Beste vrienden,
Helaas is de ellende in Syrië nog lang niet voorbij al hopen we op een
nakend einde van de ontwrichtingen.
P. Daniêl
Zaterdag 19 tot vrijdag 25 januari 2013
De laatste dagen horen we regelmatig overdag en s nachts schieten. We
horen ook ontploffingen en zien af en toe een rookpluim maar het is
niet in de onmiddellijke omgeving. Na twee dagen en twee nachten
zonder elektriciteit, hadden we twee dagen elektriciteit zonder
onderbreking. Dan kunnen we tenminste ons klein elektrisch vuurtje
gebruiken om de kamer de verwarmen. De meeste kamers zijn echt klein,
eenvoudige cellen, die vlug wat warmte krijgen van zulk een ding. Toch
zijn er nog altijd fraters die helemaal niets hebben gebruikt om hun
kamer te verwarmen, hoewel de toren nu doordrongen is van de koude.
Maar er is ook heel goed nieuws voor ons deze keer. Vanuit de
oppositie in Qâra schijnen steeds meer mensen ons goed gezind te
zijn (ze hebben er ook alle reden toe, als je het mij vraagt). Nu
heeft de (plaatselijke) oppositie officieel laten weten dat ze niet
willen dat aan het klooster geraakt wordt. Ook de grote tuin, die we
zelf uit veiligheid al lang niet meer kunnen bewerken, wordt door een
groep van mensen met gezag bewerkt, zonder dat onze engelbewaarder,
de conciërge er zorgen over moet moeten. En met een brede glimlacht
zegt hij dat we gerust zonder gevaar terug in de kleine binnentuin
kunnen. Onze medebroeder die voor deze tuin verantwoordelijk is
beleeft als het ware een verrijzenis. Hij weet met zijn vreugde geen
blijf. We zullen vlug alvast van daar weer eigen groenten krijgen.
En op zondagavond is er weer een dvd te bekijken. Deze keer is het een
aangrijpend verhaal van twee jonge christenen in Korea die begin 19e
eeuw zo moedig en consequent hun geloof in Jezus beleefd hebben, dat
ze daarvoor de marteldood gestorven zijn. Een sterk getuigenis, zonder
veel romantiek.
Maandagnamiddag moeten dringend de resten van de frescos van de kerk
in veiligheid gebracht worden. Ze dreigden vochtig te worden.
Aanvankelijk werden deze in het museum in Damascus bewaard. Omdat ze
hier werk wilden en konden maken van de restauratie, werden deze
archeologische schatten terug toevertrouwd aan de gemeenschap.
Tweemaal per jaar kwam een groep studenten uit Frankrijk en België
hieraan werken, totdat de oorlog uitbrak. We wachten op het ogenblik
dat de werkzaamheden hervat kunnen worden.
Deze nacht worden we opgeschrikt door erg zware ontploffingen. s
Morgens vernemen we dat de regering stilaan weer de veiligheid wil
waarborgen en dat er iedere keer zal geantwoord worden wanneer
rebellen een aanval in Qâra uitvoeren. Het is allemaal nog niet direct
geruststellend maar we blijven bidden en hopen op vrede.
Dinsdag na het middagmaal wordt er gezongen, geapplaudisseerd en
gesnoept omwille van Fadia, de nieuwe bewoonster in ons midden. Enkele
jaren geleden vroeg dit gezin (ouders met een meisje van 10 j) om hier
opgevangen te mogen worden. Sindsdien leven ze in de gemeenschap mee.
Inmiddels is de moeder in verwachting geraakt. Zondagnamiddag ging ze
naar het ziekenhuis en deze middag zijn moeder en baby gezond en wel
teruggekeerd. En voor wie het nog niet weet, ziekenhuis is hier
gratis. Een laat kerstekindje. Vlak voor Kerstmis kregen we van
vrienden de vraag of we een jongetje van 2 jaar wilden opvangen. Het
was een kind zonder ouders, gevonden in Damascus. Allen in de
gemeenschap beloofden hun best te doen om ook dit kind op te vangen.
Sindsdien hebben we er niets meer van gehoord en heeft het wellicht
elders een goede opvang gevonden, al hamdoeli lè, God zij geprezen!
Woensdag. Er is nog veel werk want er komen langs alle kanten zakken
te voorschijn van amandelen die hier en daar te drogen werden
uitgestrooid. Bovendien is er nog veel en zwaar werk aan het helemaal
herstellen van de uitgebrande kamer, wat een zekere prioriteit heeft.
En verder moeten er weer zendingen van kruiden, vruchten, snoeperijen,
zalf enz. (allemaal eigen producten) klaar gemaakt worden voor de
verkoop in Libanon. En voor het avondeten komen we boven samen, in een
zaaltje waar een houtkacheltje staat, om wat warmte te hebben. Hier
is het goed warm hoor ik iemand zeggen. De thermometer wijst 13°
aan! Het weer is inderdaad de laatste dagen zachter, zo rond het
vriespunt. En meestal schijnt de zon nog even overdag. En de
stroomonderbrekingen zijn ondertussen min of meer gewoon: doorgaans
een tweetal keren per dag voor een drietal uren, soms meer soms minder
en op andere uren.
