Het wordt dikwijls gezegd en geschreven: als het op coalities aankomt, dan wegen uiteindelijk de te verdelen postjes het zwaarst. Kieper dan je ideologie, je visies, je met veel bombarie in de campagne en erna verkondigde eisen in de vuilnisbak en zorg ervoor dat je erbij bent.

Het navrantste voorbeeld daarvan vind je nu bij de Vlaamse liberalen. Die roken en kregen de kans om deel uit te maken van de Vlaamse regering... en hopsakee, Rutten kon niet snel genoeg onder de dekens (met leeuwtjesmotief?) kruipen lekker dicht bij Beke en De Wever.

Die twee heren hadden al een regeringsprogram na enkele weken  kant- en- klaar en waren niet geneigd om daar ook nog maar één jota aan te veranderen. Geen probleem voor Gwendolyn, die Wouter en Bart verzekerd had, dat al die programma's en partijstandpunten toch maar bullshit is, wat door haar bedgenoten met een begripvolle blik en een ironisch lachje werd beaamd.

Zo gebeurde het dus dat de Open VLD deel kon uitmaken van de Vlaamse regering zonder ook maar enige inbreng gehad te hebben in het regeringsprogramma en dat mevrouw Rutten voor die prestatie door sommige 'bevlogen' liberale toppers, een 'mirakelvoorzitter' werd genoemd.

De ware Vlaamse liberalen steeg het schaamrood naar de wangen en ze namen zich voor niet langer voor dergelijk 'tot postjes gereduceerd liberalisme' te kiezen.

24-07-2014 om 08:09 geschreven door Gust Adriaensen

Björn Rzoska, fractieleider van Groen, is van mening dat CD&V 'volop kiest voor een conservatieve regering op Vlaams en federaal niveau'.

 'CD&V steekt de progressieve stemmen in haar rechterzak om conservatief beleid mogelijk te maken. Vele progressieve kiezers die voor CD&V hebben gestemd, moeten zich vandaag bekocht voelen', besluit Rzoska. 'En door met de coalitiepartners van de Vlaamse regering front te vormen voor federale onderhandelingen, speelt ze ook nog eens volop in de confederale kaart van N-VA.'

22-07-2014 om 20:30 geschreven door Gust Adriaensen

Professor Nuyens (KUL-UA):

'Ruim een miljoen Belgen slikt elke dag antidepressiva. Dat is 30 procent meer dan gemiddeld in Europa en bijna even hoog als in Zweden, Finland en Denemarken.'

22-07-2014 om 09:08 geschreven door Gust Adriaensen

Ons vaderland, ons dierbaar land der Belgen is in het bezit ener koningin die de wereld ons benijdt. Zo knap, zo charmant, zo lief, zo vol empathie, zo stijlvol. Ik verheel u niet dat ik een boontje voor haar heb. En samen met mij, vermoed ik, de elf miljoen andere Belgen.

Vandaar dat ik op deze Nationale Feestdag verontwaardigd ben, woest. Haar schoenadviseurs zouden met onmiddellijke ingang met klikken en klakken, met heel hun schoenenwinkel aan de deur gezwierd moeten worden.

Ik ben vervuld van een diep medelijden met Hare Koninklijke Hoogheid. Heb je gezien hoe ze gedwongen werd, moeizaam en gedwongen onelegant op haar eindeloos hoge hakken over de Brusselse kasseien te strompelen?

Wie haalt het in zijn hoofd dat onze aimabele koningin, nota bene moeder van vier kinderen, aan te doen. De lieve glimlach bleef weliswaar op haar nobele gelaat. Maar zij leed, haar gewrichten wrongen tegen, uit heel haar lichaamstaal sprak een immens ongemak, dat zich ook onmiddellijk verspreidde in de harten en de lijven van alle ware Belgen.

De schoenenstylist die Mathilde dergelijk schoeisel aan de koninklijke voeten heeft gepraat, moet een stilettohak in zijn hersenpan gekeild gekregen hebben.

Maar vind troost Hoogheid, in het medeleven van uw volk! En ik ben er zeker van: eens de deur van het paleis achter u dichtgevallen was, hebt u die ondingen weggezwierd en heeft koning Filip die lekker zittende muiltjes aan uw sierlijke voeten geschoven.

En niet vergeten: sla die schoenenadviseur-van-mijn-botten in de ban!

21-07-2014 om 18:22 geschreven door Gust Adriaensen

VIII/18

Zondag 20 juli 2014

Is niets meer “heilig”, dan is ook niets meer “veilig”

De erkenning van het heilige blijft onuitroeibaar aanwezig in iedere samenleving. Het verdwijnt niet, het verplaatst zich. De Franse Revolutie wilde het religieuze en het heilige voor goed uitroeien en het hoogtepunt van de “laïciteit” vieren, door de “Verlichting van de opperste Rede”. In de geschiedenisboeken wordt dit tot nu toe nog beschouwd als een vooruitgang in de menselijke beschaving. In feite was het een terugkeer naar de oertijd. Een vrouw werd op een hoge troon geplaatst in de kathedraal en iedereen moest niet zomaar de rede erkennen maar de “Godin” van de Rede aanbidden. De leden van de ISIS (in ’t Frans EIIL, in het Arabisch Daesh), voorlopig herleid tot IS (islamitische staat), wellicht de meest beestachtige groep, hebben eveneens de onweerstaanbare drang om hun duivels gedrag te rechtvaardigen als zijnde heilig: Allahoe Akhbar.

Ook al schijnt de westerse beschaving het heilige grondig opgeruimd te hebben, dit is slechts schijn. Een begrafenisdienst in een crematorium is niets anders dan een slechte copie van een begrafenisdienst in een kerk, maar dan nagenoeg zonder inhoud. Of kijk naar het verloop in een modern ziekenhuis, dat de gebruiken van het ritueel uit onze middeleeuwse kathedralen probeert toe te passen. De personen met witte jassen zijn als de priesters en hebben de leiding. Zij mogen komen op plaatsen die voor anderen ontoegankelijk zijn en die als “het heilige” beschouwd kunnen worden. Het gewone volk moet in stilte op de voorziene plaasten wachten. Of denk aan het verloop van het WK voetbal, dat volgens strikte liturgische voorschriften is georganiseerd..

De vernietiging van het Syrische volk en land, van het Iraakse volk en land, van het Palestijnse volk en land, de uitroeiing van christenen, de etnische zuiveringen zoals nu in Oekraïne en elders, de algemene ontwrichting van nagenoeg alle morele waarden in het Westen, de vernietiging van de menselijke waardigheid en leven, van huwelijk en gezin, van de soevereiniteit van volk en land... het vormt allemaal samen één geheel: de strijd tussen de duivelse machten en het Rijk Gods. De eersten willen de glorie en de macht van mensen verheerlijken. De kenmerken hiervan zijn leugen, verdeeldheid, onderdrukking, verwoesting, moord en zelfvernietiging. Het tweede geeft waarheid, eenheid, blijvende vreugde en leven. Deze strijd tussen goed en kwaad en de vermenging van beiden, zullen blijven bestaan tot aan het einde der tijden.

