur in Antwerpen.
Eric Antonis was een inspirerende en dynamische persoonlijkheid die een belangrijke rol heeft gespeeld in het culturele leven in Vlaanderen van de laatste decennia.
14-11-2014 om 20:18
geschreven door Gust Adriaensen
12-11-2014
Het licht daagt (een beetje) bij Verherstraeten
Servais Verherstraeten, fractieleider van de CD&V, blijkt het begrepen te hebben: een zgn. 'rijkentaks' is onvermijdelijk vanuit rechtvaardigheidsoverwegingen én om de ondergang van de partij te vermijden.
Dat inzicht mocht je ook verwachten van Verherstraeten, een bekwame, rechtlijnige, centrumlinkse, Kempense politicus, die tot de 'ACW-stal' gerekend wordt.
Dat hij niet onmiddellijk ingaat op het voorstel van Groen en SP-A om een wisselmeerderheid te vormen en zo een vermogens(winst)belasting door te voeren, is begrijpelijk. Eerst binnen de huidige coalitie de geesten rijp maken en de realisatie van die taks nastreven. MR toont zich nu al bereid om samen met CD&V een voorstel grondig te bespreken.
Maar het mag niet te lang duren. Als Open VLD en vooral de rechtse diehards van N-VA, de stuitende ongelijke verdeling van de lasten blijven verdedigen, dan moet een wisselmeerderheid het breekijzer worden. Een mogelijke invoering pas op het einde van deze bestuursperiode , zou nefast zijn voor de geloofwaardigheid van Verherstraeten. En de CD&V ligt dan al lang op apegapen en is niet meer te reanimeren.
En dat zou voor heel wat competente en te respecteren CD&V-politici bijzonder spijtig zijn. En zeker voor Servais Verherstraeten.
12-11-2014 om 07:41
geschreven door Gust Adriaensen
10-11-2014
Vermogenstaks onvermijdelijk
De verkoop van Omega Pharma met de fabuleuze winst van 1,4 miljard euro, zonder dat op die winst ook maar 1 euro belasting betaald moet worden, heeft de discussie omtrent de vermogenswinstbelasting naar een hoogtepunt gevoerd.
Dat lijkt van de regeringspartijen CD&V het best begrepen te hebben. Dat begrip wint veld, niet zozeer vanuit rechtvaardigheidsoverwegingen bij de partijtop, maar wel door de toenemende druk van de zgn. 'achterban' en uit schrik om te verschrompelen tot een partijtje van niks, als de partij de hardvochtige rechtse koers blijft volgen.
Het is wel ironisch dat het precies dankzij de grote baas van Omega Pharma, Marc Coucke, is dat 'vermogenswinstbelasting' helemaal op het voorplan is getreden. Hij verkocht het bedrijf aan een Amerikaans, maakte die gigantische winst en kan daarvan ongeveer de helft in zijn eigen zak steken. ZONDER OOK MAAR 1 EUROCENT BELASTING. Dat leidde tot algemene, grote verontwaardiging en woede. En stelde de noodzaak van een vermogenswinstbelasting op scherp. Dus, MERCI meneer Coucke!
Maar ook FOEI meneer Coucke!
Want meneer Coucke blijkt een onbetrouwbare vindvaan te zijn, een gouden haantje op de toren.
In april 2013 zei Coucke in 'Reyers Laat':
'EEN VERMOGENSWINSTBELASTING MOET KUNNEN. EEN BEDRIJFSLEIDER DIE ZIJN KMO VERKOOPT VOOR VIJF MILJOEN, WEL, 1,25 MILJOEN IS VOOR DE OVERHEID. HET IS OOK DANKZIJ DE OVERHEID DAT IK MIJN BEDRIJF HEB KUNNEN UITBOUWEN. DAT IS EEN GEVOEL VAN EERLIJKHEID.4
Toch mooi, niet. Eerlijke vent, die Coucke. Een voorbeeld voor alle bedrijfsleiders.
En wat zegt diezelfde Coucke op 28 november 2014?
'EEN MEERWAARDEBELASTING BETALEN? IK HEB 27 JAAR VAN DE NADELEN VAN BELGIË GEPROEFD. NEEM NU DE ENIGE TROEF NIET WEG. HET ALTERNATIEF IS HET IN DE INEFFICIËNTE BODEMLOZE PUT VAN DE BELGISCHE SCHATKIST TE STORTEN.'
Ja, wadde!
10-11-2014 om 09:11
geschreven door Gust Adriaensen
09-11-2014
Kerst in duo
Concert van 4-tune o.l.v. Bert Verdonck & Manteliusensemble o.l.v. Jos Cuppens
09-11-2014 om 17:13
geschreven door Gust Adriaensen
08-11-2014
De poenpakkers
De schaamte lichtjaren voorbij...
Of hoe op grote schaal belastingen ontdoken worden of niet betaald hoeven te worden...
1. De Luxemburgroute: Agressieve fiscale constructies, die het Groothertogdom Luxemburg gedoogt, zorgen ervoor dat grote bedrijven en kapitaalkrachtige families in eigen land aan de belastingen ontsnappen. Enkele namen die ook bij ons erg bekend zijn:
-HEINZ -IKEA -GBL -ABN-AMRO -APPLE -BNP-PARIBAS -PROCTER&GAMBLE -VOLKSWAGEN -Familie de Spoelbergh (AB Inbev)
2. De steevast door de media als 'flamboyant' opgevoerde Marc Coucke maakt 1,4 miljard euro winst met de verkoop van 'Omega Pharma'. Op die winst (de helft voor de persoonlijke portemonnee van Coucke) hoeft geen ene euro belasting betaald te worden. Waarom? Omdat er in dit landje nog altijd geen meerwaardetaks bestaat. Coucke maakt het schandaal nog erger door op de meest hautaine manier heel ons politiek en administratief systeem te stigmatiseren: het is van nul en generlei waarde.
Niet verwonderlijk dat deze feiten samen met de rechtse, hardvochtige maatregelen van de Vlaamse en de federale regering, de woede en de frustratie bij meer en meer mensen naar een hoogtepunt brengen.
08-11-2014 om 09:33
geschreven door Gust Adriaensen
07-11-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/34
Vrijdag 7 november 2014
“Duzend en duzend soldaten, altijd iemands vader, altijd iemands kind...”
Iedereen is blij dat de mannen van de Rode Halve Maan vrijdag een tweede sessie komen geven van drie dagen. Het zal nu een cursus E.H.B.O. zijn. Helaas, op het laatste ogenblik wordt van hoger hand beslist dat, voor de veiligheid deze cursus hier niet mag doorgaan. Het schijnt nu niet het moment te zijn om veel volk in het klooster binnen te laten. De cursus gaat door in hun centrum in Qâra en een frater gaat mee volgen als afgevaardigde van de gemeenschap. Blijkbaar vinden ook de deelnemers het bijzonder jammer dat ze niet hier mogen komen. Maar goed, de leiding van de Rode Halve maan komt zaterdagavond samen met ons recreatie houden, wat toch weer een bijzonder aangename ontmoeting is en een hechte band schept. Zondag is dan het examen voorzien.
Omdat het Allerzielen is en op die dag iedere priester in de Latijnse liturgie driemaal een eucharistie mag vieren, besluit ik voor onze frater die ’s namiddags van zijn examen terugkeert, nogmaals de eucharistie op te dragen. Dit wekt bij anderen evenwel het verlangen om samen de drie vieringen mee te volgen. Af en toe vervalt immers een gezamenlijke gebedstijd omwille van een werk dat dringend moet gedaan worden. Nu willen we eens extra bidden voor onze overleden familieleden, vrienden, de vele slachtoffers hier, in heel het Midden Oosten en in zovele andere landen. En zo sluiten we de dag af met een eenvoudige (derde) misviering. Massa’s mensen zijn omgebracht of omgekomen en liggen naamloos in massagraven of kregen een plaatje: Only Known by God, alleen door God gekend. Toch hoort ook ieder van hen tot onze mensenfamilie. Onze Vlaamse veelzijdige cabaretier, Willem Vermandere, eert aldus de duizenden gesneuvelde soldaten van “de grote oorlog” in de Westhoek:
“....
als ge van ze leven in de westhoek passeert
deur regen en noorderwinden
keert omme den tijd als g' alhier passeert
den oorlog ga j' hier were vinden
ja 't is den oorlog da 'j hier were vindt
en 't graf van duizend soldaten
altijd iemands vader altijd iemands kind
duizend en duizend soldaten...”
De champetters van de wereld
Leugen, onrecht en oorlog blijven het cement van de ontwikkelingen in het Midden Oosten. Nu het stilaan winter wordt zullen nog meer gezinnen letterlijk en figuurlijk in de kou staan. We hebben deze week een dag samen gewerkt om hulpgoederen klaar te maken want onze vrijwilligers willen families in Damascus gaan bevoorraden. Het secretariaat van de UNO blijft plechtig verkondigen hoe groot de stroom van vluchtelingen in Syrië wel is en hoe dreigend de blijvende onveiligheid door aanslagen. Er wordt evenwel geen woord gezegd over de oorzaken: strijders uit 83 landen die getraind worden in Jordanië, Turkije en Saoedi-Arabië, onder toezicht van VS, Frankrijk en UK en die zonder enige moeilijkheid in Syrië geraken. Geen woord over de openlijke steun van Turkije aan de terroristen en de hulp van de NAVO aldaar. Geen woord over het feit dat de UNDOF (United Nations Disengagement Observer Force) in de door Israël bezette Golan niets doet om de terroristische acties te verhinderen. Dit alles om de wereld te doen geloven dat de hele ellende veroorzaakt wordt door Syriërs en Syrië zelf. De Syrische permanente vertegenwoordiger bij de UNO heeft het vorige week donderdag nogmaals duidelijk gezegd: Onze meest eerbiedwaardige instellingen van de VN hebben wel degelijk een moreel probleem! Ondertussen is er een nieuw fenomeen: er worden steeds meer Chinese jihadisten ingezet in Syrië. Ze komen hier langs Cambodja of Indonesië met behulp van de Turkse geheime diensten. In Raqqa hebben ze een eigen kwartier. Inmiddels zijn er van hieruit al een paar honderd kunnen terugkeren naar China om daar aanslagen te gaan plegen. Ook China en Rusland moeten uiteindelijk geteisterd worden door een islamitisch kalifaat. Of de huidige democratische president van de VS (nobelprijswinnaar voor de vrede !), die inmiddels met een republikeinse meerderheid in het congres moet regeren, dit terrorisme zal verminderen, valt te betwijfelen.
De New York Times van 14 oktober publiceert een studie van de CIA over de voornaamste (preventieve!) terroristische operaties die wereldwijd onder leiding van het Witte Huis georganiseerd werden “om de Amerikaanse belangen te verdedigen”. Hieruit blijkt dat het beoogde doel dikwijls niet bereikt werd. Het gaat over aanslagen in Angola, Nicaragua, Cuba (mislukte moordpogingen op Fidel Castro, een ‘succesvolle’ ontploffing van een bedrijf waardoor 400 arbeiders werden gedood), Vietnam (meer dan 2 miljoen doden en 55.000 VS soldaten), Salvador, Guatemala, Irak, Libië, Syrië. Amerika overheerst de wereld en Israël overheerst Amerika. Als een dergelijk rapport over Rusland zou verschijnen, zou de “internationale gemeenschap” het land direct van de wereldbol willen vagen. Nu wordt eerder medelijden opgewekt omdat de ‘resultaten’ niet evenredig zijn met de kosten en de inspanningen. Vreselijk. Toch blijken vele mensen op aarde wel te weten wat er aan de hand is. Een internationaal onderzoek door Gallup (Worldwide Independent Network/Gallup International Association/WIN/GIA) heeft aangetoond dat Amerika beschouwd wordt als de grootste bedreiging voor de wereldvrede en de grootste terroristische staat. De Amerikaanse wetenschapper, linguïst, activist en professor aan het beroemde Massachusetts Institute of Technology, Noam Chomsky kan er niet mee lachen (Noam Chomsky, C’est officiel: les USA sont l’état terroriste nr. 1, mondialisation.ca, 29 oktober 2014). Champetters in onze dorpen hadden vroeger onbetwist gezag om verzoening, vrede en rust te brengen. De champetters in onze wereld zijn nu tot de tanden toe gewapende terroristische superstaten geworden.
De oplossing van bijna al onze maatschappelijke problemen
Verschillende generaties feministen hebben geijverd voor de gelijkheid van man en vrouw. Eigenlijk werd het een nivellering. Vrouwen moesten buitenshuis gaan werken en een betaalde baan krijgen, zoals de mannen. Daarmee groeide ook de dwaze opvatting dat een vrouw maar iets betekent als ze “werkt”, nl. in zoverre ze aan het economisch leven deelnam door een eigen beroep, een betaalde job. En daar zijn we met heel de maatschappij ingetrapt. In principe moet ieder werk nu wettelijk open staan voor vrouwen en voor mannen. Misschien heeft het gezond verstand in de praktijk toch nog enige invloed, zodat er, bij mijn weten, tot heden nog geen kasseilegsters, “houthaksters” of vrouwen zijn die in de koolmijnen werken als “koolputsters”. Mogelijk komt er toch nog een rapport dat deze ongelijkheid aanklaagt, wie weet.
Mijn moeder zaliger (1909-1994) stond ingeschreven als “zonder beroep” en had dus in de huidige opvatting geen maatschappelijke waarde. Zij was een gewone huisvrouw, huismoeder of huishoudster. Zij was de trouwe, liefhebbende echtgenote van vader, die als eenvoudige handarbeider de enige kostwinner was van een gezin met negen kinderen. Samen waren zij een heel gewoon gezin uit de eerste helft van de vorige eeuw. In ons klein straatje woonde overigens nog een gezin met elf kinderen, ook met een moeder “zonder beroep”, die dus eveneens buiten iedere maatschappelijke waardering viel.
We kunnen niet zeggen dat die oude goede tijd zoveel beter was dan nu. En het omgekeerde is evenmin waar. Iedere tijd heeft zijn goede en slechte kanten en we moeten trachten het goede te bewaren en het slechte te verwijderen.
We moeten wel eerlijk toegeven dat er nu veel meer problemen zijn met de opvoeding van de jeugd dan vroeger. Af en toe verschijnt een alarmerend bericht dat het intellectueel niveau daalt. Jongeren die zich de hele nacht met boeiende computerspelletjes geamuseerd hebben, kunnen uiteraard overdag geen aandacht meer opbrengen op school. Leerkrachten klagen soms dat er meerdere kinderen met honger naar school komen, omdat hun ouders geen tijd hebben een maaltijd klaar te maken. Verder zijn allerlei soorten van pesterijen dagelijkse praktijken. Vele scholen hebben af te rekenen met drugsgebruik en drugshandel, wat een echte plaag is. Ook het seksueel gedrag van de jongeren biedt heel wat zorgen en regelmatig zijn er schoolmeisjes die plots in verwachting zijn. Tenslotte zijn er te veel jongeren, die wegens agressief of zelfs crimineel gedrag in jeugdgevangenissen terecht komen.
Over de echtscheiding als plaag van onze tijd hoeven we geen verdere uitleg te geven. Het is een drama waar iedereen praktisch elke dag op een of andere manier mee te maken heeft. Zo worden ontelbare kinderen als het ware reeds op jonge leeftijd gebroken, naar twee kanten getrokken, ja “gekruisigd”. Ik was ooit diep getroffen door het getuigenis van kardinaal Christof Schönborn uit Wenen, die fel uithaalde naar de maatschappij omdat zij, volgens hem, aan het drama van de kinderen van echtscheidingen voorbijgaat. En hij kon het weten, hij sprak uit eigen ervaring.
De “crisis van het vaderschap” is een ander modern fenomeen, waar beide ouders een full time werk hebben. Meestal heeft moeder dan toch meer aandacht voor de kinderen dan vader. Moe is moe maar ook pa is moe. Hij leest het dagblad en zoekt ontspanning voor zichzelf. En zo missen kinderen soms het gewone beeld van een vader, wat een van de oorzaken is van het ontstaan van homoseksualiteit.
Wanneer beide ouders buitenshuis werken is er natuurlijk extra opvang nodig voor kinderen. Vandaar steeds meer vraag naar kindercrèches, alsook naar kinderopvang voor en na schooltijd. Ouderen, zieken, gehandicapten kunnen uiteraard nu ook niet in het gezin opgevangen worden. Daarvoor moeten geschikte opvanghuizen gebouwd worden. En die zijn er ook, met deskundig personeel en de laatste technische snufjes. En alle ziekenhuizen worden overstelpt. Aan de verzorging in een ziekenhuis gaat bovendien een hele stresserende voorbereiding vooraf. Het is het tegendeel van wat wij hier voor de oorlog konden meemaken. Ik ben in verschillende ziekenhuizen op bezoek geweest. Bij de inkom waren er enkele alkoven. Daar ging men met heel de familie en het zieke familielid binnen. De dokter behandelde de zieke als hij kon, zo niet schreef hij een briefje waarop stond waar je moest zijn. Er kwam een loopjongen en die bracht je naar de afdeling waar je geholpen werd. Ofwel werd je daar meteen geholpen ofwel was er iemand voor u. In ieder geval ging het heel vlot en eenvoudig. En alles gratis, behalve de medicamenten of sommige extra behandelingen. Ook voor ons, als vreemdelingen was het ziekenhuis gratis. Men vroeg niet eens uw naam. Het was voldoende dat je lid was van een religieuze gemeenschap in Syrië.
Tenslotte is er nog het levensgrote probleem van de vergrijzing, beter gezegd van de “kale maatschappij”, want op een bepaalde leeftijd is er zelfs geen grijze of witte haar meer over. Wat al studies worden hieraan niet gewijd, met wat al voorstellen! Blijven werken tot 66 jaar of tot 67 jaar?
Het beste middel om al deze en nog vele andere problemen efficiënt aan te pakken ligt in het krachtig steunen van de gewone moeders en de gewone gezinnen. De arbeid van een moeder thuis is economisch veel meer rendabel voor de maatschappij dan gelijk welk ander werk buitenshuis. Daarbij moet natuurlijk de trouw van echtgenoten met alle mogelijke middelen gesteund worden in plaats van echtscheidingen steeds gemakkelijker te maken. Wanneer het werk van een moeder naar waarde geschat en officieel betaald wordt en de eenheid van het gezin gesteund, valt de druk om buitenshuis te gaan werken vanzelf weg. Dan voelen vrouwen zich ook niet meer verplicht om te blijven werken “voor het pensioen”, ook al bleven ze liever thuis.
Ziehier hoe onze grote maatschappelijke problemen hierdoor drastisch zouden verminderen of zelfs opgelost worden. Er zijn geen kindercrèches nodig, geen extra kinderopvang. De kinderen ontwikkelen zich op normale gezonde wijze. Geen nood aan drugs of vroegtijdige seks. Thuis hebben de kinderen de warmte van een gezin, de aandacht van hun moeder voor hun dagelijkse problemen, ze krijgen goed eten en ontspanning en een gezond beeld van een moeder en een vader in de maatschappij. Ik herinner me als kleine jongen dat de veter (wij zeiden ‘nestel’) in mijn ene schoen kapot was. Ik huilde om mijn onmacht en hulpeloosheid alsof de wereld verging. Mijn moeder had gezien dat het grootste deel van de veter nog lang genoeg was en herstelde met alle gemak het ongeval. Ik ervaarde toen een dankbaarheid en vreugde die ik nu nog kan voelen. Er zijn moeders nodig die het geduld hebben om de knopen van een jasje dicht te doen, totdat we het zelf kunnen. Welnu, dat zijn de echte levensproblemen van een mens die in de wereld stapt.
Jeugdgevangenissen lopen leeg of verminderen. Ziekenhuizen en dokters kunnen rustig alle aandacht geven aan ernstige zieken want een moeder lost de meeste dagelijkse ziekteproblemen zelf op. Van de negen kinderen in ons gezin herinner ik mij dat alleen mijn jongste zus ooit in het ziekenhuis heeft gelegen. Ook onze dure paleizen voor ouderlingen kunnen verminderen. Na de dood van grootvader langs vaders kant, heeft grootmoeder nog lang en gelukkig geleefd, opgenomen in ons gezin. Al is dit op deze wijze nu niet meer mogelijk, de opvang van bejaarden kan veel minder “hoog technisch” en veel meer warm menselijk, familiaal. Laat me hier alle oprechte waardering uitspreken voor de inzet van het personeel van bejaardenhuizen, gehandicaptencentra, kindercrèches. Ook alle respect voor vrouwen die buitenshuis een eerbaar beroep uitoefenen. Als je echter aan een klein kind, een gehandicapte of bejaarde vraagt waar hij/zij het liefst verblijft, in een supermodern opvangcentrum met universitair gediplomeerd personeel ofwel thuis bij ouders, broers, zusjes, eigen kinderen en kleinkinderen, hoef je geen genie te zijn om vooraf te weten welk antwoord veruit het meest gegeven zal worden. Bovendien, als moeders de nodige hulp en steun krijgen bij de opvoeding van de kinderen zullen er van zelf ook grotere gezinnen komen, al hoeft het helemaal niet meer te zijn zoals een eeuw geleden. Daarmee zal geleidelijk onze “kale maatschappij” weer bevolkt worden.
We hoeven echt niet terug naar de gezinnen van een eeuw geleden. We moeten wel onze opgedrongen, vernietigende ideologieën die de gezinnen afbreken afzweren. Een mens is geen onzijdig “gendertje” of onbepaald “hetje” als willoos individu verloren in een voor schimmige wereldheersers kneedbare massa. Een gezonde maatschappij kan alleen gebouwd zijn op gezinnen en families. Zij kunnen de voortdurende propaganda van een doodscultuur in allerlei variaties missen. Daarmee zal tevens het buitensporig gebruik van antidepressiva eveneens drastisch dalen.
Wie denkt dat deze voorstellen al te vrome en voor onze tijd wereldvreemde wensen zijn, kan Maciej Giertych raadplegen. Hij is geneticus, oud Europarlementslid en nu ere voorzitter van de Poolse vereniging van de families. Vanuit zijn rijke menselijke en politieke ervaring schrijft hij precies hetzelfde: Un remède simple à la plupart de nos maux (Le Cep nr 68, juli 2014, blz. 39-52). Wie kan deze voorstellen eens overbrengen aan onze regering, eventueel met een diplomatieke verpakking of een politiek strikje? Waarvoor dank, namens de gewone moeders en hun gezinnen.
P. Daniel
07-11-2014 om 20:03
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Onverschilligheid ten aanzien van noodlijdenden, in onaanvaardbaar voor een christen.'
07-11-2014 om 15:05
geschreven door Gust Adriaensen
06-11-2014
Standaardtaal versus tussentaal
Zes jaar geleden reeds verwees ik op dit blog naar het boek 'Het einde van de standaardtaal' van Joop van der Horst.
In dat boek 'Het einde van de standaardtaal', schrijft Joop van der Horst, hoogleraar Historische Taalkunde aan de KU-Leuven, dat de standaardtaal verdwijnt en plaats maakt voor een veel vrijere opvatting over taal. Er is niet langer één Nederlands, maar meerdere 'Nederlandsen' en het een is niet beter dan de andere, aldus van der Horst.
van der Horst is een van de vele academici die de laatste jaren stellen dat de standaardtaal verdwijnt. Hieruit blijkt een merkwaardige opvatting over taal en taalevolutie. Het standaardtaalgebruik heeft namelijk nooit algemeen bestaan, niet in Vlaanderen en niet in Nederland.
Het verschil met enkele decennia geleden is, zeker in Vlaanderen, de grote afstand tussen het toen nog erg streekgebonden informele taalgebruik en het nagestreefde standaardtaalideaal in formele omstandigheden. Het gevolg was dat er weinig Vlamingen waren die een vlotte, soepele algemene taal meester waren.
Nu bewegen we ons inderdaad, naargelang van de sociale en professionele omstandigheden, op verschillende taalniveaus. Maar het blijft om allerlei, vooral ook praktische, redenen, uiterst belangrijk dat zoveel mogelijk mensen ernaar streven een accurate en aan de omstandigheden aangepaste algemene taal te gebruiken. Het is overigens een leerproces dat nooit helemaal af is.
Bovendien is het vaak zo dat de taalgebruikers die de streektaal propageren en zich afzetten tegen de standaardtaal, dat eerder doen uit onmacht, menselijk opzicht of gemakzucht ten aanzien van het gebruik van AN. Zij vergeten daarbij ook dat het dialect dat zij koesteren en beweren te spreken, mijlenver verwijderd is van de dagelijkse taal van hun (groot)ouders en ofwel een naar het vermoede streekklanksysteem vertaald AN is, ofwel een soort van tussentaal geworden is, die nu eens wat verder van, dan weer dichter bij de standaardtaal staat. En ten slotte: het 'beter' of 'slechter' zijn van bepaalde talen, dialecten of taalvormen, is taalkundig gezien, onzin.
06-11-2014 om 07:04
geschreven door Gust Adriaensen
05-11-2014
Hoogste zelfdodingscijfers in Vlaanderen
Het is opvallend dat beleidsmensen en hulpverleners in hun pogingen om een verklaring te vinden voor de enorm hoge zelfdodingscijfers in Vlaanderen, nooit als een van de mogelijke oorzaken het waardekader of het gebrek eraan van onze samenleving onder de loep nemen.
De mensen worden gevangen gezet in een steeds sterker individualisme en materialisme. Niet alleen een religieus maar ook een humanistisch waardekader, wordt stelselmatig afgebroken, bespottelijk gemaakt, als waardeloos voorgesteld.
Welke zingevingsmogelijkheden blijven er voor de nadenkende mens dan nog over?
05-11-2014 om 21:01
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/32
Vrijdag 31 oktober 2014
Een polyvalent kamertje
De twee fraters en ik hebben nog altijd heimwee naar de maanden van vorig jaar, die we samen moesten doorbrengen in onze schuilplaats. De zusters hadden hun onderduikadres en wij het onze. Dag en nacht werd gewaakt. Drie matrassen tegen de muur en middenin een tapijtje. Eentje had een volledige handleiding met het nodige materiaal gevonden om mozaïekjes te maken en begon ’s avonds te kappen. Na enkele kunstwerkjes heeft hij het toch opgegeven. Elk met een laptop op onze matras en boeiende dingen uitwisselen over bijbel, politiek of wetenschap met tussenin het mopje van de dag van de druivelaar van vorig jaar. Af en toe eens een grappige reportage of film. Ondertussen is het veel veiliger geworden en heeft ieder weer een klein kamertje, maar we missen ons samenzijn ’s avonds. En zo werd mijn slaap- en werkkamertje tegelijk gemeenschapsruimte, leslokaal, recreatiezaal, koffie/theeruimte, vergaderzaal, bergplaats... All rolled in one. In de hoek tegen de muur een bed. Tegen de andere muur twee boekenkastjes. Midden in de kamer een petrolvuurtje met een wiebelende bol vol petrol. Tenslotte twee tafeltjes. Eentje houdt er van om met een kussen tegen de muur op het bed te zitten en de andere twee hebben een tafeltje. En op de grond is er een kleine warmwaterkoker om af en toe een tas thee te zetten (als er stroom is). Vorig jaar arriveerde een container Italiaanse chocolade die in heel de streek werd uitgedeeld. Wij kregen ook ons deel en de zusters hebben ons met mildheid bedacht. Het eerste deel van de week zijn we ’s avonds onder ons, het tweede deel brengen we samen met de zusters door. En deze week hebben we onder meer gediscuteerd over de toespraak van Putin (zie verder), als je wil, een annex van de sociale leer van kerk en wereld.
Grotere armoede en intenser geloof
Sommigen van ons kennen en waarderen Samir Nassar heel erg. Hij is de maronitische aartsbisschop van Damascus die voor de oorlog veel Iraakse vluchtelingen in zijn parochies heeft opgenomen, waardoor deze merkelijk vuriger werden in het geloof. Nu geeft hij in een interview een schrijnend beeld. Wegens de oorlog die al meer dan drie jaar duurt is iedereen behoeftig. De mensen hebben al hun reserves opgebruikt en vinden gelukkig nog wat steun aan elkaar samen in de familie. De maronitische gemeenschap daar kan 300 à 400 families helpen. Onze vrijwilligers beweren dat in Damascus en Qalamoun niemand van honger moet sterven. Er worden grote hoeveelheden voedsel uitgedeeld: rijst, macaroni, bonen ... . De regering doet wat ze kan maar het land is geplunderd en verwoest en alle energie gaat nog naar het zuiveren van het land van alle rebellenhaarden. Vele families in Damascus leven in erg armoedige omstandigheden. Velen slapen in parken. Er is nagenoeg geen werk en dat maakt mensen moedeloos. (Hier in eigen streek wordt stilaan voor werkverschaffing gezorgd). Velen zijn gevlucht en de uittocht gaat verder. Daardoor moesten al drie parochies gesloten worden. Voor twee miljoen kinderen zijn er geen scholen meer en de scholen die er nog zijn zitten overvol. Ieder jaar mindert het aantal doopsels en huwelijken terwijl het aantal begrafenissen blijft stijgen. Je kan plots door een granaat getroffen worden en sterven. Mensen nemen extra tijd om elkaar na de misviering te groeten want het kan voor iedereen de laatste keer zijn.
Kort nieuws
De aanslagen die blijven doorgaan in Syrië lijken steeds meer op de laatste stuiptrekkingen van terroristen. Iedere week worden grote hoeveelheden strijders opgeruimd, grote hoeveelheden wapens in beslag genomen en overal worden tunnels ontdekt, soms diep onder de grond en lang. Onbegrijpelijk hoe dit allemaal ongemerkt kon uitgegraven worden en soms erg vakkundig. In Kobane (Ain al-Arab), tegen de Turkse grens dreigde Daesh 300.000 Syrische Koerden uit te moorden met behulp van Turkije, gespecialiseerd in etnische zuivering. Sinds de belegering van 16 september zouden er 815 mensen gedood zijn. Kobane houdt tot heden nog stand. Gelukkig wordt de dubbelzinnige rol van Turkije voor steeds meer landen duidelijk. Inmiddels kreeg Turkije slechts 60 van de 193 stemmen om kandidaat te worden van de VN Veiligheidsraad. De Hesbollah doet goed werk in Syrië en Libanon. Sayed Hassan Nasrallah, secretaris generaal, verzekert dat Daesh in de Beka en in Qalamoun geen kans meer krijgt om nog stellingen in te nemen. Ze hebben hier de groepen van Daesh afgesneden van iedere bevoorrading. Ze kunnen alleen in burgerkleding trachten te vluchten. Gunstig voor het hele Midden Oosten is ook dat Egypte stand houdt nadat het de diktatuur van de moslimbroeders heeft afgewezen. Aanvankelijk heeft Egypte nog getracht met de VS en het westen samen te werken (die de moslimbroeders jusit steunen) maar het zal nu moeten kiezen om met Rusland verder te gaanHet zal nu stilaan wel moeten kiezen. om met een meer betrouwbare partner, Rusland verder te gaan. Daarom werd het nu “gestraft” en werden 30 soldaten in de Sinai vermoord!
Misschien is het je ontgaan maar vorige zondag werd in Brussel een nationale protestmars georganiseerd tegen de islamofobie. Ja, dat is tot hier doorgedrongen. Er zijn in België dus mensen die een meer positieve houding eisen tegenover de islam, op een ogenblik dat duizenden mensen worden verdreven, beroofd, verkracht, gemarteld, onthoofd of gewoon gedood in naam van de islam. Omdat er slechts een tiental deelnemers waren met dat soort vreemd geweten werd de mars een fiasco. Het betekent dat we van niets meer moeten verschieten. We moeten wel eerbied hebben voor de vele moslims van goede wil, die in vrede leven met iedereen.
Ook meneer Daniel Keller, grootmeester van de loge, het grote oosten van Frankrijk (GODF) trekt nu aan de alarmbel want hij meent dat er een gevaarlijke anti-maçonnieke geest heers, vooral bij christenen en moslims. Immers, tegen het succes van het homohuwelijk, het “huwelijk voor allen” is een nog meer succesvolle beweging opgestaan, “Manif pour tous” en dat vindt deze bijzonder invloedrijke meneer erg. Vrijmetselaars kunnen de werkelijkheid van een geopenbaarde waarheid en het historisch feit van de menswording van Jezus en zijn kerk niet aanvaarden. Zij hebben een speciaal geloof, nl. dat ze zichzelf geschapen hebben en vooral dat zij de mensheid opnieuw moeten scheppen naar hun beeld en gelijkenis, waardoor deze logebroeders het toch wel heel druk hebben in hun werkplaatsen. Sommigen erkennen een god, die zij zelf gemaakt hebben, maar niet de God die hen geschapen heeft. Er zijn dus niet alleen in het westen, maar ook in het grote oosten mensen die het noorden kwijt zijn.
Stop de trein van de dood
De westerse beschaving lijkt steeds meer op een trein die met hoge snelheid naar zijn zelfvernietiging raast. Vanaf de oertijd wisten mensen dat bepaalde waarden de vaste en onwrikbare fundamenten vormden van hun geluk en van de samenleving. Welbewust werden deze waarden gekoesterd, al was het lang niet altijd met goed gevolg.
Deze waarden zijn vooreerst het nederig besef en het aanvaarden van een God en Schepper, waaruit alle leven voortkomt. Verder werd het gezin erkend als de basis-cel van iedere samenleving. Een man en een vrouw trachtten in onderlinge liefde, blijvende, exclusieve trouw, en totale wederzijdse overgave zorg te dragen voor hun kinderen. Kinderen ontvingen hier de nodige warmte en veiligheid om hun eigen persoonlijkheid en creativiteit te ontwikkelen. Daarbij werd de verscheidenheid van de geslachten erkend als de meest creatieve vondst van de Schepper. Hierdoor zijn man en vrouw in onderlinge levensverbondenheid in staat, niet alleen om onbeperkt medescheppers te worden van nieuw menselijk leven maar ook van een onbeperkte verscheidenheid van mensen. Bovendien was de verscheidenheid van man en vrouw steeds een bron van aanvullende rijkdom en verrassende creativiteit. Zonder enige kennis van onze moderne embryologie wist Hippocrates al vier eeuwen voor onze tijdrekening dat het leven in de moederschoot heilig is vanaf de ontvangenis tot aan zijn natuurlijke dood. Men wist dat de waarde van een menselijke beschaving afgelezen kan worden aan de wijze waarop juist het zwakke menselijk leven gekoesterd en verzorgd werd. Het christelijke geloof zal dit menselijk aanvoelen voor goed in de geschiedenis van de mensheid verankeren. Zieken, gehandicapten, bejaarden werden zo veel mogelijk in eigen familie opgevangen en verzorgd, zoals wij zelf voor de oorlog nog konden zien op de luchthaven van Damascus. In Zaventem zagen we een menigte individuen die als mieren door elkaar renden. Heel velen waren alleen, anderen waren met twee en af en toe zag je een gezin. Bij aankomst in Damascus zag je vooral grote groepen mensen waarbij een jonge kerel een rolstoel duwde met een oude vader/grootvader/moeder/grootmoeder. Verder jonge vrouwen met een baby op de arm, enkele kinderen en tussenin liep nog een gehandicapt(e) meisje of jongen. Het was één grote familie die een familielid kwam afhalen. Meteen was ik dan genezen van de bewondering voor de wijze waarop wij in de westerse beschaving met verbluffende technische snufjes menselijke problemen weten op te lossen. Ik had geen enkele zin meer om hen te vertellen dat wij gehandicapten kunnen opvangen in gespecialiseerde instellingen met wetenschappelijk opgeleid personeel en dat wij paleizen van bejaardenhuizen hebben met de laatste technische snufjes voorzien en kindercrèches met pedagogisch verantwoord personeel.
Verder kende iedere beschaving haar eigen manier om bijzondere zorg te besteden aan de bescherming van de onschuld van de kinderen en het behoeden van de zuiverheid van de meisjes. Jongeren werd geleerd dat de vruchtbaarheid een kostbaar goed was, waarop zij zich door zelfbeheersing konden voorbereiden om op de gestelde tijd hiervan ten volle te kunnen genieten voor hun eigen geluk en dat van heel de maatschappij.
Onze beschaving heeft al deze waarden deskundig en bewust afgebroken. De teneur van de samenleving wordt bepaald door een sterke homocultuur, een LBGT lobby, een machtige gaia-beweging, een niets ontziende abortus- en euthanasiepraktijk, een baby-business, een onbeperkte manipulatie van het leven vanaf de bevruchting, een radicaal uitwissen van seksuele verschillen door een genderideologie. Tegelijk worden in de opvoeding een oeverloze vrijheid opgedrongen, die mensen depressief maakt en een democratie geleidelijk tot een dictatuur omvormt. De bedoeling is wereldwijd de band met de schepping en de Schepper door te snijden en te vervangen door nieuwe (on)waarden die door schimmige wereldheersers naar hun welbehagen kunnen gemanipuleerd worden. Zo wordt nu een mensheid als deeg gekneed tot een “nieuwe wereld(wan)orde”. Het resultaat van deze ontworteling is ongeluk, ellende en uiteindelijk de dood.
Voor geëngageerde en moedige ouders
Zo vele mensen van goede wil weten beter dan ik dat de westerse beschaving in een dodelijke impasse verkeert, maar ze weten niet hoe zich hiertegen te verzetten.
Ziehier iemand die inspiratie kan geven: Farida Belghoul, een vrouw op rijpere leeftijd, van Algerijnse oorsprong, maar geboren en opgegroeid in Parijs. Ze begon als een militante tegen racisme en groeide geleidelijk uit tot voorvechtster van de gezonde traditionele waarden van de familie. Vorig jaar organiseerde ze de “journées de retrait de l’ école” (JRE) als protest tegen de ontwrichtende seksuele opvoeding op de school en de afbraak van de natuurlijke familie, bijzonder tegen de theorie van de gender. Het was een geniale vondst met onverwacht succes. Plots hielden een groot aantal ouders maandelijks hun kinderen voor een dag thuis. Het was een schok voor de scholen en de regering. De politie trachtte in te grijpen maar kon wettelijk niets doen. Zij is moslima maar geniet veel steun van christelijke ouders. De machtige beweging Manif pour tous, opgericht als protest tegen het “(homo)huwelijk voor allen” wil helaas niet met haar samenwerken omdat zij vindt dat het geloof in God de basis moet zijn. De Manif pour tous wil strikt areligieus blijven en verbiedt bv. dat mensen bij de optocht samen het rozenhoedje zouden bidden, wat zij juist toejuicht. Ze vindt trouwens dat Manif pour tous een verloren strijdis.De wet is al gepasseerd. Nu wordt gewerkt aan de wetgeving voor GPA (gestation pour autrui), het zogenaamde “draagmoederschap”. Zij noemt het “gestation pour argent”. En daarna komt de PMA (procréation médicalement assistée) voor “geprogrammeerde baby’s” wat onze verdienstelijke Vlaamse gynaecoloog A. Devos terecht mensonwaardige “veeartsenijpraktijken” noemt.
Fadia reisde dit jaar naar Rusland om internationale contacten te leggen voor de verdediging van het natuurlijke gezin. Zij richtte de FAPEC op (Fédération autonome des parents engagées et courageux) voor geëngageerde en moedige ouders. Deze wil de ouders helpen om de echte waarden en het ware geluk aan hun kinderen door te geven. In plaats van de kinderen met de duurste laatste snufjes te laten spelen, liggend op het bed terwijl ze niets anders willen dan chips en cola, trachten ze hen met vaste hand te leren genieten van mooie muziek, echte kunst, een lekkere maaltijd in huiselijke sfeer en eenvoudige maar mooie kleding. Kinderen ontwikkelen op die manier een eigenwaarde, die hen sterk en gelukkig maakt , zonder slaaf te worden van een dwangmatige grijze nivellering. Farida doet er alles voor om ouders en kinderen aan te sporen zich te integreren in het goede van de Franse samenleving opdat iedereen zich zou inlijven en meewerken aan een goede opbouw van de maatschappij. Geen wonder dat zij vanaf het begin al tegenwind kreeg.
De christenen en de kerk zouden de eersten moeten zijn om op eigen wijze “geëngageerd en moedig” de kostbare menselijke en christelijke waarden te verdedigen. Helaas mist de kerk dikwijls de moed van de eerste christenen die leefden in het heidense Romeinse rijk. Al waren de christenen een nagenoeg te verwaarlozen en vervolgde minderheid, zij verspilden hun krachten niet door zich aan te passen aan de algemeen aanvaarde normen en gebruiken, maar gingen tegen de stroom in. Zij bleven in geloof zichzelf. Zo werd het ideaal van een maagdelijk leven hoog in ere gehouden terwijl de heidense wereld dit als dwaas weghoonde. Vrouwen waren vrij om te kiezen voor huwelijk of maagdelijk leven. Veel nadruk viel op de onvoorwaardelijke huwelijkstrouw. Het christendom betekende voor de vrouwen een ware bevrijding. Toen het machtige Romeinse rijk instortte bleven kerk, kruis en christenen overeind. En zo zal het met iedere cultuur en beschaving gaan.
Een wereldorde met nieuwe regels of een spel zonder regels?
In het hotel van het bergstation Krasnaïa poliana, Sotchi, aan de Zwarte Zee, werd de XIe samenkomst gehouden van de internationale discussiegroep van Valdaï. 108 experts, geschiedkundigen en politieke analisten uit 25 landen discuteerden van 22-24 oktober 2014 over het thema: De wereldorde, nieuwe regels of een spel zonder regels? Hier werd geen wollige diplomatieke taal gebruikt om op indrukwekkende wijze niets te zeggen of om oorlogspropaganda te voeren. Men zegt open en vrijuit zijn mening. En Vladimir Vladimirovitch Putin was van de partij. Hij sprak klaar en duidelijk, beschaafd en rationeel. Er zijn nu al analisten die beweren dat de huidige politiek ingedeeld zal worden in de periode voor en na deze toespraak en dat Putin de rol toebedeeld zal krijgen als bewerker van de vrede tussen de volken, tot spijt van wie het benijdt.
President Obama heeft vorige maand voor de VN, als een zelf verklaarde profeet, plechtig verkondigd dat onze wereld door drie grote gevaren bedreigd wordt: ebola, Rusland en het internationaal terrorisme! En Jens Stollenberg, secretaris-generaal van de NAVO stelt dat de internationale spanningen zo gestegen zijn dat er dringend nog meer en forse investeringen in defensie nodig zijn, alsof hij niet weet dat nog meer wapens juist de eerste oorzaak van onze onveiligheid zijn. Ziedaar de westerse arrogantie, die openlijk een willekeurig land brandmerkt om oorlog te kunnen voeren en de onbetwiste wereldheerser te worden of te blijven.
Ziehier enkele gedachten uit de toespraak van Putin. Er doen zich altijd veranderingen voor in de geschiedenis maar nu beleven we op wereldvlak dramatische ontwikkelingen op politiek, economisch, sociaal, industrieel én media-vlak. Conflicten worden opgelost met bruut geweld, met oorlogen, die beginnen met opstanden, door grote mogendheden gesteund, om chaos te veroorzaken. De internationale instellingen zijn hierbij niet meer in staat de conflicten op te lossen. Internationaal recht wordt ofwel ontkend ofwel willekeurig uitgelegd zodat in feite alleen het militair overwicht beslist. Er is een eenzijdige wereldoverheersing van onze partners, de VS en hun satellieten, die het recht naar hun hand zetten, druk uitoefenen en de media manipuleren. De soevereiniteit van landen wordt in feite niet meer erkend. Landen die zich niet onderwerpen aan de ene wereldheerser worden als “onwettig” verklaard. De VS zeggen aan hun bondgenoten: wij hebben een gemeenschappelijke vijand (Iran, China, Rusland...), wij zullen jullie tegen deze vijand beschermen, maar jullie moeten wel jullie politieke en economische belangen daarnaar richten volgens onze orders. Politiek en economie worden dan vermengd en landen worden verplicht sancties op te leggen die uiteindelijk hen zelf meer kwaad doen dan het land dat ze willen treffen. Sancties zijn een obstakel maar in feite maken ze Rusland sterker en meer verbonden met Azië, BRICS...In Afghanistan werden extremistische groepen opgericht om tegen de sovjetunie te strijden. Hieruit groeiden de Taliban en al-Qaida, met westerse steun. We spraken met onze partners van de VS af, aldus Putin, om samen het terrorisme te bestrijden. Toch vielen ze eenzijdig Irak binnen en dan Libië. Waarom? In Irak stonden plots tienduizenden Iraakse soldaten en officieren op straat die nu in Daesh een nieuw leven vinden. Voor Syrië werden terroristen getraind, gefinancierd en bewapend om de regering te verdrijven. Wij hebben geïnsisteerd dat alle groepen die de centrale regering van Syrië bestrijden op de lijst van de terroristen zouden komen en als dusdanig behandeld zouden worden. Welk effect heeft dit gehad tot nu toe? Niets. De VS en hun bondgenoten bombarderen nu - zonder de toestemming van Syrië en zonder akkoord van de UNO – de groepen die ze zelf opgericht hebben en blijven steunen.
Er is een nieuwe wereldorde nodig van onderlinge afhankelijkheid in plaats van een dictatuur van één wereldheerser. Over de belangen van de afzonderlijke landen moet onderhandeld kunnen worden zonder dat achter de coulissen al beslist is dat het land ontwricht zal worden. Luister ook naar wat hij zegt over Oekraïne. Heel de toespraak is het overwegen waard: http://www.vineyardsaker.fr/2014/10/25/lordre-mondial-nouvelles-regles-jeu-regles-discours-vladimir-poutine-au-club-valdai-24-octobre-2014/ . De periode van de “de-dollarisatie” van de wereld is voor goed begonnen. Toevallig of niet, op dezelfde vrijdag 24 oktober werd het protocol van de Aziatische Bank voor Investeringen in Infrastructuur (AIIB) door 21 landen ondertekend. Onder druk (!) van de VS konden Australië, Indonesië en Zuid-Korea (nog) niet deelnemen.
05-11-2014 om 07:54
geschreven door Gust Adriaensen
04-11-2014
Beweging.net: een miskleun van jewelste
Als de bliksem terug naar ACW
'Beweging.net': wat? Geen kat die het weet, waarvoor deze onmogelijke combinatie van twee nietszeggende woorden staat.
Een aantal maanden geleden achtten enkele topmensen van het ACW het nodig een nieuwe naam te lanceren. Dat heeft veel geld gekost en wat nog veel erger is: er kwam een draak van een naam te voorschijn. Beweging.net, stel je voor.
Ondertussen is het overduidelijk geworden: de naam doet het van geen kanten. Hij ligt niet in de mond, hij leeft niet, hij zegt niets, hij is onzichtbaar.
Wat meer is: de 'oude' naam ACW wordt nog altijd algemeen gebruikt. En terecht.
Het is de hoogste tijd voor het ACW om terug te keren naar de naam ACW. Vol vertrouwen, met fierheid, assertief.
04-11-2014 om 09:18
geschreven door Gust Adriaensen
03-11-2014
Coene pleit voor machtsconcentratie banken
Luc Coene, de gouverneur van de Nationale Bank, is van mening dat minstens één Belgische grootbank moet verdwijnen.
Die uitspraak riep terecht heel wat reacties op. Is het de taak van de gouverneur van de Nationale Bank om zich te bemoeien met het bankenlandschap en te pleiten voor een machtsconcentratie in een beperkter aantal grootbanken? Het gevolg laat zich raden: de doorsneeklant en spaarder lopen nog meer gevaar totaal onmachtig en verpletterd te worden in het raderwerk van de mondiale geldstromen.
Een ding blijkt hieruit ontegensprekelijk: wat de gewone klant en vaak de gevangene van de banken verlangt en nodig heeft, kan de heer Coene geen euro schelen.
03-11-2014 om 09:59
geschreven door Gust Adriaensen
02-11-2014
Het volkstribunaal
Het hele door de media opgeklopte gedoe omtrent de benoeming van een priester tot pastoor van Middelkerke, laat een wrang gevoel na.
De kranten, een mediageile advocaat en een burgemeester die een kans ziet om in het nieuws te komen, treden in de plaats van justitie. Het is hoe dan ook een blamage voor de rechtsstaat. Een advocaat kan het zich veroorloven het gerecht ervan te verdenken beïnvloed te zijn door een anders wat graag als machteloos afgeschilderde kerk. Een burgemeester tettert rond dat een en ander wel justitieel correct is, maar moreel onverantwoord. Zou deze burgemeester van iedereen die in Middelkerke in openbare dienst werkt of in contact komt met groepen mensen, verenigingen enz., het morele doopceel laten lichten?
Wat een mediahypocrisie!
Dat de betrokken priester in dergelijke sfeer besluit af te zien van de functie is begrijpelijk. Wanneer dat besluit evenwel genomen is onder aandrang van het bisdom, dan roept dat ook vragen op over de moed en de barmhartigheid van de Brugse bisschop.
Als alles gerechtelijk in orde is en ook het bisdom van oordeel is dat de benoeming tot pastoor verantwoord was, dan zwicht men niet voor de druk van de media. Dat is vrij spel geven aan het door de gazetten en enkele plaatselijke politici opgezette zgn. volkstribunaal. Zij hebben in dezen de plaats ingenomen van ons rechtssysteem en van de instantie die over deze zaak ging, nl. het bisdom Brugge.
De enige bekende Vlaamse intellectueel die het aandurfde heel die commotie kritisch te benaderen, was Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven. De anderen waren klaarblijkelijk te laf om hun nek uit te steken.
Zou de bisschop van Rome in dergelijke situatie overstag gaan, zoals de bisschop van Brugge nu gedaan heeft? Ik kan het me niet voorstellen.
02-11-2014 om 21:38
geschreven door Gust Adriaensen
31-10-2014
Memento mori
Memento mori
Van veel dieper dan zijn verbrokkeld verstand zijn verwoest bewustzijn komt het kruisteken dat hij slaat bij aanvang van zijn laatste ademtocht.
Het heelt het helpt. Hij glijdt onweerstaanbaar en moeiteloos weg uit dit leven.
Wat blijft nog even? Een schamel lichaam dat ik groet hopend voor hem voor mij dat zijn geest voortleeft -ach, de schamelheid van taal- in eeuwigheid.
------------
31-10-2014 om 08:42
geschreven door Gust Adriaensen
30-10-2014
De neergang van CD&V
Uit een studie over het ledenaantal van de politieke partijen blijkt dat CD&V sinds 2009, 20% van haar leden verloren heeft, en de laatste twee jaar moest de partij zelfs een verlies van 14 % optekenen.
Daarmee wordt bevestigd wat ik op dit blog al herhaaldelijk geschreven heb: als lemmingen rent CD&V de eigen ondergang tegemoet.
De verklaring ligt voor de hand: de partij heeft de laatste jaren tegen haar eigen kernwaarden in, tegen de bekommernissen en maatschappijvisie van een groot deel van haar leden en kiezers in , kartels en coalities gesloten met een rechts neoliberaal program.
Met de huidige Vlaamse en federale regering bereikt CD&V het beschamende hoogtepunt van verloochening van eigen waarden en achterban. De implosie zal zich nu nog in een veel sneller tempo voltrekken.
30-10-2014 om 09:14
geschreven door Gust Adriaensen
29-10-2014
'Meer empathie voor dieren dan voor migranten'
Wouter Van Bellingen:
'Als het gaat over dierenrechten, kan de Vlaming wel empathie opbrengen. Maar empathie voor gevoeligheden van mensen met een migratieachtergrond lukt niet'. Vlamingen hebben kennelijk meer empathie voor dieren dan voor migranten.'
29-10-2014 om 09:13
geschreven door Gust Adriaensen
'Veel te veel eigen-volk-eerst'
Marc Eyskens:
'Wanneer krijgen we eens een staatssecretaris voor migratie die in de Kamer zou aankondigen: 'collega's, het eerste wat ik wil doen, is pogen mij in de plaats te stellen van de immigrant en zijn levenssituatie aan den lijve te ondervinden. Ik wil een nacht doorbrengen met de daklozen in hun verloederde schuiloorden. Ik wil een dag gaan samenleven met asielzoekers in een gesloten centrum. Ook al zijn er misbruiken en is er profitariaat, toch zou ik nooit het lot willen ondergaan van deze sukkelaars. Er is in onze samenleving veel te veel hardheid en veel te weinig hartelijkheid. Veel te veel 'eigen-volk-eerst'- ideologie en veel te weinig erbarmen'.
29-10-2014 om 08:59
geschreven door Gust Adriaensen
'Wat goed is maken ze slechter'
John Crombez over de nieuwe federale regering:
'Wat goed is maken ze slechter, en voor wat nu al slecht gaat komt er geen oplossing.'
29-10-2014 om 08:56
geschreven door Gust Adriaensen
28-10-2014
'Evolutietheorie verzoenbaar met het katholieke geloof'
Volgens paus Franciscus zijn de evolutie- en de bigbangtheorie helemaal niet onverzoenbaar met het katholieke geloof. Beide wetenschappelijke theorieën vereisen zelfs het bestaan van een God, zegt hij.
28-10-2014 om 18:20
geschreven door Gust Adriaensen
'Ouderenreservaten'
Onder de titel 'Rusthuis of Getto?' schrijft N-VA-politicus Lorin Parys het volgende:
'Hoever moeten we meegaan in een verhaal waar we alleen willen sterven tussen mensen die heel erg op onszelf lijken? Het woonzorgcentrum van de toekomst lijkt immers verdacht veel op het getto van gisteren.
Ik krijg het niet verkocht aan al de oud-strijders voor gelijke rechten dat hun moedig gevecht is uitgemond in een gemakkelijkheidsoplossing: een eigen ouderenreservaat voor elke denkbare doelgroep.
Het is ironisch dat we onze bejaarden al wegstopten op eilanden zonder loopbrug naar de rest van onze samenleving, maar nu maken ze het zelf nog erger. Door op hun eiland ook nog eens kolonies met een hoge muur op te trekken die iedereen met een afwijkende visie uitsluit.'
Inderdaad.
28-10-2014 om 07:47
geschreven door Gust Adriaensen
27-10-2014
Vakbonden: broodnodig
Tegenwoordig kent de antivakbondshetze op de internetfora weer een grote opstoot.
Wel is het ontroerend én lachwekkend te constateren dat in vele reacties gestart wordt met de obligate zin: 'Vroeger waren de vakbonden nodig', en dan te vervolgen met :'Nu zijn ze overbodig' of 'Ze zijn ondemocratisch', of 'Het zijn zakkenvullers, profiteurs, enz.'. Bovendien zou er een omvangrijk en goor scheldwoordenboekje zonder problemen samengesteld kunnen worden.
Als de ouders en grootouders van al deze vakbondshaters tot de werknemersklasse behoorden, dan hebben zij maar ook de huidige vakbondstegenstanders het aan de vakbonden te danken, dat de werkomstandigheden en de verloning gedurende de voorbije decennia enorm verbeterd zijn.
Ervan uitgaan dat in een kapitalistisch systeem de vaak anonieme en onpersoonlijke kapitaalbezitters zich ook maar ene moer bekommeren om het 'werkvolk' , als er geen serieuze tegenmacht is, is een verbijsterend naïeve en totaal wereldvreemde opvatting.
Nochtans wordt die klaarblijkelijk door velen gekoesterd en gevoed door partijen en politici die daarin een machiavellistisch middel zien om hun rechtse, kapitalistische natte dromen te realiseren.
27-10-2014 om 13:25
geschreven door Gust Adriaensen
26-10-2014
Allerheiligen in de abdijkerk van Postel
Op zaterdag 1 november is er om 10 uur in de eeuwenoude abdijkerk van de norbertijnen van Postel een pontificale Allerheiligenmis
26-10-2014 om 18:44
geschreven door Gust Adriaensen
Taalslordigheid
De strijd om het correcte gebruik van 'heten' en 'noemen' is beslecht. Althans in Vlaanderen. 'Hoe heet dat ding?', heeft het moeten afleggen tegen 'Hoe noemt dat ding?'. En het antwoord daarop is niet langer 'Dat heet een nietmachine', maar wel 'Dat noemt een nietmachine'. De overwinning van 'noemen' is nog wel niet officieel, maar vele jaren kan het niet meer duren of het gebruik van 'noemen' in plaats van 'heten' zal beschouwd worden als correct (Belgisch) Nederlands.
Op te merken valt dat deze verandering in het gebruik van de twee werkwoorden niet gebeurd is onder invloed van de streektalen maar m.i. eerder het gevolg is van taalgemakzucht in de welig tierende tussentalen of het Verkavelingsvlaams.
Ondertussen is het tot nu toe foutieve gebruik van de onderwerpsvormen in plaats van de voorwerpsvormen van persoonlijke voornaamwoorden in volle opmars. Ook in de media. Vaker en vaker hoor en lees je bv. 'Voor zij die van mening zijn...', in plaats van 'hen' , 'Zij is groter dan mij...' en niet het correcte 'ik', enz.
Ongetwijfeld speelt hier het vervagen van de grammaticale en syntactische kennis van onze taal een bepalende rol.
Ook de juiste spelling wordt een groter en groter probleem. De gemiddelde taalgebruiker kan op veel clementie rekenen als het om spelling gaat. Maar dat mededogen maakt plaats voor ergernis wanneer je om de haverklap spellingfouten ziet in kranten, tijdschriften en, opvallend frequent, in de onderschriften bij de tv-programma's.
Je krijgt warempel de neiging uit al deze vormen van 'taalverloedering' te concluderen dat met het rijker en zelfstandiger worden van Vlaanderen, de zorg voor een correcte en accurate algemene taal sterker en sterker vermindert.
26-10-2014 om 08:03
geschreven door Gust Adriaensen
25-10-2014
'Winter van de wereld'
Op 2 november stelt Willy Thijs zijn olieverfschilderijen, aquarellen en pastels, tentoon in de Foyer van GC Den Dries in Retie.
25-10-2014 om 14:34
geschreven door Gust Adriaensen
24-10-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/32+
Vrijdag 24 oktober 2014
Een marathon met een hoogfeest.
Om de ellende van deze onrechtvaardige oorlog tegen het Syrische volk draaglijk te maken, worden voortdurend allerlei evenementen georganiseerd. Zo beleefden we zaterdag in Deir Atieh, een 20 tal km van Qâra verwijderd, richting Damascus, “de eerste marathon van Qalamoun”. Ziehier een heel speciale dag uit het leven van de gemeenschap Mar Yakub.
De bezieler van onze vrijwilligers, die samen met zijn gezin tot onze gemeenschap behoort is inmiddels voorzitter van de Rode Halve Maan en moest “ambtshalve” aanwezig zijn. En zo werd met veel aandrang gevraagd dat heel de gemeenschap aanwezig zou willen zij. Daar gingen we graag op in. Voor de veiligheid was ruimschoots gezorgd. We begonnen die zaterdag als naar gewoonte met een uur stille, gezamenlijke aanbidding, vierden de eucharistie en vertrokken. Onderweg leek alles ongeveer normaal, her en der gebouwen die beschilderd of versierd zijn met de Syrische vlag en het portret van de huidige president of van zijn vader. Ook zagen we vanaf het hoofdweg in de hoogte het grote hospitaal van Deir Atieh prijken. Men vertelde ons evenwel dat de rebellen binnenin heel wat verwoestingen hebben aangebracht naast het vermoorden van dokters en verplegend personeel. Dat is gelukkig hier voorbij.
Heel Deir Atieh was in feeststemming. Overal jongens en meisjes in witte truitjes zwaaiend met de vlag van Syrië als verwelkoming voor de mensen die met auto’s en autobussen arriveerden. We werden naar de tribune geleid waar we mochten plaats nemen achter de gouverneur en – laat me maar zeggen – “de gestelde lichamen”; gezeten op de eerste rij. We werden eerst aan hen voorgesteld. Alle stoelen waren kunstig met wit doek bekleed in de vorm van een strik. We kregen een slokje koffie en er werden chocolaatjes aangeboden. Ondertussen was het een heen en weer lopen van bekenden die kwamen groeten. We zaten vlak voor de aankomst die versierd was met een grote menigte rode, witte en groene ballonnen. Een groep meisjes in kleurige lange gewaden verzorgden allerlei reidansen op gepaste muziek. Ze dansten de bekende eeuwenoude Syrische “dabké”, die mogelijk Jezus nog gedanst heeft. Echt de sfeer van een groot familiefeest.
Onze frater David, die nog ooit in Colorado deelnam aan olympische zwemwedstrijden zou met de marathon meedoen, alsook een jongen en een meisje van onze vluchtelingen. Zij kregen het gepaste witte truitje met een nummer. De luidspreker kondigde een minuut stilte aan voor de overledenen van deze oorlog. Het is een vaste gewoonte om bij iedere plechtigheid “de martelaren” te gedenken en te eren. Dan volgde de nationale hymne met een dank aan president en leger, waarop een spontaan applaus uitbrak. En eindelijk was het zo ver. Een 250 lopers uit de omringende dorpen gingen vertrekken, netjes verdeeld in volwassenen met jongeren en kinderen, meisjes en jongens. Neen, het was geen 42 km. Het waren maar enkele kilometers, eerder een lange sprint. Bij de aankomst zegen de deelnemers niettemin languit op de asfalt neer, genietend van een stralende zon en happend naar adem. En onze David was 9e . Er is dan altijd iemand die ondeugend vraagt waarom hij niet eerst was, maar David had er geen moeite mee om zijn voorlopers alle lof toe te zwaaien. Om een jongen, die struikelde te sparen is hij zelf wel gevallen maar neen, dat was de reden niet. Hij vond dat er enkele zeer sterke jongeren bij waren. Wel werd hij meteen bij de micro gevraagd en David gaf zijn dankbare commentaar die over het hele terrein weerklonk. Daarna kregen de eersten, waaronder hij, nog gelukwensen en een herinneringsplakkaat uit handen van de gouverneur. En ’s avonds kwamen hij en wij warempel op het tv-nieuws.
Wat een volksfeest daarna, met niets dan blije gezichten en hartelijke ontmoetingen van iedereen met iedereen! En wij maar iedereen feliciteren die een truitje droeg. En plots klonk het: moeder Agnes-Mariam is hier! Niet te geloven. Inderdaad, samen met zr. Carmel en een religieuze uit Italië, een zuster van een van onze zusters, die er in geslaagd is de nodige regelingen te treffen om een tijd bij ons te blijven. Er werd omhelsd, geweend, gelachen en honderduit verteld. Twee jaar en vier maanden hebben we elkaar niet meer gezien. Stel je voor, een abdij waar abt en prior of abdis en econoom al jaren afwezig zijn! En nog is het voor hen en ons niet veilig genoeg om definitief terug te keren. Toch werd nu van de extra veiligheid gebruik gemaakt om na afloop rechtstreeks naar het klooster te rijden. Zonder dat er iets geregeld was kwam dan de ene na de andere toe. Net in Mar Yakub teruggekeerd kwam eerst de bisschop toe. Even later kwam ook de pastoor van Qâra. Dan arriveerde de burgemeester. Er kwamen mensen die zelf lont geroken hadden of op een of andere manier verwittigd werden, terwijl de telefoon rood gloeiend stond. Eerst werd een rondgang gemaakt op het terrein en in de kleine binnentuin. Van buitenaf zijn de verschillende grote gaten en de beschadiging van de gebouwen goed merkbaar. Zr. Carmel heeft al vanaf het begin van de oorlog herhaald: voor mijn part mogen alle gebouwen instorten als er maar niemand van ons geraakt wordt. Alles bij elkaar waren moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel tevreden dat het niet erger was. Met haar gewone, uiterst praktische geest gaf moeder Agnes-Mariam meteen de nodige aanwijzingen. Zij was en is tenslotte niet alleen de architect maar ook de bouwheer van al deze gebouwen. In de kerk hielden we een geïmproviseerd dankgebed met de bisschop en de pastoor van Qâra. De bisschop vroeg of ik wilde voorgaan en ik vroeg of hij de slotzegen wilde geven en zo deden we het. Inmiddels was het al namiddag. De gemeenschap, onze vluchtelingen, de kerngroep van de vrijwilligers, allen verzamelden in de refter. Enkelen hadden een groot aantal eenvoudige maaltijden in het dorp gehaald: gevulde falafels met schotels groenten. Iedereen at terwijl langs alle kanten verhalen werden opgedist en wederzijds vragen werden gesteld. Ja, er schoten zeker nog 12 Bijbelse porties over, die nauwkeurig verzameld werden.
In de namiddag waren nog enkele vergaderingen voorzien met mensen van buiten af. Voor het eerst heb ik nu meegemaakt hoe een bedrijf in gang wordt gezet. Er waren twee zakenvrouwen en een meneer en het ging over een tapijtenfabriek. Er is hier iets dergelijks geweest maar wegens de oorlog ligt het zo goed als stil. Het is de bedoeling dit opnieuw op te richten en uit te breiden. Moeder Agnès-Mariam stelde vragen en gaf raad. De taken werden verdeeld. Tot heden werd veel aandacht besteed aan hulpverlening door het geven van voedsel, kleding en zo nodig geld. Nu willen we eerder de mensen helpen door gelegenheden voor eigen arbeid te scheppen. Het bevordert hun creativiteit en waardigheid en zo kunnen ze voor eigen onderhoud zorgen. Er werd hen een beperkt bedrag toegezegd om met de noodzakelijkste investeringen te beginnen (met dank aan de weldoeners die ons blijven steunen). En als het eenmaal goed draait, zullen ze kwaliteit afleveren, handgemaakte tapijten, evenwaardig als Iraanse.
’s Avonds verzamelden we met vluchtelingen en enkele anderen weer in de refter. Enkele zusters brachten in hun nationale klederdracht liederen en voerden dansen op. Het groeide spontaan uit tot een lange avond van zang, spel en toneel. Iedereen was doodmoe maar niemand wilde eindigen. Ook de Arabische charismatische liederen zijn eindeloos. Uiteindelijk nam moeder Agnes-Mariam de bijbel en las Jesaja 6: het roepingsvisioen van de profeet met Gods oordeel over het volk, de bestraffing en de voorzegging dat er slechts een stronk, een heilige rest zal overblijven.
Zondagmorgen vierden we allen samen de eucharistie met een zeer dankbaar hart. Op die fameuze zondag 17 november 2013, toen we echt in doodsgevaar verkeerden, hebben we de eucharistie gevierd en elkaar de vredewens gegeven alsof het de laatste keer was dat we elkaar op aarde nog zouden ontmoeten. Nu hadden we eerder een dankbaar en zeer hoopvol gevoel, al is de toestand in de wereld alles behalve rooskleurig. Moeder Agnes-Mariam nam nog uitgebreid de tijd om naar ieder te luisteren en met een gezamenlijk gebed namen we afscheid. Hopelijk, spoedig tot ziens.
Kleine kroniek van een grote oorlog
Ziehier hoe wij de oorlog tegen Syrië beoordelen, vanuit eigen ervaring en de inzichten van mensen die het kunnen weten. Het is goed mogelijk dat we ons hier en daar vergissen. Deze vergissingen zullen in elk geval veel minder groot zijn dan het bedrog en de oorlogspropaganda die u al meer dan drie jaar lang worden voorgehouden in dure reportages, betaald met uw eigen belastinggeld.
Het verloop
Hillary Clinton schreeuwde het begin 2011 uit: We hebben een Nieuw Midden Oosten nodig! De VS ging de Syrische regering omverwerpen onder leiding van haar als staatssecretaris, David Petraeus, directeur CIA, Engeland, Frankrijk, geholpen door Israël, Turkije, de golfstaten en vanzelfsprekend de NAVO. Deze beslissing was eigenlijk al genomen in 2001, na de aanslagen op de WTC torens (oorlog tegen respectievelijk Afghanistan, Irak, Libië, Libanon en Syrië, Soedan, Somalië en Iran). De legerleiding keurt een “uitgebreid Midden Oosten” goed en het staatssecretariaat werkt een “Arabische Lente” uit. De Atlantische pers wordt opgedragen te berichten over een “volksopstand” tegen een verschrikkelijke dictator, die kinderen martelt en baadt in het bloed van zijn eigen volk, Dit wordt zonder ophouden gevoed door de media van de Golfstaten, vooral Al Jazeera. “Special forces” organiseren in vier grenssteden opstanden (Dara, Homs, Idlib, al-Kamal) en onze pers spreekt van een bloedige onderdrukking door een wreed regime. De opstanden groeien samen met het uitmoorden van de bevolking en de verwoesting van het land. Er zijn Syriërs die uit ongenoegen met de rebellen meedoen, soldaten lopen over naar de rebellen, sommige Syriërs verlaten het land en stellen hun bezit in veiligheid. Dit is het enige moment in heel de oorlog waarin de “internationale gemeenschap” eensgezind vecht om de Syrische regering ten val te brengen. Het vervolg zal een kluwen worden van samenwerking en tegenwerking, waarbij elk zijn eigen belangen nastreeft.
In 2012 begreep de Syrische bevolking uit de wrede moorden van de rebellen dat het een samenzwering was om hier een islamitisch emiraat te vestigen. Het wil geen omverwerping van de regering en protesteert tegen de leugens van het westen. Een groep Franse officieren is in de streek van Homs al bezig met de vorming van de IS en wordt opgepakt. Frankrijk moet onderhandelen om hen vrij te krijgen. De rebellengroepen worden talrijker en wreder. De media verhevigen hun propaganda tegen deze “wrede Syrische tiran”, steunen voluit de “democratische revolutie” en verzwijgen zorgvuldig de echte wreedheden in het land. Ze beschuldigen de christenen van het meeheulen met een dictator. Frankrijk weet meer dan honderd landen samen te brengen in de oorlog tegen Syrië onder de naam “vrienden van Syrië” (die later ook als een pudding in elkaar zakken en gereduceerd worden tot 11) terwijl Hillary Clinton en ambassadeur R. Ford zich engageren voor een nieuwe strijd zoals destijds in Nicaragua, door djihadisten te rekruteren. De vredesgesprekken van Geneve 1, met flinke Russische invloed, suggereren een politieke oplossing zonder regeringswissel in Syrië, wat voor rebellen onaanvaardbaar is. Alle latere pogingen zullen mislukken. Syrië eist dat eerst de rebellen het land uit worden gezet, de rebellen eisen dat eerst de regering opstapt. Op het terrein gaan de wreedheden voort onder het motto: De christenen naar Beyroet en de alawieten naar het graf (een slogan die in het Arabisch rijmt). Syrië krijgt van de internationale gemeenschap de schuld van alle ellende, zodat er bovenop nog allerlei sancties worden opgelegd. Europa doet gewillig mee.
In 2013 houden volk, leger, regering en president nog steeds stand terwijl verschillende wereldleiders openlijk hun droom wereldkundig blijven maken, nl. dat het “regime” van al-Assad “spoedig”, “binnenkort” ten val zal komen. En Syrië werkt verder aan de democratisering van het land o.a. door vrije verkiezingen in het vooruitzicht te stellen en de erkenning van een meer partijen stelsel. Turkije organiseert samen met Israël en Frankrijk een overval op 11 alawitische dorpen van Lattakia, waarbij een menigte kinderen ontvoerd worden om als slachtoffertjes te dienen van een massale gifgasaanval die ze in Ghouta (Damascus) uitvoeren. Met 35 professionele video’s zorgen ze er voor dat de internationale gemeenschap Syrië aansprakelijk stelt voor deze aanschouwelijke gruwel. “Toevallig” was juist ervoor een indrukwekkende onderzoekscommissie van de UNO in Damascus neergestreken. Ze kunnen echter geen enkel element vinden van schuld van Syrië. Ze komen later nog eens terug en nu na een jaar en drie maanden hebben ze nog geen en verzint een aantal onzinnige “bewijzen” om Syrië alle schuld te geven. In ieder geval, het zo lang verhoopte moment is gekomen. Amerika stuurt oorlogsbodems, Fr. Hollande maakt zich klaar om bij te springen en wacht een hele dag op het beslissende telefoontje. Obama heeft echter van zijn legerleiding vernomen dat Iran heel hun oorlogsvloot op een minimum van tijd naar de haaien kan sturen en de Russen hadden al twee raketten, die de Amerikanen als voorboden afschoten prompt uit de lucht geplukt. Obama durft geen “strafexpeditie” te beginnen en moet ‘met de billen bloot’ terug naar huis. Gelukkig voor ons, die twee dagen en twee nachten met klein en groot gewerkt en gesleurd hebben om een veilige schuilplaats klaar te maken. Turkije, Frankrijk, de Golfstaten en vooral François Hollande zijn razend. Rusland brengt de oplossing en stelt aan de VS voor dat de chemische wapens, (die Syrië niet gebruikt en niet nodig heeft) opgeruimd worden. Syrië aanvaardt graag dat die oude en gevaarlijke rommel uiteindelijk op die wijze verdwijnt. En zo is een al te groot en gevaarlijk gezichtsverlies voor de VS vermeden. Onze pers blijft weken, ja maanden onnozel deze zogenaamde westerse overwinning loven en schrijft over een “gevoelige verzwakking” van het Syrische leger en een president die ze op de knieën gekregen hebben. En het hoogtepunt van deze klucht: de club van de opruimers krijgt de Nobelprijs voor de vrede! Syrië gaat ondertussen systematisch verder met het terug innemen van het land en behaalt op de rebellen de ene overwinning na de andere. Het vrije Syrische leger (dat in feite noch vrij, noch Syrisch, noch een leger is) flikkert nog even als een uitgedoofde ster.
In 2014 beslissen Obama en de twee secretarissen van landsverdediging Leon Panetta en Chuck Hagel (Hillary Clinton en D. Petraeus zijn inmiddels afgezet) dat een regeringswissel met eigen pionnen als koloniale controle (zoals in Irak) uiteindelijk in Syrië te moeilijk en te duur is. De Syrische president is inmiddels op democratische wijze door het volk in binnen- én buitenland met een overweldigende meerderheid herkozen, ondanks de grimmige boycot van het westen en sommige ondemocratische “regimes” zoals Frankrijk en België die het stemmen van Syriërs belet hebben. Onze pers blijft haar leugens trouw en vermeldt dat de stemming niet democratisch kon zijn omdat het land door een “burgeroorlog” verscheurd wordt en het grootste deel al in handen is van de oppositie, de Nationale Syrische Coalitie. In werkelijkheid hebben 11, 6 miljoen van de 15 miljoen stemgerechtigden kunnen stemmen en 88, 7 % daarvan stemden voor al Assad! Syriërs in binnen en buienland vieren dgen lang feest. De VS kijken de andere kant op en beslissen Irak in drie stukken te verdelen en de Koerdische regio af te scheiden van Syrië. Het “nieuwe Midden Oosten” is voor hen geen doel meer, maar een middel om hun belangen veilig te stellen. Daesh (ISIS of IS, islamitische staat) wordt opgericht in Irak en Syrië. Daarna wordt een grote coalitie gevormd om zogenaamd deze IS te bestrijden, zodat “de vrienden in Syrië” toch militair kunnen ingrijpen in het Midden Oosten. Hierbij zouden tot heden slechts 300 strijders uitgeschakeld zijn (een aantal dat Syrië alleen al in een week tijd uitschakelt!). De bombardementen van de brede coalitie zijn wellicht de grootste, duurste en meest inefficiënte operatie uit de geschiedenis. Syrië is het enige land dat werkelijk het wereldterrorisme bestrijdt.
Vanaf juli 2012 tot juli 2014 zouden er volgens het Syrische leger hier 250.000 djihadisten gevochten hebben, waarvan velen gedood werden. Welk land zou hiertegen bestand zijn? Bovendien is het Syrische leger in vergelijking met dat van Israël of de VS niet erg modern, noch efficiënt en de soldaten hebben maar een heel kleine wedde, vergelijken met de vorigen en met de rebellen. De moed en de overtuiging waarmee deze soldaten hun volk en land verdedigen is echter een wonder op zich. Een van de (toen nog) al Nousra strijders die in Qousseir de slag tegen het leger verloren heeft, gaf hierover destijds ongewild een getuigenis door te zeggen dat hij zulke moedige, overtuigde vechters nog nooit ontmoet had.
De belangen
De VS ontdekten in 2000 in Syrië enorme voorraden gas (met hun National Energy Policy Development Group, NEPDG). Van toen af stond het vast dat Syrië op een of andere wijze aangepakt zou worden om het onder VS controle te dwingen.
Israël blijft zogenaamd zijn nationale belangen verdedigen, op korte én lange termijn. Daarvoor voert het al 66 jaar zonder ophouden en intens oorlog, op kosten van de VS en anderen. Telkens breidt het zijn gebied een beetje uit en werkt het tegelijk aan het Grote Israël, van de Nijl tot de Eufraat. In de bezette Syrische Golan heeft het nu de blauwhelmen verdreven en vervangen door Al Qaida. Het wil het Syrische leger neutraliseren o. a. door de patriotraketten van de NAVO in Turkije en tevens het Egyptische leger neutraliseren. Het werkt aan een Koerdistan in Irak en een afscheiding van Zuid Soedan.
Frankrijk hoopt het mandaat te krijgen over Syrië en heeft daarom (met de CIA) het vrije Syrische leger opgericht met de vlag uit de tijd van het mandaat in 1920 (groen, wit, zwart en drie sterren). Turkije wil het Ottomaanse rijk herstellen en heeft sinds 2012 al een administratie voorzien voor de “provincie van Damascus”. In het Ottomaanse rijk is voorzien dat bepaalde provincies mede door andere koloniale machten worden bestuurd. Hierdoor zouden in Syrië hoge Franse functionarissen kunnen geplaatst worden. De dromen van Frankrijk en Turkije zijn goed verenigbaar. Deze twee blijven onverminderd de val van Damascus nastreven, terwijl de VS dit plan al hebben opgegeven. Inmiddels heeft Frankrijk zijn vreemdelingenlegioen naar hier gestuurd om samen met Daesh, dus als terroristen, tegen Syrië te vechten.
Saoedi-Arabië en Qatar willen iedere lekenstaat uitroeien om hun islamstaat te vestigen. De enige echte lekenstaat in het Midden Oosten is nu Syrië. Ze weten echter goed dat hun islamitische heerschappij onmogelijk is als ze de VS niet blijven steunen.
De vooruitzichten
De VS vechten niet meer voor de omverwerping van de regering in Syrië, maar om hun strategische en economische belangen. Daarom hebben ze de Chinese olie-installaties in Irak gebombardeerd. De militaire uitbouw wordt steeds groter en de bevolking wordt steeds armer. Hoe lang zal het Amerikaanse volk aanvaarden dat het moet werken en leven om de rest van de wereld met bedrog, militair te onderwerpen? Anderzijds is er de oppermachtige wapenindustrie met een heel reeks dik betaalde haviken zowel bij de republikeinen als bij de democraten. De VS moesten zich terugtrekken uit Afghanistan en Irak. Ze begonnen onmiddellijk in het Midden Oosten en nu in Oekraïne om oorlog te voeren tegen Rusland. De wapenreuzen (Lockheed Martin, Northrop Grumman, Raytheon) hebben niets aan vrede, terwijl oorlog hen nog schatrijker maakt. Iedere modernisering in Rusland geeft hen de mogelijkheid de regering onder druk te zetten om nog meer te investeren in wapens. Desnoods organiseren ze zelf een aanslag om Amerika tot een oorlog aan te sporen. Zij weten hoe ze gouden zaken kunnen doen.
Frankrijk zal zijn droom niet kunnen waarmaken, maar hoogstens kunnen vechten tegen landen die toenadering zoeken met China om een zekere westerse heerschappij te herstellen (Ivoorkust, Mali, Centraal Afrikaanse Republiek...). Inmiddels zijn de Franse politieke instelling langzaam maar zeker aan het inzakken zodat Frankrijk bij de volgende verkiezingen eindelijk zijn “republiek” kan begraven en terugkeren naar zijn koningschap en het geloof van Clovis. Ook Turkije lijkt zijn neo-Ottomaanse droom niet te kunnen verwezenlijken, zelfs niet met zijn stevig bondgenootschap met de moslimbroeders. Egypte schijnt er in te lukken de moslimbroeders voor goed opzij te zetten. Turkije, als lid van de NAVO zal zich moeten schikken naar de VS. Ook in het Turkse volk groeit een sterk verzet tegen de dwaze oorlogsvoering van zijn leiders.
Saoedi-Arabië en Qatar zijn de miljarden die ze gul besteed hebben aan de omverwerping van de regering van Syrië voor goed kwijt. Ze kunnen hoogstens terroristen verder financieren en bewapenen om aanslagen te blijven plegen. Als ze toch zoveel geld hebben kunnen ze eventueel mee helpen betalen voor de heropbouw van Syrië.
Israël blijft achter de schermen vechten voor de verdeling van Irak in drie gebieden. Het heeft al enthousiast de onafhankelijkheid van Koerdistan toegejuicht (zoals Zuid Soudan). Het is onwaarschijnlijk dat het in Syrië het Noorden kan losmaken en even onwaarschijnlijk dat het Zuid Libanon kan veroveren. Het moet ook stilaan rekening houden met eigen bevolking, niet alleen de vele orthodoxe joden die radicaal deze zionistische agressie verwerpen als tegengesteld aan het joodse geloof maar ook met de gewone joden die deze blijvende en groeiende agressie moe zijn. Het hoge aantal zelfmoorden in het leger, zorgvuldig verzwegen, is hiervan een teken. Israël brengt immens lijden in deze wereld maar het volk lijdt zelf ook erg. Het heeft wel bereikt dat Syrië erg verzwakt is en voor decennia teruggeworpen in zijn ontwikkeling. Dat is tevens de troostprijs voor de andere “vrienden van Syrië”. En door de opruiming van de Syrische chemische wapens is Israël nu de enige staat ter wereld met een uitgebreid geperfectioneerd atoombommenarsenaal (te land, in de zee en in de lucht) en een grote hoeveelheid chemische én biologische wapens. Een kernvrij Midden Oosten is niet voor morgen. Israël voelt zich militair oppermachtig om gelijk welke oorlog uit te lokken en gelijk wie tot de orde te roepen. Het protesteert heftig tegen het feit dat Erdogan openlijk de moslimbroeders (en dus onrechtstreeks Hamas) steunt, terwijl ook de VS de moslimbroeders steunen, met de bedoeling in het Midden Oosten zoveel mogelijk regeringen onder deze terreurgroep te brengen. In de VS is zelfs Mehdi K. Alhassam, moslimbroeder, lid van de nationale veiligheidsraad! Er zit dus wel degelijk een haar in de boter bij de “vrienden van Syrië” maar voorlopig is er nog meer boter dan haar.
Irak is in feite al in drie stukken gevallen: voor de Koerden, de Soennieten en voor de sjiieten en de rest. Koerdistan zou eventueel als onafhankelijk staat erkend kunnen worden maar dan moet het wel weten uit te leggen hoe het komt dat hun gebied plots 40% groter is geworden. Het kalifaat kan nooit internationaal erkend worden. Het zou wel kunnen overgaan naar het soennitisch gebied, gewoon met dezelfde criminele leiders zoals in Libië gebeurde.
Libanon was eens een christelijke land dat Israël door innerlijke verdeeldheid danig heeft kunnen verzwakken. Het kleine land is nu zeer kwetsbaar. Daesh kan hier als terreurgroep blijven streven naar anarchie, met de hulp van Israël.
Rusland en China hebben economisch een stevig bondgenootschap gesloten (samen met de groeiende invloed van de BRICS) tot grote ergernis van de VS, die klaar staan om Daesh in te zetten en die landen te ontwrichten. Dat is nu de grote bekommernis van de VS. Abdul Rahman, de prins van Saoedi-Arabië financiert deze islamitische staat en kalief Ibrahim is de leider. Ondertussen zijn echter de voornaamste officieren Georgiërs, leden van geheime militaire diensten en Turkssprekende Chinezen. Moskou en Peking hebben dus niet veel tijd meer om in te grijpen en te beletten dat Daesh zo ver gevorderd is dat de ontwrichting niet meer tegen te houden is. De Russen en de Chinezen zullen vlug en drastisch moeten handelen, niet alleen uit medelijden met ons maar ook om henzelf. Ze hebben in het verleden echter bewezen dat ze het ook kunnen, door af en toe op het schaakbord een beslissende zet te doen die de tegenstrevers doet duizelen.
Syrië is met zijn 200.000 doden een land van martelaars geworden en de infrastructuur is grondig vernield, terwijl de ontwrichting voorlopig nog blijft verder gaan... maar het volk leeft. Volk, leger, regering en president zijn meer een geworden. Dat is hun sterkte. Syriërs zijn nog duidelijker dan ooit voorheen één familie. Alles wijst er op dat het zijn soevereiniteit zal kunnen bewaren en geleidelijk de vrede en de harmonie kan herstellen. Het zal aan een lange materiele en geestelijke heropbouw werken. Rusland en Iran zullen helpen bij het herstel van de olieproductie en de gaswinning.
En wij?
In dit kegelspel van aardse machten zullen wij samen met de andere religieuzen, christenen en moslims op onze wijze trachten bij te dragen aan de geestelijke en materiele her opstanding van dit volk, vanuit onze roeping als religieuze gemeenschap. We willen meewerken aan een “Christelijke Lente” in dit land, dat de bakermat is van het christelijk geloof, zodat van het Rijk Gods en van Jezus gezegd kan worden: “Zijn faam ging uit over geheel Syrië en men bracht allen tot Hem die er slecht aan toe waren, die door velerlei ziekten en pijnen gekweld werden (vele Syriërs in nood), bezetenen (de mannen van Daesh, hun vrienden en broodheren), lijders aan vallende ziekte en lammen. En Hij genas hen.” (Mattheus 4, 24). En hopelijk groeit dan bovenop nog de eerste katholieke priesteropleiding in de geschiedenis van Syrië! Voor dit alles willen we ons leven geven. En als er toch duistere machten en hun handlangers Syrië alsnog in een totale vernietiging kunnen storten, dan nog blijven we leerlingen van Jezus Christus. Ook zijn aardse leven is, menselijk gezien, alles behalve schitterend geëindigd. Zijn kruisdood als levensoffer heeft echter de wereld gered. In zijn dood zijn alle onschuldige slachtoffers van heel de mensheid vertegenwoordigd. Hij nodigt ons uit niet aan de kant van de moordenaars te gaan staan maar de zijde van de slachtoffers te kiezen. Met Hem gaan wij door de dood naar het nieuwe leven. Uiteindelijk zal Hij wederkomen als enige Heer van de geschiedenis en Koning van alle volken. Maranatha.
24-10-2014 om 14:14
geschreven door Gust Adriaensen
23-10-2014
twitter@pontifex
To change the world we must be good to those who cannot repay us.
23-10-2014 om 09:06
geschreven door Gust Adriaensen
22-10-2014
Historica en auteur Patricia Carson overleden
Op 13 oktober 2014 overleed in Gent Patricia Carson. Zij werd geboren op 5 maart 1929 in Groot-Brittannië.
Haar sterven ging zo goed als onopgemerkt voorbij. Nochtans heeft deze historica een aantal boeiende boeken geschreven waarin ze haar grote kennis van en betrokkenheid op haar tweede vaderland, Vlaanderen, uitschrijft.
The Fair Face of Flanders is wellicht haar bekendste werk. Het werd een echte bestseller die in vijf talen werd vertaald. Ook 'Flanders in Creative Contrasts - In Eindeloze Verscheidenheid' kon vele lezers bekoren.
Dat laatste boek heb ik nog eens ter hand genomen. In een reeks hoofdstukken schildert Carson een portret van de Vlaamse geschiedenis. Haar uitgangspunt is dat Vlaanderen gegroeid is uit contrasten: land en zee, Latijns en Germaans, stad en platteland, rijkdom en armoede, efficiënt en inefficiënt, vrijheid en gezag, soepelheid en stijfhoofdigheid, enz.
22-10-2014 om 14:36
geschreven door Gust Adriaensen
Enorme toename inkomensongelijkheid
Uit internationaal onderzoek, blijkt, aldus Paul Magnette, dat de inkomensongelijkheid in ons land sterk toeneemt. In 1983 verminderde onze fiscaliteit de ongelijkheid nog met 23 procent, nu is dat slechts 15 procent.
De spanning tussen het rijkste en het armste vijfde van onze bevolking wordt voortdurend groter. De rijkste 20 procent van de Belgische samenleving verzamelde in het begin van de jaren 2000 'slechts' 35,5 procent van het beschikbare inkomen, maar bezit wel 61,25 procent van het totale vermogen van ons land, oftewel drie keer meer dan hun demografische gewicht in de maatschappij.
De armste 20 procent moet tevreden zijn met 9,10 procent van het beschikbare inkomen (minder dan de helft van hun gewicht) en met nauwelijks 0,14 procent van het nationaal vermogen.
Het is duidelijki dat in de voorbije dertig jaar de groei niet ten goede is gekomen aan de maatschappij in haar geheel, maar vooral aan de rijksten. De 20 procent rijksten gaan met 51 procent van de groei aan de haal.
22-10-2014 om 07:29
geschreven door Gust Adriaensen
21-10-2014
Jachttafereel
Reeds voor negenen komen ze aangereden in hun chique sleeën die ze nonchalant parkeren op het erf van de boerderij bezit van een der heren. De pachter aanhoort aandachtig hun wensen. Dan trekken ze met hun zware laarzen de lege weitassen en de leren jassen losjes pratend de bossen en weiden in. De zenuwachtige honden nog rillerig op hun poten stoeien voor hen uit. Al spoedig zijn ze verzwonden in de oktobermist. Van dan af hoor ik geregeld de schoten echoën. Ze verscheuren de stilte van de straat. Tegen vijven zijn ze daar weer beladen met hazen en konijnen. Ze bespreken nog even met de boer de jachtresultaten. Twee staan er voldaan tegen de mesthoop te wateren. Dan verlaten ze in hun snelle wagens onze landelijke oorden.
De boer heeft voor zijn gedienstigheden een konijntje gekregen.
21-10-2014 om 21:01
geschreven door Gust Adriaensen
'Flauwekul'
Wat een arrogantie en pretentie spreidt De Wever tentoon wanneer hij laat uitschijnen dat hij en zijn partij de enigen zijn die 'bezig zijn met de problemen van deze eeuw' en dat hij zich niet bezig houdt met al die 'flauwekul' van de anderen. Overigens dateren de ranzige uitspraken van Francken over Marokkanen, Algerijnen en Congolezen wel degelijk uit deze eeuw. De Wever loopt bovendien het gevaar dat hij door het hardnekkige en domme vergoelijken van 'de jongen', diens aangebrande uitspraken tot de zijne maakt.
De Wever vergist zich schromelijk wanneer hij denkt dat alleen maar in Wallonië de primitieve uitspraken van Francken (terechte) verontwaardiging oproepen. Zich hautain boven het democratische oppositiewerk plaatsen maar ook boven de evaluatie van Franckens gedrag door de coalitiepartners, getuigt van weinig democratisch aanvoelen en coalitiesolidariteit. Overigens zou hij, vooraleer het retorisch talent van Onkelinckx af te kraken als 'gekrijs' en 'onzin', bij zichzelf eens moeten nagaan op welke manier hij in het verleden en nu tekeergaat tegen politieke tegenstanders.
Dat hij er zich in een interview over beklaagt dat de combinatie burgemeester-partijvoorzitter fysiek (en klaarblijkelijk ook psychisch)niet te harden is, zal op weinig medelijden kunnen rekenen. Niemand verplicht hem tot die cumulatie. Dat hij laat verstaan dat er in N-VA geen geschikte opvolger voor hem is, zegt veel over zijn ego en is vernederend voor de vele bekwame partijleden.
En voor de goegemeente zijn die praatjes van De Wever gewoonweg 'flauwekul'.
21-10-2014 om 08:34
geschreven door Gust Adriaensen
18-10-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/31
Vrijdag 17 oktober 2014
Storm en stortvloed
Vanaf september kan het af en toe eens regenen, wat telkens een weldaad is voor het terrein. Een oude man uit het dorp had ons verwittigd dat er zware regenslag zou komen, wat hij uit het gedrag van de bijen kon opmaken. En deze superintelligente honingzoete creatuurtjes kunnen het weten, want zij hebben hun informatie rechtsreeks van het hoofdkwartier van de Schepper, zonder inmenging van een nieuwsagentschap. Zaterdag was het zo ver. Eerst viel er gedurende uren een zachte regen en toen brak er een ware storm los met een stortvloed van regen. Alles wat niet vast stond vloog door de lucht en een tank met water werd gewoon van het dak geblazen. De dijken die het water van de bergen moeten kanaliseren waren weggespoeld zodat wij de volle lading kregen. Het kleine beekje met het water van de bergen, dat door de binnentuin loopt, stroomde over en van de muren werden hier en daar stukken afgebroken of omvergeduwd. Meestal is de grond, wanneer het geregend heeft de volgende dag weer kurkdroog. Nu was dagen daarna heel het terrein en vooral de kleine binnentuin één modderpoel van bruine kleigrond en stenen. Hele rijen van kleine druivenstruiken op het terrein zijn ontworteld (de druiven zijn gelukkig al geoogst). En de volgende dagen viel er trouwens weer overvloedig regen. Dit hebben we in geen jaren meegemaakt, maar we waren er wel heel dankbaar om. Minder leuk was dat we enkele dagen bovenop de gewone stroomonderbreking ook nog onderbreking van telefoon en internet kregen. Hopelijk is het een tijdelijk probleem want anders kan ik jullie niet meer blijven teisteren met mijn wekelijkse vrije meningsuiting. Een goed gevolg is dat twee arbeiders op twee dagen tijd het hele dak van het atrium hebben hersteld.
De tomatenoogst, die overvloedig geweest is loopt ten einde en de laatste granaatappels worden nu allemaal geplukt. De vijftien bomen in de binnentuin, die we zelf verzorgen, hebben vijfvoudig meer granaatappels opgeleverd dan op het terrein. Wat we zelf doen, doen we beter, soms toch. De rest is nu onder een modder bedolven of weggespoeld. Gedurende twee dagen hebben we samen de granaatappels verwerkt. De zoete pitten worden bewaard voor rechtstreeks gebruik. Van de rest (de zure) wordt een sap (concentraat) gemaakt dat in Libanon en heel het Midden Oosten erg gegeerd is om sla op smaak te brengen. Zorgen dat de gewassen voldoende water hebben is een van onze grote werkzaamheden maar deze keer heeft de natuur zelf hierin voorzien, en wel in overvloed. Het was voor ons een reden om eens extra in de eucharistie God te danken voor de oogst en het leven gevend water, naast onze blijvende smeekbeden om vrede en bescherming voor de christenen en andere minderheden in Syrië en het Midden Oosten, die langzaam blijven doodbloeden.
Verraad aan eigen volk
“De Amerikaanse en Duitse media willen een oorlog uitlokken in Europa tegen Rusland. Het is een punt waarop wij niet meer terug kunnen en ik ga zeggen wat ik moet zeggen. Wat ik in het verleden gedaan heb is slecht, mensen manipuleren en propaganda voeren tegen Rusland. Ook wat mijn collega’s gedaan hebben in het verleden was niet goed. Zij zijn corrupt geworden om het volk te verraden, niet alleen in Duitsland maar in heel Europa... Ik ben heel bang van een nieuwe oorlog in Europa... Er zijn altijd mensen die op oorlog aansturen, niet alleen politici maar ook journalisten. We hebben ons lezerspubliek verraden. We hebben oorlogspropaganda gevoerd. Ik heb er genoeg van. We leven in een bananenrepubliek en niet in een democratisch land, waar we persvrijheid genieten” (Kurt Nimmo, Journaliste allemand de renom: Les médias de la CIA poussent pour la guerre mondiale, 9 oktober 2014, mondialisation.ca; infowars.com).
Ziedaar de verklaring van Udo Ulfkotte, oud hoofdredacteur van een van de grootste Duitse dagbladen, de Frankfurter Algemeine Zeitung. Hij bekent ook zelf gewerkt te hebben voor de CIA. Hij legt uit hoe de macht van de CIA in de media wereldwijd begonnen is met “Mockingbird” (spotvogel), opgericht in 1948 door Frank Wisner, toen advocaat van Wall
street. (Voor wie nog niet wist dat N. Sarkozy een agent van de CIA is en daarom president van Frankrijk kon/kan worden: deze Frank Wisner is de vader van de schoonvader van Sarkozy.) Hij was directeur van OPS (Office of Special Projects), een afdeling van de CIA, met het doel de media te gebruiken voor de belangen van de financiële elite. Hij schakelt Philip Graham van de Washington Post in. In 1950 heeft hij de invloed van de CIA al verzekerd in New York Times, Newsweek, CBS en vele anderen. Vanaf 1953 neemt Allen Dulles, directeur van de CIA de leiding over en weet door te dringen tot nagenoeg alle gezaghebbende media. Uit een rapport van een comité van het congres in 1976 blijkt dat Mockingbird nog steeds operationeel is. Is het verwonderlijk dat zovele politici gewoon marionetten zijn van de financiële machten?
Voor de heersende elite van de financiële wereld en de VS is de oorlog het geschikte middel om hun nieuwe financiële wereldorde te vestigen. Verblind door een mateloze arrogantie willen ze door een oorlog Rusland ontwrichten (en uiteindelijk ook China). Terwijl de VS-Israël en hun bondgenoten en vooral de NAVO hun vernietigende oorlogen verder zetten, blijft Rusland werken aan zijn economische uitbouw. Na het gigantisch megacontract van 400 miljard dollar met China in mei van dit jaar werden zo pas nog een 40-tal contracten gesloten tussen Rusland en China.
Wanneer mogen we een dergelijke belijdenis verwachten vanuit de Franse en Engelse pers? En vanuit onze Vlaamse journalistiek? Toegegeven, ik heb wel eens een zinnig artikel gelezen op het vrt-nieuws van een of andere onderzoeker van buiten af, over het ware gelaat van Israël, over Rusland, over de christenvervolging e.d. Over Syrië heb ik helaas nog niet veel meer gelezen dan de valse oorlogspropaganda tegen het volk, het land en zijn wettige regering, want zij moeten ook voor hen helemaal kapot en in de macht van het westen komen. Zo wordt het voorgeschreven door de CIA in de grote nieuwsagentschappen, waar ieder zijn nieuws komt halen. Doen jullie gewoon maar mee om niet uit de toon te vallen? Interesseert u de vernietiging van het Syrische volk niet? Of is er toch iemand die zijn nek eens durft uitsteken?
Een breuk in de beschaving
Sinds mensenheugenis worden de verschillende waarden van kennis, cultuur, morele levenswijze en geloof van generatie op generatie overgedragen. Zo worden kinderen als het ware verheven op de schouders van hun ouders. En plots wordt deze overdracht sinds enkele generaties abrupt afgebroken. Dit is onze cultuurcrisis. De overdracht van waarden wordt zelfs beschouwd als een hindernis voor de vrijheid en de creativiteit van de jongeren. Vroeger moesten kinderen zwijgen als volwassenen aan het woord waren. Nu moeten ouderen zwijgen als jongeren praten, want zij hebben hun tijd gehad. Volwassenen mogen de kinderen niet beïnvloeden. Afbeeldingen van erotische spelletjes van kinderen krijgen nu de titel mee: laat de kinderen toch doen. Jongeren wordt geleerd twijfel te koesteren en kritiek te leveren op de opvoeding van hun ouders. Tegelijk worden de verschillen uitgewist. Daarbij komt nog de verandering van de taal die de band met de werkelijkheid verbreekt. Het meest vernietigende wordt zo als gewoon en aanvaardbaar voorgesteld. Een homohuwelijk heeft nooit bestaan, bestaat nu niet en zal nooit bestaan omdat het een vierkante cirkel is. Aan jongeren wordt nu geleerd dat ze aan twee vrouwen of mannen de naam moeder en vader moeten geven. Al hebben we waardering en zorg voor iedere geaardheid of moeilijkheid waarin een mens verkeert, de lobby die hiermee de waarden wil ontwrichten wijzen we radicaal af. Het onderscheid tussen waar en vals, tussen goed en kwaad wordt uitgewist en heeft geen betekenis meer. Alles wordt gedaan om ook de soevereiniteit van zoveel mogelijk landen uit te wissen. En alle mensen zijn plots individuen, afzonderlijke entiteiten, onzijdige “hetjes”, onbepaalde “gendertjes”. Zo gaat het al in de school, in het gezin, in de openbare instellingen en in de kerk. Vandaar de mislukking van de opvoeding, de verwatering van het hele sociale weefsel, de individuele vervreemding en het verdwijnen van de familiebanden. Het enige verschil tussen de mensen is hun nummer, een getal. Alle historische menselijke en christelijke waarden worden afgebroken tot op de bodem van een zinloze leegte. Hierdoor wordt de mensheid tot een vormeloze massa die door de heersers van een nieuwe “wereld(wan)orde” naar believen kan gekneed worden. Deze grijze massa vormt de beste consumenten voor gelijk wat aan hen wordt aangeboden. Neen, we moeten creatief een tegenstroom beginnen, de waarden met hun echte naam noemen en ook moedig doorgeven. Alleen zo kunnen jongeren de rijkdom van hun eigen identiteit ontdekken en beleven voor hun eigen geluk en het welzijn van de samenleving.
En er zijn tekens van hoop. In Frankrijk zijn sinds 2012 jongeren en anderen massaal opgestaan om te protesteren tegen het feit dat hun erfenis gestolen wordt. Toen het “huwelijk voor allen” opgelegd werd, kwamen zij op straat in een “manifestatie voor allen”, die sindsdien alleen maar is blijven groeien. Zij willen deze “cultuur van de dood” niet, maar wel de rijkdom van de verscheidenheid die de natuur ons biedt. Op zondag 5 oktober 2014 waren ze met een half miljoen in Parijs terwijl het Franse “regime” krampachtig maar zonder succes al haar macht gebruikt en vooral misbruikt om dit volksprotest te breken. Bovendien duiken in heel het land voortdurend creatieve en onverwachte posten op van vreedzame “wakers” met hetzelfde doel. Een van de bezielers van deze “wakers”, een filosoof en tevens adjunct burgemeester van Versailles schreef bovenstaande gedachten uit op zijn manier: François-Xavier Bellamy, Les déshérités, ou l’urgence de transmettre, Plon, 2014.
Een regiment olifanten en een schorpioen
De IS (islamitische staat) blijft oprukken. Met hoe velen zijn ze eigenlijk in Irak en Syrië? Met 20.000 en enkele duizenden sympathisanten van andere terroristengroepen? Ze zijn geen staat, hebben geen internationale betrekkingen, officieel geen steun, geen leger, geen vliegtuigen. Wel vreemd, dat ze zo overvloedige toegang krijgen tot de media en het internet om hun propaganda te voeren en jongeren te lokken, die ook probleemloos bij hen kunnen aansluiten maar helaas niet meer kunnen terugkeren. Ook kinderen die als moordcommando’s worden opgeleid. En de naar schatting 3 miljoen dollar die ze per dag verdienen door gestolen olie met behulp van de internationale gemeenschap te verkopen wordt hen blijkbaar van harte gegund. Ze worden ook goed voorzien van het beste en nieuwste oorlogsmateriaal en krijgen langs “gematigde rebellen” steeds nieuwe voorraad.
Ondertussen trekken de machtigste legers ter wereld op om zogenaamd IS te vernietigen. De VS, de golfstaten, Turkije, de NAVO (in het Frans inmiddels al niet geheel zonder reden ‘OTANazie’ genaamd) met jawel het degelijk vernietigingsmateriaal van de Belgische F 16’s, Canada... Een oppermachtig leger van olifanten tegen één schorpioen. En de propaganda gaat verder. Ook Nederland overweegt nu de “gematigde rebellen” in Syrië te komen helpen tegen de president, waardoor ze stralend de eenheid ontkennen van volk, leger, regering en president en dus meehelpen om het volk verder uit te moorden en het land te vernietigen. Heel de wereld moet in oorlog komen. En toch krijgen ze blijkbaar de IS maar niet uitgeschakeld. In schijnbare nederigheid wordt toegegeven dat IS onderschat werd zodat de legermachten zich hier nu met algemene goedkeuring vast kunnen installeren, tot hun spijt uiteraard maar toch, zeer graag gedaan. Wat hebben wij in Syrië en Irak toch geluk dat heel de wereld zo met ons is! Tot daar een prima scenario voor een tekenaar om er een boeiend stripverhaal van te maken. Nu over naar de werkelijkheid.
De VS zijn al sinds 2001 bezig met o.a. Syrië te ontwrichten en ze zijn er in 2011 bijzonder efficiënt aan begonnen. Al drie jaar lang proberen ze een voorwendsel te vinden om militair in te grijpen. Saoedi-Arabië en Qatar, de grootste terroristensponsors en -leveranciers ter wereld waren razend toen de VS vorig jaar toch niet massaal Syrië konden of wilden aanvallen. En ze hadden alles zo goed geregeld met een menigte ontvoerde kinderen waarop ze een vernietigende gasaanval hadden uitgevoerd en waarbij heel de wereld met een beschuldigende vingen naar Syrië wees. Zo hoorde het. Zij hadden al miljarden besteed aan de val van Syrië en op het moment van de ontknoping ging het feest niet door. Turkije heeft de fabrieken in Aleppo, het economisch hart van het land ontmanteld, beroofd en heel zijn grens met Syrië gereserveerd voor terroristenkampen om het werk zo vlug mogelijk af te maken. De NAVO heeft sinds de grondige vernietiging van Libië alles gedaan om zogenaamd Turkije te verdedigen (!?) tegen Syrië. De NAVO beschermt de terroristenkampen en helpt actief de strijders hun missie in Syrië te volbrengen. Frankrijk heeft in Syrië zijn koloniaal bewind van 1920 tot 1946 gevoerd. Syrië is daarna met vallen en opstaan uitgegroeid tot een degelijke en echte seculiere staat, die geen geloofsstrijd kent. Syrië is een voorbeeld voor Frankrijk dat steeds meer een model van een democratisch-dictatoriaal regime wordt, dat de rechtmatige verzuchtingen van zijn volk in de kiem wil smoren. Toch beschouwt Frankrijk Syrië zonder enige reden als zijn vijand. Israël heeft al decennia illegaal de Golan van Syrië bezet, levert langs daar en langs Jordanië voortdurend vernietigende aanvallen, verzorgt de gewonde al-Qaida strijders en heeft ook maar één wens: dit land verpletteren zoals de Gaza, omdat het koppig zijn soevereiniteit blijft behouden. Voilà, dat zijn nu de “vrienden van Syrië” die ons komen helpen. Een bende wilde olifanten.
De westerse beschaving heeft haar menselijke en christelijke wortels grondig verloochend. Nu moeten ook alle wortels in het midden oosten worden doorgehakt vooral door de uitroeiing van de christenen. Tien jaar christenvervolging in Irak, grondige verwoestingen en honderdduizenden doden waren geen reactie op wereldvlak waard. Drie Israëlische jongeren worden gedood en Gaza wordt verwoest met meer dan 2000 doden en een veelvoud aan gewonden. Gedurende meer dan drie jaar werden duizenden Syriërs onthoofd. Geen reactie. Twee Amerikaanse journalisten worden onthoofd en heel de wereld komt in oorlog. Neen, voor de internationale gemeenschap blijkt de IS gerust verder te mogen doen, zodat de etnische zuiveringen onverminderd kunnen doorgaan. Een totale vernietiging van alle volken die nog niet onderworpen zijn aan VS-Israël is in handbereik. Een wereldbevolking met de rijkdom van zijn eigenheid en verscheidenheid kan nu binnen kort vervangen worden door een wereld zonder historische wortels, een nieuwe wereldorde naar het beeld en de gelijkenis (maar wel onderworpen) van VS-Israël, tot heil van het Grote Israël, Wall Street, de wapenindustrie, het herstel van de Angelsaksische heerschappij en de glorie van het Ottomaanse rijk. Hoe de koek verdeeld zal worden is nog niet precies bepaald, maar dat komt wel, alles op zijn tijd. Als Bashar al Assad opgeruimd is, zo denken de wereldheersers, kan hun feest beginnen. In geweld worden allen aan elkaar gelijk. Een orgie van vernietiging.
Er is hoop
Gelukkig, mensen worden steeds meer wakker. Syrië blijft één. Rusland, Iran, China zullen zich niet laten doen. En de volkeren zelf komen ook in opstand tegen hun oorlogszuchtige leiders. En tenslotte zijn er nog de zware geestelijk wapens. Oktober is de maand van de rozenkrans. Eens werd het westen bedreigd door het oprukkende onoverwinnelijk gewaande Ottomaanse leger van de Turken. Aangespoord door paus Paulus V begonnen christenen in heel het westen de rozenkrans te bidden en in de zeeslag van Lepanto werd op 7 oktober 1571 in de vroege morgen in enkele uren tijd heel de Ottomaanse vloot door een veel kleinere vloot totaal uitgeschakeld. Het werd een keerpunt in de geschiedenis. Voor herhaling vatbaar. “Waarom zijn de volken roemoerig...? De heersers der aarde komen in opstand... tegen de Heer en zijn Gezalfde... Die woont in de hemel, Hij lacht, de Heer drijft de spot met hen” (psalm 2, 1-4).
Nog een pittige afsluiter bij het einde van de bisschoppensynode te Rome. Dr. Thomas Hilgers is de stichter van het Pope Paul VI Institute en ontwikkelde een methode van NFP, natuurlijke familieplanning (Creighton Model; http:// www.popepaulvi.com) waarmee hij tevens al vele echtparen met problemen van onvruchtbaarheid kon helpen. Hij getuigde op deze synode en gaf een interview voor Zenit.org. op 15 oktober 2014, waarin hij zegt dat er in vele kerkelijke middens nog een te grote lauwheid heerst op dit gebied. Hij roept de kerkleiders op om de schoonheid en rijkdom van Humanae vitae en van NFP onverschrokken van de daken te verkondigen! Een leek die aan de bisschoppen vraagt dat ze nu stilaan eens moeite zouden gaan doen om hun eigen leer te begrijpen en te verkondigen.
Langs deze weg ook een hartelijke groet van verbondenheid aan alle vrienden pelgrims die nu in Rome zijn om de zaligverklaring van Paus Paulus VI mee te maken.
(Bijna) Heilige Paulus VI, laat vanuit de hemel nog eens een bazuinstoot horen zoals destijds met Humanae vitae, om de kerk van hoog tot laag uit haar slaap te wekken.
P. Daniel
18-10-2014 om 14:27
geschreven door Gust Adriaensen
Paus Franciscus en de Wereldvoedseldag
Naar aanleiding van de Wereldvoedseldag zei paus Franciscus het volgende:
'Om de honger te verslagen, is het niet genoeg tegemoet te komen aan de noden van degenen die onfortuinlijk zijn of degenen die in een noodsituatie verkeren, te helpen door noodhulp en donaties. Het is daarentegen noodzakelijk het model van het hulp- en ontwikkelingsbeleid te veranderen...
Het is ook noodzakelijk onze ideeën over werk, economische doelstellingen en activiteiten, voedselproductie en milieubescherming te veranderen. Dit is misschien de enige mogelijkheid om een echte toekomst van vrede op te bouwen, die tegenwoordig bedreigd wordt door de onzekerheid omtrent voedsel .'
18-10-2014 om 12:08
geschreven door Gust Adriaensen
Heeft Francken toegevoegde politieke waarde?
De nieuwbakken staatssecretaris voor asiel- en migratiebeleid stelde zich een tijd geleden de vraag wat de toegevoegde economische waarde zou kunnen zijn van al die Marokkanen, Algerijnen, Congolezen... En in een ander berichtje dat aan zijn geest ontsproten was, had hij het in een homofobe context o.a. over 'kutmarokkaantjes'.
Primitieve, onbeschofte én domme politicus moet die Francken toch wel zijn. En vandaag zonder twijfel een schande voor en een serieus blok aan het partijbeen.
Francken is verbrand en kan als staatssecretaris niet echt nog functioneren. Als hijzelf niet in staat is de juiste conclusies te trekken dan moet voorzitter De Wever hem dwingen terug te treden. Francken is door zijn uitspraken een schande voor Vlaanderen en België, en elke dag dat hij langer aanblijft een serieus nadeel voor N-VA.
Wat is de toegevoegde politieke waarde van staatssecretaris Francken? Niets, Rien, Nichts. Er is alleen maar toegevoegde politieke en partij-ONWAARDE.
18-10-2014 om 10:06
geschreven door Gust Adriaensen
16-10-2014
Kies zelf de kleur van je Piet
Het sinterklaasfeest is nog ruim anderhalve maand van ons verwijderd maar vooral in Nederland woedt al een hele tijd een heuse zwartepietenoorlog.
Sommigen willen de Piet van Sinterklaas niet langer zwart. Als oplossing voor de strijd voor of tegen Zwarte Piet, wordt door zeer wijze Nederlanders naar voren geschoven: wees vrij in de kleurkeuze van je Piet.
Daar zit wel wat in. Nederland zal de volgende weken nog kleurrijker ogen.
Er zullen hopelijk nog wel Zwarte Pieten rondhuppelen. Maar ook rode, blauwe, groene, bruine, oranje, paarse, enz. En waarschijnlijk ook veelkleurige.
Veel kans dat talloze kindertjes helemaal van slag zullen zijn!
16-10-2014 om 19:51
geschreven door Gust Adriaensen
'Lijken zijn meer dan afvalstof'
Een tijdje geleden heeft de uitvaartsector de wens geuit om crematoria te laten uitdoven ten voordele van 'biocrematie', een milieuvriendelijke methode waarbij het lichaam opgelost wordt in alkalische vloeistof.
Nadia Sels, docente cultuurgeschiedenis, verbonden aan UA en UGent, heeft daar wijze en fundamentele bedenkingen bij.
Eerder had schrijver Bernard Dewulf zich al afgevraagd: 'Moet ik nu ook al milieuvriendelijk doodgaan?'
Nadia Sels valt hem volmondig bij. 'Lijken zijn meer dan afvalstof', aldus Sels. 'Ze zijn de huid die we streelden en kusten toen ze nog warm was, de moederschoot waarin ons eigen lichaam vorm kreeg, de beeltenis van het liefste dat we kenden.'
'Als argument pro biocrematie', gaat Nadia Sels verder, 'hoorden we de afgelopen dagen vaak dat erbranding en verrotting even huiveringwekkend zijn. Toch kan alleen een tijd die blind is voor symbolen het verschil minimaliseren. Dat zit hem niet zozeer in het proces zelf, maar wel in de culturele betekenis ervan. Of beterr: het gebrek daaraan. Daarin schuilt de echte gruwel.'
En: 'Crematie gaat al mee sinds Homeros. Opgaan in vlammen was een reiniging door het zuiverste, meest goddelijke element. Begraven worden is dan weer vanouds de terugkeer naar Moeder Aarde, die het menselijke lichaam even hartelijk verwelkomt als de herfstbladeren. In welk symbolisch register kan biocrematie zich inschrijven? En neen, dat is geen bijzaak. WIE DE BETEKENIS VAN DE DOOD UITHOLT, MAAKT OOK HET LEVEN BETEKENISLOOS.'
16-10-2014 om 09:51
geschreven door Gust Adriaensen
15-10-2014
Goeie relaties tussen Shanghai en Antwerpen
Burgemeester De Wever in Shanghai:
'Eerlijk gezegd, als je hier in China zit, ben je met andere dingen bezig dan het soort flauwekul waar men zich mee bezig houdt in politiek België.'
Inderdaad.
15-10-2014 om 15:28
geschreven door Gust Adriaensen
Laurette Onkelinckx
Laurette Onkelinckx in het Kamerdebat:
Wat een retorisch talent!
15-10-2014 om 14:53
geschreven door Gust Adriaensen
Het diepste verlangen van Rik Torfs
'Ik wil niet tot mijn geslachtelijke dimensie worden gereduceerd. Laat mij alstublieft met rust, ik was ook liever een knappe vrouw geweest', vertrouwt Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, Vlaanderen en de rest van de wereld toe.
Daarmee wil de gewaardeerde rector duidelijk maken dat hij zich stoort aan de discussie over de zgn. 'blankemannenregering'.
Dat hij niet herleid wil worden tot zijn geslachtelijke dimensie, kan op veel begrip en instemming rekenen. Want die herleiding zou ook des professors brein delokaliseren, zoals moet afgeleid worden uit wat vooral vrouwelijke populistische wetenschappers soms over het mansvolk weten te vertellen.
Wat veel vragen oproept, is evenwel de verzuchting: ik was ook liever een knappe vrouw geweest.
De eenvoudige plattelandse logica, waarvan ik me gemakshalve graag bedien, -niet de strenge leer die indertijd aan de Alma Mater gedoceerd werd-, doet me uit die existentiële frustratie afleiden dat Rik Torfs zichzelf als een lelijke man beschouwt.
Is dat terecht? Dat hij een man is, moge, zeker op het eerste zicht, duidelijk zijn. Maar is hij ook lelijk? Nee. Althans niet (veel) lelijker dan de gemiddelde Vlaamse man. Goed, hij heeft geen atletische figuur en zijn oogleden zijn, gaandeweg de jaren, meer en meer gaan doorhangen, duidelijk het gevolg van het lezen van te veel moeilijke boeken, waarvan hij de essentie op een toegankelijke manier meedeelt aan het gewone volk. Bovendien wordt hij bewonderd en aanbeden door talloze knappe vrouwen. Onbegrijpelijk dat de rector zich niet beter in zijn mannelijk vel voelt.
Ik vermoed dat er iets anders speelt. Is het vermetel te stellen dat zijn wens om een knappe vrouw te zijn, een boutade is om de aandacht weg te trekken van zijn fundamenteel onbegrip voor de eisen van vrouwen (en ook mannen) om meer vrouwen op belangrijke posities te benoemen, of het nu de regering of andere instellingen betreft?
Want Rik voelt zich natuurlijk persoonlijk aangesproken door al die commotie omtrent die 'blankemannenregering'. Niet zo lang geleden, bij zijn aantreden als rector, kreeg hij ook de wind van voren omdat er zo weinig plaats was voor vrouwen in de hoogste bestuursorganen van de Katholieke Universiteit van Leuven.
Soms denk ik: was Torfs maar in de politiek gebleven. Hij zou een heerlijke politicus geweest/gebleven zijn en wellicht zich op zijn gemak gevoeld hebben in de voorzitterszetel van de Kamer. Dan zou ons ook ongetwijfeld de gênante vertoning met een klunzige Bracke bespaard gebleven zijn.
15-10-2014 om 07:46
geschreven door Gust Adriaensen
14-10-2014
De 'Belgianisering' van de N-VA
De Echte Belgen: steunpilaren van Vorst, Belgenland en het Grote Kapitaal
Oppassen voor...? De Wever is zich al maanden aan het 'belgianiseren'.
Het is toch overduidelijk dat de partijtop van N-VA zich al helemaal geconformeerd heeft aan het Belgische systeem, althans wat de rechtse, neoliberale, kapitalistische visie op de samenleving betreft. Die is vanaf 1835 inherent geweest aan België, of de socialisten en later de groenen in min of meerdere mate de politieke macht mee deelden of niet.
De verloochening of de verdoezeling van de eigen partijstatuten en doelstellingen, waarop Rondas en Maddens wijzen, geven overigens aan dat het De Wever en co. in essentie niet te doen is om Vlaanderen en het zgn. Vlaamse volk. De romantische retoriek daaromtrent, het zich wentelen in de slachtofferrol, het leugenachtige en kwaadaardige discours over de 'hardwerkende Vlaming' versus de 'potverterende Waal', dienden alleen als electoraal lokmiddel. Met succes. De N-VA heeft zich in het centrum van de Belgische macht geïnstalleerd.
Wedden dat je vanwege de N-VA-top nog maar heel weinig negatiefs zult horen over De Walen, dat er geen sprake meer zal zijn over 'de schande van de transfers'? De volksverlakkerij en de ondemocratische diabolisering hebben zich ondertussen al verplaatst en verengd. De Wever keert zich nu nog uitsluitend tegen de PS. En ongetwijfeld denkt hij daarbij ook aan de S-PA. Hij weet dat zijn afkeer en haat uitdrukken voor de 'socialisten' het goed doet bij een belangrijk deel van de bevolking.
Zeggen dat het uitschakelen van bepaalde politieke partijen je voornaamste doelstelling is en je het meeste plezier doet, is een negatieve en destructieve opstelling en onwaardig voor een toppoliticus.
Die haat voor alles en iedereen wat met socialisme te maken heeft, is altijd een van de opvallendste kenmerken van de asociale Belgische financiële cenakels geweest.
14-10-2014 om 07:47
geschreven door Gust Adriaensen
13-10-2014
De ontkerstening van Vlaanderen
'De ontkerstening van Vlaanderen'
In zijn maandagse column in De Standaard (13 oktober 2014) schrijft Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven het volgende, wat me uit het hart gegrepen is:
'Er is iets wat( ik me vaak afvraag, maar waar ik nog nooit heb over geschreven. Hoe ging dat eigenlijk met die hordes katholiek opgevoede mensen, die zo vrolijk Vlaams hun geloof beleden? Hoe valt het te verklaren dat ze het natuurlijk, geruisloos, zonder pijn, zonder denken konden verliezen? Het gebeurde gewoon. De ontkerstening van Vlaanderen liep van een leien dakje.'
Het is inderdaad een vraag, die velen, ook ik, zich al vaak gesteld hebben. Het moet een van de merkwaardigste cultureel-religieuze fenomenen zijn, die ooit geconstateerd werden. Ik constateer het fenomeen, begrijpen doe ik het niet. Op één generatie werd een gigantisch bouwwerk van opvattingen, rituelen, kunstwerken en de inspiratie zowel als de iconografische duiding ervan, weggeveegd.
In tegenstelling tot Torfs, heb ik er al wel herhaaldelijk over geschreven (ik ben dan ook enkele jaartjes ouder) op dit blog en op diverse internetfora.
Dat die ontkerstening 'natuurlijk, geruisloos, zonder pijn, zonder denken', zoals Torfs schrijft, gebeurde, geldt zeker niet voor iedereen. Wellicht is het bekendste voorbeeld daarvan BV Etienne Vermeersch, die van zijn afval van geloof en Kerk, zijn agressief handelsmerk maakte.
Op 6 augustus 2011, schreef ik op dit blog:
'Is het je ook al opgevallen hoeveel mensen, vooral vijftigers en zestigers, er klaarblijkelijk een diepe behoefte aan hebben sterk te poneren dat ze niet (langer) gelovig en/of kerkelijk zijn? Ook al is dergelijk getuigenis vaak totaal irrelevant voor de situatie waarin de 'belijder' verkeert.Het fenomeen doet zich voor zowel in persoonlijke contacten als in het openbaar, en zeker wanneer het gaat om personen die denken de status van BV bereikt te hebben.
Wat me intrigeert is de vraag waarom die uitspraken gedaan worden. Bijna allen zijn ze in een katholiek milieu opgegroeid. Vanaf de jaren zestig hebben ze bijna geruisloos de kerk de rug toegekeerd. Wijst het poneren van hun ongeloof en/of non-kerkelijkheid erop dat ze toch nog altijd worstelen met het opzijschuiven van waarden en gebruiken die ze van hun ouders en voorouders meegekregen hadden? Voelen ze zich spiritueel toch wel eenzaam en zoeken ze steun en bevestiging bij anderen? Zijn ze gegrepen door een vorm van bekeringsijver: de medemens ertoe brengen hun ongeloof en antikerkelijkheid aan te hangen?
Het verschil met degenen die nog wel gelovig en/of kerkelijk zijn, is groot. In onze contreien lopen er niet zoveel mensen rond die duidelijk uitkomen voor hun geloof en kerkgemeenschap. Waarom niet? Menselijk opzicht? Onzekerheid? De druk van een areligieuze omgeving of een anti-kerkelijk cultureel klimaat?
Is het niet de hoogste tijd dat degenen die gelovig en kerkelijk (willen) zijn, zelfbewuster daarvoor uitkomen? Hun kerkgemeenschap zichtbaarder maken? In de eerste plaats vanuit een positieve ingesteldheid en vanuit het besef van de spirituele en sociale waarde van het religieuze en kerkelijke. Maar ook vanuit democratische en culturele overwegingen. Het is niet goed dat de indruk wordt gewekt dat nog alleen maar ongelovige en anti-kerkelijke stemmen weerklinken. '
Voor de meesten zal wel gelden wat Torfs als conclusie schrijft: 'Het geloof moest niet eens worden afgeschud, het verdampte als een waterplas. Diep zat het niet, dat geloof. '
En dan de typisch Torfsiaanse uitsmijter: 'Het is niet vermetel van het ongeloof hetzelfde te vermoeden.' Een terecht vermoeden.
13-10-2014 om 18:13
geschreven door Gust Adriaensen
12-10-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/30
Vrijdag 10 oktober 2014
Het “offerfeest”
Zondag hangt er feest in de lucht. Het “offerfeest”, Aïd al-Adha, van de moslims wil het offer van Abraham herdenken. De kinderen krijgen een week vakantie alsook enkele vrijwilligers die een officiële baan hebben. In de eucharistie is er extra volk en iedereen wordt aan tafel uitgenodigd. In de namiddag worden we op onze beurt uitgenodigd bij de vluchtelingen,die in de nieuwbouw verblijven. Ook wie deze week in het dorp kwam, werd langs alle kanten uitgenodigd om van de gastvrijheid te genieten.We moeten echter voorzichtig blijven. Zolang het westen rebellen blijven bewapen, trainen en sturen, kunnen er overal aanslagen en ontvoeringen plaats vinden.
In deze vakantieweek wordt ook de druivenoogst binnen gehaald. Een lange voormiddag in een brandende zon met alle beschikbare krachten leverde ruim dertigtal grote dozen druiven op en twee personen met een lichte zonneslag. In deze tijd van het jaar is de zon nog zeer sterk. En eigenlijk was het al wat laat om te plukken, sommige druiven zijn al aan het verdrogen. Verder wordt nu nog een hangende zaak beslist. In de kleine binnentuin zouden we graag kippen houden om dagelijks enkele eieren “bij de hand” te hebben. Dit was al lang geleden geopperd. Daarop kwam een ander voorstel om in de plaats daarvan eenden te houden. Zo hebben we gedurende enkele weken een ernstig debat gehouden: kippen of eenden? Kippen zijn gemakkelijker maar kunnen niet tegen de koude en worden vlug ziek. Eenden zijn vraatzuchtiger maar zijn ook sterker. Het resultaat van dit aanslepend bijna parlementaire debat eindigde in een typisch Belgisch compromis. Er komen twee kleine hokken: een voor de kippen, op de warmste plaats en een voor de eenden, bij het water. En daaraan is tijdens deze vakantieweek gewerkt. En wel op de wijze zoals de joden deden in Egypte. De stenen zijn van (zuivere, bijna witte) aarde en stro met water vermengd en gedroogd in de zon. Een kippenhok van Bijbelse kwaliteit.