Omdat we in de week van de eenheid zijn lezen we onder een eenvoudig
avondmaal het verhaal van Petrus bij Cornelius met zijn familie en
vrienden (Handelingen 10, 9 48). We gaan dit bij gelegenheid eens
met zijn allen uitbeelden om het gebeuren goed te laten doordringen.
Donderdag krijg ik een lang getuigenis van christenen uit Aleppo.
Intriest. Huizen, scholen, fabrieken verwoest. Mensen die het
noodzakelijkste missen. Groepen die bewapend worden door Saoedi-Arabië
en Qatar, gesteund door het westen, om een strenge islamitische staat
te vestigen, wat de mensen van Aleppo niet willen. Kinderen van 13-14
jaar die als soldaten met duizenden dollars betaald worden om te doden
en te vernielen. Ze komen uit Pakistan, Afghanistan, Somalië
En dan
die 200 doden enkele dagen geleden in de universiteit van Aleppo,
tijdens de examens. Het westen is terroristen aan het bestrijden in
Mali en Algerije en hier komen ze de terroristen steunen!
Sommigen hebben me al gevraagd: hoe zit het nu met de
priesteropleiding? Welnu, ik zal daarover een uitvoerig rapport
afleveren aan de nieuwe bisschop. Ziehier enkele losse gegevens. De
voormiddag besteden de jongens aan handenarbeid, in de namiddag zijn
allerlei lessen voorzien voor hen die ze nodig hebben: Arabisch,
Frans, Engels en
theologie en spiritualiteit Vier volgen theologie.
Bovendien is één Syriër wegens de oorlog voorlopig naar zijn moeder,
die weduwe is en bescherming nodig heeft. En als er hier in de toren
ooit jongens het leven willen meeleven, is er geen enkele bezwaar dat
zij alles mee volgen. Na mijn studieopdracht in AGRIPO heb ik net lang
genoeg in het grootseminarie van s Hertogenbosch les mogen geven om
het geheel van de moraaltheologie eens rustig te herwerken en aan te
passen. En nu kan ik hetzelfde opnieuw doen, vanuit de eigen
inspiratie van deze gemeenschap. We proberen daarbij alvast
Bijbelstudie, patrologie en kerkgeschiedenis in te schakelen. En een
van de jongens die een graad in filosofie heeft van de universiteit
van Princeton, bereidt een cursus voor over antieke filosofie. En als
de oorlog voorbij is zullen we wel zien hoe we het programma kunnen
aanvullen met bereidwillige docenten van buiten af, die eens enkele
maanden hier onder ons willen verblijven om een vak te geven.
Geschikte kandidaten zijn welkom. Ook zij die een interessante sessie
over een nuttig onderwerp willen komen geven. We moeten voorlopig nog
wel erg voorzichtig zijn. Hier in Syrië hebben we de voorbije twee
jaar uit het buitenland niet veel anders gekregen dan vechtjassen met
wapens. De president noemde hen in zijn toespraak van 6 januari 2013
slaven die hun bevelen krijgen vanuit het buitenland. Die kunnen we
missen. We zullen hier zelf de programmas voor een priesteropleiding
wel vaststellen.
Uit verschillende landen krijgen we bericht dat er moeilijkheden zijn
met onze website: www.maryakub.org Ook is het filmpje van 40 minuten
dat de jongens voor Kerstmis gemaakt hadden blijkbaar nog niet te
zien. En ze hebben het zo ijverig, creatief en humoristisch
uitgewerkt (hoe moeilijker de omstandigheden, hoe meer nood aan humor;
ja de humor moet beslist veel ernstiger genomen worden, zei Victor
Frankl al!). Wat blijkt nu? Onze website werd geblokkeerd onder het
voorwendsel dat deze website gevaarlijk is (door wie?) En zo zie je
maar, contact opnemen met dit klooster kan gevaarlijk zijn. Je zou er
een geheel andere mentaliteit en levensstijl mee kunnen krijgen.
Eigenlijk zijn we er nog fier op ook nog. Enkele zusters, kinderen en
enkele broeders: internationaal gevaarlijk! Ik weet wel dat er een
tijd geleden vanuit het buitenland pogingen gedaan werden om de gewone
nieuwskanalen over Syrië af te sluiten zodat alleen de gemanipuleerde
media hun leugens kunnen verspreiden. We zullen zeker, samen met
geheel Syrië, een doorn zijn in het oog van
salafisten, wahabieten, djihadisten en allerlei andere terroristen.
Het is echter nog altijd beter dat de website wordt uitgeschakeld dan
het klooster zelf. Met de erg beperkte middelen wordt een andere
oplossing gezocht op facebook. Ziehier de gegevens:
http://www.facebook.com/pages/Monastery-of-Mar-Yakub-St-James-Syria/416458778418179
26-01-2013 om 08:31
geschreven door Gust Adriaensen
|