Het heilige behoort alleen aan God toe. Een samenleving die zichzelf het heilige toeëigent, verwordt tot een heidense, dierlijke barbarij, zoals de Franse Revolutie bewezen heeft. Dan zijn samenlevingen in staat om mensen te slachten en gelijk wat, zelfs beesten te aanbidden. De ontkenning van de heiligheid van God is de zelfvernietiging van de mens. “Toen liep de hele wereld het beest vol bewondering achterna en zij aanbaden de draak omdat hij aan het beest de heerschappij had gegeven” (Apocalyps 13, 3-4). De Apocalyps komt steeds dichter bij.

Humanitaire hulp… voor wie?

Er is herhaaldelijk en druk overleg gepleegd over het verlenen van hulp in die gebieden die door “de oppositie” worden gecontroleerd. Syrië heeft het daar moeilijk mee. De “internationale gemeenschap” maakt hiervan gebruik om nog eens Syrië te beschuldigen en te zeggen dat “het regime” zijn eigen volk uithongert. Zo wil ze Syrië dwingen onafhankelijke humanitaire hulp toe te laten. Inmiddels werd door de VN Veiligheidsraad unaniem resolutie 2165 aanvaard om langs bepaalde grensovergangen met volledige erkenning van de Syrische soevereiniteit hulp te bieden. Hoe zich dit concreet zal uitwerken laat ik nu terzijde. Ik wil slechts de dubbelzinnigheid die achter deze lobby schuilt aan het licht brengen.

Bachar al-Jaafari, Vitaly Churckin en Li Baodong, de permanente vertegenwoordigers van respectievelijk Syrië, Rusland en China, hebben voor het wereldforum duidelijk en volkomen eensgezind de vinger op de wonde gelegd. Als humanitaire hulp gepolitiseerd wordt, is ze een verkapte vorm van hulp aan het terrorisme. Iedere hulp aan een land dat tot de UNO behoort moet, volgens internationaal recht, met toestemming van die regering gebeuren. Vijftien Syrische en Arabische juristen hadden in een brief hieraan al herinnerd. Een aantal landen blijven echter alle mogelijke middelen aanwenden, zelfs “humanitarie hulp”, om Syrië te ontwrichten.

Tegen Syrië wordt een soort wereldoorlog georganiseerd door wereldheersers met tienduizenden terroristen uit meer dan 80 landen. Hoe kunnen honderden jongeren uit Frankrijk, Engeland, België en duizenden uit Tunesië, Saoedi-Arabië en van elders zonder paspoort of enige voorziening hier “toevallig” komen moorden? Ook in België kun je openlijk en zonder enig probleem alle informatie en hulp krijgen. En nu hebben we weer een triestige primeur in Vlaanderen. Een “jihad-expert”, “een onderzoeker” aan twee gerenommeerde universiteiten krijgt alle ruimte en medewerking voor zijn haatcampagnes tegen Syrië en het aanwerven van nieuwe strijders. Het ziekelijk gedoe van deze gedrogeerde geest wordt fier in een weekblad uitgesmeerd. Ondertussen zijn de 500 miljoen dollar van Obama juist bedoeld om de gebieden van deze rebellen uit te breiden en te versterken want deze noemt hij “bevrijde gebieden” waar hij nu de vrede wil “stabiliseren”. Dat deze “gematigde rebellen” al 33 leden van de Rode halve Maan (hier de tegenhanger van het Rode Kruis) hebben gedood wordt verzwegen. Moeten we blij zijn omdat er zovelen “gematigd” werden omgebracht? En dan maar ijveren voor “humanitaire hulp”! Wanneer je bij uw gebuur stiekem de kraan van de wasbak in de keuken gaat opendraaien en je komt daarna met emmer, dweil en aftrekker mee helpen, ben je niet alleen een huichelaar maar vooral een lafaard. Draai de kraan terug dicht en de problemen zullen vlug opgelost zijn. De ellende van het Syrische volk werd en wordt veroorzaakt door de rebellen, in dienst van buitenlandse wereldheersers. Wanneer de “internationale gemeenschap” eensgezind haar terroristen hier opruimt, is er meteen rust en kan het land zich vlug herstellen. En dit willen sommigen juist tegen iedere prijs beletten.

Na de aanslag van 11 september 2001 in New York zei generaal Wesley Clarck openlijk dat “wij” (G. Bush met zijn militaire raadgevers) besloten hebben in vijf jaar tijd zeven landen aan te vallen (waaronder Syrië, Irak, Libië en niet Saoedi-Arabië, waar de meeste vermeende terroristen vandaan kwamen!) . Alles is te beluisteren op youtube. De zogenaamde strijd tegen het terrorisme was daarna maar een voorwendsel om landen die de opperheerschappij van de bankenindustrie niet erkenden en de WTO (World Trade Organisation) weigerden te tekenen, aan te vallen en te onderwerpen. En zo zijn we heel ver verwijderd van een edelmoedige humanitaire hulp.

Apocalyptische toestanden ...

We beleven alweer een spectaculair wereldnieuws: een nieuw kalifaat met een kalief voor de 21^e eeuw. De volle naam van deze zelfverklaarde kalief luidt: Abu Bakr al-Baghdadi al Hussayni al Qurashi. Hij geldt als de opvolger van Mohammed, “de emier van de gelovigen”, laten we wat oneerbiedig zeggen “de superplus van de mohammedanen”. Die man trekt echter niet alleen alle religieuze maar ook politieke macht naar zich toe. Zijn kalifaat begint bescheiden (?) in Irak maar met de bedoeling dit uit te breiden tot de “omgeving” en uiteindelijk tot heel de wereld.

Voor fanatieke moslims schijnt een kalief en een kalifaat de grote droom te zijn. Het moet een “theocratie” worden volgens “de weg van God”, waarbij zij zelf echter hun onmenselijke wetten opleggen. Zij dromen van een soort wonderlijk herstel van een gouden periode van de islam als wereldoverheersing. Een dergelijke “gouden periode” als ze ooit bestaan zou hebben, was in hoofdzaak te danken aan de christenen, zoals Philip Jenkins in zijn schitterende studie over de duizend jaar van “het vergeten christendom” aantoont. En de beginperiode was al getekend door bloedige strijd (632-661). De eerste kalief Abu Bakr wees zijn opvolger zelf aan: Omar. Er ontstond echter grote onenigheid en deze werd vermoord, evenals de twee volgenden: Osman en Ali. Daarna komt een langduriger kalifaat van de Omeyyaden van Damascus (661-750), van de Abassiden van Bagdad (750-1258) en van Cairo (1261-1517). Er volgen nog kalifaten in Noord-Afrika, Egypte en Cordoba en uiteindelijk zullen de Ottomanen eeuwen lang hun kalifaat vestigen (1517-1924) totdat Kemal Atatürk in 1924 dit Ottomaans kalifaat voor goed zal afschaffen en de Turkse republiek stichten, waarvan hij de eerste president wordt. Een internationaal congres in Cairo (in 1926) wil echter de oude glorie herstellen, wat evenwel niet lukt. Het eindigt met een algemene oproep om het kalifaat te herstellen.

