Op de Engelstalige, officiële site van het Vaticaan, 'NEWS.VA', wordt de benoeming van Jozef De Kesel als volgt vermeld:

---------------------------------------

The Holy Father has appointed:

-Bishop Jozef de Kesel of Bruges, Belgium, as archbishop of Malines-Bruxelles (area 3,635, population 2,825,000, Catholics 1,807,000, priests 1,794, permanent deacons 88, religious 3,249), Belgium. He succeeds Archbishop Andre Leonard, whose resignation from the pastoral care of the same archdiocese upon reaching the age limit was accepted by the Holy Father.

- Bishop Jozef de Kesel as military ordinary for Belgium.

-----------------------------------------

07-11-2015 om 11:05 geschreven door Gust Adriaensen

Kijk en luister naar het interview met de nieuwe aartsbisschop, Jozef De Kesel, op het VRT-journaal, via onderstaande link.

Bijlagen:
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/nieuws/binnenland/1.2489989   

Hoeveel stijgt uw energiefactuur?

In 2016 wordt stroom fors duurder. Hoeveel betaal jij meer op je energiefactuur door de Turteltaks, 21% btw en andere regeringsmaatregelen.

De PVDA heeft een berekeningsmodule gelanceerd via www.turteltest.be.

07-11-2015 om 08:30 geschreven door Gust Adriaensen

X/25
Vrijdag 6 november 2015

Zondag: vreugde en verdriet

Zon- en feestdagen trachten we als echte vrije dagen te beleven. Rond half tien ’s morgens houden wij met de fraters gewoonlijk een gezellig ontbijt, buiten op de binnenkoer. De enige geplande activiteiten zijn de plechtige, uitgebreide zondagseucharistie op de middag, daarna het middagmaal en ’s avonds een gezellige en of leerrijke film. We hebben al een hele reeks inspirerende video’s en filmen gezien van oosterse kloosters, heiligen, the Lord of the rings, Narnia, natuurlijk ook de hele serie van Charlie Chaplin en Louis de Funès en recent de verschillende video’s over het leven en de stichtingen van de grote heilige Theresa van Avila. Deze zondag was het even anders. Sadad met zijn overwegend christelijke bevolking werd door IS aangevallen. Het ligt op 25 km ten N-0. van Qara. Enkele families op de vlucht, 30 personen, zouden bij ons onderdak zoeken. Zij kennen de ellende van de oorlog en van de terroristen. In 2013 werd het dorp een eerste keer door “gematigde” rebellen overvallen. Daarna werd het door het Syrische leger bevrijd en er werden burgermilities opgericht voor de zelfverdediging. In de kortste tijd groeide deze groep uit tot 4000 man. Helaas blijkt IS nu toch in staat geweest te zijn te infiltreren, dank zij de medewerking van binnen uit, dus met een verrader. Dat is ons verdriet. Vele andere plaatsen, zoals Qâra zijn daar nu beter op voorzien en meer één. Daar hebben de rebellen hun kansen verspeeld. De vreugde is dat iedereen meteen bereid was om het nodige materiaal te verzamelen. Alle hens aan dek. We gingen dus in de voormiddag op zoek naar kamers, bedden, matrassen, hoofdkussens en dekens. In de nieuwbouw is er een groot appartement dat door meerdere vluchtelingenfamilies bewoond werd. De meesten zijn terug naar huis en er blijft nog maar één familie over. Deze wilde graag het appartement afstaan en zelf een kleinere ruimte innemen. Verder werden hier en daar nog kamers vrij gemaakt. Moeder Agnes-Mariam, die ook voor deze families de hulpverlening weer organiseert, liet ons later evenwel weten dat de families wellicht toch elders, in de buurt of bij familie een voorlopig onderdak kunnen vinden. Toch waren we heel de zondag zo met deze onverwachte aanval begaan , dat we ’s avonds nog een tijd samen gebeden hebben, waaraan ook leken deelnamen. ’s Nachts hoorden we geschut in de verte. Wij blijven buiten het gevaar. De volgende dag bleek Sadad weer gezuiverd te zijn door de mannen van de nationale verdedigingsmacht, de Syrische sociale nationale partij en tenslotte het Syrische leger. Sinds de komst van de Russen is er echt wel een beslissende ommekeer gekomen. We vragen ons echter af hoe het mogelijk geweest is dat de verschillende terroristengroepen de voorbije jaren bijna heel Syrië in hun greep hadden met commandocentra, trainingskampen, munitiefabrieken, opslagplaatsen, tunnels, bunkers... over heel het land verspreid. Denk je dat de uitbouw van zulk een alomvattende infrastructuur mogelijk is zonder de actieve medewerking van de geheime diensten van buitenlandse mogendheden? Gelukkig zijn deze al voor een belangrijk deel vernietigd.

Korte berichten

Waarnemers van de raad van Europa en van de OSCE hebben in Turkije zovele onregelmatigheden en manipulaties vastgesteld dat de verkiezingen van 1 november, waarmee de partij van Erdogan een absolute meerderheid behaalde, onwettig kunnen genoemd worden (Trucage des élections législatives turques, Réseau voltaire, 3 november 2015). Toch komt er geen aanklacht en nog minder een nieuwe verkiezing, want Turkije hoort bij de NAVO.

Journalisten klagen over de onveiligheid waaraan ze in Syrië overgeleverd zijn. Verschillenden zijn door rebellen ontvoerd. Elias Murad, voorzitter van de Syrische journalistenvereniging roept hen op niet illegaal en met behulp van rebellen het land binnen te komen, maar langs wettige weg. Dan zal de regering ook de verantwoordelijkheid voor hen opnemen.

Jean-Frédéric Poisson, voorzitter van de Franse christendemocratische partij (PCD) heeft met een groep volksvertegenwoordigers Syrië en zijn president bezocht. Hij besluit dat de huidige vluchtelingencrisis veroorzaakt is door de Franse politiek in het Midden Oosten. Frankrijk moet dringend de relaties herstellen met de wettige regering in Syrië en afstand nemen van Saoedi-Arabië, Turkije en de golfstaten (JF Poisson : "Je n’ai plus confiance dans les politiques Français de gauche comme de droite", Salon beige 29 oktober 2015).

Daniel Keller, grootmeester van de loge van het grote oosten van Frankrijk is verontrust wegens het succes van het Front National en bewegingen zoals Manif Pour Tous. Hij ziet de grote waarden van de Franse republiek in gevaar komen en roept zijn 150 à 170.000 Franse broeders en zusters vrijmetselaars op, om in actie te komen en hun rol van pedagogen van de republiek waar te nemen. Hij kan misschien het Evangelie eens lezen om te ontdekken dat vrijheid, broederlijkheid en gelijkheid christelijke waarden zijn, die door de Franse Revolutie met de guillotine drastisch werden verminkt en ingekort.

Op één maand tijd, van 30 september tot 30 oktober, hebben Russische vliegtuigen in Syrië 1.631 vluchten uitgevoerd en 2.084 doelwitten van terroristen gebombardeerd, waaronder 52 trainingskampen, 287 commandoposten, 40 munitiefabrieken, 155 depots van munitie en brandstof. Dinsdag hebben ze met een BETAB 500 bom twee onderaardse bunkers van terroristen vernield. Wordt vervolgd.

Onze minister van buitenlandse zaken verkondigt plechtig dat de “zware misdaden van het regime van president Assad niet ongestraft zullen blijven”. (deredactie.be 4 nov.) Als hij niet weet dat hij hiermee de leugens van de CIA over Syrië (zoals over Irak, Libië...) steunt, is hij onbekwaam, weet hij het wel, dan is hij van kwade wil. In beide gevallen moedigt hij de strijd aan tegen de wettige regering en het leger, die samen met de coalitie van Rusland/Hezbollah/Iran als enigen Syrië beschermen. Stop de propaganda die verder het Syrische volk en land uitmoordt en verwoest. De misdaden van alle terroristen in Syrië en de propaganda vanuit het buitenland die hen blijft aanwakkeren, mogen niet ongestraft blijven! En inmiddels (deredactie.be 5 nov) wordt een “rapport” van Amnesty International in de media breed uitgesmeerd. Het beweert dat de Syrische regering tienduizenden van zijn burgers doet verdwijnen, alsof ze nu niets anders te doen heeft. Ze heeft beslist de bevolking te beschermen in plaats van de oliebronnen in de woestijn en ze doet er alles aan (ondanks al haar beperktheden en onvolmaaktheden) om voor het volk een zo gewoon mogelijk dagelijks leven te bevorderen. Vorig jaar waren we zelf aanwezig op de eerste “marathon van Qalamoun”, dat als een volksfeest gevierd werd voor jong en oud. Alle rebellen die de wapens neerleggen worden terug opgenomen. Als je weet wie Amnesty International sponsort, kun je al grote vraagtekens zetten achter hun rapport. Het al vijf jaar oude opzet is duidelijk: de werkelijke dagelijkse gruwelen door de verschillende terroristische groepen moeten ongehinderd kunnen doorgaan en de aandacht moet afgeleid worden naar president, regering, leger en innerlijke verdeeldheid van het volk.

