De jonge katholieke gemeenschap ‘Tiberiade’, die in het  Lavaux-Sainte-Anne in de provincie Namen is gevestigd, opent over enkele jaren een nieuwe stichting in de Sint-Antoniuskluis in Strijpen, een deelgemeente van Zottegem.

Een aantal jaren geleden kwam ik met enkele vrienden eerder toevallig op bezoek bij deze uiterst eenvoudig en sober levende gemeenschap van jonge mensen. In een bos, niet zo ver van het kasteel van Lavaux-Sainte-Anne, leven broeders en zusters volgens een streng monastiek patroon. De kloostergebouwen en de kapel hebben zij grotendeels zelf opgetrokken.

Ondanks het feit dat we daar buiten de bezoekuren aanbelandden, werden we hartelijk verwelkomd door een broeder, een Kempenaar nota bene, die ons een en ander over de gemeenschap ‘Tiberiade’ vertelde.

Ik herinner me dat de korte ontmoeting een sterke indruk naliet. De bezieling, de duidelijke blijdschap, de intense ingetogenheid in de kapel, kenmerkten deze groep jonge mensen. Ik vind het dan ook niet zo verwonderlijk dat de franciscanergemeenschap van Tiberiade een grote aantrekkingskracht uitoefent op jongeren.

Maar ook de eeuwenoude, ‘klassieke’ kloosterorden en kloosters , hoe moeilijk sommige het ook hebben, zijn en blijven fascinerende vormen van religieus en gemeenschapsleven. In de meeste van die kloosters is de gemiddelde leeftijd hoog. Er zijn er evenwel nog, en dan denk ik vooral aan de Kempense norbertijnerabdijen, waar er nog een aantal vrij jonge paters en broeders zijn. Het is duidelijk dat het aantal jongeren zou moeten stijgen. Een kloostergemeenschap met een evenwichtige mix van jong en oud, beantwoordt het best aan een ‘normale’ mensengemeenschap en bezit ook een grotere rijkdom aan geestelijke en intellectuele talenten. De intrede van jongere mensen zou ook verhinderen dat sommige kloosters met een enorme religieuze en culturele traditie en betekenis op de middellange termijn zouden verdwijnen.

Als leek schrijf ik dit niet zo maar. Wat en hoe, over het religieuze leven en in het bijzonder over kloosterlingen vaak door de goegemeente en in de media gesproken en geschreven wordt, is kortzichtig, dom en dikwijls gewoonweg spottend en kwaadaardig. Dergelijke keuze is op zijn minst even zinvol en levenvullend als andere.

Scholen, media en de publieke opinie zouden met respect en onbevangenheid  ook de keuze van jonge mensen voor bv. het monastieke leven , moeten benaderen. Wanneer er een ruim en positief of zelfs alleen maar neutraal, maatschappelijk draagvlak voor is, zullen meer jonge mensen toetreden tot een religieuze gemeenschap.

Ik ben ervan overtuigd dat zulke ontwikkeling een positief effect zou hebben op onze samenleving als geheel.