Torfs à la Torfs in 'Alleen Elvis blijft bestaan'.

Geniet van Rik Torfs' commentaar en bedenkingen bij een aantal reportage- en filmfragmenten. Scherpzinnig, ironisch, verrassend. Klik op onderstaande link om het programma te bekijken.

Bijlagen:
http://www.canvas.be/video/alleen-elvis-blijft-bestaan/2015-najaar/rik-torfs   

In het tijdschrift 'Crux', becommentarieert de bekende Vatican watcher, John L. Allen jr, uitgebreid de benoeming van Jozef De Kesel tot aartsbisschop van Mechelen-Brussel. Hij ziet in o.a. de benoeming van De Kesel, een bewijs van het feit dat paus Franciscus zijn gematigde vernieuwing van het leiderschap van de Kerk, uitbreidt.

----------------------------

'In Brussels, Belgium, the pope accepted the resignation of Archbishop André-Joseph Léonard, 75, and put in his place Archbishop Jozef De Kesel, 68.

The move in Brussels will strike Church-watchers as especially significant, given that Léonard had carried the reputation of being one of the most staunchly conservative prelates to head a major European archdiocese. He was appointed in 2010 under Pope Benedict XVI, replacing Cardinal Godfried Danneels, who was seen as a leading progressive.

(Danneels’ term ended in controversy amid allegations that he tried to cover up sexual abuse allegations against a fellow Belgian prelate. He remains in good standing with Pope Francis, who named Danneels as a participant in the recent Synod of Bishops on the family.)

Léonard is known to be a devotee of the Latin Mass, often referred to as the “Tridentine Rite,” and a supporter of traditionally-minded Catholic groups that foster its celebration. He’s also known for his outspoken opposition to homosexuality, for instance, saying in 2010 that he regards HIV/AIDS as “intrinsic justice.”

On the basis of such comments, Léonard was investigated at one point for homophobia under a 2003 anti-discrimination act in Belgium, but a court held in 2009 that his statements weren’t severe enough to warrant prosecution.

In that context, De Kesel represents a clear change in tone.

Known as a protégé of Danneels, De Kesel told reporters in a Friday news conference announcing his appointment that “I’m for the separation of Church and state” – a reference to complaints against Léonard from secular critics that he sought to impose Catholic morality through the civil law.

At the same time, De Kesel said, “I’m not for the separation of the Church from society.” That will likely be seen as an echo of criticism of Léonard that he cut off lines of communication with Belgium’s strongly secular culture.

Asked about gay people, De Kesel said, “I have much respect for gays,” including “their way of living their sexuality.”

While that statement may be open to interpretation, it certainly will be seen as far more gay-friendly than Léonard.

It’s also worth noting that Francis decided to accept Léonard’s resignation shortly after his 75th birthday in May. Often archbishops of major dioceses are kept on for a few years after reaching the usual retirement age, suggesting the pontiff may have been anxious to make a change.'

07-11-2015 om 18:49 geschreven door Gust Adriaensen

Op de Engelstalige, officiële site van het Vaticaan, 'NEWS.VA', wordt de benoeming van Jozef De Kesel als volgt vermeld:

---------------------------------------

The Holy Father has appointed:

-Bishop Jozef de Kesel of Bruges, Belgium, as archbishop of Malines-Bruxelles (area 3,635, population 2,825,000, Catholics 1,807,000, priests 1,794, permanent deacons 88, religious 3,249), Belgium. He succeeds Archbishop Andre Leonard, whose resignation from the pastoral care of the same archdiocese upon reaching the age limit was accepted by the Holy Father.

- Bishop Jozef de Kesel as military ordinary for Belgium.

-----------------------------------------

07-11-2015 om 11:05 geschreven door Gust Adriaensen

Kijk en luister naar het interview met de nieuwe aartsbisschop, Jozef De Kesel, op het VRT-journaal, via onderstaande link.

Bijlagen:
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/nieuws/binnenland/1.2489989   

Hoeveel stijgt uw energiefactuur?