Zondagavond is er nog een kleine verrassing. Een van de vrijwilligers die zich dag en nacht voor iedereen inspant is jarig. Het is hier een onuitroeibare gewoonte om een verjaardag te vieren met een sketch en een gebak. De moeilijkheid is telkens iets creatiefs en humoristisch te vinden. Maar oefening baart kunst en iemand herinnerde aan een van de heldendaden van deze vrijwilliger waardoor meteen de vlam in de pansloeg. Ziehier het gebeuren. Begin november 2013 waren we hier in groot gevaar, omringd door een menigte zwaar gewapende bebaarde mannen. Het was nog voor de eigenlijke aanval op het klooster. Onze vrijwilliger zit samen met een ander in zijn klein kamertje rustig zijn koffie te slurpen terwijl ze door het venster de wacht houden. Plots zien ze twee zwaar gewapende mannen binnensluipen en een gebouw binnengaan. Onze vrijwilliger voelde zijn hart kloppen tot in zijn keel. Hij is echter een man van groot geloof en vertrouwen, met een sterke verering van het heilige Hart van Jezus, volgens de ingevingen van de heilige Faustina. Daarvan hebben we een afbeelding die hem bijzonder dierbaar is. Enkele dagen voorheen had hij nog gezegd, dat hij bij het bidden sterk het gevoel had dat Jezus ons beschermt. En nu komen twee gevaarlijke mannen binnen. Hij staat op, zegt tegen de ander dat hij hier moet blijven en dat hij zelf er naartoe gaat. En zo stapt hij, met kloppend hart en geheel weerloos naar die twee mannen. Ze richten hun geweer op hem maar hadden geen reden om zich bedreigd te voelen. Onze vrijwilliger begint met de klassieke vredegroet, waarop hij een aarzelend gebrom terugkrijgt. Dan spreekt hij rustig geforceerd maar vastberaden in deze zin: mannen als jullie hier zijn komt het leger alles plat bombarderen, dan zijn jullie dood en wij ook; bovendien zijn in dit gebouw gezinnen en kinderen opgevangen, die zijn bang van jullie wapens, jullie moeten hier vertrekken. Hierna draait hij zich om en stapt vastberaden weer naar zijn salonkamertje. Vanuit de verte kijkt hij met de grootste spanning door het raam naar de afloop. En inderdaad, na een tijdje ziet hij dat die mannen weer afdruipen. Oef! Tot daar het gebeuren. De sketch werd met gsm gefilmd en was overdadig uitgewerkt met hemelse stemmen, visioenen, en engelen.
De kanker van een gewelddadig extremisme
President B. Obama heeft de eigenlijke oorzaak van de chaos in de wereld gevonden en uitgesproken voor de hoge heren van de VN (24 september en 1 oktober): de kanker van het gewelddadig extremisme in de moslimwereld. Zoals steeds is hij meester in het acteren met korte zinnen en lange pauzen, met halve waarheden en grove leugens.
Er is wel degelijk een probleem met de islam, de koran en hun talrijke moslimtradities. Er zit een dubbelzinnigheid in. Als je b.v. uit de koran de mooiste verzen haalt in verband met het christelijk geloof, Jezus en Maria dan sta je versteld hoe je hierin bijna gans ons geloof terugvindt: de maagdelijke geboorte van Jezus, de absolute zuiverheid van Maria, het lijden én sterven van Jezus (wat ze niet in de hun traditie erkennen). Jezus is de enige profeet die wonderen en genezingen verricht, enz. Bovendien zegt de koran dat, als er twijfel is, de vroegere geschriften moeten geraadpleegd worden, nl. die van de joden en de christenen. Helaas staan er ook mensonwaardige verzen in die oproepen om de “ongelovigen” (uiteindelijk alle niet-moslims) te doden. Van deze verwarring maken extremistische moslims misbruik om te zeggen dat de hele koran moet geïnterpreteerd worden vanuit deze radicale, zogenaamde latere verzen.
Vele moslims zijn echter veel beter dan hun moslimgeloof, terwijl wij christenen meestal onder de maat van het christelijk geloof blijven. We leven hier al vanaf het begin in een grote harmonie met de moslims die meestal soennieten zijn. Het zijn zij trouwens die ons voor een flink deel hebben mee beschermd en blijven helpen, zoals wij hen helpen. Als zij naar de eucharistie komen, krijgen ze eventueel een ietwat aangepast preekje maar daarin wordt niets van het christelijk geloof verdraaid. Bij de communie kunnen ze naar voren komen en een kruisje vragen. Dikwijls vragen ze achteraf nog een zegen en een koordje met een kruisje of een ‘tientje’ met een kruisje. Zij mogen ook regelmatig een lezing verzorgen in het getijdengebed of de eerste lezing van de eucharistie. Zij komen naar ons, wij respecteren hen en verkondigen hen het christelijk geloof. En zij passen zich aan. Uit betrouwbare bron vernemen we dat menige moslim in Iran en Turkije nu bijzonder ontvankelijk is voor het christelijk geloof. De oogst is groot maar overtuigde arbeiders zijn er weinig. Indien België trouw zou blijven aan zijn eigenheid, zijn menselijke en vooral christelijke waarden dan zou er nu geen moord en brand moeten geschreeuwd worden om de huidige islamisering, die soms het christelijke geloof en de menselijke waarden verplettert. Ik spreek hier niet van democratie want de westerse democratie is nagenoeg waardeloos geworden en zit vol dictatoriale trekken. Neen, de huidige dramatische toestand in heel de wereld ligt niet en zeker niet alleen in de moslimwereld maar eerder in het westen, dat zijn joods-christelijke waarden heeft verloochend. De islam werd aangemoedigd om het christelijk geloof uit te schakelen en een Amerikaans-zionistische wereldvisie op te leggen. In deze wereldvisie en “nieuwe wereldorde” is het de macht die de wet uitmaakt en die landen naar believen kan onderwerpen en landsgrenzen verleggen. De enige norm is dat alle landen deze belangen moeten dienen, zo niet worden ze uitgemoord en verwoest totdat ze zich onderwerpen. Bashar al-Assad, de Syrische president weigerde in 2009 aan te sluiten bij het westers Nabucco plan om gas te vervoeren en zo de trouwe bondgenoot Rusland met zijn gazprom uit te schakelen. Hij wilde zich niet onderwerpen aan het Angelsaksisch imperialisme en mede daarom is er nu een blijvende oorlog in Syrië en het Midden Oosten. En iedere oorlog is de voedingsbodem voor “de kanker van het gewelddadig extremisme”. Oorlog versterkt het terrorisme. In het Brits debat op 25 sept. over het al of niet deelnemen aan de bombardementen in Irak, verweet het parlementslid Georges Galloway aan Jackie Smith dat hij destijds de oorlog van Blair en Bush gesteund heeft en dat nu 11 jaar later het terrorisme sterker is dan ooit. Hij voegde er bij: “Gij hebt één miljoen mensen vermoord”!
Ziehier dan een erg onvolledig lijstje van het Amerikaans-zionistisch of Angelsaksisch “gewelddadig extremisme”: invasie in Panama (1989), in Irak (19991) in Somalië (1992-3), in Haïti (1994), bombarderen van Soedan en Afghanistan (1998), Servië (1999), invasie en bezetting van Afghanistan (2001), Irak (2003). Ondertussen, het genadeloos aanvallen met drones in Afghanistan, Pakistan, Yemen, Somalië. Nu worden alle mogelijke voorbereidingen getroffen om eindelijk Rusland en China te ontwrichten, te beginnen met Oekraïne. En de leiders van de NAVO zijn op iedere aanwijzing bereid als middeleeuwse vechtjassen om mee te helpen het gebrandmerkte land tot een slagveld te maken. De voorlopige kers op de westerse taart: de vernietiging van Libië, Syrië en het hele Midden Oosten om het klaar te maken voor het toekomstig “Groot Israël” van de Nijl tot de Eufraat. Er zijn christenen die met de Bijbel in de hand hierbij nog graag helpen. Israël mag alle internationale regels straffeloos blijven overtreden, al decennia lang. Na de verwoesting van Gaza met 2.200 doden en een veelvoud aan gewonden gaat Israël nu opnieuw illegaal in bezet gebied 2600 nieuwe nederzettingen bouwen. Wie spreek nu nog over de conventies van Genève of de UNO resoluties? De Hezbollah heeft op de grens met Libanon deze week wel het Israëlisch leger aangevallen en verdreven. Normaal is dit voor Israël genoeg om luid te protesteren en dan een oorlog te beginnen. Het zal deze keer wellicht niet gebeuren omdat danal te duidelijk wordt dat Israël samenwerkt met al-Qaida, zoals we hier in Syrië al herhaaldelijk gezien hebben. Inmiddels heeft Benny Gantz, stafchef van het Israëlisch leger al de mogelijkheid geopperd om militair tegelijk Libanon, Egypte, Syrië én Iran aan te vallen. Welk verschil is er dan nog met de IS of islamitische staat? Er is alvast weinig verschil wat de gebruikte methoden, motivatie, barbaarsheden, slachtoffers en illegaliteit betreft.
De “kanker van gewelddadig extremisme” wordt niet uitgeroeid met nieuwe bombardementen en oorlogen, integendeel. Dat blijkt ook niet zozeer de bedoeling te zijn. Is het niet opvallend hoe vlot de IS toegang heeft tot de media en wereldwijd kan propaganda voeren voor zijn gruwelijke overwinningen? Het westen moet de waanzin van zijn militaire wereldoverheersing door “preventieve oorlogen” en de inzet van de IS als zijn bondgenoot afzweren. En Israël moet zijn arrogante dreiging van een zuiver joodse staat en een groot Israël opgeven, de inbreng van hun eigen vrome joden erkennen en in vrede en gelijkwaardigheid samenleven met alle anderen als één broederlijke gemeenschap. De gezaghebbende Amerikaanse rabbijn Shalom Lewis uit Atlanta (Georgië) maakt het nu nog bonter. Hij zegt dat alle moslims criminelen zijn en moeten uitgeroeid worden. Hij voegt er bij dat het beslist en definitief moet gebeuren. Neen, Israël en het westen moeten radicaal de tegenovergestelde weg gaan: met zijn rijkdom en creativiteit andere landen in hun eigen ontwikkeling en soevereiniteit daadwerkelijk helpen, in plaats van uit te buiten en te onderwerpen. En wie zegt dat zulks ook voor het westen economisch niet veel rendabeler zou zijn? Helaas beleeft nu de Amerikaanse wapenindustrie (Raytheon, Lockheed Martin, Northrop Grumman)gouden tijden. Daar liggen ze niet wakker van schommelende voedselprijzen, gebrek aan water, een algemeen slabakkende economie, een immense stroom van vluchtelingen of massamoorden, hun toekomst blijft verzekerd.
12-10-2014 om 16:27
geschreven door Gust Adriaensen
De onvoorstelbare pretentie en arrogantie van een nieuwbakken federale minister. Vlaanderen zou massaal in opstand moeten komen tegen een Brasschaatse burgemeester die van de daken schreeuwt dat hij weet wat 'iedere Vlaming diep vanbinnen weet dat we(!!) de pensioenleeftijd moesten verhogen'.
Afschuwelijk, een politicus die dergelijke indoctrinerende onzin wereldkundig maakt. En een gevaarlijk specimen van het politieke ras!
12-10-2014 om 12:17
geschreven door Gust Adriaensen
10-10-2014
Peiling negatief voor N-VA en Open VLD
In de eerste peiling na de verkiezingen van mei 2014, georganiseerd door de De Standaard en de VRT, gaan de regeringspartijen N-VA en Open VLD vrij aanzienlijk achteruit. S-PA, Groen en CD&V zijn aan de winnende hand.
De peiling werd afgenomen nog voor het federale regeringsprogram met o.a. de verhoging van de pensioenleeftijd tot 67 jaar, bekend was.
10-10-2014 om 18:53
geschreven door Gust Adriaensen
De machtige-machteloze Kerk
Onder het motto 'Enkel een machteloze Kerk kan aan de kant van de machtelozen staan', schrijft Pieter Bauwens, hoofdredacteur van Doorbraak, in Knack zijn bedenkingen neer over de macht van de Kerk, die tot misbruik leidde. De ondertussen reeds uitgedoofde commotieI omtrent de zgn. 'gedwongen adoptie' in een Limburgs katholiek tehuis, vele jaren geleden, vormt de aanleiding en de brandstof voor zijn artikel.
Spijtig genoeg sluit ook Pieter Bauwens aan bij de mainstream, kritiekloze berichtgeving daaromtrent. Het gaat voor de journalisten én voor Bauwens, uitsluitend over de verantwoordelijkheid van de betrokken kerkelijke instelling en de Kerk. De Kerk over de hekel halen ligt nu eenmaal, zo denken de media, goed in de markt.
Waardevolle bedenkingen formuleren over de 'macht van de Kerk', een 'mea culpa' slaan, pleiten voor verbetering van de kerkstructuren, enz.., mogen evenwel ons zicht op de historische werkelijkheid niet aantasten en mogen er niet toe leiden dat (katholieke) christenen, leken en geestelijken, voorgesteld worden (en zich ook zo gaan voelen) als te verafschuwen en uit te stoten pestlijders, zeg maar Ebolalijders.
Het is inderdaad uiterst merkwaardig dat de vragen die spontaan, vermoed ik, bij vele mensen rijzen, omtrent het Tamartehuis, niet gesteld of beantwoord worden. Konden die vrouwen in ons administratief en rechtssysteem wel gedwongen worden hun kind af te staan? De geboorte van die kinderen werd door de burgerlijke stand geregistreerd. Hoe zit het met de verantwoordelijkheid van de gemeentebesturen en van de gemeentelijke administratie? Deze vrouwen hadden ouders, broers, zussen, wellicht ook nog partners. Wat met de verantwoordelijkheid van deze mensen? Eens te meer lijkt de Kerk een gemakkelijk alibi te zijn voor het falen en het gebrek aan verantwoordelijkheid van burgerlijke instanties en familieleden.
Het is ergerlijk en ook dom, dat Pieter Bauwens, m.i. onbesuisd, aan dat alibi meebouwt. Schuld op zich nemen, die er historisch en in de feiten niet is of slechts gedeeltelijk, is destructief voor individu, organisatie en samenleving. Een 'machteloze' Kerk is niet hetzelfde als een onder morele schulden gebukte vereniging van bange mensen zonder zelfrespect.
Het is de tactiek van de ECHTE MACHTIGEN van deze planeet om de in essentie grootste morele instantie (ondanks alle tekorten), de Kerk, onder 'schuld' te verpletteren, ze machteloos te maken, om zo de weg vrij te maken voor een nog sterkere uitbreiding van hun macht.
10-10-2014 om 11:27
geschreven door Gust Adriaensen
Commissie Pensioenen neemt afstand van regeerakkoord
Commissie Pensioenen neemt afstand van regeerakkoord
De expertencommissie Pensioenhervorming, heeft vragen bij de pensioenhervorming die in het centrumrechtse regeerakkoord wordt aangekondigd.
De experts drukken erop dat de hervorming gepaard moet gaan met "geduldig sociaal overleg" en dat enkel met een "krachtig en vernieuwend werkgelegenheidsbeleid, met name voor oudere werknemers" langer werken mogelijk gemaakt kan worden. Die elementen vinden ze onvoldoende terug in de regeringsteksten.
Ten gronde mist de commissie-Vandenbroucke een "structurele hervorming op langere termijn". Ze betreurt dat de nadruk is komen te liggen op 'leeftijdscriteria' (een verhoging van de pensioenleeftijd tot 67). De commissie is niet per se tegen zo'n verhoging, maar meent dat prioriteit moet gaan naar de lengte van de loopbaan. Afschaffing van de pensioenbonus, zoals de regering-Michel wil, gaat volgens de commissie in tegen het streven om mensen langer aan het werk te houden.
(De Morgen, 10 oktober)
10-10-2014 om 07:18
geschreven door Gust Adriaensen
En wat ritst de chauffeur van de Porsche en van De Wever van achter de ruitenwisser en gooit hij zo maar op de grond? Een boetebon wegens niet-betaald parkeren ? Staat er inderdaad niet vlakbij een parkeermeter? En is papier op de grond gooien niet strafbaar met een GAS-boete?
Porsche: DE DYNAMIEK VAN RECHTS!!!!
09-10-2014 om 20:41
geschreven door Gust Adriaensen
De ultieme zelfvernedering
Het gaat van kwaad naar erger met de CD&V.
Nadat de partij meegestapt is in een rechtse, neoliberale, hardvochtige regeringsvorming, is ze nu terechtgekomen in een huichelachtige zelfverdedigingstactiek.
'CD&V behoedde voor erger en rechtser', schreeuwt de partijtop van de daken. Sterkere zelfvernedering kan moeilijk bedacht worden. Of is het extreem cynisme?
Wat is er overgebleven van de partij die zichzelf wat graag 'DE gezinspartij' liet noemen? Die beweerde garant te staan voor de sociale verworvenheden waarvoor onze ouders en voorouders hard gestreden hebben in de sociale beweging, in de vakbonden, in die partij zelf? Die het verplicht was aan haar christelijke inspiratie, onbevreesd op te komen voor de zwaksten in de samenleving?
Weinig zelfrespect blijft over. Hoe kunnen kiezers en sociale verenigingen een partij nog aantrekkelijk vinden, die haar eigen kernwaarden verloochent en een in essentie laf en niet te bewijzen argument als 'zonder ons was het nog erger en rechtser' geweest, als enig verdedigingsmiddel naar voren schuift?
De CD&V-'achterban' heeft op het congres de kans, de rechtse partijtop af te straffen. Doet die achterban dat niet, dan is de CD&V geen christendemocratische beweging van de gezinnen en de sociale waarden meer, maar wel een rechtse, hardvochtige, materialistische partijmachine.
09-10-2014 om 07:13
geschreven door Gust Adriaensen
08-10-2014
Schaam u CD&V!
Gezinnen zijn de grote verliezers van deze regering.
Schaam u CD&V!
08-10-2014 om 11:08
geschreven door Gust Adriaensen
In deze rechtse regering, de zgn. 'regering van de verandering', komen de vrouwen, zoals de verwachtingen nu zijn, er maar bekaaid van af.
Er zou slechts één Nederlandstalige vrouwelijke minister deel van uitmaken: Maggie De Block.
1 op 7. Het wordt de hoogste tijd dat Miet Smet van zich laat horen!
08-10-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
07-10-2014
Toppunt van ridiculiteit en opgeblazenheid
Al heel wat dagen lees je geregeld in de pers dat er een regeerakkoord moet zijn voor vrijdag, want dan moet meneer De Wever naar Shanghai vertrekken.
Dat is nu toch wel een toppunt van belachelijkheid, onverantwoordelijkheid en eigendunk.
Hoe is het in godsnaam mogelijk dat de timing van regeringsonderhandelingen (mede) bepaald wordt door de agenda van de burgemeester van een stad? Om te gillen.
Daarom gaan de onderhandelaars zich ook te buiten aan totaal onverantwoorde marathonvergaderingen. Momenteel zijn deze macho's (met daarbij ook vrouwen) al zo'n DERTIG uren aan het palaveren. Of er uit de kokers van die opgefokte politici nog veel zinvols kan voortkomen, is zeer de vraag.
En dat alles om meneer de burgemeester het vliegtuig naar China niet te laten missen. Ja, wadde!!
07-10-2014 om 18:23
geschreven door Gust Adriaensen
06-10-2014
Pontonbruglitanie
De Pontonbruglitanie
Brug der gedachtenis Brug der vrede Brug der vrijheid Brug der blijheid Brug van de unieke belevenis Brug van de nazomer
Brug van de Nederlandse genie Brug van de Belgische genie Brug van de Schelde Brug van Antwerpen Brug van De Wever
Brug der schelfies Brug der traagheid Brug van de overrompeling Brug van de chaos Brug van de wachttijden
Brug van de zuchten Brug van de ontgoocheling Brug van de irritatie Brug van de woede Brug van de scheldpartijen
06-10-2014 om 17:08
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Gelukkige families zijn essentieel voor de Kerk en voor de samenleving.'
06-10-2014 om 12:23
geschreven door Gust Adriaensen
05-10-2014
Psychische ontreddering
Uit de vijfjaarlijkse nationale gezondheidsenquête blijkt hoe belabberd het gesteld is met onze geestelijke gezondheid. In de leeftijdsgroep van 15 tot 24 jaar kampt 20% van de mannen en niet minder dan 40% van de vrouwen met psychische problemen.
Allerlei mogelijke verklaringen worden naar voren geschoven: prestatiedruk, ratrace, perfectionisme, economische crisis, perspectiefverlies, individualisme, enz.
Geen woord lees je evenwel over gebrek of verwaarlozing van religiositeit, over het wegvallen van het geloof in religieuze waarden en perspectieven.
Dat gemis, die leemte zouden wel eens belangrijke oorzaken kunnen zijn van de enorme psychische ontreddering van velen.
05-10-2014 om 20:08
geschreven door Gust Adriaensen
04-10-2014
Auteur Ward Ruyslinck overleden
WARD RUYSLINCK
17 JUNI 1929-
3 OKTOBER 2014
04-10-2014 om 08:29
geschreven door Gust Adriaensen
03-10-2014
Matilde Vlaamser gekleed dan Bart
Hoe charmant en empathisch is toch onze koningin.
Zie haar toch waardig over de pontonbrug schrijden -koninklijke hoogheden schrijden- in haar -alle gazetten zijn het erover eens- 'opvallende' outfit. En geel bloesje en een zwarte rok. Asjeblief. Geen spatje rood. De echte Vlaamse kleuren.
En Bart, ocharme Bart. Met zijn gele dasje en zwarte onherkenbare runeachtige figuurtjes, verdwijnt helemaal in het niet door de puur Vlaamsche omhulling van het fraaie lijf onzer koningin.
Uit volle borst schreeuwen nu alle Vlamen, alle Antwerpenaars: 'Leve onze koningin-Vive la Reine-Es lebe die Köningin!!!'
Terecht. Meer dan terecht.
03-10-2014 om 22:00
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/29
Vrijdag 3 oktober 2014
Een sfeerbeeld
Vrijdag is er heel de dag electriciteit. Of dit zo speciaal is? Ja, want al lange tijd hebben we slechts voor de helft van de dag stroom, altijd op verschillende momenten. Nu dus niet. Knopje indrukken en stroom, dag en nacht. Heerlijk. Vooral voor de keuken. We vernemen inmiddels echter dat er een zware aanslag op een gasvoorziening gepleegd is en er vermoedelijk tijdens de komende tijd geen gas zal zijn. En dan weten dat wij hier op een immense gasbel zitten, die wacht om ontgonnen te worden. Dus, we gaan dorre takken van het terrein verzamelen en hout zagen om ons in de winter te behelpen.
Zaterdag nog een verrassing. We krijgen een olympische athlete op bezoek (gouden medaille van een heptatlon, Atlanta 1996, 7-kamp ?): Ghrada Cha’ah. Ik weet niet wat voor sport het is maar aan haar rijzige gestalte te zien zal het wel met lopen te maken hebben. Ze komt uit het christelijke Mharde, maar heeft het grootste deel van haar leven in Duitsland geleefd en spreekt ook nog goed Duits. Ze is hier met een hele groep. Een moslim legt nog eens met overtuiging uit dat christenen en moslims in Syrië één zijn. En maar fototjes nemen.
Om mijn medebroeder niet alleen te laten gaan naar de tandarts ga ik dinsdag namiddag mee. Het zijn altijd vrijwilligers die ons brengen en komen halen. Deze keer rijden we niet direct terug naar huis. Een van de vrijwilligers brengt ons naar het centrum van de Rode Halve Maan. Het is een mooi groot gebouw waar de hulpgoederen worden verdeeld. Meteen herkennen we overal vrijwilligers die al zo dikwijls bij ons waren. Samen met mijn medebroeder wordt ik er ontvangen alsof het een officieel bezoek gold. Overal lachende gezichten. Het meisje dat pas als verpleegster afgestudeerd is en met een vluchtelingengezin bij ons woont, blijkt hier ook te helpen. Ze willen ons natuurlijk Arabische zoetigheden aanbieden. Een tas koffie is echter niet mogelijk. Er is drie dagen geen stroom omdat er in de buurt toch weer een leiding opgeblazen werd. De hartelijkheid is er niet minder om. Ook als we terugrijden zien we overal bekenden die lachen en wuiven. Hierbij nog een vraag aan het westen, dat rebellen blijft opleiden en sturen om aanslagen te plegen: moet dit land echt kapot om de grote belangen van de “nieuwe wereldorde” te dienen?
De volgende dag moeten we nog eens terug naar de tandarts en de terugtocht is weer gecombineerd met uitgebreide bezoeken. Eerst gaan we naar het orthodoxe kerkje. Een oude vriendelijke man komt met de sleutels en leidt ons rond. Het kerkje stamt uit de vierde eeuw met muurschilderingen van de 11e eeuw en het huidige gebouw is van na 1800. Beroemd zijn de vier muurschilderingen links: Johannes de Doper, de hl. Sergius, Maria die het Kind Jezus voedt en de hl. Theodotius. Tussenin is er een glazen kast waarin oude iconen bewaard werden maar die zijn door rebellen gestolen. Ook de muurschilderingen zijn beschadigd. Op een bepaalde plaats is de slogan van Daech aangebracht. We bidden samen voor de bescherming van dit land en volk. Dan maken we een wandeling in de binnentuin en krijgen overvloedig vijgen te eten. Er staat namelijk een oude en uitzonderlijk grote vijgenboom naast vele granaatappelbomen. Vandaar komt een familie, die iedere vrijdag met hun twee kleine kinderen bij ons naar de eucharistie komt, ons uitnodigen bij hen, op de vierde verdieping. Er is weer geen stroom maar toch zet de vrouw koffie voor ons, dank zij het gasvuur. Dit echtpaar zelf heeft de gewoonte om op woensdag en vrijdag te vasten. Vanop hun dak, boven de vierde verdieping zien we heel het dorp en daarachter zien we duidelijk ons klooster liggen en het anti-Libanongebergte. We bevinden ons midden in de christelijke wijk en zien ook de toren van de mooie St Michielskerk van onze byzantijnse priester.
Op weg naar een Apocalyptische Lente
Op 24 september werd de veiligheidsraad van de VN voorgezeten door B. Obama die namens de VS de rest van de wereld opriep om samen het terrorisme in Irak en Syrië, de IS (islamitische staat) te bestrijden. Applaus en algemene goedkeuring. Ziedaar wat Syrië al drie jaar vraagt. Syrië voegt er wel duidelijk bij dat de strijd tegen het terrorisme moet gebeuren met volledig respect van de soevereiniteit van het volk en het land. Voor de uiterlijkde schijn is alles in orde. Helaas, Saoedi-Arabië en Qatar financieren en trainen de terroristen van IS voor rekening van de VS, Israël herbergt IS op de Syrische Golan, de NAVO zorgt sinds 2011 voor de coordinatie van de djihadisten in Syrië en het westen blijft forse steun verlenen aan de “gematigde rebellen”, die uiteindelijk deel uitmaken van IS. Bvendien is de IS goed voorzien van speciale strijdkrachten en militaire raadgevers van de westerse geheime diensten. De officiële vertoning van de VN dient slechts om te bereiken wat het westen en zijn bondgenoten al jaren nastreven: een herschikking van het Midden-Oosten, het breken van de soevereine landen in afzonderlijke zwakke confessionele gebieden om tenslotte Iran te verzwakken en uiteindelijk Rusland en China te ontwrichten. Nu zitten we dus in de fase van de wereldwijd georganiseerde misdaad onder auspiciën van het hoogste internationaal gezag. Ron Paul, Amerikaans physicus, schrijver, voormalig republikeins congreslid en nu een van de mensen die nog het gezonde geweten van de VS vertegenwoordigen zegt het zo: Wij voeren oorlog zonder de oorlog te verklaren en wat wij doen is niet alleen illegaal maar vooral immoreel.
De eerste resultaten van deze gezamenlijke strijd tegen het terrorisme zijn inmiddels bekend. De kapelaan van de enige Anglikaanse St. John’s Church in Irak, Andrew White zegt het simpel: de bombabardementen raken de IS niet, maar de infrasructuur van het land en de burgers. De IS wordt tijdig verwittigd en die gaat andere plaatsen veroveren. Gelijkaardige klacht komt vanuit Syrië. De olieraffinaderijen worden zo grondig vernield dat ze Syrië niet meer kunnen helpen. Om de huichelarij nog groter te maken zegt B. Obama dat hij de dreiging van het terrorisme in Syrië onderschat heeft. Het eerste objectief is nu Syrie helemaal vernietigen. De Amerikaanse journalist en schrijver William Engdahl zegt dat de IS gemaakt is door de CIA en de Mossad om een militaire interventie uit te lokken en de regering van Bachar el-Assad omver te werpen. Of Iran en Rusland dit allemaal gewoon zullen laten verder gaan, betwijfel ik. Rusland is nu een meester in het benutten van de stommiteiten en brutaliteiten van het westen en zou wel eens verrassend kunnen tussenbeide komen. Beiden zijn in elk geval trouwe verdedigers van de soevereiniteit van Syrië, weliswaar ook in hun eigen belang. In elk geval is met
de leider van de leider van IS
de leider van IS (islamitische staat)
de huidige westerse bombardementen de Apocalyptische Lente begonnen.
De leider
van de leider
van de leider van IS
Synode over het gezin
Volgende zondag begint in Rome de bisschoppensynode over het gezin, die de rijkdom van het christelijk huwelijk en gezin voor onze tijd in het licht wil stellen. Er moet dringend wat gebeuren om de vaste waarden van huwelijk en gezin wereldwijd te beschermen en de gezinnen op alle mogelijke wijzen daadwerkelijk te helpen en te steunen. Dat is helaas niet de gote verwachting van het kerkvolk, noch van de media. De aandacht gaat vooral uit naar twee hete hangijzers: de pastoraal van echtgescheidenen die opniew burgerlijk getrouwd zijn en de contraceptie die door de encycliek Humanae vitae van Paulus VI radicaal werd afgewezen. Het eerste zullen we later nog bespreken. Nu willen we licht werpen op de diepe kloof die contraceptie al een halve eeuw lang in het kerkelijk leven heeft veroorzaakt. Het is als een gapende wonde die nog steeds niet geheeld is.
Velen verwachten dat de kerkelijke leer hieromtrent nu eindelijk wordt aangepast en hersteld, zoals de veroordeling van Galilei Galileo, maar dan geen 350 jaar later. Verschillende argumenten worden hiervoor aangehaald. De beslissing van Paulus VI is niet “collegiaal” genomen, zoals dit wel het geval was met de conciliedocumenten die door een grote eensgezindheid van het wereldepiskopaat tot stand kwamen. Verder zijn er nogal wat moeilijkheden om “de natuurwet” in te roepen, die in het verleden al te dikwijls is misbruikt voor wat niet tot de blijvende natuur van de mens hoort. Vervolgens heeft het concilie duidelijk gemaakt dat de laatste beslissing moet genomen worden door het geweten van de echtparen zelf, die evenwel zich moeten richten naar Gods wet en de authentieke kerkelijke leer. Een grote meerderheid van theologen en kerkleiders in het westen had/heeft geen moeite met “de pil” waardoor we ons kunnen afvragen of Paulus VI wel voldoende rekening gehouden heeft met de “geloofszin” van het kerkvolk. En dan tenslotte de grote ontdekking van deze pil zelf, een mijlpaal in de geschiedenis van de mensheid. Kan de Kerk deze revolutionaire medische ontdekking nog afwijzen wanneer de wereld deze zo enthousiast toejuicht? Ook onze Antwerpse bisschop heeft in een uitvoerige brief de voornaamste bezwaren uiteengezet die onder het kerkvolk leven. Het siert hem dat hij dicht bij zijn volk wil staan. Een bisschop moet inderdaad een “bruggenbouwer” zijn (pontifex). Toch moet hij ook een “opzichter” (episkopos) zijn, nl. iemand die een stroming in het licht van het evangelie juist weet te interpreteren en dat kan wel eens tegen de algemene opinie ingaan. En dit is nu juist het geval voor contraceptie.
Al zijn hoger belangrijke elementen gegeven, de twee wezenlijke vragen zijn niet aan bod gekomen. De eerste vraag is: Waarin bestaat eigenlijk deze kunstmatige contraceptie? En vervolgens: Wat is in wezen de huwelijksgemeenschap? Deze vragen werden/worden ook geheel door de tijdsgeest verdrongen. De “pil” was zulk een ongehoorde ontdekking dat het Westen al vlug in een “contraceptieve roes” verkeerde. In debatten, conferenties, bezinningen, retraites... was “efficiënte” contraceptie het voornaamste en soms het enige thema. Er was geen aandacht voor de vraag: is dit ook moreel verantwoord? Het was de tijd van de hippies, van de absolute vrijheid, van de slogan “het is verboden iets te verbieden”. Alles mocht, alles kon. We hebben het op onze wijze als jonge priester van dichtbij meegemaakt. Het was de tijd van het “feestival van vrede, liefde en muziek” van Woodstock en het uitgebreide gamma van rockconcerten dat daarop volgde, alsook de tijd van de meirevolte van ‘68 te Parijs, van de humanistische psychologie, van de “golden sixties” (zie daarover onze bijdrage van enkele weken geleden: VIII/26). Het was de tijd van de splitsing van Leuven, waar iedereen die maar een beetje gezond verstand het dwaze van inzag. De grootkanselier en heel het epsicopaat, de eerste minister en de regering, het professorencorps... allen verwierpen ze deze splitsing. En toch werd Leuven gesplitst. Ik heb inmiddels de oorlog tegen Syrië te intens meegemaakt om nog te geloven dat deze splitsing enkel maar het resultaat zou zijn van een “spontane studentenopstand”.
Toch waren er vanaf het begin kleine maar sterke tekens dat een veel grondigere en ruimere bezinning rond die contraceptie nodig was. De eigenlijke “vader van de pil” is niet de alom erkende Gregory Pincus maar een kempense gynecoloog, Ferdinand Peeters. Zijn onderzoekswerk werd in Amerika benut en leidde tot “de pil”. Welnu, toen deze kempense gynecoloog later de encycliek van Paulus VI las, was hij zo onder de indruk dat hij nooit nog beroep gedaan heeft op zijn ontdekking, wat hem tot eer strekt. Kenmerkend voor de beginperiode is ook dat aanvankelijk geen enkel farmaceutisch bedrijf het moreel verantwoord vond “de pil” op de markt te brengen. Toen er uiteindelijk toch een bedrijf mee begon en de eerste Belgische “pil” vier jaar later op de markt kwam, stond de bijsluiter vol listige leugens en vermeldde niet dat het een voorbehoedmiddel was. Onmiddellijk daarna was het hek van de dam en vonden farmaceutische bedrijven hier de goudmijn van hun leven en nagenoeg niemand bekommerde zich nog om morele, fysische, psychische, familiale, sociale of milieu-problemen. Vergeten we ook niet dat een van onze grootste geleerden op genetisch gebied, professor J. Lejeune van Parijs, zich altijd resoluut verzet heeft tegen “de pil” en wel op grond van zijn wetenschap én van zijn geloof.
Vier jaar voor het verschijnen van Humanae vitae had een een Duitse arts, S. Ernst, voorzitter van de lutherse synode van Baden-Würtenberg, al een gelijkaardig en krachtig manifest tegen de “pil” geschreven en laten ondertekenen door niet minder dan 400 artsen en 40 universiteitsprofessoren. Ook blijkt niemand nog te weten dat onze Belgische primaat, die zowat de aanvoerder geworden is van het westers verzet tegen Humanae vitae, toen hij nog een jonge bisschop was, ten sterkste contraceptie heeft veroordeeld met een uitleg waarom de Kerk deze nooit kan goedkeuren. Ik heb met hem hierover een gesprek gehad toen hij al emeritus was en heb dit ook uitgeschreven. Paulus VI heeft in een aandoenlijke persoonlijke brief aan onze kardinaal hem hieraan herinnerd. Toen Johannes Paulus II de leer van Humanae vitae met heel zijn gezag bevestigde, werd hij door velen samen met Paulus VI weggehoond. Toch heeft een van onze grote Leuvense professoren zich eens laten ontvallen dat kardinaal Woytila een van de weinigen was die echt over contraceptie had nagedacht! En dat was ook zo. Eigenlijk was er op ieder wetenschappelijk terrein wel een enkeling die dieper en ruimer inzicht had, maar dit had geen enkele invloed meer op het wereldimperium van de contraceptie. Het feest moest en zou doorgaan.
De wijze waarop de catastrofale gevolgen van “de pil” op fysisch, psychisch, moreel en sociaal gebied én milieu werden weggemasseerd is een thriller waard. Iemand die durfde suggereren dat de “pil” negatieve effecten had werd meteen afgeschreven. Toch was al in de jaren zestig hiervoor een groots onderzoek wereldwijd verricht en waren zowat alle mogelijke combinaties uitgeprobeerd. Het besluit was dat er onderhand geen ziekte meer over bleef die niet op een of andere wijze door “de pil” veroorzaakt of mede-veroorzaakt werd. En de onderzoekers waren stom verbaasd dat na die resultaten de pil niet gewoon uit de rekken gehaald werd. Integendeel, het feest ging nog enthousiaster verder. Pilcombinaties die hier dan toch verboden werden wegens te gevaarlijke neveneffecten vlogen naar de derdewereld, waar ze nog duurder verkocht werden! Dat heette ontwikkelongshulp.
Wie kent ze nog: prof dr. Germaine Greer? Beter bekend als de hogepriesteres van het feminisme en hét boegbeeld van het anarchisme, waar haar eigen leven een voorbeeld van was. Met haar scherp verstand ging ze zich eens grondig toeleggen op de betekenis van de contraceptie in onze wereld en schreef er een kanjer van een studie over die vernietigend was voor contraceptie. Wat de bevrijding moest worden ontmaskert ze als de grootste onderdrukking van de vrouw. Sindsdien wil ze alles doen om deze verblinding uit de wereld te helpen. Met een schampere opmerking naar de Kerk toe zegt ze dat, indien de katholieke Kerk haar eigen leer geloofd had, zij al lang zou gedaan hebben wat wij nu moeten doen. Toen een Vlaamse krant in een weekend editie toch eens enkele negatieve effecten van de pil uiteenzette onder de titel “pil-moeheid” antwoordde een geleerde arts namens de farmacetische industrie: “Er bestaan geen slechte pillen, er zijn alleen slechte vrouwen” Hij legde uit dat vrouwen meer opgevoed moeten worden om contraceptie te gebruiken! Vanuit kerkelijke middens, de “basis” werd hieraan vlot meegewerkt. Onze meest gezaghebbende Vlaamse theoloog in Nederland, prof. dr. E. Schillebeeckx o.p. heb ik toen in een conferentie eens doodleuk horen beweren: “Als de pil verboden is dan mag ik ook mijn nagels neit knippen en mijn baard niet scheren!” Ook hij dacht dat de contraceptie zo iets was als een onschuldig aspirientje.
Je vraagt je wellicht af waar ik al die losse beweringen haal. Wel, ik heb het allemaal uitvoerig uitgeschreven met de nodige documentatie en zou graag de mogelijkheid zien om het uit te geven: “Veilige contraceptie? Het einde van een mythe, het begin van Humanae vitae.” Hierin werd ik geholpen door een gynecoloog, een huisarts, een specialist in nucleaire geneeskunde en door enkele moeders en echtparen, deskundig in de wetenschappelijke, natuurlijke vruchtbaarheidsbeheersing. Enkele getuigenissen heb ik bij mijn werk gevoegd. Tot heden was het niet mogelijk een erkende uitgever te vinden. Vooral kerkelijke of christelijke uitgevers bleken dit (nog) niet aan te durven. Begrijpelijk. Vlaanderen kan mogelijk nog niet aanvaarden dat haar grootste professoren, theologen met wereldfaam en kerkleiders, als kinderen van hun tijd zich op dit punt vergist hebben. Ooit zal de confrontatie met de waarheid toch moeten plaatsvinden zonder dat ze de grootheid van onze kerkleiders en professoren wegneemt. Als iemand een weg weet om een uitgever hiervoor warm te maken, l aat het me weten, waarvoor dank.
Indien de synodevaders zich werkelijk inzetten voor een diepere en ruimere studie over contraceptie, zullen ze onherroepelijk uitkomen bij het inzicht en de moed van Paulus VI en zijn encykliek Humanae vitae. Ze kunnen daaraan uiteindelijk dan de lang verwachte en noodzakelijke verduidelijkingen en argumentatie voor onze tijd toevoegen. De grote Engelse benedictijn en kardinaal D. Hume zei het zo: Paulus VI heeft ons de juiste weg gewezen, maar de wegwijzer is onduidelijk. De wereld kon immers niet overtuigd worden met de nodige bewijzen, die opwogen tegen de verpletterende farmaceutische propaganda.
Ik ben er gerust in dat de komende synode de verwachtingen van de farmaceutische industrie niet zal inlossen, en ook niet de verwachtingen van sommige gelovigen en zelfs niet van sommige bisschoppen. Ze kan wel bijdragen aan de genezing van een oude diepe wonde en de waarheid doen zegevieren. Daarvoor is enig inzicht nodig in het tijdsbeeld van de voorbije halve eeuw. Mijn werk wil hiertoe slechts een aansporing en hulp zijn.
P. Daniel
03-10-2014 om 11:37
geschreven door Gust Adriaensen
02-10-2014
Is Rik Torfs een 'bijzonder intelligent man'?
Rik Torfs, onze alom gewaardeerde rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, vond het de hoogste tijd om nog eens van zich te doen spreken.
De seksismewet is een lachertje en totaal overbodig, maakte hij wereldkundig. En de handleiding erbij, bijeengeflanst door enkele wereldvreemde ambtenaren, is om te gieren. De beste Belgenmop sinds de oorsprong der tijden.
Daarmee wist Rik zich verzekerd van enorme mediabelangstelling én van de gepeperde kritiek van alle zelfbewuste vrouwen die Vlaanderen telt. En dat zijn er toch nogal wat. Wellicht was het Torfs vooral om dat laatste te doen. Kritiek van het Vlaamse vrouwenkruim bezorgt hem een intens genoeglijk gevoel, versterkt zijn gevoel van eigenwaarde en boetseert de ironische monkellach op zijn Kempens gezicht verder tot het vriendelijke én afstandelijke gelaat van de Wijze Man van Vlaanderen.
Indra Dewitte, eens een niet onaantrekkelijk tv-gezicht, nu, spijtig genoeg, het adjunct-hoofdredacteursgezicht van Het Belang van Limburg, wond er geen doekjes om.
'Rik Torfs', aldus Indra, 'is een bijzonder intelligent man, maar dat betekent niet dat hij geen onnozele dingen kan zeggen.'
Dat is zonder twijfel een inhoudelijk sterke en stilistisch interessante mening.
Zij roept evenwel een aantal vragen op. Waarom neemt Indra, ongetwijfeld een bijzonder intelligente vrouw, zo maar voetstoots aan dat Rik Torfs 'een bijzonder intelligent man' is? En hoe is het verklaren dat Indra Dewitte klaarblijkelijk nu pas tot het inzicht komt dat intelligentie en domheid in een en dezelfde persoon kunnen schuilen? Of heeft zij er nog niet over geprakkiseerd dat het misschien tot Torfs' trukendoos behoort door bepaalde uitspraken, door anderen als 'dom' gepercipieerd, zijn vermoede intelligentie nog veel sterker te etaleren?
Hoe dan ook, de evaluatie van Indra Dewitte biedt stof tot boeiende overweging en interpretatie. Bijvoorbeeld ook deze: keer de scherpzinnige uithaal van Indra om. Er opent zich dan weer een andere wereld.
'Rik Torfs/ Indra Dewitte is een bijzonder dom(me) man/vrouw, maar dat betekent niet dat hij/zij geen intelligente dingen kan zeggen.'
Toch wel een aantrekkelijk wereldje, de Vlaamse intelligentsiamicrokosmos!
02-10-2014 om 07:36
geschreven door Gust Adriaensen
01-10-2014
De rangorde der waarden
Mechelen: betoging tegen het afslachten van christenen en andere religieuze minderheden: 700 betogers.
Brussel: betoging tegen het onverdoofd slachten van schapen: 7500 betogers.
01-10-2014 om 19:31
geschreven door Gust Adriaensen
N-VA: 'Het ACW moet harder bloeden'
Ook in de federale regeringsonderhandelingen komen de afkeer en de haat van de Vlaamse nationalisten voor het middenveld en in het bijzonder voor het ACW, scherp tot uiting. De N-VA-partijtop wil de (financiële) scalp van de christelijke werknemersvereniging. Op die manier hopen de partijbonzen een lastige en belangrijke middenveldspeler uit te schakelen en vooral ook CD&V verder te reduceren tot een onmachtig partijtje van niks.
Hoe het in godsnaam mogelijk is dat het CD&V-voetvolk, het kiespubliek, het blijft nemen dat de middenstanderspartijbazen Beke en Peeters, de partij meesleuren in een hardvochtig, neoliberaal, rechts avontuur, is onbegrijpelijk.
Want wat er nog overblijft van het CD&V-electoraat, is grotendeels te vinden in ACW-kringen. En wat de regeringsonderhandelaars nu allemaal bedisselen, staat haaks op de maatschappijvisie en de belangen van dat kiespubliek. Gevolg: de vertrouwensbreuk tussen CD&V-top en christendemocratische kiezers wordt sterker en sterker.
Ik kan het niet genoeg herhalen: als lemmingen holt de CD&V naar de afgrond!
01-10-2014 om 07:39
geschreven door Gust Adriaensen
30-09-2014
België: vijfde grootste ecologische voetafdruk
De tien landen met de grootste ecologische voetafdruk per persoon zijn, in aflopende orde: Koeweit, Qatar, Verenigde Arabische Emiraten, Denemarken, België, Trinidad en Tobago, Singapore, Verenigde Staten, Bahrein en Zweden. Globaal wordt meer dan de helft van de ecologische voetafdruk veroorzaakt door uitstoot van CO2. Ook de EU als geheel stoot CO2 uit en consumeert natuurlijke bronnen alsof we meer dan één planeet hebben. Het Belgische aandeel weegt daarin door.
Ongeveer de helft van de Belgische voetafdruk is gelinkt aan onze consumptie van energie in de huishoudens en de transportsector.
"We hebben een groot patrimonium aan relatief oude, slecht geïsoleerde gebouwen waaruit veel energie ontsnapt. Bovendien dragen de lage bezettingsgraad van Belgische personenwagens, het dichte wegennetwerk, en de fiscale voordelen voor bedrijfswagens bij tot een hoger aantal voertuigkilometers per persoon en dus ook aan een hogere ecologische voetafdruk", zegt Damien Vincent, CEO van WWF-België.
30-09-2014 om 07:39
geschreven door Gust Adriaensen
29-09-2014
Krampachtig rooms-katholiek lekenforum
In Tertio van 24 september 2014, uit Ivo Van Hemelryk, namens het rooms-katholiek lekenforum (www.katholiekforum.be), zich erg afwijzend ten aanzien van de brief van de Antwerpse bisschop Bonny, n.a.v. de synode over het gezin. Van Hemelryk stelt dat de Kerk moet ingaan tegen de permissieve tijdgeest in plaats van er in mee te stappen.
De kritische en afwijzende bedenkingen van Ivo Van Hemelryk, bij de brief van bisschop Bonny, roepen op hun beurt heel wat vragen op.
Verbindt Van Hemelryk niet veel te sterk concrete morele kwesties met geloof? Bijkomend ligt (en lag) de focus dan nog bijna uitsluitend bij morele kwesties omtrent seksualiteit en voortplanting. Waarom is er in sommige kerkelijke kringen duidelijk meer permissiviteit ten aanzien van materialistische aberraties, van bedrieglijke handelspraktijken, van fiscale en sociale fraude, enz.? Zou Van Hemelryk ook ervoor durven pleiten de communie te ontzeggen aan mensen van wie algemeen geweten is dat ze het niet zo nauw nemen met eerlijkheid, solidariteit en burgerplicht?
Ivo Van Hemelryk laat in zijn artikel uitschijnen dat de Kerk eens en voorgoed concreet heeft vastgelegd wat een goede relatie en een gezonde voortplanting voor katholieken inhouden. Nog los van de overweging of het een taak van de Kerk is zich in te laten met zeer concrete en technische aspecten van de relaties tussen mensen, van seksualiteit, van procreatie, verliest de auteur uit het oog dat doorheen de eeuwen de kerkelijke opvattingen over ethische kwesties en in het bijzonder over voortplanting, seksualiteit en gezinsethiek, aan sterke veranderingen onderhevig waren. Een concreet voorbeeld uit een recent verleden. Tot voor zestig jaar waren, zeker in het landelijke Vlaanderen, (zeer) grote gezinnen meer regel dan uitzondering. Ik vermoed dat vele lezers van Tertio, net als ik, uit grote gezinnen komen, en dat in de generatie van hun ouders het aantal gezinsleden nog hoger lag. Dat hoge aantal kinderen werd door de Kerk als ethische norm gepromoot. Ondertussen is de benadering door de Kerk toch anders geworden. In Van Hemelryks logica kan zelfs de huidige officiële kerkelijke leer, ‘permissief’ genoemd worden.
Naast het krampachtige en verstikkende van gedetailleerde normen en sancties, die geen rekening houden met de realiteit van concrete mensen en situaties, is de brief van bisschop Bonny een goed onderbouwd, bevrijdend en verfrissend werkstuk. Hij veegt de vloer niet aan met de huidige kerkelijke normering maar hij stelt er wel fundamentele vragen bij, uitgaande van de concrete, gelovige en kerkelijke mens en van de tijd en maatschappij waarin die mens leeft.
29-09-2014 om 16:33
geschreven door Gust Adriaensen
28-09-2014
Wegwerpcultuur
In zijn toespraak tijdens de seniorenontmoeting op het Sint-Pietersplein, keerde paus Franciscus zich tegen de wegwerpcultuur in de hedendaagse samenleving:
“Kinderen worden weggegooid, jongeren worden weggegooid, omdat ze geen werk hebben, en ouderen worden weggegooid onder het mom van het handhaven van een evenwichtig economisch systeem. In het centrum daarvan staat niet de menselijke persoon, maar het geld. Wij allen zijn geroepen om deze giftige wegwerpcultuur tegen te werken! '
'Een volk dat niet goed zorgt voor ouderen en hen niet goed behandelt is een volk zonder toekomst. Waarom? Omdat het dan zijn geheugen verliest en zijn eigen wortels uitrukt”, zei paus Franciscus
28-09-2014 om 20:35
geschreven door Gust Adriaensen
27-09-2014
Bourgeois en het populisme
. 'Gaat u ook op uw eigen wedde en die van uw medewerkers besparen?', vroeg een aanwezige professor, tijdens het gastcollege van minister-president Bourgeois aan de Gentse universiteit. 'Een populistische vraag', reageerde Bourgeois.
Met permissie gezegd: een ontluisterende én veelzeggende reactie.
Machthebbers confronteren met de toepassing op henzelf van maatregelen die zij voorstaan, is nooit populistisch. Integendeel. Het dwingt hen na te denken en zich te verplaatsen in de situatie van degenen die getroffen worden door bv. regeringsbeslissingen.
Dergelijke terechte vraagstelling afdoen als 'populistisch', is een extreme uiting van een ondemocratische en denigrerende houding ten aanzien van de burger.
Wat meer is, schermen met de slogan 'populisme' om vervelende vragen direct in de vuilnisbak te kieperen, is kenmerkend voor de politicus met dictatoriale neigingen, voor de politicus die van mening is dat hij 'een (politieke) god in het diepst van zijn gedachten is.
27-09-2014 om 09:09
geschreven door Gust Adriaensen
De Kerk: een gemakkelijke zondebok
In de berichtgeving over de zgn. 'gedwongen adoptie' in het Lommelse tehuis Tamar, wordt uitsluitend gesproken over de verantwoordelijkheid van de betrokken kerkelijke instelling en de Kerk.
Het is evenwel uiterst merkwaardig dat de vragen die spontaan, vermoed ik, bij vele mensen rijzen, niet gesteld of beantwoord worden. Konden die vrouwen in ons administratief en rechtssysteem wel gedwongen worden hun kind af te staan? De geboorte van die kinderen werd door de burgerlijke stand geregistreerd. Hoe zit het met de verantwoordelijkheid van de gemeentebesturen en van de gemeentelijke administratie? Deze vrouwen hadden ouders, broers, zussen, wellicht ook nog partners. Wat met de verantwoordelijkheid van deze mensen?
Eens te meer lijkt de Kerk een gemakkelijk alibi te zijn voor het falen en het gebrek aan verantwoordelijkheid van burgerlijke instanties en familieleden.
27-09-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
26-09-2014
Oude man op roltrap
Oude man op roltrap
Terwijl ik naar boven glijd
kijk ik naar beneden diep in mijn verleden.
Mijn jeugd is helder, lichtvlekken weet ik mijn rug beschijnen en almaar meer verdwijnen in een grimmig grijs,
terwijl ik somber stijg.
26-09-2014 om 22:47
geschreven door Gust Adriaensen
Economie als enge maatstaf
De Septemberverklaring van 'Hart boven hard', slaat vele spijkers met koppen.
De grootste spijker met de stevigste kop, is m.i. volgende paragraaf:
'Het regeerakkoord vertaalt ‘waarde’ in uitsluitend economische termen. De vele dimensies van het rijke menselijke bestaan – de lerende, de creatieve, de spelende, de zorgende, de sociale, de liefhebbende… mens – moeten plaatsmaken voor de economische dimensie.
Het is intussen toch wel duidelijk dat het economische als enge maatstaf niet de fijnste en zeker niet de eerlijkste wereld oplevert?
Kijk naar de rest van Europa. De massawerkloosheid piekt verder. De armoedecijfers stijgen. De ongelijkheid neemt toe. Vele jonge Europeanen kijken tegen een no future aan.
De keerzijde van de medaille van ondernemersvriendelijkheid heet nu eenmaal ‘zelfredzaamheid’: iedereen dopt uiteindelijk zijn eigen boontjes. Ook werklozen, mensen in armoede, mensen met een leefloon… Ieder voor zich, is dat de samenleving die we willen?'
Zeker de christendemocraten van CD&V zouden volmondig akkoord moeten gaan met deze analyse en vraagstelling. Althans, als de partijtop nog een beetje waarde hecht aan de 'christelijke waarden', de christendemocratische maatschappijvisie en het partijprogramma.
En toch hollen Beke, Peeters, Crevits, Schauvlieghe, Van Deurzen, en co., weliswaar duidelijk vol gêne en met een grimas op het gezicht, de harde, rechtse neoliberalen van N-VA, MR en Open VLD achterna. Hun eigen politieke ondergang tegemoet.
Want de vervreemding tussen het christendemocratische voetvolk en de top, is reeds duidelijke voelbaar in steeds maar bredere geledingen.
De weg die de partijbonzen hebben ingeslagen is de weg van het hardvochtige economisme, behalve voor de bedrijven en de grote vermogens. Niet die van de gewone christendemocraten in onze dorpen en steden.
26-09-2014 om 11:14
geschreven door Gust Adriaensen
Een welvarend land, met welzijn en geluk voor iedereen. Dat is waar regeringen en minister-presidenten voor gaan. In elke speech, bij elke legislatuur. Dat is waarom we ze hebben verkozen. Dat is waarop we ze te allen tijde kunnen aanspreken.
Vlaanderen is ongerust
In menige huiskamer en op vele werkvloeren groeit de ongerustheid, nu allerlei besparingsballons uitlekken. Besparen op onderwijs, wat betekent dat voor mij als leerkracht, student of ouder? Besparen op verenigingen, wat betekent dat voor onze sportclub of jeugdbeweging? Besparen op kinderopvang, water en elektriciteit, wat betekent dat voor ons gezin? Besparen op zorg en rusthuizen, wat betekent dat voor de oude dag?
De ongerustheid groeit omdat elk doorsnee gezin in de hoek lijkt te staan waar de klappen vallen. Een gezin met twee kleine kinderen en concrete plannen om te verbouwen zal wellicht per maand al snel een paar honderd euro extra moeten neertellen. Zelfs de minister van Welzijn verklaarde “nachten wakker te liggen” van wat we de gezinnen vragen. De geluiden uit de federale regeringsvorming klinken niet veel beter.
Wij, mensen en verenigingen van mensen, willen vandaag spreken, met één stem. Wij willen niet dat de een voor zichzelf uit de brand sleept wat de ander dan extra moet ophoesten. Wij geloven in een samenleving die alle mensen versterkt, en niet alleen de sterksten. Noem het onze eigen Septemberverklaring: hart boven hard!
Iedereen de broeksriem aan, behalve…
We zijn bezorgd. Meer zelfs, er is reden om behoorlijk boos te zijn. Vlaanderen lijkt wel te willen besparen om te besparen. En dat in alle flappen van onze portemonnee. In alle geledingen van onze samenleving. Meer inschrijvingsgeld voor de muziekschool of de sportclub? Niks aan te doen. Duurder kampmateriaal? Het kan niet anders. Duurder onderwijs en duurdere bibliotheken? Er is geen alternatief. Duurder openbaar vervoer? Er valt niet aan te ontkomen. Duurdere zorgpremie en rusthuizen? Het volk had maar niet zo grijs moeten worden. Want ja, ‘iedereen moet z’n steentje bijdragen’.
Iedereen? Niet zo snel. Sommigen, de grote ondernemingen en de grote vermogens, worden net bevoordeeld. Voor ondernemers zijn er in Vlaanderen maar liefst 150 soorten subsidie. En kijk eens wat een verschil tussen de 33% vennootschapsbelasting en de reële aanslagvoet van 4 à 6% bij de grootste ondernemingen. Van zulke gunsten kan een gezin, een kleine zelfstandige of kmo alleen maar dromen. Er is dus wel degelijk een alternatief.
Op zich is er niks fout met een gezond klimaat voor bedrijven na te streven. Zonder bedrijven geen jobs. Maar om van ondernemersvriendelijkheid nu hét criterium te maken voor een land waar het goed is om te wonen? Om het grote geld ongemoeid te laten, terwijl wij de rekening betalen van wat banken hebben verspeeld? Dat is toch verregaand. Een economie staat in dienst van mens en samenleving, en niet omgekeerd. Wij wensen zuurstof voor de samenleving, en niet dat alle zuurstof uit de samenleving naar de ondernemingen gaat. Het verenigingsleven, het onderwijs, de zorg, de cultuur, de diensten… zijn geen “last”. Integendeel, ze maken deel uit van onze rijkdom.
Alles van waarde…
Het gaat ons niet alleen om de besparingen. Het regeerakkoord vertaalt ‘waarde’ in uitsluitend economische termen. De vele dimensies van het rijke menselijke bestaan – de lerende, de creatieve, de spelende, de zorgende, de sociale, de liefhebbende… mens – moeten plaatsmaken voor de economische dimensie. Het is intussen toch wel duidelijk dat het economische als enge maatstaf niet de fijnste en zeker niet de eerlijkste wereld oplevert? Kijk naar de rest van Europa. De massawerkloosheid piekt verder. De armoedecijfers stijgen. De ongelijkheid neemt toe. Vele jonge Europeanen kijken tegen een no future aan. De keerzijde van de medaille van ondernemersvriendelijkheid heet nu eenmaal ‘zelfredzaamheid’: iedereen dopt uiteindelijk zijn eigen boontjes. Ook werklozen, mensen in armoede, mensen met een leefloon… Ieder voor zich, is dat de samenleving die we willen?
De essentie van de sociale zekerheid en van het sociale weefsel is niet de liefdadigheid uit de tijd van priester Daens. Wel onderlinge verantwoordelijkheid: tussen jong en oud, tussen gezonden en zieken, tussen gezinnen met en zonder kinderen, tussen koppels en alleenstaanden, tussen werkenden en werklozen. Over sectoren en generaties heen. Want hoe groter de kloof tussen arm en rijk, hoe slechter iedereen af is. Ook de welgestelden.
Alleen worden menselijke waarden als solidariteit en gelijkheid op de 191 pagina’s van het regeerakkoord amper twee keer genoemd. Als focus kan dat tellen.
Waarom zou het logisch zijn om in naam van het ondernemerschap in te zetten op de vermarkting van overheidstaken? We moeten onderwijs, ziekenhuizen en gevangenissen niet vermarkten. Niet ons erfgoed, niet de natuur, niet het milieu, niet de lucht, niet de wegen, niet het water, niet de kunst. Waar winst het wint van waarde, wordt verlies het resultaat.
Alle kleuren en horizonten
Wij staan een open Vlaanderen voor. In ons dagelijkse leven is de wereld nog nooit zo dichtbij geweest. Het internet, de tv en relatief goedkoop reizen maken van de wereld ons dorp. In onze supermarkt, in onze straten, in het klaslokaal van onze kinderen, overal borrelt de smeltkroes van culinaire en culturele invloeden. De nieuwe mensenlandschappen van de 21e eeuw zijn globaal verbonden. In Brussel valt dat nog meer op. Daarom zou het wereldvreemd zijn om in Brussel en de Brusselse rand alleen maar te focussen op het Nederlandstalige. Het veeltalige en veelkleurige karakter van Brussel en Vlaanderen is een kans! En we weten: ook milieuvervuiling en de klimaatcrisis overstijgen de Vlaamse grenzen.
Behouden wat goed is…
Goed kiezen is ook kiezen voor het behoud van wat goed is. Onze regio wordt internationaal geroemd om zijn sociale voorzieningen en zijn zorg. Die kwaliteit wordt dag aan dag bewaakt én verbeterd door leden, vrijwilligers en professionals van maatschappelijke organisaties die samen een sterk middenveld vormen. Onze sociale zekerheid geeft waardigheid en kansen. Onze leerkrachten werken dagelijks aan een hoogstaand onderwijs, onze academici en wetenschappers aan grensverleggend onderzoek en vernieuwende oplossingen voor morgen. Omringende landen benijden ons het alomtegenwoordige verenigingsleven. Wie is in zijn jeugd niet in aanraking gekomen met sportclub, muziekschool of zomerkamp? Talrijke verenigingen brengen stemlozen in onze samenleving samen en geven hen een krachtige stem. Ons bibliotheeknet is fijnmazig. In musea en archieven komen we in aanraking met schitterend cultureel erfgoed. Onze cultuur- en kunstencentra, onze kunstenaars, theatermakers en musici verrijken ons leven met hun kunnen, dat ook in het buitenland op brede waardering kan rekenen. Onze openbare omroep brengt dagelijks nieuws, duiding en uitstekende programma’s in de huiskamer. Op heel die sterke dienstverlening werd de voorbije jaren al stevig besnoeid. Gaan we die kwaliteitsvolle zorg voor het leven, opgebouwd door een collectief van mensen, te grabbel gooien? ‘Meer doen met minder’ kan allang niet meer. Laten we in dit sterke aanbod blijven investeren.
… en investeren in wat beter kan
En ja, er is ruimte voor verbetering. We worden ongelijk geboren en ons onderwijs slaagt er nog steeds onvoldoende in om kinderen gelijke kansen te bieden. Te veel jongeren verlaten het onderwijs zonder middelbaar diploma. In Vlaanderen heeft 10% van de bevolking een inkomen onder de armoedegrens, in België 15%. Kinderen in armoede groeien op zonder fatsoenlijk toekomstperspectief. En wat te denken van de jeugdwerkloosheid? Voor één laaggeschoolde job zijn er tientallen jonge kandidaten. Een job vinden wordt zo wel erg moeilijk. Nee, het heeft geen zin om dan maar snel snel minder kwalitatieve mini-jobs en flexbanen te creëren. Daar is niemand mee geholpen. We staan met z’n allen stil in het verkeer – Antwerpen en Brussel staan in de wereldtop qua files. Het aantal astmapatiënten rond ring- en invalswegen stijgt. Om mensen aan te moedigen de auto te laten staan, moet het openbaar vervoer aantrekkelijker worden.
Kortom, er ligt een waslijst aan uitdagingen. Of het nu gaat om onderwijs, wetenschap, werk of duurzame mobiliteit: vooruitgaan is investeren in keuzes die renderen op de lange termijn. Het kan toch niet verwonderen dat we daarop aandringen. De overheidsinvesteringen zijn de laatste 20 jaar gehalveerd. Meer autonomie voor de lokale besturen dreigt veeleer een financiële strop te worden. De regering zegt dat ze geen facturen wil doorschuiven naar de volgende generaties, maar wat heeft het voor zin vandaag te besparen op bijvoorbeeld het openbaar vervoer, met alle file-, milieu- en gezondheidsproblemen én kosten van dien? Dat zijn pas facturen voor onze kinderen. Vandaag investeren in mens en maatschappij levert vruchten op voor morgen.
De lasten en de schouders
“Wie gaat dat betalen?” hoor je dan. Econoom Paul De Grauwe en vele van zijn collega’s zeggen waar het op staat: “Als de economie niet goed draait en je begint te besparen, maak je het alleen maar erger.” De ervaring heeft geleerd: hoe forser de Europese Unie haar lidstaten dwong te besparen, hoe groter de catastrofe. Gaan we in Vlaanderen dan echt dezelfde fout maken? Nee, inderdaad, we kunnen niet alles betalen als de toplaag de dans ontspringt en jongeren, werknemers, gezinnen het gros van de inspanningen moeten dragen. Van de doorsnee Vlaming worden nu onevenredig veel inspanningen gevraagd. Maar wie hele dagen achter een scherm met beurskoersen aandelen koopt en verkoopt, betaalt daar amper belastingen op. Wat maakt deze vermogende aandeelhouder méér waard dan een gemiddeld gezin? Wij willen dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen.
Samen voor hart boven hard
Wij, mensen en organisaties van mensen die bekommerd zijn om elkaar, gaan voor andere, meer menselijke keuzes. Wij geloven dat gebundelde krachten die menselijke keuzes kunnen aanreiken. Dat werk start vandaag. We gaan de komende maanden informeren. We gaan het gevoel doorgeven dat het kan: de toekomst van onze kinderen, van onze welvaart en ons welzijn veiligstellen, én investeren in betaalbare en nog betere maatschappelijke dienstverlening en voorzieningen. Met aandacht voor maatwerk voor mensen van alle slag. Dat is écht vooruitgaan.
We willen iedereen het gevoel geven dat hij of zij kan bijdragen aan een samenleving waarin hart boven hard gaat, als we ons maar verbinden. Solidair zorgen voor elkaar, dat is pas echt vertrouwen geven. Van de overheid verwachten we dat ze die aandacht deelt. En daar zullen we met alle ondertekenaars over waken. Wie gelijkheid, rechtvaardigheid en andere waarden van samenleven miskent, kan op ons verzet rekenen. Samen maken we het verschil. Onderteken mee op www.hartbovenhard.be !
26-09-2014 om 09:03
geschreven door Gust Adriaensen
25-09-2014
Foto met achterachterkleinkind
Foto met achterachterkleinkind
Tien minuten, vader,
voordat de blokkade in je halsslagader de hersenravage aanricht: je spraak meedogenloos ontwricht je rechterkant van mond tot voet verlamd,
voordat het ziekhuis je thuis brutaal verdringt en jou herleidt tot de voederen te verschonen kind,
voordat de angst dan weer verdriet bezit nemen van je geest, je hart,
wordt de foto genomen:
je gezicht, zo zacht, vergaart lichtg, straalt met z'n zevenennegentig jaar tot in het vijfde geslacht.
25-09-2014 om 21:58
geschreven door Gust Adriaensen
De besparings/belastingsregering
-Superminister van Besparing/Belasting, Bourgeois: 'Spaar de grote vermogens en de ondernemingen. Zit in de portemonnee van de gezinnen, de cultuursector en de middenveldorganisaties. Gebruik nooit het woord 'belasting'. De toekomst gloort voor Vlaanderen!'
-Minister van Besparing/Belasting, Crevits: '193 miljoen minder voor onderwijs, moet kunnen. De toekomst gloort voor het Vlaamse onderwijs!'
-Minister van Besparing/Belasting, Gatz: '32 miljoen minder voor de cultuursector, moet kunnen. De toekomst gloort voor de Vlaamse cultuursector!'
(wordt misschien vervolgd)
25-09-2014 om 09:34
geschreven door Gust Adriaensen
24-09-2014
twitter@pontifex
Franciscus:
'When a society lacks God, even prosperity is joined by a terrible spiritual poverty.'
24-09-2014 om 15:02
geschreven door Gust Adriaensen
'Vals en laf'
Geert Van Istendael, schrijver:
'De redenering van deze (Vlaamse) regering is even vals als laf: mijn rekeningen kloppen, maar ik laat lekker een ander betalen.'
24-09-2014 om 09:47
geschreven door Gust Adriaensen
23-09-2014
'De Groote Verandering'
John Crombez:
'Vlaamse gepensioneerden moeten voortaan betalen voor de bus, maar de parlementsleden van de meerderheid staan erop dat ze gratis met de tram blijven rijden.'
23-09-2014 om 18:16
geschreven door Gust Adriaensen
De onstuitbare zelfvernietigingsdrang van CD&V
Gezinspartij pluimt de gezinnen
De Standaard berekende dat de regering Bourgeois met haar 'besparingsmaatregelen' vooral de gezinnen met kinderen treft.
De extra kostprijs voor een gezin met 2 kinderen loopt MINSTENS tot tegen de 350 euro. De hoge inkomens en de ondernemingen worden maximaal gespaard.
Van rechtse neoliberale partijen als N-VA en Open VLD waren dergelijke hardvochtige maatregelen te verwachten.
Maar dat de CD&V, die zo graag uitpakt met het etiket 'gezinspartij', in dat antigezinsverhaal, willoos meesjokt, is onbegrijpelijk.
Alleen partijen, die niet meer geloven in hun eigen kernboodschap of waarvan de partijbonzen totaal verblind zijn door machtsdrang, lopen op die manier hun eigen ondergang tegemoet.
CD&V: niet langer de partij der christendemocraten, wel de partij der lemmingen.
23-09-2014 om 07:19
geschreven door Gust Adriaensen
22-09-2014
De Grote Natuurenquête van Natuurpunt
Natuurpunt organiseerde een uitgebreide enquête omtrent natuur en natuurbeleid. De resultaten werden pas gepubliceerd.
Opvallende resultaten:
Niet minder dan 9 op de 10 ondervraagden vinden natuur op wandelafstand van hun huis belangrijk als bron van rust en inspiratie.
8 op de 10 ondervraagden is gewonnen voor een radicale betonstop. Waar er bijkomende verharding wordt ingekleurd, moet elke vierkante meter gecompenseerd worden met een vierkante meter natuur.
De Vlaming verkiest een bezoek aan grootse, wilde natuur in Vlaanderen boven natuurgebieden in het buitenland.
Om oog in oog te kunnen staan met een wild everzwijn zou de helft van de ondervraagden zelfs vaker naar een natuurgebied trekken.
Er is nog geen sprake van eco-moeheid. Dat heel wat van onze planten en dieren met uitsterven bedreigd zijn, is voor 85 procent een zorgwekkend gegeven.
Stadsbewoners zijn meer begaan met natuur en landschap dan bewoners van het platteland, zo blijkt. Ze zijn gevoeliger voor de toestand van bedreigde soorten zoals de bruinvis, de hamster of de veldleeuwerik en tonen zich enthousiaster over de terugkeer van soorten als de bever.
Met de Grote Natuurenquête wilde Natuurpunt te weten komen wat de Vlaming denkt over het belang van natuurbescherming. Tussen 10 december 2013 en 5 februari 2014 bevroeg de vereniging 15.262 personen over wat zij van de Vlaamse natuur vinden. 65% van de respondenten was lid van Natuurpunt, 35% was geen lid.
22-09-2014 om 12:26
geschreven door Gust Adriaensen
21-09-2014
De Grote Verandering
De Vlaamse regering heeft beslist zich terug te trekken uit de coöperatie Jobpunt Vlaanderen, de ze zelf oprichtte. De organisatie zou een te socialistische signatuur hebben.
Deze maatregel past, zoals Marc Reynebeau in De Standaard schrijft, bij de opties van de nieuwe 'Zweedse' coalities, de Vlaamse en de in aanbouw zijnde federale regering:
1. het aantal kabinetsleden opnieuw uitbreiden, terwijl het aantal ambtenaren sterk zal inkrimpen.
2. de functie van de Bouwmeester opdoeken.
3. hakken in de steunpunten die het beleid wetenschappelijk bijsturen.
4. het ideetje om federale topambtenaren zonder meer politiek te benoemen- en dat terwijl de Vlaamse regering van haar ambtenaren eist dat hun dienstverlening niet alleen neutraal is, maar ook 'als neutraal' ervaren wordt.
Conclusies liggen voor de hand, aldus Reynebeau: de politieke benoemingen zijn terug, overheidsfuncties worden geprivatiseerd, eventueel bouwpromotoren geplezierd.
Kortom, waartegen in het bijzonder N-VA in het verleden altijd gefulmineerd heeft, haalt ze, nu de partij de macht heeft, door de grote poort binnen.
Dat is nog eens een verandering, zeg!
21-09-2014 om 08:45
geschreven door Gust Adriaensen
20-09-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/27
Vrijdag 19 september 2014
14 september
Het is vandaag om meerdere redenen een bijzondere dag. Op 14 september 2000 werd deze gemeenschap gesticht, nadat de ruinen van dit VIe eeuws klooster door moeder Agnes-Mariam en twee zusters waren heropgebouwd. Voor de kinderen was het vandaag hun eerste schooldag. Ze komen blij terug in hun helblauw uniform als kleine fiere soldaatjes. En op deze dag wordt zowel in Oost als West het feest van de Kruisverheffing gevierd, wat in de byzantijnse liturgie gepaard gaat met een uitvoerige kruisverering. Deze herinnert aan de inwijding van de heilig Grafkerk in Jeruzalem op 13 september 335. Volgens een oude traditie zou de heilige Helena in Jeruzalem het Kruis van Jezus teruggevonden hebben en een deel ervan naar Rome gebracht. De Syrische paus Sergius I (687-701) zorgde voor een passende verering door het volk.
Vandaag komt onze byzantijnse priester die na de eucharistieviering de nodige gebeden en gezangen verricht terwijl we in de kerk een processie houden met een kruis, door brandende kaarsen verlicht. Daarna wordt het kruis vereerd, ongeveer zoals op Goede Vrijdag in de Latijnse liturgie. Het avondmaal houden we nogmaals in de sfeer van een volksfeest met enkele families op het voorplein, aan de kant van de tuin. In de tuin zelf was het nodige hout verzameld voor het vuurwerk ter ere van het heilige Kruis.
Een kwalijke bijziendheid
Aan informatie over de verschillende terreurgroepen in het Midden-Oosten, hun gruweldaden, hun verspreiding en de wijze waarop afzonderlijke landen deze willen bestrijden, ontbreekt het niet in de westerse pers. Tevens wordt gesuggereerd dat de volken in het Midden Oosten nog veel kunnen leren van de westerse democratie en vrijheid, vooral door een grondige scheiding van geloof en staatkunde. En dat is dan meteen de hoopvolle noot die uit deze “Arabische Lente” verwacht zou mogen worden.
Wat echter meestal geheel ontbreekt is de vermelding dat de hele ellende vooral door het westen is veroorzaakt uit heerszucht en hebzucht. Dit wordt onmiddellijk afgedaan als een complottheorie, gebouwd op drijfzand. De vernietiging van de oudste beschaving en een 2000 jaar oud Mesopotamisch christendom met honderdduizenden doden in 2003 was echter niet het werk van fanatieke moslims maar van westerse christenen, Amerikanen en Engelsen, onder het voorwendsel van “vrijheid voor Irak” en de zogenaamde uitroeiing van massavernietigingswapens. Welnu, wat nu gebeurt is het logische gevolg en de bewuste afwerking ervan. Het land moet in drie stukken gebroken worden om het beter te kunnen overheersen. Indien het westen de werkelijkheid wilde zien dan waren de schuldigen van toen door het internationaal strafhof al lang veroordeeld voor misdaden tegen de menselijkheid en was er geen sprake geweest van de huidige opmars van de IS (islamitische staat).
Dank zij gelijkaardige leugens werd Libië door het westen uitgemoord en verwoest, terwijl Khadaffi zijn straatarm land verheven had tot het 21e rijkste en het meest welvarende van Afrika. Om Tripoli aan te vallen en in één week tijd 40.000 mensen te doden was er geen toestemming van de Europese Raad nodig. Een onderonsje van Amerika, Engeland, Frankrijk en Turkije in Italië volstond. Neen de wereldheersers moesten ook daar het goud, de bank en de olierijkdommen hebben. Khadaffi wilde de inkomsten van zijn olie met zijn volk delen maar niet met de VS. Hij wilde ook een soort “Verenigde Staten van Afrika” oprichten en dacht daarbij Frankrijk als vriend te hebben. Sarkozy zal in de nabije toekomst niet in staat zijn om te blijven ontkennen dat hij grof geld ontving van de Libische leider voor zijn campagne. Was het echt de taak van de NAVO om Libië naar het stenen tijdperk te bombarderen en het land in de huidige uitzichtloze ellende te storten in dienst van de Angelsaksische overheersing? Is dit het respect voor het charter van de Verenigde Naties en voor de internationale regels? Is dit de Europese en westerse hulp aan een volk op weg naar zijn eigen ontwikkeling?
En zo konden dezelfde heersers ook tegen Syrië een oorlog voeren onder het voorwendsel dat ze het volk moesten beschermen tegen de tirannie van een dictator, terwijl Syrië de meest harmonieuze samenleving kende van het Midden-Oosten. Zelfs nu iedereen weet dat het terreurgroepen zijn die het land uitmoorden en verwoesten gaat het westen driftig verder met het trainen, bewapenen en sturen van deze groepen. Ondertussen blijven moslims en christenen samen als één Syrische familie tegen deze westerse huichelarij protesteren en manifesteren, in heel het land én in het buitenland, week na week, al drie jaar lang.
Zolang het westen zijn bedrog blijft verspreiden, zullen onschuldige volkeren en landen ten prooi vallen aan machtswellustige wereldheersers. En onze journalisten schrijven, blind voor de werkelijkheid, dat de strijd tussen moslimgroepen of geloofsgroepen zich van Syrië naar Libanon en Irak uitbreidt. Zo blijven de echte schuldigen buiten beeld en kunnen zij zich aandienen als de redders.
Een alliantie voor zelfverdediging?
Volgens artikel 5 is de kerntaak van de NAVO collectieve zelfverdediging. Dit klinkt evenwel erg eufemistisch zoals we bij de verwoesting van Libië en elders gezien hebben en nu bij de oorlog tegen Syrië. Het is vooreerst geen alliantie van gelijkwaardige partners, die eigen soevereiniteit en welvaart onderling bevorderen. Het opperbevel is immers in handen van een Amerikaanse generaal, die hoofd is van de Amerikaanse strijdkrachten in Europa. Verder zijn de geheime diensten in handen van Washington en London, die er voor zorgen dat er in de lidstaten niemand aan de macht komt die het Angelsaksisch imperialisme niet steunt. Charles De Gaulle zag dit duidelijk in en zette in 1966 64.000 NAVO-soldaten en -bedienden het land uit . Jacques Chirac bracht het land weer onder de militaire alliantie van de NAVO en Sarkozy zorgde er voor dat het Franse leger definitief onder Amerikaans opperbevel kwam. Verder is de alliantie niet zomaar op verdediging gericht. Ze werd opgericht in 1949 als verdediging tegen de Sovjetexpansie terwijl het Warschaupact pas in 1955 ontstaan is. Na de ineenstorting van de Sovjetunie heeft Europa tegen de afspraak in, de landen van het Warschaupactgeforceerd binnengehaald en het wil nu nog Oekraïne binnen sleuren. De waarheid is dat de NAVO een vazal van Amerika en Engeland is om Europa in twee blokken te verdelen en Rusland zo veel mogelijk te benadelen. Hierbij is de NAVO overigens ook economisch erg actief. En van een financiële crisis is er blijkbaar geen sprake, vermits de NAVO in Brussel een nieuw centrum voorziet van 1 miljard euro. Moeten 500 miljoen Europese burgers geofferd worden op het altaar van de Amerikaanse macht en glorie? Is een oprechte dialoog niet vruchtbaarder dan het voortdurend uitlokken van voorwendsels om elders oorlog te kunnen voeren?
Neen, wij doen niet aan politiek en engageren ons niet in welke politieke partij ook. Het is echter wel onze taak om de waarheid te blijven zoeken, hoe complex deze ook moge zijn. We moeten het heersende bedrog ontmaskeren en het sluipend vergif van de oorlogspropaganda in dienst van wereldheersers uitroeien. Waarheid en rechtvaardigheid moeten gelden voor gans de mensenfamilie.
En de toekomst?
Een waarlijk apocalyptisch beeld schetst dr. Nassib Hoteit (mondialisation.ca, 12 september 2014): “Kalief Obama geeft volmacht aan kalief Baghdadi langs de fatwas van de wahabitische takfiristen en vele inlichtingendiensten om uiteindelijk een ‘universeel Amerikaans kalifaat’ te vestigen, gesteund op Al Qaida en zijn filialen Daesh, Al Nousra, Boko Haram, waaraan nu een nieuwe Indische tak toegevoegd is door Al-Zawahari, in afwachting van andere takken in China en Rusland” Er zijn evenwel ook tegenkrachten. Sergueï Lavrov heeft vorige maandag op de conferentie over vrede en veiligheid in Parijs nogmaals de dubbelzinnige houding van het Westen aangeklaagd en openlijk verklaard dat Rusland zowel aan Irak als aan Syrië militaire steun zal geven om de IS (islamitische staat) te bestrijden. Hij voegde er bij dat Rusland daartoe de middelen heeft en ook de nodige motieven, omwille van gemeenschappelijke belangen. Syriërs – en ook de andere grootmachten - weten ondertussen wat een woord van Rusland waard is. Als de grootmachten willen kunnen ze de taken nog diplomatisch verdelen: de VS in Irak, Rusland in Syrië.
Ondertussen gaat het Syrische volk samen zijn lijdensweg verder, vast besloten om te blijven standhouden tegen internationale machten die het land nog steeds willen vernietigen. Groot Mufti dr. Ahmad Badr-Eddin Hassoun deed in Tartous nogmaals een oproep voor een brede solidariteitsbeweging opdat iedere Syriër zijn medeburger zou helpen, vooral de families van de ‘martelaren” en de families die geen kostwinner, geen huis of geen inkomen meer hebben. En dat is de ware geest waardoor het Syrische volk zal standhouden. Het leger blijft in het land grote groepen rebellen uitschakelen en terrein winnen, al blijven ook de aanslagen doorgaan. In Adra werd een tunnel ontdekt van 11 m diep en 500 meter lang. Iedere dag worden er door het leger grote hoeveelheden wapens en sprinstoffen in beslag genomen. Ook blijven groepen rebellen zich overgeven.
Wij zelf blijven ijveren, hopen en bidden opdat er eens weer vrede mag heersen in dit mooie land voor dit moedige en gastvrije volk. De kleine binnentuin geeft ons inmiddels een beeld van wat God met zijn schepping en verlossing voor de mens heeft bedoeld: leven en vruchtbaarheid in overvloed. Dagelijks wordt onze hoop gekleurd en gevoed door tomaten, courgetten, granaatappels, meloenen, druiven... Maar tegelijk moet het dodelijke onkruid van de islamitische staat uitgeroeid worden. Hiervoor zijn manifestaties goed maar niet genoeg. Een efficiente politiek moet de kalief en al zijn adjudanten daadwerkelijk oppakken en veroordelen voor hun gruwelen, hun inkomsten afsnijden, de toestroom van strijders verhinderen...Als de internationale organisaties dit niet doen, moeten politici in afzonderlijke landen daartoe initiatieven nemen en druk uitoefenen. Er is werk aan de winkel en het is zeer dringend.
20-09-2014 om 08:44
geschreven door Gust Adriaensen
19-09-2014
Heeft Beke de trappers verloren?
Er rijzen meer en meer vragen bij het parcours dat CD&V sinds de verkiezingen heeft gevolgd en in het bijzonder bij de opstelling en de maatschappijkeuzes in het Vlaamse regeerprogram en nu in de federale onderhandelingen.
Heel wat politieke journalisten en wat belangrijker is, talrijke CD&V-kiezers, zijn van mening dat de partij haar ziel verraadt, haar ideologische uitgangspunten laat verwateren, haar maatschappijvisie verkwanselt en de overgebleven kiezers wegjaagt.
Want een CD&V, die zo gemakkelijk meestapt in een hardvochtig, rechts sociaaleconomisch beleid, is niet langer de naam 'christelijk' waard en groeit weg van het overgrote deel van de mensen uit de lagere en middenklasse, die voor de partij gekozen hebben.
De onrust en de verontwaardiging in christendemocratische kringen wordt erger en erger. Wonderboys Beke en Peeters laten meer en meer pluimen. Het geloof in hen als betrouwbare gidsen smelt weg als sneeuw voor de zon.
19-09-2014 om 08:42
geschreven door Gust Adriaensen
17-09-2014
Het marktgedreven fundamentalisme van de Vlaamse regering
In een column wijst Marc Reynebeau erop dat het Vlaamse regeerakkoord kiest voor een 'marktgedreven overheidsbeleid', en in die logica uitsluitend ondernemers als scheppers van 'welvaart én welzijn' erkent. Vandaar dat minister Muyters 'in zijn ideologische wanbegrip' de syndicale keuze alleen als obstructie ziet.
Een haarscherpe analyse. En het is dan ook uiterst verwonderlijk en verwerpelijk dat CD&V, die het electoraal hoofdzakelijk van haar linkervleugel moet hebben, zeg maar het ACW, (de anderen zijn al lang weg naar N-VA en Open VLD), daarin zo gemakkelijk meegaat en dat Vlaamse regeerprogram heeft goedgekeurd.
Het ACW moet de partij dwingen serieus bij te sturen en wat het federale regeerbeleid betreft duidelijke eisen stellen. Of anders gewoon de stekker eruit. Wat ook beweerd moge worden, de CD&V-kiezers hebben niet gekozen voor een hardvochtig, ultrarechts sociaaleconomisch beleid!
17-09-2014 om 18:38
geschreven door Gust Adriaensen
13-09-2014
Een lied voor vrijheid en sociale rechtvaardigheid
Musici van over heel de wereld zingen een lied voor gelijkheid, vrijheid en sociale rechtvaardigheid.
13-09-2014 om 09:17
geschreven door Gust Adriaensen
Ongelijkheid
De gewone burger betaalt tussen 35 en 45 procent belastingen.
De KMO's betalen gemiddeld 30 procent belastingen.
De multinationals betalen amper 5 procent belastingen.
13-09-2014 om 09:06
geschreven door Gust Adriaensen
12-09-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/26
Vrijdag 12 september 2014
Het Rood Kruis en de Rode Halve Maan
We hadden juist afgesproken om in en rond het klooster uiterst voorzichtig te blijven en geen enkele onbekende binnen te laten, of er valt een groep van 35 mensen binnen. Geheel onverwacht. Vier hoofdverantwoordelijken van de Rode Halve Maan van hadden donderdag wel getelefoneerd om te overnachten van vrijdag op zaterdag. Pas donderdag avond zeer laat beslisten ze een driedaagse vorming te organiseren in het klooster voor een vrijwilligersploeg uit de streek. En dat kwamen ze dus vrijdag morgen vragen samen met heel de groep.
Het werd een fantastische vorming, humoristisch en bijzonder grondig. Het begon al met een ludieke voorstelling. Als mensen willen samenwerken moeten ze elkaar leren kennen. Zo werd gevraagd dat ieder zich voorstelde en de volgende moest telkens de namen herhalen van zijn voorgangers, wat geen probleem was voor de eerste maar wel voor de laatste. Dan kwam de geschiedenis aan bod. De Zwitser Henri Dunant sticht in 1863-4 een humanitaire, internationale en apolitieke beweging, het Rood Kruis met het gekende symbool (omgekeerd dan in de Zwitserse vlag) om gewonden in de oorlog te helpen en hiervoor krijgt hij ook in 1901 de Nobelprijs voor de Vrede. Meteen is er al een eenheid met de Rode halve Maan voor de Arabische landen, ook met hun zetel in Genève. En zo dragen de hoofdverantwoordelijken op hun rood vest het embleem van Syrian Arab Red Crescent. Op bepaalde dozen die wij als humanitaire hulp toekrijgen staan het Rood Kruis en de rode Halve Maan naast elkaar. Hierna kwam nog een lange les over de vraag hoe je je moet gedragen als je ge bv door een wachtpost wordt tegengehouden, waarbij je niet weet of het terroristen of regeringssoldaten zijn. Erg nuttige tips recht uit de ervaring.
’s Middags (het is al half vier in de namiddag!) trekken we allen naar de kleine binnentuin waar iedereen wordt getrakteerd op een warme falaffel met kip, ter plaatse klaar gemaakt, zoals op de kermis. En ieder kan zoveel falaffels eten als hij wil, samen met een bekertje koffie of frisdrank. (Wees gerust, voor de kinderen en de bejaarde werd enkele uren voorheen al iets voorzien). Ondertussen kan iedereen met iedereen kwebbelen. Over het algemeen gebeurt dit “natuurlijk gescheiden”. De mannen staan of zitten samen als in een plechtige raad en de vrouwen zoeken ook elkaar op. Het is echter niet zo strikt. De vier plaatsen in de stevige schommel worden door de kinderen en de vrouwen ingenomen.
Volgende onderwerpen werden deze dagen uitgewerkt. Wat is de nood van de mensen bij bepaalde rampen? Hoe krijg je een goed beeld van de behoeften? Wat zijn uw mogelijkheden om te helpen? Als je een voorraad hulpgoederen krijgt, hoe ga je die concreet opstapelen? Hoe zorg je er voor dat alles tot in de puntjes geregeld is vooraleer je aan de uitdeling zelf begint? Is de weg veilig? Heb ik alle nodige toelatingen bij? Hoe zet je een tentenkamp op voor mensen zonder onderdak? Is er een waterbron in de buurt? Is er een schuine grond zodat het vuile water wegloopt? Heeft iedere persoon 15 l. per dag? Vanwaar komt de wind zodat de vuilnisbelt op de goede plaats ligt. Er moeten “straten” voorzien worden zodat het vuilnis opgehaald kan worden. Dit alles werd telkens in groep uitgewerkt en iedere groep presenteerde met veel animo op een groot blad haar antwoord, terwijl de begeleider kritische vragen stelde. Een bijzonder levendig én leerrijk gebeuren. Het geheel werd geïllustreerd met ervaringen uit deze oorlog in Syrië. Er werden al 35 vrijwilligers van de Rode Halve Maan vermoord en meerdere wagens in beslag genomen. Ook werden filmpjes getoond van grote hulpacties in Afrika en Palestina. In 1991 zaten 30.000 vluchtelingen uit Irak vast in de woestijn, onder een brandende zon, omdat ze niet in Jordanië binnen mochten. Op 11 dagen tijd heeft het Rood Kruis – de Halve Rode Maan een tentenkamp voor hen opgezet, voorzien van water en elektriciteit. Water en sanitair zijn hierbij altijd de eerste grote noden.
Zondagavond werden afspraken gemaakt voor een examen dat later volgt. Iedereen was erg opgetogen over deze driedaagse sessie in een sfeer zoals we vroeger bij de beste retraites hebben meegemaakt. Hoofdzakelijk jonge mannen, enkele jonge vrouwen, van hoog ontwikkeld tot ongeletterd, moslims en enkele christenen, die samenwerken in de grootste vriendschap en edelmoedigheid om mensen in nood bij te staan. De mensen namen afscheid met een dankbaar hart en een brede glimlach. De verantwoordelijken wilden ‘s avonds nog bij ons blijven in een gezellig samenzijn en blijven overnachten. Deze dagen geven iets weer van de vitaliteit en de wil van het Syrische volk om hun land terug op te bouwen en hun eigen volk weer op de been te helpen. We hebben hen heel hartelijk bedankt en gefeliciteerd. Maar hun erkentelijkheid tegenover de gemeenschap was niet minder groot. Toen ze maandag in de voormiddag vertrokken namen we afscheid alsof het onze broers waren.
Heel die maandag hebben we ons als op een zondag gevoeld. We hebben trouwens in de eucharistie plechtig het feest gevierd van de geboorte van Maria. Een deel van de namiddag hebben we besteed aan een evaluatie: wat hebben we zelf geleerd uit deze praktische sessie en welke lessen kunnen we hieruit trekken voor het geval de toestand nog erger wordt en we ons echt moeten voorbereiden op nog groter lijden voor de bevolking? We waren het er allen over eens dat we deze dagen een nieuwe generatie van gemotiveerde jongeren hebben ontmoet die bereid zijn hun leven voor anderen in te zetten. Hierbij kijken ze niet naar de geloofsovertuiging of politieke standpunten. Zij helpen mensen in nood.
Intermezzo: dieptepsychologie die hoogte mist!
Deze vier “vormingswerkers”, die op elkaar inspeelden, enthousiasme, een positieve groepsgeest brachten en werkelijk nieuwe en nuttige dingen leerden, deden me denken aan de vloedgolf van “vormingswerkers” die de maatschappij en de Kerk na Vaticanum II heeft gekend (1965-1980). De inhoud was evenwel nagenoeg het tegenovergestelde. Deze mannen leerden zichzelf te vergeten om andere mensen in grote nood te helpen. De psychologie op het einde van vorige eeuw leerde met alle energie zichzelf te zoeken en eigen gevoel centraal te stellen. En daar zijn we nog lang niet van genezen, zoals blijkt uit het sterke getuigenis dat mijn halve eeuw jongere confrater hierbij voegt.
Het ging om een geheel nieuwe stroming. Alles kon, alles mocht, waarom niet? Carl Rogers (1902-1987) een Amerikaanse psycholoog had een humanistische “niet directieve” methode uitgevonden die grote invloed had op de opvoeding en de persoonlijke ontwikkeling. Grondwet was “het is verboden iets te verbieden”, de mens is helemaal goed en hij zal zijn weg zelf wel vinden. Hij moet gewoon zijn eigen gevoelens en verlangens leren kennen, aanvaarden en volgen. Dit werd in groepstherapie massaal beoefend. Andere hogepriesters van deze stroming waren toen de ‘bedrijfsleider’ van de “zelfontplooiing”, Abraham Maslov (+1970), de marxist Erich Fromm (+ 1980) en de pediater Benjamin Spock (1903-1998). Deze laatste werd beroemd met zijn toepassingen op de omgang met kinderen. Zijn boek over de goede houding van de moeders tegenover hun kleine kinderen (The Common Sense Book of Baby and Child Care, 1946) vloog de volgende decennia met liefst 30 miljoen exemplaren de wereld rond! Daarbij denk ik onwillekeurig aan mijn enthousiasme over de synode over de evangelisatie en de apostolische aansporing van Paus Paulus VI “Evangelii nuntiandi” (1975). Ik was er vol van, schreef er een uitleg over met een praktische handleiding, kard. G. Danneels voegde er een voorwoord bij en Tabor gaf het uit. En wat denk je? Ik kon het zelfs aan de straatstenen niet kwijt. En deze pediater verkoopt zijn psychologische blunders met drie maal meer exemplaren dan de hele Belgische bevolking! Het zij zo. En wat was eigenlijk de inhoud van zijn wereldberoemd boek? Laat me het aldus ludiek samenvatten. Als uw kind van de stoel op tafel kruipt en zijn voet in de soeppot zet, laat hem toch doen. Hij zal van zichzelf wel leren hoe het moet. Als jij daar problemen mee hebt, dan is dat jouw probleem, niet het zijne! Toegegeven, het is een erg bondige resume, maar wel duidelijk.
Deze humanistische psychologie heeft ongemerkt en geleidelijk het christelijk geloof en leven aangetast. Velen zagen overigens geen enkele tegenstelling tussen deze twee. Alles is door God goed geschapen, bemin en doe wat je wil, het strenge en moraliserende is door de Kerk uitgevonden, kwaad en zonde zijn eigenlijk moeilijkheden die je psychologisch moet oplossen, er is geen vaststaande waarheid of eeuwige norm... zo luidde de algemene redenering. De rijkdom en diepte van de menselijke en christelijke waarden, die de mens en de samenleving voorheen gevormd hadden, werden vergiftigd en de nieuwe levensstijl werd driftig overgenomen. Deze modetrend werd zo populair dat nagenoeg iedere organisatie, klooster of seminarie dergelijke humanistische psychologen ter hulp riep. De ene gemeenschap was daarin al “meer gevorderd” en “progressiever” dan de andere. Na een sessie “voelden” zovele mannen en vrouwen dat ze met de verkeerde vrouw of man getrouwd waren, religieuzen “voelden” dat ze in de verkeerde trein zaten, priesters “voelden” dat ze hun leven veel beter en anders konden inrichten. In plaats van kapittels organiseerden religieuze gemeenschappen dergelijke groepsdynamische sessies. En het resultaat is bekend. Op enkele decennia tijd waren de religieuze gemeenschappen met 2/3de geslonken, de seminaries liepen leeg en de stoelen in de kerken bleven onbezet. De meest gehoorde verantwoording voor deze drastische verandering van levensrichting was toen: “Ik wil mezelf zijn”.
Deze hooggeleerde veldwerkers hebben uiteindelijk zelf wel “gevoeld” dat er toch iets mis was met hun erg lucratief bedrijf. (Zie het verhelderende artikel van dr. William Coulson, Confession d’un psychothérapeute in Le Cep, nr 14, jan. 2001, 54-69 en het vervolg van een prof. psychologie: William Kirk Kilpatrick, Du christianisme à la psychologie in Le Cep, nr 15, april 2001, 44-55). En dr. Spock bekende aan het einde van zijn leven dat hij in feite generaties terroristen gekweekt had.
Neen, het christelijk geloof kan niet vervangen en zeker niet overtroffen worden door een succesvolle nieuwe trend. Jezus wees ons voor eens en voor altijd de juiste weg: verloochen uzelf, neem uw kruis op en volg Mij. Het klonk ook voor zijn toehoorders toen erg paradoxaal: wie zichzelf zoekt zal zichzelf verliezen, wie zich verliest zal zichzelf vinden. Dit is inderdaad niet geschikt als politiek programma voor de verkiezingen. De grootste christelijke psychologen uit de geschiedenis hebben het echter wel begrepen en zijn Hem gevolgd zoals de woestijnvaders, Franciscus van Assisi, St. Jan van het Kruis, pastoor van Ars en vele anderen. Zij ontdekten in hun leven de noodzaak van een geestelijke strijd tussen “de oude mens” en “de nieuwe mens”. Zij wisten de eerste te ontmaskeren en te verslaan om de tweede tot leven laten komen met Christus en zo in de diepste zin “zichzelf” te worden. Een simpele vraag. Zouden er tussen de menigte Franse psychiaters, “-peuten”, en “–logen” in de hele 18e en 19e eeuw deskundigen geweest zijn die het psychologisch inzicht en de bekwaam bereikt hadden van een ongeletterde pastoor van Ars (+ 1859), die alleen de evangelische wijsheid volgde? En Augustinus (+ 430) een van de grootste psychologen, was zich al bewust dat hij als kind slechte neigingen in zich droeg die moesten overwonnen worden. Mijn halve eeuw jongere medebroeders geeft hierna een spontaan persoonlijk getuigenis.
Zondagavond hebben we nog lang met de hoofdverantwoordelijken van de Rode Halve Maan kunnen praten. Een van hen, een kerel van 21 jaar, van huis uit moslim, zei openlijk dat hij God ontdekt heeft in het helpen van mensen. Zo dikwijls heeft hij al oog in oog met de dood gestaan en telkens werd hij beschermd. Herhaaldelijk werd hun auto beschoten zonder dat zij zelf geraakt werden. Eenmaal werd hun wagen door een bom getroffen en opgeblazen, maar zij waren er juist uit. Hij drukte ook zijn afkeer uit voor de huidige islamistische gruwelpraktijken en zei dat hij het christelijk geloof boven alle andere godsdiensten waardeerde, juist omdat de kern ervan de oprechte liefde en de hulp aan de anderen is. Hij wilde graag bij gelegenheid eens een week met ons komen meeleven, waarin we hem uiteraard aangemoedigd hebben, waarop hij repliceerde: dan wil een hele maand komen.
Viktor Frankl (+1997) had gelijk. Hij overleefde de concentratiekampen en stichtte de “logotherapie”, waardoor hij zijn patiënten niet de “zin van zijn therapie” wilde opdringen maar hen daadwerkelijk hielp om de “zin van hun leven” te ontdekken. Zelf vond hij dat een mens is zoals zijn oog, dat gemaakt is om anderen te zien. Een oog dat zichzelf ziet is ziek.
Een spontaan getuigenis
Gewoonlijk leest Pater Daniel mij de tekst voor die hij wil versturen in zijn wekelijkse brief. Deze keer voelde ik mijn bloed koken toen hij de ‘dieptepschylogie die hoogte mist’ aankaarte. Het gaat om een heresie[1] die in de Kerk is binnegesmokkeld rond 1960. Ik ben pas veel later geboren maar ik ben een kind dat slacthoffer is van die generatie die vooropstelt dat alles ‘bespreekbaar’ is. Toen ik Pater Daniel mijn eigen ervaring deelde over hoe diep ik gekwest werd door deze pschylogie, gaf hij mij de raad om er een korte getuigenis over te schrijven die zijn werkstuk zou aanvullen. Zo gezegd zo gedaan.
Allereerst wil ik mijn bewondering uitdrukken voor alle mensen die met een gemeend hart geschoold zijn of werken in de pschylogie. Maar voor mij heeft die beweging alleen maar schade berokkent aan mijn identiteit. Rond mijn twaalfde ben ik in een lange periode van verdriet terecht gekomen (familiale omstandigheden). Nergens vond ik antwoorden, nergens vond ik een zekere houvast. Ik doolde rond als in een lange donkere hal. Binnenin voelde ik mij o zo leeg. Op zoek naar verklaringen heb ik verschillende psychologen mij behandeld. Ik wist geen raad met hun ‘ontvankelijke’ houding. Het kan wel deugd doen om te praten (men een vreemde!), maar daar blijft het toch niet bij. Uiteindelijk heb je nood aan liefde en vaste structuren rondom je heen.
Dan maar een pschychiater opzoeken. De ‘wondermedicatie’ die zij mij voorschreven was ofwel zonder enig effect ofwel zo sterk dat ik ze niet zou willen geven aan mijn ergste vijand. Ik herriner mij dat ik, nadat ik een bepaalde medicatie had genomen ik op de tram in Gent als in een angstige droom was weggezakt. Onder invloed van diezelfde pillen probeerde ik mij te concentreren op de tv. Onmogelijk, omdatik 4 schermen zag. Ik heb die medicamenten maar snel opzij gelegd, wat geen waardering krijgt van de buitenwereld ‘omdat die mensen toch alles doen om je te genezen’.
Als dat nog niet erg genoeg was heb ik kunnen proeven van een twee maand durend verblijf in een psychiatrisch hospitaal (verplichte opname). Verschrikkelijk. De eerste drie weken in een gesloten afdeling waar je verplicht wordt medicatie te slikken die je van naam noch datum kent. Van persoonlijke begeleiding was er amper sprake. Compleet ontworteld zit je daar in dat lelijke vierhoekig gebouw met binnentuin, volgestopt met medicatie zonder een mens van vlees en bloed die je bijstaat: bestiaal. En pas maar op voor een scheve schaats of ze leggen je drie dagen lam met een zware spuit. Van een dagprogramma geen sprake; gelukkig kon de familie op bezoek komen.
Vervolgens naar een open afdeling waar je dag gevuld wordt door enveloppen plooien, groepssessies, tv-kijken, voetballen, in de cafetaria hangen en sigaretten roken. Om maar te zwijgen over de sociale sticker die je op je voorhoofd geplakt krijgt die enkel maar met zware tinner kan verwijderd worden (d.w.z. die pijnlijke periode uit je leven nooit vernoemen in een conversatie). Van een respectabele student wordt je op één dag gedegradeerd tot een 4e rangsparia – niet in het minst gedeeld door degenen die je daar ‘begeleiden’. Erg pijnlijk. Dank zij God ben ik er veilig en wel uitgekomen maar het is nog steeds met een heel groot verdriet en medeleven dat ik Jezus smeek die mensen te redden.
Het is pas wanneer ik Jezus, onze Heiland, heb leren kennen dat de puzzelstukken op hun plaats kwamen. Ik was als een halve blinde die in een donkere kamer de stukken probeerde te verzamelen. Het Evangelie zegt: “Ontwaak, jij die slaapt, sta op uit de doden; en Christus zal over u lichten” (Ef 5,14). Welk licht? “Ik ben het licht van de wereld [zegt Jezus]; die Mij volgt, zal niet in de duisternis wandelen, maar het licht van het leven hebben.” (Jh 8,12). Toen Jezus als een handige en volleerde spelonkwerker in mijn duisternis (mijn persoonlijke hel) begon af te dalen en hier en daar zijn Licht op mijn donkere plekken begon te schijnen, kreeg alles terug zin, alles één perscpectief, alles één doel: Hijzelf. Hij is onze redding.
Plots begon ik fundamentele waarden te begrijpen: een leven in eenheid met God, liefde voor de familie, liefde voor mijn vaderland, eer, trouw, werklust, waarheid ... De puzzel begon vorm te krijgen en Jezus is nog steeds bezig in mij die puzzel te vervolledigen, omdat het een levenswerk is om volledig mezelf te worden. Maar op ons ééntje kunnen we het niet, we hebben Hem nodig. Petrus zei het goed wanneer hij tegen Jezus zei: “Heer, naar wie zullen wij gaan? Jij hebt de woorden van het eeuwige leven”.(Jh 6,68).
Psychologiëen die alles (trouwen of niet trouwen, kinderen krijgen of niet, euthanasie - zelfs voor de allerkleinsten! - of niet, abortus of niet, homosexualiteit of niet, ...) ‘bespreekbaar’ maken zijn een kanker voor de menselijke ziel. Als men de wet van God buitengooit en die vervangt door de grillen van de menselijke rede zijn we gedoemd om te dolen zonder licht. ‘Ieder heeft gelijk’, ‘laat toch maar’, ‘ieder heeft nu eenmaal zijn waarheid’ – niets beters om stilletjes te sterven in onzekerheid en innerlijke kommer en kwel. De wet van God staat onwrikbaar vast sinds het begin der tijden – geen enkele pschychologie kan die vervangen.
Er is één waarheid, die is God en de Heer Jesus Christus, zijn Zoon, mens geworden om ons te redden. Het is dan ook met een grote smeekbede dat ik deze woorden wil beëindigen: “Laat u raken door het licht van de Hemel die zekerheid geeft in donkere dagen. Een licht dat ons vanaf nu al doet leven in het eeuwige leven. We zijn geroepen om zonen te worden van God en te leven in zijn aanschijn in de eeuwen der eeuwen. Zeg nu als u wil dit gebed: ‘Heer Jezus, ik geloof in U, kom mijn leven binnen en verander mij in uw beeld, maak mij heilig.’
De wereld in zijn huidige vorm gaat voorbij. Laten we onze ogen richten op het leven dat komt na dit aardse bestaan. Denk niet dat het ophoudt in het graf! De serieuze gedachte dat we ooit voor God zullen staan en verantwoording moeten afleggen voor onze daden, is een realiteit die elke dag dichterbij komt. Waarom geen absolute zekerheid kiezen en geloven in Hem die gestorven is voor onze zonden? Hij die uit de doden is opgestaan om ons uit de klauwen van de dood te grijpen door ons te redden van onze zonden. Het Evangelie zegt immers: “De salaris van de zonde is de dood maar het geschenk van God is het eeuwige leven door Jezus Christus onze Heer”(Rm 6,23).
Fr. Jean-Bauduin
Weest waakzaam!
De wereldsituatie blijft in dezelfde zin evolueren, het wordt alleen maar erger. Het westen is op een onverantwoorde wijze oorlog aan het voeren tegen Rusland en China om toch maar de wereldheerschappij te behouden. Onze EU en NAVO doen duchtig mee om daarvoor een deel van de wereld in een chaos te storten, in plaats van de soevereiniteit, de menselijke en christelijke waarden en de welvaart van eigen bevolking na te streven, zoals Rusland tracht te doen. Dat alle partijen ophouden met oorlog voeren en rond de tafel gaan zitten. Neen, ze vechten alsof ze de Sovjetunie van Stalin nog moeten klein krijgen. Onbegrijpelijk en onaanvaardbaar. Maar eerst moet Syrië kapot. Hiervoor is nu alles in gereedheid gebracht. Het bedrog is hierbij het voornaamste wapen: om “de bevolking te beschermen”, om “het land te bevrijden, zoals ze Libië “bevrijd” hebben, dat wil zeggen uitgemoord en totaal verwoest. Zelfs de patriarchen zijn deze dagen in Washington samen geroepen om hen duidelijk te maken hoezeer het westen bekommerd is om de bescherming van de christenen. Hoe zal het westen en zijn bondgenoten de christenen beschermen? Door he aan te sporen massaal naar het Westen te vluchten en door ondertussen Syrië en Irak in stukken te breken en definitief te vernietigen, zoals reeds lang beslist is. Mensen uit het Westen wordt toch wakker! Het Westen is echt het Noorden kwijt!
Is het zo erg? Wij denken van wel. Daarom hebben we deze week tweemaal een extra avond van aanbidding gehouden. Eenmaal hebben we daarvoor samen de byzantijnse “Paraclisis” gezonden ter ere van O.L.Vrouw en daarna vrije aanbidding voorzien. We bidden opdat de machten van de duisternis gebroken worden, Maria de hiel van de slang verplettert en het Rijk Gods in Christus gevestigd wordt en wij ondertussen waakzaam en trouw blijven.
* * * * * * *
Graag bevelen we het familiefeest aan, volgende zondag in Scherpenheuvel:
[1]“In de vroeg Kerk kreeg het Griekse haeresis een voslage negtieve betekins. Het woord betekende oorspronkelijk ‘keuze’, ‘geestelijke voorkeur’ en de verschillende filosofische scholen van toen dongen naar de erkenning als ‘heresie’, ter bevestiging van hun aparte positie op het forum van de ideeën. Maar in de christelijke gemeenschap was men niet in zijn schik met welke leerstellige apartheid ook en daarom kreeg haeresis in de kerkelijke woordenschat de betekins van een vals leerstelsel, dat door disidente groepen wordt gepropageerd en de verkruimeling van de gemeenschap in zijn ransel heeft.” P. TROUILLEZ, Van Petrus tot Consantijn, de eerste Christenen, Davidsfonds/Leuven 2002, p 115.
12-09-2014 om 19:43
geschreven door Gust Adriaensen
11-09-2014
Loonkloof tussen bedrijfstop en werknemers breder
In 2013 verdiende een gemiddeld lid van het management 40 keer het wettelijke minimumloon. Vergeleken met 2003 is de loonkloof 11 procent breder geworden.
Een gemiddelde CEO nam in 2013 zelfs 86 keer het minimumloon mee naar huis.
11-09-2014 om 07:39
geschreven door Gust Adriaensen
10-09-2014
Democratisering onderwijs mislukt
Uit onderzoek blijkt dat de sociale herkomst in extreem hoge mate bepalend is voor het school lopen in het algemeen secundair onderwijs (ASO) en voor het al dan niet zittenblijven.
Een 15-jarige bv., met arme ouders heeft minder dan één kans op vier om in het ASO school te lopen. Iemand met rijke ouders heeft bijna 90 procent kans.
10-09-2014 om 07:00
geschreven door Gust Adriaensen
09-09-2014
'We hebben de trein van de democratisering van het onderwijs gemist
Oeso-onderzoekers hebben vastgesteld dat het diploma van ouders in België een grote invloed heeft op het diploma dat hun kinderen behalen. Zo heeft in Vlaanderen tweederde van de studenten met een hoger onderwijsdiploma minstens één ouder die ook een hoger diploma heeft, terwijl minder dan één op de tien een ouder heeft die geen diploma van het hoger onderwijs behaalde.
Volgens de onderwijs-expert verbonden aan de Oeso, Dirk Vandamme, hebben we de trein van de 'democratisering van het onderwijs' gemist. Als we immers de jeugd uit laaggeschoolde gezinnen onder de loep nemen, dan ligt het aantal jongeren dat de stap naar hoger onderwijs zet onder de 6 procent. Voor kinderen waarvan de ouders wel hogere studies gevolgd hebben ligt de kans om verder te studeren zelfs zes maal hoger.
09-09-2014 om 18:49
geschreven door Gust Adriaensen
Laurent en Bart: beste maatjes
Tot vertedering van de talrijke Antwerpse Belgicisten en royalisten, en tot ergernis van de enkele aanwezige Vlaamse nationalisten, konden prins van België en de baas van Vlaanderen duidelijk goed met elkaar opschieten.
De 70ste verjaardag van de bevrijding van Antwerpen werd gevierd en prins Laurent en burgemeester-parlementslid-voorzitter-toponderhandelaar Bart zaten broederlijk naast elkaar op de tribune.
Het humeur van de ene zowel als van de andere was, in tegenstelling tot de meeste andere dagen, duidelijk opgewekt en zonnig. Ginnegappend onderhielden ze elkaar over de blije, in Belgische drapeaus gewikkelde royalisten en over de tandenknarsende Vlaamse nationalisten met zwart-gele leeuwenpins op hun revers.
Gaandeweg de plechtigheid viel ook sterker en sterker op hoe gelijkend de fysionomie van beide personaliteiten was, zeker wanneer Laurent de bril eens van zijn prinselijke neus nam, om de lachtranen uit zijn ogen te vegen.
Naar verluidt hebben prins en burgemeester na de plechtigheid in de meest amicale sfeer nog talrijke bollekes gesavoureerd. Laurent, die, zoals bekend, een meester in het imiteren van tongvallen is, zou vrij schunnige moppen in het platste Aantwaarps gedebiteerd hebben, en Bart, zou, eveneens in het platste Aantwaarps, luidkeels de alombekende Antwerpse versie van den Brabançonne gebruld hebben. Beide acts genereerden uiteraard enorm veel jolijt, zowel bij de uitvoerders als bij het selecte groepje aanwezigen.
Het moge duidelijk zijn: de prins heeft in de burgemeester een soulmate gevonden, en omgekeerd.
Nog meer van dat, zou ik zo zeggen.
09-09-2014 om 08:58
geschreven door Gust Adriaensen
08-09-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/25
Vrijdag 5 september 2014
Een aards paradijs met veel onkruid
De kleine binnentuin is nu als een stukje van het aards paradijs, afgezien van het onkruid, de rommel en enkele schoonheidsfouten. Er groeit een overvloed aan groenten en kruiden: tomaten, courgetten, meloenen, pompoenen, bonen, peterselie, een soort sla ... De tomaten rijpen nu in overvloed. Er zijn verschillende vormen: de klassieke grote tomaten, de gerimpelde zoals een bokshandschoen, de kleinere peervormige en de heel kleintjes. Allemaal even smakelijk. Zij zijn “de vruchten van de aarde en het werk van onze handen”, zoals we dit iedere dag in de eucharistie zeggen van het brood en de wijn. En de vijftien granaatappelbomen beloven een grote oogst. Het is laagstam en de eerste is eigenlijk een dubbele. Met een vluchtige telling komen we bij die eerste boom al aan een tachtigtal granaatappels. Zoals al de rest, moeten ze wel regelmatig water krijgen. En dat is een groot werk. Er is een natuurlijke, ondergrondse reservoir, bronwater (meer dan 1000 m diep) maar de motor kan slechts water oppompen als er stroom is. Deze dagen is er meermaals gedurende bijna een hele dag geen electriciteit. Zo moeten we onze voorzorgen nemen door tonnen te vullen. Er is nog wel een klein beekje met water dat van de bergen komt en dat afgeleid werd door de tuin, maar gedurende het grootste gedeelte van het jaar is dit slechts een kleine hulp.
Gewoonlijk is voor de fraters de voormiddag gewijd aan de studie en de namiddag aan handenarbeid. Maar ook onder de handenarbeid lopen ze dikwijls rond met een koptelefoon en luisteren naar een boeiende uitleg over een of ander bijbelboek of afzonderlijke schriftekst. De conferenties van dr. Hanh Scott en zijn ploeg van de universiteit van Stuebenville (Ohio) vallen hierbij erg in de smaak. Inspirerend en vernieuwend. (voor geïnteresseerden: http://salvationhistory.com). Zo genieten ze tegelijk van het Woord Gods én van de tomaten. Er is nog wel een andere beperking. Af en toe krijgen we een piek in de tragedie van de oorlog en mogen we niet in de binnentuin komen omdat er gevochten wordt. Zo was het ook deze week weer. De volgende dag echter was een van de moslimkinderen jarig en vierden we weer een volksfeest s‘avonds op het voorplein. Het meisje werd 6 jaar en moeder had drie verschillende soorten gebak voorzien. Het kon niet op. Het meisje mocht tweemaal de drie kaarsjes op de drie schalen met gebak uitblazen. En na het eten stak iedereen nog de handen uit de mouwen om enkele honderde zakken te vullen als voedselpakketten, die de vrijwilligersploeg de volgende dagen kan uitdelen. En zo leven wij voortdurend in het contrast tussen hemelse vreugde en helse pijn.
Wie heeft gewonnen? Wie gaat er winnen?
Bij een kermiskoers vragen we benieuwd wie er gewonnen heeft en bij de Olympische Spelen willen we weten wie de gouden, de zilveren en de bronzen medaille verdiende. In deze oorlog is er geen eerste en geen tweede. Hier verliest iedereen en heel de mensheid. Syrië heeft niet gewonnen maar wel stand gehouden. Het is op alle gebied zwaar gewond. Naast de doden en de miljoenen vluchtelingen onder een bevolking, die voorheen als geen ander volk, zelf vluchtelingen opving, zijn in heel het land talloze verwoestingen aangericht. Hiermee zijn meteen de veiligheid en de morele waardenvan voorheen weg. Moorden, verwoesten en stelen zijn massaal ingevoerde producten geworden. Tegelijk is de wil van het volk om in eenheid en vrede als één grote familie met elkaar verder te leven sterker geworden. De buitenlandse belagers hebben dit ideaal niet kunnen vernietigen, integendeel.
Maar de ellende gaat steeds verder. Er zijn klassieke oorlogen zoals de invasie en vernietiging van Irak in 2003 en van Libië in 2011, wat tevens voorzien was voor Syrië. En er zijn “piraten”-oorlogen, waardoor de grote mogendheden terroristische organisaties, fundamentalistische islamisten vormen en inzetten om landen van binnenuit te ontwrichten zoals in Afghanistan, Bosnië, Kosovo, Tjechenië, nu in Libië, Syrië en Irak. Het is een geniale, criminele uitvinding van de mogendheden om zelf het vuile werk niet te moeten doen. Het doel blijft steeds hetzelfde: de eigen belangen van het kapitalisme verdedigen. En dit draait om niets anders dan om macht en bezit. Door de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki heeft Amerika getoond dat het een supermacht is en tegelijk dat het voor eigenbelang zonder scrupules massa’s mensen de dood wil injagen. Welnu, de atoombommen van toen zijn nu de terreurgroepen van IS (islamitische staat). De foto’s van de colonnen van de IS die nu in Irak en Syrië binnenrollen tonen dat ze beschikken over het beste oorlogsmateriaal dat gloenieuw recht uit de Amerikaanse fabrieken komt en IS-strijders zie je met een Frans Famas geweer. Ondertussen zijn er in de politiek en de media nog voldoende marxisten van ver over datum, die blijven spreken van een “volksopstand” of een “Syrische president die zijn volk bombardeert”. Daarom kan IS ongestoord zijn wreedheden nog opvoeren. De “internationale gemeenschap” is alleen bereid de lijdende bevolking en zijn moedige leiders ter verantwoording te roepen en te straffen voor de ellende die ze zelf blijven aanrichten.
In Oekraïne is er al geen sprake meer van een bestraffing van de schuldigen van het neerhalen van het Malaysische lijnvliegtuig MH17, omdat er ondanks alle inspanningen geen harde bewijzen te vinden zijn tegen Rusland. Zo is er ook al lang geen sprake meer van de bestraffing van de schuldigen aan de gruwelijke gifgasaanval hier in Ghouta, in augustus vorig jaar, omdat er geen enkel bewijs te vinden was tegen Syrië. Dat de “rechters” zelf de schuldigen zijn moet nu bedekt blijven.
De “oorlog tegen het terrorisme” heeft het terrorisme niet uitgeroeid. Integendeel. Het ene land na het andere werd vernietigd: Afghanistan, Libië, Irak, Syrië... Het broeinest van het wereldterrorisme, Saoedie-Arabië, werd de grote en trouwe vriend van Amerika. Volgens stafchef en generaal Wesley Clark had stonden Libië en Syrië al in 2001 op de lijst van de landen die moesten ontwricht worden. Wat hier in Syrië nu gebeurt is dus al ruim tien jaar voorbereid. En het is tenslotte een kwestie van propaganda. Van “strijd tegen het terrorisme” ging het naar “Arabische Lente” over de “verdediging van vrijheid en democratie” en langs de “mensenrechten”. Zal dit ongehinderd verder kunnen gaan? Na de ineenstorting van de sovjetunie beloofde Amerika de landen van het voormalige oostblok, het Warschaw-pakt ongemoeid te laten. Onmiddellijk daarop deden ze het tegendeel. Land na land werd bij de NAVO getrokken om Rusland en China te omsingelen. En nu is tenslotte Oekraïne aan de beurt. Putin wil een diplomatieke oplossing voor een probleem dat hij zelf niet veroorzaakt heeft, maar wat hij wel geregeld wil zien. Het is immers zijn eigen voortuin. Toen Obama vorig jaar in een toespraak zei dat het Amerikaanse volk een “uitzonderlijk volk” is, waarover dan nog de zegen van God afgesmeekt wordt met “God bless America” antwoordde Putin in zijn historische speech van 11 september 2013: “Het is gevaarlijk een volk aan te moedigen zichzelf als uitzonderlijk te zien, om welke reden ook. Er zijn grote en kleine landen, arme en rijke. Er zijn landen met een lange democratische traditie en landen die hun weg naar democratie nog moeten vinden. Hun politiek is ook anders. We zijn allen verschillend, maar wanneer we de zegen van God vragen, mogen we niet vergeten dat God ons allen als gelijkwaardig heeft geschapen”
Ondertussen leven we in de grootste verwarring. Is de strijd van het westen en zijn bondgenoten tegen IS louter schijn of ook echt? Steunen Turkije en Israël IS voor Amerika of tegen Amerika? Blijft Saoedi-Arabië de IS helpen of houden ze zich wat in, uit schrik dat hun eigen monarchie in gevaar komt?
En er is nog een andere vraag. Zullen Rusland en China nog lang lijdzaam blijven toezien hoe het Westen land na land in een chaos stort om zo uiteindelijk Rusland en China van binnen uit te kunnen ontwrichten? Met behulp van de fundamentalistische islamisten kan in die landen gemakkelijk getracht worden demoslimbevolking op te ruien en de grootste chaos te veroorzaken. Gaan die landen dit lijdzaam laten gebeuren? Rusland heeft een zware les gehad met het marxistisch communisme, maar de Russische beer loopt weer vrij rond en heeft ook nog flinke tanden. China houdt zich hoofdzakelijk met eigen land bezig maar als men van buiten af zich daarmee wil moeien zou dat wel eens kunnen veranderen. En als we dan Chinezen op bezoek krijgen zal het met miljoenen tegelijk zijn. Na hun bezoek zou de wereldkaart er wel eens grondig anders kunnen uit zien.
Waarom eigenlijk zoveel ellende in Gaza?
Meer dan 350 “overlevenden” van de holocaust beschuldigen Israël van massamoorden in Gaza, aldus hun brief in de New York Times van 23 augustus 2014. Drie dagen later verbranden enkele rabbijnen hun Israëlisch paspoort voor de gebouwen van de VN in New York. Eén van hen, rabbi Yisroel David Weiss, woordvoerder van de Haredi gemeente (Monsey, New York) verklaart de volgende dag op press TV: “Wij zijn totaal tegen de bezetting en tegen alles wat zich in Gaza afspeelt en wij bidden iedere dag voor een snelle en totale ontmanteling van de zionistische staat van Israël”. Hij verwijt de zionisten dat ze wreedheden bedrijven, moorden, plunderen, stelen, wat een radicale schending is van de wetten van de Torah. Hij wil zonder bezetting in vrede samenleven met Arabieren, christenen en moslims. Trond Husley, hoofd van het ontwikkelingsprogramma van de VN voor Gaza zegt: “Ik was 2 jaar in Somalië en 5 jaar in Sierra Leone, Zuid Soudan en Oeganda maar de grondige verwoestingen die hier werden aangericht overtreffen al wat ik daar zag”. Hiermee verwijst hij naar de manier waarop Israël de voorzieningen van electriciteit en water, fabrieken en levensaders voor 1,6 miljoen mensen heeft verwoest. Het is duidelijk dat niet de Hamas de grote vijand is voor Israël. De blijvende aanvallen van Hamas zijn voor hen een welgekome aanleiding om iedere mogelijkheid van een zelfstandige Palestijnse staat te vernietigen. Een soevereine Palestijnse staat, die door Israël niet meer naar believen kan worden gecontroleerd, bestolen, bezet, gebombardeerd en uitgemoord, dat wil Israël tegen iedere prijs beletten. De Oslo akkoorden van 1993 en het stappenplan voor vrede van 2003 (van VS, UNO, Rusland en EU) die naar een Palestijnse staat verwijzen, hadden/hebben daarom geen schijn van kans.
Een authentiek joods initiatief voor de wereldvrede
In de media wordt bewust verzwegen dat er in het joodse volk zelf een sterke stroming is die radicaal ingaat tegen de huidige zionistische politiek en die concrete stappen voorziet voor de wereldvrede. Ik verwijs hier enkel naar een Jood van de Neturei Karta gemeenschap die voor de VCP (Vlaams Christelijke Partij) op 17 augustus 2014 in Tienen, een heldere uitleg heeft gegeven over het “Zionisme versus judaisme” en waarvan je de tekst vindt in de nieuwsbrief van de VCP , 1 september 2014 (http://vcp-vl.be/vcp_nieuwsbrief/vcp_nieuwsbrief.html).
Over deze beweging in het jodendom schreven we reeds in onze aflevering VIII/20 en later: Neturei Karta International, Jewish United Against Zionism (www.nkusa.org).
Deze niet met naam vermelde spreker zegt: “De staat Israël is zionisme” en de essentie van het zionisme is het joods nationalisme, dat lijnrecht ingaat tegen de grondbeginselen van het joodse geloof. Daarom hebben zionisten, aldus de spreker, geen enkel recht om het joodse geloof te vertegenwoordigen. En ziehier dan de concrete stappen die deze geloofsgetrouwe joden voorstellen: 1) De ontbinding van de “staat Israël” door de UNO, die erkent dat de beslissing van november 1947 om Palestina te verdelen en de staat Israël op te richten een vergissing was; 2) Aan het Palestijnse volk wordt de soevereiniteit over het land teruggegeven, inclusief het gebied dat nu ‘staat Israël’ heet. Hiervoor zijn onderhandelingen nodig met een voorlopige regering om te komen tot een definitieve Palestijnse regering; 3) De joden die er nu wonen kunnen met toestemming van de Palestijnse regering blijven wonen en volledig Palestijns burgerschap en gelijkheid vragen. Hiervoor moeten door de UNO wetten voorzien worden die deze procedure zo humaan mogelijk doen verlopen; 4) Het samen leven moet gebeuren zonder haat en wraak, “wat ongelukkigerwijs nu het enige is dat Joden en Arabieren nog delen. We hopen alle mensen samen te kunnen zien leven in een goede verstandhouding en wederzijds respect,zoals dat het geval was in de vele jaren voor de zionistische ramp”.