Synode 2015: een vernieuwde christelijke huwelijksleer als bron van leven

Uit het eindverslag van de XIVe gewone algemene synode over het gezin (Rome, 4-24 oktober 2015) kunnen we belangrijke inspiratie putten voor een grondige hernieuwing van het gezinspastoraat, tot heil van de gehuwden, de gezinnen en gans de samenleving. Het bevat ook enkele dubbelzinnigheden die (nog) geen aanvaardbare oplossing bieden voor mensen in bepaalde onregelmatige omstandigheden. De apostolische aansporing, die paus Franciscus op grond van dit eindverslag schrijft, zal uiteindelijk de eigenlijke kerkelijke leer bepalen.

Het luisteren heeft een grote plaats gekregen. Luisteren is in zekere zin de nieuwe stijl en er wordt nogal wat (af)geluisterd. Veel aandacht gaat naar de feitelijke opvattingen en gedragingen van mensen, alsook naar hetgeen ze verwachten van de Kerk. De synode maakt evenwel duidelijk dat het daarna nog belangrijker is het plan van God te kennen en te volgen. Wanneer wij praatzieke luisteraars worden, moeten we vooral leren luisteren naar wat God te zeggen heeft. Van een bisschop wordt nu verwacht dat hij luistert, dicht bij de mensen staat en hen in dialoog samen brengt. Een prima kwaliteit. Toch is hij geroepen om een “episcopos” te zijn, een opzichter, die waakt over de juiste christelijke leer en leven tot heil van de mensen. Moedig ingaan tegen de heersende stroming, wanneer deze strijdig is met het Evangelie, is zijn taak. De christenen uit de eerste eeuwen, die als martelaren onverschrokken getuigden, blijven voor ons allen een lichtend voorbeeld. Kortom, we moeten het werkelijke leven van de mensen leren zien in het licht van het evangelie. Het nodigt ons tevens uit tot een grote barmhartigheid. Deze mag er ons evenwel niet toe verleiden de oorzaken van de moeilijkheden nog te vergroten. Bepaalde daden veroorzaken een feitelijke toestand die geenszins het gevolg is van enige uitsluiting door de Kerk. Jezus toonde ons een grenzeloze barmhartigheid door zijn oproep tot radicale bekering. Kortom, het luisteren dient altijd gevolgd te worden door onderscheiding en uiteindelijk door een morele evaluatie.

Feitelijke gedragingen vormden de voorbije decennia een algemene opvatting over het huwelijk. Deze openbare opinie werd niet getoetst aan de eigenlijke kerkelijke leer. Het was eerder omgekeerd. De kerkelijke leer werd slechts aanvaardbaar geacht in zoveer ze overeenkwam met de algemene opinie. In feite draaide alles om de kunstmatige “contraceptie”, die kost wat kost als moreel aanvaardbaar moest voorgesteld worden. Toch ging deze radicaal in tegen het wezen van de huwelijkseenheid, die volgens Vaticanum II gebouwd is op een totale wederzijdse gave van zichzelf (Gaudium et spes nr. 48). Heel het westen leefde overigens in een “contraceptieve roes”, waarbij de farmaceutische industrie ook de medische wereld op dit punt in haar greep hield.

Een “personalistische” en een “biologische” opvatting van de menselijke seksualiteit werden tegenover elkaar gesteld. De algemene opinie meende een personalistische visie te hebben, terwijl Paulus VI beschouwd werd als iemand die nog verstrikt zat in een louter biologische kijk. In feite was het precies omgekeerd. Door de contraceptie te aanvaarden werd een louter biologische huwelijksdaad verdedigd, ontdaan van haar persoonlijke, integraal menselijke betekenis. Dit werd “verantwoord ouderschap” genoemd. Een “integraal personalisme” in het huwelijk betekent een wederzijdse totale gave van zichzelf en een ontvangen van de ander in heel zijn/haar persoon, dus met de rijkdom en de mogelijkheid tot vruchtbaarheid. De algemene opinie ontwikkelde zo een misvormd personalisme om te belanden in een onverantwoord ouderschap.

Het “intrinsiek kwaad” van de contraceptie volgens de officiële leer van de Kerk (encycliek Veritatis splendor nrs 80 en 95) werd niet begrepen en ook niet aanvaard. Een mes is op zich moreel neutraal. Je kunt hiermee iemand verwonden, maar ook iemand van boeien bevrijden. De morele waarde hangt dus af van de bedoeling en van hetgeen je er mee doet. Contraceptie is evenwel niet neutraal. Ze is op niets anders gericht dan op het uitschakelen van het kostbaarste goed, de vruchtbaarheid, zoals het woord ook uitdrukt. Uiteraard is met dit “intrinsiek kwaad” niet altijd een even grote morele schuld verbonden. Wie contraceptie helemaal onwetend en ongewild zou gebruiken, draagt hiervoor ook geen morele verantwoordelijkheid. Niettemin blijft contraceptie in zich een intrinsiek kwaad.

Het luisteren naar wat er leefde was juist. Algemeen werd contraceptie verlangd en aanvaard. De onderscheiding en de morele beoordeling waren evenwel onjuist. Het was drijfzand en daarom zakte ook het hele christelijke huwelijksleven vlug in elkaar. Aanvankelijk werd slechts aarzelend en heel voorzichtig contraceptie aanvaard, bv. voor een echtpaar met een voltooid gezin. Het ging echter snel van kwaad naar erger. Vrij algemeen werd aanvaard dat het een morele plicht was aan tienermeisjes contraceptie te bezorgen. De hele bio-ethiek vertoonde hetzelfde hellend vlak: van contraceptie naar abortus, euthanasie, in vitro fertilisatie tot de nieuwste manipulaties met het beginnende leven en eugenetische praktijken, zoals de triple test en de NIPT test, die nog veel verder gaan dan die van de nazi's. Voor alles werd een “ethische verantwoording” gevonden in het kader van een soort verlicht verantwoord ouderschap. Het gezag van deze westerse opvattingen is nu evenwel fel gedaald. Was Vaticanum II eerder nog een “Europese” discussie, op de huidige synode zijn het de Afrikanen die een prominente rol speelden. Westerse gezagsdragers, als vertegenwoordigers van een stervend christendom staan aan de kant en zijn niet echt geloofwaardig meer.

Hoopvolle nieuwe perspectieven dienen zich evenwel aan. Het eerste is gewoon erkennen dat het een schromelijke vergissing was de kerkelijke leer, gebouwd op het integraal personalisme te verwerpen. Het voornaamste pijnpunt blijft de contraceptie. Zoals bij een lichamelijke ziekte de plaats tevens de genezing aanduidt, zo is het ook op geestelijk gebied. Het is een gelegenheid om nu de rijkdom van de natuurlijke methoden van vruchtbaarheidsbeheersing van de daken te verkondigen. En hiervoor zijn er nu vele verantwoorde mogelijkheden. Voor ons taalgebied is er, naast anderen, het wetenschappelijk nagenoeg algemeen erkende Sensiplan®. Een tweede inspiratiebron ligt in de verkondiging van de “theologie van het lichaam” van Johannes Paulus II, op basis van een nieuwe theologische onderbouw voor de christelijke leer over seksualiteit, huwelijk en gezin. Hiervan beweert de Amerikaanse politieke en sociale activist, Georges Weigel dat ze een keerpunt kan zijn niet alleen in de katholieke theologie maar in de geschiedenis van het moderne denken. In zovele landen werd reeds een eigen instituut opgericht voor “de theologie van het lichaam”. Waarom in ons land ook niet? Tenslotte kunnen deze twee, de natuurlijke beheersing van de vruchtbaarheid en een vernieuwde theologie, de drijfkracht worden van een daadwerkelijk dynamisch huwelijkspastoraat tot vreugde van christelijke gezinnen.

Een heropstanding is niet alleen mogelijk maar ook dringend nodig. De mensenfamilie is nu verwikkeld in een viervoudige strijd tussen goede en kwade machten. Er wordt een wereldwijd gevecht geleverd tegen het “beeld Gods” in de mens. In deze aanval wordt getracht iedere band met God door te snijden. Vervolgens wordt de identiteit en soevereiniteit van de afzonderlijke volken bewust door schimmige wereldheersers uitgewist om hun religieuze en culturele erfenis te vernietigen en ze te onderwerpen aan een grijze, zogenaamde “nieuwe wereldorde”, een soort menselijk messianisme. Verder wordt de waardigheid en de eigenheid van iedere persoon afzonderlijk rechtstreeks bedreigd door de invoering van een neutraal, geslachtsloos wezen, een gender. Hierdoor wordt de meest creatieve vondst van de Schepper aangetast, nl. de verscheidenheid van de geslachten als onbeperkte bron van leven en vreugde. God schiep de mens (“adam”) naar zijn beeld, als man (“zachar”) en vrouw (“neqevah”), (Genesis 1, 27). Tenslotte wordt de eigenlijke strijd, die een eindstrijd is, gevoerd tegen het huwelijk en het gezin. Duistere machten willen het huwelijk herleiden tot vluchtige, inhoudloze contacten en het gezin tot losse eenzaten, waardoor de levensader van het geluk, de vitaliteit en de stabiliteit tussen beide ouders en hun kinderen wordt doorgesneden.