En hieraan heeft dus meneer Abu Bakr enzovoort, in Irak gevolg gegeven. Ook nu is er echter vanaf het begin weer strijd. Trouwens voor de ongeveer 15 % van de moslimwereld, de sjiieten, kan de kalief geen soenniet zijn. Zij volgen Ali, de neef van Mohammed. Bovendien, Abu Mohammad al-Jolani, de leider van al-Nousra kondigt aan dat hij zijn eigen kalifaat sticht en zijn eigen Islamitische staat van Damascus (al-Shamaan), omdat zijn tegen-kalief miljoenen dollars van hen zou gestolen hebben. Dat er veel geld mee gemoeid is, wisten we al. De eerste financieringen van allerlei terroristische groepen gebeurde heimelijk en tactisch langs diplomaten en zakenmensen. Dan veroverden ze zelf inkomsten van de gestolen olie, drugshandel, verkoop van aller kostbaarste historische stukken of langs kidnapping. Sinds 9/11 zijn er voldoende fondsen vrij gemaakt voor “de strijd tegen het terrorisme” en dit gaat vooral naar... terroristische groepen. Het koppige Syrië dat de soevereiniteit van zijn volk en land blijft verdedigen is hierbij het internationaal doelwit. Als de vernietiging van Syrië niet lukt, beginnen ze opnieuw in Irak en Libanon. Of het nu de droom is van een wereldkalifaat, van een zionistische wereldoverheersing, van een “nieuwe wereldorde” of een “New Middle East”, een vrijzinnig Europa op grond van de rede, iedere aardse heerschappij is gericht op menselijke glorie en wordt slechts bereikt door het uitmoorden en onderdrukken van massa’s mensen en het vernietigen van landen. Nogmaals apocalyptische vooruitzichten.

Een strijd tegen de BRICs?

Tegelijk worden er ook zaadjes van hoop uitgestrooid. Daags na het voetbalfeest werd in Fortaleza de 6^e top gehouden van de BRICS (Brazilië, Rusland, Indië, China, Zuid-Afrika) om “zaadjes voor een nieuwe financiële structuur” te zaaien, die meer onafhankelijkheid biedt van de wereldbank (ik blijf weigeren dit woord met hoofdletter te schrijven!) en het IMF en meer de belangen van de betrokken landen zal dienen. Tegelijk kwam er een krachtige verklaring tegen landen die het internationaal terrorisme in Syrië blijven steunen.

Het is niet toevallig dat het nieuwe kalifaat zich uitstrekt aan de grenzen van de kernlanden van de Brics, nl. Rusland, Indië en China. Is dit een onderdeel van dezelfde strijd van het westers imperialisme om in deze landen fanatieke moslims aan te wakkeren?

Onze Argentijnse en Duitse paus hebben mogelijk met spanning de wedstrijd om de wereldbeker voetbal kunnen volgen, waarbij uiteindelijk de laatste de eer van de overwinning behaalde. Geef ons dan maar een dergelijke “westerse” wedstrijd voor onze twee pausen in plaats van alle gruwelen van deze terroristen.

Syrië viert feest

Er wordt op dit ogenblik in onze streek nog zwaar gevochten en er zijn meerdere jonge soldaten door terroristen gedood. De gruwelen houden niet op. Toch is er goede hoop dat de streek zal gezuiverd worden van rebellengroepen dankzij de heldhaftige en systematische inzet van het leger. In het oosten van het land is het nog moeilijker. Toch gaat Syrië zijn weg van onafhankelijkheid verder. Op 16 juli heeft de president de eed afgelegd. Het werd een groots feest in Damascus met een lange toespraak, herhaaldelijk onderbroken door luid applaus en lachende gezichten. Het nalezen van de toespraak van de president is de moeite waard.

De president prees het volk dat zo eensgezind blijft in de strijd tegen het internationaal terrorisme en buitenlandse heersers die “hun democratie” willen opdringen. Hij dankte de twee andere presidentskandidaten om hun inzet. Hij prees de moeder die al vanaf vijf uur ’s morgens aan het stemlokaal stond met een foto van haar vermoorde zoon, de gewonde soldaat die in zijn rolstoel ging stemmen en de honderdjarige vrouw die wilde deelnemen aan de verkiezingen. De westerse kolonialisten met hun handlangers hebben de verkiezingen willen boycotten maar ze hebben gefaald. Zij willen ons tot slaven maken in eigen land, zei hij, maar het volk heeft zelf de leiding genomen en gesproken. Deze overwinning is echter te danken aan het bloed van onze martelaren. Hij sprak ook over het beleid in de toekomst. Hij wil iedere onnodige confrontatie met het westen vermijden maar de huichelarij blijven ontmaskeren. Landen die nu volop het terrorisme steunen, zullen er vroeg of laat zelf slachtoffer van worden. Hij wil iedere buitenlandse inmenging blijven afwijzen en resoluut het terrorisme bestrijden. Tegelijk wil hij verder werken aan de onderlinge verzoening en de heropbouw van het land.

Over heel het land werden nogmaals spontane volksfeesten gehouden. In Sweida organiseerde een afdeling van de revolutionaire jeugd een feest om de “overwinning van alle Syriërs” te vieren. In Lattakia was het de Nationale Studentenvereniging. In Tartous de raad van bestuur van de gezondheidsdienst die voor hun gebouwen een meeting hield met een toespraak van de directeur Yassin Ibrahim, die zijn hoop uitsprak op een spoedige terugkeer naar de veiligheid van het land. Ook het volk van de Golan stuurde een hartelijke felicitatie naar de president en prees hem als de leider van Syrië én van het Arabische verzet. En bij deze gelegenheid organiseerde het Syrisch Amerikaans Forum in New Jersey een “Ramadan fast-breaking” (Iftar) om zijn solidariteit te betonen met het Syrische volk en de president, in hun strijd tegen het terrorisme.

Daags na de volksfeesten heeft de IS een zeer zware aanslag gepleegd. In Palmyra werden honderden mensen gedood, de gasleidingen en energievoorraden ontwricht waardoor ook wij voorlopig erge stroomonderbrekingen zullen hebben en een oliebron veroverd. Het is de duivelse reactie op de vreugde en de vrijheid van het volk. Het ziet er ook naar uit dat de eenheid van het volk uiteindelijk zal overwinnen. Het leger zal ook hier systematische de leiding terug overnemen.

Mar Yakub viert feest... midden een diepe pijn

In deze sfeer van oorlog en pijn hebben we zaterdag mijn gouden priesterjubileum gevierd. Ik had niets gezegd en niets gevraagd omdat we tenslotte nog steeds in oorlog leven, maar blijkbaar werd de bisschop verwittigd. Maandag kwam hij onverwachts een kort bezoek brengen om te zeggen dat hij wil voorgaan in de eucharistie, Mgr. Jean Abdo Arbach. Hij is van Yabroud maar was jarenlang bisschop in Argentinië en van daar een goede vriend van de huidige paus. Met mijn vlekkeloze spierwitte norbertijnentoog was ik wel erg ver verwijderd van de clochardskledij van onze ordestichter Norbertus, die een ruwe pij droeg van ongeverfde wol. Ik zal de paus zeggen dat gij hier zijn concurrent zijt, grapte de bisschop.