“Dit voorstel mag utopisch lijken, maar het is de enige serieuze mogelijkheid voor een vredevolle oplossing voor dit weerspannige probleem.”
Tenslotte geeft de spreker vijf omstandigheden die hiervan het onmiddellijk gevolg zullen zijn: 1) De oorlog in het Midden-Oosten, de intifada, de Qassam rockets... zullen verleden tijd zijn, evenals de nucleaire dreiging van Israël en de “Israël-destructie-dreiging” van Iran. Immers, de ‘staat Israël’ is de oorzaak en het voornaamste motief van het terrorisme; 2) De onderdrukking van het Palestijnse vok zal ten einde zijn en hun waardigheid hersteld. “De gevangenis die Gaza is, zal geopend worden”; 3) Het antisemitisme zal wereldwijd sterk verminderen omdat het arrogante gedrag van de zionistische staat tegenover de “mensen van de naties” en tegenover de “Arabische subjecten” voorbij is; 4) “De astronomische sommen die de VS en andere landen uitgeven om het leger van de “Staat Israël” in stand te houden, kunnen gebruikt worden voor de ontmanteling en het vredesproces.” 5) De VS en de andere landen zullen bevrijd zijn van de “Zionistische Lobby” en weer in alle vrijheid hun eigen beslissingen kunnen nemen.
Ik kan niet anders dan de grootste eerbied en waardering betuigen voor hen die zulk ideaal nastreven. Hiervoor wordt een radicale ommekeer gevraagd, wat de kern raakt van het joodse en christelijke geloof. In aansluiting hierbij dient nog een hoopvol teken voor onze tijd genoemd te worden: de groeiende groep van “messiasbelijdend joden”. En het zijn er vele miljoenen, vooral in Latijns-Amerika. Daar leven vele afstammelingen van de zogenaamde “maranen” of joden die onder onze “katholieke koningen” vanaf de veertiende eeuw verplicht hun joods geloof moesten afzweren. Velen trokken vanuit Spanje en Portugal naar Latijns-Amerika. Ze kunnen nu in vrijheid hun joods geloof en cultuur bewaren en tevens geloven in Jezus als de Messias van Israël, de Zoon van God en de Redder van de wereld. Maar dit is weer een geheel eigen verhaal. (voor geïnteresseerden: www.tjcii.org; www.tjcii.eu; www.tjcii.nl; www.tjcii.be).
Is het zionisme in de huidige wereld een groot probleem, zoals de geciteerde joodse spreker zelf duidelijk maakt, de lauwheid van ons, christenen is mogelijk een nog grotere hinderpaal voor de wereldvrede. Als gist zijn kracht verliest hebben we geen brood meer. Als het licht uitdooft wordt alles donker. Daarom ter overweging dit citaat van Mgr. Amel Shimoun Nona, aartsbisschop van Mossoul uit een interview met de Italiaanse kra nt Corriere dela Sera (20 augustus 2014):
“Ons lijden is een voorspel van wat jullie christenen in Europa en het Westen binnen kort zullen ondergaan... Uw liberale en democratische principes hebben hier geen enkele waarde. Jullie moeten opnieuw de werkelijkheid van het Midden-Oosten onder ogen zien, want jullie nemen een groeiend aantal moslims op. Ook jullie zijn in gevaar. Jullie moeten moedige en harde besluiten nemen die tegen uw principes ingaan...De islam zegt niet dat alle mensen gelijk zijn. Uw waarden zijn niet hun waarden. Indien ge dit niet heel vlug begrijpt zult ge slachtoffer worden van een vijand die ge in uw eigen huis hebt opgevangen”
Graag willen we volgende manifestaties en demonstraties tegen IS onder de aandacht brengen.
08-09-2014 om 14:59
geschreven door Gust Adriaensen
Groeiende inkomensongelijkheid
Uit een analyse van de fiscale aangiften vanaf 1973 tot 2011 door De Standaard, blijkt dat de twintig procent rijkste huishoudens, ruim de helft van de inkomensgroei naar zich toetrokken.
Door de sterke toename van hun inkomen ontvangt de rijkste twintig procent vandaag iets minder dan de helft van het totale jaarinkomen. Wie in 2011 een netto belastbaar inkomen van meer dan 40.399 euro had, behoort tot de rijkste 20 procent.
De één procent allerrijksten verdient gemiddeld 126.565 euro en rijft zo niet minder dan 7,5 procent van de totale inkomsten binnen.
08-09-2014 om 13:39
geschreven door Gust Adriaensen
07-09-2014
'Pestbelastingen voor gezinnen'
In een artikel in Knack komt Bruno Tobback, na een analyse van de tot nu toe in het vooruitzicht gestelde maatregelen, die de nieuwe federale regering zou nemen, tot de conclusie dat de 'Vlaamse regering met kleine pestbelastingen vooral op gezinnen zal wegen'
De analyse van Tobback is correct. De gezinnen en de modale werknemers worden aangepakt, niet de grote kapitalen en de superrijken.
Meer dan ooit moeten vakbonden en allerlei middenveldorganisaties zich verzetten tegen de antisociale maatregelen die de regeringsonderhandelaars in petto hebben.
In het bijzonder CD&V zou zich dood moeten schamen over de ultrarechtse hardvochtige ultraliberale richting die ze in het zog van vooral de donkerblauwe, ultraconservatieve liberalen van N-VA uitgaat. Alsof de partij nog altijd niks geleerd heeft van het debacle van het kartel CD&V-N-VA.
Als de christendemocraten dat suïcidale kartel niet hadden aangegaan, waren de Vlaamse nationalisten nog altijd een partijtje in de marge geweest.
Dat in se verstandige politici zo dom kunnen zijn.
07-09-2014 om 20:40
geschreven door Gust Adriaensen
Een woord is een (geen) woord
Lütgen , voorzitter van CDH:
'Tijdens de campagne in de aanloop naar de verkiezingen hebben alle Franstalige partijen zich ertoe geëngageerd niet met N-VA rond de tafel te gaan zitten.'
07-09-2014 om 18:16
geschreven door Gust Adriaensen
Scheepje van papier
Een scheepje van papier
Een scheepje van papier geladen met een kinderdroom drijft snel het beekje af. Geen rimpel in het watervlak. Tot in een bocht een tak de weg verspert 'en 't schip te pletter slaat op deze klip'. Dit schijnt een beeld te echt en groots voor een scheepje van papier. Maar denk aan 't kind dat in zijn boot de wereld zag. Een pionier die storm trotseert, de golven klieft en op de brug nog steeds bevelen schreeuwt nadat zijn boot allang vernield vergaan een klonter pulp geworden is daar in de bocht precies waar hij 't bevel van 't schip zo stoer op zich genomen had.
07-09-2014 om 07:24
geschreven door Gust Adriaensen
06-09-2014
De domme arrogantie van topadvocaten
In ons rechtssysteem heeft de verdediging haar rechten. Gelukkig maar. En de advocaten hebben de (goedbetaalde) taak alle wettelijke mogelijkheden te gebruiken om hun klanten vrij te krijgen of een zo klein mogelijke bestraffing uit de brand te slepen.
Maar die taak verantwoordt geen domme, provocerende én arrogante stellingnames en uitspraken op het publieke forum.
Wat topadvocaten, die de verdediging van de drugsfamilie Aquino op zich nemen, op de publieke opinie loslaten, in verband met de vermeende illegale methodes van het politieonderzoek, tart alle verbeelding.
Een bloemlezing:
-Jef Vermassen: 'Dit is het ergste wat ik in mijn carrière heb meegemaakt.' Hoe dikwijls zou Jef dat al gezegd hebben?
-Sven Mary: 'Een zwarte dag voor justitie.' En op de terechte vraag van een journalist of een eventuele vrijspraak van de bende ook geen zwarte dag voor de gemeenschap zou zijn, volgde het choquerende antwoord van de advocaat: 'Noem dat maar collateral damage.'
-Walter Van Steenbrugge: 'Wat de politie heeft gedaan, is erger dan wat de beklaagden hebben gedaan.'
Ontluisterend. Op die manier versterken deze 'topadvocaten' zeer sterk het negatieve imago van het advocatengild bij het overgrote deel van de bevolking. De Orde van Advocaten zou deze tafelspringers streng tot de orde moeten roepen.
06-09-2014 om 09:25
geschreven door Gust Adriaensen
05-09-2014
Synode over het gezin
SYNODE OVER HET GEZIN
Met het oog op de komende bisschoppensynode over het gezin in Rome heeft de bisschop van Antwerpen, Mgr. Johan Bonny, enkele persoonlijke beschouwingen en verwachtingen uitgeschreven. In zijn werktekst verwijst hij onder meer naar de antwoorden uit ons land en de buurlanden op de vragenlijst van Rome, op het Instrumentum Laboris van de Synode en op de recente Exhortatie van Paus Franciscus 'Evangelii Gaudium'. Zijn verwachtingen hebben zowel te maken met de kerkgemeenschap als met het gezin. Ze volgen een historische lijn die begint bij het Tweede Vaticaans Concilie en doorloopt naar de situatie van vandaag. Daarbij probeert de bisschop theologie en pastoraal zo dicht mogelijk bij elkaar te laten aansluiten. De Kerk als ‘een huis en een leerschool van gemeenschap’ is de rode draad doorheen zijn bijdrage. Dit is geen leerstellig document en geen pastorale brief. Met zijn werktekst wil de bisschop enkel een persoonlijke bijdrage leveren aan de gesprekken die tijdens de Synode moeten gevoerd worden.
05-09-2014 om 13:54
geschreven door Gust Adriaensen
Het gepoker omtrent het premierschap
Het in essentie beschamende gepoker omtrent het premierschap, is een gevolg van een al even beschamende afwijzing van verantwoordelijkheid. Het is opvallend dat door de gazetten daarover nauwelijks wordt geschreven.
Logisch en democratischer zou inderdaad geweest zijn, mocht de grootste partij en van die partij de sterkste figuur, het premierschap toegekend gekregen hebben.
Maar N-VA en De Wever vluchten de verantwoordelijkheid en vrezen in dat scenario een sterke terugval van hun electorale succes.
Want stel je voor: de partij die het einde van België als hoofddoelstelling heeft, levert de eerste minister. Premier De Wever zou op het nationale en internationale forum voortdurend de lof van België moeten zingen en de belangen van België verdedigen.
Onbegrijpelijk dat de andere partijen er niet sterker op aangedrongen hebben dat N-VA de premier zou leveren. Het zou de nationalisten in een bijzonder lastig en electoraal zowel als beleidsmatig nefast parket gebracht hebben.
05-09-2014 om 08:00
geschreven door Gust Adriaensen
04-09-2014
Dichter Gerrit Kouwenaar overleden
Gerrit Kouwenaar 1923-2014
Hoe lang duurt het in dit enige leven...
Hoe lang duurt het in dit enige leven voordat me een ziel en een lichaam dood heeft gedacht?
ik weet het niet ook al denk ik vaak levend maar droog als woestijnzand aan een vochtig wit bed bedolven onder dat zand
een mens heeft maar één mens leven vandaar dat ik weet het duurt langer dan een lichaam van was met een speldenprik doden
ik denk bijvoorbeeld koud is de winter met warme ronde centra partikels philip emanuel euclidische dronkenschap
na de begrafenis gaan wij als paarden die de stal ruiken in marstempo huiswaarts
de schildwacht rond het huis die de strijd voortzet weet van niets dan de kou van een lijf vol ervaring
het leven verdedigt zich tegen een wereld waarin woorden waar worden als pijn
(mijn zoon over 20 jaar dit lezend trekt de schouders op en jubelend ten oorlog)
waar ben ik? zegt de ziende tot de blinde nadat de nacht is gevallen
en de sneeuw ook zij valt en dooft het geluid in dit gedicht uit, vogels dalen af naar de wereld waarin ik leef en er is geen andere-
04-09-2014 om 19:46
geschreven door Gust Adriaensen
03-09-2014
Verloochening en fundamentalisme
Wat is dat toch met al die BV's, die het nodig vinden in elk interview te beklemtonen dat ze niet gelovig, niet religieus of niet kerkelijk zijn. Precies alsof dergelijke 'ongelovigheidsouting' een verplicht nummertje is, dat een zekere chic bezit, dat een hogere status verleent aan de BV in kwestie. Ik begin zelfs de journalisten ervan te verdenken dat zij het BV-ongeloof in hun schrijfsels smokkelen om ze een zweem van diepgang te geven. Ze vergeten daarbij dat ze, zonder dat daartoe aanleiding is, hun religieus, cultureel en sociaal opvoedingsklimaat verloochenen.
Nu ook tv-kok Jeroen Meus weer. In een interview in De Standaard zegt Meus (of wordt het hem in de mond gelegd): 'Je begint met lief te zijn voor elkaar. Ik heb heel veel respect voor het individu. IK BEN NIET RELIGIEUS,VERRE VAN, maar een mens is toch een mens.'
Wat de betekenis, laat staan de relevantie, van Meus' areligiositeit in de context is, dat mag Jeroen weten. Waarschijnlijk weet de journaliste, ene Lieve Van de Velde, het ook niet, en dient ze gewoon om de ondraaglijke lichtheid van dergelijke BV-interviews enig serieux te geven.
Van de lichtvoetige BV-areligiositeit naar de agressieve antireligiositeit.
Rector Torfs (hoera, Torfs is er weer met zijn maandagse columns) schrijft daarover pittige dingen neer.
'De laatste jaren beleven we in Vlaanderen een merkwaardige trend', aldus Torfs. 'Allerlei denkers ontwaren een clash tussen religie en wetenschap. Religieuze gevoelens heten opeens onvolwassen en primitief te zijn.'
En verder: 'Mogelijk als reactie tegen dominante katholieken vroeger en extremistische moslims van daag, ontstaat een nieuw soort WETENSCHAPSFUNDAMENTALISME.... De volledige vervreemding van elk religieus discours maakt Vlamingen stilaan onbekwaam om een diepgaand gesprek te voeren met het merendeel van de wereldbevolking, westerlingen inbegrepen, voor wie religieuze gevoelens wel degelijk een rol spelen.'
Wie dit blog al enkele jaren leest, weet dat ik dat 'wetenschapsfundamentalisme' al geregeld over de hekel heb gehaald. Nu lees je het eens van een ander. En wat voor een ander!
03-09-2014 om 09:28
geschreven door Gust Adriaensen
01-09-2014
'We moeten sexy durven te zijn'
'We moeten sexy durven te zijn!'
Dat zegt Muyters, onze blitse Vlaamse minister van Economie (en ook nog Werk, Innovatie en Sport).
Voorwaar een gedurfde uitspraak. Wat meer is, volgens Philippe is sexy zijn het beste wapen tegen de internationale concurrentie op economisch vlak.
Nu gij, en dan ik weer.
Je moet het hem wel nageven: Muyters zelf is met voorsprong onze sexyste minister, althans in de nieuwe Vlaamse regering. In de ouwe moest hij nog de duimen leggen voor Peeters, die meer glamour tentoonspreidde maar toch wel minder aaibaar was dan Muyters. Toen al.
Philippe is zich pas bewust geworden van zijn enorme seksuele uitstraling na zijn effenaf schattige misrekening omtrent een aantal miljoenen helemaal in het begin van zijn ministercarrière. Het serieuze, en zeker het politieke, Vlaamse mansvolk bespotte hem. Philippe leed.Ecce homo. Maar het Vlaamse vrouwvolk sloot deze op zicht klunzige Antwerpse jongen met zijn naïeve snoet in zijn ruime hart.
Zo werd Muyters zich meer en meer bewust van zijn enorme erotische uitstraling. De kracht ervan kan moeilijk overschat worden. Ze moet doordringen in alle Vlaamse economisch sectoren.
Niet alleen politici, ondernemers en werknemers moeten planmatig aan een sexy imago beginnen werken. Maar zij moeten er ook voor zorgen dat onze economie sexy producten op de markt brengt.
De redding en de bloei van onze eigenste economie, de Vlaamse, zullen afhangen van het sexyniveau dat door een gezamenlijke inspanning van alle hardwerkende Vlamingen bereikt kan worden.
Je gaat me niet vertellen dat Poetin bv., zal kunnen weerstaan aan sexier Limburgse peren, geteeld door sexy Limburgse telers en hem op een schaaltje aangeboden door onze sexy minister van Economie bij uitstek, Philippe Muyters?
Een sexy economie: waarlijk het ei van Columbus ! Gelegd door een minister, die van wanten weet. Ere wie ere toekomt.
01-09-2014 om 10:57
geschreven door Gust Adriaensen
31-08-2014
Kan de gordiaanse knoop ontward worden?
De aanduiding van de Belgische EU-commissaris is voor de federale onderhandelaars (CD&V, MR, N-VA en Open VLD) een gordiaanse knoop. Hem doorhakken zal zonder twijfel ernstige 'collateral damage' veroorzaken.
Zetten we een en ander op een rijtje.
Juncker eist van België een talentrijke vrouwelijke kandidaat met veel ervaring. Een vrouw zal een 'zware' portefeuille toebedeeld krijgen.
De enige politica die daarvoor in aanmerking komt is Marianne Thyssen van CD&V. MAAR...
Als Thyssen wordt voorgesteld, dan komt de positie van Kris Peeters als toekomstig premier serieus in het gedrang. En het premierschap én EU-commissaris in de korf van een partijtje als CD&V, nee, dat kan niet. Dat hebben ook Reynders en De Gucht scherp in de gaten. En vandaar dat zij toch ook nog hopen op een EU-portefeuille. MAAR...
Deze heren zijn tot nader order geen dames. En als een van hen toch wordt voorgedragen, zal Juncker hen beschouwen als quantité négligable en hen met een zo goed als lege portefeuille de EU-woestijn insturen. Overigens zullen politici als Reynders en De Gucht, met een ego nog gezwollener dan dat van De Wever, zich niet tevreden stellen met een platte portefeuille. WAT DAN?...
Het ballonnetje Gwendolyn Rutten is al opgelaten. Vrouw, wereldberoemd bij haar eigen (beperkte) achterban. Maar zoals het een ballonnetje past, zo onverdraaglijk licht. Het was al vlug in de verste verte niet meer te bespeuren. ZIJN ER NOG ANDERE VROUWEN TE BESPEUREN?...
Het zal de onderhandelaars zweet, bloed en tranen kosten. Nu al lijdt België in Europa groot gezichtsverlies door het getalm.
Wordt het uiteindelijk toch Thyssen? Waarschijnlijk. Maar dan voorspel ik een waar federaal slagveld. Kris Peeters denkt er in de verste verte niet aan zijn ambitie om premier te worden op te geven. Didier Reynders hoopt er nog altijd op eerste minister te worden. Charles Michel wil niets liever dan zijn partijgenoot Reynders bij de EU te parkeren, dan is Michel en een groot deel van de MR er van af. De Gucht denkt er nog niet aan in Berlare te gaan herenboeren...
Bezig zijn met regeringsonderhandelingen? Een rotstiel is het!
31-08-2014 om 14:17
geschreven door Gust Adriaensen
30-08-2014
Charles Baudelaire 'De ogen van de armen'
In Knack wijst Stefaan Pleysier erop dat heel wat steden de afschaffing van het bedelverbod omzeilen door plaatselijke politiereglementen en GAS-boetes. Het belangrijkste argument voor de steden is dat bedelarij beschouwd wordt als een bedreiging van de openbare orde en veiligheid.
Uit een analyse en vergelijking van een aantal reglementen, concludeert Pleysier evenwel dat het gebruikte argument een dekmantel is om bedelaars uit het stadscentrum te verdrijven. Veel meer dan een bedreiging van de openbare orde en veiligheid wordt bedelen in onze steden gezien als ongepast en ongewenst, aldus Pleysier. Stadscentra staan in het teken van toerisme, consumptie en vermaak. De publieke ruimte wordt ingericht om dat doel te dienen en elke vorm van sociale frictie of storing te weren.
In essentie gebeurt volgens Pleysier , in onze steden hetzelfde als wat Charles Baudelaire al zo lang geleden opriep in 'Les yeux des pauvres'.
''s Avonds, toen je een beetje moe was, wilde je op de hoek van een nieuwe boulevard gaan zitten voor een nieuw café, dat nog vol gruis lag, maar zijn onvoltooide pracht al vol trots toonde. Het café schitterde. Het gaslicht zelf ontplooide er alle geestdrift van een debuut en verlichtte uit alle macht de verblindend witte muren, de schitterende spiegelvlakken, de vergulde sier- en kroonlijsten, pages met bolle wangen die door honden aan de lijn werden voortgetrokken, dames die lachten naar de valk die op hun hand was neergestreken, nimfen en godinnen die vruchten, patés en wild op het hoofd droegen, voorstellingen van Hebe en Ganymedes die met uitgestrekte arm de amfora met bavaroise of de tweekleurige obelisk van gemengd ijs aanboden; heel de geschiedenis en heel de mythologie in dienst van de vraatzucht.
Recht voor ons, op straat, stond een man van een jaar of veertig met een vermoeid gezicht en een grijzende baard. Hij hield een kleine jongen bij de hand, en op de andere arm droeg hij een kleintje dat nog niet kon lopen. Hij speelde voor oppas en nam zijn kinderen mee om in de avond een luchtje te scheppen. Allen waren in lompen gehuld. Die drie gezichten waren buitengewoon ernstig en die zes ogen keken strak naar het nieuwe café, met een bewondering die even groot was, maar zich naargelang de leeftijd anders uitte.
De ogen van de vader zeiden: 'Wat mooi! Wat mooi! Het lijkt wel of al het geld van de armen in deze muren is gestoken.'— De ogen van de kleine jongen: 'Wat mooi! Wat mooi! Maar in dat huis mogen alleen mensen naar binnen die niet zijn zoals wij.' — En de ogen van het kleintje waren zo betoverd, dat ze slechts een intense en sprakeloze vreugde uitdrukten.
Chansonniers zeggen dat plezier de ziel goedmoedig maakt en het hart mild. Ze hadden die avond wat mij betreft gelijk. Ik was vertederd door die familie van ogen, maar ik voelde me ook enigszins beschaamd over onze glazen en onze karaffen, die groter waren dan onze dorst.
Ik wendde mijn ogen naar jou, liefste, om er mijn gedachte in te lezen. Ik keek diep in je mooie en zo wonderlijk zachte ogen, in je groene ogen, waar de Grilligheid huist en de betovering van de Maan, en je zei:
'Ik kan niet tegen die mensen daar met hun wagenwijd opengesperde ogen! Zou je de ober willen vragen ze weg te sturen?'
30-08-2014 om 09:36
geschreven door Gust Adriaensen
Vol tederheid
Vol tederheid
Zie ze aan: twee stralende baby's die energiek de ontdekkingstocht van hun glanzend nieuwe wereld beginnen.
Een intens boeiende belevenis, soms ook wel schrikwekkend -daar niet van- ze slaan dan maar met overgave aan het huilen.
Totdat goedmenende reuzen, wij allen dus, ze troosten, aan het lachen brengen, beschermend de handen op hun hoofdjes leggen, ze in de armen nemen en hun namen noemen,
vol tederheid.
30-08-2014 om 08:01
geschreven door Gust Adriaensen
29-08-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/24
Vrijdag 27 augustus 2014
Geïmproviseerd avondfeest
Zoals we in het begin van de maand al deden, hebben we deze week weer meermaals het avondmaal gebruikt op het grote voorplein, met enkele bevriende families uit het dorp en de vluchtelingen, samen een dertigtal personen. De trappen voor de deur van “het salon” dienen als zitplaats. Op een lage salontafel liggen fallafels, zelf gemaakte zachte kaas, tomaten, komkommers en nog wat pikante groenten. De fallafels worden gevuld en de kinderen serveren ze samen met een beker warme thee. Je hoeft maar even wat zout te vragen en de kinderen stormen met drie tegelijk naar de keuken om het gewenste te halen. Voor de rest lopen ze rond, spelen met een plastieken bal of fietsen. De moeders die te gast zijn willen ook voor een verrassing zorgen en laten hun kroost een nagerecht uitdelen: gekookte maiskolven, een soort witte en bruine pudding, een gebak. Het is een heerlijke zomeravond. De vrouwen tateren er lustig op los, de mannen eveneens, hoewel iets minder. Toch kunnen we niet lang genieten. We werden verwittigd dat er vanavond mogelijk gevochten wordt. We brengen heel de afwas naar de keuken, waar de fraters voor de afwas zorgen. Dit wordt door de vrouwen normaal niet aanvaard, zeker niet als ze zien dat er een abouna (’n priester) bij is. Het is echter al avond en zij moeten hun kroost naar bed brengen. Wij doen dus de grote afwas. Vroeger heeft iemand al eens opgemerkt dat hier alles in de grootste vrijheid verloopt, maar o wee, als de afwas niet gebeurt volgens de vaste gewoonte! Alles driemaal. De eerste maakt de schotels proper onder stromend warm water. De tweede schrobt alles met warm zeepwater. De derde spoelt af in stromend warm water en laat het drogen. Morgen is alles weer gebruiksklaar. Er zijn geen handdoeken nodig. Onder het zingen gaat de afwas goed vooruit. Het lijkt soms op een firma “van gooi en smijt”. Wees gerust, het meeste is in plastiek: borden, kommen, bekers...
Plots weerklinken daverende kanonschoten. Hoe harder hoe beter. Dan weten we dat de rebellen op afstand worden gehouden. De binnenbel rinkelt, het is een teken om niet boven te blijven slapen. Nog een tijd horen we harde schoten, tot het stil wordt. Het geïmproviseerd avondfeest is met luid vuurwerk afgesloten.
Brood en spelen
Een vervolging uit de oudheid die sterk in de herinnering blijft hangen is die van de Romeinse keizer Nero (+ 68). Deze wereldheerser besliste dat de christenen moesten beschouwd worden als mensenhaters. Dat was voldoende om een massale vervolging te rechtvaardigen. Hij won de sympathie van het volk door christenen levend voor wilde dieren te werpen. De geobsedeerde massa genoot van deze bloedige sensatie terwijl er in de menigte een aantal individuen de haat tegen de christenen uitschreeuwde en zo dit gruwelijk spel bleef aanmoedigen.
Al loopt iedere vergelijking mank, de overeenkomsten met de huidige situatie in Syrië zijn duidelijk. Wereldheersers beslisten dat de Syrische president, zijn regering en zijn leger moesten beschouwd worden als de ergste dictatuur ter wereld. Dit volstond om duizenden rebellen als wilde dieren naar Syrië te sturen, allen in geweld aan elkaar gelijk, enkel verschillend van naam. Al drie jaar lang. Onze (vrt en andere) journalisten blijven spreken van een “volksopstand” tegen het “brutale regime van Assad”, “dat kniehoog in het bloed” staat, wat leidde tot een “burgeroorlog” waar “iedereen tegen iedereen vecht”. Precies het tegendeel van de werkelijkheid. Anderzijds wordt de lof gezwaaid naar “de seculiere rebellen” en het “Vrije Syrische Leger” die het land willen bevrijden. Ook precies het tegendeel van de werkelijkheid. Journalisten, door jullie oorlogspropaganda staan jullie aan de kant van de moordenaars en worden jullie medeschuldigen. Als je niet weet wat hier gebeurt, raadpleeg dan de juiste informatie die je bv. bij mediawerkgroepsyrie kunt vinden of in de laatste uitstekende “Nieuwsbrief VCP” van 25 augustus 2014. Kom later niet zeggen: “Ja maar, dat wisten wij niet!”
Voordeel of valstrik?
De VN veiligheidsraad heeft eensgezind resolutie 2170 aanvaard waardoor iedere hulp aan IS (islamitische staat) en al-Nousra wordt verboden. Tegelijk zijn de VS begonnen met het bombarderen van stellingen van IS in Irak. Aan iemand die hierop kritiek wil geven, zou ik vroeger kwaad geantwoord hebben: voor sommigen is het ook nooit goed! De oorlog tegen Syrië heeft mij echter een schone schijn beter leren onderscheiden van waarachtigheid.
Al meer dan drie jaar hebben westerse mogendheden en hun bondgenoten niets onverlet gelaten om de soevereiniteit van Syrië te breken door land en volk uit te moorden en te verwoesten. De schuld van alle misdaden wordt nog steeds handig in de schoenen van de president en het leger geschoven, door blinde journalisten ijverig overgenomen. En telkens opnieuw worden weer voorwendsels gezocht om een militaire inval te rechtvaardigen. Door de val van de president moet chaos ontstaan waardoor het westen hier de macht en de rijkdommen kan grijpen. Syrië ligt op de meest strategische plaats om heel het Midden-Oosten te overheersen. De blijvende weerstand van Syrië is de grootste hinderpaal voor de verwezenlijking van het Amerikaans-zionistische plan van het “Grote Israël” van de Nijl tot de Eufraat. En de ruggegraat van deze weerstand blijft Rusland.
De inval in Irak in 2003 gebeurde onder het motto: “Vrijheid voor Irak”. Was dit zo? Wie is de grootste massamoordenaar geweest: Saddam Hussein of Georges W. Bush? Wil de UNO nu werkelijk de terroristen bestrijden om het Iraakse en Syrische volk te helpen? Waarom kwamen de VS niet toen de IS de ene na de andere gruwelijke overwinning behaalde terwijl Irak om hulp smeekte? Of toen bleek dat in koelen bloede 1.700 mensen werden afgemaakt in Mosoel en omgeving? Of toen de Yezidis en de christenen van alles beroofd hulpeloos aan de grillen van IS waren overgeleverd? Waarom kwamen ze niet ter hulp aan de vele duizenden vluchtelingen in de woestijn die nu omgekomen zijn door dorst en ontbering? Ondertussen voeren het westen en Europa de politiek van een “open deur” voor de emigranten uit Syrië en Irak, terwijl deze mensen in hun eigen land thuis horen. Bij zijn terugkeer uit Beiroet naar Bagdad hekelde deChaldeeuwse patriarch Louis Sarko deze huichelachtige politiek en zei dt het Westen en Europa spoedig geconfronteerd zullen worden met de terroristen die ze zelf gevoed hebben.
De resolutie 2170 is een mooie verpakking maar zorgt er voor dat niemand ter verantwoording kan geroepen worden, laat staan dat de terroristen ook maar iets in de weg wordt gelegd. Waarom worden kalief Abou Bakr en al zijn medewerkers niet op de lijst van de internationale terroristen geplaatst, al hun tegoeden bevroren en voor het internationaal gerechtshof gedaagd? Turkije zorgt voor de grote doorstroom van de terroristen uit heel de wereld naar Syrië en Irak. De in Syrië en Irak gestolen olie wordt langs Turkije naar Europa gevoerd, wat een slordige 3 miljoen dollar per dag zou opbrengen. Waarom worden de havens, de luchthavens en de grenzen van Turkije voor terroristen niet gesloten en de verkoop van gestolen olie daadwerkelijk onmogelijk gemaakt? Saoedi-Arabië en Qatar horen tot de grootste leveranciers en financiers van terroristen. Waarom wordt hiertegen niets gedaan en blijven zij de grote vrienden van het Westen? En de spectaculaire opmars met de succesvolle invasies van IS is niet het resultaat van “wat gepruts aan de keukentafel”. Dit is slechts mogelijk dank zij gedetailleerde kaarten van de actuele toestand en een netwerk van feilloze communicatie. Wie kan hen die satellietbeelden anders geven dan de VS en de NAVO?
Bachar Al Jaafari, de Syrische permanente vertegenwoordiger bij de UNO heeft honderden brieven met de nodige bewijzen, video’s, foto’s en documenten bezorgd aan de UNO en aan de betrokken internationale instanties om de misdaden van deze terroristen aan te klagen. Tot heden werd niet een van die brieven beantwoord. Deze UNO-resolutie maakt nu wel duidelijk dat Syrië en Irak geteisterd worden door terroristen. Ook dit zal evenwel in de media niets veranderen. Terroristen zullen straffeloos massamoorden blijven begaan en onze journalisten zullen deze moeiteloos blijven toeschrijven aan een Syrische president.
Wat is het doel van deze UNO-resolutie en de VS bombardementen? Een goede indruk geven en verdoezelen dat de VS de terroristengroepen zelf hebben opgericht en bijven inzetten om het Midden-.Oosten aan zich te onderwerpen? En vooral, is dit niet hét voorwendsel om straks de lang voorbereide militaire inval in Syrië te kunnen verwezenlijken?
Net had ik voorgaande zin geschreven of het Witte Huis laat al weten bij monde van Ben Rhodes (veiligheid) en Chuch Hagel (defensie) dat de luchtaanvallen niet tot Irak zullen beperkt blijven. Anderzijds laat generaal Martin Dempsey (stafchef) weten dat zij IS in Syrïe niet zullen aanvallen zolang niet duidelijk is dat zij rechtstreeks Amerika bedreigen. Maar ook dat is geen probleem. De moord op de Amerikaanse journalist James Foley is zo geweldig in de media opgevoerd dat het “de eerste terroristische aanval op Amerika” genoemd wordt.
Wallid al-Moallem, Syrische minister van buitenlandse zaken geeft een uitgebreide persverklaring naar aanleiding van de UNO resolutie 2170. Op fijne en diplomatische wijze stelt hij hetgeen wij hoger opmerkten aan de orde. Hij is nu blij dat officieel erkend wordt dat deze organisaties schuldig zijn voor de in Syrië gepleegde misdaden. Waarom, zo vraagt hij, werden echter voorheen de tientallen massamoorden, die wij aanklaagden niet erkend? Er is regionale en internationale samenwerking nodig om de IS te bestrijden, wat de minister toejuicht, maar met wie? Hij verwijst naar een zo juist verschenen artikel in Washington Post waarin getoond wordt hoe Turkije de rode loper uitrolt voor IS. Verder controleren de VS en de NAVO nagenoeg alle landen waar de terroristen hun trainingskampen hebben. Als de VS en de NAVO zogenaamd al tientallen jaren het terrorisme bestrijden, hoe komt het dan dat het terrorisme in die tijd alleen maar sterker geworden is? Zo blijven voor hem alleen Syrië, Rusland, Iran en Irak over als bondgenoten om de terroristen te bestrijden. De Iraanse ambassadeur in Damascus, Mohammad Riza Shibani zei al aan de Syrische eerste minister, Wael al-Halqi, dat de bilaterale overeenkomstig in het licht van deze situatie zullen versterkt worden tot heil van de beide volkeren. En S. Lavrov, Russische minister van buitenlandse zaken heeft aan de VS al ondubbelzinnig laten weten dat iedere interventie in Syrië met volledige toestemming van Damascus en in samenwerking met dit soevereine land moet gebeuren, zo niet wordt het beschouwd als een flagrante schending van het internationaal recht. En Obama heeft de boodschap begrepen. Hij liet weten dat hij uit Syrië zal wegblijven. (Waarom heeft hij dat niet in 2011 gezegd en vooral gedaan?)
De Stad Gods
Het doel van de zogenaamde “vrienden van Syrië” is en blijft zijn soevereiniteit breken, president en regering ten val brengen om zelf de macht en de rijkdom van dit land in handen te nemen en de wereldheerschappij van het westen te verzekeren. Hiervoor was een militaire invasie bedoeld zodat het land naar het stenen tijdperk gebombardeerd kon worden, zoals Irak en Libië. Vooral Rusland belette dit. Ondertussen werden groepen rebellen gestuurd om het land te verzwakken door moorden en verwoestingen. Duizenden scholen, ziekenhuizen, medische centra, fabrieken, openbare voorzieningen werden vernietigd samen met de moord op duizenden mannen, vrouwen en kinderen, burgers, religieuze leiders en heel veel gewone soldaten. Als Syrië een verpletterende dictatuur was zouden soldaten niet een derde van het dodental uitmaken. Hoeveel Israëlische soldaten zijn er gesneuveld tegenover de meer dan 2000 Palestijnen in Gaza in een ruime maand tijd? Ondertussen werden volk, leger, regering en president steeds meer één in de strijd tegen dit internationaal terrorisme. Dan probeerden de “vrienden” “vredesconferenties” te organiseren met hetzelfde doel: de president vervangen door hun eigen zogenaamde overgangsregering. Ook dat lukte niet. De verzwakking van het land ging en gaat onverminderd door. Ook de aanvallen op de energievoorzieningen. Deze week hadden we een dag stroomonderbreking van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat! Dan organiseerden de “vrienden” een laffe gifgasaanval in Ghouta met een massa kinderen die ze twee weken eerder in Lattakia ontvoerd hadden. Bijzonder succesvol en met 35 deskundige video’s de wereld in gestuurd. Toch lukte het ook toen niet eensgezind de schuld aan Syrië te geven en met luchtaanvallen te beginnen. Wel gingen moorden en aanslagen onverminderd verder. En nu is er een nieuwe en nog grotere gruwel: de IS (islamitische staat) die al flink voorbereid werd in Irak en Libanon. Als IS werkelijk in staat is de verbinding te maken tussen Irak en Libanon door Syrië heen, dan kunnen ze het land hier naar wens in stukken breken. En toch, de “vrienden van Syrië”, gesteund door “de internationale gemeenschap” en tienduizenden tot de tanden gewapende terroristen hebben Syrië tot heden niet kunnen breken. Wij verwachten dat ook IS het niet zal kunnen. Hoezeer het land ook door deze drie jaar durende terreur erg verzwakt is, toch zijn volk, leger, regering en president meer dan ooit één en dat blijft de grootste kracht. Bovendien heeft Syrië inmiddels ook echte vrienden en sterke bondgenoten.
De geschiedenis van de eerste eeuwen van onze tijdrekening is geschreven met het bloed van de christenen. Het Romeinse Rijk wilde zijn wereldheerschappij behouden. In 410 wordt evenwel Rome door Alaric geplunderd, waarmee de ineenstorting van de wereldmacht begint, volgens de profetie van Jesaia 33, 1: “Wee u verwoester... Als ge klaar zijt met verwoesten, wordt gij zelf verwoest”. Terwijl het Romeinse Rijk voor goed zal verdwijnen, blijft het Kruis overeind en zal de Kerk zich uitbreiden over heel de wereld. Het is deze Kerk die alle landen en instellingen van de Westerse beschaving heeft zien geboren worden en ook zal zien sterven. In die zin schreef Augustinus, een genie uit de westerse beschaving, zijn groots werk over “de Stad Gods”. Wanneer hij sterft wordt zijn bisschopsstad Hippo door de Vandalen belegerd. Hij heeft duidelijk gemaakt dat er doorheen het politiek bedrijf van deze wereld een andere geschiedenis loopt, die blijvend is. God is de Schepper en Heer van deze wereld en Hij heeft Jezus aangesteld als de enige Koning van het heelal. Goed bestuur kan enkel gebeuren in Zijn naam. Dat kwam ook de “maagd van Orléans” duidelijk maken voor haar land. Als kind leidde Jeanne d’Arc het Franse leger en bevrijdde Orléans en Troyes en liet Charles tot koning van Frankrijk kronen als de vertegenwoordiger van de echte Koning Christus, “omdat God het wil”. Zelf is zij de weg van de verwerping gegaan zoals Christus en stierf op de brandstapel in 1431 op 19 jarige leeftijd. Dit is geen vroom verhaal voor devote zielen maar warachtige geschiedenis en een handleiding voor ieder land in onze tijd. Waar God niet erkend wordt, is er geen vrede en wordt ook de waardigheid van de mens met voeten getreden. Daarom is de echte vraag: “Zal de Mensenzoon bij zijn komst het geloof op aarde vinden”? (Lc 18, 8).
29-08-2014 om 15:54
geschreven door Gust Adriaensen
'Een Thatcherregering in de maak'
Marc Leemans, voorzitter van het ACV, waarschuwt voor een rechtse Thatcheriaanse regering, die er dreigt aan te komenEnkele citaten:-De Vlaamse meerderheidspartijen hebben eerst de kiezer verblind met beloftes en zijn die nu allemaal vergeten.
'Er bestaan vandaag inkomens die te weinig worden aangesproken. Werknemers betalen 45 procent, bedrijven amper 11 procent.'
'Het zou wel eens meer een rechtse dan een centrumrechtse regering kunnen worden.'
'Het kan niet dat de opbrengsten alleen aandeelhouders ten goede komen en dat de werknemers er geen graantje van kunnen meepikken.'
29-08-2014 om 14:41
geschreven door Gust Adriaensen
28-08-2014
'Christenen zijn non-conformisten'
Abt Testaert van de Postelse norbertijnenabdij zei in zijn homilie ter gelegenheid van de viering van de heilige Augustinus, regelvader van de norbertijnen, dat de christenen non-conformisten zijn.
Voortbouwend op de Bijbellezingen stelde de prelaat dat Christus navolgen je ertoe aanzet waarden te belijden en te beleven die haaks staan op wat de ‘wereld’ voorstaat en nastreeft. Dat maakt de christen dus onvermijdelijk tot een non-conformist.
En toch mogen christenen de ‘wereld’ niet ontvluchten. Als zij een van hart en geest in de wereld getuigenis afleggen van hun geloof in de liefde, zullen zij vele mensen blijven aantrekken, aldus de abt.
28-08-2014 om 14:52
geschreven door Gust Adriaensen
'Het papiertje en de factuur'
In De Standaard van 28 augustus verscheen volgende lezersbrief waarin de schrijver Unizo-topman Van Eetvelt over de hekel haalt en waarin gewezen wordt op de wijd verspreide praktijken van fiscale fraude in de ondernemerswereld. De voorbeelden die de briefschrijver aanhaalt zijn ongetwijfeld scherp herkenbaar zowel bij de ondernemers als bij de klanten.
'Van vele ondernemers is er geen mens die kan weten wat hun echte gemiddelde inkomen is. '
De klaagzang van Unizo-topman Karel Van Eetvelt is karikaturaal, indien niet hypocriet (‘Een zure/dure les voor ondernemers’ DS 25 augustus ). Altijd wordt op de hamer van de respectloosheid geklopt, steevast is de kleine ondernemer het slachtoffer van fiscaal onrecht, immer is de fiscale ambtenaar een soort roofdier. Eigen ervaring leert dat dit op zijn minst genuanceerd moet worden.
Het voorbije jaar hebben vier zelfstandige ondernemers werken in mijn huis uitgevoerd. Drie van hen gaven mij na de afwerking een papiertje met daarop het bedrag dat ik moest betalen. Pas na mijn verzoek kwam er een factuur. Slechts een onder hen vond het evident dat de werkzaamheden gefactureerd zouden worden. (Over het verdere verleden zullen we het maar niet hebben, de lijst zou immers te lang worden. Zelfs een lading tropisch hout kon zomaar geleverd worden). Van de drie zelfstandigen kan het inkomen niet precies bepaald worden, want zij werken ook elders met een papiertje.
Tuinstoelen voor op kantoor
Wat dan met de uitgavenzijde? De ervaring van de fiscus dat meer dan de helft van de gecontroleerde zelfstandige ondernemers privé-uitgaven als bedrijfsuitgaven boekt, is voor Karel Van Eetvelt duidelijk niet betrouwbaar (DS 28 mei) . De fiscus is immers niet eerlijk.
Wat leren hier verhalen uit de eigen omgeving? De tuinstoelen komen in de boekhouding als kantooruitrusting terecht, de vele boeken van de echtgenote zijn handboeken voor de zaak, de gsm’s van vrouw en kinderen staan op naam van de firma, de kopies van zoonlief in Leuven worden gefactureerd.
Een ondernemer neemt initiatief en vooral risico’s. Hij mag best een stevige boterham verdienen, een meervoud van wat ikzelf ontvang. Maar van vele ondernemers is er geen mens in dit land die kan weten wat hun echte gemiddelde inkomen is. Zowel aan de ontvangstzijde als aan de uitgavenzijde wordt er vals gespeeld. Mijn respect voor de ondernemer die mij zonder probleem correct een factuur bezorgde, is grenzeloos. Maar als Karel Van Eetvelt sympathie en respect voor zijn Unizo-leden wil, moet hij eerst de rest van de stal opruimen.
Alle bovenstaande voorbeelden zijn uit mijn ervaring en omgeving geplukt. Vandaar dat ik mijn naam niet bekendmaak. Die onmenselijke fiscus zou weleens op ideeën kunnen komen.
28-08-2014 om 08:00
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Christians know how to give. Their lives are filled with generous acts – often hidden – towards their neighbour.'
28-08-2014 om 07:36
geschreven door Gust Adriaensen
27-08-2014
De gastvrijheid van Delhaize Kessel-Lo
Woonwagenbewoners vonden tot voor kort een standplaats op een niet gebruikt terrein van Delhaize Kessel-Lo.
De wakkere directie van dat warenhuis heeft nu een gracht laten graven, zodat die mensen niet meer op het terrein kunnen. De VRT noemt die maatregel een 'creatieve oplossing'. Oplossing waarvan?
Delhaize Kessel-Lo beklemtoont dat het niet de bedoeling is die woonwagenbewoners te 'verjagen', maar wel ze te 'ontmoedigen'. Dat mag gerust het toppunt van warenhuisdirectiecynisme genoemd worden.
Hopelijk reageren vele klanten van Delhaize Kessel-Lo tegen deze klaarblijkelijk primitieve Delhaizebazen, door de winkel links te laten liggen. Niet om ze te boycotten natuurlijk maar om ze te doen nadenken.
Kwaadaardige domheid is klaarblijkelijk niet alleen besteed aan Landense burgemeesters maar ook aan Leuvense Delhaizebazen.
27-08-2014 om 13:46
geschreven door Gust Adriaensen
De postjes
Het zijn verschrikkelijke tijden voor Peeters, Thyssen, Reynders, De Gucht én hun respectieve partijkopstukken.
Peeters heeft zijn zinnen gezet op het premierschap en gedraagt zich al als zodanig. Thyssen is kandidaat voor een commissarisjob bij de EU en wordt gelokt, verleid door Juncker met de belofte van een 'dikke' portefeuille. Maar de liberale 'familie', en zeker niet de MR, evenmin als de N-VA gunnen de 'kleine' CD&V, twee topfuncties, plus daarbij nog twee ministers in de federale regering. Het ziet ernaar uit dat CD&V in dat postjesgevecht de grootste averij, zeker op het persoonlijke vlak, zal oplopen. Kris Peeters zal het hem door N-VA beloofde premierschap niet opgeven. En dan wordt Marianne Thyssen het slachtoffer van Peeters' ambitie.
Ook Reynders aast op een 'zware' portefeuille bij de Europese commissie. Hij wordt in die ambitie ongetwijfeld gesteund door zijn voorzitter Michel, die Reynders liever kwijt dan rijk is op het Belgische politieke toneel. Maar een MR-EU-commissaris plus zeven (!!) MR-ministers in de federale regering, is de schaamte ver voorbij, zelfs voor de vrij schaamteloze pokerspelers, die een zogenaamde 'Zweedse' (wat een belediging voor Zweden!) in mekaar aan het knutselen zijn.
Bij dit geweld der 'groten', speelt De Gucht vooralsnog een bescheiden rolletje in de luwte. Maar ook Karel uit Berlare, lobbyt en spint en intrigeert... en hoopt dat door de houdgreep waarin CD&V en MR mekaar houden, er alsnog een commissarisjob bij hem in de schoot valt.
Ondertussen verschijnen de twee co-formateurs om de haverklap als twee blitse, energieke, zonnige, wat overjaarse yuppies op het tv-scherm, kloppen mekaar amicaal op de schouders en verklaren met stralende gezichten dat ze er weer eens fel zullen tegenaan gaan. Kortom, typevoorbeelden van de 'hardwerkende Vlaming' en, nu ook, weliswaar tegen de diepste overtuiging van de Vlaamse nationalisten in, van de 'hardwerkende Waal', wat tot voor kort voor de Vlaamse diehards een contradictio in terminis was. 'Hardwerkende Walen', inderdaad. Althans wat de sociaal-economische geestesgenoten van de Waalse liberalen betreft. Het gespuis van de PS en Ecolo hoort daar natuurlijk niet bij. Die liggen nog altijd in hun hangmatten te profiteren van de 'hardwerkende Vlaming'.
27-08-2014 om 09:16
geschreven door Gust Adriaensen
Het loont de moeite op de diverse internetfora de namen van de fanatiekste aanhangers van de Vlaamse nationalisten eens te leggen naast de ferventste verdedigers van de miljardenaankoop van gevechtsvliegtuigen. Daaruit blijkt dat die grotendeels gelijk zijn.
Of hoe schreeuwers van 'Belgikske nikske!', zich ontpoppen tot schreeuwers van 'Vive l'armée Belge!'.
26-08-2014 om 12:22
geschreven door Gust Adriaensen
25-08-2014
Prioriteiten
Groen en SP-A hekelen het voornemen van de regeringsonderhandelaars om miljarden te besteden aan gevechtsvliegtuigen en tegelijk flink te snijden in de zorgsector.
In het bijzonder parlementslid Calvo van Groen stelt scherp het verschil in prioriteiten aan de kaak. De rechtse regering die in de steigers staat, maakt het de gezinnen, het sociale netwerk van de verenigingen en de werknemers moeilijk, en heeft klaarblijkelijk veel minder moeite met het voorzien van miljarden voor het leger.
Terecht pakt hij ook CD&V aan. De partij van de gezinnen zegt op dezelfde dag: wij beknibbelen op de sociale uitgaven en wij zijn genereus als het om militaire uitgaven gaat.
25-08-2014 om 19:37
geschreven door Gust Adriaensen
24-08-2014
Groene jongen Herman De Croo
(Het rendez-vous bij het prieeltje)
(De Schone (?) en het Beest (?))
---------------------------------
In de Helleboschzomernachtsessie met Goedele Liekens en Herman De Croo in het DSWeekblad, schetst Herman De Croo (77) een ongenadig en vernietigend beeld van 'ons egoïsme'. Waarschijnlijk vergeet hij daarbij dat het kapitalisme en het neoliberalisme, waarvan hijzelf een grote voorstander is, zonder twijfel een van de grootste oorzaken van dat 'egoïsme' is.
Lees de wijsheden van het Orakel van Brakel:
'Het systeem slaagt er niet in om zelfbeschermend op te treden. Historisch zijn wij Byzantium waar ze discussiëren over het geslacht der engelen terwijl de Turken de eerste ladders tegen de muur zetten. De politiek helpt ons hier niet. We zijn een groepje mentaal verknechte profiteurs. We discussiëren over de prijs van de benzine, de woonbonus, de schaal van de belastingen. Maar we verzekeren ons niet voor de beschaving die wij al een goede halve eeuw genieten. We zijn zo egoïstisch dat we op korte termijn de nadelen van ons egoïsme niet zien.'
En Herman gaat voort op zijn elan en etaleert vol vuur zijn milieubekommernis:
'In Congo wordt elk jaar 4 miljoen kubieke meter hout vernietigd. Het gros daarvan gaat naar de houtskool voor onze vuurtjes. In dit tempo staat er binnen 50 jaar geen boom meer recht in Congo. En wij doen niets tegen die zelfvernietiging, tegen de opwarming van de aarde die dat mee veroorzaakt.'
Ferm gesproken Herman! En nu maar hopen dat de opvattingen van vader De Croo, niet alleen maar opborrelden tijdens een zomernacht met Goedele Liekens, maar dat ze echt zijn en ook zoon Alexander beïnvloed hebben.
Als dat zo is, dan kunnen we ons wellicht verheugen in een stevig groen hoofdstuk in het federale regeringsprogram!
24-08-2014 om 16:04
geschreven door Gust Adriaensen
Met spek schieten
Wouter Torfs, de CEO van Schoenen Torfs, orakelt : 'Het welzijn van mijn magazijniers is mij véél dierbaarder dan mijn persoonlijke welvaart.'
Nu is het goed mogelijk dat de heer Torfs bekommerd is om het welzijn van 'zijn' magazijniers. Maar wereldkundig maken dat zijn persoonlijke welvaart hem minder interesseert dan het welzijn van 'zijn' magazijniers, is totaal maar dan ook totaal ongeloofwaardig.
Wat belet de heer Torfs, als het welzijn van 'zijn' magazijniers hem dierbaarder is dan zijn eigen welvaart, het loon van 'zijn' magazijniers, morgen te vervijfvoudigen? Als eerste kleine stap natuurlijk. Want de bekommernis om de magazijniers, die zoveel groter is dan de gehechtheid van de CEO aan zijn persoonlijke welvaart, kan nog veel duidelijker in concrete beslissingen van de CEO uitgedrukt worden!
24-08-2014 om 07:13
geschreven door Gust Adriaensen
23-08-2014
'De N-VA wil separatisme'
In een uitgebreid interview met De Standaard windt Bruno De Wever, historicus en broer van N-VA-voorzitter Bart De Wever, er geen doekjes om. Het ultieme doel van N-VA blijft : België kapot maken.
Enkele citaten uit het interview:
'Een buitenparlementaire Vlaamse Beweging is weggesmolten.'
'Mijn broer (Bart De Wever) is God op dit moment binnen zijn partij. Hij kan zich alles permitteren, ook regeringsdeelname. Niemand gaat hem uitschelden voor volksverrader. Wie zou het ook durven?'
'De basismilitanten van de N-VA willen een onafhankelijk Vlaanderen. Dat herstelbeleid, pfff, daar draait het eigenlijk niet om.'
'Bij onafhankelijkheid verliest Vlaanderen hoe dan ook Brussel. De N-VA beseft dat denk ik. Volgens mij hebben ze Brussel al opgegeven.'
'De N-VA wil breken met het romantisch Vlaams-nationalisme.'
'In Vlaanderen kantelde het nationalisme toch altijd eerder naar rechts, vaak uit opportunistische overwegingen.'
'Er is weinig of geen verschil tussen de Volksunie toen (de tijd van Schiltz) en de N-VA nu. Het doel van een groot deel van de achterban was en is hetzelfde: België kapot maken. Maar Schiltz was verstandig genoeg om 'Leve België' te roepen wanneer hij als minister niet anders kon. Net zoals mijn broer (Bart De Wever) verstandig genoeg is om de koning te bezoeken en daar niet moeilijk over te doen.'
23-08-2014 om 08:27
geschreven door Gust Adriaensen
22-08-2014
Valt onze identiteit samen met consumptie?
Naar aanleiding van de publicatie van het boek 'Ik daag u uit God -Leven met chronische pijn', geschreven door Anita Galle, publiceert Tertio een interview met zus en broer Anita en Erik Galle.
Erik Galle zegt o.a. het volgende:
'Een van mijn favoriete theologen, Maurice Zundel (1887-1975), heeft ingezien hoe een meerderheid van ons in de heersende ik-cultuur verstrikt zit. Toch stimuleert deze Zwitserse denker ons het vlakke niveau van consumentisme te overstijgen.
Wie een zingevingskader bezit, is in staat zich letterlijk terug te trekken uit de mallemolen. Een gelovige visie helpt daarbij.
Door alle discussies over ethische thema's dreigt menigeen te vergeten dat een christelijke oriëntatie ten diepste gaat over identiteit.
Valt onze identiteit samen met consumptie? Of laten we iemand anders toe?
----------------------
Anita Galle, Ik daag u uit God-Leven met chronische pijn, Halewijn, 14,95 euro. Bestelling is mogelijk via www.tertio.be.
22-08-2014 om 13:38
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/23
Vrijdag 22 augustus 2014
De veiligheid
De veiligheid in onze streek is zo goed hersteld dat we naar buiten kunnen als het nodig is. Al zijn de ziekenhuizen ook in onze buurt flink verwoest, in de omliggende dorpen zijn er weer voldoende deskundige medische zorgen, hier een oogarts, daar een tandarts. Zo heb ik zelf al enkele keren een tandarts kunnen bezoeken, begeleid door een van onze “vrijwilligers”, die goed op de hoogte zijn van de toestand. Het bezoek had iets van de sfeer van voor de oorlog. De voordeur van het huis van de tandarts staat wagenwijd open. Dan zijn er nog drie deuren in rechte lijn, allemaal wagenwijd open tot en met de deur van het kabinet. Iedereen kan binnen zonder bellen en zich meteen bij de tandarts even aanmelden. Neen, het zijn hier geen Afrikaanse toestanden en de tandarts beschikt, denk ik, zo ongeveer over alle moderne materiaal zoals in België. Wel is het allemaal veel huiselijker. De meesten gaan ook met twee of meer binnen: moeder en kind, twee meisjes, een oudere jongen met een kleinere broer... Ooit steekt een van de kleine kinderen zijn hoofdje door de andere (gesloten) deur en vraagt of hij iets mag nemen of doen, waarop mama, de tandarts met een luide lach antwoordt. De vaste telefoon rinkelt constant. De tandarts kijkt naar het nummer en laat de telefoon rinkelen. Haar man hoort bij de plaatselijke vrijwilligersploeg die mee zorgt voor de hulpverlening. Ik vermoed sterk dat zij vele uren werkt zonder die aan te rekenen. Ze is soenniet maar leest graag, zegt ze, in het evangelie dat ze van onze fraters heeft gekregen.
Een harmonieus samenleven
Een van de aangename eigenschappen van de Syrische maatschappij was steeds de harmonieuze samenleving. In deze lekenstaat wordt er over gewaakt dat iedere godsdienst beschermd wordt en dat ieder zijn geloof vrij mag beleven. Vanaf het ogenblik dat van buiten af de oorlog tegen Syrië georganiseerd werd, hebben wij geprobeerd uit te leggen dat er hier van binnen uit geen “godsdienstoorlog” of “burgeroorlog” ontstaan is. Dit paste niet in de westerse oorlogspropaganda en werd dus niet geloofd. Mogelijk nu nog niet. Toch is het zo. De huidige samenleving op de meeste plaatsen van het land is daar het bewijs van. Ook hier bij ons. Wij leven met christenen en soennieten samen. Een van de vluchtelingen heeft ondertussen spontaan de taak van portier opgenomen, wat wel degelijk een full-time job is. Moslims komen regelmatig en in alle vrijheid naar de eucharistie of het liturgisch gebed, waarop wij hen bij gelegenheid een of andere Schriftlezing in het Arabisch laten voorlezen. Af en toe nemen we samen het avondmaal op de grote binnenkoer, waarna de mannen en de vrouwen elk spontaan een groep vormen, terwijl de kinderen rondlopen of fietsen. De vluchtelingen helpen mee bij allerlei werk en zorgen af en toe ook voor een verrassing of een gebak. Kortom, zo hebben wij hier de samenleving voor de oorlog gekend en zo is het nu in volle oorlog nog.
Alle aandacht gaat nu naar de wreedheden van IS, die volgens velen de ware aard van de islam openbaren. Best mogelijk. Deze week hadden onze moslims op een avond de behoefte ons eens uitgebreid uit te leggen dat die IS hun islam besmeurt en dat de islam zelfs in de oorlogsvoering een strikte code kent van respect voor de eigendom en het leven van anderen. Zij beweren stellig dat de barbaarsheid van IS en van al de andere terroristische groepen niet van hun islam komt. Ook dat is best mogelijk. Dan blijft wel de vraag: vanwaar komt het dan wel? Ondertussen laat “Le Salon Beige” met een video weten dat België al flink op weg is om een islamitische staat te worden (Vers un état islamique en Belgique, 21/8/2014). En België niet alleen. Het aanwerven van terroristen voor Syrië in europese landen verliep de voorbije jaren verdacht vlot. Zo is de recrutering van strijders voor de islamitische staat nu ook bijzonder succesvol. Allemaal toeval?
Een ondraaglijke blik
In Syrië is de vrede nog lang niet hersteld. Regelmatig wordt ons een foto getoond van een stralende jongeman die door terroristen inmiddels werd gedood. Tijdens en sinds de belegering van dit klooster vorig jaar november zijn hier vele mensen over de vloer geweest. Dikwijls vroegen ze of ze met de mensen van de gemeenschap op de foto mochten. Ook deze week toonde een moslim weer een foto met de mededeling dat die man werd gedood. Al sta ik zelf mee op de foto, ik kan mij die man dan toch maar vaag of niet herinneren. We hebben wel samen gebeden. Laat ons duidelijk zeggen dat wij zelf met eigen ogen nog geen gruwelen hebben gezien. In gevaarlijke ogenblikken zitten of zaten wij in een schuilkelder. Wel hebben wij vluchtelingen rondom ons die ons op hun gsm beelden tonen van hun verwoeste huizen en verhalen vertellen van mensen die gemarteld, vermoord en verminkt werden. En de beelden van gekruisigden gaan de hele wereld rond. Wat mij daarbij het meest aanspreekt is hun onzichtbare blik. Ze zijn geblindoekt. Hun moordenaars kunnen de blik van deze onschuldigen niet verdragen.
Welnu, het is de blik van deze onschuldige en lijdende slachtoffers die ik voor ogen wil houden. Door onze aandacht echter alleen te richten op de misdadigers laten we hun beschermheren en opdrachtgevers buiten bechouwing. Een “complot” klinkt niet journalistiek genoeg en heeft in de openbare opinie geen plaats. Het is veel diplomatischer “geen partij te kiezen”. We willen ons ondubbelzinnig scharen aan de kant van de onschuldige slachtoffers. In hun naam wil ik het onrecht aanklagen van de westerse samenzwering die Syrië en heel het Midden-Oosten aan het uitmoorden en vernietigen is. In hun naam wil ik protesteren tegen de dwaling van het zionisme, die als sluipend vergif bij zovelen is binnen gedrongen, zelfs bij goede gelovigen. Omwille van de slachtoffers klaag ik de valse wijze aan waarop de laatste maanden een nieuwe oorlog tegen Rusland wordt gevoerd. Als de samenleving in Oekraïne zo corrupt, onvrij en ellendig is en als vele Oekraïners voor goed weg willen van de sovjetdictatuur en het stalinisme, zullen ze dan hun waardigheid, vrijheid en welvaart terug krijgen door nu dienaars te worden van de EU, de NAVO en Amerika, die niet ophouden oorlog te voeren? Syrië kan voor ieder land nu een voorbeeld zijn doordat het in eenheid vecht tegen iedere buitenlandse overheersing. Hierin past geen moderne dubbelzinnigheid met de grijze mededeling ”dat er van beide kanten geweld gepleegd wordt”. Wanneer een groep rebellen hier een dorp komt uitmoorden en het nationale leger lukt er uiteindelijk in om hen te overwinnen, dan zeggen we dat de enen een misdaad pleegden en de anderen een weldaad, zonder dat we daarbij het geweld op zich goedkeuren.
Kalief, jood en agent van de Mossad: Simon Elliot?
Wie vluchtig markante uitspraken van enkele invloedrijke zionistische leiders overloopt, krijgt een duidelijker beeld van de huidige oorlogen in de wereld. Ik heb al deze uitspraken niet zelf gecontroleerd. Ik heb ook maar op de lagere school nog met griffel en lei moeten leren schrijven. Ik weet echter zeer zeker dat de verschrikkelijke geest van “etnische zuivering” die in deze uitspraken naar voren komt wel degelijk de geest is waarmee Israël zich gevestigd heeft in Palestina. Wie dit bestrijdt kent de echte geschiedenis niet.
Jabotinski, stichter van het “herwerkte zionisme” schreef in zijn “’Mur de fer” (1923): “Zionisme is een avontuur van colonisatie dat steunt op een machtig leger”. Hij legde verder uit dat geen enkel Arabisch dorp mag blijven en geen enkele Arabier (dus ook geen Arabische christen!). Moshe Dayan, minister van verdediging en buitenlandse zaken sprak op 12 februarir 1952 op Radio Israël over het “Israelisch Imperium”. Raphael Eitan, stafchef van het Israëlische leger (13 april 1983): “De Arabieren hebben geen recht, zelfs niet op één centimeter van het Grote Israël. Dat moeten we hen met absolute macht duidelijk maken, totdat ze voor ons kruipen”. Netanyuahu voor studenten van de Bar Ilan universiteit: “We moeten de Arabieren massaal uitdrijven en daarbij leren van China hoe daar manifestaties worden onderdrukt” (24 november 1989). In het bekendeAmerikaanse nieuwsprogramma CBS’s 60 minutes, verwees Lesley Stahl naar de half miljoen kinderen die gestorven zijn omwille van de sancties tegen Irak en stelde aan Madeleine Albright, staatsecretaris onder B. Clinton de vraag of dit dan de prijs waard is. Zij antwoordde letterlijk: “Ik denk dat dit een zware keuze is, maar de prijs – wij denken dat het de prijs waard is!” (19 mei 1996). Zij betwistte niet eens het hoge aantal gestorven kinderen. Ariel Sharon tot Shimon Peres : “Bekommer u niet om de druk van Amerika op Israël. Wij, joden, controleren Amerika en de Amerikanen weten dit” (3 oktober 2001). Ter afsluiting herinneren we er aan dat Al Qaida een uitvinding is van Jimmy Carter en zijn veiligheidsadviseur Zbigniew Brzezinski (1977-1981), die daarmee in Afghanistan tegen Rusland wilden vechten. (From the Shadows, Google Books, 2011, blz. 146). De voormalige Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Hillary Clinton, zei het met haar gekende arrogantie openlijk: wij, de Amerikaanse regering, hebben Al-Qaida gemaakt en gefinancierd En dat de senator John McCain al drie jaar naar hier komt om de zwaarste criminelen “geestelijk te begeleiden” kan met tekst en beeld overvloedig geïllustreerd worden (Th.Meyssan, John McCain, le chef d’orchestre du “prentimps arabe” et le Calife,reseau voltaire, 18 aug. 2014; Mouna Alno-Nakhal, A votre avis, les Etats-Unis ont-ils créé l’EIIL? Mondialisation.ca, 15 aug. 2014)
De snelle opmars en de beestachtige wreedheden van de terroristen van IS (islamitische staat) in Irak worden in de westerse media beschreven als geheel onverwacht, omdat ze ieder ruimer of dieper zicht blijven weigeren. Ondertussen ontplooit zich een verschrikkelijke internationale samenzwering. De chaldeeuwse mgr Najim zegt in een interview met ZENIT (15/8/2014) onomwonden dat deze uitbarsting van barbaars geweld gewoon het logisch gevolg is van een bewuste strategie, ingezet met de inval in Irak in 2003. Sindsdien werden systematisch kerken in brand gestoken en christenen vermoord. In 2008 werd mgr. Farraj Rahho, bisschop van Mossoul, samen met zijn secretaris, diakens en priesters vermoord. In 2010 werden 37 christenen, samen in gebed, koelbloedig afgemaakt.
Het gaat wel degelijk om een groots en vernietigend plan. Alle ogen zijn nu gericht op een nieuwe kalief. De volledige naam van deze kalief Abu Bakr Al-Baghdadi luidt: Ibrahim ibn Awad ibn Ibrahim Adri Arradoui Al Hosseini. Heel wat anders dan onze Vlaamse Tist Teunis of Jan Peters! Helaas, zoals ik deze laatste namen nu maar uitvind, zo beweren sommigen dat hij zijn naam uitgevonden heeft. Alles zou vals zijn. Hij zou gewoon Simon Elliot heten, een joodse vader en moeder hebben en een agent zijn van de Mossad, de Israëlische geheime dienst. Van 2004 tot 2009 logeerde hij in de gevangenis van Guantanamo. De Israëlische geheime dienst heeft hem gedurende een jaar een grondige opleiding in spionage gegeven, met specialisatie in psychologische en destructieve strategieën, niet zomaar een klein beetje, maar op de meest gruwelijke wijze. Hij is klaar om binnen te dringen in islamitische of Arabische staten, die door Israël als vijanden worden gebrandmerkt. In nauwe samenwerking met de Amerikaanse, Britse en Israëlische geheime diensten kan hij op één bepaalde plaats, op veilige afstand van Israël, een organisatie opzetten die terroristen vanuit heel de wereld aantrekt. Het kalifaat zou oorspronkelijk bedoeld geweest zijn voor Egypte om de Syrische president omver te werpen, met wapens en logistieke steun van de VS, Engeland, Saoedi-Arabië en Qatar. Als zionistische emir van IS werkt hij aan de realisatie van het “Groot Israël”, de zionistische staat tussen de Nijl en de Euphraat, die heel het Midden-Oosten definitief moet overheersen. Deze operatie heet in geheime taal zoveel als “het nest van de horzel”. Ondertussen zijn zionisten er in geslaagd om de wereld wijs te maken dat het arme Israël dringend moet beschermd worden tegen die extremistische islamisten! (Simon Elliot,alias Al-Baghdadi, de père et mère juifs et agent du Mossad, croah.fr., 3 aug. 2014; Radio-ajyal.com; Egy-press; Geraldina Colotti, Révélations de Snowden: comment les USA aident Israël et recrutent les djihadistes de l’EIIL, mondialisation.ca, 10 aug. 2014). Een vriend stuurde volgende link in het Nederlands: http://www.palestinanieuws.nl/laatste-nieuws-palestina/isis-leider-albaghdadi-is-joodse-mossad-agent-simon-elliot/Een andere betrouwbare bron zegt echter dat de bewering omtrent zijn joodse afkomst ook een misleiding kan zijn om de aandacht wat af te wenden van Saoedi-Arabië.
Is de kalief een jood of niet? Eigenlijk maakt het niet zo veel uit. Syrië, Irak, Libanon en het hele Midden-Oosten worden systematisch uitgemoord en verwoest om deze landen in afzonderlijke confessionele groepen te verbrokkelen. Deze uitroeiing is nu op kruissnelheid gekomen. Vooral de harmonieuze samenleving van Syrië, waarin de verschillende geloofsgroepen als één familie trachten te leven, is al jaren een doorn in het oog van Israël, dat precies het tegendeel nastreeft: een zuivere joodse staat, een Groot Israël, enkel voor zionisten, gebouwd op een militaire supermacht en niet op het joodse geloof. Hierbij speelt deze kalief als marionet van Amerika een grote rol. De EU en de NAVO zijn de gewillige dienaars van de belangen van Amerika, dat zelf geregeerd wordt door Israël, terwijl Israël de speelbal is van zionistische heersers. En de bevriende golfstaten met hun overcapaciteit aan terroristen doen voor hen graag het vuile werk, geobsedeerd door hun eigen fanatieke islam.
De tijd van speculaties over een mogelijke complottheorie is al lang voorbij. We zitten midden in de werkelijkheid zelf en niemand weet of we dit zullen overleven. Internationale voedselprogramma’s of het opzetten van tentenkampen voor vluchtelingen lijken edelmoedig maar zijn in feite een uitbuiten en bestendigen van het lijden van de volkeren. Het moorden en verwoesten dienen radicaal gestopt te worden. Mensen horen thuis in hun eigen land en streek om hun eigen samenleving op te bouwen met de rijkdommen van hun land en de regeringsvorm die zij zelf verkiezen. Als de machtige internationale organisaties hiervoor niet zorgen hebben ze geen zin en geen gezag meer.
Een oproep van oraprosiria
Het is tijd om de wereld en de hemel wakker te schudden met een gebed voor Syrie! Laten we op 7 september 2014 een Gebedsdag voor de Vrede in Syrie organiseren samen met alle mensen van goede wil. Hierdoor herhalen we de historische oproep van onze Paus Franciscus op 7 september 2013 om het ondenkbare te realiseren. Opnieuw laten we een schreeuw horen voor de Vrede in Syrie opdat de fundamentalistische terreur, die iedere dialoog uitsluit, zou stoppen en het gewonde Syrische volk weer in vrede mag leven. Hoe deelnemen? Door het organiseren van gebedsmomenten en ontmoetingen met vrienden, familie en parochie, door dezelfde intentie verbonden met mensen over heel de wereld.
22-08-2014 om 11:56
geschreven door Gust Adriaensen
21-08-2014
Verspilzucht van de partijen
De politieke partijen hebben in de verkiezingscampagne van 2014 hun verspilzucht botgevierd.
Niet minder dan 20.651.511 euro werd aan de verkiezingscampagne besteed. Dat berekende VIVES, het economisch onderzoekscentrum van de Katholieke Universiteit Leuven.
De verspilziekste partij was N-VA met 4.507.945 euro. Dan volgen CD&V met 4.241.347 euro en Open VLD met 4.240.945 euro. SP-A volgt op afstand met 3.323.184 euro.
21-08-2014 om 18:34
geschreven door Gust Adriaensen
20-08-2014
Hoe zit het met de (bezoldigde) cumuls van Kempense politici?
Op de site www.cumuleo.be zijn uitgebreide statistieken te raadplegen over de cumuls (2013) van alle Belgische politici inclusief de gemeentelijke mandatarissen. Boeiend om in te grasduinen. Een greep uit de korf van politici uit het arrondissement Turnhout:
Aantal mandaten Bezoldigd
Verherstraeten 5 4
Celis 14 4
Deckx 7 4
Helsen 11 2
Kennes 5 2
Rombouts 9 2
Smaers 7 2
Taelman 6 5
Van Dijck 13 4
20-08-2014 om 09:01
geschreven door Gust Adriaensen
19-08-2014
Cumulerende politici
Op de site www.cumuleo.be zijn uitgebreide statistieken te raadplegen over de cumuls van alle Belgische politici inclusie de gemeentelijke mandatarissen. Boeiend om in te grasduinen. Een kleine greep uit de korf van de Vlaamse politici.
Bij de 7 politici die 16, 17, 18 BEZOLDIGDE mandaten cumuleren, vind je 2 CD&V'ers, 2 N-VA'ers, 2 Open VLD'ers en 1 S-PA'er.
Bij de partijvoorzitters cumuleert De Wever 12 mandaten waarvan 4 BEZOLDIGD, Rutten cumuleert er 8 waarvan 4 BEZOLDIGD, Beke 8 waarvan 2 BEZOLDIGD en Tobback 5 waarvan 2 BEZOLDIGD.
De Vlaamse parlementsvoorzitter Peumans cumuleert 10 mandaten waarvan 5 BEZOLDIGD.
19-08-2014 om 10:50
geschreven door Gust Adriaensen
18-08-2014
Jan Peumans over opleiding communicatiewetenschappen
Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans in een interview met De Standaard:
'Ik kom veel jongeren tegen die communicatiemanagement studeren. En dan provoceer ik altijd: 'Ge zijt veroordeeld tot de armoede'. Ik studeerde trouwens zelf communicatiewetenschappen.'
Ha ja, die Jan toch. Hij is ervaringsdeskundige. En iedereen weet dat Jan geen nagel heeft om aan zijn gat te krabben!
18-08-2014 om 09:30
geschreven door Gust Adriaensen
17-08-2014
De geloofsbelijdenis van Wilfried Marten
Wilfried Martens in zijn memoires 'Luctor et Emergo':
'Ik geloof in een persoonlijke God. Men hoeft mij niet te vragen of ik dit aanneem, of ik dit kan bewijzen en ook niet of ik dit hoop. Ik geloof het gewoon. Ik geloof in het hiernamaals. Iedere mens is geroepen tot transcendentie en na zijn dood blijft zijn ziel voortleven. Ik geloof ook in de gemeenschap der Heiligen.'
17-08-2014 om 18:46
geschreven door Gust Adriaensen
15-08-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/22
Vrijdag 15 augustus 2014
Lezers reageren
Hoewel de meesten de handelwijze van Israël wel doorzien, zijn er toch nog een aantal die de zionistische politiek onvoorwaardelijk steunen. Zij denken dat het allemaal “bijbels” is en begijpen de ware evangelische boodschap niet. Zij denken ook nog dat judaisme en zionisme het zelfde zijn. (Voor geïnteresseerden: nu zondag om 15. u komt een ultraorthodoxe, anti-zionistische jood uit Antwerpen meer vertellen over zijn visie op Israël. Dienstencentrum, St. Alexius, Veldbornestr. 25, Tienen, op loopafstand van het station, info: 0499/223981). Iemand anders meent zelfs dat het buitensporig geweld van Israël gerechtvaardigd is omdat “alle kwaad uit de islam komt”. Natuurlijk is de dubbelzinnige islam ook bron van veel geweld over heel de wereld. Dit is echter slechts de helft van het verhaal. Extremistische islamisten doen dikwijls het vuile werk voor opdrachtgevers of worden door hen gesteund. Zo werkt Israël nauw samen met terroristen om o.a. Syrië te ontwrichten, waarvan de vele Israëlische wapens die hier gevonden worden overvloedig getuigen. De gewonde IS- en Al Nousra-strijders worden door Israëlische hospitalen met honderden opgenomen en verzorgd. In februari heeft een stralende Israëlische eerste minister hen ter aanmoediging nog bezocht in een veldhospitaal in de bezette Golan. Trouwens, Sharif al-Shaffouri de terroristenleider van “de brigade van de twee heilige moskeeën” (die hier in Daraa schuilt) en Kamal al-Labwani, algemene leider van de terroristische groepen in Syrië en lid van de zogenaamde Nationale Syrische Coalitie prijzen openlijk Israël omwille van de overvloed aan wapens die ze krijgen. Hetzelfde geldt voor Amerika. Volgens Richard Barrett, kenner van het terrorisme, is de nieuwe kalief, Abu Bakr al-Baghdadi slechts een marionet van de VS-administratie om het plan van “het Nieuwe Midden Oosten” te verwezenlijken. De Amerikaanse senator John McCain, die al drie jaar op “vriendenbezoek” gaat bij terroristenleiders in Syrië en Irak, heeft onlangs aan de Syrisch-Turkse grens deze meneer, de nieuwe kalief bezocht.
Verder hebben sommigen van de Russische president een heel negatief beeld . Ieder zijn gedacht. Ik ken die man ook niet. Sommigen halen zelfs hemelse inspraken aan om hem terug te voeren naar het sovjet- en Stalintijdperk dat hij al lang heeft afgezworen. Nu zal ik natuurlijk nooit de hemel van onwaarheid beschuldigen, integendeel, maar de tekst van sommige “inspraken” of “boodschappen” lijkt mij rechtstreeks uit een CIA-oorlogspropaganda te komen. Laten we in deze tijd van verwarring nuchter blijven. Dat Syrië geen Irak of Libië geworden is en dat wij nog in leven zijn, hebben we, menselijk gezien, aan Poutin te danken. Voor sommigen is hij de oorzaak van alle ellende in Oekraïne en elders, zoals de media overvloedig uitkramen (dat alleen al zou een reden moeten zijn om erg kritisch te blijven!) Verschillende lezers vroegen naar de bewijzen dat het koelbloedig neerschieten van het lijnvliegtuig MH 17 boven Oekraïne met 298 doden als gevolg, niet het werk van Rusland is maar een welbewust geplande misdaad van de VS en Oekraïne, om een oorlog tegen Rusland te kunnen ontketenen, waar de EU en de NAVO zich kritiekloos bij aansluiten. De duidelijkste link hierover, met alle nodige gegevens, ontving ik zelf van een pientere nederlandse vriend. Wordt wakker: http://www.wijwordenwakker.org/content.asp?m=M26&s=M118&ss=P2528&l=NL. Wie heeft trouwens nu nog niet door dat media en politici al maanden propaganda voeren voor een oorlog tegen Rusland?
Een voedselbank
Zaterdagnamiddag wordt tot in de avond met de vrijwilligers, de vluchtelingen, de gemeenschap en de kinderen gewerkt om voedselpakketten klaar te maken. De zakken met suiker (uit Mexico), verschillende soorten rijst (o.a. uit Indië), fijne bonen ... moeten verpakt worden in plastiekzakjes van 1 kg. Verder zijn er wel een viertal soorten macaroni (o.a. uit Egypte) die al in kleine hoeveelheden verpakt zijn. De smeerkaas (uit Egypte) is, zoals bij ons, in doosjes van acht blokjes. De zwarte thee komt uit Sri Lanka. De twee soorten olijfolie in plastiekflessen komen uit Syrië, alsook de zatar (tijm) en de bokalen tomatenpuree. Op sommige verpakkingen staat WFP (World Food Pragramma) op andere het Rode Kruis en de Rode Halve Maan. Op zeker ogenblik roept een van onze “twaalf apostelen” dat het genoeg is. Nu worden grote plastiekzakken gevuld met elk van deze voedingswaren. Wanneer hierbij het gewone brood gegeven wordt is het een behoorlijk voedselpakket. Het is voor de gezinnen (2.500 personen) die net uit rebellengebied bevrijd zijn en waarvan we het verloop op afstand intens gevolgd hebben. Nadere gegevens zijn voor na de oorlog.
Ieder vreemd land is ons vaderland en omgekeerd
Thomas van Arezzo, een jonge westerse clericus, gaat in 1436 Grieks studeren in Constantinopel. Hij loopt een viswinkel binnen en de winkelier bezorgt hem een vis met een grote hoeveelheid inpakpapier. Tot zijn stomme verbazing ontdekt Thomas tussen al dat papier een nagenoeg gaaf bewaard handschrift “Aan Diognetus”. Hij brengt het naar het westen waar wetenschappers vaststellen dat het handschrift van de 13e of 14e eeuw is en de tekst zelf een brief uit het midden van de tweede eeuw. Een onbekende, vurige christen legt in deze lange brief aan een ontwikkelde en geïnteresseerde heiden, Diognetus, uit wat voor mensen de christenen eigenlijk zijn. Christenen, zo staat er, leven, huwen, wonen, werken gewoon zoals alle andere mensen. Met hun medemensen “delen ze hun goederen, maar niet hun huwelijksbed”. “Wat de ziel is in het lichaam, dat zijn de christenen in de wereld”. “Al ondervindt de wereld van de christenen geen onrecht, de wereld haat hen...”. En dan die onovertroffen paradox: “Elk vreemd land is hun vaderland en elk vaderland is een vreemd land.” Hiermee tekent hij de christenen als pelgrims, die overal thuis zijn, maar zich nergens voor goed vestigen alsof het hun blijvende woonst zou zijn. Neen, zij trekken altijd verder naar een hemels vaderland.
In dit licht zien we ook onze houding tegenover regeringen en staatshoofden, overeenkomstig de uitspraak van Jezus: “Geef aan de keizer wat de keizer toekomt en aan God wat God toekomt”. Christenen hoorden tot de meest loyale burgers van het Romeinse Rijk. Zij eerbiedigden het burgerlijk gezag maar aanbaden noch de keizer noch de afgoden. Zo erkennen wij het staatsgezag en bouwen ijverig mee aan een gezonde samenbleving, maar aanvaarden geen enkel absoluut gezag tenzij van de ene ware God. Zo worden zogenaamde democratische wetten, die in feite tegen de waardigheid van de mens in gaan, als immoreel en dus als ongeldig verworpen. Het is niet de openbare opinie die de bron is van het moreel goede of kwade. Als christenen nemen wij afstand van elke gemanipuleerde openbare opinie en trachten zelf waarheid en leugen te onderscheiden in regeringen of staatshoofden vanuit het respect voor de waardigheid van de mens, van heel de mens en van alle mensen. Wij willen loyale wereldburgers zijn maar geven aan geen enkel staatshoofd of regering het absolute gezag.
De geplande uitbarsting van de oorlog tegen Rusland
De VS, UK en Israël hebben een duidelijke dubbele strategie voor hun wereldheerschappij. Enerzijds willen ze een “New Middle East”, nl. een uitgebreid en door verbrokkeling verzwakt Midden Oosten. Vandaar de oorlogen (na het ‘succes’ in Libië) tegelijk in Syrië, Irak, Libanon en Palestina. Wij geloven niet (meer) dat de alles vernietigende en plotse opmars van extremistische islamisten “per toeval” gebeurt. Anderzijds willen ze Rusland isoleren van Europa. Vandaar de georganiseerde chaos en staatsgreep in Oekraïne en de druk op de EU en de NAVO om Rusland op alle mogelijk manieren te treffen. Leefde Oekraïne tot voor zes maanden, weliswaar met zijn eeuwenoude spanningen, toch als een rustige gebuur, na de westerse staatsgreep is het klaar om als één immense vijandige legerbasis gebruikt te worden. Rusland is tenslotte de enige macht die nog opgewassen is tegen het Angelsaksisch imperialisme.
Hoewel we dit vroeger al schreven, willen we nu graag verwijzen naar een artikel en een video die hiervan een duidelijk geheeloverzicht geven (Th. Meyssan, Le début du basculement du monde. La stratégie russe face à l’impérialisme anglo-saxon, 11 aug. 2014, réseau voltaire; de video is Russisch maar geeft Engelse ondertiteling: http://www.voltairenet.org/article185021.html). Ziehier slechts enkele gegevens hieruit.
Zoals de dollar de betaalmunt werd voor de olie, zo zou de dollar de betaalmunt moeten worden voor de gas, de energie van de toekomst. De topontmoeting in Fortaleza (14-16 juli 2014, waarover we schreven in VIII/18) van de BRICS (Brazilië, Rusland, Indië, China, Zuid-Afrika) heeft echter beslist een monetair reservefonds en bank op te richten, onafhankelijk van de dollar. Door deze en andere beslissingen zijn blijkbaar alle duivels van het Angelsaksisch imperium losgebroken. Zij hebben de Raad van de Europese Unie verplicht Rusland te veroordelen met een economische oorlog als gevolg, zonder enig bewijs en zonder enige mogelijkheid van werderwoord vanwege Rusland. En er volgen sancties, terwijl Rusland inmiddels een half miljoen Oost-Oekraïners moet opvangen. Kortom, precies hetzelfde als hier in Syrië. Toen de gruwelijke gifgasaanval door de “vrienden van Syrië” zelf gepleegd bleek te zijn, volgden er nog extra sancties vanwege de EU jegens het Syrische volk. Over de echte schuldigen van die verschrikkelijke aanval wordt verder niet meer gesproken, evenmin als over de echte schuldigen van de moord op de passagiers van de lijnvlucht MH 17. Zal Nederland met zijn forse verklaringen één stap in die richting durven zetten? Ondertussen hebben de Angelsaksische wereldheersers hun grote voorraad terroristen van Al-Qaida al omgevormd tot een kalifaat. Dit moet de opstanden voorbereiden onder de moslimbevolking in Rusland en China en zo die landen van binnen uit destabileren.
Midden volgende maand worden in Rusland gemeenteraadsverkiezingen gehouden. De “tegenkandidaten” worden vanuit het westen met forse bedragen gesponsord, tussen de Oekraïense vluchtelingen is al een leger van minstens 50.000 “vrijheidstrijders” aangeworven die zich voorbereiden in St. Petersburg, de stad van Poutin, waar zich tevens de grootste “oppositie” bevindt en Washington heeft al een nieuwe ambassadeur naar Moskou gestuurd, nl. John Tefft, dé specialist van opstanden, die met succes de revolutie in Georgië heeft georganiseerd én de staatsgreep in Oekraïne. Je kunt het allemaal nalezen en verder uitzoeken.
Zelf weet ik alleen maar dat de toestand van de oorlog tegen Syrië radicaal het tegenovergestelde was en is van wat de media wereldwijd verkondigden. Dit inzicht vanaf het allereerste begin is alleen maar sterker geworden. Hetzelfde zie ik nu over heel de wereld terugkeren als een vervelend en vooral vernietigend model. Bij het begin van de crisis in Syrië werd overvloedig verwezen naar de vorige president, vader van de huidige, die inderdaad een massalachting had veroorzaakt. Dit was genoeg om alle geweld tegen Syrië te rechtvaardigen. Ondertussen heb ik echter mensen ontmoet die die bewuste periode hebben meegemaakt en begreep ik ook waarom Hafez al Assad erkend en geëerd werd als een man die een periode van welvaart en vrij harmonieus samenleven heeft ingeluid. Hier werd immers terreur gezaaid door de moslimbroeders. In 1980 werd de cadettenschool van Aleppo overvallen. Een brigade moslimbroeders selecteerde de kadetten en de 80 alawieten werden ter plaatse afgemaakt. Daarna werd een moordpoging op de president gepleegd met twee granaten. De ene schopte hij terug naar de moordenaars en de andere doodde een van zijn lijfwachten. Daarmee was voor hem de maat vol. De president liet de haard van verzet van de moslimbroeders in Hama uitroeien met wellicht 20.000 doden. Inderdaad, ook niet direct een voorbeeld van verzoening. Wat je hiervan wel moet onthouden is dat het overgrote deel van hun arsenaal uit Amerikaanse wapens bleek te bestaan. De Angelsaksische wereldheerschappij beschikte toen al over een grote voorraad extremistische islamisten die in heel de wereld worden ingezet.
Mijn grote wens is dat onze Europese medeburgers in staat mogen zijn de leugens van politici en media te ontmaskeren, zo vlug de uitbarsting van geweld tegen Rusland van start gaat en dat de oorlogspropaganda in de kiem wordt gesmoord. Dat zou een geweldige overwinning zijn van de waarheid én van het volk. En mogen Europese politici, staatslieden worden en geen terroristenleiders of blinde meelopers die meehuilen met de wolven in het bos. Dat zij moed en visie tonen en contact opnemen met de Syrische regering, die nu de Europese landen veel kan leren. Een wederzijdse samenwerking zou voor beiden een heropleving brengen. Neem ook contact op met Rusland en sluit u aan bij de BRICS, de landen van de toekomst. Laat de NAVO niet misbruiken om nog meer landen te vernietigen en nog meer volkeren een onmenselijk lijden op te leggen tot glorie van het Angelsaksisch imperialisme en tot verdere afbraak van de eigen Europese Unie. Keer terug naar uw wortels van verzoening, samenwerking, solidariteit en eigen soevereiniteit. Zonder een herstel van deze menselijke waarden (die tenslotte de christelijke waarden zijn) wordt het samenleven van miljoenen mensen verder ondraaglijk.
Christenen sta op!
In Utrecht hebben moslimmannen vorige zondag een priesterstudent bedreigd omdat hij uit solidariteit met de vervolgde christenen van Irak een t-shirt droeg met de Arabische letter ‘n’ (een kuipje met een punt boven, verwijzend naar nazarener, christen, volgeling van Jezus van Nazareth). We scharen ons achter deze priesterstudent en feliciteren hem met heel ons hart. De IS-barbaren brandmerken de huizen van christenen met dit teken waardoor meteen alles eigendom wordt van hun islamitische staat. Blijkbaar zijn in Frankrijk inititieven gestart van mensen die massaal met zulk een t-shirt hun solidariteit met de vervolgde christenen betuigen. De Franse afdeling van Kerk in Nood levert mooie t-shirts met dezeنer op (www.aed-france-.org/nous-aider/boutique). Dit kan in Vlaanderen dan ook! “Prijst u gelukkig als men u hoont om de naam van Christus: het is een teken dat de geest der heerlijkheid, die de geest van God is, op u rust.” (1 Petrus 4, 14).
Stel u voor, moslims die openlijk de meest beestachtige handelwijze bij ons komen promoten en hen die hiertegen protesteren bedreigen! Laat de reactie ook bij ons creatief, positief en massaal zijn, door dergelijk teken of t-shirt overal te dragen en te vertonen. Een ideaal motief voor de inzet van verantwoordelijken in parochies, christelijke verenigingen, ja, voor alle mensen van goede wil...
Een doordenkertje
Ziehier een citaat van Aldous HUXLEY, de Britse schrijver met een profetische visie, ruim tachtig jaar geleden, op onze technische, positivistische en veramerikaniseerde beschaving:
“De perfecte dictatuur is een dictatuur die de schijn heeft van een democratie; een gevangenis zonder muren, zodat de gedetineerden er zelfs niet aan denken te ontsnappen; een systeem van slavernij waarbij de onderworpenen aan hun slavernij gehecht blijven, omwille van een mateloze consumptie en een oppervlakkig vermaak” (Brave New World, 1932).
P. Danielن
* * * * *
Het innerlijk gebed - een schat uit de monastieke traditie
Fr. Jean – Belg (28) 15 augustus 2014
Hallo, deze week wil ik met jullie delen wat mij het meest geraakt heeft in mijn relatie met Christus. In de lente van 2008 heb ik zes maanden doorgebracht in het klooster van Mar Yakub omdat ik mijn eerste semester in mijn studies Journalistiek verknald had (later heb ik die studies afwerkt voor ik definitief naar hier teruggekomen ben). Ik ben hier in 2008 toegekomen, de 3e maart. De zusters hebben mij als een zoon ontvangen en mij de vrijheid gegeven. Ik bad en probeerde een rithme en een dagschema te volgen maar zonder veel succes. Ik was meer verloren en doolde van de ene naar de andere plaats, van de ene activiteit naar de andere. Ik werkte, at en bad wel mee maar zonder een grote innerlijke motivatie, we kunnen het ‘meedijen’ noemen. Dat drukte zwaar op mij: het gebrek aan een doel in mijn leven. Ik voelde me verloren en daardoor heel erg onderhevig aan alle soorten passies. Het is dan ook onmogelijk om onze zondige natuur te overwinnen zonder te weten waar onze thuishaven [ons doel] ligt.
De 26e maart gaf Moeder Agnès-Mariam ons een onderricht over het innerlijke gebed. Het was de eerste in een reeks van drie, vier conferenties die mijn leven hebben veranderd. Het is hier dat de woorden van S Paulus hun volste mening kregen: “Hoe kunnen ze in Hem geloven zonder van Hem te hebben gehoord? Hoe kunnen ze over Hem horen, als niemand Hem verkondigt? En hoe kunnen ze verkondigen, als ze niet zijn gezonden? Het is zoals de Schrift zegt: Hoe lieflijk zijn de voeten van hen die goed nieuws brengen. (...) Geloof komt uit het horen van de boodschap, en de boodschap wordt gehoord door het woord van Christus.”(Rm 10, 14-17). Ik had nog nooit iemand zo horen spreken. Het woord van Christus in die onderrichtingen drong echt tot mij door en het was een zaadje dat is beginnen groeien. Het is dan ook mijn diepste vreugde om dat woord met jullie te delen opdat ik ook zou mogen delen in de zegeningen van het verkondigen van het Evangelie. Enthousiast probeerde ik het innerlijke gebed dus in mijn dagelijkse leven in te passen. Al snel begon ik de vruchten te proeven: een vredevolle aanwezigheid die niet met woorden te beschrijven valt en die mij nimmer verlaten heeft (alhoewel de Heer toelaat dat er periodes van droogte zijn). Ik heb Christus toen op een persoonlijke manier leren kennen. Ik wil die verschillende conferenties die mijn leven veranderd hebben met jullie delen; ik bid dat het woord van Christus in deze onderrichten jullie allen raakt en jullie aanzet om elke dag tijd te nemen om in stilte tot Jezus te bidden (zelfs al zou het maar 5 minuten zijn – al is een minimum van een half uur tot een uur aangewezen). Ziehier de integrale Nederlandse vertaling van haar conferentie van 26 maart 2008:
Wat is het?
Het verschil tussen het innerlijke gebed en het gesproken gebed is dat we in een gesproken gebed onze mond gebruiken om tot de Heer te spreken. Het innerlijk gebed daarentegen is een gebed [zonder auditieve woorden] in het binnenste van de persoon, gericht tot het binnenste, tot God die binnenin ons woont. Dat gebed berust dus op een waarheid die gebaseerd is op het geloof dat God in ons woont. Hoe is dat mogelijk wanneer we God niet zien? Dat komt omdat God Geest is, zijn aanwezigheid is een spirituele aanwezigheid. Hij is echt aanwezig maar op een manier die onze zintuigen overstijgt. Deze realiteit verplicht ons om met de Heer te handelen op basis van het geloof; dat is wat Jezus aan Maria van Magdalena zei wanneer zij Hem wou aanraken na zijn verrijzenis: “Raak me niet aan want (...) Ik ga naar mijn Vader en jullie Vader”. (Jh 20, 17). Hij gebood haar Hem niet aan te raken alsof Hij zei : “ Houd me niet vast in jouw dimensie die doods en onzeker is.” Wij leven in een dode dimensie, een dimense van overgang, van armoede. De Heer heeft na zijn Verrijzenis het dynamisme van de hemelvaart geïntroduceerd. Hij is toen men zijn lichaam in de hemelse dimensie binnen getreden. De relatie met de Heer is niet langer een relatie via de zintuigen maar één in de Heilige Geest. Daarom is het innerlijke gebed het in bezit nemen van de Heilige Geest. Hoe? Dat zullen we leren.
Hoe beginnen?
Om te bidden in de stilte, moeten we allereerst ons hart beschouwen als een tempel omdat de Heer aanwezig is in zijn tempel. Daar waar de Heer is, daar is zijn tempel. We zullen dus een innerlijke houding aannemen die ons doet beseffen dat we voor de Heer staan. Dat doen we op een nederige manier, we maken ons allereerst klaar om tot de Heer te spreken – en daarom zullen we dan ook eerst onze zonden belijden. We belijden onze zonden omdat we voor de Heer staan, we doen dat niet enkel om onszelf te vernederen. [Het gaat hier eerst en vooral om onszelf te zijn voor de Heer. We kunnen met Hem niet in contact treden als we niet helemaal onszelf zijn. In de psalmen van David zien we hoe hij zichzelf vernedert als hij tot God spreekt. Die houding is belangrijk. We zijn eerlijk tegenover God, we belijden Hem onze zwakheden, we verstoppen ons niet als Adam in de tuin van Eden; we gaan naar hem toe met een vertrouwvol hart als een zoon die naar zijn vader stapt][1]. Na het belijden van de zonden richten we onze aandacht – in een act of faith – tot Degene die daar is; het gaat om een innerlijke houding tot een reëele aanwezigheid zelfs al zie ik Hem niet.
Moeilijkheden onderweg
In het begin is het moeilijk om lange tijd die aandacht te bewaren. Het is dan ook goed om een boek te nemen, een foto, een landschap waarop we onze aandacht vestigen en van daaruit op te stijgen naar Hem die boven de zintuigen staat: de zintuigen gebruiken om de zintuigen te overstijgen; meditatie om te komen tot de contemplatie. De meditatie is een hulpmiddel (een boei) om onze aandacht te kunnen richten, de contemplatie is zwemmen in God’s oceaan zonder boei. Bijvoorbeeld:
We hebben een tijd genomen om in stilte te bidden en we voelen ons verloren: we voelen niets, we weten niet wat gedaan. Dat is het goede moment om de boei vast te grijpen en een boek, een foto of een landschap te beschouwen om van daaruit te mediteren over hetgeen God voor ons gedaan heeft (de Heer is met mij, Hij houdt van mij, wat Hij allemaal gedaan heeft in mijn leven, zijn Verrijzenis, zijn vergiffenis ...) Tal van themas die onze aandacht kunnen vastgrijpen om op te stijgen tot Hem. [Hier moeten we noteren dat het erg belangrijk is om de Bijbel te lezen omdat de Bijbel vervuld is van de Heilige Geest. Laten we niet te ver gaan in intellectuele bespiegelingen om onze aandacht vast te grijpen. Het is beter naar de Bijbel te grijpen. De gebeden in de Bijbel zoals de Psalmen, het gebed van de koning Ezechias, het gebed van de koning Manassé zijn goudmijnen voor het innerlijk gebed. Als onze aandacht even weg gaat is het goed om een kleine passage te lezen en terug te duiken in de stilte]. Het is goed om deze oefening een lange tijd vol te houden om zo een gewoonte te creëeren om met Hem te blijven. De meditatie is bijna iets kunstmatigs maar het is hoogst noodzakelijk. Op een kunstmatige manier bewaren we onze aandacht om die tot Hem te richten.
Het is hier belangrijk om de Heer te herinneren. De Syrische monniken spraken over de “herinnering van de Heer” (μνήμηΘεοῦ). Die woestijnvaders[2] richtten op die wijze dag en nacht hun aandacht op de aanwezigheid van de Heer. De meditatie is dus een tussenstap, een direct hulpmiddel om onze aandacht te vestigen om ons de aanwezigheid van de Heer te herrineren. Op deze manier begint de ziel (op een onzichtbare wijze) beetje bij beetje spiritueel dichter bij God te komen.
De inhoud van de meditatie is niet belangrijk – de meditatie helpt ons enkel om spiritueel dichterbij te komen. Het gaat er niet om grootse dingen te mediteren: de hemel en de derde hemel te begrijpen of de tijd van het oordeel of nog de preciese samenstelling van de Drie Eenheid. Het gaat erom dichter bij God te komen door onze aandacht tot Hem te richten. Of ik nu een kleine Peugeot [d.i. een eenvoudige meditatie] of een Rolls Royce [een grote meditatie] gebruik maakt niet uit. Het gaat erom dat we dichter tot God gekomen zijn. Beetje bij beejte zullen we merken dat we in vrede zijn, tevreden zijn in ons binnenste. Soms komen de mensen mij zeggen: “Ik was in innerlijk gebed et ik voelde mij in vrede, ik wilde niet dat het overging”. Dat is de aanwezigheid van de Heer die de ziel begint te verwarmen. Wanneer we dat ervaren voelen we ons tevreden – we laten de medatie dan vallen. Het gaat er dan om simpelweg in de aanwezigheid van de Heer te blijven. [D.i. wat St. Jan van het Kruis de ‘verliefde aandacht’ noemt]. Het is de grote communie tussen de mens en zijn God – een communicatie in de Heilige Geest want het is die Heilige Geest die de eenheid bewerkt tussen God en mens.
God is Geest
Alle christenen zouden tijd moeten nemen voor het innerlijke gebed. Jezus zei aan de Samaritaanse vrow: “Er komt een uur, ja het is er al, dat de ware aanbidders de Vader zullen aanbidden in Geest en in waarheid.” (Jn 4, 23). God is Geest. Dat wil niet zeggen dat Hij een spook is, het is niet omdat we Hem niet zien dat Hij niet bestaat, integendeel. De Geest is een volmaakt wezen die geen nood heeft aan de materie om te zijn. De materie sterft, de Geest niet. De Geest is onsterfelijk en onbegrensd.
Aan het werk
Degene die naar het innerlijk gebed gaat is als degene die naar zijn werk gaat. We bidden niet in stilte, zomaar, zonder enige reden of motivatie. We doen het met een welbepaald doel voor ogen omdat het innerlijke gebed het in het werk stellen is van de souvereniteit van de persoon op zichzelf. Het is als een persoon die zijn huis binnengaat en die de sleutel heeft. Hij is de enige die de deur kan openen – hij opent, niemand sluit die voor hem, en wanneer hij die sluit kan niemand hem openen (cf. Ap 3, 7). Dat is de sleutel van David die gegeven werd aan de Kerk, aan ieder van ons. Souverein treden we binnen in ons binnenste om onze God te ontmoeten. Wanneer we met een dergelijke moed en beslissing naar het innerlijke gebed toegaan worden we opgebouwd. Ik geef elke dag een half uur aan die oefening. Het is een afspraak. En wanneer we een halfuur zeggen moeten we er geen minuten van afsnoepen.
Hoe ons binnenste werkt
In het begin is ons binnenste onbekend terrein. We moeten ons verwachten aan sensuele spanningen: weinig zin hebben, moe zijn, onszelf opjagen, vele vragen stellen, ons vervelen, angstig zijn. Dat zal allemaal gebeuren. Ten tweede zal onze verbeelding ons parten spelen. We willen wel stil zijn voor de Heer maar in onzelf is er een stem die niet ophoudt: herrineringen zullen opkomen, projecten voor de toekomst, duizend en één ding. Dat is de menselijke natuur, dat is niet erg. [Heilige Thérésa van Avila zei dat we niets kunnen doen tegen de verstrooidheid in het gebed]. Het gaat er dan om om een afstand te creëeren tussen onzelf en die verstrooiingen. In het begin zijn we allen als een kleine rots waaraan onze boot vasthangt. Ons bootje wordt dan vaak heen en weer geslingerd op de onstuimige golven. We leren dan om telkens onze boot vast te hangen aan onze rots van de aandacht. Ons rotsje is klein in het begin en de zee erg woelig, onze boot zal vaak lossen. Maar vanaf dat we ons gewaar worden dat onze boot weg is springen we het water in om het terug vast te hangen aan de rots van onze aandacht.
Sommige mensen zullen zich afvragen of dit wel een gebed is? Hier speelt de intentie een allesbepalende rol: wat doen we daar in de stilte? Onze wil in dat gebed is om in de aanwezigheid te zijn van de Heer. Alles wat we doen in dat stil gebed heeft die intentie. Het is een groot gebed; want in dat gebed bereiden we ons voor om in communicatie te treden met onze Zielsbeminde. St. Jan van het Kruis noemt dit ‘aandachtig zijn aan God’. In die aandacht geven we God al de interesses van ons hart – het is een liefdesdaad. Als ik nu met jullie praat en jullie blijven er blauw blauw bij, dan zal jullie aandacht naar iets anders grijpen, jullie zullen niet naar mij luisteren. Het gaat hier om een spirituele aanwezigheid, geen fysieke. Jullie kunnen wel fysiek aanwezig zijn maar spiritueel kunnen jullie gaan [in jullie gedachten] waar jullie maar willen: naar Italië, naar België, naar Sadnaya. Aanwezig zijn is een spirituele ingesteldheid – de alchémie van het innerlijk gebed. Onze aanwezigheid verlicht door het geloof wordt een liefdevolle aanwezigheid. Het licht van het geloof creëert in ons het liefdesvuur. Op die manier kunnen we dus in de stilte onze liefde voor de aanwezige God uiten.
Het is niet erg als we niet weten hoe we moeten beginnen, het is belangrijk dat we beginnen. We kunnen daar eenvoudigweg zitten en de naam “Jezus” herhalen en proberen dat onze aandacht niet te ver van Hem afwijkt. Geen stress, laten we de tijd nemen om ons op ons gemak te voelen; geen opgejaagdheid in het innerlijk gebed.
Het is ook van belang om Maria in onze innerlijke tempel een plaats te geven, te beseffen dat zij de Ark van het Verbond is. Zij is in het hart van onze tempel en zij is het beeld van wat we ooit willen worden, zij is de Bruid. Elke ziel is mariaal en voor het huwelijk gemaakt. In het begin zal het innerlijk gebed zijn als een werk, maar later wordt zij een huwelijk. Dat is het doel van het innerlijke gebed: het huwelijk vieren met het Lam. Niets is groot genoeg om de mens te verenigen met zijn God dan zijn liefdevolle wil om aan Zijn roep te beantwoorden. Ik wens dat u in het innerlijk gebed van morgen de eerste vruchten zult proeven die u zonder ophouden zullen doen terugkeren naar die hartstochtelijke relatie met de Zielsbeminde.”
Tot zover de woorden van Moeder-Agnès Mariam. Moge het woord van Christus u leiden tot een welgemeende oefening van het innerlijke gebed. En als u geen tijd zou hebben – alhoewel er niets zo belangrijk is dan hiervoor tijd te nemen – doe dan zoals ik: als we liggen te woelen op ons hoofdkussen is er niets zaligers dan onze gedachten en onze zorgen te laten varen en onze ogen te richten op ons binnenste en in stilte aanwezig te zijn tot de Eeuwige God die in ons woont.
Hartelijke groeten,
Fr. Jean-Baudouin
[1] We kunnen onze zonden belijden in een persoonlijk gebed waarbij we in de stilte van ons hart alles vertellen aan de Heer wat op onze maag ligt en waar we Hem gekwetst hebben. Dat is een belangrijke eerste stap. Uiteindelijk gebeurt de volledige vergeving in het Sacrament van de biecht.
[2]De Woestijnvaders hebben de traditie van St Antonius de Grote, opgevolgd. Ze leefden een verborgen leven in de woestijn van penitentie en gebed. Ze leefden vaak als een groep kluizenaars rond één spirituele vader.
15-08-2014 om 15:11
geschreven door Gust Adriaensen
Oorsprong feest Maria-Tenhemelopneming
Na het concilie van Efeze (431), waar Maria de titel "Moeder van God" (Theotokos) kreeg toebedeeld, kende de Mariaverering een sterke opgang. De oudste feesten 'Maria Boodschap' en de 'Opdracht in de tempel' waren nog vooral op Christus zelf gericht. Later ontstonden feesten waarbij Maria als heilige werd geëerd: 'Maria Geboorte' en 'Maria-Tenhemelopneming'.
Dit laatste werd in 582 door keizer Mauritius officieel in Byzantium ingevoerd. Op 15 augustus werd voor die tijd al de verjaardag van de kerkwijding van een aan Maria toegewijde basiliek op de weg tussen Betlehem en Jeruzalem gevierd.
Rome nam het feest van Maria-Tenhemelopneming over in de zevende eeuw onder paus Sergius I.
(Schilderij van Titiaan)
15-08-2014 om 07:48
geschreven door Gust Adriaensen
12-08-2014
Robin Williams 1951-2014
Filmacteur Robin Williams is op 63-jarige leeftijd overleden.
12-08-2014 om 20:02
geschreven door Gust Adriaensen
Leegloop en implosie dreigen voor CD&V
De CD&V-top is in razend snel tempo het contact met en het vertrouwen van de partij-achterban aan het verliezen.
Kan ook niet anders. Uit wat tot nu toe lekte uit de besparingsplannen van de Vlaamse regering, blijkt dat het 'middenveld' en zijn honderdduizenden vrijwilligers, eigenlijk van weinig waarde worden geacht. Als er moet bespaard worden, is de ook door de CD&V-top gehuldigde redenering, dan maar in de 'zachte' sectoren, economisch zijn die toch van weinig nut. Een tenenkrullende, puur mercantiele, stuitend materialistische instelling. Bovendien loopt de partij slaafs in het spoor van de Vlaamse Nationalisten, die de voorbije jaren met alle middelen, geprobeerd hebben het 'CD&V-middenveld' en in het bijzonder het ACW en de vakbond, dodelijke slagen toe te brengen.
De CD&V-top heeft tegen het waarde- en gevoelskader van het overgrote deel van haar overgebleven kiezers in, de 'ziel' van de partij verkwanseld: een volkspartij die van 'gezin' en 'middenveld' haar waardevolle kernen maakte.
Beter vandaag dan morgen, moet de top, zeker ten aanzien van haar mandatarissen, leden en bevriende middenveldorganisaties, volledige duidelijkheid scheppen over de besparingsplannen.
Over politieke grenzen heen, moeten middenveldorganisaties en partijen, die nog wel bekommerd zijn om het sociale weefsel van de samenleving, de krachten bundelen, om het verzet te organiseren tegen een beleid dat er vooral een dreigt te worden van culturele en sociale barbarij.
12-08-2014 om 09:52
geschreven door Gust Adriaensen
11-08-2014
Groeiende onrust bij linkervleugel CD&V
Nu meer en meer uitlekt (uitlekken want de partij die het al enkele jaren over 'verandering' heeft, vertikt het info daarover te verstrekken aan het parlement en de bevolking) over de besparingsplannen van de Vlaamse regering (N-VA en CD&V), groeien de onrust en de kritiek bij de zgn. linkervleugel van CD&V.
Daarmee wordt de gegrondheid van de waarschuwing aangetoond, die ik een maand geleden op dit blog formuleerde.
'Let op uw saeck CD&V', klonk het, want zoals lemmingen hollen de CD&V'ers de eigen ondergang tegemoet.
'De collectieve zelfvernietigingsdrang stak enkele jaren geleden de kop op met het rampzalige kartel met N-VA. Het had desastreuze gevolgen voor CD&V en betekende een electorale triomf voor N-VA. Die partij zoog in de daaropvolgende jaren meer en meer traditionele CD&V-kiezers van de rechtervleugel -middenstanders, Boerenbonders, vrije beroepen...- naar zich toe.
In de aanloop naar de laatste verkiezingen, leek het er even op dat CD&V haar lesje geleerd had. Zij probeerde zich te profileren als een partij met eigen identiteit en visie, zette zich af tegen het rechtse populisme van N-VA.
Even maar, inderdaad. Want de verkiezingen waren amper voorbij of CD&V klonk zich, onder impuls van 'middenstanders' Beke en Peeters, vast aan de nog machtiger geworden Vlaamse nationalisten.
Op die manier sleurt de rechtse CD&V-top de partij mee in de richting van een maatschappijvisie en een program die haaks staan op de maatschappij-opvattingen en belangen van een groot deel van het overgebleven electoraat, nl. de mensen uit de 'ACW-stal'.
Ik geef het u op een blaadje: wanneer CD&V met N-VA regeringen vormt, zullen de christendemocratische programmakernpunten zeer duidelijk en scherp, ook in het politieke personeel, aanwezig moeten zijn, ofwel verdampt CD&V zo goed als helemaal, wordt de partij verder leeggezogen, versmacht door N-VA. '
Het ziet er meer en meer naar uit dat de christendemocratische regeringsonderhandelaars veel te sterk zijn meegehold in het hardvochtige rechtse verhaal. Als die tendens nadrukkelijker en nadrukkelijker bewaarheid wordt, kan CD&V gegarandeerd een kruis over zichzelf maken.
'
11-08-2014 om 08:20
geschreven door Gust Adriaensen
10-08-2014
'Bescherm de vervolgden in Irak'
Paus Franciscus:
'Ik vraag de internationale gemeenschap degenen die gebukt gaan onder het geweld in Irak, te beschermen.'
10-08-2014 om 11:08
geschreven door Gust Adriaensen
Onbetaalde reclame
Allen in de weer voor de peer!
Verkoop Poetin met genoegen een Limburgse peer tegen zijn Russische appel !!
10-08-2014 om 10:59
geschreven door Gust Adriaensen
09-08-2014
Genocide
'Kerk in Nood' heeft een oproep gelanceerd om Irak niet uit het oog te verliezen.
"Yazidi’s, christenen en diverse etnische soennieten en sjiieten worden standrechtelijk vermoord of worden, in het geval van vrouwen en kinderen, als slaven verkocht. Degenen die de mogelijkheid en de middelen hebben vluchten met alles wat ze kunnen dragen naar de woestijn en naar de bergen. Dit is iets wat het land in meer dan 1.000 jaar niet heeft gekend."
De inzet is nochtans niet gering. De Chaldeeuwse patriarch Louis Sako schreef in zijn noodoproep dat niet enkel steden als Mosul en gebieden als de Ninevevallei, waar christenen eeuwenlang hebben geleefd, 'christenvrij' worden gemaakt, maar tegelijk worden ook alle sporen van die cultuur – inclusief enkele van de oudste nog bestaande kerken en kloosters en kostbare eeuwenoude manuscripten - uitgewist. President Obama sprak over een 'genocide van de religieuze minderheden'.
09-08-2014 om 08:37
geschreven door Gust Adriaensen
Nog veel rijker dan gedacht
Uit nieuwe berekeningen van ECB-econoom (Europese Centrale Bank) Philip Vermeulen, blijkt dat het ene procent rijkste Belgische gezinnen, nog een veel groter stuk van de rijkdomtaart bezit dan werd gedacht.
Tot die ene procent worden de gezinnen gerekend met een rijkdom van meer dan 2,6 miljoen euro. Welnu, die superrijken bezitten niet minder dan 17% van de rijkdom. Uit vroeger onderzoek bleek dat het ene procent van de superrijken ruim 12% van de rijkdom controleerde.
De rijkdom wordt vaak sterk onderschat, aldus Vermeulen, omdat de rijken hun vermogen verborgen proberen te houden via allerlei offshoreconstructies.
09-08-2014 om 08:27
geschreven door Gust Adriaensen
Geen goed recept
Nobelprijswinnaar Paul Krugman:
'Lief zijn voor de rijken en wreed voor de armen, is geen goed recept voor economische groei.'
09-08-2014 om 08:17
geschreven door Gust Adriaensen
08-08-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/21
Vrijdag 8 augustus 2014
Christelijk zionisme. Deel 2
De eerste reactie die ik op mijn vorige uiteenzetting (over het christelijke zionisme) kreeg was een dankbare uitroep vanuit evangelische hoek: “het is goed dat evangelische christenen het ook eens horen van iemand anders!” Een ander beweerde dat met dit artikel voor het eerst in ons taalgebied eindelijk dit onderwerp onder de aandacht wordt gebracht. Anderen die niet het onderscheid kunnen maken tussen een wereldse politiek en het uitverkoren volk, hadden er (veel) moeite mee. Zij willen geen negatief woord horen over de politiek van Israël, maar begrijpen niet dat alle profeten heel de bijbel door zich met striemende aanklachten tegen het uitverkoren volk keren, omwille van het onrecht. Daarom werden de profeten ook vervolgd en vermoord (zoals de UNO bemiddelaar, die van Israël gerechtigheid eiste, vermoord werd; zie verder). Jezus heeft heel zijn aardse leven getracht zijn apostelen te bevrijden van een materialistische, overheersende interpretatie van het Woord Gods. Pas met Pinksteren kwamen ze tot inzicht. Kunnen christenen dan opnieuw een zionistische politiek gaan steunen, zogenaamd omwille van het Woord Gods? En daarmee onrechtstreeks (weliswaar onbewust) meewerken aan de uitroeien van de christenen?
Hierbij nog een verduidelijking. Iemand meende ten onrechte dat ik Theodor Herzl (+ 1904) als een gelovige voorstelde. Ik heb wel verwezen naar een van zijn vertrouwelingen, nl. William E. Blackstone, een Amerikaanse predikant, die met zijn religieuze (waan)beelden heel veel invloed uitoefende, zozeer zelfs dat sommigen hem als de echte vader van het zionisme beschouwen. Op het einde der tijden, zo stelde hij, komt er een eindstrijd waarin de joden de uiteindelijke overwinnaars zullen zijn en tegelijk zich bekeren. Hij wekte een groot enthousiasme om een joodse staat te stichten. Herzl zelf was sterk getroffen door de pijnlijke veroordeling van Dreyfus (1894) in Frankrijk en hij wilde dat de stichting van een joodse staat voor het joodse volk de oplossing zou brengen. Daarvoor schreef hij “Der Judenstaat” (1896), organiseerde het eerste zionistisch congres in Bazel (1897) en was de stichter van de zionistische wereldorganisatie. Op dit congres werd beslist een joodse staat op te richten in Palestina. Hij zelf was atheist en leefde helemaal niet vanuit het joodse geloof. Hij liet zijn zoon ook niet besnijden. In die zin kan hij eerder een antisemiet genoemd worden. In Jeruzalem-west kreeg hij een berg en een monument, wat als bedevaartsplaats wordt bezocht en vereerd, helaas ook door vele onwetende christenen (waaronder ik destijds).
Bij de “stichting” van de staat Israël hebben de zionisten zoveel onrecht begaan dat er een hoge UNO bemiddelaar werd aangesteld om het recht te herstellen tussen het Palestijnse volk en de joden. De Zweedse diplomaat graaf Folke Bernadotte werd met open armen door de zionisten als bemiddelaar aanvaard. Hij had immers gedurende W O II duizende joden gered. Deze graaf bracht echter zoveel onrecht vanwege de zionisten aan het licht dat de UNO resolutie 181 stemde: de 700.000 verdreven Palestijnen hebben het recht om terug te keren naar hun huis en grond, er moet een Arabische staat komen en Jeruzalem moet onder internationaal bestuur komen. Dit was echter niet naar de zin van de zionisten en graaf Folke Bernadotte werd op 17 september 1948 vermoord, op bevel van de toekomstige eerste minister Yitzhak Shamir. Daarop bevestigde de algemene vergadering van de UNO resolutie 181 en stelde in resolutie 194 dat de Palestijnen het onvervreemdbaar recht hebben op hun land en bovendien op schadevergoeding. Ondertussen ijverde Israel om opgenomen te worden in de schoot van de UNO. Daarvoor werd het verplicht eerst de moordenaars van de UNO bemiddelaar te berechten en te straffen. Dat gebeurde. Verder moest Israël beloven de UNO resoluties uit te voeren. Dat werd ook beloofd. Zo vlug Israël in de UNO zat werden de moordenaars vrij gelaten, de eigenlijke schutter werd de lijfwacht van David Ben Gourion (de architect van het zionisme, zie vorige berichten) en Israël heeft tot nu toe nooit één van die UNO resoluties uitgevoerd. Zo was het toen, zo is het nu. En er zullen nog lang genoeg hoge heren blijven die het “verdedigingsrecht” van Israël verdedigen en uitsluitend spreken over de inderdaad onaanvaardbare aanvallen vanuit Gaza, zonder ook maar één woord te reppen over de eigenlijke grond van de zaak: het mensonterend en ten hemel schreiend onrecht al 66 jaar lang.
Nieuwtjes
Het Nederlands Dagblad van vorige maandag (4/8/14) publiceerde een interview met mij (blz. 1 en 6). Wim Houtman heeft er een trouwe weergave van gemaakt. Dank je wel.
Het driemaandelijks tijdschrift Solidarité Orient nr. 270 (april-mei-juni 2014) heeft een verslag opnomen van mgr. Jean Abdo Arbach, aartsbisschop van Homs-Hama-Yabroed. Daarin bespreekt hij uitgebreid de situatie in ons bisdom, waarin hij ook ons klooster vermeldt. In het tijdschrift wordt deze verwijzing echter weggelaten maar wees gerust, we bestaan nog. Bovendien, gewoon onvermeld blijven is nog het beste wat ons kan overkomen.
Onze Belgische bisschoppen vragen om dit jaar op het feest van O. L. Vrouw Hemelvaart, 15 augustus, in alle parochies een speciaal gebed met omhaling te organiseren voor de christenen van Irak, Syrië en het Midden-Oosten.
Oraprosiria organiseert op 7 september een wereldgebedsdag voor de vrede, bijzonder in Irak en Syrië. Deze dag wil een herneming zijn van de gebedsdag door de paus vorig jaar op dezelfde dag uitgeroepen.
Het Syrische leger blijft in heel het land rebellenhaarden opruimen. Helaas blijven terroristen ook aanslagen plegen en daarbij vallen telkens weer meerdere soldaten. Regelmatig blijven groepen rebellen hun wapens neerleggen en beloven geen geweld meer te plegen tegen het volk en het land. Woensdag gaven 600 rebellen zich over in Daraa. Manifestaties om leger en poresident te steunen blijven in heel het land toenemen en de Syrische gemeenschappen in verschillende landen sluiten zich hierbij aan. Ondertussen blijven onze zelfverklaarde “specialisten van het Midden Oosten” het drie jaar oude, opgelegde deuntje over een dictator slaafs herhalen, zonder enig besef van het werkelijke lijden en de echte fierheid van een volk dat als één familie, - volk, leger, regering en president – de laffe internationale aanvallen weerstaat.
Een dorpsbezoek
Gedurende ruim twee jaar hebben we geen voet buiten de kloostergebouwen kunnen zetten, zeker als vreemdeling niet. Ons dorp van 25.000 inwoners groeide vanaf 2012 vlug uit tot 80.000 met vreemde bebaarde en zwaar gewapende mannen. Vanaf november vorig jaar werd het dorp gezuiverd door het leger. Nu zijn er in de omgeving nog enkele kleine groepen rebellen. In het dorp zijn de bewoners ongeveer allemaal teruggekeerd, winkels en bedrijfjes zijn weer open en de geest is geheel anders en veel beter. Wij kunnen nu zelf ook bv. naar de tandarts. Er is nog wel een wachtpost bij de inkom van het dorp. Er zijn slechts hier en daar sporen te zien van de gevechten en slechts op één kruispunt zijn alle hoekhuizen tot op de grond verwoest. De mensen zijn vriendelijk en groeten lachend. Het zijn trouwens onze vrijwilligers die voor ons vervoer zorgen en die mannen zijn goed gekend omwille van de veelvuldige hulp die zij verstrekt hebben. Veel winkels en huizen zijn beschilderd met de Syrische vlag: zwart, wit met de twee groene sterren en rood. Wanneer de rolluiken dicht zijn, zie je over heel de hoogte en breedte niets anders dan deze vlag. De oosterse gemoedelijkheid en gastvrijheid keert terug.
Voorwaar, een vreugdevolle dag
Dinsdagnamiddag valt plots een groep van ‘n vijftigtal jonge mensen binnen. De sfeer van voor de oorlog is ineens terug. Ze komen van het naburige Nabk en dragen een rood vestje met het embleem van de Rode Halve Maan. Telkens ze iemand van de gemeenschap zien, willen ze daarmee op de foto. In het atrium wordt er opgewekt gebabbeld en gelachen. Ze gaan om beurt even in de kerk kijken. Waarvoor komen ze eigenlijk? Ze willen ons uitdrukkelijk bedanken voor de hulp die zij en heel de streek kregen. Laten we duidelijk zijn. Wij (ik) hebben natuurlijk niet veel anders kunnen doen dan veilig binnen blijven en achter de schermen zorgen dat de hulpverleners hun werk kunnen doen.
Moeder Agnes-Mariam heeft echter samen met zr. Carmel drie centra van hulpverlening opgericht: Mar Yakub (Qâra), Jaramana (Damascus) en Khrab (Tartous). Uiteindelijk zijn het de mensen buiten, jullie, die de hulp hebben gegeven en die langs en met het Rode Kruis, de Rode Halve Maan en andere organisaties kon verdeeld worden. Zo werd voor meer dan 2 miljoen dollar uitgedeeld, waaronder een mobiel hospitaal en een mobiele kliniek, 7 ambulances en tientallen containers. Verder heeft moeder Agnes-Mariam de verzoeningsbeweging Mussalaha opgericht en werd zij zelf vertegenwoordigster van zowel het Rode Kruis als het Vrije Syrische Leger, waardoor zij meerdere gevangenen heeft kunnen bevrijden zowel uit de gevangenissen van de regering als uit de handen van de rebellen. De concrete hulp aan mensen in nood werd natuurlijk gerealiseerd door onze ploeg vrijwilligers (onze “twaalf apostelen”). Kortom, deze hulpploeg uit Nabk wil ons hiervoor uitdrukkelijk danken. Op een bepaald ogenblik zijn ze allen neergestreken in onze refter. Daar geven ze ons een overvloed aan Arabische zoetigheden, snoeperijen en fruit. Meteen hebben we genoeg om onze talrijke gasten feestelijk te verwelkomen. Nadat de groep vrolijke vrienden vertrokken is, blijven er nog een tiental mannen over en hebben we de gelegenheid om elkaar wederzijds te danken en aan te moedigen.
Deze avond worden de plechtige vespers van het hoogfeest van de Gedaanteverandering gezongen, met processie. Dit feest werd in het Oosten al in de zesde eeuw gevierd en in de vijftiende eeuw in de Romeinse kalender opgenomen. Het vormt hier een aanloop naar de Kruisverheffing op 14 september.
En voor het eerst gaan we met allen op het voorplein het avondmaal gebruiken, samen met onze vrijwilligers en de vluchtelingen. Het heeft iets van de kermissfeer toen wij kind waren en de mensen voor hun huis op de straat zaten. De meesten zitten her en der op de grond. De kinderen spelen en lopen rond als een uitgelaten kudde. De meisjes maken van de gelegenheid gebruik om met een fiets rondjes te rijden. Het is in Syrië tot heden een soort ongeschreven wet dat vrouwen niet met de fiets rijden. De meisjes zullen dat eens gaan veranderen. En natuurlijk moeten de kinderen sketches doen, gevolgd door liederen en folkloristische dansen van de volwassenen vanuit hun land. Trouwens, tegelijk wordt de verjaardag van een van ons gevierd. Komt daar nog bij dat de verantwoordelijke van onze vrijwilligersploeg juist nu een telefoon krijgt van iemand die zegt dat hij een ambulance voor Qâra zal bezorgen. En zo was het een onvoorziene vreugdevolle dag en avond. Onze grootmeester van de Vlaamse Dichtoefeningen, Guido Gezelle schreef het zo in “Blijdschap” : “Ja! Daar zijn blijde dagen nog in ’t leven, hoe weinig ook, daar zijnder nog voorwaar...” En hij eindigt aldus: “o! Blijde stonden zijnder nog in ’t leven, en, ware, o God, Uw Hemel anders niet, als één van die, nog zou ik alles geven voor één van die, gelijk ik nu... ik nu geniet”.
