NV-A-parlementsleden Vuye en Wouters dreigen ermee uit de partij te stappen als er bij de volgende regeringsvorming geen verdere staatshervorming wordt geëist.

Voor mij hoeft een staatshervorming in de verste verte niet. Maar ik feliciteer Vuye en Wouters met hun consequente houding.

Wat is namelijk het doel en het voornaamste programmapunt van de partij waartoe zij behoren? De oprichting van een onafhankelijke republiek Vlaanderen. Welnu,uit alles blijkt dat vooral De Wever en een aantal partijkopstukken zich daar geen bal meer van aantrekken.

De Wever heeft zich ontpopt tot een harde neoliberale kapitalist en een populistische politicus, die vanuit electorale overwegingen, van terreur/veiligheid en migratievrees,zijn dada maakt. Voor Vlaanderen is er in De Wevers door pessimisme krimpende visie, nog amper plaats.

In de NV-A groeit in brede kring de weerstand tegen een voorzitter die als te autoritair, te eigengereid wordt ervaren en vanuit de Antwerpse burgemeesterszetel zijn (flauwer wordend) licht ook dwingend wil laten schijnen over de rest van het land.

Vuye, Wouters, Bourgeois (jaja) en vele N -VA'ers ervaren NV-A-DW, meer en meer als een vreemd huis, totaal verschillend van het huis waarvan zij in hun traditioneel Vlaams-nationaal idealisme altijd v gedroomd hebben.