In 2016 wordt stroom fors duurder. Hoeveel betaal jij meer op je energiefactuur door de Turteltaks, 21% btw en andere regeringsmaatregelen.

De PVDA heeft een berekeningsmodule gelanceerd via www.turteltest.be.

07-11-2015 om 08:30 geschreven door Gust Adriaensen

X/25
Vrijdag 6 november 2015

Zondag: vreugde en verdriet

Zon- en feestdagen trachten we als echte vrije dagen te beleven. Rond half tien ’s morgens houden wij met de fraters gewoonlijk een gezellig ontbijt, buiten op de binnenkoer. De enige geplande activiteiten zijn de plechtige, uitgebreide zondagseucharistie op de middag, daarna het middagmaal en ’s avonds een gezellige en of leerrijke film. We hebben al een hele reeks inspirerende video’s en filmen gezien van oosterse kloosters, heiligen, the Lord of the rings, Narnia, natuurlijk ook de hele serie van Charlie Chaplin en Louis de Funès en recent de verschillende video’s over het leven en de stichtingen van de grote heilige Theresa van Avila. Deze zondag was het even anders. Sadad met zijn overwegend christelijke bevolking werd door IS aangevallen. Het ligt op 25 km ten N-0. van Qara. Enkele families op de vlucht, 30 personen, zouden bij ons onderdak zoeken. Zij kennen de ellende van de oorlog en van de terroristen. In 2013 werd het dorp een eerste keer door “gematigde” rebellen overvallen. Daarna werd het door het Syrische leger bevrijd en er werden burgermilities opgericht voor de zelfverdediging. In de kortste tijd groeide deze groep uit tot 4000 man. Helaas blijkt IS nu toch in staat geweest te zijn te infiltreren, dank zij de medewerking van binnen uit, dus met een verrader. Dat is ons verdriet. Vele andere plaatsen, zoals Qâra zijn daar nu beter op voorzien en meer één. Daar hebben de rebellen hun kansen verspeeld. De vreugde is dat iedereen meteen bereid was om het nodige materiaal te verzamelen. Alle hens aan dek. We gingen dus in de voormiddag op zoek naar kamers, bedden, matrassen, hoofdkussens en dekens. In de nieuwbouw is er een groot appartement dat door meerdere vluchtelingenfamilies bewoond werd. De meesten zijn terug naar huis en er blijft nog maar één familie over. Deze wilde graag het appartement afstaan en zelf een kleinere ruimte innemen. Verder werden hier en daar nog kamers vrij gemaakt. Moeder Agnes-Mariam, die ook voor deze families de hulpverlening weer organiseert, liet ons later evenwel weten dat de families wellicht toch elders, in de buurt of bij familie een voorlopig onderdak kunnen vinden. Toch waren we heel de zondag zo met deze onverwachte aanval begaan , dat we ’s avonds nog een tijd samen gebeden hebben, waaraan ook leken deelnamen. ’s Nachts hoorden we geschut in de verte. Wij blijven buiten het gevaar. De volgende dag bleek Sadad weer gezuiverd te zijn door de mannen van de nationale verdedigingsmacht, de Syrische sociale nationale partij en tenslotte het Syrische leger. Sinds de komst van de Russen is er echt wel een beslissende ommekeer gekomen. We vragen ons echter af hoe het mogelijk geweest is dat de verschillende terroristengroepen de voorbije jaren bijna heel Syrië in hun greep hadden met commandocentra, trainingskampen, munitiefabrieken, opslagplaatsen, tunnels, bunkers... over heel het land verspreid. Denk je dat de uitbouw van zulk een alomvattende infrastructuur mogelijk is zonder de actieve medewerking van de geheime diensten van buitenlandse mogendheden? Gelukkig zijn deze al voor een belangrijk deel vernietigd.

Korte berichten

Waarnemers van de raad van Europa en van de OSCE hebben in Turkije zovele onregelmatigheden en manipulaties vastgesteld dat de verkiezingen van 1 november, waarmee de partij van Erdogan een absolute meerderheid behaalde, onwettig kunnen genoemd worden (Trucage des élections législatives turques, Réseau voltaire, 3 november 2015). Toch komt er geen aanklacht en nog minder een nieuwe verkiezing, want Turkije hoort bij de NAVO.