De machten van de duisternis...
Er groeit wereldwijd steeds meer protest tegen de gruwelen van de fanatieke islamisten, tegen de islamitische staat, tegen het uitmoorden van christenen in Irak, Syrië, Libanon en tegen het verder uitroeien van het Palestijnse volk. In een brief aan de paus slaakt Louis Raphael I Sarko, Chaldeeuws patriarch van Babylon nu een noodkreet. Hij vraagt een onmiddellijke en grote actie van de “internationale gemeenschap” en van de supermachten. Hij vraagt ook dat ze hun standpunten zouden herzien. Hopelijk halen ze iets uit, maar het is te betwijfelen. En ze komen te laat. Het wordt tijd dat we de ellende van de mensenfamilie – de wereld, ons dorp! – ook in ruimer perspectief proberen te zien. Maakt dit allesgeen deel uit van de reeds heel lang geplande “nieuwe wereldorde”? We moeten dringend de duistere machten achter deze “nieuwe wereld(wan)orde” ontmaskeren.
De ontwrichting van Syrië werd vanuit het buitenland nauwkeurig voorbereid, maar nagenoeg niemand geloofde dit toen. Het begon met herrieschoppers, zoals we zelf gezien hebben. Dan kwam het Vrije Syrische Leger, dat helemaal niet vrij, noch Syrisch, noch een leger was. Dan was er de Nationale Syrische Raad, die onmiddellijk door de “internationale gemeenschap” werd erkend als de enige en echte regering van het volk. In feite waren het verraders die zich door het buitenland lieten betalen en manipuleren om hun eigen volk en land uit te moorden en te verwoesten. Vlug daarna werd het de Nationale Syrische Coalitie, die in feite alleen zichzelf vertegenwoordigde. Syrië hield en houdt stand. Daarop werden allerlei terroristische groepen gestuurd: Al Qaida, dan de eigen tak voor Syrië, Al Nousra, dan de ISIS en nu de IS. De “internationale gemeenschap” riep op tot vrede, tot staakt het vuren, tot humanitaire hulp, maar bleef het Syrische volk en zijn regering bestrijden en zorgde er voor dat steeds meer rebellen het land konden uitmoorden en verwoesten. Protesteren tegen deze rebellen heeft dus weinig effect. Ze kunnen onmiddellijk van naam veranderen. Belangrijk is de verborgen machten aan het licht te brengen.
Zoals we vanaf het begin zagen hoe de zogenaamde “volksopstand” in Syrië slechts een dekmantel was voor buitenlandse heersers om Syrië in hun macht te krijgen, zo kunnen we ook niet geloven in een simpele “volksopstand” in Oekraïne of elders. Telkens opnieuw zijn het buitenlandse machten die de toestand aangrijpen om chaos te veroorzaken en de machtsverhoudingen te herschikken. Inmiddels staat het vast dat het lijnvliegtuig van de Malaysian Airlines MH17 op 17 juli 2014 niet door rebellen of Rusland werd beschoten maar door Kiev omgeleid boven het rebellengebied en daar door een Oekraïnse straaljager met raketten van dichtbij beschoten met honderden doden als gevolg. Het verhaal van de VS, de NAVO en Oekraïne die rusland de schuld willken geven is een monsterleugen. Geen nood, de oorlog tegen Rusland was al gepland en gaat toch door. En de EU als trouwste slaaf van de Amerikaans-Engelse wereldoverheersers zal alles doen om het Russiche volk zoveel mogelijk ellende te bezorgen, in plaats van aan te sluiten bij de BRICS, de landen van de toekomst en Poutin te steunen, de enige die de soevereiniteit en de christenen in het Midden-Oosten daadwerkelijk steunt en de christelijke waarden onverbloemd blijft verdedigen. Dat is in de ogen van de schimmige leiders van de “nieuwe wereldorde” ook zijn grootszte misdaad. En het zijn deze leiders die niet alleen de politieke wereld maar ook de mediawereld voldoende kunnen manipuleren om de schuld van de ellende te geven aan diegene die ze willen aanvallen. De brand in Syrië wordt nu overgebracht naar Irak en naar Libanon. En in Gaza staat het zo ver dat zonder veel moeite beslag kan gelegd worden op de grote gasvoorraden. Met nog wat geduld kan daarna dit Palestijns gebied ingelijfd worden om weer een stap dichter te komen tot een zuivere joodse staat. Ondertussen is er juridisch geen enkel beletsel. In Israël geldt voor niemand recht en gerechtigheid, behalve voor de joden zelf.
Onze gerenomeerde en gedecoreerde journalisten schrijven over de werelddrama’s nog steeds in deze zin: “De interventie in Libië is Europa slecht bekomen” of men vertelt over de slechte Amerikaans-Engelse ervaring in Irak. Is dit geen puur zelfbedrog? Een reporter die een verslag gaf over Irak hoorde ik jaren geleden veel eerlijker zeggen: “In Irak hebben Amerika en Engeland een volledige overwinning behaald.” Als ze met een massa oorlogsvliegtuigen en bommenwerpers een land bestoken, uitmoorden en verwoesten zodat ze de heersende regering kunnen omverwerpen en zelf de leiding en rijkdommen in handen nemen, hebben ze dan niet wat ze gewild hebben? Of waren die bommenwerpers eigenlijk bedoeld om speelgoed voor de kinderen te brengen? Waren onze F 16’s geladen met voedselpakketten voor de Libische bevolking? Ook hier lijkt de EU de trouwste slaaf van deze duistere machten. In plaats van Syrië te steunen, dat door deze oorlog een bewonderenswaardige democratische ontwikkeling heeft bereikt, alsook een unieke eenheid van volk, leger, regering en president, zal de EU alles doen om de lijdensweg van het volk en het land dat door tienduizende terroristen wordt uitgemoord en verwoest, nog zwaarder te maken. Ondertussen gaan onze zelfverklaarde Midden Oosten specialisten maar door met de vogeschreven leugens over een gruwelijhke diktator met een wit pak (Ik heb die man nog niet anders gezien dan in een gewoon burgerpakt). En dan het verwonderd jammeren dat de “hoop” van de Arabische lente niet werd ingelost! Alsof de Arabische Lente voor iets anders bedoeld was dan voor ontwrichting, verwoesting en moord. Moeten we blijven liegen en zeggen dat de vernietiging van Irak bedoeld was “voor de vrede”, de oorlog tegen Libanon voor de bescherming van de christenen, de verwoesting van Libië voor de vrijheid van het volk, het uitmoorden van Syrië voor de democratie, de oorlog in Oekraïne voor de welvaart van het volk? Is het immense lijden van deze en vele andere volkeren niet welbewust gepland om langs een “creatieve chaos” een “nieuwe wereld(wan)orde” te scheppen, waardoor de machtigste bankiers en de bazen van de wapenindustrie hun wereldheerschappij steeds meer uitbreiden over landen met rijke energiebronnen?
En het westen dan? In het westen wordt door dezelfde duistere machten een andere en tegelijk toch dezelfde oorlog gevoerd. De soevereiniteit van landen en volken wordt niet militair maar geestelijk gebroken. Daar worden de fundamentele waarden zelf, waarop het geluk van de mensheid van oudsher gebouwd is, vernietigd. Het zijn de eerbied voor het menselijk leven, van voor de geboorte tot aan de natuurlijke dood, de huwelijksliefde, de gelijkwaardigheid én aanvullende eigenheid van man en vrouw, een stabiel gezin met de trouw van vader en moeder, de waarde van een goede opvoeding als basis voor de welvaart van de samenleving, de soevereiniteit van elk volk, de eerbied voor de Schepper en zijn schepping... Het zijn deze oerwaarden waarop het geluk van de mensheid vanaf het begin gegrondvest is. Is er één gewoon kind ter wereld dat spontaan iets anders verlangt? Nagenoeg alles wordt nu misvormd of gebroken en vervolgens worden de ontwrichtingen dwingend opgelegd. En de grote internationale organisaties, in plaats van de menselijke waarden te beschermen, helpen aan de ontwrichting mee. Immers, dezelfde duistere machten hebben ook deze voldoende in handen. De mensheid wordt nu steeds meer geregeerd door dierlijke instincten en zelfs deze worden nog ontwricht. En er is geen internationaal gezag dat de fundamenten van het leven nog kan of wil beschermen.
De laatste decennia hebben alle grote wereldleiders steeds nadrukkelijker de noodzaak verkondigd van een “nieuwe wereldorde”. Bij het begin van de ellende in Syrië schreeuwde de Amerikaanse minister van buitelandse zaken haar arrogantie uit: “We need a New Middle East!” Waarom en voor wie? Wordt het geen tijd dat we eens echt gaan uitzoeken wat hiermee bedoeld wordt, in wiens belang deze wordt opgelegd en hoe deze gerealiseerd wordt?
Ziehier alvast een citaat dat ons op weg kan zetten:
“Het is totaal verkeerd te geloven dat de houding van Israël alleen maar het Midden-Oosten betreft. Vandaag is Israël militair actief in de wereld en wordt gedekt door het Angelsaksisch imperialisme. In Latijns Amerika waren het Israëlische agenten die de repressie organiseerden gedurende de staatsgreep tegen Hugo Chavez (2002) en de omverwerping van Manuel Zelaya (2009, president van Honduras). In Afrika waren ze overal aanwezig gedurende de oorlog van de Grote Meren en zij hebben de arrestatie georganiseerd van Mouamar el-Kadhafi. In Azië hebben zij de aanslag en de massamoord van de Tamiltijgers geregeld (2009), enzovoort. En telkens zweren Londen en Washington dat zij er voor niets tussen zitten. Overigens, Israël controleert talrijke media en financiële instellingen (zoals de Amerikaanse Federal Reserve)” (Th. Meyssan, Israël, qui est l’ennemi? 5 aug. 2014). Kwaad worden of blij zijn met dergelijke uitspraken heeft geen zin. Wij moeten weten of dit waar is.
De schepping biedt ruimschoots genoeg om iedere mens op aarde te geven al wat nodig is voor leven en welzijn. En ze is gratis. Er is echter nooit genoeg om de grillen, buitensporige machtsdrang, hebzucht of waanzin van enkelen te voldoen. We hebben geen “nieuwe wereldorde” nodig, geen oud opgewarmd Angelsaksisch imperialisme, geen zionistische vrijmetselaarsheerschappij, geen barbaars kalifaat of welk zogenaamd “aards paradijs” ook. Ze brengen alleen maar onnoemelijk leed, armoede en dood. We zijn geroepen om te leven in de waarheid van de schepping. Daarvoor hoeven we alleen maar de handleiding van de Sdchepper zelf te volgen.
08-08-2014 om 20:32
geschreven door Gust Adriaensen
Verantwoorde interventie
De VS hebben besloten tot een militaire interventie en humanitaire hulpverlening aan de vervolgde en met de (honger)dood bedreigde minderheden in Noord-Irak.
Deze interventie is m.i. helemaal verantwoord. De IS-barbaren verdrijven en vermoorden al wie hun fanatieke religie niet aanhangt of zich er niet toe bekeert. In het bijzonder de christelijke en de yazidi-minderheden hebben het bijzonder hard te verduren. Het zijn weerloze burgers, mannen, vrouwen en kinderen, die omwille van hun religie en cultuur vervolgd en uitgeschakeld worden.
Blijven wegkijken van dergelijke tragedie en genocide , betekenen een fundamentele ontkenning en ontwaarding van de westerse beschaving en waarden.
Je kan veel kritiek hebben op de VS maar dat land is het toch maar weer dat iets probeert te doen aan het stoppen van het moorddadige IS-offensief. Terwijl tot nu toe de EU zwijgt als vermoord, laat staan een concreet initiatief neemt. Hopelijk vat de EU vlug voldoende moed om ook van zich te laten horen.
08-08-2014 om 14:46
geschreven door Gust Adriaensen
Pelgrimswandeling in Neerharen en de Maasvallei
Pelgrimswandeling
bij de start van het nieuwe werkjaar
de Vreugde van het Evangelie
zaterdag 6 september 2014
Neerharen & de Maasvallei
een organisatie van Werkgroep Pelgrimspastoraal
i.s.m. federatie Lanaken & CCV-Hasselt
-----------------------------
Zaterdag 6 september, bij het begin van het nieuwe werkjaar,
bieden we u een pelgrimswandeling (6, 11 of 16 km) aan
vanuit Neerharen-Lanaken doorheen de schilderachtige Maasvallei.
Het nieuwe jaarthema van ons bisdom is: “Naar buiten… met de vreugde van het Evangelie!”
“De vreugde van het Evangelie” is de titel van een brochure van onze paus,
waarin hij de christenen aanspoort om op een nieuwe wijze het geloof te beleven.
Volgens de paus kunnen we de vreugde van het Evangelie op het spoor komen
vanuit een hernieuwde ontmoeting met Christus als de Levende.
De mooie natuur, de fijne tochtgenoten en enkele inhoudelijke opstapjes
nodigen ons uit om ons te bezinnen over dit thema.
Aan het begin en het einde van de tocht is er een gebedsmoment in de kerk van Neerharen.
’s Middags mogen we onze zelf-meegebrachte picknick nuttigen in café Maasvallei in Herbricht.
Praktisch:
* Voor de deelnemers aan de tochten van 11 en 16 km is er om 9.15 uur een startmoment
in de kerk van Neerharen (Kasteelstraat 38, 3620 Lanaken).
Voor de tocht van 6 km is er om 13 uur een startmoment in dezelfde kerk.
* De deelnemers aan de tochten van 11 en 16 km picknicken in café Maasvallei te Herbricht.
Ieder brengt zelf zijn picknick mee. Drank is ter plaatse te koop.
* Om 15.30 uur komen de deelnemers van de drie tochten samen in de kerk van Neerharen, waar we afsluiten met een gebedsviering. Het einde is voorzien omstreeks 16 uur.
Verdere info:
Luc Herbots 0478/31.57.47
Ria Ketelslegers 0479/80.28.72
Jos Vanderlee 089/71.20.85
08-08-2014 om 12:29
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Als je materiële bezittingen verzamelt, zullen die je ziel roven.'
08-08-2014 om 09:19
geschreven door Gust Adriaensen
07-08-2014
De Groote Oorlog (4)-Werbeek
De Grote Oorlog (4)-Werbeek
Werbeek Omstreeks 1920 --------------------------------- De oogst komt eraan het werk moet worden gedaan. Twee mannen ontbreken. Met elke houw van de pik snijdt de smart in het hart. -------------- Tranen van verdriet om onherstelbaar verlies. Miljoenen treuren.
07-08-2014 om 09:12
geschreven door Gust Adriaensen
06-08-2014
De Groote Oorlog (3)-Ramskapelle
De Grote Oorlog (3) - Ramskapelle
...Twee broers van mijn vader sneuvelden tijdens WO I, de Grote Oorlog. Op hoge leeftijd vertelde hij soms over zijn broers en over de dag dat zij vertrokken. Hij schreide dan. ...
------------------------------
%%%FOTO%%%
.. ...Dossier Martin Victor Adriaensen, Legermuseum Brussel tué à Nieuport regiment: 10e Ligne, tombé au champ d’ honneur, mort pour la Belgique, Médaille Yser posthume, 25-5-1925, Chevalier de l’Ordre Léopold II avec palme, 11-8-1925 ...
--------------------------------------
Victor Adriaensen 22 juli 1887-19 februari 1915,Nieuport-Nieuwpoort ------------------------------------------------------------ Keek je hoopvol uit over de watervlakte toen een verdwaalde kogel je in het hart trof à Nieuport? Of stootte je op een Duitse bajonet in de moordende muizenval van een veroverde loopgracht à Nieuport? Maaide mitrailleurvuur je neer na weer eens een zinloos bevel en stierf je in de modder van de Vlaamse velden à Nieuport? Op het kleine soldatenkerkhof staat een zerk, jouw naam erin gekapt. Ramskapelle heet de plek, jouw eeuwige stek. Mijn vader schreit.
06-08-2014 om 07:52
geschreven door Gust Adriaensen
05-08-2014
De Groote Oorlog (2)- Erneton-sur-Biert
...Twee broers van mijn vader sneuvelden tijdens WO I, de Grote Oorlog. Op hoge leeftijd vertelde hij soms over zijn broers en over de dag dat zij vertrokken. Hij schreide dan. ...
----------------------------------------------
Dossier Legermuseum Brussel: Joseph Charles Adriaensen: disparu à la retraite de Namur 1er régiment chasseurs de pied tombé au champ d’ honneur mort pour la Belgique Médaille de la Victoire Médaille commemorative 14-18, le 27 octobre 1924 ...
%%%FOTO1%%%
De Groote oorlog (2)-Erneton-sur-Biert
Karel Adriaensen 26 augustus 1885-24 augustus (?)1914 ----------------------------------------------------- Scheurde een voltreffer jou aan flarden en herleidde hij je lijf tot verloren geraakte puzzelstukjes à la retraite de Namur? Verzoop je in een krater die al vlug gevuld raakte met oorlogspuin, een vergeten speld in een hooiberg à la retraite de Namur? Zag je nog even je vader, broer, je zus? Rook je nog even de Kempense lucht? Hoorde je nog even de gebeden in de kapel van het gehucht? à la retraite de Namur? Geen perk, geen zerk, geen naam, in die onooglijke vlek, in Erneton-sur-Biert. Mijn vader schreit.
05-08-2014 om 09:43
geschreven door Gust Adriaensen
04-08-2014
De Grote Oorlog (1)
De Grote Oorlog (1)-Werbeek
... Twee broers van mijn vader sneuvelden tijdens WO I, de Grote Oorlog. Op hoge leeftijd vertelde hij soms over zijn broers en over de dag dat zij vertrokken. Hij schreide dan. ...
------------------------------
Mijn vader schreit. Tachtig jaar na het ontbranden van de Grote Oorlog ziet hij twee broers de ransels op de rug de uniformknopen blinkend in de augustuszon de straat van het gehucht uitgaan. Kussen wordt hier niet gedaan een handdruk is een vreemd gebaar. Hij staat, een kind van negen, op de opstal bij het oude huis en kijkt ze na. Keer op keer zien zij nog om onzeker, ver weg al, naar de bekende plek de vertrouwde mensen. Daar is de Mariakapel, daar loopt het spoor, daar is de halte daar is de buurttram reeds. Met het instijgen verdwijnen zij voorgoed uit het oog van de vader, de broers en zussen, onwennig en gelaten op een rij voor hun Kempense boerderij. Mijn vader schreit.
04-08-2014 om 10:31
geschreven door Gust Adriaensen
02-08-2014
Help de christenen in Irak!
De christenen in Irak en in vele andere landen in het Midden-Oosten worden vervolgd en verdreven. Help ze door de petitie aan de VN en de Arabische Liga te ondertekenen.
02-08-2014 om 12:36
geschreven door Gust Adriaensen
'Weg met de bloemen in 't Stad!'
Dat blijkt de slogan te zijn van de Antwerpse schepen, CD&V'er Heylen, te zijn. Om te besparen wil hij het budget voor bloemen in de Antwerpse openbare ruimte schrappen. Hij stopt het geld liever in 'evenementen', wat dat allemaal ook moge zijn.
Deze meneer Heylen is schepen van cultuur in Antwerpen. Zou je hem niet beter een 'cultuurbarbaar' noemen?
(foto: Schepen Heylen in actie, toen hij nog niet verveld was tot cultuurbarbaar)
02-08-2014 om 08:03
geschreven door Gust Adriaensen
01-08-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/20
Vrijdag 1 augustus 2014
Onder de heerschappij van het beest.
In het begin van deze maand waren drie ontvoerde en vermoorde Israëlische jongeren het voornaamste wereldnieuws. De misdadigers werden niet opgespoord. Het blijft trouwens bijzonder onduidelijk wie deze misdaad eigenlijk heeft begaan of beraamd en met welk doel. Het leek ook niet nodig. Meteen kwam de VN Veiligheidsraad samen om een strenge veroordeling uit te spreken en het Israëlische leger kon beginnen. Op enkele dagen tijd werden honderden tot duizend Palestijnen gedood, duizenden gewond, huizen en grond verwoest. Deze komen boven op de duizenden Palestijnen die de enkele voorbije jaren al door Israël werden vermoord. Voeg hierbij nog de dagelijkse vernederingen, diefstal van water en grond... De overblijvenden zoeken nu dekking in het gebied dat nog niet wordt aangevallen. Het is de dichtst bevolkte plek ter wereld: 10.000 mensen per vierkante km. Raketten die op Israël worden afgeschoten en die nauwelijks doden veroorzaken, moedigen Israël aan om zijn “zelfverdediging” op te drijven, met de steun van het westen. Wie hierop kritiek levert wordt meteen van anti-semitisme beschuldigd, zo mogelijk gevolgd door een proces. De wereldwijde vervolgingen en moorden op christenen in Irak, Nigeria, Syrië, Libië, Pakistan, India, Kenia en elders komen slechts even in het nieuws als het gaat om duizenden christenen tegelijk. En Israël krijgt nog extra wapens, terwijl het al beschikt over een overvloed aan massavernietigingswapens (chemische én biologische én atoomwapens op het land, in de lucht en in de zee). Luidop wordt al een oplossing van het conflikt voorgesteld: alle Palestijnen verdrijven en Gaza definitief bij Israël inlijven. Er zijn immers rijke energiebronnen mee gemoeid. Ondertussen schieten Israëlische ordediensten op de westelijke Jordaanoever Palestijnse betogers dood en niemand vraagt hoe Israëlische ordediensten daar komen. Zij zijn totaal onwettig in andermans land aan het moorden. Er zijn wel een hele reeks UNO-resoluties die Israël veroordelen, de Palestijnen het recht geven om terug te keren en vergoeding te krijgen en Israël verplichten de joodse nederzettingen en de scheidingsmuur af te breken, maar nooit werd er enige sanctie aan verbonden. Israël hoeft niet eens de moeite te doen om die resoluties in vraag te stellen. Het blijft de Palestijnen verjagen en vermoorden, hun land verwoesten en met joodse nederzettingen inpalmen. Het probleem van terugkeer en vergoeding wordt opgelost door te zorgen dat de UNO resoluties meteen achterhaald zijn.
Nagenoeg één jaar geleden werden 11 alawietische dorpen in Lattakia, Syrië, door terroristen overvallen, mensen werden vermoord, er werden verwoestingen aangebracht en een groot aantal kinderen werd ontvoerd. De UNO veiligheidsraad kwam daarvoor niet samen. Trouwens, de wereldpers heeft dit zelfs niet met één woord vermeld. Twee weken later werd een UNO onderzoekscommissie naar Damascus gezonden om een ernstig onderzoek in te stellen naar het gebruik van chemische wapens en de schuldigen te kunnen bestraffen. En kijk, de leden van de onderzoekscommissie zijn net toegekomen of er wordt, onder hun neus, in Ghouta, een verschrikkelijke aanslag gepleegd met chemische wapens. Onmiddelijk na die aanslag zijn hiervan al 35 uiterst professionele videos de hele wereld ingestuurd met dramatische beelden van stervende kinderen. Er worden geen vragen gesteld. Hoe komen zoveel kinderen zonder naam in nette kamers terecht, in een landelijke streek die wegens de gevechten al lang verlaten was? Wie krijgt zovele kinderen samen zonder moeder, zonder familieleden? Hoe komt het dat dezelfde kinderen in andere kamers terug te vinden zijn en in een andere houding liggen? De wereld huivert voor zoveel gruwel en stelt geen enkele vraag. De westerse luidsprekers van politiek én media verkondigen in alle toonaarden de schuld en de “verplettertende verantwoordelijkheid” van Syrië en meteen komen oorlogsschepen in aktie voordat de onderzoekscommissie één vaststelling heeft kunnen doen. De commissie kon geen enkel bewijs tegen Syrië vinden en maakte dus een uitgebreid rapport over de gruwelen. De overlevenden van de aanslag op de dorpen in Lattakia herkenden op de videos wel degelijk hun ontvoerde kinderen, maar dat was het vermelden niet waard. De commissie keert nog eens terug naar Damascus maar vindt geen schuldige. Nu, na een jaar nog niet. De sancties tegen het Syrische volk worden ondertussen nog opgedreven en voor de rebellen die in bepaalde gebieden baas zijn, het volk gijzelen, hun huizen plunderen en hun kinderen ontvoeren of uitmoorden, heeft de UNO veiligheidsraad een resolutie voorzien om hen, tegen de regering in, van massale hulpgoederen te voorzien. Bovendien zorgt het westen er voor dat de “gematigde rebellen” voldoende wapens blijven krijgen.
Ondertussen gaan de gruwelen van IS (islamitische staat) in Irak en Syrië gewoon verder. Vijftig Syrische soldaten, voor het merendeel ook maar gewone miliciens die hun volk willen beschermen werden vrijdag in Raqqa (de enige stad in Syrië in handen van rebellen) door IS onthoofd en hun hoofden werden in triomf rondgereden. Voor de UNO geen bijzonder probleem. De 160.000 doden in Syrië trouwens ook niet, tenzij om te misbruiken en Syrië nog eens te beschuldigen.
De wereld zakt steeds dieper weg in een poel van leugen en bedrog, verwoestingen en massamoorden. Wat is er aan de hand? Is het een onevenwichtige verdeling? De enen worden geholpen en de anderen niet, de enen krijgen aandacht en de anderen niet. Ik denk dat er veel meer aan de hand is. We zijn gekomen in de tijd van de heerschappij van het beest en de draak, beschreven in hoodstuk 13 van de Apocalyps: “Toen liep de hele wereld het beest vol bewondering achterna en zij aanbaden de draak omdat hij aan het beest de heerschappij had gegeven” (v.3-4). We kunnen dit vertalen naar onze tijd toe. De “nieuwe wereldorde”, door duistere machten al lang intens voorbereid, is nu operationeel. Laten we vooraf zeggen dat er overal heiligen en helden leven, in alle internationale instellingen, in alle regeringen, in alle volken en landen. Er zijn echter nu ook duivelse machten werkzaam die duidelijk over voldoende invloed beschikken om internationale instellingen en regeringen volkomen naar hun hand te zetten. Zij beschikken over alle nodige middelen om willekeurig regeringen omver te werpen, landen te ontwrichten, volkeren uit te moorden of te herschikken om zelf de heersers te worden achter de schermen, de rijkdommen van het land te beheren en te verdelen zoals zij het wensen. Een land dat niet onder hun macht wil vallen wordt verwoest. Hiervoor kunnen zij de wereldopinie langs de media en de politici volkomen en naar believen manipuleren. Zij kunnen de gruwelijkste aanslagen plegen en er voor zorgen dat heel de wereld de schuld geeft aan de leiders van dat land dat ze willen aanvallen en ontwrichten. Of dit een gifgasaanslag is met een massa ontvoerde kinderen of een lijnvliegtuig dat wordt neergeschoten met honderden doden, het maakt niet uit. Zij plannen nauwkeurig de aanslagen waar en wanneer ze willen en beslissen wie daarvoor gestraft zal worden. Dit verklaart ook hoe het mogelijk is dat zovele gerespecteerde internationale instellingen en organisaties meewerken aan één en het zelfde doel, nl. Syrië vernietigen, in plaats van het land te helpen. Zo breiden zij hun heerschappij met de “nieuwe wereldorde” verder uit.
Het is moeilijk enig zicht te krijgen op de eigenlijke, concrete duistere machten in onze wereld. De “Islamitische Staat” en de organisaties van fanatieke islamisten horen er zeker bij. Verder beloofde Albert Pike (+ 1891) het Amerikaanse monument van de vrijmetselarij dat hij met zijn vrienden de volgende eeuw het geloof in God zou uitroeien en daarvoor drie wereldoorlogen organiseren: twee in Europa en een in het Midden-Oosten (‘Morals and Dogma...’ , 1871). Hij was ook een felle voorstander van de slavernij, op bijbelse gronden (Abraham en de aartsvaders hadden slaven!) En het Opperste Gerechtshof in het hart van Jeruzalem, door de Rotschilds gebouwd, is het meest schitterende en duurste monument van een vrijmetselaarstempel ter wereld. Alle symbolen zijn er aanwezig, van de pyramide met het al-ziende oog (zoals op de Amerikaanse dollar), die de bibilotheek herbergt, waarvan de top alleen voor de rechters toegankelijk is, tot de obelisk. De wandelgang beneden heeft de vorm van een kruis, bedoeld om met de voeten te treden. De uitwerking van alle aanwezige symolen zou ons nu te ver voeren.
Leugen en bedrog moeten ontmaskerd en overwonnen worden door de waarheid. We willen beginnen in ons eigen christelijk midden, door als het ware de hand in eigen boezem te steken en een dwaling te onthullen. Dat klinkt ouderwets omdat wij zogenaamd “breeddenkend” geworden zijn, wat evenwel niet altijd zo positief is. De eerste christenen hebben vanaf de tweede eeuw dwalingen verwoed bestreden omdat zij nog een grote liefde hadden voor de zuivere boodschap van het evangelie. Onze tijd is oeverloos relativistisch. Bovendien bracht de strijd van de eerste christenen tegen ketterijen mee dat het christelijk geloof daarna helderder schitterde.
Het gaat hier nu vooral over een dwaling in het Angelsaksisch taalgebied. Toch meen ik dat de invloed hiervan ook bij ons al te ver is doorgedrongen, terwijl er anderzijds veel te weinig aandacht is voor de echte rijkdom van het joodse geloof als de wortel van ons christelijk geloof. Het is mijn bedoeling de gevaren aan te wijzen en het goede aan te moedigen.
Een verborgen verleider
Een op vier Amerikaanse christenen is overtguigd dat het hun bijbelse plicht is de huidige staat Israël onvoorwaardelijk, dus materieel en militair te steunen. Zij zijn “christelijke zionisten”, die vooral behoren tot de evangelische christenen, de charismatici, de Pinksterkerken en vele mega-kerken in Amerika. De katholieke Kerk en de traditionele christelijke kerken zijn door deze stroming veel minder aangetast.
De Anglikaanse dominee Stephen Sizer wijdde aan het christelijk zionisme tien jaar studie en meerdere boeken (www.stephensizer.com). Hij waarschuwt voor de dreiging die uitgaat van deze “ketterij” en besluit: “Het christelijk zionisme is de meest verspreidde, controversiele en verwoestende lobby binnen het christendom. Het is medeverantwoordelijk voor de blijvende spanningen in het Midden Oosten, de rechtvaardiging van de apartheidspolitiek van Israël, zijn colonisatie agenda en de ondermijning van het vredesproces tussen Israël en Palestina.” (Christian Zionism: The New Heresy that Undermines Middle East Peace, Revd Dr Stephen Sizer ). Uit zijn studies hebben we de meeste van de volgende gegevens geput.
Het christelijk zionisme
Een Chileens jezuiet, Emmanuel Lacunza (+ 1801) bracht eind 18e eeuw een vernieuwing op gang die eigenlijk tot nu toe nog hoogst actueel is. Pas decennia later werd zijn boek in Engelse vertaling uitgegeven door Edward Irving (Coming of Messiah in Glory and Majesty). Omdat het zo revolutionair was werd de naam van de jezuiet veranderd in Juan Josaphat Ben-Ezra. Hierin werd de vraag gesteld: hoe kunnen wij de Wederkomst van Jezus Christus verwachten wanneer in zijn Kerk niet eens het oorspronkelijke uitverkoren volk vertegenwoordigd is? Het was een herwaardering van de plaats van het uitverkoren volk in het licht van de wederkomst van Christus. De eerste Kerk was inderdaad een eenheid in verscheidenheid, bestaande uit gelovigen zowel uit de joden als uit de volkeren. Voegen we hier meteen bij dat hieruit de huidige bezieling ontstaan is voor de hoopvolle, charismatische, oecumenische wereldbeweging van gebed, boete en verzoening: “Op weg naar het Tweede Concilie van Jeruzalem” , waarvoor ook wij ons met hart en ziel hebben ingezet. En dat zullen we blijven doen (www.tjcii.be).
Engeland kende vanuit dit “uitzien naar de wederkomst van Christus” in de 19e eeuw een sterke heropleving in protestantse middens. De Duitse historicus Alexander Schölch heeft aangetoond dat hieruit een “chiliastisch” (met grote belangstelling voor het 1000-jarig rijk) Anglikanisme ontstond, die de basis werd voor het christelijk zionisme. (‘Palestine in Transition). Hierbij werd een religieus met een politiek motief vermengd. Als we alle joden naar het Heilig Land terugbrengen en hen bekeren, dan zal Christus werderkomen en zijn 1000-jarig rijk (chiliasme) stichten, zo dacht men. Tegelijk wilden Frankrijk, Rusland en Engeland (en Duitsland) hun plaats in het verzwakte (en weldra instortende) Ottomaanse rijk veroveren en een ambassade in Jeruzalem vestigen. Frankrijk koos daarvoor de kant van de katholieken, Rusland die van de orthodoxen maar Engeland had in het Midden-Oosten geen protestanten en koos voor de joden, temeer omdat die heimelijk van plan waren baas te worden over de anderen. Zo hoopten de Engelsen de anderen te overheersen. Ze stuurden een voormalige rabbijn, inmiddels anglikaanse bisschop, Michael Solomon Alexander naar het cenakel in Jeruzalem om er een christelijke kerk op te richten en de joden te bekeren (1842-5). Dit lukte helemaal niet, maar het lukte hen wel katholieken en orthodoxen sterk te beïnvloeden, door te zeggen dan de kerk corrupt is en terug joods moet worden enz. Er werden verschillende kerken en verenigingen opgericht. In 1849 werd dicht bij de oude stad in Jeruzalem de “Christ Church” gesticht, die er nu nog is.
Het zuiver religieuze motief was een edel doel: het joodse volk als uitverkoren volk erkennen, het helpen om zijn eigen joods geloof te beleven in het licht van de vervulling in Christus en samen met de “christenen”, de gelovigen uit de volken, de ene Kerk van Christus vormen en zijn Wederkomst verwachten. Helaas werd deze beweging meteen beïnvloed door een aardse streving van het zionisme, een politieke interpretatie van de bijbel om de wereldse suprematie van het joodse volk en land te promoten... Zo is het “christelijk zionisme” ontstaan, al een halve eeuw voor het joods zionisme.
Een van de advokaten van Theodor Herzl (+ 1904, ‘Der Judenstaat’ 1896), de vader van het zionisme, was een christen zionist. Het christelijk zionisme werd een theologische en vooral politieke beweging die de meest extreme standpunten van de ideologie van het zionisme zou overnemen. De christelijke boodschap van liefde en rechtvaardigheid werd herleid tot een politiek van overheersing en militarisme. Zij beschouwen nu in hun kortzichtige en aardse interpretatie, het ontstaan van de staat Israël in 1948 en de verovering van Jeruzalem in 1967 eenvoudigweg als de vervulling van Gods beloften. We hebben vroeger al verwezen naar de joodse historicus Illan Pappe die de gangbare voorstelling van de stichting van de staat Israël grondig heeft ontmaskerd en de werkelijke gruwelen onthuld: “De etnische zuivering van Palestina” (Davidsfonds 2008). Wat er nu gebeurt in Gaza is gewoon de logische voortzetting hiervan.
Er zijn in Amerika vele organisaties van christelijke zionisten (ICEJ, CFI, CUFI...) met grote invloed in de politiek. Er zijn minstens tien maal meer christelijke zionisten dan joodse zionisten, nl. zeker tientallen miljoenen. De Europese tegenhangers zijn niet minder actief. Een van de invloedrijkste Amerikaanse leiders is dominee John Hagee, die de stichter is van de Christians United for Israel, (CUFI, 2006) en van de Cornstone Church in San Antonio, Texas.Zijn wekelijks programma wordt in 200 landen door naar schatting 100 miljoen huisgezinnen beluisterd. Hij beweert iedereen die in de bijbel gelooft te kunnen omvormen tot een onvoorwaardelijke propagandist van Israël. Hij goochelt met woorden maar verwerpt in feite de echte religieuze, bijbelse boodschap van universele liefde en vrede.
Ziehier de voornaamste politieke overtuigingen van de christelijke zionisten.
Ze steunen een materiële welvaart voor Israël en rechtvaardigen daarom de racistische ‘Apartheid’ in politiek en media.
Ze zijn partners van het “Jewish Agency” om Joden terug te brengen naar Israël.
Voor hen strekt het land Israël zich uit van de Nijl tot de Euphraat en behoort uitsluitend aan de joden. Daarom moeten Palestijnen verdreven worden, de betrokken landen geannexeerd en de nederzettingen uitgebreid.
Jeruzalem hoort helemaal en alleen aan de Joden toe.
Zij steunen organisaties die de tempel in Jeruzalem willen herbouwen door op de tempelberg de “Dom of the Rock” en Al-Aqsa, het heiligdom van de moslims af te breken.
Zij zijn tegen iedere vredesonderhandeling met de Arabieren. Ze beschouwen Palestijnen als vreemden die geen recht hebben daar te zijn. Daarom misprijzen ze ook de Palestijnse christenen, ondanks het feit dat zij de autochtone bewoners zijn en de kostbare band vormen met de eerste Kerk.
Niet iedereen zet zich even radicaal in voor deze standpunten, maar deze motieven zijn wel algemeen aanwezig, bewust of onbewust. Hoezeer christelijke zionisten deze standpunten ook menen te kunnen verdedigen, ze zijn strijdig met de echte bijbelse leer en het christelijk geloof. Het is hier evenwel niet de plaats om dit uitgebreid te verantwoorden. In het besluit zal ik een korte samenvatting trachten te geven.
Een van de gevolgen van de spiraal van het geweld is dat vijanden elkaars gedrag overnemen en zelfs vrienden worden. In geweld worden allen aan elkaar gelijk. Ook in de oorlog tegen Syrië is dit duidelijk geworden. Israël en fanatieke moslimmilities werken nauw samen tegen het Syrische volk. Christenen die zich aan de kant van de zionisten scharen kunnen we daarom hoegenaamd niet aanvaarden.
Zionisme is geen judaisme
Alle belangrijke religieuze rabbijnen hebben met de sterkste bewoordingen het zionisme veroordeeld als een misvorming van het authentieke joodse geloof en van het vertrouwen op de Almachtige. Voor hen is het een onaanvaardbaar nationalisme, militarisme en materialisme. Zij verwerpen de verovering van de “staat Israël” als het zich aanmatigen van een aards messianisme. Bovendien wijzen zij er op dat zionisten bij de verovering van het land in 1948 gruwelijke misdaden gepleegd hebben, die allen door de Torah ten strengste veroordeeld worden. Verder verwijten ze dat ze deze misdaden voor eigen volk en voor de wereld hebben verborgen, waardoor velen na WO II, in hun verblinding, het authentiek joods geloof verloochenden en zich aansloten bij het zionisme. Pas door de oorlog tegen Libanon in 1982 is hun ware aard geleidelijk ook in het Westen doorgedrongen.
Uitgebreide informatie hierover geeft Neturei Karta International, Jewish United Against Zionism met uitvoerige verklaringen, verantwoordingen en studies van een eindeloze reeks religieuze rabbijnen. Je ziet ook massamanifestaties van orthodoxe joden tegen de staat Israël. Vermelden we hier slechts één verzameling: The Rabbis Speak Out met uitspraken van een zeventigtal rabbijnen, beginnend al van voor WO I. Al deze rabbijnen bevestigen dat het zionisme niet kan verzoend worden met het ware joodse geloof (www.nkusa.org).
Standpunt van de kerkelijke hierarchie
In 2006 hebben enkele kerkleiders in Jeruzalem een verklaring uitgegeven over het christelijk zionisme: de Latijnse patriarch van Jeruzalem, Michel Sabbah, Swerios Malki Mourad, aartsbisschop van het Syrisch orthodox patriarchaat van Jeruzalem, bisschop Riah Abu El-Assal van de Episcopaalse kerk van Jeruzalem en het Midden-Oosten en tenslotte bisschop Munib Younan van de Evangelisch Lutheraanse kerk in Jordanië en het Heilig Land. In deze zogenaamde “Verklaring van Jeruzalem” stellen zij o.m.: “Wij verwerpen radikaal de leerstellingen van het christelijk zionisme als een misvorming van de bijbelse boodschap van liefde, rechtvaardigheid en verzoening”. Verder verwerpen zij het verbond van christelijk-zionistische leiders en organisaties met de regeringen van Israël en de VS om hun heerschappij over Palestina op te leggen, waaruit onvermijdelijk een golf van geweld ontstaat, die de veiligheid ondermijnt van het Midden Oosten en van de rest van de wereld. Zij roepen iedereen op zich te bevrijden van ideologieën van militarisme, overheersing en annexatie en terug te keren naar het evangelie van Jezus Christus, die een boodschap is van universele liefde, verlossing en verzoening. Zij roepen op om te bidden voor het Palestijnse en Israëlische volk die beiden lijden als slachtoffers, de enen wegens de bezetting de anderen wegens hun militarisme. Hierdoor ontstaan verarmde ghettos, omsingeld door joodse nederzettingen. De illegale nederzettingen, de bouw van de scheidingsmuur en het inpalmen van Palestina ondermijnt het leven van de Palestijnse staat, van de vrede en de veiligheid in gans de regio. De verklaring van de patriarchen eindigt met een bijbelse aansporing. Duurzame vrede, veiligheid en verzoening zijn niet mogelijk zonder rechtvaardigheid. De roep om gerechtigheid zal blijven klinken: “God heeft u gezegd wat goed is, mens en wat Hij van u verlangt. Hij wil niets anders dan dat gij u houdt aan het recht, dat gij de trouw eerbiedigt en u tegenover uw God ootmoedig gedraagt” (Micha 6,8).
Besluit
Wij verwerpen het zionisme en zijn infiltratie in het christelijke geloof. Het is onverenigbaar met het authentieke joodse geloof en zeker met de christelijke boodschap. Wij houden van het joodse geloof. Het is de kostbare schat en bron van het christelijke geloof. Wij blijven trouw aan het Woord Gods. Voor ons is dit echter geen dode letter of een boek, maar Gods openbaring in de levende gemeenschap van gelovigen, naar het woord van de heilige Paulus: “Houdt u aan de overleveringen waarin gij door ons hetzij mondeling, hetzij schriftelijk zijt onderwezen” (2 Tess. 2, 15). In gans het “Oude Testament” zien wij het “Nieuwe Testament” verborgen aanwezig en in het “Nieuwe Verbond” zien we hoe het “Oude Verbond” tot volle ontplooiing komt, zoals Augustinus het zag en Vaticaum II het herhaalde.
Het joodse volk is en blijft Gods uitverkoren volk. Jezus Christus, uit het joodse volk voortgekomen, geboren uit de Maagd Maria, heeft door zijn leven, lijden, sterven en verrijzen alle profetieën van het Oude Verbond in zich vervuld, niet volgens onze menselijke verwachtingen, op een materialistische, aardse wijze, maar op een onvoorstelbaar diepere, geestelijke en universele wijze voor het heil van heel de wereld. Hij is de Messias van Israël, de Zoon van God en de Redder van de wereld. Natuurlijke afstamming is niet meer beslissend. De ware kinderen van Abraham zijn niet de kinderen “naar het vlees” maar zij die ten volle Gods Woord aanvaarden en de vervulling ervan in Christus. Alle volken zijn nu langs het joodse volk en in Christus geroepen tot één uitverkoren volk, een heilige natie, een priesterlijk Godsvolk. Zo is er geen onderscheid meer tussen jood of heiden. De echte besnijdenis is niet die van het vlees maar die van het hart, nl. door het geloof in Christus. Hij is nu door zijn verrijzenis het Lam Gods, de nieuwe Tempel voor altijd. De oude offers en de oude tempel zijn voor goed voorbij en in Hem voltooid. Hij is het Hoofd van de Kerk, “pijler en grondslag van de waarheid” (1 Tim 3, 15). De ware gelovigen hoeven niet meer op te trekken naar het aardse Jeruzalem in een aards Israël. Allen kunnen overal God aanbidden in Geest en waarheid. Zij volgen het voorbeeld van de ware geloofsgetuigen die niet terugkeren naar het oude Jeruzalem maar op tocht gaan “naar een beter vaderland, het hemelse” (Hebr. 11, 15)
De eerste volgelingen en apostelen waren Joden en werden, zoals de profeten, door hun eigen volk vervolgd of gedood. Daarna kwamen massaal gelovigen uit de volkeren die gedurende eeuwen de uitverkiezing van het joodse volk hebben verworpen en het joodse volk hebben afgewezen. De tijd is gekomen voor wederzijdse verzoening en herstel van de eenheid in verscheidenheid: één gemeenschap, het geestelijk Lichaam van Christus in de Kerk, gevormd door gelovigen uit de volkeren en gelovigen uit de joden. Het visioen van Paulus in Romeinen 11 zal zich voltrekken als het werk van Gods Geest: één olijfboom met twee takken. Onze wereld en ook ons land hebben dringend nood aan deze alomvattende geloofsvisie, evenwel zonder zionistische misvorming. Sluit u aan bij de gelovigen “Op weg naar het Tweede Concilie van Jeruzalem” . De basisteksten zijn: Handelingen 15, Romeinen 11 en Ephesiërs 2, (zie www.tjcii.be). Hier ligt een nagenoeg nog onontgonnen gebied. De oogst is rijp en wacht vooral op katholieke, goed gevormde en bezielde werkers met een juiste evangelische, oecumenische instelling en liefde voor de universele Kerk.
Wij eren het joodse volk omdat het zulk een uitzonderlijke bedrage aan de menselijke beschaving heeft gegeven op nagenoeg ieder gebied. Het joods-christelijke geloof is de echte bron geworden van de westerse beschaving. Wij aanvaarden daarbij echter geen enkele misvorming of verenging van de universaliteit van de authentieke evangelische boodschap van Jezus Christus. Hij voorspelde de verwoesting van Jeruzalem en van de tempel en zo is het gebeurd. Hij heeft voorspeld dat haat, vervolgingen, verwoestingen, oorlogen en moorden zullen toenemen. En zo is het aan het gebeuren. Uiteindelijk zal Hij alle duivelse machten en de antichrist vernietigen en Hij zal Koning zijn over alle volkeren in een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Van ons vraagt Hij ondertussen trouw te blijven aan zijn Woord, de liefde te bewaren jegens Hem en alle medemensen, onbevreesd te blijven getuigen van Hem en te blijven volharden in de beproevingen. Wij verwerpen iedere vorm van een aards, materialistisch messianisme waardoor het ene volk het andere overheerst. Christus is ons aller leven en onze enige hoop. Hij zegt ons: “Wanneer zich dit alles begint te voltrekken, richt u dan op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing komt nabij” (Lc 21, 28).
P. Daniël
01-08-2014 om 22:31
geschreven door Gust Adriaensen
Fraaie toekomstige coalitiepartner
In een interview zei De Wever dat over Di Rupo niets positiefs te vertellen valt. Het gemak waarmee dergelijke leugenachtige veralgemeningen gedebiteerd worden én het gemak waarmee de meeste gazetten dergelijke onzin slikken, zijn gewoonweg verbijsterend en beschamend voor het ethische en intellectuele niveau van het politieke debat in Vlaanderen en België.
En een fraaie toekomstige coalitiepartner is me die De Wever toch wel: de andere toekomstige partners CD&V, Open VLD en MR, ervan beschuldigen dat ze er niks van gebakken hebben!
01-08-2014 om 09:19
geschreven door Gust Adriaensen
29-07-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/19
Vrijdag 25 juli 2014
Hulde en dank aan onze weldoeners.
Vroeger hebben we reeds een voorlopig verslag gegeven van de wijze waarop de financiële middelen, die ons gul geschonken zijn besteed werden. Het ging onder meer om groot en zeer kostbaar materiaal zoals de twee mobiele hospitalen. Nu gaat het over de hulp aan afzonderlijke families en personen. Vanuit België en Nederland zijn vele containers verzonden die meestal niet tot bij ons konden komen. Vrijwilligers over heel het land verspreid, hebben gezorgd dat hetgeen specifiek voor ons klooster is, in bewaring wordt gehouden terwijl de noodhulp verdeeld wordt. Ondertussen kwamen hier wel trucks toe vanuit Rusland met hulpgoederen, die verzameld zijn door de Russiche orthodoxe kerk in samenwerking met het Rode Kruis en de Arabische tegenhanger, de Rode Halve Maan. Alles wordt deskundig en centraal geregeld door moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel. Dag en nacht spannen zij zich in om het lijden van de Syrische bevolking zoveel mogelijk te verlichten. Ziehier enige achtergrondinformatie en een kort verslag met enkele beelden. Dit is uiteindelijk enkel maar mogelijk dank zij jullie inzet, geldelijke en materiele hulp. Sommigen hebben zich, ook in België, dag en nacht ingespannen voor Syrië. Anderen hebben door geldelijke bijdragen geholpen. Aan hen allen is deze hulde en dank gericht.
Daadwerkelijke humanitarie hulp
In het begin van 2011 ontstonden er plots grote beroeringen in Syrië. Onze Libanese zusters hadden meteen de intuitie dat buitenlandse machten nu hier chaos wilden brengen zoals ze in Libanon hadden bewerkt. Deze zusters hadden namelijk de oorlog in Libanon meegemaakt en de vader van moeder Agnes-Mariam was een Palestijnse christen, afkomstig uit Nazareth en slachtoffer van de etnische zuivering door de zionisten. Het overwegend en zeer christelijke Libanon werd plots slachtoffer van massamoorden en verwoestingen. Land en volk werden in stukken verbrokkeld, de soenitische moslims waren nu in de meerderheid en het geweld kon overal en altijd uitbarsten. De zionisten hadden hun slag thuis gehaald en konden verder met hun militaire supermacht willekeurig het land blijven aanvallen en verzwakken wanneer ze maar wilden... tot nu toe.
De allereerste intuitie omtrent de opstanden in Syrië, door het buitenland opgezet, werd door de gebeurtenissen steeds meer bevestigd. De manipulatie van de media was echter zo grondig voorbereid dat de waarheid voor de openbare opinie verborgen bleef. In deze omstrandigheden waren visie en moed van het allergrootste belang. Moeder Agnes-Mariam nodigde midden november 2011 een groep van 16 internationale onafhankelijke journalisten uit, om de toestand hier gedurende een week te komen
waarnemen om dan van de waarheid te kunnen getuigen. De meesten hebben dit ook gedaan. Deze journalisten kwamen ’s avonds terug in ons klooster en deelden met elkaar en ons de ervaringen die ze op verschillende plaatsen in het land hadden opgedaan. Voor onszelf was dit een uiterst rijke journalistieke leerschool. De week eindigde met een druk bijgewoonde persconferentie in Libanon. Dit was een begin van een ommekeer in de bewustwording.
Ondertussen stond moeder Agnes-Mariam al op de zwarte lijst zodat zij voor alle rebellengroepen een prioriteit werd, wat haar uitschakeling moest verzekeren. Samen met zr. Carmel is ze echter in een waanzinnige rit, net op tijd, onze gemeenschap Mar Yakub kunnen ontvluchten. Dit is inmiddels al meer dan twee jaar geleden (juni 2012). Sindsdien hebben beide zusters niet opgehouwden zich dag en nacht af te sloven om al het mogelijke te doen om het Syrische volk en land mee te helpen redden van de ondergang. Zonder vrees ging moeder Agnes-Mariam in op alle uitndogingen om te getuigen van wat er in Syrië werkelijk bezig was: in Rome, Brussel, Parijs, Genève, Londen, Ierland, Australië, Maleisië. Zij nam deel aan de pelgrimstocht van vrede, door enkele nobelprijswinnaars georganiseerd met een bezoek o.a. aan Syrië en Iran. Een zware opdracht werd een reeks conferenties doorheen de Verenigde Staten van Amerika, waar zij achtervolgd werd door een groep die haar conferenties trachtte te verstoren en haar persoon te belasteren. Onverschrokken ging zij openlijk de confrontatie aan, die meestal eindigde in een ontmaskering van haar belagers en een enthousiast applaus van het publiek. Tegelijk aanvaardde zij de uitnodigingen van allerlei tv-stations om in een uitgebreid interview de werkelijke toestand toe te lichten en op te roepen tot hulp aan Syrië. En geheel anders dan onze zelfverklaarde "Midden-Oosten specialisten", die vanuit hun luie zetel "de ontwikkelingen in Syrië op de voet volgen", om dan onze media verder te vergiftigen en gewoon de westerse oorlogspropaganda na te praten, was zij telkens, geheel onverwacht met een blizbezoek aanwezig op de plaatsen waar terroristen een aanslag of een massalachting hadden gepleegd. Zij was er om de werkelijkheid te zien, rechtstreeks contact te nemen met de slachtoffers en de hulp te coordineren. Is het te verwonderen dat er lastercampagnes tegen haar werden opgezet, waarvan sommigen met medewerking van buitenlandse regeringen en hun geheime diensten? In onze gemeenschap hebben wij al haar initiatieven gevolgd en telkens intens gebeden opdat zij de nodige kracht en bescherming zou krijgen om haar taak onvermoeibaar verder te zetten. Het ging er soms bijzonder gespannen aan toe. In Homs heeft zij een verzoening willen bewerken tussen rebellen en leger. Daarvoor wilde zij persoonlijk de hoogste rebellenleider zelf spreken. De wagen waarin zij zat werd tweemaal beschoten, toen zij er naartoe reed en toen zij terugkeerde. Zij bleef evenwel ongedeerd. Ook in Maadamyye (Damascus) was de bevolking er zeer erg aan toe. Het was door rebellen gegijzeld terwijl het leger hen trachtte te omsingelen. Ook daar nam zij het initiatief om een verzoening te bewerken. Zr. Carmel was zeer ongerust en uiteindelijk erg kwaad
omdat de toestand daar levensgevaarlijk was. Moeder Agnes-Mariam keek zr. Carmel aan en zei: "
Vertrouw op de heilige Geest" en zij stapte met een witte vlag door de vechtende linies, recht naar het hoofdkwartier van de rebellen, terwijl twaalf scherpschutters hun geweer op haar hadden gericht. Zij sprak met de leider van de rebellen en tenslotte werden duizenden mensen bevrijd. Ongelooflijk maar waar.
Moeder Agnes-Mariam heeft twee verenigingen opgericht, een voor een nationale verzoening waarin tevens alle stamhoofden van Syrië vertegenwoordigd zijn en een voor humanitaire hulp. Alleen over de laatste geven we hier een kort verslag. Al hebben we geen enkel gezag om voor het wereldforum een voorstel te formuleren, toch doen we het. Wie de werkelijke inzet overschouwt van moeder Agnes-Mariam, gesteund door zr. Carmel en heel de gemeenschap van Mar Yakub gedurende gans deze oorlog, moet besluiten dat zij de Nobelprijs voor de vrede meer dan waard is, al zal dit wel het allerlaatste zijn dat de Amerikaans-zionistische wereldheersers zullen toelaten.
In 2012 richtte moeder Agnes-Mariam het "
Humanitarian Assistance Team" op met een grote groep vrijwilligers. Het zijn christenen en moslims die de mensen in de grootste nood, onafhankelijk van hun geloofsovertuiging trachten te helpen. Vele mensen die vroeger erg welstellend waren en nu in de diepste ellende verkeren, hebben de neiging zich eerder te verbergen dan zich te manifesteren. Het gebied van de hulpverlening is vooral de streek tussen Homs en Damascus. Het is een belangrijk maar ook beperkt gebied. Wij zijn ook maar beperkt. Wel is er nog een aparte groep die vanuit Tartous werkt. Er werd een poster gemaakt voor de vereniging met de naam van moeder Agnes-Mariam (Fadia al Laham), om duidelijk de verantwoordelijkheid voor de betrouwbaarheid van deze hulpverlening te garanderen. Dit vergemakkelijkt het werk
van de vrijwilligers en geeft hen vertrouwen. Een gezin dat tot onze gemeenschap behoort en afkomstig is uit Damascus zorgt dag en nacht voor een goede coordinatie. In 2014 hebben ze 11.550 pakketten met voedsel en medische hulp kunnen verdelen in Damascus en de voorsteden, in Homs en Dar’aa. Bovendien hebben ze overvloedig lakens, matrassen, kleding en speelgoed kunnen uitdelen. Soms wordt ook geldelijke hulp gegeven. De kerngroep van deze vrijwilligers hebben we vroeger al eens "de twaalf apostelen" genoemd en worden nu ook officiëel erkend en gewaardeerd om hun deskundige en onbaatzuchtige inzet.
Een van onze vrijwilligers overhandigt een truck voedsel en hygiënisch materiaal aan een vertegenwoordiger van de Syrische Vereniging voor sociale zaken, bestemd voor Adra, in de buitenwijken van Damascus, waar zwaar gevochten is.
Vrijwilligers met hulpgoederen op weg naar Damascus.
De burgemeester van Maadamiyye en zijn staf krijgen een truck met voedsel, hygiënisch materiaal, melk en chocolade. Eind 2013 werd dank zij de inzet van moeder Agnes-Mariam het beleg en de gijzeling van de bevolking gebroken en verlieten de rebellen de stad. In alle huizen was er ingebroken en vele huizen waren verwoest.
Het team brengt voedsel en medische hulp, melk en chocolade naar Dar’aa, aan de grens met Jordanië (buiten het aangeduide vierkant op de kaart). Hier is de oorlog tegen Syrië eigenlijk begonnen.
In de lente van 2014 werden de families van Ma’aloula geholpen, (mogelijk de oudste christelijke stad na Jeruzalem) waar nog de taal van Jezus, het Aramees gesproken wordt: voedsel, medische hulp, kleding, matrassen, lakens, verwarmingstoestellen, zeep, hygënisch materiaal (samen 2, 5 ton). De terroristen hebben de stad en kloosters grondig verwoest. Antoon, een jonge christen kreeg een revolver tegen zijn hoofd en moest moslim worden. "
Ik ben christen en zal als christen sterven" was zijn antwoord. Hij werd vermoord en wordt nu als martelaar vereerd. De bevolking kan nog lang niet terug naar hun huizen. De verwoesting van Ma’aloula en zijn kloosters is een dolksteek in het hart van de gehele christenheid.
In Abasyeen (Damascus) konden 100 families geholpen worden met voedsel en hygienisch materiaal, melk en kleding
In 2014 werden in Damascus 15 auto’s met kleding uitgedeel, door Moeder Angès en zr. Carmel overgebracht vanuit Libanon.
Vorige week vertrok een vol minibusje vanuit ons klooster naar Shel (in de buurt van Nebk), waar de terroristen weg zijn na vele huizen te hennen verwoest en geplunderd
.
Voedsel, hygienisch materiaal en 6oo dekens worden uitgedeeld in Jreijir (Damascus)
Shel
Voedsel en hygiënisch materiaal wordt uitgedeeld in Ma’amoura
Ons eigen dorp Qara heeft een rijke geschiedenis. In de Middeleeuwen waren er meerdere kerken en zelfs een bisschopszetel. De centrale moskee was aanvankelijk een heidense tempel, daarna de St. Nicolaaskerk, volgens de traditie gebouwd door de heilige Héléna in de 4
e eeuw. Het is voor deze centrale moskee dat wij met eigen ogen de opstand hebben zien onstaan. Wij wandelden met de pastoor vrolijk door het dorp, bezochten enkele zieken, baden voor hen en deden inkopen om dan samen met enkele jongeren in de pastorie te eten. Op een vrijdagavond was een groepje vreemde mannen wild aan het schreeuwen en ze filmden hun eigen protest. Erg ongemakkelijk liepen we vlug door de groep heen. En in november 2013 was het dorp door duizenden terroristen ingenomen. Na anderhalve maand gevechten met het leger waren de terroristen weg. Inmiddels was ook heel de bevolking gevlucht. Dank zij de hulp van onze groep konden de bewonders terugkeren. 5250 voedsel- en hygienische pakketten, 17.000 dekens en 10.000 materassen werden uitgedeeld. Hier ligt een deel opgeslagen in de St. Michiels kerk van onze byzantijnse pastoor, Deze kerk werd door terroristen van binnen grondig vernield maar is inmiddels helemaal hersteld. De rust is bijna teruggekeerd in het dorp en de bewoners zijn nagenoeg allemaal terug.
Dorpsbewoners vullen de nodige papieren in
De grote kerk van de (niet voltooide) nieuwbouw van ons klooster Mar Yakub doet dienst als opslagplaats: dekens, voedsel- en hygiënische pakketten werden van hier uit verdeeld in Qâra, Jrejir en Yabroud.
Op onze grote binnekoer kwamen trucks toe met hulpgoederen vanwege de Russisch orthodoxe kerk, die mede door dorpsbewoners van Qâra worden gelost.
Terwijl de plaatselijke kliniek in Qâra aan de kinderen de nodige verzorging verleent krijgen ze speelgoed. Zo komen de kinderen, die meer geïntersseerd zijn in het speelgoed dan in de medische zorg.
Deze moeder bleef achter met vijf kinderen. Haar man is nog steeds vermist, de twee meisjes zijn ziek en de baby heeft kanker. Zij ontvingen matrassen, voedsel, hygiënisch materiaal, kleren, melk en geld voor de huur van twee kamertjes gedurende vier maanden.
Dit zijn kinderen van de catechesegroep van de Zeitoun kerk van het Grieks Melchitisch patriarchaat in Damascus. Ze kregen voetballen.
Dit is een arm druzengezin waarvan de vader gedeeltelijk verlamd is en een van de kinderen gehandicapt. De moeder kan als opdienster werken in een polykliniek maar moet nog van het ene hulpcentrum naar het andere om rond te komen. Ze verdient 8000 Syr. P. en heeft 30 000 S.P. maandelijkse kosten aan medicijnen.
. Ons team kon hen de nodig hulp geven. Twee kinderen van deze familie zijn ziek. We konden hen medicijnen geven, geld en een rolstoel.
Mar Yakub, Qara, Syria deirmaryakub@gmail.com
29-07-2014 om 22:14
geschreven door Gust Adriaensen
Tien pauselijke tips om gelukkig te zijn
In een interview met een Argentijns weekblad heeft paus Franciscus zijn recept gegeven om gelukkig te zijn. Dat bestaat uit tien tips.
1. Leven en laten leven
2. Zich geven aan anderen
3. Vriendelijk en nederig zijn
4. Met de kinderen spelen
5. Breng de zondag in gezinsverband door
6. Help jongeren een job te vinden
7. Draag zorg voor de schepping
8. Vergeet snel het negatieve
9. Respecteer hen die anders denken
10. Zoek actief naar vrede.
29-07-2014 om 11:19
geschreven door Gust Adriaensen
27-07-2014
Stoere taal van Miet
Miet Smet: 'Studenten betalen voor Tomorrowland, dus kunnen ze meer inschrijvingsgeld ook wel aan'
Stoere taal van Miet. Als ze A zegt, zal ze hopelijk de volgende dagen ook wel B en de rest van het alfabet zeggen.
Een proeve. B. Miet en al haar gepensioneerde collega's parlementsleden en ministers, trekken een royaal pensioen. Ze kunnen het zeker met heel wat minder doen. C. Ook de huidige politici en regeringsleden worden door ons allemaal goed voorzien. Zij hebben ongetwijfeld financiële ruimte, om af te zien van extra voordelen en zeker van de uittredingsvergoeding. D. De CEO's en andere topmensen uit het bedrijfsleven kunnen zich superdure vakanties te water en te land veroorloven. Hebben ze nog wel van die exuberante bonussen nodig? E. Het vermogen van vele mensen is er ondanks de zgn. crisis, fors op vooruitgegaan. Dan kunnen ze toch ook wel wat (meer) vermogensbelasting betalen. F. De zwarte inkomsten worden nog op miljarden geschat. Dan kan er toch niks op tegen zijn dat die 'zwarten' nog steviger boetes aan hun broek gelapt krijgen. G - Z. Enz., enz.
27-07-2014 om 20:47
geschreven door Gust Adriaensen
'Ontzeg mensen de herinnering van een plaatselijke gemeenschap niet'
'Ontzeg mensen de herinnering van een plaatselijke gemeenschap niet'
De waarde van afscheidsrituelen binnen de eigen gemeenschap
Er is in westerse landen een toenemende trend om begrafenisrituelen, ook religieuze, of begrafenissen tout court, af te handelen los van de (geloofs)gemeenschap waarin de overledene geleefd heeft. Of via begrafenisverzekeringen zelfs los van de nabestaanden.
Dat leidt onvermijdelijk tot minder betrokkenheid, de erg beperkte aanwezigheid van vooral dan nog naaste familieleden bij begrafenisrituelen en tot een intenser isolement en een grotere anonimiteit en vervreemding.
Een tendens die in de lijn ligt van het voorgaande, begint zich af te tekenen o.a. in Duitsland: mensen anoniem begraven.
De aartsbisschop van Berlijn heeft zich daartegen gekant. 'Daardoor wordt aan mensen de herinnering van een gemeenschap ontzegd. Aan de manier waarop een cultuur met zijn doden omgaat, kunnen wij aflezen wat haar verhouding is met de levenden. Volgens de christelijke overtuiging heeft de mens echter een waarde die de dood overstijgt.'
27-07-2014 om 08:01
geschreven door Gust Adriaensen
26-07-2014
Een liberaal gevecht op leven en dood
Tot nu toe zijn de volgende kandidaten bekend voor de twee ministerposten die Open VLD in extremis kreeg toebedeeld in de Vlaamse regering:
Alexander De Croo Jean-Paul De Gucht Sven Gatz Annemie Turtelboom Bart Somers Bart Tommelein Noël Slangen
Voor enkelen die naast de postjes grepen wordt door Gwendolyn Rutten aangevoerd dat het allemaal zo vlug moest gaan dat ze niet op tijd hun domiciliëring naar Brussel konden overbrengen. Kom nou. Precies alsof die formaliteit van de eedaflegging en de andere rituelen niet verplaatst konden worden als Rutten echt haar zinnen op bv. Jean-Paul De Gucht had gezet.
En de gazetten slikken die partijtopuitleg maar. Terwijl het duidelijk is dat het gaat om een bikkelharde strijd tussen verschillende liberale clans en om de versterking van Gwendolyns positie met voluit te vertrouwen volgelingen.
26-07-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
25-07-2014
Een wonder op je pad...
Op vrijdag 25 juli, feestdag van de apostel Jakobus, organiseerde de werkgroep Pelgrimspastoraal van het bisdom Hasselt, een pelgrimswandeling op de Via Limburgica en langs het Evermarduspad tussen Tongeren en Rutten. Een prachtige en zinrijke wandeling door het Haspengouwse landschap, met bezinnings- en stiltemomenten. De dag werd afgesloten in de basiliek van Tongeren met de pelgrimszegen:
Moge de Heer jouw weg begeleiden en alles maken tot zegen en heil.
Moge de Heer gedurende gans je pelgrimstocht door het leven je reisgezel zijn en steeds bij jou zijn.
Moge Gods zegen op jou rusten doorheen je verdere leven: de zegen van de goede God, Vader, Zoon en heilige Geest.
Op 6 september is er een volgende pelgrimswandeling in Neerharen en de Maasvallei.
Echt de moeite om eens deel te nemen. Inlichtingen kunnen verkregen worden bij Luc Herbots, 0478/315747, luc.herbots@pandora.be.
25-07-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
24-07-2014
Vlaams regeerakkoord gemiste kans voor armoedebeleid
VLAAMS REGEERAKKOORD IS GEMISTE KANS VOOR PERFORMANT ARMOEDEBELEID
Bert D'hondt van Welzijnszorg Bron: Phk/Kerknet
BRUSSEL (KerkNet) – Volgens het samenwerkingsverband ‘Ieders stem telt’ is het centrumrechtse Vlaamse regeerakkoord een gemiste kans om werk te maken van een echt en performant armoedebeleid. Daardoor dreigen de meer dan 600.000 Vlamingen in armoede grotendeels aan de kant te blijven staan. Te weinig en te vaag, zo luidt het bij ‘Samenlevingsopbouw’, ‘Uit de Marge’, ‘Welzijnsschakels’ en ‘Welzijnszorg’, die samen het samenwerkingsverband ‘Ieders stem telt’ vormen.
Coherent armoedebestrijdingsbeleid
Bert D'hondt, medewerker politiek beleid van Welzijnszorg: "Heel wat partijen maakten verkiezingsbeloftes om van armoedebestrijding een speerpunt te maken in de komende legislatuur, maar de visietekst geeft weinig antwoorden. Positief is dat er bij de hervorming van de kinderbijslagen een sociale toeslag zal zijn voor gezinnen met lage inkomens. Hoe dit gerealiseerd zal worden en of er geen nieuwe armoedevallen ontstaan, bijvoorbeeld bij grote gezinnen omwille van het afschaffen van rangtoeslagen, valt af te wachten. Ook bij de kinderopvang is er expliciet sprake van inspanningen voor de toegang van kwetsbare gezinnen. Een verdere automatisering van rechten, waarvan sprake, is een stap vooruit. Op andere domeinen wordt geen aandacht besteed aan mensen in armoede of valt te vrezen dat de vermelde maatregelen een negatief effect hebben. Op de woningmarkt is er geen sprake van een extra financiële ondersteuning voor huurders op de private markt of een uitbreiding van het aantal sociale huurwoningen. Bij tewerkstelling is er geen sprake van mensen in armoede. Op het vlak van onderwijs of gezondheid is geen sprake van ongelijkheid of de bestrijding daarvan."
Armoede is geen keuze
Toch blijft het samenwerkingsverband hoopvol: "Een regeerakkoord is geen beleidsnota. Er zullen nog veel maatregelen concreet uitgewerkt worden de komende weken en maanden en ook belangrijke dossiers zoals de kinderbijslag en woonbonus zijn nog niet uitgeklaard. Er is dus nog een kans dat alle excellenties uitgebreid werk maken van een horizontaal armoedebestrijdingsbeleid. Armoede is geen keuze, het is een schending van fundamentele rechten. Maar met wat nu bekend is, zal de armoede niet dalen en zullen de doelstelling van het ‘Pact 2020’ niet gehaald worden. Mensen in armoede verdienen meer ambitie."
(Kerknet)
24-07-2014 om 20:40
geschreven door Gust Adriaensen
De postjes en niets dan de postjes...
Het wordt dikwijls gezegd en geschreven: als het op coalities aankomt, dan wegen uiteindelijk de te verdelen postjes het zwaarst. Kieper dan je ideologie, je visies, je met veel bombarie in de campagne en erna verkondigde eisen in de vuilnisbak en zorg ervoor dat je erbij bent.
Het navrantste voorbeeld daarvan vind je nu bij de Vlaamse liberalen. Die roken en kregen de kans om deel uit te maken van de Vlaamse regering... en hopsakee, Rutten kon niet snel genoeg onder de dekens (met leeuwtjesmotief?) kruipen lekker dicht bij Beke en De Wever.
Die twee heren hadden al een regeringsprogram na enkele weken kant- en- klaar en waren niet geneigd om daar ook nog maar één jota aan te veranderen. Geen probleem voor Gwendolyn, die Wouter en Bart verzekerd had, dat al die programma's en partijstandpunten toch maar bullshit is, wat door haar bedgenoten met een begripvolle blik en een ironisch lachje werd beaamd.
Zo gebeurde het dus dat de Open VLD deel kon uitmaken van de Vlaamse regering zonder ook maar enige inbreng gehad te hebben in het regeringsprogramma en dat mevrouw Rutten voor die prestatie door sommige 'bevlogen' liberale toppers, een 'mirakelvoorzitter' werd genoemd.
De ware Vlaamse liberalen steeg het schaamrood naar de wangen en ze namen zich voor niet langer voor dergelijk 'tot postjes gereduceerd liberalisme' te kiezen.
24-07-2014 om 08:09
geschreven door Gust Adriaensen
22-07-2014
Groen: 'CD&V kiest voor een conservatieve coalitie'
Björn Rzoska, fractieleider van Groen, is van mening dat CD&V 'volop kiest voor een conservatieve regering op Vlaams en federaal niveau'.
'CD&V steekt de progressieve stemmen in haar rechterzak om conservatief beleid mogelijk te maken. Vele progressieve kiezers die voor CD&V hebben gestemd, moeten zich vandaag bekocht voelen', besluit Rzoska. 'En door met de coalitiepartners van de Vlaamse regering front te vormen voor federale onderhandelingen, speelt ze ook nog eens volop in de confederale kaart van N-VA.'
22-07-2014 om 20:30
geschreven door Gust Adriaensen
Massaal aan de antidepressiva
Professor Nuyens (KUL-UA):
'Ruim een miljoen Belgen slikt elke dag antidepressiva. Dat is 30 procent meer dan gemiddeld in Europa en bijna even hoog als in Zweden, Finland en Denemarken.'
22-07-2014 om 09:08
geschreven door Gust Adriaensen
21-07-2014
De martelgang van de koningin
Ons vaderland, ons dierbaar land der Belgen is in het bezit ener koningin die de wereld ons benijdt. Zo knap, zo charmant, zo lief, zo vol empathie, zo stijlvol. Ik verheel u niet dat ik een boontje voor haar heb. En samen met mij, vermoed ik, de elf miljoen andere Belgen.
Vandaar dat ik op deze Nationale Feestdag verontwaardigd ben, woest. Haar schoenadviseurs zouden met onmiddellijke ingang met klikken en klakken, met heel hun schoenenwinkel aan de deur gezwierd moeten worden.
Ik ben vervuld van een diep medelijden met Hare Koninklijke Hoogheid. Heb je gezien hoe ze gedwongen werd, moeizaam en gedwongen onelegant op haar eindeloos hoge hakken over de Brusselse kasseien te strompelen?
Wie haalt het in zijn hoofd dat onze aimabele koningin, nota bene moeder van vier kinderen, aan te doen. De lieve glimlach bleef weliswaar op haar nobele gelaat. Maar zij leed, haar gewrichten wrongen tegen, uit heel haar lichaamstaal sprak een immens ongemak, dat zich ook onmiddellijk verspreidde in de harten en de lijven van alle ware Belgen.
De schoenenstylist die Mathilde dergelijk schoeisel aan de koninklijke voeten heeft gepraat, moet een stilettohak in zijn hersenpan gekeild gekregen hebben.
Maar vind troost Hoogheid, in het medeleven van uw volk! En ik ben er zeker van: eens de deur van het paleis achter u dichtgevallen was, hebt u die ondingen weggezwierd en heeft koning Filip die lekker zittende muiltjes aan uw sierlijke voeten geschoven.
En niet vergeten: sla die schoenenadviseur-van-mijn-botten in de ban!
21-07-2014 om 18:22
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/18
Zondag 20 juli 2014
Is niets meer “heilig”, dan is ook niets meer “veilig”
De erkenning van het heilige blijft onuitroeibaar aanwezig in iedere samenleving. Het verdwijnt niet, het verplaatst zich. De Franse Revolutie wilde het religieuze en het heilige voor goed uitroeien en het hoogtepunt van de “laïciteit” vieren, door de “Verlichting van de opperste Rede”. In de geschiedenisboeken wordt dit tot nu toe nog beschouwd als een vooruitgang in de menselijke beschaving. In feite was het een terugkeer naar de oertijd. Een vrouw werd op een hoge troon geplaatst in de kathedraal en iedereen moest niet zomaar de rede erkennen maar de “Godin” van de Rede aanbidden. De leden van de ISIS (in ’t Frans EIIL, in het Arabisch Daesh), voorlopig herleid tot IS (islamitische staat), wellicht de meest beestachtige groep, hebben eveneens de onweerstaanbare drang om hun duivels gedrag te rechtvaardigen als zijnde heilig: Allahoe Akhbar.
Ook al schijnt de westerse beschaving het heilige grondig opgeruimd te hebben, dit is slechts schijn. Een begrafenisdienst in een crematorium is niets anders dan een slechte copie van een begrafenisdienst in een kerk, maar dan nagenoeg zonder inhoud. Of kijk naar het verloop in een modern ziekenhuis, dat de gebruiken van het ritueel uit onze middeleeuwse kathedralen probeert toe te passen. De personen met witte jassen zijn als de priesters en hebben de leiding. Zij mogen komen op plaatsen die voor anderen ontoegankelijk zijn en die als “het heilige” beschouwd kunnen worden. Het gewone volk moet in stilte op de voorziene plaasten wachten. Of denk aan het verloop van het WK voetbal, dat volgens strikte liturgische voorschriften is georganiseerd..
De vernietiging van het Syrische volk en land, van het Iraakse volk en land, van het Palestijnse volk en land, de uitroeiing van christenen, de etnische zuiveringen zoals nu in Oekraïne en elders, de algemene ontwrichting van nagenoeg alle morele waarden in het Westen, de vernietiging van de menselijke waardigheid en leven, van huwelijk en gezin, van de soevereiniteit van volk en land... het vormt allemaal samen één geheel: de strijd tussen de duivelse machten en het Rijk Gods. De eersten willen de glorie en de macht van mensen verheerlijken. De kenmerken hiervan zijn leugen, verdeeldheid, onderdrukking, verwoesting, moord en zelfvernietiging. Het tweede geeft waarheid, eenheid, blijvende vreugde en leven. Deze strijd tussen goed en kwaad en de vermenging van beiden, zullen blijven bestaan tot aan het einde der tijden.
Het heilige behoort alleen aan God toe. Een samenleving die zichzelf het heilige toeëigent, verwordt tot een heidense, dierlijke barbarij, zoals de Franse Revolutie bewezen heeft. Dan zijn samenlevingen in staat om mensen te slachten en gelijk wat, zelfs beesten te aanbidden. De ontkenning van de heiligheid van God is de zelfvernietiging van de mens. “Toen liep de hele wereld het beest vol bewondering achterna en zij aanbaden de draak omdat hij aan het beest de heerschappij had gegeven” (Apocalyps 13, 3-4). De Apocalyps komt steeds dichter bij.
Humanitaire hulp… voor wie?
Er is herhaaldelijk en druk overleg gepleegd over het verlenen van hulp in die gebieden die door “de oppositie” worden gecontroleerd. Syrië heeft het daar moeilijk mee. De “internationale gemeenschap” maakt hiervan gebruik om nog eens Syrië te beschuldigen en te zeggen dat “het regime” zijn eigen volk uithongert. Zo wil ze Syrië dwingen onafhankelijke humanitaire hulp toe te laten. Inmiddels werd door de VN Veiligheidsraad unaniem resolutie 2165 aanvaard om langs bepaalde grensovergangen met volledige erkenning van de Syrische soevereiniteit hulp te bieden. Hoe zich dit concreet zal uitwerken laat ik nu terzijde. Ik wil slechts de dubbelzinnigheid die achter deze lobby schuilt aan het licht brengen.
Bachar al-Jaafari, Vitaly Churckin en Li Baodong, de permanente vertegenwoordigers van respectievelijk Syrië, Rusland en China, hebben voor het wereldforum duidelijk en volkomen eensgezind de vinger op de wonde gelegd. Als humanitaire hulp gepolitiseerd wordt, is ze een verkapte vorm van hulp aan het terrorisme. Iedere hulp aan een land dat tot de UNO behoort moet, volgens internationaal recht, met toestemming van die regering gebeuren. Vijftien Syrische en Arabische juristen hadden in een brief hieraan al herinnerd. Een aantal landen blijven echter alle mogelijke middelen aanwenden, zelfs “humanitarie hulp”, om Syrië te ontwrichten.
Tegen Syrië wordt een soort wereldoorlog georganiseerd door wereldheersers met tienduizenden terroristen uit meer dan 80 landen. Hoe kunnen honderden jongeren uit Frankrijk, Engeland, België en duizenden uit Tunesië, Saoedi-Arabië en van elders zonder paspoort of enige voorziening hier “toevallig” komen moorden? Ook in België kun je openlijk en zonder enig probleem alle informatie en hulp krijgen. En nu hebben we weer een triestige primeur in Vlaanderen. Een “jihad-expert”, “een onderzoeker” aan twee gerenommeerde universiteiten krijgt alle ruimte en medewerking voor zijn haatcampagnes tegen Syrië en het aanwerven van nieuwe strijders. Het ziekelijk gedoe van deze gedrogeerde geest wordt fier in een weekblad uitgesmeerd. Ondertussen zijn de 500 miljoen dollar van Obama juist bedoeld om de gebieden van deze rebellen uit te breiden en te versterken want deze noemt hij “bevrijde gebieden” waar hij nu de vrede wil “stabiliseren”. Dat deze “gematigde rebellen” al 33 leden van de Rode halve Maan (hier de tegenhanger van het Rode Kruis) hebben gedood wordt verzwegen. Moeten we blij zijn omdat er zovelen “gematigd” werden omgebracht? En dan maar ijveren voor “humanitaire hulp”! Wanneer je bij uw gebuur stiekem de kraan van de wasbak in de keuken gaat opendraaien en je komt daarna met emmer, dweil en aftrekker mee helpen, ben je niet alleen een huichelaar maar vooral een lafaard. Draai de kraan terug dicht en de problemen zullen vlug opgelost zijn. De ellende van het Syrische volk werd en wordt veroorzaakt door de rebellen, in dienst van buitenlandse wereldheersers. Wanneer de “internationale gemeenschap” eensgezind haar terroristen hier opruimt, is er meteen rust en kan het land zich vlug herstellen. En dit willen sommigen juist tegen iedere prijs beletten.
Na de aanslag van 11 september 2001 in New York zei generaal Wesley Clarck openlijk dat “wij” (G. Bush met zijn militaire raadgevers) besloten hebben in vijf jaar tijd zeven landen aan te vallen (waaronder Syrië, Irak, Libië en niet Saoedi-Arabië, waar de meeste vermeende terroristen vandaan kwamen!) . Alles is te beluisteren op youtube. De zogenaamde strijd tegen het terrorisme was daarna maar een voorwendsel om landen die de opperheerschappij van de bankenindustrie niet erkenden en de WTO (World Trade Organisation) weigerden te tekenen, aan te vallen en te onderwerpen. En zo zijn we heel ver verwijderd van een edelmoedige humanitaire hulp.
Apocalyptische toestanden ...
We beleven alweer een spectaculair wereldnieuws: een nieuw kalifaat met een kalief voor de 21e eeuw. De volle naam van deze zelfverklaarde kalief luidt: Abu Bakr al-Baghdadi al Hussayni al Qurashi. Hij geldt als de opvolger van Mohammed, “de emier van de gelovigen”, laten we wat oneerbiedig zeggen “de superplus van de mohammedanen”. Die man trekt echter niet alleen alle religieuze maar ook politieke macht naar zich toe. Zijn kalifaat begint bescheiden (?) in Irak maar met de bedoeling dit uit te breiden tot de “omgeving” en uiteindelijk tot heel de wereld.
Voor fanatieke moslims schijnt een kalief en een kalifaat de grote droom te zijn. Het moet een “theocratie” worden volgens “de weg van God”, waarbij zij zelf echter hun onmenselijke wetten opleggen. Zij dromen van een soort wonderlijk herstel van een gouden periode van de islam als wereldoverheersing. Een dergelijke “gouden periode” als ze ooit bestaan zou hebben, was in hoofdzaak te danken aan de christenen, zoals Philip Jenkins in zijn schitterende studie over de duizend jaar van “het vergeten christendom” aantoont. En de beginperiode was al getekend door bloedige strijd (632-661). De eerste kalief Abu Bakr wees zijn opvolger zelf aan: Omar. Er ontstond echter grote onenigheid en deze werd vermoord, evenals de twee volgenden: Osman en Ali. Daarna komt een langduriger kalifaat van de Omeyyaden van Damascus (661-750), van de Abassiden van Bagdad (750-1258) en van Cairo (1261-1517). Er volgen nog kalifaten in Noord-Afrika, Egypte en Cordoba en uiteindelijk zullen de Ottomanen eeuwen lang hun kalifaat vestigen (1517-1924) totdat Kemal Atatürk in 1924 dit Ottomaans kalifaat voor goed zal afschaffen en de Turkse republiek stichten, waarvan hij de eerste president wordt. Een internationaal congres in Cairo (in 1926) wil echter de oude glorie herstellen, wat evenwel niet lukt. Het eindigt met een algemene oproep om het kalifaat te herstellen.
En hieraan heeft dus meneer Abu Bakr enzovoort, in Irak gevolg gegeven. Ook nu is er echter vanaf het begin weer strijd. Trouwens voor de ongeveer 15 % van de moslimwereld, de sjiieten, kan de kalief geen soenniet zijn. Zij volgen Ali, de neef van Mohammed. Bovendien, Abu Mohammad al-Jolani, de leider van al-Nousra kondigt aan dat hij zijn eigen kalifaat sticht en zijn eigen Islamitische staat van Damascus (al-Shamaan), omdat zijn tegen-kalief miljoenen dollars van hen zou gestolen hebben. Dat er veel geld mee gemoeid is, wisten we al. De eerste financieringen van allerlei terroristische groepen gebeurde heimelijk en tactisch langs diplomaten en zakenmensen. Dan veroverden ze zelf inkomsten van de gestolen olie, drugshandel, verkoop van aller kostbaarste historische stukken of langs kidnapping. Sinds 9/11 zijn er voldoende fondsen vrij gemaakt voor “de strijd tegen het terrorisme” en dit gaat vooral naar... terroristische groepen. Het koppige Syrië dat de soevereiniteit van zijn volk en land blijft verdedigen is hierbij het internationaal doelwit. Als de vernietiging van Syrië niet lukt, beginnen ze opnieuw in Irak en Libanon. Of het nu de droom is van een wereldkalifaat, van een zionistische wereldoverheersing, van een “nieuwe wereldorde” of een “New Middle East”, een vrijzinnig Europa op grond van de rede, iedere aardse heerschappij is gericht op menselijke glorie en wordt slechts bereikt door het uitmoorden en onderdrukken van massa’s mensen en het vernietigen van landen. Nogmaals apocalyptische vooruitzichten.
Een strijd tegen de BRICs?
Tegelijk worden er ook zaadjes van hoop uitgestrooid. Daags na het voetbalfeest werd in Fortaleza de 6e top gehouden van de BRICS (Brazilië, Rusland, Indië, China, Zuid-Afrika) om “zaadjes voor een nieuwe financiële structuur” te zaaien, die meer onafhankelijkheid biedt van de wereldbank (ik blijf weigeren dit woord met hoofdletter te schrijven!) en het IMF en meer de belangen van de betrokken landen zal dienen. Tegelijk kwam er een krachtige verklaring tegen landen die het internationaal terrorisme in Syrië blijven steunen.
Het is niet toevallig dat het nieuwe kalifaat zich uitstrekt aan de grenzen van de kernlanden van de Brics, nl. Rusland, Indië en China. Is dit een onderdeel van dezelfde strijd van het westers imperialisme om in deze landen fanatieke moslims aan te wakkeren?
Onze Argentijnse en Duitse paus hebben mogelijk met spanning de wedstrijd om de wereldbeker voetbal kunnen volgen, waarbij uiteindelijk de laatste de eer van de overwinning behaalde. Geef ons dan maar een dergelijke “westerse” wedstrijd voor onze twee pausen in plaats van alle gruwelen van deze terroristen.
Syrië viert feest
Er wordt op dit ogenblik in onze streek nog zwaar gevochten en er zijn meerdere jonge soldaten door terroristen gedood. De gruwelen houden niet op. Toch is er goede hoop dat de streek zal gezuiverd worden van rebellengroepen dankzij de heldhaftige en systematische inzet van het leger. In het oosten van het land is het nog moeilijker. Toch gaat Syrië zijn weg van onafhankelijkheid verder. Op 16 juli heeft de president de eed afgelegd. Het werd een groots feest in Damascus met een lange toespraak, herhaaldelijk onderbroken door luid applaus en lachende gezichten. Het nalezen van de toespraak van de president is de moeite waard.
De president prees het volk dat zo eensgezind blijft in de strijd tegen het internationaal terrorisme en buitenlandse heersers die “hun democratie” willen opdringen. Hij dankte de twee andere presidentskandidaten om hun inzet. Hij prees de moeder die al vanaf vijf uur ’s morgens aan het stemlokaal stond met een foto van haar vermoorde zoon, de gewonde soldaat die in zijn rolstoel ging stemmen en de honderdjarige vrouw die wilde deelnemen aan de verkiezingen. De westerse kolonialisten met hun handlangers hebben de verkiezingen willen boycotten maar ze hebben gefaald. Zij willen ons tot slaven maken in eigen land, zei hij, maar het volk heeft zelf de leiding genomen en gesproken. Deze overwinning is echter te danken aan het bloed van onze martelaren. Hij sprak ook over het beleid in de toekomst. Hij wil iedere onnodige confrontatie met het westen vermijden maar de huichelarij blijven ontmaskeren. Landen die nu volop het terrorisme steunen, zullen er vroeg of laat zelf slachtoffer van worden. Hij wil iedere buitenlandse inmenging blijven afwijzen en resoluut het terrorisme bestrijden. Tegelijk wil hij verder werken aan de onderlinge verzoening en de heropbouw van het land.
Over heel het land werden nogmaals spontane volksfeesten gehouden. In Sweida organiseerde een afdeling van de revolutionaire jeugd een feest om de “overwinning van alle Syriërs” te vieren. In Lattakia was het de Nationale Studentenvereniging. In Tartous de raad van bestuur van de gezondheidsdienst die voor hun gebouwen een meeting hield met een toespraak van de directeur Yassin Ibrahim, die zijn hoop uitsprak op een spoedige terugkeer naar de veiligheid van het land. Ook het volk van de Golan stuurde een hartelijke felicitatie naar de president en prees hem als de leider van Syrië én van het Arabische verzet. En bij deze gelegenheid organiseerde het Syrisch Amerikaans Forum in New Jersey een “Ramadan fast-breaking” (Iftar) om zijn solidariteit te betonen met het Syrische volk en de president, in hun strijd tegen het terrorisme.
Daags na de volksfeesten heeft de IS een zeer zware aanslag gepleegd. In Palmyra werden honderden mensen gedood, de gasleidingen en energievoorraden ontwricht waardoor ook wij voorlopig erge stroomonderbrekingen zullen hebben en een oliebron veroverd. Het is de duivelse reactie op de vreugde en de vrijheid van het volk. Het ziet er ook naar uit dat de eenheid van het volk uiteindelijk zal overwinnen. Het leger zal ook hier systematische de leiding terug overnemen.
Mar Yakub viert feest... midden een diepe pijn
In deze sfeer van oorlog en pijn hebben we zaterdag mijn gouden priesterjubileum gevierd. Ik had niets gezegd en niets gevraagd omdat we tenslotte nog steeds in oorlog leven, maar blijkbaar werd de bisschop verwittigd. Maandag kwam hij onverwachts een kort bezoek brengen om te zeggen dat hij wil voorgaan in de eucharistie, Mgr. Jean Abdo Arbach. Hij is van Yabroud maar was jarenlang bisschop in Argentinië en van daar een goede vriend van de huidige paus. Met mijn vlekkeloze spierwitte norbertijnentoog was ik wel erg ver verwijderd van de clochardskledij van onze ordestichter Norbertus, die een ruwe pij droeg van ongeverfde wol. Ik zal de paus zeggen dat gij hier zijn concurrent zijt, grapte de bisschop.
Het misformulier werd genomen van de grote profeet Elias (die voor morgen op de byzantijnse kalender staat). Hiermee wilde de bisschop tegelijk de patroon van het monastieke leven en van onze gemeenschap vieren. De bisschop was getooid in schitterende witte en versierde gewaden, abouna Georges en ik in het goud. Het feestgewaad voor mij was door de zusters voor deze gelegenheid ook gemaakt. De bisschop hield een feestrede. Hij deed natuurlijk ook een dringende oproep om te blijven bidden dat God ons het zware juk dat op Syrië en ook op de Syrische christenen drukt zou verlichten, wegnemen of ons de kracht geven het te dragen. Zulk een byzantijnse pontificale dienst is erg feestelijk en de bisschop heeft een prachtige zware stem. Als kleine kudde van nauwelijks twintig mensen vormden we werkelijk de Kerk van het Midden-Oosten. En we hadden geluk. Pas op het einde van de dienst viel de stroom uit. Ik dankte de bisschop en beloofde voor hem te bidden en God te vragen dat Hij hem de eventuele overdrijvingen jegens mij welwillend zou vergeven, waartegen hij lachend protesteerde.
Ook de receptie was fijn verzorgd met allerlei versnaperingen en versieringen. Trouwens, vanaf ’s morgens vroeg werd ik al verwend. Een laptop voor mijn deur produceerde heerlijke Hildegardgezangen om wakker te worden. De fraters hadden voor een typisch Belgisch ontbijt gezorgd: zacht gekookt eitje met geroosterd (echt Europees) brood, een glas frisdrank, een tas warme melk en een kommetje rijstpap. Ik had er wat moeite mee, wetend dat zovele mensen nog in nood zijn. Gelukkig kan inmiddels in onze streek goed voor de gezinnen gezorgd worden. Bovendien, als ik niet gezond blijf hebben ze met mij nog veel meer last.
Het middageten was op zijn Belgisch: kip met fritten (hand made!). De zusters hadden voor de gelegenheid hun habijt afgelegd en ieder had zich in de mooiste nationale klederdracht getooid: Bretoens, Portugees, Chileens, Venezolaans, Syrisch, ook de kinderen. Werkelijk prachtig. In de loop van de middag bracht ieder een lied of een dans met de bijbehorende uitleg. Kleurrijk en inspirerend. En ’s avonds werd in de kleine binnentuin een warme falaffel met een tas thee verorberd in een ontspannend en gezellig samenzijn. Op de muur werd een grappige film vertoond en voor mij was een mooie hangmat geïnstalleerd, zodat ik al liggend en wiegend alles kon volgen. In de oude monastieke traditie werd aan gouden jubilarissen de “baculum senectutis”, de stok van de ouderdom, gegeven. Ik moet eerlijk toegeven, een hangmat ligt mij veel meer. God zij dank voor deze mooie dag.
21-07-2014 om 08:20
geschreven door Gust Adriaensen
19-07-2014
'Leert van mij: ik ben zachtmoedig en nederig van hart'
'Leert van mij: ik ben zachtmoedig en nederig van hart, (Mat. 11, 28-29)', voor paus Johannes XXIII, die op 27 april jongstleden heilig werd verklaard, was dit de kern van Jezus' boodschap.
Als wij Jezus nu eens aan zijn woord zouden houden, zoals de heilige paus Johannes dat gedaan heeft? Als wij nu eens bij Hem in de leer zouden gaan?
Die uitnodiging, die oproep formuleert prelaat F. Testaert van de Postelse norbertijnenabdij in het laatste nummer van 'Molenijzer', het contactblad van de abdij van Postel.
'Wat veel mensen uitput', aldus de prelaat, 'ook priesters en kloosterlingen, ook christelijke ouders, is dat ze hun tijd moeten verdelen in duizend en één projecten. We hebben moeite om te kiezen tussen God en de wereld, tussen de wil van God en de onze, tussen het geestelijk leven en het materieel succes. Als we het juk van Jezus op onze schouders zouden nemen, in plaats van het juk dat we menen te moeten dragen; als we de wil van God zouden zoeken en niets anders, dan zou het leven veel eenvoudiger zijn! God vraagt ons nooit twee dingen tegelijk. Hij eist niet meer van ons, dan wat we dagelijks kunnen doen. Wij zijn het, die onze tijd overbelasten door valse verplichtingen aan te gaan, omdat we ons elven niet echt willen laten vereenvoudigen door God.'
(Molenijzer, driemaandelijks tijdschrift, Abdij norbertijnen Postel-Mol jaarabonnement voor België 12 euro, voor Nederland 15 euro rek. BE95 4194 0102 0458)
19-07-2014 om 16:06
geschreven door Gust Adriaensen
18-07-2014
Reünietanka
Reünietanka
Oud-leerlingendag. De lentebloesems geuren. Stralende ogen. Een gordijn schuift voor het nu. Mannen worden weer jongens.
(Een tanka is een van oorsprong Japanse dichtvorm, bestaande uit 5 verzen van respectievelijk 5, 7, 5, 7, 7 lettergrepen)
18-07-2014 om 07:17
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
'The Church, by her nature, is missionary. She exists so that every man and woman may encounter Jesus.'
18-07-2014 om 06:58
geschreven door Gust Adriaensen
16-07-2014
De Arco-affaire und kein Ende
1. De Europese Commissie is een politieke instantie, net zoals de regeringen van de EU-lidstaten. Het is geen rechterlijke instantie.
2. Politici en ook nogal wat forumdeelnemers, die zich meestal erg tot fanatiek eurosceptisch opstellen, beschouwen de uitspraak van de EC nu als een onfeilbare Europese goddelijke be- en veroordeling.
3. Tegenstanders van de staatswaarborg beschouwen het ACW, naargelang het in hun kraam past al dan niet als een bank.
4. Men kan regeringsbeslissingen aanvechten -dat gebeurt ,gelukkig maar, in een democratie voortdurend, maar een democratische beslissing moet waarborgen bieden voor degenen voor wie ze bedoeld is. Anders ondermijnt de democratie zichzelf.
5. De tegenstanders stellen zich ondemocratisch op, door de scheiding tussen uitvoerende en rechterlijke macht te betwisten. Een regeringsbeslissing moet uitgevoerd worden tenzij de rechterlijke macht die beslissing on(grond)wettelijk verklaart. Dat is tot nu toe niet gebeurd.
6. De motieven om de regeringsbeslissing aan te vechten, zijn duidelijk persoonlijk en politiek gekleurd. Ze hebben naar mijn mening weinig te maken met respect voor onze democratische instellingen. Uit vele reacties blijkt dat de weerstand ingegeven is door een vorm van negatieve en rancuneuze afgunst in de zin van 'ik niet, dan gij ook niet'. Anderzijds is ondertussen glashelder gebleken dat de actie van parlementslid Dedecker de politieke agenda diende om de invloed van het ACW en het middenveld te ondermijnen. De zware beschuldigingen van fraude en schriftvervalsing heeft hij na de verkiezingen, nu zijn partij en CD&V zowel Vlaams als federaal in hetzelfde bed willen duikelen, ingeslikt en hij zwijgt als vermoord over het Arco-dossier..
7. Uit heel wat forumreacties spreekt ook veel clementie en begrip en vertrouwen voor de (groot)banken, hun ondanks de crisis nog enorm royale bezittingen, de exuberante verloning van hun topmensen, de kritiekloze acceptatie van de miljarden staatswaarborg, hun ondeskundige, risicovolle, louche internationale, financiële machinaties, enz. Daarentegen ventileren nogal wat mensen hun afkeer en wantrouwen voor in het bijzonder het christelijke middenveld. Klaarblijkelijk is er voor hen veel aan gelegen dat middenveld voorgoed te vermorzelen en monddood te maken.
16-07-2014 om 21:48
geschreven door Gust Adriaensen
Is de Europese Commissie een onfeilbare Europese god?
Journalist Pironet van Knack hekelt onder de melodramatische titel ' Arco: hoe politieke akkoorden belangrijker zijn geworden dan rechtspraak', nog maar eens de regering die de staatswaarborg voor de Arco-coöperanten goedkeurde en ook de huidige minister van financiën, Geens krijgt ervanlangs.
In het artikel wordt evenwel uit het oog verloren dat het de democratische beslissing van een democratisch functionerende regering was om een staatswaarborg goed te keuren. Pironet is klaarblijkelijk van mening dat dergelijke beslissing van nul en generlei waarde is. Op die manier wordt het vertrouwen van de burger in de regering ondermijnd. Bovendien stelt Pironet de Commissie voor als een rechtsinstantie, wat ze bij mijn weten niet is. Het is, net als de regering van de lidstaten van de EU, een politieke instantie.
Merkwaardig is ook dat in deze zaak door journalisten en politici die vaak erg kritisch zijn ten aanzien van de Europese Commissie en haar gezag in vraag stellen, die Commissie in de Arco-affaire beschouwd wordt als de onfeilbare, te gehoorzamen (machts)instantie, als een soort van Europese God.
Leterme heeft er enkele dagen geleden terecht op gewezen dat wat die Commissie zegt of concludeert of voorstelt 'geen wet van Meden en Perzen' is. Gelukkig maar. En hij voegde eraan toe dat die Commissie ,die zelf al stapels flaters heeft verzameld, wat minder met het betuttelende vingertje mag zwaaien.
16-07-2014 om 08:23
geschreven door Gust Adriaensen
15-07-2014
CD&V let op uw 'saeck'!
Wat is die 'saeck'? Niets minder dan het voortbestaan van die eens zo machtige politieke partij.
Zoals lemmingen hollen de CD&V'ers de eigen ondergang tegemoet.
De collectieve zelfvernietigingsdrang stak enkele jaren geleden de kop op met het rampzalige kartel met N-VA. Het had desastreuze gevolgen voor CD&V en betekende een electorale triomf voor N-VA. Die partij zoog in de daaropvolgende jaren meer en meer traditionele CD&V-kiezers van de rechtervleugel -middenstanders, Boerenbonders, vrije beroepen...- naar zich toe.
In de aanloop naar de laatste verkiezingen, leek het er even op dat CD&V haar lesje geleerd had. Zij probeerde zich te profileren als een partij met eigen identiteit en visie, zette zich af tegen het rechtse populisme van N-VA.
Even maar, inderdaad. Want de verkiezingen waren amper voorbij of CD&V klonk zich, onder impuls van 'middenstanders' Beke en Peeters, vast aan de nog machtiger geworden Vlaamse nationalisten.
Op die manier sleurt de rechtse CD&V-top de partij mee in de richting van een maatschappijvisie en een program die haaks staan op de maatschappij-opvattingen en belangen van een groot deel van het overgebleven electoraat, nl. de mensen uit de 'ACW-stal'.
Ik geef het u op een blaadje: wanneer CD&V met N-VA regeringen vormt, zullen de christendemocratische programmakernpunten zeer duidelijk en scherp, ook in het politieke personeel, aanwezig moeten zijn, ofwel verdampt CD&V zo goed als helemaal, wordt de partij verder leeggezogen, versmacht door N-VA.
15-07-2014 om 07:47
geschreven door Gust Adriaensen
Nadine Gordimer (1923-2014) overleden
De Zuid-Afrikaanse Nobelprijswinnares 1991 voor literatuur, Nadine Gordimer is op 90-jarige leeftijd overleden.
'We were naive because we focused on removing the apartheid government and never thought deeply enough about what would follow."
"You accept or reject the influences around you, you are formed by your social enclosure and you are always growing. To be a writer is to enter into public life. I look upon our process as writers as discovery of life."
"I have failed at many things, but I have never been afraid."
15-07-2014 om 07:41
geschreven door Gust Adriaensen
14-07-2014
De paus over 'wegwerppolitiek'
In een ontmoeting met economisten, zei paus Franciscus o.a. het volgende:
'Wat staat ons te wachten, wanneer de mens zijn 'menselijkheid' verliest? Wat dan gebeurt, aldus de paus, kan 'wegwerpbeleid', 'wegwerpattitude' genoem worden: wat niet nodig wordt geacht, wordt weggegooid, omdat de mens niet in het centrum staat. En wanneer de mens niet in het centrum staat, is iets anders in het centrum gesitueerd en staat de mens in dienst van dat andere ding.'
14-07-2014 om 18:22
geschreven door Gust Adriaensen
13-07-2014
Een woelige avond in het Vaticaan?
Het Vaticaan gaat volgens insiders een woelige avond tegemoet. De Zwitserse Wacht is in de hoogste staat van paraatheid gebracht om desnoods kordaat op te treden en de gemoederen te sussen.
De Wereldbekerfinale tussen Argentinië en Duitsland trekt namelijk ook zijn sporen in Vaticaanstad. Uiteraard heeft de huidige Argentijnse paus Franciscus in het anderhalve jaar van zijn pontificaat al heel wat medestanders verworven en zij zullen fervente supporters van Argentinië zijn. Maar je mag zeker niet denken dat de teruggetreden Duitse paus Benedictus, die binnen de muren van het Vaticaan verblijft, geen aanhangers meer heeft. Die kiezen onvervaard voor de Mannschaft en het Deutschland über alles.
Het belooft een pittige strijd te worden tussen de twee coaches en hun teams. Coach Franciscus opteert eerder voor het wat robuustere, rechtstreekse werk. Coach Benedictus is duidelijk voorstander van een verfijnder, gesofisticeerder, intellectualistischer spel.
Dat zijzelf ook wel eens tegen een bal trappen of koppen in de Vaticaanse tuinen tijdens hun vrije tijd, bewijzen de twee actiefoto's , die door de Vaticaanse persdienst, weliswaar na lang aandringen, werden vrijgegeven.
Pater Lombardi, de baas van de persdienst, beklemtoonde dat de twee pausen-coaches, zowel in hun beleid als in hun onderlinge oefenpartijtjes binnen de Vaticaanse muren, fair-play zeer hoog in het vaandel dragen. Daarvan zijn we 200% overtuigd!
Hoe dan ook, het wordt vanavond spannend in de Vaticaanse vertrekken. Er wordt zelfs gefluisterd dat mocht Argentinië winnen, er witte rook uit het schoorsteenpijpje van de Sixtijnse kapel zal komen. Bij verlies van de Argentijnen: zwarte. Wait and see!
13-07-2014 om 13:43
geschreven door Gust Adriaensen
12-07-2014
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'De Wereldbeker maakt het mogelijk dat mensen van verschillende landen en religies samenkomen. Moge de sport altijd de cultuur van ontmoeting promoten.'
12-07-2014 om 23:02
geschreven door Gust Adriaensen
11-07-2014
De avonddienst in de abdijkerk van Postel
De avonddienst of de vespers in de norbertijnenabdij van Postel: een aanrader voor iedereen!
Het geklep van het klokje. Het sfeervol verlichte romaanse abdijkerkje.
Stipt 18 uur : de ruisende stoet der norbertijnen. De diepe buiging, twee aan twee, voor het altaar. Het gestommel bij het plaatsnemen in het gestoelte.
De voorzanger heft de hymne aan, begeleid door zachte orgelmuziek. Het rustgevende psalmodiëren. De lezing uit eeuwenoude teksten van kerkvaders en heilige priesters. De stilte nadien. Het magnificat . De voorbeden. De namen van de confraters die sinds de stichting in de 12de eeuw op dezelfde dag gestorven zijn.
Het zegenlied en de zegen. Het convent richt zich naar het Mariabeeld, zingt het Marialied. Ga in vrede.
De diepe buiging voor het altaar. De stoet verdwijnt in de lange kloostergangen.
Het is net geen 18.30 uur wanneer we de kerk verlaten.
De avonddienst in al zijn eenvoud: telkens opnieuw een deugddoende geestelijke ervaring.
11-07-2014 om 19:51
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/17
Vrijdag 11 juli 2014
Eens zullen de straatstenen het uitschreeuwen
Van de crisis, die begin 2011 in Syrië uitbrak, werd door media en politici meteen een (te) duidelijk beeld geschetst in een soort drieluik. Het was een etterbuil van dictatuur, schrikbewind en corruptie, die eindelijk openbarste. De toestand werd vervolgens dramatisch omdat de vreedzame verzuchtingen van het volk bloedig werden onderdrukt, waardoor een burgeroorlog ontstond. Het Westen met zijn grote traditie aan democratie en vrijheid had dus de plicht de onderdrukte bevolking militair ter hulp te snellen.
Deze voorstelling had evenwel niets te maken met de werkelijkheid, maar was een verzonnen verhaal voor oorlogspropaganda. We hebben het steeds opnieuw aangetoond: “een spontane volksopstand”, “een burgeroorlog”, “gematigde rebellen als vrijheidstrijders” ... hebben hier nooit bestaan. De diep betreurde, vermoorde pater Frans van der Lugt s.j. van Homs was een gematigd en bescheiden man die zich inzette voor de behoeftigen en armen maar niet voor een politieke richting. In een van de weinige interviews zei hij niettemin wat ook wij hier hebben meegemaakt, nl. dat het vanaf het begin gewapende rebellen waren die op de politie schoten.
Syrië was een lekenstaat die voor deze oorlog inderdaad niet veel aandacht gaf aan individuele, politieke vrijheden. Afgezien van een rijke heersende klasse was er een grote gelijkheid. Mannen, vrouwen, onafhankelijk van hun geloofsovertuiging konden alle posten bekleden. Het volk leefde vrij welvarend, in een grote harmonie en er heerste een goede openbare veiligheid. Een kostbaar fototoestel onachtzaam laten liggen in een zetel in de vlieghaven of elders was geen probleem. Als je er weer aan dacht kon je het ding terugvinden precies op de plaats waar je het had laten liggen. Een jonge vrouw kon ’s nachts in de stad gewoon iemand om hulp vragen wanneer ze de weg kwijt was. In Damascus waren de deuren van alle huizen dag en nacht open, zoals dit in ons klooster trouwens ook was. Zie je dit in Brussel of in een andere westerse hoofdstad gebeuren?
Media en politici vertelden niet dat Syrië, samen met vier andere landen, direct na de aanslag van 9/11 op de Twin torens van New York, genoemd werd als land dat militair moest overmeesterd worden (hoewel de vermeende terroristen uit Saoedi-Arabië kwamen, de grote bondgenoot van het Amerikaans-zionisme!). De werkelijke “misdaad” van Syrië was immers dat het nog niet onder westerse heerschappij leefde, maar als een onafhankelijk, soeverein land. Bovendien bezat het grote energierijkdommen en lag het op een strategisch uiterst belangrijke plaast. Wie hier baas is, beheerst het hele Midden-Oosten, bezit en verdeelt de energiebronnen in oost en west naar believen, zit op de stoep van Iran en in de voortuin van Rusland en zelfs van China. Is dit voor wereldheersers niet meer dan genoeg om tot het uiterste toe te trachten dit land in handen te krijgen? Begrijp je waarom deze werkelijke motieven uit de aandacht gehouden worden?
Syrië is inmiddels “succesvol” uitgemoord en verwoest, maar niet verslagen. De wereldheersers kenden wel vele gebreken van Syrië maar niet zijn geestelijke kracht en eenheid. Het succes van de nieuwe constitutie met zijn meer partijen stelsel en zijn eerste vrije, democratische presidentsverkiezingen zijn een enorme aanmoediging geworden. Het werd een explosie van patriotisme, waardoor het volk samen met leger, regering en president nog meer gemotiveerd werd om samen het internationaal terrorisme te trotseren. En dit is het echte wonder van Syrië. Een klein land met veel gebreken, tekorten en zwakheden heeft voor het eerst in onze tijd de oppermachtige westerse heersers met hun bondgenoten en hun onbeperkte voorraad aan gespecialiseerde terroristengroepen eensgezind weerstaan. En Syrië zal stand blijven houden, zoals we vanaf het begin al konden vermoeden.
Gelukkig zijn inmiddels voor velen de ogen open gegaan. Helaas nog niet voor allen, ook niet in het Vlaamse landschap. Sommige zelfverklaarde Midden-Oosten specialisten, of ze Brigitte heten of Willemjan, gaan gewoon door met de oude oorlogspropaganda van drie jaar geleden, zonder enige erkenning van de werkelijkheid en dan nog in naam van kerkelijke organisaties! Onbegrijpelijk en vooral onaanvaardbaar. Hou op met het van buiten af steunen van vreemde vechtende groepjes, er is al te veel gedood en verwoest. Julie zijn medeschuldig aan het verder uitmoorden van onschuldige burgers onder de schijnheilige dekmantel van “hulp” en “steun”. Schande over deze huichelarij en over allen die dit blijven steunen. Erken de echte vreugde van het volk nu het in grote eensgezindheid zijn soevereiniteit heeft verdedigd en zijn eigen toekomst heeft bepaald. Hou op met het brutaal opdringen van uw zogezegde democratie.
In deze vuile oorlog tegen Syrië kan iedereen solidair worden met de onschuldige slachtoffers door overal de moordenaars en hun leugens te ontmaskeren. Yes, You Can!
Open wonden.
De eerste christenen werden belasterd en vervolgd door hen “die zich joden noemen en het niet zijn; ze zijn een synagoge van de satan” (Apocalyps 2,9). Omdat een groot deel van het joodse volk Jezus, de ware Messias verwierp, hebben christenen het joodse volk en hun geloof verworpen. Tot in de helft van de 20e eeuw hebben joden veel geleden onder de verwerping door christenen. Het dieptepunt werd de uitroeiing van miljoenen joden tijdens WO II. Dit was niet het werk van de christenen, die zelf met massa’s werden uitgeroeid, maar de eeuwenlange negatieve houding van christenen heeft ontegensprekelijk een invloed gehad. Anderzijds hebben ook vele christenen en kerkelijke gezagsdragers, waaronder paus Pius XII, zich op heldhaftige wijze ingezet voor de redding van joden. Inmiddels is er een wereldwijde oecumenische beweging ontstaan van christenen en Joden die Jezus erkennen (messiasbelijdende joden of messiaanse joden) die samen de weg gaan van gebed, boete en verzoening als voorbereiding op een mogelijk tweede concilie van Jeruzalem dat de “eenheid in verscheidenheid” van de Kerk kan herstellen. In Antiochië waren immers gelovigen uit de volkeren en uit het joodse volk nog in de ene Kerk van Christus verenigd.
De stichting van een staat voor het joodse volk in 1948 is een tweede open wonde geworden. In plaats van vreedzaam als Palestijnen en joden verder te leven in een land, volgens evenredigheid verdeeld, vormden zionisten een harde kern die, tegen alle afspraken in, heel het land voor zich en voor zich alleen wilden hebben. Over deze vreselijke “ethnische zuivering” van Palestina door zionisten hebben we vorige keer al geschreven aan de hand van de inmiddels bekende joodse historicus, Ilan Pappe, die samen met anderen, meent dat de tijd van waarheid en herstel is aangebroken. Helaas hebben zionisten toen de houding bepaald die nu nog steeds de officiele joodse politiek is. David Ben Gourion zorgde telkens voor een dubbele boodschap, onderling radicaal verschillend. Naar buiten uit werd een angstpsychose geschapen, de vrees voor een “tweede holocaust”. Dit moest hem toestaan om ondertussen het kleine landje uit te bouwen tot een krankzinnige militaire superstaat. Voor eigen volk werd duidelijk gemaakt dat zij iedere oorlog tegen gelijk wie konden winnen en dat was helaas ook ongeveer zo. Daarvoor werd de minste aanleiding misbruikt om een volgende “zuivering” of “vernietiging” te voltrekken en zich steeds meer land toe te eigenen. Zo werden menigten Palestijnen gedood, massa’s werden uit hun huizen gesleurd, van alle bezittingen beroofd en dan op de vlucht gejaagd. Dorpen werden ’s nacht overvallen, huizen werden opgeblazen terwijl de gezinnen er nog in lagen te slapen. Honderden dorpen werden met de grond gelijk gemaakt en daarna als joods dorp ingehuldigd. Tegelijk werden op Palestijnse grond joodse nederzettingen gebouwd. Hoe meer internationale veroordelingen er kwamen, hoe driester de zionisten te werk gingen. Een recent voorbeeld van internationale schendingen is de bouw van de “apartheidsmuur” flink in Palestijns gebied, waardoor het leven van nog eens zovele Palestijnen kon gebroken worden. Terecht heeft de voormalige minister president van Nederland, D. Van Agt het inmiddels tien jaar oud illegale betonnen monster van 8 meter aangeklaagd (in Trouw 8/7/2014). Hij benadrukt vooral het feit dat hierop internationaal nog steeds geen enkele sanctie is gevolgd. Ik zou zelf voorstellen dat men begint met de massavernietigingswapens van dit land onder internationaal toezicht op te ruimen (chemische, biologische en atoombommen), nu men met Syrië klaar is. De opruiming van de chemische wapens in Syrië heeft uiteindelijk alleen maar gediend om de leugen dat Syrië deze zou gebruikt hebben nog even recht te houden. Inmiddels zijn specialisten van deze opruimersclub zelf tot het besluit gekomen dat het rebellen zijn die chemische wapens blijven gebuiken. En na de opruiming van de joodse massavernietigingswapens moeten vervolgens alle internationale schendingen hersteld worden.
De huidige escalatie van moorden, bombardementen en vernietigingen zijn niets anders dan de voortzetting van de zionistische gruwelen van 1948. Het begon met de ontvoering van drie joodse jongeren. Er is geen enkel bewijs dat Hamas daarbij betrokken was. Over de ontvoering en de moord werden later enkele onbetrouwbare en oncontroleerbare gegevens verstrekt. Nu onthult de Duitse journalist Gerhard Wisnewski dat Tamir Pardo, de chef van de geheime dienst Mossad, de ontvoering van deze jongeren precies een week eerder heeft voorspeld (False Flag in Israël? Mossad-chef sagt Entfürungen der Jugendlichen voraus, 10 juli). Het hele verhaal van ontvoering en moord hangt met haken en ogen aan elkaar. Het komt op een voor de zionisten goed moment waarop ze nog eens hun tientallen moorden en verwoestingen in Palestijns gebied willen rechtvaardigen. En omdat ze Syrië tot heden nog niet konden breken beginnen ze alvast tegelijk in Irak te stoken. Met groot vertoon heeft B. Netanyahu de “onafhankelijke Kurdische staat” al toegejuicht. Heel het Midden Oosten moet in stukken gehakt worden, die dan beheerst kan worden door een “puur joodse staat” van de Nijl tot de Eufraat, zoals aan Abraham werd beloofd (Genesis 15, 19). Het verschil is dat God beloofde voor het volk en het land te zorgen, maar het joodse volk “heeft mijn stem niet gehoord, mijn volk gehoorzaamde niet. Daarom liet Ik hen los met hun hard gemoed, zij gingen hun eigen wegen” (psalm 81, 12 v).
Wij steunen volop het protest van MWS (mediawerkgroepsyrië) tegen de aanhoudende luchtaanvallen op onschuldige Palestijnse burgers en hun eigendommen. “Tel Aviv moet de conventies van Genève en de mensenrechten naleven. Het collectief straffen van Palestijnse burgers is een oorlogsmisdaad en barbaarse praktijk”. Israël moet zich terugtrekken uit de in 1967 bezette gebieden, ook uit Oost-Jeruzalem en de Syrische Golan (VN resoluties 242 en 338). Palestijnse vluchtelingen moeten kunnen terugkeren en gecompenseerd worden (VN resolutie 194). Israël moet zijn nederzettingenexpansie staken en de joodse colonies in bezet gebied ontruimen (VN resoluties 446 en 452). Als deze internationale verordeningen nu niet opgevolgd worden, wat voor zin hebben onze internationale instellingen dan nog?
Het groeiend aantal messiasbelijdende joden én joden die de zionistische gruwel van de huidige staat grondig afkeuren vormen een teken van hoop voor de toekomst. Zij zijn onze broeders en zusters bij uitstek. Wanneer het zionisme bijna zijn opperheerschappij heeft bereikt zal het hopelijk instorten zoals het marxistisch-leninistish, communistisch Oostblok op het hoogtepunt van zijn militaire macht is ingestort. Het joodse geloof, volk en land zijn oneindig meer waard dan een leven van wraak, illegale moord en verwoesting. Zij zijn geroepen om hun ontplooing te vinden in de erkenning van hun Messias, Zoon van God en Redder, tot heil van henzelf en van heel de wereld.
Onderlinge verzoening en humanitaire hulp
Iedere week is het nog hetzelfde lied in een andere toonaard. Volgens de verklaring van een mensenrechtenorganisatie in New York (30 juni) worden kinderen, vaak veel jonger dan 15 jaar, ingezet door alle rebellengroepen, van ISIS tot het vrije Syrische leger. Overigens, is er voor u een verschil wanneer uw familie uitgemoord wordt door de mannen van de islamitische staat of door zogenaamde “gematigde rebellen” of “vreedzame activisten”? Ondertussen worden vooral christenen, samen met soldaten en alawieten vermoord. En het waren juist de christenen die in grote mate de maatschappij in Syrië en Irak opbouwden. De Chaldeeuwse aartsbisschop van Kirkoek vreest nu het einde van de christenheid in Irak “zoals in Turkije, Saoedi-Arabië, Noord-Afrika en zelfs Libanon”
Op menselijk vlak blijven we ons inspannen voor twee bewegingen die beide door moeder Agnes-Mariam werden gesticht en waarvoor ze haar leven heeft ingezet. Enerzijds de nationale verzoening of mussalaha. Na de oorlog en ook nu reeds, zal de belangrijkste opdracht er in bestaan te streven naar een voor ieder rechtvaardig herstel. Tijdens WO II was er in mijn geboortedorp een kleine fabriek van een goed en sociaal bewogen man. Na de oorlog meenden sommigen, geheel ten onrechte, hem te moeten aanklagen als collaborateur en begonnen zijn huisraad buiten te sleuren en op straat te vernielen. Achteraf zei hij dat de verwoesting van zijn fabriek door de Duitsers hem niet zo zwaar viel als deze onterechte wraak van eigen volk. Dit moeten we voorkomen en nu de mussalaha in Syrië volop steunen. Dat is niet alleen de taak van christenen maar van alle mensen van goede wil.
Verder heeft moeder Agnes-Mariam vanuit dit klooster vooral voor de streek van Qalamoun en Damascus een Humanitairian Assistance Team opgericht, dat we al eerder beschreven als de groep van de “twaalf apostelen”. Zij reizen dagelijks in heel de streek rond om de meest behoeftigen, van welk geloof ook, te helpen. Onderweg zijn er verschillende kapotte gebouwen waar scherpschutters zich schuil houden om lukraak op voorbij rijdende auto’s te schieten. Het zijn vurige mannen die door de kracht van het gebed tot heden bescherm gebleven zijn.
Ziehier enkele ervaringen en getuigenisssen van hen. In Damascus zijn de rijken al lang vertrokken. De middenklasse en de armeren zijn gebleven, maar zijn nu allemaal echt armen geworden. Onze vrijwilligers vertelden dat ze in Damascus soms tot 70 “blinde bommen” per dag telden, door terroristen afgeschoten. Niemand wist of hij straks niet getroffen werd. Gelukkig is dit nu minder en heeft het leger meer greep. Omwille van deze bombardementen zochten sommigen asiel in België, Duitsland, Zwitserland of elders...Velen van hen willen echter vanaf de eerste dag dat ze in dat land zijn weer terug. Het doden, verwoesten en polunderen heeft uiteraard op heel de bevolking een sfeer gelegd van onveiligheid, die er vroeger totaal niet was. Ook mensen die vroeger in grote vrede samen leefden kunnen elkaar nu onwillekeurig beginnen te wantrouwen. Bovendien is het leven in Damascus heel duur geworden. Vele families hebben geliefden verloren die gedood of ontvoerd werden. Er zijn vele zieken en vele gehandicapten. Sommige mensen hebben tijdens de belegering door teroristen onkruid gegeten om in leven te blijven. De christenen zijn door de oorlog ofwel verbitterd ofwel nog vuriger geworden. Maloula, het unieke christelijke dorp met zijn rijke Aramese traditie en de taal van Christus is helemaal verwoest en verbrand. De inwoners zijn naar Damascus gevlucht waar de armen levenonderhoud vinden. Ook de zusters zijn weg. Het klooster van de heilige Sergius, een Romeins soldaat en martelaar werd in de 4e eeuw opgetrokken op een voormalige tempel van Apollos. Ook het klooster van de heilige Thecla, leerlinge van Paulus, is geheel verwoest. De vernieling van Maloula is een dolksteek in het hart van de ganse christenheid. Geheel anders is het naburige Seydnaya, waar jongeren vanaf het begin de verdediging hebben georganiseerd en waar iedereen nu ingeschakel is om de dorpelingen in nood te helpen. Daar prijkt ook het grootste Christusbeeld ter wereld. Er is inmiddels wel officieel overleg om te zien hoe Maloula heropgebouwd kan worden.
Behalve de materiele armoede is er de geestelijke ontwrichting. De vaste waarden van eerbied voor alle menselijk leven, huwelijkstrouw, het gezin hebben veel ingeboet. Door de schrijnende armoede is er een grotere onveiligheid. Kwam je vroeger van Zaventem naar Damascus dan zag je meteen het verschil in familieleven. In Zaventem renden de mensen als mieren door elkaar. Velen waren met twee en af en toe zag je eens een gezin. In Damascus zag je vooral grote families die een gezinslid kwamen ophalen. Een jonge kerel duwde een oude vader of moeder in een rolstoel, jonge vrouwen droegen een baby op de arm, de mannen en kinderen, een gehandicapte... ze vormden allen één familie. Moordbrigades hebben vele gelukkige gezinnen in het hart getroffen. In de Arabische wereld werden miljoenen meisjes en vrouwen opgeroepen om hun “religieuze plicht” te komen vervullen en de rebellen in Syrië ter wille te zijn als beloning en aanmoediging voor hun gruweldaden. Hoeveel naamloze weeskinderen zullen er in Syrië achter blijven
We zullen ons moeten voorbereiden, niet alleen op een materiele heropbouw van het land maar nog meer op een geestelijke heropstanding. Om het te zeggen met de woorden van een van onze vrijwilligersgroep: Misschien zal voor ons de oorlog na de oorlog uitbreken!
P. Daniel
11-07-2014 om 19:42
geschreven door Gust Adriaensen
10-07-2014
Laat de vlaggen maar verder wapperen...
Oproep aan alle Belgische en Nederbelgische supporters van de Red Devils: laat ze wapperen, minstens tot na het Europees voetbalkampioenschap!
De Rode Duivels zijn al teruggekeerd uit Brazilië maar aan talloze huizen hangt nog de driekleur. Laat ze hangen, laat ze wapperen!
Zij fleuren onze huizen en straten op.
Zij monteren de mensen op, ook al regent het oude wijven.
Zij houden de droom bij de supporters levend. De droom over Europese en mondiale kampioenstitels.
Zij doen de cafés steviger draaien, want duizenden zijn nog lang niet uitgepraat over de Red Devils.
Zij houden de fans in de juiste mood om naar het Europese kampioenschap toe te leven.
Laat ze wapperen! Leg ze niet in de mottenballen! Laat desnoods heilige boontjes langs je Lucifersdrietand naar de hemel groeien, maar laat hem stevig in je voortuintje geplant staan. Stook hem niet op, hij past perfect bij de vurige, permanente supporter!
Wil je je eigen stulpje, je geliefde straat nog kleurrijker maken? Hang oranje-blanje-bleu, nu zeker, zusterlijk-broederlijk, naast je geliefde zwart-geel-rood.
Ach, een heerlijk, zomers, hoopvol zicht!!
10-07-2014 om 13:36
geschreven door Gust Adriaensen
09-07-2014
Hoeveel voeten heeft Van Eetvelt nog...
om in te schieten?
Karel Van Eetvelt, de baas van Unizo, is duidelijk de trappers kwijt.
Nog maar enkele dagen geleden pakte hij uit met een regelrechte chantage-enquête waarin gedreigd werd met een boycot en jobschrapping door werkgevers, wanneer ze niet de coalitie en het program kregen die zij eisen. Een schabouwelijke inmenging in het democratische proces van de regeringsvorming.