17-09-2016 om 21:44 geschreven door Gust Adriaensen

XI/37
Vrijdag 16 september 2016

Flitsen uit het leven van de gemeenschap
We moeten ons aanpassen. Ons “groepje jongeren” is plots tot het getal zeven uitgegroeid. En dan zijn er nog de jongeren die tijdelijk met ons meeleven en mee-werken. Onze Fransman-Egyptenaar is drie dagen mee gaan helpen in Aleppo-Oost. Ze hebben duizenden voedsel- en hulppakketten kunnen uitdelen, waarop de mensen met veel geduld gewacht hebben. Het viel hen op dat er in de dorpen zoveel verwoest is. Toch was er bij de mensen een grote dankbaar en bij de kinderen een aanstekelijke vreugde. En er is nog veel nood. Ook de Syrische soldaten moeten soms grote ontberingen doorstaan, terwijl de rebellen alles in overvloed krijgen. We willen nog zo veel mogelijk hulpgoederen (en geld) verzamelen om zonder verwijl het nodige aan te schaffen en uit te delen. We hebben op hun terugkeer uit Aleppo gewacht om samen de zondags-eucharistie te vieren.
Iedere dag leren de 3 Nigerianen Syrië beter kennen en wij Nigeria. Zij tonen ons foto’s van een van de drie seminaries van Oost Nigeria, waar zij aanvankelijk dachten bij aan te sluiten. Het is een diocesaan seminarie met een duizendtal seminaristen! Zij kunnen er dus wel drie missen. Het christelijk leven lijkt op dat van ons, midden vorige eeuw, met een overvloed aan priesters, religieuzen, een intens christelijk en sacramenteel leven en een sterke kerkelijke hiërarchie. Wat het eten betreft trachten we ons een beetje naar hen te schikken. Met wat aanpassing aan beide zijden zal dat wel lukken. Een van hen kan ook koken. Zaterdag moest het klein terras op onze verdieping de helft groter gemaakt worden. Dat was een groot werk waarbij een massa beton moest gestort worden: met de hand mortel maken, in emmers de trappen op naar boven dragen, in kruiwagens door de gang naar de andere kant van het gebouw brengen. We hebben er een paar uren met een tiental stevige kerels aan gewerkt. Als het terras af is, zal het een mooi zicht geven aan de oostkant van het gebouw op het dorp Qâra met zijn tiental moskeeën en twee kerken. Zondagvoormiddag was het een drukke bedoening. Onze verantwoordelijken van de Rode Halve Maan hadden enkele gezinnen uit het dorp laten komen die tot de armsten behoren. Het hele gezin werd van goede kleding voorzien, want dat hadden ze nu meest dringend nodig. Het keuren en passen van de kleding voor kinderen, mannen en vrouwen, het gebeurde allemaal op het grote voorplein. Bovendien, was er voor de kleine kinderen nog extra speelgoed, allemaal afkomstig uit de containers vanwege weldoeners.
Het zogenaamde offerfeest
Wereldwijd worden door moslims twee grote feesten gevierd: het Eid al Fitr om het einde van de vastenmaand, de ramadan te vieren en het Eid al Adra, het “offerfeest” om de gehoorzaamheid met het offer van Abraham te gedenken. Maandag begon het feest van Eid al Adra. Er komen vier dagen lang geen moslimarbeiders werken. Iedere dag krijgen we wel een of meerdere families op bezoek. Maanden geleden kwam een moslimjongere met zijn vriend een dag meeleven. Nu brengt hij heel zijn gezin mee: ouders en nog twee broers. Op de eerste dag van hun feest willen ze een uitgebreid bezoek brengen aan het klooster. Het leek wel familie te zijn. Ondertussen hebben ze veel belangstelling voor de religieuze voorwerpen die we verkopen: icoontjes, Maria-beeldjes en zelfs kruisjes. Ze willen een en ander als aandenken aanschaffen. Het valt ook op dat de moslims vlugger geneigd zijn om een zegen te vragen dan de christenen.
Feest