Het misformulier werd genomen van de grote profeet Elias (die voor morgen op de byzantijnse kalender staat). Hiermee wilde de bisschop tegelijk de patroon van het monastieke leven en van onze gemeenschap vieren. De bisschop was getooid in schitterende witte en versierde gewaden, abouna Georges en ik in het goud. Het feestgewaad voor mij was door de zusters voor deze gelegenheid ook gemaakt. De bisschop hield een feestrede. Hij deed natuurlijk ook een dringende oproep om te blijven bidden dat God ons het zware juk dat op Syrië en ook op de Syrische christenen drukt zou verlichten, wegnemen of ons de kracht geven het te dragen. Zulk een byzantijnse pontificale dienst is erg feestelijk en de bisschop heeft een prachtige zware stem. Als kleine kudde van nauwelijks twintig mensen vormden we werkelijk de Kerk van het Midden-Oosten. En we hadden geluk. Pas op het einde van de dienst viel de stroom uit. Ik dankte de bisschop en beloofde voor hem te bidden en God te vragen dat Hij hem de eventuele overdrijvingen jegens mij welwillend zou vergeven, waartegen hij lachend protesteerde.

Ook de receptie was fijn verzorgd met allerlei versnaperingen en versieringen. Trouwens, vanaf ’s morgens vroeg werd ik al verwend. Een laptop voor mijn deur produceerde heerlijke Hildegardgezangen om wakker te worden. De fraters hadden voor een typisch Belgisch ontbijt gezorgd: zacht gekookt eitje met geroosterd (echt Europees) brood, een glas frisdrank, een tas warme melk en een kommetje rijstpap. Ik had er wat moeite mee, wetend dat zovele mensen nog in nood zijn. Gelukkig kan inmiddels in onze streek goed voor de gezinnen gezorgd worden. Bovendien, als ik niet gezond blijf hebben ze met mij nog veel meer last.

Het middageten was op zijn Belgisch: kip met fritten (hand made!). De zusters hadden voor de gelegenheid hun habijt afgelegd en ieder had zich in de mooiste nationale klederdracht getooid: Bretoens, Portugees, Chileens, Venezolaans, Syrisch, ook de kinderen. Werkelijk prachtig. In de loop van de middag bracht ieder een lied of een dans met de bijbehorende uitleg. Kleurrijk en inspirerend. En ’s avonds werd in de kleine binnentuin een warme falaffel met een tas thee verorberd in een ontspannend en gezellig samenzijn. Op de muur werd een grappige film vertoond en voor mij was een mooie hangmat geïnstalleerd, zodat ik al liggend en wiegend alles kon volgen. In de oude monastieke traditie werd aan gouden jubilarissen de “baculum senectutis”, de stok van de ouderdom, gegeven. Ik moet eerlijk toegeven, een hangmat ligt mij veel meer. God zij dank voor deze mooie dag.

21-07-2014 om 08:20 geschreven door Gust Adriaensen

'Leert van mij: ik ben zachtmoedig en nederig van hart, (Mat. 11, 28-29)', voor paus Johannes XXIII, die op 27 april jongstleden heilig werd verklaard, was dit de kern van Jezus' boodschap.

Als wij Jezus nu eens aan zijn woord zouden houden, zoals de heilige paus Johannes dat gedaan heeft? Als wij nu eens bij Hem in de leer zouden gaan?

Die uitnodiging, die oproep formuleert prelaat F. Testaert van de Postelse norbertijnenabdij in het laatste nummer van 'Molenijzer', het contactblad van de abdij van Postel.

'Wat veel mensen uitput', aldus de prelaat, 'ook priesters en kloosterlingen, ook christelijke ouders, is dat ze hun tijd moeten verdelen in duizend en één projecten. We hebben moeite om te kiezen tussen God en de wereld, tussen de wil van God en de onze, tussen het geestelijk leven en het materieel succes. Als we het juk van Jezus op onze schouders zouden nemen, in plaats van het juk dat we menen te moeten dragen; als we de wil van God zouden zoeken en niets anders, dan zou het leven veel eenvoudiger zijn! God vraagt ons nooit twee dingen tegelijk. Hij eist niet meer van ons, dan wat we dagelijks kunnen doen. Wij zijn het, die onze tijd overbelasten door valse verplichtingen aan te gaan, omdat we ons elven niet echt willen laten vereenvoudigen door God.' 

(Molenijzer, driemaandelijks tijdschrift, Abdij norbertijnen Postel-Mol
 jaarabonnement voor België 12 euro, voor Nederland 15 euro
 rek. BE95 4194 0102 0458)

19-07-2014 om 16:06 geschreven door Gust Adriaensen

Reünietanka

Oud-leerlingendag.
De lentebloesems geuren.
Stralende ogen.
Een gordijn schuift voor het nu.
Mannen worden weer jongens.

(Een tanka is een van oorsprong Japanse dichtvorm, bestaande uit 5 verzen van respectievelijk 5, 7, 5, 7, 7 lettergrepen)

18-07-2014 om 07:17 geschreven door Gust Adriaensen

'The Church, by her nature, is missionary. She exists so that every man and woman may encounter Jesus.'

18-07-2014 om 06:58 geschreven door Gust Adriaensen

1. De Europese Commissie is een politieke instantie, net zoals de regeringen van de EU-lidstaten. Het is geen rechterlijke instantie.

2. Politici en ook nogal wat forumdeelnemers, die zich meestal erg tot fanatiek eurosceptisch opstellen, beschouwen de uitspraak van de EC nu als een onfeilbare Europese goddelijke be- en veroordeling.

3. Tegenstanders van de staatswaarborg beschouwen het ACW, naargelang het in hun kraam past al dan niet als een bank.

4. Men kan regeringsbeslissingen aanvechten -dat gebeurt ,gelukkig maar, in een democratie voortdurend, maar een democratische beslissing moet waarborgen bieden voor degenen voor wie ze bedoeld is. Anders ondermijnt de democratie zichzelf.

5. De tegenstanders stellen zich ondemocratisch op, door de scheiding tussen uitvoerende en rechterlijke macht te betwisten. Een regeringsbeslissing moet uitgevoerd worden tenzij de rechterlijke macht die beslissing on(grond)wettelijk verklaart. Dat is tot nu toe niet gebeurd.

6. De motieven om de regeringsbeslissing aan te vechten, zijn duidelijk persoonlijk en politiek gekleurd. Ze hebben naar mijn mening weinig te maken met respect voor onze democratische instellingen. Uit vele reacties blijkt dat de weerstand ingegeven is door een vorm van negatieve en rancuneuze afgunst in de zin van 'ik niet, dan gij ook niet'. Anderzijds is ondertussen glashelder gebleken dat de actie van parlementslid Dedecker de politieke agenda diende om de invloed van het ACW en het middenveld te ondermijnen. De zware beschuldigingen van fraude en schriftvervalsing heeft hij na de verkiezingen, nu zijn partij en CD&V zowel Vlaams als federaal in hetzelfde bed willen duikelen, ingeslikt en hij zwijgt als vermoord over het Arco-dossier..

7. Uit heel wat forumreacties spreekt ook veel clementie en begrip en vertrouwen voor de (groot)banken, hun ondanks de crisis nog enorm royale bezittingen, de exuberante verloning van hun topmensen, de kritiekloze acceptatie van de miljarden staatswaarborg, hun ondeskundige, risicovolle, louche internationale, financiële machinaties, enz. Daarentegen ventileren nogal wat mensen hun afkeer en wantrouwen voor in het bijzonder het christelijke middenveld. Klaarblijkelijk is er voor hen veel aan gelegen dat middenveld voorgoed te vermorzelen en monddood te maken.