Nu laat Van Eetvelt zich negatief opmerken door de werkgevers op te roepen de vermoede nepsollicitanten te verklikken bij de bevoegde overheidsdiensten. Want, zo orakelt Van Eetvelt, op die manier kunnen we de sociale fraude bestrijden.
De Unizobaas zou toch eens meer moeten gaan nadenken vooraleer hij weer eens op tv zijn licht (?) wil laten schijnen over alles en nog wat. Want of het licht van Karels frequente tv-optreden ook positief afstraalt op de middenstanders en hun imago bij de bevolking ten goede komt, is erg twijfelachtig.
Bovendien geeft hij met dergelijke ondoordachte initiatieven en mediaoptredens, prachtige assists aan de vakbonden om het Unizodoel te belagen. Zij zijn al scherp uit de hoek gekomen met het voorstel om ook de werkgevers te verklikken wanneer zij niet reageren op sollicitaties, of sollicitanten aan het lijntje houden, enz.
En wat zou Karel ervan denken wanneer de vakbonden een kliksysteem op poten zetten om de werknemers de mogelijkheid te geven allerlei vormen van geconstateerde of vermoede fiscale fraude bij hun werkgevers, kenbaar te maken aan de bevoegde instanties?
09-07-2014 om 10:47
geschreven door Gust Adriaensen
08-07-2014
'Kerkgangers gelukkiger dan niet-kerkelijken'
“Mensen die een religie aanhangen, zijn iets vaker gelukkig en tevreden met het leven dan niet-kerkelijken.”
Dat is de conclusie van een onderzoek van Moniek Coumans voor het Nederlandse Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). In het artikel ‘Meer religieus, meer welzijn?’ onderzoekt Coumans de samenhang tussen religie en welzijn. Welzijn wordt uitgedrukt in geluk en tevredenheid. De onderzoeksvraag is of religieuze mensen daadwerkelijker gelukkiger en meer tevreden zijn met hun leven dan mensen die de kerk niet zien zitten.
08-07-2014 om 17:52
geschreven door Gust Adriaensen
Voor (bijna) elk kwaaltje is er wel een kruid
Postelkaas en Postelkruiden: twee topproducten die binnen de muren van de norbertijnenabdij van Postel geproduceerd worden.
Ze zijn te koop in het abdijwinkeltje. Maar sinds kort is er voor de kruidenproducten een bijkomende mogelijkheid tot aanschaf: een heuse webwinkel.
Alle producten staan vermeld, onderverdeeld in productgroepen (bv. tincturen, capsules,...). De producten kunnen elektronisch besteld worden. Aan de koper wordt automatisch een mail gestuurd met daarop de lijst met bestelde producten en de kostprijs. Na betaling, worden de producten naar de koper verstuurd via Bpack (het vroegere Taxipost).
Broeder Guy Van Leemput, de Postelse norbertijn die verantwoordelijkheid draagt voor de kruidentuin en het kruidenlabo, schreef ook twee boeiende, leerrijke en mooi geïllustreerde boeken over kruiden en hun heilzame werking. 'Het kruidenboek van broeder Guy' en 'Heilzame kruidenrecepten van broeder Guy' zijn te koop in het abdijkwinkeltje en in het VVV-kantoor Colibrant binnen de abdijmuren.
08-07-2014 om 09:47
geschreven door Gust Adriaensen
06-07-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/16
Vrijdag 4 juli 2014
Van het voetbalfestijn naar de Ramadan
Dank zij het deskundig gepruts van onze fraters achter aan onze oude tv konden we langs een buurland om, tijdens het weekend ‘s avonds enkele matchen van het WK voetbal volgen. Zelfs degenen die zich aan andere werkzaamheden wijden, draaiden hun stoel toch zo dat ze tegelijk de match op tv konden meevolgen. Bij deze een hartelijke felicitatie voor de Belgische ploeg! Het ging er af en toe echt spannend aan toe, totdat de electriciteit weer afgesloten werd en het gewone leven vanzelf in zijn plooi viel.
Twee weken geleden hebben we voor het eerst op zondag middag gezellig in de binnentuin een barbeque gehouden, zoals we voor de oorlog zo dikwijls deden. Nu had onze byzantijnse pastoor voor het vlees gezorgd. Deze zondag, in de late namiddag, kwamen moslims vragen of ze onze barbeque mochten gebruiken. Het is een simpel draagbaar ijzeren stel. Daarmee wisten we dat de ramadan echt begonnen is, waarbij moslims overdag niet eten maar ’s nachts hun schade inhalen.
Moslims vieren met de ramadan uiteindelijk de “nacht van de Al-Qadr”, de nacht van de “bestemming”, waarin alles is gegeven. De koran spreekt over de “gezegende nacht” waarin de engelen en de Geest van God neerdaalden. Het is de nacht boven alle nachten, de nacht van Gods barmhartigheid en van de vrede, waarin het Woord van God is neergedaald. Klinkt dit voor ons niet eerder als kerstmuziek? De mohammedaanse traditie verbindt deze nacht met het neerdalen van het boek van de koran op Mohammed, hoewel dit niet zo uitdrukkelijk wordt gezegd. Door de studies van de fraters rond de islam en de koran hebben we begrepen dat de ramadan inderdaad veel meer geïnspireerd is door ons Kerstfeest, dan we voorheen konden vermoeden. Mohammed heeft de Joden in zijn tijd verweten dat ze Jezus, hun Messias niet hebben erkend. Wat officieel over de ramadan in de koran wordt gezegd sluit in ieder geval sterk aan bij het christelijk geloof van Kerstmis en de geboorte van Jezus als Woord van God dat mens werd. (We hopen ooit deze eenvoudige maar rijke resultaten te kunnen publiceren: “Islam in the Christian Scripture” en “Les musulmans dans la lumière du Christ”)
Ondemocratisch?
Syrië werkt veder aan zijn moeizame en pijnlijke heropstanding. Het leger blijft rebellenhaarden uitschakelen, opruimen of verdrijven. Regelmatig blijven groepen rebellen zich overgeven. Wereldwijd tonen Syriërs hun solidariteit met leger, regering en president. De samenwerking met bevriende landen wordt dagelijks versterkt. Er wordt hard gewerkt aan het herstel van de verwoeste infrastructuur. Scholen, ziekenhuizen beginnen weer zo goed mogelijk te werken. De mussalaha blijft als verzoeningsbeweging groeien...
Het buitenland reageert dikwijls met de opmerking van een pedante schoolmeester: “Ja maar, Syrië is toch helemaal geen democratisch land!” Hierop wil ik duidelijk antwoorden. Syriër is geen ideale samenleving, er zijn nog heel wat gebreken en ondemocratische elementen. De wijze waarop nu aan deze samenleving wordt gewerkt is echter veel beter dan gelijk welke Europese democratie. Wanneer de Tjechen met 13% gestemd hebben bij de Europese verkiezingen, is het dan zo democratisch dat zij vanuit Europa nu een stel superbazen boven zich krijgen die uiteindelijk in hoofdzaak agenten van Amerika zijn? Democratie is, dacht ik, het bestuur van het volk, door het volk en voor het volk. UNO en EU kom eens naar Syrië en kijk hoe ze hier in uiterst moeilijke omstandigheden een harmonieuze samenleving voor iedereen trachten op te bouwen.
Krokodillentranen over de humanitaire situatie
Zowel de UNO als de EU maken zich zorgen over de catastrofale humanitaire situatie in Syrië. Zo willen ze ons althans doen geloven. Ze klagen dat er al minstens 160.000 doden zijn gevallen, dat er miljoenen vluchtelingen zijn in binnen- en buitenland, dat de mensenrechten van miljoenen grovelijk worden geschonden, dat het culturele en religieuze erfgoed wordt vernietigd. De UNO blijft aansturen op sancties en zo mogelijk een militair ingrijpen, tegen Syrië natuurlijk. Dit komt op het moment waarop ISIS en al-Nousra hun gruwelen fors aan het opvoeren zijn in Irak en Syrië. Dit UNO-ingrijpen zou natuurlijk niet bedoeld zijn voor het Noorden en het Noord-Oosten van Syrië, want daar leven de mensen al in het paradijs van de islamitische staat die vorige zondag werd afgekondigd onder het oppergezag van Abou Bakr al Baghdadi, die nu meneer Ibrahiem wordt, de kalief van Syrië, Irak en omstreken (nl. eerst de Arabische wereld en dan het hele westen). Neen, sancties zijn voorzien voor Syrië en tegelijk wordt een forse steun gegeven aan “de gematigde rebellen” om “de vrede te stabiliseren”. Bedoeld wordt dat heel Syrië in feite onder gezag van de terroristen moet komen.. Gelukkig heeft Gennady Gatilof, Russisch afgevaardigde van Buitenlandse zaken deze huichelarij ontmaskerd en laten weten dat Moscou geen enkele resolutie zal steunen met sancties of een buitenlands militair ingrijpen, dat de bevolking nog meer zal doen lijden. Hij vraagt de veroordeling van de echte schuldigen van dit humanitair drama.
De Europese Unie, die de vuile oorlog tegen de Syrische bevolking volop steunt en het slaafje van Amerika is, heeft samen met een vloedgolf van krokodillentranen al nieuwe sancties voorzien. Wil je eens horen wat de Chaldeeuwse patriarch van Babylon in Irak, Louis I Sako hierover denkt? “Het Westen is meer geïnteresseerd aan voetbal dan aan de situatie van de mensen in Irak en Syrië. De westerse politiek is alleen bekommerd om eigen economische belangen”. Exxon-Mobil gaat nu met miljarden investeren in de haven van Antwerpen. Wie is er nog in geïnteresseerd dat juist deze petrolreus de in Syrië gestolen olie verkoopt (zoals we vorige week schreven)?
Een pluim voor de IFJ
De Internationale Federatie voor Journalisten werd in 1928 gesticht en later meerdere malen heropgericht. Ze vertegenwoordigt nu een 600.000 journalisten uit 140 landen. Tijdens het voorbije weekend vergaderde ze te Brussel. Naar verluid werden o.m. twee beslissingen genomen. Vooreerst werden de Israëlische journalisten uit de Federatie geweerd wegens de blijvende onderdrukking van het Palestijnse volk en de blijvende onwettige bezetting van Arabisch land. Vervolgens werden de heren journalisten van de Syrische oppositie eensgezind geweigerd omdat ze in geen enkel opzicht het Syrische volk vertegenwoordigen. Proficiat. Dit is al een stap in de richting van een ethisch verantwoorde journalistiek.
Kruisbeelden in Padoua
Een Finse vrouw, met een Italiaan getrouwd, wil niet dat haar 2 kinderen in de school een kruisbeeld zien. Vanaf 2002 tot 2011 volgt hierop het ene proces na het andere. In 2009 wordt Italia veroordeeld door het Europese hof van Justitie en moet de kruisbeelden verwijderen. Een tegenbeweging wordt gemobiliseerd en in 2011 beslist het Europese hof voor de rechten van de mens dat de afzonderlijke landen een zekere vrijheid hebben omtrent het gebruik van hun eigen religieuze of filozofische symbolen. Massimi Bitonci, burgemeester van Padoua, Noord-Oost Italië, beslist dat er in alle scholen en openbare gebouwen een kruisbeeld moet prijken als uitdrukking van de christelijke cultuur, waarop onze beschaving gegrond is. Ironie van de geschiedenis. De secularisatiebeweging van de 20e eeuw was het sterkst in Noord Italië! Voilà de max!
Zionisme is niet het authentiek joods geloof
Het zionisme (of sionisme, verwijzend naar Sion, Jeruzalem) is tegelijk een ideologie en een politieke stroming. Het woord komt van de Weense schrijver Nathan Birnbaum in 1890. Het is een seculier streven naar een zuivere joodse staat. Het wil niet de komst van de Messias afwachten maar een eigen aards messianisme uitbouwen. Theodor Herzl met zijn boek “Der Judenstaat” (1896) werd hiervan de vader en David Ben-Gurion de architect. Tienduizenden orthodoxe joden en honderden gezaghebbende rabbijnen hebben zich sindsdien uitgesproken tegen deze nieuwe zionistische opvatting van het jodendom. Ze verwerpen het als fundamenteel anti-joods, waardoor het authentieke, religieuze messianisme vervangen wordt door een aards, militair en onderdrukkend messianisme. Het zionisme is geenszins gelijk aan het authentieke joodse geloof, volk of land. Zie hoe joden zelf hierover denken (www.nkusa.org: Jews united against zionisme).
In voorbereiding op de onafhankelijkheid van Israël heeft David Ben-Gourion een uiterst efficiente zionistische structuur uitgewerkt, beginnend met het verzamelen van alle nodige informatie, o.a. in een dossier over de Palestijnse dorpen. Zionisten gingen systematisch de Palestijnse dorpen bezoeken en genoten van de Arabische gastvrijheid. Ondertussen noteerden zij de namen van de belangrijkste leiders, de rijkdommen en de zwakheden van het dorp. Deze dossiers werden later de handleiding om de Palestijnen uit te drijven of te vermoorden, hun dorpen in te nemen of te verwoesten. Tegelijk bouwden de zionisten een militaire supermacht uit (met massavernietigingswapens) waarmee ze de Palestijnen op elk moment naar believen konden verrassen, afschrikken, straffen, uitdrijven of gewoon uitmoorden. De tactiek van David Ben-Gurion werd steeds geweldadiger.
Wat wij deze dagen weer meemaken weerspiegelt helemaal de werkwijze van het zionisme. Drie joodse kinderen worden vermoord. Hiervoor zouden we mogen verwachten dat de moordenaars moeten opgespoord en gestraft worden. Voor zionisten is niet nodig. Het is voor hen een ideale gelegenheid om meteen massale vergeldingsacties uit te voeren waar, wanneer en hoe zij willen, zonder dat ze zelfs weten wie die kinderen vermoord heeft. Vandaar nu de massale bombardementen op Gaza en met grondtroepen. Onmidellijk heeft al de VN veiligheidsraad heftig deze inderdaad gruwelijke en onaanvaardbare 3 moorden veroordeeld. Van de gruwelijkste’ massaslachtingen echter die terroristen hier in Syrië gedurende drie jaar hebben uitgevoerd met internationale steun, is geen enkele duidelijke afkeuring van de VN veiligheidsraad gekomen. Nooit werden de terroristische aanslagen (ook met steun van zionisten) veroordeeld. Wie kan nu nog ontkennen dat de VN veiligheidsraad gepolitizeerd is?
Een ander wapen dat de de zionisten veelvuldig (mis)bruiken is de lobby van het “anti-semitisme”. In feite betekent antisemitisch het verwerpen of haten van het joodse geloof, volk of land, wat onaanvaardbaar is. Zionisten hebben echter in de openbare opinie ongemerkt daaraan een geheel andere betekenis kunnen gegeven, nl. het afwijzen van de zionistische politiek. Kritiek leveren op het feit dat de zionistische politiek al decennia lang internationale regels kan negeren en daarbij zelfs steeds verder gaan, wordt onmiddellijk aangeklaagd als antisemitisch. Zeggen dat niet alleen de chemische wapens in Syrië moeten opgeruimd worden maar ook de chemische én biologische én nucleaire wapens in ons buurland, dat wordt als antisemitisch bestempeld. Ondertussen wordt tegelijk verdoezeld dat het anti-christianisme in heel de wereld een veel groter onrecht is dan het huidige anti-semitisme. Daarom is het veel zinvoller het Italiaanse initiatief te steunen: “Ferma la Cristianofobia” tegen de wereldwijde christenvervolging.
De sleutel van verzoening en vrede
Van Nederlandse vrienden die goede kontakten onderhouden met enkele Syriërs kreeg ik het boek bezorgd: Illan PAPPE, De etnische zuivering van Palestina, Davidsfonds,Leuven, 2008.Illan PAPPE, professor politicologie aan de universiteit van Haifa is een van de voornaamste joodse vertegenwoordigers van de “Nieuwe Historici”. Samen met andere vakgenoten en een aantal “tegendraadse Joden”, wil hij de waarheid erkennen en onthullen van wat in de openbare opinie nog steeds wordt toegedekt en bestempeld als een gewone “onafhankelijkheidsoorlog” van 1948. In werkelijkheid waren het, zo toont hij aan, massaslachtingen (minstens 31), totale verwoestingen van dorpen en de uitdrijving van een niets vermoedende Palestijnse bevolking. Het was de etnische zuivering van Palestina.
En het zionisme gaat met zijn zuiveringen onverminderd voort in het ontwrichten van het Midden-Oosten en wel met dezelfde immorele methodes, zoals gebleken is in de oorlog tegen Syrië. Iedere gelegenheid wordt benut om te vergelden of te intimideren, te moorden of te vernietigen. Het probleem ligt helemaal niet bij het jodendom of het joodse volk maar bij het heersende “etnisch zionisme”. Illan Pappe schreef zijn gedetailleerde studie op het ogenblik dat de “apartheidsmuur” halverwege was opgetrokken en hij voorspelde dat Syrië en Irak de volgende slachtoffers zouden kunnen worden. Hoe hierbij dan nog sympatie kan gewekt worden voor de rebellen die in Syrië en Irak vechten is mij een raadsel, alsof de etnische zuiveringen hier niet mee tellen. Hij besluit wel met een hoopvolle gedachte dat “wij” de sleutel in handen hebben van de verzoening en de vrede. “Wij”, dat zijn de joden die het zionisme grondig beu zijn, die de werkelijkheid durven erkennen en ook bereid zijn tot eerherstel.
Zijn laatste hoofdstuk opent met volgend citaat van zijn collega, Arnon Soffer, hoogleraar geografie aan dezelfde universiteit van Haifa: “Als wij dus in leven willen blijven, moeten wij doden en doden en doden. De hele dag, elke dag...Als wij niet doden houden wij op te bestaan...” Ondertussen heeft het zionisme zich in de openbare opinie kunnen vestigen als een eerbiedwaardige beweging, terwijl iedereen die houdt van het joodse geloof, volk en land, maar deze immorele afwijking openlijk bekritiseerd, met succes kan worden aangeklaagd én veroordeeld als antisemitisch. Begrijpe wie het begrijpen kan.
Moge het joodse volk zijn echte waardigheid herontdekken en beleven.
Morgen, zaterdag 5 juli wordt een demonstratie gehouden tegen de huidige immorele joodse razzia’s in Palestina: DEN HAAG, verzamelen om 12.45 u. op het Plein.
06-07-2014 om 22:01
geschreven door Gust Adriaensen
05-07-2014
'Verander het socio-economische systeem'
Tijdens zijn bezoek aan de Italiaanse regio van Moltese, riep paus Franciscus de mensen op om God te volgen door het sjabloon te doorbreken dat opgelegd wordt door het huidige socio-economische systeem. En zo hun realiteit te veranderen in een meer humane en familiegerichte realiteit.
05-07-2014 om 14:01
geschreven door Gust Adriaensen
De droomtripartite
Is deze foto geen prachtige voorafbeelding van een Belgische droomtripartite?
Samen met miljoenen Belgen support deze geïncarneerde Belgische droomtripartite vanavond vurig voor het glansrijke Belgische droomteam.
Utoch ook! Nietwaar?
05-07-2014 om 11:32
geschreven door Gust Adriaensen
03-07-2014
twitter@pontifex
Franciscus:
'Dear young people, do not give up your dreams of a more just world!'
03-07-2014 om 20:39
geschreven door Gust Adriaensen
Het gekwetter van Rik Torfs
Rik Torfs mag dan wel rector van de Katholieke Universiteit van Leuven geworden zijn, maar die functie belet hem niet, net zoals in de hoogtijdagen van zijn tv-optredens, er lustig verder op los te kwetteren. Zij het dan via Twitter.
'Een tripartite betekent crisis', kwettert Rik.
Een duidelijke politieke mening en keuze. 'Misschien wat ongewoon maar een rector met een opinie, dat moet kunnen, vind ik. Wat ik zeg over politiek is mijn mening', verantwoordt Rik zichzelf in een interviewtje in De Standaard.
Dat moet inderdaad kunnen, Rik. Want stel je voor, een rector zonder opinie!
En dus weze Rik zijn gekwetter over alles en nog wat, ook in de toekomst gegund. Wat staat er ons de eerstvolgende weken nog te wachten. Een gunstige wind vanuit de weelderige rectorsvertrekken aan de Leuvense Oude Markt, deed Riks kwetterplanning bij mijn pc belanden. Een greep uit twitter@rectormagnificus
'Ik heb nu wel echt werk gevonden, maar ik speel nog eens graag een partijtje darts.'
'Een kamikazeregering betekent oorlog.'
'Niet te veel vrouwen in de hoogste bestuursorganen van de universiteiten, vind ik een goed idee.'
'Veel vrouwen op topposities aan de universiteiten, vind ik geen goed idee.'
'Genetisch gemanipuleerde patatten? Ik gruw ervan.'
'In hart en genen ben ik een middenstander. Een middenstandsregering zou dus niet slecht zijn.'
'Die troep onderzoekers die hun tijd verdoen met het genetisch manipuleren van groentes, zou ik voor niks op mijn poreiplanten loslaten. No way!'
'Het aantal bestuurders aan de universiteiten en hogescholen, kan zonder problemen herleid worden tot 10% van het huidige aantal.'
'Een aantal communisten nieuwe stijl in de regering zou toch niet slecht zijn.'
'Die researchers kopiëren en plakken tegen de sterren op!'
'Een homogene N-VA-regering met De Wever als enige minister, betekent verandering.'
'Franciscus mag de middenstanders toch niet te erg voor het hoofd stoten.'
'Enerzijds ben ik wel rector. Anderzijds speel ik graag nog eens de politieke en/of de mediavedette.'
Allemaal boeiende tweets die ongetwijfeld stof zullen doen opwaaien en de rector in Torfs helemaal op de achtergrond zullen dringen ten voordele van de kwetteraar in Rik.
En waarop wachten de Van Heckes, de Leemansen, de De Velteres, de Justaerten, de Léonards, enz., om hun voorkeur voor bepaalde coalities of de verwerping ervan, kenbaar te maken. Via Twitter natuurlijk. Sla aan het kwetteren! U hebt toch een opinie, niet? Kwetter Rik naar de kroon!
03-07-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
02-07-2014
Pleegt CD&V politieke zelfmoord?
CD&V leert klaarblijkelijk niet van zijn fouten.
Enkele jaren geleden sloot de partij een ondoordacht kartel met N-VA. Daardoor hielp ze die nationalistische partij, toen een formatie van bijna niks, uitgroeien tot de grootste partij in Vlaanderen, maar zelf gingen de christendemocraten bijna ten onder.
Nu is ze weer in hetzelfde bedje ziek. De rechtervleugel van CD&V kon maar amper wachten op de uitslag van de verkiezingen om zich onder leiding van Peeters en Beke, op Vlaams niveau vast te klinken aan N-VA. Toch wel merkwaardig omdat het grootste deel van de verkozenen voor het Vlaamse parlement behoort tot de linkervleugel van de partij, de zgn. ACW-stal (moet ik nu schrijven 'de beweging.net-stal'?)
Op het federale niveau timmeren de middenstandersboys Peeters en Beke nog altijd -of het nu om De Wever als informateur of om Michel gaat- ijverig mee voort, niet aan een centrumrechtse maar aan een rechtse regeringscoalitie. Journalist Sturtewagen van De Standaard noemde de regering die zowel De Wever als Michel op stapel proberen te zetten, het beste bewijs van de stelling dat de middenstand het land regeert. Waarom ze dan ook niet een 'middenstandsregering' noemen, voegde hij eraan toe.
Als CD&V bij de verkiezingen nog min of meer kon standhouden, dan heeft de partij dat vooral te danken aan de kiezers uit het ACW. Maar daaraan wordt ook nu weer door de CD&V-top voorbijgegaan.
Waarop wacht het ACW om glashelder naar buiten te treden? Wat de werknemers te wachten staat wanneer Unizo de regering en het regeringsprogram, die ze eist, niet krijgt, is duidelijk genoeg gebleken uit de chantage-enquête die Van Eetvelt organiseerde.
Niet langer zwijgen ACW! Plaats de partij waarvan jullie de ruggengraat vormen onverbiddelijk voor haar verantwoordelijkheid!
02-07-2014 om 09:40
geschreven door Gust Adriaensen
01-07-2014
Het wordt teveel voor Potrel
Wat een voetbalwereldkampioenschap kan aanrichten!
Potrel had zich na het lezen van De Helaasheid der Dingen bekeerd tot het geheelonthouderdom. Wat meer is, hij had zich tot missie gesteld zijn geliefde dorp Reetveerdegem van de drank(duivel) af te helpen.
En niemand kon beweren dat hij helemaal geen succes had. Het aantal cafés was drastisch verminderd, zuipwedstrijden werden al lange tijd niet meer georganiseerd. En het voornaamste: Potrel had samen met zijn broers Zwaren en Witten, een AA-vereniging uit de grond gestampt, die een enorme aantrekkingskracht en bloei kende.
En nu was er dus dat vervloekte wereldkampioenschap. Uit alle huizen hing Jupilerreclame in de Belgische kleuren te wapperen. Het gemeentebestuur van Reetveerdegem had op het dorpsplein een groot tv-scherm opgesteld en voor, tijdens en na de matchen verdwenen er in de Reetveerdegemse kelen sloten Jupiler. Enkele cafés waren met steun van de brouwerij opnieuw geopend. Schoolkinderen volgden de lessen in Jupiler-T-shirts. En om toch maar sympathiek over te komen, hadden ook de juffen en meesters zich zo uitgedost. Zelfs de Reetveerdegemse baby's maakten in hun kinderwagens kraaiend reclame voor Jupiler.
Potrel was de wanhoop nabij. Kwam daarbij dat de geplande AA-vergadering toevallig samenviel met een match van de Belgen. Hij had er al voor op zijn donder gekregen van enkele trouwe leden. Maar verplaatsen kon ook niet meer en hij had zijn AA'ers gepaaid met de belofte een groot scherm in het lokaal te installeren. Het aangename aan het nuttige paren, weet je wel. En ze zouden er zijn, hadden ze beloofd.
En ze waren er. Maar Potrel kreeg een klop van de hamer, toen hij ze zag. Zijn trouwste AA'ers, uitgedost als karnavalszotten. Maar vooral, en pijnlijk, zeer pijnlijk vooral: gewurmd in spannende Jupiler-T-shirtjes. En wat nog het vreselijkste was: enkelen zeulden Jupilerkratten mee.
'Als de Belgen winnen, mag er toch wel een biertje af', zei de een. 'Ook toch wel als ze verliezen', repliceerde een grapjas. Maar Potrel besefte dat dit het einde betekende van zijn geliefde AA en ook van zijn edele missie in Reetveerdegem. Ten prooi aan uitzichtloze wanhoop, schreide hij: 'Begin maar te zuipen.'
Laat in de nacht werd hij door Witten en Zwaren naar huis gedragen. Maar daar was hij zich niet van bewust. Ook niet van de nederlaag der Belgen.
01-07-2014 om 09:07
geschreven door Gust Adriaensen
30-06-2014
De onvergeeflijke dwaasheid van een Unizo-enquête
Unizo, het vroegere NCMV (Nationaal Christelijk Middenstandsverbond), heeft het nodig gevonden vlug vlug een vragenspelletje te organiseren bij zijn leden. De vragen werden daarbij zo door de Unizotop geselecteerd dat de leden zich konden uitspreken voor of tegen bepaalde coalities.
De uitslag verwondert niet. De middenstanders worden al lang genoeg gebrainwasht door Van Eetvelt en co. in een bepaalde politieke richting.
Maar wat serieuze vragen oproept en strenge afkeuring verdient is dat de top van de organisatie dergelijke chantage-enquête op stapel zet.
Unizo spreekt zich nu duidelijk uit voor en tegen bepaalde politieke formaties. Zij bezondigt zich aan een extreme vorm van politieke chantage. Zij probeert een bepaalde coalitie af te dwingen door er dreigementen aan toe te voegen die ongehoord en crimineel zijn ten aanzien van vooral de werknemers.
Met dit ronduit domme initiatief schiet Unizo de eigen voeten aan flarden. Van Eetvelt beseft klaarblijkelijk niet dat hij in de toekomst door vriend en vijand daarop zal afgerekend worden.
Het verzet van Unizo tegen vakbondsacties zal ook alle geloofwaardigheid verliezen. Die zijn overigens altijd gematigder dan het dreigement dat nu op initiatief en onder impuls van de werkgeversorganisatie naar buiten wordt gebracht.
Wanneer de vakbonden zo onverbloemd én met zulke extreme dreigementen een welbepaalde regeringscoalitie eisten en andere afwezen, zou het kot te klein zijn. Ook het mediakot. Nu brengen de gazetten deze chantage-enquête in grote opmaak. En zonder ook maar één woord van kritiek op deze rechtstreekse inmenging vol met dreigementen, in het democratische proces van de regeringsvorming.
30-06-2014 om 08:17
geschreven door Gust Adriaensen
29-06-2014
De dictatuur van de media
Er was de voorbije dagen nogal wat te doen in de pers rond de uitval van Bruno Tobback tegen het politieke journaille en de vervroegde voorzittersverkiezingen van de Vlaamse socialisten. De Vadder rakelde een en ander nog eens op in De Zevende Dag en Knack-online gaf er ook aandacht aan. Klaarblijkelijk zijn de journalisten het niet gewoon dat ze eens op hun plaats gezet worden.
Ik kan alleen maar sympathie opbrengen voor Tobbacks kritiek op de media. Politici zouden zich vaker kwaad moeten maken op journalisten. En ook al degenen die beroepsmatig in contact moeten komen met journalisten. Ik vind het verfrissend en getuigend van moed dat journalisten op hun plaats worden gezet. Dat gebeurt veel te weinig en dus denken zeker de politieke journalisten dat ze onaantastbaar zijn en de wijsheid en waarheid in pacht hebben, dat ze een politicus kunnen maken of breken.
De meeste politici zijn als de dood om zich te verweren en dus laten ze toe dat journalisten met hen de vloer aanvegen. Althans met sommigen: de politiek zwaksten. Daaruit blijkt vaak de machtsbeluste, hypocriete houding van journalisten. Zij pakken vooral die politici aan die in de problemen geraken: een zwakke verkiezingsuitslag neerzetten, binnen de eigen partij kritiek oogsten, niet goed liggen bij de publieke opinie of hun lezerspubliek. Anderzijds worden politieke leiders die goed in de (hun) markt liggen, met fluwelen handschoenen aangepakt of in bescherming genomen. Soms wordt het stuitende vleierij en tendentieuze berichtgeving en commentaren, die nog weinig te maken hebben met objectiviteit en waarheidsgetrouwe benadering van feiten en personen.
Het is dan ook geen toeval dat die kranten en tijdschriften die zich bezondigen aan dergelijk beleid en het vanuit een bepaalde maatschappijvisie duidelijk gemunt hebben op bepaalde partijen en politici, op hun forum mensen aantrekken en ze ook een forum geven, die hun afkeer voor die politici en partijen ventileren in scheldtirades en verdachtmakingen.
Ook nu weer. Bruno Tobback zegt wat ik ook al door politici van andere partijen heb horen vertellen, en dan geen reactie ofwel bewondering opriep bij forumdeelnemers: 'Ik ben niet getrouwd met mijn functie, ik ben getrouwd met mijn partij'. Tobback mag dat klaarblijkelijk niet zeggen volgens 'de echte Vlamingen'. De bagger die over hem wordt uitgestort op het 'forum' van Knack-online mist alle niveau. De gebruikte scheldwoorden liegen er niet om: 'ventje, zonder verstand, sossenbende, Babyback, zwak arrogant mannetje...'.
Fraai is het allemaal niet. Nog erger is dat degenen die op dergelijke manier reageren, zich erop voorstaan dat zij 'de echte Vlamingen' zijn.
29-06-2014 om 15:45
geschreven door Gust Adriaensen
'Wees niet verlegen over Alzheimer'
Christine Van Broeckhoven:
'We moeten mensen dringend weer leren accepteren zoals ze zijn. Ik zeg dat ook aan familie van alzheimerpatiënten: neem die overal mee naartoe, wees daar niet verlegen over. Alzheimer is een zeer traag proces waarbij men in de eerste jaren nog een goede levenskwaliteit heeft. Mits aanvaarding van de samenleving. Nu denkt iedereen die de diagnose krijgt, dat hij meteen in de terminale fase belandt.'
29-06-2014 om 08:18
geschreven door Gust Adriaensen
28-06-2014
'De betekenis van de monastieke toewijding'
Frater Jean-Baudouin is monnik in het klooster in Syrië, waar norbertijn Daniël Maes directeur van het seminarie is.
Betekenis van de monastieke toewijding
Van onrust naar vrede
Hallo, mijn naam is Fr. Jean-Baudouin. Ik ben Bruggeling, 28 jaar oud. Via de wegen die God kent ben ik vier jaar geleden naar dit klooster gekomen. Ik had in de verste verte nooit gedacht ooit monnik te worden. Nu kan ik alleen maar zeggen dat deze weg me vervult in het diepste van mijn wezen, vooral dan het feit dat God mij roept tot éénheid met Hem. Christus zegt ons dat het koninkrijk van God binnen in ons is. Het is dan ook in mijn binnenste dat ik Christus heb leren kennen dankzij het gebed in stilte. Het gebed is een vriendschap met God waarbij we samen met Hem wandelen. Die pelgirmstocht gebeurt in stilte omdat God in de stilte spreekt. Sint Johannes van het Kruis zegt: “God heeft maar één Woord, Hij heeft het in de eeuwigheid gezegd, en in een eeuwige stilte; dat Woord is zijn Zoon.” God beantwoordt onze diepste verwachtingen. Ik was altijd onrustig, ontevreden, zoekend en vragend, maar Christus, die de Weg is, de Waarheid en het Leven vervult mij nu.
Pater Daniel, die directeur is van ons seminarie, heeft mij gevraagd af en toe iets te schrijven in zijn wekelijkse brief. Ik heb zijn uitnodiging aanvaard en vind het een hele eer mij zo te mogen uitdrukken aan zijn rijk publiek. Gedenk mij aub in uw gebeden opdat de Heilige Geest op mij neer zou dalen en ik iets zou mogen schrijven die u pleziert en opbouwt in Christus. Ik zal niets schrijven over de situatie in Syrië of Irak gezien Pater Daniel dat zo voortreffelijk doet; ik wil liever af en toe iets met u delen over wat mij geraakt heeft in mijn studies.
Vooreerst wil ik de spiritualiteit van onze gemeenschap aan u voorstellen. Die ligt erg dicht bij de Carmelitaanse gezien moeder Agnès Mariam van het Kruis (onze moeder-overste) gedurende 21 jaar in het Carmelitessenklooster van Harissa in Libanon heeft geleefd. Het zijn dan ook in de eerste plaats haar lezingen en haar studies over het innerlijke gebedsleven die ik met u wil delen omdat die zo’n grote invloed gehad hebben op mijn persoonlijke leven. Gedurende een van haar conferenties vertelde ze ons het volgende over de monastieke toewijding (Wat tussen vierkante haken staat heb ik bijgevoegd):
De term ‘toewijding’ in de Bijbel
“De term “monastiek” komt van het Griekse monos, in het Arabisch mutawahed;het komt van de wortel één. De monnik is iemand die één is met God, één is met zichzelf en [één is met zijn medemens]. Het is niet omdat je monnik bent dat je dat doel onmiddellijk bereikt hebt, het is veeleer een project [op lange termijn]. Niets kan toegewijd zijn dan aan God, Hij is de enige die het waard is om aan toegewijd te zijn.
[In de Bijbel komen we de term ‘toewijding’ voor het eerst tegen in Gn. 2,3: “ God zegende de zevende dag en maakte hem heilig”, in het Hebreeuws kadash = heilig maken, toewijden, concacreren]. Toegewijd zijn betekent gereserveerd zijn voor het heilige, apart gesteld worden van alles dat niet heilig is. Het is een staat die ons verheft om ons te doen binnen treden in het mysterie en in het wezen zelf van God.
De term ‘toewijding’ is verbonden met het Paasfeest. [Toen de Hebreëuwen Egypte verlieten o.l.v. van Mozes moesten ze een paaslam slachten en nuttigen, diezelfde nacht in haast, met de staf in de hand en in familieverband. Ex. 11 kondigt de laatste plaag aan, de dood van alle eersteborenen van de Egyptenaren. Hoofdstuk 12 beschrijft hoe de Israëlieten bloed van het paaslam op hun deurposten hoorden te strijken waardoor de verderfengel hun huizen zou voorbijgaan en hun eerstgeborenen gespaard zouden blijven].
Na hun bevrijding uit Egypte zegt de Heer tot de Israëlieten: “Wijdt Mij alle eerstgeborenen toe; alles wat bij de Israëlieten de moederschoot opent, mens of dier, behoort Mij toe”, (Ex. 13,2). Die eerstgeborenen hadden moeten sterven met de eerstgeborenen van de Egyptenaren. Het is alsof ze van de dood tot het leven teruggeroepen werden. Wanneer we toegewijd zijn [aan God], sterven we aan iets om te leven in de Heer. Omdat die eerstgeborenen gered werden door het bloed van het lam vraagt de Heer in ruil dat ze tot Hem gewijdt zouden zijn opdat ze niemands eigendom zouden zijn, behalve dan van het Heilige. Welnu, ons doopsel is de vervulling van de toewijding van deze eerstgeborenen. Wij worden niet meer gered van de verderfengel die de eerstgeborenen kwam doden. Wij worden gered uit de macht van de duivel – die het leven van God in ons wil doden – door het bloed van Christus, hét nieuwe Paaslam. De monastieke toewijding wil tot het uiterste gaan in de toewijding van het doopsel.
De maagdelijkheid
Sinds de eerste eeuwen van de Kerk hebben sommige mensen het voorbeeld van de maagdelijkheid[1] van Christus en zijn Moeder gevolgd. Het concept van de maagdelijkheid is van fundamenteel belang om de monastieke toewijding te begrijpen. Maagdelijkheid wil zeggen: apart gesteld worden om door God gevormd te worden, zich te verenigen met Hem en met zichzelf.
Maagdelijk is iemand die alleen aan God toebehoort op 3 niveaus.:
Op het spirituele niveau: die persoon is geconsacreerd aan God. Hij/zij geeft zichzelf uit liefde voor God en wil geen andere dan God.
Op het psychische niveau: hij/zij wil niet verleid worden door wat dan ook buiten God.
Op het fysieke niveau: die persoon wordt apart gesteld, toegewijd, en behoort fysiek tot niemand toe.
De maagdelijkheid[2] is de toestand van de hemel waar de liefde niets kapot maakt maar integendeel, waar de liefde vol maakt. Het is alleen God die dit kan want Hij maakt één. Hij vereenzelvigt ons met Hem en Hij vereenzelvigt ons met onszelf omdat Hij ons aan onself openbaart.
De maagdelijkheid is terugkeren naar de oorspronkelijke menselijke conditie, naar het ‘beeld van God’[3]. Het is de conditie van het volgende leven - het eeuwige leven dat we zullen verkrijgen na onze dood en onze hereniging met de Verrezen Christus - op voorhand beleven (cf. Lc 20, 34-35). Onze integriteit [= de menselijke conditie in haar volheid] hier op aarde is gebaseerd op onze wil [ = onze innerlijke beslissing om aan Hem toe te behoren] daar we [in onze zwakke menselijke conditie] altijd zullen moeten kampen met de aanvallen van de duivel, van het vlees en van de passies. We kunnen nooit beweren volledig ‘maagd’ te zijn; onze gedachten, passies en verleidingen voeren een oorlog tegen ons maar in die strijd streven we naar die vervolmaking van ons project van éénheid met God. Beetje bij beejte geeft God ons dan onze integriteit terug en maakt Hij ons één met Hem.
De woestijnvaders[4] hebben dit leven geleid. Hun werken staan vol raadgevingen[5] maar het is vooral het werk van St Jan van Het Kruis, de mystieke kerkleraar, die de doctrine van de éénheid met God in haar totaliteit heeft uitgeschreven.
Wanneer ik over eenheid spreek, spreek ik altijd over een huwelijkseenheid. Het gaat hier om het mysterie van de liefde en eenheid van Christus met de Kerk die de liefde en eenheid van de Vader met de Zoon in de Geest vertegenwoordigt. Net zoals de gedoopten het volk van God zijn, zo is het hart van de monnik de echte tempel van God, het ware paradijs.” Tot zover de woorden van Moeder Agnès-Mariam.
Ten slotte, zoals de boodschap van de maagdelijkheid een schok was voor het heidense Romeinse Rijk, zo is deze boodschap nu eveneens radicaal tegengesteld aan de huidige geseculariseerde levensopvatting. Het heeft mij echter jaren geleden wakker geschud toen ik die boodschap via de lippen van Moeder Agnès-Mariam met klem en klaarheid hoorde uitspreken. Als ik nu in mijn theologische vorming dieper kennis maak met de inhoud van het Woord Gods en de kerkelijke visie op het leven en de samenleving, dan vraag ik me weleens af waar wij schrik voor hebben en waar wij op wachten om dit met gezag te verkondigen. Dit is de visie voor het leven en het geluk van de mensen van deze tijd en van alle tijden, hier en overal.
Hartelijke groeten,
In Christus,
Fr. Jean-Baudouin
[1] Het christelijk geloof ontstond in het Romeinse Rijk, gekenmerkt door een heidense wereldoverheersing én tegelijk een moreel verval. Maagdelijkheid en martelaarschap waren in de eerste christelijke gemeenschappen de grootste idealen. Voor de heidense wereld was dit een geestelijke schok. En vanaf de vierde eeuw kwam er dan nog de spiritualiteit van de woestijnvaders bij, onder impuls van de grote abt Antonius.
Maagdelijkheid, martelaarschap en spiritualiteit van de woestijn werden niet door iedereen beleefd, maar waren wel voor allen een inspiratiebron voor een aan Christus toegewijd leven, radicaal tegengesteld aan de gangbare heidense levenswijze.
[2]1 Co 7, 32-35: “Ik zou willen dat u zonder zorgen was. Wie niet getrouwd is, heeft zorg voor de zaak van de Heer en wil de Heer behagen. Maar de getrouwde heeft zorg voor aardse zaken en wil zijn vrouw behagen; zijn aandacht is verdeeld. (...) Dit alles zeg ik u voor uw eigen bestwil; het gaat mij alleen om de eerbaarheid en een overdeelde toewijding aan de Heer”. Het is dus moeilijker voor de getrouwden om zich onverdeeld te wijden aan de Heer. Moeilijk misschien, maar niet onmogelijk, kijk maar naar de ouders van de Heilige Theresa van Lisieux, en de patronen van Zwitserland, Nicolaus von Flüe en zijn vrouw Dorothea. Elke mens is geroepen om volledig toegewijd te zijn aan de Heer. De Heer vraagt ons hart (cf. Spr 23,26), en dat zowel van de getrouwde als van de maagd. (zie verder 1 Co 7 en Mt 19, 1-12).
[3]Gn 1, 26: God sprak: ‘Nu gaan We de mens maken, als beeld van Ons, op Ons gelijkend’”
[4]De eerste monniken in Egypte, Syrië, Palestina die in de woestijn als kluizenaars het ‘engelenleven’ leidden.
[5]Pater Daniel voegt hier graag aan toe dat die raadgevingen dikwijls veel rijker zijn dan de laatste psychologische verworvenheden.
28-06-2014 om 13:31
geschreven door Gust Adriaensen
'IK' versus 'een regering die niets doet'
Heb je de andere partijvoorzitters veel afwijzende commentaar horen geven bij de aanstelling door de koning van De Wever als informateur? Ik niet.
Wat een verschil met nu. Pas informateur af en De Wever valt alweer terug in zijn mix van arrogantie en Calimerogedrag.
Als geoordeeld wordt dat een 'tripartite' mogelijk is, dan is het democratisch evenzeer verantwoord om die formule uit te proberen als het uitproberen van een centrumrechtse formatie. Na het jarenlang vernederen van de Walen -het Waalse profitariaat, weet je wel- en het diaboliseren van de grootste democratische Waalse partij, de PS, wordt het nu zo voorgesteld dat een 'tripartite' des duivels is en dat alle heil mag verwacht worden van centrumrechts.
De Wever zou ook eens moeten ophouden met het debiteren van primitieve platitudes als: 'Wij zijn klaar om aan de slag te gaan en een regering te vormen die doet wat moet gebeuren en niet een regering die niets doet".
Een regering die niets doet!? Kom nou. Welke journalist of politicoloog doet eens een poging om een serieuze vergelijking te maken omtrent de daad- en beleidskracht, tussen de Vlaamse en de federale regering?
Beweren dat van een regering die hij op poten zet, het paradijs te verwachten is en van andere formateurs en regeringsformules niets dan alleen maar miserie voortkomt, is een extreem populistisch loopje nemen met de waarheid en een vernedering voor een groot deel van de Vlaamse kiezers.
Het is niet allemaal onnadenkend Vlaams kiesvee, meneer De Wever!
28-06-2014 om 09:13
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII.15
Vrijdag 27 juni 2014
De (on)aangename kanten van ons dagelijks leven
Iedere dag wordt de stroom nog voor meerdere uren onverwachts en meermaals onderbroken. Ondertussen hebben we eindelijk “snel internet” gekregen, maar dat werkt meestal heel traag en zonder electriciteit dus helemaal niet. Onze kleine binnentuin (40/40 m) staat vol groene gewassen en iedere dag wordt er al van gegeten. Dat is vooral te danken aan de fraters, regelmatig geholpen door de jongens van de vluchtelingenfamilies. Ik heb mijn best gedaan om de knoflook water te geven maar slechts één plantje is overgebleven. Ik houd niet van knoflook en misschien hebben ze gevoeld dat ik ze niet “met liefde” heb besproeid. Eerlijk gezegd: de knoflook werd vier maanden te laat geplant. Geen nood, de fraters hebben er lang wat anders gezet. En nu hebben ze hun eerste courgetten al geoogst, die traditiegetrouw bij de eucharistie voor het altaar worden geplaats als dank aan God en om zijn verdere zegen te vragen. Op het grote terrein met zijn duizenden fruitbomen is er veel verloren. Wel zijn de bomen in leven gebleven dank zij de onverwachte regen. Wegens de vorst is in heel de streek de oogst verloren. De natuur schijnt te delen in het lijden van het volk. Laat dat dan een soort ‘sabbatjaar’ zijn, een rust. Zelf hebben we daar omwille van de oorlog niet kunnen werken en nu hebben anderen wel een flink gedeelte met groenten beplant die weelderig groeien. Onze kleine voorheen kille kamertjes zijn ondertussen door de zomerzon flink opgewarmd. Af en toe is het er zwoel. Toch is het maar zelden dat er iemand een dag onder bezwijkt. Vliegen en muggen zijn natuurlijk een erg vervelende en universele plaag en niet iedereen kan die chemische spulletjes verdragen die daartegen gebruikt worden. En vergeet niet, in de loop van de geschiedenis werd menige oorlog beslist door de allerkleinste diertjes die een besmetting veroorzaakten en een heel leger letterlijk tegen de grond kon zetten. Gelukkig heeft Syrië een goed leger dat nu ook in onze streek een grote opruimingsdienst bezig is. Als dat over enkele weken gebeurd is kan ons dagelijks leven flink wat verbeteren en kunnen ook de belangrijkste schapen die onze stal omwille van de veiligheid moesten verlaten weer terugkeren. Dat zal een feest zijn. We zien er in ieder geval allemaal met groot verlangen naar uit.
Petrolboeren en andere terroristische organisaties
De nieuwe gebeurtenissen in Irak zetten wel een domper op onze vredesvooruitzichten in Syrië en het hele Midden-Oosten. Eigenlijk is er niet zo veel nieuws aan. De vechtjassen en hun doelstellingen blijven dezelfde, alleen de methoden zijn telkens weer anders. De kinderen van de duisternis - Jezus zei het al - zijn dikwijls slimmer dan de kinderen van het licht.
De hoog edele secretaris van de UNO Ban Ki-moon, heeft geopperd dat hij een nieuw vredesvoorstel voor Syrië wil doen: een absoluut embargo op alle wapenleveringen. Wat een bekommernis om de vrede in Syrië, zullen velen wellicht denken. In werkelijkheid is het pure hypocrisie. Het wapenembargo destijds in Libië trof in feite alleen het nationale leger, terwijl alle rebellengroepen langs alle kanten wapens in overvloed konden aanschaffen. Gelukkig heeft de Russische permanente vertegenwoordiger bij de UNO, Vitaly Churkin eventjes duidelijk gemaakt dat zulk een voorstel geen enkel effekt heeft op de gewapende rebellen en dus het bloedvergieten helemaal niet vermindert. Het sluiten van de door de NAVO beschermde terroristenkampen in Turkije en Libië of het sluiten van de grenzen voor alle terroristen, dat heeft onze Ban Ki-moon nog niet voorgesteld, want dan zou de oorlog tegen Syrië meteen stilvallen en dat blijkt nu helemaal hun bedoeling niet te zijn. Carla Del Ponte, zelf lid van de internationale onderzoekscommissie voor Syrië heeft nog eens duidelijk gezegd dat het terroristische groepen en buitenlandse strijders zijn die het Syrische volk een ondraaglijk lijden bezorgen door moorden, verwoestingen en ontvoeringen. Maar haar stem wordt niet gehoord omdat ze helemaal uit de toon valt. Er worden krachtige uitspraken tegen en nniet voor Syrië verwacht. De groepen die in Irak als “terroristisch” worden omschreven, krijgen in Syrië internationale steund als “vrijheidstrijders”. Ondertussen wordt Syrië gestraft o.a. met zware sankties omdat het “zijn bevolking blijft uitmoorden” en telkens wordt in alle ernst de vraag gesteld of het edelmoedige westen toch niet de plicht heeft militair in te grijpen zoals in Irak en meer zouden moorden. Obama wil 500 miljoen dollar geven opdat de rebellengroepen nog meer kunnen moorden en verwoesten. Dat is zijn bijdrage aan vrede en democratie voor het volk! En zo zie je hoe onze hoogedele internationale instellingen en wereldleiders druipen van huichelarij.
Wat nu in Irak gebeurt is helemaal geen nieuwe, onverwachte oorlog vanwege een fanatieke islam, zoals de westerse media graag napraten. Het is de voortzetting van de oude oorlog met dezelfde wereldheersers. Amerika-Israël willen het hele Midden-Oosten verbrokkelen om zelf de macht en de rijkdom te grijpen, mooi verpakt met de schijn van vrijheid en democratie voor de bevolking. Na de tweede oorlog tegen Irak op 19 maart 2003 kondigde president Bush op 1 mei plechtig “de bevrijding van Irak” aan. De honderdduizenden (mogelijk ’n half miljoen?) doden waren geen vermeding waard. In de eerste oorlog van 1990 waren er al ‘n 300.000 doden gevallen en in de jaren daarna zijn mogelijk ’n half miljoen kinderen aan ondervoeding gestorven wegens de sancties en het embargo. Maar wie is nu nog geïnteresseerd aan zulk oud nieuws? Laat het duidelijk zijn dat het immense lijden van een volk geen rol speelt in de grote politieke vredesinspannigen met wapengekletter. Hoe ingewikkeld de achtergronden ook kunnen zijn, het gaat hier zeker ook om petroleum, het “aardse manna”. Nu zijn twee grote petroleumindustrieën in het spel. Exxon-Mobil, eigendom van Rockenfeller, de grote baas in Qatar, zorgt zonder moeite voor de illegale verkoop van de door al-Nousra in Syrië gestolen olie. Aramco, eigendom van VS, de grote baas in Saoedi-Arabie, die ook ISIS financiert, zorgt nu voor de verkoop van de door ISIS gestolen petroleum. Petrolboeren met hun terroristen en een zeer winstgevende maffiahandel hebben een hoofdrol in het theater. En ondertussen lijdt en sterft een deel van de wereldbevolking. Ban Ki-moon, ban de terroristen met hun olie naar de “moon”!
Eindelijk!
De media zijn in grote mate medeschuldig aan de gruwelen van de oorlog. De reeds genoemde Carla Del Ponte heeft vroeger al duidelijk gesteld dat het wel degelijk terroristen zijn die in Syrië de gifgasaanslagen plegen. Trouwens, iedereen met een klein beetje kritische zin wist dit al lang. En wat doen onze journalisten? Ze fixeren dag na dag hun aandacht op de opruiming van die oude en weliswaar gevaarlijke rommel van de chemische wapens, die Syrië in heel deze oorlog niet heeft gebruikt en ook niet nodig had. Zo helpen ze mee aan een vals beeld, nl. dat hiermee toch wel de belangrijkste stap gezet is naar de vrede in het Midden-Oosten. Om dat nog meer te benadrukken heeft die opruimers club ook onmiddellijk de nobelprijs voor de vrede gekregen! Dit alles dient enkel om de waarheid te bedekken. Dat ons klein buurland ondertussen massavernietigingswapens (chemische én biologische) blijft opstapelen (en gebruiken!), en dat het bovendien een drievoudige nucleaire macht heeft uitgebouwd, in de lucht, op het land en in de zee, dat moet geheim blijven. Neen, als de laatste chemische wapens van Syrië opgeruimd zijn moeten wij allemaal in koor roepen: “Hoera en proficiat, het Midden-Oosten is nu helemaal vrij van massavernietigingswapens!” J. Kerry kon niet slapen, zei hij, van de beelden van de slachtoffers. Dat hij en zijn regering daar de hoofdschuldigen van zijn, hindert hem blijkbaar niet. L. Fabius blijft Syrië beschuldigen met het gezag van zijn regering die al ingestort is, tot heil van het Franse volk, dat nu kan opstaan. Een omvallende boom maakt nu eenmaal veel meer lawaai dan een heel bos dat aan het groeien is. In Engeland zijn er gelukkig al politici die zich openlijk afvragen of Tony Blair, de speciale vredesgezant voor het Midden-Oosten nu helemaal gek geworden is. Is er nu niemand die deze krankzinnige molen van alle nieuwsagentschappen tegelijk kan doen stilvallen? B.v. aan de hand van een objectief verslag over het gebruik van chemische wapens in de oorlog tegen Syrië? Hij hoeft hiervoor alleen maar enkele onafhankelijke rapporten en authentieke getuigenissen te verzamelen, die een massa verpletterend materiaal geven en het handelen van de zogenaamde “vrienden van Syrië” deskundig ontmaskeren. Hij kan verder al wat de gezaghebbende pers daarover gemeld heeft gewoon terzijde laten als zijnde tijdverlies. Of is het teveel gevraagd aan de journalisten dat ze waarheidsgetrouwe berichten zouden schrijven en de echte schuldigen aanklagen? Tegen de waarheid kan uiteindelijk niemand op, ook niet de 22 “obediënties” van Franse vrijmetselaars met hun 142.120 “broeders” en 32.778 “zusters” en zelfs niet de invloedrijkste 136 dames en heren van de Bilderberggroep die van 29 mei tot 1 juni dit jaar in Kopenhagen hun geheime afspraken maakten.
In Egypte hebben enkele journalisten van Al-Jazeera zware gevangenisstraffen gekregen voor het manipuleren van het nieuws met oorlogsmisdaden als gevolg. Wij spreken ons niet uit over de schuld of onschuld van de betrokken journalisten. Wij willen het hebben over de nieuwszender zelf. De Israëlisch-Amerikaanse Al-Jazeera in Qatar is een terroristenorganisatie die zich al jaren schuldig maakt aan misdaden tegen de menselijkheid, door met getrukeerde beelden volksopstanden te suggereren die daarna dan worden uitgelokt. Al-Jazeera heeft een groot aandeel gehad in de vernietiging van Libië en in de verwoestingen en moorden in Syrië. Anderhalf jaar geleden schreven we hierover al uitvoering. Een jongen uit een christelijk gezin werd hier vermoord, wat al-Jazeera uitvoerig toonde en gebruikte als bewijs van de wreedheid van het Syrische leger. Omwille van de nauwe band van ons klooster met deze christelijke familie hebben we ons meeleven betuigd. Daarop kwam de waarheid naar boven, die totaal anders was. Twee groepen waren actief. De ene pleegde de misdaad. Ze schoten de jongen die op straat speelde en toen de moeder hem bloedend in haar armen nam, hebben ze hem uit haar handen gerukt en gezegd dat ze hem naar het hospitaal zouden brengen. In feite reden ze er mee naar een schuur, waar een kameraploeg van Al-Jazeera zijn sterven filmende met de nodige kommentaar als bewijs van de wreedheden van het Syrische leger en de president. In werkelijkheid was er helaas geen nationaal Syrisch leger in de buurt. In de Arabische wereld zijn de kijkcijfers van Al-Jazeera al lang drastisch gedaald, omdat men beseft dat Al-Jazeera pure westerse oorlogspropaganda is op basis van leugens. Onze media hebben deze manipulaties altijd als de zuiverste waarheid overgenomen. Vandaar nu hun onnozel protest. Als ze een greintje belangstelling hadden gehad voor hun eigen beroep, dan zouden ze Al-Jazeera zelf al lang aangeklaagd hebben. Dit had veel bloedvergieten kunnen verminderen. Dat is voor mij verantwoorde journalistiek. Maar ze hebben gezwegen en als papegaaien nagepraat. Ze stonden enthoesiast aan de kant van de moordenaars en niet aan de kant van de onschuldige slachtoffers. En nu voegen ze er nog een huichelachtige minuut stilte aan toe. Als je niets te zeggen hebt, doe het dan zeker niet in de openbare media. Proficiat aan de Egyptische rechtspraak en proficiat aan Abdel Fattah al-Sissi, de moedige nieuwe Egyptische president die al heeft laten weten dat hij zich in deze rechtspraak niet wil mengen. Zoals veruit de meeste Egyptische burgers “van goede wil” wensen we deze president alle goeds toe en hopen dat hij stand blijft houden tegen het vernietigend westers terrorisme. Is het niet de moeite om deze kant ook eens te belichten?
P. Daniel
28-06-2014 om 08:37
geschreven door Gust Adriaensen
25-06-2014
Consequente Lutgen
'Wat ik voor de verkiezingen gezegd heb, geldt ook erna. Wij stappen niet in een regering met separatistische trekjes', zei Lutgen, de voorzitter van CdH, de Franstalige tegenhanger van CD&V. Ook het Euroscepticisme van N-VA, dat na de aansluiting van de partij bij het allegaartje van de ECR in het Europese parlement, naar buiten toe nog versterkt werd, riep bij CdH meer en meer kritiek op. Bovendien kreeg Lutgen van De Wever geen of nauwelijks ijzersterke garanties wat betreft de index, het communautaire en de federale loyauteit.
Opvallend is nu dat degene die een politieke consequente koers vaart, nl. Lutgen, van de 'goedmenende' pers en van andere partijen, de wind van voren krijgt. Wat door de journalisten vaak als een van de grootste politieke deugden wordt aangeprezen, nl. consequentie, wordt de CdH-voorzitter nu aangewreven als een onvergeeflijke politieke fout.
Dat De Wever de kernpunten van het N-VA-programma en van de campagne, met name het confederalisme in voorbereiding van het separatisme, en de harde liberale aanpak van index en werkloosheidsuitkeringen, opzijschuift, roept amper vragen op over de consequente politieke lijn van de partij. Gaat het dan toch in de eerste plaats over macht en postjes, en niet over een maatschappijvisie?
Niet alleen N-VA maar ook sommige journalisten zijn zo obsessief met de PS bezig, dat ze ook nu weer erin slagen de schuld bij de Franstalige socialisten te leggen. Sjonge, sjonge.
Als de gazetten schrijven dat het aan vertrouwen mangelt tussen bv. Lutgen en zijn CdH én De Wever, dan hebben ze wel gelijk. En dat ontbrekende vertrouwen heeft De Wever helemaal maar dan ook helemaal aan zichzelf en zijn partij te wijten. Jarenlang Franstalig België en zijn politieke leiders stigmatiseren en beledigen, en dan hopen dat ze zonder veel problemen in je politieke rechtse project meestappen, is wel zeer of naïef of arrogant. Zeker als je te maken krijgt met consequente politici als Lutgen.
25-06-2014 om 09:41
geschreven door Gust Adriaensen
24-06-2014
CDH over N-VA
CDH-voorzitter Lütgen: "De N-VA is een eurosceptische partij en staat sceptisch tegenover België".
24-06-2014 om 22:54
geschreven door Gust Adriaensen
De sirenenzang van het Engels
De pleidooien voor meer Engelstalige opleidingen aan onze universiteiten duiken weer op in de media. Ze worden vooral gehouden door mensen uit de ondernemerswereld en door universiteitsverantwoordelijken die de universiteit zo veel mogelijk willen laten inkapselen door het bedrijfsleven.
De voorlopig laatste in het rijtje is Pieter Timmermans, gedelegeerd bestuurder van VBO, die een reeks argumenten bijeenharkt om meer Engelstalige opleidingen te geven aan de universiteiten. Hij ziet geen afdoende argumenten om het niet te doen maar hij wenst tegelijk duidelijk te beklemtonen dat hij niet beweert dat we het Nederlands aan de universiteiten stiefmoederlijk moeten behandelen. Hoe die twee betrachtingen, meer en meer Engels zonder dat het Nederlands in de verdrukking komt, in de toekomst kunnen blijven gecombineerd worden, maakt hij niet duidelijk.
Opvallend is ook dat Timmermans in zijn pleidooi uitsluitend economische, financiële, diplomatieke en wetenschappelijke argumenten gebruikt. Maar kan je van de grote baas van de Belgische ondernemingen veel meer in verband met taal verwachten?
Timmermans heeft dus geen oog voor onze taalgeschiedenis en taalstrijd, voor de intellectuele, culturele en sociale betekenis van een soepele, accurate algemene taal. En voor de permanente inspanning die nodig is om dergelijk taalinstrument beter en beter te beheersen.
En met die inspanning en voortschrijdende beheersing is het m.i. droevig gesteld. Het komt me voor dat het gebruik van en de zorg en het respect voor een algemene Nederlandse taal, in ruimere en ruimere kring worden opgegeven. Zeker door de leidende kringen van het intellectuele en culturele wereldje in Vlaanderen. Onvermogen en taalluiheid spelen daarin de voornaamste rol.
Wat gepropageerd en beoefend wordt, is een massa tussentaaltjes, het zogenaamde Verkavelingsvlaams, en streektalen (met nostalgische liefde 'dialecten' genoemd), waarvan 'het spijtig zou zijn dat ze verdwijnen' en die de gebruiker in wat ruimere kring maar ook in de eigen straat opzadelen met grote taalonzekerheid, omdat de 'dialectgebruiker' zich genoodzaakt ziet voor meer en meer woorden een 'dialectische vertaling' te verzinnen.
Degenen die pleiten voor een bijna ongebreideld gebruik van het Engels aan de universiteit (en waarom ook niet reeds in de secundaire school, enz.?), helpen op de lange duur een taalsituatie in Vlaanderen te creëren, vergelijkbaar met de 19de en begin 20ste eeuw. Met dien verstande dat het Frans nu vervangen wordt door het Engels. De economische en financiële toplagen gebruiken het Engels. Het 'volk' kan zich lekker behelpen met 'Verkavelingsvlaams' of 'dialect'. En het wordt de gewone man dan nog aangepraat en voorgedaan dat dergelijk taalgebruik 'cool', 'hip', 'in', 'retro', 'puur', 'naturel', 'spontaan', enz. (naar keuze) is.
24-06-2014 om 08:35
geschreven door Gust Adriaensen
22-06-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/14
Vrijdag 20 juni 2014
Warme choco tegen oorlogstress
In zowat heel het land blijft het nationale leger met succes de terroristenhaarden opruimen, terwijl er toch hier en daar nog aanslagen gepleegd worden. Er wordt ook veel wapenmateriaal buit gemaakt en er zijn tevens nog steeds rebellen die zich overgeven. In de nacht van dinsdag op woensdag werd er weer erg gevochten rond ons klooster. Voor de veiligheid dalen we dan een verdiep lager. De zuster die meestal voor het eten zorgt maakte van de gelegenheid en de aanwezigheid van de elektriciteit gebruik om even een voorraad chocodrank te maken. Een tijd geleden is er immers een container Italiaanse chocolade toegekomen. Ieder gezin in heel de streek heeft de nodige hoeveelheid gekregen en wij dus ook. Vandaar dat we ’s anderendaags als compensatie voor de door oorlog verstoorde nachtrust warme choco (met water gemaakt) gekregen hebben als voorgerecht. Er lijkt hier in onze streek op dit ogenblik geen gevaar dat de terroristen nog iets kunnen veroveren, maar we zullen toch voorzichtig blijven tot op het laatste ogenblik. We vragen on wel af waar al die mannen vandaan blijven komen. Dit is het grootste privéleger ter wereld en naar verluid is België hierin goed vertegenwoordigd.
Het syndroom van Jezabel
Het enthousiasme rond de wereldbeker voetbal dringt vanuit Brazilië een heel klein beetje tot ons door. In de avondrecreatie probeert onze medebroeder, die een halve eeuw jonger is dan ik, vanuit zijn vroegere bevlogenheid, de stand van zaken te geven en af en toe volgen we even op een computerscherm een stukje van een match, allen samengepakt in het kleine bureau waar internet is. Ons supporteren voor Portugal had alvast geen enkel effect. Voor onze Chileense medezuster was het succes heel wat groter en voor Spanje ging het licht helemaal uit. Omdat Frankrijk in Syrië een te gemeen spel opvoert, hebben we voor hun voetbal ook geen waardering. Ondertussen werd onze oude tv gerepareerd en konden we het laatste kwartier van de succesvolle match België-Algerije nog zien.
Eigenlijk gaat onze belangstelling toch nog meer uit naar de vraag hoe onze broeders en zusters in Irak de nieuwe oorlog al of niet zullen overleven. In tegenstelling tot wat de westerse pers meldt is het ons duidelijk dat deze nieuwe oorlog, zoals elders, niet zonder medewerking van de VS-Israël en de NAVO geschiedt. Trouwens, al-Qaida werd destijds door de CIA zelf opgericht om Rusland te bevechten en de NAVO is steeds meer de slaaf geworden van de Amerikaanse belangen wereldwijd in plaats van de eigen soevereiniteit en vrede (zie Joegoslavië en Oekraïne). Tony Blair, die destijds samen met Georges Bush besloot om Irak op de meest barbaarse wijze te onderwerpen (onder het motto: “Freedom for Irak”!) voelt nu de behoefte om de wereldopinie te laten weten dat hij geen schuld heeft aan de huidige gruwelen in Irak. De oorzaak ligt, volgens hem, in het feit dat het westen in Syrië niet is binnengevallen! En zo zie je hoe keurige heren hun geheel gedrogeerde geest blijven koesteren. Tevens openbaart deze vreselijke “christelijke zionist” hiermee onrechtstreeks dat het westen nog altijd van plan is het hele midden oosten te verbrokkelen in afzonderlijke confessionele gebieden, die elkaar bevechten. De “creatieve chaos” om nieuwe machtsverhoudingen te krijgen en de rijkdom van het land te roven, wat ook deskundig is gebeurd. Dat daarbij honderdduizenden mensen de dood worden in gejaagd is voor deze wereldheersers meegenomen. En wie tegen wie vecht heeft ook belang, als er maar gevochten wordt. Natuurlijk zijn deze wereldheersers erg bekommerd om Irak, nl. dat de oliewinning verzekerd blijft! En Turkije is bang dat de Koerden een onafhankelijke staat oprichten met een stuk van Turkije. Ondertussen staren onze media zich blind op een aanslag van vandaag die morgen al oud nieuws is en dus geen belangrijk meer heeft. Wat hier gebeurt interesseert hen nauwelijks. Jongeren worden nog eerder aangemoedigd om hier te komen vechten, maar dat die mannen terugkomen en thuis beginnen, dat moet dan een drama genoemd worden. Voordat Blair en Bush (een nog ergere ”christelijke zionist”) aan het Iraakse volk hun zogenaamde “vrijheid” kwamen brengen, waren er in Mossoul 35.000 christenen. Voor de inval van ISIS waren er nog 3000. In deze tweede stad van het land is nu geen enkele christen meer.
Deze dagen lazen we in de liturgie een boeiend en bijzonder actueel verhaal uit het oude Israël. Koning Achaz is de machtigste en rijkste man, maar hij moet nog meer hebben. Hij is jaloers op de wijngaard van Naboth en deze simpele burger wil liever de erfenis van zijn familie behouden. De jaloezie en hebzucht van Achaz slaan over op mevrouw. Koningin Jezabel weet wel raad. Haar man is maar een marionet, zij draagt de broek. Zonder veel moeite en met koninklijk gezag organiseert zij een valse rechtspraak. Jaloezie en hebzucht worden een epidemie die heel het volk besmet. Iedereen neemt deel aan het collectief geweld, dat zijn ontknoping vindt in de wettelijke steniging van Naboth. Ook zijn familie zal later wel opgeruimd worden. Alles is netjes, officieel geregeld. De koning heeft zijn wijngaard. De profeet Elia komt echter deze hoogedel geborenen eventjes onverschrokken de mantel uitvegen en hun crimineel gedrag aanklagen. Hij voorspelt bovendien dat Jezabel voor straf een eerloze dood zal sterven en dat de honden ook haar bloed zullen oplikken, wat inderdaad gebeurt. Niets nieuws onder de zon. Wij denken aan moeder Teresa van Calcutta, die in de grootste armoede heeft geleefd maar een staatsbegrafenis kreeg, terwijl op dat ogenblik Mobutu, die zich steeds als god liet vereren, in het geheim in een vreemd land in het graf werd gestopt. De geschiedenis van Jezabel kun je lezen in de Bijbel: 1 Koningen 17-21 en 2 Koningen 9, 30-37. En hierdoor krijg je meer inzicht in de huidige wereldpolitiek dan wat je uit de hele wereldpers kunt leren.
Het feest blijft doorgaan
De Syrische regering met zijn geheime diensten is zeker lang niet volmaakt, maar wel te verkiezen boven vele westerse democratieën. De vreugde om de eerste vrije en democratische presidentsverkiezingen van 3 juni blijft terecht verder gaan. Na felicitaties van de grote, echte vrienden van Syrië sturen nog steeds verschillende staatshoofden en instanties uit heel de wereld hun gelukwensen: Abdelaziz Bouteflika, president van Algerije, de Armeense president Serzh Sargsyan, de voormalige president van Jemen, de democratische republiek van Korea, de orthodoxe patriarch van Moskou, het Palestijns Bevrijdingsfront, de Volkspartij van Afghanistan, Algemene secretaris van de Arabische Handels Unie, de Internationale Mihai Aaminescu Academie... Ook de Syrische gemeenschappen in het buitenland blijven feest vieren, in Polen, in Hongarije, in de Tsjechische Republiek, in Parijs. En de Syrische president heeft zelf de nationale verzoeningsbeweging flink aangemoedigd met zijn amnestiewet. Duizenden gevangenen zijn al vrij gekomen in Damascus, Lattakia, Aleppo, Tartous, Sweida, Daraa, Deir Ezzor, Hama, Hasaka... Hieruit moet het westen toch dringend minstens deze drie besluiten trekken. Vooreerst dat de beschuldigingen van dictatuur en martelingen een puur westerse uitvinding waren. Recent werden nog beelden verspreid van 1O.OOO gevangen die zogezegd dood zouden zijn gemarteld. Hoe kan een volk zijn zogezegde “dictator” dan in buiten- en binnenland zo overweldigend belonen? Zelfs de propaganda van de strafste dictatuur is daartoe niet in staat. In 1933 kreeg de Nazipartij in Duitsland 43,9 % van de stemmen en daarna waren er helemaal geen vrije verkiezingen meer. Het volgende besluit betreft de Nationale Syrische Coalitie, door Frankrijk opgericht en aanvankelijk gedomineerd door Qatar, nu door Saoedi-Arabië. Die heerschappen zelf zijn in 20 jaar niet meer in Syrië geweest, maar het westen (de groep van Londen) erkent hen als “de enige vertegenwoordiger van het Syrische volk”. We herhalen wat we meer dan een jaar geleden al schreven: “De NSC vertegenwoordigt alleen zichzelf en de perverse wil van het westen en zijn bondgenoten om Syrië in hun macht te krijgen”. De NSC is een verraad aan het land en een schande voor het volk. Het derde besluit is dat de collaborateurs van de koloniale machten alle geloofwaardigheid verloren hebben. Ze moeten ophouden de terroristen met wapens en geld te steunen en in de plaats daarvan schadevergoeding en hulp bieden voor het herstel van het land. De presidentsverkiezingen zijn een overwinning van het Syrische volk, dat strijd voert tegen het wereldterrorisme, tegen het Amerikaans-Zionisme in naam van een vreedzame islam, van Palestina en gans de Arabische wereld. Het aantal felicitaties vanuit de Arabische wereld toont dat dit ook zo begrepen wordt.
Lichtpunten
Het Syrische Leger heeft de terroristen van al-Nousra en de islamisten van Saoedi-Arabië die samen met de hulp van het Turkse leger het noordelijke strategische Kassab hadden ingenomen terug heroverd. De gouverneur zegt dat in enkele dagen tijd de belangrijkste openbare voorzieningen zullen hersteld zijn (wat ondertussen blijkt geberud te zijn). 250 families zijn al teruggekeerd en de anderen wachten totdat de infrastructuur hersteld is. Eigenaardig genoeg: het Turkse leger heeft belet dat deze terroristen terug over de grens komen. Ze zwerven nu in Idlib rond. Gaan ook de Turken stilaan met hun geweld tegen Syrië ophouden?
In Bolivia werd de G 77+China gehouden, die inmiddels in feite tot 133 landen is uitgegroeid en dank zij Syrië een nieuwe impuls krijgt. Deze top wil zich engageren voor een nieuwe en eerlijke economische wereldorde. De voorzitter, Nicolas Maduro, de president van Venezuela belooft samen met Syrië één front te vormen tegen het terrorisme. Hij roept Amerika op om zijn politiek van inmenging in Syrië op te geven. Hij sprak ook zijn verwondering uit dat zovele landen gewoon kunnen doorgaan met het steunen van terroristen in Syrië, Irak, Oekraïne, Venezuela...
De reeds eerder genoemde Amerikaanse senator Richard Black heeft zondag een interview gegeven op de Syrische al-Ekhbariya tv. Hij prijst de wijsheid en vastberadenheid van de Syrische regering en president en vindt dat het westen en zijn bondgenoten moeten beginnen hun verontschuldigingen aan te bieden aan het Syrische volk.
Qatar schijnt het monopolie te hebben op de uitzending van het wereldkampioenschap voetbal in het Midden-Oosten. Iedere kijker mag hiervoor 450 € betalen. Syrië schijnt evenwel dit monopolie omzeild te hebben. Ze hebben de uitzendrechten weten te verkrijgen langs kabel. En zo prutsen de Syriërs (en wij) achter aan hun oude tv met een elektriciteitskabel om te genieten van het WK. Aldus, wat ik vernomen heb van onze jonge medebroeder en oud-WK-fan. Wij danken God en Syrië in elk geval omdat het volk op die wijze enige vertroosting krijgt.
Naar de ambassade van Saoedi-Arabie!
Vandaag vrijdag 20 juni om 16.00 u is er een manifestatie voor de ambassade van Saoedi-Arabië, Avenue Franklin Roosevelt nr 45, 1050 Brussel, als protest tegen de steun vanwege Saoedi-Arabië alsook vanwege het westen aan de gruwelijke criminelen van Daech in Syrië en Irak. Het is goed om dit “koninkrijk van het terrorisme” eens duidelijk te maken dat zijn enorme rijkdom dient tot welzijn en niet tot vernietiging van de mensheid.
22-06-2014 om 08:39
geschreven door Gust Adriaensen
N-VA sluit aan bij de ECR
De N-VA sluit in het Europese parlement aan bij de ECR (European Conservatives and Reformers).
De ECR is een bont allegaartje van partijen uit heel wat Europese landen. Wat ze gemeen hebben is hun gematigd of sterk Euroscepticisme en een conservatisme dat soms extreme en zelfs choquerende vormen aanneemt.
De ECR-partijen met het grootste aantal vertegenwoordigers in het Europese parlement na de verkiezingen van dit jaar zijn de Britse conservatieven en de Poolse partij 'Recht en Gerechtigheid'.
Van een aantal partijen volgen hieronder een aantal programmapunten.
De Britse conservatieven zijn hardnekkig gekant tegen de onafhankelijkheid van Schotland
Het Poolse 'Recht en Gerechtigheid' is voor de herinvoering van de doodstraf en tegen abortus, euthanasie, homohuwelijk, geregistreerd partnerschap.
'Alternative für Deutschland' is voor het opheffen van de eurozone en de herinvoering van nationale munteenheden.
De Deense Volkspartij is voor grenscontroles, ook voor EU-burgers. Haar leider Messerschmidt werd in 2002 veroordeeld voor een advertentie waarin een verband werd gelegd tussen een multiculturele samenleving en verkrachtingen, gedwongen huwelijke en geweld.
De Finse Partij is tegen het homohuwelijk, tegen adoptie door holebikoppels en tegen IVF (in vitrofertilisatie), tegen de Europese Unie en de Navo, voor het terugschroeven van buitenlandse hulp. De partij werd beschuldigd van racisme en discriminatie. Haar leider Justi Hallo-aho werd in 2012 veroordeeld wegens het aanwakkeren van etnische spanningen. Hij had in een blog geschreven dat de islam pedofilie aanwakkert.
Een Griekse partij is voorstander van een christelijk orthodox onderwijssysteem.
De Nederlandse Christen Unie baseert haar politiek program en beleid op de Bijbel.
De Nederlandse SGP is tegen de vrijheid van godsdienst , tegen het feminisme en voor de herinvoering van de doodstraf.
Paul Goossens, Europajournalist, schrijft in een bijdrage in De Standaard, dat de afwijzing door N-VA van de liberalen en de keuze voor het bont allegaartje van de ECR, niet alleen bepaald werd door de afkeer voor Verhofstadt maar geforceerd werd door De Wever. Hij bepleitte, aldus Goossens, de Britse weg en legde de partijraad van N-VA op, om bij de vijand van Schotland (Cameron) op de schoot te kruipen. 'Het ruikt naar kille machtspolitiek van 'grootmacht' Vlaanderen en bewijst dat de N-VA op korte tijd een hele weg heeft afgelegd. Het nationalistische zweeppartijtje dat solidair was met alle kleine Europese volkeren, Walen uitgezonderd, is tot een kille machts- en belangenmachine verveld.'
Fraai is het allemaal niet. En zeker niet voor de idealistische Vlaamse nationalisten.
22-06-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
21-06-2014
Paus excommuniceert maffia
Pope Francis concluded his one-day trip to the southern Italian region of Calabria with strong words against the Calabrian mafia, calling it “adoration of evil and contempt for the common good.”
“Those who in their lives have taken this evil road, this road of evil, such as the mobsters, they are not in communion with God, they are excommunicated,” he said to applause.
21-06-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
Yves Desmet schrijft in De Morgen het volgende: 'Het verschil met de vorige keer is dat De Wever deze keer alle ruimte krijgt van het paleis om een federale regering te vormen. Het lijkt alsof ze daar nog liever kiezen voor de federale regering rechtsom dan voor de complete impasse die anders dreigt, en die het federale niveau nog maar eens een wereldrecord lang in zijn blootje zou zetten. Ook daar is er een ironisch objectief bondgenootschap tussen De Wever en het paleis.'
Verwonderlijk is het allerminst dat het Paleis kiest voor een rechts-liberale regering. Een van de steunpilaren van het rechtse neoliberalisme is toch altijd het Paleis geweest. Is er ooit een Staatshoofd geweest dat grote fan was van het socialisme?
Superironisch is nu wel dat de republikein De Wever perfect past in de rechtse sociaal-economische ingesteldheid van de vorst. Filip en Bart kunnen het op dat vlak zonder twijfel goed met elkaar vinden.
En bovendien geraakt de republikein De Wever, die een partij incarneert die de monarchie wil doen verdwijnen en als uiteindelijke doelstelling de oprichting van een onafhankelijk republiekje Vlaanderen heeft, helemaal ingekapseld in de monarchie.
Het slagen van De Wever in het vormen van een rechtse regering spoort op sociaal-economisch vlak het best met de maatschappijvisie van de vorst en zijn entourage en is voor Filip de beste garantie dat het instituut 'monarchie', merkwaardig genoeg door de Vlaams-nationalistische republikeinen nog jarenlang ongemoeid zal worden gelaten.
De grootste overwinnaar van het hele regeringsvormingsgedoe zal hoe dan ook Filip, onze aimabele koning, zijn. Dankzij Bart en zijn partij.
18-06-2014 om 20:42
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Soms zetten we de bejaarden aan de kant, maar zij zijn een kostbare schat: hen uitsluiten is een onrechtvaardigheid en een onherstelbaar verlies.'
18-06-2014 om 07:24
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/13
Vrijdag 13 juni 2014
Gewoon leven in een ongewone tijd
Hoe verloopt nu een gewone dag van een kleine gemeenschap in een land in oorlog? Officieel begint de dag met een uur stil persoonlijk gebed in de kerk, hoewel sommigen al veel vroeger uit de veren zijn. Daarna gaat elkeen aan het werk: maaltijd voorbereiden, iconen schilderen, kamers opruimen, vruchten of kruiden verwerken, in de tuin planten, onkruid te wieden, water geven… Voor de fraters is de voormiddag in princiep gewijd aan studie, te beginnen met anderhalf uur theologie, spiritualiteit, kerkgeschiedenis, oosters en westers kerkelijk recht, kerkelijke documenten of iets dergelijks. Verder is er de dagelijkse bijbellezing alsook de studie van het Arabisch, waarmee ze zich al flink kunnen behelpen. Zaterdag wordt er zowat overal gepoetst. Het dagelijks uitvallen van de stroom belet iedere vaste dagorde. Als er na het morgengebed nog steeds elektriciteit is, doen we natuurlijk eerst die dingen waarvoor stroom nodig is.
Om half één luidt de grote klok voor de eucharistie volgens de Latijnse liturgie in het Frans, met Arabische gezangen. Een frater leest de eerste lezing in het Arabisch. Voor het evangelie ben ik nog niet verder dan een samenvattende zin in het Arabisch. Hierbij hebben de kinderen dikwijls hun voorhoofd gefronst om zich af te vragen wat ik eigenlijk aan het uitkramen was. Tegenwoordig steken ze meestal enthousiast hun duim naar boven en zo weet ik dat het ook verstaanbaar wordt. Na de eucharistie volgt nog een lange of korte tijd van meditatie, naargelang het eten klaar is of niet. Aan tafel wordt veel gedeeld, dikwijls over de lezingen van de eucharistie, de evolutie in het land, de hulp aan noodlijdenden. Soms is het een uitgebreide gedachtgenwisseling over een bijbels thema. Deze tijd ging het daarbij vooral over de komst of Wederkomst van het Koninkrijk Gods. ’s Namiddags is er eerst uitdrukkelijk een uur rust voorzien, waarvan begin en einde aangegeven wordt met de binnenhuisbel. Dan is er weer tijd voor werk Vanaf het begin werden hier kinderen in nood opgevangen totdat de ouders of de moeder weer voor hun kind konden zorgen of het gezin zich weer hersteld had. Ieder uur van de dag wordt voor hen gezorgd, maar dat betekent ook dat er telkens iemand verantwoordelijk voor is. Nu zijn er nog slechts twee kinderen over, maar drie kinderen van de vluchtelingen komen altijd met hen spelen. Samen: twee christenen en drie moslims, vier meisjes en een jongen. De zusters laten hen in de voormiddag dikwijls mee werken in de keuken, het poetsen of versieren van de kerk e.d.m. In de namiddag krijgen ze Engels of Frans, biologie, zang, dans en de fraters geven hen catechese. In de paastijd werden de Handelingen van de apostelen en het ontstaan van de eerste Kerk uitgelegd. Opvallend is wel dat de moslimkinderen meer geboeid zijn dan onze christen meisjes. Soms is er dringend werk waarvoor alle beschikbare krachten worden opgeroepen, zoals de grote hoeveelheid rozemarijn van hun takjes bevrijden, de lavendel of het plukken van de massa uitgebloeide rozen van Damascus, waarvan de blaadjes worden verwijderd en gedroogd om thee van te maken en ook frisdrank. Het grote terrein is voorlopig nog toevertrouwd aan andere, die de vruchten oogsten voor zichzelf en voor ons. Wij komen al wel in de binnentuin en op het voorplein.
Om half zeven ‘s avonds volgt het byzantijnse avondgebed, waarna weer een lange of korte tijd van persoonlijke meditatie. Ook onder het avondmaal wordt er veel gedeeld. Bovendien willen de kinderen telkens weer kleine toneelstukjes opvoeren, zoals de steniging van Stefanus (met papierproppen). De moslimjongen is dan de vurige Stefanus. Alleen al die verkleedpartij vinden ze plezant en soms is hun toneeltje ook wel kreatief. De afwas wordt ’s middags door de zusters gedaan en ’s avonds door de fraters. De avondrecreatie duurt totdat men gaat slapen. Dikwijls is er een conferentie voorzien en kan over van alles en nog wat gaan. De originele wetenschappelijke artikels uit b.v. het tijdschrift Le Cep, worden hier graag gelezen. Ook iets uit de byzantijnse liturgie of theologie of de huidige toestand in de wereldpolitiek. We hebben een serie lezingen gekregen van een moslimvluchteling over Jezus en Maria in de koran én in het evangelie en over de lijkwade. Hij is ondertussen zowat onze portier geworden en helpt ook bij de verdeling van de hulpgoederen aan de behoeftigen. Deze recreatie of conferentie belet niet dat ieder ondertussen kan doen wat hij goed vindt, bv. verder werken aan de amandelen (van de 50 à 60 zakken schieten er nog steeds enkelen over), groenten klaar maken voor de maaltijd van morgen, op de laptop werken… En wie wil, gaat slapen, met de zegen van de gemeenschap. Wij leven “idiorythmisch”. Dat vraagt wat uitleg. Letterlijk betekent dit Griekse woord “een eigen ritme” . Feitelijk werd in de oudheid onder “idioot” een simpel iemand verstaan in tegenstelling tot een staatsman of filozoof. In onze tijd is hij gezakt tot een zwakzinnige. Voor de oude woestijnmonniken was “idiorythmisch” de vrijdheid waardoor ieder, met de zegen van de overste en van de gemeenschap een eigen ritme kon volgen en toch in een sterke verbondenheid met de anderen leven.
De zondag is echt een vrije dag met niets anders dan de feestelijke byzantijnse eucharistie op de middag en een goed middagmaal. De kinderen mogen in de voormiddag een kinderfilm zien en wij kijken naar het tv-nieuws. ’s Avonds is er een stichtende, leerrijke of ontspannende film, die de voorkeur van de meerderheid heeft gekregen. Nu was het “Sister Act”, een knotsgekke film, meer dan twintig jaar oud, over een zwarte zangeres in een casino in Reno, Nevada, die te nauw met de maffia verbonden was en voor haar veiligheid moest onderduiken in een carmelitessenklooster, dat haar met tegenzin opvangt. Uiteindelijk komt heel de gemeenschap juist door haar tot nieuw leven en stromen jongeren toe! Deze week hebben we uitzonderlijk drie zondagen gehad: donderdag om de presidentsverkiezingen te vieren, Pinksterzondag en –maandag. Als je wil, zou je zowat heel de zondag een boek kunnen lezen, bidden, studeren of ontspannen. In werkelijkheid komt daar meestal niet veel van in huis, omdat er altijd wel iets speciaals is. Op Pinksteren hebben we ’s avonds uitzonderlijk de lange byzantijnse boetedienst gebeden voor de vrede en eenheid in het Midden-Oosten, in verbondenheid met de kopstukken van Israël en Palestina, die samen met de Paus in Rome, elk afzonderlijk, baden voor vrede. Tijdens ons bidden was er geen stroom maar daarna weer wel, zodat we nog een deel van dit historisch gebeuren in de Vaticaanse tuinen op tv konden volgen. De profeet Joel (hoofdstuk 3) had al voorspeld dat zelfs grijsaards dromen (van vrede) zouden krijgen.
De honden blaffen maar de karavaan trekt verder
De herverkiezing van de huidige president Bashar al-Assad blijft heftige ergernis wekken bij hen die de terroristengroepen in Syrië steunen. De ministers van buitenlandse zaken van het westen, bijzonder van de VS, Frankrijk, Engeland kunnen niet straf genoeg hun afkeer uitdrukken. De hoge hakken madam van de EU meende ook in een officieel communiqué te moeten protesteren tegen deze “onwettige” verkiezingen die “de politieke inspanningen ondermijnen”. Syrië maakte hierop ondubbelzinnig duidelijk dat een dergelijke verklaring een flagrante schending is van het internationaal recht, van de soevereiniteit van het volk en van de democratie.
Anderzijds gaat de feestvreugde bij alle Syriërs in binnen- en buitenland nog even door. De echte bevriende landen stuurden hun felicitaties. Zo ook het Palestijnse volkscommittee en de Arabische schrijvers unie, Shia Imami Ismaili. De enthousiaste vieringen van de Syrische gemeenschappen in tal van landen is daarbij nog het meest overtuigend. Het westen heeft hen steeds misbruikt als bewijs dat president en “regime” zo wreed zijn dat massa’s Syriërs deze “dictatuur” ontvluchten. En nu hebben ze massaal voor deze president gestemd waarbij ze hem en het leger luidop danken! Ondertussen gaat de president vastberaden zijn weg verder. Hij tracht de eenheid onder het volk te bewaren en te versterken. Deze week heeft hij dr. Hassan al-Nouri en Maher al-Hajjir, de twee andere presidentskandidaten ontvangen en met hen van gedachten gewisseld. Op alle vlakken worden de inspanningen opgevoerd om het land uit zijn diepe ellende te halen en langzaam voor het volk terug de nodige veiligheid en welvaart te verzekeren. Vroeger trok hij al naar de gevangenissen om met de “rebellen” te praten en hen vrij te laten als ze aan bepaalde voorwaarden, zoals het afzweren van alle geweld, konden voldoen. Nu heeft hij op de memorabele dag van 9 juni een amestie afgekondigd, waarvan vele honderde gevangenen zullen kunnen profiteren. Woensdag verliet een eerste groep van 274 gevangenen de centrale gevangenis van Damascus. Waar blijft een dergelijke moed en creativiteit van de staatshoofden van onze westerse model democratieën?
Hardnekkige pogingen om de “Arabische Lente” op te warmen
Moderne oorlogen zijn op de eerste plaats media-oorlogen. Het beeld over Syrië werd al jaren op voorhand deskundig voorbereid voor de openbare opinie: een gruwelijke dictator, massavernietigingswapens, het martelen van kinderen, het uithongeren en uitroeien van eigen volk. Alles met de nodige video’s gestaafd! Wie iets anders verkondige over de situatie in Syrië was “een wereldvreemde idioot, rijp voor de psychiatrie” (een eretitel die ik ooit van een Vlaamse intellectueel kreeg). Zo hielpen politici, journalisten en volk jaren lang de moordenaars en verwoesters van Syrië. Nochtans, in tegenstelling tot Afghanistan, Irak, Libië houdt Syrië stand. De huidige opgewarmde “Arabische lente” is de strategie van de vierde generatie die niet meer werkt met een rechtstreekse buitenlandse interventie maar met geheime groepen die door een “creatieve chaos” het land van binnen uit tracht te destabiliseren om zo nieuwe machtsverhoudingen te brengen en de Amerikaans-Israëlische belangen te doen gelden. Voor Syrië hebben ze evenwel enkele zware inschattingsfouten gemaakt. Vooreerst met betrekking tot de eenheid van volk, leger, regering en dus de kracht van een eensgezinde weerstand onderschat. De “volksopstand” en de “burgeroorlog” bestonden alleen in de fantasie van de westerse imperialisten. Vervolgens is gebleken dat de zo hoog geprezen “gematigde oppositie” slechts een fictie is en dat deze “oppositie” de werkelijke schuldige is van de gruwelijke misdaden. Verder hebben de zelfverklaarde “vrienden van Syrië” de solidariteit en vastberadenheid onderschat van de ware vrienden zoals Rusland, Iran, Hesbollah... Tenslotte dreigen ze zelf verstrikt te raken in het bijzonder obscure spel van hun eigen grote vrienden zoals Turkije en vooral Qatar en Saoedi-Arabië, de grote kampioenen van het wereldterrorisme.
De commissie van mensenrechten van de VN heeft in Genève haar 26e sessie gehouden. De hoogverheven mevrouw, “commissaris voor de mensenrechten” heeft in een huichelachtig rapport Syrië beschuldigt omdat het geweld blijft voortduren en de crisis niet beëindigt wordt. De Syrische vertegenwoordiger, Mohammad al-Mohammad, heeft daarop eventjes een en ander verduidelijkt. Hij dankt de mevrouw omdat ze, terloops eindelijk melding gemaakt heeft van buitenlandse strijders, hoewel deze vaststelling wel erg laat komt. Bovendien noemt hij een hele reeks grove schendingen van mensenrechten, die ze in haar rapport “vergeten” is: aanslagen met honderden doden en het weer eens sabboteren van de watervoorziening in Aleppo. Hij besluit dat de hoge commissaris duidelijk onbekwaam is om de schendingen van de mensenrechten vast te stellen, dat haar rapport ongeloofwaardig is en hij hoopt dat haar opvolger onpartijdig, eerlijk en objectief zal zijn.
De EU en ‘haar’ belangen
Zoals de EU slaafs Amerika-Israël helpt in hun barbaarse oorlog tegen Syrië, zo is ze nu ook bereid het belang van Europa te negeren om de tandem van VS-Israël te dienen. Sinds jaren wordt gewerkt aan de zogenaamde South Stream die het Russische gas vanaf volgend jaar langs Bulgarije, Servië, Hongarije, Slovenië naar Italië moet brengen. Amerika heeft echter bij de bouw grote “onregelmatigheden” ontdekt. Er zijn immers Russische firma’s bij betrokken en die vallen nu onder de sancties van de EU. En zo heeft uiteindelijk na de VS ook José Manuel Barroso himself de stopzetting van de werkzaamheden geëist. De Bulgaarse eerste minister, Plamen Oreshartski, van twee kanten zwaar onder druk gezet, kan niet anders meer dan de verdere bouw stilleggen. En zo wordt een project van groot belang voor de EU geboycot door de VS én Europa zelf. Nog afwachten hoe Italië zal reageren.
De laatste christen van Irak?
Deze week hebben strijders van de Al-Qaida fractie, die vechten voor de Islamitische Staat van Irak en (groot) Syrië (ISIS) of Daesh, gruwelijke slachtingen aangericht in N-Irak en de tweede grootste stad Mossoul in handen gekregen. Ze rukken op naar Bagdad. Zij willen in het Midden-Oostn en uiteindelijk in heel de wereld een islamitisch kalifaat vestigen, wat zij beschouwen als de enige samenleving van algemene vrede en rechtvaardigheid. In fiete is dit “paradijs” een hel met een onmenselijke dictatuur voor allen. Syrië heeft geprotesteerd tegen deze terroristische acties en zijn solidariteit betoond met de Iraakse regering en het volk. Irak en Syrië voeren dezelfde strijd tegen dezelfde duistere machten. Syrië heeft zich meteen bereid verklaard, hoe dan ook, Irak in deze strijd bij te staan. Vergeet daarbij niet dat Syrië het enige land was dat honderdduizenden Irakese vluchtelingen heeft opgevangen én onderhouden! In de openbare opinie wordt de mening verspreid dat het westen toch zo bekommerd is om de bevolking van Irak en zo graag de christenen en de anderen zou helpen beschermen tegen die fanatieke islamisten, terwijl de werkelijkheid precies omgekeerd is.De kommandant van deze fanatieke stijders is Abou Bakr al-Baghdadi voor rekening van de Saoedische prins Abdul Rahman al-Faical. Hij is de broer van de Saoedische minister van Buitenlandse Zaken en van de Saoedische ambassadeur in Washington! Inderdaad, één pot nat. Amerika-Israël, Saoedi-Arabië en Frankrijk zijn hier nu de grote oorlogstokers. Als Al-Qaida Irak in handen kan krijgen kan het ook weer proberen om Syrië er bij pakken en het christendom tot in zijn wortels uitroeien.
Wie weet nu nog dat het geen fanatieke moslims waren die Irak zijn binnengevallen maar christenen, Amerikanen en Engelsen? En hoe enthousiast het westen was? Uiteindelijk hebben ze de oudste beschaving met de grond gelijk gemaakt en een 2000 jaar oud Mesopotamisch christendom nagenoeg uitgeroeid, samen met de slachting van honderdduizenden onschuldigen. En dit allemaal op grond van de zogenaamde massavernietigingswapens, die er niet waren. Deze leugens hadden ze zo sterk in de openbare opinie gebeiteld, dat hiervoor zelfs geen toestemming van de veiligheidsraad nodig was. En kijk nu eens naar het kabaal dat deze veiligheidsraad van 28 mei over Oekraine. Er waren toen inderdaad enkele tientallen doden gevallen. De euforie over de presidentsverkiezingen in Oekraine is onbeschrijfelijk, terwijl ze noch vrij noch democratisch waren, maar wel onder druk van de NAVO. En de verkozen president kreeg iets meer dan de helft van lang niet de helft van de stemgerechtigden. Iedereen lijkt akkoord te zijn dat Rusland de echte duivel is terwijl er in een land pas vrede kan zijn wanneer aan de verzuchtingen van gans de bevolking tegemoet gekomen wordt en niet aan de belangen van buitenlandse mogendheden.
De vermaarde historicus Philip Jenkins schreef een magistrale studie over “het vergeten christendom”, “de duizendjarige bloeidtijd van de Kerk in het Midden-Oosten, Azië en Afrika”. Jaren geleden waarschuwde hij er al voor dat we binnen kort de laatste christen uit Irak als martelaar kunnen vieren. Is dit “binnen kort” nu gekomen? Welke mens van goede wil kan daarbij rustig zijn dagelijkse drugs aan medialeugens blijven slikken en dan verder leven alsof er niets aan de hand is? Gelovigen kunnen een gebedsactie starten, zoals wij gedaan hebben (en nu doen) op het ogenblik dat er menselijk geen enkele mogelijkheid was dat wij aan de duizenden terroristen rondom ons heen konden ontsnappen.
Demo Für Alle
Er is echter ook zeer dringend werk aan onze eigen winkel. In heel Frankrijk is er een sterke volksbeweging ontstaan die de gewone menselijke en christelijke waarden van leven, huwelijk en gezin vinnig verdedigt. De regering slaagt er niet in hen te muilkorven, ondanks soms grof geweld. De weerbaarheid en creativiteit van deze “Manif Pour Tous” blijven groeien. Nadat dit Franse initiatief in Italië en in Taiwan wortel schoot, is het nu ook overgenomen in Z-Duitsland. De aanleiding hiertoe was de veroordeling tot gevangenisstraf voor ouders die hun kinderen beletten de lessen bij te wonen over sexuele opvoeding, waarbij de gendertheorie wordt opgedrongen. De “gender”-gekte is nu een wereldwijde, verplichte epidemie geworden: je bent slechts iets onzijdigs, een niemendalletje, en je beslist zelf of je mannetje, vrouwtje, bi-tje, trans-je of nog iets anders wilt zijn. Het geluk, de veiligheid en de welvaart van een samenleving zijn gebouwd op het gewone gezin als basiscel. De bedoeling is nu een sterke en brede lobby te vormen met alle mensen die nog wat gezond verstand hebben. Deze lobby moet dan opwegen tegen de alles vernietigende en officieel wereldwijd gesteunde LGBT (Lesbisch-Gay-Bi-Trans). Zouden er in België of Vlaanderen geen bekwame en bezielde mensen zijn om de verschillende verenigingen die nu al in deze zin werken, samen te brengen in een “Manifestatie Voor Allen”? Als alle mannen met zwarte baarden en zware wapens hier vertrokken zijn, kan ik ook komen en mee doen.
Dank
We willen enige uitleg geven met een oprecht dankwoord aan allen die ons hebben geholpen en blijven helpen met goederen, voeding, kleding en geld. Als er vrede is en moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel vanuit Libanon eindelijk na twee jaar kunnen terugkeren hoop ik een degelijk rapport te kunnen maken. Een voorlopig rapport gaven we vroeger al. Ziehier hoe er gewerkt wordt.
Alles wordt uiteindelijk centraal geregeld vanuit Libanon, door moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel, die zich al die tijd bijna op bovenmenselijke wijze hebben ingezet voor de noodhulp, voor mobiele hospitalen en zelfs voor de bevrijding van gegijzelden. Op verschillende plaatsen in Syrië zijn er mensen die met hen en onze gemeenschap verbonden zijn en in nauw contact staan met ons. Vooral is er hier zelf een groep van leken, ik noem ze de 12 apostelen omdat ze me doen denken aan de wijze waarop de apostelen de eerste kerkgemeenschappen hebben gesticht. Onze mannen hebben in Damascus en in heel Qalamoun groepen van mensengevromd, die met hen samenwerken. Omdat ze zo degelijk werken, krijgen ze veel waardering en worden nu ook officieel erkend en gevraagd. Zij hebben een vrij goed overzicht van de grootste noden in deze provincie. Wij komen nog steeds niet buiten. Zij zijn altijd op pad maar hebben hier hun thuisbasis. Ze zijn eigenlijk wandelende wonderen en kunnen de strafste verhalen vertellen (als de oorlog voorbij is). Hoe zij als weerloze burger een zwaar gewapende rebel de hand gaan drukken, hem de vrede wensen en hem vragen om weg te gaan want dat hier vrouwen en kinderen zijn. En die rebel gaat dan nog weg ook. Het is menselijk onbegrijpelijk hoe deze mannen overal levend doorheen gekomen zijn. Zij hebben ook een onwrikbaar vertrouwen en een diepe verbondenheid met zovele mensen in nood, die ze echt als hun broeders en zusters lief hebben.
Er zijn vele containers toegekomen met voedsel, kleding, medisch materiaal en medicamenten in Tartous en Lattakia. Daar was ook materiaal bij voor ons, dat omwille van het gevaar op de weg nog in veilige bewaring wordt gehouden. De hulpgoederen werden telkens ter plaatse onder de behoeftigen verdeeld. Hier bij ons zelf zijn enorme vrachtwagens toegekomen van het Rode Kruis en de Rode Halve maan. Het geld dat op onze rekening in België wordt gestort gaat naar Libanon en wordt vandaar uit gebruikt voor het specifieke doel dat opgegeven is en langs onze “12 apostelen” aan de behoeftigen in heel de provincie Qalamoun bezorgd. Er zijn talrijke moeders die alleen voor hun gezin moeten zorgen omdat hun man werd ontvoerd en vermoord. Er zijn overal zieken die medicamenten of verzorging nodig hebben. Een man die bijna niet ziet wordt geholpen met een aangepaste bril. Gehandicapten krijgen een rolstoel. Soms kan met wat geld en enkele regelingen een simpele woonst worden aangeboden. De uiteindelijke verantwoordelijke van deze groep heeft me vorig jaar al foto’s bezorgd van deze hulp aan gezinnen. Ik voeg er twee bij vanuit Damascus. Hij vertelt mij nu dat die gezinnen nog altijd in die “woonst” verblijven maar dat zij toch eigenlijk bij de “gegoeden” gerekend worden omdat nog een groot aantal gezinnen in parken slaapt. Het ene gezin was vroeger erg welstellend en heeft nu de beschikking over een kleine kamer en een toilet met wasbak en stromend water, dat dus dient als keuken. Het andere gezin (eigenlijk drie gezinnen) woont met 13 in een fabrieksruimte. Ook zij behoren nu tot de “gegoeden”. P. Daniel
18-06-2014 om 07:14
geschreven door Gust Adriaensen
17-06-2014
De dwaasheid van nieuwe namen en logo's
Het ACW maakt de stoet der dwazen nog wat langer. Want dwaas zijn de toplui van de verenigingen die menen dat hun organisatie per se een andere naam moet krijgen en de perfect ingeburgerde naam moet verdwijnen.
'Beweging.net' vervangt dus 'ACW'. Vele nieuwe namen zijn miskleunen maar 'Beweging.net' kan met recht en reden een van de grootste miskleunen genoemd worden. Het is zoals een reclameman opmerkte: het is hetzelfde als aan een specifiek merk van frisdrank, de merknaam 'frisdrank' geven.
Verleent deze nieuwe naam ook maar enige meerwaarde aan het ACW? Werd aan alle leden van het ACW de vraag gesteld of zij het nodig vonden de naam te veranderen? Waarom wordt de 'c' van 'christelijk' weggespoeld? Valse schaamte over de eigen roots en identiteit? Hoeveel heeft dat zinloze spelletje al gekost en hoeveel zal het nog kosten in de toekomst?
Als iemand zei: 'Ik ben lid van het ACW', dan was dat vrij duidelijk. Hoor je iemand al zeggen: 'Ik ben lid van Beweging.net? Ridicuul en stompzinnig.
Het ACW zou er beter aan doen veel meer energie te steken in de bestrijding van de superliberale plannen van sommige politieke partijen, die erop gericht zijn ons socialezekerheidssysteem te ontwrichten, het middenveld te verzwakken en de vakbonden vleugellam te maken.
17-06-2014 om 09:56
geschreven door Gust Adriaensen
16-06-2014
'Speculatie op voedselprijzen is een schandaal'
Paus Franciscus beklemtoonde tijdens een conferentie over ethisch investeren dat de financiële wereld de belangen van de volkeren moet dienen en het algemeen belang van de mensheid.
De paus stelde scherp de speculatie op voedselprijzen aan de kaak en hij riep de regeringen op een economie te bestrijden die uitsluit en verwerpt.
16-06-2014 om 16:50
geschreven door Gust Adriaensen
13-06-2014
'An economic system that no longer works'
In een interview met een Catalaanse krant zei paus Franciscus o.a. het volgende over economie:
'It is “outrageous” that some countries have a youth unemployment rate of more than 50%, with tens of millions of young Europeans out of work.
"We discard a whole generation to maintain an economic system that no longer works, a system that to survive must make war, as the great empires have always done."
13-06-2014 om 23:04
geschreven door Gust Adriaensen
'Individualistische marktlogica'
Christian Kunsch, voorzitter van de Mouvement Ouvrier Chrétien (MOC):
'Op sociaal-economisch niveau heeft het programma van de Vlaams-nationalisten tot doel ons socialezekerheidsmodel van een solidariteitslogica te doen overhellen naar een individualistische marktlogica.'
13-06-2014 om 12:25
geschreven door Gust Adriaensen
(Kinder)armoede: een schande
'420.000 van de 2,2 miljoen Belgische -18-jarigen groeien op in een arm gezin. Vooral in Wallonië en Brussel, maar ook in Vlaanderen zou het beter kunnen', schrijven de kranten.
Hoerakreetjes worden nog net niet geslaakt, omdat Vlaanderen het met 10% 'veel beter doet' dan Wallonië. Maar triomfalisme klinkt onmiskenbaar door.
Misplaatst hoe dan ook. Het is een hemeltergende schande dat er zovele kinderen in armoede opgroeien, dat er zoveel armoede is, tout court! En dat anderzijds onze samenleving gekenmerkt wordt door mateloze rijkdom en verspilling !
13-06-2014 om 12:08
geschreven door Gust Adriaensen
12-06-2014
Een gulzig en vervuilend volkje
Ecologische voetafdruk van Vlaming veel groter dan die van Waal
De Vlaming heeft een gemiddelde ecologische voetafdruk van 9 hectare, veel meer dan de zes hectare van de Waal. Dat blijkt uit een tweede berekening van onze ecologische voetafdruk. We zijn bovendien een pak gulziger dan onze buurlanden.
In 2010 berekende de milieuorganisatie Ecolife voor het eerst de ecologische voetafdruk van de Vlaming. Dat is de bruikbare oppervlakte die nodig is om te voorzien in de behoeften van een persoon. Dat was toen gemiddeld 6,3 hectare.
Dit jaar deed Ecolife, op vraag van de Vlaamse overheid, die studie nog eens over. Wat blijkt? Onze ecologische voetafdruk bedraagt geen 6,3 hectare maar ligt rond de 9 hectare, 40 procent meer dus. Volgens Ecolife, dat samenwerkt met het netwerk Global Footprint Network, komt dat omdat de berekeningswijzen steeds verfijnder worden – en zo steeds beter de werkelijkheid benaderen.
Ter vergelijking: de Walen hebben rond de 6 hectare per persoon nodig. Het gemiddelde voor heel België is 7,6 hectare. De capaciteit voor de hele wereldbevolking wordt geraamd op 1,8 hectare. Vertaald: als iedereen zou consumeren als de Vlaming, dan zouden er meer dan vijf aardbollen nodig zijn (in plaats van drie, zoals eerst gedacht).
België ( dus vooral Vlaanderen) doet het ook veel slechter dan zijn directe buurlanden. Fransen hebben een ecologische voetafdruk van 5,2 hectare, Duitsers van 6,1 hectare, Nederlanders van 6,7 hectare en Britten van 5,9 hectare. Dat komt onder meer omdat onze gebouwen gemiddeld ouder zijn en dat we alleen in onze auto naar het werk rijden. We eten ook anders. Zo consumeren we veel plantaardige olieën en eten we veel vis met een hoge ecologische voetafdruk.
(De Standaard, 12 juni 2014)
12-06-2014 om 07:49
geschreven door Gust Adriaensen
11-06-2014
Superdoktoor Michel D'Hooghe
Michel D'Hooghe, de ex-voorzitter van Club Brugge, is arts van opleiding, baron en voorzitter van de medische commissie FIFA.
In een interviewtje in De Standaard van 11 juni zegt hij woordelijk:
'Sinds Nieuwjaar heb ik geen tien nachten mijn bed gezien.'
Even narekenen. Tot vandaag, 11 juni zijn er in het gezegende jaar des Heren en der Rode Duivels, 2014, exact 161 nachten verlopen. Dokter D'Hooghe heeft van die 161 nachten, geen tien, laten we het dan zo royaal mogelijk op 'negen' houden, zijn bed gezien. De voorzitter van de medische commissie FIFA heeft dus 152 nachten zijn bed niet opgezocht. Een min of meer normale mens leidt daaruit af dat de heer D'Hooghe 152 nachten niet of amper geslapen heeft.
Amai, amai, amai, da's straffe toebak. En zeker voor een doktoor.
Wat doet dat allemaal met lijf en koppie van iemand, zelfs van een doctor in de geneeskunde. Wie kan ons dat vertellen. Een arts kan dat waarschijnlijk. Een ervaringsdeskundige wellicht. D' Hooghe zeer zeker: arts én ervaringsdeskundige.
En vaders en moeders, grootouders en voorouders, altijd maar hun kroost inpeperen dat een goede nachtrust allernoodzakelijkst is, het fundament van een gezonde geest in een gezond lichaam. Ouderwets gezeur ja.
D'Hooghe is de man die het gemaakt heeft en nog maakt, zonder slaap! Niet voor niks is deze uitzonderlijke arts voorzitter van de Medische Commissie van de FIFA!!
11-06-2014 om 15:03
geschreven door Gust Adriaensen
10-06-2014
Boudry en de 'onwankelbare sokkel van de zelfbeschikking'
Wetenschapsfilosoof Maarten Boudry vindt het betoog van Rik Torfs wansmakelijk omdat Boudry van mening is dat Torfs de dodende diaken afschildert als 'de overtreffende stap van de progressieve euthanasiewet'. Volgens Boudry schrijft Torfs het volgende : 'Eerst richten mensen hun eigen levenseinde in, maar voor je het weet beschikken ze ook over het leven van anderen. De grens is dun, de helling glad'. En Boudry evalueert: 'Dat is de wereld op zijn kop. De liberale euthanasiewetgeving steunt op de onwankelbare sokkel van de zelfbeschikking'.
Dat wetenschapsfilosoof Boudry helemaal geen verband wil zien tussen euthanasiewetgeving en de trend om ook te beschikken over het leven van anderen, dat hij in de evolutie van de wetgeving en eisen daaromtrent, helemaal geen 'hellend vlak' ontwaart, en dat hij fananieker en fundamentalistischer dan de gelovigen, inclusief Torfs, de 'zelfbeschikking' een 'onwankelbare sokkel' noemt, is natuurlijk zijn goeie recht. Maar een en ander roept toch vragen op omtrent het wetenschappelijke en filosofische inzicht van wetenschapsfilosoof Boudry.
Want hoe is het te verklaren dat mensen als Boudry de 'onwankelbare sokkel van de zelfbeschikking' bijna uitsluitend van stal halen in het debat omtrent leven en dood? Waarom accepteren zij klaarblijkelijk de aantasting en/of de vernietiging van het zelfbeschikkingsrecht, of zwijgen ze als vermoord, wanneer het gaat om beteugelende wetten allerhande, de vrijheidberovende en dirigerende impact van economie en reclame, de schaamteloze exploitatie en meedogenloze repressie van miljoenen mensen, de discriminatie en het racisme in hun eigen omgeving?
En vertrekken de pleitbezorgers van steeds maar uitbreiding van de euthanasiewetgeving (het 'hellend vlak', weet je wel) in de richting van leeftijdsverlaging en wilsonbekwamen, niet, zoals Boudry schrijft, 'vanuit de aanmatigende gedachte dat de ene mens over het leven en de dood van een ander kan beschikken'?
Hoe dan ook, ik herhaal wat de slotgedachte was in mijn vorige bijdrage: of er nu euthanasiewetgeving is of niet, de ethische vragen en verantwoordelijkheden blijven.
De verantwoordelijkheid die geldt voor de diaken-verpleger, geldt evenzeer voor de huisartsen, specialisten en ziekenhuisverplegers en familieleden, die in het verleden en nu nog 'God spelen en beslissen wanneer een ander uit zijn lijden moet worden verlost'. En zelfs wanneer de regels van de euthanasiewetgeving nauwkeurig worden gevolgd, gaat het weliswaar 'technisch gezien' niet om moord en moordenaars, maar blijft de ethische verantwoordelijkheid in essentie dezelfde.
Zich van die ethische verantwoordelijkheid totaal losmaken, omdat er zogenaamde erg nauwkeurige en doordachte wetgeving is, betekent het ultieme 'hellend vlak', een roetsjbaan.
Als wetenschapsfilosoof Maarten Boudry zich wil verschuilen onder de steeds maar groter wordende paraplu van de euthanasiewetgeving, dan is dat zijn zaak. Maar ik hoop dat hij de last van zijn ethische verantwoordelijkheid terdege zal blijven voelen.
10-06-2014 om 12:21
geschreven door Gust Adriaensen
09-06-2014
Wanneer de wetgever zich een verlosser waant
In Standaard van 7 juni, formuleert Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, een aantal bedenkingen over levensbeëindiging, naar aanleiding van de arrestatie van een verpleger-diaken. 'Wanneer een verpleger zich een verlosser waant', is een van de titels van het artikel.
Torfs schrijft dat er steeds meer gelegenheden komen waarin mensen zich over de waarde van andermans leven uitspreken. En hij stelt dat we erover moeten waken dat we niet God gaan spelen en beslissen wanneer een ander uit zijn lijden moet worden verlost.
Het is opvallend hoe Torfs krampachtig of soepel (naar keuze) de erg liberale euthanasiewetgeving in ons land buiten schot probeert te houden. Die poging komt het scherpst naar voren in het zinnetje: 'Het zou wansmakelijk zijn de misdrijven van de diaken te verklaren vanuit de liberale euthanasiewetgeving die de onze is'.
Wansmakelijk? Die appreciatie laat ik aan Torfs over. Maar ik ben ervan overtuigd dat het geen volledige maar wel een realistische verklaring is. Overigens doet Torfs in zijn vragen en bedenkingen niets anders dan verbanden leggen met de euthanasiewetgeving. En kunnen ze ook zonder veel problemen geplaatst worden naast de 'wettelijk geregelde doding', waarin het dan 'technisch gezien' niet gaat om moord en moordenaars.
Een voorbeeld. Torfs schrijft: 'Er komt een moment waarop je objectief kan vaststellen dat lijden niet langer draaglijk is en het leven zinloos wordt. Een ontsporing, zeer zeker'. Maar gebeurt niet precies hetzelfde bij 'wettelijke euthanasie'?
Torfs besluit: 'Voor een samenleving zoals de onze, die een zeer liberale euthanasiewetgeving heeft, is het noodzakelijk om de 'zelfbeschikking', én 'oordelen over andermans leven', duidelijk uit elkaar te houden.
Rik Torfs weet natuurlijk ook wel dat het voortdurend poneren van het 'absolute zelfbeschikkingsrecht', onvermijdelijk leidt tot het 'God gaan spelen', ook over de anderen, en in eerste instantie over de zwaksten.
En Rik Torfs weet ook wel dat er politici en moraalfilosofen zijn, die voor een euthanasiewetgeving pleiten die ook kinderen en wilsonbekwamen 'uit hun lijden verlost', wanneer anderen oordelen dat het moment daarvoor gekomen is.
En Rik Torfs weet zeker dat niet alleen in het verleden maar ook nu nog, huisartsen, met toestemming van de familie of op eigen houtje, het leven van terminale patiënten beëindigden.
Of er nu euthanasiewetgeving is of niet, de ethische vragen en verantwoordelijkheden blijven. De verantwoordelijkheid die geldt voor de diaken-verpleger, geldt evenzeer voor de huisartsen, specialisten en ziekenhuisverplegers, die in het verleden en nu nog 'God spelen en beslissen wanneer een ander uit zijn lijden moet worden verlost'. En zelfs wanneer de regels van de euthanasiewetgeving nauwkeurig worden gevolgd, gaat het 'technisch gezien' niet om moord en moordenaars, maar blijft de ethische verantwoordelijkheid in essentie dezelfde.
09-06-2014 om 14:36
geschreven door Gust Adriaensen
08-06-2014
Musica Divina in Postel
Donderdag 18 september 2014 14u00 abdij Postel Abdijlaan 28, Mol
Davidsfonds Academie en het Festival van Vlaanderen-Mechelen geven u de gelegenheid om het concertthema voluit te beleven. Exclusief voor MUSICA DIVINA geven de paters een unieke rondleiding door de vele gangen van de abdij. Daarnaast geniet u van een inspirerende lezing over de liturgische betekenis van het Requiem door vicaris Bart Paepen en een topconcert van Quatuor Debussy.
POSTEL-Requiems en afscheidsbrieven
Quatuor Debussy (FR)
JOSEPH HAYDN – Sonate I uit Die sieben letzte Worte DMITRI SJOSTAKOVITSJ – Strijkkwartet nr. 8 JOSEPH HAYDN – Sonate II uit Die sieben letzte Worte WOLFGANG AMADEUS MOZART – Requiem, KV 626
In de dagen voor de platenspeler moest je creatief zijn als je de werken van je favoriete componisten wou horen. Bij gebrek aan een huisorkest besloot de dokter en musicoloog Peter Lichtenthal dan ook om het œuvre van zijn held Wolfgang Amadeus Mozart te vertalen naar arrangementen voor kamerensembles. Zijn miniatuurversie van het Requiem leidt de strijkers weg van de Latijnse tekst, zodat de vindingrijkheid van het tragische wonderkind ten volle geapprecieerd kan worden.
Mozart stierf voor hij zijn Requiem kon afmaken, Sjostakovitsj schreef een muzikale afscheidsbrief en weigerde vervolgens te sterven. Volgens een goede vriend pende Dmitri zijn Quatuor nr. 8 nadat hij voor het eerst getroffen werd door de zeldzame vorm van polio die hem pas jaren later het leven zou kosten. De schoorvoetende Sovjet droeg het werk uiteindelijk op aan de slachtoffers van fascisme en oorlog. Het Franse ensemble Quatuor Debussy draagt u op om een zitje te reserveren in de Postelse Abdijkerk.
Organisatie: i.s.m. Cultuurcentrum ’t Getouw, Gemeente Mol, Abdij van Postel en Davidsfonds Academie
Davidsfonds Academie en het Festival van Vlaanderen-Mechelen geven u de gelegenheid om het concertthema voluit te beleven. Uitzonderlijk, voor MUSICA DIVINA, gunt de abdij van Postel u een een blik achter de schermen met een rondleiding. Hierna geniet u van een boeiende lezing over de liturgische betekenis van het Requiem door vicaris Bart Paepen. INFO & INSCHRIJVINGEN of 016 31 06 70
08-06-2014 om 13:36
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/12
Vrijdag 6 juni 2014
Weer alarm
Woensdagavond rond tien uur horen we dicht bij onophoudelijk schieten met meerderen tegelijk. Al zijn we de schrik kwijt, bij een dergelijk extra geschut beginnen de kinderen toch weer te wenen. Direct vluchten de meesten in de schuilkelder en sommigen gaan naar de kerk, die ook veilig is en waar dan even samen gebeden wordt. Plots zegt iemand lachend dat het vreugdesalvo’s zijn voor de president!En de regering had nog zo uitdrukkelijk gevraagd om niet in de lucht te schieten omdat er altijd gevaar bij is als dat ding terugkomt. Voor de munitie moet men het niet laten, die is er genoeg, vermits het leger iedere dag grote voorraden van rebellen opruimt. We gaan terug naar de refter en zetten de tv aan. Het centrale plein van Damascus en de andere steden ziet zwart van het volk, dansende en juichende mensen met Syrische vlaggen en portretten van Bachar al-Assad. Deze avond werd officieel meegedeeld dat hij inderdaad de verkiezingen gewonnen heeft met 88,7 % van de stemmen. Wie van cijfertjes houdt: er waren ruim 15 miljoen stemgerechtigden in binnen- en buitenland, waarvan ruim 11,6 miljoen hebben gestemd. Dr. Hassan Abdullah al-Nouri, een liberale soenniet, kreeg meer dan een half miljoen stemmen en Maher Abdul-Hafiz Hajjar, een communistische soenniet, meer dan 372 duizend. Dr. Bashar Hafez al-Assad, een alawiet van de Baaspartij, kreeg meer dan 10 miljoen stemmen en is gekozen voor een termijn van 7 jaar.
Het zal niet de beste dag zijn voor “de oppositie”, de zogenaamde Nationale Coalitie, die volgens hun eigen fantasie 60 % van het land controleren maar in werkelijkheid voorlopig nog een strook in het Noorden, aan de grens met Turkije plus enkele geïsoleerde dorpen kunnen terroriseren. Het is ook een opdoffer voor het westen, zijn politiekers en media die alles gedaan hebben om deze verkiezingen te boycotten terwijl nu blijkt dat hun eigen democratie eigenlijk een parodie is.
Om te delen in de volksvreugde wordt besloten de volgende dag donderdag als zondag te vieren en bij de eucharistie het Te Deum te zingen, wat we ook gedaan hebben. We hebben ’s middags feestelijk gegeten terwijl we naar de tv keken. Er heerst een ongelofelijke feestvreugde in heel het land.
Op weg naar vrijheid en democratie
Toen ik eind 2010 als toerist hier kwam, aanvaardde ik iedere uitnodiging om mee te rijden. Zo was ik bij heel wat families, vrienden en kennissen te gast en bezocht flink wat bezienswaardigheden. Er heerste onder de bevolking een grote veiligheid, een oosterse gastvrijheid, een harmonieus samenleven en een goedkoop en vrij welvarend leven. Eenmaal vroeg mijn begeleider me echter, in Damascus, niets te zeggen of te antwoorden. Persoonlijke vrijheid op politiek gebied was toen immers heel klein. De geheime diensten waren nog overal aanwezig en moeiden zich met alles. Voor het minste kon men opgepakt worden. De corruptie van die diensten was algemeen bekend. Zij wisten ook alles, behalve dat er al maanden lang wapens en vechtjassen in Syrië gesmokkeld werden om het land te ontwrichten. Zogenaamd wisten ze van niets, want sommigen waren er zelf bij betrokken. Bij het begin van de oorlog zijn ze dan ook overgelopen. Zij verwachtten dat het land toch onder westerse macht zou vallen en kozen op tijd “de goede kant”. Bij de eerste aanvallen op Damascus is trouwens ook menig rijk of invloedrijk Syrier aldaar opgestapt om zijn persoonlijk bezit en leven veilig te stellen. Uiteindelijk was dit een goede zuivering. Sindsdien zijn er grondige democratische hervormingen doorgevoerd, waarvan de huidige verkiezingen het hoogtepunt vormen. Kon er vroeger niet zonder gevaar in het openbaar over politiek gesproken worden, nu wordt er overal en altijd openlijk over gepraat. En iedereen kan zich kandidaat stellen. Was er vroeger heel wat verdoken kritiek op regering en president, nu is er een ongelooflijk enthousiasme voor president, regering en leger, die het land van terroristen zuiveren. De zelfverklaarde ‘vrienden van Syrië’ die het land nog steeds willen ontwrichten, zijn me 114 begonnen en nu schieten er nog 11 over, wijselijk de groep van Londen genoemd. In Teheran is de tweede ontmoeting geëindigd van de ware “vrienden van Syrië” met parlementaire delegaties uit meer dan 30 landen. Een van hun besluiten betrof het sturen van waarnemers naar deze presidentsverkiezingen.
Groeiend enthousiasme
De meeste nieuwsberichten uit het buitenland hierover blijven onbegrijpelijk en vormen een mengsel van fantasie en brutale oorlogspropaganda zonder enig besef van de werkelijkheid. Het westen lijkt in de greep van een hysterie en een agressie tegen het Syrische volk, onder de mom van een huichelachtig medelijden. Zelfs de voormalige chef van de oppositie, de Nationale Coalitie, Moaz al-Khatib verwijt de zogenaamde “vrienden van Syrië” nu dat het leugenaars en huichelaars zijn die alles willen behalve dan dat de ellende in Syrië beëindigt wordt. En dat wordt gretig overgenomen door de papegaaien van de westerse media, onze Vlaamse incluis, van de zogenaamde “kwaliteitskrant(en)” tot de populaire weekbladen. Wat zij brengen is over het algemeen precies het tegendeel van de werkelijkheid.
De voorbije weken werden in heel Syrië spontane manifestaties gehouden, feestelijkheden, rallies, festivals, ontmoetingen om deze verkiezingen te vieren, het leger te danken om zijn strijd tegen de terroristen, met uitdrukkelijke dank aan de president. Er is een golf van patriotisme ontstaan bij de Syriers over heel de wereld. Er werd in 43 Syrische ambassades gestemd met een opkomst van 95 %. In Rusland stemden enkele Syriërs met hun bloed. Syriërs uit België, Frankrijk en de VS, landen die de deelname aan de verkiezingen verboden – tegen alle internationale regels in! - zijn maandag met een afvaardiging in Syrië toegekomen om te stemmen. Zaterdag 31 mei protesteerden 550 Syriërs voor de hoofdgebouwen van de UNO in New York. In Libanon werd door 100.000 Syriërs gemanifesteerd met Syrische vlaggen, afbeeldingen van de president, slogans van dank aan het leger. In dit kleine landje gaf het een mensenzee te zien zo ver als men kijken kon. Westerse media trachten deze optocht te misbruiken om te tonen hoeveel Syriërs zogenaamd het “dictatoriaal regime” ontvluchten. Ter plaatse was deze optocht een ergernis voor de westersgezinden die de schampere vraag stelden: Als jullie zo erg voor Syrië zijn, waarom zijn jullie dan hier en gaan jullie niet terug? Het antwoord was even ondubbelzinnig: Wij zijn hier, niet omwille van de regering van Syrië maar omwille van jullie terroristen die Syrië uitmoorden en verwoesten! En vanuit Koeweit kwamen op de valreep nog drie vliegtuigen vol met Syriërs om te stemmen.