Het was een extra feestweek. Op woensdag vierden we het feest van de Kruisverheffing, de verjaardag van de gemeenschap, gesticht in 2000. Het is het feest van het klooster en van de gemeenschap. Het begon al de dag voordien. Inmiddels was immers de afdeling uit onze streek, die de bevolking in Aleppo ter hulp kwam, teruggekeerd. Een tiental soldaten zijn helaas hierbij gesneuveld. Voor hen hebben we een kleine ceremonie gehouden en gebeden. Tevens hebben we hun inzet gevierd met een afvaardiging uit het dorp: de burgemeester en de trouwe helpers van de Rode Halve maan. Het is een vriendenclub die het met elkaar bijzonder goed kunnen stellen. We zouden hen de notabelen van het dorp kunnen noemen maar die benaming zullen ze zelf niet graag horen. Op de kleine binnenkoer hielden we de feestmaaltijd met rijst en kip. Er werd gezongen en gedanst. De Nigerianen kwamen met hun eigen ritmische liederen. Inmiddels waren ook moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel weer toegekomen. (De volgende dag vertrok moeder Agnes-Mariam weer naar Aleppo). Zo vierden we woensdagmiddag plechtig de eucharistie, nu eens helemaal opgeluisterd door de Nigerianen, die met hun drie een echt koor vormen. Na de mis hielden we een processie naar de nieuwbouw om deze als onze nieuwe verblijfplaats te zegenen, hoewel het op bepaalde plaatsen nog een bouwwerf is. Bovendien is het zowel boven als onder een opslagplaats van hulpgoederen. ‘s Avonds vierden we de byzantijnse dienst van de kruisverering en daarna gebruikten we het avondmaal buiten op het plein bij het beeld van O.L. Vrouw, waarbij het vreugdevuur werd ontstoken. Volgens een oude traditie heeft de hl. Helena, de moeder van keizer Constantijn het kruis van Jezus teruggevonden. Daarbij werden op alle heuvels en bergen vreugdevuren ontstoken. Dit vuur is een herinnering aan dit gebeuren. Het Maria-beeld en heel het voorplein was met lampionnen versierd: papieren zakjes met zand en daar een brandende kaars in. Er werd gezongen en gedanst. De Nigerianen kunnen zonder moetie het ene lied na het andere brengen. Zij zingen en dansen als het ware het leven.
Naar de blote-voeten-school in India
In India is er een Bear Foot College. Een verantwoordelijke van die school ontmoette moeder Agnes-Mariam en stelde voor drie analfabete vrouwen te sturen. Zij geven namelijk onderricht aan vrouwen uit heel de wereld, die niet kunnen lezen en schrijven. Daar worden ze opgeleid in het gebruik van zonnepanelen, voldoende voor de verlichting van een huis. Deze vrouwen leren hoe ze op die manier een heel dorp van licht kunnen voorzien, uiteraard op kleine schaal, bedoeld voor telkens een of twee lampen. En zo vertrokken drie vrouwen, vluchtelingen, uit Qâra. Met spanning hebben we hun wederwaardigheden trachten te volgen en we vernamen dat ze deze week in India zijn toegekomen. Hoop op licht in de duisternis.
15 jaar na de aanslagen in New York
Sinds de aanslagen van 9/11 worden de VS en de wereld, gedomineerd door een aantal oppermachtige heersers achter de schermen. Door hun zogenaamde “oorlog tegen het terrorisme” hebben ze wereldwijd de terreur ingevoerd, onwettige opsluiting, foldering en executie mogelijk gemaakt, het internationaal recht en het Charter van de VN buiten spel gezet, miljoenen mensen gedood, Afghanistan, Irak, Libië en Syrië geplunderd en verwoest. En hierdoor zijn de VS zelf, die sinds 11 september 2001 zo’n slordige 5.000 miljard dollar aan oorlogen besteed hebben, geen rechtsstaat meer. (Meyssan Th., Du 10 septembre 2001 à aujourd’hui. 15 ans de crimes, Réseau voltaire, 12 september 2016).