16-07-2014 om 21:48 geschreven door Gust Adriaensen

16-07-2014 om 08:23 geschreven door Gust Adriaensen

Wat is die 'saeck'? Niets minder dan het voortbestaan van die eens zo machtige politieke partij.

Zoals lemmingen hollen de CD&V'ers de eigen ondergang tegemoet.

De collectieve zelfvernietigingsdrang stak enkele jaren geleden de kop op met het rampzalige kartel met N-VA. Het had desastreuze gevolgen voor CD&V en betekende een electorale triomf voor N-VA. Die partij zoog in de daaropvolgende jaren meer en meer traditionele CD&V-kiezers van de rechtervleugel -middenstanders, Boerenbonders, vrije beroepen...- naar zich toe.

In de aanloop naar de laatste verkiezingen, leek het er even op dat CD&V haar lesje geleerd had. Zij probeerde zich te profileren als een partij met eigen identiteit en visie, zette zich af tegen het rechtse populisme van N-VA.

Even maar, inderdaad. Want de verkiezingen waren amper voorbij of CD&V klonk zich, onder impuls van 'middenstanders' Beke en Peeters, vast aan de nog machtiger geworden Vlaamse nationalisten.

Op die manier sleurt de rechtse CD&V-top de partij mee in de richting van een maatschappijvisie en een program die haaks staan op de maatschappij-opvattingen en belangen van een groot deel van het overgebleven electoraat, nl. de mensen uit de 'ACW-stal'.

Ik geef het u op een blaadje: wanneer CD&V met N-VA regeringen vormt, zullen de christendemocratische programmakernpunten zeer duidelijk en scherp, ook in het politieke personeel, aanwezig moeten zijn, ofwel verdampt CD&V zo goed als helemaal, wordt de partij verder leeggezogen, versmacht door N-VA.

15-07-2014 om 07:47 geschreven door Gust Adriaensen

De Zuid-Afrikaanse Nobelprijswinnares 1991 voor literatuur, Nadine Gordimer is op 90-jarige leeftijd overleden.

'We were naive because we focused on removing the apartheid government and never thought deeply enough about what would follow."

15-07-2014 om 07:41 geschreven door Gust Adriaensen

 In een ontmoeting met economisten, zei paus Franciscus o.a. het volgende:

'Wat staat ons te wachten, wanneer de mens zijn 'menselijkheid' verliest? Wat dan gebeurt, aldus de paus, kan 'wegwerpbeleid', 'wegwerpattitude' genoem worden: wat niet nodig wordt geacht, wordt weggegooid, omdat de mens niet in het centrum staat. En wanneer de mens niet in het centrum staat, is iets anders in het centrum gesitueerd en staat de mens in dienst van dat andere ding.'

14-07-2014 om 18:22 geschreven door Gust Adriaensen

Het Vaticaan gaat volgens insiders een woelige avond tegemoet. De Zwitserse Wacht is in de hoogste staat van paraatheid gebracht om desnoods kordaat op te treden en de gemoederen te sussen.

De Wereldbekerfinale tussen Argentinië en Duitsland trekt namelijk ook zijn sporen in Vaticaanstad. Uiteraard heeft de huidige Argentijnse paus Franciscus in het anderhalve jaar van zijn pontificaat al heel wat medestanders verworven en zij zullen fervente supporters van Argentinië zijn. Maar je mag zeker niet denken dat de teruggetreden Duitse paus Benedictus, die binnen de muren van het Vaticaan verblijft, geen aanhangers meer heeft. Die kiezen onvervaard voor de Mannschaft en het Deutschland über alles.

Het belooft een pittige strijd te worden tussen de twee coaches en hun teams. Coach Franciscus opteert eerder voor het wat robuustere, rechtstreekse werk. Coach Benedictus is duidelijk voorstander van een verfijnder, gesofisticeerder, intellectualistischer spel.

Dat zijzelf ook wel eens tegen een bal trappen of koppen in de Vaticaanse tuinen tijdens hun vrije tijd, bewijzen de twee actiefoto's , die door de Vaticaanse persdienst, weliswaar  na lang aandringen, werden vrijgegeven.

Pater Lombardi, de baas van de persdienst, beklemtoonde dat de twee pausen-coaches, zowel in hun beleid als in hun onderlinge oefenpartijtjes binnen de Vaticaanse muren, fair-play zeer hoog in het vaandel dragen. Daarvan zijn we 200% overtuigd!

Hoe dan ook, het wordt vanavond spannend in de Vaticaanse vertrekken. Er wordt zelfs gefluisterd dat mocht Argentinië winnen, er witte rook uit het schoorsteenpijpje van de Sixtijnse kapel zal komen. Bij verlies van de Argentijnen: zwarte. Wait and see!

13-07-2014 om 13:43 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'De Wereldbeker maakt het mogelijk dat mensen van verschillende landen en religies samenkomen. Moge de sport altijd de cultuur van ontmoeting promoten.'

12-07-2014 om 23:02 geschreven door Gust Adriaensen

De avonddienst of de vespers in de norbertijnenabdij van Postel: een aanrader voor iedereen!

----------------------------------------------------------------

Het geklep van het klokje. Het sfeervol verlichte romaanse abdijkerkje.

Stipt 18 uur : de ruisende stoet der norbertijnen. De diepe buiging, twee aan twee, voor het altaar. Het gestommel bij het plaatsnemen in het gestoelte.

De voorzanger heft de hymne aan, begeleid door zachte orgelmuziek. Het rustgevende psalmodiëren. De lezing uit eeuwenoude teksten van kerkvaders en heilige priesters. De stilte nadien. Het magnificat . De voorbeden. De namen van de confraters die sinds de stichting in de 12^de eeuw op dezelfde dag gestorven zijn.

Het zegenlied en de zegen. Het convent richt zich naar het Mariabeeld, zingt het Marialied. Ga in vrede.

De diepe buiging voor het altaar. De stoet verdwijnt in de lange kloostergangen.

Het is net geen 18.30 uur wanneer we de kerk verlaten.

De avonddienst in al zijn eenvoud: telkens opnieuw een deugddoende geestelijke ervaring.

11-07-2014 om 19:51 geschreven door Gust Adriaensen

VIII/17

Vrijdag 11 juli 2014

Eens zullen de straatstenen het uitschreeuwen

Van de crisis, die begin 2011 in Syrië uitbrak, werd door media en politici meteen een (te) duidelijk beeld geschetst in een soort drieluik. Het was een etterbuil van dictatuur, schrikbewind en corruptie, die eindelijk openbarste. De toestand werd vervolgens dramatisch omdat de vreedzame verzuchtingen van het volk bloedig werden onderdrukt, waardoor een burgeroorlog ontstond. Het Westen met zijn grote traditie aan democratie en vrijheid had dus de plicht de onderdrukte bevolking militair ter hulp te snellen.