Waarom zijn, voor het westen, de verkiezingen in Afghanistan, Irak, Libië, Oekraïne... o zo democratisch? Omdat het westen die landen al verwoest en in zijn macht heeft. Zijn pionnen zijn er al gezet. (In Oekraïne is Petro Porochenko onder toezicht van de NAVO gekozen met 54% van 16,5 % van de stemgerechtigden!). Waarom zijn de verkiezingen in Syrië och toch zo ondemocratisch? Omdat het westen de soevereiniteit van dit volk maar niet kan breken en omdat ocharme de rebellenleiders vanuit hun villas in Doha, Ankara, Parijs en Brussel niet mogen meedoen. “Democratisch” voor het westen is dat in Syrië een overgangsregering geplaatst wordt door de club van de 11 landen van Londen. Daarom worden regering en president door het westen al jaren afgeschilderd als dictatoriaal en duivels, terwijl het volk de regering, het leger en de president op handen draagt om hun moed en bescherming. Als het westen zo zeker is dat deze verkiezingen vervalst worden of zijn, waarom sturen ze geen waarnemers? Omdat ze bang zijn van de waarheid. Syrië toont heel de wereld wat groeien naar soevereiniteit, vrijheid, democratie en een harmonieuze samenleving eigenlijk is. 250.000 jihadisten, door het buitenland getraind, betaald, bewapend en dikwijls gedrogeerd, hebben drie jaar lang in Syrië gemoord en verwoest, maar de soevereiniteit van het land niet kunnen breken. Zal de nieuwe forse steun die Obama beloofd heeft, met de hulp van de NAVO in Turkije en de golfstaten dit wel kunnen?
Terrorisme en leugens van het Westen ontmaskerd
De buitenlandse media waren met 360 aanwezig bij deze verkiezingen en de Syrische uitnodiging om waarnemers te sturen voor de presidentsverkiezingen van dinsdag werd beantwoord door parlementariers, NGO’s en onafhankelijken o.m. uit Rusland, Iran, Pakistan, Canada, Amerika, Venezuela, Brazilië en Bolivië. De bevindingen van deze erg gevarieerde groep laten aan duidelijkheid niets te wensen over: deze verkiezingen zijn eerlijk, doorzichtig en democratisch verlopen. De waarnemers hebben vrij over heel het land kunnen controleren, van Damascus en Sweida tot Aleppo en Idlib, van Homs tot Deir-Ez-Zor. Ze spreken van een zeer grote opkomst, een groot optimisme en een sterk nationaal gevoel onder de mensen. Zij doen een beroep op de internationale gemeenschap om deze verkiezingen ook te respecteren. Woensdag, nog voor de uitslag bekend was, verklaarden ze unaniem: Bashar al-Assad is de echte leider van Syrië, waar volk, leger en regering één zijn. Een afvaardiging van het Anti-War-Committee uit Chicago is tevens in Homs zijn medeleven gaan betuigen met het immense leed dat ook daar werd aangericht, mede door Amerika. Inmiddels heeft een Amerikaanse senator, Richard H. Black een brief geschreven aan de Syrische president om hem te danken voor de wijze waarop hij zijn volk beschermd heeft en vooral de minderheden zoals de christenen en ook de kleine Joodse gemeenschap. Het eindrapport van de waarnemers haalt fel uit naar Amerika en de Zionisten die het terrorisme blijven steunen, tegen een volk dat zelf over zijn toekomst wil en zal beslissen. Ook de NAVO en Europa krijgen er van langs. Als ze vrijheid en democratie zo hoog in hun vaandel dragen, waarom dan die hypocrisie van de weigering om de Syriërs in hun land te laten deelnemen aan de verkiezingen, wat een verwerping is van de mensenrechten en van de waarden van de democratie.
In Syrië werden deze verkiezingen als een hoogtepunt gevierd en als een overwinning op de weredlwijde oorlog tegen het land. Het is voor de Syriërs het symbool van hun weerstand en tevens het begin van de heropbouw en een definitieve doorbraak van de grote verzoeningsbeweging, de mussalaha, een die ruim ’n half miljoen stemmen kreeg, dankte de president voor zijn overwinning en ook zijn eigen achterban. Hij gaf tegelijk een flinke veeg uit de pan met name aan de Franse president omdat diens houding niet Syrië maar Frankrijk te schande heeft gezet. Deze verkiezingen zijn een politieke en militaire overwinning omdat ze een overwinning zijn van het volk. Syriërs blijven één familie over alle etnische en religieuze verschillen heen. En de man die de meest gemene laster en aanvallen vanuit het buitenland in de moeilijkste omstandigheden moedig heeft verduurd om de soevereiniteit van zijn volk te beschermen wordt er nu terecht ruimschoots voor beloond.
De boodschap van Jeanne d’Arc.
Zaterdag hebben we feestelijk de eucharistie gevierd van de Jeanne d’Arc, patrones van Frankrijk. Het kind hoorde op 13 jarige leeftijd al stemmen van o.a. de heilige aartsengel Michaël. Zij moest Frankrijk van de Engelsen bevrijden en de Dauphin tot koning laten kronen om de plaatsvervanger te zijn van “Christus, Koning van Frankrijk”. Het kind trekt als zeventien jarig meisje soldatenkleren aan, met de nodige wapenuitrusting. Aan het hoofd van het koninklijk leger bevrijdt ze Orléans van de Engelsen. Hierna wordt de ene stad na de andere bevrijd. Ze zorgt er voor dat Charles VII in Reims tot koning wordt gekroond en trekt opnieuw ten strijde. Ze wordt gevangen genomen en aan de kerkelijke rechtbank overgeleverd. Gesteund door de beste theologen van die tijd, oordeelt de rechtbank dat ze schuldig is aan ketterij. Op 30 mei 1431 wordt ze op de markt van Rouen levend verbrandt. Een kwart eeuw later volgt het eerherstel door de Kerk. Met behulp van de vele nog levende getuigen wordt het monsterproces van haar veroordeling ontmaskerd. In 1908 volgt haar zaligverklaring en paus Pius XI zal haar verheffen tot tweede patroon van Frankrijk, naast O.L. Vrouw. De huidige openbare opinie is zo ver van de echte werkelijkheid verwijderd dat dit allemaal heel vreemd klinkt. En onze “dieptepsychologie” kan hierover evenmin iets leren omdat ze “hoogte” mist. Met de trukendoos van “zinsbegoocheling” of “hysterie” kun je deze onweerlegbare historische feiten niet uitvagen. De enige redelijke verklaring is dat Jeanne d’Arc inderdaad een uitzonderlijke goddelijke roeping had om in Frankrijk het “Koningschap van Christus” te doen erkennen. Waar Gods geboden niet worden gerespecteerd is het ook voor de mensen een hel. Als God wordt erkend zal ook de mens gerespecteerd worden. Dan zal er goed bestuur zijn, vrijheid en democratie, vrede en vreugde voor iedereen. Iedere gezagsdrager is slechts een vertegenwoordiger van Gods gezag op aarde. Of deze gelovig is of niet, man of vrouw, zus of zo, verandert aan de werkelijkheid niets. Romeinse keizers dachten dat ze god waren en Friedrich Nietzsche verkondigde de “dood van God” maar hij werd krankzinnig en nu is Nietzsche dood.
Alle staatshoofden hebben de opdracht, niet om als de Romeinse keizers god te spelen en voor eigen glorie of macht ellende te brengen over het volk, maar om de goddelijke en natuurlijke orde te respecteren tot heil van allen. Moge de Heilige Geest dit Pinkstervuur ontsteken. Syrië als lekenstaat in een Arabisch land is al goed op weg om in werkelijkheid Christus Koningschap te erkennen. De evangelist Mattheüs had het al gezien: “De faam van Jezus ging uit over geheel Syrië” (Mt. 4; 24).
Nog wat positief nieuws
Merian Yahya Ibrahim uit Soedan is veroordeeld wegens godslastering. Ze werd opgesloten totdat ze zou worden opgehangen. Ze is schuldig aan godeslastgering omdat ze als christen gehuwd is met een christen en als christelijk gezin leeft. In de gevangenis is ze bevallen van haar tweede kindje, een meisje, Maya genaamd. Daarvoor vonden de bewakers het niet nodig haar van haar boeien te ontdoen. Omwille van haar baby kan ze nu echter de eerste twee jaar niet naar de galg geleid worden. De vertegenwoordiger van het ministerie, Abdullahi Alzareg heef trouwens nog eens uitdrukkelijk verklaard dat Soedan de godsdienstvrijheid garandeert en de bescherming van de vrouw. Hoe het mogelijk is dat die man zo kan spreken?at het westen doet tegenover Syrië. Wel, hij doet niets anders dan wat het westen doet tegenover Syrië. De verwoesters van het land noemen zich “de vrienden van Syrië” en de moorodenaars heten “vrijheidstrijders”. Het zijn springlevende oprispingen uit een heidense oertijd. Maar goed, mede dank zij enig buitenlands protest, is deze christen vrouw voorlopig vrij. De galg blijft evenwel op haar wachten. Feministen en voorvechters van mensenrechten, waar wachten jullie op om voor Merian en Maya uw wereldwijd protest te laten weerklinken? Aandacht wekken door iets speciaals aan of uit te trekken is helemaal niet nodig. Een sterke motivatie is de beste outfit.
In Egypte is maarschalk Sissi op 29 mei tot president verkozenmet 93 % van de stemmen. Neen, we doen niet mee met de westerse oorlogspropaganda die er naar streeft om door chaos ook dit land in handen te krijgen. Wij staan helemaal achter de mening van mgr Abdel Zaki, apostolisch vicaris van Alexandrie en hoofd van de katholieke kerk in Egypte. Morsi was inderdaad gekozen (hoe nipt ook), maar het volk heeft vlug begrepen dat hij het land met zijn moslimbroeders (en de steun van het buitenland) naar de chaos leidde. Sissi, als baas van het leger, heeft niet op eigen initiatief ingegrepen. Onder druk van het volk heeft hij het land van de burgeroorlog gered. Hij wilde aanvankelijk zelf geen politiek ambt bekleden maar het volk bechermen. Nu is hij gelukkig toch president. Sissi, zo zegt mgr Zaki, is een goed man en geeft grote hoop voor alle Egyptenaren, moslims zowel als christenen. Zo is er ook voor de christenen veiligheid en toekomst. Laten we vurig bidden voor het Egyptische volk, het land van de heilige Antonius, de vader van het monnikenwezen en van de koptische christenen.
Generaal Wojciech Jaruzelski was Pools staatshoofd, atheist, rabbiate bestrijder van de katholieke Kerk en van de vrije vakbond Solidarnosc, de man van de ijzeren discipline. Ondanks het sterke verzet van Leonid Brejnev en de toenmalige Sovjetunie kon hij niet verhinderen dat de Poolse paus Johannes Paulus II op bezoek kwam en ongezouten zijn mening zei. De uitgesproken katholiek, Lech Waleza en de vrije vakbond werden razend populair. Generaal Jaruzelski riep in 1981 de staat van beleg uit maar het katholieke Polen ontwaakte nu voor goed. De sovjettanks dreigden Polen binnen te vallen, zoals in Budapest en in Praag, maar onverwijld liet Johannes Paulus II de vechtjassen weten dat hij in Polen zou staan, zodra de eerste sovjettank over de grens rolt. De almacht van het sovjetblok werd gebroken en het katholieke Polen bloeide open. Generaal Jaruzelski milderde zijn harde houding. Hij kwam ook bij Johannes Paulus II in Rome op de koffie. Nu is hij op 91-jarige leeftijd overleden, als christen, gesterkt door het sacrament van de ziekenzalving. Waarom zou een dergelijke ommekeer niet mogelijk zijn voor menig westers of arabisch staatshoofd dat nu nog een rabbiate bestrijder is van het christelijk geloof en van de echte waardigheid van de mens? Heer Jezus, raak hun hart en vooral ook het onze, opdat wij vrijmoedig zouden blijven getuigen voor het aanschijn van de machtigste wereldheersers.
P. Daniel
08-06-2014 om 08:52
geschreven door Gust Adriaensen
07-06-2014
Wenkt de politieke hypocrisie?
Nu een nationalistische en christendemocratische Vlaamse formatie in de steigers wordt gezet, zal het een boeiende en verhelderende oefening zijn nauwkeurig op te volgen, hoe deze politieke partijen zullen omspringen met hun verkondigde sociaaleconomische opvattingen.
Het is onderhand wel bekend: de erg liberale en harde visie van N-VA op economie en sociale zekerheid is objectief gewoonweg niet compatibel met de opvattingen van CD&V, zeker niet met de ACW-vleugel binnen die partij.
Eerder was in de kranten te lezen, dat er van de 27 CD&V'ers in het Vlaamse parlement, er 15 tot de ACW-stal gerekend worden. Hier volgt, om het geheugen op te frissen, het lijstje: Kathleen Helsen, Caroline Bastiaens, Dirk De Kort, Jo Vandeurzen, Sonja Claes, Vera Jans, Michel Dooms, Katrien Partyka, Bianca De Baets, Joke Schauvlieghe, Cindy Fransen, Valerie Taeldeman, Hilde Crevits, Johan Verstreken, Griet Coppé.
Dat numerieke ACW-gewicht wordt nu ook wel vertaald in de samenstelling van het onderhandelingsgroepje van CD&V. Drie van de vier onderhandelaars, zijn ACW'ers: Schauvlieghe, Crevits en Van Deurzen.
Om hun eigen geloofwaardigheid en die van de partij en van het ACW, te bestendigen, zullen zij ervoor moeten zorgen dat in het bijzonder de sociaaleconomische opvattingen en standpunten van het ACW, voldoende gewicht krijgen in de onderhandelingen van CD&V voor het vormen van de nieuwe Vlaamse regering.
Want hoe dan ook, de opvattingen van de zgn. 'linkervleugel' (de ACW'ers) van CD&V, sluiten veel nauwer aan bij S-PA en Groen, om PVDA+ nog niet te vermelden. Met recht en reden vraagt Van Besien van Groen, zich dan ook nu al af, wat de ACW'ers eigenlijk nog te zoeken hebben bij een partij die duidelijk kiest voor een centrum-rechtse machtsuitoefening.
Het zal dus opletten geblazen worden voor de parlementaire ACW'ers! Verkoop je ziel en je opvattingen niet lichtzinnig aan partijen die tot voor kort het ACW wilden vernietigen, die de vakbonden haten en willen kortwieken, die het middenveld willen uitschakelen.
Het zal dansen op een dunne koord worden. De scheidingslijn tussen te prijzen geloofwaardigheid en te verachten hypocriet opportunisme zal zeer, zeer dun zijn.
Wat zal een erg concrete lakmoesproef zijn die onverbiddelijk de politieke hypocrisie in beide partijen (maar ook in het ACW) zal blootleggen: horen we nog iets van de op destructie gerichte aanvallen op het ACW vanwege N-VA en zijn parlementslid Dedecker én van de gerechtelijke reacties daarop vanwege het ACW en Develtere?
07-06-2014 om 09:49
geschreven door Gust Adriaensen
06-06-2014
'De oorspronkelijke gestalte van de Kerk naar boven halen'
In zijn Pinksterboodschap schrijft Johan Bonny, bisschop van Antwerpen, o.a. het volgende:
'Dit is het werk van de Heilige Geest: steeds opnieuw de oorspronkelijke gestalte van de Kerk naar boven halen. Zo had Jezus het beloofd aan zijn leerlingen, kort voor zijn afscheid: „de Helper, de heilige Geest, die de Vader in mijn Naam zal zenden, Hij zal u alles leren en u alles in herinnering brengen wat Ik u gezegd heb” (Joh 14,26). Het geheugen van de Kerk en van de christenen is kort, vooral wanneer het gaat om de kern van het Evangelie en het getuigenis van Jezus. De Heilige Geest heeft er geen gemakkelijke klus aan gehad om telkens weer aan de Kerk het woord en het voorbeeld van Jezus in herinnering te brengen. Je moet wel de Heilige Geest zijn om dat niet moe te worden!
Om ‘beschikbaarheid voor de Geest’ bidden wij in deze Pinkstertijd. We vragen dat de Heilige Geest onze kerkgemeenschap mag vernieuwen, haar dichter bij de tijd mag brengen, haar oorspronkelijke gestalte weer naar boven mag halen. We bidden voor al wie een verantwoordelijkheid dragen in de kerkgemeenschap: dat ze zich als herders zelf laten leiden door de Heilige Geest. En vooral: we danken de Heilige Geest dat Hij het nog niet heeft opgegeven met onze kerkgemeenschap, ondanks ons korte geheugen. Hierom misschien is de Heilige Geest zo licht als adem en als vuur: om met ons door één deur te kunnen!'
06-06-2014 om 10:17
geschreven door Gust Adriaensen
05-06-2014
Varkens genoeg in Vlaanderen
Vlaanderen telt evenveel varkens als inwoners. De provincie West-Vlaanderen telt drie varkens per inwoner.
05-06-2014 om 20:42
geschreven door Gust Adriaensen
04-06-2014
Vormingsdag religieus patrimonium
Op 3 juni organiseerde IOK een zeer druk bijgewoonde vormingsdag over het religieus patrimonium, in het bijzonder de kerkgebouwen. De studiedag had plaats in Aula De Heyduin, de voormalige kapel van Heidehuizen in Mol.
Ward Kennes, burgemeester van Kasterlee handelde over het eredienstendecreet en Jan Jaspers, directeur Centrum voor Religieuze Kunst en Cultuur, over parochiekerkenplannen en het onroerend erfgoeddecreet. Wim Selderslaghs, vicaris van het bisdom Antwerpen, schetste de situatie en de evoluties van de parochies in de regio.
Nadien kwamen enkele sprekers aan de beurt die een beeld ophingen van initiatieven en beslissingen omtrent de toekomst van een aantal kerken in de Westhoek, de stad Gent en de Limburgse gemeente Kortessem.
Belangrijke ideeën bij de aanpak in Kortessem, waren de volgende:
-Kerkgebouwen zijn veel meer dan alleen maar gebouwen. Zij zijn 'actoren' in een breed sociaal-economisch netwerk.
-In plaats van de kerken te beschouwen als een 'probleem', kunnen ze echte hefbomen zijn voor een dorp of een wijk en kunnen ze een gewichtige en inspirerende rol blijven spelen in het religieuze, sociale en culturele leven van de lokale gemeenschap.
Tijdens de vragenronde werd gewezen op de groeiende kloof tussen de administratieve, juridische en technische eisen aan de kerkbesturen vanwege de Vlaamse overheid enerzijds en anderzijds de beperkte mogelijkheden van de kerkfabrieken die uit vrijwilligers bestaan. Er werd gepleit voor meer professionele ondersteuning van de kerkbesturen vanwege de overheid. De IOK zou voor onze streek daarin een belangrijke rol op zich kunnen nemen.
04-06-2014 om 08:18
geschreven door Gust Adriaensen
03-06-2014
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Dank aan alle leraars: opvoeden is een belangrijke missie, die jonge mensen leidt naar wat goed, mooi en waar is.'
03-06-2014 om 21:18
geschreven door Gust Adriaensen
Antwerpse korpschef toch op de hoogte
Na een eerdere uitspraak van de korpschef van de Antwerpse politie dat hij van toeten of blazen wist wat de klachten over racisme in zijn korps betreft, de bekentenis achteraf dat er toch wel een klacht geweest was, blijkt nu, volgens onderzoek van De Standaard, dat er zelfs recent een aantal klachten ingediend zijn.
Tja, een en ander is niet van aard om de geloofwaardigheid van de Antwerpse politieleiding te verhogen. En dan stelt zich ook onvermijdelijk de logische vraag -die merkwaardig genoeg door de media angstvallig uit de weg wordt gegaan-: 'Wist de topbaas van de politie, de burgemeester, van die klachten?
Het is uiterst onwaarschijnlijk dat een burgemeester niet op de hoogte zou zijn van dergelijke ernstige problemen in zijn politiekorps. Als de Antwerpse burgemeester van toeten of blazen wist, dan loopt er iets fundamenteels mis met de communicatie tussen politiehoofd en korpschef.
Wellicht heeft De Wever het dan toch te druk met zijn vijfvoudige job: federale informateur, Vlaamse informateur, parlementslid, partijvoorzitter en burgemeester-politiehoofd van de grootste stad van Vlaanderen. Oef!
03-06-2014 om 07:16
geschreven door Gust Adriaensen
02-06-2014
Burgemeester De Wever reageert verkeerd op racisme politie
De Antwerpse burgemeester De Wever zegt in een reactie op de getuigenissen over racisme in zijn politiekorps, dat 'de geviseerde agenten naar buiten moeten komen'. Daarmee stelt hij zich op de lijn die korpschef Muyters al had getrokken.
Volgens hoofdcommissaris op rust, Hugo Stabel, reageert Muyters verkeerd. Wat Stabel evenwel over Muyters schrijft, geldt ook perfect voor De Wever.
Deze beide heren schermen ermee dat ze officieel niet op de hoogte zouden zijn en dat de slachtoffers maar een officiële klacht moeten indienen.
Op die manier verplaatsen de twee topmensen van de Antwerpse politie, burgemeester en korpschef, de verantwoordelijkheid naar het voetvolk: eenvoudige agenten. Die beseffen heel goed wat hen te wachten staat als zij met hun klachten 'naar buiten komen'.
Het zijn vanwege De Wever en Muyters ondermaatse en onwaardige reacties. Zij dragen de verantwoordelijkheid om aan het racisme in het Antwerpse politiekorps, paal en perk te stellen. Zij moeten door harde maatregelen het bestaande racisme de kop indrukken en door efficiënte preventieplannen het in de toekomst onmogelijk maken.
02-06-2014 om 08:00
geschreven door Gust Adriaensen
01-06-2014
'Het enige signaal van de kiezers is hun stem'
Marc Reynebeau:
'De stem van wie koos voor een verliezende partij, is niet minder legitiem dan die van wie koos voor een partij die totj de winnaars bleek te behoren.'
'Voorkeuren voor een bepaalde coalitie, zijn subjectief en ideologisch en moeten niet veinzen dat ze op een objectieve democratische noodzaak steunen.'
'Voor de democratie volstaan de cijfers wel degelijk: een regering, hoe ze ook is samengesteld, die kan rekenen op de helft plus één van de stemmen in het parlement, is een perfect legitieme regering, die het enige signaal van de kiezers, hun stem, ten volle respecteert.'
01-06-2014 om 06:44
geschreven door Gust Adriaensen
31-05-2014
Pakt de Antwerpse burgemeester het racisme bij de politie aan?
'Racisme in het Antwerpse politiekorps - Allochtone agenten getuigen', bloklettert De Standaard. En dan volgt een stuitend relaas over uitingen van soms extreem racisme van 'witte' politiemensen ten aanzien van allochtone collega's.
Dat het racisme in het Antwerpse korps erger is dan in de andere korpsen van het land en er de laatste tijd zeker niet op verbeterd is, is al langer bekend. Maar nu hoor je erover uit de mond van mensen die er dagelijks mee geconfronteerd worden.
Het laatste zinnetje van het krantenartikel luidt als volgt: 'Korpschef Serge Muyters wenste vrijdag niet te reageren'.
Spontaan komt dan toch de gedachte op: Waarom contacteert de krant ook niet de burgemeester, het hoofd van de politie?
Die liet zich het voorbije anderhalve jaar geregeld opmerken en gelden als baas van de Antwerpse politie? Bijvoorbeeld om onschuldige betogers tegen multinationals te laten oppakken.
Maar ja, de strijd tegen het racisme in zijn eigen politiekorps behoort klaarblijkelijk niet tot het prioriteitenlijstje. Het uitroeien van dat racisme zou pas echt een verandering zijn!
31-05-2014 om 09:23
geschreven door Gust Adriaensen
30-05-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/11
Vrijdag 30 mei 2014
Alarm midden in de nacht
In het vooruitzicht van het einde van de week, gaan we vrijdagavond dankbaar slapen. Rond één uur worden we echter opgeschrikt door aanhoudend, oorverdovend lawaai van schoten en zware ontploffingen. De gebouwen daveren. Er is een onverwachte kermis in de onmiddellijke omgeving rond het klooster. Meteen gaat de alarmbel en iedereen daalt met bekwame spoed de trappen af naar de schuilkelder. De gevechten duren tot ongeveer drie uur. Het herinnert ons aan wat we half november vorig jaar beleefden. Toch is de situatie en de sfeer nu totaal anders. Toen hadden de rebellen alle kansen en alle mogelijkheden om ons met één vingerknip als aardbewoners te schrappen. En tot heden kan niemand verklaren hoe het eigenlijk komt dat ze het toch niet klaar kregen. Nu zijn we veel geruster en blijven toch alert. De oorlog is eigenlijk al voorbij, maar er blijven helaas voorlopig nog groepen kampachtige pogingen doen om te moorden en te verwoesten waar ze kunnen. Het ziet er naar uit dat ze hier en nu geen zware slag meer kunnen slaan.
Zaterdagmorgen schijnt een heerlijke zon. De zusters verhuizen alleen met het noodzakelijke slaapgerief, de fraters hebben hun eigen plekje en de vluchtelingen blijven in hun appartement. We weten van waar projectielen eventueel kunnen komen en houden er rekening mee. Het nationale leger zit de rebellen zo op de hielen dat ze niet heel veel tijd en ruimte meer hebben. Gedurende twee dagen horen we geen schot meer. Daarna volgen er enkele knallen die wel zo geweldig zijn dat je niet begrijpt hoe mijn arme kanarie in leven blijft. Ze zijn in ieder geval niet voor ons maar voor de rebellen bedoeld. Na enkele dagen trekken we terug naar onze oude stek, terwijl we klaar zijn om bij het minste teken weer in onze schuilplaats te duiken.
De zware aanslag vorige donderdag in Daraa was heel wat erger: 39 doden, waaronder vrouwen en kinderen, 205 gewonden waarvan 14 in kritieke toestand. Syrië vraagt een ondubbelzinnige afkeuring van deze aanslag vanwege het UNHRC, de commissie voor de mensenrechten van de UNO. De afgevaardigde van de minister van Buitenlandse Zaken, Fayssal Mikdad beschuldigt uitdrukkelijk Qatar, Saoedi-Arabië, Turkije, Frankrijk, UK en Amerika die terroristen blijven steunen en ook de hoge commissaris van de UNHRC die zorgt dat haar agenda de anti-Syrische campagne blijft steunen. Hij had eind vorige week al laten weten wat hij vindt van de rol van Israël en diens bondgenootschap met de CIA en de moslimbroederschap: “Israël is de destructieve factor voor de verzuchtingen van het Arabische volk”. Tegen alle rechtsregels in wil het zijn uitbreiding bestendigen door een bezettings- en uitsluitingspolitiek. Vorige zondag vierde de Libanese Hesbollah de 14e verjaardag van de “weerstand en de bevrijding” (van Zuid-Libanon). Hesbollah is als het bewustzijn van het Arabische volk tegen zijn verdrukkers. Bij die gelegenheid zei Hassan Nasrallah, de secretaris generaal, dat aan de agressieve uitbreidingspolitiek van Israël weerstand zal geboden worden, dank zij de standvastigheid van het Syrische leiderschap, volk en leger.
En iedere dag bidden wij in de Eucharistie vurig voor alle intenties, kleine zowel als grote, die ons worden gegeven: voor de slachtoffers én voor de daders, voor de volken en hun leiders, vijanden én vrienden, bijzonder voor dit land, dat lijdt en op heldhaftige wijze vecht om samen op waardige wijze te overleven, nu voor de pausreis en alle betrokken volken. We vragen elke dag de bescherming van de hl. Aartsengel Michael, de praktische hulp vanwege de hl. Jozef en bidden het gebed van de eerste christengemeente in Handelingen 4, 23-31.
Homs, hoofdstad van verzoening
Zondag kon onze byzantijnse collega niet komen, hij was met heel de clerus in Homs. Er was een ontmoeting en viering voorzien in aanwezigheid van de religieuze en burgerlijke overheden. Patriarch Gregorios III Laham zei fier dat Syrië zal overwinnen en de bakermat blijven van de godsdiensten en van de beschaving. Van zijn kant zei gouverneur Talal al-Barazi dat Homs volgens buitenlandse mogendheden het centrum moest worden van de revolutie maar het zal het centrum worden van verzoening voor heel de provincie en een voorbeeld van een harmonieuze samenleving. En toch waren rebellen nog in staat ondertussen een aanslag te plegen in het oude Homs.
Er zijn verschillende verheugende tekens. Onder grote belangstelling is in het klooster van de hl. Sergius en Bacchus in Ma’aloula het door terroristen zwaar beschadigde en inmiddels gerestaureerde Mariabeeld terug geplaatst. Over heel het land worden door de regering regelingen getroffen om al het mogelijke te doen voor burgers in nood. Op alle terreinen wordt aan de heropbouw gewerkt.
Tijdens de lange avondrecreaties na het avondmaal wordt door de ene of de andere regelmatig een soort conferentie gegeven, terwijl de anderen rustig een werkje of een hobby afwerken, hetzij naaiwerk of werk aan de amandelen of groenten voor de maaltijd van morgen enz… Nu zou ik een uitleg geven over de Wederkomst van Jezus volgens de Evangelies en de Handelingen, volgens Paulus, volgens de Apocalyps en in de theologie. Al was het maar voor de kleine groep van onze eigen gemeenschap bedoeld, er waren al moslims die er van gehoord hadden en met zeven vroegen ze of ze ook mochten komen. Zo moest ik me een beetje aanpassen zonder de kernboodschap te verloochenen. Zij kennen ondertussen de duidelijke voorstelling van ons geloof in Jezus al. Wel hebben ze de behoefte om achteraf er bij te voegen wat de Koran en hun traditie daar allemaal nog over zegt. Het gebeurde met groot wederzijds respect. Het vurig verlangen naar de Wederkomst van Jezus (voor hen samen met hun 12de profeet) leeft sterk en zij erkennen ten volle dat het helemaal Gods werk is. Welke vorm van louter menselijk, aards “messianisme” ook wordt aangeboden (marxisme, maoïsme, Franse Revolutie, Dritte Reich, islamitisch fanatisme of westers imperialisme…), het is altijd een rijk van geweld, onderdrukking en vernietiging. Het enige authentieke messianisme is dat van Jezus, de echte Messias. Israël als uitverkoren volk speelt hierin een centrale rol. Zolang zijn politieke leiders hun en onze Messias niet erkennen, zal Israël zelf in wezen de meest antisemitische staat zijn, zoals een grote menigte orthodoxe joden ook uitdrukkelijk blijft uitroepen. De groeiende groep Messias belijdende joden is voor Israël en heel de wereld echter wel een bron van grote hoop.
Syrië toont de hele wereld wat democratie is
Het is niet de ideale sfeer om verkiezingen te houden, maar nu moet belet worden dat er een bestuursvacuüm ontstaat. Daarom zal er alles aan gedaan worden om deze verkiezingen van 3 juni zo transparant en goed mogelijk te laten verlopen. De drie kandidaten hebben het zelfde basisprogramma: soevereiniteit van het land bewaren, Syrië is één familie, inmenging en terreurgroepen buiten en herstel met de hulp van echt bevriende landen. De wijze waarop het politieke, sociale en economische leven hersteld moeten worden verschilt in hun mening. De gebruikelijke westerse moddercampagnes van de kandidaten die elkaar zo zwart mogelijk proberen af te schilderen is hier geheel afwezig. Syrië zal zich niet zo gemakkelijk laten besmetten door de zogenaamde westerse democratie.
Het enthousiasme voor de presidentsverkiezingen blijft groeien. Nu was er in Yabroed een feestelijke en massale optocht. Alom zijn er manifestaties, ontmoetingen, symposia en evenementen. Op een volksfeest in Hasaka zei de regionale secretaris van de Baathpartij, Hilal al-Hilal het zo: “Syrie zal de hele wereld tonen wat democratie is met de beste verkiezingswet.” Ook Syriërs in het buitenland betuigen hun solidariteit. Sommigen komen over, alleen om te stemmen. In enkele tientallen landen hebben ze in de ambassades hun stem al kunnen uitbrengen en de opkomst was overal uitzonderlijk hoog: Brazilië, India, China, Iran, Jordanië, Irak, Indonesië, Polen, Spanje, Oostenrijk, de Scandinavische landen … In Moskou hebben enkele Syriërs getekend met hun bloed om hun verbondenheid uit te drukken. In Libanon was de opkomst zo overweldigend dat er een tweede volle dag voor voorzien werd.
Inmiddels nemen de westerse agressie en hysterie toe en hebben verschillende “regimes” waaronder België, op onwettige wijze Syriërs belet hun stem uit te brengen. Maar de protesten van de Syriërs bleven niet uit, in Frankrijk, de VS, Cairo, Bulgarije, Zwitserland en elders. In België was er een sit-in voor het Europees parlement.
Voor wie het interesseert nog dit bericht, dat ons ook maar terloops bereikte. Vanaf 28 mei tot aan de presidentsverkiezingen (3 juni) zendt de Syrische tv iedere avond om 20.30 u een reportage uit over de geheime oorlog tegen Syrië die al tien jaar bezig is. Het is in het Arabisch met specialisten van binnen- en buitenland. De Franse uitgave zal te volgen zijn in juni op MetaTV en You Tube: “Histoire secrète de la guerre contre la Syrie: dix ans de Résistance” . Ziehier nog een voorbeeld van huichelarij op wereldvlak,
Internationale instellingen als instrumenten van westers imperialisme
Vorige week, donderdagavond heeft Laurent Fabius, Franse minister van B. Z., gesteund door 64 landen, een voorstel van resolutie overgemaakt aan de UNO Veiligheidsraad om Syrië voor het Internationaal Strafhof (I.S.) te dagen voor alle bedreven misdaden in Syrië. Het voorstel werd deskundig door Rusland en China getorpedeerd. Het ware gelaat van internationale instellingen wordt steeds meer ontmaskerd.
Het I.S. dankt zijn oorsprong aan artikel 227 van het Verdrag van Versailles (1919) en aan het akkoord van Londen (1945) waarmee het tribunaal van Nürnberg werd gevormd om de nazikopstukken te veroordelen. Toen merkte de Duitse kanselier Ludwig Erhard al op dat het tribunaal van Nürnberg niet erg geloofwaardig is, daar het een rechtbank van overwinnaars is tegen uitsluitend Duitsers, terwijl misdaden van de geallieerden (o.a. het bombarderen van Dresden met fosforbommen) niet mee tellen. Hij zag liever een rechtbank vanuit neutrale landen zoals Zwitserland en Zweden, samen met Duitse advocaten.
Het I.S. zelf is in 2002 opgericht, met universele bevoegdheid. Een 20-tal dossiers werden geopend maar slechts 8 Afrikaanse staten werden veroordeeld (o.a. Oeganda, D. R. van Congo, Soedan, Libië, …). De misdaden in de streek van de Grote Meren zijn zeker het werk van Afrikaanse leiders, maar voor het grootste deel wel in opdracht van UK, Israël, V.S en Frankrijk. Enkel de tegenstanders van de westerse machthebbers werden veroordeeld. De Afrikaanse top van 2013 heeft dan ook afstand genomen van het I.S. Het schandaal van Libië is inmiddels bekend, maar nauwelijks doorgedrongen. Mouammar el-Kadhafi, zijn zoon Saif el-Kadhafi en zijn schoonbroer Adullah Senussi waren zeker geen misdienaars, maar de grote misdaden waarvoor ze aangeklaagd werden, hebben nooit plaats gevonden en waren pure uitvinden om de overname van Libië door de NAVO (met flinke hulp van de moedige Belgen!) in de openbare opinie te rechtvaardigen. Het uitmoorden van tienduizenden tegenstanders heeft nooit plaats gehad en het bewuste bombardement van een wijk in Tripoli door Kadhafi evenmin. Om de NAVO te helpen en het Libische volk te demoraliseren kondigde de procureur van het I.S., Luis Moreno Ocampo op 21 augustus aan dat Saif el-Kadhafi al aangehouden was, terwijl dit pas op 19 november gebeurde. Zo wordt het I.S. gebruikt voor het westers imperialisme. Inmiddels heeft Al Jaafari, permanent vertegenwoordiger van Syrië bij de UNO op een samenkomst van de VN Veiligheidsraad nogmaals met harde bewijzen de landen die terroristen in Syrië steunen aangeklaagd. Aan verschillende commissies die zich met terrorisme bezig houden heeft hij tientallen brieven geschreven met de nodige bewijzen. Op geen enkele brief heeft hij een antwoord gekregen! O ja, Obama heeft gezegd dat hij terughoudender zal zijn met militaire interventies en de gevechtsmissies in Afghanistan zal beëindigen. Mooi zo. Edoch, de rebellen in Syrië zullen nog meer steun krijgen, in Afghanistan blijven bijna 10.000 soldaten en dat er 5 miljard dollar wordt besteed aan de “bestrijding van het terrorisme”, voor nieuwe militaire bases, nog meer wapens en soldaten. De deskundige samenstellers van de film Obama Deception tonen aan dat Amerika sinds J. Kennedy geen president meer heeft gehad, alleen maar marionetten van Wall Street en de wapenindustrie. Van Obama zeggen ze dat hij een betere acteur en leugenaar is dan de anderen. Hij weet te zeggen wat de mensen graag horen en meteen precies het tegenovergestelde te doen volgens zijn opdrachtgevers.
Wie zonder zonden is werpe de eerste steen
Destijds brachten farizeeën een overspelige vrouw, die volgens de wet zou moeten gestenigd worden, bij Jezus en vroegen zijn mening. Hij gaf bovenstaand antwoord (Johannes 8, 7). Jezus heeft, zoals niemand anders in de geschiedenis van de mensheid het geweld geopenbaard in het hart van ieder mens. En het evangelie schaart zich, zoals geen enkel ander geschrift in de wereldliteratuur, ondubbelzinnig achter de slachtoffers. Dit erkennen en aanvaarden, dat heet bekering.
Laurent Fabius gedraagt zich nu als de leider van de farizeeën die Syrië ten schande wil zetten voor het wereldforum. Wie is hij zelf? In 1999 wordt hij veroordeeld door het Franse gerecht wegens onvrijwillige doodslag. Een hoeveelheid bloedstalen, waarvan geweten was dat ze met HIV besmet waren en niet verhandeld mochten worden, heeft hij als eerste minister gewoon laten verhandelen om een farmaceutisch bedrijf te begunstigen. Hij is vervolgens een van de grote initiatiefnemers van de oorlog tegen Syrië, in opdracht van Israël, VS (Hillary Clinton), Generaal David Petreaus (C.I.A), Patrick O’Reilly en admiraal James Stravidis (NAVO). Op 18 juli 2012 wordt in Damascus een aanslag gepleegd waarbij drie topfiguren van de nationale veiligheid omkomen (Daoud Rajha, ‘n christen, Assef Chawkat,’n alawiet, Hassan Turkmani,’n soenniet.) Laurent Fabius weigert uitdrukkelijk deze aanslag te veroordelen. Op 17 augustus 2012 spoort hij in Turkije in een toespraak openlijk aan tot het vermoorden van de Syrische president en verklaart dat Bachar al-Assad niet verdient op aarde te leven!
Ja, de schuldigen van de oorlogsmisdaden in Syrië moeten voor het gerecht komen. Laten we beginnen met de hoofdschuldigen. Laurent Fabius, geef u aan bij het I.S. als oorlogsmisdadiger. Als ge uw schuld erkent en uw deel op u neemt om de aangerichte verwoestingen in Syrië te herstellen, kan er voor u en de uwen nog een barmhartige regeling getroffen worden.
Misdadigers en helden
Onze wereld wordt politiek bestuurd door misdadigers en geestelijk bezield door helden en heiligen. Het is belangrijk op tijd het onderscheid te zien en zelf aan de goede kant te staan. De grote misleider is de “algemene opinie”, die uiterst deskundig en wereldwijd wordt gevormd en waarin schuldigen en slachtoffers handig met elkaar worden verwisseld, evenals goed en kwaad. In feite worden Gods heilsplan in Christus en de echte waardigheid van de menselijke persoon verworpen: de heiligheid van een mensenleven moet ontkend worden en de mens moet voorgesteld worden als een ontwikkelde aap, de rijke verscheidenheid van man en vrouw moet uitgewist worden, huwelijk en gezin als basiscel moet verlaagd worden tot middel voor de economie, de productie en de consumptie, zoals alle andere contracten onder mensen, de soevereiniteit van landen moet gebroken worden en de macht moet in handen komen van de wereldheersers (nu o.a. het westers imperialisme), alles moet één kneedbare deeg worden met één bankwezen, één economie, één wereldfamilie onder de dictatuur van onzichtbare heersers. (De 130 machtigste en rijkste lui van de Bilderberggroep zijn op dit ogenblik tot zondag in besloten vergadering bijeen en in Parijs vergaderden woensdag 20 delegaties van de Europese liberale vrijmetselaarsclub). Daarvoor worden internationale organisaties opgericht met absoluut en universeel gezag, vol met bureaucraten, technocraten, profitocraten, kleptocraten, ideologen, klimatologen en raadgevers van windmolens… En op al deze niveaus werken tevens helden en heiligen. Internationale instellingen moeten er zijn en de Europese Unie kan veel goed doen. Ze moet dan wel Gods wetten respecteren en de waardigheid van de mens centraal stellen. Nu gaat het nog te veel in de tegenovergestelde richting: steeds meer centraliseren en macht grijpen in plaats van de soevereiniteit van de landen te steunen, economisch steeds meer uitbreiden in plaats van het leven sociaal te verbeteren en de waardigheid van de mens te bevorderen.
Zondag zijn de Europese kiezers begonnen aan het afbreken van de muur van de Europese dictatuur met een fameuze electorale opdoffer voor o.a. Frankrijk en Engeland, de ergste Europese vechtjassen. Op dezelfde dag heeft paus Franciscus gebeden met zijn hand en zijn hoofd tegen de muur van de schande, die Israël en Palestina scheidt. Nadat een aanslag geleegd werd op het leven van paus Johannes Paulus II is hij begonnen met het oprollen van het IJzeren Gordijn en het afbreken van de Berlijnse muur. Hij heeft er wel enkele jaren over moeten doen. In 1985 bezocht hij Nederland en een krant publiceerde twee bladzijden bijtende kritiek over deze “gevaarlijke illusionist”, omdat hij sprak over de twee longen van het ene Europa en zogenaamd geen rekening hield met de scheiding van het vrije Westen en het communistische Oostblok. Toch werd de scheidingsmuur in november 1989 afgebroken. De toekomst is aan de helden en heiligen met een visie. En de uiteindelijke bron blijft de kruisdood van Jezus, die de muur van geweld en haat voor heel de mensheid heeft afgebroken. Kom, Heilige Geest over de volkeren en hun leiders.
P. Daniel
30-05-2014 om 18:12
geschreven door Gust Adriaensen
Die kranten toch...
In wat De Morgen -u weet wel, één van de twee zelfverklaarde 'kwaliteitskranten'- een 'analyse' noemt, kan je het volgende zinnetje vinden:
'Zondag veegde hij (Bourgeois) in West-Vlaanderen de vloer aan met Hilde Crevits (CD&V), een onverhoopte prestatie. Nadeel is het grijze imago van Bourgeois, dat niet meteen 'Verandering' uitstraalt.'
Ofwel kent De Morgen de betekenis van 'de vloer aanvegen met' niet. Ofwel is de journalist te lui geweest om de verkiezingsuitslagen nog eens te raadplegen. Ofwel behoort de schrijver van het artikeltje tot de propagandastaf van Bourgeois en co.
Want wat zeggen de verkiezingsresultaten:
-Crevits: 112.557 voorkeurstemmen
-Bourgeois: 63.780 voorkeurstemmen
Wie heeft dan met wie de vloer aangeveegd?
30-05-2014 om 06:58
geschreven door Gust Adriaensen
29-05-2014
Rerum Novarum
Traditioneel wordt op Hemelvaartsdag door de christelijke werknemersorganisaties 'Rerum Novarum' herdacht. Het is de 'encycliek over de toestand der werklieden', die op 15 mei 1891 door paus Leo XIII, in het licht werd gegeven, en het basisdocument is geworden van de sociale leer van de Katholieke Kerk.
In een eerste deel rekent de paus af met het socialisme. De encycliek noemt het socialisme een 'verkeerde oplossing' voor de sociale tegenstellingen. Want het 'benadeelt de arbeider', het biedt een 'onrechtvaardige oplossing' en het 'sticht verwarring'.
De 'ware redmiddelen' zijn, aldus Leo XIII, te vinden in de leer van de Kerk. Het 'nodige geduld', de 'toenadering der klassen', de 'rechtvaardigheid', de 'vriendschap', de 'christelijke broederlijkheid', zijn van die leer de belangrijke elementen. Maar de Kerk geeft niet alleen de richting aan, zij doet al heel wat en heeft dat doorheen de eeuwen gedaan.
Ook de Staat heeft een belangrijke rol te spelen en hij heeft recht op tussenkomst in de maatschappelijke problemen. Maar er zijn ook grenzen aan die staatsinmenging, stelt de encycliek. Enkele voorname opdrachten van de Staat zijn: 'bescherming van de eigendommen, bescherming van de arbeid, bescherming van de spaarders'.
Verenigingen van werkgevers en werknemers hebben 'recht van bestaan', aldus Rerum Novarum. Het 'nut van christelijke verenigingen' staat buiten kijf. Maar de organisatie en de tucht van die verenigingen moeten erop gericht zijn dat de 'godsdienstige en zedelijke volmaking' als het voornaamste doel wordt beschouwd. En het actieprogramma moet van dien aard zijn, dat 'de rechten en plichten van de patroons volkomen in overeenstemming zijn met de rechten en plichten van de werklieden'.
Rerum Novarum was duidelijk een antwoord van de Katholieke Kerk op het sterk opkomende socialisme. Maar de blijvende historische betekenis van de encycliek zit zonder twijfel in het omschrijven van staatsopdrachten, die de werknemer in bescherming nemen. En vooral in het erkennen van het 'recht op vereniging van de werknemers'. Daarmee werd de weg vrijgemaakt voor de door de Kerk ondersteunde oprichting en werking van (christelijke) vakbonden.
29-05-2014 om 09:09
geschreven door Gust Adriaensen
28-05-2014
Het gewicht van ACW'ers in CD&V
Volgens De Standaard zijn volgende CD&V-verkozenen, ACW'ers:
Vlaams Parlement: 15 ACW'ers op 27 CD&V'ers: Kathleen Helsen, Caroline Bastiaens, Dirk De Kort, Jo Vandeurzen, Sonja Claes, Vera Jans, Michel Dooms, Katrien Partyka, Bianca De Baets, Joke Schauvlieghe, Cindy Fransen, Valerie Taeldeman, Hilde Crevits, Johan Verstreken, Griet Coppé.
Om hun geloofwaardigheid te bestendigen, zullen zij ervoor moeten zorgen dat in het bijzonder de sociaal-economische opvattingen en standpunten van het ACW, voldoende gewicht krijgen in de onderhandelingen van CD&V voor het vormen van de nieuwe regeringen.
Wat dat betreft is N-VA gezien de erg liberale visie van de partij op economie en sociale zekerheid , een niet voor de hand liggende partner. De opvattingen van de zgn. 'linkervleugel' (de ACW'ers) van CD&V, sluiten veel nauwer aan bij S-PA en Groen, om PVDA+ nog niet te vermelden.
Dus opgelet parlementaire ACW'ers! Verkoop je ziel en je opvattingen niet lichtzinnig aan partijen die het ACW willen vernietigen, die de vakbonden haten en willen kortwieken, die het middenveld willen uitschakelen.
Wat is een andere interessante gevolgtrekking uit dit lijstje met ACW-verkozenen? De media hebben beklemtoond dat de campagne en deze verkiezingen duidelijker dan ooit draaiden om de, ruwweg gezegd, links-rechtsmaatschappijvisie.
Tel de ACW'ers, die je met reden een 'links' etiket mag opkleven, bij de verkozenen van S-PA en Groen, m.a.w. stop de parlementsleden in een links en een rechts blok, dan krijg je een nauwkeuriger beeld van de machtsverhoudingen inzake maatschappijvisie.
In Vlaanderen zou dergelijk duidelijk sociaaleconomisch links blok, 43 zetels bezetten. In het Federale Parlement, zouden er 27 parlementsleden zijn die een erg gelijklopende sociaaleconomische visie hebben.
Het ACW moet zich bewust zijn van die macht en ze ook voluit gebruiken om de belangen van de werknemers te verdedigen en te pogen zijn voorstellen te realiseren.
En de christendemocraten zullen wel beseffen, dat zonder ACW-verkozenen, de partij het grootste deel van haar mandatarissen en van haar aanhang, kwijt is.
28-05-2014 om 07:38
geschreven door Gust Adriaensen
27-05-2014
Kroniek van een aangekondigde dood
Marc Reynebeau schrijft in De Standaard: 'De Belang-kiezer heette hondstrouw te zijn, zodat er altijd wel een niche voor extreem-rechts zou blijven bestaan. Dat liep dus anders. Slechts weinigen hadden dat voorspeld'.
Of Reynebeau bij die voorspellers was, weet ik niet. Of hij, zoals u, geachte lezer, dit blog geregeld leest, weet ik ook niet. In een aantal bijdragen van de laatste jaren, staan alleszins 'voorspellende' dingen.
-------------------------------------
Een en ander versterkt me in de overtuiging dat het Vlaams Belang al langere tijd het noorden kwijt is. (22-11-2007)
------------------------------
…de partij ziek is, de partijbonzen het zelf niet goed meer weten en hun geloof in het VB bijlange niet rotsvast meer is. Bovendien verspreidt die onzekerheid van de top zich als een virus bij de eenvoudige volgelingen, die jarenlang alleen maar moesten luisteren naar de onaantastbare leiders. (4-6-2008)
------------------------------
Valkeniers mag verder aan Dewinters handje lopen. Hij staat duidelijk niet sterk genoeg in zijn partij om zichzelf te ontworstelen aan de ijzeren greep van Dewinter. Ook al beseft Valkeniers dat de weg die Dewinter hem en het VB dwingt te gaan, leidt naar de verdere verschrompeling van het VB.(26-11-09)
----------------------------------
Vlaams Blok-Vlaams Belang heeft het langer uitgezongen. Maar de mot zit er duidelijk in. Ook de programmabasis van het Vlaams Belang is te smal. Een verkrampt nationalisme en een soms hysterisch antivreemdelingengebrul zijn ook voor de gemiddelde inwoner van onze miniregio niet zo aantrekkelijk. (21-2-10)
-------------------------------------
LDD is niet de enige partij die in de marginaliteit of helemaal zal verdwijnen. Veel dramatischer is de neergang van het Vlaams Belang. Die partij, op het hoogtepunt van haar populariteit goed voor tientallen parlementszetels en honderden andere mandaten, wordt helemaal leeggezogen door NVA, die andere nationalistische partij en zal een stevig gevecht met de kiesdrempel moeten leveren.
De voorzitterswissel De Winter-Annemans heeft geen zoden aan de dijk gezet. Integendeel. Annemans is helemaal in de coulissen verdwenen, is niet wervend. Hij kan het klaarblijkelijk niet.(15-2-14)
-----------------------------------------------
27-05-2014 om 08:06
geschreven door Gust Adriaensen
De ontgoocheling der Vlaamsche helden
In groten getale waren ze van het verbruinde en verbrande Belang overgelopen naar het lentefrisse N-VA. Daar lag het Vlaamsche heil, de Vlaamsche republiek, de subiete eigen verrijking. Althans, dat was ze wijsgemaakt.
Maar hoe groot was hunne ontgoocheling. Zij die gezorgd hadden voor de tsunami van de Alliantie, moesten tot hunne verbijstering constateren dat in de Brusselse zaal waar de overwinning, die hen deed denken aan 1302, geen enkele Vlaamsche leeuwenvlag, met rode of zwarte klauwen, te ontwaren viel.
Niet zovele uren later hoorden zij de Grote Leider en Overwinnaar, niet zonder trots aankondigen dat hij ten paleize was genood. Hun Vlaams-republikeinse hart bloedde. En het Vlaamsche bloed spoot eruit toen de Keizer van Vlaanderen, aldus de kwaliteitskrant GvA, het woord 'Soeverein' in de Vlaams-nationalistische mond nam. 'De Soeverein heeft mij naar het paleis ontboden', zo zei de leenman aan wie ze hun vertrouwen geschonken hadden.
Soeverein. Een heerser met een aan geen hoger gezag ondergeschikte macht, aldus Van Dale. Hun toekomstige president spoedde zich naar de Soeverein, om Hem nederig zijn diensten aan te bieden. Een afschuwelijk bericht.
Nog weerzinwekkender was de foto met de Soeverein en de Leider. Keuvelend op het bordes van het Paleis, bijna hand in hand babbelend. De fysionomieën van beiden erg gelijkend. En ontwaarden zij geen pin met de Belgische driekleur op hun beider revers? Sommige Vlaamsche Veteranen namen de een al voor de ander en moesten door jongere strijders op hunne vergissing gewezen worden.
Reeds sloop heimwee naar de goeie, vertrouwde Belangstal, in de harten van velen. Sommigen lieten hun tranen de vrije loop en begroeven hun gelaat in de plooien van de vertrouwde echte Leeuwenvlag.
27-05-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
26-05-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/10
Mar Yakub
Naar een grotere eenheid
Wij kijken op naar de christenen in Egypte, die mogelijk nog meer geleden hebben en nog meer lijden dan wij. Vooral de koptische kerk heeft een sterke uitstraling met een vitale pastoraal voor de jeugd en zeer goede tv-uitzendingen.Zoals wij blijven bidden voor een heropleving van de Kerk in het Westen vragen we dat ook voor ons gebeden wordt. In de Grieks-Melchitische kerk zijn eveneens nog vele onvolmaaktheden. Dat ze hier in het hart van de christenheid steeds meer een mag worden, heilig, apostolisch en katholiek/universeel.
In Qâra is er zeer hard gewerkt aan het herstel van de kerk en je kunt niet zien dat er iets verwoest is. Alleen het grote kruis bovenop de kerk moet nog hersteld worden. In Homs is het echter dramatisch. Voordat de rebellen vertrokken, hebben ze nog alle kerken grondig verwoest en in brand gestoken. Het zijn er een tiental, waaronder twee met grote historische waarde. Onze bisschop, en hij niet alleen, heeft geweend als een klein kind. Een mogelijk goed gevolg is dat de verschillende christelijke kerken besloten hebben voortaan hun kerkleiders samen te brengen in de oude stad. Zo zijn daar nu vijf bisschoppen gevestigd: de orthodoxe, de grieks-melchitische, de syriac-orthodoxe, de syriac-katholieke en de maronitische.Bovendien zijn er nog de evangelischen.Het is de bedoeling naar een grotere eenheid van spreken, reageren en handelen te groeien. Het is ook echt nodig.
Wij proberen inmiddels in een steeds betere verbondenheid te leven met de Syrische bevolking en we zijn blij dat de contacten weer kunnen groeien. Zaterdag kwamen hier vier moslimvrouwen met vier zwaar gehandicapte kinderen om te vragen dat we voor hen zouden bidden, wat we ook gedaan hebben. Hoe of door wie zij naar hier gestuurd zijn, weten we ook niet. Een tijd geleden is hier wel een moeder met haar zwaar ziek kind gekomen om gebed te vragen en ze heeft nu laten weten dat haar zoontje helemaal genezen is. Zondag voormiddag kwamen weer ouders met een gehandicapt kind om gebed te vragen. Naast het gebed worden medicinale kruiden meegeven. Daar is hier altijd veel werk van gemaakt. Teenslotte krijgen we nu regelmatig een blits bezoek van moslims die hier waren in de tijd van de dramatische aanval op het klooster. Het is telkens als een weerzien van broers en zussen. Het samen overleven in moeilijke omstandigheden schept een bijzondere band.
Eindelijk weer een zondag zoals voorheen
Zondag is hier altijd een vrije dag geweest. De eerste gezamenlijke samenkomst is de feestelijk zondagseucharistie op de middag. Sinds Pasen komt hiervoor onze byzantijnse collega en vieren wij samen de uitgebreide byzantijnse liturgie, die hier al bij de Pinkstertijd wordt gerekend. Iedere paaszondag heeft een eigen naam, respectievelijk de zondag van de apostel Thomas (zoals in het westen), van de ‘myrophoren” of balsemdraagsters, van de genezing van de lamme van Bethsaida. En vandaag is deze vijfde paaszondag gewijd aan de Samaritaanse vrouw. Er is extra volk in de eucharistie, ook omdat een van onze gezinnen voor het eerst weer enkele dagen hier verblijft. Verder zijn er vluchtelingen en hun kinderen. En ze zijn er allemaal voor het feestelijk middagmaal in het atrium. Deze keer bleef ook onze byzantijnse collega, de pastoor van Qâra mee aanschuiven. Voor het eerst was er aan tafel weer die vrijheid en vreugde die we voor de oorlog iedere zondag mochten beleven.
In de namiddag kuieren sommigen naar de binnentuin en zelfs een klein stukje op het grote terrein. Voor het eerst spelen de kinderen weer even op het grote voorplein. Het geeft vage herinneringen aan de tijd dat de boeren vroeger na de hoogmis naar hun veld wandelden om de gewassen te bekijken, om te genieten van het wonder van de schepping en het werk van hun handen. Honderden ajuinenplantjes staan netjes in de rij, naast fel groene bossen van munt. De radijsjes, de pompoenen, de courgetten en nog veel meer, het groeit allemaal. In het midden van statige waaiers van grijze bladeren verschijnen de artisjokknoppen. Tegen de muur zie je de granaatappelbomen met hun helgroene bladeren en hun knalrode bloempjes. De tomatenplantjes moeten nog in volle grond gezet worden. De knoflook is voor meer dan de helft niet te voorschijn gekomen, maar de “rozen van Damascus” bloeien des te weelderiger, samen met de uitgebreide struiken van allerlei soorten rozen tegen het muurtje op het voorplein. Sommige zusters kunnen het niet laten om de knoppen, die weer voldoende gevormd zijn te plukken. Het zal een grote oogst worden van deze heerlijk geurende “rozen van Damascus”. Hier wordt onder meer lekkere thee van gemaakt maar ook een heerlijke frisdrank.
En tegen de avond wordt dan weer iets gezocht dat ontspannend is voor groot en klein, christen en moslim. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel filmen gezien als hier op zondagavond. Soms zijn het stokoude, maar heerlijk ontspannende, soms ook nieuwe, erg leerrijke of stichtende filmen. Het is nu een film van Luis de Funès, “de grote lolbroek” en er was stroom! Het kan niet anders vertoond worden dan op het kleine tv-, maar het genieten is er toch niet minder om.
Grote verschuivingen op wereldvlak
Voor het eerst in de moderne geschiedenis heeft een land het hoofd kunnen bieden aan een vernietigende oorlog, gevoerd door het westen en zijn islamitische en Arabische bondgenoten. Ondanks de vele moorden en verwoestingen zal Syrië stand houden en uiteindelijk overwinnen. Volgens John Pilger (The Guardian, 13 mei 2014) voert het Pentagon nu nog oorlog (‘geheime operatie’ genoemd) in 124 landen. Binnen kort dus 123, tenzij ze inmiddels weer elders chaos gaan maken. In Oekraïne steunt het volop een gruwelijk neo-nazi-regime om op die manier de NAVO in de richting te duwen van een oorlog met Rusland. Ondertussen neemt de armoede in Amerika zelf angstwekkend toe en wordt de vrijheid van het volk drastisch beknot. Dat is het gevolg van een politiek die er op gericht is om altijd en overal oorlog te kunnen voeren. Het Amerikaanse volk is echter veel meer waard dan dat. De Europeanen trouwens ook.
Amerika heeft nog een comfortabele positie met zijn trans-Atlantisch partnerschap (TPP) en zijn trans-Atlantisch partnerschap voor handel en investeringen (TTIP), waarmee het zowat 2/3evan de wereldhandel beheerst. Dat zou in de nabije toekomst wel eens grondig kunnen veranderen, onder meer wegens de vijandige houding van Amerika en Europa die alles willen doen om Rusland nu economisch te isoleren en zoveel mogelijk sancties op te leggen. De BRICS (Brazilië, Rusland, India, China, Zuid Afrika) hebben al laten weten dat ze daar niet mee meedoen. Ook Duitsland versterkt nog zijn economische banden met Rusland, terwijl het gewoon mee kakelt op het politieke toneel.
In maart 2013 werd beslist een “nieuwe zijderoute” op te richten, nl. het gigantische project van Berlijn – Moskou – Peking. Het is een verwijzing naar de oude zijderoutewaardoor de Han-dynastie in het jaar 200 voor onze tijdrekening,een“zijderoute” oprichtte als een commerciële en culturele verbinding van China met centraal en Zuid Azië, het Nabije OostenenEuropa. China is de tweede grootste economische wereldmacht en staat op het punt de eerste te worden. Toegegeven, voor sommige Chinese producten is onze waardering niet erg groot. Toen we in de schaarste van de oorlog een gebrek aan schrijfgerief begonnen te voelen, kregen we plots een doosje vol met balpennen, ‘made in China’. De eerste drie die we probeerden schenen al niet te schrijven. Maar goed, daar willen we gerust met spleetogen naar kijken.Nu is de Chinese president zelf, XiJinping, naar Berlijn gekomen voor nadere besprekingen omtrent de nieuwe zijderoute.En hij is de leider van zowat 20 % van de wereldbevolking, terwijl Duitsland de grootste Europese economische machtis. De Duits-Amerikaanse onderzoeker William Engdahl, die in meerdere Chinese én Duitse universiteiten doceert, merkt op dat deze route door een aantal woelige gebieden van centraal Azië loopt. Hij vraagt zich af hoe de neo-conservatieven in Washington (Amerika-Israël-Engeland) hiervan misbruik zullen of kunnen maken door ter plaatse opstanden uit te lokken en chaos te veroorzaken om te trachten alsnog hun westers imperialisme overeind te houden.
Het positieve Russisch tegenoffensief gaat evenwel toch verder. Vladimir Putinis net op staatsbezoek geweest in China en heeft een dertigtal bilaterale contracten afgesloten, onder meer voor leveringen van gas en olie. Een uitspringer is de gigantische gas deal tussen de Gazprom en de China National Petroleum Corporation. Meteen maken Putin en XiJinping in een gezamenlijke verklaring duidelijk dat ze iedere gewelddadige inmenging in Syrië absoluut verwerpen.
De westerse arrogantie is een enorme tijds- en vooral energieverspilling. Met militaire en politieke macht proberen ze Oekraïne los te wringen van Rusland, alle media invloed wenden ze aan om de wereld wijs te maken dat Rusland daar nu de baarlijke duivel is (zoals Syrië, Iran en alle landen die nog niet aan het westen onderworpen zijn).Tenslotte is woensdag de vierde topontmoeting van de CICA gestart in Shanghai. Het is de conferentie voor interactie en vertrouwen in Azië, opgezet na de val van de Sovjetunie.Dit forum,tot heden onder voorzitterschap van Turkije heeft echter nooit echt gewerkt, omdat dialogeren en samenwerken onbekend bleken te zijn. Dit is vandaag onder voorzitterschap van China en Rusland grondig veranderd. Er zijn 26 landen lid van de CICA enTurkije is nu “toevallig” afwezig. Rusland en China hebben al besloten hun onderlinge betalingen verder uit te voeren in hun eigen munt en niet meer in dollars. Ook op gebied van samenwerking zal er wel degelijks iets geregeld worden. En zo zullen de vijandelijke acties van het westen precies het tegendeel tot gevolg hebben.
Ondertussen gaat de westerse arrogantie steeds verder. Nu wordt gewerkt aan een voorstel van resolutie om Syrië voor het Internationaal Gerechtshof te brengen en aan te klagen wegens misdaden tegen de menselijkheid. GennadyGatilov, afgevaardigde van de Russische minister van Buitenlande Zaken heeft meteen al laten weten dat dit totaal onaanvaardbaar is en dat zij elke resolutie in deze zin zullen kelderen. Deze verklaring is inmiddels door de Russische permanente vertegenwoordiger bij de UNO, VitalyChurkin met dezelfde duidelijkheid herhaald.Het is inderdaad onaanvaardbaar dat de echte moordenaars en verwoesters van Syrië er van af komen door gewoon Syrië zelf aan te klagen. Amerikaanse, Israëlische, Turkse, Europese en Saoedischeluidsprekers kunnen de schuld van Syrië wel over de wereld uit bazuinen, (zoals ze drie jaar lang de “spoedige” val van “het regime” en zijn “dictator” aankondigden), maar de tijd dat hun eigen bevolking dit ook gelooft is echt voorbij. Ze moeten ofwel ophouden met hun brutaliteiten ofwel nog brutaler worden (zoals de politiek én journalistiek in Frankrijk, die de trappers nu helemaal kwijt zijn).
Een nieuw “IJzeren Gordijn”?
De moderne oorlogen zijn op de eerste plaats media-oorlogen waardoor eerst een openbare opinie wordt opgebouwd zodat de mensen hermetisch worden afgesloten van wat er werkelijk gebeurt. Dit hebben we hier in Syrie al te pijnlijken te dikwijls ervaren. De “slachter” van Bagdad, Abdel Hakim Belhaj werd ingezet voor de verwoesting van Libië. En België heeft hierbij gedurende maanden flink meegedaan met zijn F-16s, maar wij doen nu nog altijd alsof ze pakjes met snoepgoed gedropt hebben. Vervolgens hebben NAVOvliegtuigen deze 3de man van Al Qaida op 26/11/2011 overgebracht naar het Turkse Eskandarun aan de Noordgrens met Syrië, samen met een bataljon Al-Qaida-strijders en een massa wapens, gestolen uit de depots van Khadaffi. Voor het oog van de wereld wordt deze drievoudige “slachter” (goud voor Bagdad en Tripoli, brons voor Damascus) gezocht door de VN op grond van de resoluties 1267 (1999) en 1989 (2011) maar de NAVO heeft hem ondertussen aangesteld tot militair gouverneur van Tripoli!
De Libanees Hassan Hamadé, lid van de Nationale Raad voor de audiovisuele media heeft nu (21 mei 2014) een lange “Open brief” geschreven aan de Europeanen waarin hij spreekt van een nieuw “IJzeren Gordijn” waardoor zij afgeschermd worden van de waarheid. Officieel is Al Qaida gebrandmerkt als terreurorganisatie en is ieder contact van de “vrije democratische wereld” hiermee strikt verboden. In werkelijkheid worden Al Qaida en zijn vertakkingen gesteund door Amerika en Israël, terwijl de NAVO de algemene bescherming van de trainingskampen op zich neemt en zorgt dat de groepen ingezet worden waar Amerika-Israël het nodig achten, o.a. in Syrië: “Omwille van de middelmatige figuren die u (Europeanen) besturen, zijt gij al drie jaar op beschamende en misdadige wijze nauw verbonden, zonder dat ge het weet, met Al Qaida en zijn vertakkingen… die arm in arm gaan met de moslimbroeders om Syrië te vernietigen, ons aller moeder land, het mooie Syrië, de wieg van de christenheid met zijn ongewoon voorbeeldige samenleving van verschillende godsdiensten en volkeren”. Als je verder weet dat 1/4de van de Europese parlementsleden aangesloten is bij de lobbygroep LGBT (Lesbisch-Gay-Bi-Transseksueel!), dan heb je alle reden om als normale burger eens Romeinenbrief van Paulus, hoofdstuk 1 te lezen of de uitleg van de nieuwe catechismus (nrs. 2357-9) en dan nog goed uit te kijken voor dat ge uw stem uitbrengt.
Groeiend enthousiasme
Een ons onbekende overtuigde christen schreef in de 2de helft van de 2de eeuw een lange en prachtige brief aan een zekere Diognetus, een ontwikkelde heiden met belangstelling voor het christelijk geloof. Hij geeft een beschrijving van de christenen midden een heidense wereld: “Elk vreemd land is hun vaderland en elk vaderland is hun een vreemd land”. Christenen zijn als pelgrims, die overal thuis zijn, maar zich nergens blijvend installeren, omdat ze verder trekken naar een hemels Vaderland. Jezus zei het kernachtig op een heel andere manier: “Geeft dan aan de keizer wat de keizer toekomt en aan God wat God toekomt” (Mt 22, 21). Zo willen wij loyale burgers zijn, het wettig gezag aanvaarden en respecteren, maar geen enkele leider of politiek systeem als absoluut beschouwen. Alles beoordelen wij vanuit het respect voor de wetten van God en voor waardigheid van de mens. Dat zijn de hoogste waarden. Wij zullen blijven strijden tegen de ongeldige wetten die hier tegenin gaan.
Inmiddels delen we het groeiend enthousiasme van de Syrische bevolking nu de presidentsverkiezingen steeds dichter bij komen (3 juni). Het land verkeert steeds meer in een feeststemming terwijl er hier en daar toch nog aanslagen gepleegd worden. Er zijn volksfeesten, kleurrijke manifestaties, rally’s, conferenties allerhande. In de door Israël onwettig bezette Golan eisen de Syriërs van Ban Ki-moon dat hij voor hen de mogelijkheden voorziet om hun stem uit te brengen. Ook Syriërs in het buitenland uiten hun solidariteit. Deze presidentsverkiezingen worden hier beschouwd als een voorlopig hoogtepunt van de hervormingen, dank zij de nieuwe constitutie, een meer partijenstelsel en nu drie presidentskandidaten. Uiteraard oogst de huidige president door zijn moedige houding en de wijze waarop hij volk en land heeft beschermd tegen het hele wereldterrorisme zoveel waardering en dankbaarheid, samen met het leger, dat hij zeker een voorsprong heeft op de anderen. Laat alle westerse leiders, groen van jaloezie, nu maar tandenknarsen. Syrië zet belangrijke democratische stappen en blijft tegelijk vasthouden aan zijn kostbare waarden van harmonisch samenleven met alle geloofsgroepen, de onvoorwaardelijke eerbied voor het menselijk leven vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood en het onwrikbare huwelijk en gezin, als de veilige thuis van vader, moeder en kinderen, waarin ieder mens zijn eerste en laatste maatschappelijke geborgenheid kan vinden. Ondertussen leren de kinderen dansjes op de school onder begeleiding van liederen waarin ze hun liefde voor “Soeria” uitzingen. Merk je in Belgie ook iets van deze spontane volksvreugde naar aanleiding van de komende verkiezingen? En op welke muziek en welke woorden wordt dan gedanst?
P. Daniel
26-05-2014 om 09:20
geschreven door Gust Adriaensen
25-05-2014
Verkiezingen
Proficiat aan de overwinnaars! Proficiat aan degenen die standhielden! Courage voor de verliezers!
En dat er nu maar zo snel als mogelijk
een competente
en
sociaalbewuste
Vlaamse en federale regering gevormd wordt!!!
25-05-2014 om 21:37
geschreven door Gust Adriaensen
De primitieve rancune van Etienne Vermeersch
Het intellectuele, politieke en moraalfilosofische absolute dieptepunt van Etienne Vermeersch:
"Telkens Bruno Tobback op tv komt, verliest sp.a duizend stemmen"
25-05-2014 om 14:18
geschreven door Gust Adriaensen
24-05-2014
De schuld van de anderen
'Harde kiescampagne?': De schuld van de anderen.
'Ontzaglijk veel geld in onze propaganda gestoken': De schuld van de anderen.
'De flaters van Jambon, Homans, De Wever, Bracke....': De schuld van de anderen.
'Alles wat er misgaat in Vlaanderen, België, Europa': De schuld van de anderen
'Niet alleen de leugens en halve waarheden van de anderen maar ook onze leugens en halve waarheden': De schuld van de anderen
'Dat ik nooit lach': De schuld van de anderen
'Dat ik ben zoals ik ben': De schuld van de anderen.
'Enz., enz., enz.,......': De schuld van de anderen
DE MANTRA VAN DE GROTE LEIDER, DIE MEER EN MEER MENSEN DE STROT UITKOMT:
't Is de schuld van de anderen!'
24-05-2014 om 18:30
geschreven door Gust Adriaensen
De kat en de hete brij
Het is het goede recht van politieke partijen om ook een visie te hebben op de (toekomstige) staatkundige structuur en status van een land of regio. Het is dus ook het goede recht van een Vlaams-nationalistische partij als N-VA, om te streven naar een onafhankelijk Vlaanderen.
Maar sinds uit allerlei peilingen, het in de top van N-VA doorgedrongen is, dat het overgrote deel van de Vlamingen niet wil weten van een onafhankelijk republiekje Vlaanderen en bovendien ook het koningschap niet per se weg wil, draait de partij als een kat om de hete onafhankelijkheidsbrij.
In het Grote Debat op tv was het weer zover. Martine vroeg De Wever met ja of nee te antwoorden op de vraag of N-VA het land wil splitsen. Een vervelende vraag, voegde ze er verontschuldigend aan toe. (Een schoonheidsfoutje Martine: er bestaan eigenlijk geen vervelende vragen voor journalisten.
Het is geen vervelende, maar een voor de hand liggende vraag. Een immens terechte vraag. En ze moet blijven gesteld worden aan N-VA. Waarom? Omdat in de beginselverklaring van de partij staat dat ze een 'onafhankelijk Vlaanderen' wil. Dat is de kern , het doel van de Vlaams-nationalistische visie en haar program.
De Wever maakt er zich wel gemakkelijk vanaf en schakelt bij die vraag, zoals bij alle 'moeilijke' vragen die aan hem gericht worden, direct over op reacties met een extreem hoog Calimerogehalte.
En het zinnetje 'Wie wil er nu een land splitsen?' is toch wel het toppunt van volksverlakkerij. Het antwoord is toch duidelijk meneer De Wever? U en uw partij willen het land splitsen. Wat is namelijk een 'onafhankelijk Vlaanderen'?
Dergelijke vorm van ongeloofwaardige 'N-VA-newspeak', drukt misprijzen uit voor het intellectuele niveau van de Vlamingen.
24-05-2014 om 12:00
geschreven door Gust Adriaensen
Gebedsactie voor de verkiezingen
ZATERDAG 24 MEI
Bid voor een gezinsvriendelijk beleid in ons land dat huwelijken en gezinnen ondersteunt en positief waardeert (kindvriendelijke maatregelen, bevorderen van mantelzorg en thuiszorg enz.). Voor meer mogelijkheden tot onthaasting en betere combinatie van gezin en werk.
Bid dat in alle debatten rond ethische levenskwesties de waardigheid van het leven absoluut mag primeren, bijv. rond (uitbreiding van) euthanasie, draagmoederschap, anonimiteit van donorcellen, genetische manipulatie
Bid dat de overheid onze jeugd zal beschermen tegen de ongebreidelde stroom van immoraliteit en occultisme die op hen afkomt en hen overspoelt. Bid dat er krachtige tegenbewegingen onder de nieuwe generaties mogen opstaan.
ZONDAG 25 MEI
Bid dat mensen met verstand en geestelijk onderscheidingsvermogen zullen stemmen, niet omwille van kortzichtig eigenbelang, vriendjespolitiek, opgezweept door emoties, valse beloften, grootspraak of onderwerpen die ‘het goed doen’.
Bid dat Jezus doorheen deze verkiezingen meer zijn rechtmatige plaats krijgt in ons land, dat zijn Woord mag gerespecteerd worden, dat zijn naam opnieuw zal geheiligd worden, zijn koninkrijk meer mag doordringen, en zijn wil zal geschieden (Matt. 6:10).
“Laat liever het recht stromen als water, en de gerechtigheid als een altijd voortvloeiende beek!” (Amos 5:24)
24-05-2014 om 08:14
geschreven door Gust Adriaensen
Interdiocesaan Pastoraal Beraad en de verkiezingen
Oproep van het Interdiocesaan Pastoraal Beraad voor de verkiezingen van 25 mei 2014
In de aanloop naar de verkiezingen worden we als christenen Èn als burgers uitgedaagd om na te denken over wat we belangrijk vinden voor onze samenleving. Durven wij op 25 mei consequent kiezen voor de waardigheid van de mens en het algemeen welzijn? Als christenen zijn we geroepen onze verantwoordelijkheid op te nemen. De leden van het IPB-Bureau pleiten ervoor om de verkiezingsprogrammaís te bekijken tegen het licht van het evangelie en de sociale leer van de Kerk. Hiermee gaan we in op de vraag van de Europese bisschoppen om reflectie op gang te brengen voor de Europese Èn de Belgische verkiezingen.
Neen aan een economie van uitsluiting
Sinds de bankencrisis is het denken en spreken over de toekomst louter door de economie bepaald. Wij pleiten voor een politiek waarin de hele mens opnieuw centraal staat. Daarom moeten de economie en in het bijzonder de financiÎle instellingenin dienst gesteld worden van een groter goed.
Neen aan een klimaat van wantrouwen en angst
Wij pleiten voor een inclusieve en gastvrije samenleving waarin de zwakkeren niet gestigmatiseerd worden. Vreemdelingen, vluchtelingen, daklozen, verslaafden, ouderen, zieken en gehandicapten, werklozen, vooral jonge werklozen, en vele andere kwetsbare mensen verdienen respect en gelijke kansen. Durven we opkomen voor een solidaire en gastvrije samenleving waarin voor uitsluiting geen plaats is?
Neen aan een verdere individualisering
Het evangelie daagt christenen uit om hun comfortzone te verlaten en nieuwe wegen te gaan van solidariteit en gemeenschapsopbouw. Samen kunnen we oplossingen vinden voor de schrijnende ongelijkheid in Europa en in de wereld. De ecologische uitdagingen vragen overleg en een gemeenschappelijke aanpak. Laten we de politici oproepen hun beleidskeuzes af te stemmen op duurzaam en bio-ethisch handelen. Een sobere levenshouding moet centraal staan in de sociale markteconomie en in het milieubeleid. Wij moeten leren leven met minder en er tegelijk voor zorgen dat zij die minder of zelfs niets hebben een fair deel krijgen.
Neen aan een verbanning van het geloof naar de privésfeer
Wij roepen op tot een open dialoog over wat mensen beweegt en wat dynamiek geeft aan hun leven. We zijn overtuigd dat levensbeschouwing en religie de dragende grond vormen voor de opbouw van de samenleving. Zij mogen niet verdrongen worden naar de privésfeer. Zij kunnen immers sterk bijdragen tot een sociale dialoog. We dagen christelijke politici uit om duidelijk te spreken en te handelen vanuit hun levensbeschouwing. Dit draagt bij tot een gezond pluralisme dat in waarheid recht doet aan verschillen en waarden.
Het Bureau van het Interdiocesaan Pastoraal Beraad Josian Caproens, voorzitter
24-05-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
23-05-2014
Respect voor de Schepping
Pope Francis urged people to nurture and safeguard Creation as God’s greatest gift to us, because while God always forgives, Creation never forgives and – he warned – if we destroy Creation, in the end it will destroy us!
23-05-2014 om 22:24
geschreven door Gust Adriaensen
Dehaene over leven en dood
Ik ben in mijn leven herhaaldelijk sterk met de dood geconfronteerd. Ik verloor mijn vader toen ik 21 jaar was. Hij stierf aan darmkanker, een vrij lang en pijnlijk proces. Later verloor mijn dochter twee kindjes, mijn kleinkinderen. Het ene kind na enkele maanden en het tweede als achtjarige, ten gevolge van hersenkanker.
Toen mijn vader stierf, was ik zoals vele leeftijdsgenoten in de contramine. Bij vele vrienden heb ik gezien hoe zij op latere leeftijd een sterke band met hun vader opbouwden. Dat heb ik niet meer kunnen doen.
Bij mijn dochter maken te twee gestorven kleintjes deel uit van het dagelijkse leven. Zij blijven verder deel uitmaken van het gezinsleven. Ik word ook steeds tot de orde geroepen als ik zeg dat ik acht kleinkinderen heb (waarmee ik bedoel: in leven). Ik moet zeggen: ik heb er tien.
Ik heb steeds geleefd met de overtuiging dat de dood geen eindpunt, is, veeleer een verplichte overgang naar een ander leven. Een ander leven dat evenwel niet gescheiden is van het leven voor de dood. Voor mij is de gemeenschap der heiligen een echte gemeenschap die vanuit dit leven reeds wordt opgebouwd.
Vandaar dat samenleven in gemeenschap een essentieel deel is van het leven van iedere mens. Het individualisme is daar de tegenpool van. De mens is maar volwaardig als persoon, als individu in gemeenschap. In het hiernamaals gaat men volgens mij op in die gemeenschap.
Ik kan derhalve maar zin geven aan mijn leven door hier en nu samen te leven in gemeenschap met anderen. Van daaruit is mijn politiek engagement essentieel.
Die opname in de gemeenschap der heiligen -hier natuurlijk niet in de betekenis van 'heilig verklaard'- heb ik op ontroerende wijze meegemaakt bij het overlijden van mijn moeder in een dienst voor palliatieve zorg. Voor haar was die overgang natuurlijk en ze heeft die op zeer natuurlijke wijze kunnen beleven met haar kinderen en kleinkinderen.
Jean-Luc Dehaene
------------------------
Uit 'Licht aan de horizon. Over leven na de dood', Halewijn Antwerpen, 2006
23-05-2014 om 07:12
geschreven door Gust Adriaensen
22-05-2014
Wie wil de Vlaming het liefst als minister-president?
Op de vraag van het Ipsosonderzoeksbureau, wie de Vlaming het liefst wil als minister-president, antwoordde 17 procent Bart De Wever. Dat is een daling met 5 procent tegenover de vorige peiling in april. In Brussel kent cdH-kopstuk Joëlle Milquet een gelijkaardige terugval. Haar populariteit zakte van 19 procent in april naar 13 procent in mei.
Wat Vlaanderen betreft, blijft Kris Peeters (CD&V) het best scoren. Hij is voor 38 procent van de ondervraagden de favoriete minister-president. Dat is 4 procent beter dan in april. Bart De Wever volgt op ruime afstand met 17 procent en Open Vld-voorzitster Gwendolyn Rutten vervolledigt het podium met 13 procent (+3 pct tegenover april).
22-05-2014 om 13:04
geschreven door Gust Adriaensen
21-05-2014
De waardeschaal van Homans
In het Canvasverkiezingsprogramma Terzake14, verkoos Liesbeth Homans (N-VA) zonder aarzelen, de asociale, oorlogszuchtige, elitaire Britse premier Margaret Thatcher, the Iron Lady, boven Moeder Theresa!
Een duidelijker bewijs van de asociale ingesteldheid, bedoelingen en misprijzen van deze Antwerpse schepen voor het 'gewone volk', kan moeilijk gegeven worden!!!
21-05-2014 om 21:11
geschreven door Gust Adriaensen
'Breng een sociale stem uit!'
De Conferentie van Europese Kerken (CEK) hoopt op een stem voor politici die vrede, verzoening, sociale rechtvaardigheid en samenwerking, in plaats van extremisme en separatisme willen bevorderen.
'Stem niet voor kandidaten die de menselijke waardigheid miskennen en waarvan de opvattingen dwars staan op de principes van de christelijke ethiek en het christelijke geloof. Steun diegenen die de waarde en de waardigheid van elk individu zonder onderscheid bevorderen."
(Kerknet)
21-05-2014 om 16:49
geschreven door Gust Adriaensen
Extreem cynisme
Jarenlang heeft de N-VA en in het bijzonder voorzitter De Wever, de Franstaligen beschimpt, beledigd, gestigmatiseerd. Zij waren luieriken, zakkenvullers, kampioenen in de sociale fraude en ze leefden bij de genade van de transfers uit Vlaanderen. De baarlijke duivel, die met alle mogelijke middelen moest (en moet) bestreden en gediaboliseerd worden, is de PS. Die partij wordt door N-VA voorgesteld als een poel van corruptie, als een machtsbastion dat dictatoriaal heerst.
Dat De Wever nu zoete broodjes bakt met de Franstaligen en tweet dat hij 'het beste met hen voorheeft', is al te doorzichtig en getuigt van een zelden gehoord en gezien extreem arrogant cynisme.
21-05-2014 om 15:54
geschreven door Gust Adriaensen
Avonddienst in de abdijkerk van Postel
Elke avond om 18 uur heeft in de abdijkerk van Postel (Mol), de avonddienst plaats. Iedereen is er welkom.
Link naar tickets
Het is een rustgevende gebedsdienst, die een half uur duurt. Hij bestaat uit een opeenvolging van hymnes, psalmen, een lezing en gebeden, stiltemomenten.
Samen met de norbertijnengemeenschap van Postel de Vespers, zoals de gebedsdienst ook genoemd wordt, beleven, is een waardevolle ervaring.
21-05-2014 om 09:20
geschreven door Gust Adriaensen
Gedsactie voor de verkiezingen
Sedert enkele jaren organiseren het Gebedsnetwerk, Gebedsplatform Vlaanderen en Pray4belgium telkens een gebedsactie , een ganse week vóór de verkiezingen, van 19 tot 25 mei. Ons land heeft gebed héél hard nodig, aldus de organisatoren: 'Een land dat God, geloof en christelijke waarden buiten de politiek weert, oogst de vruchten hiervan… Maar het is beter om voor onze bestuurders te bidden dan over hen te klagen! '
WOENSDAG 21 MEI
Bid dat de overheden effectief het kwaad en de criminaliteit zullen bestrijden en in staat zullen zijn vrede, veiligheid en orde te handhaven (Rom. 13:1-4).
Bid voor een bestuur dat het welzijn van mensen op het oog heeft en niet alleen de materiële welvaart: dat de levenskwaliteit (bijv. het gezin) niet zal geofferd worden op het altaar van de economie (“Mammon”). Dat politici zullen beseffen dat ze ook een beetje vader en moeder zijn voor hun bevolking, niet alleen financiële managers. Dat de mens niet van brood alleen (geld, jobs) leeft (Matt. 4:4), maar ook geestelijke, emotionele en relationele behoeften heeft.
Bid voor een beleid dat sociaal is en de zwakke groepen in de maatschappij beschermt: kinderen, alleenstaande moeders, vluchtelingen, gehandicapten, bejaarden…
21-05-2014 om 08:26
geschreven door Gust Adriaensen
20-05-2014
Face reading
Glenna Trout is een gewezen Amerikaanse politie-inspecteur en experte in face reading, een bij verhoren gebruikte techniek om van iemands gezicht zijn of haar karaktertrekken af te lezen. In Knack verschenen een aantal portretten van Belgische politici.
'Hij straalt visie en leiderschap uit. Dat zijn lippen naar de mondhoeken ietwat voller uitlopen aan de privékant dan aan de publieke, doet mij vermoeden dat hij met scha en schande geleerd heeft dat hij niet zo open kan zijn als hij zelf zou willen. Zijn privékant oogt in z'n geheel voller dan de publieke, maar dat komt deels door het perspectief van de foto. Zijn kin, breed en vrij stomp, wijst op vastberadenheid en geduld om z'n doel te bereiken.'
'Het perspectief is lichtjes gedraaid, maar de vorm en grootte van zijn publiek en privégezicht liggen erg ver uit elkaar. Mijn eerste indruk is die van een klasclown. Publiek is zijn kin puntiger en steekt ze meer vooruit. Ik lees daarin dat hij hier en nu de job wil klaren, en dat hij privé geduldiger is. In zijn ogen zit explosieve energie, die hij wat verbergt achter zijn sociaal masker. In zijn linkeroog zie je het beter: als hij boos is, kan hij ontploffen. Intelligent en visionair. Al duidt zijn neus niet op leiderschap. Als hij dat heeft, is het meer aangeleerd dan aangeboren. Zijn gezicht is weinig coherent.
'De lijnen die tussen neus en wang tot de lippen diep en vrij recht naar beneden lopen, wijzen op verantwoordelijkheidszin. Hij neemt de zaak serieus. Zijn ogen staan eerder zacht, en zijn hele gelaat verraadt meer schroom dan je bij een politicus zou verwachten. Intelligent. Snel en pragmatisch in chaossituaties.'
20-05-2014 om 18:58
geschreven door Gust Adriaensen
Gebedsactie voor de verkiezingen
Sedert enkele jaren organiseren het Gebedsnetwerk, Gebedsplatform Vlaanderen en Pray4belgium telkens een gebedsactie , een ganse week vóór de verkiezingen, van 19 tot 25 mei. Ons land heeft gebed héél hard nodig, aldus de organisatoren: 'Een land dat God, geloof en christelijke waarden buiten de politiek weert, oogst de vruchten hiervan… Maar het is beter om voor onze bestuurders te bidden dan over hen te klagen! '
VOOR DE EUROPESE, FEDERALE EN REGIONALE VERKIEZINGEN van 25 MEI 2014
“Allereerst vraag ik je te bidden, te smeken en te danken voor alle mensen, voor koningen en alle andere gezagsdragers…”. (1 Timotheüs 2:1-2)
GEBEDSONDERWERPEN
MAANDAG 19 MEI
Bid dat christenen de opdracht om voor de overheid te bidden (1 Tim. 2:1-2) ernstiger en trouwer mogen uitvoeren (we kunnen beter voor hen bidden dan over hen klagen).
Bid voor een sterkere bewustwording van de verantwoordelijkheid die God ons geeft voor ons land, dat we zoutend zout mogen zijn (Matt. 5:13). Bid dat christenen zich degelijk en biddend informeren over de standpunten van de kandidaten en dus een bewustere keuze maken.
Bid voor “moderne Daniëls”: christenen die de kracht en de wijsheid zullen hebben om zich in de politiek te engageren, en daar hun licht te laten schijnen (Matt. 5:16). Bid voor christelijke initiatieven in de politiek zoals C’axent, dat hun stem gehoord mag worden.
Bid voor christen/gelovige politici die je kent, voor Gods bescherming en vrede in hun gezin, voor wijsheid in moeilijke dossiers (Spreuken 8:16).
DINSDAG 20 MEI
Bid dat mensen met gezonde waarden en normen zullen verkozen worden, en de moed zullen hebben daar openlijk voor uit te komen (Matt. 10:32). Bid voor de juiste adviseurs rondom hen. Voor sterke profetische stemmen die een dam zullen kunnen opwerpen tegen de roep om absolute vrijheid waardoor alles wat heilig is omver gehaald wordt.
Bid dat er een nieuwe openheid komt om God te betrekken in politiek; dat humanisme en secularisme niet de “dominerende ideologie” zullen zijn; dat het taboe (van scheiding tussen privé-geloof en politiek) mag doorbroken worden. Dat bestuurders de kerken positief zullen waarderen en actief betrekken in het beleid.
Bid dat de verkozenen hun voorbeeldfunctie van een sereen, doorzichtig en corruptievrij bestuur zullen vervullen (met bijv. een ethisch verantwoord dienstbetoon): dat waarheid en rechtvaardigheid bovenaan mogen staan, en het belang van de bevolking zal primeren boven eigen belangen, belangen van partijen of lobbygroepen. Voor een goede samenwerking met alle bevolkingsgroepen.
20-05-2014 om 07:21
geschreven door Gust Adriaensen
19-05-2014
Het modellengevecht
Breaking news: 'Ook N-VA zit in het PVDA-model'
Peter Mertens, de baas van de PVDA, countert Bart De Wever, de baas van de N-VA, nadat deze laatste beweerd had, dat ook de S-PA in het N-VA-model zit.
Naar verluidt zou Mertens volgenderwijs gereageerd hebben op De Wevers annexatiepolitiek. 'Typisch Aantwaarps. Lulkoek. De waarheid is dat N-VA al lang in het PVDA-model zit!'
En als er nu één Vlaamse politicus is die geloofwaardig overkomt, dan is het toch wel Peter Mertens!
19-05-2014 om 16:24
geschreven door Gust Adriaensen
De goede manieren van Homans
Het moge voor iedereen overduidelijk zijn: De Wever en co. zijn de politici met de beste manieren van heel België. Dat blijkt nog maar eens uit het interview in De Standaard. Wie heeft slechte manieren? Dat is toch wel klaar als een klontje zekers! De sossen!! 'Die laten', aldus de fatsoenlijkste politicus van het Westelijk Halfrond, 'alle manieren achterwege. Ze zakken beneden de grenzen van het fatsoen.' Veel minder of helemaal niet duidelijk, is, wat Tobback allemaal dan wel heeft uitgespookt.
Maar dat de N-Va-kopstukken echte fatsoenrakkers en moraalridders zijn, blijkt ten overvloede uit de cartoon die Homans tweette (en na massaal protest weer verwijderde), met Di Rupo als slachtoffer. Een voorbeeld van goede smaak is die Liesbeth toch wel.
19-05-2014 om 12:28
geschreven door Gust Adriaensen
De meester van de misleiding
Een kritische lezing van het uitgebreide interview met De Wever in De Standaard van 19 mei, kan een beter inzicht geven in zijn debat- en interviewtechnieken. En die zijn niet altijd even fraai. Ook al beweert hij dat hij ongeveer de enige is, die het altijd netjes houdt.
Versluierd misprijzen voor Dehaene:
'Zijn ideologische bewogenheid had hij ingeruild voor loodgieterij.'
Gekoketteer met Calimero:
'Kent u veel fans van mij bij andere partijen?'
Creatie van vijandbeelden:
'Er zijn twee partijen -de PS en de SP.A- die nog veel harder (dan CD&V) tegen ons zijn.' 'De Groenen en de PVDA hebben voor het PS-model gekozen, dat is duidelijk. Zij zijn voorstanders van absurde belastingverhogingen.'
Annexatie van de 'traditionele' Vlaamse partijen:
'Voor het overige (behalve dus Groenen en PVDA) zitten alle Vlaamse partijen in het N-VA-model.'
Dubbele houding ten aanzien van debatten:
'Kris Peeters zocht constant de confrontatie.' (verwijtend, De Wever weigert uitgebreide debatten met Peeters)
'Ik daag Di Rupo uit om met mij in debat te gaan.' (De Wever verwijt Di Rupo dat de premier niet met hem in debat wil gaan.)
Nieuwe betekenis van zwijgen:
'Ofwel ga je het debat aan, ofwel zwijg je over je tegenstander.' (Terwijl heel het interview één afrekening is met de politieke tegenstanders.)
Ontkenning van eerdere uitspraken:
'Wij (De Wever en Homans) koketteren helemaal niet met onze persoonlijke ('bescheiden') afkomst.'
Kwaadaardig populisme:
'Wij zijn, in tegenstelling tot veel (?) linkse politici, geen zonen en dochters van ministers.'
Enz., enz........
Over de kern, het hoofddoel van de N-VA-ideologie en haar program, nl. de oprichting van de REPUBLIEK VLAANDEREN, evenwel geen woord, geen letter.
19-05-2014 om 09:25
geschreven door Gust Adriaensen
18-05-2014
De partij van de uitsluiting?
Tot verbijstering van mij en van vele anderen, vermoed ik, hoorde ik in De Zevende Dag, de N-VA-lijsttrekker voor de Europese verkiezingen, Johan Van Overtveldt, zeggen dat Griekenland uit de EU gestoten moet worden.
Kathleen Van Brempt (S-PA) en Guy Verhofstadt (Open VLD) konden hun oren niet geloven. Van Brempt merkte terecht op dat de Vlaamse nationalisten de enige partij in het Europa van de 28 is, die een lidstaat uit de EU wil knikkeren.
En Guy Verhofstadt zei dat na Griekenland, dan Portugal zou volgen, en daarna Italië, en dan ligt het Europese project op zijn gat, en verdampt de euro.
Van manieren is die meneer Van Overtveldt nog een beetje beschaafder, maar zijn ideeën zijn al even narrow-minded conservatief omtrent Europa als die Britse brulboei, die het bestond Herman Van Rompuy bij diens aanstelling tot president van Europa, te vergelijken met een natte dweil.
18-05-2014 om 12:13
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII.9
Vrijdag 16 mei 2014
Moslims en het christelijk geloof
Een van onze moslims en vluchtelingen heeft een in het Arabisch geschreven boekje gelezen, waarin nauwkeurig heel de wetenschappelijke uitleg gegeven wordt over de lijkwade van Turijn. Hij is er vol van. Gedurende verschillende avonden wil hij zijn vondsten meedelen. Telkens laat hij ons de bijbehorende foto’s zien. Het is merkwaardig dat pseudowetenschappelijke studies getracht hebben deze lijkwade in diskrediet te brengen door te beweren dat ze uit de Middeleeuwen stamt, terwijl er nu steeds meer verpletterende bewijzen zijn (ook van ‘ongelovigen’) die allen wijzen in de richting van Jezus’ kruisdood. Geen wonder dat die man graag in onze liturgische diensten meebidt en ook de eerste lezing in de eucharistie verzorgt. Bovendien behoort hij tot de groep vrijwilligers die we de “12 apostelen” genoemd hebben en die namens onze gemeenschap over heel Qalamoun hulp verlenen aan de mensen in nood.
Een wel erg merkwaardig gesprek, vlak voor de vespers, met een jonge sjiiet, vader van 2 kinderen en eentje op komst. Hij is ontgoocheld over de meeste jonge christenen rondom hem die hoofdzakelijk geïnteresseerd zijn in carrière, geld en ontspanning. Als ik vraag over Jezus te vertellen, zegt hij, weten ze niet wat zeggen. Ik vraag niet dat ze moslim worden maar dat ze christen worden, Jezus leren kennen en navolgen. Hij bewondert priesters en religieuzen, maar ze moeten ook de wereld vertellen over Jezus en het evangelie, zegt hij, anders gaat de wereld niet veranderen. Wij, moslims, houden van Jezus. Wie heeft ooit wonderen gedaan zoals Hij? Wij houden van Maria, de meest bescheiden en tegelijk de grootste van alle vrouwen. Waarom, zo vraagt hij, zie ik zo weinig christelijke vrouwen die haar navolgen? Tenslotte, zo zegt hij, zullen wij in onze Arabische cultuur overleven, ondanks het militaire overwicht van het westen, omdat wij geworteld zijn in het gezin en in God
Klinkt dit alles niet als de vraag van de Grieken aan de apostelen: “Wij zouden Jezus graag spreken” (Johannes 12, 21). En ligt hierin ook al niet een vervulling van de profetie waarin Jezus zegt dat het Rijk Gods zal ontnomen worden aan ongelovige joden (en lauwe christenen?) en gegeven aan een volk dat wel vruchten opbrengt? (Mt 2, 43). (Heel het indrukwekkend getuigenis van deze man is inmiddels uitgeschreven).
Na het avondeten willen de kinderen een “sketchke” doen, wat hier een onuitroeibare en telkens terugkerende bekoring is. Wij zijn door de oorlog heel veel spullen kwijt geraakt maar de hoeveelheid kleren die hiervoor gedurende jaren verzameld werd is er helemaal nog! De kinderen willen “klooster” spelen, waar twee meisjes hun aanvraag komen doen om in te treden. Een moslimmeisje van 13 is moeder overste. Eerst komt een mannequin zich aanbieden. Ze legt al haar sierraden en mooie kleren af om het eenvoudige habijt te dragen en simpele handenarbeid te doen. Dan biedt een fotografe zich aan. Ze krijgen de nodige uitleg over het kloosterleven en verrichten dan samen in grote ernst het liturgisch gebed. Allemaal net echt.
Magic Town
“Magic Town”, ’n hotel met 130 kamers, 18 suites en 32 appartementen in Zaidal op 5 km van het stadcentrum van Homs. Het wordt gebouwd door een jong Brussels-Syrisch echtpaar met twee baby’s. Al heet de man met zijn voornaam Jihad, hij is christen en hij is een vurige verdediger van Syrië, zijn volk, zijn leger, regering en president. Hij weet zich door hen beschermd. Hij vertelt dat het bedrijfsleven in hun buurt niet een dag verlet heeft gekend, maar wel verplaatst werd. Ook de school werd niet één dag gesloten, wel verplaatst. Natuurlijk werd er gemoord en verwoest in het centrum van de stad, wat ongeveer een vierkante km oppervlakte bestrijkt. En het zijn uitsluitend deze beelden die de wereld rond vliegen. En wie neemt nu dit positieve nieuws op? Onze Waalse vriendjournalist van Le Vif-Actualité-International vorige vrijdag.
Ondertussen blijven de mensen naar hun verwoeste huizen in het stadcentrum van Homs terugkeren. Je kunt nu straten zien vol met mensen, bijna zoals op de Meir in Antwerpen, maar dan beladen met pak en zak. Ze komen terug met een traan en een lach. Er is veel en diepe pijn om de dierbaren die vermoord werden en de vreselijke verwoestingen. Toch blijkt de algemene vreugde om de terugkeer nog groter te zijn. De mensen verwelkomen en omhelzen elkaar. Zij die getracht hebben gedurende 2,5 jaar ter plaatse te overleven vertellen hoe zij voor zichzelf en voor de anderen hebben trachten te zorgen, terwijl de rebellen hen als levend schild probeerden te gebruiken en ondertussen alles wat zij zelf nodig hadden stalen of vernielden. Talal al-Barazi, de gouverneur van Homs heeft meteen al alle directeurs en verantwoordelijken samengebracht om te overleggen hoe ieder de geleden schade officieel kan opmaken en hoe alles heropgebouwd kan worden. Zowat 70% is grondig verwoest. Sommige instanties werken al de klok rond voor de allernoodzakelijkste nutsvoorzieningen. Op een voormalig bloemenperk in een verwoeste straat zijn mensen ijverig bezig opnieuw bloemen te planten “uit dankbaarheid voor het leven”! En dan de verhalen over pater Frans van der Lugt! Mensen tonen fier waar hij geleefd heeft, waar hij vermoord werd en waar hij nu begraven is. Ze danken God om hem. Een moslimvrouw zei het zo: “We gaan nu nog meer van elkaar houden”. Zou er in België één stad, dorp of wijk zijn waar de mensen door zulk een G/geest bezield zijn?
Een mengsel van fantasie en oorlogspropaganda
Als ik af en toe een bericht kan lezen vanuit Vlaanderen, dan heb ik de indruk dat onze Vlaamse journalistiek over Syrië over het algemeen een mengsel blijft van fantasie en oorlogspropaganda. Ze spreekt over “rebellen” die “niet meer gesteund worden vanuit het buitenland” (tussen de regels lees je: “helaas”), terwijl de wapen- en rebellentrafiek bloeit als nooit voorheen. Over de “harde aanpak” door de president, terwijl president en leger vanaf het begin zo voorzichtig en systematisch mogelijk tewerk gingen om de bevolking te sparen. Daarom is meer dan 1/3de van alle slachtoffers bij de soldaten gevallen, een onevenredig hoog aantal!. Ook de bevrijding van Homs is trouwens weer het resultaat van onderhandelingen! Over de opruiming van de chemische wapens die een grote “strategische verzwakking” van Syrië zou zijn, (tussen de regels: “gelukkig”), terwijl het in deze oorlog nooit chemische wapens heeft gebruikt en het ook niet nodig had. Omdat destijds (en nu nog) Israël massavernietigingswapens bleef produceren, heeft Syrië zich toen laten verleiden om ook maar chemische wapens te maken. Nu is Syrië blij dat ze deze oude, gevaarlijke en voor hen onbruikbare rommel kunnen laten opruimen. Hiermee kan het westen zijn gezichtsverlies dan wat beperken. En nooit één afkeurend woord over de gruwelijke massaslachtingen en verwoestingen door terroristengroepen, integendeel, fier worden de criminelen getoond met hun bivakmuts, zware wapens en vlag als eerbetoon en aanmoediging. Tenslotte speelt een Vlaamse ‘specialist’ het klaar om op nauwelijks 1,5 blz. tien keer het woord “regime” te gebruiken voor het soevereine Syrië met zijn wettige regering en de huidige presidentsverkiezingen, die een mijlpaal zijn in de geschiedenis van de democratie, zoals alle drie overgebleven presidentskandidaten ook uitdrukkelijk stellen. En dan die ondertoon van: de bevrijding van Homs zal (gelukkig?) toch niet veel betekenen. In werkelijkheid is hiermee een zware slag toegebracht aan de Franse officieren, de Saoedi’s en de Amerikanen die terug naar Turkije moeten verhuizen en de terroristen die naar het noorden moeten vluchten. Bovendien is het centrale bolwerk van de rebellen in Syrië voor goed verleden tijd. Dat is ,ede de echte reden waarom Lakhdar Brahimi nu zijn ontslag geeft. Deze “bemiddelaar” namens Ban Ki-moon (de VN) en Nabil al-Araby (de Arabische Liga) moest er voor zorgen dat een “vredesconferentie” te Geneve een zogenaamde “overgangsregering” zou opzetten. Hoe mooi lijken de idealen van de VN en de Arabische Liga, om eigenlijk de soevereiniteit van Syrië te breken, chaos te brengen en dan de macht te grijpen. Met de bevrijding van Homs en de presidentsverkiezingen is dit minder dan ooit mogelijk. En wij zouden allemaal moeten mee treuren om het ontslag van deze marionet omdat ze Syrië nog maar voor de helft hebben kunnen verwoesten. De Franse oud-ambassadeur in Syrië, Michel Rambaud, schrijft in een striemende aanklacht tegen deze kopstukken van de zogenaamde “internationale gemeenschap” dat ze later kunnen uitroepen: “Wij wisten het niet”. Maar, zo vervolgt hij, de gruwelen die ze nu bewerken, kennen ze heel goed en hebben ze ook bewust gewild. “Systematisch hebben ze hun medeburgers bedolven onder dikke wolken van valse verklaringen, leugens, onwaarden en bedrog”. Ongeveer hetzelfde geldt voor onze Vlaamse (en westerse) journalistiek over Syrië, (met onze hartelijke dank aan de zeldzame uitzonderingen die niet de aandacht krijgen die ze verdienen).
Nachtmerries voor “de vrienden van Syrië”
Ze hebben Syrië flink verwoest, maar niet verslagen, zoals mediawerkgroepsyrie zeer
juist en degelijk heeft samengevat. En de Amerikaanse gezaghebbende onderzoeker Seymour Hersh blijft zijn onthullingen wereldwijd verkondigen. Amerika heeft met zijn CIA een soort “rattenlijn” opgericht waarbij de massa Libische wapens werden toevertrouwd aan Saoedi-Arabië-Turkije-Qatar om ze aan Al Qaida in Syrië te bezorgen. Ondertussen blijft Turkije onbeperkte steun verlenen aan Al-Nousra, ook met de zegen van de VS en de NAVO. En dat Erdogan de eigenlijke uitvoerder was van de vreselijke gifgasaanval in Ghouta (en elders!) is al wereldwijd bekend. Tenslotte is nu ook de eigenlijke reden bekend waarom Obama niet tot een militaire inval in Syrië is overgegaan. Generaal Martin Dempsy heeft de evaluaties van de verschillende afdelingen van de legerleiding overgebracht. Daaruit is gebleken dat de VS en de NAVO zich met een militaire inval in een avontuur storten waarvan de uitslag alles behalve zeker is omwille van de vastberadenheid van de Syrische president, gesteund door zijn volk, Iran en Rusland. De grootste nachtmerrie voor de zogenaamde “vrienden” zal nu wel de waarschijnlijke herverkiezing van deze president zijn. Vooral het Franse en het Turkse staatshoofd hebben drie jaar lang niets onverlet gelaten om hun Syrische collega te bedelven onder een laag modder, die ze nu zelf over zich heen krijgen. Parijs heeft de Syrische Ambassade verboden om de Syriërs in Frankrijk te laten meestemmen voor de democratische verkiezingen. Van een dictatoriaal regime gesproken! Edoch, het Franse volk zal spoedig François Hollande langs de riolen van de geschiedenis doorspoelen. En Turkije is eindelijk veroordeeld door het Europese Hof voor de rechten van de mens tot het betalen van 90 miljoen euro aan Cyprus om zijn verwoestende inval veertig jaar geleden. De neo-ottomaan Recep Tayyeb Erdogan is inmiddels omwille van de standvastigheid van Syrië de hysterie nabij, maar zal toch ooit vervolgd moeten worden als top-oorlogsmisdadiger voor zijn vreselijke verwoestingen en moorden in Syrië.
Allen naar de zetel van de UNO Veiligheidsraad!
Drie kanarievogeltjes die al jaren vrolijk zongen in hun kooitje in de binnentuin, hebben op de meest dramatische ogenblikken, evenals wij zelf, een meer veilige schuilplaats moeten zoeken. Twee hebben het oorlogsgeweld niet overleefd tot immense droefheid van de kinderen, die een tijd ontroostbaar waren. Ondertussen is het grootste gevaar geweken en hebben de kinderen de overblijvende kanarievogel met zijn kooitje boven mijn deur gehangen. ’s Morgens begint hij al vroeg aan zijn morgengebed en zingt gedurende heel de voormiddag zijn lofzang uit met psalmen en aanroepingen. Zijn twee stokjes zijn als de twee kanten van het koorgestoelte zodat hij zelf zonder ophouden van de ene naar de andere kant vliegt om het liturgisch gebruik van het alternerend bidden te vervullen. In de namiddag houdt hij het bij korte gezangen en enkele slotgebeden. En in de late namiddag is hij al vroeg zo goed als uitgeblust en bereidt zich voor om te genieten van een welverdiende nachtrust. Hij slaapt dan op één pootje, het andere pootje in zijn zij en een vleugel over zijn kopje. Bij iedere harde knal schiet hij echter wakker. Zo is helaas het gevaar voor deze ene overlevende nog niet helemaal geweken. Harde knallen, ontploffingen of schoten kunnen vroeg of laat nog leiden tot een fatale hartinfarct.
Het vermoorden van zowat 160.000 mensen en het verwoesten van een land door terreurbendes is voor de ‘internationale gemeenschap” geen voldoende reden om een algemeen verbod uit te vaardigen tegen de toestroom en de activiteiten van de terreurbendes. In Aleppo zijn ze er inmiddels in geslaagd 3 miljoen mensen zonder drinkwater te zetten als collectieve straf voor de bevolking, die de “islamitische revolutie” niet wil steunen en als één man achter leger en regering blijft staan. Dat is voor de UNO Veiligheidsraad zelfs geen veroordeling waard.
Maar beste dierenvrienden, het leven en het welzijn van onze kanarie kan wel een doorslaggevende reden worden. Kijk maar eens hoe Gaia zich nu wereldwijd inzet voor onze oermoeder aarde en bijzonder voor het dierenrijk. Daarom vragen wij dat Gaia zijn machtige invloed met oerkracht zou aanwenden om een spoedvergadering van de UNO Veiligheidsraad af te dwingen en met een wetsvoorstel te bekomen dat rebellengroepen voortaan de toegang tot Syrië wettelijk ontzegd wordt en de sluiting van de grenzen met Syrië daarvoor verzekerd wordt om het leven van onze kanarie te beschermen. Alle Titanen en Titanieden, Cyclopen en Zeegodinnen, Reuzen met de honderd armen en dierenvrienden uit de hele oude Griekse en de huidige heidense mythologie, laten we onder de machtige vleugels van aller Oermoeder Gaia optrekken naar de zetel van de UNO Veiligheidsraad! Denk aan onze arme kanarie in levensgevaar. Hij zal uit dankbaarheid een concert geven, weliswaar bij leven en welzijn! En wij zullen enthousiast lid worden van Gaia om op gelijkaardige wijze andere landen in oorlog te bevrijden van alle geweld tot heil van het hele dierenrijk. Ingerukt!
“Consuming the Word”
Onze Europese beschaving is zo veramerikaniseerd dat we onderhand evenveel Amerikaans als Nederlands spreken. De jeugd wordt op die wijze ook opgevoed. Nog voor ze goed kunnen praten, lezen of schrijven, hebben ze al een “laptop” om te “computeren” en spelen ze dag en nacht met een “mobile” (zeg: “moobaail”!), een “iphod” (aaipot!), “iphone” (aaifoon!), hun “facebook” (feejsboek!) of een “what ’s up” (wotsjep!) met nog een heel woordenboek van de laatste nieuwigheden, waar onze ouders in hun lang leven nooit één woord van gehoord hebben. In plaats van aan tafel te gaan, eten ze onafgebroken chips en ze worden ook steeds meer als een zak chips. Welnu, het is deze jeugd die ons plots de oneindige mogelijkheden van nieuwe horizonten leert. Hadden wij vroeger een stapel boeken nodig om een goede les te geven, zij toveren al wat je wilt met één klik tevoorschijn: de oorspronkelijke Bijbeltekst met alle mogelijke vertalingen en zo nodig de uitspraak er bij, een uitleg vanuit encyclopedieën, noem maar op…Wanneer ik van de ene oude computer naar de andere sukkel om iets klaar te krijgen en mijn “Microsoft” (maaikrosoft!) “Windows” reageert niet meer, dan is het een halve eeuw jongere medebroeder die het ding meestal weer aan de praat krijgt, met een weinig vingervlugheid.
Neen, de titel komt nu toch niet uit de wereld van de computer maar uit de Bijbel. We kregen het nieuwe boek bezorgd van professor SCOTT HAHN met de titel “Het Woord verorberen. Het Nieuwe Testament en de Eucharistie in de Primitieve Kerk”. Omdat de veramerikanisering al in onze tijd, lang geleden begonnen is, kan ook ik gelukkig het boek in de oorspronkelijke taal lezen en zelfs verstaan. Hartstikke mooi, om het eens in het Nederlands te zeggen. De Bijbel spreekt over het “eten van het Woord” (Ezechiël, Apocalyps) en Jezus zegt: “neemt en eet”. Hij heeft niet gezegd: “leest”. Het “Nieuwe Testament” had voor de eerste christenen niets te maken met een tekst en nog minder met een boek. Het “Nieuwe Testament” was het sacrament van de Eucharistie al een eeuw voordat het een boek werd. Welke apostel zou ooit een evangelie gelezen hebben? En het was de Kerk “pijler en grondslag van de waarheid” (1 Tim 3, 15), die in de Eucharistie het Oude en Nieuwe Testament tot leven bracht. “Voor het Oude Israël was de Tempel zo iets als de centrale bank, de heiligste ruimte, de plaats van het goddelijk bestuur en van de liturgische eredienst…It was Wall Street, the White House, Oxford, and the Vatican, all rolled into one” (blz. 125). Welnu, heel deze “Blijde Boodschap” is vervuld en aanwezig in de levende Persoon van Jezus Christus, het “Paaslam”, Hogepriester én Tempel, lang voordat het een geschreven “Evangelie” werd. In zijn vele brieven verwijst Paulus nauwelijks naar de woorden van Jezus maar als hij over de Eucharistie spreekt citeert hij Jezus letterlijk en uitvoerig.
18-05-2014 om 06:19
geschreven door Gust Adriaensen
17-05-2014
De 'auditeurs' van Terzake 14
Een onderdeel van het verkiezingsformat Terzake 14 op Canvas, is een zgn. audit, een doorlichting van de partijen, door een stelletje zgn. 'auditeurs', die zich voor hun 'doorlichtingswerk' teruggetrokken hebben in een gigantische, in nevelen gehulde, wat mysterieus aandoende fabriekshal. Ze komen even in beeld en aan het woord in het programma, and that's it.
Is me dat, met uitzondering allicht van professor De Vos, een zootje volslagen incompetente lapzwanzen. Aanvankelijk dacht ik dat het de bedoeling was van de programmamakers om wat eerder primitieve humor en vooral slapstick in het serieuze Terzake van Canvas te brengen. Maar nee hoor. Deze oelewappers worden zonder verpinken 'auditeurs' genoemd en hun toogpraat stelt wel degelijk een 'audit' voor.
Nog verbijsterender is dat professor De Vos dan een vrij uitgebreid zgn. 'auditrapport' uitbrengt, waarin hij dingen vertelt die je helemaal niet gehoord hebt in de zgn. auditwerkzaamheden van de politieke dwergen in de reusachtige hal.
De Vos vertelt wel geregeld interessante dingen, hij heeft kennis van zaken. En omdat hij van dat troepje onbenullen rond de tafel in de nevelen, niks maar dan ook niks wat zou kunnen wijzen op scherp inzicht, duidelijke analyse en relevante beschouwingen, te horen krijgt, maakt de Gentse professor dan maar zijn eigen verhaal, dat hij dan voorstelt als 'het rapport' van de 'auditeurs'. Kortom, een beschamend gedoe.
Waarom De Vos zich leent tot medewerking aan dit ondermaatse auditonderdeel van Terzake 14, dat je alleen maar kan vervullen met plaatsvervangende schaamte, roept vele vragen op. Hoe dan ook tast het de competentie en het sérieux van hoogleraar De Vos aan;
17-05-2014 om 13:01
geschreven door Gust Adriaensen
16-05-2014
Het geloof van Jean-Luc Dehaene
In een interview met Joël De Ceulaer:
'Zonder een hiernamaals is mijn leven zinloos. Ik zou moeilijk kunnen leven zonder perspectief dat het met de dood niet eindigt en dat je werkt naar een ruimer perspectief.'
16-05-2014 om 08:00
geschreven door Gust Adriaensen
15-05-2014
Jean-Luc Dehaene overleden
Jean-Luc Dehaene 1940-2014
15-05-2014 om 16:50
geschreven door Gust Adriaensen
De valse campagne
Het is m.i. een fundamenteel kenmerk van ons democratisch systeem dat kandidaten in een kiescampagne in debat gaan over hun maatschappijvisie en program met andere kandidaten en dat voor hun kiespubliek.
Er is in deze campagne iets merkwaardigs en verontrustends aan de gang. De voorzitter van de momenteel grootste partij van Vlaanderen, weigert zoveel mogelijk de confrontatie met topfiguren van de andere partijen in het Vlaamse Gewest.
De Wever verkiest het debat met de Waalse politici, in het bijzonder met de coryfeeën van de PS, boven de Vlaamse politici. Geen probleem ermee dat er in België ook gediscussieerd wordt tussen Nederlandstalige en Franstalige politici, tussen haakjes, zeker retorisch maar ook inhoudelijk bleek De Wever in het zgn. Nationale Debat een maatje te klein voor Magnette. Maar het eigen kiespubliek ontvluchten kan democratisch niet door de beugel en zou in de media met volharding aangeklaagd moeten worden.
Die ondemocratische opstelling van de N-VA-voorzitter past natuurlijk in het tactische en electorale plannetje van de partij: de keuze tussen het zgn. N-VA-model en het PS-model.
En dat is natuurlijk boerenbedrog, volksverlakkerij in het kwadraat. Waarom? Omdat er geen federale kieskring is. Wij kunnen niet stemmen voor Waalse politici. En de Walen kunnen niet stemmen voor Vlaamse.
De Vlaamse politici moeten voor de mensen die voor hen kunnen kiezen, duidelijk maken waarvoor hun partijen staan. Dat is het gezonde democratische spel. Bijna uitsluitend op een ander dan het eigen terrein gaan spelen voor een publiek dat geen enkele grip heeft op je politieke toekomst en tegelijk de mensen die wel door hun stem je politieke macht kunnen bepalen, ontlopen, is in democratisch opzicht uiterst verwerpelijk.
Het is een extreme uiting van misprijzen voor de Vlaamse kiezer!
15-05-2014 om 09:13
geschreven door Gust Adriaensen
14-05-2014
Rerum Novarum: Vlaamse kermis of nog wat meer?
Overal te lande organiseert in het bijzonder het ACW op 29 mei allerlei vooral ontspannende activiteiten, ter gelegenheid, zo wordt het dan genoemd, van RERUM NOVARUM.
Ter gelegenheid dus van Rerum Novarum. Ter gelegenheid van wat?
Een woordje uitleg is hier, denk ik, op zijn plaats. Want als 'Rerum Novarum' alleen maar twee onverstaanbare woorden is -het klinkt wel als Latijn-, dan gaat het enkel over verse pistoletjes en een ongetwijfeld mooie wandeling. En hoeft die 'ter gelegenheid van...' er niet bij.
RERUM NOVARUM (Over nieuwe dingen) is een in 1891 door paus Leo XIII geschreven encycliek. De encycliek houdt zich bezig met de situatie van de arbeidersklasse en formuleert in de vorm van een aantal uitgangspunten, de sociale leer van de Katholieke Kerk.
Uitgangspunten van de pauselijke encycliek waren een rechtvaardig loon, het recht op eigendom en solidariteit met de zwakkeren. Als instrumenten om deze doelstellingen na te streven, werden zowel overheidsingrijpen als de vorming van vakbonden genoemd.
In zijn uiteenzetting over overheid, industrie en arbeid leidt Leo XIII de Kerk het industriële tijdperk binnen. Zijn pleidooi voor vakorganisaties was niet alleen een vernieuwing binnen kerkelijke kring, maar ook daarbuiten. Leo's encycliek bevat een kritiek tegenover ongebreideld kapitalisme. Zijn voorgestelde samenwerking tussen arbeid en kapitaal inspireerde tot de vorming van vakbonden en onder meer verschillende vormen van corporatisme.
Voila, een pauselijke brief, die van enorm groot belang is geweest voor de ontvoogding en de rechten van de werknemers. Die encycliek en de daaropvolgende standpunten en teksten, tot en met de overduidelijke en sterke stellingen en bedenkingen van paus Franciscus in Evangelii Gaudium, maken de sociale leer van de Kerk uit.
Het moge duidelijk zijn dat die leer meer dan ooit van belang is en richtinggevend kan zijn voor al degenen die sociaal en politiek, de bescherming en de verdediging van de zwaksten in de samenleving, ter harte nemen.
14-05-2014 om 08:02
geschreven door Gust Adriaensen
13-05-2014
Een (bijna) vergeten Vlaamse heilige?
10 mei is de officiële kerkelijke feestdag van de heilige Pater Damiaan, alias Jozef De Veuster. Hij werd geboren in Tremelo (Vlaams-Brabant) in 1840 en stierf op Molokai (Hawaï) in 1889. In totale zelfvergetelheid had hij zich daar tot het einde toe ingezet voor de leprapatiënten. Hij zou zelf aan de ziekte sterven.
Op 11 oktober 2009 werd pater Damiaan door de paus heilig verklaard.
Natuurlijk blijft zijn naam erg bekend en de Damiaanactie is een actieve en gerespecteerde hulporganisatie. Maar er wringt bij mij iets.
Ik begrijp niet waarom er in kerkelijke kringen in Vlaanderen, in België, zo weinig aandacht geschonken wordt aan een heilige van eigen bodem en uit een recent verleden. Na de kortstondige hype rond de heiligverklaring, hoorde je nog amper iets over Damiaan. Niet op het hoogste echelon van de Belgische hiërarchie, niet in de parochies.
Ook dit jaar weer werd aan zijn feestdag op 10 mei, nauwelijks aandacht besteed door de Kerk. Waarom? Het is me een raadsel.
13-05-2014 om 09:10
geschreven door Gust Adriaensen
12-05-2014
Een confronterende oefening
Nu de sociaaleconomische programma's van de politieke partijen en hun concrete consequenties voor de verschillende bevolkingsgroepen, duidelijker en duidelijker worden, is het een interessante en confronterende oefening, die voorgestelde maatregelen eens naast de sociale leer van de Kerk te leggen en in het bijzonder naast de recente exhortatie Evangelii Gaudium van paus Franciscus.
Dan blijkt al vlug dat enkele partijen in het Vlaamse politieke landschap daar mijlenver van verwijderd zijn. Zij richten zich namelijk vooral op de rijkste en sterkste bevolkingsgroepen.
Maar ook een partij die de C van christelijk nog altijd in haar naam voert, en die beweert dat de christelijke waarden voor haar bestaan en werk, een essentiële inspiratiebron vormen, staat in sociaaleconomisch opzicht verder van de opvattingen en bekommernissen in Evangelii Gaudium, dan de zgn. linkse partijen.
12-05-2014 om 10:02
geschreven door Gust Adriaensen
11-05-2014
Maatschappijkeuzes
'De ideologie is terug', blokletteren de kranten. Dat is grotendeels te danken aan Rekening14, althans volgens De Standaard, de VRT en De Tijd, die dat grootschalig onderzoeksproject hebben opgezet met de faculteit economie van de Katholieke Universiteit van Leuven.
Nauwkeuriger zou zijn te stellen dat de ideologische verschillen tussen de partijen duidelijker geworden zijn. Want in essentie is politiek natuurlijk ideologie. Het gaat om de verschillende maatschappijvisies en -keuzes. Een politieke partij zonder ideologie, zonder maatschappijvisie, is zin- en doelloos.
Enkele interessante conclusies kunnen getrokken worden.
SP.A neemt in verband met de belastingen de verdediging van de lage en middeninkomens op zich. Groen mikt nog duidelijker op de allerlaagste inkomens.
Open VLD en N-VA geven het meest aan de hoge inkomens. Die partijen verhogen zo de kloof tussen de hoge en lage inkomens.
CD&V kiest niet voor de lage, maar ook niet voor de hoge lonen. De partij positioneert zich in het centrum.
11-05-2014 om 19:27
geschreven door Gust Adriaensen
De vernedering van Jambon
Het is niet de eerste keer dat een N-VA-topfiguur door partijkeizer De Wever publiek vernederd wordt.
Denk maar aan Bourgeois die 'voor zijn beurt gesproken had', toen hij al te duidelijk zijn minister-presidentambities publiek maakte. Nog erger kreeg Bracke het te verduren toen deze ex-socialist durfde te zeggen dat 'economie boven confederatie' gaat. Hij moest van baas De Wever publiekelijk door het stof kruipen en kreeg te horen dat hij, Bracke, 'een beetje stout was geweest'.
En nu dus ex-ondernemer Jan Jambon. Die zei in een interview met Het Nieuwsblad: 'Eerst je huis verkopen vooraleer je recht hebt op een leefloon'. Iets wat de N-VA-top ongetwijfeld denkt en overigens de beste concrete illustratie vormt van het hardvochtige economische program van de ultraliberale nationalisten.
Gechaperonneerd door superbaas De Wever, moest trotse Jan zich voor de tv-camera's verontschuldigen voor zijn, dixit Jambon 'misschien niet zo verstandige ' uitspraak.
Plaatsvervangende gêne bevangt me wanneer ik verstandige en zelfbewuste Vlamingen als Bourgeois, Bracke, Jambon... en ja, ook Vandyck die op een denigrerende manier het fractievoorzitterschap ontnomen werd (want te braaf), die opeenvolgende vernederingen zie slikken.