Nieuwe atoombommen
De productie van nieuwe Amerikaanse atoombommen, de B 61-12 werd na vier jaar experimenteren goedgekeurd door het Nnsa (National Nuclear Security Administration) De productie van 400 à 500 van deze nieuwe vernietigings-tuigen zal eind 2019 beginnen en ‘n 8 à 12 miljard dollar kosten. Ze zullen de oude atoombommen B61 vervangen, die nu opgeslagen liggen in Italië, Turkije, Duitsland, België en Nederland. Elk heeft een kracht die viermaal groter is dan de bom op Hiroshima. Alles onder Amerikaans bevel. We zakken steeds dieper weg in de apocalyps. (http://ilmanifesto.info/la-bomba-e-autorizzata/).

Broos bestand
Voor de zoveelste keer hebben Moskou en Washington op 9 september gepoogd een overeenkomst te bereiken omtrent een staakt-het-vuren of een beëindigen van de vijandelijkheden. Het is erg moeilijk omdat beide partijen tegenovergestelde belangen nastreven. Rusland wil met Syrië, Hezbollah, Iran, China een herstel van de soevereiniteit van land en volk bereiken. Washington met ongeveer de rest van de wereld wil juist de ontwrichting van het land om onder elkaar de macht en rijkdom te kunnen verdelen. Daarom werkt Washington met een dubbele agenda: naar buiten spreekt het over vrede, onder de tafel doet het alles opdat de rebellen het land nog zoveel mogelijk zouden ontwrichten. De sluwheid van het westen is hierbij onberekenbaar. Voor hen zijn vrede, soevereiniteit en integriteit van Syrië totaal onaanvaardbaar. Uiteraard handelen zowel Rusland als Washington uit eigenbelang maar wanneer de ene de integriteit van het land wil herstellen en bewaren en de andere het land wil vernietigen, dan is onze keuze vlug gemaakt. Washington weigert ook de terreurgroep Ahrar-al-Cham op de terroristenlijst te zetten. Dinsdagnacht begon zogezegd het staakt-het-vuren. Voor de terroristen was het een gelegenheid om dan precies om 1 u in Z-W Quneitra een fel offensief te beginnen met Israëlische luchtsteun. Terwijl het staakt-het-vuren goed werd gerespecteerd door Syrië, Rusland, Iran, Turkije en de internationale coalitie, werd het de eerste dag al 23 maal geschonden door de zogenaamde “gematigde rebellen” van Vrije Syrische Leger (dat, zoals iedereen ondertussen weet, helemaal niet vrij, geen leger en zeker niet Syrisch is!) Het werd ook tweemaal geschonden door Israël in het zuiden, waar het Syrische militaire installaties wilde vernietigen. En deze keer was het Syrische leger in staat om 2 Israëlische gevechtsvliegtuigen uit de lucht te halen, wat Israël natuurlijk eerst ontkende en daarna toegaf dat zij in het Syrische luchtruim waren doorgedrongen. En de rebellen hadden al gezichtsverlies geleden. Inmiddels beschikt de Syrische coalitie over nieuwe afweerraketten. Daarom hebben ze nu eveneens Turkije gewaarschuwd dat ze ook hun vliegtuigen uit de lucht zullen halen indien ze zonder toestemming van Damascus illegaal het luchtruim schenden. Het staken van de vijandelijkheden wordt voorgesteld enerzijds om de humanitaire hulp overal toe te laten, anderzijds om de heropbouw van het land mogelijk te maken. Volgens de Russische Lt. Gen. Vladimir Savchenko staan vijf landen en vijf internationale organisaties hiervoor al klaar, zonder dat hij concrete namen noemde. Ook de humanitaire hulp is een dubbelzinnige aangelegenheid. In rebellengebied is er geen enkele controle op de verdeling van de hulp. Daar worden de goederen, door de rebellen aangeslagen en onder elkaar verdeeld of tegen woekerprijzen aan de bevolking verkocht, “zoals we al in heel Syrië hebben kunnen vaststellen” aldus politiek analist Henningsen. En het protest van de Syrische regering wordt dan uitgelegd als een bewijs dat de Syrische regering het volk uithongert. Terwijl er een staakt-het-vuren geldt voor heel het land wordt een hulpkonvooi voor Oost-Aleppo door terroristen tegengehouden. Als toppunt van huichelarij richt Ban Ki Moon een oproep tot Rusland en Syrië om hun invloed aan te wenden opdat het konvooi kan doorrijden, terwijl de terroristen niet door Rusland of Syrië gesteund worden maar wel door de anderen! En op 11 september werd het zogenaamde Hoger Comité van Onderhandelingen (dat een 30 tal terroristische groepen vertegenwoordigt om Syrië op de knieën te krijgen) plechtig in Engeland ontvangen en riep de secretaris van het ministerie van buitenlandse zaken, Boris Johnson, Rusland op om de Syrische president niet meer te steunen. Het zal ook deze keer dus een ingewikkeld, dubbelzinnig en broos bestand zijn. We maken ons geen illusies. Amerika en het westen zullen niets ontziend brut geweld blijven inzetten om de ellende van het volk te laten voortduren en de rebellen in de watten te leggen. Wij hopen en bidden dat de coalitie rond Syrië zal blijven stand houden. Ook deze oorlog zal eens eindigen.
P. Daniel

17-09-2016 om 09:14 geschreven door Gust Adriaensen

'Bart De Wever: Als de kiezer het toelaat, doen we verder zonder de PS', kopte Knack.

Een huizengroot cliché als titel. Zonder de PS, dat doet NV-A nu toch ook!

Maar 'verder doen' betekent dus ook voor de Vlaams-nationale partij NV-A, dat ze haar belangrijkste en basisprogrammapunt, nl. de oprichting van een republiek Vlaanderen, in de diepvriezer laat zitten en verder werkt aan de instandhouding en versteviging van de Belgische structuren.

Kortom, De Wever is een heraut van het belgicisme!

15-09-2016 om 08:40 geschreven door Gust Adriaensen

Dankzij de meest diverse tellers en statistieken die Seniorennet ter beschikking stelt van de Bloggers, is het allemaal goed te volgen.

Rasp startte op 3januari 2007. Tot nu toe zijn er 10626 lezers. Die 10626 mensen komen uit 32 verschillende landen. Het overgrote deel zijn uiteraard Belgen (82,5%) . Nederlanders (13,1%) nemen de 2de plaats in. En opvallend: 193 (1,8%) inwoners van de VS maakten al kennis met Rasp.

Die 10626 Rasplezers bezochten 59977 keren het Blog en totaliseerden 88166 pageviews.

Aan alle lezers: van harte bedankt voor de belangstelling en maak 'Rasp' verder bekend bij familie, vrienden en kennissen!