Dit zijn enkele besluiten van een studie door een groep deskundigen, zowel uit de theologie als uit de medische wereld, die aantoont dat de contraceptieve cultuur van de voorbije halve eeuw een van de meest verwoestende krachten is, zowel voor de geestelijke als voor de lichamelijke gezondheid van een volk. Moge de Vlaamse openbare opinie spoedig bereid zijn deze werkelijkheid te erkennen om moedig en hoopvol nieuwe wegen te gaan.
P. Daniel

.P.S. Eerstdaags zal van bovenstaand artikel een Engelse vertaling, aangevuld met enkele gegevens uit ons eerste artikel van vorige week over de synode, geplaatst worden op onze website www.maryakub.net

06-11-2015 om 18:50 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'Wanneer het voedsel eerlijk verdeeld wordt, zal niemand het nodige missen.'

'Voedsel dat wordt weggegooid, wordt gestolen van de tafel van de armen, de hongerigen.' 

06-11-2015 om 08:39 geschreven door Gust Adriaensen

Jozef De Kesel, bisschop van Brugge, werd door paus Franciscus benoemd tot aartsbisschop van Mechelen-Brussel.

06-11-2015 om 08:23 geschreven door Gust Adriaensen

Er is me al gevraagd waarom ik zo vaak over Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, schrijf. Bewonderend of hekelend of constaterend. Over de inhoud van zijn columns, zowel als over zijn stilistische kwaliteiten en trucjes. Gewoonweg omdat Torfs een boeiende figuur is, iemand die reacties voedt of provoceert, een ironicus met een vlotte schrijfstijl. Maar vooal omdat hij waarden en gevoelens onder woorden brengt, die voor mij herkenbaar zijn.

Neem nu zijn laatste column 'In Polen'. Rik Torfs relativeert de glamour van 'buitenlandse studieverblijven'. Vaak zijn ze niet aangenaam, ze doen pijn, veroorzaken vervreemding en dikwijls slaat bij de deelnemers barre eenzaamheid toe. Daartegenover plaatst hij de vrienden, de kroegen, de gewoonten, de ouders, de kwelgeesten van 'thuis': zovele ankerpunten die je geborgenheid schenken. Maar, aldus Torfs, precies omwille van de onaangename aspecten van buitenlandse studieverblijven, zijn die belangrijk en noodzakelijk. Ze doen iemand groeien. 'Thuis' dreig je vast te roesten in wat hij noemt een 'Zuiderkempens provincialisme', daarbij denkend aan zijn Heistse roots.

Zo herkenbaar allemaal. Ook al plaatst hij het gevecht 'geborgenheid-vervreemding' in een ruimere, kosmopolitische setting, hij en zijn generatiegenoten en de generaties voor en na hem, wij, het volk, hebben in essentie hetzelfde ervaren. Wanneer we vanuit de geborgenheid van onze landelijke of kleinstedelijke omgeving naar de Leuvense universiteit trokken: de pijn van de ontworteling, de soms barre eenzaamheid.

Dat moet ook Rik Torfs ervaren hebben, toen hij vanuit de geborgenheid van zijn strenge, beschermende, ambitieuze, burgerlijke Heistse milieu in Leuven terechtkwam. Het dorp bleef trekken en elke zaterdag spoedden de studenten zich naar 'thuis', naar de kroegen, de ouders, de vrienden. Ondanks de spottende opmerkingen van de profs, die de 'dorpsmentaliteit' hekelden, die ze zelf in hun studententijd gekoesterd hadden. En diep in zich nog altijd voelden.

Ook Rik Torfs. Dus toch 'Zuiderkempens provincialisme'. Of 'Oosterkempens provincialisme'. Of 'Zonderschotse dorpsmentaliteit'. Of... Niet noodzakelijk een schande. Integendeel. Vaak een kracht.

Toen Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, enkele dagen geleden van de Universiteit van Warschau terugkeerde naar zijn huis in het heerlijke landelijke Vlaams-Brabant, om zijn column 'In Polen' te schrijven, had zijn geliefde het reservevaliesje voor de volgende studiereis al klaar. In de zachte herfstavond stond de rector in de open voordeur de schemering in te kijken. Niet naar het zuiden, over de taalgrens heen die vlak langs zijn gevel loopt, dromend van de grote hereniging van KUL en UCL. Wel naar het noorden, waar hij de bult van Heist meende te ontwaren, dromend van het dorp en de geborgenheid van zijn jeugd.

Volgende week zal hij in de avondschemering op de campus van Allahabad geen oog hebben voor de lome heilige koeien die aan hem voorbijsjokken. Hij zal in het noordwesten roodbonte Zuiderkempense koeien gezapig zien grazen. De troost van het heimwee zal de pijn en de vervreemding verzachten.

Zo zijn wij. Zo is het volk.

Volgende week smaken we wellicht het genoegen een column met de titel 'In India' te lezen.

05-11-2015 om 00:00 geschreven door Gust Adriaensen

Minister Joke Schauvlieghe beklaagt er zich over dat de Limburgse Milieukoepel, stand-up comedian Wouter Deprez gebrieft heeft in de zaak Essers. Want, zegt zij, Deprez gebruikt dezelfde argumentatie als de milieubeweging.

Et alors, Joke?

Wil de minister ook eens duidelijk maken wat daarmee mis is? Wordt zij niet voortdurend gebrieft door haar administratie en haar kabinet? En gebeurt dat niet bij elke minister?

04-11-2015 om 20:12 geschreven door Gust Adriaensen

Postelkaas en Postelkruiden: twee topproducten die binnen de muren van de norbertijnenabdij van Postel geproduceerd worden.

Ze zijn te koop in het abdijwinkeltje. Maar voor de kruidenproducten is er een bijkomende mogelijkheid tot aanschaf: een heuse webwinkel.

Op http://orders.abdijpostel.be maar ook via de website van de abdij (www.abdijpostel.be) is de webwinkel te bereiken.

Alle producten staan vermeld, onderverdeeld in productgroepen (bv. tincturen, capsules,...). De producten kunnen elektronisch besteld worden. Aan de koper wordt automatisch een mail gestuurd met daarop de lijst met bestelde producten en de kostprijs. Na betaling, worden de producten naar de koper verstuurd via Bpack (het vroegere Taxipost).

Broeder Guy Van Leemput, de Postelse norbertijn die verantwoordelijkheid draagt voor de kruidentuin en het kruidenlabo, schreef ook twee boeiende, leerrijke en mooi geïllustreerde boeken over kruiden en hun heilzame werking. 'Het kruidenboek van broeder Guy' en 'Heilzame kruidenrecepten van broeder Guy' zijn te koop in het abdijkwinkeltje en in het VVV-kantoor Colibrant binnen de abdijmuren.

03-11-2015 om 12:59 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'IJdelheid verwijdert ons niet alleen van God, ze doet er ons ook belachelijk uitzien.'

01-11-2015 om 07:34 geschreven door Gust Adriaensen

Katleen Van Langendonck, artistiek directeur van het Kaaitheater, schrijft naar aanleiding van Allerheiligen en Allerzielen, in De Standaard een artikel onder de titel 'Rouwen kun je leren'.

Zij stelt dat de plaats van rouw in de samenleving zich uit in symbolen en rituelen. We moeten rouwrituelen opnieuw bespreekbaarder maken, aldus Van Langendonck. 'We hebben de dood te veel buiten het leven geplaatst.'

De auteur reikt enkele mogelijkheden omtrent symboliek en ritueel aan. We kunnen kinderen op school kleine rituelen rond verlies laten uitdenken en uitwerken. Schep meer mogelijkheden om de 'doden in ons midden te laten vertoeven'. 'Zoals we meer en meer thuis bevallen, kunnen we ook vaker thuis sterven, opgebaard en bewaard worden.'

Het is opvallend dat Katleen Van Langendonck, en zij is niet de enige, het belang van symboliek en rituelen rond sterven en begraven naar voren schuift, symboliek en rituelen die in essentie tot de jaren 50 van vorige eeuw nog in gebruik waren. Zeker in christelijke en vooral landelijke gemeenschappen.

Wie tot de oudere generatie behoort of goed geluisterd heeft naar de verhalen van ouders en grootouders, heeft die rituelen zelf toegepast of weet dat ze bestonden.

Mensen stierven thuis. Buren wisten precies wat hun taak bij een overlijden was. Dat was ze van generatie op generatie overgeleverd. Wanneer een kind stierf, werden de kinderen uit de buurt actief betrokken bij de rituelen in het sterfhuis en in de kerk. Kerkhoven waren zeer vaak gesitueerd rond de kerk of dicht in het centrum van de gemeenschap, waartoe de overledene behoorde.