Deze voorstelling had evenwel niets te maken met de werkelijkheid, maar was een verzonnen verhaal voor oorlogspropaganda. We hebben het steeds opnieuw aangetoond: “een spontane volksopstand”, “een burgeroorlog”, “gematigde rebellen als vrijheidstrijders” ... hebben hier nooit bestaan. De diep betreurde, vermoorde pater Frans van der Lugt s.j. van Homs was een gematigd en bescheiden man die zich inzette voor de behoeftigen en armen maar niet voor een politieke richting. In een van de weinige interviews zei hij niettemin wat ook wij hier hebben meegemaakt, nl. dat het vanaf het begin gewapende rebellen waren die op de politie schoten.

Syrië was een lekenstaat die voor deze oorlog inderdaad niet veel aandacht gaf aan individuele, politieke vrijheden. Afgezien van een rijke heersende klasse was er een grote gelijkheid. Mannen, vrouwen, onafhankelijk van hun geloofsovertuiging konden alle posten bekleden. Het volk leefde vrij welvarend, in een grote harmonie en er heerste een goede openbare veiligheid. Een kostbaar fototoestel onachtzaam laten liggen in een zetel in de vlieghaven of elders was geen probleem. Als je er weer aan dacht kon je het ding terugvinden precies op de plaats waar je het had laten liggen. Een jonge vrouw kon ’s nachts in de stad gewoon iemand om hulp vragen wanneer ze de weg kwijt was. In Damascus waren de deuren van alle huizen dag en nacht open, zoals dit in ons klooster trouwens ook was. Zie je dit in Brussel of in een andere westerse hoofdstad gebeuren?

Media en politici vertelden niet dat Syrië, samen met vier andere landen, direct na de aanslag van 9/11 op de Twin torens van New York, genoemd werd als land dat militair moest overmeesterd worden (hoewel de vermeende terroristen uit Saoedi-Arabië kwamen, de grote bondgenoot van het Amerikaans-zionisme!). De werkelijke “misdaad” van Syrië was immers dat het nog niet onder westerse heerschappij leefde, maar als een onafhankelijk, soeverein land. Bovendien bezat het grote energierijkdommen en lag het op een strategisch uiterst belangrijke plaast. Wie hier baas is, beheerst het hele Midden-Oosten, bezit en verdeelt de energiebronnen in oost en west naar believen, zit op de stoep van Iran en in de voortuin van Rusland en zelfs van China. Is dit voor wereldheersers niet meer dan genoeg om tot het uiterste toe te trachten dit land in handen te krijgen? Begrijp je waarom deze werkelijke motieven uit de aandacht gehouden worden?

Syrië is inmiddels “succesvol” uitgemoord en verwoest, maar niet verslagen. De wereldheersers kenden wel vele gebreken van Syrië maar niet zijn geestelijke kracht en eenheid. Het succes van de nieuwe constitutie met zijn meer partijen stelsel en zijn eerste vrije, democratische presidentsverkiezingen zijn een enorme aanmoediging geworden. Het werd een explosie van patriotisme, waardoor het volk samen met leger, regering en president nog meer gemotiveerd werd om samen het internationaal terrorisme te trotseren. En dit is het echte wonder van Syrië. Een klein land met veel gebreken, tekorten en zwakheden heeft voor het eerst in onze tijd de oppermachtige westerse heersers met hun bondgenoten en hun onbeperkte voorraad aan gespecialiseerde terroristengroepen eensgezind weerstaan. En Syrië zal stand blijven houden, zoals we vanaf het begin al konden vermoeden.

Gelukkig zijn inmiddels voor velen de ogen open gegaan. Helaas nog niet voor allen, ook niet in het Vlaamse landschap. Sommige zelfverklaarde Midden-Oosten specialisten, of ze Brigitte heten of Willemjan, gaan gewoon door met de oude oorlogspropaganda van drie jaar geleden, zonder enige erkenning van de werkelijkheid en dan nog in naam van kerkelijke organisaties! Onbegrijpelijk en vooral onaanvaardbaar. Hou op met het van buiten af steunen van vreemde vechtende groepjes, er is al te veel gedood en verwoest. Julie zijn medeschuldig aan het verder uitmoorden van onschuldige burgers onder de schijnheilige dekmantel van “hulp” en “steun”. Schande over deze huichelarij en over allen die dit blijven steunen. Erken de echte vreugde van het volk nu het in grote eensgezindheid zijn soevereiniteit heeft verdedigd en zijn eigen toekomst heeft bepaald. Hou op met het brutaal opdringen van uw zogezegde democratie.

In deze vuile oorlog tegen Syrië kan iedereen solidair worden met de onschuldige slachtoffers door overal de moordenaars en hun leugens te ontmaskeren. Yes, You Can!

Open wonden.

De eerste christenen werden belasterd en vervolgd door hen “die zich joden noemen en het niet zijn; ze zijn een synagoge van de satan” (Apocalyps 2,9). Omdat een groot deel van het joodse volk Jezus, de ware Messias verwierp, hebben christenen het joodse volk en hun geloof verworpen. Tot in de helft van de 20^e eeuw hebben joden veel geleden onder de verwerping door christenen. Het dieptepunt werd de uitroeiing van miljoenen joden tijdens WO II. Dit was niet het werk van de christenen, die zelf met massa’s werden uitgeroeid, maar de eeuwenlange negatieve houding van christenen heeft ontegensprekelijk een invloed gehad. Anderzijds hebben ook vele christenen en kerkelijke gezagsdragers, waaronder paus Pius XII, zich op heldhaftige wijze ingezet voor de redding van joden. Inmiddels is er een wereldwijde oecumenische beweging ontstaan van christenen en Joden die Jezus erkennen (messiasbelijdende joden of messiaanse joden) die samen de weg gaan van gebed, boete en verzoening als voorbereiding op een mogelijk tweede concilie van Jeruzalem dat de “eenheid in verscheidenheid” van de Kerk kan herstellen. In Antiochië waren immers gelovigen uit de volkeren en uit het joodse volk nog in de ene Kerk van Christus verenigd.

De stichting van een staat voor het joodse volk in 1948 is een tweede open wonde geworden. In plaats van vreedzaam als Palestijnen en joden verder te leven in een land, volgens evenredigheid verdeeld, vormden zionisten een harde kern die, tegen alle afspraken in, heel het land voor zich en voor zich alleen wilden hebben. Over deze vreselijke “ethnische zuivering” van Palestina door zionisten hebben we vorige keer al geschreven aan de hand van de inmiddels bekende joodse historicus, Ilan Pappe, die samen met anderen, meent dat de tijd van waarheid en herstel is aangebroken. Helaas hebben zionisten toen de houding bepaald die nu nog steeds de officiele joodse politiek is. David Ben Gourion zorgde telkens voor een dubbele boodschap, onderling radicaal verschillend. Naar buiten uit werd een angstpsychose geschapen, de vrees voor een “tweede holocaust”. Dit moest hem toestaan om ondertussen het kleine landje uit te bouwen tot een krankzinnige militaire superstaat. Voor eigen volk werd duidelijk gemaakt dat zij iedere oorlog tegen gelijk wie konden winnen en dat was helaas ook ongeveer zo. Daarvoor werd de minste aanleiding misbruikt om een volgende “zuivering” of “vernietiging” te voltrekken en zich steeds meer land toe te eigenen. Zo werden menigten Palestijnen gedood, massa’s werden uit hun huizen gesleurd, van alle bezittingen beroofd en dan op de vlucht gejaagd. Dorpen werden ’s nacht overvallen, huizen werden opgeblazen terwijl de gezinnen er nog in lagen te slapen. Honderden dorpen werden met de grond gelijk gemaakt en daarna als joods dorp ingehuldigd. Tegelijk werden op Palestijnse grond joodse nederzettingen gebouwd. Hoe meer internationale veroordelingen er kwamen, hoe driester de zionisten te werk gingen. Een recent voorbeeld van internationale schendingen is de bouw van de “apartheidsmuur” flink in Palestijns gebied, waardoor het leven van nog eens zovele Palestijnen kon gebroken worden. Terecht heeft de voormalige minister president van Nederland, D. Van Agt het inmiddels tien jaar oud illegale betonnen monster van 8 meter aangeklaagd (in Trouw 8/7/2014). Hij benadrukt vooral het feit dat hierop internationaal nog steeds geen enkele sanctie is gevolgd. Ik zou zelf voorstellen dat men begint met de massavernietigingswapens van dit land onder internationaal toezicht op te ruimen (chemische, biologische en atoombommen), nu men met Syrië klaar is. De opruiming van de chemische wapens in Syrië heeft uiteindelijk alleen maar gediend om de leugen dat Syrië deze zou gebruikt hebben nog even recht te houden. Inmiddels zijn specialisten van deze opruimersclub zelf tot het besluit gekomen dat het rebellen zijn die chemische wapens blijven gebuiken. En na de opruiming van de joodse massavernietigingswapens moeten vervolgens alle internationale schendingen hersteld worden.

