De reactie van het Vaticaan op de visienota over euthanasie van de Raad van Bestuur van de B. v. L.-instellingen, heeft een hele polemiek in De Standaard doen losbarsten. Filosofen en juristen als Devisch,  De Dijn en Keuleneer laten zich niet onbetuigd. Terecht hebben De Dijn en Keuleneer kritiek op het artikel van Devisch.

Devisch gebruikt een valse redenering en onjuiste uitgangspunten om te suggereren dat 'christenen de wet niet respecteren'. Hij laat uitschijnen dat katholieke instellingen door de wet verplicht zijn euthanasie binnen hun muren toe te laten en te faciliteren.Dat klopt niet, zoals jurist Keuleneer nog eens duidelijk formuleert.

Een valse redenering omdat Devisch eigenlijk poneert dat de katholieke instellingen handelingen die 'in strijd zijn met de katholieke leer', willen zij in overeenstemming blijven met de wet, moeten toestaan, omdat ze de meerderheid uitmaken van bv.de psychiatrische instellingen.Van een kromme redenering gesproken! Rome plaatst zich niet buiten de huidige wet. Devisch beschuldigt anderen onterecht van wetsovertreding om zijn ideologie kracht bij te zetten.

Het staat de wetgever inderdaad vrij 'duidelijke conclusies' te trekken, zoals Devisch aangeeft. Maar welke conclusies dat wel kunnen zijn, is niet duidelijk. Denkt Devisch aan het confisqueren van de katholieke instellingen? Een soort van 21ste-eeuwse Franse Revolutie?

Het probleem met de tekst van Devisch is niet het feit dat hij pleit voor het mogelijk maken van euthanasie in de instellingen van de Broeders van Liefde. Dat is zijn goede recht en zijn ethische (en ideologische ?) benadering. Zoals het natuurlijk ook het volste recht is van andere individuen en instellingen om daartegen én tegen euthanasie tout court gekant te zijn vanuit religieuze, ethische, ideologische... overwegingen.

De kern van de tekstkritiek zit in het feit dat Devisch slordig en/of onzindelijk redeneert. Hij wil namelijk zijn pleidooi voor de visienota van de Raad van Bestuur van de BvL-instellingen én zijn beschuldiging van Rome, nog sterker maken door met de Wet te zwaaien.

Zoals al herhaaldelijk werd aangetoond, is dat onterecht. Ofwel weet Devisch dat, en dan doet hij bewust aan misleiding. Ofwel weet hij het niet of heeft hij nagelaten het nodige informatie- en opzoekwerk te doen, en dan pleit dat niet voor het intellectuele niveau en sérieux van Devisch.

13-08-2017 om 11:18 geschreven door Gust Adriaensen

In De Standaard becommentarieert hoofdredacteur Karel Verhoeven de dreiging met sancties vanwege het Vaticaan, als de Raad van Bestuur van de instellingen van de Broeders van Liefde, geen afstand nemen van zijn euthanasienota.

Er wordt door de hoofdredacteur toch wel bijzonder slordig geredeneerd. Gebeurt dat bewust of uit gebrek aan kennis? Het gaat niet om de Congregatie van de Broeders van Liefde, maar om de Raad van Bestuur van haar instellingen. Die laatste heeft de zgn. visietekst laten verschijnen, niet de Congregatie.

Die instellingen dragen nog altijd het etiket 'katholiek' en van de Raad van Bestuur maken drie leden van de Congregatie deel uit. Die Raad van Bestuur heeft in die visietekst een standpunt ingenomen dat haaks staat op de katholieke leer omtrent de levensbeëindiging en dat wist die Raad van Bestuur. Hij zocht bewust de confrontatie.

Iedere instelling of vereniging zou uiteindelijk totaal ongeloofwaardig worden wanneer zij niet reageert op mensen of groepen die het etiket van de instelling of vereniging nog dragen maar standpunten innemen die totaal in tegenspraak zijn met de basiswaarden ervan. Het Vaticaan reageert terecht maar heeft alleen zeggenschap over het label en de geestelijken in de RvB.

In zijn artikel licht de hoofdredacteur één zin uit de nota van de Raad van Bestuur (en niet de nota van de Congregatie) en schijnt ermee in te stemmen: ' geen enkele waarde is absoluut en gaat voor op alle andere'.