13-09-2016 om 09:03 geschreven door Gust Adriaensen

XI/36
Vrijdag 9 september 2016
Verhuis wegens uitbreiding
In de nieuwbouw maken we een vleugel bewoonbaar voor de fraters en de jongens die hier tijdelijk verblijven, wat steeds vaker gebeurt. Een christelijke familie uit Seydneya bleef enkele dagen bij ons, maar toen moeder vertrok wilden de 2 kinderen nog een week blijven. Zo heeft hun zoon met ons meegeleefd. Dan is er Razoek, een christen uit Qâra die wiskunde wil studeren aan de universiteit van Homs. Hij komt al enkele weken als jobstudent meewerken in de tuin, aangezien zusters en fraters veel werk hebben met de hulpverlening. Naast het water geven, moet er ook geoogst worden: tomaten, druiven, vijgen, granaatappels, meloenen, ajuinen, mais, appels, peren... Hij komt te voet van huis en is om 7 of 8 uur ’s morgens al in de tuin. Als kleine jongen kwam hij hier al helpen, zegt hij. Hij is de eenvoud zelf, werkt ook heel efficiënt en is toch altijd bereid voor een korte humoristische pauze. Hij komt lachend met de fraters een tas thee drinken en eet ‘s middags met ons mee. ’n Grappige kerel. Hij is een fan van een van Engelse voetbalploegen en heeft een helder inzicht in de situatie in Syrië en het Midden Oosten. Het bracht de fraters op de gedachte om een interview en video met hem te realiseren, maar dat vindt hij toch nog te gevaarlijk. Iemand van Syrië zelf die klaar en duidelijk de waarheid zegt omtrent de rebellen en het westen, loopt hier steeds gevaar voor zijn leven. Verder is er de frater uit Brussel, van de fraterniteit van de Heilige Apostelen die nu anderhalve maand met ons heeft meegeleefd en binnen kort weer terugkeert. Hun fraterniteit werd op onbegrijpelijke wijze ontbonden en ze zoeken nu een oplossing voor hun 27 leden. (Ondertussen schijnen er in de Waalse bisdommen op één of twee na, geen nieuwe kandidaten zich aangeboden te hebben voor de seminaries! En in Vlaanderen?). Tenslotte kwamen vorige zondag een Franse mevrouw bij de zusters rust en evenwicht zoeken, terwijl op dezelfde dag een jonge Fransman zich bij ons aanbood. Hij is Egyptenaar van oorsprong en heeft iets van de eenvoud van de koptische monniken. Hij heeft rechten gestudeerd en volgde al een seminarieopleiding verschillende seminaries. Als jurist is hij gaan werken voor een boekhouderskantoor. Hij vernam onze oproep voor hulp aan Aleppo en was er door getroffen. Ik ben geen chirurg en zelfs geen verpleger, zo zei hij, maar in Syrië wil ik helpen. Hij trof onmiddellijk de nodige voorbereidingen. Hij is zoals Levi of Mattheus, die zijn kantoortje sloot om Jezus te volgen. We hadden voor hem in de nieuwbouw een kamer klaar, die net de dag voordien van het nodige was voorzien: een bed met matras, een tafeltje, een deur en elektriciteit. Zondagavond hebben we samen met de zusters naar een Spaanse film gekeken over het leven van Moeder Teresa, naar aanleiding van haar heiligverklaring, die dag te Rome. En maandag voormiddag waren de fraters als één ploeg arbeiders weer samen in de nieuwbouw aan het werk. Er moeten kamers klaar gemaakt worden want we verwachten nog jongeren.
Reeds anderhalf jaar hebben we veelvuldig telefonisch contact met drie jonge Nigerianen, die beweren dat ze bij onze gemeenschap willen aansluiten om monnik en priester te worden. We hebben hen duidelijk gemaakt dat het heel moeilijk zal zijn. Zij zijn blijven aandringen en uiteindelijk hebben we het nodige gedaan om hen hier te laten komen. Ze moesten nog geholpen worden en de nodige aanwijzingen krijgen op de luchthaven van Kameroun en van Ethiopië. Men wilde hen aanvankelijk niet laten vertrekken omdat zij slechts een enkel vlucht hadden naar Libanon. Drie jongeren uit een land vol terroristen voor een enkel vlucht, dat wekt niet veel vertrouwen. En het binnen komen in Syrië is ook niet zonder moeilijkheden verlopen. Uiteindelijk kwam alles in orde.