Uiteraard zijn de tijdsomstandigheden sterk veranderd en de rituelen van vroeger zijn niet altijd nog praktisch mogelijk.

Maar het stemt tot nadenken en bezinning en hoop, dat meer en meer mensen de diepe waarde erkennen van de gebruiken, symbolen en rituelen omtrent sterven en rouwen, die behoren tot ons christelijk erfgoed.

31-10-2015 om 10:31 geschreven door Gust Adriaensen

X/24

Vrijdag 30 oktober 2015

Enkele vreugden en zorgen

De kletterende regen klink als muziek in onze oren. Wie zou ooit gedacht hebben dat Belgen zo blij konden zijn met de regen? Gans de week heeft het in de late namiddag of ’s avonds een tijd flink geregend en onze enige bekommernis was dat er genoeg regen zou vallen. Water maakt heel ons terrein groen en doet de woestijn bloeien.
Al onze beschikbare tafels en stoelen zijn inmiddels naar Qâra verhuisd waar allerlei cursussen, opleidingen en vormingssessies worden georganiseerd, van breien en gezondheidszorg tot metaalbewerken en vakschool-opleiding. Ook voor gehandicapten worden creatieve opleidingen voorzien. Het is de bedoeling mensen uit hun armoede-isolement te halen. Dit alles met de steun van een internationale organisatie. Zelf hebben we nog even de handen vol met de uitbouw van ons kaarsenfabriek, waarvoor inmiddels ook een oude motor werd geïnstalleerd zodat er ook gewerkt kan worden wanneer er geen elektriciteit is. Tevens gaat de hulpverlening onverminderd verder. En er is nog grote nood over heel het land. Op sommige plaatsen zijn dringend medicamenten en medisch materiaal nodig, elders mist men een busje om de hulpgoederen efficiënt te kunnen verspreiden of materiaal voor de heroprichting van een ziekenhuis. Wij helpen voor zover onze financiële middelen het toelaten. Alles dank zij onze weldoeners, waarvoor we niet genoeg dankbaar kunnen zijn.

Een wereldoorlog achter de schermen?

De Amerikaanse coalitie van meer dan 60 landen heeft al een jaar lang in Syrië het terrorisme bestreden met vele duizenden acties (luchtaanvallen, bombardementen...). Alles gebeurt onwettig, zonder goedkeuring van de UNO en zonder erkenning van of medewerking met de wettige Syrische regering. Het is een brutale schending van internationaal recht. Resultaat: in september 2015 was 80 % van het Syrisch grondgebied in handen van Daesh en andere terroristengroepen. Gelukkig heeft de regering beslist het volk te beschermen dat op 20 % van het grondgebied leeft en 80 % van de bevolking omvat. Amerika, Israël, de NAVO, Turkije, Saoedi-Arabië, Qatar hadden de taart van Syrië onder elkaar al verdeeld. Rusland is eind september echter onverwachts begonnen het land van het terrorisme te bevrijden. Met nauwelijks duizend operaties heeft het meer dan 800 terroristenkampen uitgeroeid. Volgens de grootmufti Ahmad Badreddin Hassoun zijn sinds de tussenkomst van de Russen al honderdduizenden Syriërs naar hun woonplaats teruggekeerd, wat hij deze week vertelde aan een Russische parlementaire delegatie op bezoek in Damascus. Hiermee zouden ook de Europese regeringen kunnen weten waar de oplossing ligt van hun vluchtelingenprobleem, moesten ze daar eventueel aan geïnteresseerd zijn! Helaas, de vijanden van Syrië zijn actiever dan ooit met hun schijnbaar onuitputtelijke voorraad terroristen want hun ideaal blijft de regering omverwerpen en chaos brengen, jawel, zogenaamd om het volk te dienen. Duitsland schijnt stilaan begrepen te hebben dat Syrië zal stand houden en wil zich uit de oorlog terugtrekken, waardoor het onrechtstreeks meewerkt aan de vrede. Ondertussen blijft Rusland efficiënt verder opruimen en zet ze voorlopig allemaal voor schut. Het noorden en het centrum werden systematisch aangepakt en nu is het zuiden aan de beurt. Hopen en bidden maar dat Rusland met Iran, de Hezbollah, Syrië en Irak hun werk kunnen doen. En dan moeten de vijanden van Syrië nog tot een politieke oplossing bewogen worden.

Een grappige mislukking

De NAVO is massale oefeningen aan het houden in Italië, Spanje en Portugal. Eigenlijk is het een Amerikaanse algemene repetitie voor een oorlog (tegen Rusland?), met Europees geld, Europese soldaten en op Europese bodem. Gelukkig groeit het protest, vooral in Italië onder het motto: Geen oorlog, Geen NAVO! De bekende Italiaanse pater Alex Zanotelli zei het op de manifestatie te Napels (24 okt. 2015) zo: “Zich verzetten tegen de NAVO is vandaag de plicht van alle christenen. Oorlog is de tegenpool van het evangelie”. De NAVO, eens opgericht als verdediging, is nu een van de meest verwoestende organisaties. Ook in Portugal is er origineel protest. Het Grândola strand in Portugal zou vorige vrijdag een bijzonder voorbeeld geven van samenwerking tussen verschillende oorlogseenheden. Schepen op luchtkussens kwamen op indrukwekkende wijzen legertrucs afleveren op het strand. Tot zover inderdaad een succes. Het was echter niet voorzien dat die kolossen van voertuigen zich allemaal vastreden in het mulle zand en niet verder geraakten. Wat een model van legeroefening had moeten worden, werd op het beroemde protest-strand van Spanje een flop. Je kon ze op een filmpje stom zien staan. Vlug werd een persconferentie gehouden om te zeggen dat het eigenlijk de bedoeling was vastgereden trucs los te maken. Wie echter de volgende dagen van het spel eens wilde genieten, kreeg te lezen dat de film verwijderd was. Je ziet alleen een kolossaal schip op luchtkussens. En de begeleidende tekst herhaalt dat de bedoeling van de oefening was de vastgelopen trucks te bevrijden! (Grandola Vila Morena de la chanson de la Révolution! https://www.youtube.com/watch?v=gaLWqy4e7ls ; http://fr.sputniknews.com/international/20151023/1019042726/otan-exercices-plage-echec.html). Zelfs de zandkorrels op het strand van Grândola protesteren tegen deze Amerikaans-Europese waanzinnige geldverspilling.

Gezinssynode 2015: geleidelijke groei in inzicht

Het christelijk geloof is geen verzameling van diepvriesproducten die in een koelkast onveranderd bewaard blijven. Het is eerder als een bloemknop die geleidelijk openbloeit. Er verandert niets aan het wezen van de bloem maar een bloem in volle bloei laat ons meer genieten van haar ware schoonheid. Zo heeft de voorbije bisschoppensynode over het gezin in Rome (4-25 oktober 2015) ons weer iets duidelijker de grootheid en diepte geopenbaard van het mysterie van huwelijk en gezin als kostbare en onvervangbare kerngave van maatschappij en Kerk.

Het lijvige eindrapport van de synode telt 94 nummers en bevat drie delen. Eerst komt de concrete situatie aan bod met zijn vele uitdagingen, moeilijkheden en mogelijkheden. Het is een soort wereldkaart van het gezin. Hierbij ging het vooral om te luisteren naar elkaar. Het tweede deel onderzoekt de betekenis van het gezin vanuit Gods plan, terwijl het derde deel de zending van het gezin belicht. Het document kan uiteraard niet alles weergeven van wat er op de synode is gezegd en gebeurd. Bovendien is een synode geen concilie. Toch mogen we dit als een trouwe weergave beschouwen van de leer over huwelijk en gezin, die de 279 synodevaders namens het kerkelijk leergezag ons willen geven. Dit document wordt aan paus Franciscus overhandigd opdat hij hiermee zijn apostolische aansporing zou schrijven. En daarin ligt dan de eigenlijke kerkelijke leer vervat. De overgrote meerderheid van de nummers in het eindverslag werd in grote eensgezindheid aanvaard, met minder dan 10 neen-stemmen. Er zijn vijf nummers die door niemand werden verworpen. De nrs. 84, 85, 86 behielden wel hun twee derde meerderheid maar kregen uitzonderlijk veel neen-stemmen, respectievelijk 72, 80 en 64. Ze handelen over de gehuwden die burgerlijk hertrouwden en willen een nieuwe manier van omgaan met hen voorstellen. Ze bevatten echter dubbelzinnige uitspraken. Het is niet duidelijk of ze nu een toestemming of een verbod geven om te communiceren. Wat hier toegekend wordt aan het persoonlijk geweten, de priesterlijke begeleiding en de omstandigheden is evenmin duidelijk. Zij zouden aanleiding kunnen geven tot een soort onaanvaardbare “situatiemoraal” of een vrij oordeel vanuit het persoonlijk geweten. Hopelijk kan de nieuwe congregatie voor het gezin, die deze paus wil oprichten, bijdragen om hierin helderheid te brengen. Inmiddels blijven leer en pastoraal van de gescheidenen die burgerlijk hertrouwden nog onduidelijk.

