Zaterdag 9 - vrijdag 15 maart 2013
Op deze derde zondag voor Pasen wordt in de byzantijnse liturgie de heilige Johannes Climacus gevierd omwille van zijn indrukwekkend werk: De ladder van de deugden. Hij heeft wel een eigen feest op 3O maart maar vanaf de 14e eeuw herdacht men hem ook op deze zondag als een model van boete en ook omdat men in de kloosters die werk tijdens de vasten las. Hier werd ooit een uitvoerige commentaar gegeven over dit werk. In de Latijnse liturgie is het nu de vierde zondag van de vasten, zondag van de vreugde als een blijde noot omdat we al halfweg zijn naar Pasen.
Ik heb al enkele keren de vraag gekregen: Zijn er bij jullie tijdens de winter dan helemaal geen zieken? En dit is ongeveer waar. We kunnen nog altijd voor een groot deel van eigen teelt eten met veel groenten en fruit. Er is hier en daar maar een elektrisch vuurtje en in een kamer waar we s avonds nogal eens gaan eten is er een houtkacheltje. Van veel temperatuurverschil hebben ze hier geen last. Dus geen zieken
behalve ik, vorige week. Als je als enige ouderling in deze gemeenschap ziek wordt ben je meteen wel het centrum van de cirque. Dagen suf op bed liggen , niks doen en daar dan nog heel moe van worden ook. De zusters deden alle moeite om voor mij het lekkerste eten te maken, zoals kippensoep met veel vlees terwijl er heel de vasten geen vlees gegeten wordt. De fraters brachten om de haverklap een tas tee of nescafe. En als ik me beneden toch even liet zien kwamen de twee kleine meisjes vol medelijden moedertje spelen. En Nadia gaf me haar baby Fadia, die ik dan even moest wiegen. Voor het eerst viel me op dat deze baby zo klein is. Ik heb in België wel eens babys gezien, zo groot en sterk dat ze bijna aan hun legerdienst zouden kunnen beginnen. Maar Fadia is zo klein en zo licht dat je nauwelijks merkt dat je iets vast hebt. Maar goed, zij heeft nog een heel leven om te groeien. Och ja, ik heb pilletjes gekregen, van een farmaceutisch bedrijf uit Aleppo (dat ondertussen misschien ook al lang verwoest is), maar ze hielpen toch wel. Jammer dat je van die tijd dat je ziek bent niet kunt genieten. Ze hebben tenslotte voor mij een verwarmde kamer onderaan, in het atrium, klaar gemaakt, zonder trappen. Voor mijn kamer in de toren is het 50 trappen naar boven (en 50 terug). En om eens te kunnen genieten van de zon op het dak zijn het er 97, plus de trappen die je doet vanaf de plaats waar je vertrekt. De voorbije maanden heb ik dikwijls n 1000 trappen per dag gedaan. Voordeel is dat je er een dure home trainer mee uitspaart. Maar trop is te veel, zei een van onze politiekers destijds en Toon Hermans maakt er grappig van: enough (un oeuf) is enough (un oeuf). En opdat ik mijn geest toch met voortdurende vorming zou voeden, hebben ze me een plastiekzak met dvds gegeven, waarbij o.a. de volledige collectie van Charlie Chaplin filmen. Dat ze hem in Amerika buiten gesmeten hebben, begrijp ik best maar is totaal onaanvaardbaar. Hij verdient een standbeeld tussen de grote weldoeners van de mensheid. De grote monnik Charbel Maklouf zit nu wellicht met zijn hoofd te schudden, al zuchtend: wat zijn het toch slappe monniken geworden die van alles nodig hebben als ze eens eventjes ziek zijn. Maar Charbel, luister eens, je hebt heel uw leven streng ascetisch geleefd. Als jonge knaap ben je de bergen ingetrokken en altijd maar hoger geklommen totdat je, om zo te zeggen, zo hoog zat dat je zonder trappen de hemel kon binnen stappen. Heilige Charbel bid voor ons, en voor alle slappelingen. Gelukkig is niets blijvend, zoals Theresia van Avila al zei: Alles gaat voorbij, God alleen blijft.