De huidige escalatie van moorden, bombardementen en vernietigingen zijn niets anders dan de voortzetting van de zionistische gruwelen van 1948. Het begon met de ontvoering van drie joodse jongeren. Er is geen enkel bewijs dat Hamas daarbij betrokken was. Over de ontvoering en de moord werden later enkele onbetrouwbare en oncontroleerbare gegevens verstrekt. Nu onthult de Duitse journalist Gerhard Wisnewski dat Tamir Pardo, de chef van de geheime dienst Mossad, de ontvoering van deze jongeren precies een week eerder heeft voorspeld (False Flag in Israël? Mossad-chef sagt Entfürungen der Jugendlichen voraus, 10 juli). Het hele verhaal van ontvoering en moord hangt met haken en ogen aan elkaar. Het komt op een voor de zionisten goed moment waarop ze nog eens hun tientallen moorden en verwoestingen in Palestijns gebied willen rechtvaardigen. En omdat ze Syrië tot heden nog niet konden breken beginnen ze alvast tegelijk in Irak te stoken. Met groot vertoon heeft B. Netanyahu de “onafhankelijke Kurdische staat” al toegejuicht. Heel het Midden Oosten moet in stukken gehakt worden, die dan beheerst kan worden door een “puur joodse staat” van de Nijl tot de Eufraat, zoals aan Abraham werd beloofd (Genesis 15, 19). Het verschil is dat God beloofde voor het volk en het land te zorgen, maar het joodse volk “heeft mijn stem niet gehoord, mijn volk gehoorzaamde niet. Daarom liet Ik hen los met hun hard gemoed, zij gingen hun eigen wegen” (psalm 81, 12 v).

Wij steunen volop het protest van MWS (mediawerkgroepsyrië) tegen de aanhoudende luchtaanvallen op onschuldige Palestijnse burgers en hun eigendommen. “Tel Aviv moet de conventies van Genève en de mensenrechten naleven. Het collectief straffen van Palestijnse burgers is een oorlogsmisdaad en barbaarse praktijk”. Israël moet zich terugtrekken uit de in 1967 bezette gebieden, ook uit Oost-Jeruzalem en de Syrische Golan (VN resoluties 242 en 338). Palestijnse vluchtelingen moeten kunnen terugkeren en gecompenseerd worden (VN resolutie 194). Israël moet zijn nederzettingenexpansie staken en de joodse colonies in bezet gebied ontruimen (VN resoluties 446 en 452). Als deze internationale verordeningen nu niet opgevolgd worden, wat voor zin hebben onze internationale instellingen dan nog?

Het groeiend aantal messiasbelijdende joden én joden die de zionistische gruwel van de huidige staat grondig afkeuren vormen een teken van hoop voor de toekomst. Zij zijn onze broeders en zusters bij uitstek. Wanneer het zionisme bijna zijn opperheerschappij heeft bereikt zal het hopelijk instorten zoals het marxistisch-leninistish, communistisch Oostblok op het hoogtepunt van zijn militaire macht is ingestort. Het joodse geloof, volk en land zijn oneindig meer waard dan een leven van wraak, illegale moord en verwoesting. Zij zijn geroepen om hun ontplooing te vinden in de erkenning van hun Messias, Zoon van God en Redder, tot heil van henzelf en van heel de wereld.

Onderlinge verzoening en humanitaire hulp

Iedere week is het nog hetzelfde lied in een andere toonaard. Volgens de verklaring van een mensenrechtenorganisatie in New York (30 juni) worden kinderen, vaak veel jonger dan 15 jaar, ingezet door alle rebellengroepen, van ISIS tot het vrije Syrische leger. Overigens, is er voor u een verschil wanneer uw familie uitgemoord wordt door de mannen van de islamitische staat of door zogenaamde “gematigde rebellen” of “vreedzame activisten”? Ondertussen worden vooral christenen, samen met soldaten en alawieten vermoord. En het waren juist de christenen die in grote mate de maatschappij in Syrië en Irak opbouwden. De Chaldeeuwse aartsbisschop van Kirkoek vreest nu het einde van de christenheid in Irak “zoals in Turkije, Saoedi-Arabië, Noord-Afrika en zelfs Libanon”

Op menselijk vlak blijven we ons inspannen voor twee bewegingen die beide door moeder Agnes-Mariam werden gesticht en waarvoor ze haar leven heeft ingezet. Enerzijds de nationale verzoening of mussalaha. Na de oorlog en ook nu reeds, zal de belangrijkste opdracht er in bestaan te streven naar een voor ieder rechtvaardig herstel. Tijdens WO II was er in mijn geboortedorp een kleine fabriek van een goed en sociaal bewogen man. Na de oorlog meenden sommigen, geheel ten onrechte, hem te moeten aanklagen als collaborateur en begonnen zijn huisraad buiten te sleuren en op straat te vernielen. Achteraf zei hij dat de verwoesting van zijn fabriek door de Duitsers hem niet zo zwaar viel als deze onterechte wraak van eigen volk. Dit moeten we voorkomen en nu de mussalaha in Syrië volop steunen. Dat is niet alleen de taak van christenen maar van alle mensen van goede wil.

Verder heeft moeder Agnes-Mariam vanuit dit klooster vooral voor de streek van Qalamoun en Damascus een Humanitairian Assistance Team opgericht, dat we al eerder beschreven als de groep van de “twaalf apostelen”. Zij reizen dagelijks in heel de streek rond om de meest behoeftigen, van welk geloof ook, te helpen. Onderweg zijn er verschillende kapotte gebouwen waar scherpschutters zich schuil houden om lukraak op voorbij rijdende auto’s te schieten. Het zijn vurige mannen die door de kracht van het gebed tot heden bescherm gebleven zijn.