Even leek het er op dat de media, - altijd belust op sensatie en ’entertainment’ - er weer in zouden slagen het hele gebeuren voor te stellen als een soort collectief gladiatorenspel of liever als een verbeten strijd tussen conservatieven en progressieven. De bewogen voorbereiding van vorig jaar zou daartoe enige aanleiding kunnen geven. Ook nu waren er verschillende meningen over beaalde onderwerpen. De voorbije halve eeuw was het echter de gewoonte de kerkelijke huwelijksleer te herleiden tot één enkel actueel aspect. Toen was dit de contraceptie (voor velen nu nog!). Hiermee werd heel de gezinssynode van 1980 en de apostolische aansporing van Johannes-Paulus II (Familiaris consortio, 1981) beoordeeld en massaal verworpen, althans in het westen. Nochtans waren huwelijk en gezin in de geschiedenis van de Kerk nooit voorheen zo grondig en zo ruim bestudeerd als in de bisschoppensynode van 35 jaar geleden. Nu gaat alle aandacht eerder naar het zogenaamde homohuwelijk. Met de minste uitspraak hierover kom je meteen en voorgoed in een van de twee categorieën terecht. Onze media hadden ook nu nog de behoefte om de Vlaamse deelnemers aan de huidige synode fier bij de progressieven te rekenen. Tot een hevige en massale afwijzing van de synode lijkt het nu echter niet te komen. Mogelijk is de openbare opinie zich nog niet goed bewust van de tijdbom die in haar boodschap verscholen ligt en die in staat is heel onze westerse contraceptieve cultuur op te blazen.Het ergste wat ons op dit gebied zou kunnen overkomen is dat de visie van deze synode gewoon geen aandacht krijgt in de gezinspastoraat.

We kunnen zeker een groei waarnemen in de wijze van vergaderen. Er was meer openheid. Ieder kon vrijer dan voorheen een sterk afwijkende mening uiten en voor ieder nummer in het eindverslag is nu de eindstemming openbaar gemaakt, zoals ook al in de voorbereidende buitengewone synode van vorig jaar gebeurde. Wat de toon betreft is er wellicht ook een grotere mildheid tegenover mensen die in onregelmatige situaties leven. Naast de juiste katholieke leer is er meer aandacht voor de pastorale omgang met onregelmatige situaties. Tertullianus (+ rond 240) zocht al een uitweg in het onderscheid tussen “de regel van het geloof” en de praktische “discipline”, wat zeker mogelijkheden biedt, maar ook niet zonder gevaren is. De leer dient immers altijd de basis te zijn voor de pastoraal. Tevens blijkt er meer begrip te zijn voor de verschillende plaatselijke omstandigheden, meningen en verantwoordelijkheden. Andere werelddelen dan Europa en Amerika komen meer in de kijker. De Afrikaanse invloed is sterker dan voorheen. Hoewel dit alles niet zo spectaculair is, menen we deze accentverschillen toch als een positieve groei te mogen beschouwen.

Onze blijde verrassing ligt evenwel in het feit dat een van de kerngedachten uit de huwelijksleer van het Tweede Vaticaans concilie in deze synode uitvoerig werd hernomen en uitgewerkt, zoals blijkt uit het eindverslag. Wat is eigenlijk het wezen van het huwelijk? Augustinus had het startschot voor diepere bezinning gegeven met zijn uitleg over “de goederen” van het huwelijk (voortplanting en opvoeding, wederzijdse trouw en eenheid-onverbreekbaarheid). Thomas van Aquino spreekt over het eerste doel (voortplanting en opvoeding) en het tweede doel (wederzijdse hulp, eenheid). Vaticanum II spreekt niet meer over ‘goederen’, ‘doeleinden’ of ‘waarden’ van het huwelijk. Het heeft de inhoud van de traditionele leer overgenomen, maar in een nieuw perspectief. God is totale wederzijdse gave van zichzelf. In dit licht is ook het huwelijk volgens Vaticanum II een totale wederzijdse gave van zichzelf. Het huwelijksverbond is een ”intieme gemeenschap van leven en echtelijke liefde... waardoor beiden zich wederzijds geven en ontvangen...” (Gaudium et spes nr 48). Hoewel deze kerngedachte meermaals hernomen wordt in de huwelijksleer van Vaticanum II, hebben de meeste van onze theologen en zelfs kerkleiders dit toen niet opgemerkt, gefascineerd als ze waren door het zoeken naar een mogelijkheid om de contraceptie moreel aanvaardbaar te krijgen. Welnu, het eindverslag van deze synode herneemt nu herhaaldelijk deze kerngedachte (nr. 30, 31, 34, 35, 36, 39, 42, 50...). Het is deze leer die Paulus VI goed begrepen had, klaar uiteengezet in zijn encycliek Humanae vitae (1968) en er de juiste besluiten uit getrokken heeft. Johannes Paulus II heeft deze visie meesterlijk uitgewerkt in zijn apostolische aansporing over het gezin (Familiaris consortio) , in zijn catechesen over de “theologie van het lichaam” en terloops aangehaald in enkele encyclieken.

De weerslag van de totale wederzijdse gave van zichzelf van de echtgenoten op de overdracht van leven is duidelijk. Door kunstmatige contraceptie geeft men zich niet totaal of men aanvaardt de ander niet geheel. Ze tast dus het diepste wezen van de huwelijkseenheid zelf aan. Tijdens de voorbereidende buitengewone bisschoppensynode (5-19 oktober 2014) werd na de achtste zitting deze samenvatting gegeven: “Na onderlijnd te hebben dat de roeping tot het leven het fundamenteel gegeven van de families is, zijn de synodevaders het eens geworden om aan de gelovigen aan te raden dat ze zich zouden verdiepen in de encycliek van Humanae vitae van Paulus VI zodat ze hun toevlucht zouden nemen tot de natuurlijke methoden van de beheersing van de vruchtbaarheid en de contraceptie verwerpen”. Dit werd ook uitdrukkelijk in het eindrapport (nr. 58) opgenomen. In de huidige synode wordt het nog klaarder gezegd: “In deze zin moeten de encycliek Humanae vitae (nrs.10-14) en de apostolische aansporing Familiaris consortio (nrs. 14, 28-35) herontdekt worden opdat de bereidheid tot voortplanting duidelijker gemaakt wordt in tegenstelling tot een mentaliteit die dikwijls vijandig is jegens het leven” (eindverslag nr. 63, onthaald door 237 vaders tegen 21). De boodschap van de synodevaders is deze: de echte huwelijksleer van Vaticanum II, toegepast in Humanae vitae, uitgewerkt in Familiaris consortio en later herhaaldelijk bevestigd, dient eindelijk eens ernstig genomen te worden. Het gaat om een profetische visie die grotendeels nog moet ontdekt en vooral toegepast worden om overvloedig vrucht te dragen voor de praktische gezinspastoraat.
En het hete hangijzer van het zogenaamde homohuwelijk? Iedere persoon moet erkend, aanvaard en gewaardeerd worden zoals hij is, als mens, afgezien van wat hij doet of hoe hij leeft. Bovendien moet een bijzondere aandacht gegeven worden aan hen die in deze situatie leven. Vlug gezegd, natuurlijk. Praktisch is het echter niet zo eenvoudig om met barmhartigheid ook waarachtig te blijven. De oproep tot bekering geldt voor iedereen. “Betreffende de voorstellen die het huwelijk willen gelijkstellen met homoseksuele verenigingen: er bestaat geen enkel fundament om homoseksuele verenigingen met het plan van God inzake het huwelijk gelijk te stellen of hiermee een analogie te maken, zelfs niet van verre” (eindverslag nr. 76, dat 221 stemmen kreeg tegen 37). Hiermee hebben de synodevaders iedere illusie ter zake weggenomen.

Sommigen zullen mogelijk opwerpen dat we in deze studie van het eindverslag van de gezinssynode weer te veel uitgaan van het ideaal en te weinig rekening houden met de praktijk en het zogenaamde menselijk mogelijke. Voor hen geven we deze vergelijking. Een jongen die muzieklessen volgt en ooit eens een bekwaam organist wil worden, zal zeker graag luisteren naar een orgelconcert, gegeven door een beroemd organist, die orgelklanken langs de gewelven van een kathedraal kan laten rollen. Zal die jongen na een concert dan zeggen: “dit concert is ver boven het gewone, menselijk mogelijke voor mij, ik word er helemaal depressief van...?” Integendeel, hij zal met volle teugen blijven nagenieten van dit heerlijke concert en het beschouwen als zijn doel. Het zal hem de moed geven om te blijven oefenen en grote vorderingen te maken om in de buurt te komen van dit ideaal. Welnu, moge de voorstelling van de werkelijke schoonheid van huwelijk en gezin op gelijkaardige wijze aanstekelijk werken. Heilige Zelie en Louis Martin, help de zovele goedwillende christelijke gezinnen om hun diepe rijkdom te ontdekken en te beleven als een vreugdevolle, totale wederzijdse gave van zichzelf.