11-05-2014 om 12:25
geschreven door Gust Adriaensen
09-05-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
Mar Yakub VIII/8
Vrijdag 9 mei 2014
De parfumdames
Sinds vorige zondag mogen we weer verwachten dat onze byzantijnse collega minstens op zondag de eucharistie kan komen vieren. Hij kwam vorige zondag al en nu is hij er weer. Tijdens de oorlog was ik de enige priester en vierde de Latijnse eucharistie. Voor de Arabisch-sprekenden en de gemeenschap die helemaal op de byzantijnse leest geschoeid is, soms een hele aanpassing. Er wordt in de Latijnse mis wel heel wat Arabisch gebeden en gezongen maar dat is toch lang niet hetzelfde
Deze derde paaszondag is gewijd aan de “myrophoren”, de mirredraagsters, die ik gemakkelijkheid halve maar parfumdames noem. Eigenlijk wil de liturgie hier de drie Maria’s eren: Maria, de Moeder van Jezus, Maria van Magdala en Maria, de vrouw van Clopas. Bovendien ook nog twee joden van de Hoge Raad. De eerste is Jozef van Arimathea, een van de rijken, die in de buurt een nieuw graf had, dat hij bereidwillig aan Jezus afstond. Daarmee heeft hij belet dat Jezus als een veroordeelde op een onbekende plek zou worden weggestopt. Hij heeft toen wellicht niet geweten dat hij de mysterieuze profetie van Jesaja van vele eeuwen voorheen, heeft vervuld: “Men gaf Hem een graf bij de boosdoeners en bij de rijken een laatste rustplaats” (53, 9). Verder was er Nicodemus die voor een kleine 33 kg van mirre en aloë gezorgd heeft. En dan was er natuurlijk nog Johannes, de geliefde leerling. Terwijl alle anderen uit schrik gingen lopen, zijn zij trouw gebleven tot op het meest dramatische moment van Jezus kruisdood. Zondag morgen in alle vroegte wilden ze het lichaam van Jezus dan balsemen. Vandaag wordt er in deze byzantijnse viering uit volle borst gezongen van begin tot einde. Op zich is er in een byzantijnse dienst al veel meer meezingen en meebidden van het volk. Omdat het nog volop paastijd is komen er bovendien enkele typische paasgezangen bij.
Water en zon
Over dag schijnt meestal de zon tot 22 graden terwijl het ’s nachts afkoelt tot 7 graden. Bij de lange stroomonderbrekingen is het een plezier om onze (mijn) frustraties in de kleine binnentuin in volle zon uit te werken. Er is werk genoeg: water geven, wieden, planten... Er blijven bovendien nog enkele zakken van amandelen over die moeten gedaan worden. Verder werd ook een grote lading takken van de lindenbomen verzameld. Het is oosterse linden, geheel anders dan die wij kennen, maar wel prima voor thee. Het aangename buiten- en tuinwerk wordt af en toe onderbroken door een flinke knal, een ontploffing of een beschieting. Dat is evenwel voor verderop. Het leger werkt verder aan de grote opkuis. Donderdag hebben we uitzonderlijk een extra flinke en zachte regenbui gekregen gans de voormiddag, als een welgekomen zegen over heel het terrein. Gelukkig scheen de zon ’s namiddags weer, want anders zouden we er misschien nog een Belgische depressie van kunnen overhouden.
Wat gepruts aan de keukentafel
De ellende van de lange stroomonderbrekingen wordt voorlopig nog erger. En het is over heel het land. Rebellen hebben blijkbaar zeer deskundig in heel Syrië aanslagen gepleegd, niet alleen op de elektriciteitsvoorziening maar ook op de gasvoorziening. Die mannen worden ook door een ruime en deskundige achterban gesteund, de zogenaamde “vrienden van Syrië”. En wij zitten er mee. Je weet nooit wanneer het licht uitgaat, het is altijd op een ander uur. Het is voor een halve dag of een bijna hele dag. We zijn gerust dat de Syrische regering er alles aan zal doen om dit zo goed mogelijk en zo vlug mogelijk te herstellen, maar dat blijkt niet altijd zo eenvoudig te zijn. Bovendien, de rebellen blijven bezig. Nu zijn deze aanslagen wellicht gepland als voorbereiding op de presidentsverkiezingen, waar het westen en zijn bondgenoten gloeiend jaloers op zijn en tegen iedere prijs willen boycotten. Ondertussen kunnen de media rustig verder gaan met hun leugens en beweren dat het allemaal de schuld is van de Syrische regering. Toen die gruwelijke gifgasaanslag in Ghouta gepleegd werd kon iedereen met een heel klein beetje kritische zin al weten dat dit nogmaals het werk van rebellen was, gesteund door de geheime diensten van het buitenland, om een militaire interventie tegen Syrië uit te lokken. Neen, onze zelf verklaarde Midden-Oosten specialist van de vrt, “die de ontwikkelingen in Syrië op de voet volgt” schreef meteen dat die aanval zeker van het nationale leger kwam, want de rebellen zijn daar totaal niet toe in staat. Deze mannen kunnen alleen maar wat prutsen aan de keukentafel, zo schreef hij. De mannen en kinderen die hier onlangs gekruisigd werden omdat ze hun christelijk geloof niet wilden afzweren zullen volgens hem waarschijnlijk ook wel eigenhandig door “de wrede Syrische dictator” gekruisigd zijn en daar krijgt deze journalist dan misschien nog een Amerikaans-Zionistische, Turkse, Saoedi-Arabische of Europese journalistieke onderscheiding voor, vanwege zijn trouwe volgzaamheid aan het voorgeschreven draaiboek. En na drie jaar hebben die media het warm water uitgevonden. Ze weten nu dat de stad Homs een spookstad is. Wie zou dat oude handelscentrum met olieraffinaderij toch verwoest hebben? Daar komen ze misschien na drie jaar ook nog achter. Inderdaad, wij draven nu even door. Immers, deze waanzin van de westerse media en politici moet ophouden. Zij scharen zich aan de kant van de moordenaars en verwoesters, die zo ongestoord kunnen verder doen. Zij zijn in hoge mate daaraan medeschuldig. In oorlogstijd hoort dit bij misdaden tegen de menselijkheid! Waar zijn onze idealisten, de jongens en meisjes, die zich onverschrokken aan de kant van de onschuldige slachtoffers stellen, verder en dieper kunnen zien en de echte misdadigers tot op het hoogste wereldvlak durven ontmaskeren? Dat zou een waarheidsgetrouwe, ethisch verantwoorde journalistiek zijn, die de wereldwijde oorlogsvoering van schimmige en gewetenloze imperialistische heersers in de kiem zou kunnen smoren.
De toekomst van Syrië is de toekomst van heel de wereld
Het laatste nummer van het tijdschriftje Hoor... 76 is bij sommigen inmiddels al in de bus gevallen, bij anderen komt het dan volgende week. Naast een uitgebreide informatie over zo wat alles wat met de hl. Hildegard van Bingen te maken heeft met alle nuttige informatie uit binnen en buitenland, bevat het nummer een reeks “ervaringen en beschouwingen” onder de hierboven aangegeven titel. Dit was oorspronkelijk bedoeld als een meditatie voor Goede Vrijdag 2014. Daarin vragen we ons af waar de blijvende haat en oorlog in alle menselijke samenlevingen eigenlijk vandaan komen, hoe die uiteindelijk overwonnen worde en hoe de uitslag in Syrië het verdere leven van heel de wereld zal bepalen.
Merkwaardige citaten, Pasen 2014
“Over enkele decennia zal hetgeen eens het Heilig Land genoemd werd omwille van de komst van het christendom op deze plaats van de wereld, nog slechts een vage herinnering zijn omwille van de afwezigheid van een noemenswaardige christenheid. Een Europa zonder wortels zal niet meer zijn dan een immense neoliberale economische markt, een schip zonder richting en zonder waarden, een aanhangwagen van het duo van Amerika-Israël en de petrodollars van de Golfstaten.” Georges Corm, prof. Universiteit van St. Jozef, Libanon.
“Met criminele onverschilligheid helpt het Westen bij de vernietiging van Syrië” Grieks-katholieke Patriarch Gregorios III Laham.
P. Daniël
09-05-2014 om 20:29
geschreven door Gust Adriaensen
De selectieve verontwaardiging van Hugo Camps
Onder de titel 'De voetbalwereld is sinds jaar en dag al even seksistisch als het Vaticaan', fulmineert Camps in De Morgen op zijn gekende pseudoartistieke en chaotische manier tegen de afwezigheid van vrouwen in de top van het voetbal.
'In de reguliere maatschappij wemelt het stilaan van vrouwelijke topmanagers, topchirurgen, vrouwelijke vakbondsleiders en bedrijfsstrategen. In het achterlijke voetbal kan dat niet', aldus Limburger Camps. Iedereen weet dat het 'gewemel' waarover Hugo het heeft, nog altijd niet te waar te nemen is. Maar overdrijving en gebrek aan basisresearch zijn nu eenmaal zijn kenmerken. Camps schrijft namelijk vanuit de buik.
Dat hij de voetbalwereld vergelijkt met het Vaticaan, is hem te vergeven. Iedere Vlaamse 'intellectueel', die in een katholiek nest geboren en getogen is, moet op alle mogelijke manieren en vooral te onpas, het Vaticaan en de Kerk in een slecht daglicht stellen. Waarom? Zij zitten nog altijd gevangen in dat verschrikkelijke, wereldwijde Vaticaanse web, wat bij hen geregeld tot acute bewustzijnsvernauwing leidt.
Camps had beter als titel gebruikt: 'De voetbalwereld is sinds jaar en dag al even seksistisch als de krantenwereld'. Het ontgaat hem -te druk in de weer om een beetje te googelen-, dat het tot augustus 2011 geduurd heeft vooraleer met Isabel Albers van De Tijd, een vrouw hoofdredacteur werd.
Wil Hugo Camps zelf eens nagaan of er sindsdien nog vrouwen naar de top van het Vlaamse krantenwereldje zijn doorgestoten? Kan hij op de redactiekantoren van De Morgen geen actie opstarten om binnen de kortste tijd een vrouwelijke hoofdredacteur te benoemen? Want Desmet, heeft die niet onderhand zijn beste tijd gehad?
09-05-2014 om 09:55
geschreven door Gust Adriaensen
07-05-2014
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Een samenleving die kinderen en bejaarden in de steek laat, snijdt haar wortels door en verduistert haar toekomst.'
07-05-2014 om 17:30
geschreven door Gust Adriaensen
Hebben N-VA-kandidaten lange vingers?
Hebben N-VA-kandidaten lange vingers?
Zonder twijfel. Let er maar eens op. In het straatbeeld. Overal zie je min of meer gestrekte armen met aan de rechterhand twee gestrekte vingers, met name de wijs- en middenvinger. En die zijn onwaarschijnlijk lang. Er zijn bij andere partijen geen kandidaten te vinden die zulke lange vingers hebben!
Eerder deden eenvoudige N-VA-kandidaten er in hun landelijke omgeving en kennissenkring al hun beklag over dat de fotosessie om hun vingers op de gevoelige plaat te leggen, een ware marteling was. Stel je voor: de honderden kandidaten verzameld in één ruimte, in een lange rij aanschuiven naar de fotograaf toe, je rechterarm in de juiste hoek, met daaraan een passende hand en daarop bevestigd de twee reeds genoemde vingers. Opnieuw. En opnieuw. En nog eens opnieuw. Wanneer volgens de PR-baas, het schouder-, elleboog- of polsgewricht zich niet in de juiste verhouding, niet in het meest flatterende perspectief tot elkaar verhielden. Wanneer de vingerkootjes niet strak genoeg gestrekt waren.
Sommigen, zowel kandidaten als partners, maken zich ondertussen danig ongerust over de kramp in hun wijs- en middenvinger. Zal die nog wel ooit verdwijnen? Lopen ze de rest van hun leven met twee in kramp verstijfde vingers rond. Voorwaar geen prettig vooruitzicht!
07-05-2014 om 08:15
geschreven door Gust Adriaensen
06-05-2014
Vermogenskloof 45 keer groter dan inkomenskloof
! Vijf procent van de Belgen bezit evenveel als 75 procent van de rest van de bevolking
! Rijkste 1 procent heeft 10 procent van vermogen
! Armste 10 procent van de bevolking bezit minder dan 2700 euro
! Armste 25 procent van de bevolking bezit minder dan 42.300 euro
! Rijkste 5 procent van de bevolking bezit meer dan 1.058.300 euro
! Rijkste 1 procent van de bevolking bezit meer dan 2.949.700 euro
! 85 procent van de totale aandelenwaarde is eigendom van de rijkste 10 procent van de aandelenbezitters
06-05-2014 om 12:12
geschreven door Gust Adriaensen
05-05-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
Mar Yakub VIII/7
Vrijdag 2 mei 2014
’s Werelds beste violist
Hij komt uit Qâra, Chadied. Als kind speelde hij tussen de ruinen van Mar Yakub. Na een concert in Moskou dwong het publiek hem ooit tot 9 keer toe opnieuw te spelen. En terwijl we op vrijdag middag nog aan tafel zitten komt hij ons een bezoek brengen. Hij vertelt hoe de mensen van het dorp hier vroeger samen kwamen om onder een grote boom op het terrein thee te slurpen. Hij ging dan elders hout sprokkelen, uit vrees dat de mensen de takken van die boom zouden gebruiken voor hun vuur. Hij is nu een man met een missie. Hij kijkt verder dan de nieuwsjes van de media over Syrië. Als het westen werkelijk het christendom wil uitroeien zal het heel Syrië moeten vernietigen, zegt hij. Hij is een moslim met het hart van een christen. Hij spreekt ook vrijuit vanuit het evangelie over het gebed en het geloof. Zijn muziek is voor hem een act van geloof en gebed, een uiting van dankbaarheid aan de Schepper van alle schoonheid. Neen, het past niet nu concerten te geven terwijl het volk zo lijdt, vindt hij. Wel zal hij bij gelegenheid van de presidentsverkiezingen volgende maand een concert geven om het leger te eren.
Een Arabische lente in de binnentuin.
Er wordt volop geplant en gezaaid in de binnentuin, die ongeveer 40 op 30 m is (met ‘zuilengangen’): ajuin, knoflook, radijs, artisjok, melisse, rozen van Damascus en weldra tomaten, kolen, komkommer, courget, meloen, bonen en natuurlijk maïs, waarmee we gedeeltelijk hebben overleefd in kritieke momenten. Tijdens de grote aanvallen op het klooster was deze binnentuin de schuilplaats voor dieren op de vlucht. Deze hebben toen de schors opgegeten van zowat alle bomen, die we daarna dan maar verwijderd hebben. Gelukkig hebben we de vijftien granaatappelbomen laten staan en die beginnen terug te bloeien. Met zijn allen in de binnentuin werken geeft ons een voorproef van grote vrijheid. Zou de vrede in Syrië met het Pinkstervuur komen?
Toch werd in de buurt weer een aanslag gepleegd waardoor we nogmaals heel de zeek lange stroomonderbrekingen hebben gekend. Dat is bijzonder hinderlijk wanneer je weer gewoon bent alle dagen stroom te hebben. Nochtans laten we nu de hoop op vrede niet meer los.
Materiele en geestelijke heropbouw
Er is nog veel materiele nood. Vele mensen hebben letterlijk niets meer. De ploeg vrijwilligers helpt zoveel mogelijk en deelt maar uit. Toch is de geestelijke heropbouw in ons dorp en elders nog belangrijker. De oorlog is begonnen met vreemde herrieschoppers. Terwijl de westerse media al volop hun wensen voor werkelijkheid hielden spraken ze over een ‘spontane volksopstand” en een “burgeroorlog”. De mensen hier wisten wel beter en maakten zich in het begin niet zo druk. De meesten waren er zich echter niet van bewust dat de ontwrichting van Syrië al heel lang en nauwkeurig was voorbereid. Er kwamen steeds meer herrieschoppers, beloofden de jongeren geld en de nieuwste communicatiemedia. Zo namen de moorden en de aanslagen toe. Wat het buitenland toen deed, zijn ze nu opnieuw aan het proberen. Daarom wordt nu met de hulp van de hoogste legerleiding veel aandacht besteed aan contact met de jeugd om hen tegen infiltratie van buiten af te beschermen. Het vok is veel meer zelfbewust geworden.
Verkiezingskoorts alom
België, Europa, Syrië …ze zijn allen op weg naar verkiezingen. Op België hebben jullie ter plaatse beter zicht. Op Europa hebben wij misschien van op afstand een ruimere kijk. Europa lijkt één grote markteconomie. Prima. Edoch, deze schijnt gebouwd op het brutale liberale model van Noord-Amerika. “Vrij concurrentie” heet dat, zogezegd nodig om “de economie aan te zwengelen”. Bij nader toezien is dit liberale goudhaantje uiteindelijk gebouwd op na-ijver en jaloezie, de diepste wortels van geweld. Precies het tegendeel van christelijke solidariteit. Maar wie praat er nu nog over morele waarden?
Op het moment van de crisis worden miljarden opgehoest om de banken overeind te houden. Er moet dan fors bespaard worden. Op sociaal vlak natuurlijk. Want, zeggen “ze”, als we de munt niet redden, valt morgen de hemel op ons hoofd. Het opperste doel blijft de economie. Maar, was het echt de Europese plicht van België om b.v. Libië gedurende maanden mee te bombarderen en te vernietigen. Om de economie aan te zwengelen? Is het echt de morele plicht van Europa om trouw te zijn in het plegen van het gruwelijkste geweld tegen Syrië, samen met de VS, Turkije en Saoedi-Arabië?
Een was er een droom van een groot Europa als een waardige, zelfstandige partner in de mensenfamilie met zijn christelijke wortels en zijn morele waarden. Wat is het nu? Een slaafje van de verwoestende politiek van Amerika en Amerika is de slaaf van het dominante messianisme van Israël. In geweld worden allen gelijken. Je weet wel, de “égalité-gelijkheid” van de guillotine.
Het hele westen met de VS en de EU lijken steeds meer op de ambitieuze Titanic, op alle gebied geweldig, het beste, het grootste, het meest luxueuze speelgoed ter wereld. Het is niet een falende munt, bank of economie die de ondergang zullen bewerken, maar het radicaal verwerpen van de christelijke n morele wortels. Indien een boom geen wortels meer heeft verdort hij, al heb je alle bladeren schitterend groen geverfd. Zonder PA is de EURO niets waard.
Democratische verkiezingen in Syrië
Het westen weet er alles over. De komende presidentsverkiezingen zijn, zeggen ze, een parodie op de democratie, de president zal zichzelf opvolgen en de dictatuur en het bloedvergieten verder zetten. In deze zin hebben de dikke groenten in de wereldsoep al gereageerd: Lakhbar Brahimi, Ban Ki-moon, Nabil al-Araby…Ook het vrt-nieuws geeft perfect het opgelegde draaiboek weer, zonder één enkele kritische noot. En de 11 overgebleven staten die zich “vrienden van Syrië” noemen (er waren er oorspronkelijk 70!) hebben op 3 april vergaderd in Londen. Hun besluiten: deze verkiezingen zoveel mogelijk negeren en de jihadisten helpen om de verkiezingen ter plaatste zo veel mogelijk te verstoren. Allen zijn bijzonder geprikkeld door het feit dat de president zichzelf gaat opvolgen, terwijl hij zich pas drie weken later kandidaat heeft gesteld. Neen, de verkiezingen in Afghanistan (40 % vluchtelingen) zijn voor hen geen probleem, daar heeft het westen al lang zijn pionnen gezet. Zo ook in Turkije. Aan de grens met Syrië heeft de Navo daar zijn hoofdkwartier om hulp te bieden aan de terroristenkampen van Al-Qaida, die, jawel, “vluchtelingenkampen” genoemd worden. Daarom willen westerse landen zo graag deze “vluchtelingen” buiten Syrië helpen. Ook de democratie van de golfstaten is geen enkel probleem. En dan spreken we nog niet over het huidige Franse “regime”; deze vrucht van de “verlichting” en de “vooruitgang”, die op instorten staat. Ook Europa heeft flink zijn best gedaan om zijn christelijke wortels én rijkdom te verloochenen, een nieuw gedrocht van een mensbeeld dwingend op te leggen en de soevereiniteit van de landen te breken. Bij de komende Europese verkiezingen zal blijken of er nog veel overschiet van deze Europese mythe, gebouwd op een “ideologie van het kwaad”.
Gelukkig heeft het koppige Syrië volgehouden en wil niet buigen voor de westerse onwaarden. Ziehier de voorwaarden om presidentskandidaat te zijn: 4O jaar zijn, Syriër met geen andere nationaliteit, geen strafblad, als je gehuwd bent moet je vrouw/man Syrische/Syriër zijn, je moet de steun van 35 parlementsleden hebben, 10 jaar in Syrië wonen en moslim/a zijn. Die tien jaar zijn natuurlijk een doodsteek voor de kopstukken van de Nationale Syrische Coalitie die in sjieke stulpjes wonen in Istanbul, Parijs, Brussel of Doha, zoals het keurige heerschap dat we toevallig in Brussel ontmoet hebben en dat in geen 3O jaar nog in Syrië geweest is! Dat een kandidaat moslim/a moet zijn, is inderdaad niet erg democratisch, dat moet eigenlijk door de stembus uitgemaakt worden en niet in een constitutie vastgelegd. Bij het referendum over de nieuwe constitutie heeft de huidige president echter niet al te voortvarend willen zijn en daarom dit element voorlopig nog behouden. Kortom, terwijl het westen – groen van jaloezie - alles zal doen om Syrië zo zwart mogelijk te maken, gaan in werkelijkheid de hervormingen verder tot heil van het soevereine volk. Er zijn nu 24 kandidaten waarvan enkele vrouwen. De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder.
05-05-2014 om 21:17
geschreven door Gust Adriaensen
02-05-2014
Het fundamentalisme van Vermeersch
Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, in De Standaard van 28 april 2014:
'Sommige filosofen hijsen de witte vlag, en belijden dan maar een fundamentalistisch geloof in de wetenschap, op dit moment misschien wel de heersende religie. Waarbij Etienne Vermeersch de opvolger werd van Godfried Danneels als aalmoezenier van Vlaanderen.'
Wat mij betreft, de spijker op de kop. Althans wat Vermeersch betreft.
Mocht Godfried Danneels zich als aartsbisschop de hele tijd gemanifesteerd hebben als een soort van fundamentalistische aalmoezenier van Vlaanderen, hij zou totaal bedolven geraakt zijn onder onbarmhartige kritiek en bagger. En ik ben er zeker van dat de mediafiguur die Vermeersch in de eerste plaats is, zich niet onbetuigd gelaten zou hebben in het fileren van de kardinaal.
Daarentegen worden het fundamentalistisch geloof in de ratio en de wetenschap, en de geëxalteerde betoogtrant van Etienne Vermeersch door de media bejubeld als een van de voornaamste bijdragen tot het intellectuele leven en de morele bevrijding van België en de rest van de wereld.
Het ergste en tegelijk ridicuulste is dan nog, dat Vermeersch himself daarvan klaarblijkelijk overtuigd is en tot het creëren van dat imago vol overgave heeft bijgedragen.
Kom nou, Etienne.
02-05-2014 om 07:55
geschreven door Gust Adriaensen
01-05-2014
twitter@pontifex
Paus Franciscus:
'Ik vraag iedereen die politieke verantwoordelijkheid draagt, twee dingen in gedachten te houden: menselijke waardigheid en het algemeen belang.'
01-05-2014 om 17:22
geschreven door Gust Adriaensen
'Pilgern'
Pilgern
Tijdens een zesdaagse pelgrimstocht op de Zwitserse Via Jacobi tussen Sankt-Gallen en Brunnen, vonden we in een van de kapellen langs de route, de volgende tekst.
Unterwegs sein Mit nur dem Nötigsten auf sich Auf seinen Schritt achten Sein Tempo gehen Bergauf Bergab In der flachen Talebene Idyllische Wald en Wiesenwege Bächen Flüssen und Seen entlang Auf zermürbenden Asphaltstrassen Unter sengender Sonnenhitze Im strömenden Regen Immer weiter Dem Ziel entgegen Santiago de Compostela Zum Grab des Apostel Jakobus
Gehen so weit die Füsse tragen Den Körper spüren Ruhig werden im Geist Im gleichmässigen Schritt die Gedanken ziehen lassen
Beschwerden ertragen Schmerzende Beine Wunde Füsse Die Last des Rucksacks Einsamkeit Manchmal Hunger und Durst
Rasten Etwas Einfaches essen Still werden in einer Kapelle Staunen über die Natur Auftanken im Gottesdienst Und in der Erholung der Nacht
Verweilen am Etappenort Die Begegnung und das Gespräch mit anderen Pilgern Nicht alleine auf dem Weg Sondern in einem Strom Durch die Jahrhunderte hindurch An Zeitzeugen vorbei
Den Weg in Vertrauen gehen Daran glauben dass Richtung gezeigt wird Mal um Maul Vom Apostel Der Vorsehung Deinem Engel Von Gott der uns führt und leitet Auf diesem Weg Und überhaupt im Leben
Pilger Dein Weg ist Gleichnis Du gehst entgegen dem grossen Ziel Geh
Geh mit Gottes Segen
e.j.wehrli
01-05-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
19-04-2014
Zalig Pasen!
Zalig Pasen!
19-04-2014 om 19:01
geschreven door Gust Adriaensen
'Geen Pasen zonder Goede Vrijdag'
Karlijn Demasure: 'Geen Pasen zonder Goede Vrijdag'.
De Vlaamse theologe Karlijn Demasure is door paus Franciscus aangesteld tot directeur van het Internationaal Centrum voor seksueel misbruik in de Kerk. De bedoeling is dat het Centrum wereldwijd opleiding geeft aan verantwoordelijken rond seksueel misbruik.
In een eerste reactie vanuit Ottawa (Canada), waar zij decaan is van de faculteit Menswetenschappen aan de Saint Paul universiteit, zei mevrouw Demasure, dat er sterk op preventie zal ingezet worden maar dat ook de misstappen en de pijn uit het verleden niet uit het oog verloren zullen worden.
'Er is geen Pasen zonder Goede Vrijdag', zei ze. Zo ook kan er niet effectief aan preventie gewerkt worden, kan er niet zomaar een nieuwe bladzijde worden omgeslagen, als er niet veel en intense aandacht blijft voor de misstappen, de wonden en de pijn uit het verleden.
Ondertussen wordt duidelijker en duidelijker dat de katholieke Kerk, ook al tijdens het pontificaat van Benedictus XVI, een van de weinige instellingen is die stringente maatregelen heeft genomen en neemt tegen seksueel misbruik.
De media schepten er blijkbaar plezier in de Kerk en de clerus over de hekel te halen. Veel minder aandacht en onderzoekswerk hadden en hebben ze over voor de misbruiken in andere geledingen van de samenleving, bv. het onderwijs, het jeugdwerk, de sportwereld, de zorgsector, enz.
Het wordt de hoogste tijd dat media en politici en de gerechtelijke wereld en de publieke opinie, ook in die sectoren het seksuele misbruik resoluut aanpakken.
19-04-2014 om 19:00
geschreven door Gust Adriaensen
'Het is niet waar dat de mensen ophouden met het najagen van dromen omdat ze oud worden. Zij worden oud omdat ze ophouden met het najagen van dromen.― Gabriel García Márquez
18-04-2014 om 15:09
geschreven door Gust Adriaensen
17-04-2014
De Gentse neuzekesoorlog
De Grote Gentse Neuzekesoorlog
Het kon niet blijven duren op de Gentse groentemarkt. Het liep echt de spuigaten uit. De twee neuzenverkopers leefden al lang op voet van oorlog. Het was in het verleden bij verbaal geweld gebleven en soms vlogen de cuberdons wel in het rond -wat niet onaangenaam was voor de omstanders-, maar nu was de fase van het fysieke geweld gestart. Kopstoten, vuistslagen, en het had geen haar gescheeld of ze hadden mekaars neus warempel afgebeten.
Tijd voor burgervader Daniël Termont om wijs en resoluut op te treden. Schorsing voor de twee neuzenkemphanen tot 1 mei. En toen kwam Daniël op een lumineus idee: een uitnodiging aan twee andere kemphanen om de plaats van de geschorste verkopers in te nemen. Toch wel een aantrekkelijk aanbod in deze verkiezingstijd.
Elio ging direct in op de vraag van zijn 'goeie vriend Daniël'. Ook Bart aarzelde niet. Na zijn pandaverkleedact had hij geen enkele rem meer om welke rol dan ook te spelen. Bracke had het hem weliswaar afgeraden achter een piramide cuberdons te gaan staan maar tegen intimi had Bart langs zijn neus weg verklaard dat hij al geruime tijd de overtuiging was toegedaan dat het beter was geen enkel advies van Siegfried op te volgen.
En zo staan onder ruime belangstelling tijdens deze mooie lentedagen twee politieke zwaargewichten, allebei, dat mag gezegd worden, gezegend met een forse neus, op de Groentemarkt in het prachtige Gent, achter de mooi opgestapelde paars-roze neuzekes.
Di Rupo met een paars-roze strikje, aanminnig en aandoenlijk in zijn magnifiek beheerste onhandig-, verlegen- en bedremmeldheid. De Wever, een zwart-gele schort met leeuwtjesmotief voorgebonden, zoals gewoonlijk wat nors, wat nijdig, wat wantrouwig, wat agressief, wat verongelijkt, wat gespannen om zich heen spiedend.
Bart heeft voor zijn kraampje, getooid met leeuwenvlag (zwarte klauwen svp), een bord geplaatst met de reclameslogan 'Hier de beste neuzen voor de welgestelde, hardwerkende, fiscaal uitgezogen Vlaamse ondernemer'. En de mensen die bij hem aanschuiven passen duidelijk bij wat er op het bord staat.
Elio houdt het eenvoudiger. Een kaartje met 'Neuzekes voor elke Belg' leunt tegen een piramide lekkernijen. En het is waarlijk een bont gezelschap dat Elio's neuzen wil savoureren. Autochtonen en allochtonen. Chic en sjofel gekleed. Zelfs een uitgebreide familie Roma heeft wat centen over voor de Di Rupoversie van de Gentse cuberdons. En ook Termont kiest ostentatief voor de neuzen van Elio.
De twee verkopers houden het voorlopig vrij beschaafd. Soms maken ze wel een lange neus naar mekaar maar op mekaars neus getimmerd, hebben ze tot dusver niet gedaan.
Daniël Termont is uiterst tevreden over zijn initiatief. Hij overweegt zelfs Elio en Bart de kans te geven nog langer hun neuzen te verkopen. Op de vraag wie van de twee de beste koopwaar heeft, antwoordt de geliefde Gentse burgemeester zonder aarzelen: 'Den Elio'. Maar hij voegt eraantoe: 'Ik moet toegeven, mijn culinaire smaak is niet zo verfijnd en duur. Ik ben een gewone volksjongen, geboren in een woonwagen. En ja, de Di Rupocuberdons zijn meeraangepast aan de smaak van de gewone Belg, van de gewone Gentenaar en van de gewone toerist.'
En niemand zal ontkennen dat Termont voor alles wat er bij het gewone volk omgaat en leeft, een fijne neus heeft.
17-04-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
15-04-2014
De Gucht zou beter zwijgen
Nu na een intern onderzoek de top van de BBI laat weten dat er niks mis is met het antwoord dat een hoge ambtenaar aan De Gucht gaf, na diens herhaaldelijk aandringen, ontbindt de EU-commissaris al zijn duivels.
Nadat hij in een gênante Terzake-aflevering, zijn haat voor belastinginspecteur Anthonissen uitgebreid had kunnen uitspuwen, is nu staatssecretaris voor fraudebestrijding, Crombez, aan de beurt. Die had het namelijk aangedurfd omfloerst te verklaren wat iedereen veel scherper dacht: de handelswijze van De Gucht is onaanvaardbaar.
Niet Crombez maar De Gucht zou nu veel beter zwijgen. Of denkt hij dat het overgrote deel van de mensen onnozelaars zijn? Niemand twijfelt eraan dat de brieven van De Gucht hun effect gesorteerd hebben. Niemand twijfelt eraan dat Jan met de pet bot zou vangen wanneer hij gelijkaardige brieven als De Gucht naar de belastingtop schreef.
De Gucht doet nu precies alsof hij van alle zonden is vrijgepleit. Maar de BBI heeft alleen onderzocht of de fiscus buiten haar boekje is getreden door een antwoord te geven op dringende vragen van meneer De Gucht.
De kern van de zaak De Gucht, ligt nog altijd in de vraag of De Gucht bij het kopen van zijn riante villa in Toscane, op een of andere manier fraude heeft gepleegd. Die vraag is nog altijd niet afdoend beantwoord. Maar het overgrote deel van de bevolking denkt er wel het hare over.
15-04-2014 om 12:08
geschreven door Gust Adriaensen
13-04-2014
Haiku
Een plotse windvlaag door Japanse kerselaars: sneeuwbui van bloesems.
13-04-2014 om 21:28
geschreven door Gust Adriaensen
12-04-2014
Peter De Roover voorstander van het signum linguae
Peter De Roover, recent bekeerd tot de N-VA, presenteert zich wel als 'leraar' maar van veel taalinzicht en inlevingsvermogen in leerlingen, heeft hij duidelijk geen kaas gegeten. Dat blijkt uit een artikel in De Standaard (11 april), waarin hij samen met een ander N-VA-kandidaat-kamerlid, op een karikaturale manier tekeergaat tegen een voorstel van de groene Gentse schepen voor onderwijs, die ervoor pleit de kindjes toe te laten op de speelplaats hun eigen taal te gebruiken.
Als je De Roovers artikel leest, wordt het al vlug duidelijk dat het De Roover eerder te doen is om een politieke aanval op Groen, dan om echte bekommernis om het welbevinden en de taalontwikkeling van de kinderen.
Bovendien is er met de stelling 'één taal, één speelplaats' iets bijzonder merkwaardigs te constateren bij de nationalist pur sang, die De Roover is. Hij verdedigt namelijk het zeker door de Vlaamse Beweging vervloekte en verafschuwde 'signum linguae'.
Even het geheugen opfrissen: 'Het signum linguae (kortweg ook signum genoemd) was een pedagogisch of taalpolitiek instrument om leerlingen te verplichten ook buiten de lessen de onderwijstaal te spreken. Meestal ging het om een rol papier waarop leerlingen hun naam moesten schrijven als ze betrapt werden op het spreken van hun moedertaal of dialect. Vervolgens probeerden ze het door te geven aan een medeleerling die zij op hun beurt betrapten. Wie op het eind van de speeltijd, de dag of de maand, het signum in handen had, werd gestraft, soms met een geldboete.
In Vlaanderen kwam het signum in zwang nadat de Belgische staat voor het Frans als standaardtaal had gekozen. Minister Joseph Thonissen schafte het gebruik ervan af voor de openbare scholen met zijn circulaire van 1885 ter uitvoering van de taalwetten op het onderwijs van 1883. In sommige vrije scholen bleef het in gebruik tot aan de Eerste Wereldoorlog. Voor de Vlaamse Beweging kreeg de toepassing van het signum een bijzondere symbolische betekenis, aangezien dit in eerste instantie werd aangevoeld als een maatregel tegen het gebruik van de eigen moedertaal. '
De conclusie is duidelijk, ook al zal De Roover, een expert draaikonterij, in alle richtingen kronkelen wanneer hij ermee geconfronteerd wordt: deze man wil, wat het taalgebruik op de speelplaatsen van de scholen betreft, terugkeren naar de taaloekazes van de 19de eeuw! Slechts één enkele taal mag op de Vlaamse speelplaatsen weerklinken!!
Voor 'leraar' De Roover is die ene taal het heilige Nederlands. Niet de moedertaal der kindertjes, waarvoor onze voorouders zo vochten en leden (remember het signum), komt op de eerste plaats maar de opgelegde taal der machthebbers.
'Ene taal'? Ach, De Roover verliest uit het oog dat op alle speelplaatsen van alle scholen in Vlaanderen, honderden varianten van dat 'heilige Nederlands' in gebruik zijn. Van het meest onverstaanbare dialect (te vergelijken met Bulgaars, Turks of Swahili) tot talloze varianten van tussentalen. En deze laatste bloeien en groeien in de Vlaamse verkavelingen en op de Vlaamse tv-zenders. En niet te vergeten in het gild der leerkrachten tijdens de uitoefening van hun belangrijke job in de Vlaamse klaslokalen.
En zeker niet te vergeten, bij talloze politici van alle kleuren, zeker wanneer ze in contact moeten treden met de Vlaamse kiezer. Want je moet natuurlijk, met het oog op je politieke populariteit, respect hebben voor de couleur locale.
12-04-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
11-04-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/5
Vrijdag 11 april 2014
Langzame heropbouw van het dorpsleven
Verschillende dorpen in de omtrek beginnen te herleven. Aanvankelijk is er geen water en geen elektriciteit. Eerst komen de ouderen en meest behoeftigen terug. Zij worden geholpen. Geen geflirt meer met vreemde rebellen die geld en een fantastische toekomst beloven aan hen die de huidige regering willen helpen omverwerpen. En de mensen komen terug en bouwen samen het dorpsleven op als een grote familie. Het onderwijs wordt hernomen, de kinderen gaan weer blijgezind naar school en komen ’s middags thuis, gekleed in het blauw, als een soort kruising tussen kleine soldaatjes en airhostesjes. Deze week was er zelfs ook in onze streek een manifestatie als steun aan leger en president met een afvaardiging van de regering en opgeluisterd door een zanger! Er is hoop dat de bewoners steeds meer terugkeren en na de moorden en verwoestingen het maatschappelijk leven weer opbouwen, in een positieve geest…
Toch blijven de aanslagen doorgaan. Ook onze streek kunnen we onmogelijk als definitief veilig beschouwen. We vernemen dat terroristen maandag morgen het klooster van de paters Jezuïeten in Bustan al-Diwan nabij het oude standscentrum van Homs aangevallen hebben. Daarbij werd de Nederlandse pater Frans Van de Lucht S.J. mishandeld en gedood. Al bijna een halve eeuw was hij werkzaam in Syrië. Hij had er voor gekozen bij de bevolking te blijven. En de paters hebben zich op bewonderenswaardige wijze ingezet voor de zwaar getroffen bevolking. Hoe gematigd hij ook was, hij had al in 2012 moedig getuigd van wat hij zelf zag in deze zogenaamde “volksopstand’: het zijn gewapende bendes die op de politie beginnen te schieten en de macht willen grijpen. Deze priester en zovele andere christenen leveren een belangrijke bijdrage aan de harmonieuze en vredevolle samenleving. Daarom zijn ze het voornaamste obstakel. Neen, het is geen toeval dat juist deze verdienstelijke priester is vermoord. De officiële afkeuring van deze moord door Ban Ki-moon is welkom, maar verandert de strategie van de wereldheersers niet. In solidariteit met de aangekondigde dienst in Homs hebben wij hier voor hem en alle martelaren van deze oorlog de eucharistieviering opgedragen.
De byzantijnse liturgie van de vasten
In de vasten is het leven wat soberder maar wees gerust, daar moeten onze de plantjes in de binnentuin niet onder lijden. Zij krijgen overvloedig te drinken. De liturgie is veel uitgebreider en rijker dan in de gewone tijd. Vrijdagmiddag wordt in plaats van de eucharistie een kruishulde gehouden, ongeveer zoals op Goede Vrijdag met een deel van het passieverhaal, de plechtige voorbeden, de kruishulde en de communiedienst. Jaren geleden heeft iemand ons een kopij gegeven van de lijkwade van Turijn. Het is een van de 10 kopijen die over de wereld werden uitgedeeld. Deze past goed bij de diensten in de vastentijd. Vrijdagavond hebben we de lange acathishymne gezongen. Ook nu kwamen er moslims meebidden en die kregen meteen al een deel van de lezingen en/of psalmen die ze soms erg mooi zingen. Herhaaldelijk wordt geknield en gebogen tot met het hoofd op de grond onder passende aanroepingen zoals “Heer, laat mij mijn eigen fouten zien en niet oordelen over mijn medemens”. In de voorbeden wordt zowat voor iedereen en alles gebeden. Neen, we vergeten jullie niet. Trouwens af en toe krijgen we erg aanmoedigend bericht. De moeder die half maart hier voor haar zwaar ziek zoontje Besjer gebed kwam vragen lat ween dat hij heel veel verbetert. We bidden dus voort. Er is zelfs een voorbede “voor hen die ons haten”. Achteraf willen moslims soms uitgebreid over het christelijk geloof praten. Het meest treffende deze week was wel een veertiger die vertelde hoe hij als vrome moslim is opgevoed en veel goeds vindt in de islam, de koran en Mohammed, zoals de eerbied en onderwerping aan God. Toch ziet hij daarin ook arrogantie, hoogmoed en geweld. Met vreugde leest hij nu het Nieuwe Testament. Wij hebben de indruk dat vele goede moslims met dergelijke bedenkingen rondlopen.
Hedendaagse wereldgeschiedenis in een notendop
De mysterieuze aanslag op de Twin Torens in New York 9 november 2001 werd het startsein voor een onbeperkte “oorlog tegen het terrorisme”. Het was ook een uiterst geschikt oment nu de Sovjetunie en het hele Oostblok aan diggelen lag. Plechtig werd afgekondigd waar de duivel huisde: Afghanistan, Irak, Libië, Syrië, Iran… De media werden grondig voorbereid om deze missie te steunen. Het begon meteen in Afghanistan. In Irak kregen de vreselijke slachtingen het moto: ‘Vrijheid voor Irak!’ Daar was niet eens toestemming van de veiligheidsraad voor nodig. En de zeldzame heftige proteststemmen tegen de inval in Irak zoals van Paus Johannes Paulus II, Moeder Teresa van Calcutta en Syrië (!) konden de instemming van de algemene opinie niet verminderen, integendeel. De ‘creatieve chaos’ in Afghanistan en Irak zetten zichzelf moeiteloos verder tot nu toe. Dan kwam Libië aan de beurt. Ook dat was vlug beklonken, mede door de edelmoedige hulp van Europa en de dappere steun van België. Tegelijk moest Syrië aangepakt worden. En aanvankelijk leek het ook hier prima te gaan. Het land werd danig verwoest en de bevolking flink uitgemoord. Alles was de schuld van die baarlijke duivel van een president. De media bleven op kruissnelheid: een ‘spontane volksopstand’ tegen een verschrikkelijke ‘dictator’, en een gruwelijk ‘regime’ ‘onderdrukt’ op ‘bloedige wijze’ het volk zodat er een ’burgeroorlog’ uit ontstaat, die een ‘internationale militaire interventie’ rechtvaardigt. Edoch, in Syrië begon de motor te sputteren. En juist daar moest het gebeuren, want van daaruit kon de hele wereld overheerst worden. De Amerikaanse-Israëlische nieuwszender Al Jazeera in Qatar verloor plots zo maar eventjes 80 % van zijn kijkers, omdat de Arabische bevolking die leugens kotsbeu was, maar het westen bleef verder genieten van de getrukeerde beelden en nieuwsberichten. En nu onthult de bekende Amerikaanse onderzoeker Seymour Hersh dat die fameuze gifgasaanval in Ghouta het werk van Turkije was. Hij heeft dit vroeger al geschreven maar niemand wilde dit bericht opnemen. Nu begint het stilaan door te dringen. Hij vermeldt ook dat Erdogan zo woedend was omdat er geen militaire inval op volgde dat hij besloot de vernietiging van Syrië zelf te bewerken.
Inmiddels hebben zich grondige verschuivingen voorgedaan. De westerse wereldoverheerser zal voortaan met een evenwaardige partner moeten leren leven. De landen van de toekomst staan nu aan de kant van Syrië, dat door heel deze ellende zelf geestelijk nog sterker en meer een geworden is. Jammer dat altijd de onschuldige bevolking slachtoffer is.
Dat Syrië stand houdt is voor de hogepriesters van de nieuwe wereldorde en de zogenaamde ‘vrienden van Syrië’ dramatisch, omwille van de enorme energierijkdom, de strategische ligging en zijn koppige onafhankelijkheid. Syrië wil geen slaaf zijn van schimmige buitenlandse machten maar zorg dragen voor eigen bevolking. Ze kunnen nu nog proberen op lange termijn te verwezenlijken wat ze op korte tijd niet klaar kregen: openlijk over ‘vrede voor Syrië’ praten en ondertussen zoveel mogelijk rebellen steunen. En dat is nu de nieuwe ontwikkeling in de oorlog. Het verbond tussen Turkije en Saoedi-Arabië¨, met de volle steun van Amerika-Israël en de NAVO zorgt er voor dat nog steeds niemand in Syrië veilig is. De Amerikaanse president maakt alvast een rondreis om zijn vazallen aan te moedigen. Het hoogtepunt van zijn bezoek is Saoedi-Arabië, de grootste leverancier én financier van het wereldterrorisme. Wordt helaas vervolgd.
Volgende week vieren we Goede Vrijdag.
Misschien ben je, zoals de apostelen tijdens Jezus’ veroordeling, ontgoocheld over uw vroeger geloof en religieus enthousiasme voor Jezus. De apostelen zien nu hoe Hij zijn roemloos einde tegemoet gaat. Ze schamen zich en zijn bang. Ze slaan op de vlucht. Toch zullen ze allen terugkeren en in de kracht van de Geest vrijmoedig én blijmoedig de hele wereld in trekken om van deze Jezus te getuigen en hun leven te geven tot in de marteldood toe.
Misschien ben je zoals Petrus die van verre de afloop van Jezus’ veroordeling volgt. Wanneer hij wordt herkend als een leerling van Jezus, ontkent hij heftig. Hij begint te vloeken en te zweren. Neen, deze Man kent hij niet en heeft er niets mee te maken. Hij wil gewoon iemand uit de massa zijn en zoals iedereen meeschreeuwen: Kruisig Hem! Bij de derde poging valt hij door de mand. Zijn tongval verraadt dat hij ook een Galileeër is en geen stadsmens. Dan herinnert hij zich hoe Jezus zijn zwakheid voorspeld heeft. Hij loopt weg en begint bitter te wenen. Het is het begin van zijn nieuw leven. Vervuld van de Geest zal hij voortaan onverschrokken aan zijn joodse volksgenoten en anderen niets anders meer brengen dan de boodschap van deze gestorven en verrezen Heer. Daarvoor is hij ook gestorven.
Of misschien ben je gewoon een keurige ambtenaar zoals de Romeinse honderdman, een heiden, die er voor zorgt dat het gruwelijkste en meest onrechtvaardige proces uit de geschiedenis van de mensheid precies wordt uitgevoerd zoals is voorgeschreven en waarvoor hij betaald wordt. Als hij uiteindelijk ziet hoe Jezus sterft aan het kruis, breekt zijn hart en roept hij uit: “Waarlijk, deze mens was Zoon van God”. De eerste openbare geloofsbelijdenis heeft de wereld gekregen van deze heiden.
Vrijdag gedenken we de allerbelangrijkste gebeurtenis uit de geschiedenis van de mensheid, Jezus’ Kruisdood. De wereld bleef toen verder draaien en het leven zal ook nu gewoon verder gaan. Toch is dit de gebeurtenis die de geschiedenis grondig heeft veranderd en blijft veranderen. In Jezus’ Kruisdood zijn alle onschuldige slachtoffers gestorven vanaf de grondvesting tot de voleinding van de wereld. En in zijn sterven richt Jezus zich tot ons met de vraag: aan welke kant sta je? Aan de kant van de vervolgers en wereldheersers of van de ontelbare onschuldige slachtoffers van de ‘nieuwe wereldorde’? Ieder messianisme zonder God of Christus is uiteindelijk een hel. Hij, de Onschuld zelve, heeft zich voor ons geofferd. Er is geen enkel ander offer meer nodig, maar alleen barmhartigheid. Zijn Kruisdood is het begin van de enige menselijke en goddelijke nieuwe wereldorde.
P.S. Volgende week is gewijd aan gebed. We zullen vele uren van de dag, de avond en tegen het einde van de week ook van de nacht in de kerk doorbrengen. Ik stuur jullie volgende vrijdag geen bericht. Waarom zou je in de plaats daarvan niet eens uit een van de vier evangelies het passieverhaal van Jezus lezen, dat werkelijk in staat is uw leven te veranderen? Ga met Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Pasen de liturgische diensten meemaken. Vergeet uw drukke agenda. Och, wat is ons mensenleven anders dan een ademtocht? Ook jij zult binnen kort verschijnen voor uw Schepper. Probeer nu al Jezus, de Heer van je Leven te ontmoeten, Hij wacht trouwens al op je. Zet je tussen de apostelen aan de tafel van zijn Laatste Avondmaal. Ga met Marie en Johannes onder zijn Kruis staan en loop Petrus voorbij naar het lege graf. Je zult Hem ontmoeten en Hij zal je bij je naam noemen, zoals Maria Magdalena en je leven een geheel nieuwe impuls geven.
Bij gelegenheid van Pasen beloof ik de Vlaamse jeugd een boeiend paasverhaal te bezorgen.
’n Zalige Goede Week en Pasen.
11-04-2014 om 20:48
geschreven door Gust Adriaensen
Dal van de Geul
Dal van de Geul
Uit een scherp omlijnde zwarte wolk, viel plots een malse regenbui. ’t Was mei.
Het dal van de Geul vulde zich met nevel, die op slag verdween toen de zon weer verscheen. Die legde een zilveren schijn over de rimpelingen in de duizend kronkelingen der rivier, waarlangs wij liepen, een lange sliert.
Her en der las ik een gedicht, in metaal gegrift. Runderen kwamen rustig op ons toe, enkele pas gespeende met wat zotter gedoe. Talloze trossen maretakken zogen de laatste sappen uit de takken der reuzenbomen. Vogels lieten zich niet doen door het gebabbel der wandelaars, of het geknars der tourniquets, van overal weerklonk hun gezang .
Het Limburgse Arcadia.
Samen met geluid en kleur, beweging en geur, stroomde geluk mijn hart binnen.
Volmaakt geluk.
Voor even.
11-04-2014 om 07:42
geschreven door Gust Adriaensen
10-04-2014
'Hoe een mens kooien?'
"Here are some ways to put a human being in a cage:
- Remove as far as possible all opportunities for meaningful self-expression and service. Instead, coerce people into dead-end labor just to pay the bills and service the debts. Seduce others into living off such labor of others.
- Cut people off from nature and from place. At most let nature be a spectacle or venue for recreation, but remove any real intimacy with the land. Source food and medicine from thousands of miles away.
- Move life – especially children's lives – indoors. Let as many sounds as possible be manufactured sounds, and as many sights be virtual sights.
- Destroy community bonds by casting people into a society of strangers, in which you don't rely on and needn't even know by name the people living around you.
- Create constant survival anxiety by making survival depend on money, and then making money artificially scarce. Administer a money system in which there is always more debt than there is money.
- Divide the world up into property, and confine people to spaces that they own or pay to occupy.
- Replace the infinite variety of the natural and artisanal world, where every object is unique, with the sameness of commodity goods.
- Reduce the intimate realm of social interaction to the nuclear family and put that family in a box. Destroy the tribe, the village, the clan, and the extended family as a functioning social unit.
- Make children stay indoors in age-segregated classrooms in a competitive environment where they are conditioned to perform tasks that they don't really care about or want to do, for the sake of external rewards.
- Destroy the local stories and relationships that build identity, and replace them with celebrity news, sports team identification, brand identification, and world views imposed by authority.
- Delegitimize or illegalize folk knowledge of how to heal and care for one another, and replace it with the paradigm of the “patient” dependent on medical authorities for health.
It is no wonder that people in our society compulsively press the lever, be it the drug lever or the consumerism lever or the pornography lever or the gambling lever or the overeating lever. We respond with a million palliatives to circumstances in which real human needs for intimacy, connection, community, beauty, fulfillment, and meaning go mostly unmet. "
10-04-2014 om 11:52
geschreven door Gust Adriaensen
De vergeten christenen
Onder de titel 'De vergeten christenen' publiceert De Standaard een artikel van David Dessin, filosoof en onderzoeker (UA).
Een citaat:
'In het Midden-Oosten zien we al langer hoe de multireligieuze bevoling in een angstaanjagend korte tijdsspanne wordt gezuiverd van vreemde -niet toevallig vaak Europese- elementen, terwijl Europeanen niets doen en de andere kant opkijken.'
10-04-2014 om 07:50
geschreven door Gust Adriaensen
08-04-2014
Karel De Gucht diep in de puree
Was me dat nog eens een stuk extra boeiende Terzake! Karel De Gucht, minister van Staat, EU-commissaris, die het vuur aan de schenen werd gelegd in verband met zijn beïnvloedingsdemarches naar de grote baas van de BBI toe, ging helemaal ten onder.
De Gucht, beroemd en berucht om zijn sangfroid, kon zijn extreme woede en nervositeit niet verbergen. Hij ging zowaar aan het schreeuwen en ratelen, antwoordde niet op de vragen, probeerde keer op keer het accent te leggen op andere zaken dan die nu aan de orde zijn, kon zijn haat voor BBI-ambtenaar Anthonissen niet onderdrukken.
Kortom een voor De Gucht ontluisterend en voor de kijker veelbetekenend schouwspel. Karel zakte verder en verder weg in het moeras en uit de documenten van De Tijd blijkt overduidelijk dat er stront aan de knikker is. En de stank ervan is na de schabouwelijke passage van de EU-commissaris in Terzake nog veel indringender geworden!
08-04-2014 om 21:02
geschreven door Gust Adriaensen
Naar aanleiding van het toekennen van de uitbating van het nieuwe forensisch psychiatrisch centrum in Gent, aan het consortium Sodexo-Parnassia, is de discussie over de sterker wordende privatisering van de zorgsector weer opgelaaid.
De bekende stellingen worden weer naar buiten gebracht. De non-profitsector, de vakbonden maar ook de Liga voor Mensenrechten vrezen voor de kwaliteit en de betaalbaarheid van de zorg en waarschuwen voor de groeiende commercialisering. De ondernemerswereld, VOKA bv., die al enkele jaren grote winsten ziet in de zorgsector, toont zich grote voorstander van een nog sterkere privatisering.
Zou die ondernemer nog wel zo'n grote interesse tonen, wanneer de overheid naar de privésector toe precies dezelfde eisen zou stellen , niet alleen wat de materiële uitrusting betreft maar ook en vooral wat de personeelsomkadering betreft, als aan de overheids- en non-profitsector? En hoe zit het met het verschil in kostprijs tussen privé en non-profit of overheid? Evolueren we niet in snel tempo naar minstens twee zorgsectoren: eentje voor de welstellenden en eentje voor de armen?
Ik ben van mening dat de regering deze evolutie niet in de hand moet werken, tenzij ze zeer strikte voorwaarden en controles kan opleggen die het sociale karakter van de zorginstellingen kunnen garanderen.
08-04-2014 om 15:49
geschreven door Gust Adriaensen
06-04-2014
Gezinsweekend in de abdij van Postel
Van vrijdag 11 april tot en met zondag 13 april organiseert de abdij van Postel een gezinsweekend.
Op zaterdag 12 april is er de gezinsdag rond het thema "De vier kardinale deugden". E.P. Gabriël Goossens o.praem, Norbertijn van de abdij van Tongerlo, zal deze dag begeleiden. Het zal een dag worden gevuld met gebed en ontmoeting, geloofsverdieping en gesprek. We vieren de H. Mis met onze gezinnen en nemen deel aan het avondgebed van de abdijgemeenschap. Er is biechtgelegenheid voor oud en jong. Er is catechese en opvang voor de kinderen. Iedereen mag deelnemen, men hoeft niet in gezinsverband te komen.
Voor wie op zoek is naar meer; wie dieper wil kennismaken met andere jonge gezinnen; wie met andere jonge gezinnen wil bidden; wie even in stilte met Maria bij Jezus wil vertoeven tijdens de Aanbidding; wie gezellig wil napraten... is er de mogelijkheid om het ganse weekend te komen: van vrijdag 13 september (vanaf 19u) tot zondag 15 september.
Voor meer info over het gezinsweekend: zie folder in bijlage. Inschrijving en inlichtingen via: pater Benny abdij van Postel Abdijlaan 16 2400 Mol (0032) 0496 50 15 23 gastenkwartier@abdijpostel.be
06-04-2014 om 13:48
geschreven door Gust Adriaensen
Ethisch besef
De gazetten en de boekskes:
-Jarenlang prins Laurent de vernieling in geschreven
-Nu koningin Paola als moeder door de mangel halen.
06-04-2014 om 12:19
geschreven door Gust Adriaensen
05-04-2014
Recordaantal kijkers voor interview paus
De reportage die Koppen op donderdag 3 april wijdde aan het interview dat vijf Vlaamse jongeren afnamen van paus Franciscus was een voltreffer.
Niet minder dan 705.371 mensen bekeken het hartverwarmende verslag. Daarmee behaalde Koppen een zeer uitzonderlijke vierde plaats in de lijst van de meest bekeken programma's van die dag.
05-04-2014 om 19:11
geschreven door Gust Adriaensen
04-04-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/4 4 april 2014
Onze zondag
Met deze zondag begint in de byzantijnse liturgie al de vijfde week van de vasten. Hij is toegewijd aan de heilige Johannes, die in de 7e eeuw een merkwaardige “ladder (= in ’t Grieks: Climax) van 30 deugden” schreef. Het is een ascetisch werk verwijzend naar de ladder van Jacob (Gen. 28, 10-22) om met 30 trappen in de hemel te geraken. Neen, het is geen soort Assimil-methode, zo in de zin van ‘hemelen zonder moeite’. Hij begint met een afstand van de wereld en ook een innerlijke onthechting om een religieus leven te kunnen ontwikkelen. Dan behandelt hij de gebreken en de deugden. Hij eindigt met de mystiek en de innerlijke rust. In het Latijn werd dit vertaald door de “scala” van het Paradijs. De moeite van het proberen waard. En vergeet niet, deze oude rakkers geven soms (diepte)psychologische inzichten waar onze moderne psychiatrie héél veel van kan leren. Een pastoor van Ars had trouwens al meer psychologisch inzicht dan de meeste Franse psychiaters van toen (en nu?).
Zaterdag en zondag was het zulk een stormweer dat zowat alles wat niet vaststond werd meegevoerd. De wind beukte en bulderde er op los. En er was geen elektriciteit of met voortdurende onderbrekingen. Voor twee dagen geen douche of andere beperkingen, daar draaien we onze hand niet meer voor om. We zijn meer gewoon geweest. Tijdens de eucharistieviering houdt het gebulder plots op. Het is een gelegenheid om het middagmaal in het atrium te nemen onder een stralende zon. En plots belt een jonge moslimvrouw uit Libanon aan. Ze is journaliste en wil een reportage schrijven voor de krant Al Akbar. We vragen wel de nodige discretie, de oorlog is immers nog niet voorbij. Het was een aangename ontmoeting en meteen vernemen wij iets over de al of niet herstelde veiligheid van hier naar Libanon. Ze krijgt van ons een zwart armbandje met tien bolletjes en een kruisje als een minirozenhoedje. Wij beloven te bidden voor haar en zij voor ons.
En ’s avonds kijken we nog eens naar een interessante dvd langs ons tv-scherm: de Laatste Exodus (Arabisch gesproken met Engelse titels). Het is een realisatie van Kerk in Nood, 2012 of misschien zelfs 2013. Het gaat over de ‘Levant’ (ten O van de Middellandse Zee) waar het christendom ontstaan is en de christenen de oorspronkelijke bewoners zijn. Het begint met de beslissing van de Ottomaanse heersers van 24 april 1915 om alle leiders van het Armeense volk in Turkije meteen af te slachten. Een genocide op ongeveer 1,5 miljoen christenen. Anderen konden vluchten. De volgende groep zijn de christenen die verdreven werden van hun eigen land en grond in Palestina, omdat Israël een zuiver joodse staat wilde (en nog wil) tegen zijn eigen Bijbelse roeping in. Dan volgden de christenen van Libanon, de christenen van Cyprus, de christenen van Irak, de kopten van Egypte en nu de christenen van Syrië. Er wordt telkens een pakkend getuigenis gegeven. Uit beelden van Syrië herkennen we het getuigenis van de moord op een kind, dat in feite erger was dan het hier kort wordt voorgesteld. Christenen zijn wereldwijd de meest vervolgde groep. En laat u asjeblief niet wijsmaken dat het “toevallig” is!
Libanese gerechten met amandelen en groeten uit Syrië
De amandeloogst van vorig jaar ligt nog steeds op ons te wachten. Meer dan vijftig grote zakken. En daar is veel werk aan. Ze werden een tijd te drogen gelegd waardoor de meesten hun omhulsel al hebben afgelegd. De harde bolster moet echter nog kapot geklopt worden om de amandel er uit te halen. Machinaal kunnen de bolsters gebroken worden maar dan zijn de amandelen ook kapot. Dus, hand made! Gelukkig kan iedereen, groot en klein hieraan meehelpen. Geen opleiding of diploma’s vereist. De enen geven de bolster een flinke tik, zonder de amandel te raken en de anderen halen de vrucht er uit. Amandel per amandel! Een uitstekend werk voor de vastentijd. Tijdens de belegering van ons klooster hebben we wel getracht er ons mee te amuseren, samen met de vluchtelingen, maar toen ging onze aandacht naar het overleven zelf. Nu hebben we deze week eindelijk meerdere dagen bijna onafgebroken hieraan besteed. Af en toe hebben we dan de lange gebeden van de vasten vervangen door een interessante geestelijke conferentie te beluisteren. Deze amandelen kunnen in Libanon voor een goede prijs verkocht worden. Als je in België of Nederland een lekker Libanees gerecht met amandelen vindt, zit er misschien wel een amandel van hier bij. Warm aanbevolen.
Moslims en christenen bidden tot God
Driemaal zijn jonge moslims deze week komen vragen om te bidden voor vrienden die verraderlijk door rebellen werden gedood. Telkens vernamen we dat het mannen waren die zich op bijzondere wijze hebben ingezet voor de bescherming van anderen. We hebben tweemaal de eucharistie opgedragen en eenmaal het avondgebed gezongen voor hun intentie. Achteraf hebben deze moslims na de mis en na het avondgebed hun gebeden voor de overledenen gereciteerd. We willen als christenen aan de kant van de onschuldige slachtoffers staan en niet aan de kant van de moordenaars en de vervolgers, al willen we ook bidden voor de moordenaars dat ze uit hun verblinding bevrijd worden. Zelf blijken wij niet direct meer in gevaar te zijn, maar verderop zitten nog wel degelijk rebellengroepen.
Donderdags houden we in de vasten, na het lange avondgebed nog een uur aanbidding bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament. Deze keer is er een jonge moslim die vraagt om te bidden voor de genezing van zijn vrouw. En ook hij houdt het met ons in de kerk twee uur uit. Zou God deze verenigde gebeden niet verhoren? Hij zal ze spoedig verhoren!
Blijvende onrust en verdeeldheid bij onze noorderburen
Naast Israël en Saoedi-Arabië blijft Turkije met fanatieke hardnekkigheid Syrië bestoken. Tegen de aanval op Kassab is wel wereldwijd geprotesteerd en Rusland heeft een spoedvergadering gevraagd van de veiligheidsraad van de VN. Nu blijkt er een gesprek uitgelekt te zijn tussen toppolitici van de Turkse regering die een aanslag beraamden op het grafmonument van Suleiman Sjah, de stichter van de Ottomaanse dynastie. Dit monument bevindt zich in Syrië. Met een dergelijke aanval zou Turkije een voorwendsel hebben voor een militaire inval in Syrië. Altijd hetzelfde. Er zijn nog meerdere schandalen uitgelekt rond de Turkse eerste minister. Dat hij het gerecht naar zijn hand zet en de vrije meningsuiting radicaal beknot is ook al lang geen geheim meer. Hiermee is evenwel helemaal niet gezegd dat de oppositie wel propere handen heeft. Van het westen hoeft hij niet veel te vrezen. Bij de verwoesting van Libië heeft hij zijn onvoorwaardelijke steun betoond aan de NAVO. Sindsdien is hij ook een trouwe bondgenoot van de extremistische moslimbroeders. En jawel, zijn partij heeft vorige zondag de verkiezingen gewonnen. Hij kan nu nog beter met ijzeren hand regeren. Toch blijft Turkije diep verdeeld tussen de moslimbroeders, die nu nog een relatieve meerderheid hebben van 45 % en een groeiende groep jongeren en anderen die een echte lekenstaat verkiezen. Er is trouwens onder de moslimbevolking van meerdere landen een onmiskenbare stroming die radicale groepen wil afschudden. Zal ook Turkije eens de moslimbroeders kunnen trotseren, zoals Egypte tot heden moedig heeft getoond?
04-04-2014 om 19:18
geschreven door Gust Adriaensen
Loopt de Antwerpse dierentuin leeg?
Schiet de burgemeester tekort?
Het begint er naar uit te zien dat de Zoölogie van Aantwaarpen een vastere en vastere plaats verovert in het kamp van de dierentuinlosers.
Nadat onze beminnelijke premier, tevens titelvoerend burgemeester van Mons, twee schattige panda's voor de verstoorde en verzuurde blik van zijn collega van 't Stad kon wegkapen, en ze, samen met de Chinese eerste minister naar zijn Bergense zoo kon overbrengen, is het nu Somers van Mechelen die De Wever van Antwerpen in het Scheldezand doet bijten.
Want onze flamboyante en goed van de tongriem gesneden Mechelse burgervader haalde zes neusberen onder de neus van de grote baas van 't Schoon Verdiep weg en bracht ze naar zijn Planckendaal. Wat meer is: Somers ving zes bizonkoeien ergens in de Nederlandse wildernis, tikte in de Congolese brousse een koppel reuzenmiereneters op de kop en liet een troep humboldtpinguïns immigreren. Dat alles tot meerdere eer en glorie van Muizen en Mechelen waarvan hij de fiere eerste burger is.
Tegenover die geweldige successen op zoölogisch gebied van zijn meest gehate politieke tegenstanders, Di Rupo van de PS en Somers van Open VLD, kon De Wever van N-VA, niets anders brengen dan een slecht gevallen pandaverkleedact, een slapstickvertoning die ook in internationale kringen nog altijd meewarig wenkbrauwengefrons veroorzaakt, vooral in het vaderland der panda's.
Het gaat echt niet goed met den Antwerpsen dierentuin, de trots toch wel van de Koekenstad. En de burgemeester slaagt er niet in het ongunstige tij te keren. Projectontwikkelaars hebben reeds hun begerige ogen laten vallen op de goudwaarde van die lap grond bij het Centraal Station.
04-04-2014 om 08:14
geschreven door Gust Adriaensen
03-04-2014
Een gezonde wereldeconomie
Paus Franciscus in Gaudium Evangelii:
'De economie zou, zoals het woord zelf aangeeft, de kunst moeten zijn om te komen tot een gepast beheer van het gemeenschappelijke huis dat de hele wereld is.
Iedere economische actie van een bepaalde omvang heeft, wanneer die in het ene gedeelte van de planeet in beweging wordt gezet, zijn weerslag op het geheel; daarom mag geen enkele regering buiten een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid om handelen.
Het wordt immers steeds moeilijker oplossingen op lokaal niveau te vinden voor de enorme wereldwijde tegenstellingen, waardoor de lokale politiek wordt overstelpt met problemen die moeten worden opgelost.
Als wij werkelijk een gezonde wereldeconomie willen bereiken, dan is er in deze historische fase een efficiëntere wijze van interactie nodig, die met behoud van de soevereiniteit van de naties het economisch welzijn van alle landen en niet alleen dat van weinigen garandeert.'
03-04-2014 om 08:13
geschreven door Gust Adriaensen
01-04-2014
Geen draagvlak voor splitsing België
Uit een uitgebreide bevraging van de VRT (Foto van Vlaanderen) blijkt dat slechts 26% van de Vlamingen gewonnen is voor de splitsing van België en de Vlaamse onafhankelijkheid.
01-04-2014 om 08:23
geschreven door Gust Adriaensen
31-03-2014
Klimaatopwarming: 8 grootste bedreigingen
Het VN-klimaatrapport vermeldt de 8 grootste bedreigingen voor onze planeet als gevolg van de klimaatopwarming:
1. Dood, gewonden, aangetaste gezondheid en gedwongen verhuizing in laaggelegen kustgebieden door stormen en zeespiegelstijging.
2. Sterk verslechterde gezondheid en ontwrichte levens in grote steden door landinwaartse overstromingen.
3. Kapotte water- en elektriciteitstoevoer en gebrekkige gezondheids- en nooddiensten door extreem weer. Gehavende watervoorziening door droogte en overstromingen en slechtere waterkwaliteit.
4. Dood en hoger sterfterisico door extreme hitte, vooral bij ouderen in steden en bij mensen die buiten werken.
5. Voedselonzekerheid door opwarming, droogte, overstromingen en onregelmatige regenval. Zowel productie, vervoer, toegang tot voedsel als stabiele prijzen raken in het gedrang.
6. Op het platteland verliezen mensen hun inkomen door gebrek aan drink- en irrigatiewater en door slechtere oogsten.
7. Verlies van inkomsten door de teloorgang van alles wat de zee ons te bieden heeft, van visserij tot kusttoerisme. Onder andere door de verzuring van de oceanen raken schaaldieren in de verdrukking.
8. Verlies van inkomsten door de teloorgang van ecosystemen op land: de complexe samenwerkingen tussen dier- en plantensoorten die nu winst opleveren, zoals bestuiving door bijen of natuurlijke waterzuivering in de bodem.
31-03-2014 om 19:39
geschreven door Gust Adriaensen
De dingen van de (maan)dag...
Het onderbroekenpopulisme van Karel Van Eetvelt
Mag ik morgen, in naam van de democratische controle, ook eens in jouw onderbroeken komen neuzen, John?', vraagt Karel Van Eetvelt op de website van Unizo, aan staatssecretaris John Crombez.
Een ergerlijke, leugenachtige en domme vraag. Want de topman van Unizo weet natuurlijk dat de belastinginspectie niet in zijn middenstander- of ondernemeronderbroeken komt neuzen. Van Eetvelt zadelt met dergelijke op niets steunende, primitieve toogpraat, vele bona fide ondernemers, met plaatsvervangende schaamte op. En bij de buitenstaanders versterkt hij het gevoel dat ook Unizo met alle mogelijke middelen de strijd tegen de fiscale fraude wil tegenwerken.
De draaikonterij van Peter De Roover
De recent tot de N-VA bekeerde De Roover wringt zich in allerlei bochten om de lezer diets te maken dat hij (de lezer) beter moet leren lezen. Want, aldus Doorbraakman De Roover, 'afgelopen weekend las ik dat ik in een opiniestuk niet alleen afstand nam van een onafhankelijk Vlaanderen maar ook zweeg als vermoor over de noodzaak van communautaire hervormingen na 25 mei. Ik las en herlas mijn opiniestuk en vond dat helder (sic).'
Maar niet voor de lezer, meneer De Roover. Uw partij blijft maar de gekste dansjes uitvoeren om de kern van uw partijprogram, nl. de onafhankelijkheid van Vlaanderen, te verbergen onder een confederaal deken.
De zelfkennis van Rik Torfs
De rector van de Katholieke Universiteit van Leuven verkiest 'de krukkige redeneringen van Lysias (geboren in 445 voor Christus) boven de wijze lessen van Obama.
Want: 'Politieke toespraken (zoals die van Obama) raken zelden, omdat ze zorgvuldig zijn geconstrueerd met een overduidelijk doel voor ogen: mensen overtuigen. Logische fragmenten staan ten dienste van emotie. Of de spreker daarbij zelf meent wat hij zegt, blijft in het midden. De boodschapper blijft buiten schot. Ook en vooral wanneer hij over zichzelf spreekt... Zo gaat het altijd. Zelf bestegen de sprekers allemaal de maatschappelijke ladder, niemand daalde haar af. '
'Mijn favoriete redenaar, of liever tekstschrijver, Lysias, volgde de andere richting. Hij erfde een fortuin, maar verloor zijn geld door politieke omstandigheden. Zijn stijl is helder en eenvoudig. De ironie verhoogt het waarheidsgehalte van zijn teksten. Want enkel ernstige mensen liegen... Zijn betoog lijkt perfect rationeel, ook al schuilen er drogredeneringen in. Want drogredeneringen blijven redeneringen. Ze geven de toespraak karakter enmaken haar waarachtig.'
Mijn conclusie: Rik schrijft in zijn column eens te meer vooral over zichzelf. In onze talentrijke rector schuilt zowel een OBAMA als een LYSIAS.
31-03-2014 om 08:17
geschreven door Gust Adriaensen
30-03-2014
Middelheimtanka
Lente in het park. Vorm en lijn onverstoorbaar in de zoele bries. Geluk fladdert in mijn hart als prille berkenblaadjes.
30-03-2014 om 22:06
geschreven door Gust Adriaensen
29-03-2014
'De volledige rekening voor onze imagoschade'
ACW-voorzitter Develtere zegt: 'We zullen Dedecker de volledige rekening presenteren voor onze imagoschade.' Develtere verwijst daarmee naar de rechtszaak wegens laster en eerroof die het ACW tegen N-VA-kamerlid Peter Dedecker heeft lopen.
Even het geheugen opfrissen. In februari 2013 beschuldigde het tot dan toe totaal onbekende parlementslid Peter Dedecker, het ACW van fraude en schriftvervalsing. Zware beschuldigingen die het ACW ertoe noopten een rechtszaak aan te spannen (behandeling in het voorjaar van 2014, uitspraak na de verkiezingen).
Later veegde de BBI (Bijzondere Belastinginspectie) de beschuldiging van fraude van tafel . Er is geen fraude vastgesteld.
Dat was voor propagandachef in spe Dedecker geen reden om zich te verontschuldigen. Integendeel. Hij schreeuwde in de beste Newspeakstijl van de daken dat de BBI hem gelijk geeft.
Dat was 'pervers' in de letterlijke betekenis van het woord. Want wat deed Dedecker als een (bijna) volleerde politieke manipulator en Newspeakgebruiker? Terwijl natuurlijk zijn beschuldiging van 'fraude en schriftvervalsing' het zwaarste woog (en nog weegt)-het zijn criminele feiten-, verschoof hij het accent naar het forse bedrag dat het ACW aan achterstallige belastingen moet betalen. En daaruit concludeerde gladde jongen Dedecker dat de BBI hem 'gelijk geeft'.
Wat meneer Dedecker zeer bewust probeert te doen, is de publieke opinie misleiden, is de waarheid verdraaien, om daaruit politiek voordeel te halen.
Het tegenovergestelde van wat Dedecker in zijn stuitend kronkelend, 'frauduleus' taalmisbruik, de goegemeente probeerde wijs te maken, maakte de BBI glashelder duidelijk: de fraudebeschuldiging van parlementslid Dedecker steunde op niets.
Terecht heeft het ACW tegen die beschuldiging van criminele feiten, een aanklacht ingediend. Had de beweging dat niet gedaan, zou dat zwijgen geïnterpreteerd zijn, zeker door een figuur als Dedecker, als een schuldbekentenis.
Patrick Develtere stelt het duidelijk: 'Wij gaan het spel dat hij (Dedecker) speelt niet spelen. Ik ga hem niet beschuldigen zonder bewijzen, geen modder gooien en liegen. Maar als de rechter ons gelijk geeft, zullen we de rekening presenteren, tenzij hij bewijst voor redelijkheid vatbaar te zijn.'
Dedecker voor redelijkheid vatbaar? Dat is nog maar de vraag. Binnenkort verschijnt een boek van zijn hand, met de tendentieuze en eens te meer beschuldigende titel 'Een zuil van zelfbediening. ACW, Arco & Dexia'.
29-03-2014 om 08:08
geschreven door Gust Adriaensen
28-03-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
P. Daniel, Mar Yakub, 28 maart 2014
Een echte zon- en feestdag
Stralend weer was het deze zondag. Al heel vroeg stond de Libanese OTV hier om een reportage te maken en om te vragen waarom we niet gevlucht zijn. Jazeker, we hebben, God zij dank, de aanslagen overleefd, geprobeerd ons religieus gemeenschapsleven verder te zetten en zorg te dragen voor de vluchtelingen en mensen om ons heen. Zo hebben we er uiteindelijk voor gekozen om hier te blijven. We wilden, zoals het evangelie en zoals Jezus, aan de kant van de slachtoffers staan en niet aan de kant van de vervolgers. Ieder getuigde iets in die zin op eigen wijze. Dinsdagavond zou de reportage uitgezonden worden.
We benutten meteen de gelegenheid om de opslagplaats van hulpgoederen te bezoeken. De containers vanuit België komen nog toe in de kuststreek. De goederen die bedoeld zijn voor het klooster worden daar in bewaring gehouden totdat het veilig genoeg is deze te transporteren. De overvloedige voeding, kleding e.d. worden ter plaatse zeer dankbaar door een groep onder de behoeftigen verdeeld. Er is immers overal nog grote nood. Wij zelf krijgen inmiddels ladingen hulpgoederen toe van het Rode Kruis in samenwerking met de Rode Halve maan, van S.O.S en andere. De goederen komen van verschillende landen. Onze ploeg vrijwilligers doet zeer goed werk. Met wat fierheid en overdrijving noem ik hen “de 12 apostelen”. Dorp per dorp gaan zij na wat de noden in de families zijn en delen aan iedereen uit. Het zijn duizenden pakketten met voeding, kleding, onderhoudsgoederen en matrassen. Indien er dringende medische zorgen nodig zijn wordt zo mogelijk financieel geholpen. De ziekenhuizen waren/zijn gratis maar de meeste zijn geplunderd, verwoest en veel medisch personeel is vermoord. Vroeger deed een deel van de bevolking beroep op een ziekenhuis, nu is er overal nood aan medische verzorging en nauwelijks materiaal. Verheugend is dat inmiddels onze vrijwilligersploeg zoveel vertrouwen gekregen heeft dat nu ook van officiële zijde gevraagd wordt voor de hulpvoorziening te zorgen in heel de streek van Qalamoun tot Damascus toe.
Dinsdag vieren we de “Boodschap aan Maria”. Het is dank zij de invloed van Constantinopel in de 7e eeuw dat dit feest, 9 maanden voor Kerstmis, in heel de Kerk gevierd wordt. Voor ons is het een feestdag. Onder het middageten beelden de kinderen in vijf sketches de blijde mysteries van de rozenkrans uit. Alleen al hun creatieve kleding geeft de goede sfeer weer. Doorheen de jaren is hier zoveel onbruikbare kleding, maar ook mooie stukken stof verzameld dat er ruime keus is. Bovendien kregen we in de namiddag nog eens een bui als een hemelse zegen voor het terrein. Er wordt immers volop gezaaid en geplant.
Zoals naar gewoonte op zon- en feestdagen kijken we naar een mooie (oude) film. Vroeger geprojecteerd op de muur van de refter maar nu er geen laptop meer is die daarvoor werkt, gebruiken we het kleine scherm van de tv. (Overigens is de enige vaste computer die nog goed werkt een oude, afkomstig van een Limburgse familie die voor hun klein bedrijf jaren geleden een nieuwe aanschaften en de oude aan mij ‘wettelijk verkochten’ voor één euro, die ik niet moest betalen. Een familie met een klein bedrijf en een groot hart!) We kijken naar het levensverhaal van de Armeense zuster Arapsima uit de vierde eeuw. Om haar schoonheid werd ze door de heidense koning begeerd maar omdat ze trouw bleef aan haar christelijke en religieuze roeping werd ze vreselijk gemarteld en gedood. Hierdoor kwam de koning zelf tot bekering en zo werd Armenië het eerste christelijk koninkrijk. Omdat we die film zo boeiend vonden hebben we ondertussen de reportage over ons klooster gemist.
Komt een definitieve overwinning nu echt dicht bij?
Terwijl het westen krampachtig blijft proberen om het Syrische leger, regering en president als de baarlijke duivel voor te stellen gaat er geen week voorbij of ergens wordt een massabetoging gehouden als steun en dank aan hen, omdat zij zo koelbloedig het volk en het land blijven beschermen en bevrijden. In een betoging vorige zondag in Damascus werd de president opgeroepen om zich bij de volgende verkiezingen kandidaat te stellen voor een derde ambtsperiode. Op het slagveld hebben ook deze week weer enkele honderden strijders zich overgegeven. Worden ondertussen de machtige staatshoofden van Turkije en Frankrijk, die energie noch laster gespaard hebben om hun Syrische collega ten val te brengen, door hun eigen volk nu zelf buiten gedragen?
Toch gaan ook nu nog de aanslagen verder. Kassab in de provincie van Lattakie, is in handen van de rebellen gevallen. Turkije heef er een vliegtuig van het Syrische leger neergehaald. Kassab is gelegen in het uiterste noorden en is een geliefd vakantieoord voor gezinnen, omwille van zijn aangenaam klimaat en de nabijheid van de Middellandse zee. De bevolking is tijdig kunnen vluchten. Het zijn voor 2/3e Armeniërs (ontsnapt aan de volkerenmoord van 1915 door de Turken) en voor 1/3e Alawieten. Deze aanslag is gebeurd met militaire steun van Turkije en maakt deel uit van een poging tot verdere etnische zuivering. Syrië heeft in een brief aan de Veiligheidsraad van de VN heftig geprotesteerd tegen deze onwettige en criminele acties van Turkije én tegen de hulp die het de voorbije 3 jaar gegeven heeft aan tienduizenden terroristen. In die brief wordt tevens gevraagd eindelijk acties te ondernemen tegen de voortdurende agressie van Israël en haar onwettige bezetting van de Golan. Deze bezetting werd al veroordeeld in de resoluties 242, 338 en 491, die tot heden voor het oog van heel de wereld nog steeds stralend worden genegeerd.
Nogmaals de val van ‘de Berlijnse muur’?
Het westen blijft heftig reageren tegen de aanhechting van de Krim bij Rusland. Op de top van Malta (2 en 3 dec. 1989), na de val van Berlijnse muur (9 nov 1989) beloofde Bush sr. geen landen van het Warschau-pakt toe te laten tot de NATO. Daarop begon het westen echter het ene land na het andere los te wringen van de Sovjet-Unie en op te nemen in de NATO, een 20 in getal: Roemenië, Oost-Duitsland, Albanië, Hongarije … tot Oekraïne. Zo zat, bij wijze van spreken, de immense legermacht van het westen comfortabel op de stoep van de voordeur van Rusland. Het ging ook als vanzelf. De volkeren waren het onmenselijke van het marxistisch-leninistisch communisme grondig beu. Het was echter niet de bedoeling van Johannes-Paulus II, die een van de voornaamste bewerkers is geweest van de omvorming van dit onmenselijke systeem – tot spijt van wie het benijdt –, dat de ene overheersing naar de andere zou overgaan. Hij heeft succesvol gestreden voor de menselijke waardigheid en de soevereiniteit van de volkeren. Nu heeft een verpletterende meerderheid van de Krim (ook van de Oekraïense militairen in de Krim!) de hereniging met Rusland gevraagd. Ze willen Russen worden. “Het kan verkeren” zei Bredero en Pallieter vertaalde: “Ik ga verkeren”. Het huidige Rusland mag wel ‘keizerlijk’ genoemd worden maar geen wereldoverheerser zoals het westen. Hun legermacht is vooral voorzien op verdediging en niet (meer) op verovering. Het wordt, ondanks de voortdurende lastercampagnes van het westen, aantrekkelijker. De nieuwe bureaucratische dictatuur zit niet in Moskou maar in Brussel en Washington. En nu zijn vele volkeren deze dictatuur grondig beu. De Amerikaanse president is een charme-bezoek begonnen om zijn Europese loopjongens en -meisjes het veld op te sturen met de bedoeling Rusland zo veel mogelijk schade te berokkenen. Zullen zij kunnen verhinderen dat Griekenland en Cyprus een volgende stap zetten? Of Transnitrië, een republiek van Moldavië, die in 2006 al massaal stemde voor aanhechting aan Rusland? Dan valt de ‘Europese muur’, deze keer naar de andere kant.
Nabeschouwing. Een Nederlandse dame meldt dat zij een financiële overschrijving wilde doen voor ons. Omdat toevallig het land Syrië vermeld stond, mocht de overschrijving niet gebeuren. Jazeker, internationale regels moeten gerespecteerd worden. De Belgische wapenuitvoer naar het Midden Oosten is met bijna 1/3e gestegen, vooral naar Saoedi-Arabië, de grootste terroristenfinancier én -leverancier ter wereld! Alles in orde met de internationale regels. En de vele Saoedische terroristen die juist deze dagen in onze streek gedood werden, zijn wellicht nog de grootste slachtoffers van deze schaamteloze willekeur.
P. Daniël
28-03-2014 om 14:36
geschreven door Gust Adriaensen
27-03-2014
Heeft Etienne Vermeersch wel een eigen verhaal?
In een opiniestuk in De Standaard schrijft filosoof en columnist Etienne Vermeersch: 'Het is vreemd dat Torfs en Bodifée soms de indruk geven dat hun visie representatief is voor de gangbare opvattingen over godsdienst'.
Het tekent de ondertussen hoogbejaarde Vermeersch ten volle uit. Nadat hij afgestapt was van zijn priesterroeping, heeft hij een andere roeping ontdekt en ontwikkeld: het bestrijden van religie en Kerk. En hij is dat blijven doen -hoewel de jaren beginnen door te wegen- met waarlijk fundamentalistische ijver en bekeringsdrang.
Telkens als iemand met naam duidelijk uitkomt voor zijn eigen geloofsovertuiging, voor zijn Christen-zijn, zoals recent Torfs en Bodifée, is Vermeersch er als de kippen bij, om die bewuste christenen van repliek te dienen.
Het is vooral die fundamentele anti-houding die van Vermeersch een erg gewilde mediafiguur heeft gemaakt.
Dat alles maakt van Vermeersch evenwel ook een tragische figuur. Zijn huidige relatieve bekendheid zal, gezien zijn leeftijd, binnen afzienbare tijd als sneeuw voor de zon verdwijnen. Waarom? Omdat hij er niet in geslaagd is, zelf een zingevend verhaal te ontwikkelen. Omdat hij zichzelf obsessioneel heeft vastgepind op een anti-ingesteldheid. Zonder religie en in het bijzonder het christendom en de katholieke Kerk én zijn aversie ervoor, had hij geen brandstof en spirit gehad om gedachten en opvattingen te ontwikkelen en te verspreiden.
De indruk gaat meer en meer overheersen dat Etienne Vermeersch zijn hele 'ongelovige' leven gevochten heeft met zijn gelovige, christelijke opvoeding en jeugdjaren. De vrije geest, die hij beweert te verdedigen en te propageren, heeft hij zelf m.i. nooit echt gehad. Hij is gevangen blijven zitten in een lang vervlogen fase uit zijn leven.
27-03-2014 om 07:30
geschreven door Gust Adriaensen
26-03-2014
'You can help us to choose a better history.'
President Obama tot de jongeren:
'And it is you, the young people of Europe, young people like Laura, who will help decide which way the currents of our history will flow.
Do not think for a moment that your own freedom, your own prosperity, that your own moral imagination is bound by the limits of your community, your ethnicity or even your country. You’re bigger than that. You can help us to choose a better history.'
26-03-2014 om 23:07
geschreven door Gust Adriaensen
De Wever doet weinig of niets in het Vlaams Parlement
Volgens een ranking van www.zewerkenvoorjou.be en de Universiteit van Antwerpen is De Wever verre van een actief parlementslid. Hij staat op de 122eplaats, de voorlaatste.
Als verontschuldiging voert De Wever aan dat hij wel 'heel veel buiten het parlement' doet. Jaja. Maar voor dat parlementszitje wordt hij wel rijkelijk betaald door ons allemaal.
26-03-2014 om 13:02
geschreven door Gust Adriaensen
Francis Bacon over het christendom
"Geen wet, sekte of mening heeft ooit de goedheid zo hoog verheven, als het Christendom."
Engels: "There was never law, or sect, or opinion, did so much magnify goodness, as the Christian religion doth."
- Francis Bacon Engels filosoof en staatsman 1561-1626 uit: Of Goodness, and Goodness of Nature (1625)
26-03-2014 om 07:24
geschreven door Gust Adriaensen
25-03-2014
Onzen Elio maakt het verschil
Het kleinste kind weet onderhand dat de gemiddelde Belg, hij weze Vlaming, Waal of Brusselaar, er veel beter aan toe is dan de gemiddelde Amerikaan.
Een van de verklaringen daarvoor was de voorbije dagen wereldwijd te zien.
President Obama arriveerde in Nederland met 900-koppige entourage, 45 voertuigen en 3 vrachtvliegtuigen. Zelfs voor de kortste verplaatsingen werd gebruik gemaakt van helicopters en The Beast, de door de media tot mythologische proporties opgeklopte gepantserde presidentiële eindeloze auto.
En wat doet premier Di Rupo, onze altijd zo beminnelijke en geciviliseerde Elio? Netjes met de trein -jaja, hij was op tijd- naar Den Haag sporen. Station uitlopen, koffertje in de hand, zoals Jan en alleman. En dan zich fluks naar de wereldtop over nucleaire veiligheid spoeden.
Toch wel een premier om echt fier op te zijn. Een voorbeeld voor allen.
Niet te verwonderen dat ons fiere Belgenland de laatste tijd zo goed boert. Een nijver, spaarzaam volkje met een voorbeeldige eerste minister!
25-03-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
24-03-2014
Bezoek aan het Sint-Jobretabel van Schoonbroek-Retie
Heemkring 'Zeven Neten' organiseert in samenwerking met Davidsfonds-Retie,op zondagvoormiddag 30 maart een bezoek aan het Sint-Jobretabel in de parochiekerk van Schoonbroek-Retie.
Mollenaar Jaak Jansen, kunsthistoricus, auteur van 'Het Sint-Jobsretabel van Schoonbroek (Retie): een status questionis', in 'Bulletin 33, 2009-2012', Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium, zal ons enkele nieuwe inzichten bijbrengen over de geschiedenis en de beeldentaal van het vermaarde retabel van Sint-Job.
Bijeenkomst aan de Sint-Jobkerk van Schoonbroek om 10 uur. Einde rond 11 uur.
24-03-2014 om 12:21
geschreven door Gust Adriaensen
22-03-2014
Retraite in Postel
Van 11 tot 16 mei is er in de norbertijnenabdij van Postel een retraite voor religieuzen en leken onder het motto 'Gegrepen door Gods barmhartigheid'.
22-03-2014 om 18:39
geschreven door Gust Adriaensen
'Meer of minder Wilders?'
De Nederlandse populist, racist en demagoog Wilsers stelde aan zijn volgelingen de vraag: 'Willen jullie meer of minder Marokkanen?' De massa schreeuwde en scandeerde: 'Minder, minder, minder!!' Waarop Wilders: 'Ik zal ervoor zorgen!'. Goedkeurend gehuil.
Welke vragen zal, kan haatzaaier Wilders nog zoal voor het hersenloze publiek gooien als het in zijn persoonlijke en politieke kraam past?
'Willen jullie meer of minder Belgen? Meer of minder Ambonnezen? Meer of minder Turken? Meer of minder joden? Meer of minder armoedzaaiers? Meer of minder homo's? Meer of minder kritische journalisten? Meer of minder gelovigen? Meer of minder democratische politieke partijen? Meer of minder volksvertegenwoordigers? Meer of minder tegenstanders van Wilders?
En het 'volk' zal toeteren: 'Minder, minder, minder, minder!!!'
Dan zal demagoog Wilders het orgelpunt plaatsen tot zijn meerdere eer en glorie: 'Willen jullie meer Wilders?' En de meute zal in extase brullen: 'Meer, meer, meer, meer!!!!'
22-03-2014 om 09:20
geschreven door Gust Adriaensen
21-03-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
Mar Ykub VIII/2
Wachter, hoever is de nacht?
Deze vraag aan de profeet Jesaja (21, 11) is nu, een slordige 27 eeuwen later ook onze vraag. In heel Syrië worden de rebellenhaarden in versneld tempo verdreven of uitgeroeid. Ook in onze streek. President, regering en leger trachten uitdrukkelijk de burgerbevolking zo goed mogelijk te sparen en te beschermen. Deze week werd hier het verhaal verteld van een soldaat uit Aleppo die net op tijd een tijdbom ontdekte, er naartoe rende, de bom tegen zich aan drukte en weg liep waardoor hij het leven van andere mensen heeft gered. En er zijn meerdere heroïsche verhalen in deze oorlog. Tevens groeit ook in onze streek de veiligheid. Sommigen menen dat de bevrijding van Yabroed het definitieve einde betekent van de rebellen in Syrië. Toch vallen er nog slachtoffers en worden er aanslagen gepleegd. We meenden al zo dikwijls het einde van de tunnel te zien. We zijn terughoudend geworden, terwijl we ons wel hoopvol voorbereiden op de vrede. Onze zogenaamde ‘vrienden’ zullen heel vlug en heel creatief moeten zijn (en dat zijn ze ook) om dit land nu nog verder in een chaos te storten.
We hebben deze week nog enkele keren lange stroomonderbrekingen gehad, eenmaal zelfs van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat, tweemaal gans een voormiddag en daarna een namiddag. Zo moeten we onze dagorde telkens aanpassen. Toen we hier kwamen waren er verschillende oude laptops en computers. Nu zijn ze nog 4 jaar ouder en de meesten hebben hun Bill Gates-geest al gegeven of hebben allerlei gebreken. Zo gebruiken we er soms verschillende om iets te kunnen afwerken. Bovendien is er regelmatig heel beperkt of geen bereik van internet. Heb dus nog wat geduld met ons. En als je geen stroom hebt is er natuurlijk helemaal geen probleem. Toch zien we uit naar een herstel van de communicatie over heel de lijn.
Moslims en christenen, één Syrische familie
De wil om als één familie in vrede samen te leven is in Syrië steeds een kracht geweest en deze is door de oorlog nog sterker geworden. Regelmatig komen enkele soennieten en sjiieten, jongeren, ouderen en kinderen in de kerk meebidden. We laten meestal een van hen dan een lezing verzorgen. Dikwijls willen ze een koordje met een gevlochten kruisje of een armbandje met tien bolletjes en een kruisje, waarover ze dan de priesterlijke zegen vragen.
Zondagnamiddag komt een jonge vrouw samen met haar moeder ons bezoeken. Het zijn moslims uit Qara. Ze draagt haar ziek zoontje van vier jaar in haar armen. De jongen heeft een infuus langs de neus met een spuitje op het voorhoofd geplakt. Als mannen begroeten we de vrouwen zoals het hier meestal gebeurt, op afstand buigen we met de hand op het hart. Met de zusters daarentegen wordt een hartelijke drievoudige omhelzing uitgewisseld. De jonge vrouw vertelt ontspannen en vriendelijk haar verhaal. Haar zoontje heet Besjer, wat zoveel wil zeggen als blijde boodschap. Het is echt een mooi jongetje. Toen hij twee jaar was, is hij uitgegleden en op zijn achterhoofd gevallen. Daar heeft zich een tumor ontwikkeld en hij kon niet meer lopen. Operatief werd de tumor verwijderd en zijn toestand verbeterde. Dan volgde een therapie met medicamenten maar die werd gestopt omdat ze geen ekele verbering bracht. Sindsdiend blijft zijn toestand dezelfde. De moeder vraagt gebed. We bidden samen het Onze Vader en het Weesgegroet. Ik zegen de jongen. We geven hem ook een minirozenhoedje om zijn pols, een gevlochten koordje met tien bolletjes en een kruisje. De zusters nemen de jongen om beurt in hun armen. Zelf heeft hij de ogen gesloten maar geeft ons af en toe een glimlach. Zij zullen zeker Gods zegen ervaren. Blij nemen ze afscheid en we begeleiden hen tot aan de poort.
Heel anders en toch precies hetzelfde.
Onrust in Oekraine, het grote land ten oosten van Europa en ten westen van Rusland met zijn zuidelijk schiereiland, de Krim, aan de Zwarte Zee. In de Krim werd deze week een referendum gehouden en met een monsterscore van 96% stemde de bevolking voor aanhechting bij Rusland. Premier Sergej Aksjonov vraagt meteen de hereniging, Rusland erkent de Krim als een soevereine staat en aanvaardt zijn toetreding tot de Russische Federatie. Daarop beginnen de Amerikaanse en Europese poppen heftig te dansen.
Met deze crisis in Oekraïne zelf willen ons verder niet moeien. Wij hebben nog steeds onze handen vol met de Syrische crisis. Het valt ons echter op dat er zovele gelijdkenissen zijn op het theater van de wereldpolitiek. In Syrië werd een referendum gehouden over een nieuwe constitutie met verregaande hervormingen, welke met een overweldigende meerderheid aanvaard werd. Het westen protesteerde: het is waardeloos, onwettig, tegen de internationale regels. Er kwamen sancties en dreigingen met een militaire interventie om de ‘vrijheid en de democratie’ te brengen, om ‘de minderheden te beschermen’ en Rusland tot de orde te roepen. Ondertussen zorgden ze voor een vloedgolf van rebellen. Europa en Amerika reageren nu precies op dezelfde wijze op het referendum in de Krim. Ze lijken o zo bekommerd om de internationale regels, de ‘vrijheid en democratie’, ‘het evenwicht in de regio’ en ‘de bescherming van de minderheden’. Dat het westen de vroegste beschaving met een 2000 jaar oud Mesopotamisch christendom met de grond gelijk gemaakt heeft, dat er honderduizende onschuldige slachtoffers vielen in Irak, Libanon, Libië, Syrië en zovele andere landen die in een blijvende chaos werden gestort, dat Europa flink meegeholpen heeft om een soeverein land als Libië mee te verwoesten, wordt zelfs achteraf niet eens in vraag gesteld!
Kortom, het gaat nog steeds om hetzelfde: proberen chaos te brengen in een land dat nog niet in de greep van het westen is. Daarvoor beschikt de Zionistisch-Amerikaanse lobby over een massa militaire bases over de hele wereldbol verspreid en krijgen ze de steun van Europa en de rijke golfstaten. Syrië is van zeer groot belang zowel strategisch als voor de energievoorziening. Als het westen hier baas kon worden, zou het heersen over geheel het Midden Oosten, beslag leggen op de immense energievoorraden en deze vrij en goedkoop vervoeren en vooral Rusland en de hele regio in de hoek drukken. Dat noemen ze “vrije concurrentie”, het liberale goudhaantje. Juistere omschrijvingen zijn: naijver en jalousie, geweld en moord. En precies hetzelfde geldt nu voor de Krim en de Zwarte Zee, die van groot belang zijn op strategisch gebied en op gebied van de energievoorziening. Of Rusland dan niet uit eigenbelang handelt? Jazeker, maar als ik moet kiezen tussen een grootmacht die ons land uitmoordt en vernietigt om de macht te grijpen en het dan over te leveren aan fanatiekelingen als beloning voor hun bewezen diensten of een grootmacht die de soevereiniteit van het land respecteert, het volk en de minderheden zoals de christenen beschermt tegen de moordbendes en het land weer helpt opbouwen… dan is mijn keuze vlug gemaakt.
Syrië is in onze tijd het enige land dat ondanks zeer zware verliezen de vernietigende overheersing van het westen en zijn bondgenoten heeft kunnen trotseren en fier zijn soevereiniteit heeft kunnen bewaren. Dit heeft de wereldpolitiek grondig veranderd en Rusland heeft op waardige wijze hierin zijn verdiende plaats gekregen. In de Oekraïense crisis hebben Amerika en Europa nogmaals eer en macht verloren ten gunste van Rusland. En ook dit zal grondige veranderingen meebrengen. Deze twee crisissen, zo totaal verschillend en uiteindelijk precies hetzelfde!
21-03-2014 om 18:49
geschreven door Gust Adriaensen
Wereldwaterdag
In 1992 hebben de VN 22 maart uitgeroepen tot Wereldwaterdag, een mondiale dag met aandacht voor water en het goed beheer ervan.
Bij ons stroomt het water uit de kraan, als vanzelf. Voor een groot deel van de wereldbevolking is dat niet zo. Bijna 768 miljoen mensen beschikken niet over veilig, drinkbaar water. Gebrek aan schoon drinkwater en goede sanitaire voorzieningen zorgt dagelijks voor vele doden, vooral bij kinderen jonger dan vijf jaar.
Een Belgisch gezin gebruikt gemiddeld 120 liter water per persoon en per dag. Het overgrote deel daarvan dient voor de spoeling van de toiletten en voor onze dagelijkse douche of bad.
120 liter leidingwater per dag! Dat is eigenlijk enorm veel, als je er rekening mee houdt dat het om drinkwater gaat en dat regenwater een groot deel van onze behoeften zou kunnen dekken.
Door onze gewoontes een beetje in vraag te stellen en hier en daar bij te sturen, en door enkele kleine investeringen is het mogelijk om tientallen liters water per dag te besparen.
21-03-2014 om 08:45
geschreven door Gust Adriaensen
20-03-2014
Franciscus: Werk essentieel voor menselijke waardigheid
In een ontmoeting met Italiaanse metaalarbeiders en hun families, beklemtoonde paus Franciscus nogmaals dat tewerkstelling essentieel is voor de samenleving, de families en de individu's, en voor de waardigheid van de menselijke persoon.
Tewerkstelling mag niet beschouwd worden eenvoudigweg als een middel om winst te maken, maar bovenal als een streefdoel dat de mens en zijn waardigheid sterk bepaalt. Als er geen werk is, dan wordt die waardigheid gekwetst. Iedereen die werkloos is of werkloosheid riskeert, wordt naar de rand van de samenleving verdreven en wordt een slachtoffer van sociale uitsluiting.
Paus Franciscus zei ook nog dat de enorme werkloosheidsproblemen in verscheidene Europese landen, het gevolg zijn van een economisch systeem dat niet langer in staat is jobs te creëren, omdat het een idool in het centrum plaatst waarvan de naam 'geld' is.
De paus riep de politieke, sociale en economische kringen van de samenleving op om een andere benadering te promoten, gebaseerd op rechtvaardigheid en solidariteit, om zo te garanderen dat iedereen de kans krijgt 'met waardigheid werk te verrichten'.
20-03-2014 om 17:47
geschreven door Gust Adriaensen
18-03-2014
Rancuneuze ex-spoorbaas
Iedereen weet dat CEO's als Thijs en Descheemaecker exuberant veel geld opstrijken. Toch kunnen ze niet aan de verleiding weerstaan wild om zich heen te trappen, wanneer er geraakt wordt aan hun privileges.
Descheemaecker demonstreert dat nog maar eens in het boek dat zopas verscheen. De schuld voor alles wat er de laatste jaren misliep bij de NMBS, legt hij bij de 'anderen'. Die anderen zijn dan de politici en in het bijzonder Vande Lanotte.
Dergelijke houding is natuurlijk niet erg moedig. Ze roept veel pertinente vragen op over het functioneren van Descheemaecker zelf als CEO van de NMBS.
Gedurende de tien jaar dat hij aan de top stond, is hij er klaarblijkelijk niet in geslaagd orde op zaken te stellen bij de NMBS. Waarom maakte hij in de loop van die jaren niet wereldkundig wat hij nu in zijn boek allemaal neerschrijft? Een CEO hoeft toch niet direct veel schrik te hebben. En als het hem op den duur de strot uitkwam, waarom nam hij dan geen ontslag?
Descheemaecker presenteert zich nu, althans in Terzake, als een martelaar, een dienaar des vaderlands, die uit plichtsbesef bleef voortploeteren. Kom nou.
Mensen met echt plichtsbesef, met realiteitszin en zelfkennis, trappen niet na. Iedereen die gedurende een zekere tijd een verantwoordelijke functie heeft bekleed, of het nu een CEO, een fabrieksdirecteur, een minister, een schooldirecteur, een bisschop, een generaal, enz., kan een boek vullen met de ontgoochelingen, frustraties, tegenwerking, mislukkingen en de schuld bij anderen leggen.
De meesten doen dat gelukkig niet. Het siert ze. De dikbetaalde Descheemaecker wil zijn gram wel halen. Dat maakt van hem een kleinmenselijk, rancuneus ventje.
18-03-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
17-03-2014
Ook Vlaanderen krijgt zijn panda's
'Tijdvoor verandering en een flitsende aanpak', moet De Wever gedacht hebben.
Niet de vermomhappenings van het (verre) verleden van de politieke concurrentie. Nee hoor. Een pandakostuum, dat is de max.
En dus hees de reeds vroeger van slobberige, frietetende Antwerpse volksjongen, in dure yup gemuteerde, en steeds maar clichématig 'hoogst intelligent' genoemde toppoliticus, zich in een pandaoutfit. En die deed hem, Jezus Maria Jozef, bijna opnieuw in het ziekenhuis belanden. Aanleg voor slapstickvertoningen heeft hij wel.
Maar één prangende vraag drong zich al vlug onweerstaanbaar op en ze deed panda Bart verbleken.
'Wie zat in het andere carnavalspandapak?', that's the question. Uit zeer betrouwbare bron wordt heet van de naald vernomen,dat de andere vermomd gebleven panda Liesbeth Homans was.
Naast panda Xing Hui en panda Hao Hao, kan België en zeker Vlaanderen zich nu ook verheugen in de aanwezigheid van panda Bart en panda Liesbeth.
Naar verluidt volgen nu enkele weken van quarantaine. Op 26 mei worden ze vanop de pui van het Antwerpse stadhuis aan de dierenliefhebbers getoond en dan worden ze, begeleid door een politie-escorte naar de Zoo gevoerd. De politievakbond heeft al laten weten dat het een grote eer voor de zwaantjes is, die taak op zich te mogen nemen.
Vanaf juni is ons schattige pandakoppel te bewonderen in de Antwerpse Zoo. De toegangsprijzen worden wel aangepast,heeft de directie al laten weten.
Het ga je goed panda Bart en panda Liesbeth in 't Stad!!
17-03-2014 om 17:33
geschreven door Gust Adriaensen
16-03-2014
Dit is de tijd...
Dit is de tijd waarin nieuwe kracht door alles vaart. Het gras groeit groener, de wind is zoeler en soms hoor je 's avonds reeds buurtende buren. De kinderen huppelen buiten. Ze dansen met vriendjes over de nieuwe straat met kleurige linten in hun blonde haar.
16-03-2014 om 07:08
geschreven door Gust Adriaensen
De afwezigheid van De Wever
Toppoliticus De Wever, verkleed als panda, op de Nacht van Vlaamse televisiesterren (tijdens de SPERPERIODE)
Het is een reeds algemeen bekend fenomeen: De Wever gaat het liefst niet in debat met de andere partijvoorzitters. Tik op Google 'Afwezigheid De Wever' in en je krijgt een indrukwekkende absentielijst. Merkwaardig, terwijl deelname aan debatten met politieke voor- en tegenstanders toch een democratische grondhouding zou moeten zijn.
Ook in het lamentabele 'kopstukkendebat', georganiseerd door de Leuvense rechtenkring, was geen De Wever te bespeuren en moest Francken de NVA vertegenwoordigen. En die bracht het er nog slechter vanaf dan de andere 'kopstukken'.
Aan de Morgen verklaarde De Wever het volgende, als een van zijn verontschuldigen:
"Er was een plenaire zitting in het Vlaams parlement en ik heb daar zitting. Tot aan de Paasvakantie ga ik werken en besturen."
Toch even checken, dacht ik.
En er was inderdaad op 12 maart een plenaire zitting van het Vlaams parlement maar....dat was een MIDDAGZITTING. Het debat startte pas 's avonds om 20 uur, in werkelijkheid pas rond 20.30 uur omdat Beke te laat was.
Die plenaire zitting kon dus geen beletsel zijn om aan het debat deel te nemen.
16-03-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
15-03-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
VIII/1
Vrijdag 14 maart 2014
Dank om jullie meeleven
Een vluchtige blik in de overvloed aan emails heeft ons erg bemoedigd. Dank om de vele tekenen van meeleven, meebidden, meestrijden en meelijden. Dank om de veelvoudige concrete hulp, zowel vanwege afzonderlijke personen, parochies en groepen. Het doet de mensen hier goed wanneer ze merken dat er in het buitenland mensen zijn die om hen geven. Wij bidden dagelijks voor jullie met een dankbaar hart. Zoals ik al vertelde, worden de hulpgoederen van hieruit verdeeld over heel de streek. Zelf kunnen we omwille van de onveiligheid nog niet buiten komen maar een groep vrijwilligers (die ik “de 12 apostelen” heb genoemd) doet uitstekend werk en tracht ook elders een dergelijke bezielde groep op te richten om tegelijk de dorpen als echte broedergemeenschappen weer op te helpen opbouwen. Ondertussen denken ze al aan een volgende stap, nl. werkgelegenheid scheppen zodat de mensen terug hun eigen kost kunnen verdienen. Dit is niet bedoeld in een sfeer van de westerse vernietigende ‘vrije concurrentie’ maar in een geest van solidariteit. Er zijn her en der fabrieken en bedrijven falliet die mogelijk terug opgericht kunnen worden. Een klein bedrijfje dat zelf goed werkt en tegelijk een ander bedrijfje helpt, wordt er zelf ook beter van. Concurrentie is uiteindelijk gebouwd op naijver, onderdrukking en geweld.
Vreugde en pijn
Zondag en maandag verkeerden Damascus en zowat heel het land in feeststemming om de bevrijding van de zusters van het orthodoxe St. Tekla klooster van Ma’aloula. Op tv hoorden we ontroerende getuigenissen, ook van moslims die nog eens het verlangen naar een leven in vrede en eenheid uitdrukten: christenen en moslims vormen éénzelfde Syrische familie. Er klonken ook woorden van verzoening en hoop. Een vrouw zei het zo: “Ze kunnen wel kerken, moskeën, kruisbeelden en mariabeelden vernietigen, maar ze kunnen niet de sura over Maria uit de koran verwijderen!” Jammer dat de zusters in hun naïviteit hun ontvoerders, Al Nousra, openlijk hebben bedankt en zelfs geprezen. Voor de heel de bevolking die zo erg heeft geleden en nog lijdt onder de gruweldaden van deze groep over heel het land is dit wel erg pijnlijk. Blijven we hopen en bidden dat ook de andere ontvoerden, zoals de twee bisschoppen van Aleppo spoedig vrij komen.
De toestand
We hebben ongeveer wat noodzakelijk is en zijn veilig. Van woensdagnacht tot donderdag in de late avond was er nog eens een lange stroomonderbreking en dat is romantisch maar echt niet plezierig. De algemene toestand blijft geleidelijk verbeteren. Het leger opereert voorzichtig en zeer systematisch. Rebellen worden zodanig omsingeld dat ze zich nog kunnen overgeven of vluchten. De rebellen worden niet in een wurggreep genomen omdat ze dan dreigen iedereen te vermoorden die in hun buurt is.
Het weer
Wat in België een alledaagse pretbederver is wordt hier deze week een blij geschenk: de regen. We hebben alle dagen even een flinke bui gekregen en daarna weer zon. Zo heeft de natuur zelf deze week het voornaamste werk op het terrein gedaan. De woestijn zal hopelijk weer kunnen bloeien.
De grote slag
Dat we nog leven en dat het klooster nog recht staat mag een wonder heten. Hiervoor is ook geen enkele menselijke verklaring voor handen. We bleven wel trouw aan twee opdrachten. Vooreerst hebben we onszelf de strengste veiligheidsmaatregelen opgelegd, wat we pas later kunnen uitleggen. Vervolgens hebben we dagelijks vurig gebeden voor bescherming van volk, land en onszelf. Met duizenden waren ze hier rondom ons en in de omgeving, de mannen met zwarte baarden en zware wapens. En dat al gedurende maanden. Achteraf vernamen we dat ook van buitenaf al gedacht werd dat de rebellen het klooster hadden ingenomen en dat het leger beter heel het klooster kon bombarderen. Het leger bleek echter kinderen in het klooster opgemerkt te hebben. Het is anders verlopen. Ziehier hoe wij het beleefd hebben.
Vanaf woensdag 13 november 2013 hadden we ons al verschuild. Op vrijdag horen we een enorme knal en dringt het stof door tot onze schuilplaats. Er is een groot gat geschoten in het gebouw met gevolgen voor gans de constructie. Dus, ook hier zitten we niet meer veilig. Tussen de beschietingen door vluchten we twee per twee nogmaals naar een andere schuilplaats.
Vanaf zondagmorgen 17 november 2013 worden de bombardementen en beschietingen steeds heviger. We zullen deze nacht toch moeten vertrekken. Naar een naburig dorp? Ieder maakt een pakje met de allernoodzakelijkste warme kleding. En ondertussen in onze schuilplaats maar rozenhoekjes bidden en liedjes zingen. Het is een vurig gebed dat dient tevens om de aandacht van de kinderen af te leiden bij deze zware bombardementen. Zelfs de moslimkinderen kennen ondertussen het Weesgegroet al. De toestand wordt zo erg dat we niet tot deze nacht kunnen wachten en zo vlug mogelijk moeten vertrekken. De pakjes, zakjes of kleine rugzakken die ieder voor zich heeft klaar gemaakt, worden bij elkaar gelegd. In de kerk houden we een korte gebedsdienst en nuttigen alle geconsacreerde hosties. Ik geef ook de algemene absolutie. Dit klooster moeten verlaten is hartverscheurend. Maar… zoals het voorheen was, zo is het ook nu weer. Het blijkt veel te gevaarlijk om te vertrekken. Door één stap buiten de muren te zetten zijn we al overgeleverd aan terroristen, die zich tot in onze tuin bevinden. Eigenlijk is het een opluchting dat we moeten blijven. Tussendoor worden heel de voormiddag allerlei kleine versnaperingen, die nog voor handen zijn, boven gehaald: thee, warme melk, restjes eten… Op de middag vieren we toch maar de zondagseucharistie met een kleine tafel in de kerk zelf, omdat het sanctuarium niet zo veilig is als het schip van de kerk. Dan barst de hel pas voor goed los, maar wij vieren verder. Oorverdovend lawaai overdondert onze gebeden. We geven elkaar de vredewens alsof het de laatste keer is dat we elkaar nog levend zullen ontmoeten. Daarna eten we iets met zijn allen opgepakt, zittend op de vloer in de kleine aanpalende ruimte die dienst doet als keuken. Beschietingen en ontploffingen gaan gewoon door. In de namiddag beginnen enkele zusters in onze schuilplaats de grote acathisthymne ter ere van Onze Lieve Vrouw te zingen, waardoor Constantinopel in 626 bevrijd werd. Deze wordt voltooid met alle gezangen er bij, zoals in de vastentijd en duurt uren. En alles met kaarslicht. Hierbij worden de liturgische gezangen van de Goede Week en Pasen nog gevoegd als een viering van de overgang van dood naar leven. We hebben nog nooit deze mooie gezangen zo goed gerepeteerd. Ondertussen komen schildwachten voortdurend zeggen hoe de toestand er bij staat. Het leger drijft de rebellen wel in het nauw maar er komen ook hele horden nieuwe rebellen bij. In de tuin en rondom het klooster zit het vol met zwaar bewapende rebellen. In de nacht houden we nog een evaluatie voor onszelf waar ieder eerlijk tracht te vertellen hoe hij of zij deze situatie beleeft. Tegen twee uur ’s nachts vallen de meesten in slaap.
Maandagmorgen 18 november 2013. Van 4 u tot 6 u enorm en aanhoudend geknal met zware bombardementen. De gebouwen daveren. Wat gebeurt er? De meesten zijn klaar wakker en beginnen te bidden. Het is nu duidelijk dat we het mikpunt zijn voor de terroristen, die met onze gemeenschap voor goed willen afrekenen, zoals helaas in de voorbije eeuwen al herhaaldelijk is gebeurd. Is dit het laatste uur van Mar Yakub, waar we ons op voorbereid hebben? Het uur O? We kunnen alleen bang afwachten en ondertussen goed voor elkaar trachten te zorgen. Plots vliegt de deur van onze schuilplaats open en een man valt binnen. Hij druipt van de regen en zegt met een brede glimlach van oor tot oor: “Wees niet bang, de toestand is onder controle”! En dat bleek ook ongeveer zo te zijn. Massa’s rebellen zijn door het leger in het nauw gedreven en plots in paniek gevlucht. Deze blijde boodschap kwam als van een engel uit de hemelse legerscharen van de heilige Michaël. Geloof het of niet, de naam van deze man was “Roech Allah”, Geest van God!
15-03-2014 om 12:58
geschreven door Gust Adriaensen
14-03-2014 om 18:09
geschreven door Gust Adriaensen
13-03-2014
online boek met foto's en citaten van paus Franciscus
Op www.vatican.va vind je een online boek met foto's en citaten uit toespraken van paus Franciscus gedurende het eerste jaar van zijn pontificaat.
13-03-2014 om 16:11
geschreven door Gust Adriaensen
Een ondermaats kopstukkendebat
Op internet kon je het 'kopstukkendebat', georganiseerd door de Leuvense rechtenkring volgen.
Wat was me dat een rommeltje. Naar inhoud en vorm.
Een uiterst zwakke moderator, die helemaal niet opgewassen was tegen zijn taak. En kopstukken van de politieke partijen, die vaak door elkaar en tegen elkaar schreeuwden. Vooral Francken (NVA) maakte graag gebruik van zijn stemsterkte. Weinig zeggende en verwarde tussenkomsten wisselden af met gescheld. Tobback (SPA) noemde Mertens (PVDA+) een 'Cubaan' en Bruno kreeg van de weeromstuit van Peter 'kaviaar' op zijn brood. Beke (CD&V) dacht humoristisch te zijn door even voort te borduren op de assist van de moderator in verband met de massa 16-jarige vrouwelijke fans van Wouter, maar dat was een pijnlijke en vooral gênante mislukking. Francken was zo galant om Rutten in te peperen dat ze 'uit haar nek kletste'. Die gedroeg zich en sprak de hele tijd als een betuttelende schoolfrik uit een andere eeuw. Annemans (Vlaams Belang) zat er meestal apathisch bij. Het is duidelijk dat deze man het beu is, het interesseert hem niet meer. Als voorzitter is hij een mislukking. Hij kan het niet. En hij weet dat. Hijzelf en zijn partij zitten in het kamp van de losers. Wouter Van Besien (Groen) bleek nog de meest geciviliseerde deelnemer te zijn.
Ook bewees dit 'debat' (?) nog maar eens hoe zwak de taalbeheersing van onze politieke topfiguren is. Geen van hen slaagt erin een soepele en accurate algemene taal te spreken. Kromme zinsstructuren, foutief woordgebruik, contaminaties, incorrecte zegswijzen, Verkavelingsvlaams..., waren schering en inslag. Al bij al kwamen Wouter van Besien en Bruno Tobback nog het best voor de dag. Zij produceerden alleszins het grootste aantal correcte zinnen en hun vocabularium was over het algemeen sober en vrij nauwkeurig.
En dan de inhoud. Tenenkrommend! Eindeloos geouwehoer over staatshervormingen en confederalisme, hoewel voortdurend beklemtoond werd dat het geleuter over die dingen nu maar eens moest gedaan zijn, want dat de sociaal-economische toestand en hervormingen veel belangrijker zijn. Francken was die mening eveneens toegedaan maar dat belette niet dat hij zich daarin vooral uitleefde en gedreven toonde. Ook bij Annemans was er voor die materie even belangstelling te merken, die des te meer opviel tegen de achtergrond van de lethargische, sombere, cynische stemming van de Belangvoorzitter.
Toen dan toch nog de sociaal-economische visie en plannen aan bod kwamen, kregen de tussenkomsten van Tobback, Van Besien, Rutten en Beke, meer body en profilering, liet Mertens zich opmerken door hartstochtelijke verontwaardiging, verdween Annemans naar het geestenrijk en zakte Francken helemaal weg, zeker toen hij uitspraken van belangrijke partijcollega's voor de voeten geworpen kreeg omtrent '30 miljard lastenverlaging' en de 'afschaffing van het tijdskrediet'. Mokerslagen die hem helemaal van slag brachten.
Amen en uit. Het werd ook de hoogste tijd. Politieke treurigheid moet het overheersende gevoel geweest zijn, dat de meeste internetkijkers bekroop, besefte ik. Hoewel een borrel niet echt soelaas brengt, was ik er, en waarschijnlijk velen, toch aan toe. Er staat ons nog wat te wachten eer het dé verkiezingsdag is!
13-03-2014 om 08:33
geschreven door Gust Adriaensen
12-03-2014
Koffiestop
Op verscheidene plaatsen wordt door Broederlijk Delen op vrijdag 14 maart 'Koffiestop' georganiseerd. Graag uw steun voor deze actie.
12-03-2014 om 09:26
geschreven door Gust Adriaensen
11-03-2014
Zou men armoe lijden om een pausje meer...
Nog nooit zijn de gazetten zo gul geweest in het toekennen, zonder conclaaf, van de titel 'paus', als de laatste tijd. De papenvreters van De Morgen, die alleen maar met toegevoegde walging, de echte paus op hun bladzijden een plaatsje gunden, spannen ongetwijfeld de tiara.
Nu evenwel op korte tijd, spijtig genoeg, zowel de 'kunstpaus' als de 'operapaus' verscheidden en als 'paus' met zekerheid ten hemel zijn opgestegen, moeten de kwaliteits- en andere kranten dringend op zoek naar andere pausen.
Graag doe ik hun, uiteraard geheel vrijblijvend, een aantal suggesties. Wat denken de redacties over:
-Rik Torfs als kulpaus
-Wim Delvoye als kakpaus
-Herman Brusselmans als kutpaus
-Bart Dewever als indépendancepaus
-Jef Vermassen als melodramapaus
-Tom Waes als gevloekpaus
-Liesbeth Homans als ijspausin
-Roland Duchatelet als voetbalcommercepaus
-Hugo Camps als gescheldpaus
-Wouter Beke als Leopoldsburgpaus
-Tom Boonen als Kempenpaus
-Natalia als dialectpausin
-Herman De Croo als dinosaurussenpaus
-Elio di Rupo als polyglottenpaus
-enz., enz.
Keuze te over!
11-03-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
10-03-2014
Barmhartigheid
De vastenperiode nodigt uit tot barmhartigheid.
10-03-2014 om 07:56
geschreven door Gust Adriaensen
09-03-2014
Gerard Mortier overleden
Gerard Mortier: internationale opera-intendant, 1943-2014.
'Ik heb me verzoend met de eindigheid' (oktober 2013)
09-03-2014 om 14:58
geschreven door Gust Adriaensen
'Vasten: geen ouderwets gedoe'
Johan Slaats:
'Vasten is geen ouderwets gedoe, geen exotische rariteit en geen dieettrucje. In deze tijden van consuminderen -niet omdat het een mode is, maar omdat het stilaan onvermijdelijk wordt- is vasten een noodzaak. Het 'oefent' immers een bijzonder belangrijke ingesteldheid.'
09-03-2014 om 08:02
geschreven door Gust Adriaensen
07-03-2014
Pater Daniël Maes vanuit Syrië
Telefonisch bericht van Pater Daniël
Mar Yakub VII/3
Vrijdag 7 maart 2014
Christenen van de Latijnse Kerk over de hele wereld, hebben Aswoensdag gevierd. Zo deden ook wij het. Zelfs Fadia, de baby van goed 1 jaar oud kreeg een kruisje met de woorden:"Gedenk dat ge stof zijt en tot stof zult wederkeren!"
In feite zijn er volgens de Byzantijnse traditie al op maandag de grote vasten begonnen. Dat betekent dat we proberen nog wat soberder en meer in stilte te leven en te werken.Veel te lange Vespers en de nog langere Completen bevatten een 12-tal psalmen, litanieën, smeekbeden en mooie gezangen. Het zijn boetediensten met veel afwisseling waarbij ieder, klein en groot zijn inbreng heeft.
Het is de bedoeling dat we in de vastentijd, meer vanuit onze diepste Bronnen gaan leven, ook tot welzijn van de anderen.
Er komen steeds meer hulpgoederen toe, van uit België alweer een hele reeks containers, wat ons erg bemoedigt. Hartelijk dank!!!
Ook door de ononderbroken inzet van Moeder Agnes-Mariam komt er veel, zelfs vanwege de Rode Halve Maan.
De goederen worden hier opgeslagen en door een groep vrijwilligers over de hele streek verdeeld. Deze mannen doen echt goed werk. Het zijn moslims en christenen, jongeren en ouderen, universitairen en ongeletterden, onder leiding van een vurige christen die niets anders dan christenliefde wil verspreiden. En de anderen werken enthousiast mee. Er is veel nood.
In onze streek van Qalamoun wordt nog zwaar gevochten. Sommige dorpen zijn zich al goed aan het herstellen om een broederlijke gemeenschap te worden.
Nu maken deze vrijwilligers een lijst op van de meest behoeftigen en trachten tevens elders een gelijkaardige ploeg op te richten.
Ik noem ze de 12 aprostelen omdat ze me doen denken aan de primitieve Kerk en de stichting van de eerste christelijke gemeenschappen.
07-03-2014 om 19:15
geschreven door Gust Adriaensen
06-03-2014
Desinformatie rond een afgelaste fototento
Er is een rel ontstaan omtrent de afgelasting van een expositie over 175 jaar fotografie in Vlaanderen in het bekende Musée de la Photographie in Charleroi. De reden zou zijn dat de curator secretaris is van de N-VA-fractie in de Kamer.
Minister Bourgeois was er als de kippen bij om de onverdraagzaamheid van Wallonië aan de kaak te stellen. En de teneur van vele mediaberichten ging in dezelfde richting.
Wat blijkt nu? Niet Charleroi of Wallonië zijn de oorzaak van de afgelasting maar een groot deel van de aangezochte Vlaamse fotografen weigerden met de curator in zee te gaan. De curator-fractiesecretaris zat zonder plots zonder kunstenaars en dan is het moeilijk een tento te organiseren.
Werd de waarheid over die rel door de media meegedeeld aan het grote publiek? Amper. Alleen in Ter Zake werd er aandacht aan besteed.
Nog opvallender is dat Walloniëkenner Guido Fonteyn weliswaar de kans krijgt een opiniestuk te schrijven in De Standaard (6 maart) maar de kans niet benut om de puntjes op de i te zetten. Na lezing van zijn artikel krijg je zelfs de indruk dat het Charleroi en Wallonië waren die de tentoonstelling onmogelijk maakten.
Tot slot: curator Johan Swinnen zou er goed aan doen zich eens te bezinnen over zijn deel van de verantwoordelijkheid voor het mislukken van het project. De vermoorde culturele onschuld uithangen in dergelijke situatie en de schuld uitsluitend en dan nog op een mistige manier bij anderen leggen, pleiten niet voor een professionele aanpak op niveau.
06-03-2014 om 09:49
geschreven door Gust Adriaensen
05-03-2014
Paus Franciscus over de strijd tegen seksueel misbruik
In een interview met de Italiaanse krant 'Corriere della Sera' heeft paus Franciscus het o.a. over het seksueel misbruik:
'De gevallen van seksueel misbruik zijn vreselijk en laten diepe wonden achter. Benedictus XVI is erg moedig geweest en heeft de weg geopend. Op deze weg heeft de Kerk al veel gedaan. Misschien wel meer dan iedereen. De statistieken over het geweld tegen kinderen zijn overweldigend en tonen aan dat de meeste gevallen zich afspelen in de families en in de buurt.
De Katholieke Kerk is misschien het enige openbaar instituut dat iets met transparantie en verantwoordelijkheid heeft ondernomen. Niemand heeft meer gedaan dan de Kerk en toch is zij de enige die wordt aangevallen.”
05-03-2014 om 16:38
geschreven door Gust Adriaensen
'Over leven en dood kan de staat niet neutraal zijn'
Mark Van De Voorde stelt in Tertio terecht dat de bewering dat de Staat neutraal moet zijn, nergens op slaat. De Staat is eigenlijk nooit neutraal. Het Strafrecht bijvoorbeeld, is een codex van moraal en morele waarden.