Journalisten klagen over de onveiligheid waaraan ze in Syrië overgeleverd zijn. Verschillenden zijn door rebellen ontvoerd. Elias Murad, voorzitter van de Syrische journalistenvereniging roept hen op niet illegaal en met behulp van rebellen het land binnen te komen, maar langs wettige weg. Dan zal de regering ook de verantwoordelijkheid voor hen opnemen.

Jean-Frédéric Poisson, voorzitter van de Franse christendemocratische partij (PCD) heeft met een groep volksvertegenwoordigers Syrië en zijn president bezocht. Hij besluit dat de huidige vluchtelingencrisis veroorzaakt is door de Franse politiek in het Midden Oosten. Frankrijk moet dringend de relaties herstellen met de wettige regering in Syrië en afstand nemen van Saoedi-Arabië, Turkije en de golfstaten (JF Poisson : "Je n’ai plus confiance dans les politiques Français de gauche comme de droite", Salon beige 29 oktober 2015).

Daniel Keller, grootmeester van de loge van het grote oosten van Frankrijk is verontrust wegens het succes van het Front National en bewegingen zoals Manif Pour Tous. Hij ziet de grote waarden van de Franse republiek in gevaar komen en roept zijn 150 à 170.000 Franse broeders en zusters vrijmetselaars op, om in actie te komen en hun rol van pedagogen van de republiek waar te nemen. Hij kan misschien het Evangelie eens lezen om te ontdekken dat vrijheid, broederlijkheid en gelijkheid christelijke waarden zijn, die door de Franse Revolutie met de guillotine drastisch werden verminkt en ingekort.

Op één maand tijd, van 30 september tot 30 oktober, hebben Russische vliegtuigen in Syrië 1.631 vluchten uitgevoerd en 2.084 doelwitten van terroristen gebombardeerd, waaronder 52 trainingskampen, 287 commandoposten, 40 munitiefabrieken, 155 depots van munitie en brandstof. Dinsdag hebben ze met een BETAB 500 bom twee onderaardse bunkers van terroristen vernield. Wordt vervolgd.

Onze minister van buitenlandse zaken verkondigt plechtig dat de “zware misdaden van het regime van president Assad niet ongestraft zullen blijven”. (deredactie.be 4 nov.) Als hij niet weet dat hij hiermee de leugens van de CIA over Syrië (zoals over Irak, Libië...) steunt, is hij onbekwaam, weet hij het wel, dan is hij van kwade wil. In beide gevallen moedigt hij de strijd aan tegen de wettige regering en het leger, die samen met de coalitie van Rusland/Hezbollah/Iran als enigen Syrië beschermen. Stop de propaganda die verder het Syrische volk en land uitmoordt en verwoest. De misdaden van alle terroristen in Syrië en de propaganda vanuit het buitenland die hen blijft aanwakkeren, mogen niet ongestraft blijven! En inmiddels (deredactie.be 5 nov) wordt een “rapport” van Amnesty International in de media breed uitgesmeerd. Het beweert dat de Syrische regering tienduizenden van zijn burgers doet verdwijnen, alsof ze nu niets anders te doen heeft. Ze heeft beslist de bevolking te beschermen in plaats van de oliebronnen in de woestijn en ze doet er alles aan (ondanks al haar beperktheden en onvolmaaktheden) om voor het volk een zo gewoon mogelijk dagelijks leven te bevorderen. Vorig jaar waren we zelf aanwezig op de eerste “marathon van Qalamoun”, dat als een volksfeest gevierd werd voor jong en oud. Alle rebellen die de wapens neerleggen worden terug opgenomen. Als je weet wie Amnesty International sponsort, kun je al grote vraagtekens zetten achter hun rapport. Het al vijf jaar oude opzet is duidelijk: de werkelijke dagelijkse gruwelen door de verschillende terroristische groepen moeten ongehinderd kunnen doorgaan en de aandacht moet afgeleid worden naar president, regering, leger en innerlijke verdeeldheid van het volk.