P.S. Dit is een eerste beschouwing over de voorbije synode. Volgende keer hoop ik hieruit enkele concrete besluiten te halen en suggesties te geven voor het gezinspastoraat. Als iemand me goede opmerkingen wil geven, zal ik ze graag aanvaarden.

P. Daniel

30-10-2015 om 16:16 geschreven door Gust Adriaensen

Net de 216.000 gezinnen die het moeilijk hebben, zoals leefloners, moeten het meeste extra ophoesten voor stroom. Die factuur stijgt bij Vlamingen met een sociaal tarief voor elektriciteit nog meer dan bij een doorsneegezin, met 209 euro per jaar.

29-10-2015 om 07:37 geschreven door Gust Adriaensen

Hoe lang nog laat CD&V haar eigen minister vernederen door coalitiepartij N-VA? Kennen het masochisme en de zelfvernietigingsdrang van de christendemocraten dan helemaal geen grenzen?

N-VA heeft een verzwakte prooi geroken, jaagt haar op en staat op het punt haar te verscheuren. Open VLD, verveld tot de belastingpartij (althans voor de zakken van de modale Vlaming) bij uitstek, pijnlijk geïrriteerd door het etiket 'Turteltaks' op haar blauwe rug, jaagt bloeddorstig mee. En uiteraard huilen rood en groen uit volle borst mee.

Die prooi is de beminnelijke en charmante Joke Schauvlieghe. Ze ziet er fragiel en kwetsbaar uit. Lijkt niet geschikt voor de brute politieke stiel (wat een verschil met machtsbeluste carrièrevrouwen,harde tantes als Homans en Turtelboom) . Wekt gevoelens van sympathie en bescherming op. En toch heeft Schauvlieghe al een behoorlijk lange staat van dienst als Vlaams minister.

Enkele jaren geleden had ik een toevallige ontmoeting en een gesprekje met haar en haar man, ergens in Limburg in een taverne waar ze tijdens enkele dagen vakantie een hapje kwamen eten, samen met hun schattige kinderen. Een onopvallend gezinnetje. Geen druktemakers. Eerder timide. Vriendelijk. In voor een babbel.

Wellicht voelt Joke zich veel beter in haar vel in de geborgenheid van haar gezin dan op het spreekgestoelte van het parlement. Misschien is het politieke bedrijf toch niet haar echte biotoop. Maar ik denk dat ze haar job doet met heel veel plichtsbesef. En waarschijnlijk kan ze niet op tegen meer gehaaide en brutale coalitiegenoten, die zo veel mogelijk budgetten voor zich opeisen en haar niet veel meer dan wat kruimels gunnen.

Daarom is het onbegrijpelijk dat CD&V toelaat dat er op zo'n agressieve manier met haar minister omgesprongen wordt. Duidelijke steun en hulp van haar partij krijgt ze niet. Wanneer zegt Beke onomwonden: 'Stop!'? Dat had hij overigens al lang moeten doen.

CD&V, als je nog een greintje zelfrespect hebt: RED JOKE!

28-10-2015 om 13:48 geschreven door Gust Adriaensen

Rik Torfs, rector van de Katholieke Universiteit van Leuven, besteedt aandacht aan het beste religieuze boek van 2015 'Lof der Religie' van de Duitse historicus Klaus-Rüdiger Mai. Daarin uit de auteur onomwonden zijn geloof in God. Wat meer is, hij stelt provocerend maar goed beargumenteerd: zonder geloof geen bewustzijn, zonder geloof geen wiskunde, zonder geloof geen samenleving, zonder geloof geen fysica.

Wat Torfs duidelijk heel veel genoegen doet (en mij ook) is dat Mai de vloer aanveegt met de Britse evolutiebioloog en populairwetenschappelijke auteur, Richard Dawkins ('The God Delusion')

Een citaat: 'Richard Dawkins geeft een vreemde definitie van God. Maar nog vreemder is dat hij er een geeft. Hij weet heel precies hoe God eruitziet, om finaal te concluderen dat hij niet bestaat. Dawkins schept zijn god en doodt hem. Zoals jagers de fazanten die ze later zullen neerschieten, eerst zelf kweken en in het wild uitzetten.'

26-10-2015 om 07:52 geschreven door Gust Adriaensen

Paus Franciscus:

'De economische ontwikkeling moet een menselijk gezicht hebben, zodat niemand wordt uitgesloten.'

25-10-2015 om 17:20 geschreven door Gust Adriaensen

Paul Goossens:

'De jarenlange subsidiëring van de zonnepanelen was rijkelijk, dat is bekend. Maar dat het vooral smullen was voor de betere middenklasse, de fermette-Vlaming en de zonnekoningen uit de haven- en bankwereld, blijft onderbelicht. Het panelenfeest ontspoorde tot een decadente slurppartij, waar het 'werkvolk' en de lagere inkomensgroepen zelfs geen kruimel werd gegund. Voor hen geen zonnepanelen of certificaten. Pas als de rekening van de braspartij wordt vereffend, worden ze aangesproken. Om te betalen.'

'Een alleenstaande zal per megawattuur 400 keer meer Turteltaks betalen dan de grote industriële verbruiker, een gemiddeld gezin 'maar' 70 keer. Ook de Vlaamse regering beseft dat zo'n soort heffing erover is en met het elementair rechtvaardigheidsgevoel botst. Daarom werd een sociaal schaamlapje aangebracht. De 10 procent armste gezinnen krijgen een korting en zullen slechts 25 euro betalen. Maar... met het gunsttarief zal een arm gezin nog 7 keer meer moeten turtelen dan de industriële grootverbruiker en de arme alleenstaande nog altijd 227 keer meer.'

24-10-2015 om 11:56 geschreven door Gust Adriaensen

X/23

Vrijdag 23 oktober 2015

Een fantastische week vol moeilijkheden

De vriendelijke ondernemer die ons met raad en daad bijstaat, had ons weken geleden gezegd dat we drie maanden zouden nodig hebben vooraleer we de kaarsenmachines op volle kracht zouden kunnen doen werken. Wat een opluchting. Wij dachten echter dat we die tijd niet zouden nodig hebben. Hij had ons een dringend bestelling van 24.000 kaarsen voor Aleppo doorgegeven en wij zouden dat eens op enkele dagen in orde brengen. Het werk werd verdeeld over dag en ’s nachts, omdat er alleen elektriciteit is ’s nachts en twee uur in de namiddag. We dachten het optimale materiaal van wieken gevonden te hebben en de goede temperatuur van de was. Wat bleek nu? Een menigte kaarsen waren slecht, kapot of vervormd omdat de was te koud of te warm was. Na dagen zoeken had onze elektricien een apparaat gevonden waarmee we de temperatuur konden meten. Na twee beurten wisten we welke de juiste temperatuur is. Erger was evenwel dat plots de helft van de kaarsen naar boven kwam zonder wiek. De wieken die we gebruikten en die de kaarsen het langst deden branden, bleek niet sterk genoeg. Alle bobijnen met die draad moesten dus weer leeggemaakt worden en van een iets sterkere draad voorzien. Nog eens werk voor twee dagen en een nacht. Terwijl de temperatuur van de paraffine op peil was, geraakten onze zenuwen oververhit. Wat wij op een aantal dagen hadden willen afwerken, was na meer dan een week nog niet half volbracht. Omdat we eerst zelf alles goed moeten leren, konden we voorlopig maar twee arbeiders laten meewerken. Bovendien is voorlopig al een machine buiten werken en moet een herstelling krijgen. De moeilijkheden zijn nog niet voorbij maar we hebben wel interessante zaken geleerd. Aleppo zal zijn kaarsen krijgen, al is het veel later dan voorzien. Ondertussen hebben de zusters heel de oogst van de vijftien granaatappelbomen uit de binnentuin verwerkt. Voor ons was het een week van heel onregelmatig leven en bovendien vol van onvoorziene moeilijkheden. Alles samen toch een fantastische week.