Dergelijke 'absolute' stellingname is natuurlijk erg discutabel en verkondigt eigenlijk een 'absoluut' waardenrelativisme. Dat is gevaarlijk.

Respect voor het leven kan dus evenwaardig zijn aan het uitvoeren van de doodstraf. Pleiten voor rassengelijkheid kan je plaatsen naast het bevoordelen van het eigen ras. Bestrijden van de armoede van miljoenen gaat niet voor op het verhogen van de rijkdom van een minderheid. Het standpunt dat vrouwen dienstbaar moeten zijn aan de man is niet minder respectabel dan de gelijkwaardigheid van man en vrouw. Zich inzetten voor familie en samenleving is niet waardevoller dan uitsluitend bezig zijn met je eigen individuele verlangens en ambities.

Maar Verhoeven schiet zichzelf ook in de voet. Dergelijk waardenrelativisme is namelijk dodelijk voor een commentaarschrijver. In dit geval gaat  het bepleiten van het recht op euthanasie, wat Verhoeven doet,  niet voor op het verwerpen ervan! 

09-08-2017 om 17:44 geschreven door Gust Adriaensen

' Hoe was het feestje van het Chinese leger op de Chinese ambassade, chou?', vroeg Claire, terwijl Laurent zijn beste uniform terug in de kast aan het hangen was.

'Geweldig, vooral omdat ik er zonder toelating van meneer Michel naartoe ben gegaan', antwoordde de prins. 'Lekkere taart en vriendelijk dat die Chinezen zijn. Daar kan onze Filip nog een voorbeeld aan nemen.'

'Jij ook', mompelde Claire. 

Maar dat drong niet door tot de prinselijke oren. Laurent broedde al op andere plannen. Het werd de hoogste tijd om Michel en heel dat primitieve regeringscircus nog eens een flinke pee te stoven.

'Schat, ik vind dat de bevolking mag weten dat ik mee zorg voor de goede betrekkingen tussen ons land en het machtige China. Dat kan niet slecht zijn voor onze economie en zeker niet voor de Waalse en Vlaamse wapenindustrie. Ik zet een paar foto's van dat feestje op Facebook.'

Claire was ongerust. 'Dan ga je toch wel weer veel ambras op je nek halen, schat'.

'Maar ook op die dikke nek van Michel en op die van onze Filip. Dat is de bedoeling', repliceerde de prins vinnig. Ik zie de titels in de gazetten al: 'Laurent haalt weer een frats uit', 'Michel moet zijn dotatie afpakken', 'Jong NVA eist dat Laurent geen cent meer krijgt'. Een hoop trammelant. Daar kan ik echt van genieten.'

Het bleef Claire ontroeren en vertederen, hoe haar Laurent de non-conformistische, progressieve jongen was gebleven, die wat graag de vermolmde, oerconservatieve gevestigde lichamen en partijen, inclusief hun bevroren jongerenafdelingen, een neus zette.

'Maar als ze ons geld afpakken, hebben we dan nog genoeg voor onze kindertjes en om fatsoenlijk te eten en kleren te kopen?'. Claire was toch wel een beetje in paniek.

De prins deed er luchtig over. 'We kunnen nog duurzamer leven', zei hij. 'En wat vaker een frietje gaan kopen aan de frituur op het Vossenplein, dat is nog goed voor onze populariteit ook.'

'Weet je waarom ik het doe, Claire? De bevolking zal nog meer afkeer krijgen van de  dames en heren politici die over elkaar zullen rollen van verontwaardiging over mijn zogenaamde fratsen. De mensen zullen direct de vergelijking maken met de voortdurende fratsen van de regering, met de politici die tegen de sterren op cumuleren, die zich overgeven aan regelrechte corruptie of al lang het verschil niet meer kennen tussen algemeen en privébelang. En nu zwijgen we erover. Willen we eens lekker samen een zakje echte Belgische frieten gaan eten, schat?'

Claire bloosde van gelukzaligheid en bewondering. 'Wat een geweldige man ben jij  toch!',  riep ze uit. Laurent zweeg. Maar in zijn melancholische ogen, verscheen er even een schittering.

08-08-2017 om 09:11 geschreven door Gust Adriaensen

De rijkste Belgen zagen sinds 1985 hun inkomen met 60 procent stijgen, de armste slechts met 16 procent.

07-08-2017 om 18:54 geschreven door Gust Adriaensen