Synode 2015: een vernieuwde christelijke huwelijksleer als bron van leven

Uit het eindverslag van de XIVe gewone algemene synode over het gezin (Rome, 4-24 oktober 2015) kunnen we belangrijke inspiratie putten voor een grondige hernieuwing van het gezinspastoraat, tot heil van de gehuwden, de gezinnen en gans de samenleving. Het bevat ook enkele dubbelzinnigheden die (nog) geen aanvaardbare oplossing bieden voor mensen in bepaalde onregelmatige omstandigheden. De apostolische aansporing, die paus Franciscus op grond van dit eindverslag schrijft, zal uiteindelijk de eigenlijke kerkelijke leer bepalen.

Het luisteren heeft een grote plaats gekregen. Luisteren is in zekere zin de nieuwe stijl en er wordt nogal wat (af)geluisterd. Veel aandacht gaat naar de feitelijke opvattingen en gedragingen van mensen, alsook naar hetgeen ze verwachten van de Kerk. De synode maakt evenwel duidelijk dat het daarna nog belangrijker is het plan van God te kennen en te volgen. Wanneer wij praatzieke luisteraars worden, moeten we vooral leren luisteren naar wat God te zeggen heeft. Van een bisschop wordt nu verwacht dat hij luistert, dicht bij de mensen staat en hen in dialoog samen brengt. Een prima kwaliteit. Toch is hij geroepen om een “episcopos” te zijn, een opzichter, die waakt over de juiste christelijke leer en leven tot heil van de mensen. Moedig ingaan tegen de heersende stroming, wanneer deze strijdig is met het Evangelie, is zijn taak. De christenen uit de eerste eeuwen, die als martelaren onverschrokken getuigden, blijven voor ons allen een lichtend voorbeeld. Kortom, we moeten het werkelijke leven van de mensen leren zien in het licht van het evangelie. Het nodigt ons tevens uit tot een grote barmhartigheid. Deze mag er ons evenwel niet toe verleiden de oorzaken van de moeilijkheden nog te vergroten. Bepaalde daden veroorzaken een feitelijke toestand die geenszins het gevolg is van enige uitsluiting door de Kerk. Jezus toonde ons een grenzeloze barmhartigheid door zijn oproep tot radicale bekering. Kortom, het luisteren dient altijd gevolgd te worden door onderscheiding en uiteindelijk door een morele evaluatie.

Feitelijke gedragingen vormden de voorbije decennia een algemene opvatting over het huwelijk. Deze openbare opinie werd niet getoetst aan de eigenlijke kerkelijke leer. Het was eerder omgekeerd. De kerkelijke leer werd slechts aanvaardbaar geacht in zoveer ze overeenkwam met de algemene opinie. In feite draaide alles om de kunstmatige “contraceptie”, die kost wat kost als moreel aanvaardbaar moest voorgesteld worden. Toch ging deze radicaal in tegen het wezen van de huwelijkseenheid, die volgens Vaticanum II gebouwd is op een totale wederzijdse gave van zichzelf (Gaudium et spes nr. 48). Heel het westen leefde overigens in een “contraceptieve roes”, waarbij de farmaceutische industrie ook de medische wereld op dit punt in haar greep hield.

Een “personalistische” en een “biologische” opvatting van de menselijke seksualiteit werden tegenover elkaar gesteld. De algemene opinie meende een personalistische visie te hebben, terwijl Paulus VI beschouwd werd als iemand die nog verstrikt zat in een louter biologische kijk. In feite was het precies omgekeerd. Door de contraceptie te aanvaarden werd een louter biologische huwelijksdaad verdedigd, ontdaan van haar persoonlijke, integraal menselijke betekenis. Dit werd “verantwoord ouderschap” genoemd. Een “integraal personalisme” in het huwelijk betekent een wederzijdse totale gave van zichzelf en een ontvangen van de ander in heel zijn/haar persoon, dus met de rijkdom en de mogelijkheid tot vruchtbaarheid. De algemene opinie ontwikkelde zo een misvormd personalisme om te belanden in een onverantwoord ouderschap.