Rechtvaardige en onrechtvaardige oorlogen

We kunnen nooit echt gelukkig zijn met een militaire actie omdat ze altijd dood en vernieling brengt. Toch maken we onderscheid tussen een rechtvaardige en onrechtvaardige oorlog. De oorlogen tegen, Irak, Libië, Syrië zijn onwettige, onrechtvaardige oorlogen en de westerse sancties opgelegd aan Rusland en andere landen zijn onwettig, economisch terrorisme. Bovendien voert de internationale coalitie onder leiding van de VS een oorlog zogenaamd tegen het terrorisme van IS. Ook dit is onwettig, onrechtvaardig en bovendien inefficiënt. Hoe kun je oorlog voeren tegen het terrorisme in een land terwijl je je zelf gedraagt als terrorist in dit land door zijn soevereiniteit niet te erkennen? Deze internationale coalitie heeft dus in feite het terrorisme alleen maar geholpen, de bevolking verder uitgemoord en het land nog meer vernietigd. Deze week heeft ze de elektriciteitscentrale van Aleppo gebombardeerd. Het is niet de eerste keer dat deze coalitie de vitale infrastructuur in Syrië vernietigt, maar nu is het wel bijzonder cynisch omdat op dat ogenblik John Kerry plechtig zijn grote bekommernis uitsprak, nl. zijn vrees (eigenlijk zijn wens) dat Syrië nu helemaal zal vernietigd worden. Ondertussen heeft de NAVO op 21 oktober op de luchtmachtbasis van Trapani Birgi plechtig haar monster militaire oefening ingezet, Trident Juncture 2015 genaamd, met 36.000 militairen uit 30 landen, 200 vliegtuigen en 60 schepen voor oefeningen gedurende deze en volgende maand in Italië, Spanje en Portugal. Na de afbraak van de Berlijnse muur in 1989 werd namelijk onmiddellijk een nieuwe muur voorzien tussen het westen en Rusland. Nu bereidt de NAVO zich actief voor om een volgende ronde van moorden en vernietigen te beginnen tegen Rusland. Gelukkig is er vooral in Italie, van waaruit het geheel geleid wordt door de Amerikaanse admiraal Ferguson, een sterke oppositie op gang gekomen. Deze en volgende maand mogen we pittige demonstraties verwachten in Rome, Milaan, Napels, Pisa, Firenze en Madrid onder de sloga: Neen aan de oorlog, neen aan de NAVO!
Toch zijn we hoopvol. De oorlog die nu tegen alle gewapende rebellen in Syrië gevoerd wordt is een rechtvaardige en bovendien efficiënte oorlog omdat hij in volledige samenwerking is met de wettige regering, het leger en het volk. Alle drie juichen deze onverwachte hulp toe. De Syrische president is daarvoor zijn Russische collega in Moskou ook gaan bedanken. Dit was tevens een sterke uitnodiging aan het westen om eindelijk eens het soevereine Syrië en zijn wettige regering te erkennen. Uiteindelijk is het volk belangrijker dan de persoon van de president. Het Russische leger schijnt in Syrië ook zijn superioriteit in de conventionele oorlogsvoering te tonen. Smalend zeiden Robert Gates en Condoleeza Rice deze week nog dat het Russische leger een macht van tweede rang is. Hiermee lijken ze eerder de verbijstering van zichzelf en van de wereld te willen verbergen. Sinds Rusland het hele communicatiesysteem van de USS Donald Cook in de Zwarte Zee op 12 april 2014 kon lam leggen, wisten de hoge heren vechtersbazen al dat het krankzinnig dure anti-rakettenschild van het Pentagon nutteloos en zinloos is. Rusland kan ook alle communicatiesystemen van de NAVO lam leggen. Nu is er niemand anders die de echte militaire operaties in Syrië kan kennen dan Rusland en Syrië. Daarom hebben ze de mogelijkheid ook het luchtruim van Turkije aan de Syrische grens te gebruiken om de Turkse terroristenkampen te lokaliseren en de Israëlische vliegtuigen terug te dringen aan de grens met Palestina. Sinds deze rechtvaardige oorlog in Syrië van begin deze maand zijn er al meer dan 5.000 terroristen gedood (van Ahrar el-Sham, al-Qaïda en IS), waaronder een aantal kopstukken. Vervolgens zijn er al minstens 10.000 huurlingen gevlucht naar Turkije, Irak en Jordanië. Ali Haidar, de Syrische minister van verzoening kan aanvullend nog melden dat er duizenden gewapende opstandelingen zijn die zich deze maand overgegeven hebben aan de Syrische autoriteiten. De laatste 2 jaar, voegt hij er bij, zijn alles samen reeds 10.000 van deze strijders zo van kamp verwisseld. Dit doet wel de wenkbrauwen fronsen over het feit dat het westen dit toch betrekkelijk klein land met zovele tienduizenden terroristen heeft overspoeld. Welk land zou hiertegen stand kunnen houden?

De westerse politiek is dodelijk ziek

De politieke heerschappij van het kolonialisme, imperialisme en kapitalisme loopt ten einde. Kolonialisme werd verantwoord om “arme, onderdrukte volken te bevrijden”. In feite was het een overheersen en plunderen van de rijkdommen van hun land. Duidelijker gezegd: kolonialisme is politieke overheersing, economische uitbuiting en eventueel annexeren van grondgebied. Als klein Belgenland zijn we uiteraard ook niet geheel onschuldig. We hebben een koning gehad die zelfs van Egypte een Belgische kolonie wilde maken om zich als farao te laten uitroepen. Uiteindelijk is het bij “Belgisch Congo” gebleven. Naast de onaanvaardbare uitbuiting en onderdrukking van staatswege is er door de katholieke Kerk uiteindelijk ook veel goeds gebeurd. We kunnen alleen maar heel veel respect hebben voor de vele missionarissen en hun verkondiging van het christelijk geloof, de oprichting van scholen, de ziekenhuizen en de daadwerkelijke hulp aan en opvoeding van de bevolking. Wie ooit missionarissen in Congo-Zaïre bezocht kan alleen maar verwonderd zijn over het immense, belangeloze werk door zovele religieuze ordes en congregaties verricht. Mogelijk is dit ook het enige goede dat overblijft van onze koloniale inzet. In ieder geval moet de tijd voorbij zijn dat een land een ander land gaat koloniseren. Het drama van onze tijd is dat het oude kolonialisme zich nu dreigt verder te zetten in het jihadisme. Het imperialisme is nog op een hoogtepunt. De VS en hun trouwe vazallen zullen zich nog een tijd gedragen als de heersers en champetters van heel de wereld. Op 28 september heeft Poetin voor de UNO evenwel zeer duidelijk gemaakt dat deze wereld niet langer meer kan en mag overheerst worden door de oppermacht van één groep mensen, die zich “speciaal” wanen. Hij heeft helder uitgelegd hoe het westen met de steun van sommige Arabische monarchieën groepen barbaren heeft getraind, bewapend en betaald om de regering en de wettige instellingen van Syrie omver te werpen. Twee dagen later heeft hij in Syrië getoond hoe huichelachtig die éne overheersende wereldmacht te keer gegaan is door zich van terroristische groepen te bedienen. Hij heeft het westen gewaarschuwd dat ze niet zouden denken dat ze slimmer zijn dan hun terroristen en dat ze zich best tijdig afvragen: “Wie leidt wie?”. Bovendien, in een wereld waar er één oppermachtige leider is, heerst onvermijdelijk de wet van de sterkste. Internationale organisaties en wetten worden door hen handig misbruikt om hun eigen belangen op de meest illegale wijze op te dringen. De UNO moet terugkeren naar zijn authentieke beginwaarden van gelijkwaardigheid, respect voor elkaars soevereiniteit en daadwerkelijke solidariteit. “Agressieve buitenlandse tussenkomst heeft in plaats van de hervorming de vernietiging meegebracht van de staatsinstellingen en van de levenswijze zelf. In plaats van de triomf van de democratie en de vooruitgang heersen geweld, ellende en sociale catastrofen, terwijl de rechten van de mens en het recht op leven nergens worden gerespecteerd” (aldus Vl. Poetin). Twee dagen later voegde hij al de daad bij het woord voor een onthutst westen. Tenslotte is het kapitalisme uiteindelijk gebouwd op vrije concurrentie, waardoor zogenaamd de economie wordt aangemoedigd. De grote Britse econoom E.F. Schumacher toonde in de jaren’70 al overtuigend aan dat zulks vanaf het begin reeds tot mensonwaardige en onderdrukkende verhoudingen leidt. We zijn geroepen om samen te werken en samen te leven, niet om elkaar te bekampen. De bedrijven die hij oprichtte in een geest van solidariteit en samenwerking met gelijkaardige bedrijven bleken ook veel beter te renderen dan bedrijven die een vernietigende concurrentie voeren. De zogenaamde “vrijheid gelijkheid en broederlijkheid” van de Franse Revolutie en de moderne westerse beschaving zijn in feite niet veel meer dan de guillotine, waarmee ze deze waarden wilden invoeren. Authentieke vrijheid, gelijkheid en broederlijk zijn waarden uit het evangelie van Jezus Christus en iedere poging om er een andere inhoud aan te geven buiten het christelijk geloof om is een gevaarlijke vervalsing. Gelukkig vallen volk en politiek niet samen en is de bevolking dikwijls veel beter dan de politiek van hun land.