Ziehier enkele ervaringen en getuigenisssen van hen. In Damascus zijn de rijken al lang vertrokken. De middenklasse en de armeren zijn gebleven, maar zijn nu allemaal echt armen geworden. Onze vrijwilligers vertelden dat ze in Damascus soms tot 70 “blinde bommen” per dag telden, door terroristen afgeschoten. Niemand wist of hij straks niet getroffen werd. Gelukkig is dit nu minder en heeft het leger meer greep. Omwille van deze bombardementen zochten sommigen asiel in België, Duitsland, Zwitserland of elders...Velen van hen willen echter vanaf de eerste dag dat ze in dat land zijn weer terug. Het doden, verwoesten en polunderen heeft uiteraard op heel de bevolking een sfeer gelegd van onveiligheid, die er vroeger totaal niet was. Ook mensen die vroeger in grote vrede samen leefden kunnen elkaar nu onwillekeurig beginnen te wantrouwen. Bovendien is het leven in Damascus heel duur geworden. Vele families hebben geliefden verloren die gedood of ontvoerd werden. Er zijn vele zieken en vele gehandicapten. Sommige mensen hebben tijdens de belegering door teroristen onkruid gegeten om in leven te blijven. De christenen zijn door de oorlog ofwel verbitterd ofwel nog vuriger geworden. Maloula, het unieke christelijke dorp met zijn rijke Aramese traditie en de taal van Christus is helemaal verwoest en verbrand. De inwoners zijn naar Damascus gevlucht waar de armen levenonderhoud vinden. Ook de zusters zijn weg. Het klooster van de heilige Sergius, een Romeins soldaat en martelaar werd in de 4^e eeuw opgetrokken op een voormalige tempel van Apollos. Ook het klooster van de heilige Thecla, leerlinge van Paulus, is geheel verwoest. De vernieling van Maloula is een dolksteek in het hart van de ganse christenheid. Geheel anders is het naburige Seydnaya, waar jongeren vanaf het begin de verdediging hebben georganiseerd en waar iedereen nu ingeschakel is om de dorpelingen in nood te helpen. Daar prijkt ook het grootste Christusbeeld ter wereld. Er is inmiddels wel officieel overleg om te zien hoe Maloula heropgebouwd kan worden.

Behalve de materiele armoede is er de geestelijke ontwrichting. De vaste waarden van eerbied voor alle menselijk leven, huwelijkstrouw, het gezin hebben veel ingeboet. Door de schrijnende armoede is er een grotere onveiligheid. Kwam je vroeger van Zaventem naar Damascus dan zag je meteen het verschil in familieleven. In Zaventem renden de mensen als mieren door elkaar. Velen waren met twee en af en toe zag je eens een gezin. In Damascus zag je vooral grote families die een gezinslid kwamen ophalen. Een jonge kerel duwde een oude vader of moeder in een rolstoel, jonge vrouwen droegen een baby op de arm, de mannen en kinderen, een gehandicapte... ze vormden allen één familie. Moordbrigades hebben vele gelukkige gezinnen in het hart getroffen. In de Arabische wereld werden miljoenen meisjes en vrouwen opgeroepen om hun “religieuze plicht” te komen vervullen en de rebellen in Syrië ter wille te zijn als beloning en aanmoediging voor hun gruweldaden. Hoeveel naamloze weeskinderen zullen er in Syrië achter blijven

We zullen ons moeten voorbereiden, niet alleen op een materiele heropbouw van het land maar nog meer op een geestelijke heropstanding. Om het te zeggen met de woorden van een van onze vrijwilligersgroep: Misschien zal voor ons de oorlog na de oorlog uitbreken!

P. Daniel

11-07-2014 om 19:42 geschreven door Gust Adriaensen

Oproep aan alle Belgische en Nederbelgische supporters van de Red Devils: laat ze wapperen, minstens tot na het Europees voetbalkampioenschap!

De Rode Duivels zijn al teruggekeerd uit Brazilië maar aan talloze huizen hangt nog de driekleur.  Laat ze hangen, laat ze wapperen!

Zij fleuren onze huizen en straten op.

Zij monteren de mensen op, ook al regent het oude wijven.

Zij houden de droom bij de supporters levend. De droom over Europese en mondiale kampioenstitels.

Zij doen de cafés steviger draaien, want duizenden zijn nog lang niet uitgepraat over de Red Devils.

Zij houden de fans in de juiste mood om naar het Europese kampioenschap toe te leven.

Laat ze wapperen! Leg ze niet in de mottenballen! Laat desnoods heilige boontjes langs je Lucifersdrietand naar de hemel groeien, maar laat hem stevig in je voortuintje geplant staan. Stook hem niet op, hij past perfect bij de vurige, permanente supporter!

Wil je je eigen stulpje, je geliefde straat nog kleurrijker maken? Hang oranje-blanje-bleu, nu zeker, zusterlijk-broederlijk, naast je geliefde zwart-geel-rood.

Ach, een heerlijk, zomers, hoopvol zicht!!

10-07-2014 om 13:36 geschreven door Gust Adriaensen

om in te schieten?

Karel Van Eetvelt, de baas van Unizo, is duidelijk de trappers kwijt.

Nog maar enkele dagen geleden pakte hij uit met een regelrechte chantage-enquête waarin gedreigd werd met een boycot en jobschrapping door werkgevers, wanneer ze niet de coalitie en het program kregen die zij eisen. Een schabouwelijke inmenging in het democratische proces van de regeringsvorming.

Nu laat Van Eetvelt zich negatief opmerken door de werkgevers op te roepen de vermoede nepsollicitanten te verklikken bij de bevoegde overheidsdiensten. Want, zo orakelt Van Eetvelt, op die manier kunnen we de sociale fraude bestrijden.

De Unizobaas zou toch eens meer moeten gaan nadenken vooraleer hij weer eens op tv zijn licht (?) wil laten schijnen over alles en nog wat.  Want of het licht van Karels frequente tv-optreden ook positief afstraalt op de middenstanders en hun imago bij de bevolking ten goede komt, is erg twijfelachtig.

Bovendien geeft hij met dergelijke ondoordachte initiatieven en mediaoptredens, prachtige assists aan de vakbonden om het Unizodoel te belagen. Zij zijn al scherp uit de hoek gekomen met het voorstel om ook de werkgevers te verklikken wanneer zij niet reageren op sollicitaties, of sollicitanten aan het lijntje houden, enz.

En wat zou Karel ervan denken wanneer de vakbonden een kliksysteem op poten zetten om de werknemers de mogelijkheid te geven allerlei vormen van geconstateerde of vermoede fiscale fraude bij hun werkgevers, kenbaar te maken aan de bevoegde instanties?

09-07-2014 om 10:47 geschreven door Gust Adriaensen

 “Mensen die een religie aanhangen, zijn iets vaker gelukkig en tevreden met het leven dan niet-kerkelijken.”

Dat is de conclusie van een onderzoek van Moniek Coumans voor het Nederlandse Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). In het artikel ‘Meer religieus, meer welzijn?’ onderzoekt Coumans de samenhang tussen religie en welzijn. Welzijn wordt uitgedrukt in geluk en tevredenheid. De onderzoeksvraag is of religieuze mensen daadwerkelijker gelukkiger en meer tevreden zijn met hun leven dan mensen die de kerk niet zien zitten.

08-07-2014 om 17:52 geschreven door Gust Adriaensen