Het “intrinsiek kwaad” van de contraceptie volgens de officiële leer van de Kerk (encycliek Veritatis splendor nrs 80 en 95) werd niet begrepen en ook niet aanvaard. Een mes is op zich moreel neutraal. Je kunt hiermee iemand verwonden, maar ook iemand van boeien bevrijden. De morele waarde hangt dus af van de bedoeling en van hetgeen je er mee doet. Contraceptie is evenwel niet neutraal. Ze is op niets anders gericht dan op het uitschakelen van het kostbaarste goed, de vruchtbaarheid, zoals het woord ook uitdrukt. Uiteraard is met dit “intrinsiek kwaad” niet altijd een even grote morele schuld verbonden. Wie contraceptie helemaal onwetend en ongewild zou gebruiken, draagt hiervoor ook geen morele verantwoordelijkheid. Niettemin blijft contraceptie in zich een intrinsiek kwaad.

Het luisteren naar wat er leefde was juist. Algemeen werd contraceptie verlangd en aanvaard. De onderscheiding en de morele beoordeling waren evenwel onjuist. Het was drijfzand en daarom zakte ook het hele christelijke huwelijksleven vlug in elkaar. Aanvankelijk werd slechts aarzelend en heel voorzichtig contraceptie aanvaard, bv. voor een echtpaar met een voltooid gezin. Het ging echter snel van kwaad naar erger. Vrij algemeen werd aanvaard dat het een morele plicht was aan tienermeisjes contraceptie te bezorgen. De hele bio-ethiek vertoonde hetzelfde hellend vlak: van contraceptie naar abortus, euthanasie, in vitro fertilisatie tot de nieuwste manipulaties met het beginnende leven en eugenetische praktijken, zoals de triple test en de NIPT test, die nog veel verder gaan dan die van de nazi's. Voor alles werd een “ethische verantwoording” gevonden in het kader van een soort verlicht verantwoord ouderschap. Het gezag van deze westerse opvattingen is nu evenwel fel gedaald. Was Vaticanum II eerder nog een “Europese” discussie, op de huidige synode zijn het de Afrikanen die een prominente rol speelden. Westerse gezagsdragers, als vertegenwoordigers van een stervend christendom staan aan de kant en zijn niet echt geloofwaardig meer.

Hoopvolle nieuwe perspectieven dienen zich evenwel aan. Het eerste is gewoon erkennen dat het een schromelijke vergissing was de kerkelijke leer, gebouwd op het integraal personalisme te verwerpen. Het voornaamste pijnpunt blijft de contraceptie. Zoals bij een lichamelijke ziekte de plaats tevens de genezing aanduidt, zo is het ook op geestelijk gebied. Het is een gelegenheid om nu de rijkdom van de natuurlijke methoden van vruchtbaarheidsbeheersing van de daken te verkondigen. En hiervoor zijn er nu vele verantwoorde mogelijkheden. Voor ons taalgebied is er, naast anderen, het wetenschappelijk nagenoeg algemeen erkende Sensiplan®. Een tweede inspiratiebron ligt in de verkondiging van de “theologie van het lichaam” van Johannes Paulus II, op basis van een nieuwe theologische onderbouw voor de christelijke leer over seksualiteit, huwelijk en gezin. Hiervan beweert de Amerikaanse politieke en sociale activist, Georges Weigel dat ze een keerpunt kan zijn niet alleen in de katholieke theologie maar in de geschiedenis van het moderne denken. In zovele landen werd reeds een eigen instituut opgericht voor “de theologie van het lichaam”. Waarom in ons land ook niet? Tenslotte kunnen deze twee, de natuurlijke beheersing van de vruchtbaarheid en een vernieuwde theologie, de drijfkracht worden van een daadwerkelijk dynamisch huwelijkspastoraat tot vreugde van christelijke gezinnen.