Westerse media: pure propaganda-organen

De westerse media, die geen belangstelling meer hebben voor waarheid, zijn een van de erge ziektesymptomen van de westerse beschaving. We hebben al dikwijls aangetoond dat hetgeen we van de mainstream pers te horen of te zien krijgen op internationaal gebied zo ongeveer het tegendeel is van de werkelijkheid. Meteen willen we hier hulde brengen aan alle onafhankelijke journalisten en organisaties die tegen de stroom in, de waarheid blijven verdedigen en zich aan de kant van de slachtoffers plaatsen, ook al worden ze door de officiële media misprezen. (Onze Vlaamse journalist Willy Vandamme plaatste nu een moedig artikel op mondialisation.ca, 16 oktober 2015: La Russie et Assad mettent l’Otan en échec). Gelukkig zijn er nu vele grondige artikels van waarheidsgetrouwe journalisten en vele betrouwbare kanalen in de wereldtalen, die vechten tegen de mediamanipulatie, maar hun berichten bereiken het grote publiek (nog) niet. En af en toe vinden we een eerlijk verslag in het Nederlands, zoals nu 21 oktober in KN: “Russen effectiever in het bestrijden van jihadisten”.

Concreet willen we het algemeen gebrek aan waarheid illustreren aan de hand van dr. Paul Craig Roberts (“Le ‘Rapport’ sur le MH 17”, mondialisation.ca, 16 oktober 2015). Hij klaagt niet alleen de valsheid van het Nederlands “rapport” aan, maar ook de media die hun eigen verhaal maken, zonder enige belangstelling voor de feiten of de waarheid. Westerse grootmachten hebben beslist dat Poetin moet gestraft worden en daarvoor dient het neerhalen van het lijnvliegtuig van Malaysia boven Oekraïne in juli 2014. De media schrijven er hun eigen verhaal rond zonder enig ernstig onderzoek naar de feiten en zonder enig bewijs. Zij schrijven enkel om de veroordeling van Rusland zo vlug mogelijk af te dwingen, zoals door de openbare opinie gewenst wordt. Daarbij praten ze gewoon de leugens na die nu algemeen verspreid werden. Ooggetuigen die Oekraïense jets gezien hebben dicht bij het vliegtuig, vragen waarom het vliegtuig plots en zonder reden van Kiev moest uitwijken om boven het rebellengebied en veel lager te vliegen, bewijzen die aangetoond hebben dat de schade aan het vliegtuig onmogelijk te verenigen is met wat de huidige Russische Buk-raket aanricht, komen niet eens aan bod. En welk belang zouden de rebellen gehad hebben om een lijnvliegtuig neer te halen (indien ze er al toe in staat zouden geweest zijn)? Geen enkel. Washington daarentegen heeft er alle belang bij om Rusland te diaboliseren en economische sancties af te dwingen. En daar is het allemaal om te doen. Paul Craig Roberts zegt het zo: “Het westen heeft geen toekomst omdat het geen media heeft. Het heeft enkel propaganda-organen die de agenda van de regeringen en de machtige verenigingen steunen door hun misdaden te loven”. Dat is precies wat onze media met Syrië gedaan hebben en nog doen.

De weerslag op ons Vlaams onderwijs

Een jongen in het middelbaar onderwijs, 4e jaar latijn-wiskunde, dient een voordracht te houden in de klas. Als thema heeft hij Syrië gekozen omdat zijn familie al jaren nauw betrokken is bij wat er daar gebeurt en hij door mensen van binnen uit goed ingelicht is. Hij vertelt ongeveer wat ook wij al jarenlang schrijven en wat zovele religieuze leiders in Syrië aan het westen trachten duidelijk te maken. En hoe denk je dat zijn voordracht werd onthaald? De leerkracht gaf hem enkele punten voor de wijze waarop hij zijn voordracht hield. Voor de inhoud van zijn voordracht echter kreeg hij: o! De verantwoording was: hij had de situatie helemaal niet begrepen, hij had verkeerde bronnen geraadpleegd en hij kende president Al Assad niet omdat hij niet gezegd had dat deze man bloed aan zijn handen heeft.
Een Vlaming die trouw de Vlaamse dagbladen leest (eventueel ook de Franse, Duitse, Engelse...kortom de hele westerse, atlantische pers) en dagelijks het tvnieuws volgt, is niet meer in staat om de werkelijke situatie van de wereldpolitiek te begrijpen. Hij is er ook niet meer aan geïnteresseerd. Hij volgt trouw de westerse oorlogspropaganda, zoals die door de regeringen wordt gevolgd en hij is er zich zelfs niet eens van bewust. De genoemde leerkracht had begrepen dat de leerling niet de mening van de media weergaf, maar ze had niet begrepen dat hij wel degelijk veel beter van de werkelijkheid op de hoogte was dan zij met haar volkomen vertekend beeld. Dit toont een totaal gebek aan belangstelling voor de werkelijkheid. Toch is deze niet zo moeilijk te achterhalen. Hoeveel toeristen hebben Syrië niet bezocht voor de oorlog? Welke gastvrijheid, veiligheid, harmonisch samenleven en welvaart hebben zij hier niet ervaren? Hoe komt het dat president Bachar al Assad door de overweldigende meerderheid van de Syriërs in binnen én buitenland verkozen is en dat zijn populariteit nog stijgt? Welke rechtvaardiging is er om een wettelijke regering in een land omver te werpen om dan de bodemrijkdommen van dat land te grijpen? Velen verkiezen evenwel verder te leven met de algemeen erkende leugens. Dat is het gemakkelijkste en daarvoor hoef je alleen maar een meeloper te zijn. En zo scharen ze zich aan de kant van de moordenaars. Met de erkenning van de werkelijkheid en de waarheid sta je aan de kant van de onschuldige slachtoffers en de lijdende bevolking en dit vraagt daadwerkelijke solidariteit. Dat is een boeiende opdracht voor het onderwijs en de opvoeding.
P. Daniel

23-10-2015 om 20:26 geschreven door Gust Adriaensen

Onder de titel 'Als het Braambos gedoofd wordt' schrijft Bart Maddens, politicoloog aan de Katholieke Universiteit van Leuven, een opiniebijdrage omtrent het verdwijnen van de 'uitzendingen door levensbeschouwelijke derden' . Het katholieke Braambos zal dus waarschijnlijk, ondanks een door duizenden ondertekende petitie, begin 2016 verdwijnen. Dat is een beslissing van de rechts-liberale Vlaamse regering N-VA-Open VLD-CD&V, uitgevoerd door de Open VLD-minister Gatz.

Maddens ziet die beslissing als een uiting van de secularisering van Vlaanderen maar nog meer als een teken aan de wand dat de macht van de christendemocraten tanende is.

Doen alsof je twee open deuren opendoet, is toch wel erg magertjes als 'opinie' en 'analyse' vanwege een politicoloog. Ik heb sterk de indruk dat het professor Maddens erom te doen is, vooral CD&V in het hoekje van de losers, de kneusjes te duwen (en terloops nog een pluimpje uit te delen aan Bracke). Leedvermaak klinkt duidelijk door in de slotzin van zijn stukje: 'Benieuwd of CD&V dit (=het afschaffen van de zondagse eucharistieviering op de VRT) even lijdzaam zal ondergaan'. Tegelijk geeft Maddens daarmee aan dat de partijen die het echt voor het zeggen hebben, ook in het weren van alles wat met christendom en Kerk te maken heeft, N-VA en Open VLD zijn.

Eigenlijk zou je van deze KU-politicoloog mogen verwachten dat hij scherp zijn standpunt formuleert: voor of tegen de 'uitzendingen door levensbeschouwelijke derden'. Maar nee hoor. De CD&V moet nog eens ingepeperd worden dat zij er eigenlijk niet echt nog toe doet.

Wat is mogelijk een verklaring voor deze merkwaardige professorale opinie-en-analyse-amper -die- namen -waardig. Wel, Maddens is niet alleen politicoloog aan de Katholieke Universiteit van Leuven, maar ook lid van de Gravensteengroep en leunt sterk aan bij N-VA (als hij al geen lid is). Op de nieuwjaarsreceptie begin 2012 van de VVB in Leuven, zei hij onomwonden dat hij hoopte dat N-VA en Vlaams Belang bij de verkiezingen voor het Vlaams Parlement in 2014 de absolute meerderheid zouden halen.

Zo is het wellicht beter te begrijpen dat hij liever CD&V in de hoek drumt dan krachtig te ageren tegen het verdwijnen van Braambos of van Eucharistievieringen.

22-10-2015 om 19:56 geschreven door Gust Adriaensen

Op  http://www.decenniumdoelen.be vind je de 'Armoedebarometer 2015' waarin hoofdzakelijk de cijfers van 2013 zijn verwerkt. Daaruit blijkt een gevoelige toename van de armoede vergeleken met 2008.

Enkele resultaten:

-Maandelijks inkomen onder armoederisicodrempel: 10,8% (=692.000 Vlamingen)

-Kinderen geboren in kansarme gezinnen: 11,2%

-Mensen onder armoedegrens die gezondheidszorgen uitstellen: 14%

-Mensen die zich geen grote onverwachte aankoop (meer dan 900 euro) kunnen veroorloven: 15,4%

-Huurders voor wie de totale woonkost een zware last is: 24%

22-10-2015 om 08:24 geschreven door Gust Adriaensen