Donderdag 8 september, feestdag van de geboorte van Maria. We willen er een zon- en rustdag van maken maar... om 8.00 u komt weer een grote container toe. Alles wordt in de nieuwbouw gestockeerd. Prima winterkleding voor mannen, vrouwen, kinderen, winterschoeisel, goede matrassen en beddegoed. Het komt goed op tijd, want het begint stilaan al koud te worden ’s avonds, ’s nachts en ’s morgens. Inmiddels zijn de gehandicapten van het dorp weer toegekomen en enkelen willen natuurlijk meehelpen. Er zijn vele zakken en dozen die vrij licht wegen en die naar de eerste verdieping moeten gebracht worden. Alle hulp is zeer welkom en zij zelf zijn fier dat ze mogen meehelpen. En weer wordt er een kleine video gemaakt, vooreerst om de weldoeners van harte te danken. Bovendien zullen we weer voor duizenden familie-paketten (voedsel, sanitair materiaal...) kunnen zorgen alsook nog enkele ambulances kunnen aanschaffen voor Aleppo. Deze container komt van de gulle weldoeners van Nederland en België. De mensen die geld en goederen gegeven hebben mogen weten dat het wel degelijk efficiënt besteed wordt, nu vooral voor de bevolking van Aleppo. (En aan de velen onder ons die hiervoor dag en nacht werken hoeft niet één euro betaald te worden). Vervolgens willen we benadrukken dat winterkleding, jackets, winterschoenen (vooral voor mannen), nog erg welkom zijn. Wanneer de container na een drietal uren geledigd is, wordt deze opnieuw geladen. De zusters hebben immers weer een hele lading gesorteerd. Er is ook veel materiaal bij voor zieken en gehandicapten. Om half twee gaan we eten. Omdat we van heel de dag nog geen liturgisch gebed hebben kunnen doen, wordt voorgesteld nu eerst de lauden ter ere van O.L.Vrouw te zingen en daarna terug te komen voor ’n gebak. Bij iedere verjaardag is er immers gebak, wat we zeker voor de verjaardag van Maria niet willen nalaten. Zo gebeurt het. En ’s avonds vieren we de plechtige eucharistie waarin we tevens vragen dat alle moeilijkheden met de Nigerianen mogen opgelost worden en dat ze veilig bij ons geraken. Om nog iets van onze ‘zondag’ te vieren hebben we samen gekeken naar de film van Mozes, de zwarte Ethiopiër, die van beroemde bendeleider een bekende woestijnmonnik werd (en waarover we vroeger al geschreven hebben: XI/10 4 maart 2016). En toen gebeurde het, om half elf ’s avonds komt zr. Carmel met de drie Nigerianen toe. Met tamtam-geroffel worden ze onthaald. Er wordt gezongen en gedanst. Ze vertellen van hun reis en leren ons al wat van hun taal, het Igbo. “Nno”, wil zeggen: welkom! Maar... ze zijn moe en we brengen hen naar hun kamer in de nieuwbouw. Onze gemeenschap telt nu 11 nationaliteiten.
De volgende dag (vandaag vrijdag) heel vroeg (om 5.00 u) zouden Moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel weer naar Aleppo vertrekken om de hulpverlening te regelen. Onze Egyptisch-Franse frater en de frater van de broederschap van de heilige Apostelen gaan mee om te helpen. Deze laatste vertrekt daarna terug naar Brussel. Het is dus zijn laatste nacht bij ons en dat was de reden waarom we voor de fraters een kleine receptie (thee en een koekje) improviseerden op de (kapotte) trappen van de nieuwbouw en wel om middernacht. En vandaag vrijdag hebben we de Nigerianen laten kennis maken met het klooster.
De kwakzalvers van de “Syrische volksopstand”