Een heropstanding is niet alleen mogelijk maar ook dringend nodig. De mensenfamilie is nu verwikkeld in een viervoudige strijd tussen goede en kwade machten. Er wordt een wereldwijd gevecht geleverd tegen het “beeld Gods” in de mens. In deze aanval wordt getracht iedere band met God door te snijden. Vervolgens wordt de identiteit en soevereiniteit van de afzonderlijke volken bewust door schimmige wereldheersers uitgewist om hun religieuze en culturele erfenis te vernietigen en ze te onderwerpen aan een grijze, zogenaamde “nieuwe wereldorde”, een soort menselijk messianisme. Verder wordt de waardigheid en de eigenheid van iedere persoon afzonderlijk rechtstreeks bedreigd door de invoering van een neutraal, geslachtsloos wezen, een gender. Hierdoor wordt de meest creatieve vondst van de Schepper aangetast, nl. de verscheidenheid van de geslachten als onbeperkte bron van leven en vreugde. God schiep de mens (“adam”) naar zijn beeld, als man (“zachar”) en vrouw (“neqevah”), (Genesis 1, 27). Tenslotte wordt de eigenlijke strijd, die een eindstrijd is, gevoerd tegen het huwelijk en het gezin. Duistere machten willen het huwelijk herleiden tot vluchtige, inhoudloze contacten en het gezin tot losse eenzaten, waardoor de levensader van het geluk, de vitaliteit en de stabiliteit tussen beide ouders en hun kinderen wordt doorgesneden.

Dit zijn enkele besluiten van een studie door een groep deskundigen, zowel uit de theologie als uit de medische wereld, die aantoont dat de contraceptieve cultuur van de voorbije halve eeuw een van de meest verwoestende krachten is, zowel voor de geestelijke als voor de lichamelijke gezondheid van een volk. Moge de Vlaamse openbare opinie spoedig bereid zijn deze werkelijkheid te erkennen om moedig en hoopvol nieuwe wegen te gaan.
P. Daniel

.P.S. Eerstdaags zal van bovenstaand artikel een Engelse vertaling, aangevuld met enkele gegevens uit ons eerste artikel van vorige week over de synode, geplaatst worden op onze website www.maryakub.net

06-11-2015 om 18:50 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Wanneer het voedsel eerlijk verdeeld wordt, zal niemand het nodige missen.'

'Voedsel dat wordt weggegooid, wordt gestolen van de tafel van de armen, de hongerigen.' 

06-11-2015 om 08:39 geschreven door Gust Adriaensen

Jozef De Kesel, bisschop van Brugge, werd door paus Franciscus benoemd tot aartsbisschop van Mechelen-Brussel.

06-11-2015 om 08:23 geschreven door Gust Adriaensen

Er is me al gevraagd waarom ik zo vaak over Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, schrijf. Bewonderend of hekelend of constaterend. Over de inhoud van zijn columns, zowel als over zijn stilistische kwaliteiten en trucjes. Gewoonweg omdat Torfs een boeiende figuur is, iemand die reacties voedt of provoceert, een ironicus met een vlotte schrijfstijl. Maar vooal omdat hij waarden en gevoelens onder woorden brengt, die voor mij herkenbaar zijn.

Neem nu zijn laatste column 'In Polen'. Rik Torfs relativeert de glamour van 'buitenlandse studieverblijven'. Vaak zijn ze niet aangenaam, ze doen pijn, veroorzaken vervreemding en dikwijls slaat bij de deelnemers barre eenzaamheid toe. Daartegenover plaatst hij de vrienden, de kroegen, de gewoonten, de ouders, de kwelgeesten van 'thuis': zovele ankerpunten die je geborgenheid schenken. Maar, aldus Torfs, precies omwille van de onaangename aspecten van buitenlandse studieverblijven, zijn die belangrijk en noodzakelijk. Ze doen iemand groeien. 'Thuis' dreig je vast te roesten in wat hij noemt een 'Zuiderkempens provincialisme', daarbij denkend aan zijn Heistse roots.