Sorry voor deze uitleg over mezelf. Ik wilde het echt niet schrijven maar vroeg of laat zou het toch uitkomen en zouden mijn schrijfsels aan geloofwaardigheid inboeten. Ondertussen hebben we niet veel last van extra beperkingen. Er is af en toe, voor een drietal uren, stroomonderbreking, vooral s nachts. Ook zijn er af en toe toch wel zware ontploffingen te horen. Zondag heeft er een helikopter boven ons gecirkeld en werd even alles ineens uitgeschakeld (elektriciteit, telefoon, internet). Alles bij elkaar best te doen. Van een familielid van een van onze mensen kregen we bericht dat hij in Homs op bezoek was geweest en verrukt was over het werk dat het leger daar al gedaan had: terroristen opgeruimd en de nutsvoorzienignen helemaal hersteld. Helaas zal het nog lang duren vooraleer heel het land zo gezuiverd en hersteld is, vooral in Aleppo en hier in Qâra. Dit blijkt in elk geval het vaste plan van de regering te zijn. De westerlingen en ook de christenen zouden natuurlijk erg kunnen meehelpen door op te komen voor de waarheid en soevereeientiteit van een volk in plaats van een algemene opinie te steunen die zegt dat het Syrische leger en die president zo vlug mogelijk moeten verslagen worden en de terroristen gesteund. Een dergelijke opinie wordt door jongeren gemakkelijk radikaal vertaald. Zo is het niet te verwonderen dat er vele tientallen europese jongeren hier strijden naast de meest fanatieke islamisten om de klus eens vlug te klaren , aangemoedigd door een massa geld en de illusie van de menigte maagden die ze krijgen als ze als martelaar kunnen sterven. Wat is er meer nodig om het hoofd van jongeren op hol te brengen? Jawel, onze ministers maken zich zorgen dat de jongeren vechten aan de zijde van Al Nousra en niet aan de zijde van het Vrije Syrische Leger (dat niet vrij is, geen leger en helemaal niet Syrisch!) Want, met Al Nousra zouden die mannen later in België regeringsgebouwen kunnen opblazen en een minister een kopje kleiner maken en dan moeten wij natuurlijk allen klaar staan om onze verontwaardiging te uiten. Dat die criminele bendes van het zogenaamde Vrije Syrische Leger hier twee jaar het zelfde hebben willen doen of gedaan hebben, is voor hen meegenomen. Heren ministers, hou eens op met uw huichelarij zonder grenzen en laat eens zien dat ge nog een greinje menselijkheid in uw bloed hebt, door respect te tonen voor ieder menselijk leven en de soevereieniteit van dit land. En ondertussen kunnen onze christenen maar klagen dat er zo weinig jongeren naar de kerk komen. Als de christenen wat meer visie, overtuiging en ruggegraat hadden, zouden ze ook jongeren aantrekken in de goede richting. Kijk naar de enthousiaste jongerengroep van MWS (mediawerkgroepsyria: www.mwsyria.com)!
Op dinsdag vieren we de eucharstie in verbondenheid met heel de wereldkerk en bidden we voor de keuze van een goede paus. Vandaag begint in Rome het conclaaf. En woensdag hebben we al een nieuwe paus: Francesco, uit Buenos Aires. s Avonds kijken we op tv gespannen toe, samen met een grote menigte in Rome. Moge God hem overvloedig zegenen en moge deze paus het ware aanschijn van de Kerk over de wereld doen lichten tot heil van de mensheid en tot eer van God. Wat is de Kerk in haar aardse zwakheid toch een groots mysterie! Terwijl sommigen iedere tijd opnieuw de verdwijning van de Kerk voorspellen is er geen enkele instelling ter wereld die telkens opnieuw met zulk een vitaliteit herrijst.
De goede hervormingen in Syrië gaan langzaam maar zeker verder. Het westen ontwikkelt zich steeds meer tot een nieuw fascisme dat nog probeert elders een democratie van vernietiging en geweld te vestigen, maar het is zichzelf aan het vernietigen. Turkije heeft geen gevangenissen genoeg om de mensen op te sluiten die alleen maar de waarheid zeggen of schrijven. En de golfstaten kunnen nog even doorgaan met hun gruwelen door de meest elementaire menselijke waardigheid te onderdrukken en vrouwen ter dood veroordelen omdat ze in het openbaar hervormingen vragen. Ondertussen groeit in Syrië een democratie van een samenleving van alle etnische en geloofsgroepen zonder enig onderscheid, in gelijkheid en vrede, met de rijkdom van de oosterse gastvrijheid en de eerbied voor het familieleven. Het verloopt precies zoals de president gezegd heeft. De eerste minister Al-Halaki zorgt er voor dat alles stap voor stap verder uitgewerkt wordt. Zo zal de internationale gemeenschap in Syrië binnen kort precies het tegendeel te zien krijgen van de ontwirchting die ze hier met alle geweld hebben willen brengen. De Syrische democratie zal voor de gewelddagdige en genadeloze Amerikaanse maatschappij als model kunnen dienen. Europa kan beginnen terug zijn eigen joods-christelijke fundamenten te ontdekken, te aanvaarden en in praktijk om te zetten. Geen Euro zonder Pa! Hopelijk komen er ook in Israël eens spirituele leiders die de fanatieke droom van een zuivere joodse staat niet alleen als inhumaan maar ook als volkomen on-bijbels zullen ontmaskeren. Ze kunnen dan aan hun eigenlijke uitverkiezing als Volk Gods beginnen: aan de wereld de ene ware God openbaren en Jezus Christus, de Messias van Israël, de Zoon van God en de Redder van de wereld. En inmiddels kunnen allen in Syrië het gootste en meest waardevolle model van democratische samenleving van de laatste honder jaar komen bestuderen. Het zal een samenleving zijn die lang niet volmaakt is, maar wel ver uitsteekt boven de westerse democratieën, die zwanger zijn van geweld en dictatuur tegen het leven.
15-03-2013 om 19:38
geschreven door Gust Adriaensen
|