De gewone media blijven met een stortvloed van leugens de openbare opinie bestoken om de oorlogspropaganda tegen Syrië aan te wakkeren en het land verder te herleiden tot de door sommige wereldheersers zo begeerde “creatieve chaos”, waarmee zij hun orde proberen op te leggen. De grondlijnen van hun voorstelling zijn duidelijk: 1) De terreurgroep IS is slechts gedeeltelijk ontstaan uit de oorlog tegen Irak in 2003 maar eigenlijk nog veel meer uit de bloedige repressie van de Syrische president vanaf 2011; 2) De Syrische president Bachar roeit zijn eigen volk uit met chemische wapens; 3) Dat er een complot zou bestaan tegen Syrië is maar inbeelding; 4) De Syriërs vluchten niet zozeer voor IS maar voor dat bloedige monster van een president (terwijl de overgrote meerderheid van vluchtelingen in Syrië zelf hun toevlucht zoeken in gebieden door het leger beschermd en juist ook de Syrische vluchtelingen in het buitenland massaal Bachar tot president verkozen hebben op 3 juni 2014!); 5) De etnische en religieuze spanningen zijn de schuld van Bachar (terwijl Syrië juist een model was en is van lekenstaat waar alle godsdiensten gelijk zijn); 6) Het Syrische regime verplettert de soennitische meerderheid (terwijl de eerste minister, de meerderheid van de ministers, officieren en soldaten soennieten zijn, die de president steunen); 7) De golfstaten en Israël moeien zich helemaal niet met de oorlog in Syrië (kom hier maar eens kijken!); 8) De jihadisten in Syrië zijn eigenlijk een te verwaarlozen aantal; 9) Bachar werkt samen met IS tegen zijn eigen volk; 10) De oplossing is wapens leveren aan de “gematigde opposanten” om de gruwelijke dictator ten val te brengen.
Ziedaar het beeld dat ons al vijf jaar lang met verschillende nuances wordt voorgehouden door een leger van corrupte ‘deskundigen’, omgekochte ‘intellectuelen’, laffe politici en pappegaai-journalisten. De wereld draait nu op monsterleugens. Het sluitstuk voor Syrië is nog steeds de bewering omtrent de chemische wapens en de gifgasaanval in Ghouta van 23 augustus 2013. Een zogenaamd UNO rapport heeft nogmaals Syrië én IS beschuldigt van het gebruik van chemische wapens. Al jaren wordt krampachtig en zonder succes gezocht naar het minste bewijs tegen Syrië terwijl er vanaf het begin zonder ophouden chemische wapens gebruikt werden en nog worden door terroristen. Hiervan geeft de permanente vertegenwoordiger van Syrië bij de UNO telkens de nodige bewijzen maar er wordt nooit op gereageerd en in de oers gewoon genegeerd. En onze journalisten blijven onverstoord de chemische aanvallen in Syrië aan het leger toeschrijven. Een onafhankelijke studie van het Massachusetts Institute of Technology heeft al lang duidelijk aangetoond dat de grote gifgasaanval van Ghouta alleen maar van de rebellen kon komen en niet van het Syrische leger. De klap op de vuurpijl werd echter geleverd door een rapport van 50 blz. opgemaakt onder leiding van moeder Agnes-Mariam. Twee weken eerder, op 4 augustus werden 11 alawitische dorpen in Lattakia overvallen door terroristen. Er werd gemoord, verwoest en vooral werden vele kinderen ontvoerd. In heel de Atlantische pers is hierover niet één woord gezegd of geschreven. De radeloze ouders deden beroep op moeder Agnes-Mariam om uit te zoeken wat er met hun kinderen gebeurd is en waar ze eventueel nog te vinden zijn. Wanneer twee weken later 35 professionele video’s van de gifgasaanval in Ghouta de hele wereld worden ingestuurd, herkennen de ouders hierop hun ontvoerde kinderen. Daarop heeft moeder Agnes-Mariam met een ploeg deskundigen een rapport gemaakt over een aantal van deze getrukeerde video’s. Verschillende kinderen werden in een andere houding in een andere kamer gelegd. Een kind wordt als dood voorgesteld op een video en op een andere