Zo herkenbaar allemaal. Ook al plaatst hij het gevecht 'geborgenheid-vervreemding' in een ruimere, kosmopolitische setting, hij en zijn generatiegenoten en de generaties voor en na hem, wij, het volk, hebben in essentie hetzelfde ervaren. Wanneer we vanuit de geborgenheid van onze landelijke of kleinstedelijke omgeving naar de Leuvense universiteit trokken: de pijn van de ontworteling, de soms barre eenzaamheid.

Dat moet ook Rik Torfs ervaren hebben, toen hij vanuit de geborgenheid van zijn strenge, beschermende, ambitieuze, burgerlijke Heistse milieu in Leuven terechtkwam. Het dorp bleef trekken en elke zaterdag spoedden de studenten zich naar 'thuis', naar de kroegen, de ouders, de vrienden. Ondanks de spottende opmerkingen van de profs, die de 'dorpsmentaliteit' hekelden, die ze zelf in hun studententijd gekoesterd hadden. En diep in zich nog altijd voelden.

Ook Rik Torfs. Dus toch 'Zuiderkempens provincialisme'. Of 'Oosterkempens provincialisme'. Of 'Zonderschotse dorpsmentaliteit'. Of... Niet noodzakelijk een schande. Integendeel. Vaak een kracht.

Toen Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, enkele dagen geleden van de Universiteit van Warschau terugkeerde naar zijn huis in het heerlijke landelijke Vlaams-Brabant, om zijn column 'In Polen' te schrijven, had zijn geliefde het reservevaliesje voor de volgende studiereis al klaar. In de zachte herfstavond stond de rector in de open voordeur de schemering in te kijken. Niet naar het zuiden, over de taalgrens heen die vlak langs zijn gevel loopt, dromend van de grote hereniging van KUL en UCL. Wel naar het noorden, waar hij de bult van Heist meende te ontwaren, dromend van het dorp en de geborgenheid van zijn jeugd.

Volgende week zal hij in de avondschemering op de campus van Allahabad geen oog hebben voor de lome heilige koeien die aan hem voorbijsjokken. Hij zal in het noordwesten roodbonte Zuiderkempense koeien gezapig zien grazen. De troost van het heimwee zal de pijn en de vervreemding verzachten.

Zo zijn wij. Zo is het volk.

Volgende week smaken we wellicht het genoegen een column met de titel 'In India' te lezen.

05-11-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Minister Joke Schauvlieghe beklaagt er zich over dat de Limburgse Milieukoepel, stand-up comedian Wouter Deprez gebrieft heeft in de zaak Essers. Want, zegt zij, Deprez gebruikt dezelfde argumentatie als de milieubeweging.

Et alors, Joke?

Wil de minister ook eens duidelijk maken wat daarmee mis is? Wordt zij niet voortdurend gebrieft door haar administratie en haar kabinet? En gebeurt dat niet bij elke minister?

04-11-2015 om 20:12 geschreven door Gust Adriaensen

Postelkaas en Postelkruiden: twee topproducten die binnen de muren van de norbertijnenabdij van Postel geproduceerd worden.

Ze zijn te koop in het abdijwinkeltje. Maar voor de kruidenproducten is er een bijkomende mogelijkheid tot aanschaf: een heuse webwinkel.

Op http://orders.abdijpostel.be maar ook via de website van de abdij (www.abdijpostel.be) is de webwinkel te bereiken.

Alle producten staan vermeld, onderverdeeld in productgroepen (bv. tincturen, capsules,...). De producten kunnen elektronisch besteld worden. Aan de koper wordt automatisch een mail gestuurd met daarop de lijst met bestelde producten en de kostprijs. Na betaling, worden de producten naar de koper verstuurd via Bpack (het vroegere Taxipost).

Broeder Guy Van Leemput, de Postelse norbertijn die verantwoordelijkheid draagt voor de kruidentuin en het kruidenlabo, schreef ook twee boeiende, leerrijke en mooi geïllustreerde boeken over kruiden en hun heilzame werking. 'Het kruidenboek van broeder Guy' en 'Heilzame kruidenrecepten van broeder Guy' zijn te koop in het abdijkwinkeltje en in het VVV-kantoor Colibrant binnen de abdijmuren.

03-11-2015 om 12:59 geschreven door Gust Adriaensen