Des te meer geldt dat de Staat niet neutraal kan of mag zijn, wanneer het gaat om het levenseinde. Want dat raakt aan de axioma's van het humane samenleven.
Het heeft ten eerst te maken met het belangrijkste en allereerste mensenrechtl: de lichamelijke integriteit.
De eed van Hippocrates is overduidelijk. Letterlijk luidt die als volgt: 'Nooit zal ik om iemand te gerieven, een dodelijk middel voorschrijven of een raad geven, die, als hij wordt gevolgd, de dood tot gevolg heeft.'
Ten derde is er het universele gebod 'Gij zult niet doden', dat enkel uit zelfverdediging en in oorlog onder strikte voorwaarden kan worden geschonden.
05-03-2014 om 13:55
geschreven door Gust Adriaensen
03-03-2014
Torfs: een dandyeske speler?
Om zijn bijna altijd naar inhoud en stijl boeiende columns te vullen, delft Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, graag herinneringen, anekdotes uit zijn verleden op en verbindt ze met gebeurtenissen van nu. Een vruchtbare en boeiende methode, die uiteraard geen aanspraak kan of wil maken op objectiviteit of historische correctheid, maar wel geleidelijk aan een beeld creëert van de persoon Torfs.
Wie is die Kempense jongen die het, alle verhoudingen in acht genomen, toch wel enigszins gemaakt heeft?
Een talentrijke man. Een product van de welgestelde katholieke middenklasse van de jaren vijftig. Iemand die nooit voor één gat te vangen is geweest. Meer dan waarschijnlijk geen student die vlammende maatschappijkritische pamfletten schreef of verspreidde, niet iemand die meeliep in betogingen, die er overigens nog amper waren in de universiteitssteden in de jaren zeventig. Rik Torfs wiegde probleemloos mee met de politiek brave en sociaal lethargische studentengeest van die tijd.
Rik Torfs heeft er altijd van gehouden, 'beschouwer' te spelen, zich 'buiten spel' op te stellen, en zo de handen en vooral alle gedachten vrij te houden.
In essentie een speler. Een briljante man die graag koketteert, die graag dandineert. Met taal, met visies, met mensen, met ideeën, met politieke partijen, met instellingen, met goden en duivels. En het kost hem allemaal weinig moeite, het is hem in de schoot geworpen. Dat alles charmeert en intrigeert.
Een speler in zijn studententijd, die zich het liefst offside opstelt. Een speler als hoogleraar. Een speler in de politiek. Een speler op het tv-scherm. Een speler als rector. Een speler als columnist.
En een speler zorgt ervoor afstand te houden, zich niet te laten ringeloren door engagement dat snijdt, dat brandt. De monkellach behouden. De filosofische, relativerende, ja zelfs wat weemoedige attitude koesteren.
Nu ook weer in zijn laatste column 'Links'. Lees hem aandachtig. Geniet ervan. Maar hopelijk word je je er ook van bewust dat de 'vertedering' waarover Rik schrijft, eigenlijk de neerbuigende 'meewarigheid' is, die altijd kenmerkend is geweest voor het 'geciviliseerde' deel van de Vlaamse middenklasse-intellectuelen, wanneer ze het hebben over het naïeve idealisme van 'links'.
03-03-2014 om 11:56
geschreven door Gust Adriaensen
01-03-2014
'Gij zult niet doden'
In zijn Vastenbrief windt bisschop Bonny van Antwerpen er geen doekjes om: het recht toekennen om te verzoeken om de eigen dood, is het overtreden van het verbod te doden, dat de basis van onze humane samenleving vormt:
'In de Kamer heeft een meerderheid van volksvertegenwoordigers zijn goedkeuring gegeven aan de uitbreiding van de euthanasiewet voor minderjarigen. De meerderheid was duidelijk tevreden: dat onderdeel ontbrak volgens hen nog aan de bestaande euthanasiewet, minstens op ideologisch of principieel vlak. Een minderheid van volksvertegenwoordigers stemde tegen. Die minderheid was duidelijk ontevreden: waarom een wet goedkeuren die volgens vele experts nutteloos is en ernstige juridische gebreken vertoont? Waarom werken met vlotte wisselmeerderheden in zulke delicate maatschappelijke en ethische kwesties als leven en dood?
Na de stemming in de Kamer hebben ook de bisschoppen in een persbericht hun diepe ontgoocheling laten blijken: „De bisschoppen zijn het eens met al wie zich in het euthanasiedebat op basis van ervaring en expertise ondubbelzinnig heeft uitgesproken tegen deze wet. Zij staan voluit achter de rechten van het kind waarvan het recht op liefde en respect het meest fundamentele is. Maar het recht van een kind om te verzoeken om zijn eigen dood, is voor hen een stap te ver. Het is het overtreden van het verbod te doden, dat de basis van onze humane samenleving vormt.”
01-03-2014 om 20:43
geschreven door Gust Adriaensen
Pater Daniël Maes vanuit Syrië
Telefonisch bericht van Pater Daniël.
Mar Yakub VII/2
Vrijdag 28 februari 2014
Syrië leeft in crisis wat evenwel naast moeilijkheden ook mogelijkheden biedt. Syrië lijdt, maar is innerlijk ook sterker en meer één geworden.
Dit beinvloedt tevens de politieke verhoudingen op wereldvlak. Als er nu ergens een zogenaamde volksopstand uitbreekt zullen meerderen daarin de manipulatie van dezelfde wereldheersers erkennen.
Zo blijft ook onze gemeenschap in crisis teruggeworpen op zichzelf. Tegelijk heeft ze intenser leren leven.
Eind 2013 zijn we vier maal van schuilplaats veranderd. Eerst met 14 (met baby en kinderen), later met enkele moslimgezinnen erbij.
We moesten in één veilige plaats voor een onbepaalde tijd trachten te overleven: keuken, refter, kapel, werk-,ontspannings-,slaapplaats.
Gans de nacht werd er verhuisd, gesleurd en getimmerd, primitief en creatief.
Twee maal stonden we klaar om te vertrekken, maar dat was 'gelukkig' te gevaarlijk. Ben je verwonderd dat vele spullen kapot, verloren of onvindbaar zijn?
Aanvankelijk was niet alleen de communicatie afgesloten maar ook electriciteit en water.
Dagenlang uit hetzelfde bord eten is niet erg. Sanitair zonder water is al heel wat moeilijker. We hadden wel emmertjes met fijn woestijnzand.
Toen het erg werd begon het flink te sneeuwen en we waren gered. Kort daarna hadden we af en toe weer stroom en water.
Ondertussen is die ellende grotendeels voorbij. Er is slechts af en toe stroomonderbreking. En alle gebouwen staan nog recht. Toch is er behoorlijk wat schade, zowat overal.
Op ons eigen terrein kunnen we nog steeds niet komen, wegens de onveiligheid; Alle oogst was door anderen binnengehaald.
De knoflook en de ajuinen lagen nog buiten. Deze zijn nu geselecteerd. Er is al heel wat rot.
Toch werd nu ruim 100 kg.knoflook verpakt, vooral om mee te geven naar Libanon en daar te verkopen.
Zo worden nu ook de ajuinen geselecteerd.
Zelfs de priesteropleiding gaat gewoon door. In het heetst van de strijd hebben we misschien onze mooiste cursussen kunnen afwerken met pen, papier en kaarslicht.
En het samenleven met moslims heeft de wederzijdse kennis en waardering bevorderd.
Een moslim heeft enkele uiteenzettingen gegeven over Maria in de Koran en het Evangelie. Met de fraters trachten we nu een soort theologie te maken vanuit de islam met de vraag: "Hoe aan moslims Jezus Christus verkondigen.
Onze moslims zijn hierin alvast erg geïnteresseerd. Zij zoeken niet de westerse, grillige modetrend van de "vergelijkende godsdienstweten-
schappen" als een superbazar voor individualistische zelfservice. Zij willen de waarheid die bevrijdt.
Wij trachten het gewone leven te hernemen. Gebed en Eucharistie zijn gebleven.
Er gaat volôp gezaaid worden. Noodzakelijke herstellingswerken worden uitgevoerd en er wordt gepoetst. Er worden ikonen geschilderd.
De kinderen krijgen weer lessen, maar... onze kleine gebuur, die een wereldmacht en een militaire supermacht is, doet alles om Syrië alsnog ontwricht te krijgen, wat voor ons niet zonder gevaar is.Toch zien wij uit naar een definitief einde van die verwoestende oorlog.
Van harte. Pater Daniël.
01-03-2014 om 09:23
geschreven door Gust Adriaensen
28-02-2014
Schoenmaker blijf bij je leest
Naamkundige Frans De Brabandere maakt brandhout van het door een kamercommissie goedgekeurde voorstel i.v.m. de familienamen.
Het is inderdaad een ondoordacht en ondeskundig voorstel dat zo goed als helemaal geen maatschappelijk draagvlak heeft en aan de familienaam een emancipatorische rol toekent die hij in onze samenleving niet heeft.
Dr. De Brabandere gaat in op de ontstaansgeschiedenis van erfelijke familienamen en wijst erop dat ze pas sinds de Napoleontische tijd een wettelijke verplichting werden, onderworpen aan een aantal ambtelijke voorschriften. De essentiële functie van de familienaam was dan ook een identificatiemiddel te zijn in een steeds maar complexere samenleving. Dat middel moet zo efficiënt en duidelijk als mogelijk zijn.
Het is duidelijk dat de politici en de kabinetsleden die het voorstel hebben uitgedokterd (?), niet veel kaas gegeten hebben van naamkunde en zonder nadenken aan de familienamen een rol wensen toe te kennen, die helemaal niks te maken heeft met de geschiedenis en de functie ervan.
Als ze zich de moeite hadden getroost advies te vragen aan taalkundigen en na te denken over de praktische complicaties van hun voorstel, zouden ze het zeker niet gelanceerd hebben. Ze hebben het toch gedaan. De enige conclusie is dat ze koppig, eigenwijs en dom hebben gehandeld.
28-02-2014 om 17:31
geschreven door Gust Adriaensen
27-02-2014
Een familiesprookje
In blijde verwachting van een kindje, besloten Jan Jansen en Margriet Jansen, vooral omdat Margriet er zich graag op liet voorstaan dat ze een feministische inborst had, gebruik te maken van de nieuwe naamgevingsmogelijkheden en hun eersteling zowel de naam van de papa als van de mama te geven. Het werd dus Hans Jansen-Jansen. En toen hun tweede geboren werd, kreeg dat de naam Grietje Jansen-Jansen.
Daarmee waren hun gezin en hun geluk compleet. Maar eilaas, zoals dat gaat in het leven, niet voor lang. Papa Jan verwisselde het tijdelijke met het eeuwige en na verloop van niet al te lange tijd, zoals dat gaat in het leven, leerde Margriet een andere lieve man kennen. Het toeval wilde dat hij eveneens luisterde naar de naam Jan Jansen en de gelukkige vader was twee schattige kinderen, Grietje Jansen-Jansen en Hans Jansen-Jansen.
Om de innige verbondenheid binnen het nieuwe gezin ook in de namen te verankeren en omwille van een aantal administratieve en erfeniskwesties, werd nog voor de volwassenheid der kinderen het namenregister officieel vastgesteld als volgt: Hans Jansen-Jansen-Jansen-Jansen, Grietje Jansen-Jansen-Jansen-Jansen, Grietje Jansen-Jansen-Jansen-Jansen, Hans Jansen-Jansen-Jansen-Jansen.
De namen bezorgden de kinderen, weliswaar in eerder beperkte kring, een zekere beroemdheid, en daardoor gecharmeerd namen ze zich voor later een partner te zoeken met minimum een combinatie van twee keer Jansen, zodat hun kindertjes op hun beurt wereldfaam zouden verwerven als Hans/Grietje Jansen-Jansen-Jansen-Jansen-Jansen-Jansen... en de publicatie in het Guinness Book of Records wenkte.
27-02-2014 om 10:07
geschreven door Gust Adriaensen
26-02-2014
Gezinsweekend in de abdij van Postel
Van vrijdag 11 april tot en met zondag 13 april organiseert de abdij van Postel een gezinsweekend.
Op zaterdag 12 april is er de gezinsdag rond het thema "De vier kardinale deugden". E.P. Gabriël Goossens o.praem, Norbertijn van de abdij van Tongerlo, zal deze dag begeleiden. Het zal een dag worden gevuld met gebed en ontmoeting, geloofsverdieping en gesprek. We vieren de H. Mis met onze gezinnen en nemen deel aan het avondgebed van de abdijgemeenschap. Er is biechtgelegenheid voor oud en jong. Er is catechese en opvang voor de kinderen. Iedereen mag deelnemen, men hoeft niet in gezinsverband te komen.
Voor wie op zoek is naar meer; wie dieper wil kennismaken met andere jonge gezinnen; wie met andere jonge gezinnen wil bidden; wie even in stilte met Maria bij Jezus wil vertoeven tijdens de Aanbidding; wie gezellig wil napraten... is er de mogelijkheid om het ganse weekend te komen: van vrijdag 13 september (vanaf 19u) tot zondag 15 september.
Voor meer info over het gezinsweekend: zie folder in bijlage. Inschrijving en inlichtingen via: pater Benny abdij van Postel Abdijlaan 16 2400 Mol (0032) 0496 50 15 23 gastenkwartier@abdijpostel.be
26-02-2014 om 07:36
geschreven door Gust Adriaensen
25-02-2014
De rangorde der ethische waarden
1.Legalisering euthanasie op kinderen:
Allerlei politici van het meest diverse pluimage spannen samen en werken zich de naad uit hun broek om de uitgebreide euthanasiewet goed te keuren. Zij worden daarin gesteund door een horde journalisten, filosofen, opiniemakers, die bladzijden en bladzijden ter beschikking krijgen om hun pro-opvattingen wereldkundig te maken, zich beroepend op het onaantastbare principe van het sacrosancte zelfbeschikkingsrecht.
2. Congresvoorstel legalisering cannabis
Allerlei opiniemakers, van politici tot journalisten, vullen bladzijden en bladzijden vol afkeuring en/of leedvermaak over het door een nipte meerderheid van congresdeelnemers goedgekeurde voorstel van de Jongsocialisten om cannabis te legaliseren.
Wanneer laat Vermeersch van zich horen?
25-02-2014 om 07:38
geschreven door Gust Adriaensen
24-02-2014
Dichter Leo Vroman overleden
Dichter Leo Vroman 10 april 1915-22 februari 2014
Februari
De ijstijd van het jaar is half voorbij, lente onmogelijk, die herfst al vergeten, het aardewerken land door ijsgetij dik geglazuurd en ongespleten. Hoe zelden kom ik daarop voor: vandaag is er bij voorbeeld niets van mij te horen behalve het schuren van mijn hardgerande oren langs mijn kraag.
De zon gaat op voordat de dag begint. Niemand kijkt en vindt niemand. Een benige hond waarop een paar bange ogen zitten, werpt de lange schaduw van een gebogen hinde over de gewitte grond. Hoe eenzaam de zon voortwerkt. Het doet tot hiertoe pijn en toch moet hij nog een maand schijnen voor de wereld het merkt,
Deze maand is gekrompen van de kou. Niemand kan zien dat achter de samengevrozen dagen een lauw waas golft, gauw wordt het zachter.
24-02-2014 om 16:22
geschreven door Gust Adriaensen
Xing Di Rupo, Hui De Crem, Hao Decroo Hao
Het waren bijzonder lieflijke en aandoenlijke tafereeltjes op het vliegveld van Zaventem, waarbij op een bepaald ogenblik zelfs het onderscheid vervaagde tussen de hoge gasten en de hoge gastheren, zoals dat in de geschiedenis al wel vaker is gebeurd op een of andere Animal Farm.
Elio, aaibaarder dan ooit, met een schattige pluchen panda in zijn wat onwennige handen, zag met de aankomst van Xing Hui en Hao Hao een meer dan gouden toekomst voor de relaties België-China. De Croo jr., was voor de nauwlettend toekijkende Chinese Big Brothers, de absolute garantie voor het feilloos en gestaag uitbouwen van het pensioenfonds der geliefde panda's. En Pieter... Ja, waarom de martiale De Crem in het ontvangstcomité? Hier volgt de breaking news verklaring.
U weet dat enkele woordvoerders van politievakbonden, mensen die op alle slakken zout leggen, niet akkoord gingen met een gemotoriseerd escorte van de federale politie voor onze troetelpanda's. En ze probeerden Di Rupo de opeising van een escorte in de schoenen te schuiven. Ridicuul natuurlijk. Als er nu voor één soort zoogdieren politiebegeleiding verantwoord is, dan toch wel voor panda's zeker! Een eer is het ja!! De vakbondsbonzen moesten zich meer vragen stellen bij de verantwoording van het escorteren van presidenten en dictators met bloed aan hun handen!!!
Maar goed, de politiebegeleiding was er en het geheel vormde een prachtig plaatje. Nu terug naar de rol van De Crem. Uit hoogst betrouwbare bron kon vernomen worden, dat de Chinese president himself bij Pieter erop aangedrongen had ook het Belgische leger stand-by te houden, om bij het minste incident of opstootje of wat dan ook, een gepaste militaire actie ter bescherming van Xing Hui en Hao Hao, te kunnen ondernemen. Die vraag kon de roemrijke bevelhebber der Belgische Strijdkrachten, Pieter de Grote van Aalter, niet naast zich neerleggen. En zo geschiedde dat in een kazerne dicht bij Zaventem, het 3de Regiment Cyclisten en in een kazerne vlak bij Brugelette, het beroemde 10de Jagers te Paard, in hoogste staat van paraatheid verkeerden.
Als je de video's van de historische begroeting der panda's, nauwkeurig bekijkt, zie je op een bepaald moment De Crem, de Chinese ambassadeur iets in het oor fluisteren. Wie een beetje thuis is in het liplezen, verstaat perfect wat de toekomstige Navo-baas zegt, -weliswaar met een sterk Aalters accent maar dat verhoogt merkwaardig genoeg de verstaanbaarheid tussen Aaltenaars en Chinezen-: 'Vertel uw president dat het Belgische leger en zijn minister gezorgd hebben voor een veilige en perfecte aankomst van uw geliefde panda's.'
Xing Hui en Hao Hao lieten al die drukte ondertussen niet aan hun berenhart komen. Ze zagen er perfect gelukkig uit. Op het gepaste uur begonnen ze gezapig aan hun portie vers aangevoerde bamboestengels te knabbelen. Dat was het uur waarop in Brussel de gaarkeukens en in Charleroi de slaapzalen voor de daklozen hun deuren openden
24-02-2014 om 10:49
geschreven door Gust Adriaensen
23-02-2014
Een federale kieskring?
Een commissie buigt er zich al een tijd over. En in de Zevende Dag werd de discussie pro en contra opgepookt door Dewael (pro) en Jambon (contra).
Ik ben pro. Het lijkt me namelijk de democratische logica zelve: in een federale staat moet het ook mogelijk zijn een deel van de volksvertegenwoordigers over provincie- en taalgrenzen heen, te kiezen.
Het is ondemocratisch dat de Belgen (want dat is nog altijd de officiële nationaliteit van de inwoners van dit land) het recht ontzegd wordt een stem uit te brengen op di Rupo, Reynders, Milquet, Magnette, enz. of omgekeerd op De Croo, Tobback, De Wever, De Crem, Jambon, enz.
Dewael heeft overschot van gelijk wanneer hij wijst op de fundamentele contradictie in de NVA-opstelling: enerzijds tegen een federale kieskring fulmineren maar anderzijds heel de campagne focussen op de strijd tegen de PS, waartegen of waarvoor de kiezer in Vlaanderen geen stem kan uitbrengen.
Als er geen federale kiesmogelijkheden worden geboden, dan zou het getuigen van goede democratische smaak, in de kiescampagne de strijd aan te gaan met de politieke concurrentie binnen de eigen kieskring en niet zijn pijlen te richten op een externe vijand, die buiten schot blijft omdat men dat zelf wil.
23-02-2014 om 20:41
geschreven door Gust Adriaensen
21-02-2014
Pater Daniël Maes vanuit Syrië
'...Zelf zitten wij nu in het oog van de storm, dus meestal rustig, maar regelmatig volgt er zo'n geweldige knal dat het gammele venstertje van mijn kamer openvliegt. Deze beschietingen zijn evenwel niet op ons gericht.
Wij blijven in veiligheid,hopen we. We hebben eten, regelmatig electriciteit en water en we leven als één familie met moslims volgens de beste traditie van het Syrische volk. Van verschillende kanten komen hulpgoederen toe, die door een ploeg van hieruit aan behoeftige gezinnen wordt uitgedeeld in heel de streek.
De Zusters maken koordjes met gevlochten kruisjes alsook armbandjes met 10 bolletjes als een mini-rozenkrans. Dit voor moslims die het willen. Voortdurend komen moslims me vragen hun kruisje te zegenen.
Tussen de pijn van de oorlog groeien bloemen van hoop, van geloof en liefde.
Van harte.'
21-02-2014 om 22:29
geschreven door Gust Adriaensen
20-02-2014
Paus Franciscus: respect voor de zwakke mens
Paus Franciscus:
'Een handicap of het verlies van gezondheid kan nooit een reden zijn voor uitsluiting, of erger, eliminatie van een mens.'
20-02-2014 om 20:18
geschreven door Gust Adriaensen
19-02-2014
'Zwijgen is toestemmen'
'
Het weekblad 'Tertio' stelt snoeiharde vragen bij de uitbreiding van de euthanasiewet. En terecht.
“Willen we echt een maatschappij waarin euthanasie snel verglijdt naar een basisrecht voor steeds meer groepen, abortus almaar breder en meer vanzelfsprekend wordt toegepast, steeds minder gehandicapte kinderen het levenslicht mogen zien en steeds openlijker en luider vragen rijzen bij hoever de zorg voor zieken, bejaarden en hulpbehoevenden kan reiken in onze sterk vergrijzende samenleving?
Gisteren euthanasie voor wilsbekwame meerderjarigen, vandaag voor jongeren en kinderen, morgen voor dementerenden en wilsonbekwamen. De wereld kijkt beduusd toe, maar de bres is geslagen. Zwijgen, is toestemmen.”
19-02-2014 om 17:19
geschreven door Gust Adriaensen
'In eer en geweten stemmen'
Waarom vinden we het zo opmerkelijk, dat de parlementsleden voor een keer in eer en geweten stemmen, over de gemeenschappen en partijen heen?', vraagt Walter Zinzen zich af. En hij voegt eraan toe: 'Zo zou het altijd moeten zijn.'
Sta me toe deze wens erg voluntaristisch en naïef te vinden. Zinzen moet dan standvastig pleiten voor het afschaffen van de partijen, het uitschakelen van verschillende kandidatenlijsten, het liquideren van het effect van de rangorde op een lijst, enz. Kortom, heel ons politieke en kiessysteem moet grondig herdacht worden. Mij niet gelaten, maar of dat allemaal zoveel beter is, lijkt me discutabel.
De 'opmerkelijkheid' van het 'in eer en geweten' stemmen, zit hem natuurlijk in het feit dat het zo weinig gebeurt, en Zinzen insinueert hierbij dat het parlement bijna nooit in eer en geweten stemt. Wat geen lichte aanklacht is.
Dat in verband met de wet op de uitbreiding van de euthanasiemogelijkheid naar kinderen toe, door de partijen als belangrijk argument voor de sereniteit en de zwaarwichtigheid van het debat, de afzonderlijke parlementsleden werd toegestaan in ' eer en geweten' te stemmen, en de partijbonzen zich op die toestemming lieten voorstaan, ervaar ik eerder als een toppunt van hypocrisie dan als een bewijs van het goed functioneren van onze parlementaire democratie.
Want de partijen houden de touwtjes in handen, de partijtop is de baas van het spel, de bonzen zeggen: 'Parlementslid, jij mag nu voor dit geval 'in eer en geweten' stemmen.' En dan de wereld kond doen:'Kijk naar ons, bewonder ons: wij geven toestemming om 'in eer en geweten' te stemmen!!'. Disgusting. Dat de kritische journalist die Walter Zinzen altijd geweest is, zich daardoor laat charmeren, verwondert me zeer.
Bij mij laat dat gescherm met 'in eer en geweten' en 'over de partijen en gemeenschappen' heen, een zeer wrang gevoel na. Het tast de geloofwaardigheid van de partijen verder aan, omdat 'de eer en het geweten' zo selectief gebruikt wordt, in functie van de machtspositie van de partijen. Misbruik van ethische termen is dat.
Walter Zinzen heeft gelijk wanneer hij schrijft: het parlement moet altijd stemmen in eer en geweten. Maar als daarvoor, één, toestemming moet gegeven worden door de echte bazen, en, twee, dat maar geldt voor een erg beperkt aantal wetsontwerpen en niet voor andere, bv. wel voor abortus en euthanasie, en niet voor de rechten van asielzoekers, migranten, loonkloven, vierdewereldmensen, enz., dan is er 'something rotten' in onze parlementaire democratie en in een aantal ethische opvattingen van een aantal partijen en politici.
19-02-2014 om 13:41
geschreven door Gust Adriaensen
18-02-2014
De ene rug is de andere buik niet
Toppolitici in hun blootje ---------------------------------
Nu onze premier zich eens te meer heeft blootgegeven, duiken van alle kanten foto's van (half)naakte politici op, die van mening zijn dat in deze pre-electorale periode een blote buik, borst, bil, rug, kont, een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft op het kiesvee.
Het is evenwel een gevaarlijke truc. God, Schepper van hemel en aarde, heeft De Naakte Mens niet eenvormig gecreëerd. En zo komt het dat niet ieder stuk bloot even fraai oogt en dat bij vergelijking er altijd winnaars en verliezers zijn.
Het moet gezegd: bij de recentste politieke bloothype, is Elio ontegenzeggelijk de grote winnaar bij het mansvolk. Wat een magisch effect gaat uit van 's mans rugpartij: een combinatie van Griekse esthetiek en Germaanse spierkracht. Zijn rug spreekt politieke boekdelen: hier staat een standvastige premier, ondanks zijn 62 jaren een beau garçon, wiens achtersteven uitschreeuwt: 'Yes, I can!'
De vergelijking met de wildbehaarde bast van Bart, die nu weer het tv-scherm haalt, is veelzeggend en pijnlijk. Het water is duidelijk veel te koud voor de man die pas de helft van zijn gewicht heeft afgegooid, en fysionomie en tors doen denken aan een pas gewassen kompel uit een van de reeds lang gesloten Limburgse koolmijnen. De grimas zegt het: deze man moet het nog maken, vol stress moet hij de verraderlijke en ijskoude politieke watertjes nog doorwaden.
Vol spanning is het nu wachten op de weinig verhullende voor- en achterkanten van onze toppolitica's. Want het zal de meeste van de gewaardeerde lezers wel niet onbekend zijn: ook bij het vrouwvolk heeft de Schepper voor heel veel boeiende variatie gezorgd.
18-02-2014 om 10:37
geschreven door Gust Adriaensen
16-02-2014
De selectieve visie van moraalfilosoof Loobuyck
Moraalfilosoof Patrick Loobuyck stelt dat 'de Belgische wetgeving rond abortus en euthanasie helemaal geen uiting van permissiviteit is, maar tot stand kwam vanuit een moreel uitgangspunt: respect voor vrijheid en gelijkheid'. 'De Belgische overheid', aldus Loobuyck, 'draagt ook geen atheïstische, vrijzinnig moraal uit. Ze wil alleen die mensen met een moraal op basis van zelfbeschikking het recht geven om daar ook naar te leven en te sterven'. (De Standaard, 15-2)
Loobuyck, zoals de voorstanders van abortus en euthanasie gewoonlijk doen, gebruikt hier vrijheid, gelijkheid en zelfbeschikking, op een wel erg selectieve manier en omdat het in hun kraam past. En dat is het kraam van abortus en euthanasie.
Heeft filosoof Loobuyck al wel eens gefilosofeerd over nieuwe Belgische wetgeving die respect opbrengt en afdwingt voor de vrijheid en de gelijkheid van alle individuen en bevolkingsgroepen van dit land? Die een duidelijk halt toeroept aan de geestelijke en materiële onvrijheid van zovelen als gevolg van sociale, raciale, culturele en financiële ongelijkheid?
Heeft moraalfilosoof Loobuyck al wel eens nagedacht over de rechten van ongeboren kinderen? Over respect voor de vrijheid en de gelijkheid tussen mensen met of zonder (?) beperkingen? Waarom geldt dat respect niet voor kinderen die dreigen geboren te worden met kenmerken die niet passen in het zgn. 'menswaardig' referentiekader van het moment?
Waarom wordt het absolute zelfbeschikkingsrecht van stal gehaald wanneer het gaat om leven en dood, terwijl ook Loobuyck er zich toch van bewust moet zijn, dat hij en iedereen door de staat, door de reclame, door de economische en financiële machten, enz., voortdurend beroofd worden van dat heilige zelfbeschikkingsrecht of zichzelf daaromtrent enorme beperkignen (moeten) opleggen? En waarom is dat heilige, absolute, onaantastbare zelfbeschikkingsrecht ineens van geen belang als het gaat om het doden van (ongeboren) kinderen?
En of moraalfilosoof Loobuyck op een diepgaande manier de mogelijke consequenties van een door hem gepropageerde 'moraal op basis van zelfbeschikking' heeft overdacht, is zeer de vraag.Ieder individu zijn eigen allerindividueelst moraaltje. Sjonge, sjonge.
16-02-2014 om 21:50
geschreven door Gust Adriaensen
15-02-2014
Van bric-Ã -bracring naar Valentijnsring
Annick De Ridder is een Antwerps meiske dat bijzonder snel leert. In een tijdsspanne van niet meer dan vier maanden heeft ze ingezien dat het Oosterweelplan echt geen bric-à-brac is, zoals ze in oktober in het parlement liet weten, maar dat het een bijzonder mooie Valentijnsring voor de Antwerpenaar is.
Het blauwe konijntje dat recent naar een ander hok werd gelokt, is een tweede topvoorbeeld van 'krachtige verandering' dankzij NVA, na de gewichtshalvering van de geliefde voorzitter.
15-02-2014 om 18:07
geschreven door Gust Adriaensen
Decline and Fall
LDD is niet de enige partij die in de marginaliteit of helemaal zal verdwijnen. Veel dramatischer is de neergang van het Vlaams Belang. Die partij, op het hoogtepunt van haar populariteit goed voor tientallen parlementszetels en honderden andere mandaten, wordt helemaal leeggezogen door NVA, die andere nationalistische partij en zal een stevig gevecht met de kiesdrempel moeten leveren.
De voorzitterswissel De Winter-Annemans heeft geen zoden aan de dijk gezet. Integendeel. Annemans is helemaal in de coulissen verdwenen, is niet wervend. Hij kan het klaarblijkelijk niet.
Met het verbleken van die twee politici, met wie de hele partij eigenlijk geïdentificeerd werd, smelt ook de aanhang weg. Velen verlaten het zinkende schip. Het Vlaams Belang is een irrelevante politieke formatie geworden met vooral militanten en kiezers, die volks en niet zo jong meer zijn.
De ruwe antivreemdelingenvisie van het Blok/Belang is verwerpelijk. Maar het feit dat de partij, nu haar dagen geteld zijn, toch nog vooral appelleert aan de bejaarde Vlaamse volksmens, wekt een zekere sympathie.
Dit moet je De Winter en Annemans ook nageven: ze hebben zich nooit laten restylen tot dure yups of ze hebben nooit zoete broodjes gebakken met de nouveaux riches van het Vlaamse bedrijfsleven of met de topmensen van de financiële wereld. En hun sociaaleconomische visie leunde sterker aan bij de socialisten en bij het ACW, dan velen vermoeden.
In dat opzicht staan ze dichter bij de grondstromen van de Vlaamse Beweging en bij een sociaal Vlaanderen, dan de donkerblauwe, op de financiële midden- en topklasse gerichte economische visie van de partij die het Belang leegzuigt en De Winter en Annemans in de politieke werkloosheid zal storten.
Tenzij...
15-02-2014 om 09:14
geschreven door Gust Adriaensen
14-02-2014
'Imagoschade voor België is immens'
MARK VAN DE VOORDE: ‘IMAGOSCHADE VOOR BELGIË IN BUITENLAND IS IMMENS’
'Niet alle Belgen zijn gelijk voor de wet'
Mark Van de VoordeBron: Kerknet
BRUSSEL (KerkNet) – “De imagoschade die België oploopt in de wereld door de uitbreiding van euthanasie naar kinderen is immens en onherstelbaar. Ons land wordt op het vlak van de publieke moraal een paria in de wereld.
En dat eigenlijk alleen ter wille van de levensbeschouwelijke hardnekkigheid van sommigen die hopen hiermee te kunnen afrekenen met de op christelijke mensbeeld gefundeerde ethiek van nabijheid, verbondenheid en respect en in de geesten een nieuwe libertijnse ethiek te planten.”
Dat zegt Mark Van de Voorde, columnist van onder meer KerkNet en gewezen raadgever van Yves Leterme en Steven Vanackere, naar aanleiding van de definitieve goedkeuring van het wetsontwerp van euthanasie voor wilsbekwame minderjarigen. De Vlaamse politicus Steven Vanackere sprak gisteren over een slechte wet, waar ons land allesbehalve fier op moet zijn. Hij betreurde dat tegenstanders worden voorgesteld als mensen die onverschillig staan tegenover de pijn en het lijden van wie ongeneeslijk ziek is. De wet is niet eenduidig, biedt niet de beloofde rechtszekerheid en bevat in zijn Nederlandstalige versie zelfs nog een taalfout. Vanackere betreurt dat er over een dergelijke delicate en belangrijke kwestie niet naar een algemene consensus werd gestreefd. Volgens een peiling van de tv-zender VTM is 70% van de Belgische bevolking tegen de nieuwe wet gekant. Ook in een enquête van ‘RTL’ sprak 63% zich uit tegen de wet.
14-02-2014 om 17:12
geschreven door Gust Adriaensen
Belgische bisschoppen diep ontgoocheld
BELGISCHE BISSCHOPPEN DIEP ONTGOOCHELD OVER GOEDKEURING UITBREIDING EUTHANASIEWET
BRUSSEL (KerkNet) – De bisschoppen van België zijn diep ontgoocheld over de goedkeuring in de Kamer van Volksvertegenwoordigers van de wet i.v.m. de uitbreiding van de euthanasiewet voor minderjarigen. Ze betreuren de goedkeuring van een wet die volgens vele experts nutteloos is en vele gebreken vertoont.
De bisschoppen zijn het eens met al wie zich in het euthanasiedebat op basis van hun ervaring en expertise ondubbelzinnig hebben uitgesproken tegen deze wet. Zij staan voluit achter de rechten van het kind waarvan het recht op liefde en respect het meest fundamentele is. Maar het recht van een kind om om zijn eigen dood te verzoeken, is voor hen een stap te ver. Het is het overtreden van het verbod te doden, dat de basis van onze humane samenleving vormt.
De bisschoppen vrezen dat deze nieuwe wet de deur wijd open zet voor een volgende uitbreiding naar mensen met een handicap, dementerenden, mentaal zieken en mensen die levensmoe zijn. Ze dringen erop aan dat al het mogelijke wordt gedaan om pijn en lijden maximaal te bestrijden en dat al wie professioneel en vrijwillig zieke en lijdende mensen bijstaat daarbij maximaal worden ondersteund.
(Kerknet)
14-02-2014 om 17:01
geschreven door Gust Adriaensen
hybris
De propagandisten van de legale mogelijkheid om kinderen te elimineren, hadden er zelfs een wisselmeerderheid (met partijen die vandaag alweer met getrokken messen tegenover mekaar staan, die mekaar het liefst politiek willen vernietigen, bv. liberalen en groenen, (Waalse)socialisten en (Vlaamse) nationalisten), voor over om hun doel te bereiken.
Mochten deze dames en heren vergeten zijn wat het begrip 'hybris' inhoudt en wat de gevolgen ervan kunnen zijn, dan moeten ze echt de moeite opbrengen om het onderstaande aandachtig te lezen:
'Hybris is het Oudgriekse woord voor overdreven trots, hoogmoed, overmoed, grootheidswaanzin, brutaliteit, onbeschaamdheid met name tegenover de goden en/of de goddelijke wereldorde. Het woord hybris heeft geen goede Nederlandse vertaling die het begrip volledig dekt, maar kan in de moderne tijd nog het beste omschreven worden met het gezegde 'hoogmoed komt voor de val'.
De hybris-gedachte is een typisch en veelvoorkomend thema in het Griekse denken.
De vermetele overmoed van een mens, die, in eigenwaan verstrikt en verblind, zich door niets of niemand een halt wenst te laten toeroepen en in zijn ongebreidelde heerszucht zelfs de hand slaat aan een door de goden vastgelegde wereldorde of tegen het lot, wordt door goddelijk ingrijpen meedogenloos afgestraft.
Karakteristiek daarbij is dat de schuldige altijd zijn eigen ongeluk veroorzaakt, omdat hij na het overschrijden van de grens of norm met verblinding getroffen wordt en niet meer merkt dat hij zijn eigen ondergang tegemoet gaat. '
Enkele voorbeelden zijn (elke medeplichtige partij kan een mascotte kiezen): Odysseus, Achilles, Icarus, Narcissus, Prometheus).
14-02-2014 om 08:23
geschreven door Gust Adriaensen
13-02-2014
De verpletterende schuld van de christendemocraten
Vandaag wordt de uitbreiding van de euthanasiewet goedgekeurd. Ondanks de recente oproep van 160 kinderartsen, ondanks de verbijsterde reacties vanuit het buitenland, zal een wisselmeerderheid van partijen die anders mekaar het licht in de ogen niet gunnen, deze beschamende wet goedkeuren. Die wet is niet progressief, tenzij progressiviteit nu ook al geïnterpreteerd wordt als morrelen aan een essentiële en fundamentele ethische gedragsregel van onze cultuur: Gij zult niet doden. Hij is destructief en betekent een nieuw stadium op het 'hellend vlak'. Binnenkort is de demente medemens aan de beurt.
De christendemocraten zullen de uitbreiding niet goedkeuren. Als zij denken daarmee hun handen in onschuld te kunnen wassen, vergissen zij zich.
Zij zijn schuldig door zwakheid, door lafheid, door het niet opnemen van politieke verantwoordelijkheid. Want als ethische kwesties terecht komen in de parlementaire besluitvorming, dan gaat het ook, zoals altijd, om macht.
De christendemocraten hebben bewust nagelaten hun politieke macht te gebruiken. Ze moeten het niet nemen dat een wisselmeerderheid hen voor schut zet. Als ze echt ervan overtuigd zijn dat deze uitbreiding ethisch totaal onverantwoord is, dan hadden ze er een breekpunt van moeten maken en de regeringscoalitie moeten opblazen.
Dat hebben de christendemocraten niet gedaan. Zij zullen hun goedkeuring niet geven. Daarmee is de kous af. Zij houden zich overigens al de hele tijd opvallend gedeisd. Schuldig verzuim is dat. Schuldig zwijgen is dat.
13-02-2014 om 09:54
geschreven door Gust Adriaensen
12-02-2014
Taalgevoeligheid
De hardnekkigste voorstanders van euthanasie, ook op kinderen, -in essentie houdt euthanasie, zoals de meeste mensen wel weten, in dat het leven van een mens bewust beëindigd wordt door een dodelijke/dodende injectie, zijn ondersteboven van een woord dat perfect weergeeft waarvan zij voorstander zijn.
Een kinderarts heeft het namelijk aangedurfd het woord 'doodspuiten' te gebruiken. Als dat geen schandalig woordgebruik is. De Gucht junior was er echt niet goed van.
Maar hoe omzwachteld en eufemistisch De Gucht en zijn euthanasiekompanen uit de blauwe, rode, groene en nationalistische stal het ook zullen proberen uit te leggen, het komt essentieel en fundamenteel en linguïstisch neer op: het einde van een leven veroorzaken door een injectie.
Wedden dat deze dames en heren, als ze eens tijd hebben voor een kruiswoordraadsel, bij die omschrijving niet zullen aarzelen om de elf letters van 'doodspuiten' fluks in te vullen?
12-02-2014 om 18:33
geschreven door Gust Adriaensen
De voorbeeldfunctie van de presentatrice?
Het was te voorspellen. De kritiek van vele taalbekommerde kijkers op het 'particuliere' taalgebruik van Natalia bij de uitreiking van MIA's -Kempens werd het genoemd-, moest weggezet worden door een min of meer bekende figuur, die het allemaal verantwoord en prachtig vond. Schrijver Marc Reugebrink was de 'taalspecialist' van dienst, en die kreeg van de krant de vermelding van de uitgave van zijn nieuwe boek 'Het Belgisch huwelijk' cadeau.
Reugebrink schrijft wel enkele behartenswaardige taaloverwegingen. Maar waar hij het vandaan haalt dat een programma als de MIA's 'geen Algemeen Nederlands verdraagt', is me een raadsel. 'Stel je voor', schrijft Reugebrink, 'dat Jan Becaus de MIA's zou presenteren. Of Kathleen Cools.' Klaarblijkelijk gelooft schrijver Reugebrink niet echt in de vlotheid en de kracht van een algemene taal, of durft hij niet resoluut de verdediging van de algemene taal op zich nemen. Dan nog liever het gebruik van allerlei nep- en tussentalen -creaties van de gebruikers zelf-, verdedigen. Want dat zgn. 'Kempens' van Natalia, is inderdaad extreem 'particulier', artificiëler dan de algemene taal, en wordt niet gedragen of gesproken door een taalgemeenschap. En meer dan waarschijnlijk tot stand gekomen uit onvermogen of luiheid om zich een vlotte, algemene taal eigen te maken.
De vraag kan ook gesteld worden of de openbare omroep, wat taal betreft, geen voorbeeldfunctie heeft. Talloze ouders, onderwijsmensen, ambtenaren... doen al decennia pogingen om een vlotte algemene taal aan te leren en te gebruiken. De omroep was daarin altijd een sterke bondgenoot. De laatste jaren is het evenwel alsof vooral de televisie allerlei tussentaaltjes propageert, die vis noch vlees zijn: geen algemene taal maar ook geen streektaal. Op die manier werkt de VRT met ons geld de inspanningen van zovelen en het gebruik van een vlotte algemene taal in allerlei omstandigheden tegen.
12-02-2014 om 09:52
geschreven door Gust Adriaensen
11-02-2014
De voorbeeldfunctie van de directeur...
Mieke Van Hecke en Rik Torfs, de Oost-Vlaming en de Kempenaar, twee parels aan de intellectuele kroon van Vlaanderland, wat liggen ze me na aan het hart.
De enerzijdsanderzijds-Rik, de meester van de verfijnde taalverpakking. En het rechtvoorderaap-Mieke met haar no-nonsense-idioom. Wat ben ik trots op hen. Wat kan ik genieten van hun vaak maar niet altijd tot voorbeeld strekkende beschouwingen en standpunten.
Neem nu de Westerlose directeurscasus. Was het verantwoord dat het schoolbestuur de ouders informeerde over het verkeersongeval waarin de man betrokken was, nog voor het onderzoek goed en wel gestart was?
Nee, zegt Rik. Ja, zegt Mieke.
Want, zegt Rik, beleid moet weliswaar transparant zijn. Maar als het om mensen gaat, is tranparantie alleen te dun. Ze kan geen aanspraak maken op een moreel monopolie. Ze heeft aanvulling nodig van barmhartigheid.
Want, zegt Mieke, elke volwassene heeft een voorbeeldfunctie. En zeker in een opvoedkundige rol, in een gezagsverhouding. En de ouders en leerlingen hebben recht op correcte informatie.
Ik ben geneigd aan Torfs' kant te gaan staan. Nog los van het feit dat in dit stadium van het onderzoek de informatie onmogelijk volledig en correct kan zijn, houdt de brief aan de ouders alleen maar desastreuze nadelen voor de mens achter de directeur in. De leerlingen, noch de ouders, noch de Sint-Lambertusscholen van Westerlo worden er beter van .
Het pleidooi van Rik Torfs is een pleidooi voor bedachtzaamheid, barmhartigheid, de wijsheid van het zwijgen in bepaalde omstandigheden en stadia. Zijn dat ook en vooral geen christelijke deugden? En Mieke Van Hecke weet ook wel dat er dag na dag in talloze scholen dingen gebeuren omtrent directeurs, leerlingen, ouders en ook omtrent bv. het financiële beleid, die haaks staan op de geconsacreerde zgn. Voorbeeldfunctie, maar die met de 'mantel der liefde' bedekt worden.
Elke vergelijking loopt mank, zegt het cliché. Maar een voorbeeld van 'boekskesniveau', kan veel duidelijk maken. Ik kan me niet voorstellen dat Mieke Van Hecke van oordeel is dat een schoolbestuur aan de ouders moet communiceren dat een directeur of een leerkracht aan het scharrelen is gegaan met een collega of een buitenechtelijke relatie is gestart of gespot werd in een hoerenkeet. Ook in die omstandigheden kan de 'voorbeeldfunctie' nochtans als een kromstaf gehanteerd worden. Of juist niet?
Ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe Van Heckes opvolger, Boeve, in dit geval, de degens zou kruisen met Torfs.
11-02-2014 om 08:36
geschreven door Gust Adriaensen
Voor echte controle op euthanasie...
Dit is een dringende boodschap gezien de actuele gebeurtenissen die zich afspelen in België.
11-02-2014 om 07:37
geschreven door Gust Adriaensen
09-02-2014
Wordt Koen Geens premier?
'Da's geen kattenpis', maakt van Koen Geens een serieuze kanshebber -----------------------------------------------------------------------------------
Dat het bevriezen van de overheidsuitgaven geen kattenpis is, liet minister Geens het Vlaamse Volk weten. Even met de reeds zo gekende monkellach -expressie van wijsheid, ironie en gewiekstheid-, leentjebuur spelen bij de alom gewaardeerde en geprezen gewezen tv-icoon Jan Becaus, kan geen kwaad, moet Koen gedacht hebben.
Want dan zou je de budgetten voor pensioenen met 7% moeten verminderen, ging Geens op zijn elan verder. Die zat. Alle gepensioneerden aan zijn zij en een uppercut voor die asociale vlegels van NVA, die wel voorstanders van bevriezing zijn. Nee, de centen voor het aanzwellende leger gepensioneerden verminderen, dat doe je niet.
Maar sluwe Koen was nog niet klaar met zijn positionering ten aanzien van de concurrentie op rechts. Ook aan de pikorde op de eigen (figuurlijke) mesthoop moest een en ander veranderen. Wie is die andere haan die Geens nog te nadrukkelijk voor de voeten scharrelt? Juist, ja.
Met één houw van zijn klauw bracht de professor aan de Katholieke Universiteit van Leuven, een genadeloze slag toe: ' Voor de komende jaren de overheidsuitgaven bevriezen is onverantwoord. TENZIJ WE HET LEGER AFSCHAFFEN. DAN BLIJVEN DE PENSIOENEN MISSCHIEN BETAALBAAR.'
Daar had defensieminister en vice-premier De Crem niet van terug. Hij tuimelde dan ook de mesthoop af. De echte vice-premier van CD&V is vanaf heden duidelijker dan ooit Koen Geens. Zijn overwinningsgekraai klonk dan ook welluidend en triomfantelijk in zijn eigen oren, de oren van de honderdduizenden gepensioneerden en van de talloze tegenstanders van de Heer van Aalter.
En nu resoluut op weg naar het premierschap Koen! 't Zal geen kattenpis zijn, maar jij kunt het. Zet hem op!!
09-02-2014 om 16:42
geschreven door Gust Adriaensen
08-02-2014
Hypocrisie en/of domheid
Ook al opgemerkt dat de federale oppositiepartijen Groen en NVA, daarin gesteund door Open VLD, de discussie over de toplonen verengen tot een zoveelste rondje PS-bashing in de persoon van minister Labille?
Op die manier gaan die partijen de echte, wezenlijke discussie uit de weg: wat zijn (ethisch) verantwoorde lonen en hoe groot kan de loonvork zijn tussen bv. de CEO van een bedrijf en de mensen van de werkvloer?
Vooral de liberalen, hoewel zij deel uitmaken van de regering, en de nationalisten komt dat maneuver goed uit. Zij zijn voorstander van de exuberante toplonen, die CEO's -denk aan Thijs- voor zich durven opeisen.
De houding van Groen is eens te meer onbegrijpelijk. De partij kreeg nu eens echt de kans om het parlementaire debat over (on)verantwoorde lonen van zuurstof te voorzien. Maar nee, ze laat zich meeslepen in het vaarwater van partijen, die het erom te doen is de principiële, ethische discussie te vermijden en in plaats daarvan wat ongevaarlijke meppen uit te delen aan een PS-minister.
08-02-2014 om 14:38
geschreven door Gust Adriaensen
07-02-2014
Merkwaardige onthouding
Het Europese parlement besliste onlangs dat er een actieplan tegen homo- en transfobie moet komen. De krijtlijnen van dat plan werden plenair goedgekeurd. Ook door alle Vlaamse democratische partijen, behalve door N-VA. De Vlaams-nationalisten onthielden zich. Reden: Europa begeeft zich met dat actieplan tegen homofobie te veel op het terrein van de (deel)staten.
Vlaams parlementslid Jan Roegiers heeft terecht kritiek op die (ont)houding. Klaarblijkelijk weegt voor N-VA institutionele muggenzifterij zwaarder dan bekommernis om de mensenrechten. Of is dat argument een drogreden om bepaalde strekkingen in de partij-achterban niet voor het hoofd te stoten?
07-02-2014 om 09:28
geschreven door Gust Adriaensen
06-02-2014
De verpletterende verantwoordelijkheid van de politici
“Op een drafje”, zo berichtte het persagentschap Belga, keurde de bevoegde Kamercommissie het wetsontwerp goed dat euthanasie voor minderjarigen mogelijk maakt.
Met de karwats jaagt de opmerkelijke coalitie van paars-groen en N-VA de uitbreiding van de ruime Belgische euthanasiewet verder door het parlement. Eerder werd al het verzoek van de christen-democraten en het Vlaams Belang om toch ten minste de Raad van State om advies te vragen over de juridische correctheid van de op til zijnde wet van de hand gewezen.
Vandaag 6 februari volgt de stemming over het wetsontwerp.
De politieke partijen en de individuele politici dragen een verpletterende verantwoordelijkheid. Bij de goedkeuring van de euthanasiewet in 2002, werd al gewaarschuwd voor het 'hellend vlak'. Die waarschuwing werd in de wind geslagen, belachelijk gemaakt, er werden voldoende voorwaarden ingebouwd, de bewuste zelfbeschikking zou de ultieme toetssteen zijn.
De voorwaarden van 2002 werden evenwel systematisch ondermijnd, het zelfbeschikkingsrecht wordt nog van stal gehaald wanneer het in het kraam van euthanasievoorstanders past maar wordt opzij geschoven in het geval van kinderen, en binnenkort demente mensen.
De politici wilden blind zijn voor het 'hellend vlak' en glijden nu onbezonnen verder.
Vanuit de ideologische opstelling van socialisten en liberalen, is hun obsessionele zgn. ethische bezetenheid ivm abortus en euthanasie, nog te verwachten en wellicht denken zij er electoraal goed bij te varen. Voor Groen, een partij die zo bekommerd is om het milieu, om de plantjes en de diertjes, om de zwaksten in binnen- en buitenland, is de steun aan het wetsontwerp onbegrijpelijk en helemaal in tegenspraak met de fundamentele visie op mens en samenleving van de fouding fathers van de groene beweging. Nog onbegrijpelijker is de houding van de Vlaams-nationalisten van NVA. De partij sluit niet alleen een verbond met partijen die ze anders te vuur en te zwaard bekampt, maar ze propageert ook een (on)ethische visie die haaks staat op de waarden van de Vlaamse beweging en op de ideologie van het zgn. conservatisme, waarvan De Wever zich al herhaaldelijk in vroegere opiniestukken voorstander heeft verklaard.
De CD&V zal de wet niet goedkeuren. Maar bewondering dwingt die houding niet af. De partij heeft geen vuist gemaakt, ze gaat niet akkoord maar laat begaan. Uit electorale angst? Als regeringspartner lag het in haar macht het wetsvoorstel te blokkeren, er een breekpunt van te maken. Ze heeft evenwel laten begaan. Ze heeft gezwegen. Dat maakt haar verantwoordelijkheid minstens even groot als de euthanasiecoalitie.
06-02-2014 om 09:59
geschreven door Gust Adriaensen
'Fundament van onze beschaving aangevreten'
Geert De Kerpel in Tertio:
'Toen in 2002 de eerste euthanasiewet werd goedgekeurd “garandeerden” de voorstanders nochtans dat euthanasie enkel zou kunnen voor zeldzame gevallen van ernstig en moeilijk onder controle te houden fysiek lijden bij terminale mensen. Snel bleken het woorden in de wind en werd de wet steeds breder toegepast.
Een op de tien euthanasiegevallen slaat nu al op niet-terminale patiënten. Vandaag wenkt de wettelijke uitbreiding naar jongeren en kinderen. En in de coulissen van de macht worden reeds nieuwe wetsvoorstellen klaargestoomd om ook wilsonbekwamen en dementen te kunnen euthanaseren. Van het niet langer strafbaar stellen in welbepaalde gevallen, evolueren we pijlsnel naar een recht op euthanasie voor steeds meer groepen.
Aartsbisschop André-Joseph Léonard en zijn drie hulpbisschoppen proberen in een ultieme poging morgen met een dag van vasten en gebed de gewetens alsnog wakker te schudden. In hun begeleidende communiqué vragen ze zich terecht af “hoe ver de laksheid van onze wetgeving zal gaan in een materie die zo bepalend is voor de opvatting die een samenleving op lange termijn dreigt te hebben over het leven, over de dood en over de menselijke vrijheid’’. De vraag stellen, is ze in feite beantwoorden.
We kunnen er niet meer omheen: de euthanasiewet van 2002 heeft het gebod “Gij zult niet doden” wezenlijk ondermijnd. Een fundament van onze beschaving wordt wetens en willens aangevreten. '
06-02-2014 om 09:09
geschreven door Gust Adriaensen
05-02-2014
'De zin van het leven' (5)
De inzet van het euthanasiedebat -------------------------------------
De vijfde inzet is die van de spiritualiteit. In het euthanasiedebat gaat het ook over de zin van het leven.
Hoe kan de christelijke ervaring ons helpen de confrontatie met lijden en sterven aan te gaan? Als wij het Pasen van Jezus vieren, laat Goede vrijdag ons het drama van het lijden beleven; op Stille Zaterdag is dat het mysterie van de dood en de verlatenheid en op Paaszondag de kracht van de verrijzenis.
Hoe kan het paasmysterie ons leven verlichten en inspireren? Hoe kunnen de christelijke instellingen getuigen van een ethische houding inzake deze uitdagingen?
05-02-2014 om 15:52
geschreven door Gust Adriaensen
'Stop nu eens met...'
Het behoort tot de redactionele politiek van De Standaard voor- en tegenstanders van politieke en/ethische items op mekaar los te laten. Op die manier wordt soms wel gedurende een week een 'opinie&analyse'-bladzijde gevuld.
Het was dus te verwachten dat na de bijdrage van broeder Stockman in verband met de uitbreiding van de euthanasiewet, Wim Distelmans de kans zou krijgen om enkele Standaardkolommen te vullen.
Het merkwaardige aan dat artikel is evenwel dat Distelmans eigenlijk niet ingaat op de inhoud en de argumentatie van Stockman, maar dat hij vooral duidelijk wil maken dat 'wij, de vrijzinnigen, de eersten waren om met palliatieve zorg te starten'. Nog los van de overweging dat die bewering uit de losse pols geschreven lijkt te zijn -een gedegen studie over de geschiedenis en de verschillende vormen van stervensbegeleiding doorheen de eeuwen, bestaat die al wel?- is 'wij waren eerst', als u het mij vraagt, een nogal puberale bekommernis in dergelijk debat.
'Stop nu eens eindelijk met te suggereren dat vrijzinnigen enkel met euthanasie begaan zijn', schrijft Distelmans. Wie suggereert dat, meneer Distelmans? In het artikel van meneer Stockman lees ik dat niet. En als dat al eens ooit gebeurt, zijn het dan niet vrijzinnigen, zoals u, die bij nogal wat mensen die indruk wekken? Distelmans laat zijn oproep volgen door een anekdotisch verhaaltje over zijn ervaringen in katholieke verzorgingsinstellingen zoveel jaren geleden, om aan te tonen dat zij 'palliatieve zorg' vroeger niet nodig achtten, maar nu wel propageren.
Geen kat kan dat verhaal op zijn waarheidsgehalte controleren, maar er blijkt ook uit dat Distelmans helemaal geen begrip heeft/wil hebben voor christelijk geïnspireerde vormen van stervensbegeleiding, vroeger en nu, maar uitsluitend zijn opvatting en standpunt over euthanasie wil doordrukken.
En als Wim Distelmans dan toch erg veel belang hecht aan 'wie eerst' was, dan zou hij ook de intellectuele eerlijkheid moeten hebben te erkennen dat bij ons en in een groot deel van de wereld de gezondheidszorg en de stervensbegeleding doorheen de eeuwen bijna uitsluitend gedragen werden door de Kerk en door de mateloze inzet van honderdduizenden religieuzen.
' Stop nu eens eindelijk, meneer Distelmans, met te suggereren dat christenen en anderen, die zich verzetten tegen euthanasie en de uitbreiding van de euthanasiewet, een zielig hoopje primitievelingen zijn, die lichtjaren achter zijn.
Overigens is het uiterst merkwaardig dat de uitgebreide en inhoudelijk erg rijke verklaring van de Belgische bisschoppen omtrent de uitbreiding van de euthanasiewet, tot nu toe geen inhoudelijke reactie van bv. Distelmans heeft uitgelokt. Klaarblijkelijk is beweren dat 'wij, de vrijzinnigen, waren de eersten om ons met palliatieve zorg bezig te houden', belangrijker.
05-02-2014 om 08:00
geschreven door Gust Adriaensen
'Elkaar ondersteunen in momenten van lijden' (4)
De inzet van het euthanasiedebat ----------------------------------------
De vierde inzet is van het lijden. 70% van de Belgen zegt voor een zachte dood te zijn. Dat is normaal. We moeten te allen prijze elke vorm van pijn bestrijden en het lijden maximaal verminderen.
Maar als het lijden ondanks alles aanwezig is, zowel bij de zieke als bij de nabestaanden of bij het medisch personeel, hoe kan het dan bewust gedragen worden? Hoe kunnen we ons voorbereiden om het lijden aan te kunnen en te beleven als een beproeving, die we kunnen delen met anderen en samen dragen?
Hoe kunnen we elkaar niet loslaten en ondersteunen in momenten van lijden?
05-02-2014 om 07:20
geschreven door Gust Adriaensen
04-02-2014
'De confrontatie met de eigen dood' (3)
De inzet van het euthanasiedebat ------------------------------------
De derde inzet confronteert ons met onze eigen dood: hoe ons erop voorbereiden en de dood niet ontkennen?
Met wie kunnen we erover spreken, welke voorbereidingen treffen we, hoe laten we ons omringen? Hoe vermijden we van de dood een taboemoment te maken?
Hoe waardig sterven mét respect voor de waarde van het menselijke leven?
04-02-2014 om 10:05
geschreven door Gust Adriaensen
De verspilzucht van de politieke partijen
Het is de tijd (geweest) van de nieuwjaarsrecepties en van de partijcongressen. Groot, groter, grootst. Duur, duurder, duurst.
Al die politieke partijen hebben de mond vol over crisis en bezuiniging en ondertussen vergooien ze miljoenen aan dergelijke inhoudloze goednieuwsshows, die alleen interessant zijn voor de eigen achterban en de media. Het ergste is nog dat ze dat (kunnen) doen met het belastinggeld dat de burger moet betalen voor het laten functioneren van het partijapparaat.
Het extreemste voorbeeld was vorig weekend te zien. De partij die de Vlamingen graag voorstelt als de grote financiële slachtoffers van de Franstalige hebzuchtigen en profiteurs, liet een driedaags zgn. congres op poten zetten, dat volgens de gazetten minstens 700.000 euro had gekost. Enkele dagen geleden werd bekend dat diezelfde partij 300.000 euro uittrok voor de verkiezingscampagne in de sociale media. Voila, al één miljoen euro alleen nog maar in deze prille fase van de campagne. Wansmakelijke verspilling! Dezelfde politieke formatie gaat er prat op te beschikken over straffe madammen en venten, die onverbiddelijk willen optreden tegen marginalen, arme sloebers van binnen- en buitenland, die geen nagel hebben om aan hun gat te krabben.
Opmerkelijk was ook dat de partij die zich Messiaanse (!!!!) allures aanmeet als het gaat om de redding van Vlaanderen (waar zijn we in godsnaam mee bezig?), door duurbetaalde professionals een show in mekaar laat boksen, die helemaal geschoeid is op Amerikaanse leest, en waarbij ik me als Vlaming meer en meer vervreemd voel.
Het wordt de hoogste tijd dat de dotaties aan de partijen, net zoals gebeurd is voor de koninklijke familie, fundamenteel in vraag worden gesteld.
04-02-2014 om 09:56
geschreven door Gust Adriaensen
03-02-2014
'De glijbaan van de zelfbeschikking'
René Stockman, generale overste van de Broeders van Liefde, schrijft in De Standaard van 3 februari, een uiterst belangwekkend opiniestuk in verband met de uitbreiding van de euthanasiewet. Een fragment:
'... Want als we nu toch op die glijbaan (van de absolute zelfbeschikking) zitten, kan ik mij afvragen of ik finaal nog legitiem zal kunnen beslissen of ik wil blijven leven, als mijn leven niet meer zal voldoen aan bepaalde kwaliteitseisen, of als mijn verzorging te veel zal kosten aan de maatschappij? Wie geeft me immers de garantie dat wat vandaag bij wet als een mogelijkheid wordt aangeboden, op termijn geen imeratief karakter zal krijgen? Welke impact zal eens teeds verder uitbreidende wetgeving uiteindelijk hebben op de publieke opinie? We zullen ons steeds meer zedelijk verplicht voelen te kiezen voor euthanasieals we de omgeving niet meer tot last willen zijn en paradoxaal genoeg daarmee onze legitieme zelfbeschikking verliezen.
Voor zo'n maatschappij kies ik niet, want ik zou graag mens en medemens blijven en ook kunnen blijven rekenen op de medemenselijkheid van de anderen, om zo aan mijn onvoorwaardelijke eerbied voor alle leven verder gestalte te geven.'
03-02-2014 om 17:47
geschreven door Gust Adriaensen
'Van alles naar niets in de geneeskunde'
De inzet van het euthanasiedebat (2) -------------------------------------------
Een tweede inzet is de wijziging binnen de medische praktijk, die verbonden is met de grote vooruitgang van de geneeskunde. Als de geneeskunde de grenzen van haar mogelijkheden bereikt, stapt men over van ‘alles’ naar ‘niets’ en is men geneigd meteen zijn toevlucht te nemen tot euthanasie.
Men vergeet de rol van de sedatie, die de pijn verzacht, en het belang van de palliatieve zorg, die mensen op een serene manier voorbereiden op de dood. De artsen en het verplegende personeel worden in hun praktijk aan het twijfelen gebracht, tussen het ‘teveel’ aan geneeskunde en het ‘niets meer’ van de euthanasie.
03-02-2014 om 09:19
geschreven door Gust Adriaensen
Daniël Maes (75), norbertijn van Postel en afkomstig uit Arendonk, is verantwoordelijk voor een seminarie in het zesde eeuwse klooster Mar Yakub in Qâra, gelegen op 90 kilometer van de Syrische hoofdstad Damascus. In Syrië zijn er 2,4 miljoen christenen op 24 miljoen inwoners. Een verre droom van de Vlaamse norbertijn Maes is om van het klooster Mar Yakub een tweede Taizé te maken, dicht bij de bronnen van het christendom, in dialoog met joden en moslims.
Inschrijven noodzakelijk Reservatie is verplicht via een bestuurslid of via de gemeentelijke Bibliotheek
Donderdag 13 maart 2014 1ste Voordrachtavond, “De oorlog tegen Syrië” door Daniël Maes,
Een samenwerking met de bibliotheek en parochie., in het Gemeentelijk Ontmoetingscentrum “Ter Voncke”, 20u00.
Daniël Maes is pater Norbertijn te Postel. Pater Maes woont al drie jaar in Qâra halfweg tussen Damascus en Aleppo, in het oecumenisch klooster Deir Mar Ykub (een soort Taizé van het Midden-Oosten). Hij is daar met de bedoeling een priesterseminarie te beginnen. Momenteel wordt het klooster door salafistische rebellen bedreigd.. de ramen in de refter zijn met zandzakken bedekt.. In maart 2014 hoopt pater Maes in België te zijn en brengt hij ons het verhaal van – het zijn zijn woorden - “De oorlog tegen Syrië”.
Landelijke Gilde Herenthout. Bibliotheek en parochie.
.
--
03-02-2014 om 08:34
geschreven door Gust Adriaensen
02-02-2014
Economie en verdeling van de inkomsten
Paus Franciscus in 'Evangelii Gaudium' -------------------------------------------
Economie en verdeling der inkomsten -------------------------------------------
De noodzaak om de structurele oorzaken van de armoede te bestrijden, kan niet wachten, niet enkel omwille van een pragmatische vereiste, resultaten te boeken en de maatschappij te ordenen, maar om de samenleving te genezen van een ziekte, die haar zwak en onwaardig laat worden en haar slechts naar nieuwe crises kan voeren.
De hulpprojecten, die tegemoetkomen aan enkele dringende vereisten, mogen slechts als provisoire maatregelen beschouwd worden. Zolang de problemen van de armen niet fundamenteel opgelost worden, door af te zien van de absolute autonomie van de markten en van de financiële speculatie en door de structurele oorzaken van de inkomensongelijkheid aan te pakken, zullen de wereldproblemen niet opgelost geraken en kan uiteindelijk geen enkel probleem opgelost worden.
De ongelijke verdeling van de inkomsten is de wortel van het sociale kwaad.
02-02-2014 om 17:32
geschreven door Gust Adriaensen
'GIJ ZULT NIET DODEN'
De inzet van het euthanasiedebat (1)
Op de bijeenkomst van de bisschoppenconferentie in Grimbergen hebben de bisschoppen van België de problematiek van het levenseinde besproken. Dat gebeurde in aanwezigheid van een aantal experts op medisch, juridisch, ethisch en pastoraal vlak. Het wetsvoorstel in verband met uitbreiding van de euthanasiewet voor minderjarigen, d.w.z. kinderen en jongeren, gaat de bisschoppen zeer ter harte.
Ze vragen zich af waarom een wet moet worden gemaakt over een dergelijke delicate materie, als men bedenkt dat Nederland al sinds 2006 over een dergelijke wet beschikt en die nog nooit heeft moeten toepassen. De problematiek heeft de bisschoppen ertoe aangezet de onderliggende inzet van dit initiatief te verdiepen en hun bedenkingen met een breed publiek te delen. Een eerste inzet van het debat is het verbod te doden, dat de basis vormt van onze samenleving.
Door de deur open te zetten voor euthanasie voor minderjarigen lopen we het risico euthanasie uit te breiden tot mensen met een handicap, dementerenden, mentaal zieken en zelfs tot mensen die levensmoe zijn. Op die manier riskeren we ook de zin van het menselijke leven te veranderen.
Menselijke waardigheid alleen nog toekennen aan mensen die in staat zijn de waardigheid van hun eigen leven te erkennen, is mensonwaardig. Op die manier zaait men twijfel over de waarde van het leven van bepaalde mensen.
02-02-2014 om 17:14
geschreven door Gust Adriaensen
01-02-2014
Arcen
... Arcen 16 oktober-18 oktober: Een boeket van tien haiku’s geïnspireerd door een prachtige wandeldriedaagse in Arcen en omgeving. ...
Hotelgast bij het venster --------------------------
De melkbleke zon Zinkt weg in de trage Maas. De herfst is alom.
De Hamert ---------
De kudde schapen Graast onverstoorbaar verder. Ons bestaan telt niet.
Ruïne Bleyenbeek ----------------
Bouwval Bleyenbeek Vol ijver gerestaureerd. Verlangen naar toen.
Het Lange Ven -------------
De bossen gerooid, De slenk van het Lange Ven: Herschep het landschap.
Uitkijktoren ------------
De uitkijktoren: Weids zicht over het Maasland. De kerktorens wiegen.
Het Quin --------
Schotse Hooglanders Spiegelen zich in het ven. Een voorbeeld van zen.
Afferden --------
Het dorp Afferden: De stroom, de grens, een kapel: Wereld en hemel.
Duvelskuul ----------
Zie een klapekster Hoog in de berk bij het ven! Blijft hij er zitten?
Het Schuitwater ---------------
Gelach vult het bos. De boomklever slaat alarm. Te late stilte.
Broekhuizen -----------
Terras aan de Maas. De veerpont vaart heen en weer. De herfstavond valt.
01-02-2014 om 22:25
geschreven door Gust Adriaensen
31-01-2014
Nieuwe betoging voor de zetel van de euthanasiecommissie !
NIEUWE MANIFESTATIE ZONDAG 2 FEBRUARI VAN 15u30 TOT 17u ZELFBESTUURSSTRAAT 4 (DICHT BIJ HET ZUIDSTATION, BRUSSEL) VOOR DE ZETEL VAN DE EUTHANASIECOMMISSIE: DE « GELE HESJES » ROEPEN ONS OP! De eerste manifestatie georganiseerd door het collectief “de Gele Hesjes” was een groot succes! Als gevolg van hun oproep hebben meer dan 300 mensen zich op zondag 12 januari verzameld voor de zetel van de Ccontroleommissie euthanasie van 2002. Deze betoging heeft een ruime weerklank gekregen in de media. Maar we moeten blijven op onze standpunten hameren om gehoord te worden door onze volksvertegenwoordigers! Trek uw gele hesje aan en kom met uw familie, uw kinderen en uw vrienden deze zondag om 15u betogen in de Zelfbestuursstraat! Dit is onze centrale boodschap: geen uitbreiding van de euthanasiewet tot bij kinderen zolang de controle op die wet te kort schiet! Welke zin heeft het om een wet uit te breiden waarvan de toepassing toch ongecontroleerd gebeurt, en misbruiken zo te doen toenemen ? De voorzitter van de euthanasiecommissie, Wim Distelmans, geeft zelf toe dat een belangrijk deel van de toepassingen van euthanasie illegaal zijn. Bovendien worden euthanasieverklaringen die niet conform de wet zijn toch gevalideerd door de commissie. In meer dan 10 jaar tijd en met meer dan 6000 verklaringen die zijn doorgegeven aan de commissie heeft geen enkel geval geleid tot gerechtelijke vervolging, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Nederland, waar dossiers wel worden overgemaakt aan justitie. Meer dan de helft van de effectieve leden van de euthanasiecommissie bestaat uit leden of sympathisanten van organisaties die, zoals bijvoorbeeld RWS (Recht op waardig sterven), ijveren voor de uitbreiding van euthanasie tot steeds bredere groepen van de bevolking. Samen met het collectief “Gele Hesjes”, vraagt actie Actie Gezin dat :
mandaten van leden van de euthanasiecommissie hoogstens één keer verlengbaar worden.
de commissie echt pluralistisch wordt samengesteld, zoals de wet vraagt, en niet de facto in meerderheid bestaat uit leden met een politieke en ideologische agenda ten voordele van de uitbreiding van de euthanasie wet van 2002.
het overmaken van een dossier aan het parket maar 1/3 van de stemmen vereist (tegen 2/3 nu).
Actie Gezin vraagt ookhet terugtrekken van het wetsvoorstel dat toegang tot euthanasie verbreedt tot bij kinderen, reeds gestemd in de Senaat en momenteel ter discussie in de Commissie Justitie van de Kamer, en dat in het partijprogramma van geen enkele partij stond tijdens de laatste verkiezingen en ook geen deel uitmaakte van het regeerakkoord. Daarbij nog iets: Actie gezin roept u ook op om mee te doen aan de Europese pro-family bijeenkomst die ook plaats zal vinden op zondag 2 februari, maar dan van 14u tot 15u op het Luxemburgplein in Elsene. Gelijkaardige manifestaties zullen op de dezelfde dag plaats vinden in meerdere Europese steden. Hartelijk dank! Actie gezin vzw http://www.actiegezin-actionfamille.be/welkom-accueil?lang=nl PS : We danken van ganser harte al degenen onder u die ons financieel ondersteunen. We hebben u hard nodig! Als u het kunt, doe dan een storting (als u uw mailadres vermeldt in de mededeling van uw overschrijving zullen we u persoonlijk bedanken)! Actie gezin is een onafhankelijke en pluralistische vzw. Ze ontvangt geen enkele subsidiëring en werkt enkel met hulp van uw giften. ING 363-0704704-39 – IBAN : BE13 3630 7047 0439 – BIC : BBRUBEBB
31-01-2014 om 16:50
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
'Niemand redt zichzelf.
De gemeenschap is essentieel.'
31-01-2014 om 12:47
geschreven door Gust Adriaensen
30-01-2014
Gedichtendag
Wanneer ik aan wat je zou kunnen noemen een gedicht begin te schrijven weet ik gewoonlijk niet waar het eerste vers me naar toe voeren zal. Dit baart geen ongerustheid want al lijkt het nergens op het blijft een feit dat het aaneenrijgen van woorden een uitstekend middel tegen de verveling is en die bekruipt me soms onweerstaanbaar op donderdagnamiddagen in januari. Maar dat hoeft jou geen zorg te wezen. Dat begrijp je wel.
30-01-2014 om 13:36
geschreven door Gust Adriaensen
Muyters in ongenade-De Roover glorieert
Een politiek actieve persoon die de laatste jaren door bepaalde media, in het bijzonder De Standaard, opgevreeën werd, was ongetwijfeld De Roover. Wat daarin stoorde, was niet wat hij te vertellen had, maar dat hij zich steeds liet opvoeren als een 'onafhankelijke politieke waarnemer'. Terwijl uit alles bleek dat hij een fervente aanhanger was, niet alleen van het nationalisme maar ook van de rechts-liberale enonomische ideeën en visies, die in de NVA meer en meer het communautaire gehakketak overvleugelen. Dat iemand dat gedachtegoed is toegedaan, daarmee is niks mis. Integendeel. In onze democratie zijn vooralsnog 'die Gedanken frei'. Gelukkig maar. Maar dat De Roover lange tijd zijn zelfverklaarde politieke onafhankelijkheid heeft gebruikt om in de media een bepaalde partij te propageren, te verdedigen, te volgen, doet de wenkbrauwen fronsen. Aan die dubbelzinnigheid is nu eindelijk een einde gekomen door een verkiesbare plaats op een kandidatenlijst, wat meneer De Roover waarschijnlijk al lange tijd op het oog had.
Met minister Muyters heb ik echt wel te doen. Deze aimabele man werd enkele jaren geleden als een wit konijn door De Wever rechtstreeks in een ministerzetel geposteerd en wordt nu door de zelfde onaantastbare leider op een vernederende manier bij het politieke huisvuil gezet. En toen Muyters nog even piepte dat hem een ministerpost beloofd was, kreeg hij helemaal de wind van voren van zijn (ex-)partijvrienden. Benieuwd hoe de minister deze slagen met de partijkromstaf zal verwerken. Misschien vindt hij troost in het gedicht van Kipling 'If...'. Mag ik de minister adviseren het in deze ongetwijfeld voor hem donkere periode geregeld rustig te lezen. In het bijzonder de tweede strofe kan wellicht troost bieden met daarin het vers: IF YOU CAN MEET WITH TRIUMPH AND DISASTER... Ik wens het u van harte toe, minister Muyters.
If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim,
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,....
30-01-2014 om 10:51
geschreven door Gust Adriaensen
29-01-2014
Tien jaar geleden overleed Herman Servotte
Op 24 januari 2004 stierf Herman Servotte. Hij werd 74 jaar.
Alle Leuvense ex-studenten germanistiek uit het begin van de jaren zestig, zullen het met me eens zijn: professor Herman Servotte bracht een nieuw geluid, een nieuwe lente in het doceren van de Engelse literatuur.
Niet alleen sprak hij een vlot en sierlijk Engels, in tegenstelling tot vele van zijn collega's, maar ook de manier waarop hij de literatuur benaderde, betekende een breuk met de tot dan toe gangbare academische literatuurstudie. Bovendien was hij een begenadigd lesgever en een charmante gentleman met een bijzonder fijn gevoel voor humor. Iemand die dicht bij zijn studenten stond en toch een zekere afstandelijkheid en een natuurlijk gezag wist te bewaren. Die verbondenheid met de studenten kwam nog het sterkst tot uiting tijdens de Engelandreis in de 1ste licentie, die toen traditie was.
Herman Servotte werd ervaren en geapprecieerd als een man van de wereld, ook al was hij priester. En wat voor een priester!
Hij was vanaf 1982 medepastor in de universitaire parochie en in de jaren 80 ook algemeen proost van de Gezinsgroepen, die in dat decennium hun hoogste bloei kenden. Maar hij maakte zich ook verdienstelijk in het beleid van de Kerk en van de Universiteit . Zo aanvaardde hij de opdracht van kardinaal Suenens om een nieuw concept van priesteropleiding vorm en gestalte te geven en was hij gedurende een tiental jaren vice-rector .
In Tertio schrijft Robrecht Michiels het volgende: 'Servotte zag zichzelf in een brugfunctie, als iemand die steeds op de grens leefde en daar juist wilde leven. Tussen stad en platteland, tussen twee taalgebieden en twee cultuurgemeenschappen, tussen college geven aan de universiteit en universitair beleid, tussen gelovigen en minder-/anders-/niet-gelovigen, tussen een profane bezigheid en het priesterambt, tussen literatuur en geloof, filosofie, theologie en exegese, tussen herinnering en hoop of gisteren en morgen, tussen kerk en wereld.'
De laatste jaren van zijn leven leed Herman Servotte aan de ziekte van Parkinson, die hem het schrijven en spreken geleidelijk aan moeilijker en moeilijker maakte. Dat was een uiterst zware beproeving voor hem. 'Maar', zo zei hij, 'God is bij de lijdenden aanwezig als een moeder, die het lijden van haar kind weliswaar niet wegneemt, maar door haar aanwezigheid kracht en sterkte brengt.'
We shall not cease from exploration And the end of all our exploring Will be to arrive where we started And know the place for the first time. Through the unknown, remembered gate When the last of earth left to discover Is that which was the beginning; (…) And all shall be well and All manner of thing shall be well When the tongues of flame are in-folded Into the crowned knot of fire And the fire and the rose are one.
(T.S. Eliot, Four Quartets)
We zullen niet ophouden met ontdekken En het einde van alle ontdekking Zal zijn aan te komen waar we vertrokken En de plaats te kennen voor de eerste keer. Door de ongekende, herinnerde poort Wanneer het laatste wat op aarde te ontdekken blijft Dat is wat de aanvang was; (...) En alles komt terecht en Alle dingen worden goed Wanneer de vlammende tongen naar binnen zijn gevouwen In de gekroonde knoop van vuur En het vuur en de roos één zijn.
29-01-2014 om 08:40
geschreven door Gust Adriaensen
28-01-2014
De nootjes en aapjes van minister Geens
Het was niet bepaald minister Geens' dag in het parlement toen hij de zichzelf 30% loonsverhoging toekennende toplui van bad bank Dexia, toch per se wilde verdedigen.
Zijn uitspraak dat hij, Geens, wel in staat zou zijn B-post en Belgacom te leiden, maar niet Dexia, was al erg van de pot gerukt en vooral ook erg denigrerend voor de CEO's van die overheidsbedrijven.
De met pathos uitgesproken zin: 'Als je nootjes voedert, krijg je aapjes' , sloeg evenwel alles.
Wellicht heeft minister Geens, hoe verstandig hij zich voordoet en waarschijnlijk ook is -hoewel toch wat te min om bv. een bad bank te leiden-, niet echt beseft welke conclusies uit die boutade getrokken kunnen worden.
Want wat Geens zegt, kan als volgt geïnterpreteerd worden: al die mensen die met een (heel wat) lager loon dan de supervergoedingen van CEO's, moeten tevreden zijn, die dus 'nootjes, peanuts' toegeworpen krijgen, zijn of worden aapjes. Of nog anders: degenen die voor een modaal loon willen of moeten werken, hebben beperkte capaciteiten. Of: met een vergoeding die niet in de honderdduizenden euro's loopt of het miljoen overschrijdt, trek je geen valabele mensen aan.
Maar wel aapjes dus. Nou, dat is dan een ministeriële wijsheid waarin de overgrote meerderheid van de bevolking zich kan terugvinden!
28-01-2014 om 08:01
geschreven door Gust Adriaensen
Belastingontduiking
Minister Vande Lanotte:
'Als iedereen die belastingen moet betalen die ook effectief betaalt, dan is er genoeg geld om de nettolonen van de modale werkende mens omhoog te krikken zonder dat er pijnlijke besparingen moeten worden doorgevoerd.'
De spijker op de kop!
28-01-2014 om 07:35
geschreven door Gust Adriaensen
27-01-2014
Pater Daniël Maes in Syrië
Sedert enkele weken werkt het internetsysteem niet meer in de streek waar pater Daniël verblijft in Syrië.
Wel kan hij nog kort communiceren via sms. In zijn laatste berichtje meldt hij het volgende:
'Het gebombardeerde communicatiespel werkt al half.
We kunnen met gewone lijn niet naar buitenland bellen,
maar wel van het buitenland ontvangen.
Voor de rest status quo.'
Hij vraagt ook dat de heilige Francis van Sales, eens bisschop van Genève, Genève II (waar onderhandelingen gestart zijn tussen regering en oppositie) een flinke duw zou geven'.
Dat wensen en hopen we met pater Daniël.
27-01-2014 om 10:32
geschreven door Gust Adriaensen
26-01-2014
Paus werkt aan tekst over ecologie
De directeur van de persdienst van het Vaticaan heeft bevestigd dat paus Franciscus werkt aan een tekst over het thema ecologie.
De paus wil sterk de nadruk leggen op de 'menselijke' ecologie. Onderwerpen zoals de wegwerpmaatschappij, de plundering van bodemrijkdommen en de bescherming van het milieu en het leven zullen ongetwijfeld behandeld worden.
26-01-2014 om 16:20
geschreven door Gust Adriaensen
23-01-2014
De inzet van het euthanasiedebat
De inzet van het euthanasiedebat Perscommuniqué van de bisschoppen van België – 22 januari 2014
Op de bijeenkomst van de bisschoppenconferentie in Grimbergen hebben de bisschoppen van België de problematiek van het levenseinde besproken. Dat gebeurde in aanwezigheid van een aantal experts op medisch, juridisch, ethisch en pastoraal vlak. Het wetsvoorstel in verband met uitbreiding van de euthanasiewet voor minderjarigen, d.w.z. kinderen en jongeren, dat momenteel in de Kamercommissie besproken wordt, gaat de bisschoppen zeer ter harte. Ze vragen zich af waarom een wet moet worden gemaakt over een dergelijke delicate materie, als men bedenkt dat Nederland al sinds 2006 over een dergelijke wet beschikt en die nog nooit heeft moeten toepassen. De problematiek heeft de bisschoppen ertoe aangezet de onderliggende inzet van dit initiatief te verdiepen en hun bedenkingen met een breed publiek te delen. Een eerste inzet van het debat is het verbod te doden, dat de basis vormt van onze samenleving. Door de deur open te zetten voor euthanasie voor minderjarigen lopen we het risico euthanasie uit te breiden tot mensen met een handicap, dementerenden, mentaal zieken en zelfs tot mensen die levensmoe zijn. Op die manier riskeren we ook de zin van het menselijke leven te veranderen. Menselijke waardigheid alleen nog toekennen aan mensen die in staat zijn de waardigheid van hun eigen leven te erkennen, is mensonwaardig. Op die manier zaait men twijfel over de waarde van het leven van bepaalde mensen. Een tweede inzet is de wijziging binnen de medische praktijk, die verbonden is met de grote vooruitgang van de geneeskunde. Als de geneeskunde de grenzen van haar mogelijkheden bereikt, stapt men over van ‘alles’ naar ‘niets’ en is men geneigd meteen zijn toevlucht te nemen tot euthanasie. Men vergeet de rol van de sedatie, die de pijn verzacht, en het belang van de palliatieve zorg, die mensen op een serene manier voorbereiden op de dood. De artsen en het verplegende personeel worden in hun praktijk aan het twijfelen gebracht, tussen het ‘teveel’ aan geneeskunde en het ‘niets meer’ van de euthanasie. De derde inzet confronteert ons met onze eigen dood: hoe ons erop voorbereiden en de dood niet ontkennen? Met wie kunnen we erover spreken, welke voorbereidingen treffen we, hoe laten we ons omringen? Hoe vermijden we van de dood een taboemoment te maken? Hoe waardig sterven mét respect voor de waarde van het menselijke leven?
De vierde inzet is van het lijden. 70% van de Belgen zegt voor een zachte dood te zijn. Dat is normaal. We moeten te allen prijze elke vorm van pijn bestrijden en het lijden maximaal verminderen. Maar als het lijden ondanks alles aanwezig is, zowel bij de zieke als bij de nabestaanden of bij het medisch personeel, hoe kan het dan bewust gedragen worden? Hoe kunnen we ons voorbereiden om het lijden aan te kunnen en te beleven als een beproeving, die we kunnen delen met anderen en samen dragen? Hoe kunnen we elkaar niet loslaten en ondersteunen in momenten van lijden? De vijfde inzet is die van de spiritualiteit. In het euthanasiedebat gaat het ook over de zin van het leven. Hoe kan de christelijke ervaring ons helpen de confrontatie met lijden en sterven aan te gaan? Als wij het Pasen van Jezus vieren, laat Goede vrijdag ons het drama van het lijden beleven; op Stille Zaterdag is dat het mysterie van de dood en de verlatenheid en op Paaszondag de kracht van de verrijzenis. Hoe kan het paasmysterie ons leven verlichten en inspireren? Hoe kunnen de christelijke instellingen getuigen van een ethische houding inzake deze uitdagingen? Daarnaast hebben de bisschoppen samen met experts in de pastoraal ook gewerkt rond de problematiek van de evoluties in het parochiale landschap in ons land.
23-01-2014 om 17:11
geschreven door Gust Adriaensen
Kom nou minister Geens
Koen Geens voelt zich als een vis in het ministeriële water. Ook al kleurt dat geregeld troebel. En de minister in ongetwijfeld een heel verstandige jongen. Dat behoedt hem helaas niet altijd voor domme beslissingen of uitspraken.
Je moet toch op je kop gevallen zijn, om na de commotie rond het superloon van Thijs, een loonsverhoging met 30% voor enkele topbonzen van de restbank Dexia te steunen en te verdedigen.
Geens kreeg er dan ook terecht flink van langs in het parlement. Hij verdedigde zich als een duivel in een wijwatervat en trok zelfs ten aanval.
Maar zijn pathetische uitroep dat hij, Geens, wel in staat is B-post en Belgacom te leiden maar dat hij de leiding van Dexia niet zou aankunnen, zal bij velen ironische commentaar uitgelokt hebben.
Kom nou, minister Geens! Een man met uw talenten! En wat een vernederende uitspraak voor de CEO's van B-post en Belgacom. Als Geens zijn hand niet omdraait om die jobs op zich te nemen maar dat hij dat niet ziet zitten voor Dexia, was de oorlog omtrent de verloning van Thijs en Bellens meer dan verantwoord en moet er verder nagedacht worden over een nog forsere verlaging.
Eén ding moet minister Geens wel nagegeven worden: de man is m.i. nu al het grootste oratorische talent van zowel het federale als het Vlaamse parlement.
23-01-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
22-01-2014
De weelde in dienst van de mensheid
Pauselijke boodschap aan Economisch Forum Davos: -----------------------------------------------------------
'Ik vraag u er zorg voor te dragen dat de mensheid gediend wordt door de weelde en er niet door wordt beheerst.'
22-01-2014 om 07:56
geschreven door Gust Adriaensen
21-01-2014
De revival van de traditionele vloek
De ouderen onder ons hebben zeker leeftijdsgenoten gehad die van in hun prille jeugd geen volledige zin konden uitbrengen zonder hem te voorzien van vloeken, waarin 'god' in een of andere (taal)vorm aanwezig was.
De laatste decennia verdwenen die als oubollig aangevoelde krachtwoorden, samen met God, naar de achtergrond. Zij maakten plaats voor Engelse vierletterwoorden, die in sommige Amerikaanse, vooral misdaadfilms, het overgrote deel van de conversatie uitmaken.
Maar het moge duidelijk zijn: de traditionele Vlaamse vloek, waarin 'god' een belangrijke plaats inneemt, is terug van weggeweest. Net als God overigens.
Het mooiste bewijs daarvan wordt geleverd door Waes en Wauters. Zij larderen zonder veel remmen, de reacties op hun eigen en de wederzijdse exploten, met een, zeker in taalkundig opzicht, interessante stortvloed aan ouderwets gevloek.
Met toch wel, na een eerste oppervlakkig onderzoek, Waes als kampioen.
21-01-2014 om 19:39
geschreven door Gust Adriaensen
De wraakroepende en dodende kloof
85 miljardairs zijn even rijk als de 3,5 miljard armsten
21-01-2014 om 07:14
geschreven door Gust Adriaensen
20-01-2014
Met beugel naar Hollywood of niet?
Wat zijn we allemaal apetrots dat 'The broken circle breakdown' een Oscarnominatie beetheeft.
Maar in ruime Vlaamse kring heersen er ook bezorgdheid en twijfel en discussie. Nee, niet zozeer over de kwaliteit van de film. 'Met die nominatie hebben we al gewonnen', zegt Felix van Groeningen. En volgens sommige gazetten kan het niet anders of de Oscar wordt ook binnengehaald.
Maar de vraag is: hoe verschijnt Veerle Baetens in Hollywood? Met blokjes of zonder? Om het een beetje oneerbiedig maar alleszins puur volks te zeggen: past heel die ijzerwinkel tussen al dat chic volk of niet?
Nu is het wel zo dat de overgrote meerderheid, zeker der Vlaamse meisjes en jonge vrouwen, met staaldraad hun gebit beteugelen -soms denk ik zelfs dat er meer beugels rondlopen dan er jong volk beschikbaar is.
Het zou wat betekenen voor het zelfvertrouwen van de jongere generaties: Veerle die met beugel en al, een Oscar in ontvangst mag nemen! Wedden dat de kans groot is dat al vlug minstens de 100% beugeldragers worden gehaald. Vandaar dat het begrijpelijk is dat de Verenigde Vlaamse Orthodonten, Veerle Baetens al de goedbedoelde en deskundige raad gegeven hebben om haar beugel niet thuis te laten.
In Flanders no problem dus. De kwestie is: pikken de Amerikanen deze metaalconstructie? Is Veerle sexyer met dan zonder? Is haar lach stralender met dan zonder? Geraakt Amerika onder de indruk van het vakmanschap der Vlaamse orthodonten of staan de VS-collega's al mijlen verder in de tandcorrectiebehandeling?
Als ik de foto aandachtig bekijk, kruipt er twijfel in mijn hart. Zou het toch niet beter zijn het orthodontievakwerk in ons dierbaar Vlaanderland te laten?
20-01-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
19-01-2014
'Verander uw houding tegenover migranten en vluchtelingen'
Paus Franciscus drukte vandaag de hoop uit dat migranten en vluchtelingen in vrede zouden kunnen leven in de landen die hen verwelkomen en dat ze in staat zouden zijn de waarden van hun cultuur te behouden.
In augustus 2013 schreef paus Franciscus al het volgende: 'Een verandering van de houding ten aanzien van migranten en vluchtelingen is nodig bij iedereen. Wij moeten weg van een defensieve houding en van angst, weg van onverschilligheid en marginalisering - wat allemaal typisch is voor een wegwerpcultuur-, en we moeten evolueren naar een houding gebaseerd op een cultuur van ontmoeting, de enige cultuur die in staat is een betere, meer rechtvaardige en broederlijke wereld op te bouwen'.
19-01-2014 om 15:18
geschreven door Gust Adriaensen
18-01-2014
Macht
De traditionele partijen, aldus NVA, klampen zich vast aan de macht.
Een verwachte doorzichtige, maar hoe dan ook simplistische uitspraak.
De traditionele, conservatieve partij, die NVA (geworden) is, zit al sterk verweven in het politieke en financiële Belgische machtssysteem en klampt zich vast aan de macht op Vlaams politiek niveau.
En zij doet er alles aan, net als alle andere partijen, om de macht ook op het federale niveau te grijpen. Dat behoort namelijk tot de essentie en de brandstof van het politieke bedrijf: de macht grijpen, de macht behouden om o.a. de eigen maatschappijvisie en de eigen ambities te realiseren.
Het zo voorstellen dat de eigen partij daaraan niet meedoet, is een flagrante leugen en kiezersbedrog.
18-01-2014 om 13:57
geschreven door Gust Adriaensen
17-01-2014
Paus Franciscus 'Evangelii Gaudium' -4-
Bekommer u om de zwakken ---------------------------------
Het is noodzakelijk nieuwe vormen van armoede en zwakheid - de daklozen, de drugsverslaafden, de vluchtelinge, de inheemse volkeren, de steeds meer vereenzaamde en verlaten oude mensen, enz.- onze aandacht te schenken. We worden ertoe uitgenodigd in hen de lijdende Christus te herkennen en hem nabij te zijn, ook wanneer dat ons klaarblijkelijk geen tastbare en onmiddellijke voordelen biedt.
De migranten betekenen voor mij een bijzondere uitdaging, omdat ik herder van een kerk zonder grenzen ben, die zich moeder van allen voelt. Daarom roep ik de landen op tot een ruimhartige openstelling, die, in plaats van de angst voor een verstoring van de eigen identiteit, in staat is nieuwe culturele syntheses te realiseren. Hoe mooi zijn de steden, die het ziekelijke wantrouwen oveerwinnen, die anderen met hun verscheidenheid opnemen en van deze integratie een ontwikkelingsfactor maken! Hoe mooi zijn de steden, die ook in hun architectonische planning, rijk zijn aan ruimtes die verbinden, samenhang realiseren en de erkenning van de andere begunstigen!
17-01-2014 om 19:28
geschreven door Gust Adriaensen
16-01-2014
Staatshervormingen en economische dynamiek
Econoom Paul De Grauwe wilde graag weten of het waar is wat de voorstanders van de opeenvolgende en steeds maar verder doorgedreven staatshervormingen zo graag beweren. De staatshervormingen -en de ultieme staatshervorming is natuurlijk het opdoeken van België-, zijn noodzakelijk om Vlaanderen een nieuwe economische dynamiek te geven, aldus die voorstanders.
Wat blijkt nu uit De Grauwes analyse? Sinds de jaren tachtig, toen bijna elke nieuwe regering een staatshervorming doorvoerde, is de groei in Vlaanderen stelselmatig gedaald ten opzichte van Wallonië. En ook de groei in Vlaanderen zelf is sinds 1980 trendmatig gedaald en is nu sinds ongeveer tien jaar niet te onderscheiden van de sinds 1980 permanent lage Waalse groei.
De conclusie die daaruit getrokken moet worden is, dat de Vlaamse politieke partijen -de ene al meer dan de andere-, de hervormingen van de staatsstructuren gebruiken/misbruiken, niet zozeer om Vlaanderen in economisch opzicht welvarender te maken, maar omwille van electorale overwegingen.
Daarop is vroeger al herhaaldelijk gewezen. Maar de boodschap verkondigen -ook al is het een valse, zoals blijkt uit De Grauwes studie- dat grotere zelfstandigheid van Vlaanderen automatisch leidt tot grotere welvaart, blijft veel mensen verleiden.
Dat fenomeen bevestigt anderzijds de waarheid van het volkse gezegde: 'De mensen willen bedrogen worden'. Maar het is goed dat er nog mensen zijn als Paul De Grauwe, die de bedriegers ontmaskeren.
16-01-2014 om 07:48
geschreven door Gust Adriaensen
15-01-2014
Reeds meer dan dertig inschrijvingen voor Bijbelstudie
Er liepen reeds meer dan dertig inschrijvingen binnen voor de bijbelstudie die op vrijdag 24 januari van start gaat in De Mantel, Markt 7 in Retie. Inschrijven kan nog altijd.
Het verdient aanbeveling de hele reeks te volgen, zij vormt immers een eenheid. Maar uiteraard is het ook mogelijk slechts een gedeelte van de cursus mee te maken.
Er zijn zes bijeenkomsten, telkens op vrijdag van 14 tot 17 uur. De cursus wordt verzorgd door Jeanne Vercauteren-Vandekeybus en door pater Nicolaas van de Postelse norbertijnenabdij.
Heeft Joke Schauvlieghe een verborgen agenda? --------------------------------------------------
Welke ware Vlaming voelt geen blijdschap en trots nu minister van cultuur Joke Schauvlieghe, onze frietkotcultuur tot Vlaams immaterieel erfgoed heeft verheven?
Bij tallozen komen de zaligmakende herinneringen boven aan de dagen en van die dagen in het bijzonder de avonden en nachten, dat zij bij de frietkoten in hun dorp en stad hun smakelijk gerief nog vonden.
Ook nu nog is het een heerlijk ritueel zich een tip- ofte puntzak friet met een kwak mayonaise erbovenop aan te schaffen en smikkelend door de winkelstraten te flaneren, hoewel de algemeen om zich heen grijpende angst voor de overal spiedende GAS-ambtenaren, dat intense cultureel-culinaire genoegen de laatste tijd terugdrong. Hopelijk doet het feit dat je rondloopt met een pak immaterieel erfgoed in je handen, de GAS-ambtenaren en GAS-burgemeesters tot bezinning komen.
Als je Joke Schauvlieghe en Kris Peeters met glimmende gezichten en vingers ziet toetasten, krijg je zelf enorm veel goesting en winnen zij op slag niet alleen de harten van de duizenden frituristen maar ook van de frietetende Vlamingen en dat is de meerderheid.
Het kan dan ook geen toeval zijn dat deze twee CD&V-coryfeeën, deze prachtige beslissing ten bate van de Vlaamse cultuur namen, niet zo heel lang voor de moeder aller verkiezingen, terwijl een beslissing van hun grootste politieke opponent, de zelfverklaarde Redder des Vaderlands, bij honderdduizenden frietadepten nog altijd een bittere nasmaak heeft.
Hoe dom was het inderdaad van Bart De Wever te luisteren naar zijn stijladviseurs, spindoctors, PR-teams, en zijn volkse aanhankelijkheid aan zijn frietkot -wat in hoge mate had bijgedragen tot zijn bekendheid- af te zweren! Daardoor trapte hij niet alleen op de ziel van de frituristen maar ook op die van honderdduizenden frietetende Vlamingen.
Hoe dom was het zich te laten transformeren in een dure overjaarse yup, die meer bezig is met zijn gewicht en zijn outfit dan met het lot en het geluk der Vlamingen in en rond de frietkoten?
Dan hebben Joke en Kris het beter begrepen. Zie ze daar staan! Gelukkig en voldaan, smikkelend en smakkend, in een oer-Vlaamse setting, volkomen en op natuurlijke wijze geïntegreerd in de Vlaamse frietcultuur die ze daarnet meer dan terecht opgewaardeerd hebben tot VLAAMS ERFGOED, één met het heir der frituristen en frieteters! Vlamingen uit één stuk!! Vlamingen pur sang!!!
14-01-2014 om 09:43
geschreven door Gust Adriaensen
13-01-2014
twitter@pontifex
'Geen enkele bejaarde mens mag een soort van 'balling' zijn in onze families. De bejaarden zijn een schat voor onze samenleving.'
13-01-2014 om 16:28
geschreven door Gust Adriaensen
Volksverlakkerij
Patrick De Wael van Open VLD had in een tv-debat overschot van gelijk: het reduceren van de verkiezingsstrijd tot een duel tussen het zgn. NVA-model en het zgn. PS-model, is kiezersbedrog, is volksverlakkerij.
Het is een tactiek die uitsluitend electorale bedoelingen heeft en daarvoor door de gebruikers ervan, manipulatie verantwoord wordt geacht.
Want wat is de werkelijkheid? In het huidige verkiezingssysteem is er geen federale kieskring. Vlamingen kunnen dus niet voor Di Rupo of Reynders of Milquet of Labille of Demotte stemmen. En Walen kunnen hun stem niet schenken aan Peeters of De Wever of Van Besien of Tobback of Verherstraeten.
Aan Vlaamse kant moet de kiesstrijd dan ook gaan tussen de verschillende Vlaamse partijen. Het anders voorstellen is een loopje nemen met de realiteit en met de democratie. Want die verkiezingsspelregels zijn binnen ons democratisch systeem tot stand gekomen.
Er is nog meer aan de hand, wat iedere oprechte democraat de wenkbrauwen moet doen fronsen. Een verkiezingscampagne helemaal ophangen aan het creëren van een vijandbeeld, is al niet fraai. Maar dat op een extreme manier gefocust wordt op een externe vijand, dat die externe vijand op alle mogelijke manieren wordt gediaboliseerd, in de hoop op electoraal gewin, is ronduit ondemocratisch en gevaarlijk.
13-01-2014 om 14:35
geschreven door Gust Adriaensen
12-01-2014
'Evangelii Gaudium' van paus Franciscus -3-
Neen aan de sociale ongelijkheid, die geweld veroorzaakt -----------------------------------------------------------------
Tegenwoordig wordt van vele kanten een grotere veiligheid geëist. Maar zolang de uitsluiting en de sociale ongelijkheid in de maatschappij en tussen de verschillende volkeren niet overwonnen zijn, zal het onmogelijk zijn, het geweld uit te roeien. De armen en de armste bevolkingen worden beschuldigd van geweld, maar zonder kansengelijkheid vinden de verschillende vormen van agressie en oorlog een vruchtbare voedingsbodem, die vroeg of laat de uitbarsting veroorzaakt. Wanneer de lokale, nationale of wereldwijde gemeenschap een deel van zichzelf aan zijn lot in de marginaliteit overlaat, zullen er geen politieke programma's, ordekrachten of geheime diensten zijn, die met succes de rust zullen kunnen waarborgen. Dat gebeurt niet alleen omdat de sociale ongelijkheid gewelddadige reacties van degenen die door het systeem uitgesloten worden, uitlokt, maar vooral omdat het maatschappelijke en economische systeem fundamenteel onrechtvaardig is.
Zoals het goede ertoe neigt, zich uit te breiden, zo neigt het slechte, waaraan men toegeeft, namelijk de onrechtvaardigheid ertoe, haar schadelijke kracht te vergroten en in stilte de fundamenten van ieder politiek en sociaal systeem, aan te tasten, hoe stevig ze ook lijken te zijn. Als elke daad zijn gevolgen heeft, dan bevat een in de structuren van de maatschappij genesteld kwaad altijd mogelijke elementen van ontbinding en van dood.
Het in de onrechtvaardige maatschappijstructuren gekristalliseerde kwaad is de reden waarom men niet op een betere toekomst hopen kan.
12-01-2014 om 19:59
geschreven door Gust Adriaensen
11-01-2014
Het Katholiek Onderwijs zal katholiek zijn. Of niet zijn.
De aanstelling van Lieven Boeve tot topman van het Katholiek Onderwijs, in opvolging van Mieke Van Hecke, wordt in ruime kring positief onthaald.
Twee discutabel geachte thema's kwamen in de commentaren en interviews sterk naar voren:
-De aanstelling werd door sommigen beschouwd als een overwinning van de coalitie Katholieke Universiteit Leuven en Bisschoppen op de Guimardstraat. Wordt daardoor de invloed van de KUL op vooral het middelbaar onderwijs niet te groot?
-Boeve heeft in het verleden sterk gepleit voor het behoud van de 'K' in de naam van de Leuvense universiteit. Zou hij geen katholieke restauratiepogingen ondernemen in het Katholiek Onderwijs?
Ik ben van mening dat de Guimardstraat inderdaad de nodige waakzaamheid aan de dag moet leggen ten overstaan van de KUL. Ongetwijfeld zijn er in de katholieke universiteiten en hogescholen stromingen aanwezig die het middelbaar onderwijs in een richting willen duwen die het best aansluit bij hun doelstellingen en projecten.
Een gezonde en respectvolle samenwerking kan evenwel vruchtbaar zijn. De universiteiten en hogescholen moeten er niet altijd van uitgaan dat zij de ultieme toetssteen zijn voor de waardebepaling van het onderwijs en de kwaliteiten en talenten van de studenten die vanuit het secundair onderwijs bij hen terechtkomen. Ook de universiteiten en hogescholen moeten zichzelf in vraag durven stellen en hun didactisch en wetenschappelijk niveau durven evalueren. Wat dat betreft is er een veel gezondere samenwerking tussen basis- en secundair onderwijs.
De vragen omtrent het 'katholieker' maken van het Katholiek Onderwijs, door de katholiek Boeve, waren voorspelbaar. Ze zijn eerder een uiting van een m.i. achterhaald anti-klerikalisme in hoofde van sommige journalisten, dan van gedegen, ruimdenkende journalistiek.
Ook al is het positief dat Boeve, net als Van Hecke, er geen geheim van maakt dat hij katholiek is, toch gaf zijn voorzichtige en algemene reactie op die vragen aan, dat hij er moeite mee heeft vrij en vrank een standpunt daaromtrent in te nemen.
En het is toch eenvoudig: het Katholiek Onderwijs kan maar met recht die naam dragen, als het katholiek is. Anders dekt de vlag de lading niet. Het probleem is natuurlijk, dat nogal wat anti-kerkelijke opiniemakers in hun onwetendheid en/of vooroordeel, een 'katholieke lading' gelijkstellen met een terugkeer naar het Rijke Roomse Leven van de jaren 50.
Het klopt natuurlijk niet en het is ook wel ontgoochelend, dat Boeve er zich vanaf maakt met de opmerking dat er aan de 'katholiciteit' van het Katholiek Onderwijs niets hoeft te gebeuren. Dat is pleiten voor immobiliteit. En het is mooi te beklemtonen dat de katholieke scholen 'dialoogscholen' zijn, die dus in gesprek gaan met en respect hebben voor andere levensbeschouwingen en religies. Maar katholieke directie- en personeelsleden en leerlingen kunnen slechts op een evenwaardige wijze in dialoog treden met niet-christelijke leerlingen en ouders, wanneer zij bewust christen zijn en niet bang zijn om voor hun overtuiging uit te komen.
Het is hoe dan ook een van de fundamentele taken van Boeve, wil hij het voortbestaan van het Katholiek Onderwijs op een geloofwaardige manier verantwoorden en verzekeren: de christelijk-katholieke identiteit van het machtige Katholiek Onderwijs duidelijk maken en versterken. Anders wordt het etiket 'Katholiek' alleen maar een reclameslogan. En een leugen.
11-01-2014 om 10:26
geschreven door Gust Adriaensen
10-01-2014
Downsyndroom: een natuurlijke genetische variant
Naar aanleiding van politieke plannen om 55 miljoen euro uit te trekken om ieder ongeboren kind te laten testen op het downsyndroom, schreef Jo Lebeer, docent handicapstudies aan de UA, een opiniestuk waarin hij stelt dat het realiseren van dat plan, een eugenetische maatregel zou zijn, die doet denken aan een onfrisse periode in de geschiedenis.
Enkele uittreksels:
'Als België 55 miljoen euro (!) per jaar over zou hebben voor een gratis prenatale test, en niet voor de ondersteuning van mensen met downsyndroom en gelijkaardige aandoeningen, dan kunnen we dat een eugenetische maatregel noemen.
Wat is nog het verschil met de periode dat personen met een beperking op basis van onvolwaardigheid geëlimineerd werden en dit geruggensteund door sommige artsenen academici? In wezen is de boddschap dezelfde: jij bent een onvolwaardig individu en je wordt maar beter niet geboren.(
'De Canadese Downsyndroom Vereniging publiceerde het statement dat 'het downsyndroom geen ziekte is, geen medische afwijking, maar een natuurlijke genetische variant', zoals een blanke, zwarte of gele huidskleur ook natuurlijke varianten zijn.
Waarom zou men in ons land dan 55 miljoen euro per jaar over hebben om hun geboorte te vermijden?'
10-01-2014 om 08:17
geschreven door Gust Adriaensen
09-01-2014
'De gekke soldaat' in Retie
Op dinsdag 21 januari om 20 uur organiseert Davidsfonds Retie in samenwerking met de Retiese cultuurdienst de pakkende theatervoorstelling 'De gekke soldaat', over het leven in de loopgraven. De voorstelling heeft plaats in GC Den Dries, Kerkhofstraat, Retie.
1914-1918. Oorlog in de Westhoek. Vier jaar lang vechten Duitsers en hun bondgenoten tegen Belgen, Britten, Fransen en nog vele anderen. Honderdduizenden doden zijn het gevolg. De hele streek is platgebombardeerd. De soldaten overleven in de loopgraven. In modder, in drek. Tussen ratten en ander ongedierte. Een Duitse soldaat ziet zijn vrienden één voor één sterven. Hij droomt van zijn geliefde die niet langer heeft kunnen wachten en ondertussen met een ander is getrouwd. Hij probeert niet gek te worden, maar te overleven. De gekke soldaat brengt de gruwel en de waanzin van deze verschrikkelijke periode opnieuw tot leven. Als toeschouwer ‘voel’ je hoe het leven in de loopgraven echt was.
Acteur Tom Lathouwers (Koninklijk Conservatorium, Brussel) speelde o.a. in Oliver en Annie en was te zien in Witse, Mega Mindy, Wittekerke en Aspe. Scenarist Frans Ceusters was bedenker en scenarist van tv-reeksen als De Kotmadam, Boerenkrijg en Jes, schreef voor BRT en AVRO en kreeg ook de Ivonne Lexprijs voor het toneelstuk Gusta.
09-01-2014 om 08:22
geschreven door Gust Adriaensen
Uit 'Evangelii Gaudium' van paus Franciscus -2-
Neen tegen de verafgoding van het geld ------------------------------------------------
'Wij accepteren vredevol de heerschappij van het geld over ons en over onze samenleving. De financiële crisis, die wij meemaken, doet ons vergeten dat aan de oorsprong ervan een diepe antropologische crisis ligt:de verloochening van de voorrang van de mens! We hebben nieuwe goden gecreëerd. De aanbidding van het antieke gouden kalf (vgl. Ex. 32, 1-35) heeft een nieuwe en onbarmhartige vorm gevonden in het fetisjisme van het geld en in de dictatuur van een economie zonder gezicht en zonder een echt menselijk doel. De wereldwijde crisis, die de financiële wereld en de economie aantast, maakt haar onevenwichtigheden en vooral het grote gebrek aan een antropologische oriëntering duidelijk, een gebrek, dat de mens tot slechts een van zijn behoeften reduceert: consumptie
Terwijl de inkomens van enkelen exponentieel stijgen, zijn die van de meerderheid steeds verder verwijderd van de welstand van deze gelukkige minderheid. Deze wanverhouding gaat terug op ideologieën, die de absolute autonomie van de markten en van de geldspeculatie verdedigen. Daarom bestrijden ze het controlerecht van de staten, die de opdracht hebben te waken over de bescherming van het algemeen welzijn. Er ontstaat een nieuwe, onzichtbare, vaak virtuele tirannie, die eenzijdig en onverbiddelijk haar wetten en haar regels opdringt. Bovendien verwijderen de schulden en hun intresten, de landen van de praktische mogelijkheden van hun economie en de burgers van hun werkelijke koopkracht. Bij dat alles komen nog een vertakte corruptie en een egoïstische belastingontduiking, die wereldwijde dimensies hebben aangenomen. De begeerte naar macht en bezit kent geen grenzen.'
09-01-2014 om 00:00
geschreven door Gust Adriaensen
08-01-2014
Uit 'Gaudium Evangelii' van paus Franciscus'-1-
Neen tegen een economie van uitsluiting --------------------------------------------------
53
'Net zoals het gebod 'Gij zult niet doden', een duidelijke grens aanduidt, om de waarde van het menselijke leven te verzekeren, moeten wij tegenwoordig een 'Neen tegen een economie van uitsluiting en van dispariteit van de inkomens' zeggen. Deze economie doodt. Het is niet te geloven, dat het geen opzien baart wanneer een oude man, die gedwongen is op straat te leven, bevriest, terwijl een daling van twee punten op de beurs, groot nieuws is. Dat is uitsluiting. Het is niet langer te tolereren, dat voedingsmiddelen weggegooid worden, terwijl er mensen zijn die honger lijden. Dat is sociale ongelijkheid. Tegenwoordig speelt alles zich af volgens de criteria van het concurrentievermogen en volgens de wet van de sterkste, waar de machtige de zwakkere te gronde richt.
Als gevolg van deze situatie, worden grote delen van de bevolking uitgesloten en naar de rand van de samenleving gedrongen: zonder werk, zonder vooruitzichten, zonder uitweg. De mens wordt als een consumptiegoed beschouwd, dat men gebruiken en dan weggooien kan. We hebben de 'wegwerpcultuur' ingevoerd, die zelfs aangemoedigd wordt.
Het gaat niet langer eenvoudig om het fenomeen van de uitbuiting en de onderdrukking, maar om iets nieuws: met de uitsluiting wordt het lid zijn van de samenleving, waarin men leeft, in zijn kern getroffen. Want door de uitsluiting bevindt men zich niet in de onderste laag, aan de rand of behoort men tot de machtelozen, maar men staat buiten. De uitgeslotenen zijn geen 'uitgebuiten', maar vuilnis, 'afval'.'
08-01-2014 om 08:37
geschreven door Gust Adriaensen
07-01-2014
Word wakker ACW!
Word wakker ACW! ------------------------------
Twee weken geleden meende journalist Sturtewagen duidelijk tekenen van toenadering tussen CD&V en NVA, het kartel dat uit zijn as herrijst, te ontwaren (zie mijn stukje daarover op 20 december). Nu is het de beurt aan journalist Brinckman om die, volgens hem, onmiskenbare prille liefde nog eens te analyseren.
Los van het feit dat de De Standaardjournalisten zich graag overgeven aan politieke koppelaarsactiviteiten, is het wel zo dat het hardvochtige, neoliberale, rechtse sociaal-economische beleid dat NVA voorstaat, op veel vlakken sterk overeenkomt met wat de rechtervleugel van CD&V wil doordrukken.
En die rechtervleugel, met glamourboy Peeters op kop, heeft het al een hele tijd duidelijk voor het zeggen bij CD&V. En dat is ook te begrijpen. Het ACW ligt nog in de touwen. Ook en vooral financieel. Tussen haakjes, denk niet dat er in de topregionen van de CD&V ook maar één traantje geplengd is om de mokerslagen die het ACW kreeg toegediend en om de brutale en onterechte beschuldigingen van fraude en schriftvervalsing.
Sta op ACW! Maak uw leden en heel de bevolking duidelijk dat de beweging afstand neemt van de richting die CD&V uitgaat. Trek uw steun aan die partij terug. Help CD&V niet om een rechts-conservatief regime te vestigen, want de beweging zal stank voor dank krijgen, haar geloofwaardigheid helemaal verliezen en voortdurend energie moeten steken in het afweren van destructieve aanvallen tegen het middenveld.
Hoe kan men politieke hand-en spandiensten blijven verlenen aan partijen die beleid voorstaan en een maatschappijvisie promoten, die haaks staan op de waarden, de visie en de bekommernissen van de eigen beweging?
Als de beweging toch niet echt nog een vuist kan maken binnen CD&V en met de rug bekeken wordt, waarom dan blijven aanschurken tegen die partij? In het Vlaamse politieke spectrum zijn er partijen als Groen en SPA, die veel beter de sociaaleconomische bekommernissen van het ACW en zeker van het ACV, vertolken. Of hou een nieuwe politieke formatie boven de doopvont.
07-01-2014 om 09:12
geschreven door Gust Adriaensen
06-01-2014
Haiku
Zondag 5 januari 2014 ------------------
Een staalblauwe lucht
verandert kale twijgen
in een ragfijn web.
06-01-2014 om 11:39
geschreven door Gust Adriaensen
05-01-2014
Ben Weyts: 'Niet genoeg ontslagen federale ambtenaren'
Ben Weyts, NVA, heeft België kond gedaan dat er niet genoeg federale ambtenaren worden ontslagen.
De vraag rijst: hoe zit het met de Vlaamse ambtenaren?
Alle ambtenaren wezen bij dezen gewaarschuwd!! Big Brother Weyts is watching you!!!
05-01-2014 om 12:08
geschreven door Gust Adriaensen
Bijbelstudie-En het Woord is Vlees geworden
Tijdens zes namiddagen wordt de Bijbel verkend. De eerste bijeenkomst heeft plaats op vrijdag 24 januari van 13.30 uur tot 17 uur, in De Mantel, Markt 8, Retie, België.
Het thema is: de schepping, een herschepping. In het eerste gedeelte begeleidt mevrouw Jeanne Vandekeybus,lerares, de Bijbelstudie. Pater Nicolaas Gorts, norbertijn van de abdij van Postel, past in het tweede gedeelte de Bijbelstudie toe op het leven van elke dag. Voor de eerste bijeenkomst, graag aanmelden voor 20 januari, nicolaasgorts@hotmail.com, 014378265, 0495524654
05-01-2014 om 11:56
geschreven door Gust Adriaensen
04-01-2014
Rik Torfs: 'De Johnny Thijs in elk van ons'
Wie al geruime tijd de columns van Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, leest, herkent het wel zonder veel moeite: in zijn drang om scherp, spits en boutadeachtig uit de taalhoek te komen, zondigt Torfs geregeld tegen de logica of werpt hij zich op als de vertolker van wat 'het volk, de politiek, de samenleving...' denken.
In zijn bijdrage tot de commotie, getiteld 'De Johnny Thijs in elk van ons', -ik begon me al af te vragen: wanneer horen we de stem van Torfs?- omtrent held en martelaar Johnny Thijs, begint het al goed. 'Wie 650.000 euro bruto per jaar te min vindt, hoeft niet te rekenen op sympathie van het volk. Zo dachten onze politici. En toch pakte het anders uit', schrijft Torfs. Waarop steunt hij om te beweren dat 'het volk' sympathie koestert voor de looneisen van Thijs?
Wat dan volgt in Torfs' exposé wordt taalkundig voorgesteld als een verklaring van de 'sympathie van het volk' voor de grootverdiener, maar het heeft er in feite geen bal mee te maken en het is zeer de vraag of 'het volk' er veel van begrijpt.
Met 'Vooreerst omdat het niet om geld gaat' schaart Torfs zich aan de zijde van de klagende Thijs en andere verontwaardigde CEO's, en ik ben er bijna 100% zeker van, dat daarover in brede geledingen van 'het volk' een schaterlach opgaat.
De beschouwingen van de Leuvense rector omtrent verworven rechten, en het oprukkende moralisme met daarbij vragen over de toekomst van de 'meritocratie', zijn interessant. Maar zijn dat ook de overwegingen die, althans volgens Torfs, 'het volk' sympathie doen koesteren voor de man van het grote geld? Ik denk het niet.
Eén ding wordt wel duidelijk. Hoewel de auteur in de formulering geen standpunt inneemt, is de teneur 'pro Thijs'. Torfs schaart zich aan de zijde van de exuberant verdienende CEO's, kan zich ook niet helemaal vrijmaken van de primitieve diabolisering van de PS -het stompzinnige maar tot nu toe electorale succeswapen van de Vlaamse nationalisten-, en grijpt de kans om op een niet zo fraaie manier collega-columnist Hugo Camps, een venijnige en bewust beledigende veeg uit de pan te geven.
Wat wel hout snijdt, is de scherpzinnige vergelijking tussen de afkeer voor Bellens en de adoratie voor Thijs, vanwege de 'Vlaamse publieke opinie'. Maar Torfs verwart eens te meer 'publieke opinie', 'het volk', met de kleine wereld van de media.
Rik Torfs tilt zwaar aan het feit dat minister Labille nog nooit op een lijst gestaan heeft maar wel minister is. En dat feit verleidt hem tot de nogal theatrale rethorische vraag: 'Beschikt iemand, die zijn macht uit het systeem put, in een democratie over de nodige legitimiteit om de stem van het volk te vertolken?' . Die vraag kan inderdaad gesteld worden. Bij iedereen die onverkozen tot minister wordt benoemd. Dus ook bij bv. Muyters. Of bv. Geens. Beschikt deze ongetwijfeld bekwame minister, die evenwel zijn kracht uit het systeem put, over de nodige legitimiteit om de stem van het volk te vertolken, wanneer het om onze centen gaat?
Tot slot. Al dagen besteden de gazetten bladzijden en bladzijden aan een man die tot nu toe als baas van de post, 30 keer meer verdiende dan een postman en in de nieuwe regeling nog altijd 18 maal meer zou verdienen. Om misselijk te worden.
Zie je Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, geleerde beschouwingen wijden of één letter besteden aan het ontslag of de loonsvermindering van een arbeider of bediende?
04-01-2014 om 11:35
geschreven door Gust Adriaensen
03-01-2014
Berichtgeving zoals in de 'boekskes'
Kranten, ook de zelfverklaarde kwaliteitskrant 'De Standaard', brengen graag smeuïge artikels over politieke machinaties, ruzies, samenzweringen, tactische bewegingen. De 'onderzoeksjournalist' schrijft dan een stuk waarin de indruk wordt gewekt dat het een relaas van feiten is, terwijl de tendentieusheid en de politieke keuze van de krant al vlug overduidelijk worden. Kortom, het procédé dat de 'boekskes' toepassen wanneer ze een en ander uit de doeken willen doen over het 'verborgen leven' van celebrities.
Neem nu het artikel 'Wat Labille uit te leggen heeft' van de hand van journalist Wim Winckelmans in De Standaard van 3 januari.
Het is een opeenvolging van verwijzingen naar bronnen in de hoogste echelons van regering en partijen, die niet nader genoemd worden en van suggestieve zinnen, die duidelijk maar één doel voor ogen hebben: de lezer ervan overtuigen dat er ruzie is in de regering, dat minister Labille het spel vuil gespeeld heeft en dat Johnny Thijs held en martelaar is.
Een greep:
-...meer en meer bijval van de coalitiepartners...: welke?
-...meer dan één vicepremier vindt dat minister Labille een loopje heeft genomen met zijn mandaat...: wie?
-...volgens één vicepremier...: wie?
-...dit element is ons duidelijk verzwegen geweest, klinkt het bij een regeringspartij...: welke regeringspartij?
-...wordt ook duidelijk dat herhaaldelijk beloften werden gedaan...: door wie?
-...hij wou geen uitzonderingsregime, zegt een vicepremier...: welke vicepremier?
Conclusie: De Standaard heeft bijna twee bladzijden over voor een konkelfoesartikel waarin een mee konkelfoezende journalist een podium geeft aan konkelfoezende politici. Het artikel zou echt niet misstaan in de 'Story', 'Dag allemaal' of andere 'boekskes'.
Maar er is, zoals ik boven aangaf, meer aan de hand: De Standaard neemt een loopje met de objectiviteit en de transparantie die je in een 'relaas van feiten' verwacht. De Standaard neemt in een 'nieuwsbericht' bepaalde posities in, maakt zijn opinie overduidelijk: tegen Labille en de PS, voor Johnny Thijs en zijn (CEO)-aanhangers, voor het behoud van de superlonen voor CEO's, tegen een verlaging .
Dat onder het artikel verwezen wordt naar 'Opinie op bladzijde...' mag waarlijk het toppunt van cynisme of van domheid genoemd worden.
03-01-2014 om 14:04
geschreven door Gust Adriaensen
twitter@pontifex
'God toont zichzelf niet in kracht of macht, maar in de zwakheid en kwetsbaarheid van een pasgeboren kind.'
03-01-2014 om 07:06
geschreven door Gust Adriaensen
02-01-2014
Jeanne Brabants overleden
Jeanne Brabants 1920-2014
danseres en choreografe
oprichtster Ballet van Vlaanderen
Icoon van de Vlaamse danswereld
02-01-2014 om 13:39
geschreven door Gust Adriaensen
Wensen voor 2014
Wat ik u allen (en ook mezelf) van harte toewens: ----------------------------------------------------
-een goede gezondheid naar geest en lichaam
-een boeiende verhouding tussen gezinsleden
-heel veel vriendschap en liefde
-vreugde, blijdschap en speelsheid met reden of zomaar
-troost wanneer u die nodig hebt
-geborgenheid in uzelf, in anderen, in uw thuis, uw dorp of stad, uw streek
-verbondenheid met de natuur, respect voor de leefomgeving
-intellectuele en emotionele soepelheid, geen verstarring
-woede om onrecht
-openheid en gevoeligheid voor spiritualiteit en mysterie
-oog en hart voor schoonheid in cultuur en natuur, in woord, klank, kleur, beweging, vorm
-interesse, geen onverschilligheid
-blijvend wantrouwen tegenover alle vormen van macht, ook al oefent u zelf mogelijk een stuk uit
-respect voor ieders persoonlijkheid , afwijzing van massabeïnvloeding
-humor en relativiteitszin om overeind te blijven
-vrijheid, vooral innerlijke
-nederigheid
-dankbaarheid ------------------------
GELUKKIG NIEUWJAAR!
--------- ----
02-01-2014 om 08:28
geschreven door Gust Adriaensen
01-01-2014
Bijbelcursus
TJCII Belgium organiseert in 2014 een bijbelcursus in 'De Mantel', Markt 7 in Retie.
Er zijn zes bijeenkomsten, telkens op vrijdag van 14 tot 17 uur. De cursus wordt verzorgd door Jeanne Vercauteren-Vandekeybus en door pater Nicolaas van de Postelse norbertijnenabdij.
De eerste bijeenkomst heeft plaats op 24 januari en heeft als thema: 'De schepping, een herschepping'. Graag aanmelden voor 20 januari.
De Vlaamse regering heeft beslist zich terug te trekken uit de coöperatie Jobpunt Vlaanderen, de ze zelf oprichtte. De organisatie zou een te socialistische signatuur hebben.
Deze maatregel past, zoals Marc Reynebeau in De Standaard schrijft, bij de opties van de nieuwe 'Zweedse' coalities, de Vlaamse en de in aanbouw zijnde federale regering:
1. het aantal kabinetsleden opnieuw uitbreiden, terwijl het aantal ambtenaren sterk zal inkrimpen.
2. de functie van de Bouwmeester opdoeken.
3. hakken in de steunpunten die het beleid wetenschappelijk bijsturen.
4. het ideetje om federale topambtenaren zonder meer politiek te benoemen- en dat terwijl de Vlaamse regering van haar ambtenaren eist dat hun dienstverlening niet alleen neutraal is, maar ook 'als neutraal' ervaren wordt.
Conclusies liggen voor de hand, aldus Reynebeau: de politieke benoemingen zijn terug, overheidsfuncties worden geprivatiseerd, eventueel bouwpromotoren geplezierd.
Kortom, waartegen in het bijzonder N-VA in het verleden altijd gefulmineerd heeft, haalt ze, nu de partij de macht heeft, door de grote poort binnen.
Dat is nog eens een verandering, zeg!