video die minuten later genomen werd is dit zelfde kind weer levend. Er zijn beelden bij van een massaslachting in Egypte. Nergens zijn bij de kinderen moeders of ouders te zien. Hoe is dat mogelijk? Bovendien, in die streek was de bevolking al lang gevlucht. Vanwaar komen die kinderen dan? De video’s zijn direct na de gifgasaanval gemaakt. Hoe is het mogelijk zovele kinderen netjes in zalen te leggen, te verwisselen en zelfs naar andere plaatsen te vervoeren op zulk een korte tijd? Alles wijst er op dat het vooraf georganiseerd en getrukeerd is. De hele studie kun je hier lezen en zien: http://www.maryakub.net/2016/09/08/mother-agnes-exposes-massacre-marketing-in-ghouta-gas-attacks-in-syria-2013/. Er was toen wel één journalist die schreef: Eén non zet de hele “Amerikaanse Intelligence” in hun hemd!
Zelfs zonder deze grondige studie zou ieder journalist met een heel klein beetje kritische zin al begrepen hebben dat er grof gemanipuleerd is en dat de berichten over chemische wapens alleen maar moesten dienen om de Syrische president nog meer te demoniseren en een militaire inval te rechtvaardigen. Obama had een jaar voorheen al gesteld dat het gebruik van chemische wapens een rode lijn was. Hij sprak precies zoals Bush over de niet bestaande vernietigingswapens van Irak. De mediabelangstelling werd nog opgedreven door een UNO onderzoekscommissie naar Damascus te sturen. Wanneer zij net gearriveerd zijn is er deze geweldige gifgasaanval, bij wijze van spreken vlak onder hun neus. Alle luidsprekers van het westen schreeuwen onmiddellijk om wraak, zonder dat er één enkele vaststelling is gebeurd. Bashar moet gestraft worden alsof een militaire verwoesting van het land daarvoor de oplossing is! Obama stuurt alvast zijn oorlogsvloot naar Syrië. In de kakofonie van de staatshoofden spreekt de ene van meer dan 200 doden de andere van meer dan 1000 doden. John Kerry zei dat hij niet kon slapen bij het zien van deze stervende kinderen. Kon hij wel slapen toen hij mee deze gruwelijke misdaden voorbereidde en organiseerde in de dorpen van Latakia en in Ghouta? Niettemin is er ook bij ons geen enkele journalist die ook maar het minste teken geeft van enige kritische zin of waarheidsgetrouwe berichtgeving. Of is het geen misdaad een massa kinderen te ontvoeren om hen een gruwelijke dood op video’s in Hollywoodstijl te laten sterven? En als men geen enkele schuld aan Syrië kan geven, moet deze misdaad dan ongestraft blijven? Toch blijven onze journalisten het deuntje herhalen over de gifgasaanval “wellicht door het Syrische leger”. Hoe moeten we deze journalisten noemen? Gedrogeerden, onnozelaars, lafaards of criminelen? Zij zijn de kwakzalvers van de Syrische revolutie. Zij zijn het die mee bewerkt hebben dat er nu in Syrië 400.000 doden zijn, 1,5 miljoen gekwetsten, duizenden gekidnapten, 4,8 miljoen vluchtelingen in het buitenland en 8,7 miljoen vluchtelingen in Syrië zelf. Enkel en alleen om de waanzinnige politieke, economische en strategische belangen van schimmige wereldheersers te dienen. We leven onder de heerschappij van “het Beest” en zijn handlangers, zoals het beschreven is in het boek van de Apocalyps, hoofdstuk 13. Een wereldheerschappij bepaalt wat waar en niet waar is, wat mag en wat niet mag. En iedereen wordt aangemaand om het imperium van dit “Beest” te aanbidden. Wie zich niet aansluit bij dit imperium, is uitgesloten. Welnu, wij wensen aan deze wereldheerschappij niet mee te doen. Wij willen de authentieke menselijke en christelijke waarden van rechtvaardigheid en liefde dienen en alleen Christus Jezus als de ware Redder erkennen.
P. Daniel

12-09-2016 om 17:30 geschreven door Gust Adriaensen